Θανάσης Παφίλης στην ΕΡΤ- “Δε θα καθίσουμε να τρώμε ξύλο άδικα”

 (VIDEO)

Κατιούσα

Ένας εναντίον όλων, θα μπορούσε να αποδοθεί με μια φράση, κάπως “οπαδική” ομολογουμένως, αλλά όχι μακριά από την πραγματικότητα, η χθεσινοβραδινή εκπομπή του Θανάση Παφίλη στην εκπομπή “10” με την Όλγα Τρέμη, όπου, μετά από μήνες στον αέρα κλήθηκε για την τήρηση των προσχημάτων για πρώτη φορά εκπρόσωπος του ΚΚΕ. Η σύνθεση του πάνελ επιλεγμένη προσεχτικά με βασικό στόχο να πνιγεί η φωνή του κομμουνιστικού κόμματος μέσα στις ιερεμιάδες για τις καταλήψεις και την “ανομία” που πρέπει να παταχθεί. Ο Μάκης Βορίδης, πλαισιωμένος από το δημοσιογραφικό επιτελείο, με την Όλγα Τρέμη σε ρόλο “καλού μπάτσου”, τον Ηλία Κανέλλη σε ρόλο σαπόρτ του υπουργού αγροτικής ανάπτυξης να διακοπτεί με ειρωνείες και δήθεν “απορίες” για τη θέση του ΚΚΕ, το Δελατόλλα να σιγοντάρει με γελάκια τις παρεμβάσεις του συναδέλφου του, ήταν έτοιμοι για ένα ακόμα ρεσιτάλ μονοθεματικής ατζέντας, αλλά ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του κόμματος τους χάλασε κυριολεκτικά τη σούπα. Ο Θανάσης Παφίλης, διαβασμένος και ετοιμόλογος για άλλη μια φορά, διέλυσε τα αντιδραστικά φληναφήματα του δόγματος “νόμος και τάξη”, επαναφέροντας επίμονα και κόντρα στις εργώδεις προσπάθειες των συνομιλητών του, την κουβέντα στην ουσία.

Αναφερόμενος στο κλίμα αστυνομοκρατίας των ημερών, αναρωτήθηκε αν τώρα πια οι αστυνομικές δυνάμεις “Θα βαράνε όποιον βρίσουν μπροστά τους θα ξεβρακώνουν τον άλλον;” και πρόσθεσε και πως πριν συνέβαιναν αυτά, αλλά τώρα εντείνονται στον πλαίσιο νόμος και τάξη. Ξεσκεπάζοντας την υποκρισία των θιασωτών του δόγματος, υπογράμμισε πως “Νόμος και τάξη είναι και οι εργαζόμενοι σε άθλιες συνθήκες”.  Στάθηκε στην άποψη του ΚΚΕ πως αποκλειστικός ρόλος της αστυνομίας να χτυπάει το οργανωμένο έγκλημα και μόνο. Αναφερόμενος στη γνωστή παραφιλολογία γύρω από τα Εξάρχεια, επισήμανε εύστοχα πως “Στα Εξάρχεια μετά τις επιχειρήσεις έρχεται μετά από 3 ώρες το άλλο γκρουπ των ναρκέμπορων.” Όταν το πάνελ επιχείρησε να στρέψει τη συζήτηση στα περί σωματικής ακεραιότητας των αστυνομικών στις πρόσφατες εκκενώσεις καταλήψεων, ο Παφίλης αντέτεινε: “Όταν πετάς χημικά στο πλήθος, όταν ανοίγεις κεφάλια, δεν είναι επικίνδυνη σωματική βλάβη; Γι’ αυτά όμως δεν υπάρχει δίωξη. Αυτό είναι κρατική βία.”Ακολούθησε παρέμβαση της έτερης δημοσιογράφου, σχετικά με το διαδηλωτή του ΠΑΜΕ που αμύνθηκε ενάντια σε επίθεση ματατζή στη διάρκεια διαμαρτυρίας στο άγαλμα Τρούμαν, όπου προσπάθησε να μιλήσει να τον παρουσιάσει ως “θύμα” βίας, με τον Παφίλη να την αποστομώνει: “Το λέω ανοιχτά, δε θα καθίσουμε να τρώμε ξύλο άδικα”, προσθέτοντας ότι “υπάρχει και αυτοάμυνα”. Στη συνέχεια, με πρωταρχικό ρόλο των Βορίδη – Κανέλλη, η συζήτηση εκτράπηκε στις γνωστές ιστορίες για Λένιν, Στάλιν, “ιδεολογική ηγεμονία της αριστεράς” και λοιπά φιλελέ και ακροδεξιά φαντασιοκοπήματα, με τον Παφίλη να μη χάνει ούτε στιγμή την ψυχραιμία του. Στην κλασική – κλισέ ερώτηση “ποιο σύστημα σας αρέσει”, απάντησε “Δε μου αρέσει ένα σύστημα όπου το 1% του πληθυσμού έχει το 90%” του πλούτου, ενώ στο επόμενο “στανταράκι”, για το ΚΚΕ που μένει κολλημένο στο 5% και αν έβγαινε δε θα ξανάκανε εκλογές, επισήμανε πως η πραγματική επιρροή του ΚΚΕ είναι στο 20% κι ότι θα γίνονταν εκλογές πραγματικά από το λαό στα εργοστάσια και τους τόπους δουλειάς. Τέλος, μιλώντας για το ζήτημα της εκλογής προέδρου, επανέλαβε τη γνωστή ρήση του Χαρίλαου Φλωράκη όταν είχε ρωτηθεί για το θέμα, ότι δηλαδή δε θα δεχόταν τον ρόλο να υπογράφει νόμους ενάντια στο λαό, τονίζοντας πως δεν είναι θέμα προσώπων, αλλά ενός θεσμού – εγγυητή για τη συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής.

Διαδηλώσεις στο Ιράν! Για ποιον;

Ξαφνικά όλη η (δυτική) ειδησεογραφία, λίγες μέρες μετά τις μεγάλες αντιαμερικανικές διαδηλώσεις για τη δολοφονία Σουλεϊμανί, μας ενημέρωσε, ως αντίβαρο, για μαζικές διαδηλώσεις, Ιρανών δημοκρατών που δεν ανέχονται το τυραννικό καθεστώς των μουλάδων και βγήκαν στις πλατείες να  διαδηλώσουν κατά της… κατάρριψης του ουκρανικού Μπόινγκ! Γι αυτό(!) ζήτησαν και την παραίτηση του Αγιατολαχ Χαμενεΐ, Προέδρου της χώρας! Δεν έγινε γνωστό αν κάλεσαν και τους Αμερικανούς να «απελευθερώσουν» τη χώρα, όπως Χονγκ Κόνγκ ή να σκοτώσουν τον Πρόεδρο, όπως Σουλεϊμανί!

