Ευαγγελικά: Όταν ο βρόμειος έκλασε ψολόεις τα καυλία...

Ήταν τέτοιες μέρες, αρχές Νοεμβρίου του 1901, όταν στην Αθήνα ξέσπασαν πολυήμερες ταραχές, οι οποίες άφησαν πίσω τους έντεκα νεκρούς και καμμιά ογδονταριά τραυματίες. Πρόκειται για τα περίφημα "Ευαγγελικά", για τα οποία αξίζει τον κόπο να πούμε δυο κουβέντες εν συντομία, πριν φτάσουμε σ' αυτό που θυμήθηκα σήμερα και για το οποίο γράφω τούτο το σημείωμα.

Η ιστορία αρχίζει το 1898, όταν η -βαθύτατα θρησκευόμενη- βασίλισσα Όλγα συλλαμβάνει την ιδέα να μεταφραστούν τα ευαγγέλια στην δημοτική γλώσσα και αναθέτει την δουλειά αυτή στην γραμματέα της Ιουλία Σωμάκη-Καρόλου. Μόλις μαθεύτηκε το νέο, ξεσηκώθηκαν τόσο η εκκλησία όσο και οι αντιδημοτικιστές και η βασίλισσα αναγκάστηκε να τα μαζέψει. Λίγο αργότερα, όμως, έρχεται να υλοποιήσει την ιδέα τής Όλγας ένας μορφωμένος βαμβακέμπορος από το Λονδίνο, ο Αλέξανδρος Πάλλης. Ο Πάλλης είχε πάθος με την δημοτική και ήθελε να αποδείξει ότι η γλώσσα του λαού ήταν επαρκής για να αποδώσει κάθε είδους κείμενο ορθά και πλήρως. Έτσι, μεταφράζει τα ευαγγέλια στην δημοτική και το έργο εκδίδεται ως "Νέα Διαθήκη κατά το Βατικανό Χειρόγραφο", με έξοδα της Όλγας, από αλεξανδρινό τυπογραφείο το 1901.

Η έκδοση θα περνούσε απαρατήρητη αν τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς ο ιδρυτής και διευθυντής τής εφημερίδας Ακρόπολις Βλάσσης Γαβριηλίδης δεν είχε την ιδέα να δημοσιεύσει την μετάφραση του Πάλλη σε συνέχειες. Πριν αρχίσει την δημοσίευση, ο Γαβριηλίδης φρόντισε να πάρει την σύμφωνη γνώμη τόσο του τότε αρχιεπισκόπου Προκοπίου Β' όσο και του κοσμήτορα της θεολογικής σχολής Εμμανουήλ Ζολώτα. Όμως, αυτό δεν ήταν αρκετό για να αποτρέψει την αντίδραση των "αρχαϊζόντων" ακαδημαϊκών αλλά και των "καθαρευουσιάνων" καθηγητών τής φιλοσοφικής σχολής (με πρώτο και καλύτερο τον Γεώργιο Μιστριώτη), οι οποίοι ξεσήκωσαν και τους φοιτητές τους. Στο πλευρό των αντιδρώντων στάθηκε σχεδόν σύσσωμος ο τύπος, ο οποίος έρριχνε λάδι στην φωτιά.

Η θρυαλλίδα που οδήγησε στην τελική έκρηξη ήταν ένα έγγραφο του πατριάρχη Ιωακείμ Γ' του Μεγαλοπρεπούς (!), το οποίο απέρριπτε την μετάφραση (ο Ιωακείμ δεν είχε καν πανεπιστημιακή μόρφωση). Οι συγκρούσεις άρχισαν στις 5 Νοεμβρίου και συνεχίστηκαν και την επομένη. Στις 7 Νοεμβρίου, "γλωσσαμύντορες" οπαδοί του Δηλιγιάννη ξεχύνονται προς την αρχιεπισκοπή βρίζοντας τον Προκόπιο και συγκρούονται με χωροφύλακες, οι οποίοι ρίχνουν στο ψαχνό. Την επόμενη μέρα ο Προκόπιος παραιτείται ενώ οργανώνεται μεγάλη αντικυβερνητική διαδήλωση, στις 9 του μηνός κηδεύονται οι νεκροί και στις 12 Νοεμβρίου παραιτείται και η κυβέρνηση Θεοτόκη.

Η απρόσμενη αρχή και η θλιβερή κατάληξη: Ακρόπολις 9/9/1901 - Σκριπ 8/11/1901

Αυτά -και πολλά περισσότερα- μπορείτε να τα διαβάσετε κι αλλού. Εκείνο που θα δυσκολευτείτε να βρείτε, είναι ένα αριστούργημα το οποίο έφτιαξε ένας εξαίρετος λογοτέχνης και δημοσιογράφος της εποχής, τότε που οι αγράμματοι δεν γίνονταν δημοσιογράφοι και οι άσχετοι δεν περνούσαν ως έγκριτοι. Ήταν ο Νίκος Ποριώτης, ο οποίος έγραψε έναν "έπαινο" προς τον Γεώργιο Μιστριώτη, χρησιμοποιώντας λέξεις τής αρχαίας και της καθαρεύουσας με έναν υπέροχα μοναδικό τρόπο:

Γεωργίῳ τῷ Μιστριώτῃ, ἀνδρὶ φρενήρει καὶ εὐήθει, τήν τε ἰδέαν ἀστείῳ καὶ τὴν πνοὴν βρομείῳ, κολέρων ἀκέστορι καὶ λασίων πύκτῃ, ἀνθ΄ ὧν τῆς γλωττικῆς κατοργάδος τοὺς κατώρυχας ἐξεκαύλωσε καὶ τῆς ποιητικῆς οἰνάδος τὰ καυλία καὶ τὰ βλαστήματα ἔκλασε, διὰ ξοάνων δὲ καὶ κουράδων τοὺς πολυψόφους τῶν λόγων κολοσυρτοὺς ψολόεις κατουρίσας καὶ πάντας κατακηλήσας κατ΄ ἀξίαν εἰ καὶ ἀιδῶς φυσᾶ, ἀνάθεμα.

