Πολιορκίες, α λα καρτ ανθρωπισμός, κορμοράνοι και ιμπεριαλιστική προπαγάνδα

Π. Παπ. για το avantgarde

«Είμαστε μια αυτοκρατορία, δημιουργούμε τη δική μας πραγματικότητα»

«Είμαστε μια αυτοκρατορία τώρα, και όταν δρούμε δημιουργούμε τη δική μας πραγματικότητα. Και καθώς μελετάτε την πραγματικότητα αυτή – σχολαστικά, όπως και οφείλετε – θα δράσουμε ξανά, δημιουργώντας άλλες πραγματικότητες τις οποίες μπορείτε επίσης να μελετήσετε. Έτσι θα πηγαίνουν τα πράγματα. Είμαστε υποκείμενα της ιστορίας… και εσείς, όλοι εσείς, μπορείτε απλώς να μελετάτε αυτά που κάνουμε.»

Το παραπάνω απόφθεγμα [1], που αποδίδεται στο σύμβουλο του George Bush και εγκληματία πολέμου Carl Rove, βρίσκει πλήρη εφαρμογή στο συριακό, όπου η πραγματικότητα – μαζί με τις ζωές εκατοντάδων χιλιάδων Σύρων – έχει θαφτεί κάτω από τόνους ιμπεριαλιστικής προπαγάνδας. Πράγματι, η Αυτοκρατορία έχει δημιουργήσει τη δική της πραγματικότητα σχετικά με το τι συμβαίνει στη Συρία, ντύνοντας την τεράστια επιχείρηση αλλαγής καθεστώτος που διεξάγει εδώ και 5.5 χρόνια με διάφορες μυθικές αφηγήσεις.

Το τελευταίο διάστημα μαίνεται η πιο πρόσφατη ‘ανθρωπιστική’ εκστρατεία προπαγάνδας για το Χαλέπι. [Σύντομα θα ολοκληρώσουμε τη μετάφραση του βιβλίου του Tim Anderson «Ο βρώμικος πόλεμος ενάντια στη Συρία – Ουάσινγκτον, αλλαγή καθεστώτος και αντίσταση», που αναλύει με διεξοδικό τρόπο το περιεχόμενο παρόμοιων προπαγανδιστικών εκστρατειών (πχ για τη σφαγή στη Χούλα και τα χημικά στη Γκούτα).] Το έργο είναι πλέον τόσο χιλιοπαιγμένο, που θα είχε καταντήσει προσβολή στην ανθρώπινη νοημοσύνη – αν το «πες πες κάτι θα μείνει» δεν αποτελούσε βασική αρχή της επιτυχημένης προπαγάνδας. Το έργο πάει πάνω-κάτω ως εξής. Οι ανθρωπιστικές βιτρίνες της αλ-Νούσρα και των υπόλοιπων ιμπεριαλοτζιχαντιστών της αντιπολίτευσης στήνουν και δημοσιεύουν κάποια σπαραξικάρδια φωτογραφία ή βίντεο, κατά προτίμηση με πρωταγωνιστές παιδιά, και κατηγορούν το συριακό και το ρωσικό στρατό για εγκλήματα πολέμου. (Εξυπακούεται πως τα παιδιά του δυτικού Χαλεπίου που δολοφονούνται από τους αδιάκριτους βομβαρδισμούς της αλ-Νούσρα δεν τυγχάνουν τέτοιας δημοσιότητας. Αλλά τι λέμε τώρα. Στο δυτικό Χαλέπι δεν υπάρχουν ούτε παιδιά ούτε άμαχοι, υπάρχει μόνο «Άσσαντ» και «τραμπούκοι του Άσσαντ».) Η είδηση διαδίδεται σε χρόνο dt από τα μέσα των χωρών του Κόλπου και βασικά το al-Jazeera, ακολουθούν τα δυτικά μέσα και διάφορες ανθρωπιστικές ΜΚΟ που σκούζουν για το δικτάτορα που σφάζει το λαό του, το avaaz ξεκινάει καινούργιο petition με αίτημα τη ζώνη απαγόρευσης πτήσεων (δηλαδή κήρυξη πολέμου στη Συρία και τη Ρωσία) ‘για να σωθούν οι άμαχοι’, και ακολουθούν οι ηγέτες των χωρών του δυτικού ιμπεριαλισμού που χρησιμοποιούν τα παραπάνω για να προωθήσουν την ατζέντα τους (που παραμένει σταθερά η αλλαγή καθεστώτος στη Δαμασκό). Από κοντά και οι διάφοροι αριστεροί παπαγάλοι του ιμπεριαλισμού να επαναλαμβάνουν την ιμπεριαλιστική προπαγάνδα – και ενίοτε να πλειοδοτούν σε αυτήν, στηρίζοντας κατά καιρούς κάποια «επανάσταση» και αποσιωπώντας ή διαστρεβλώνοντας κεφαλαιώδους σημασίας παράγοντες όπως:

• τις διάφορες σκοταδιστικές εκδοχές του πολιτικού Ισλάμ που κυριαρχούν απόλυτα στην εξέγερση
• τα σχέδια της Αυτοκρατορίας (και των «δικών τους» αστικών τάξεων) στην περιοχή
• τη στήριξη που έχει παρέχει η Αυτοκρατορία στους «αντάρτες»
• το ότι η μεγάλη πλειοψηφία του συριακού λαού μισεί τους «αντάρτες» και παραμένει πιστή στην κυβέρνησή της, όπως αναγκάζονται να παραδεχτούν ακόμα και καθώς πρέπει δυτικά μέσα, που έχουν κάθε συμφέρον να δαιμονοποιήσουν τη συριακή κυβέρνηση [2, 3, 4].

Παραδίπλα, ένα μεγάλο κομμάτι της Αριστεράς κάθεται και χάσκει μπερδεμένο, με την ένταση της προπαγάνδας να το έχει κάνει να μη μπορεί να ξεχωρίσει ποιος έχει δίκιο μετά από 5.5 χρόνια πολέμου. Ο αριθμός των διαδηλώσεων ενάντια στην καταστροφή που έχει φέρει ο ιμπεριαλισμός «μας» στη Συρία πιστοποιεί με τον καλύτερο τρόπο τη σύγχυση που επικρατεί στο ταξικό μας στρατόπεδο για ένα θέμα που θα καθορίσει τον παγκόσμιο συσχετισμό για τις επόμενες δεκαετίες.

Φαρισαίοι και υποκριτές

Καμιά τριακοσαριά χιλιόμετρα ανατολικά του Χαλεπίου βρίσκεται η Μοσούλη. Πάνω από ένα εκατομμύριο άνθρωποι και 5,000, σύμφωνα με εκτιμήσεις, μαχητές του ISIS περικυκλώνονται από τον ιρακινό στρατό, Κούρδους Πεσμεργκά και αμερικάνικες ειδικές δυνάμεις, υπό την κάλυψη της αμερικάνικης αεροπορίας. Εν τω μεταξύ πληθαίνουν οι αναφορές [5, 6] πως οι μαχητές του ISIS εγκαταλείπουν την πόλη για να πάνε στη Συρία. Κατά τη διάρκεια της διαδρομής, τα καραβάνια τους θα ήταν εύκολος στόχος για την αμερικάνικη αεροπορία, αν οι ιμπεριαλιστές ήθελαν να τα χτυπήσουν. Δε θέλουν. Προτιμούν να στείλουν το ISIS στη Συρία – τούς εξυπηρετεί κάλλιστα στα σχέδιά τους. Αυτό είναι το περιεχόμενο του ανέκδοτου που οι ιμπεριαλιστές αποκαλούν «πόλεμο ενάντια στην τρομοκρατία».

Για την επίθεση στη Μοσούλη, όμως, δεν ακούμε ούτε για δικτάτορες που βομβαρδίζουν το λαό τους, ούτε για φρικιαστικές βαρβαρότητες, ούτε για εγκλήματα πολέμου που διαπράττει η αεροπορία. Επιπλέον, μαθαίνουμε πως εκεί οι τρομοκράτες κρατούν ομήρους τούς αμάχους, για να τους χρησιμοποιούν ως ανθρώπινες ασπίδες. Στο ανατολικό Χαλέπι τα πράγματα είναι ανάποδα. Κατ’ αρχάς εκεί έχουμε αντάρτες, και όχι τρομοκράτες, οι οποίοι επ’ ουδενί δεν κρατούν όμηρο τον πληθυσμό για να τον χρησιμοποιήσουν ως ανθρώπινη ασπίδα (μολονότι ο ΟΗΕ λέει πως ο μισός πληθυσμός θέλει να φύγει από την πόλη). Επιπλέον, βομβαρδιζόμαστε διαρκώς με ειδήσεις για το πώς ο τοπικός πληθυσμός εκεί μακελεύεται ανελέητα από τις ρωσικές και τις συριακές δυνάμεις.

Δε θα γίνουμε μάρτυρες καμιάς ιερής οργής για τους 60 νεκρούς Ιρακινούς που προκάλεσαν [7] πρόσφατοι αμερικάνικοι βομβαρδισμοί στη Μοσούλη. Κανένας θεατρίνος με λευκό κράνος δε θα φωτογραφηθεί βγάζοντας κάποιο παιδί από τα ερείπια του σχολείου κοριτσιών που βομβάρδισαν οι δολοφόνοι Αμερικάνοι ιμπεριαλιστές. Για αυτά τα παιδιά δε θα κλάψει καμιά παρουσιάστρια του BBC και του CNN, όπως δεν έκλαψε και για τα παιδιά από το Μαντζίμπ, το Ραμάντι και τη Φαλούτζα. Οι πολιορκίες των πόλεων αυτών έγιναν στα πλαίσια εκστρατείας υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, και ως γνωστόν οι εκστρατείες των ΗΠΑ είναι «απελευθερωτικές». Εκεί δεν ακούμε τίποτα για πολιορκία, ούτε τους γνωστούς κροκόδειλους να κλαίνε για τις καταστροφές και τις απώλειες ζωών αμάχων που προκλήθηκαν από τα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν για την «απελευθέρωση» των περιοχών αυτών – που περιελάμβαναν ανελέητο βομβαρδισμό. Είναι «παράπλευρες απώλειες». «Παράπλευρες απώλειες» ήταν και οι εκατοντάδες νεκροί και τραυματίες από το βομβαρδισμό της κηδείας στη Σαναά από την αεροπορία των Σαούδ.

Εξυπακούεται πως οι πολιορκίες που διεξάγουν οι «αντάρτες» λαμβάνουν σχεδόν μηδενική κάλυψη. Ο Robert Fisk το θέτει εύστοχα [8]: «Μόλις πριν από τρία χρόνια, οι ίδιοι ισλαμιστές μαχητές [σ.σ. που βρίσκονται σήμερα υπό πολιορκία στο ανατολικό Χαλέπι] πολιορκούσαν τον περικυκλωμένο θύλακα του συριακού στρατού στο δυτικό Χαλέπι και εκτόξευαν ρουκέτες και βλήματα στον τομέα της πόλης όπου εκατοντάδες χιλιάδες άμαχοι ζούσαν κάτω από τον έλεγχο του καθεστώτος. […] Η πρώτη πολιορκία δεν προκάλεσε και πολλά δάκρυα στους λεβέντες και τις λεβέντισσες των δορυφορικών καναλιών. Η δεύτερη πολιορκία συνοδεύεται από ωκεανούς δακρύων.»

Και φυσικά αποσιωπείται η πολιορκία ολόκληρων χωρών. Η Υεμένη, η φτωχότερη αραβική χώρα που εισάγει το 80% της τροφής που καταναλώνει ο πληθυσμός της, βρίσκεται αυτή τη στιγμή που μιλάμε σε κατάσταση πολιορκίας. Τα λιμάνια της είναι αποκλεισμένα από το στόλο των Σαούδ και σία με την υποστήριξη των ΗΠΑ, και ο λαός της λιμοκτονεί. Σύμφωνα με τον ΟΗΕ [9]: «Στις αρχές του 2016 εκτιμώνταν ότι 14.4 εκατομμύρια Υεμενίτες αδυνατούσαν να καλύψουν τις διατροφικές τους ανάγκες (εκ των οποίων τα 7.6 εκατομμύρια ήταν σοβαρά διατροφικά ανασφαλείς), 19.4 εκατομμύρια δε διέθεταν πρόσβαση σε καθαρό νερό και υγιεινή (εκ των οποίων 9.8 εκατομμύρια έχασαν την πρόσβαση στο νερό εξαιτίας της σύγκρουσης), 14.1 εκατομμύρια δε διέθεταν επαρκή υγειονομική περίθαλψη, και τουλάχιστον δύο εκατομμύρια είχαν εγκαταλείψει τα σπίτια τους καταφεύγοντας είτε μέσα στην Υεμένη είτε σε γειτονικές χώρες.» Ένας τέτοιος αποκλεισμός «οδηγεί συνειδητά αμάχους στη λιμοκτονία» και «μπορεί να συνιστά έγκλημα πολέμου και έγκλημα εναντίον της ανθρωπότητας», σύμφωνα με έναν αξιωματούχο του ΟΗΕ [10].