Είναι αυτοί όλοι παιδιά των «πορτοκαλί» επαναστάσεων της CIA και της NED που ρίχνουν τις αντιλαϊκές κυβερνήσεις της χώρας τους «δημοκρατικά» για να φέρουν άλλες πιο αντιλαϊκές κυβερνήσεις όπως Αφγανιστάν, Αίγυπτο, Λιβύη, Γιουγκοσλαβία κ.α. και αν είναι δυνατόν και ναζιστικές δυνάμεις στην εξουσία, όπως στην Ουκρανία.

Όλοι ξέρουμε τι είδους καθεστώς είναι στο Ιράν. Σαν τα μούτρα των υποτακτικών ή υποταγμένων στον δυτικό ιμπεριαλισμό, τύπου Σ. Αραβίας, Ιράκ, Αφγανιστάν, Λιβύης κ.α.

Μα τότε γιατί γίνεται η διαμάχη και η αντιπαράθεση ενώ θα μπορούσαν να τα βρουν όπως στη Σ. Αραβία;

Αν δεν πάμε στα συμφέροντα των κυρίαρχων τάξεων που αντιπαλεύουν, ποτέ δεν θα λύσουμε το πρόβλημα με ιδεολογίες, Κοράνια, Θρησκείες και πολιτιστικές διαφορές.

Η διαμάχη Ιράν – δυτικών ιμπεριαλιστών είναι ίδια με τη διαμάχη Βενεζουέλας – ΗΠΑ. Η άρχουσα μονοπωλιακή αστική τάξη σε Ιράν, Βενεζουέλα και όπου παλιότερα έγινε επέμβαση των Αμερικανών και συμμάχων τους, κρατάει για τον εαυτό της τον ενεργειακό πλούτο τη χώρας και δεν δέχεται επικυρίαρχους και υψηλή κυριότητα απ αυτού, από τους δυτικούς ιμπεριαλιστές. Αυτή είναι η αιτία. Ποιος θα παίρνει τον πλούτο και όχι ποιος θα απελευθερώσει τον λαό από τυραννικά καθεστώτα αφού με ίδια και χειρότερα τα αντικαθιστούν. Σε τι δηλαδή η δυτικής στήριξης δικτατορική «δημοκρατία» του Σάχη που δολοφονούσε μαζικά και αβέρτα, ήταν καλύτερη από τη σημερινή ισλαμική (σιιτική) «δημοκρατία»; Σε τι από την… Αφγανική (σουνιτική) «δημοκρατία» της Σαρία ή τη βασιλεία της Σ. Αραβίας; Μόνο στον επικυρίαρχο διαφέρουν.

Έτσι, η διαφήμιση διαδηλώσεων στο Ιράν, φως φανάρι γίνονται με εντολή από τους χρηματοδότες των οργανώσεων υπεράσπισης των… ανθρωπίνων δικαιωμάτων και κάθε άλλο παρά πείθει ότι πρόκειται για γνήσιες λαϊκές διαδηλώσεις. Κι ενώ τα προβλήματα δημοκρατίας είναι πραγματικά για τον λαό που βγαίνει στον δρόμο και πληρώνει ακριβό τίμημα με νεκρούς και τραυματίες, η λύση που υπονοούν και τελικά οδηγούν οι οργανωτές τέτοιων διαδηλώσεων δεν διαφέρουν από άλλη μια τυραννική εξουσία, χειρότερης υφής αφού τώρα εκτός  της μερίδας της ντόπιας πουλημένης αστικής τάξης θα φορτώσουν φόρο υποτέλειας στον λαό για την παγκόσμια ιμπεριαλιστική αστική τάξη.

Το έχουμε ξαναπεί. Όταν ο λαός και ιδίως η εργατική τάξη που ξεσηκώνεται σε μια χώρα διεκδικώντας δικαιώματα, δεν έχει δικό της πρόγραμμα ταξικής εξουσίας και αυτόνομο ταξικό κέντρο καθοδήγησης και για ανατροπή της ταξικής εξουσίας της αστικής τάξης και της δικτατορίας του κεφαλαίου, η αστική τάξη υποταγμένη ή όχι στους ιμπεριαλιστές, επανέρχεται με άλλο προσωπείο και επιβάλει τη συνέχιση της τυραννικής εκμετάλλευσης του λαού και του πλούτου της χώρας για λογαριασμό της. Ο λαός δεν έχει να κερδίσει τίποτα από τέτοιες εξουσίες στο σημερινό επίπεδο ανάπτυξης του κόσμου, πέρα από μερικές (ίσως) παραγράφους δικαιωμάτων στους νέους νόμους που όμως θα είναι συνεχώς υπό αίρεση και επαναφορά της ίδιας τυραννικής κατάστασης. Χωρίς κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, οι εργαζόμενοι και ο λαός θα είναι πάντα υποτελείς στην άρχουσα τάξη του κεφαλαίου και συνεχώς αντικείμενα εκμετάλλευσης  κάθε μορφής.

Πόσες μέρες την εβδομάδα δουλεύει ένας «άριστος»;

14-01-2020

«Τις πιο όμορφες μέρες μας δεν τις έχουμε ζήσει ακόμα», έγραφε ο Ναζίμ Χικμέτ. Για να τις ζήσουμε, θα χρειαστεί πρώτα να απεγκλωβιστούμε από τη βάρβαρη πολιτική που ονομάζεται – σας αρέσει δεν σας αρέσει – καπιταλισμός.

Παναγιώτης Κολέλης

 

Δύο μόλις εβδομάδες πριν τις ευρωεκλογές του 2019, σε διακαναλική συνέντευξη που είχε παραχωρήσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης – ο τότε διεκδικητής της εξουσίας και σημερινός πρωθυπουργός – είχε μιλήσει για επταήμερη εργασία.
Συγκεκριμένα είχε αναφέρει πως «στον νέο κόσμο που έρχεται, οι άνθρωποι θα δουλεύουν με διαφορετικό τρόπο απ’ ότι δούλευαν μέχρι σήμερα […] όταν μία επιχείρηση συμφωνεί με τους εργαζόμενους, συμφωνεί με επιχειρησιακή σύμβαση να πάει από πενθήμερο σε επταήμερο, με τη σύμφωνη γνώμη των εργαζομένων και με πολύ καλύτερες απολαβές και με αυξημένα δικαιώματα και συμφωνούν τα δύο μέρη, δεν κάνουμε τίποτε άλλο από το να αναγνωρίζουμε ότι είμαστε σε έναν κόσμο που αλλάζει και πρέπει εργαζόμενοι, επιχειρήσεις και κράτος, βέβαια, να προσαρμοστούν σε αυτή τη νέα πραγματικότητα».