Ξέρω, κρυφογελάσατε αλλά δεν καταλάβατε γρυ. Ας κάνουμε μερικές λεξιλογικές παρατηρήσεις:
- φρενήρης: συνετός, μυαλωμένος, αυτός που έχει το μυαλό του συγκεντρωμένο (από το φρήν = μυαλό + ἀραρίσκω = συνδέω, ταιριάζω / πρβλ: έχω σώας τα φρένας)
- εὐήθης: ηθικός (ευ+ήθος) αλλά και βλάκας (ειρωνικά) / πρβλ: αγαθός - αγαθιάρης
- ἰδέα: όψη, μορφή
- ἀστεῖος: ευχάριστος, κοινωνικά αποδεκτός, κομψός, ωραίος (από την λέξυ ἄστυ = πόλη)
- πνοή: ανάσα αλλά και φωνή
- βρόμειος: βροντώδης (από το βρέμω = βροντώ / ὑψιβρεμέτης [ομηρικό προσωνύμιο του Δία]: αυτός που βροντάει από ψηλά)
- κόλερος: κουρεμένος (κόλος+ἔριον) αλλά και καθαρευουσιάνος (μεταφορικά), σε αντίθεση με τους δημοτικιστές που αποκαλούνταν μαλλιαροί
- ἀκέστωρ: γιατρός (από το ἀκέομαι = γιατρεύω / πρβλ: ἀνήκεστος βλάβη = αγιάτρευτη ζημιά)
- λάσιος: κατάφυτος, δασύτριχος (μεταφορικά) αλλά και δημοτικιστής (μαλλιαρός)
- πύκτης: γρονθοκόπος (πυγμή, πυγμάχος / πρβλ: πὺξ λάξ: με μπουνιές και κλοτσιές)
- κατοργάς: καλλιεργήσιμη γη (οργώνω) / γλωττικὴ κατοργάς: καθαρεύουσα (μεταφορικά), ως η γλώσσα που χρησιμοποιόταν ευκολώτερα στα πεζά κείμενα παρά στα ποιητικά.
- κατώρυξ: αυτός που βρίσκεται χωμένος στην γη, βολβός, φυντάνι (ορυχείο)
- ἐκκαυλῶ: (επί φυτού) βγάζω βλαστάρι
- οἰνάς: αμπελώνας (οίνος) - ποιητικὴ οἰνάς: δημοτική (σε αντίστιξη με το γλωττικὴ κατοργάς)
- καυλίον: υποκοριστικό του καυλός = το κοτσάνι του φυτού, ο μίσχος
- κλάω-κλῶ: σπάζω (κλάσμα = κομμάτι)
- ξόανον: απλό ξύλινο άγαλμα (από το ξέω: γδέρνω, χαράσσω - πρβλ: απόξεση)
- κουράς: οροφή (κατά τον ουρανό) αλλά και οροφογραφία
- πολύψοφος: πολυθόρυβος (ψόφος: κάθε θόρυβος που δεν παράγεται από ανθρώπινο στόμα)
- κολοσυρτός: όχλος, πλήθος που άγεται και φέρεται δίχως ηγέτη (κόλος+σύρω)
- ψολόεις: σαν κεραυνός (από το ψόλος = αιθάλη, καπνιά αλλά και κεραυνός) / ψολοβρόντης: αυτός που αστράφτει και βροντάει
- κατουρίζω: μπαίνω σε λιμάνι με τον άνεμο ούριο (κατά+οὐρίζω), φέρω κάτι σε αίσιο πέρας
- κατακηλῶ: καταγοητεύω, μαγεύω
- ἀιδῶς: χωρίς ιδιοτέλεια, με μετριοφροσύνη
- φυσῶ: καμαρώνω, κορδώνομαι
- ἀνάθεμα: αφιέρωμα (από το ἀνατίθημι)

Ο "την ιδέαν αστείος" Γεώργιος Μιστριώτης. Δεξιά η προτομή του στο 1ο Γυμνάσιο-Λύκειο Τρίπολης

Ας τα μαζέψουμε τώρα όλα αυτά, να κάνουμε μια μετάφραση στον "έπαινο" του Ποριώτη:

Στον Γεώργιο Μιστριώτη, άνδρα συνετό και αγαθό, στην εμφάνιση κομψό και στην φωνή βροντερό, προστάτη των κουρεμένων και γρονθοκόπο των μαλλιαρών, επειδή στα χωράφια της καθαρεύουσας ξεβλαστάρωσε τα φυντάνια και στους αμπελώνες της δημοτικής έσπασε τους βλαστούς και τις παραφυάδες, ενώ με ξόανα και οροφογραφίες τούς πολυθόρυβους στα λόγια όχλους κεραυνοβόλα οδήγησε σε ασφαλές λιμάνι και τους πάντες καταγοήτευσε με την αξία του, αν και με μετριοφροσύνη καμαρώνει, αφιέρωμα.

Λέγεται πως ο Ποριώτης, αφού δακτυλογράφησε και μοίρασε σε κάμποσους τον "έπαινό" του, τον έστειλε και στην Ακαδημία διά χειρός του φίλου του Κωστή Παλαμά, γραμματέα τότε της Ακαδημίας. Ο Παλαμάς, που δεν πολυχώνευε τον Μιστριώτη, περίμενε την σύγκληση του σώματος, οπότε και έδωσε το κείμενο στον ειδικό γραμματέα Νικόλαο Πολίτη (τον γνωστό λαογράφο) για να το διαβάσει στο σώμα. Το τι ακολούθησε δεν χρειάζεται να περιγραφεί.

Μπορεί αυτό το τελευταίο να μην είναι αλήθεια. Πάντως, ο Μιστριώτης πρωτοστάτησε σε παρόμοιες γλωσσικές ταραχές και μια δεκαετία αργότερα, σε σημείο που βρέθηκε κατηγορούμενος για στάση. Αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση. 

Ή υπογράφεις ή απολύεσαι -η δήλωση της δημοσιογράφου που απολύθηκε από το “ΒΗΜΑ”

Κατιούσα

Οι εργαζόμενοι του Βήματος άρχισαν ήδη να γεύονται “τα καλά” της νέας εποχής στο ιστορικό συγκρότημα. Αρχικά κλήθηκαν να υπογράψουν μια απαράδεκτη σύμβαση, με την οποία θα στερούνταν οικειοθελώς μια σειρά στοιχειώδη δικαιώματα. Χτες ήρθε η πρώτη απόλυση της μοναδικής δημοσιογράφου που αρνήθηκε να υποκύψει στον εκβιασμό και να υπογράψει τη σύμβαση. Πρόκειται για την Παναγιώτα Μπίτσικα, που εργαζόταν για δύο και πλέον δεκαετίες στο “Βήμα”. Η απολυμένη δημοσιογράφος προχώρησε σε δημόσια δήλωση, στην οποία καταγγέλλει τη στάση της εργοδοσίας και κλείνει με την πολύ εύστοχη σημείωση πως αυτό που αξίζει να μείνει από μια απόλυση είναι η διεκδίκηση, ο αγώνας για δικαιώματα και αξιοπρέπεια. Ακολουθεί το κείμενο της δήλωσης.

Ένας μήνας συμπληρώνεται από την ημέρα που οι εργαζόμενοι στον πρώην ΔΟΛ κλήθηκαν από τη νέα διοίκηση του Ομίλου να υπογράψουν μια λεόντειο συμβάση, με επαχθείς όρους. Μια σύμβαση -μνημείο αντεργατικών διατάξεων, που λειτουργεί ιδιαίτερα σήμερα, σε μια περίοδο αναδιάταξης στο χώρο των ΜΜΕ, σαν αποτύπωμα της εκδοτικής αλαζονείας και του νόμου του ισχυρού στην οικονομία της αγοράς -γνώμονας οι ψηφισμένοι νόμοι από πρώην και νυν μνημονιακές κυβερνήσεις στο όνομα της ανταγωνιστικότητας.
Καταχρηστικοί όροι οι οποίοι υπάρχουν σποραδικά σε διάφορες ατομικές συμβάσεις στον χώρο του Τύπου (και όχι μόνο) συγκεντρώθηκαν, ενοποιήθηκαν και αποτέλεσαν ένα corpus που σημείο προς σημείο κάνει έρμαιο στις διαθέσεις του εργοδότη τον εργαζόμενο-τον/την δημοσιογραφο, τον/την διοικητικό-ή υπάλληλο, τον/την τεχνικό.
Η πλειονότητα των εργαζομένων στις έντυπες και ηλεκτρονικές εκδόσεις της Alter Ego απορρίπτει αυτή τη σύμβαση. Ακόμα κι αν, υπό τον εκβιασμό «ή υπογράφεις ή απολύεσαι», μπήκε η υπογραφή τους. Το σπουδαίο είναι ότι δεν την έχουν υπογράψει «μέσα τους». Εγώ απλώς δεν την υπέγραψα ούτε και στο χαρτί. Κι ύστερα ήρθε η απόλυση (13.11.2017).
Από διαφορετικούς δρόμους, όλοι μας συνεχίζουμε, να μην ξεχνάμε ότι η προσωπική και επαγγελματική ευθύνη μας για υπογραφή με ήθος, αξιοπρέπεια και επάρκεια δεν αποσβέννυται ακόμα και στην αρένα της οικονομίας της αγοράς. Θα τη συναντάνε στα κείμενά μας, στα βήματά μας στο δρόμο της διαδηλωσης, μαζί με εκείνα των άλλων εργαζομένων, στην προσπάθεια να ενώνεται πάντα το ατομικό με το συλλογικό.
Αν κάτι αξίζει να μείνει από μια απόλυση, είναι
-η διεκδίκηση αρχών και δίκαιων αιτημάτων αξιοπρεπούς εργασίας με δικαιώματα
-ο αγώνας για συλλογικές συμβάσεις εργασίας και
–η ανάγκη για ένα δυνατό συνδικάτο Τύπου.

