Μικρό χρονολόγιο της απελευθέρωσης της Πρέβεζας 25/10/1944

Μικρό χρονολόγιο της απελευθέρωσης της Πρέβεζας 25/10/1944

Αναδημοσίευση από την Eφημερίδα «ΛΑΟΚΡΑΤΙΑ», Όργανο της Πανηπειρωτικής Επιτροπής του Ε.Α.Μ., Χρόνος Β’, Αρ. Φύλλου 19, ΗΠΕΙΡΟΣ, 25 Οκτώβρη 1944, σελ. 1-2). 

«Το ΕΑΜ καταγγέλλοντας τα πιο κάτω εγκλήματα και διερμηνεύοντας την αγανάχτηση του λαού της Πρέβεζας κι” ολόκληρου του Ηπειρωτικού λαού ζητάει απ” την Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας την άμεση διενέργεια ανακρίσεων και την αμείλιχτη τιμωρία των ενόχων.

Ζητάει επίσης απ” την ίδια καθοδήγηση του ΕΔΕΣ να βοηθήσει το έργο της δικαιοσύνης και της εξυγίανσης. Παραθέτουμε τα γεγονότα που οδήγησαν στις σφαγές της Πρέβεζας χωρίς σχόλια γιατί μιλάν μόνα τους με την ωμή γλώσσα της φρίκης και του αποτροπιασμού:

Στις 9/9 υπογράφεται από αντιπροσώπους του ΕΑΜ και ΕΔΕΣ πρωτόκολλο ενότητας μέσα στην πόλη της Πρέβεζας. Ταυτόχρονα βγαίνει 15μελής Λαϊκή Επιτροπή από τα σωματεία της πόλης και αντιπροσώπους του ΕΑΜ και του ΕΔΕΣ. Σκοπός της η τήρηση της τάξης κατά την απελευθέρωση της πόλης. Στη διάθεση της Επιτροπής μπαίνει σώμα Πολιτοφυλακής μικτό με 120 άνδρες από κάθε Οργάνωση. Όλος ο λαός έχει σύνθημά του την ενότητα και τη συνεργασία.

Στις 14/9 η πόλη λευτερώνεται. Ο ΕΛΑΣ και το ΕΛΑΝ καταλαμβάνουν την πόλη και την παραδίνει στη Λαϊκή Επιτροπή, καταδιώκοντας τους γερμανούς στο Μύτικα, Κεραμίτσα, Σμυρτούλα.. ύστερα από συνεννοήσεις την άλλη μέρα στις 15 το πρωί γίνονται δεκτά στην πόλη με εκδηλώσεις συνεργασίας τμήματα του ΕΔΕΣ με επικεφαλής τον ταγματάρχη Γαλάνη.

Με την είσοδο όμως των εδεσικών τμημάτων η κατάσταση μεταβάλλεται. Ο Γαλάνης κηρύσσει το στρατιωτικό νόμο και την πόλη σε κατάσταση πολιορκίας. Αυτό προκαλεί μεγάλη αγανάχτηση στο λαό που στις 16/9 συγκροτεί συλλαλητήριο με 3χιλιάδες διαδηλωτές για την κατάργηση του Στρατιωτικού Νόμου. Οι εδεσίτες αρνούνται και στις 17/9 παίρνουν ενίσχυση 60 Ραλλικών απ” τη Λευκάδα.

Η Λαϊκή Επιτροπή ορίζει, τη 18/9 μέρα γιορτασμού της Λευτεριάς. Ο ΕΔΕΣ με προκήρυξή του δηλώνει ότι δε θα λάβει μέρος και κυκλοφορεί πλαστή προκήρυξη της ΕΠΟΝ κατά του Ζέρβα. 7000 λαού επί 4 ώρες πανηγυρίζουν την απελευθέρωση της πόλης. Το απόγευμα επακολουθούν λαϊκοί χοροί και γενική χαρά. Το ίδιο απόγευμα αποσύρονται απ” την πόλη οι οικογένειες των εδεσιτών και τα τμήματά τους πιάνουν θέσεις έξω απ” την πόλη.

Στις 19/9 απαιτούν απ” τα τμήματα του 24 Συν/τος να εγκαταλείψουν την πόλη. Ο ΕΛΑΣ απορρίπτει την αξίωση και ζητάει κατοχή από κοινού. Αμέσως σχεδόν η πόλη δέχεται καταιγιστικά πύρα πυροβολικού και όλμων και αυτομάτων που ματαιώνουν κάθε προσπάθεια διαμαρτυρίας του λαού. Η σύρραξη γενικεύεται και διαρκεί εφτά ολόκληρες μέρες.

Κατά τη διάρκεια της το 24 Σύνταγμα κάνει νέες προσπάθειες συμβιβασμού και ζητάει τη συγκρότηση μικτής αντιπροσωπίας. Αετόπουλα και Επονίτες κατά τις μάχες αυτές βρήκαν ηρωικό θάνατο εκτελώντας την υπηρεσία του συνδέσμου. Η υποδειγματική ΕΠΟΝ του 24 Συντάγματος αφού πολέμησε δύο ώρες στο Γυμνάσιο της πόλης παραδόθηκε. Στην αποφασιστική στιγμή του αγώνα η συμφωνία της Καζέρτας στην Ιταλία θέτει τέρμα στη σύρραξη με την αποχώρηση των τμημάτων του ΕΛΑΣ.

Εκτελέσεις πατριωτών: Κατά το 12ήμερο διάστημα της σύγκρουσης διαπράχτηκαν τα πιο κάτω εγκλήματα. Εκτελέστηκε ολόκληρη η υποδειγματική ΕΠΟΝ από 14 νέους. Εκτελέστηκαν απ΄ την Λαϊκή Επιτροπή που συγκροτήθηκε με κοινή συμφωνία ΕΑΜ-ΕΔΕΣ: 1) Χρ. Κοντός, Γυμνασιάρχης, πρόεδρος της Επιτροπής, 2) Δήμας, δικηγόρος, γραμματέας της, 3) Δ. Γιαμάς, εργάτης, μέλος, 4) Μ. Ρέντζος, τριατατικός, μέλος της Επιτροπής, γραμματέας της νομαρχιακής Επιτροπής ΕΑΜ Πρέβεζας (εκτελέστηκε ξυλοκοπούμενος και συρόμενος στα πεζοδρόμια της Πρέβεζας).