Μάλιστα, η υποψήφια βουλευτής με τη ΝΔ στη Μαγνησία στις εθνικές εκλογές του 2019, Κατερίνα Πατσογιάννη, είχε προσθέσει στα παραπάνω λίγες μέρες μετά στο δελτίο ειδήσεων του Alpha πως «μιλάμε για δυνατότητα, όπου και ο εργαζόμενος θελήσει να εργάζεται 7 ημέρες την εβδομάδα. Αν αυτό το δεχθεί οποιοσδήποτε θέλει να μπει σε αυτή την λογική εργασίας, γιατί να του το απαγορεύουμε; Θέλουμε να αφήσουμε τους ανθρώπους να λειτουργήσουν πιο ελεύθερα».

Το Jumbo, λοιπόν, κάνει απλώς πράξη την προεκλογική δέσμευση του Κυριάκου Μητσοτάκη για… προσαρμογή στη νέα πραγματικότητα, στον κόσμο που αλλάζει, επειδή πολύ απλά δεν θέλει να απαγορεύσει (!) στους εργαζόμενους τη δυνατότητα να εργάζονται παραπάνω (!) Κάπως έτσι, κάνοντας την αρχή από τα δικά του καταστήματα στην Πρέβεζα και την Κατερίνη, ανοίγει τον ασκό του Αιόλου για τη λειτουργία των καταστημάτων όλες τις Κυριακές του έτους,
Εικάζουμε πως αυτό γίνεται με τη σύμφωνη γνώμη των εργαζομένων, στο όνομα μιας υποτιθέμενης ελευθερίας, αφού είναι «γνωστό» τοις πάσι πως ένας εργαζόμενος έχει διαπραγματευτική ισχύ ανάλογη με αυτή ενός επιχειρηματία.

Άλλωστε, με τη μάσκα της ελεύθερης βούλησης, προσπαθούσαν τότε οι εκπρόσωποι της ΝΔ να περάσουν την επταήμερη εργασία στην κοινή γνώμη ως κάτι το φυσιολογικό, ενώ και σήμερα χρησιμοποιούν παραπλήσια τακτική. Για παράδειγμα, εκεί στο liberal προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα μπερδεύοντας την Αγία Γραφή που αναφέρει για «έξι μέρες εργασία και ξεκούραση την έβδομη» με τις αλλαγές που έχουν συντελεστεί στην πάροδο του χρόνου στις σύγχρονες κοινωνίες και συνέβαλλαν στην σημερινή πενταήμερη εργασία, για να αναρωτηθούν τελικά αν αυτές «οι μέρες πρέπει να είναι οπωσδήποτε Σάββατο και Κυριακή». Μάλιστα, συμπεραίνουν πως «πολλές επιχειρήσεις θα έβλεπαν με καλό μάτι το άνοιγμα του καταστήματος ή των καταστημάτων τους τις Κυριακές, όμως φοβούνται τις αντιδράσεις των διαφόρων συνδικαλιστών», γεγονός που μας φέρνει στο μυαλό επιχειρήματα που επικαλούνται γνωστοί και μη εξαιρετέοι εκπρόσωποι του αναθεωρητισμού στη χώρα μας για να μας «πείσουν» πως οι δωσίλογοι και συνεργάτες των Γερμανών στην κατοχή δεν ήταν δωσίλογοι και συνεργάτες των Γερμανών, αλλά… πατριώτες που φοβόντουσαν τον ΕΛΑΣ και το ΕΑΜ, γι’ αυτό και πήγαιναν με τους Γερμανούς.

Εμείς, από τη μεριά μας, θυμίζουμε πως με απόφαση στις 9 Νοεμβρίου του 2017, το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποφάσισε πως «η εβδομαδιαία ανάπαυση εργαζομένων δεν πρέπει να χορηγείται υποχρεωτικά την ημέρα που έπεται έξι συνεχόμενων ημερών εργασίας», κάτι που σημαίνει πως ο εργαζόμενος μπορεί να φτάσει να εργάζεται μέχρι και 12 ημέρες χωρίς ρεπό, ανάλογα με το τι θα ορίζει κάθε φορά ο εργοδότης του.

Όσο για τον ΣΥΡΙΖΑ και τις αντιπολιτευτικές του κορόνες, να του θυμίσουμε πως η σύμβαση της ιδιωτικοποιημένης ΤΡΑΙΝΟΣΕ που υπογράφτηκε επί δικής του κυβέρνησης το 2018 αναφέρει στο άρθρο 6 για τους μηχανοδηγούς πως «όταν προκύπτει υπηρεσιακή ανάγκη […] επιτρέπεται να εργάζονται πέραν το πενθημέρου άλλες 4 ημέρες (μέγιστο μέχρι 9 συνεχόμενες ημέρες) και να λαμβάνουν τουλάχιστον το ήμισυ των δικαιούμενων αναπαύσεων σε μηνιαία βάση». Θεωρούμε προκαταβολικά πως γνωρίζετε αριθμητική και άρα καταλαβαίνετε πως οι εννιά συνεχόμενες μέρες είναι περισσότερες από τις επτά συνεχόμενες και κατ’ επέκταση και από τις πέντε.

Συνεπώς, για να μη μακρηγορούμε, συμφωνούμε σε ένα μόνο πράγμα μαζί σας: στο ότι οι εποχές και ο κόσμος αλλάζουν, προσθέτοντας πως αλλάζουν με τη τεχνολογία και την επιστήμη να εξελίσσονται και τις παραγωγικές δυνατότητες να διευρύνονται. Γι’ αυτό και διατηρούμε ακέραιη τη σιγουριά μας και την πίστη μας σε αυτό που έγραφε ο Ναζίμ Χικμέτ, πως «τις πιο όμορφες μέρες μας δεν τις έχουμε ζήσει ακόμα».