Σφοδρή αντίδραση Τσίπρα στο διάγγελμα του πρωθυπουργού για το «κοινωνικό μέρισμα»

              

Καλά που υπάρχει ο Αλέξης Τσίπρας και η Αριστερά και δεν σκύβουν το κεφάλι, δεν υποτάσσονται, δεν συμβιβάζονται. Ο Αλέξης Τσίπρας αντέδρασε σφοδρά στην εξαγγελία του πρωθυπουργού ότι θα μοιράσει καθρεφτάκια στους ιθαγενείς! Ο Αλέξης Τσίπρας κατακεραύνωσε τον πρωθυπουργό της χώρας και την κυβέρνησή του γιατί πέταξαν στα μούτρα του κοσμάκη με τον πιο χυδαίο τρόπο ένα μικρό μέρος από αυτά που τους άρπαξαν με άμεση και έμμεση φορολογία! Ο Αλέξης Τσίπρας, πιστός στις αξίες και στα ιδανικά της Αριστεράς, στάθηκε στο ύψος του και ξεβράκωσε τον πρωθυπουργό και την κυβέρνησή του που τόλμησαν να προσβάλουν την αξιοπρέπεια του λαού!

Αμέσως μετά τις άθλιες εξαγγελίες του πρωθυπουργού οι οποίες θέλουν να διασκεδάσουν την φτώχεια και την ανέχεια του λαού, ο Αλέξης Τσίπρας έκανε την παρακάτω δήλωση: «Πώς πετάει αυτό το ξεροκόμματο της άγνοιας και της περιφρόνησης στα μούτρα των Ελλήνων επιχειρώντας με αυτό τον τρόπο να τους αφαιρέσει το τελευταίο όπλο που τους έχει απομείνει, την αξιοπρέπειά τους για μερικά κατοστάρικα εφάπαξ βοήθεια; Και αναρωτιέμαι τελικά φίλες και φίλοι: “Είναι αυτή εθνική πολιτική, η θεσμοθέτηση και η προπαγάνδιση της εθνικής επαιτείας και της εθνικής φιλανθρωπίας; Είναι εθνική πολιτική ή είναι πολιτική απαξίωσης και ευτελισμού του λαού μας;”»!

Μπράβο στον Αλέξη Τσίπρα! Ν’ αγιάσει το στόμα του που δεν άφησε «αστόλιστο» τον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση που εξήγγειλαν ότι θα μοιράσουν ένα πολύ μικρό μέρος απ’ αυτά που έκλεψαν από τον Ελληνικό λαό! Να είναι καλά ο Αλέξης Τσίπρας! Ο θεός να σας κόβει μέρες και να του δίνει ψήφους! Άξιος – άξιος που κρατάει ψηλά τη σημαία της επανάστασης!

Ουπς… Η δήλωση του Αλέξη Τσίπρα δεν είναι χθεσινή;! Είναι από το 2014 όταν τα κλεμμένα ψίχουλα τα μοίραζαν οι Σαμαροβενιζέλοι;! Χθες ο Τσίπρας δεν είπε κουβέντα για το άθλιο μοίρασμα ψίχουλων από τον πρωθυπουργό;! Προβοκάτσια! Προβοκάτσια!! Αποκλείεται ο Αλέξης Τσίπρας να μην αντέδρασε στην χθεσινή προσπάθεια του πρωθυπουργού να προσβάλει την αξιοπρέπεια του λαού! Αποκλείεται ο Αλέξης Τσίπρας να υπέστειλε την σημαία της επανάστασης! Ότι και να λένε Αλέξη, εμείς σε αγαπάμε, σε πιστεύουμε και σου έχουμε απεριόριστη εμπιστοσύνη! Θέλεις για να σε πείσουμε να κάνουμε μερικές κωλοτούμπες;!

Οράτιος Μενιππίδης

Ξεδιάντροπο μοίρασμα «κοινωνικού μερίσματος» για να διασκεδάσει τη φτώχεια

       

Με ψίχουλα, ωμή λαθροχειρία και ξεδιάντροπη προπαγάνδα, ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, με έκτακτο τηλεοπτικό διάγγελμα και με εμφανή στόχο την άμβλυνση της κοινωνικής δυσαρέσκειας και την υπηρέτηση του κάλπικου αφηγήματος της «δίκαιης ανάκαμψης», ανακοίνωσε το «κοινωνικό μέρισμα» από το «ματωμένο» πρωτογενές πλεόνασμα του 2017, ενώ ετοιμάζεται να προωθήσει στη Βουλή αρκετά από τα αντιλαϊκά προαπαιτούμενα για το κλείσιμο της 3ης αξιολόγησης.

Μάλιστα, εκτίναξε το ποσό στο 1,4 δισ. ευρώ, προσμετρώντας και τα 315 εκατ. ευρώ από τις παράνομα παρακρατημένες εισφορές των συνταξιούχων για τον κλάδο Υγείας, αλλά και 360 εκατ. της κρατικής χρηματοδότησης στη ΔΕΗ για τις Υπηρεσίες Κοινωνικής Ωφέλειας (ΥΚΩ), που ούτως ή άλλως χρωστάει.

Συγκεκριμένα, ο Αλέξης Τσίπρας δήλωσε πως για το 2017 «το μέρισμα θα είναι ύψους 1,4 δισ. ευρώ» και με στόμφο υποστήριξε ότι είναι «υπερδιπλάσιο σε σχέση με το περυσινό», αλλά όταν ξεδίπλωσε τα νούμερα η λαθροχειρία ήταν πασιφανής. Ανέφερε ότι από το σύνολο «τα 720 εκατ. ευρώ» θα είναι «έκτακτη ενίσχυση» και προέρχονται από το «ματωμένο» πρωτογενές πλεόνασμα. Τα 315 εκατ. ευρώ είναι -όπως παραδέχτηκε- για την επιστροφή της παράνομης παρακράτησης εισφορών Υγείας των συνταξιούχων», δηλαδή από χρήματα που πλήρωσαν οι συνταξιούχοι και το κράτος είναι υποχρεωμένο να επιστρέψει και ο Αλέξης Τσίπρας εμφάνισε και αυτά σαν «κοινωνικό μέρισμα». Επίσης, από τον κρατικό προϋπολογισμό, δηλαδή από τα χρήματα των φορολογουμένων, θα δοθούν 360 εκατ. ευρώ στη ΔΕΗ για να καλυφθεί το κόστος των Υπηρεσιών Κοινής Ωφέλειας (ΥΚΩ). Πρόκειται για χρήματα που οφείλει το κράτος στη ΔΕΗ για έργα ηλεκτροδότησης στα νησιά και αντί να φορτωθούν απευθείας στους καταναλωτές μέσω των λογαριασμών φορτώνεται μέσω του κρατικού προϋπολογισμού. Και αυτό το ποσό ο Αλέξης Τσίπρας εμφάνισε σαν «κοινωνικό μέρισμα». Εκ των πραγμάτων, δεν πρόκειται για 1,4 δισ. ευρώ, αφού τα 675 εκατ. ευρώ είναι βεβαιωμένες οφειλές προς συνταξιούχους και ΔΕΗ!