Και η Συρία ολόκληρη βρίσκεται υπό πολιορκία. Πέρα από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο δια αντιπροσώπων που διεξάγει εναντίον της η δυτική Αυτοκρατορία, υφίσταται και ένα βάρβαρο καθεστώς κυρώσεων που έχουν τσακίσει περαιτέρω την οικονομία της και που έχουν ματώσει κι άλλο το λαό της. Ο Patrick Cockburn [11] τις παρομοιάζει με τις κυρώσεις που επέβαλαν οι ΗΠΑ στο Ιράκ από το 1990 μέχρι το 2003, ενώ μια έκθεση του ΟΗΕ που διέρρευσε [12] αναφέρει πως «οι οικονομικές κυρώσεις που έχουν επιβάλει οι ΗΠΑ και η ΕΕ στη Συρία προκαλούν τεράστια βάσανα στους απλούς Σύρους και αποτρέπουν την παράδοση ανθρωπιστικής βοήθειας» και μιλάει για «ένα από τα πιο πεπλεγμένα και με βαθιές επιπτώσεις καθεστώτα κυρώσεων που έχουν επιβληθεί ποτέ». Επικαλούμενο ένα μέιλ αξιωματούχου του ΟΗΕ, το intercept αναφέρει [13] πως «οι κυρώσεις είναι ένας βασικός παράγοντας για την καταστροφή του συριακού συστήματος υγείας» και πως «έχουν συμβάλει την εκτόξευση της τιμής του αλευριού κατά 300% και του ρυζιού κατά 650%».

Για τον πόνο και το σπαραγμό των ανθρώπων που υφίστανται τα παραπάνω δεινά δεν ακούμε πολλά δακρύβρεχτα λόγια. Μάλλον αυτό συμβαίνει επειδή «η υποκριτική δυτική καρδιά χτυπάει για όλους, εκτός από αυτούς που πνίγει στο αίμα η Αυτοκρατορία των ΗΠΑ», όπως το θέτει εξαιρετικά ο Stephen Gowans [14]. Ακόμα και ο Patrick Cockburn αναφέρει σε πρόσφατο άρθρο του [15] πως «[η] ακραία προκατάληψη που έχουν δείξει τα ξένα μέσα στην κάλυψη παρόμοιων γεγονότων στο Ιράκ και τη Συρία θα είναι ένα καλά αμειβόμενο θέμα για διδακτορικούς φοιτητές που ερευνούν τη χρήση και την κατάχρηση της προπαγάνδας κατά το πέρασμα του χρόνου».

Τα παραπάνω βεβαίως είναι απόλυτα λογικά. Η δυτική Αυτοκρατορία διεξάγει έναν πόλεμο και ενδιαφέρεται να τον κερδίσει. Τα ΜΜΕ της πολεμούν στο πλευρό της. Οι εκατόμβες νεκρών που αφήνει πίσω του αυτός ο πόλεμος είναι απλώς παράπλευρες απώλειες. Όπως είχε δηλώσει [16] άλλωστε η Madeleine Albright όταν είχε ερωτηθεί σχετικά με το μισό εκατομμύριο νεκρών παιδιών από τις κυρώσεις που είχαν επιβάλει οι ΗΠΑ στο Ιράκ, είχε απαντήσει αφοπλιστικά: «Πιστεύω πως ήταν μια πολύ δύσκολη επιλογή, αλλά το τίμημα – πιστεύουμε ότι το τίμημα άξιζε».

Ας αναλογιστούν τα παραπάνω διάφοροι στην Αριστερά που ασχολούνται με τα μεσανατολικά. Και ας αναρωτηθούν πόσο χρόνο και χώρο έχουν αφιερώσει για τα παραπάνω θέματα – που αποτελούν εγκλήματα που διαπράττει το ιμπεριαλιστικό μπλοκ στο οποίο συμμετέχει η αστική τους τάξη ενάντια σε ταξικά μας αδέρφια άλλων χωρών, που κανονικά θα έπρεπε να γεμίζουν με μίσος και αγανάκτηση κάθε εχθρό της καταπίεσης. Εκτός και αν οι ανθρωπιστικές τους ανησυχίες εξαντλούνται στο Χαλέπι – όπως αυτές του BBC και του Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Εκτός και αν ο ανθρωπισμός τους φτάνει μέχρι εκεί που τους επιτρέπει η αστική τους τάξη.

«Μετριοπαθείς» αποκεφαλιστές που χρησιμοποιούν παιδιά για την προπαγάνδα τους

Έχουμε αναφερθεί επανειλημμένα σε διάφορα ψέματα που έχουν χρησιμοποιηθεί στις προπαγανδιστικές εκστρατείες του ιμπεριαλισμού στο συριακό (πχ λιμοκτονία στη Μαντάγια, τελευταίος γιατρός του Χαλεπίου). Εδώ θα κάνουμε λίγες ακόμα σχετικές παρατηρήσεις, που είναι ενδεικτικές τόσο για το ποιον των λεγόμενων «ανταρτών», όσο και για την ποσότητα αλήθειας που περιέχουν οι ιστορίες τους.

Γύρω στις 20 Αυγούστου, τα ΜΜΕ μάς βομβάρδισαν με την ιστορία του μικρού Ομράν, του παιδιού στο πορτοκαλί κάθισμα. Η γνωστή ιστορία, «ο Άσσαντ έριξε βόμβες βαρελιού σε περιοχή που ελέγχουν οι αντάρτες κλπ κλπ», ενώ τα ρεπορτάζ επικαλούνταν πηγές της αντιπολίτευσης. Ας δούμε το βίντεο όπως παρουσιάστηκε στο CNN [17]. Με θεατρικό τρόπο, αν και κανείς θα μπορούσε να πει πολλά για το υποκριτικό της ταλέντο (ή την έλλειψη αυτού), η παρουσιάστρια διηγείται συγκινημένη την ιστορία.

Ένας υποτιθέμενος διασώστης μεταφέρει το παιδάκι σε ένα κατακάθαρο και ολοκαίνουργιο ασθενοφόρο, όπου το αποθέτει σε ένα πορτοκαλί κάθισμα. Απομακρύνεται γρήγορα από το πλάνο αφήνοντας το παιδί μόνο του για να γίνει η φωτογράφιση. Το παιδάκι κάθεται στο κάθισμα, με το πρόσωπό του πασαλειμμένο με κάτι καφεκόκκινο που υποτίθεται πως είναι αίμα. Προφανώς λοιπόν πρέπει να είναι βαριά τραυματισμένο – αυτό καλούμαστε να πιστέψουμε. Μάλιστα. Ας παραβλέψουμε πως οι υποτιθέμενες πληγές του δεν αιμορραγούν. Ρωτάμε: ποιο τραυματισμένο παιδί μπορεί να βρίσκεται σε τέτοια κατάσταση και να κάθεται έτσι ήρεμο στην καρέκλα; Πώς γίνεται να μην προσπαθεί να ξαπλώσει και να μην κλαίει; Πώς γίνεται να τρίβει το – τραυματισμένο, υποτίθεται – κεφάλι του χωρίς να σπαράζει από τον πόνο; «Είναι σε σοκ», απαγγέλλει διαβάζοντας το autocue η καλοκάγαθη και ιδιαίτερα συγκινημένη δημοσιογράφος του CNN προσπαθώντας δήθεν να συγκρατήσει τα δάκρυά της, «γι’ αυτό δεν κλαίει». Ας δεχτούμε αυτή την εξήγηση προς στιγμήν. Άλλες φωτογραφίες δείχνουν και ένα κοριτσάκι, το οποίο υποτίθεται επίσης ότι είναι τραυματισμένο (φέρει παρόμοιο μέικάπ με τον Ομράν και έχει τα μαλλιά του ανακατωμένα με παρόμοιο τρόπο), να κάθεται σε ένα διπλανό κάθισμα,. Ούτε αυτό κλαίει, ούτε αυτό αιμορραγεί. Ποιες είναι οι πιθανότητες;

Σε ένα μεγαλύτερο βίντεο του συμβάντος που δημοσίευσε η Daily Mail [18], οι υποτιθέμενοι διασώστες – κάποιοι εκ των οποίων φέρουν τα διακριτικά των White Helmets – βάζουν στο ασθενοφόρο  και ένα τρίτο παιδάκι. Και αυτό το αποθέτουν σε ένα κάθισμα και το παρατάνε. Όπως και τα προηγούμενα, ούτε κλαίει ούτε αιμορραγεί.

Ένας από τους φωτογράφους που φαίνονται στα βίντεο είναι ο κύριος Μαχμούντ Ρασλάν. Στις πάνω φωτογραφίες μπορούμε να τον δούμε να φωτογραφίζεται με τους φίλους και συντρόφους του – μέλη της Χαρακάτ Νουρ αλ-Ντιν αλ-Ζένκι – μερικές μέρες αφού αποκεφάλισαν τον 12χρονο Παλαιστίνιο Αμπνταλλά Ίσσα. Στις κάτω φωτογραφίες απαθανατίζει τη «διάσωση» του Ομράν φορώντας το ίδιο πουά μπλουζάκι.

Ας δούμε ένα ακόμα βίντεο που δημοσίευσε ο Guardian στις 23.09.2016 [19]. Η γνωστή ιστορία, «ο Άσσαντ έριξε βόμβες σε περιοχή που ελέγχουν οι αντάρτες κλπ κλπ».

https://embed.theguardian.com/embed/video/world/video/2016/sep/23/girl-airstrike-aleppo-syria-russia-video

Αυτός που παριστάνει το διασώστη «ξεθάβει» το παιδί από τα ερείπια, το παίρνει στην αγκαλιά του και αρχίζει να τρέχει προς ένα ασθενοφόρο. Αλλά, δυστυχώς για την αλ-Κάιντα, δεν έχει κατανοήσει ακριβώς το ρόλο του στο γύρισμα. Αντί λοιπόν να πάει να βάλει το παιδί στο ασθενοφόρο, όπως λέει το σενάριο, αυτός προσπερνάει το ασθενοφόρο και συνεχίζει να τρέχει προς το πουθενά. Οι συναγωνιστές του τού βάζουν τις φωνές, αυτός συνειδητοποιεί το λάθος του και πάει τελικά και αποθέτει το παιδί στο ασθενοφόρο. Τέλος γυρίσματος!

White Helmets: λύκοι με προβιά, πληρωμένοι από τον ιμπεριαλισμό  

Όπως έχουμε αναφέρει επανειλημμένα, οι White Helmets δεν είναι τίποτα άλλο από μια ανθρωπιστική βιτρίνα της αλ-Νούσρα. Συνδεδεμένη με τη Syria Campaign, μια ΜΚΟ με έδρα τη Βρετανία που εναλλάσσει τις κραυγές για τα «εγκλήματα του δικτάτορα» με τα καλέσματα για ζώνη επιβολής απαγόρευσης πτήσεων, η οργάνωση ιδρύθηκε το 2013 από έναν πρώην (;) Βρετανό στρατιωτικό, τον James Le Mesurier, στο Ντουμπάι. Από όσα είναι γνωστά μέχρι σήμερα, η οργάνωση αυτή έχει πάρει $23 εκατομμύρια από το USAID [20], £19.7 εκατομμύρια από το υπουργείο Εξωτερικών της Βρετανίας [21] και $4.5 από την Ολλανδία [22]. Υπερβολικά πολλά λεφτά για να αγοράσει κανείς άσπρα κράνη και οχήματα – με τόσα φτιάχνεις μάλλον στρατό.

20 Αυγούστου 2015: τα ηρωικά παλληκάρια των White Helmets τουιτάρουν πως μόλις κατέφθασαν στη σκηνή του βομβαρδισμού, όπου οι βόμβες βαρελιού έχουν καταστρέψει το κτήριο. Στην πραγματικότητα, η φωτογραφία του κατεστραμμένου κτηρίου πρωτοδημοσιεύτηκε στις 14 Απρίλη 2013. Απατεωνίσκοι της κακιάς ώρας.

Το ίντερνετ είναι γεμάτο με βίντεο και φωτογραφίες [23, 24, 25] που απεικονίζουν ψευτοδιασώστες της οργάνωσης αυτής με όπλα, να πανηγυρίζουν με την αλ-Νούσρα διάφορες νίκες ενάντια στο συριακό στρατό, να παρακολουθούν εκτελέσεις και στη συνέχεια να τρέχουν να μαζέψουν τα πτώματα. Απαντώνται αποκλειστικά στις περιοχές που ελέγχει η αντιπολίτευση. Ένας από αυτούς φέρεται να προσπάθησε να βάλει βόμβα [26] σε γερμανικό αεροδρόμιο.