Για να τις ζήσουμε, θα χρειαστεί πρώτα να απεγκλωβιστούμε από τη βάρβαρη πολιτική που εκπροσωπείτε και προΐσταστε, που ονομάζεται – σας αρέσει δεν σας αρέσει – καπιταλισμός.

Περί πολιτικής οικονομίας και αυτοματισμού

Κάποιοι ευφάνταστοι οπαδοί του καπιταλισμού, ιδίως της νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας του, απειλούν την εργατική τάξη, το κομμουνιστικό κίνημα και τη μαρξιστική πολιτική οικονομία με τα… ρομπότ και την πλήρη αυτοματοποίηση της παραγωγής.

Τώρα μάλιστα με την προβολή της «Βιομηχανίας 4.0» ζαλίζουν το μυαλό των ανθρώπων και ιδίως τους νέους, πως με τα ρομπότ θα καταρρεύσει πλήρως η θεωρία της αξίας (αξία ανταλλαγής εμπορευμάτων) και της υπεραξίας του Μαρξ γιατί την αξία και την υπεραξία θα την παράγουν τα ρομπότ(!), άρα η εργατική τάξη θα είναι απλώς… άχρηστη! Διακαής πόθος κάθε καπιταλιστή που νομίζει πως τις αξίες και τις υπεραξίες τις δημιουργούν οι μηχανές της επιχείρησης και οι εργαζόμενοι είναι απλώς επιτηρητές των μηχανών, άρα αχρείαστο κόστος!

Οι θεωρητικοί της απόλυτης αυτοματοποίησης μάλιστα, για να καλυφθούν από παγίδες τύπου «και ποιος κάνει τα ρομπότ», μιλάνε για τεχνητή νοημοσύνη στα ρομπότ τα οποία θα αντικαταστήσουν στα πάντα τον άνθρωπο και θα παράγουν τα πάντα, από την εξόρυξη και μεταποίηση των υλικών κατασκευής τους, μέχρι τον σχεδιασμό και κατασκευή των αναβαθμισμένων αντικαταστατών τους, νέων ρομπότ!

Επανέρχομαι. Αυτοί οι νεοφιλελεύθεροι πέρασαν και στη… γεννητική των ρομπότ, στην σκεπτόμενη ύλη μιας νεκρής ύλης για να βγάλουν άκυρη την πολιτική οικονομία του Μαρξ!

Τόση επιστήμη και γνώση της θεωρίας του Μαρξ ούτε τα τουβλάκια με τα οποία κατασκευάζονταν τα «Λέγκο – Ρομπότ» δεν την είχαν!

Η βασική απάντηση

Φυσικά αν π.χ. στην Ελλάδα, οι 200-300 κάτοχοι του χρηματιστικού – εμποροβιομηχανικού κεφαλαίου εισάγουν σε όλη την παραγωγή και τις υπηρεσίες τα απόλυτα ρομπότ που ονειρεύονται, τότε 4-5 εκ. απασχολούμενοι του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, θα χάσουν τις δουλειές τους, θα χάσουν τα εισοδήματά τους και οι οικογένειές τους που είναι το 99,99% του πληθυσμού της χώρας δεν θα μπορούν να αγοράσουν ούτε κουλούρι από αυτά που θα παράγουν τα ρομπότ άφθονα, φθηνά και άριστης ποιότητας κουλούρια και κάθε άλλο προϊόν - εμπόρευμα. Αυτό που στον κομμουνισμό θα ήταν η γιορτή της απελευθέρωσης των ανθρώπων από την εξαναγκαστική εργασία διαβίωσης, στον καπιταλισμό γίνεται ένα τεράστιο αδιέξοδο γιατί ούτε θα μπορεί να μοιράζει τζάμπα και χωρίς κέρδος τα «κουλούρια», ούτε όμως θα μπορούσε να τα πουλήσει σε καταναλωτές που δεν έχουν κανένα έσοδο για να αγοράσουν και άρα θα πεθαίνουν από πείνα. Έτσι, τα ρομπότ στον τέλειο αυτοματοποιημένο καπιταλισμό θα δουλεύουν για 300 οικογένειες πάνω σε ένα απέραντο νεκροταφείο! Μεγάλο καπιταλιστικό όνειρο, να το χαίρονται! Αντίθετα στον κομμουνισμό που τα προϊόντα δεν θα είναι εμπόρευμα, άρα δεν θα πωλούνται και θα παράγονται από ρομπότ που θα είναι όλα ιδιοκτησία της κοινωνίας, όλων δηλαδή των ανθρώπων, τα άφθονα προϊόντα των ρομπότ δεν θα πωλούνται, θα είναι ιδιοκτησία όλων και θα μοιράζονται ως χρήσιμα και χρειαζούμενα, χωρίς αντάλλαγμα, ανάλογα με τις ανάγκες κάθε ανθρώπου, όπως ορίζει και η βασική παραγωγική σχέση του κομμουνισμού (του κομμουνισμού, όχι του σοσιαλισμού για να μη μπερδευόμαστε). Αυτή άλλωστε είναι και η βασική διαφορά καπιταλισμού –κομουνισμού που αναδείχνει τα όρια, τα αδιέξοδα και το τέλος του καπιταλισμού.

Η τρέχουσα απάντηση.

Κι εγώ τους λέω. Μεγαλύτεροι αυτόματοι παραγωγοί προϊόντων με τεράστια αξία (χρήσης) για τη ζωή μας από τη γη και τον ήλιο δεν υπάρχουν! Κι όμως όλα τα παίρνουμε τζάμπα. Γιατί; Γιατί δεν μεσολαβεί ανθρώπινη εργασία. Ό,τι δεν περιέχει ανθρώπινη εργασία δεν μπορεί να ανταλλαχθεί σαν εμπόρευμα με άλλο εμπόρευμα που έχει ανθρώπινη εργασία. Κανένας δεν ανταλλάσσει τον αέρα που αναπνέει με ένα ζευγάρι παπούτσια παρότι χωρίς παπούτσια μπορεί να ζήσει αλλά χωρίς αέρα ούτε λεπτό. Αν όμως μιλήσουμε στον καπιταλισμό για παραγωγή του αέρα οξυγόνου, τότε θα γίνει ανταλλαγή. Γιατί; Γιατί σε αυτή την περίπτωση περιέχει ανθρώπινη εργασία και δεν πληρώνουμε το οξυγόνο αλλά την εργασία παραγωγής του. Και η ανταλλαγή θα γίνει ισοδύναμα. Με ίσες κοινωνικά αναγκαίες (αναγνωρισμένες) ώρες εργασίας για κάθε εμπόρευμα, αν αφαιρεθούν οι εκβιαστικές πρακτικές των μονοπωλίων. Και τα ρομπότ το μόνο που έχουν και μπορούν να δώσουν δεν είναι τίποτα άλλο από την εργασία που ήδη περιέχουν από κατασκευής τους και όχι μια νέα αξία χωρίς νέα ανθρώπινη εργασία. Ό,τι και να παράγουν δεν μπορεί να ξεπεράσει τη δική τους αξία που μεταβιβάζεται στο προϊόν (απόσβεση). Όσο χρήσιμο και αν είναι δεν έχει άλλη αξία ανταλλαγής από την πραγματική εργασία που του έχει ενσωματωθεί – είπαμε και ο αέρας είναι χρήσιμος αλλά χωρίς εργασία δεν μπορεί να ανταλλαχτεί. Κι αν κάποτε τα ρομπότ παράγουν τόσο τον εαυτό τους όσο και νέα προϊόντα, χωρίς νέα ανθρώπινη εργασία θα ισχύει το προηγούμενο, ότι χωρίς ανθρώπινη εργασία η αξία ανταλλαγής είναι μηδενική εφόσον έχει αποσβηστεί η αρχική αξία παραγωγής των ρομπότ, θα αξίζουν όσο ο ελεύθερος αέρας. Εκτός αν κάποιος εκβιαστικά μέσω ιδιοκτησίας εκβιάσει τους ανθρώπους να ανταλλάξουν πράγματα χωρίς αξία εργασίας με εμπορεύματα εργασίας των ανθρώπων. Πχ να πουλήσει τον ήλιο το αστικό κράτος σε έναν καπιταλιστή και αυτός στο όνομα της ιδιοκτησίας αυτού του απίστευτου φυσικού ρομπότ να απαιτεί από τους ανθρώπους αντάλλαγμα για κάτι που δεν παράγει! Αυτό όμως είναι εκβιαστική σχέση καπιταλιστών - ανθρώπων, δεν είναι σχέση ανθρώπων και ρομπότ, ούτε ανταλλαγή εμπορευμάτων. Και δεν διαφέρει από το αν το κράτος επιβάλει εκβιαστικό τέλος κατανάλωσης αέρα ή ήλιου ή νερού πηγής.

Για όλους ισχύει πάντα ότι η ανταλλαγή εμπορευμάτων είναι σχέση μεταξύ ανθρώπων και όχι σχέση μεταξύ ανθρώπων και πραγμάτων. Και τα ρομπότ είναι πράγματα χρήσης όσο ο ήλιος, το νερό, η γη το μέταλλο, το πλαστικό με αξία όσο η εργασία κατασκευής τους…

Το μόνο που μπορεί να γίνεται είναι η εμπορική ανταλλαγή μεταξύ ανθρώπων για την αγοραπωλησία ρομπότ, όπως με κάθε εμπόρευμα στην αξία της εργασίας κατασκευής τους. Δηλαδή όπως ακριβώς το λέει ο Μαρξ!

Εάν αντιδρούσαν στα μνημόνια όπως αντιδράνε στους μετανάστες…

        

13-01-2020

Εάν αντιδρούσαν στα μνημόνια όπως αντιδράνε στους μετανάστες, τα μνημόνια δεν θα είχαν περάσει, τα Ελληνόπουλα δεν θα είχαν φύγει μετανάστες και η Ελλάδα δεν θα είχε γίνει αποθήκη ψυχών κυνηγημένων από την ανέχεια ή από τον πόλεμο ή και από τα δύο. Εάν στα μνημόνια αντιδρούσαν οι νησιώτες, οι Βρασνιώτες, οι Πεντελιώτες όπως αντιδρούν στην εγκατάσταση προσφύγων στην περιοχή τους, σήμερα οι Έλληνες δεν θα είχαν εξανδραποδιστεί. Οι άνθρωποι που έκαναν διακοπές όταν η Βουλή ψήφιζε πραξικοπηματικά το τρίτο μνημόνιο, κόντρα στην απόφαση του Ελληνικού λαού στο δημοψήφισμα, σήμερα τρώνε τα σίδερα για να μην εγκατασταθούν πρόσφυγες στην περιοχή τους και αν χρειαστεί θα φάνε ζωντανούς και τους πρόσφυγες. Οι παπάδες, που δεν έβγαλαν τσιμουδιά για τον σοδομισμό του Ελληνικού λαού από τους διεθνείς και ντόπιους τοκογλύφους, σήμερα μπαίνουν μπροστά με ακραίες ρατσιστικές κραυγές. Τώρα τι σχέση μπορεί να έχουν όλοι αυτοί με τον Παπαφλέσσα και τι σχέση μπορεί να έχει όλο αυτό το τσίρκο με τις Θερμοπύλες ούτε ο Θεός δεν μπορεί να το ξέρει. Σ’ αυτήν την χώρα έχουμε καταντήσει ένα τσίρκο χωρίς μέτρο, που κραυγάζουμε για ότι δεν πρέπει να κραυγάσουμε και βγάζουμε τον σκασμό για ότι πρέπει να κάνουμε επανάσταση. Και μη μου πείτε ότι παντού το ίδιο συμβαίνει, γιατί οι Γάλλοι βγήκαν στου δρόμους και τα σπάνε για να μην αυξηθούν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης κι όχι για να μην εγκατασταθούν πρόσφυγες στην περιοχή τους.

Χαρίδημος Πένσας

Πλούτος και φτώχεια: «ΣΤΗΝ... ΥΓΕΙΑ ΤΩΝ ΚΟΡΟΪΔΩΝ»

 Το Σύστημα που Ανεχόσαστε και που πολλοί Υποστηρίζουν: 

Σύμφωνα με τον σχετικό δείκτη του Bloomberg οι 500 πλουσιότεροι άνθρωποι του πλανήτη πρόσθεσαν 1,2 τρισ. δολάρια στην περιουσία τους, ανεβάζοντάς την στα 5,9 τρισ. δολάρια. Πρόκειται για αύξηση της τάξης του 25%.

«ΣΤΗΝ... ΥΓΕΙΑ ΤΩΝ ΚΟΡΌΙΔΩΝ»

«Το κεφάλαιο είναι νεκρή εργασία, που σαν βρικόλακας, ζει μόνο ρουφώντας το αίμα της ζωντανής εργασίας. 

Και όσο πιο πολύ ζει, τόσο πιο πολύ αίμα ρουφάει».

Η συγκεκριμένη ρήση του Κάρλ Μάρξ σχεδόν πριν από δύο αιώνες παραμένει επίκαιρη και αποτυπώνει τον πυρήνα του εκμεταλλευτικού καπιταλιστικού συστήματος.

Μόλις το 0,9% του ενήλικου πληθυσμού του πλανήτη κατέχει το 44% του παγκόσμιου πλούτου! 

Σύμφωνα με την δέκατη ετήσια έκθεση του Ινστιτούτου Ερευνών του ελβετικού τραπεζικού κολοσσού Credit Suisse περίπου 47 εκατομμύρια άνθρωποι κατέχουν σήμερα 158,3 τρισεκατομμύρια δολάρια!

Το 44% του παγκόσμιου πλούτου λοιπόν στο λιγότερο από το 1% των ενηλίκων ανθρώπων του πλανήτη.

Η έκθεση Global Wealth 2019 δείχνει ότι ο παγκόσμιος πλούτος των νοικοκυριών αυξήθηκε στο 12μηνο Ιουλίου 2018 – Ιούνιου 2019 κατά 2,6% σε σχέση με ένα 12μηνο νωρίτερα, φτάνοντας τα 360 τρισεκατομμύρια δολάρια. 

Είναι κατά 70% μεγαλύτερος σε σχέση με δέκα χρόνια πριν (212 τρισ. δολάρια), ενώ οι προβλέψεις της Credit Suisse είναι ότι στα επόμενα πέντε χρόνια θα αυξηθεί κατά ακόμη 27%, αγγίζοντας το 2024 τα 459 τρισ. δολάρια.

Παρά τη μεγάλη άνοδο όμως, το μεγαλύτερο μέρος αυτού του πλούτου βρίσκεται στα χέρια μιας πολύ μικρής μειοψηφίας. Μεγιστάνων καπιταλιστών που συνεχίζουν να συσσωρεύουν πλούτο την ίδια στιγμή που δισεκατομμύρια άθρωποι στερούνται ακόμα και τα πιο αναγκαία…

Αυτοί που τετραπλασίασαν τα πλούτη τους…

Από τα 47 εκατ. των πλουσίων του πλανήτη, οι 55.920 έχουν πάνω από 100 εκατομμύρια δολάρια και οι 4.830 από αυτούς πάνω από 500 εκατ. δολάρια.

          Μέσα στην κρίση η τάξη των εκατομμυριούχων αύξησε πέρυσι κατά 1,1 εκατ. τα μέλη της. Τα κέρδη και τα πλούτη της γιγαντώθηκαν. 

         

Ο συνολικός πλούτος αυτού του πλουσιότερου 0,9% του παγκόσμιου ενήλικου πληθυσμού έχει τετραπλασιαστεί μέσα σε μια εικοσαετία, από 39,6 τρισ. δολάρια το 2000 στα 158,3 τρισ. δολάρια το 2019!!! 

…και αυτοί που ζουν με λιγότερα από 5,5 δολάρια τη μέρα

Στην «απέναντι όχθη» εκεί που δισεκατομμύρια άνθρωποι βυθίζονται στη φτώχεια και την ανέχεια υπάρχουν περίπου τρία δισεκατομμύρια άνθρωποι, δηλαδή πάνω από το 55% του ενήλικου πληθυσμού της Γης που έχουν πλούτο μικρότερο των 10.000 δολαρίων. 

Ολοι μαζί κατέχουν 6,3 τρισ. δολάρια, δηλαδή μόλις το 1,8% του συνολικού παγκόσμιου πλούτου.

Ενα μεγάλο μέρος τους μαζί με τα εκατοντάδες εκατομμύρια ανηλίκων του Τρίτου Κόσμου συνθέτουν περίπου το 50% της ανθρωπότητας που μετά βίας ξεφεύγει σήμερα από το φάσμα της ακραίας φτώχειας ζώντας με λιγότερα από 5,5 δολάρια τη μέρα….

Το κερασάκι στην τούρτα! Μόλις το 4% των παγκόσμιων φορολογικών εσόδων προέρχεται σήμερα από τη φορολόγηση του πλούτου, ενώ σε ορισμένες χώρες το φτωχότερο 10% του πληθυσμού πληρώνει μεγαλύτερο ποσοστό του εισοδήματός του σε φόρους απ’ ό,τι το πλουσιότερο 10%!!!

Αντλήσαμε στοιχεία και εικόνες 
Από tribune.gr/ και www.imerodromos.gr/

Viva.La.Revolucion

Αναρτήθηκε από Viva La Revolucion στις 8/1/2020. 4:00 μ.μ.

https://revolucionhellas.blogspot.com/2020/01/blog-post_8.html?spref=fb&fbclid=IwAR0dY0sZhO5efrBOMji5N-Pv4ssrlGGtwZMttgHrfmegICHKj4288LWxuIw

Σκοταδισμός.

..

Θύελλα αντιδράσεων προκάλεσε η διαφήμιση σε σταθμούς του Μετρό από την οργάνωση «Αφήστε με να ζήσω», η οποία αυτοχαρακτηρίζεται «κίνημα υπέρ της ζωής και εναντίον των εκτρώσεων». Ως σκοπό της η οργάνωση παρουσιάζει την «προώθηση του σεβασμού της ανθρώπινης ζωής από τη σύλληψή της και την προάσπιση των δικαιωμάτων του αγέννητου παιδιού», την «αποτροπή των εκτρώσεων μέσω της σωστής ενημέρωσης».
Στις διάφορες αναρτήσεις της η έκτρωση χαρακτηρίζεται «έγκλημα» και «φόνος» και ο νόμος που την καθιστά νόμιμη «ανθρωποκτόνος», ακόμα και για περιπτώσεις εμβρύων με σοβαρές ασθένειες ή σε κυήσεις που είναι αποτέλεσμα βιασμού της γυναίκας.
Η διαφήμιση της συγκεκριμένης καμπάνιας, η οποία κατέβηκε με απόφαση του υπουργείου Μεταφορών μετά την κατακραυγή, αποτελεί ένα αντιδραστικό, σκοταδιστικό μήνυμα. Επαναφέρει τη συζήτηση για τον περιορισμό και την απαγόρευση της άμβλωσης, που θα αποτελούσε οπωσδήποτε πλήγμα στα δικαιώματα των γυναικών.

* * *

Η αιτιολογία της εταιρείας ΣΤΑΣΥ για την προβολή της συγκεκριμένης διαφήμισης, παρά τις δικαιολογημένες αντιδράσεις, είναι απαράδεκτη. Μέσα από τη συγκεκριμένη διαφήμιση και τη συζήτηση που τη συνοδεύει, αναπαράγονται αναχρονιστικές, συντηρητικές, οπισθοδρομικές αντιλήψεις για το θεσμό της οικογένειας και για την κοινωνική θέση των γυναικών, παρουσιάζοντας ότι ο πρωταρχικός ρόλος της γυναίκας είναι η αναπαραγωγή, η δημιουργία οικογένειας, η μητρότητα.
Η προβολή της διαφήμισης στους σταθμούς του Μετρό αποτέλεσε συνέχεια του πρωτοσέλιδου της αθλητικής εφημερίδας «Sportime» (29/12/2019). Τα συγχαρητήρια στην εφημερίδα έσπευσε να δώσει τότε ο υπουργός Ανάπτυξης Αδ. Γεωργιάδης, ο οποίος σημείωσε σε ανάρτησή του σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης πως «στην Ελλάδα δεν αμφισβητείται το δικαίωμα της γυναίκας στην άμβλωση», όμως «το να έχουμε διπλάσιες εκτρώσεις από γεννήσεις γεννά ζητήματα επιβίωσης του Εθνους μας».
Στην αντιπαράθεση που ακολούθησε, ο υπουργός ενέπλεξε στη συζήτηση και το επίδομα γέννησης, παρουσιάζοντάς το ως «μέτρο» ώστε το κράτος «να αυξήσει την πιθανότητα μια γυναίκα να προτιμήσει να γεννήσει παρά να κάνει έκτρωση».

* * *

Στη συζήτηση που έχει ανοίξει προβάλλονται και απόψεις που περιορίζονται στο νομοθετικό πλαίσιο στην Ελλάδα για τις αμβλώσεις, το οποίο ισχύει από το 1986. Σύμφωνα με αυτό, η τεχνητή διακοπή της εγκυμοσύνης, με τη συναίνεση της εγκύου, μπορεί να γίνει όταν η κύηση δεν υπερβαίνει τις 12 βδομάδες. Στην περίπτωση βιασμού ή αιμομειξίας, η άμβλωση μπορεί να γίνει μέχρι τη 19η βδομάδα κύησης, ενώ σε περίπτωση ανωμαλιών στο έμβρυο μπορεί να γίνει έκτρωση μέχρι την 24η βδομάδα κύησης. Σε περίπτωση αναπόφευκτου κινδύνου για τη ζωή της εγκύου ή αν το έμβρυο ενέχει κίνδυνο για τη σωματική ή την ψυχική υγεία, η διακοπή της κύησης είναι νόμιμη οποιαδήποτε στιγμή πριν από τη γέννηση.
Αυτό το νομοθετικό πλαίσιο δεν διασφαλίζει τη δυνατότητα κάθε γυναίκας να καταφύγει σε ασφαλή άμβλωση. Ιδιαίτερα σε συνθήκες που η υγεία αποτελεί εμπόρευμα, άρα και η αναπαραγωγική διαδικασία, η άμβλωση, η γενικότερη πρόληψη και θεραπεία, ο προγεννητικός έλεγχος, η παρακολούθηση της εγκυμοσύνης, ο τοκετός, ο οικογενειακός προγραμματισμός και η ιατρικώς υποβοηθούμενη αναπαραγωγή.
Το αποτέλεσμα είναι να γίνονται πεδία κερδοφορίας στον ιδιωτικό επιχειρηματικό τομέα της Υγείας, αλλά και στις δημόσιες μονάδες Υγείας. Στην πράξη, οι αμβλώσεις, οι προληπτικές, διαγνωστικές γυναικολογικές εξετάσεις δεν μπορούν να γίνουν στις δημόσιες μονάδες, λόγω της υποστελέχωσης, της έλλειψης εξοπλισμού και υποδομών, με αποτέλεσμα οι γυναίκες να εξαναγκάζονται σε αναζήτηση υπηρεσιών στον ιδιωτικό τομέα.

* * *

Ανάμεσα στις δικαιολογημένες αντιδράσεις, υπήρχαν και ορισμένοι - όπως ο ΣΥΡΙΖΑ και η Νεολαία του - που στο όνομα της «αυτοδιάθεσης του σώματος» παρουσιάζουν αποκλειστικά ως ζήτημα ατομικής ευθύνης της κοπέλας τη δυνατότητα να προχωρήσει σε άμβλωση, κρύβοντας κάτω από το χαλί τα σημερινά εμπόδια που συναντά.
Αλήθεια, πώς θα στηριχθεί ουσιαστικά η ατομική απόφαση μιας νέας γυναίκας να προχωρήσει σε άμβλωση ή όχι, αφού δεν υπάρχει ουσιαστική στήριξη από το κράτος; Πόσο ελεύθερη είναι τελικά η κοπέλα να αποφασίσει, όταν ζει μέσα στην ανασφάλεια - οικονομική, εργασιακή, κοινωνική; Πώς γίνεται να μιλάμε για ελευθερία τη στιγμή που υπάρχει παντελής έλλειψη γνώσης, σεξουαλικής αγωγής και οικογενειακού προγραμματισμού από επιστημονικούς και κρατικούς φορείς;
Ο κοινός παρονομαστής του δίπολου των αντιδραστικών αντιλήψεων, είτε των σκοταδιστικών - συντηρητικών, είτε των ψευτοπροοδευτικών, είναι ένας: Αντιμετωπίζουν τα δικαιώματα των γυναικών στην άμβλωση, στη μητρότητα, στη δημιουργία και στήριξη της οικογένειας ως αποκλειστικά ατομική - οικογενειακή υπόθεση, αντί για κοινωνικό δικαίωμα και ευθύνη.

Β. Δ.

«Ανταλλάγματα»

«Ναι, αλλά τι ανταλλάγματα πήρατε;»... Το ερώτημα αυτό, που συμπληρώνει τη συναίνεση κυβέρνησης και αστικών κομμάτων για βαθύτερη εμπλοκή στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια, επανέρχεται με αφορμή τη συνάντηση Μητσοτάκη - Τραμπ.
Θυμίζουμε ότι η ίδια συζήτηση γινόταν και μετά τη συνάντηση Τσίπρα - Τραμπ το 2017, όταν ο τότε πρωθυπουργός κουβάλησε στις αποσκευές του την έναρξη του «Στρατηγικού Διαλόγου» Ελλάδας - ΗΠΑ και την προετοιμασία της Συμφωνίας για τις βάσεις.
Και τότε, τα αστικά κόμματα της αντιπολίτευσης, που πριν από το ταξίδι εύχονταν σύσσωμα «καλή επιτυχία» στον Αλ. Τσίπρα, σχολίαζαν ότι «γύρισε με άδεια χέρια», επειδή ο Τραμπ δεν είχε πει τίποτα για την τουρκική επιθετικότητα.
Μάλιστα, τότε τα κυβερνητικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έλεγαν ακριβώς αυτά που λένε σήμερα οι υπουργοί της ΝΔ, ότι δεν πρέπει να υπάρχουν προσδοκίες για «φανερή εναντίωση» των ΗΠΑ στην Τουρκία, ότι κάτι τέτοιο δεν έγινε ποτέ και ούτε πρόκειται να γίνει κ.ο.κ.
Η ...«ανταλλαγματολογία», λοιπόν, για την οποία σήμερα πολύς λόγος γίνεται, αποτελεί συμπληρωματικό στοιχείο στην αμερικανο-ατλαντική εμπλοκή στον «Στρατηγικό Διάλογο» Ελλάδας - ΗΠΑ, στη μετατροπή της χώρας σε μια απέραντη βάση πολεμικής εφόρμησης στην περιοχή.
Είναι στοιχείο όμως που παραμορφώνει την πραγματικότητα. Αφενός γιατί πίσω από τη συζήτηση περί «ανταλλαγμάτων για τη χώρα» κρύβεται ότι αυτά αφορούν μόνο τα συμφέροντα της αστικής τάξης, τους σχεδιασμούς και τις επιδιώξεις της και αφετέρου γιατί επιχειρεί να περάσει στο λαό τη δηλητηριώδη θέση ότι μπορεί να βγει ωφελημένος από την υποστήριξη των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών.
Ουσιαστικά εξωραΐζει τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό, συσκοτίζοντας ταυτόχρονα ότι στον πυρήνα της στρατηγικής των ΗΠΑ βρίσκεται η με κάθε μέσο διατήρηση της Τουρκίας στο αμερικανοΝΑΤΟικό στρατόπεδο.
Παραβλέπει τους αδυσώπητους ανταγωνισμούς στην περιοχή, στους οποίους εντάσσονται και οι εξελίξεις στα Ελληνοτουρκικά, οι διαβουλεύσεις γύρω από το Αιγαίο και το Κυπριακό, με παρέμβαση των ΗΠΑ, ώστε να υπάρξει ένας «συμβιβασμός» με το πιστόλι στον κρόταφο των λαών. Αυτό αποτελεί άλλωστε προϋπόθεση για μια «ισχυρή παρουσία» του ΝΑΤΟ στην περιοχή, που όλοι πίνουν νερό στο όνομά του.
Το «κράτημα της Τουρκίας» είναι αφετηριακή θέση των ΗΠΑ. Αυτό το καθήκον αναθέτουν και στην Ελλάδα, κι αυτό είναι που δίνει απάντηση σε όσους υποτίθεται ότι «πέφτουν από τα σύννεφα» με την αφωνία Τραμπ στις εκκλήσεις Μητσοτάκη να πει καμιά κουβέντα για την τουρκική προκλητικότητα.
Αυτός είναι ο ιμπεριαλιστικός σχεδιασμός, που από κοινού ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ υπηρέτησαν και υπηρετούν, ως «προτιμώμενοι» ή «προβλέψιμοι» εταίροι των ΗΠΑ στην περιοχή.
Γι' αυτό όλη η συζήτηση περί «ανταλλαγμάτων» είναι άλλη μια προσφορά στην κυβέρνηση, στο ίδιο το σύστημα και τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις. Είναι χαρακτηριστική δε η υποκρισία του ΣΥΡΙΖΑ, που συνδέει αυτήν τη συζήτηση με τη στάση του απέναντι στη Συμφωνία για τις Βάσεις, η οποία φέρει τις υπογραφές των δικών του υπουργών.
Ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζει ως δεδομένη τη στήριξή του στη Συμφωνία, εκτός αν - όπως λέει - άλλαξε (!) η στάση των ΗΠΑ απέναντι στην Τουρκία... Λες και αυτή η γραμμή των ΗΠΑ, που δίνει αέρα στα πανιά της τουρκικής άρχουσας τάξης, διαμορφώθηκε τώρα! Λες και δεν είχαν την ίδια στάση οι ΗΠΑ, ακόμα και όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ανακάλυπτε πόσο «διαβολικά καλός» ήταν ο Τραμπ.
Αυτή η συζήτηση, για τους «όρους» με τους οποίους θα πρέπει τάχα να υλοποιηθεί η Συμφωνία, δεν μπορεί να κρύψει ότι αυτή ήδη υλοποιείται με τις ευλογίες της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ. Αρκεί γι' αυτό μια ματιά στην επέκταση της Σούδας, στην εγκατάσταση αμερικανικών drones στη Λάρισα, στη βάση ελικοπτέρων στην Αλεξανδρούπολη και στον Βόλο.
Σε τελική ανάλυση, η θεωρία των «ανταλλαγμάτων», που διακινεί ο ΣΥΡΙΖΑ, δείχνει πόσο διατεθειμένος είναι να στηρίξει τη μετατροπή της χώρας σε πολεμικό προπύργιο των ΗΠΑ στην περιοχή, αρκεί να ειπωθεί έστω μια κουβέντα από την αμερικανική κυβέρνηση για την προκλητικότητα της Τουρκίας. Κάτι που δεν αλλάζει το ότι ο λαός παραμένει στο στόχαστρο, πληρώνοντας όλες τις συνέπειες της βαθιάς εμπλοκής, λες και μπορεί να υπάρχει στα σοβαρά «αντάλλαγμα» για την υλοποίηση ενός δολοφονικού σχεδιασμού...
Η μόνη συζήτηση που έχει αξία να δυναμώσει μέσα στους εργαζόμενους και το κίνημα, είναι αυτή για την οργάνωση της πάλης ενάντια στις βάσεις του θανάτου, ενάντια στη συμμετοχή της χώρας στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, στις βρώμικες αποστολές του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ.
Η πάλη για την αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ, με το λαό να κάνει κουμάντο στον τόπο του, είναι η μόνη που μπορεί να έχει ως «αντάλλαγμα» την ευημερία και τη σταθερότητα προς όφελός του, τις αμοιβαία επωφελείς σχέσεις με τους λαούς της περιοχής.