Σε ό,τι αφορά το «μέρισμα» των 720 εκατ. ευρώ είναι προφανές πως ο Αλέξης Τσίπρας -όπως και οι Αντ. Σαμαράς και Γ. Παπανδρέου- προσπαθεί να «αγοράσει» λαϊκή ανοχή στα μέτρα που «τρέχουν» και σε εκείνα που προνομοθετήθηκαν για το 2019 και το 2020 και επιφέρουν νέες μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις.

Όπως ανακοίνωσε, τα 720 εκατ. ευρώ θα μοιραστούν αφορολόγητα και ακατάσχετα σε 3,4 εκατομμύρια πολίτες με εισοδηματικά, περιουσιακά και οικογενειακά κριτήρια. Οι δικαιούχοι δεν πρέπει να έχουν ακίνητη περιούσια άνω των 180.000 ευρώ. Σύμφωνα με τον πρωθυπουργό, μια οικογένεια με δύο παιδιά και 6.000 ευρώ ετήσιο εισόδημα θα λάβει ενίσχυση 900 ευρώ. Με 12.000 ευρώ ετήσιο εισόδημα θα λάβει ενίσχυση 700 ευρώ και με ετήσιο εισόδημα 18.000 ευρώ θα λάβει ενίσχυση 500 ευρώ. Οικογένεια χωρίς παιδιά με ετήσιο εισόδημα 4.500 ευρώ θα λάβει ενίσχυση 675 ευρώ, με 9.000 θα πάρει 525 ευρώ και με 13.500 θα λάβει 475 ευρώ. Είναι προφανές ότι τα ποσά είναι ελάχιστα μπροστά στις μεγάλες δυσκολίες που προκαλεί η αντιλαϊκή πολιτική.

Για τους συνταξιούχους, ο Αλέξης Τσίπρας «έταξε» τα λεφτά που παράνομα τους έχει παρακρατήσει το κράτος μέσω των ασφαλιστικών ταμείων! Θα επιστραφούν ποσά από τις παράνομα παρακρατημένες εισφορές Υγείας και σύμφωνα με τα παραδείγματα που ανέφερε ο συνταξιούχος που λαμβάνει σύνταξη 1.100 ευρώ το μήνα θα του επιστραφούν 240 ευρώ, για σύνταξη 1.200 ευρώ η επιστροφή είναι στα 370 ευρώ και για σύνταξη 1.300 ευρώ η επιστροφή θα είναι 450 ευρώ. Αξίζει να σημειωθεί ότι η κυβέρνηση κόβει 240 εκατ. ευρώ από το ΕΚΑΣ για το επόμενο έτος, καθώς το κονδύλι από 320 που ήταν για το 2017 πέφτει στα 80 εκατ. ευρώ για το 2018.

Μαζί κι αντάμα

Την περασμένη βδομάδα ολοκληρώθηκε στη Βουλή η συζήτηση και η ψήφιση ενός ακόμα αντιδραστικού νομοσχεδίου, με το οποίο εισάγεται η «διευθέτηση» του χρόνου εργασίας των νοσοκομειακών γιατρών, κατ' εφαρμογή της σχετικής αντεργατικής Οδηγίας της ΕΕ. Ποια ήταν η στάση των άλλων αστικών κομμάτων απέναντι στην κυβερνητική πρόταση, την οποία μάλιστα ψήφισαν όλοι μαζί; Εκ μέρους της ΝΔ, ο Αδ. Γεωργιάδης βρήκε θετικό το γεγονός ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ ωριμάζει», ενώ καταλόγισε στην κυβέρνηση ότι καθυστερεί «στα διαρθρωτικά μέτρα». Ο ειδικός αγορητής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, Κ. Μπαργιώτας, όχι απλά συμφώνησε με το νομοσχέδιο, αλλά έθεσε και τον εξής ...προβληματισμό: «Μήπως υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες η εμμονή στην πλήρη και αποκλειστική απασχόληση καταστρέφει τα νοσοκομεία και μειώνει τις δυνατότητες που θα είχε ενδεχομένως το σύστημα;». Παρόμοια στάση κράτησαν και τα άλλα αστικά κόμματα στη Βουλή. Τι σχέση έχει όμως αυτή η στάση με τους καβγάδες που στήνουν συχνά πυκνά, με αστείες αφορμές, η κυβέρνηση με τη ΝΔ και τα άλλα κόμματα του κεφαλαίου; Καμιά απολύτως. Σκιαμαχούν για να αποπροσανατολίζουν το λαό και ψηφίζουν από κοινού νομοσχέδια που ακουμπούν τον πυρήνα της αντιλαϊκής πολιτικής. Αυτό πρέπει να δει και να συνειδητοποιήσει ο λαός, πίσω από τη σκόνη που σηκώνουν με την αντιπαράθεσή τους πάνω σε κάλπικες διαχωριστικές γραμμές.

«Στέγη» χυδαίου αντικομμουνισμού η ΕΕ

Στο μπαράζ των χυδαίων και ανιστόρητων αντικομμουνιστικών εκδηλώσεων που διοργανώνονται από την ΕΕ και τα όργανά της προστίθενται και διάφορες εκδηλώσεις που πραγματοποιούνται το τελευταίο χρονικό διάστημα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με αφορμή τα εκατοντάχρονα από την Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση.

Οι πολιτικοί απολογητές της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, με δύο εκθέσεις που διοργάνωσε η πολιτική ομάδα των Συντηρητικών και Μεταρρυθμιστών με τίτλο «Γιατί δεν έγιναν δίκες της Νυρεμβέργης για τους κομμουνιστές;» και «Εγκλημα χωρίς τιμωρία», έφτασαν στο σημείο να ζητάνε δίκες και διώξεις για τους κομμουνιστές και τα Κομμουνιστικά Κόμματα και «τιμωρία για τα εγκλήματα των κομμουνιστών», χύνοντας δηλητήριο για τα δήθεν «εγκλήματα» των μπολσεβίκων κατά «της οικογένειας, των εθνών και της θρησκείας», προκειμένου να «σβήσουν» από τη μνήμη των λαών τις πρωτόγνωρες κατακτήσεις των εργαζομένων από την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Είχε προηγηθεί εκδήλωση υπό την αιγίδα του προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Α. Ταγιάνι και του Λαϊκού Κόμματος για τους «διαφωνούντες στον κομμουνισμό»...

Τη σκυτάλη στην αντικομμουνιστική υστερία της ΕΕ παίρνει η επικείμενη συζήτηση στο Ευρωκοινοβούλιο, αύριο Τετάρτη, με θέμα «Η κληρονομιά του ολοκληρωτισμού της επανάστασης των Μπολσεβίκων του 1917», συζήτηση με πρωτοβουλία του ΕΛΚ, την ομάδα που συμμετέχει και η ΝΔ. Πρόκειται για τη γνωστή προπαγάνδα περί «ολοκληρωτικών καθεστώτων» που μεθοδεύει την προκλητική και ανιστόρητη εξίσωση του τέρατος του φασισμού, που είναι γέννημα - θρέμμα του καπιταλιστικού συστήματος, με τον κομμουνισμό.