Επίσης εκτελέστηκαν άλλα 3 μέλη της Λαϊκής Επιτροπής. Πρόσωπα γνωστά και κύρους μέσα στην πόλη εχτελέστηκαν: 1) Μαϊδάτσης, γιατρός, 2) Κοσμάς Ρέντζος, έμπορος, 3) Σπαθής, επιθεωρητής δημοτικών σχολείων, 4) Μεγαλογένης, γραμματέας Πρωτοδικείου Πρέβεζας, 5) Κακαβούλης, μεγαλοχτηματίας (αφού του έκοψαν πρώτα τα” αυτιά, τον έσφαξαν), χρονών 75, 6) Καστάνης, κτηματίας, χρονών 70, 7) Πρόδρομος Πατσατσόγλου, μεγαλοχτηματίας. Όλες οι εχτελέσεις έγιναν στο συνοικισμό Παντοκράτορας Πρέβεζας. Υπάρχουν πληροφορίες ότι έναν τον έθαψαν ζωντανό πριν τον αποτελειώσει το πολυβόλο. Ο ανθυπασπιστής Χωρ/κης Γεωργάρας αφού έσφαξε έναν του ήπιε το αίμα. Τις πρώτες μέρες της σύρραξης συνέλαβαν περίπου 700 άτομα απ΄ τα οποία 16 γυναίκες και κορίτσια . Απ” αυτούς 40 εκτελεστήκανε κι” οι υπόλοιποι μεταφέρθηκαν σε στρατόπεδο στην Πάργα. Συνολικά δολοφονήθηκαν στην Πρέβεζα 70-75 άτομα.

Λεηλατήθηκαν όλα τα σπίτια και τα μαγαζιά των συλληφθέντων. Κάηκαν σπίτια συναγωνιστών στο συνοικισμό Κοκκινιά. Κατά τις πληροφορίας μας επικεφαλής των τμημάτων ήταν 1) ο Διοικητής της ΙΧ Μεραρχίας του ΕΔΕΣ συντ/ρχης Μπόρας, 2) ο ταγματάρχης Γαλάνης και οι Αξιωματικοί Τσόγκας, Χατζιδάκις και Παπαδάτος».»

Από το ηρώο των νεκρών

Εκπομπή τρίτη κι απεργιακή

Εκπομπή τρίτη κι απεργιακή

Αφού έλυσε κρίσιμα τεχνικά και υπαρξιακά ζητήματα, η εκπομπή μας καταπιάνεται σήμερα με το κυρίαρχο θέμα της επικαιρότητας, τη γενική απεργία της 20ής φλεβάρη και γίνεται ένα έκτακτο απεργιακό δελτίο· όχι αμιγώς ενημερωτικού χαρακτήρα, αλλά με μια περιγραφή του γενικού πολιτικού πλαισίου, πιο παραδοσιακό μουσικό ρεπερτόριο, μικρές ανταποκρίσεις με προσωπικές εντυπώσεις και κάποιους προβληματισμούς για την επόμενη μέρα.

Οι συντελεστές της εκπομπής περιμένουν και τις δικές σας κριτικές παρατηρήσεις επί της ουσίας των θεμάτων που θίγονται ή και για άλλα δευτερεύοντα ζητήματα

Υγ: η κε του μπλοκ κάνει μια παρέκβαση, για να ευχαριστήσει προσωπικά τον ανδρέα (red fly) για τις χαμένες εργατοώρες και τη δουλειά μυρμηγκιού που έριξε στο τεχνικό κομμάτι της κοπτοραπτικής (μοντάζ κατά το κοινώς λεγόμενο), των μουσικών επιλογών κι όλων των συναφών θεμάτων.

Για την «ηθική αυτουργία»

Για την «ηθική αυτουργία» 

Υπάρχουν πολλά που μπορεί να σχολιάσει κανείς με αφορμή την επίθεση των προβοκατόρων στο εργοτάξιο της «Ελληνικός Χρυσός» στις Σκουριές Χαλκιδικής και τον τρόπο με τον οποίο η κυβέρνηση προσπάθησε να την αξιοποιήσει και να την ενσωματώσει στην προπαγάνδα της για συκοφάντηση και καταστολή του μαζικού λαϊκού κινήματος. Η κυβέρνηση, όμως, και τα επιτελεία της, δεν έμειναν στα λόγια. Προχώρησαν και σε πράξεις, αποδίδοντας κατηγορίες για «ηθική αυτουργία» σε μέλος της Επιτροπής Αγώνα, που συμμετέχει στις κινητοποιήσεις ενάντια στην εγκατάσταση των μεταλλείων χρυσού στην περιοχή. Η εξέλιξη αυτή είναι δηλωτική των προθέσεων της κυβέρνησης να τυλίξει το λαϊκό κίνημα σε μια κόλλα χαρτί, για λογαριασμό της πλουτοκρατίας. Ανοίγει επικίνδυνους δρόμους και πρέπει να σημάνει συναγερμό.

Πού οδηγεί η πρακτική της κυβέρνησης, από κοντά και της ταξικής Δικαιοσύνης; Στην ποινικοποίηση ακόμα και της άποψης εκείνου που αντιδρά στην κυρίαρχη αντιλαϊκή πολιτική, αφού αυτή μπορεί να θεωρηθεί ότι «ενθαρρύνει» τη διάπραξη ποινικών αδικημάτων και να ενοχοποιηθεί σαν «ηθική αυτουργία». Και αξιοποιούν τις προβοκάτσιες γι' αυτό το σκοπό. Δηλαδή, κάποιος που εκφράζει τη συμπάθεια ή την αλληλεγγύη του σε έναν αγώνα, τον οποίο οι μηχανισμοί του κράτους στοχοποιούν σαν παράνομο, μπορεί να χρεωθεί την κατηγορία της «ηθικής αυτουργίας» και να συρθεί στα δικαστήρια. Πολύ περισσότερο αν στο πλαίσιο μιας μαζικής λαϊκής κινητοποίησης εκδηλωθεί μια προβοκάτσια, οι διοργανωτές και όσοι συμμετέχουν ή στηρίζουν την κινητοποίηση, θα μπορούν να στοχοποιηθούν σαν «ηθικοί αυτουργοί» και μ' αυτήν την κατηγορία να συρθούν σε δίκη.

Σε όποιον τα παραπάνω φαίνονται υπερβολές και σενάρια φαντασίας, δεν έχει παρά να ανατρέξει στην προσπάθεια που κάνει βήμα το βήμα η ΕΕ για να δημιουργήσει το κατάλληλο θεσμικό πλαίσιο που θα ποινικοποιεί την ιδεολογία. Οπως έγραφε ο «Ριζοσπάστης» πριν από μερικές εβδομάδες, με ευθύνη της Κομισιόν λειτουργεί στην ΕΕ επιτροπή για την «πρόληψη του ριζοσπαστισμού». Η ΕΕ ταυτίζει αυθαίρετα τις ριζοσπαστικές ιδεολογίες με τον εξτρεμισμό και την τρομοκρατία. Γι' αυτό ζητάει από τα κράτη μέλη να αυστηροποιήσουν το νομικό πλαίσιο σε βάρος όσων -κατά την άποψή της- προάγουν και υποθάλπουν την «εξτρεμιστική δράση», θεωρώντας ότι αυτή έχει για υπόβαθρο τις ριζοσπαστικές ιδεολογίες. Αρα, ποινικοποίηση της ιδεολογίας, αφού μια πράξη που διώκεται από το αστικό Ποινικό Δίκαιο και δεν έχει καμιά σχέση με το οργανωμένο εργατικό λαϊκό κίνημα, μπορεί να θεωρηθεί ότι υποκινείται από ριζοσπαστικές ιδεολογίες.

Εδώ είναι το «ζουμί» της υπόθεσης. Θέλουν να βάλουν όσα περισσότερα εμπόδια μπορούν στη δράση του ταξικά προσανατολισμένου κινήματος και της πολιτικής του πρωτοπορίας, σε μια προσπάθεια να περιορίσουν τη δράση του και να μειώσουν την επιρροή του στους εργαζόμενους και το λαό. Στήνουν ένα σφιχτό πλέγμα από αντιδραστικούς νόμους και διατάξεις, που δεν πρέπει να φοβίσουν το λαό. Αντίθετα, πρέπει να τον μαχητικοποιήσουν, να τον πεισμώσουν. Η αναμέτρηση με το κεφάλαιο και το κράτος του, περιέχει και το αντιπάλεμα των μηχανισμών που στήνει για να περιορίσει, να ακυρώσει τη λαϊκή παρέμβαση στις εξελίξεις. Οσο πιο αποφασισμένο και προσηλωμένο στον αντίπαλο είναι το κίνημα, όσο ενισχύει τα ταξικά χαρακτηριστικά του και μαζικοποιείται, τόσο οι προσπάθειες των αστών για εκφοβισμό και χειραγώγηση θα πέφτουν στο κενό.

Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ

 Αναρτήθηκε από προλεταριος

Η υπεραξία

Η υπεραξία 


 Αφού αγοράσει την εργατική δύναμη και τα μέσα παραγωγής ο καπιταλιστής οργανώνει την παραγωγή εμπορευμάτων.

Το προτσές της εργασίας στην καπιταλιστική επιχείρηση έχει διπλό χαρακτήρα.

Από τη μια μεριά είναι προτσές δημιουργίας αξιών χρήσης (υφάσματα, παπούτσια, ρούχα, ψωμί, μηχανές κλπ., αντικείμενα που μπορούν να χρησιμοποιούν οι άνθρωποι).

Από την άλλη, είναι προτσές δημιουργίας αξίας. Αυτό ενδιαφέρει τον καπιταλιστή, γιατί στην αξία των νέων εμπορευμάτων που δημιουργήθηκε από την εργασία των μισθωτών εργατών, υπάρχει εκτός από την αξία της εργατικής δύναμης και των μέσων παραγωγής και ένα πρόσθετο μέρος της αξίας, το οποίο ιδιοποιείται δωρεάν ο καπιταλιστής.

 Εκείνο ακριβώς το μέρος της αξίας που δημιουργείται από την εργασία των μισθωτών εργατών, αλλά δεν πληρώνεται από τον καπιταλιστή, είναι η υπεραξία.

Ο κεφαλαιοκρατικός τρόπος παραγωγής προϋποθέτει ένα σχετικά υψηλό επίπεδο παραγωγικότητας της εργασίας, όπου ο εργάτης χρειάζεται μονάχα ένα μέρος της εργάσιμης μέρας, για να δημιουργήσει μια αξία ίση με την αξία της εργατικής δύναμης.

 Η υπεραξία δημιουργείται μόνο στην παραγωγή, στο προτσές της εκμετάλλευσης της εργασίας από το κεφάλαιο.

 Ας πάρουμε ένα παράδειγμα με το εμπόρευμα (Α) και υποθέσουμε ότι:

 Η εργάσιμη μέρα είναι ένα 8ωρο.


 Το 8ωρο διαιρείται σε δύο ίσα μέρη:

 α) Σε αναγκαίο χρόνο εργασίας - 4 ώρες, όπου ο εργάτης παράγει αξία ίση με την αξία της εργατικής του δύναμης.

 β) και σε πρόσθετο χρόνο εργασίας, - 4 ώρες, όπου ο εργάτης δουλεύει δωρεάν στον καπιταλιστή.

 Βεβαίως, η αναλογία ανάμεσα στον αναγκαίο χρόνο εργασίας και στον πρόσθετο αλλάζουν, αλλά αυτός ο διαχωρισμός υπάρχει πάντα στον καπιταλισμό.

 Στη διάρκεια της εργάσιμης μέρας των 8 ωρών ο εργάτης παράγει εμπορεύματα. Σ' αυτά εμπεριέχεται μέρος της αξίας του σταθερού κεφαλαίου που μεταβιβάζεται με την εργασία στα νέα εμπορεύματα και η αξία της εργατικής δύναμης. Η αξία των εμπορευμάτων που παράγονται στο 8ωρο είναι μεγαλύτερη από το άθροισμα της αξίας του σταθερού κεφαλαίου που μεταβιβάστηκε σ' αυτά και της αξίας της εργατικής δύναμης. Γιατί αν ήταν ίση, τότε ο καπιταλιστής θα πουλούσε τα εμπορεύματα αλλά δε θα αποκόμιζε κέρδος. Θα έπαιρνε πίσω μόνο το σύνολο του κεφαλαίου που είχε δαπανήσει για την παραγωγή τους.

 Ετσι στο παράδειγμά μας, μέσα σε 8 ώρες εργασίας ας υποθέσουμε ότι παράγονται εμπορεύματα αξίας 60 ευρώ. Η αξία του σταθερού κεφαλαίου, (πρώτες ύλες, απόσβεση μηχανών, κτιρίων κλπ.), είναι 44 ευρώ και η αξία της εργατικής δύναμης είναι 8 ευρώ. Ο καπιταλιστής δαπάνησε κεφάλαιο 44+8=52 ευρώ, αλλά η αξία των νέων εμπορευμάτων είναι 60 ευρώ. Επομένως, στη διάρκεια των 8 ωρών έχουμε παραγωγή παραπάνω αξίας 8 ευρώ. Αυτή η νέα αξία είναι η υπεραξία. Ετσι στις πρώτες 4 ώρες, (αναγκαίος χρόνος εργασίας), ο εργάτης παρήγαγε αξία ίση με την αξία της εργατικής του δύναμης, (η αξία του σταθερού κεφαλαίου προϋπάρχει στα χτίρια, τα μηχανήματα, τις πρώτες ύλες και απλά μεταβιβάζεται στα παραγόμενα εμπορεύματα), ενώ τις επόμενες 4 ώρες, (πρόσθετος χρόνος εργασίας) παρήγαγε νέα αξία 8 ευρώ, την υπεραξία, που καρπώνεται ο καπιταλιστής.

 Η υπεραξία των 8 ευρώ δημιουργείται από την απλήρωτη πρόσθετη εργασία του εργάτη που παράγει το προϊόν (Α).

Ακριβώς σε αυτήν τη δωρεάν ιδιοποίηση από τους καπιταλιστές του προϊόντος της απλήρωτης εργασίας των εργατών, δηλαδή στην ιδιοποίηση της υπεραξίας, συνίσταται η ουσία της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.

Η υπεραξία γεννιέται στην παραγωγή και εκδηλώνεται στην κυκλοφορία.

 Η παραγωγή και η ιδιοποίηση της υπεραξίας από τους καπιταλιστές είναι ο βασικός οικονομικός νόμος του καπιταλισμού.


Οι δύο τρόποι αύξησης του βαθμού εκμετάλλευσης

Βαθμός εκμετάλλευσης είναι η σχέση πρόσθετου προς τον αναγκαίο χρόνο εργασίας ή αλλιώς η σχέση υπεραξίας προς την αξία της εργατικής δύναμης.

 Κάθε καπιταλιστής προσπαθεί με κάθε τρόπο να αυξήσει το μερίδιο της υπεραξίας που απομυζά από τον εργάτη.

Η υπεραξία που παράγεται με την παράταση της εργάσιμης μέρας, επομένως και με την αύξηση του πρόσθετου χρόνου εργασίας, ονομάζεται απόλυτη υπεραξία.

 Αυτό γινόταν στις αρχές του καπιταλισμού.

Σύγχρονη μορφή του είναι οι υπερωρίες.

Η υπεραξία που προέρχεται από την ελάττωση του αναγκαίου χρόνου εργασίας και την αντίστοιχη αύξηση του πρόσθετου χρόνου εργασίας, με σταθερό τον ημερήσιο εργάσιμο χρόνο, ονομάζεται σχετική υπεραξία.

Η βασική μέθοδος αύξησης της σχετικής υπεραξίας είναι η αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας. Γιατί η αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας σημαίνει παραγωγή περισσότερων εμπορευμάτων στη διάρκεια του ημερήσιου χρόνου εργασίας, επομένως και περισσότερη νέα αξία.

Εκτός από την απόλυτη και τη σχετική υπεραξία, υπάρχει και η πρόσθετη υπεραξία. Αυτή είναι παραλλαγή της σχετικής υπεραξίας.

Η πηγή της πρόσθετης υπεραξίας είναι η υψηλότερη παραγωγικότητα της εργασίας σε ορισμένες επιχειρήσεις σε σύγκριση με το μέσο επίπεδο για το δοσμένο κλάδο παραγωγικότητας.

H ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων είναι ένα προοδευτικό φαινόμενο. Αλλά στις συνθήκες του καπιταλισμού η ανάπτυξη αυτή συνδέεται πάντοτε με το δυνάμωμα της εκμετάλλευσης των εργατών.

Οι δύο αυτοί τρόποι αύξησης της υπεραξίας παίζουν διαφορετικό ρόλο στις διάφορες βαθμίδες της ιστορικής ανάπτυξης του καπιταλισμού: Στην περίοδο της μανιφακτούρας, όπου η τεχνική βρισκόταν σε χαμηλό επίπεδο και προχωρούσε σχετικά αργά, την κυριότερη σημασία είχε η αύξηση της απόλυτης υπεραξίας. Με την παραπέρα ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων του καπιταλισμού στη μηχανική και κυρίως στη σύγχρονη περίοδο, όταν η αναπτυγμένη σε πολύ υψηλό επίπεδο τεχνική επιτρέπει ν' αυξάνεται γρήγορα η παραγωγικότητα της εργασίας, οι καπιταλιστές πετυχαίνουν μια τεράστια ένταση του βαθμού εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης, προπαντός με την αύξηση της σχετικής υπεραξίας. Ταυτόχρονα, οι καπιταλιστές επιδιώκουν, όπως και πριν, με κάθε τρόπο την παράταση της εργάσιμης μέρας (όπως γίνεται και σήμερα με την αλλαγή των εργασιακών σχέσεων) και ιδιαίτερα την αύξηση της εντατικότητας της εργασίας.


Η σημασία της θεωρίας για την υπεραξία

Ο Κ. Μαρξ στο «Κεφάλαιο» ερεύνησε την οικονομική διάρθρωση της καπιταλιστικής κοινωνίας. Αποκάλυψε τις σχέσεις που διέπουν τις δύο βασικές τάξεις της καπιταλιστικής κοινωνίας. Οι σχέσεις μεταξύ της αστικής τάξης και της εργατικής τάξης είναι σχέσεις εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο και καταπίεσης του προλεταριάτου από την τάξη των καπιταλιστών. Από τις σχέσεις αυτές απορρέουν οι ανταγωνιστικές ταξικές αντιθέσεις και η ταξική πάλη.

Την κοινωνικο-οικονομική βάση αυτών των ανταγωνιστικών σχέσεων την αποτελεί η καπιταλιστική ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής.

 Με τη θεωρία της υπεραξίας ο Μαρξ ανέλυσε επιστημονικά, για πρώτη φορά, την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης από την τάξη των καπιταλιστών.

 Ατράνταχτη απόδειξη γι' αυτό είναι το γεγονός ότι η ύπαρξη και η αύξηση του κεφαλαίου είναι δυνατές μόνο στη βάση της εκμετάλλευσης της μισθωτής εργασίας από το κεφάλαιο, και η υπεραξία που προέρχεται από την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης είναι μεταξύ τους αχώριστα συνδεδεμένα.

Ο Κ. Μαρξ στο νόμο της υπεραξίας, που είναι ο βασικός οικονομικός νόμος του καπιταλισμού, ανακάλυψε τον οικονομικό νόμο κίνησης του σύγχρονου καπιταλισμού.

Η θεωρία της υπεραξίας δίνει το κλειδί ότι η εργατική τάξη δεν μπορεί να καταργήσει την εκμετάλλευση μέσα στα πλαίσια του καπιταλισμού.

Η θεωρία της υπεραξίας αναδείχνει, θεμελιώνει και αποδεικνύει την αντικειμενική αναγκαιότητα της ενιαίας οικονομικής, πολιτικής και ιδεολογικής πάλης.

 Η θεωρία της υπεραξίας τεκμηριώνει επιστημονικά την ιστορική αποστολή της εργατικής τάξης, σαν νεκροθάφτη του καπιταλισμού και δημιουργού της σοσιαλιστικής - κομμουνιστικής κοινωνίας.

Ολα αυτά έκαναν το Β.Ι. Λένιν να χαρακτηρίσει τη διδασκαλία της υπεραξίας σαν «τον ακρογωνιαίο λίθο της οικονομικής θεωρίας του Μαρξ»*.

 * Β. Ι. Λένιν: «Οι τρεις πηγές και τα τρία συστατικά μέρη του μαρξισμού». Απαντα, τόμ. 23, σελ. 46.

 Του
 Γιώργου ΠΟΛΥΜΕΡΙΔΗ

ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ Εχει «κοινά συμφέροντα» με τους νεοναζί της Αυστραλίας

ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ

Εχει «κοινά συμφέροντα» με τους νεοναζί της Αυστραλίας

Τις σχέσεις της με νεοναζί παντού στον κόσμο διαφημίζει η εν Ελλάδι νεοναζιστική οργάνωση Χρυσή Αυγή. Μετά τους Γερμανούς νεοναζί που οι Μιχαλολιάκος, Κασιδιάρης και σία κάλεσαν πρόσφατα στην Αθήνα, να παρελαύνουν παρέα αλά Γ' Ράιχ στους δρόμους της πρωτεύουσας και φωτογραφίζονται μαζί, τώρα ...χαίρονται γιατί δεσμούς αναπτύσσουν και με Αυστραλούς νεοναζί.

Στην ιστοσελίδα της Χρυσής Αυγής αναρτήθηκε ανακοίνωση όπου, μεταξύ άλλων, σημειώνεται: «Την απόφαση της Χρυσής Αυγής να ανοίξει παράρτημα στη Μελβούρνη χαιρετίζει το εθνικιστικό κόμμα Australia First Party (Πρώτα η Αυστραλία). Σε ανακοίνωσή του αναφέρει χαρακτηριστικά: "Προτεραιότητα της Χρυσής Αυγής είναι να έρθει σε επαφή με τους ξενιτεμένους Ελληνες, που ανησυχούν για την κατάσταση στην Ελλάδα και βλέπουν πως η κρίση δε θα ξεπεραστεί από την παγκοσμιοποίηση και το διεφθαρμένο καθεστώς. Οι συγγενείς και οι φίλοι τους υποφέρουν και η μετανάστευση απειλεί την ίδια την Ελλάδα. Το κόμμα Australia First Party παρατηρεί πως η επίσημη θέση της ελληνικής κοινότητας της Αυστραλίας είναι υπέρ της παγκοσμιοποίησης, του πολυπολιτισμού, του φιλελευθερισμού κ.λπ. Η παρουσία της Χρυσής Αυγής, κατά την άποψή μας θα αλλάξει τις απόψεις αυτές. Και αυτό θα είναι καλό και για τη Χρυσή Αυγή αλλά και για τα συμφέροντα εμάς των εθνικιστών της Αυστραλίας" (...) Οι Αυστραλοί εθνικιστές διαπιστώνουν ότι έχουν κοινά συμφέροντα με τους Ελληνες εθνικιστές», γνωματεύει στη δική της ανακοίνωση και η Χρυσή Αυγή.

Σημειωτέον ότι σύμφωνα με πληροφορίες από αυστραλιανές ιστοσελίδες το «Australia First Party» (κατά το «Deutschland uber alles», ή το αξέχαστο «Πρώτα η Ελλάδα» του Σημίτη και του ΠΑΣΟΚ στη δεκαετία του '90) ήρθε στο προσκήνιο κατηγορούμενο για προαγωγή της βίας, του ρατσισμού, υποκίνησης σε φυλετικό μίσος. Αντιρατσιστικές οργανώσεις της Αυστραλίας (Fight Dem Back, B'nai B'rith και άλλες) το έχουν ανοιχτά χαρακτηρίσει ρατσιστικό και νεοναζί. Ο φερόμενος ως ηγέτης του κόμματος Jim Salaem διετέλεσε στο παρελθόν μέρος του «Εθνικού Σοσιαλιστικού Κόμματος της Αυστραλίας» (κατά το ΝΑΖΙ του Χίτλερ).

Υπάρχουν και ενδεικτικά δημοσιεύματα στον Τύπο της Αυστραλίας για το ποιόν της οργάνωσης αυτής, με την οποία έχει «κοινά συμφέροντα» η Χρυσή Αυγή:

Στις 10/7/2009, η Sydney Morning Herald σε δημοσίευμά της για τη δραστηριότητα του παραρτήματος της Κου Κλουξ Κλαν στην Αυστραλία έγραφε ότι ο David Palmer («Αυτοκρατορικός Μάγος» της ΚΚΚ στην Αυστραλία) έλεγε ότι πολλά μέλη της ΚΚΚ εντάχθηκαν στο «Australia First Party». Πρόσθετε ότι το «Australia First Party» είναι ένα «κόμμα Αρίων» .

Τον Ιούλη του 2010, η Green Left Weekly έγραφε ότι το «Australia First Party» μοίραζε φυλλάδια όπου συνέκρινε τους Αφρικανούς με πιθήκους, καθώς και ότι τους κατηγορούσε «για κοινωνικά προβλήματα δυτικά του Σίδνεϊ». Το «Australia First Party» αρνήθηκε κάθε ευθύνη για τα φυλλάδια, υποστηρίζοντας ότι διανεμήθηκαν σε μια προσπάθεια να δυσφημίσουν το κόμμα. Θυμίζει κάτι;

Τι προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ για να έρθει ανάπτυξη;

Τι προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ για να έρθει ανάπτυξη;

-- Ο ΣΥΡΙΖΑ καταθέτει προτάσεις για την «κινητοποίηση επενδυτικών πόρων» που θα δρομολογήσουν ανάπτυξη. Ποιες είναι αυτές;

Σκέψεις σχετικά με την «κινητοποίηση επενδυτικών πόρων», που θα μπορούσαν να «μεταστρέψουν» την ελληνική καπιταλιστική οικονομία σε τροχιά ανάπτυξης, διατυπώνει ο βουλευτής και ένας εκ των αρμοδίων για την οικονομική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ Γ. Σταθάκης, σε πρόσφατο άρθρο του στην «Αυγή». Οι προτάσεις του συνοψίζονται στην εξής θέση στρατηγικής του ΣΥΡΙΖΑ: Κίνητρα κάθε είδους στα μονοπώλια, για να επενδύσουν στην Ελλάδα. Μεταξύ άλλων, προτείνει:

-- Παραμονή στην ΕΕ και το ευρώ. Δηλαδή, αποδοχή της αντιλαϊκής στρατηγικής και των κατευθύνσεων της ΕΕ, στη βάση των οποίων διαμορφώνεται η πολιτική των εθνικών κυβερνήσεων, προκειμένου να γίνουν πιο ανταγωνιστικά τα μονοπώλια με το λαό στην πείνα.

-- Σταθεροποίηση του προϋπολογισμού στο 41% - 43% του ΑΕΠ, με αναστολή των περαιτέρω περικοπών στις συνολικές δημόσιες δαπάνες. Δηλαδή, διατήρηση των δαπανών στα επίπεδα που διαμόρφωσε ο σφαγιασμός τους. Αυτό είναι το «καλό» σενάριο, με δεδομένο ότι στο πλαίσιο του Δημοσιονομικού Συμφώνου η απόκλιση απ' τους στόχους που αφορούν σε έλλειμμα και χρέος ενεργοποιεί αυτόματα μηχανισμό λήψης πρόσθετων μέτρων.

-- Σταθεροποίηση των μισθών. Δηλαδή, πάγωμα στα σημερινά εξευτελιστικά επίπεδα. Επίσης, το «καλό σενάριο», με δεδομένο το διακηρυγμένο στόχο της ΕΕ για μισθούς στα επίπεδα ανταγωνιστικών προς αυτήν χωρών όπως η Κίνα.

-- Μία αναθεωρημένη δανειακή σύμβαση, η οποία θα προβλέπει και νέο «κούρεμα» του χρέους. Αρα αναπόφευκτα νέα μέτρα σε βάρος του λαού, για να περισσεύουν χρήματα από τα κρατικά ταμεία, που τώρα διοχετεύονται στην εξυπηρέτηση του χρέους και τα στερούνται ντόπια και ξένα μονοπώλια.

-- Κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα που λειτουργεί επιτυχώς σήμερα, πρέπει να στηριχθεί. Πώς όμως «λειτουργούν επιτυχώς» οι καπιταλιστικές επιχειρήσεις; Με μισθούς πείνας και ισοπεδωμένα εργασιακά δικαιώματα, με προνόμια και επιδοτήσεις με ουρά. Για όλους αυτούς, τους οποίους ο ΣΥΡΙΖΑ κατατάσσει στους υγιείς επιχειρηματίες, καλλιεργώντας αυταπάτες για «καλό» και «κακό» κεφάλαιο, ο Γ. Σταθάκης υπόσχεται «άρση των θεσμικών εμποδίων». Δηλαδή, περισσότερο έδαφος για να κάνουν μπίζνες στα συντρίμμια των λαϊκών κατακτήσεων.

-- Νέες αναπτυξιακές δυνατότητες μέσα από συντεταγμένες παρεμβάσεις στους παραγωγικούς τομείς, στη γεωργία και τη μεταποίηση. Εντός, όμως, του πλαισίου της ΕΕ, η φτωχή αγροτιά διώκεται απ' τα χωράφια της, η γη συγκεντρώνεται στα χέρια των καπιταλιστών για μεγάλες εκμεταλλεύσεις. Αρα κι εδώ οι παρεμβάσεις που υπόσχεται ο ΣΥΡΙΖΑ, αφορούν την παραπέρα καπιταλιστικοποίηση της αγροτικής παραγωγής και την ανάπτυξη κλάδων της μεταποίησης που έχουν άμεσο και εγγυημένο κέρδος για τους ιδιώτες επενδυτές.

-- Νέος κύκλος μεγάλων έργων υποδομής π.χ. αναβάθμιση δικτύων ενέργειας, μεταφορών και επικοινωνιών, διακρατικές συμφωνίες για την επίτευξη συνεργασιών μεγάλης κλίμακας, έργα και επενδύσεις ενδιάμεσης κλίμακας, ικανά να κινητοποιήσουν ένα νέο κύμα ιδιωτικών επενδύσεων και επιχειρηματικών πρωτοβουλιών. Εργα, δηλαδή, με χρήμα απ' τον κρατικό κορβανά που τον γεμίζει ο λαός, τα οποία τα λυμαίνονται ντόπια και ξένα μονοπώλια, προκειμένου να αυγαταίνουν τα κέρδη τους.

-- Σημαντική ανάπτυξη της «κοινωνικής οικονομίας» ως τρίτου πεδίου συνεταιριστικής επιχειρηματικής δραστηριότητας. Εδώ ουσιαστικά ομολογείται η διαιώνιση της φτώχειας και με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, αφού η «κοινωνική οικονομία» δεν είναι παρά ένα πολυεργαλείο της ΕΕ, του ΟΟΣΑ και άλλων ιμπεριαλιστικών οργανισμών, μέσω του οποίου επιδιώκεται η συμφιλίωση του λαού με τη φτώχεια για την άμβλυνση της λαϊκής οργής, αλλά και η διευκόλυνση άλωσης απ' τα μονοπώλια τομέων απ' τους οποίους το κράτος αποσύρεται, όπως η Πρόνοια. Εξάλλου, μόλις χτες (βλέπε και διπλανό θέμα) η Ευρωπαϊκή Επιτροπή υπέδειξε στα κράτη - μέλη της ΕΕ ταχύτατα δράσεις ανάπτυξής της, προκειμένου να «κατευναστούν τα πλήθη» και να επιτευχθεί η «κοινωνική συνοχή» και η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας. Εθεσε μάλιστα το θέμα ως προϋπόθεση επίτευξης των στόχων της στρατηγικής «Ευρώπη 2020», που περιλαμβάνει μέτρα - κόλαφο για τους λαούς.

Οι Σκουριές και η «σκουριά» της «μαυρίλας»!

Οι Σκουριές και η «σκουριά» της «μαυρίλας»!

Η εξ αντικειμένου προβοκατόρικη δράση των κουκουλοφόρων στις Σκουριές της Χαλκιδικής έδωσε την ευκαιρία στα κάθε λογής «ΜΑΤ» της αντιλαϊκής προπαγάνδαςνα επιδοθούν στο γνωστό σπορ της διαστρέβλωσης και της παραχάραξης.

Μάλιστα, με τη φόρα που έχουν πάρει, οι ενσωματωμένοι στα επιτελεία της «ποινικοποίησης» των λαϊκών αγώνων, μοιάζουν έτοιμοι, εκτός από τη δίωξη της δράσης, να εισηγηθούν οσονούπω και τη δίωξη της... σκέψης!

*

Οι παπαγάλοι όσο περισσότερο διακινούν την αντιδραστική «σκουριά» των θεωριών περί «ανομίας» και «ευταξίας», τόσο περισσότερο συλλαμβάνονται την ευφυΐα που στερούνται να την αναπληρώνουν σε μαυρίλα.

Τους ακούμε, για παράδειγμα, να λένε ότι το θέμα στις Σκουριές της Χαλκιδικής είναι ένα «τοπικό» ζήτημα, που θα πρέπει να αντιμετωπιστεί ως τέτοιο, ότι ένας Αθηναίος δεν μπορεί να έχει άποψη για το ζήτημα και ως εκ τούτου η συμπαράσταση εργαζομένων και πολιτών από άλλες πόλεις στον αγώνα των εκεί κατοίκων κάτι «περίεργο» κρύβει...

Κατά τη θεωρία τους, δηλαδή, το σκάνδαλο του Βατοπεδίου ήταν ένα «τοπικό» θέμα που «κακώς» απασχόλησε όλη την Ελλάδα, το περιβαλλοντικό έγκλημα στον Ασωπό το πολύ πολύ να αφορά μόνο τους Βοιωτούς, οι ΝΑΤΟικές βάσεις στη Σούδα και οι κίνδυνοι που εγκυμονούν αφορούν μόνο τους Κρητικούς, τα σκανδαλώδη των Ολυμπιακών Αγώνωντης Αθήνας αφορούν μόνο τους Αθηναίους κ.ο.κ...

*

Αλλά είπαμε: Τα ανωτέρω «ευφυή» το καθεστώς του «νόμου και της τάξης» τα αναπληρώνει σε μαυρίλα.

Ετσι φτάσαμε στο σημείο να έχουμε την ποινική δίωξη με την κατηγορία της ηθικής αυτουργίας εναντίον μέλους της Επιτροπής Αγώνα κατά των μεταλλείων χρυσού στις Σκουριές Χαλκιδικής με μόνη... αιτιολογία τη συμμετοχή του σε κινητοποιήσεις κατά της λειτουργίας των μεταλλείων και τις αντίστοιχες δημοσιεύσεις του στο διαδίκτυο!

Μιλάμε για πρωτοφανείς καταστάσεις!

Σε λίγο, δηλαδή, θα μας πουν ότι «ηθικός αυτουργός» (ή μήπως και ο φυσικός;) για τη δολοφονία των τριών ανθρώπων στη «Μαρφίν» δεν ήταν οι προβοκάτορες (που ακόμα να τους εντοπίσει το κράτος του νόμου), αλλά ο λαός που διαδήλωνε!

Σε λίγο θα μας πουν ότι όποιος αντιδρά, διαδηλώνει, κινητοποιείται, αντιστέκεται ή καλεί σε αντίσταση το λαό, από τα κόμματα και τα συνδικάτα μέχρι τους συλλογικούς φορείς και τους ανθρώπους που μιλούν ή γράφουν ενάντια στην ακολουθούμενη πολιτική, είναι «ηθικοί αυτουργοί» (!) της κάθε προβοκάτσιας που μπορεί να στηθεί από τους προβοκάτορες και από το παρακράτος (ή μήπως και το κράτος;) του «νόμου»!

Προσοχή, λοιπόν. Και επαγρύπνηση.

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Το 1887 ήταν θωρηκτά, το 2013 είναι φρεγάτες

Το 1887 ήταν θωρηκτά, το 2013 είναι φρεγάτες

Η ίδια τραγική ιστορία, η ιστορία αυτής της αέναης τραγωδίας που βιώνει ο λαός και ο τόπος, ακόμα και στην περίπτωση που θα επαναλαμβανόταν ως φάρσα, θα ήταν μια κάποια «πρόοδος».

Ομως εδώ δεν έχουμε καν κάτι τέτοιο. Δεν έχουμε καν την επανάληψη της Ιστορίας ως φάρσα. Εδώ έχουμε την ίδια Ιστορία να συνεχίζεται ως αέναο δράμα, με το ένα τραγικό της κεφάλαιο να διαδέχεται το άλλο.

*

Ας εξηγηθούμε:

Πάμε το ρολόι του χρόνου δυο αιώνες πίσω. Από τον 21ο αιώνα στα τέλη του 19ου.Στα 1887.

Τότε, παραμονές τού «δυστυχώς επτωχεύσαμεν», ο Χαρίλαος Τρικούπηςδιαπραγματευόταν για λογαριασμό της εγχώριας πλουτοκρατίας ένα νέο δάνειο με τους (ίδιους πάντα) «συμμάχους» και «φίλους».

Τελικά, το δάνειο ορίστηκε στο ονομαστικό ποσό των 135 εκατομμυρίων γαλλικών φράγκων, από το οποίο, όμως, το πραγματικό ποσό που συμφωνήθηκε να εκταμιευτεί από τους πιστωτές μας - μετά τις κρατήσεις, τις εγγυήσεις και τις προπληρωμές τόκων - δεν ξεπερνούσε τα 90 εκατομμύρια φράγκα.

Τι έγινε, όμως, με τα υπόλοιπα; Πού πήγαν τα λεφτά του δανείου;

Η μερίδα του λέοντος (κατά τον Ανδρεάδη τα 32 εκατομμύρια, κατά άλλους τα 52 εκατομμύρια του δανείου) καταβλήθηκε στους τραπεζίτες για την εξόφληση παλιότερων δανείων. Αυτό σήμερα το έχουν βαφτίσει «ανακεφαλαιοποίηση»...

Επίσης, ένα επιπλέον ποσό ύψους 13 εκατομμυρίων «πέταξε» για την ικανοποίηση παλιότερων οφειλών σε ξένους τοκογλύφους...

*

Και εδώ έρχεται το «καλύτερο».

Επειδή ουδείς δανείζει ή «στηρίζει» (και τότε και τώρα και πάντα) χωρίς «ανταλλάγματα»,

για την εκχώρηση του δανείου που «πέτυχε» τότε ο Τρικούπης - ώστε «να στηριχτεί η ελληνική οικονομία» - ο ελληνικός λαός που λιμοκτονούσε υποχρεώθηκε να επωμιστεί νέα βάρη ύψους 26 εκατομμυρίων. Τόσο κόστιζαν - 26 εκατομμύρια φράγκα - τα τρία θωρηκτά και τα κανόνια που παρήγγειλε η κυβέρνηση Τρικούπη και δεσμεύτηκε να αγοράσει από τους δανειστές για να της δώσουν τη «στήριξή τους»!

Αυτή ήταν η «βοήθεια» πριν από εκατόν είκοσι πέντε τόσα χρόνια των «συμμάχων» και «φίλων» μας προς την Ελλάδα. Ετσι έκανε τότε, τώρα και πάντα, η εγχώρια ολιγαρχία τις «δουλειές» της.

*

Λεπτομέρεια:

Κατά μια σατανική σύμπτωση - και τότε - η παραγγελία των θωρηκτών έγινε σε... γαλλικές εταιρείες!!

*

Από μια άποψη, βέβαια, η διαφορά με το παρελθόν είναι μεγάλη. Τη σημειώνουμε για να βγάλει μόνος του ο αναγνώστης συμπεράσματα ως προς τη διαπραγματευτική «δεινότητα» που ανέπτυξαν οι ελληνικές κυβερνήσεις στο διάβα του χρόνου.

Η διαφορά είναι η εξής:

Σήμερα, το 2013, με την κυβέρνηση Σαμαρά, η επαναβεβαίωση προς τον Ολάντ της προηγούμενης επαναβεβαίωσης Παπανδρέου προς τον Σαρκοζί, για την αγορά από τη Γαλλία των γνωστών πλοίων, αφορά σε παραγγελία έξι στον αριθμό φρεγατών.

Τότε, το 1887, η κυβέρνηση Τρικούπη, τα θωρηκτά που είχε παραγγείλει ήταν «μόνο»τρία...

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