Εδώ βλέπουμε έναν ουδέτερο διασώστη με ανθρωπιστικές ευαισθησίες.

Για να τα φέρουν βόλτα, καταπιεσμένοι Σύροι διασώστες αναγκάζονται να κάνουν και δεύτερη δουλειά – να πολεμούν στο πλευρό των ιμπεριαλοτζιχαντιστών.

Σε περίπτωση που κανείς δυσκολεύεται ακόμα να πιστέψει τι είναι οι White Helmets, ας το ακούσει από πιο υπεύθυνα χείλη. Από τον ίδιο τον εκπρόσωπο του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, που καλείται να εξηγήσει γιατί απελάθηκε [27] από τις ΗΠΑ ένας από τους αρχηγούς τους, ο Ραέντ Σάλεχ, εξαιτίας των δεσμών του με τρομοκρατικές οργανώσεις. Αφού κάνει μια γελοία προσπάθεια να διαχωρίσει τον αρχηγό της οργάνωσης από την οργάνωση, ο κύριος Τόνερ λέει [28] τα κάτωθι με τη γνωστή ρητορική του δεινότητα:

«[…] κάθε άτομο σε κάθε ομάδα… ε… που υπάρχει υποψία… εε… πως έχει δεσμούς ή σχέσεις με εξτρεμιστικές ομάδες ή που πιστεύαμε πως είναι απειλή για την ασφάλεια των ΗΠΑ, πρέπει να δράσουμε ανάλογα. Αλλά αυτό δε σημαίνει ότι κατ’ επέκταση καταδικάζουμε ή κόβουμε τις σχέσεις μας με την ομάδα… ε… για την οποία δουλεύει το άτομο αυτό.»

Με βάση τα παραπάνω, το γεγονός ότι οι White Helmets κόντεψαν να πάρουν το νόμπελ ειρήνης δεν είναι καθόλου παράλογο. Τόσοι εγκληματίες πολέμου το έχουν πάρει.

Όταν δεν είναι απασχολημένοι με το να βομβαρδίζουν αμάχους, να σφάζουν αλλόθρησκους φωνάζοντας «οι Χριστιανοί στη Βυρηττό, οι Αλαουίτες στον τάφο» και γενικώς να λειτουργούν ως εντεταλμένος στρατός στην υπηρεσία της δυτικής Αυτοκρατορίας, οι «επαναστάτες» εκμεταλλεύονται ανήλικα παιδιά για τον πόλεμο προπαγάνδας τους αποσκοπώντας στο να έρθουν οι ιμπεριαλιστές φίλοι τους να τους σώσουν. Αλλά οι μέρες τους είναι μετρημένες. Το ανατολικό Χαλέπι σύντομα θα είναι ελεύθερο. Και η απελευθέρωση της πόλης θα είναι ένα αποφασιστικό βήμα στην κατεύθυνση της εκδίωξης των νατοϊκών ιμπεριαλιστών από τη Συρία και τη Μέση Ανατολή – ένα αποφασιστικό βήμα  για να αναπνεύσουν τα ταξικά μας αδέρφια εκεί από την ιμπεριαλιστική μπότα, που τους έχει προσφέρει τόσο απλόχερα πόνο και αίμα.

«Ο Θεός να ευλογεί την Αμερική»…

 *Tο σκίτσο είναι του Carlos Latuff 

Ας πάρουμε θέση! Οχι στον πόλεμο

To πρωί της Παρασκευής 7/4 οι ΗΠΑ  έκαναν επίθεση με πυραύλους σε αεροπορική βάση στη Συρία, δήθεν για απάντηση στο χτύπημα με τα χημικά που εγινε πριν 2 μέρες στην επαρχία Ιντλίμπ και που φυσικα δεν μπορει να ξεκαθαριστει το ποιος και πως το έκανε μέσα σε 2 μέρες. 

Βέβαια με όποιο τροπο κι αν έγινε το φρικτό συμβάν με τα χημικά, πράγμα που θα γίνει γνωστό ίσως πολύ αργότερα και όπου το πιο πιθανό είναι ότι θα αποδειχθεί ότι δεν έγιναν τα πράγματα όπως λένε οι Αμερικανοευρωπαιοι ιμπεριαλιστές, δεν είναι δυνατόν να νομιμοποιείται η Αμερικάνικη επέμβαση- πυραυλική επέμβαση. 

Οι ΗΠΑ πλέον, με την κάλυψη των ευρωπαίων συμμάχων τους Γερμανίας Γαλλίας κ.α.  παίζουν ανοιχτά το ρόλο του παγκόσμιου μπάτσου που επεμβαίνει όπου θέλει, όποτε θέλει, με όποιον τρόπο κρίνει χωρίς να θεωρει κανείς ότι πρέπει να δώσει λογαριασμό σε κάποιον παγκοσμιο οργανισμό όπως πχ ο ΟΗΕ έστω για τα προσχήμτα.

Αν σκεφτεί κανείς την προηγούμενη περίπτωση του Ιρακ όπου επι μηνες και με εμπλοκή του ΟΗΕ έψαχναν για χημικά όπλα, για να βρουν πρόσχημα για την επίθεση που έγινε κ με συμμετοχή άλλων κρατών, βγαίνει ένα καθαρό συμπέρασμα. 

Σήμερα τα πράγματα είναι τόσο σκούρα για την παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία, που οι άρχουσες τάξεις, στην περιπτωση αυτη η αμερικάνικη μεγαλοαστική  ταξη που στηρίζει τον Τραμπ κ εκφράζεται από αυτόν, δεν τηρούν καν τα προσχήματα, και κάνουν ολοφάνερη τη διψα τους κ την ανάγκη τους για πόλεμο. 

Θυμιζω ότι την απίστευτη τρομοκρατική  ενεργεια των ΗΠΑ του Τραμπ, στηριζουν Γαλλία, Γερμανία, Ισραήλ κλπ. "εταίροι " δηλ κατα την κυβέρνηση μας. 

Μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε ότι με ανάλογο τρόπο θα φερθούν και άλλες χώρες όταν η κρίση στις οικονομίες τους φτάσει στο κόκκινο. 

Ο πόλεμος λοιπον, ο μεγάλος και γενικευμενος είναι μια ανάσα δίπλα μας. 

Εχουμε υποχρέωση επομένως να στηρίξουμε τη ζωή μας και το μελλον των παιδιών μας, να αντισταθούμε στον πόλεμο που φερνουν με φορα οι μεγάλες επιχειρήσεις για να λυσουν την κριση τους με το αίμα των λαών.

Λένε κάποιοι ότι κάτι τέτοιο είναι ανεφικτο αφού η κυβέρνηση του τοπου είναι "άχρηστη" ή "άθλια".

Aυτοί που κυβερνάνε όμως δεν ειναι καθόλου "άχρηστοι". Κάθε άλλο μάλιστα. Απλά όχι μόνο δεν είναι μαζί μας αλλά βρίσκονται απέναντί μας.
Τα συμφέροντα που τάχτηκαν να υπηρετήσουν(όσα φούμαρα κι αν πουλάνε στο λαό περι του αντιθέτου) τα εξυπηρετούν μια χαρα. Είναι δηλαδή χρησιμότατοι και οι πλέον κατάλληλοι για να περάσουν όλο το πρόγραμμα που απαιτούν οι έχοντες την εξουσία για να ανακάμψει η οικονομία τους. 

Αλλωστε η εξουσία, δηλ. οι πλουσιοι επιχειρηματίες δεν θα εμπιστευόντουσαν ποτέ  τη θεση αυτή σε άχρηστους.

 Στο θεμα μας μάλιστα,  ο υπουργός Άμυνας Καμμένος έχει συμφωνήσει στο να παρέχει το πολεμικό μας ναυτικό  διευκολύνσεις  σε Αμερικανικά και νατοικά πλοία. 

Αν τωρα σε κάποιο βομβαρδισμό από Αμερικανικά πλοία "τυχει" να βρισκονται μαζί και  ελληνικά που συνοδεύουν, όπως καταλαβαίνουμε μπλέκουμε κι εμείς. 

Γι αυτό θα πρέπει η Ελλάδα να αποκλείσει κάθε εμπλοκή σε επιχειρήσεις που κανουν Αμερικανοί και Νατοικοί στην περιοχή. Γι αυτό πρέπει ο λαός να είναι εχθρικός προς κάθε παρουσία του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο όποιος κι αν είναι ο λόγος.

Καθε μέρα γίνεται όλο και πιο φανερό ότι ο λαός δεν πρέπει να μείνει αδιάφορος και με σταυρωμένα τα χέρια.

Ας μη στείλουμε με την αδιαφορία μας τα παιδιά μας σε πολεμικά μέτωπα, για να εξυπηρετηθούν βρώμικα παιχνίδια.

Μπορεί να γίνει όμως κάτι και πως;

Είναι δυνατόν λένε πολλοί να μείνουμε σαν χώρα έξω από κάθε οργανισμό όπως το ΝΑΤΟ ή η ΕΕ; Πως μπορεί να γίνει αυτό σε μια μικρή και αδύναμη χώρα όπως η Ελλάδα;

Ο λαός όμως πρέπει να σκεφτεί διαφορετικά. Είναι υποχρεωμένος να σταματήσει να σκέφτεται με δειλία και ηττοπάθεια στο όνομα δήθεν του ρεαλισμού.

Δεν υπάρχει άλλος δρόμος από το να δοκιμάσουμε και να νοιώσουμε τη δύναμή μας.
Ας οργανωθούμε, ας γραφτουμε στα σωματεια μας κι ας παλέψουμε. Πως μπορούμε να λέμε ότι ξερουμε τα όρια χωρις να μπουμε καν στη μαχη; 

Η δυναμη των λαών είναι τεράστια και χωρίς όρια όταν αυτοί αποφασίζουν να παλέψουν. Αυτό λεει η ιστορία. 

Αν ισχυε το αντίθετο θα είμασταν ακόμη στο δουλοκτητικό σύστημα ή τη φεουδαρχία. 

Αν δεχτουμε μοιρολατρικά τη σημερινη κατασταση θα καταλήξουμε σίγουρα σε καποιο παγκόσμιο πόλεμο να πολεμαμε ο ενας λαός τον άλλο για να λύσουν τα προβληματα τους οι τεράστιοι επιχειρηματικοί όμιλοι και να ανοίξουν οι δουλειες τους. 

Ο ένας δρόμος λοιπόν είναι ο ρόλος του δειλού παρατηρητή που περιμένει να συμβεί το μοιραίο επειδή δεν μπορεί δήθεν να κάνει αλλιώς.

Ο ρόλος δηλαδή που αν είχε επιλέξει ο λαός το 1940-1944 ούτε το έπος της Αλβανίας αλλά ούτε και οι χρυσές σελίδες της Εθνικής Αντίστασης του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ θα είχαν γραφτεί.

Ο άλλος δρόμος είναι ο δρόμος της οργάνωσης και του αγώνα για έναν άλλο κόσμο ανθρώπινο και ειρηνικό, όσο δύσκολο κι αν μοιάζει τώρα κάτι τέτοιο.

Ας σκεφτούμε κι ας πάρουμε θέση.

Ας μη χαρίσουμε τη ζωή και το μέλλον μας σε ξένα βρώμικα χέρια.

Ας γινουμε πρωταγωνιστές της ζωης μας και όχι αναλωσιμα θυματα.

Στο ''Κολοσσαίο'' υπάρχει χώρος για διαπραγμάτευση ;;

,,Τα 35 χρόνια της παραγωγικής αποσάθρωσης, του πλιάτσικου, της κοινωνικής οπισθοδρόμησης και της πολιτικής απάτης από την ένταξη στην ΕΟΚ – ΕΕ, βοούν: Άλλη οδός για μια Ελλάδα κυρίαρχη και ένα λαό με προκοπή και με ολόκληρη αξιοπρέπεια δεν υπάρχει από την οδό της εξόδου από την ΕΕ. 
Όχι με όρους αστικού εθνικισμού και ακροδεξιού «ευρωσκεπτικισμού», αλλά με όρους ανατροπής όλου του συστήματος της κυριαρχίας των μονοπωλίων,,

Είναι σφαγΕΕίο – Αποδέσμευση!

Του ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ

Το 4ο Μνημόνιο ήρθε. Και θα είναι ολίγον… «στενάχωρο», όπως μας είπε ο κ.Τσακαλώτος. Αλλά αυτή τη φορά δεν το λένε Μνημόνιο. Το λένε «αξιολόγηση». Η δε Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα το λένε «πρόοδο».

Στο μεταξύ η εμπειρία του παρελθόντος αλλά και οι εξελίξεις του παρόντος «φωνάζουν» για το αυτονόητο. Επιβεβαιώνουν το προφανές:

Το θέμα για την Ελλάδα όσον αφορά την ΕΕ δεν είναι η διαπραγματευτική δεινότητα του εγχώριου «διαπραγματευτή», οι τσαχπινιές ή τα τσαλιμάκια στο πλαίσιο της «θεωρίας των παιγνίων». Το θέμα είναι αυτό καθ’ αυτό το «παίγνιο». Το θέμα είναι αυτή καθ’ αυτή η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Το θέμα είναι ότι: Η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Κομισιόν της, το Eurogroup της, η Τράπεζά της, οι χτεσινοί, οι νυν και οι αυριανοί Σόιμπλε της, δεν είναι το «κοινό ευρωπαϊκό μας σπίτι»,

Η Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν, είναι και θα είναι το Διοικητήριο όπου στεγάζεται μια στυγνή «κομαντατούρ»της διεθνούς, της ευρωπαϊκής και της εγχώριας πλουτοκρατίας. Είναι μιαακρίδα που έχει επιπέσει επί της κεφαλής του ελληνικού και όλων των λαών της Ευρώπης.

Η ΕΕ είναι μια ζούγκλα που με ή χωρίς τρόικες, με ή χωρίς Μνημόνια, προωθεί πολιτικές που ισοδυναμούν με κοινωνικό ολοκαύτωμα. Που απαρτίζεται από γραβατωμένους κανίβαλους και χαμογελαστά πολιτικά παχύδερμα. Είναι το επιτελικό όργανο των πολυεθνικών που πυροδοτεί τα κρεματόρια των εργασιακών«Άουσβιτς» και χτίζει τα σκλαβοπάζαρα των κοινωνικών«Νταχάου».

Καμία διαπραγμάτευση εντός του «Άουσβιτς» δεν πρόκειται να αναιρέσει τους κανόνες λειτουργίας του «Άουσβιτς» – το «σύμφωνο του ευρώ», τους κανόνες «επιτήρησης και εποπτείας», το «σύμφωνο σταθερότητας» και λιτότητας, τα τετελεσμένα του Μάαστριχτ.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι η ένωση των καπιταλιστών, είναι η ένωση των ιμπεριαλιστών ενάντια στους λαούς της Ευρώπης που στο εσωτερικό της δεν βασιλεύει η «ισοτιμία» και η «κοινωνική δικαιοσύνη», αλλά η ανισομετρία και το «δίκαιο» του ισχυρού.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ευρωζώνη της και όλη η δομή του ευρωενωσιακού κατεστημένου αποτελεί ένα σφαγείο των εργαζομένων, κατάλυσης των λαϊκών δικαιωμάτων και ελευθεριών που στέκονται εμπόδιο στην«ανταγωνιστικότητα» των μονοπωλίων.

Πρόκειται για την «ανταγωνιστικότητα»η οποία κινεζοποιεί μισθούς και «αυτοκτονεί» ανθρώπους στην Ελλάδα. Η Ελλάδα της «ανάπτυξης» που έφερε την κρίση και η Ελλάδα της κρίσης που ξεπουλιέται για 99 χρόνια ώστε να έρθει η «ανάπτυξη», η Ελλάδα των πάμπλουτων εφοπλιστών, τραπεζιτών, βιομηχάνων και εργολάβων, από την μια και η Ελλάδα των Μνημονίων και των συσσιτίων, από την άλλη, είναι η Ελλάδα της ΕΕ.

Αυτό το θυσιαστήριο δικαιωμάτων, η ΕΕ, είναι καραμπινάτη απάτη να εμφανίζεται σαν «μονόδρομος» και πολύ περισσότερο σαν εν δυνάμει «απάνεμο λιμάνι» των λαών!

Αυτό το κολαστήριο είναι ασύγγνωστη αυταπάτη να λογίζεται σαν πεδίο «διαπραγμάτευσης», αρκεί να βρεθεί ένας καλός διαπραγματευτής με ιδιαίτερες επιδόσεις στις «κωλοτούμπες».

Είναι πρόδηλο: Στο Κολοσσαίο τα όρια της διαπραγμάτευσης δεν τα ορίζουν οι καλές προθέσεις του διαπραγματευτή. Τα ορίζουν οι τίγρεις του Κολοσσαίου.

Είναι ψευδαίσθηση ότι στο Κολοσσαίο υπάρχει χώρος για διαπραγμάτευση. Στο Κολοσσαίο το ερώτημα ποτέ δεν ήταν τι θα κερδίσεις αλλά το ποια κομμάτια από τη σάρκα σου θα περισώσεις.

Τα 35 χρόνια της παραγωγικής αποσάθρωσης, του πλιάτσικου, της κοινωνικής οπισθοδρόμησης και της πολιτικής απάτης από την ένταξη στην ΕΟΚ – ΕΕ, βοούν: Άλλη οδός για μια Ελλάδα κυρίαρχη και ένα λαό με προκοπή και με ολόκληρη αξιοπρέπεια δεν υπάρχει από την οδό της εξόδου από την ΕΕ. Όχι με όρους αστικού εθνικισμού και ακροδεξιού «ευρωσκεπτικισμού», αλλά με όρους ανατροπής όλου του συστήματος της κυριαρχίας των μονοπωλίων.

Όπως αποδεικνύει η έξοδος της Βρετανίας από την ΕΕ, όπως επιβεβαιώνουν οι επικλήσεις στο εθνικό νόμισμα από ναζί (τύπου Χρυσής Αυγής) και φασίστες (τύπου Λεπέν), τίποτα απ’ όσα ακολούθησαν την συνθήκη του Μάαστριχτ, την ΟΝΕ, τα Μνημόνια δεν θα αλλάξει για τον λαό, αν αλλάξει απλώς το νόμισμα ή αν το «μέσα –έξω» από την ΕΕ αποτελέσει ένα επεισόδιο στο πλαίσιο των ενδοιμπεριαλιστικών συσχετισμών και των ενδοαστικών ανταγωνισμών.

Το θέμα είναι να εκμηδενιστούν τα αίτια που προκαλούν φτώχεια και δυστυχία, σε όποιο νόμισμα κι αν μετριούνται. Το θέμα είναι να τσακιστούν οι δυνάμεις και οι μηχανισμοί της εκμετάλλευσης, σε όποιο ιμπεριαλιστικό κέντρο συμμετέχει ή δεν συμμετέχει η Ελλάδα, σε όποιο νόμισμα κι αν τα «ντόπια θεριά» – όπως έλεγε ο Βάρναλης – σφετερίζονται την υπεραξία που παράγει το αίμα, το μυαλό και ο ιδρώτας του εργαζόμενου λαού.

Κι ο μόνος τρόπος για να μην μετρούν τα ευρώ ή οι δραχμές την φτώχεια και τη δυστυχία των πολλών, είναι να αλλάξουν οι κάτοχοι του παραγόμενου πλούτου.

Ο μόνος τρόπος για να συμβεί αυτό, στην Ελλάδα των 570 υπερδισεκατομμυριούχων που ελέγχουν το 50% σχεδόν του ΑΕΠ της χώρας, ο μόνος τρόπος για να συμβεί αυτό σε ένα πλανήτη που 8 «Κροίσοι» κατέχουν τόσο πλούτο όσα τα υπάρχοντα του 50% του πληθυσμού της Γης, ο μόνος τρόπος για να αλλάξει αυτό σε μια ΕΕ των 100 εκατομμυρίων φτωχών και 30 εκατομμυρίων ανέργων, είναι ο παραγόμενος πλούτος να περάσει από τα χέρια αυτών που τον υπεξαιρούν στα χέρια αυτών που τον παράγουν.

Με μια κουβέντα: Κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, κεντρικός σχεδιασμός της οικονομίας, εργατική εξουσία.

Αυτή είναι η ικανή συνθήκη για να ανατραπεί η μαυρίλα που έφεραν στην πατρίδα μας όσοι με την ΕΟΚ, με το Μάαστριχτ, με την ΟΝΕ, με το ευρώ, έταζαν «απάνεμα λιμάνια» και «χρυσά κουτάλια».

Η εμπειρία δεκαετιών από την παραμονή της χώρας σε αυτό τον «λάκκο των λεόντων», όπως από το 1957 αποκαλούσε το ΚΚΕ την τότε ΕΟΚ, επιβεβαιώνει περίτρανα τη θέση των κομμουνιστών: Η αποδέσμευση της Ελλάδας από την ΕΕ – θα το επαναλάβουμε: όχι με όρους αστικού «ευρωσκεπτικισμού» και αστικού εθνικισμού, αλλά με όρους λαϊκής αφύπνισης ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, με σχέδιο και πρόγραμμα ανατροπής της εξουσίας της χρηματιστικής ολιγαρχίας – καθίσταται αναγκαία συνθήκη για την επιβίωση του λαού και την αναδημιουργία του τόπου.

Η αποδέσμευση της χώρας από την ΕΕ (και όχι μόνο από το νόμισμά της), η έξοδος της χώρας από τον λάκκο των ευρωμνημονίων ή των δραχμομνημονίων, η απεμπλοκή της Ελλάδας από την ΕΕ της «λιτότητας» (χτες), των μνημονίων (σήμερα), των «προγραμμάτων» (αύριο) καθίσταται αγώνας άμεσος και επιτακτικός.

Ενας τέτοιος αγώνας για την αποδέσμευση της χώρας από την ΕΕ, αγώνας αλληλένδετος με την αποτίναξη του καπιταλιστικού ζυγού, ισοδυναμεί με αναγκαία παράμετρο για την υλοποίηση της ικανής συνθήκης: Για το πέρασμα, δηλαδή, της εξουσίας από τους κηφήνες στον εργαζόμενο λαό.

Φυσικά δεν αγνοούμε ότι μετά από δεκαετίες πλύσης εγκεφάλου οι προπαγανδιστές του «ευρωμονόδρομου» επικαλούνται τα ίδια τα αποτελέσματα της προπαγάνδας τους για να μας αντιτάξουν: «Η πλειοψηφία των Ελλήνων θέλει την ΕΕ». Μάλιστα. Γνωρίζουμε τους συσχετισμούς, τις πλειοψηφίες (και τους τρόπους αυτές δημιουργούνται). Αλλά αυτό δεν αποτελεί τεκμήριο μη ορθότητας της άποψης ότι ο λαός μας μόνο ζημιές θα μετράει όσο βρίσκεται σε «συμμαχία», σε «εταιρική» σχέση εξάρτησης και αλληλεξάρτησης με μια ένωση εγχώριων και ξένων λύκων που του πίνουν το αίμα. Όπως δεν αποτέλεσε τεκμήριο ορθότητας για την παραμονή στην εξουσία της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ το γεγονός ότι ο λαός – πλειοψηφικά – επί 40 χρόνια τους ανεχόταν.

Ο ελληνικός λαός αξίζει να οικοδομήσει τις προς το συμφέρον του πλειοψηφίες – και να τις υπερασπιστεί απέναντι στους «δημοκράτες» που επικαλούνται τις πλειοψηφίες μόνο όταν τους βολεύουν.

Αξίζει να πεισθεί ότι η Ελλάδα δεν είναι μια «μικρή» χώρα που «δεν μπορεί» να αντιταχθεί – εφ’ όλης της ύλης – στους ισχυρούς.

Αξίζει να πεισθεί ότι αυτός ο δύσκολος δρόμος είναι απείρως ευκολότερος από τον αδιάβατο δρόμο της διαρκούς αποδοχής των μικρότερων ή μεγαλύτερων εκβιασμών. Αξίζει να ακολουθήσει τη δική του σημαία. Να μην συμβιβαστεί με το «ολίγον έγκυος» ή με μια «θηλιά» που οι «Σόιμπλε» θα τη σφίγγουν ή θα την χαλαρώνουν κατά το δοκούν.

Ο λαός μας αξίζει να γίνει αυτοπροσώπως «διαπραγματευτής» πρωτοστατώντας για μια αληθινή Ευρώπη των λαών όπου ο καθένας χωριστά και όλοι οι λαοί μαζί δεν θα περιμένουν σαν «Δευτέρα Παρουσία» την «ανατροπή των συσχετισμών» από τα πάνω αφού θα έχουν ανατρέψει την ίδια την βαρβαρότητα από τα κάτω.

Αξίζει να απειθαρχήσει και να ορθώσει το πατριωτικό, το διεθνιστικό και ανυπάκουο ανάστημά του απέναντι στην ένωση των σύγχρονων «Μέττερνιχ» μιας και δεν οφείλει να διαπραγματεύεται μαζί τους τίποτα απ’ όσα δικαιούται.

Η δυσκολία αυτού του δρόμου, ευθέως ανάλογη της αναγκαιότητάς του, υπογραμμίζει διπλά το χρέος όσων ποτέ δεν παραιτήθηκαν από το «θέλουμε λεύτερη εμείς πατρίδα και πανανθρώπινη τη λευτεριά»: Να επιμείνουν και να εμπνεύσουν, να ηγηθούν και να ενώσουν το λαό σε αυτή την προσπάθεια.

Πηγή: enikos.gr

Αντιφασιστική πορεία με την άδεια του ...Τόσκα; Και -προφανώς- χωρίς αυταπάτες!

 

Μάλλον το σκέφτεται!

 Διαβάζουμε στην Εφημερίδα των Συντακτών ότι οι διοργανωτές του αυριανού (Σάββατο, 8 Απρίλη) μεσημεριανού αντιφασιστικού συλλαλητηρίου πήγαν στον Τόσκα, τον υπουργό της καταστολής του πολίτη, για να του ζητήσουν την άδεια να πάνε μέχρι τα γραφεία της Χρυσής Αυγής, ζητώντας του παράλληλα να φύγουν τα γραφεία από τους Αμπελοκήπους γιατί είναι ορμητήριο επιθέσεων (ούτε καν να κλείσουν; και να πάνε που; θα βάλουν τις γειτονιές να τσακώνονται;)  όπως και να αρθούν οι περιοριστικοί όροι στους υπόδικους χρυσαυγίτες και να πάνε φυλακή. Μάλιστα!

Θα είχε ένα ενδιαφέρον να βλέπαμε το ύφος του Τόσκα. Που τους άκουσε λέει αλλά δεν τοποθετήθηκε! Πρωτοφανές! Κανονικά θα ΄πρεπε αυτή τη σιωπή του (προφανώς) αριστερού και αντιφασίστα υπουργού να καταγγελθεί κατά προτεραιότητα! Κακώς πολύ κακώς, τόση προσπάθεια γίνεται να περάσει η κυβερνητική και ευρωενωσιακών αξιών ατζέντα με τα "ανοιχτά σύνορα" και το "όχι στην Ευρώπη φρούριο" στο αντιφασιστικό και αντιρατσιστικό κίνημα, τόση προσπάθεια να γίνει το κράτος, από τις προηγούμενες κυβερνήσεις ακόμη, πρωταγωνιστής του αντιφασιστικού αγώνα (πάντα χωρίς αυταπάτες για το ρόλο του) και αυτός τους κοιτάει (με συμπάθεια μάλλον) χωρίς να τους πει κάτι; Έστω ένα όχι ρε αδερφέ να ΄χουν κάτι να πουν και αυτοί;

Δυστυχώς δε θα μπορούσε να είναι αλλιώς! Το ίδιο το κοινό  κάλεσμα -αλλά και κανένα άλλο- στην αυριανή διαδήλωση δεν έχει τη παραμικρή αντικυβερνητική αιχμή, πόσο μάλλον αντισυστημική, ούτε καν αντικαπιταλιστική, πόσο μάλλο αντιιμπεριαλιστική. Σα να ΄ναι η Χρυσή Αυγή και το κάθε φασιστικό, ρατσιστικό και εθνικιστικό μόρφωμα κάτι αυτοφυές που δεν έχει καμιά σχέση με αυτό το σύστημα!

Σα να μην είναι και αυτή η κυβέρνηση που με τη πολιτική της εκθρέφει όχι μόνο τη Χρυσή Αυγή -αυτή προσπαθεί να τη συναιτήσει εξ άλλου- αλλά κάθε είδους φασιστικό και ρατσιστικό μόρφωμα. Σα να μην είναι αυτή η κυβέρνηση που συνεχίζει και εντείνει τη πολιτική φασιστικοποίησης της δημόσιας και πολιτικής ζωής, που συνεχίζει να στέλνει αγωνιστές της Αριστεράς, της Χαλκιδικής, εργάτες, αγρότες, μαθητές και φοιτητές στα δικαστήρια, που συλλαμβάνει και στέλνει στην Ευρώπη και στη Τουρκία αντιφασίστες αγωνιστές, τα ΜΑΤ σε διαδηλώσεις (και των οποίων πλέον η παρουσία στους δρόμους της Αθήνας είναι μεγαλύτερη απ' ότι πριν το 2015), που εντείνει την επίθεση στη ζωή του λαού, που προσδένει όλο και περισσότερο τη χώρα στο άρμα των ιμπεριαλιστών εξυπηρετώντας τις απαιτήσεις τους όχι μόνο στο εσωτερικό αλλά μετατρέποντάς τη σε ορμητήριο των δολοφόνων στη Συρία και όπου αλλού. Που στ' όνομα της "τούρκικης επιθετικότητας" εντείνει τον εθνικισμό.
 
Συμβάλει η κυβέρνηση στην ανάπτυξη του φασισμού και του ρατσισμού γιατί τη βολεύει μια χαρά. Από αυτή τη κυβέρνηση αιτούνται οι διοργανωτές να κλείσει τα γραφεία και να στείλει στη φυλακή το μακρύ χέρι του συστήματος, αυτούς που τους χρειάζεται και τους αναθέτει συγκεκριμένο ρόλο. Αυτή τη κυβέρνηση αποενοχοποιούν με τη στάση τους και τη συμπεριφορά τους. Κατά τα άλλα "κάτω η κυβέρνηση"!

Με όλα αυτά γίνεται κατανοητή η βιαστική ανακοίνωση από το ΣΕΚ και τα "πλατειά" μορφώματά του της ανακοίνωσης για την αυριανή συγκέντρωση ενόσω γινόντουσαν συνεννοήσεις για άλλου είδους αντιφασιστική -με αντικαπιταλιστικά, αντιιμπεριαλιστικά και αντικυβερνητικά χαρακτηριστικά- συγκέντρωση τη περασμένη Τρίτη.

Αντιφασισμός με απενοχοποίηση της κυβέρνησης, του εξαρτημένου καπιταλιστικού συστήματος που υπηρετεί και με διαχειριστικού τύπου εκκλήσεις ανάληψης ευθυνών προς εισαγγελείς και αστυνομία, χωρίς να χτυπιέται στο φασιστικό φαινόμενο στη ρίζα του και με το λαό στην άκρη δε γίνεται!

Και αν δεν απορούμε για το ΣΕΚ (μας έχει συνηθίσει άλλωστε εδώ και δεκαετίες στις "χωρίς αυταπάτες" συμπεριφορές του) θα μπορούσαμε να θέσουμε τις απορίες μας σε όλους όσους δέχτηκαν το καπέλο του ενώ στα λόγια και στις μεταξύ μας κουβέντες λένε άλλα αντιρεφορμιστικά εκφράζοντας τη δυσαρέσκειά τους. Χωρίς -πραγματικά- να έχουμε αυταπάτες για τις απαντήσεις των περισσότερων! Άλλωστε αν ανθροιστούν τα ποσοστά των τελευταίων δημοσκοπήσεων εξασφαλίζουν σχετικά άνετη ...μετάβαση στα έδρανα του κοινοβουλίου! Φταίμε εμείς τώρα να πούμε το σύνθημα "Μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι η μεταβατικότητα μας ενώνει;"  

Αντίσταση στις γειτονιές

(οι υπογραμμίσεις του Οικοδόμου)

Οι διασώστες της Αλ Κάιντα έσωσαν το ίδιο παιδί τρεις φορές σε τρεις μήνες

Οι διασώστες της Αλ Κάιντα έσωσαν το ίδιο παιδί τρεις φορές σε τρεις μήνες
tribune.gr
Τα «Λευκά Κράνη» είναι οι διασώστες – πολιτική προστασία που δραστηριοποιούνται στις περιοχές της Συρίας που ελέγχονται από τους τζιχαντιστές της Αλ Κάιντα και του Ελεύθερου Συριακού Στρατού (FSA).
Τα «Λευκά Κράνη» δημιουργήθηκαν από «εθελοντές» το 2013 χρηματοδοτούμενα από δυτικές δυνάμεις. Βάλαμε τους εθελοντές εντός εισαγωγικών δύο τα μέλη τους είναι έμμισθα.
Αυτή η οργάνωση, που τόσο διαφημίστηκε από τα δυτικά Μέσα Ενημέρωσης ως «ήρωες» που σώζουν παιδιά και αμάχους από τα ερείπια των απάνθρωπων βομβαρδισμών, έχει αποδειχτεί ότι αποτελούν βραχίονα της Αλ Κάιντα. Είναι διασώστες τζιχαντιστές. Βεβαίως αυτό από μόνο του δεν σημαίνει τίποτα, ακόμα και οι τζιχαντιστές μπορούν να έχουν διασώστες.

Το θέμα είναι ότι τα «Λευκά Κράνη» έχουν κατηγορηθεί ως εργαλείο προπαγάνδας που έχει πλημμυρίσει τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με φωτογραφίες παιδιών και αμάχων που σώζονται. Κυρίως παιδιών, γιατί οι εικόνες των παιδιών πάντα συγκινούν.
Πολλές όμως από τις διασώσεις τους έχουν αποδειχτεί σκηνοθετημένες. Όπως η περίπτωση που δημοσιεύουμε.
Το μικρό κορίτσι που βλέπετε στις εικόνες διασώθηκε συνολικά 3 φορές μέσα σε τρεις μήνες από τα «Λευκά Κράνη».
Αυτό σημαίνει δύο πράγματα. Ή το συγκεκριμένο παιδί αποτελεί «στόχο» των βομβαρδιστικών, τα οποία έχουν βαλθεί να το εξοντώσουν αλλά πάντα στο τέλος… σώνεται, ή πρόκειται απλά για ένα ακόμα παιδί-ηθοποιό που χρησιμοποιούν τα «Λευκά Κράνη» για την προπαγάνδα τους.
Οι τζιχαντιστές της Αλ Κάιντα κατάφεραν να πείσουν τη Δύση, μέσα από τέτοιες εικόνες, ότι είναι θύματα ενός πολέμου -που οι ίδιοι ξεκίνησαν- και ότι είναι και «μετριοπαθείς».
Στην εποχή των μέσων κοινωνικής δικτύωσης όμως κανένα ψέμα δεν αντέχει για πολύ καιρό.

Η αβάσταχτη κι επώδυνη ελαφρότητα της άγνοιας

Η αμάθεια στερεί απ’ τους ανθρώπους την ικανότητα ν’ αντιλαμβάνονται τον κόσμο, ως έχει. Τους στερεί την ομορφιά της γνώσης για τη φύση, την αντίληψη των κοινωνικών φαινομένων, τους καθιστά ανίκανους να γευτούν το μεγαλείο του Σύμπαντος αλλά και να επιδράσουν σ’ αυτό. Τους παγιδεύει στην αγνωσία και τους καθιστά ευάλωτους στον τσαρλατανισμό και θύματα σε κάθε ανοησία.

Η επιστημονική αλήθεια, με την ασύγκριτη ομορφιά της, θυσιάζεται στο βωμό της μαγείας, του αποκρυφισμού, της εξαπάτησης, σε  μια τεράστια βιομηχανία κέρδους που στηρίζεται στην αποκοίμιση των μαζών και στην εξ αυτής, αποκομιδή τεραστίων ποσών.

Ο ανορθολογισμός, ο αποκρυφισμός, οι ψευδοεπιστήμες, εξευτελίζουν την ομορφιά των επιστημών, της γνώσης και αποχαυνώνουν τα θύματά τους.

Πάνω απ’ το μισό του πληθυσμού των ανεπτυγμένων χωρών (για τις υπόλοιπες ούτε λόγος να γίνεται) δεν γνωρίζουν ότι οι δεινόσαυροι εξαφανίστηκαν εκατομμύρια χρόνια πριν την εμφάνιση του ανθρώπου. Θεωρούν ότι ο άνθρωπος υπήρξε ξαφνικά, επειδή το θέλησε μια υπερφυσική κι ακατανόητη οντότητα. Το 75% των ενηλίκων αγνοούν πως τα αντιβιοτικά σκοτώνουν τα βακτηρίδια κι όχι τους ιούς. Αγνοούν, επίσης, πως τα ηλεκτρόνια είναι μικρότερα απ’ τα άτομα. Αντιδρούν στους εμβολιασμούς που έχουν σώσει εκατομμύρια συνανθρώπους μας εξαφανίζοντας αρρώστιες. Πάνω απ’ το μισό του πληθυσμού (πάντα των ανεπτυγμένων χωρών) δεν γνωρίζει ότι η γη περιστρέφεται γύρω απ’ τον ήλιο και χρειάζεται ένα έτος για να το κάνει αυτό.

Σχεδόν μισή χιλιετία μετά τον Κοπέρνικο, η πλειοψηφία των κατοίκων της γης πιστεύει πως ο πλανήτης μας είναι ακίνητος στο κέντρο του Σύμπαντος κι ότι εμείς είμαστε ιδιαίτερα «εξαιρετικοί».

Το 52% των Αμερικανών (Gallup) πιστεύει στην αστρολογία, στη χώρα μας το 55,5% (ICAP) θεωρεί πως υπάρχουν άνθρωποι που προβλέπουν το μέλλον.

 Όσοι αποδέχονται τη Βίβλο και το Κοράνι θεωρούν τη γη επίπεδη, οι χριστιανοί μάλιστα της προσθέτουν και τέσσερις γωνίες (εξ ου και τα τέσσερα ευαγγέλια). Όλοι μαζί αποδέχονται την… κατωτερότητα της γυναίκας, συμπέρασμα στο οποίο δεν φαίνεται να αντιτίθενται (δυστυχώς) και οι περισσότερες των γυναικών.

Πιστεύουν σε θεούς που περπατάνε στο νερό, προσκυνάνε εικόνες, βουτάνε τα βρέφη σε κολυμπήθρες της ανοησίας. Τρέχουν σε καφετζούδες, χαρτορίχτρες, ξεματιάστρες, εξαπατώνται από αστρολόγους και ομοιοπαθητικούς.

Μην αποκτώντας τα αναγκαία μέσα, αδυνατούν να λύσουν τα σοβαρά προσωπικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Νιώθοντας ανασφαλείς και μπερδεμένοι, σε οικονομικό, κοινωνικό και ψυχολογικό αδιέξοδο, ενδίδουν στον θελκτικό ισχυρισμό ότι υπάρχει ένα χρυσό κλειδί, μια μαγική λύση. Μια πανταχού παρούσα βοήθεια, σε μια ταραγμένη εποχή. Αυτή η πε­ποίθηση γίνεται όλο και πιο εύκολα αποδεκτή σε περιόδους αναστά­τωσης και κρίσης, όταν καταρρέουν οι συνήθεις ασφαλιστικές δικλεί­δες του ατόμου απέναντι στην αφέλεια. Όταν τα ήθη εξασθενούν, λό­γω οικονομικής ύφεσης ή πολέμου, αυξάνει η σύγχυση, μειώνεται η αυτοπεποίθηση και η πίστη στο απόκρυφο μεγαλώνει.

Πνιγμένοι σε προκαταλήψεις και ανόητα στερεότυπα, πελαγοδρομούν ανωφελώς στη σύντομη ζωή τους και έχοντας απολέσει την πίστη στις δυνάμεις τους – ενδεχομένως και να μην τις απόκτησαν ποτέ, καθίστανται έρμαιο του κάθε επιτήδειου.

Κάποτε ο Πασκάλ[1] σε μια περίφημη ρήση του είχε πει πως οι άνθρωποι είναι «σκεπτόμενες καλαμιές». Δηλαδή λαμπρά μοναδικοί αλλά και μοναδικά τρωτοί.

Η αυτοσυνείδηση, η θαυμαστή αυτή ιδιότητα, που την συναντούμε μόνο στον άνθρωπο, είναι το ισχυρότερο εργαλείο που του πρόσφερε η εξελικτική διαδικασία.

Αποκτήθηκε τυχαία και με απρόβλεπτο τρόπο αλλά του πρόσφερε μια, άνευ προηγουμένου, δύναμη πάνω στην ιστορία του είδους του και κατ’ επέκταση σε κάθε άλλο είδος στον πλανήτη μας. Στη γνώση του περιβάλλοντός του και στην τιθάσευση των δυνάμεων της φύσης.

Ως σκεπτόμενες καλαμιές, έχουμε την τάση, τις ικανότητες, την προδιάθεση να καταστούμε ορθολογικά όντα. Έχουμε τη δυνατότητα να σκεφτούμε, να μιλήσουμε, να δημιουργήσουμε. Να απαντήσουμε σε ερωτήματα, να θέσουμε άλλα, να αντιμετωπίσουμε και να λύσουμε προβλήματα.

Αλλά μας κρύβουν την αλήθεια και μας προσφέρουν την απάτη.

Κι όμως, υπάρχουν τόσα πράγματα που μπορεί να ασχοληθεί και να γνωρίσει ο καθένας μας. Το φάσμα από την επιστήμη μέχρι την τέχνη και την καλλιέργεια είναι τεράστιο.

Η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων αγνοεί την κοινωνική εξέλιξη, την νομοτελειακή αντικατάσταση ενός κοινωνικού συστήματος από ένα ανώτερό του και ως εκ τούτου, αποδέχεται τον καπιταλισμό ως αναντικατάστατο. Η άγνοια υποκαθιστά την ευθεία και συγκροτημένη σκέψη και ενθαρρύνει τη νοσηρή φυγή από τα επίμονα προβλήματα της πραγματικής ζωής. Παρόλο που είναι ανθρώπινο να θέλει κάποιος να ξεφύγει από την προσπάθεια που απαιτεί η γνώση και η έντο­νη σκέψη και να αποφύγει να πάρει την ευθύνη των πράξεών του, η προσφυγή του στη μαγεία και το μυστήριο για να αποδράσει από τη μι­ζέρια δεν τον ωφελεί. Αυτός που υποφέρει από την απόγνωση που φέρνει η φτώχεια, από την οδύνη του θανάτου ενός προσφιλούς προ­σώπου ή από το φόβο της οικονομικής ή προσωπικής ανασφάλειας, πρέπει να βρει άλλες λύσεις.

Η αμάθεια και η άγνοια στερούν τα πάντα απ’ τον άνθρωπο. Ακόμη και το παρόν και το μέλλον του. Τον καθιστούν ευάλωτο στην εξαπάτηση.

Οι άνθρωποι τείνουν να απορρίπτουν οποιαδήποτε απόδειξη της απάτης. Καθώς έχουν αιχμαλωτιστεί απ’ την απάτη, αρνούνται ν’ ακούσουν την αλήθεια. Είναι πολύ οδυνηρό να παραδεχτεί κανείς, ακόμη και στον εαυτόν του, ότι τον έχουν κοροϊδέψει. Αν σε κυριεύσει μια φορά ο τσαρλατάνος, πολύ δύσκολα γλιτώνεις. Έτσι οι παλιές απάτες επιμένουν και εμφανίζονται και νέες καθώς γινόμαστε ολοένα κι επιδεκτικότεροι. Κι ανίκανοι να κατανοήσουμε την πλάνη μας.

Μπορεί η επιστήμη να μην αφήνεται να είναι ιδιαίτερα προσιτή στο πλατύ κοινό ή να φαίνεται πως δεν προσφέρει την μυστηριακή θελκτικότητα των μεταφυσικών ανοησιών κι ακόμη περισσότερο να φαίνεται πως αδιαφορεί για τα κοινωνικά, οικονομικά και άλλα προβλήματα των ανθρώπων. Είναι όμως αυτή που μας ζει, καλύπτοντας με τις εφαρμογές της (τεχνολογία) τις ανάγκες μας και κάνοντας τη ζωή μας πιο εύκολη κι ενδιαφέρουσα.

Η επιστήμη μπορεί, ακόμη και διανοητικά, να μας πάει παντού. Από τον πυθμένα των θαλασσών ως τα πέρατα του ορατού σύμπαντός μας. Και ακόμη μακρύτερα. Ο νους μας έμφορτος από την πρόοδο της επιστήμης, μπορεί να μας «ταξιδέψει» ακόμη και σε μέρη απαγορευμένα για το σώμα μας, καθώς και σε άλλα όπου κανένας δεν έχει βρεθεί ή διανοηθεί, αλλά που η επιστήμη έχει αποδείξει πως υφίστανται. Η επιστήμη θέτει ερωτηματικά και πασχίζει για τις απαντήσεις.

Πολλές φορές η επιστήμη δεν γνωρίζει εκ των προτέρων πότε θα βρεθεί ένα άγνωστο «νησί» ή μια «ήπειρος». Πολλοί επιστήμονες, ως οι πρόγονοί τους εξερευνητές, θα αποτύχουν πριν να ανοιχτεί ο δρόμος για μια μεγάλη ανακάλυψη. Υπάρχει βεβαίως και η τύχη, αλλά δεν είναι φερέγγυα. Όμως είναι φερέγγυο να χτίζεις πάνω σε προηγούμενες ανακαλύψεις και αυτό κάνει η επιστήμη.

stelioskanakis@yahoo.gr

[1] Μπλεζ Πασκάλ (1623 – 1662). Γάλλος μαθηματικός, φυσικός, συγγραφέας και φιλόσοφος.

Το παραμύθι των χημικών και η επίθεση ΗΠΑ στη Συρία

Του Γ. Παπαδόπουλου - Τετράδη

Το παράδοξο δεν είναι ότι ο Τράμπ βομβάρδισε τη συριακή αεροπορική βάση Αλ Σαϊράτ ως αντίποινα για το θάνατο 85 αμάχων στην πόλη Χαν Σεϊχουν. Το παράδοξο είναι ότι το ίδιο μακάβριο έργο επαναλαμβάνεται με τα ίδια ψέματα για πολλοστή φορά για να δικαιολογήσει την ίδια πολιτική επιβολής εξουσίας μιας υπερδύναμης και ενός φρέσκου «ηγέτη»! Αλλά, εδώ το ψέμα είναι εξόφθαλμο.

Ο Ντόναλντ Τράμπ ήδη τον Σεπτέμβριο του 2013 αποκαλούσε τον Ομπάμα «ανόητο ηγέτη μας» ( our foolish leader) όταν απειλούσε να χτυπήσει τη Συρία «γιατί θα συμβούν πολλά κακά, από τα οποία οι ΗΠΑ δεν θα κερδίσουν τίποτε».

Το ίδιο καλοκαίρι ο Τραμπ κατηγορούσε τους αντάρτες της Συρίας ότι «είναι εξ ίσου κακοί με το καθεστώς. Τι θα κερδίσουμε σε ζωές και δισεκατομμύρια που θα χάσουμε:» αναρωτιόταν… Και οι σύμβουλοί του ήταν απολύτως αρνητικοί, κατηγορώντας την κυβέρνηση Ομπάμα ότι συμμαχεί με την Αλ Κάιντα! Κι αυτό ήταν αλήθεια.

Ο βομβαρδισμός της Συριακής αεροπορικής βάσης δήθεν ως αντίποινα για το θάνατο περίπου 90 αμάχων από χημικά, μετά από αεροπορική επίθεση συριακού αεροπλάνου, πάσχει από τα γενοφάσκια της.

Πρώτον, κανείς ακόμα δεν ξέρει τι είναι τα δηλητήρια που σκότωσαν τους αμάχους, παρ όλο που έχουν προστρέξει εκεί γιατροί και παρατηρητές οργανώσεων. Κανείς ακόμα δεν ξέρει αν τα χημικά εκτοξεύτηκαν από αεροπλάνο ή αν εκλύθηκαν από εκρήξεις στο έδαφος όπου υπήρχαν ήδη.

Δεύτερον, ξέρουμε ότι και οι αντάρτες και ο ISIS κατασκευάζουν χημικά όπλα σε αποθήκες σε όλες τις περιοχές που κρατάνε ακόμα. Ξέρουμε ότι οι συριακές δυνάμεις χρησιμοποίησαν χημικά μέχρι το 2013 που προειδοποιήθηκαν από τις ΗΠΑ ότι αν το επαναλάβουν, η Αμερική θα εισβάλει κατασταλτικά. Από τότε δεν έχουμε τέτοιου είδους επιθέσεις από τους Σύριους.

Τρίτον, ξέρουμε ότι όλες οι επίσημες μαρτυρίες στον ΟΗΕ από υπουργούς των ΗΠΑ και της Βρετανίας πρίν και κατά την εισβολή στο Ιράκ και στη Λιβύη για χρήση χημικών από τον Σαντάμ και τον Καντάφι αποδείχτηκαν από τις ίδιες υπηρεσίες του ΟΗΕ ότι ήταν ψεύτικες. Μια καλοστημένη προπαγάνδα για να δικαιολογήσει τις εισβολές.

Με την απουσία φερέγγυων μαρτυριών και στοιχείων η αμερικανική επίθεση είναι πέρα από φανερό ότι έχει γίνει προσχηματικά για να υπηρετήσει τα γεωπολιτικά συμφέροντα της Αμερικής και για κανέναν ανθρωπιστικό λόγο. Αν η όλη ιστορία δεν είναι μια καλοστημένη προβοκάτσια μεταξύ των ανταρτών που πληρώνονται από ΗΠΑ- Βρετανία και της υπερδύναμης. Δεν θα είναι η πρώτη φορά.

Αξίζει να παρατηρήσει κανείς τις υποκριτικές οιμωγές των διάφορων ανθρωπιστικών οργανώσεων στη Συρία, που ανακαλύπτουν επιθέσεις σε νοσοκομεία και βομβαρδισμούς πόλεων και προσφυγικά κύματα και αμάχους που εκπατρίζονται μόνο τον τελευταίο χρόνο που οι κρατικές συριακές δυνάμεις με τη συνδρομή της Ρωσίας έχουν πάρει παραμάζωμα τους αντάρτες, την Αλ Κάιντα και τον ISIS. Κανείς δεν αναρωτιέται πώς μπήκαν και κατέλαβαν τις πόλεις και τα χωριά όλοι αυτοί και πώς έφυγαν πρόσφυγες πάνω από 10.000.000 Σύριοι τα προηγούμενα χρόνια! Μα κανείς!

Επικοινωνία Ουάσιγκτον-Μόσχας

Από την άλλη μεριά:

Πρώτον η ρωσική κυβέρνηση κατάγγειλε επίσημα εξ αρχής δια του υπουργείου Άμυνας ότι τα χημικά κατασκευάζονταν προφανέστατα από τους αντάρτες σε αποθήκη, η οποία βομβαρδίστηκε από δύο αεροπλάνα, ένα συριακό και ένα ρώσικο που έκαναν τη επίθεση σε άντρα των ανταρτών. Ακόμα κι εχτές η Μόσχα κατήγγειλε την αμερικάνικη επέμβαση ως αποτέλεσμα προβοκατόρικης ενέργειας και ζήτησε σύγκληση του ΣΑ του ΟΗΕ.

Είναι απορίας άξιο πώς οι συριακές και δυτικές οργανώσεις που στηρίζουν τους αντάρτες διαπίστωσαν ότι τα χημικά εκτοξεύτηκαν από το συριακό και όχι από το ρώσικο πολεμικό που επιχειρούσαν μαζί!

Σ αυτό το επίπεδο, της επιδρομής των ΗΠΑ προηγήθηκε πολύωρη επικοινωνία Ουάσινγκτον- Μόσχας, το αποτέλεσμα της οποίας ήταν να βομβαρδιστεί ένα συγκεκριμένο κομμάτι του συριακού στρατιωτικού αεροδρομίου και τίποτε άλλο. Προφανέστατα για να μη διαρραγούν οι σχέσεις Τραμπ- Πούτιν και για να προκληθεί η μικρότερη δυνατή ζημιά στη βάση, όπου εδρεύουν και ρωσικές δυνάμεις. Εμφανές, ότι η βάση είχε ειδοποιηθεί για την επίθεση, εξ ου και οι περιορισμένες ζημιές, έως ανύπαρκτες στο διάδρομο προσγείωσης

Δεύτερον, η κυβέρνηση Άσσαντ δεν θα διακινδύνευε ποτέ να δώσει πάτημα στις ΗΠΑ ή σε οποιονδήποτε άλλον να την κατηγορήσει για χρήση χημικών, ξέροντας ήδη ότι η διπλή επίθεση στο Ιράκ και στη Λιβύη έγιναν με πρόσχημα τη χρήση χημικών από τον Σαντάμ και τον Καντάφι.

Τρίτον, οι συριακές δυνάμεις δεν χρειάζονται τη χρήση χημικών για να διώξουν πλέον τους αντάρτες, δεδομένου ότι επικρατούν σε όλα τα μέτωπα με τη στήριξη της ρωσικής αεροπορίας και οι αντάρτες, η Αλ Κάϊντα και ο ISIS υποχωρούν παντού. Κι αυτό το ξέρει όλος ο κόσμος.

Τέταρτον, οι οργανώσεις που διάκεινται φιλικά στις φιλοαμερικανικές και φιλοβρετανικές δυνάμεις των ανταρτών, έκαναν φωτογραφίζονται να κάνουν αυτοψίες με χειρουργικά (!) γάντια, μάσκες και … σανδάλια ξυπολυσιάς στο υποτίθεται μολυσμένο έδαφος άγνωστης τοποθεσίας, όπως αποδεικνύουν και οι φωτογραφίες τους που είδαν το φως της δημοσιότητας. Δεν είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε στημένες φωτογραφίες προπαγάνδας!

Πέμπτο, δεν είναι τυχαίο, που αμέσως μετά το βομβαρδισμό αντάρτες της Αλ Κάϊντα πανηγύριζαν με συνθήματα και σημαίες στην πολιορκούμενη πόλη, ποζάροντας στους φωτογραφικούς φακούς των ανταποκριτών!

Έκτο, για να καταλάβει κανείς τη διαπλοκή των ΗΠΑ στο παιχνίδι της Συρίας δεν έχει παρά να δει τις φωτογραφίες των ρεπουμπλικανων γερουσιαστών στις διαρκείς επαφές τους με στελέχη του ISIS, όπως αυτή του σκληρού Μακ Κέιν με τον Αμπού Μόσα, υπεύθυνο προπαγάνδας του ISIS, τον Αμπου μπακρ αλ Μπαγκντάτι, τον Μουάζ Μουστάφα και τον Σύρο αντάρτη Μουχάμαντ Νούρ, που απαθανατίζονται όλοι μαζί χαμογελαστοί!

Το σχέδιο τεμαχισμού

Είναι κοινό μυστικό ότι οι δήθεν αντάρτες της Συρίας όπως και ο ISIS εξοπλίζονται από τη Βρετανία, τις ΗΠΑ και τη Σαουδική Αραβία κατά κύριο λόγο και από την Τουρκία, όπου βρίσκουν καταφύγιο κάθε φορά που καταδιώκονται.

Όπως έχω ξαναγράψει, η Συρία είναι η τελευταία μεγάλη βάση των Ρώσων στον αραβικό κόσμο, εξ ου και η λυσσαλέα προσπάθεια των δυτικών να καταληφθεί, να διωχθεί ο Άσσαντ και να τεμαχιστεί η χώρα, όπως είχε ξαναμοιραστεί από τη συνθήκη Σάικ- Πικό.

Ο καυγάς για τη μοιρασιά μεταξύ Κούρδων, Τουρκίας, Ισραήλ και δημιουργίας φιλοδυτικού προτεκτοράτου, αλλά και η στάση της Μόσχας που δεν έχει καμιά διάθεση να χάσει την τελευταία της βάση όπως έχασε αμαχητί το Ιράκ, τη Λιβύη και την Αίγυπτο, καθυστερούν κάθε σχέδιο.

Δεν είναι τυχαίοι οι πανηγυρισμοί Έρντοαν, Σαουδικής Αραβίας και Νετανιάχου αμέσως μετά  τους αμερικάνικους βομβαρδισμούς.

Προφανέστατα ο Τράμπ εξωθήθηκε από τους συμβούλους του να κινηθεί δυναμικά χτές για να δηλώσει την αμερικανική παρουσία στην περιοχή και για να τονώσει το τρωμένο γόητρό του στην αμερικανική κοινή γνώμη, μετά τις τελευταίες δημοσκοπήσεις που τον φέρνουν σε καθοδική απήχηση και εκτίμηση.

Ακόμα περισσότερο, που όσο κερδίζει στρατιωτικά ο Άσαντ με τους Ρώσους και ξαναπαίρνει πίσω τα καταληφθέντα εδάφη του κράτους του, τόσο πρέπει οι δυτικές δυνάμεις να του περιορίσουν τη δύναμη για να μην έχουν μπροστά τους μια ρωσόφιλη μεγάλη Συρία. Κι αυτή είναι η κυριότερη αιτία του χτεσινού βομβαρδισμού.

Ο Άσσαντ δεν είναι κανένας άγιος, όπως δεν ήταν ο Καντάφι, ο Σαντάμ, ο Μουμπάρακ και ο Μιλόσεβιτς. Αλλά, εξ ίσου άγιοι δεν είναι ο Τραμπ, ο Μπλερ, ο Κλιντον, η Μέρκελ και ο κάθε ηγέτης που με τις πολιτικές επιβολής για τα γεωπολιτικά συμφέροντα της χώρας του σκορπάει πίσω του πτώματα αθώων. Στη δικιά του ή σε ξένες χώρες.

Ας έχουν τουλάχιστον το θάρρος να παραδεχτούν ξεδιάντροπα ότι σκοτώνουν γυναικόπαιδα για το έδαφος, την εξουσία και το υπέδαφος. Το παραμύθι της δήθεν δικαιοσύνης και του δήθεν ανθρωπισμού δεν πιάνει πια. Έχει ξεσκεπαστεί εδώ και καιρό.

Γκανγκστερική - πυραυλική επίθεση των ΗΠΑ στη ΣΥΡΙΑ: Επιφυλακή απέναντι σε επικίνδυνες εξελίξεις

 Γκανγκστερική - πυραυλική επίθεση των ΗΠΑ στη ΣΥΡΙΑ: Επιφυλακή απέναντι σε επικίνδυνες εξελίξεις

Οξύνεται επικίνδυνα ο ενδοϊμπεριαλιστικός ανταγωνισμός Δύσης - Ρωσίας στη Συρία και στην Ανατολική Μεσόγειο μετά την επιλογή του Αμερικανού Προέδρου, Ντόναλντ Τραμπ, να διατάξει χτες λίγο μετά τις 4.00 π.μ., τη ρίψη 59 πυραύλων τύπου «Τόμαχοκ» στην αεροπορική βάση Σαϊράτ του συριακού στρατού στην πόλη Χομς με πρόσχημα την αποτροπή «νέας επίθεσης» με χημικά όπλα.
Το πρόσχημα που φαίνεται να στήθηκε είναι το μακελειό της περασμένης Τρίτης από τοξικά αέρια, ένα περιστατικό που η συριακή κυβέρνηση αρνείται ενώ οι ρωσικές δυνάμεις που την συνδράμουν, αποδίδουν σε χτύπημα από συριακά αεροσκάφη αποθηκών με χημικά όπλα που είχαν οι τζιχαντιστές.

Η επίθεση που έγινε από τα αμερικανικά πυραυλοφόρα καταδρομικά πλοία USS Porter και USS Ross που πλέουν στην Αν. Μεσόγειο προδιαγράφει επιπροσθέτως και τους κινδύνους για τις χώρες της περιοχής, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας, μέσω της πολυποίκιλης χρήσης της στρατιωτικής βάσης στη Σούδα από αμερικανικές και ΝΑΤΟικές δυνάμεις.

Επίσης, αργότερα χτες το απόγευμα, ανακοινώθηκε πως η φρεγάτα του ρωσικού Στόλου της Μαύρης Θάλασσας «Ναύαρχος Γκριγκορόβιτς» θα καταπλεύσει στη Μεσόγειο και θα πραγματοποιήσει επίσκεψη στη ρωσική βάση που βρίσκεται στο συριακό λιμάνι Ταρτούς στο πλαίσιο «μακράς αποστολής».

Είναι ενδιαφέρον, ανάμεσα στα άλλα, πως ο Πρόεδρος Τραμπ επέλεξε να κάνει την προσχηματική επίθεση, επικαλούμενος «ζωτικά συμφέροντα εθνικής ασφάλειας», που δεν είναι άλλα από τα συμφέροντα των μονοπωλίων που εκπροσωπεί. Ο πρώτος απολογισμός της αμερικανικής πυραυλικής επίθεσης αναφέρει τουλάχιστον εννιά άμαχους νεκρούς (καθώς οι πύραυλοι δεν χτύπησαν μόνο τη βάση αλλά και παρακείμενα χωριά), καταστροφή πύργου ελέγχου, ζημιές σε διαδρόμους προσγείωσης - απογείωσης, αποθήκες πυρομαχικών και όπλων και αντιαεροπορικά συστήματα.

Αντιδράσεις σε Δαμασκό, Μόσχα

Ο συριακός στρατός ανέφερε σε ανακοίνωση ότι τα αμερικανικά πλήγματα εναντίον της βάσης Σαϊράτ προκάλεσαν εκτεταμένες υλικές ζημιές. Χαρακτήρισε την επίθεση «κατάφωρη» παραβίαση κυριαρχικών δικαιωμάτων, που κατέστησε τις ΗΠΑ «εταίρο» του «Ισλαμικού Κράτους», του «Μετώπου αλ Νούσρα» και άλλων τρομοκρατικών οργανώσεων. Στην ίδια ανακοίνωση επισημαίνεται πως «οι ΗΠΑ προσπάθησαν να δικαιολογήσουν την επίθεση αυτή με την πρόφαση ότι ο Συριακός Αραβικός Στρατός χρησιμοποίησε χημικά όπλα στη Χαν Σεϊχούν, χωρίς να γνωρίζουν τι πραγματικά συνέβη».

Εντονες αντιδράσεις προκάλεσε η επίθεση και στη Μόσχα, όπου Ρώσοι αξιωματούχοι ανακοίνωσαν πως τερματίζεται η στρατιωτική συνεργασία με τις ΗΠΑ όσον αφορά την ασφάλεια πτήσεων στρατιωτικών αεροσκαφών αμφοτέρων των χωρών στη Συρία. Ανακοινώθηκε, επίσης, πως θα παρθούν μέτρα για την αντιαεροπορική θωράκιση της Συρίας με στόχο την προστασία των υποδομών της, ενώ ζητήθηκε έκτακτη σύγκληση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.

Ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου, Ντμίτρι Πεσκόφ, μεταφέροντας την αντίδραση του Προέδρου, Βλαντιμίρ Πούτιν, σημείωσε πως χαρακτηρίζει την αμερικανική επιχείρηση «επίθεση εναντίον κυρίαρχου κράτους», βασισμένη σε «κατασκευασμένο πρόσχημα» και κυνική προσπάθεια, για να απομακρυνθεί η προσοχή της διεθνούς κοινής γνώμης από τους θανάτους (χιλιάδων...) αμάχων στο Ιράκ. «Η κίνηση της Ουάσιγκτον θα πλήξει σοβαρά τις αμερικανο-ρωσικές σχέσεις», σημείωσε ο Πεσκόφ, εκφράζοντας την πεποίθηση της ρωσικής ηγεσίας ότι το συριακό καθεστώς δεν κατέχει χημικά όπλα και ότι η αμερικανική επιχείρηση θα δημιουργήσει «αναπόφευκτα σοβαρό εμπόδιο στη δημιουργία διεθνούς συνασπισμού κατά της τρομοκρατίας» που έχει προτείνει τα τελευταία χρόνια ο Πρόεδρος Πούτιν.

Μετά από όλα αυτά, ανακοινώθηκε ματαίωση της προγραμματισμένης, για τις ερχόμενες Τρίτη και Τετάρτη, επίσκεψης του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών, Ρεξ Τίλερσον, στη Μόσχα.

Γκανγκστερική επίθεση με γνωστές μεθοδεύσεις

Λίγες μέρες πριν, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ δήλωνε πως είχε προτεραιότητα την καταπολέμηση των τζιχαντιστών αντί τον Σύρο Πρόεδρο Μπασάρ Ασαντ, που τώρα ευθέως στοχοποίησε.

Παράλληλα, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, οι ηγέτες ισχυρών χωρών της ΕΕ, η Τουρκία, το Ισραήλ, η Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα έσπευσαν να επιρρίψουν στον Σύρο Πρόεδρο Μπασάρ Ασαντ ευθύνες για την πρόσφατη επίθεση σε χημικά όπλα στο Ιντλίμπ, δίχως καν μία απόδειξη, στο πλαίσιο προώθησης των γεωπολιτικών τους συμφερόντων. Πρέπει, επίσης, να σημειωθεί ότι λίγες βδομάδες πριν, οι ΗΠΑ είχαν ολοκληρώσει εργασίες σημαντικής επέκτασης στρατιωτικής αεροπορικής βάσης που έχουν φτιάξει στο Κομπανί της βόρειας Συρίας σε συνεργασία με Κούρδους μαχητές, με πρόσχημα τις επιχειρήσεις με στόχο την ανακατάληψη της Ράκα.

Ζητούν «εναλλακτική κυβέρνηση» αντί του Ασαντ...

Ο ίδιος ο Τραμπ ισχυρίζεται ακόμη πως η επίθεση ήταν «προληπτική», υπαινισσόμενος πως στην παρούσα φάση δεν προτίθεται να δώσει άλλες διαστάσεις. Ομως, γνωστοί Αμερικανοί γερουσιαστές του πολιτικο-στρατιωτικού και οικονομικού κατεστημένου όπως οι Ρεπουμπλικάνοι γερουσιαστές Τζον Μακέιν και Μάρκο Ρούμπιο στην Ουάσιγκτον ζήτησαν από τον Τραμπ να κλιμακώσει τη «δράση» στη Συρία και να επιδιώξει την αντικατάσταση του Σύρου Προέδρου, Μπασάρ Ασαντ, με «εναλλακτική κυβέρνηση», ενδεχομένως μετά από συνεργασία με σουνίτες συμμάχους των ΗΠΑ, όπως η Τουρκία, η Σαουδική Αραβία και άλλες μοναρχίες του Περσικού Κόλπου.

Καταγγελίες Σουηδών γιατρών

Οι επιθέσεις με τη χρήση χημικών όπλων σε βάρος αμάχων έχουν σημειωθεί αρκετές φορές στη Συρία κατά το παρελθόν, ακόμη και μετά το 2013, όταν επιβεβαιώθηκε η καταστροφή του οπλοστασίου χημικών όπλων του συριακού στρατού από τον ΟΗΕ. Συριακές και ρωσικές αρχές έχουν καταγγείλει την προβοκατόρικη χρήση χημικών όπλων (π.χ. αέριο χλωρίου σε πόλεις Χαλέπι, Χαν αλ Ασάλ κ.α.) από οργανώσεις τζιχαντιστών και έχουν παρουσιάσει συγκεκριμένα στοιχεία σε οργανώσεις του ΟΗΕ και σε δυτικές κυβερνήσεις, οι οποίες τα αποσιώπησαν σκόπιμα. Προβάλλουν, αντίθετα, ό,τι θεωρούν πως εξυπηρετεί τις επιδιώξεις τους, χρηματοδοτώντας παράλληλα διάφορες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις όπως τα «Λευκά Κράνη» σε ρόλο «σωτήρα» θυμάτων σε βομβαρδισμούς περιοχών που ελέγχονται από αντικαθεστωτικούς. Η συγκεκριμένη οργάνωση, ως γνωστόν, δημιουργήθηκε πριν από μερικά χρόνια με χρηματοδότηση των υπουργείων Εξωτερικών και Αμυνας ΗΠΑ και Βρετανίας.

Η οργάνωση «Σουηδοί Γιατροί για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα» (SWEDHR) μελετώντας βίντεο που δημοσιοποίησαν τα «Λευκά Κράνη» στο YouTube παρατήρησαν, μεταξύ άλλων, πως σε αρκετές περιπτώσεις τα δήθεν συνεργεία «διάσωσης» στην πραγματικότητα σκότωναν τα θύματά τους είτε σκόπιμα, είτε από άγνοια. Πως επιχειρούσαν π.χ. να κάνουν ενέσεις αδρεναλίνης σε παιδιά δίχως ποτέ να πιέζουν το έμβολο της σύριγγας, ή έκαναν πως δίνουν πρώτες βοήθειες σε παιδιά που ήταν ήδη νεκρά ή ήταν ναρκωμένα. Σε άλλα βίντεο ακούγονταν στα αραβικά άτομα που δεν καταγράφονταν από την κάμερα να δίνουν οδηγίες «σκηνοθεσίας» των θυμάτων. Αλλα βίντεο των «Λευκών Κρανών» που φέρεται πως γυρίστηκαν στην επαρχία Ιντλίμπ έφεραν ως διακριτικό έμβλημα τη μαύρη σημαία των τζιχαντιστών της «Αλ Κάιντα».

Ριζοσπάστης

Επιφυλακή απέναντι σε επικίνδυνες εξελίξεις

Η χτεσινή πυραυλική επίθεση των ΗΠΑ στη Συρία, με πρόσχημα τη χρήση χημικών όπλων από το καθεστώς Ασαντ, αποτελεί ένα επιπλέον στοιχείο όξυνσης στην αντιπαράθεση, που εξελίσσεται εδώ και χρόνια στην περιοχή της Μ. Ανατολής και ιδιαίτερα στην περιοχή της Συρίας και του Ιράκ, ανάμεσα σε ισχυρά καπιταλιστικά κέντρα διεθνούς και περιφερειακής εμβέλειας και ιδιαίτερα ανάμεσα στις ΗΠΑ και τη Ρωσία.

Από τις ίδιες τις εξελίξεις, περνάει σε δεύτερη μοίρα το αν και ποιος έκανε χρήση χημικών όπλων, ζήτημα που βεβαίως ακόμα δεν έχει διασαφηνιστεί. Σημασία έχει ότι οι ΗΠΑ έψαχναν ευκαιρία να ξαναμπούν στο «παιχνίδι» της Συρίας, στο οποίο απ' ό,τι φαίνεται το προηγούμενο διάστημα είχαν παραμεριστεί σε σχέση με τη Ρωσία και το ρόλο που έπαιξε στη στήριξη και σταθεροποίηση του καθεστώτος Ασαντ.

Κάπου, κάποια στιγμή, κάποιο πρόσχημα θα έφερναν οι ίδιες οι εξελίξεις, είτε θα δημιουργούνταν. Αλλωστε, το παιχνίδι των προσχημάτων είναι πολύ παλιό. Η πιο πρόσφατη ιστορία καταμετρά διάφορα τέτοια, στον πόλεμο του Κόλπου το 1991, στη Γιουγκοσλαβία το 1999, στο Αφγανιστάν το 2001 και το Ιράκ το 2003, που αξιοποιήθηκαν για επεμβάσεις και στην πορεία αποδείχτηκαν κατασκευασμένα.

Η εξέλιξη αυτή επιβεβαιώνει ότι παρ' όλες τις αρχικές δηλώσεις της αμερικανικής ηγεσίας υπό τον Τραμπ για συνεννόηση με τη Ρωσία στο ζήτημα της Συρίας, τα συμφέροντα των αμερικανικών μονοπωλίων στην περιοχή είναι ισχυρά και δεν πρόκειται να μείνουν αδιάφορα για τη διαμόρφωση της μελλοντικής κατάστασης. Αποδεικνύεται, δηλαδή, ότι η όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και των αντιθέσεων δεν είναι ζήτημα προθέσεων και επιθυμιών, αλλά ζήτημα σύγκρουσης αντικειμενικών συμφερόντων.

Με δεδομένες τις εξελίξεις που υπάρχουν στην Ουκρανία, με σχετική αναζωπύρωση των πολεμικών επιχειρήσεων, αλλά και την όξυνση που σημειώνεται στην περιοχή της Ανατολικής Ασίας, με επίκεντρο τα μέτωπα της Κορέας και της Θάλασσας της Ανατολικής και Νότιας Κίνας, είναι καθαρό ότι τα μέτωπα των αντιπαραθέσεων είναι ανοιχτά.

Για τη χώρα μας, όλα αυτά έχουν ιδιαίτερη σημασία, με δεδομένο ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ προωθεί την εμπλοκή της χώρας στους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς στην περιοχή, με αποφασιστικότητα ίσως και πολύ μεγαλύτερη σε σχέση με άλλες προηγούμενες αστικές κυβερνήσεις.

Οι πρόσφατες επισκέψεις των υπουργών Αμυνας και Εξωτερικών στις ΗΠΑ είχαν το χαρακτήρα ανάδειξης της Ελλάδας πυλώνα στήριξης των ΝΑΤΟικών σχεδιασμών. Γι' αυτό, άλλωστε, είναι κοροϊδία τα περί «δύναμης ειρήνης και ασφάλειας» στην περιοχή. Για του λόγου το αληθές, δύο από τα πλοία που επιχείρησαν ενάντια στη Συρία, χτες τα ξημερώματα, είχαν ελλιμενιστεί στη ΝΑΤΟική βάση της Σούδας.

Είναι, λοιπόν, αναγκαίο άμεσα να αντιμετωπιστεί η προπαγάνδα που εκπορεύεται από αστικά επιτελεία και αναπαράγει ουσιαστικά τα προσχήματα για την ιμπεριαλιστική επίθεση, περί προστασίας των αμάχων, τη χρήση χημικών όπλων κ.λπ. Ταυτόχρονα, είναι αναγκαίο να δυναμώσει η εργατική - λαϊκή κινητοποίηση ενάντια στη συμμετοχή της Ελλάδας στους επικίνδυνους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς, ενάντια στις επιδιώξεις της ελληνικής αστικής τάξης για αναβάθμιση του ρόλου της, διεκδικώντας άμεσα το κλείσιμο της βάσης της Σούδας.

Σε αυτήν την κατεύθυνση, η πρωτοβουλία του ΠΑΜΕ που ανακοινώθηκε χτες στο συλλαλητήριο της Αθήνας, να συνδεθούν οι Πρωτομαγιάτικες εκδηλώσεις με μια πλατιά δραστηριότητα των εργατικών σωματείων ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, αποκτά ιδιαίτερη επικαιρότητα.

Ριζοσπάστης