Αυτές τις αντιδραστικές θεωρίες αναπαράγουν και στο λεγόμενο «Σπίτι της Ευρωπαϊκής Ιστορίας» ή ορθότερα στο «Σπίτι παραχάραξης της Ιστορίας», που εγκαινίασε η ΕΕ φέτος στις Βρυξέλλες, με τη στήριξη όλων ανεξαιρέτως, Χριστιανοδημοκρατών, Φιλελεύθερων, Σοσιαλδημοκρατών, Συντηρητικών, οπορτουνιστών, ακροδεξιών και φασιστών.
Μάλιστα, την προηγούμενη βδομάδα, η «στέγη» αυτή του αντικομμουνισμού δεν έχασε την ευκαιρία να οργανώσει σε συνεργασία με το Λαϊκό Κόμμα εκδήλωση για την Επανάσταση των Μπολσεβίκων, ένα συκοφαντικό παραλήρημα ενάντια στη Σοβιετική Ενωση με διαστρέβλωση και αντιστροφή κάθε ιστορικής πραγματικότητας και αλήθειας, για να αποδείξει προφανώς ότι «έπιασαν τόπο» τα εκατοντάδες εκατομμύρια που ξόδεψε το Ευρωκοινοβούλιο, χρήματα προερχόμενα από τη φορολεηλασία των εργαζομένων, για να δημιουργήσουν αυτό το κατασκεύασμα διαστροφής της Ιστορίας.

Λίγες μόλις μέρες αργότερα, το Ευρωκοινοβούλιο απαγόρευσε ως «προσβλητική» έκθεση - εκδήλωση που διοργάνωναν οι ευρωβουλευτές του Πορτογαλικού Κομμουνιστικού Κόμματος με θέμα το γιορτασμό της επετείου για τα 100 χρόνια της Οκτωβριανής Επανάστασης, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά τον αντιδραστικό ρόλο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ως οργάνου που πρωταγωνιστεί στην αντικομμουνιστική εκστρατεία της Ευρωπαϊκής Ενωσης, την ίδια ώρα που μαζί με τα άλλα όργανά της και τις αστικές κυβερνήσεις των κρατών - μελών της ενορχηστρώνει και υλοποιεί την αντιλαϊκή επίθεση εναντίον των δικαιωμάτων και της ζωής των εργαζομένων, για να υπηρετήσει τα συμφέροντα μιας χούφτας καπιταλιστών και την κερδοφορία των μονοπωλιακών ομίλων τους στην ΕΕ.

100 χρόνια μετά, η Μεγάλη Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση συνεχίζει να στοιχειώνει τους αστούς και το πολιτικό προσωπικό τους, γιατί χάραξε το δρόμο της απελευθέρωσης των εργαζομένων από το ζυγό της εκμετάλλευσης, για το πέρασμα της ανθρωπότητας από την καπιταλιστική βαρβαρότητα στο βασίλειο της πραγματικής ελευθερίας, στο σοσιαλισμό - κομμουνισμό.

«Πρώτο τραπέζι» η Τοπική Διοίκηση στην κυβερνητική φιέστα

Την προσπάθεια της κυβέρνησης να χειραγωγήσει τους εργαζόμενους με τα απατηλά συνθήματα της «δίκαιης» και «βιώσιμης» ανάπτυξης, σπεύδουν να συνδράμουν οι αιρετοί της Τοπικής Διοίκησης, ανεξάρτητα από κομματικό φορέα, όπως έδειξε η συμμετοχή και η συμβολή περιφερειαρχών και δημάρχων στα πέντε «αναπτυξιακά» συνέδρια που έχουν γίνει έως τώρα.
Ετσι, η κυβέρνηση, εκτός από Εμπορικά και άλλα Επιμελητήρια, εργοδοτικές ενώσεις και εκπροσώπους του κεφαλαίου, βρίσκει πρόθυμους «συνομιλητές» και στην Τοπική Διοίκηση, για να περάσει το κλίμα συναίνεσης που επιδιώκει. Το ίδιο ισχύει και με το 6ο «αναπτυξιακό» συνέδριο για την Περιφέρεια της Ανατολικής Μακεδονίας - Θράκης, που ολοκληρώνεται σήμερα στην Κομοτηνή.
Αλλωστε, η «συγκολλητική» ουσία υπάρχει και είναι η συστράτευση των δυνάμεων που συγκροτούν τις πλειοψηφίες στο Περιφερειακό Συμβούλιο Ανατολικής Μακεδονίας - Θράκης (ΠΑΜΘ) και στα Δημοτικά Συμβούλια των δήμων της περιοχής στους στόχους του κεφαλαίου για «γεωπολιτική αναβάθμιση», με την αξιοποίηση των λεγόμενων «στρατηγικών πλεονεκτημάτων» της περιοχής.
Χαρακτηριστική ως προς αυτό είναι η εισήγηση του προέδρου της Περιφερειακής Ενωσης Δήμων Ανατολικής Μακεδονίας Θράκης (ΠΕΔ ΑΜ-Θ) στο πρόσφατο ετήσιο τακτικό συνέδριό της (23/10/2017). Σε αυτήν μπορεί να βρει κανείς στοιχεία που επιβεβαιώνουν τη στρατηγική σύμπλευση της Τοπικής Διοίκησης με την κυβερνητική πολιτική.

«Οδικός χάρτης» για το κεφάλαιο

Στην εισήγησή του, ο πρόεδρος της ΠΕΔ και δήμαρχος Αλεξανδρούπολης (ΝΔ) επισημαίνει για το «αναπτυξιακό» συνέδριο που ξεκίνησε χτες ότι «σε αυτήν την κρίσιμη στιγμή δεν επιτρέπεται να ξοδεύουμε ενέργεια για καταγεγραμμένα οράματα, ούτε για επαναλαμβανόμενες αόριστες εξαγγελίες και υποσχέσεις. Στο Συνέδριο αυτό πρέπει να υπάρξει αποτέλεσμα, να πάμε πολλά βήματα παραπέρα».
Μιλώντας για το ζουμί της υπόθεσης, προτείνει να καταρτιστεί ένα πιο μακρόχρονο σχέδιο, «υπό τύπον Οδικού Χάρτη», που θα συμπεριληφθεί «στο τελικό Σχέδιο για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας». Και για να ξεκαθαρίσει από την αρχή τα πράγματα, πρότεινε την «άμεση συμμετοχή ιδιωτών επενδυτών στις διαδικασίες του συνεδρίου».
Σε ό,τι αφορά τις προτεραιότητες στον «αναπτυξιακό» σχεδιασμό, στην εισήγηση ιεραρχούνται οι φυσικοί και πολιτιστικοί πόροι της Περιφέρειας, η «βιώσιμη» εκμετάλλευση του υφιστάμενου ορυκτού πλούτου, με προτεραιότητα τα μάρμαρα, οι ενεργειακοί πόροι και υποδομές, η μετατροπή της Περιφέρειας σε «τουριστικό προορισμό αριστείας».
Προκρίνονται επίσης έργα βελτίωσης και κατασκευής νέων οδικών αξόνων, που θα υπηρετούν την εμπορική διασύνδεση με τις συνορεύουσες βαλκανικές χώρες και η ενίσχυση «του ρόλου της Εγνατίας», την οποία ο λαός χρυσοπληρώνει με διόδια που υπάρχουν και όσα έχει αποφασιστεί να προστεθούν.
Αλλα έργα με προτεραιότητα είναι η σιδηροδρομική σύνδεση με τη Βουλγαρία, η περιβόητη «σιδηροδρομική Εγνατία», όπως και οι αναβαθμίσεις των λιμανιών και των αεροδρομίων της περιοχής, χωρίς βέβαια να αναφέρεται ο «διακαής πόθος» για παράδοση του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης σε μονοπώλια των ΗΠΑ ή για τα τεράστια κέρδη που ανακοίνωσε η «Fraport» από την εκμετάλλευση των αεροδρομίων Καβάλας και Αλεξανδρούπολης, τα οποία εξαγόρασε πρόσφατα.
Ξεχωρίζουν, τέλος, οι αναφορές στα ενεργειακά σχέδια του κεφαλαίου (ολοκλήρωση TAP, προώθηση IGB, LNG), με αναμάσημα των γνωστών «αντισταθμιστικών» προς τις τοπικές κοινωνίες.

Σχεδιασμοί και αντιθέσεις

Υπάρχουν ωστόσο και στοιχεία που αναδεικνύουν τα αντικρουόμενα συμφέροντα τμημάτων του κεφαλαίου στον «αναπτυξιακό» σχεδιασμό και το πώς αυτά εκφράζονται με όχημα την Τοπική Διοίκηση. Για παράδειγμα, η υιοθέτηση της κατασκευής υποδομών για LNG στην Αλεξανδρούπολη, αλλά όχι στην Καβάλα, και η αρνητική θέση για την εξόρυξη του χρυσού, αποδεικνύουν ότι το τουριστικό κεφάλαιο στην περιοχή έχει σοβαρά ερείσματα στην Τοπική Διοίκηση.
Και φυσικά μιλάμε για το τουριστικό κεφάλαιο και όχι γενικά για όσους ασχολούνται με τον τουρισμό, γεγονός που καταδεικνύεται με σαφήνεια στις ίδιες τις προτάσεις της ΠΕΔ για «περιορισμό της διάσπαρτης δόμησης τουριστικών εγκαταστάσεων μέσω της θεσμοθέτησης ζωνών τουρισμού - αναψυχής και της χωροθέτησης οργανωμένων υποδοχέων τουριστικών δραστηριοτήτων...».
Παράλληλα, προκρίνονται η εκμετάλλευση της γεωθερμίας από μονοπωλιακούς ομίλους, οι οποίοι είναι οι μόνοι που μπορούν σε αυτή τη φάση να την εκμεταλλευτούν με κοστοβόρες επενδύσεις. Ο σχεδιασμός αυτός παρουσιάζεται ολοκληρωμένα με την πρόταση για «ενίσχυση της συμπληρωματικότητας του δευτερογενούς με τον πρωτογενή τομέα, με τη μεταποίηση τοπικών αγροτικών προϊόντων και καθετοποίηση της παραγωγής (...) με τη δημιουργία Βιοτεχνικού Πάρκου».
Η ατζέντα της ΠΕΔ περιλαμβάνει επίσης προτάσεις για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση και την παραπέρα προσαρμογή της στις επιδιώξεις και τους στόχους του κεφαλαίου. Αναφέρει χαρακτηριστικά η εισήγηση ότι «ένα από τα "αδύνατα σημεία" που αφορά την ασθενή διασύνδεση των Ιδρυμάτων Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης με τις επιχειρήσεις και την τοπική ανάπτυξη, πρέπει να αντιμετωπιστεί άμεσα με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο».
Ακόμα, τονίζεται η προτεραιότητα στη «νεανική επιχειρηματικότητα, σε μορφές κοινωνικής επιχειρηματικότητας, συνεταιριστικής δράσης (...) θερμοκοιτίδων συνεργατισμού κ.λπ.», «η θεσμοθέτηση των Τοπικών Συμφώνων Προώθησης της Επιχειρηματικότητας και η εξειδίκευση των πρωτοβουλιών (...) που θα συμβάλουν στην αξιοποίηση της δημοτικής περιουσίας και των τοπικών πόρων». Με λίγα λόγια, η παράδοση στο μεγάλο κεφάλαιο δημοτικών εκτάσεων, ακινήτων, υποδομών και πόρων, για άμεση εκμετάλλευση με τον έναν ή τον άλλο τρόπο (ΣΔΙΤ, παραχωρήσεις κ.ά.).

Μοιράζονται κοινά «οράματα»

Στην εισήγηση του προέδρου της ΠΕΔ είναι φανερή η ταύτιση με την κυβερνητική πολιτική, για το πώς θα αξιοποιηθούν οι πόροι της Περιφέρειας, η γεωγραφική θέση, πώς θα ενισχυθούν οι υφιστάμενες «παραγωγικές δομές», τα «συγκριτικά στρατηγικά πλεονεκτήματα» στον πρωτογενή τομέα, στον τουρισμό και στο εμπόριο.
Πρόκειται στο σύνολό τους για παρεμβάσεις και σχεδιασμούς που γίνονται με κριτήριο την κερδοφορία του κεφαλαίου και όχι τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, ενώ πάνε χέρι - χέρι με τη βαθύτερη εμπλοκή της χώρας σε ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και ανταγωνισμούς, βυθίζοντας το λαό σε πρόσθετους κινδύνους.
Να γιατί οι εργαζόμενοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι φτωχοί αγρότες της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης χρειάζεται να βλέπουν ενιαία και αξεχώριστα την πολιτική κυβέρνησης και Τοπικής Διοίκησης, μιας και ο ρόλος της δεύτερης είναι να εξειδικεύει και να προωθεί σε περιφερειακό και τοπικό επίπεδο τον γενικότερο «αναπτυξιακό» σχεδιασμό, που υπηρετεί την κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου, σε βάρος των εργατικών δικαιωμάτων και των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.
Η παρουσία άλλωστε και η ενεργός συμμετοχή των εκπροσώπων της Τοπικής Διοίκησης (ανεξάρτητα από κομματική τοποθέτηση) στα προηγούμενα «αναπτυξιακά» συνέδρια, και σ' αυτό που γίνεται τώρα στην Κομοτηνή, δεν αφήνει κανένα περιθώριο αμφισβήτησης των κοινών «οραμάτων» που μοιράζονται η κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα, για λογαριασμό του κεφαλαίου...

Βασίλης ΚΑΤΑΠΟΔΗΣ
Μέλος του Γραφείου της ΕΠ Ανατολικής Μακεδονίας - Θράκης του ΚΚΕ

Νέες εκδοχές εξαπάτησης

Το λεγόμενο 1ο Ευρωπαϊκό Πολιτικό Φόρουμ, που οργανώθηκε την περασμένη Παρασκευή και το Σάββατο στη Μασσαλία, από εκπροσώπους της νέας και παλιάς σοσιαλδημοκρατίας της Ευρώπης, παρουσιάζεται ως εγχείρημα που θα συμβάλει στη «σωτηρία της Ευρώπης που είναι σε κρίση». Σε αυτό το εγχείρημα συμμετέχουν οι σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς, ανάμεσά τους ο ΣΥΡΙΖΑ, η γερμανική «Λίνκε», το «Αριστερό Μπλόκο» της Πορτογαλίας, τα διάφορα μεταλλαγμένα Κομμουνιστικά Κόμματα, όπως της Γαλλίας, της Ισπανίας, της Ιταλίας, άλλες σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις, όπως το «Ποδέμος» στην Ισπανία, σοσιαλδημοκράτες βουλευτές και ευρωβουλευτές, στελέχη των «Πρασίνων» και διάφορα «ερείπια» της ταξικής πάλης, που εμφανίζονται ως «οργανώσεις πολιτών» και είναι στελέχη του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, με «περγαμηνές» στην προώθηση της ταξικής συνεργασίας και στους «κοινωνικούς διαλόγους», που συνδράμουν την επίθεση του κεφαλαίου στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα. Ολοι αυτοί, που στις χώρες τους σπέρνουν αυταπάτες ότι το βάρβαρο εκμεταλλευτικό σύστημα μπορεί να γίνει πιο ανθρώπινο, συγκεντρώνονται μαζί με ορισμένους βουλευτές και ευρωβουλευτές της κλασικής σοσιαλδημοκρατίας για να συνδράμουν το νέο παραμύθι εξαπάτησης των λαών, περί «εναλλακτικής» στο νεοφιλελευθερισμό και τον «ακροδεξιό λαϊκίστικο κίνδυνο», που είναι απότοκο του συστήματος το οποίο υπερασπίζονται και αναδεικνύεται σε ένα από τα κυρίαρχα ρεύματα του αστικού ευρωσκεπτικισμού.

***

Το κάλεσμα στις «προοδευτικές δυνάμεις» για την ανασύνταξη της Ευρώπης κάνει λόγο για «Ευρώπη που πρέπει να αλλάξει!», γιατί η «ΕΕ έχει βυθιστεί σε μια διαρκή κρίση, μια υπαρξιακή κρίση» και «όλοι οι λαοί της Ευρώπης, μέλη ή όχι της Ευρωπαϊκής Ενωσης, υφίστανται πολιτικές λιτότητας και τρομερές ανισότητες. Η ειρήνη και το κλίμα απειλούνται». Πίσω απ' αυτά τα γενικόλογα κρύβουν την πλήρη συνθηκολόγησή τους με το καπιταλιστικό σύστημα που υπηρετούν μαζί με τις «νεοφιλελεύθερες» δυνάμεις, που κατά τ' άλλα ανακηρύσσουν σε βασικό αντίπαλο. Μόνο που οι ευρωπαϊκοί λαοί τους οποίους επικαλούνται, έχουν πείρα και βιώνουν στο πετσί τους τις αντιλαϊκές πολιτικές, που από κοινού εφαρμόζουν «νεοφιλελεύθερες» και σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις σε αστικές κυβερνήσεις, μονοκομματικές ή συνασπισμών, που είναι και το πιο συχνό φαινόμενο σε όλο και περισσότερες χώρες. Το κεφάλαιο τους στηρίζει εξίσου, σε μια διαδικασία εναλλαγής, γιατί ξέρει ότι μπορούν να προωθήσουν - όπως κάνουν - τις λεγόμενες «αναδιαρθρώσεις» και «μεταρρυθμίσεις», που είναι μέτρα ενίσχυσης της κερδοφορίας του, με φοροαπαλλαγές, με διεύρυνση των εργασιακών σχέσεων - λάστιχο, με μείωση της τιμής πώλησης της εργατικής δύναμης, με ένταση της εκμετάλλευσης. Το πιο απτό παράδειγμα είναι η κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα. Τις ...επιτυχίες της προβάλλουν διάφορα σοσιαλδημοκρατικά επιτελεία, εκφράζοντας μάλιστα την ευχή και η υπόλοιπη σοσιαλδημοκρατία στη χώρα μας, η οποία βρίσκεται σε διαδικασία ανασύνθεσης, να συμβάλει στη δήθεν «εναλλακτική», που στην πραγματικότητα είναι εναλλακτική εξαπάτησης των λαϊκών στρωμάτων.

***

Οι διάφοροι ...προοδευτικοί αξιοποιούν τις αντιθέσεις ανάμεσα σε ΗΠΑ - ΕΕ και άλλα κέντρα, ειδικά μετά την εκλογή Τραμπ, προβάλλοντας στο πλαίσιο του καπιταλισμού τη δήθεν «άλλη Ευρώπη», της «κοινωνικής και οικολογικής προόδου, του αντιρατσισμού, του φεμινισμού, της δημοκρατίας και της ειρήνης», για την οποία καλούν τους λαούς να βάλουν πλάτη. Σ' αυτό λένε πως θα συμβάλει και το «ετήσιο Φόρουμ των προοδευτικών δυνάμεων στην Ευρώπη, ενός νέου χώρου για μακροπρόθεσμη πολιτική συνεργασία, που θα συγκεντρώνει ένα ευρύτατο φάσμα από αριστερά, πράσινα και προοδευτικά κόμματα, πλατφόρμες και πολιτικά κινήματα, συνδικαλιστικές και κοινωνικές οργανώσεις, ΜΚΟ, διανοούμενους και κινήσεις πολιτών από ολόκληρη την Ευρώπη». Ετσι «ξεπλένουν» την ιμπεριαλιστική ένωση του κεφαλαίου, την ΕΕ, που δήθεν μπορεί να αλλάξει. Μάλιστα, ο γραμματέας της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, Π. Ρήγας, μιλώντας στο εν λόγω Φόρουμ, μαζί με την προσπάθεια εξωραϊσμού της ΕΕ, που πρέπει «να ξαναβρεί τις ιδρυτικές αρχές της», εκθείασε και διάφορους αστούς διαχειριστές, όπως ο Τ. Κόρμπιν στη Βρετανία ή ο Μπ. Σάντερς στις ΗΠΑ. Στην ίδια κατεύθυνση κινείται και το συνέδριο που θα γίνει στα τέλη Νοέμβρη στην Αθήνα, με θέμα «Ανισότητες, νεοφιλελευθερισμός και ευρωπαϊκή ενοποίηση: Προοδευτικές απαντήσεις», όπου θα «παρελάσει» το μισό Υπουργικό Συμβούλιο και θα μιλήσει ο πρωθυπουργός. Στόχος του συνεδρίου είναι να διατυπώσει ένα νέο «κοινωνικό συμβόλαιο», ώστε να αποκατασταθούν οι σχέσεις των λαών με τη σοσιαλδημοκρατία, που διέρρηξε ο «νεοφιλελευθερισμός»!

***

Σε αυτήν την κατεύθυνση, η πρόεδρος του ΟΑΕΔ και στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ Μ. Καραμεσίνη, που είναι υπεύθυνη της διοργάνωσης και συμμετείχε στο Φόρουμ της Μασσαλίας, υπερασπίζεται τον λεγόμενο «Ευρωπαϊκό Πυλώνα Κοινωνικών Δικαιωμάτων» που έχει προτείνει από το 2016 ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζ. Κλ. Γιούνκερ, ως μέσο για την «Ευρώπη των κοινωνικών δικαιωμάτων και των λαών», που μπορεί να αξιοποιηθεί για την «ευρωπαϊκή αριστερή στρατηγική», ως απάντηση στο «ηγεμονικό σχέδιο της νεοφιλελεύθερης και αντιδημοκρατικής ενοποίησης της Ευρώπης». Θυμίζουμε ότι ο «Πυλώνας» είναι εργαλείο για την κατοχύρωση και την επέκταση της ευελιξίας στην αγορά εργασίας της ΕΕ... Τα εγχειρήματα αυτά, μερεμετιών στο σάπιο καπιταλιστικό σύστημα, τα έχουν γνωρίσει οι λαοί σε διάφορες παραλλαγές τα προηγούμενα χρόνια. Υπάρχει πλέον αρκετή πείρα για να δουν και να μην πέσουν στη νέα παγίδα εξαπάτησης που στήνουν οι μασκαρεμένοι εκπρόσωποι του κεφαλαίου και οι κολαούζοι τους, που επιδιώκουν την αναβάπτιση της σοσιαλδημοκρατίας και προωθούν «κοινωνικά συμβόλαια» εξωραϊσμού της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, την οποία υπηρετούν μαζί με τις άλλες αστικές δυνάμεις, όλων των αποχρώσεων.

Η μάχη για τις Συλλογικές Συμβάσεις

Απέναντι στην αντεργατική επίθεση που κλιμακώνουν κυβέρνηση και εργοδοσία, για τη στήριξη των κερδών και της ανταγωνιστικότητας των επιχειρηματικών ομίλων, σε μια σειρά κλάδους και χώρους δουλειάς βρίσκονται σε εξέλιξη σημαντικές μάχες των εργαζομένων για την υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, με αυξήσεις μισθών και βελτίωση των συνθηκών δουλειάς.
Η στάση της εργοδοσίας απέναντι σε αυτές τις εργατικές διεκδικήσεις είναι αποκαλυπτική. Παντού, ακόμα και σε περιπτώσεις ομίλων με τεράστια κέρδη, οι εργοδότες απαντούν έχοντας ως «ένα το κρατούμενο» το αντεργατικό πλαίσιο που διαμόρφωσαν και βαθαίνουν συνεχώς οι αστικές κυβερνήσεις, η σημερινή και οι προκάτοχοί της: Τα ψίχουλα του κατώτατου μισθού των 586 ευρώ μεικτά, το αίσχος του «υπο-κατώτατου» μισθού για τους νέους κάτω των 25, την παραπέρα γενίκευση της «ευελιξίας» κ.ο.κ., ενώ παρουσιάζουν ως «ανιστόρητη ουτοπία» την όποια αναπλήρωση των τεράστιων απωλειών των εργαζομένων στα χρόνια της κρίσης.
Δεν πρόκειται φυσικά για... σύμπτωση. Το παραπέρα χτύπημα της τιμής της εργατικής δύναμης, η ένταση της εκμετάλλευσης είναι η στρατηγική του κεφαλαίου. Η πάλη για τις ΣΣΕ συγκρούεται ακριβώς με αυτήν τη στρατηγική, ενώ η ανάδειξη της πείρας από αυτήν βοηθάει να φωτίζεται ο πραγματικός αντίπαλος, η εργοδοσία ως τάξη.
Η στάση της εργοδοσίας επιβεβαιώνει ότι η «επόμενη μέρα» για την οποία μιλάνε όλα τα επιτελεία του συστήματος, προϋποθέτει τη μονιμοποίηση και συνεχή εμβάθυνση όλων των αντεργατικών ανατροπών που προωθήθηκαν στα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης και πριν από αυτήν.
Δεν είναι τυχαίο, για παράδειγμα, ότι οι βιομήχανοι τοποθετούμενοι για το «μέλλον της εργασίας» αξιώνουν να αναγνωριστεί όλη η εφιαλτική βεντάλια των «ευέλικτων» εργασιακών σχέσεων «ως μια νέα κομβική συνιστώσα των αγορών εργασίας»... Αντίστοιχα, η κυβέρνηση, την ίδια που λανσάρεται ως... «προστάτης των εργαζομένων», εμπλουτίζει συνεχώς το σχετικό αντεργατικό οπλοστάσιο, ενισχύει την «ευελιξία» και μέσα στο ίδιο το αστικό κράτος, με πιο πρόσφατο παράδειγμα την ψήφιση του νόμου για το σμπαράλιασμα του χρόνου εργασίας των νοσοκομειακών γιατρών, ενώ ταυτόχρονα φέρνει μέτρα για το αποφασιστικό ξήλωμα του απεργιακού δικαιώματος.
Απέναντι στις νέες αντεργατικές ανατροπές και τα κάλπικα αφηγήματα περί «δίκαιης ανάπτυξης», απέναντι στη μοιρολατρία που καλλιεργεί ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός, η οργάνωση της πάλης για Συλλογικές Συμβάσεις με αυξήσεις στους μισθούς και βελτίωση των συνθηκών δουλειάς έχει τεράστια σημασία. Αποτελεί βασικό μέτωπο στη δράση των ταξικών συνδικάτων, γύρω από το οποίο - όπως έδειξε και η σχετική πρωτοβουλία που στήριξαν 530 συνδικαλιστικές οργανώσεις - μπορεί και πρέπει η εργατική τάξη να οργανώσει τη δική της αντεπίθεση.
Σε αυτό το πλαίσιο, είναι σημαντική η πείρα από τις μάχες που δίνονται αυτό το διάστημα σε μια σειρά χώρους: Η μάχη που δίνουν παλιοί και νέοι εργαζόμενοι στον όμιλο ΟΤΕ για την υπογραφή ενιαίας ΣΣΕ για όλους, ο επίμονος αγώνας των οικοδόμων σε μεγάλα εργοτάξια της Αττικής για την υπογραφή εργοταξιακής Σύμβασης, η αντίστοιχη προετοιμασία κινητοποιήσεων για την υπογραφή ΣΣΕ με τις περιφερειακές συσκέψεις που οργανώνει η Ομοσπονδία Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών.
Ξεχωριστή παρακαταθήκη αποτελεί η υπογραφή ΣΣΕ με σημαντικές αυξήσεις και κατοχύρωση εργασιακών δικαιωμάτων που πέτυχαν οι εργαζόμενοι στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη, μετά από πολύμηνες και πολύμορφες κινητοποιήσεις, ενώ τώρα ο αγώνας συνεχίζεται για την εφαρμογή της.
Η μάχη για τις Συλλογικές Συμβάσεις αφορά συνολικά τις εργασιακές σχέσεις: Τους μισθούς, αλλά και τον ημερήσιο χρόνο εργασίας, την υγιεινή και ασφάλεια στην εργασία κ.ά. Ως τέτοια, συνδέεται αντικειμενικά με την πάλη για το συνολικό ξήλωμα του αντεργατικού πλαισίου και απαιτεί πλατιά αποκάλυψη του αντεργατικού χαρακτήρα της στρατηγικής του κεφαλαίου, μαζική κινητοποίηση των ίδιων των εργαζομένων. Με πλαίσιο αιτημάτων που εξειδικεύεται ανά χώρο, συζητιέται και γίνεται υπόθεση των εργαζόμενων, μέσα από Γενικές Συνελεύσεις. Με αγώνα που αξιοποιεί όλες τις μορφές, και την απεργία, για να έχει διάρκεια και αντοχή, να συσπειρώνει ολοένα και περισσότερους.
Με τέτοιους όρους χρειάζεται να οργανωθεί η μάχη των Συλλογικών Συμβάσεων σε κάθε κλάδο και χώρο δουλειάς, δεμένη με την προετοιμασία απεργιακής απάντησης στο νέο γύρο της αντεργατικής επίθεσης, ώστε μέσα κι από αυτό το μέτωπο να γίνονται αποφασιστικά βήματα στο στόχο της ανασύνταξης του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος.