Πως ο φασισμός ετοιμάζει τη δικτατορία μέσω κοινοβουλευτισμού

 Πως ο φασισμός ετοιμάζει τη δικτατορία μέσω κοινοβουλευτισμού

Ιστορικά διδάγματα

Ο Ι. Μεταξάς χρίστηκε Πρωθυπουργός στις 13 Απριλίου του 1936, από την ταξική εξουσία της άρχουσας τάξης, το Βασιλιά και τους ξένους με στόχο να αντιμετωπίσει δήθεν τον «κομμουνιστικό κίνδυνο».

Ήταν κοινοβουλευτικός πρωθυπουργός πριν γίνει δικτάτορας. Όπως ο Χίτλερ.

Άρχισε αμέσως την προετοιμασία της δικτατορίας με συλλήψεις, βασανιστήρια, προβοκάτσιες,  παραβίαση συνταγματικών, δημοκρατικών και εργασιακών δικαιωμάτων, με την έγκριση των αστικών κομμάτων και της αστικής Βουλής. Όπως ο Χίτλερ.

Βιαζόταν να στρώσει το δρόμο στην δικτατορία, όπως ο Χίτλερ. Και το πέτυχε με την υπόγεια έγκριση και των αστικών κομμάτων που μαγεύονταν με τη τα  "αποτελέσματα" του φασισμού σε βάρος του λαού. Τον «ΕΧΘΡΟ ΛΑΟ» έπρεπε να τον αντιμετωπίσουν με κάθε μέσο!

Για να μην έχουμε αυταπάτες, η τότε βουλή, έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση Μεταξά με 241 ψήφους υπέρ, 16 κατά και 4 αποχές. ο Μεταξάς είχε μόνο 7 βουλευτές και όμως η εξουσία του κεφαλαίου τον έχρησε πρωθυπουργό με 241 ψήφους! Όλοι οι βουλευτές του ΚΚΕ καταψήφισαν. 

 

 Το αστικό «κόλπο» έγινε στις 30 Απριλίου όταν η βουλή διέκοψε τις εργασίες της λόγω του καλοκαιριού έως τις 30 Σεπτεμβρίου, εξουσιοδοτώντας την κυβέρνηση να διοικήσει τη χώρα με νομοθετικά διατάγματα, υπό τον όρο να επιτηρείται, δήθεν, από μία 40μελή κοινοβουλευτική επιτροπή. Ο δρόμος ήταν ανοικτός για τη δικτατορία που κηρύχτηκε «φυσιολογικά»(!) στις 4 Αυγούστου 1936. 

Μέχρι το 1940, ενώ οι συλληφθέντες ανέρχονταν σε 50.000 περίπου.

Το καθεστώς της 4ης Αυγούστου, δεν δίστασε να παραδώσει τους κομμουνιστές πολιτικούς κρατουμένους στους κατακτητές Γερμανούς και Ιταλούς, με αποτέλεσμα πολλοί να εκτελεστούν κατά την κατοχή, μεταξύ των οποίων και οι 200 της Καισαριανής την 1^η του Μάη 1944.

 

Μία από τις πρώτες πράξεις της δικτατορίας ήταν το κάψιμο των προοδευτικών βιβλίων ως κομμουνιστικά. Τα βιβλία που κάηκαν σε δημόσιους χώρους από μέλη φασιστικών οργανώσεων, στελέχη του καθεστώτος και πληρωμένων ατόμων, ήταν Ελλήνων και ξένων συγγραφέων. Εκτός από τα έργα των Μαρξ, Ένγκελς, Λένιν, Πλεχάνωφ και άλλων κλασικών του μαρξισμού κάηκαν και έργα των Γκόρκυ, Ντοστογιέφσκι, Τολστόι, Γκαίτε, Δαρβίνου, Φρόυντ, Ανατόλ Φράνς, Μπέρναρ Σω, Παπαδιαμάντη, Καρκαβίτσα, Κορδάτου και άλλων.

Σαν σήμερα

(από την Μαρία Παπαγιάννη)

1936 Η επιθετικότητα του αστικού κράτους κατά του ΚΚΕ και του εργατικού κινήματος οξύνεται στο δρόμο προς την ανοιχτή δικτατορία του κεφαλαίου (δικτατορία Μεταξά): Μέσα στο Μάη έγιναν 1.492 συλλήψεις αγωνιστών, 160 προφυλακίσεις, 34 εκτοπίσεις από Επιτροπές Ασφαλείας, 7 εκτοπίσεις από δικαστήρια, 761 παραπομπές σε δίκη, 283 καταδίκες. Βασανίστηκαν 438, τραυματίστηκαν 571, σκοτώθηκαν 10, έγιναν έρευνες 64, κατασχέσεις 585, διαλύσεις συγκεντρώσεων 135.

ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ο καπιταλισμος

Απάνθρωπα ωράρια στις αεροπορικές εταιρείες χαμηλού κόστους (βίντεο)

• 

31 Μαΐου

19:572014

Εκτύπωση του άρθρουΜοιράσου αυτό το άρθρο

0 Σχόλια

Σε όλους μας αρέσει να πετάμε φτηνά, λίγοι όμως αναρωτιόμαστε για το ποιές είναι ακριβώς οι συνθήκες εργασίας των υπαλλήλων στις αεροπορικές εταιρείες, ιδιαιτέρως σε αυτές χαμηλού κόστους.
Μια εικόνα μας δίνει η 24ωη απεργία των αεροσυνοδών της ιρλανδικής «Aer Lingus», οι οποίοι διαμαρτύρονται για τα απάνθρωπα ωράρια εργασίας τους. Οι πιλότοι, μάλιστα, σε μια συγκλονιστική κίνηση συμπαράστασης παρατάχθηκαν δίκην τιμητικής φρουράς κατά την αποχώρηση των συναδέλφων τους από τα κεντρικά κτίρια της «Aer Lingus», όπου παρέδωσαν ψήφισμα διαμαρτυρίας στη διοίκηση του αερομεταφορέα.

Σοβαρός υπουργός, όχι μαλακίες

** Τί μπορεί να κάνει στη ζωή του κάποιος που έβγαλε ίσα-ίσα το δημοτικό κι αυτό με το ζόρι; *** Μη βιαστείτε να απαντήσετε γιατί θα ατυχήσετε. *** Μπορεί να γίνει κονομημένος ποδοσφαιριστής στον Ολυμπιακό και στην Εθνική Ελλάδος. *** Μπορεί να φτάσει μέχρι και βουλευτής. *** Είπα Ολυμπιακός, οπότε ξεχάστε τον Ζαγοράκη. *** Εννοώ εκείνον που, ως βουλευτής τού ΛαΟΣ είπε στο βήμα της βουλής "πριν ο λέκτωρ φωνήσαι" και γέλασαν τα έδρανα, τον Γιώργο Ανατολάκη. *** Τον οποίο προσέλαβε ως μετακλητό υπάλληλο στο πολιτικό του γραφείο ο αναμορφωτής τής παιδείας Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος. *** Σοβαρός υπουργός, όχι μαλακίες. *** Από την μια κλείνει σχολεία και προωθεί την επαίσχυντη "αξιολόγηση" (του κώλου) κι από την άλλη προσλαμβάνει τον

"Γαμώ την ανθρωπιά σας..."

αμόρφωτο Ανατολάκη. *** Ως...;;; *** Μεταρρυθμιστής κι ο Αρβανιτόπουλος. *** Σαν τον Άδωνι ένα πράμα

Ουκρανία: Συνεχίζεται το αιματοκύλισμα του λαού από την φασιστική κυβέρνηση

 Ουκρανία: Συνεχίζεται το αιματοκύλισμα του λαού από την φασιστική κυβέρνηση

ΤΟ ΚΙΕΒΟ ΒΟΜΒΑΡΔΙΖΕΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ ΚΑΙ ΣΧΟΛΕΙΑ

Συνεχίζοντας το αιματοκύλισμα του ουκρανικού λαού που ζει στις ανατολικές επαρχίες του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ, οι εθνικιστικές και φασιστικές δυνάμεις που συγκροτούν την πραξικοπηματική κυβέρνηση του Κιέβου εξακολουθούν τους βομβαρδισμούς τους στην περιοχή. Δε δίστασαν, μάλιστα, να βάλουν και κατά παιδιατρικού νοσοκομείου και κλινικής, όπως και κατά σχολικού συγκροτήματος, όπου μόνο από τύχη δεν υπήρξαν θύματα.

Ο αριθμός των νεκρών ρωσόφωνων πολιτοφυλάκων και αμάχων υπολογίζεται σε πάνω από 100 - 150, ωστόσο το αιματοκύλισμα αυτό περνάει σχεδόν απαρατήρητο διεθνώς, στη λεγόμενη «δύση», ακριβώς γιατί έχει τη στήριξη των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, που δε δίστασαν στον ανταγωνισμό τους με την καπιταλιστική Ρωσία, να ωθήσουν στην εξουσία τους φασίστες εγκληματίες.

Τις ουκρανικές Ενοπλες Δυνάμεις καταγγέλλει η Ρωσική Επιτροπή Ερευνας

Για τους δικούς της λόγους η Ρωσία, που έχει τεράστια συμφέροντα στην Ουκρανία, προβάλλει το παράνομο της σφαγής που επιτελείται. Έτσι, η Ρωσική Επιτροπή Ερευνας κατηγόρησε τις ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις ότι παραβιάζουν τη Συνθήκη της Γενεύης του 1949 για την προστασία των αμάχων,

Σε ανακοίνωση που εξέδωσε την Παρασκευή το βράδυ αναφέρει συγκεκριμένα: «Σύμφωνα με την έρευνα, στρατιωτικοί των ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων, μέλη της Εθνοφρουράς και του "Δεξιού Τομέα", έχουν χρησιμοποιήσει κατά τη βούλησής τους όπλα, το πυροβολικό και την αεροπορία (καθώς και) τεθωρακισμένα, με στόχο να σκοτώσουν πολίτες, παραβιάζοντας τη Συνθήκη της Γενεύης της 12ης Απριλίου 1949, για την προστασία του άμαχου πληθυσμού σε καιρό πολέμου».

Γίνεται λόγος για μια σειρά από ουκρανικές πόλεις -μεταξύ αυτών το Ντονέτσκ και το Σλαβιάνσκ, όπου σημειώνονται μάχες τις τελευταίες βδομάδες μεταξύ των ρωσόφωνων και του ουκρανικού στρατού, όπου έχουν διαπραχθεί τα εγκλήματα αυτά. «Στις 26 Μαΐου, όχι μακριά από το αεροδρόμιο του Ντονέτσκ, τουλάχιστον 35 πολίτες σκοτώθηκαν από ρουκέτες που ερρίφθησαν σε ένα φορτηγό το οποίο μετέφερε τραυματίες και έφερε το έμβλημα του Ερυθρού Σταυρού», επισημαίνει η Επιτροπή. Η ίδια υπογραμμίζει ότι έχει ξεκινήσει έρευνα εναντίον «μελών του ουκρανικού στρατού, της Εθνοφρουράς και του "Δεξιού Τομέα", που προς το παρόν δεν έχουν ταυτοποιηθεί», επειδή «χρησιμοποίησαν απαγορευμένα μέσα και μεθόδους πολέμου».

Η Επιτροπή Ερευνας «συγκεντρώνει αποδείξεις για την ευθύνη κάθε προσώπου που εμπλέκεται στα εγκλήματα αυτά που διαπράχθηκαν εναντίον της ειρήνης και της ασφάλειας της ανθρωπότητας», προσθέτει, υπογραμμίζοντας ότι διώξεις θα ασκηθούν και εναντίον «όσων έδωσαν τη διαταγή να σκοτωθούν πολίτες».

Οι μάχες δε σταματάνε τα παζάρια για την Ενέργεια

Την ίδια ώρα συνεχίζονται κανονικά τα παζάρια μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας για την προμήθεια φυσικού αερίου. Έτσι, την Παρασκευή πραγματοποιήθηκε στο Βερολίνο άλλη μια λεγόμενη τριμερής συνάντηση των υπουργών Ενέργειας Ρωσίας και Ουκρανίας και του Επιτρόπου Ενέργειας της ΕΕ, Γκίντερ Ετινγκερ. Σύμφωνα με την ανακοίνωση του Γκ. Ετινγκερ, οι συνομιλίες μεταξύ των χωρών για την αποπληρωμή του χρέους της Ουκρανίας προς τη Ρωσία και τη συνέχιση του εφοδιασμού της με ρωσικό φυσικό αέριο, δεν κατέληξαν σε κάποια συμφωνία, ωστόσο επιτεύχθηκε πρόοδος, κάτι που σημαίνει ότι οι διαπραγματεύσεις θα συνεχιστούν στις αρχές της επόμενης βδομάδας.

Η Ρωσία απειλεί να σταματήσει τον εφοδιασμό της Ουκρανίας με φυσικό αέριο, εάν το Κίεβο δεν πληρώσει όσα χρωστάει. Το συνολικό ποσό, σύμφωνα με τη Μόσχα, ανέρχεται στα 5,2 δισεκατομμύρια δολάρια.

Ο εκπρόσωπος του Κιέβου ανέφερε ότι η χώρα του κατέβαλε 786 εκατομμύρια, ποσό που αντιστοιχεί στις οφειλές Φλεβάρη και Μάρτη. Τα χρήματα, σύμφωνα με τον Γκ. Ετινγκερ, κατεβλήθηκαν σε λογαριασμό αμερικανικής τράπεζας και από εκεί θα μεταφερθούν στην «Gazprom». Ο υπουργός Ενέργειας της Ρωσίας, Αλεξάντερ Νόβακ, που ρωτήθηκε σχετικά, είπε ότι η εταιρεία δεν έχει λάβει καμία πληρωμή για το φυσικό αέριο από την Ουκρανία.

Στη Γαλλία ο Πούτιν και ο Ομπάμα - Συνάντηση Ομπάμα με Ποροσένκο

Ενδιαφέρον έχει, επίσης, ότι την ερχόμενη βδομάδα ο Πρόεδρος της Ρωσίας,

Βλαντιμίρ Πούτιν, έχει προσκληθεί στη Γαλλία από τον Γάλλο Πρόεδρο, Φρανσουά Ολάντ, προκειμένου να λάβει μέρος στις εκδηλώσεις στις 5 και 6 Ιούνη για την 70ή επέτειο από την απόβαση των Συμμάχων στη Νορμανδία. Ο Πούτιν επικοινώνησε τηλεφωνικά με τον Ολάντ και, σύμφωνα με την ανακοίνωση που εξέδωσε το Κρεμλίνο, σημείωσε ότι «είναι ανάγκη να σταματήσει αμέσως η βία και η αιματοχυσία και να ξεκινήσει απευθείας διάλογος μεταξύ του Κιέβου και των εκπροσώπων των νοτιοανατολικών περιοχών της χώρας».

Στις ίδιες εκδηλώσεις θα παραβρεθεί και ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπ. Ομπάμα, ενώ στη Γαλλία την ίδια περίοδο, θα βρίσκονται και οι ηγέτες των 7 πιο αναπτυγμένων καπιταλιστικών χωρών, ωστόσο εμφανίζεται ως απίθανο να υπάρξει κοινή συνάντηση των ηγετών αυτών με τον Βλ. Πούτιν.

Αντιθέτως, ο Μπ. Ομπάμα στα πλαίσια της 4μερης περιοδείας του στην Ευρώπη θα συναντηθεί στη Βαρσοβία, την Τετάρτη, με τον νεοεκλεγέντα πρόεδρο του Κιέβου, το μεγαλοβιομήχανο Πέτρο Ποροσένκο. Ο Αμερικανός πρόεδρος θα μιλήσει, επίσης, σε κυβερνητικές εκδηλώσεις στην Πολωνία για τα 25 χρόνια από την ανατροπή του σοσιαλισμού στη χώρα, ενώ σύμφωνα με τον σύμβουλό του Μπεν Ρόουντς θα παρουσιάσει την καπιταλιστική Πολωνία ως υπόδειγμα δημοκρατίας που τάχα «ανέπτυξε την οικονομία της και αύξησε την ευημερία του λαού της τα τελευταία 25 χρόνια»

Κάλεσμα ΗΠΑ για αύξηση των πολεμικών δαπανών από τα μέλη του ΝΑΤΟ

Εντομεταξύ, ο υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ, Τσακ Χέιγκελ, σε ομιλία του από τη Σιγκαπούρη, ισχυρίστηκε ότι οι «προκλητικές ενέργειες της Ρωσίας», με την ενσωμάτωση της Κριμαίας και την κινητοποίηση στρατευμάτων στα σύνορα, θα υποχρεώσουν τα μέλη του ΝΑΤΟ να ξαναδούν το θέμα των στρατιωτικών τους προϋπολογισμών, προβάλλοντας μάλιστα ως παράδειγμα της Πολωνίας που αύξησε τις στρατιωτικές της δυνατότητες...

Σώπασε κυρα-Δέσποινα

 Σώπασε κυρα-Δέσποινα

Την περασμένη κυριακή, η εφημερίδα «δημοκρατία» νομίζω πρόσφερε στους αναγνώστες της μια σημαία του βυζαντίου, με αφορμή την επέτειο της άλωσης της πόλης, πιθανότατα για να τους προειδοποιήσει για τον άμεσο κίνδυνο που διέτρεχε η πατρίδα, αν αλώσουν την εξουσία «τα σκυλιά, οι αριστεροί» -να ‘ταν κιόλας- και να φτιάξουν τζαμί στο κέντρο της αθήνας, όπως έγινε δηλ η αγια-σοφιά. Νομίζω βέβαια πως αυτή είναι η σημαία του βασιλείου της τραπεζούντας, που την πήραν αργότερα οι παλαιολόγοι και ότι ως τότε οι βυζαντινοί είχαν, όπως κι οι ρωμαίοι, απλά έναν αετό ως έμβλημα. Αλλά κι έτσι να είναι, ας μην αφήσουμε μια ασήμαντη λεπτομέρεια να χαλάσει μια τόσο ωραία ιστορία, τρισχιλιόχρονη και ελληνοχριστιανική. Παρόλα αυτά η «δημοκρατία» έμεινε ένα κλικ πίσω σε γραφικότητα από την πιο σκληρή «ελεύθερη ώρα» που προετοίμαζε τους δικούς της αναγνώστες για εμφύλιο πόλεμο, προσφέροντας ένα καλτ αντικομμουνιστικό πόνημα της δεκαετίας του 40’ με τον τρομερό τίτλο «πώς θα γίνει ο τρίτος γύρος».

Οι ιστορίες κι οι αφηγήσεις που έχουν σωθεί για την άλωση της πόλης, προσφέρονται για μια σειρά συνειρμούς με τα καθ’ ημάς στο κομμουνιστικό κίνημα κι όχι μόνο επειδή οι διάφορες μεταξύ μας διαφωνίες κι αντιπαραθέσεις φαίνονται πολλές φορές σχολαστικές βυζαντινολογίες στον απλό κόσμο. Η ύπαρξη της κερκόπορτας μπορεί να αμφισβητείται ιστορικά, αλλά καταδεικνύει σε συμβολικό επίπεδο τους εχθρούς στα ενδότερα σε ρόλο πέμπτης φάλαγγας ή τις εσωτερικές αντιφάσεις που αλώνουν το κάστρο από μέσα. Ο μύθος του μαρμαρωμένου βασιλιά στην κόκκινη μηλιά παρουσιάζει συγκλονιστικές ομοιότητες με την ταρριχευμένη μούμια του λένιν και το μαυσωλείο στην κόκκινη πλατεία. Και το έκτο δάχτυλο της λαϊκής ιδεοληψίας  για τον εξαδάχτυλο παλαιολόγο που την έχασε (την πόλη) και τον εξαδάχτυλο τάχα κοκό (που θα την ξαναπάρει, μετατρέπεται σε προχωρημένη τριχόπτωση και φαλάκρα. Ο φαλακρός βλαδίμηρος την οικοδόμησε (η σοβιετία), ο καραφλός πράκτωρ γκόρμπι της αστικής τάξης τη διέλυσε και καραφλός θε να την πάρει πίσω. Αλλά αυτός δεν πρόκειται να είναι προφανώς ο ζιουγκάνοφ του κουκουρούκου, αν και θα ήταν αρκετά καλός ως πρόεδρος στα διαγγέλματα.

Μπορούν επίσης να γίνουν διάφοροι συνειρμοί σε θρησκευτικό-εκκλησιαστικό επίπεδο –που κι αυτό με τη σειρά του αντανακλούσε βαθύτερες κοινωνικές σχέσεις. Το σχίσμα των δύο εκκλησιών το 1054 θυμίζει εξωτερικά το σινοσοβιετικό σχίσμα στη δεκαετία του 60’ και τις οικουμενικές συνόδους των κκ που συντάσσονταν με το πατριαρχείο της μόσχας, για να καταδικάσουν διάφορες παρεκκλίσεις κι αιρέσεις της κομμουνιστικής ορθοδοξίας. Ενώ η εικονομαχία στα χρόνια των ίσαυρων μεταξύ των δύο αντικρουόμενων πλευρών (εικονομάχοι κι εικονολάτρες) θυμίζουν φαινομενικά τη διαμάχη γύρω από τη φυσιογνωμία του κκε και τα ‘κονίσματα, όπως τα έλεγε ο χαρίλαος.

Συνδετικός κρίκος με τα δικά μας ζητήματα είναι κατά μία έννοια και η δίτομη επισκόπηση της βυζαντινής ιστορίας του τηλέμαχου λουγγή, που πέρασε από σαράντα κύματα μέχρι να βγει στην τελική του μορφή, αλλά κατά τη γνώμη μου ήταν μάλλον κατώτερο των προσδοκιών στο δεύτερο σκέλος της, αφενός λόγω της μακρόχρονης αναμονής που ανέβασε πολύ ψηλά τον πήχη τους, αφετέρου λόγω αντικειμενικών δυσκολιών, καθώς, όπως παραδέχεται εισαγωγικά κι ο λουγγής, όταν ξεκινούσε τη συγγραφή της στη δεκαετία με τις βάτες, πίστευε πως η ολοκλήρωσή της βάση προγραμματισμού θα ήταν καρπός συλλογικής προσπάθειας και δεν μπορούσε προφανώς να φανταστεί και να προβλέψει όσα θα ακολουθούσαν στο δυναμικό του κόμματος και του κμε.

Περισσότερο απ’ όλα πάντως η ιστορίας της άλωσης και η κατάσταση που επικρατούσε στο εσωτερικό της πόλης και το στρατόπεδο των υπερασπιστών της, με τους ενωτικούς που φαίνονταν στα μάτια του απλού κόσμου σαν ενδοτικοί και τους ανθενωτικούς, που υπονόμευαν ανοιχτά την άμυνα της πόλης, γιατί προτιμούσαν να τη δουν υποταγμένη στους τούρκους, παρά στον πάπα, θυμίζει συνειρμικά τη σημερινή εικόνα της ευρώπης, με μια άλλη ένωση, όχι των εκκλησιών, αλλά την ευρωπαϊκή και τα δύο (θεωρητικά) αντιμαχόμενα στρατόπεδα, που συμπληρώνουν το ένα το άλλο: των ενωτικών και των ευρωσκεπτικιστών. Κανένα από τα δύο όμως δεν προσφέρει πραγματική διέξοδο και σωτηρία για το λαό της πόλης.

Τους πιο ενδιαφέροντες συνειρμούς ωστόσο του προσφέρει η κομμούνα της θεσσαλονίκης, όπως την ονομάζει ο ιστορικός κορδάτος με τον συνήθως απολαυστικά ωμό υλισμό του. Θυμάμαι μάλιστα ένα σφο που είχε προτείνει κάποτε την κομμούνα ως θέμα μιας προφεστιβαλικής εκδήλωσης που έπρεπε να ετοιμάσουμε, αλλά ήταν αντικειμενικά έξω από την εμβέλεια των δικών μας δυνατοτήτων. Κι ένας άλλος σφος έλεγε γελώντας να αξιοποιήσουμε και τα φύλλα από το αρχείο του ριζοσπάστη της εποχής. Οι ζηλωτές μπορεί να μην είχαν βέβαια ριζοσπάστη κι εφημερίδα, υπήρχε όμως ένα οργανωμένο (ας το πούμε) κόμμα, που στηριζόταν πολύ στους ναυτεργάτες κι υπήρχε μάλιστα και ένας δημοφιλής επικεφαλής τους, που ήταν κάτι σαν τον αντίστοιχο τσιμπόγλου εκείνων των χρόνων.

Ο κορδάτος προειδοποιεί πως δεν πρέπει να συγχέουμε τους ζηλωτές με τους κομμουνιστές, ούτε το καθεστώς τους με κάποια εκδοχή πρώιμου κομμουνισμού –αν και ο ίδιος το αποκαλεί, σχηματικά ίσως, λαϊκή δημοκρατία. Η κομμούνα των ζηλωτών μοιάζει περισσότερο μάλλον με τις πρώτες αστικές επαναστάσεις στις εμπορικές ιταλικές πόλεις, την προσωρινή τους επικράτησε και την ήττα τους. Αν και όπως τα διηγείται ο κορδάτος {που προσπαθεί να βγάλει άκρη από τις πηγές των αντιπάλων –γιατί οι λαοί γράφουν την ιστορία, αλλά οι νικητές τη συγγράφουν} η περιβόητη μεσαία τάξη δε στάθηκε συνεπής, όπως τα λαϊκά στρώματα, στην υπεράσπιση της εξουσίας των ζηλωτών, γιατί σταδιακά άρχισαν να θίγονται και τα δικά της συμφέροντας –όπως ακριβώς δηλ στις αστικές επαναστάσεις του 19^ου αιώνα.

Παρόλα αυτά μια σύντομη αναφορά στα πεπραγμένα της επταετίας των ζηλτών (1342-49), αρκεί για να τους φέρει πιο μπροστά (ακόμα και με τα σημερινά μέτρα για το τι είναι προοδευτικό και τι όχι) από διάφορες επίδοξες αριστερές κυβερνήσεις, που είναι ζήτημα αν θα τα βάλουν πχ με την εκκλησία και την αμύθητη περιουσία της, για να προχωρήσουν έστω σε έναν εκσυγχρονισμό αστικού τύπου.

Από τους κατήγορους των ζηλωτών ξέρουμε τα εξής: κατάσχεσαν τις περιουσίες των ευγενών, που πήραν εχθρική στάση  και συνεργάζονταν με τον καντακουζηνό. Ακόμα υποχρέωσαν όλους εκείνους τους ευγενείς, που έμειναν μέσα στη θεσσαλονίκη να δώσουν μέρος από τον πλούτο τους, για να συντηρηθούν οι φτωχοί κι οι στρατιώτες. Πήραν από τις εκκλησίες και τα μοναστήρια τους θησαυρούς τους, για να θρέψουν και να οπλίσουν τους στρατιώτες της δημοκρατικής πολιτείας. Καθιέρωσαν άμεσες εισφορές για τα έξοδα του πολέμου. Κατάργησαν τη γερουσία, που ήταν θεσμός αντιδραστικός και όργανο των ευγενών. Προνόμια δεν υπήρχαν πια. Όλοι οι πολίτες ήταν ίσοι μπροστά στο νόμο και είχαν τα ίδια δικαιώματα. Ούτε η ηλικία έπαιζε κανένα ρόλο. Οι νέοι από τα 18 και πάνω μπορούσαν να διοριστούν σε κρατικές θέσεις και να έχουν γνώμη στις λαϊκές συνελεύσεις. Αναδιοργάνωσαν τη δικαιοσύνη και οι δικαστές εκλέγονταν από το λαό. Όλοι οι παλιοί νόμοι και θεσμοί, που προστάτευαν και κατοχύρωναν την προνομιακή θέση των ευγενών, των πλουτοκρατών και του κλήρου καταργήθηκαν. Ακόμα εξισώθηκαν με τους ντόπιους κι οι ξένοι κάτοικοι, που ανήκανε στα κατώτερα στρώματα του πληθυσμού και πήγαν με το μέρος των ζηλωτών.

Εκκρεμούν κάποιες συνειρμικές σκέψεις περί ακμής, παρακμής, βαρβάρων και αδύναμου κρίκου, αλλά ας τις κρατήσουμε κάβα για κάποια άλλη φορά έχοντας τη βαθιά πεποίθηση και γνώση, βάση του διαλεκτικού υλισμού, πως…

…πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θα ‘ναι

Η “Αριστερά” της “κοινωνικής συμφωνίας” και του “όλοι μαζί”...

 Η “Αριστερά” της “κοινωνικής συμφωνίας” και του “όλοι μαζί”...

Αριστερά - της «κοινωνικής συμφωνίας» ανάμεσα στο κεφάλαιο και τους εργάτες - που να είναι ταυτόχρονα και «Αριστερά της ανατροπής», της ρήξης με τις ταξικές διακρίσεις, την ταξική αδικία, της εξόδου απ’ ό, τι γεννά και αναπαράγει τους «ταξικούς πολέμους» εις βάρος ων αδυνάμων, ούτε υπήρξε, ούτε θα υπάρξει ποτέ.
Δεν θα υπάρξει ποτέ επειδή αυτή η “Αριστερά” της “κοινωνικής συμφωνίας” και του “όλοι μαζί” ... έχει εγκαταλείψει και καταξευτιλίσει τον μαρξισμό. 

Η αριστερά σαν κοινωνικό φαινόμενο ήταν εκείνο που πάντα αμφισβητούσε και αντιπάλευε τις επιλογές του ταξικού αντίπαλου, δηλαδή της αστικής τάξης. 

Και η βασική επιλογή της αστικής τάξης σήμερα ... ονομάζεται Ευρωπαική Ενωση. Και η “αριστερά” του Σύριζα την επιλέγει ανεπιφύλακτα όπως μας έδειξε η απόλυτα επιτυχημένη οντισιόν του Alexis στον ΣΕΒ.
Αυτή η “αριστερά” λοιπόν είναι μοιραίο και αναπότρεπτο όσο ξευτιλίζει τον μαρξισμό με την κήρυξη της ταξικής συνεργασίας ... να αρνείται και το άλλο συστατικό στοιχείο του μαρξισμού. Τον διεθνισμό. 

Ο εκμεταλλευόμενος λαός πρέπει να μπεί στην υπηρεσία του “εθνικού” κράτους των αστών και να θυσιαστεί για το καλό του “δικού του” ιμπεριαλιστικού κράτους εξοντώνοντας τον άλλο λαό ... προσμένοντας για μιά “καλή” μπάζα στην μοιρασιά της λείας (αν κερδηθεί ο πόλεμος εννοείται).

Αυτό σημαίνει πως πρέπει να “ποντάρουμε” σωστά για τον επόμενο νικητή. Και το ποντάρισμα της δικής μας αστικής τάξης είναι ... ΝΑΤΟ. 

Η “αριστερά” του Σύριζα ... ποντάρει στο ίδιο άλογο ... όπως μας ξεκαθάρισε ο Alexis … στην προεκλογική οντισιόν.
Οταν έχεις κάνει αυτά τα δυό βήματα έχεις ... ήδη διαστρεβλώσει την έννοια του σοσιαλισμού. 
Εχεις πιστέψει πως ο σοσιαλισμός δεν είναι η ανατροπή του καπιταλισμού ... αλλά ο πιό υποφερτός καπιταλισμός (τον ονομάζουν τάχα δημοκρατικό σοσιαλσισμό). Εχεις κρύψει με επιμέλεια την σαπίλα του ιμπεριαλιστικού καπιταλισμού. 
Εχεις κρύψει με επιμέλεια το πραγματικό δίλημμα: ανατροπή ή βαρβαρότητα. 
Στο σημείο αυτό ο Σύριζα διαθέτει τεράστια γκάμα στο “οπλοστασιό του”.
Τότε αυτή η “αριστερά” αυτόματα έχει τοποθετηθεί στην απέναντι όχθη από εκείνους που επιδιώκουν και παλεύουν για την προλεταριακή επανάσταση. 

Τους κομμουνιστές με λίγα λόγια. 

Αυτή η “αριστερά” τρέμει τον λαό και τους αγώνες του. Κάνει ότι μπορεί για να τον καθήσει στον καναπέ. 

Αυτή η “αριστερά” έχει καταντήσει αντικομμουνιστική. 

Αντικομμουνισμός δεν είναι να διαφωνείς και να αντιπαλεύεις ιδεολογικά και πολιτικά τους κομμουνιστές ... αντικομμουνισμός είναι να κατηγορείς τους κομμουνιστές σαν συνεργάτες και δεκανίκια της αστικής τάξης την ίδια στιγμή που εσύ έχεις κάνει όλα τα παραπάνω ... και επιμένεις να δηλώνεις μαρξιστής με όραμα τον σοσιαλισμό. 

Για αυτή την “αριστερά” οι μόνοι αποδεκτοί κομμουνιστές ... είναι εκείνοι που απαρνούνται την προλεταριακή επανάσταση και την ανατροπή του καπιταλισμού. Αυτή η αντικομμουνιστική “αριστερά” ... αν ποτέ μας προκύψει επαναστατική κατάσταση ... θα είναι απέναντι.
Αυτή η “αριστερά” όμως, όλα αυτά δεν τα λέει μόνο στα λόγια. Προχωρά και στην πράξη. Διεκδικεί την πολιτική διακυβέρνηση του καπιταλισμού. 

Ζητάει ευθέως απο την αστική τάξη να της παραδώσει την πολιτική διαχείρηση της κατάστασης. 

Η “αριστερά μας” ξέρει πως για να το κατορθώσει θα πρέπει να περάσει όλες τις εξετάσεις στα “μαθήματα” των κεφαλαιοκρατών. 

Αυτό το κάνει με επιτυχία απο καιρό. 

Ομως οι αστοί δεν είναι βλάκες. Δεν αρκούνται μόνο σε διακηρύξεις. Βάζουν και “πρακτικές ασκήσεις”. 

Η ταλαίπωρη “αριστερά” μας έπρεπε να περάσει και αυτές τις εξετάσεις. 
Πού ?? Μα στην βάση ... στον λαό ... εκεί που θα γεννηθεί (αν γεννηθεί) το κίνημα της ρήξης. Η “αριστερά” μας, έπρεπε να υπερασπισθεί στην πράξη την ταξική συνεργασία. 

Στα συνδικάτα. Το κάνει χρόνια τώρα με πολύ επιτυχία βάζοντας (σε απόλυτη συνεργασία με αυτούς που θέλει να γκρεμίσει απο την κυβέρνηση) στην ουσία τις οργανώσεις του λαού να εξυπηρετούν απόλυτα τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Ολοι μαζί το κάνουν ... την ίδια στιγμή που δείχνουν περιφρονητικά με το δάκτυλο τους “ψωριάρηδες” που κάνουν λιτανείες μόνοι τους. Διασπούν συνειδητά το λαικό κίνημα. 

Αριστα και στην πρακτική εξάσκηση !!
Ας ανακεφαλαιώσουμε για αυτή την “αριστερά” : δηλώνουν “μαρξιστές” εξευτελίζοντας τον μαρξισμό ... παλεύοντας για την ταξική συνεργασία. Προετοιμάζουν τον λαό να θυσιασθεί για το κράτος των αστών ενάντια στο διπλανό λαό. Αυτό είναι ... έρπων (αν όχι φανερός) εθνικισμός. 

Ξευτιλίζουν με κάθε τρόπο το νόημα του σοσιαλισμού την ίδια στιγμή που τον επαγγέλονται. 

Είναι παθολογικοί αντικομμουνιστές. Παραδίδουν τους τσακισμένους εργαζόμενους δεμένους χειροπόδαρα στην αστική τάξη.
Ακριβώς !! Διαβολική σύμπτωση !! 
Αυτά τα πέντε-έξι στοιχεία (και τίποτα άλλο) ... αποτελούν την ιδεολογική βάση του φασισμού. Και για να μην παρεξηγηθώ. Αυτοί οι “αριστεροί” δεν είναι ούτε φασίστες ούτε ρατσιστές. Είναι αυτοί που προσπαθούν το ιστορικά ανέφικτο. 

Να συμφιλιώσουν τον εκμεταλλευτή με τον εκμεταλλευόμενο. 

Να καταργήσουν την ταξική πάλη. 

Γι΄αυτό ακριβώς δεν είναι αριστεροί. 

Σε ολόκληρη την ιστορία όταν οι λαοί τους πίστεψαν ή όταν κατάφεραν να φοβίσουν τους λαούς με το φάντασμα του κομμουνισμού – το “ούτε στον μαύρο ούτε στον κόκκινο φασισμό” επωάζει τις συνθήκες μόνο για τον “μαύρο”φασισμό (αρα: ένας είναι ο φασισμός ... ο βίαιος και σάπιος καπιταλισμός ), όταν αρνήθηκαν την ταξική ρήξη στο όνομα του μικρότερου κακού ... οι ίδιοι αυτοί αριστεροί φάγαν τα μούτρα τους και οι λαοί ήταν πανέτοιμοι για να δεχθούν τον φασισμό.

antivaro

Τα γράμματα που μ’ έμαθαν με κάνανε φασίστα

 Τα γράμματα που μ’ έμαθαν με κάνανε φασίστα

Όλοι μας ξέρουμε πως το σχολείο στην Ελλάδα όπως όλα τα σχολεία του καπιταλιστικού κόσμου δεν κάνει τίποτε άλλο απ το αναπαράγει την αστική ιδεολογία. Είναι λογικό οι αστοί να θέλουν να σκοτώσουν τον σπόρο της αμφισβήτησης του συστήματος από την νεαρή ηλικία διότι μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορούν να θωρακίσουν σε μεγάλο βαθμό το σύστημα τους. Είναι επίσης εξίσου λογικό αυτό να συμβαίνει με μεγαλύτερη ένταση στην Ελλάδα διότι ο ελληνικός λαός σχετικά πρόσφατα με το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και το ΔΣΕ αμφισβήτησε έμπρακτα την εξουσία των αστών και επιχείρησε να χτίσει ην δική του εξουσία, την λαϊκή εξουσία. Έτσι λοιπόν οι δάσκαλοι στην Ελλάδα δεν ‘’ έπαιζαν          μπάλα’’ μόνοι τους, αλλά η ιστορία που διδάσκανε στα παιδιά  το πρωί είχε τον αντίλογο της από τον παππού ‘’αντάρτη’’ το βράδυ.

  Για να δούμε τι διδάσκουν οι δάσκαλοι στα σχολεία. Παραθέτουμε  ένα κείμενο παρμένο από τον ριζοσπάστη που δείχνει τι διδάσκει το σύγχρονο αστικό κράτος τους πιτσιρικάδες….

Αναζητώντας τα αίτια του Β' Παγκόσμιου Πολέμου, τα βιβλία Ιστορίας της Γ' Γυμνασίου και Γ' Λυκείου, ανατρέχουν στη διεθνή οικονομική κρίση του καπιταλισμού (1929-1933), η οποία -σύμφωνα πάντα με τα ίδια- έβαλε τέλος στην προηγούμενη περίοδο της «ευημερίας» και «αισιοδοξίας».³ Βεβαίως, ούτε αναφορά γίνεται στον καπιταλιστικό χαρακτήρα των κοινωνιών που εκδηλώθηκε η κρίση ούτε παρουσιάζεται η οικονομική κρίση ως εγγενές χαρακτηριστικό, αναπόσπαστο κομμάτι της λειτουργίας του καπιταλισμού (γεγονός που ενέχει σημαντικές προεκτάσεις και για το σήμερα). Τουναντίον, η κρίση εμφανίζεται λίγο πολύ ως κάτι το τυχαίο, ως προϊόν ασυνεννοησίας ή παρεξήγησης, που ξεκίνησε από την επιθυμία κάποιων μεγαλοεπενδυτών «να εισπράξουν μέρος από τα κέρδη τους» πουλώντας μετοχές. Παρουσιάζεται ότι αυτό προκάλεσε πανικό μεταξύ των μικροεπενδυτών, ο οποίος με τη σειρά του επέφερε τη γενική κατάρρευση των τιμών στο χρηματιστήριο της Ν. Υόρκης. Για την ουσία του φαινομένου (των κρίσεων στον καπιταλισμό) τίποτε.

Το κύριο είναι η αποσύνδεση της κρίσης από τη γενεσιουργό της αιτία, γεγονός που αναπόφευκτα οδηγεί σε ιστορικές διαστρεβλώσεις. Και βέβαια, στο ίδιο σημείο θα μπορούσε να αναφερόταν -έστω και ως υποσημείωση, χάριν μιας στοιχειώδους σφαιρικότητας ή αντικειμενικότητας της επιστήμης- το ότι ταυτόχρονα με την παγκόσμια καπιταλιστική κρίση και την εξαθλίωση εκατομμυρίων εργαζομένων ανά την υφήλιο, υπήρχε και ένας «άλλος κόσμος». Ενας κόσμος όπου οικοδομούνταν ένα άλλο κοινωνικοπολιτικό σύστημα. Οτι την ίδια περίοδο στην ΕΣΣΔ εκπληρωνόταν με επιτυχία το Πρώτο Πεντάχρονο Πλάνο, με ό,τι αυτό συνεπάγονταν για την υλική κατάσταση και την ποιότητα ζωής των εργαζομένων. Ας θέτονταν στην κρίση του μαθητή η σύγκριση μεταξύ των δύο κόσμων. Αρκεί να υπήρχε η πληροφορία.

Όπως βλέπουμε από το παραπάνω κείμενο αυτό που η αστική τάξη παρακάμπτει, αυτό που  αστοί αποφεύγουν να πουν είναι την ύπαρξη κρίσεων στον καπιταλισμό. Τότε όπως και τώρα προσπαθούν να φορτώσουν την καπιταλιστική κρίση σε πρόσωπα και λάθος πολιτικές με σκοπό να βγάλουν ‘’λάδι’’ το σύστημα που τις γεννά. Δηλαδή με λίγα λόγια αμφισβητούν ευθέως μια από τις ακρογωνιαίες διαπιστώσεις της Μαρξιστικής θεωρίας, δηλαδή της ύπαρξης των επαναλαμβανόμενων οικονομικών κρίσεων στον καπιταλισμό.

      Οι αστοί επίσης αμφισβητούν άλλη μια σπουδαία διαπίστωση της Μαρξιστικής θεωρίας, ίσως την σπουδαιότερη. Αμφισβητούν την ύπαρξη της ‘’πάλης των τάξεων’’. Οι αστοί όπως και οι φασίστες πιστεύουν στην ειρηνική συνύπαρξη μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας και συνεργάστηκαν αγαστά προς αυτή την κατεύθυνση….

Τα οφέλη υπήρξαν αμοιβαία: «Ο Εθνικοσοσιαλισμός απελευθέρωσε τον Γερμανό εργάτη από τη μέγκενη ενός δόγματος (σ.σ. του κομμουνισμού) που ήταν βασικά εχθρικό τόσο για τον εργοδότη όσο και για τον εργαζόμενο. Ο Αδόλφος Χίτλερ επέστρεψε τον εργάτη στο έθνος του. Τον μετέτρεψε σε πειθαρχημένο στρατιώτη της εργασίας και συνεπώς σύντροφό μας (σ.σ. των βιομηχάνων!)».¹⁷ Με άλλα λόγια, ο φασισμός εξασφάλισε την πολυπόθητη για το κεφάλαιο «εργασιακή ειρήνη», διαλύοντας τις συνδικαλιστικές οργανώσεις των εργατών και συλλαμβάνοντας, εκτοπίζοντας ή εξοντώνοντας τους κομμουνιστές.

Όμως επειδή η πραγματικότητα άλλα λέει,  λέει πως δεν μπορεί να υπάρξει εργασιακή ειρήνη ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία, λέει πως η πάλη των τάξεων υπάρχει, η ειρήνη αυτή επιχειρήθηκε να επιβληθεί με τη βία.

Η αστική τάξη της εποχής όχι μόνο δεν πολέμησε τους φασίστες αλλά τους έδωσε γη και ύδωρ προκειμένου να επιβάλλει εργασιακό μεσαίωνα. Η υποστήριξη που έτυχαν οι φασίστες από την αστική τάξη ήταν αμέριστη…..

Αντίστοιχη πολιτική στάση υπήρξε και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, με αποκαλυπτική την προσωπική αλληλογραφία του Φραγκλίνου Ρούσβελτ, Αμερικανού προέδρου, με τον Ιταλό δικτάτορα.¹⁰ Αλλωστε και αυτή η πολιτική του «New Deal», για την οποία γίνεται τόση μνεία στα σχολικά βιβλία, φέρεται από πολλούς ακαδημαϊκούς - ιστορικούς ως η αμερικανική εκδοχή του οικονομικού προγράμματος του φασισμού. Ακόμη και ο Μουσολίνι φρόντισε να αποδώσει τα εύσημα στον... εαυτό του για το «New Deal», δηλώνοντας στους «New York Times» (Ιούλης 1933), ότι «το σχέδιο για το συντονισμό της βιομηχανίας ακολουθεί κατά γράμμα τη δική μας πολιτική συνεργασίας». Ο Ρόναλντ Ρέιγκαν, υποστηρικτής τότε της πολιτικής του «New Deal», τόνισε στο περιοδικό «Time» στις 17 Μάη 1976: «Ο φασισμός υπήρξε πράγματι η βάση για το "New Deal". Ηταν η επιτυχία του Μουσολίνι στην Ιταλία, με την κυβερνητικά διευθυνόμενή του οικονομία, η οποία οδήγησε πολλούς από τους πρώτους οπαδούς του "New Deal" να πουν "ο Μουσολίνι όμως κάνει τα τρένα να έρχονται στην ώρα τους"»...

Η σχέση της αμερικανικής άρχουσας τάξης με τα φασιστικά καθεστώτα της Γερμανίας και της Ιταλίας δεν αρκέστηκε μόνο στην ανταλλαγή «φιλοφρονήσεων» ή «συνταγών» για την οργάνωση της κοινωνίας και της οικονομίας. Ενα γεγονός, που δεν αναγράφεται βεβαίως στα σχολικά βιβλία και αποκρύπτεται επιμελώς από την κυρίαρχη ιστοριογραφία, είναι ο καταλυτικός ρόλος που έπαιξαν τα μεγάλα αμερικανικά μονοπωλιακά συγκροτήματα στην οικονομική - στρατιωτική ανόρθωση της Γερμανίας από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και στην προετοιμασία της για το Β'. Εταιρείες όπως η «Ford», η «General Motors» (μέσω της θυγατρικής της «Opel» και όχι μόνο), η «General Electric», η «Standard Oil» (η σημερινή «Exxon-Mobil»), η IBM, η ΙΤΤ (η σημερινή ΑΤ&Τ), η Τράπεζα Chase Manhattan και πολλές άλλες, έκαναν τεράστιες επενδύσεις, επωφελούμενες του «εξαιρετικού» επιχειρηματικού κλίματος που προσέφερε το Γ'΄ Ράιχ, αποκομίζοντας ακόμη μεγαλύτερα κέρδη. Λίγο πριν τον πόλεμο, 250 εταιρείες διέθεταν περιουσιακά στοιχεία αξίας άνω των 450 εκατομμυρίων δολαρίων στη ναζιστική Γερμανία. Σχεδόν το 70% των ξένων επενδύσεων που εισέρρευσαν στη Γερμανία τη δεκαετία του 1930 προέρχονταν από τις ΗΠΑ.¹¹Η εκτίμηση υπήρξε αμοιβαία: Τόσο ο πρόεδρος της IBM, T. Watson, όσο και ο πρόεδρος της FORD, H. Ford, τιμήθηκαν για τις «υπηρεσίες» τους στο Γ' Ράιχ με το μετάλλιο του Μεγάλου Σταυρού της Γερμανικής Τάξης του Αετού το 1937 και 1938 αντίστοιχα.

Ας φύγουμε όμως από το τότε και ας πάμε στο σήμερα. Βλέπουμε τον φασισμό να εμφανίζεται ξανά, ίδιος κι απαράλλακτος όπως και τότε. Βλέπουμε την αστική κυβέρνηση να καμώνεται πως τον πολεμά, να λέει πως θέλει να τον πατάξει και να υποστηρίζει πως κάνει αποφασιστικά βήματα προς αυτή την κατεύθυνση.

Πως όμως θα τον πολεμήσει; Για να πολεμήσεις  τον φασισμό, τουλάχιστον σε ιδεολογικό επίπεδο    (γιατί σε πρακτικό ο φασισμός πεθαίνει ολοκληρωτικά μαζί με τον καπιταλισμό) πρέπει να αποδείξεις την φενάκη της ειρηνικής συνύπαρξης, πρέπει να παραδεχθείς την πάλη των τάξεων! Είναι ποτέ δυνατόν να παραδεχτούν δημόσια οι αστοί ότι η ειρηνική συνύπαρξη ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία είναι ένα ωμό ψέμα; Είναι δυνατόν να παραδεχτούν πως η ‘’ ιστορία γράφεται με πάλη ταξική’’; Η απάντηση είναι ΟΧΙ, οι αστοί δεν πρόκειται πότε να παραδεχτούν δημόσια αυτά τα πράγματα, άρα δεν πρόκειται και να πολεμήσουν σοβαρά τον φασισμό. Αντίθετα, όταν το λαϊκό κίνημα δυναμώσει, όταν ο πολύς ο κόσμος αρχίσει να αμφισβητεί ανοιχτά και έμπρακτα τον καπιταλισμό τότε θα επιστρατεύσει εκ νέου τους φασίστες να πλημυρίσουν και πάλι τις λαϊκές γειτονιές με το αίμα των ανθρώπων της εργασίας

Τρικυμία εκτιμήσεων...

Τρικυμία εκτιμήσεων...

«

Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών με τη μεγάλη πτώση της συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ (με συνολική πτώση πάνω από 12%!), την πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ, και συνολικά τον κόσμο που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στρέφεται προς τα αριστερά να είναι πάνω από τα επίπεδα του 2012, αποτυπώνει τη σφοδρή καταδίκη της συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και την ανάγκη να αλλάξουν τα πράγματα. Η κυβέρνηση ΝΔ - ΕΛΙΑΣ είναι μειοψηφική, βαθιά απονομιμοποιημένη, δεν έχει δικαίωμα να συνεχίσει την αντιδραστική πολιτική. Η ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ σε πρώτη δύναμη αποτυπώνει τη διάθεση ευρύτερων κομματιών εργαζομένων να απαλλαγούν από την κυβέρνηση της καταστροφής».

«

Η πτώση της ΝΔ του Σαμαρά προσεγγίζει τις επτά εκατοστιαίες μονάδες. Πρόκειται, δηλαδή, στην πραγματικότητα για κατρακύλα. Η πτώση του εναπομείναντος ΠΑΣΟΚ, του Βενιζέλου, είναι πάνω από τέσσερις εκατοστιαίες μονάδες. Οι δύο κυβερνητικοί εταίροι έχασαν μαζί πάνω από έντεκα ποσοστιαίες μονάδες! Οι πολίτες αποδοκίμασαν τη μνημονιακή πολιτική της κυβέρνησης Σαμαρά - Βενιζέλου, που συνθλίβει τη χώρα και τους εργαζόμενους. Η κρίση νομιμοποίησης της μνημονιακής πολιτικής είναι εξόφθαλμη. Ο ελληνικός λαός ανέδειξε την Αριστερά και τον ΣΥΡΙΖΑ πρώτη δύναμη στη χώρα δίνοντας ουσιαστικά εντολή στη Ριζοσπαστική Αριστερά να συγκροτήσει, το ταχύτερο δυνατόν, έναν νέο συνασπισμό εξουσίας για να σταματήσει την πολιτική των Μνημονίων και να προχωρήσει στην ανασυγκρότηση της χώρας».

Θα μπορούσε να είναι και κουίζ, ποιος έγραψε το πρώτο κείμενο και ποιος το δεύτερο και ποιες οι βασικές πολιτικές διαφορές στις εκτιμήσεις που υπάρχουν ανάμεσα στα δύο κείμενα, αλλά τέτοιες δε φαίνονται.

Το πρώτο κείμενο, λοιπόν, είναι από την ανακοίνωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ με τις «Πρώτες εκτιμήσεις για το αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών».
Το δεύτερο κείμενο είναι από το κύριο άρθρο της «Αυγής», 26/5/2014, δηλαδή την επομένη των ευρωεκλογών. Τέτοια ταύτιση απόψεων για το εκλογικό αποτέλεσμα...
Αλλά, για να μην αδικούμε την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, έχει και μια διαφοροποίηση. Γράφει στην ανακοίνωσή της: «Η στήριξη αυτή δεν αποτελεί σε κανένα βαθμό στήριξη της δεξιάς στροφής της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ (με την επιμονή στο ευρώ, το "ανήκουμε στη Δύση", την αναγνώριση του χρέους κ.λπ.) Αντίθετα, η επιμονή της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ σε μια δεξιά στροφή προσαρμογής εντός των πλαισίων της ΕΕ και του συστήματος δεν μπορεί να εμπνεύσει στις λαϊκές τάξεις την αυτοπεποίθηση ότι υπάρχει πραγματικά άλλος δρόμος σε ρήξη με την ΕΕ, το χρέος και την Τρόικα».
Ετσι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ γίνεται χειροκροτητής του προβαδίσματος του ΣΥΡΙΖΑ ... χωρίς αυταπάτες. Αλλωστε, ορισμένα τμήματα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ τη γνωρίζουν καλά αυτήν την πολιτική, όταν ψήφιζαν ΠΑΣΟΚ χωρίς αυταπάτες (βλέπε: ΣΕΚ) τη δεκαετία του 1990. Φροντίζουν όμως η κριτική τους, όταν γίνεται, να συντηρεί αυταπάτες για τον ΣΥΡΙΖΑ, να συσκοτίζει το χαρακτήρα του ως κόμματος αστικής διαχείρισης και του ευρωμονόδρομου. Οπως π.χ. όταν λέει ότι έχει κάνει «δεξιά στροφή» σήμερα, αύριο μπορεί να κάνει «αριστερή στροφή» αν πιεστεί απ' τα αριστερά, ρόλο που διεκδικεί για τον εαυτό της η ΑΝΤΑΡΣΥΑ!

Ασκήσεις του ΝΑΤΟ με συμμετοχή της Ελλάδας που «ακουμπά» στη Ρωσία

Ασκήσεις του ΝΑΤΟ με συμμετοχή της Ελλάδας που «ακουμπά» στη Ρωσία

ΓΕΝ

Δύο σημαντικές ασκήσεις ΝΑΤΟικών δυνάμεων βρίσκονται αυτή τη στιγμή σε εξέλιξη γύρω από την Ελλάδα, ενώ συνεχίζεται η ένταση στο ουκρανικό, με τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιπαραθέσεις για την είσοδο ευρωατλαντικών μονοπωλίων στην Ουκρανία, στη Μολδαβία, στη Γεωργία, σ' άλλες πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες, σε σύγκρουση με την καπιταλιστική Ρωσία, να βρίσκονται σε όξυνση. Στις ασκήσεις αυτές ενεργό ρόλο παίζουν και οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις στην προσπάθεια της εγχώριας αστικής τάξης να αναβαθμιστεί γεωστρατηγικά στην ευρύτερη περιοχή.
Συγκεκριμένα, άρχισε και συνεχίζεται έως και την Τετάρτη 4 Ιούνη η πολυεθνική αεροπορική άσκηση «Thracian Star 2014». Συμμετέχουν με προσωπικό και στρατιωτικά μέσα οι Βουλγαρία, Ελλάδα (αεροσκάφη F-16), ΗΠΑ και Ρουμανία. Δεν περνά απαρατήρητο το γεγονός ότι η άσκηση αυτή αεροπορικών ΝΑΤΟικών δυνάμεων απλώνεται και στη Μαύρη Θάλασσα καθώς διεξάγεται εντός του FIR Σόφιας. Οτι το FIR Σόφιας ενώνεται με το FIR της Συμφερόπολης το οποίο καλύπτει Κριμαία και Νοτιοανατολική Ουκρανία...
Παράλληλα, σε εξέλιξη είναι έως τη Δευτέρα 2 Ιούνη στην περιοχή της Κεντρικής Μεσογείου η πολυεθνική άσκηση «PHOENIX EXPRESS 2014», υπό την «αιγίδα» της Αμερικανικής Διοίκησης Αφρικής (USAFRICOM). Χωρίζεται σε δύο φάσεις, εν όρμω και εν πλω, και επισήμως σκοπό έχει «την ενίσχυση της περιφερειακής συνεργασίας στο θαλάσσιο περιβάλλον προσανατολισμένη σε επιχειρήσεις ναυτικής αποτροπής».
Μάλιστα, κομμάτι της άσκησης (η εν όρμω φάση της) έγινε από 12 έως 23 Μάη στο ΝΑΤΟικό Κέντρο Εκπαίδευσης Ναυτικής Αποτροπής (ΚΕΝΑΠ) στη Σούδα. Περιελάμβανε θεωρητική και πρακτική εκπαίδευση σε αντικείμενα των Επιχειρήσεων Ναυτικής Αποτροπής, καθώς και εκπαίδευση σε αντικείμενα ιατρικής κατάρτισης αναφορικά με την παροχή πρώτων βοηθειών μάχης. Στην εν όρμω εκπαίδευση στη Σούδα συμμετείχαν συνολικά 88 εκπαιδευόμενοι από Αλγερία, Ελλάδα, Λιβύη και Μαρόκο, ενώ Τουρκία και Κροατία συμμετέχουν μόνο στην εν πλω φάση.

 

ΕΦΟΠΛΙΣΤΕΣ - ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ Εστειλαν εκατοντάδες ανθρώπους μέσα στη φουρτούνα

ΕΦΟΠΛΙΣΤΕΣ - ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

Εστειλαν εκατοντάδες ανθρώπους μέσα στη φουρτούνα

Παρά τη θαλασσοταραχή και τους ισχυρούς ανέμους, τα ακτοπλοϊκά ταξίδεψαν κανονικά χτες και προχτές, βάζοντας σε κίνδυνο την ασφάλεια επιβατών και ναυτεργατών

Τα πολλά μποφόρ και οι προειδοποιήσεις της ΕΜΥ δεν απέτρεψαν τους εφοπλιστές να λύσουν κάβους στα καράβια τους

Σε κίνδυνο έθεσαν οι εφοπλιστές και το υπουργείο Ναυτιλίας την ασφάλεια εκατοντάδων ανθρώπων χτες και προχτές. Παρά τα έκτακτα δελτία της ΕΜΥ, που προειδοποιούσαν για επικίνδυνα καιρικά φαινόμενα και σφοδρή θαλασσοταραχή στα πελάγη, υπέργηρα ακτοπλοϊκά πλοία, αλλά και ταχύπλοα, απέπλευσαν κανονικά, με αποτέλεσμα επιβάτες και ναυτεργάτες να δεινοπαθήσουν, όπως δείχνουν τα περιστατικά που καταγράφηκαν. Συγκεκριμένα:

• Το ταχύπλοο επιβατηγό - οχηματαγωγό πλοίο «SPEEDRUNNER ΙΙΙ», προχτές το μεσημέρι, λόγω της κακοκαιρίας, έπεσε πάνω στην κεντρική προβλήτα του λιμανιού της Μήλου. Από την πρόσκρουση προκλήθηκε μικρή ζημιά στο πρωραίο τμήμα του. Επειδή η παραμονή του πλοίου στο λιμάνι από τον πλοίαρχο «κρίθηκε επισφαλής», απέπλευσε ψάχνοντας ασφαλή αγκυροβόλια στα λιμάνια της Σερίφου και της Σίφνου, που ήταν και το προγραμματισμένο του δρομολόγιο. Τελικά δεν μπόρεσε να πιάσει πουθενά και έφτασε χτες το πρωί αισίως στο λιμάνι του Πειραιά.
• Προχτές το απόγευμα, το επιβατηγό - οχηματαγωγό «AQUA JEWEL» δεν κατάφερε να «πιάσει» στο λιμάνι της Σερίφου καθώς από τον πλοίαρχο «κρίθηκε επισφαλής» η προσέγγισή του εκεί. Το πλοίο εκτελούσε το δρομολόγιο Λαύριο - Κέα - Κύθνος - Σύρος - Σέριφος - Σίφνος - Κίμωλος - Μήλος και επιστροφή. Σύνολο 16 λιμάνια!
• Την ίδια ώρα το επιβατηγό - οχηματαγωγό «AQUA SPIRIT», το οποίο είχε αποπλεύσει από το Λαύριο, έψαχνε να βρει ασφαλές αγκυροβόλιο, σύμφωνα με ενημέρωση από τον πλοίαρχο. Τελικά, κατάφερε να αγκυροβολήσει στον όρμο Λουτρών της Κύθνου.
• Προχτές το βράδυ, από τον πλοίαρχο του επιβατηγού - οχηματαγωγού πλοίου «EUROPEAN EXPRESS» οι αρχές ενημερώθηκαν ότι «κρίνεται επισφαλής η προσέγγιση στο λιμένα Φούρνων, λόγω δυσμενών καιρικών συνθηκών». Το πλοίο αυτό, που βρέθηκε να ταξιδεύει με τέτοιο καιρό, έχει έτος κατασκευής το 1974 και οι βλάβες του είναι απανωτές. Οι τελευταίες δύο καταγράφηκαν πριν μια βδομάδα.
• Προχτές το βράδυ, λαχτάρησαν οι επιβάτες του επιβατηγού - οχηματαγωγού πλοίου «ΜΠΛΟΥ ΣΤΑΡ ΝΑΞΟΣ». Οπως καταγγέλλουν επιβάτες, όταν το καράβι βρέθηκε μεσοπέλαγα, από τη φουρτούνα «δεν έμεινε τίποτα όρθιο. Μετακινούνταν άνθρωποι, καρέκλες, ταμειακές μηχανές». Σύμφωνα με μαρτυρίες, μια γυναίκα τραυματίστηκε στο κεφάλι και μόλις το πλοίο κατέπλευσε στη Σύρο, με μια ώρα καθυστέρηση, την παρέλαβε ασθενοφόρο. Στο γκαράζ του πλοίου μετατοπίστηκε το φορτίο σε νταλίκες, γεγονός που καθυστέρησε την αποβίβαση οχημάτων στη Σύρο και τον απόπλου του πλοίου.

Με «ευθύνη πλοιάρχου»...

Ολα αυτά τα καράβια βρέθηκαν να σκυλοπνίγονται γιατί με υπουργική απόφαση, το Δεκέμβρη του 2005, κατ' απαίτηση των εφοπλιστών, έχει γίνει «λάστιχο» το «απαγορευτικό» που ίσχυε μέχρι τότε για τα επιβατηγά ακτοπλοϊκά, όταν έπνεαν άνεμοι από 8 μποφόρ και πάνω. Με σκοπό να μειωθούν τα «απαγορευτικά», έριξαν την ευθύνη για τον απόπλου των πλοίων στην κρίση του πλοιάρχου, γνωρίζοντας ότι δύσκολα θα φέρει αντιρρήσεις στην εταιρεία, αλλά και να έχει αυτός την ευθύνη για ό,τι συμβεί.
Μάλιστα, στην υπουργική απόφαση, ο τότε υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας της ΝΔ, Μ. Κεφαλογιάννης, και οι εφοπλιστές, αποφάνθηκαν ότι είναι ορισμένα μόνο τα σημεία του Αιγαίου όπου επικρατούν άνεμοι που απαγορεύουν τη διέλευση!
Γι' αυτό, σύμφωνα με την απόφαση, υποχρεούται ο πλοίαρχος «να καταθέτει στη Λιμενική Αρχή αφετηρίας: (Ι) Ενυπόγραφο Σχέδιο ταξιδιού της ημέρας εκτέλεσης στο οποίο θα φαίνεται η παράκαμψη πορείας της περιοχής στην οποία επικρατεί απαγορευτικό διενέργειας πλόων λόγω δυσμενών καιρικών συνθηκών» και «(ΙΙ) Εγγραφη δήλωση από εκπρόσωπο της πλοιοκτήτριας εταιρείας στην οποία να αναφέρεται ότι συναινεί στην αιτηθείσα παράκαμψη».

Ιδιωτικοποιήσεις για διευκόλυνση των καπιταλιστικών επενδύσεων

Ιδιωτικοποιήσεις για διευκόλυνση των καπιταλιστικών επενδύσεων

Στα μονοπώλια τα «φιλέτα» γης, οι υποδομές, τα δίκτυα, ο ορυκτός πλούτος

Μόνο όταν οι υποδομές και ο πλούτος της χώρας γίνουν κοινωνική ιδιοκτησία, θα μπορούν να ικανοποιούν τις λαϊκές ανάγκες, με κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο

Με ταχύτατους ρυθμούς προχωρά η συγκυβέρνηση τη διαδικασία ιδιωτικοποιήσεων που περιλαμβάνουν από ακίνητα και κρατικές υποδομές μέχρι δημόσιες επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας και επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας για την οικονομία. Η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων προβάλλεται από τις κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων ως μοχλός για την ενίσχυση των δημόσιων εσόδων, τη δημιουργία προϋποθέσεων για την αύξηση των επενδύσεων και κατ' επέκταση την «ανάπτυξη» της εθνικής οικονομίας.
Κύριο μέλημα του πολιτικού προσωπικού, που έχει αναλάβει να φέρει σε πέρας την αποστολή των ιδιωτικοποιήσεων, ως απαίτηση του κεφαλαίου, είναι η δημιουργία συνθηκών ξεπεράσματος της κρίσης προς όφελός του. Αυτή είναι η ανάπτυξη της οικονομίας, η ενίσχυση των μονοπωλιακών ομίλων, διευκολύνοντας τις επενδύσεις και την κερδοφορία τους.
Ηδη η συγκυβέρνηση έχει εκτελέσει ένα μεγάλο μέρος του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων καθώς μέχρι στιγμής έχουν ολοκληρωθεί οι ιδιωτικοποιήσεις των δεκάδων ακινήτων στο εσωτερικό - και το εξωτερικό, κυρίως ακίνητα πρεσβειών - με κυριότερα τον «Αστέρα» Βουλιαγμένης, την έκταση του παλιού αεροδρομίου του Ελληνικού, το Διεθνές Κέντρο Ραδιοτηλεόρασης, τον Αγ. Ιωάννη Σιθωνίας, παραλιακή έκταση στην Κασσιώπη Κέρκυρας. Ανάμεσα στις «επιτυχίες» του προγράμματος το προηγούμενο διάστημα προσμετράται επίσης η ιδιωτικοποίηση του ΟΠΑΠ και των κρατικών λαχείων...

Λιμάνια και αεροδρόμια

Λιμάνια και αεροδρόμια περιλαμβάνονται στα «φιλέτα» που ιδιωτικοποιούνται προς όφελος των μονοπωλίων

Σε εξέλιξη βρίσκεται αυτή την περίοδο η ιδιωτικοποίηση των λιμανιών του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης και ακολουθούν ακόμη δέκα περιφερειακά λιμάνια σε Βόλο, Ραφήνα, Ηγουμενίτσα, Πάτρα, Αλεξανδρούπολη, Ηράκλειο, Ελευσίνα, Λαύριο, Κέρκυρα και Καβάλα.
Σε ό,τι αφορά τον ΟΛΠ, στο διαγωνισμό για την πώληση του 67%, εκτός από την COSCO, έχουν επίσης εκδηλώσει ενδιαφέρον η «APM Terminals», πολυεθνική με έδρα τη Χάγη της Ολλανδίας και η αμερικανική «Ports America Group Holidings». Μεταξύ αυτών των τριών αναμένεται να υπάρξει και η πιο σκληρή κόντρα, καθώς τα άλλα τρία σχήματα («Cartesian Capital Group», με έδρα τη Ν. Υόρκη, η «Int. Container Terminal Services», με έδρα τις Φιλιππίνες και η «Utilico Emerging Markets» νεοζηλανδικών συμφερόντων), που συμμετέχουν, δύσκολα θα συνεχίσουν στη δεύτερη φάση του διαγωνισμού.
Την ίδια ώρα, για τον ΟΛΘ το ρώσικο ενδιαφέρον είναι δεδομένο, ενώ πληροφορίες του τελευταίου διαστήματος αναφέρουν ότι κάποιοι από τους διεκδικητές του λιμανιού του Πειραιά θα «μπουν» στο διαγωνισμό και για το λιμάνι της Θεσσαλονίκης.
Πάντως, το ποιος θα είναι ιδιοκτήτης των δύο μεγαλύτερων ευρωπαϊκών λιμανιών στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο είναι ζήτημα που υπερβαίνει τον «αδιάβλητο χαρακτήρα» ενός διεθνούς πλειοδοτικού διαγωνισμού. Ειδικά για το θέμα της ιδιωτικοποίησης των λιμανιών, δεν μπορεί να αποκλειστούν αντιδράσεις από ντόπια επιχειρηματικά συμφέροντα που θέλουν τα λιμάνια σε κρατική ιδιοκτησία, αλλά ταυτόχρονα την παράδοσή τους σε επιχειρηματικούς ομίλους για ανάπτυξη κερδοφόρων δραστηριοτήτων. Υπάρχει και μια μερίδα που αντιδρά επίσης στην ιδιωτικοποίηση των λιμανιών, έχοντας εξασφαλίσει ευνοϊκό καθεστώς δράσης ενόσω τα λιμάνια βρίσκονται υπό κρατικό έλεγχο.
Να σημειώσουμε, ακόμη, πως εκτός από τα λιμάνια προχωρά και η διαδικασία ιδιωτικοποίησης μικρών λιμένων και μαρίνων στις περιοχές Αλίμου, Νέας Επιδαύρου, Υδρας, Πόρου, Χίου και Πύλου.
Μία ακόμη μεγάλη «μπίζνα», που επιχειρεί να ολοκληρώσει η συγκυβέρνηση, αποτελεί η ιδιωτικοποίηση των 39 περιφερειακών αεροδρομίων. Στον εν εξελίξει διαγωνισμό συμμετέχουν εφτά εταιρικά σχήματα: «Aeroports De La Cote d' Azur» (Γαλλία), «Zurich Airport» (Ελβετία) - «J&P Avax» (Ελλάδα), Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών, «Fraport» (Γερμανία) - όμιλος «Κοπελούζος», «Vinci» (Γαλλία) - «Ελλάκτωρ», «Corporacion America» (Αργεντινή) - «Μέτκα» του ομίλου «Μυτιληναίος» και «Advent» (ΗΠΑ).
Τα αεροδρόμια έχουν «μοιραστεί» σε δύο ομάδες: Στην πρώτη ομάδα εντάσσονται αυτά σε Θεσσαλονίκη, Κέρκυρα, Ζάκυνθο, Κεφαλονιά, Ακτιο, Καβάλα και Χανιά, με δυνατότητα να συμπεριληφθούν επιπλέον τρία από τα αεροδρόμια της Αλεξανδρούπολης, της Καλαμάτας, της Νέας Αγχιάλου και του Αραξου. Στη δεύτερη ομάδα εντάσσονται τα αεροδρόμια Ρόδου, Κω, Σαντορίνης, Μυκόνου, Μυτιλήνης, Σκιάθου και Σάμου, στα οποία μπορούν να προστεθούν μέχρι τρία από τα αεροδρόμια Χίου, Καρπάθου, Νέας Αγχιάλου και Λήμνου.
Ολα τα παραπάνω εξυπηρετούν ετησίως κάτι λιγότερο από το 50% της συνολικής εναέριας επιβατικής κίνησης στη χώρα και με δεδομένες τις προβλέψεις για αύξηση του τουριστικού ρεύματος τα επόμενα χρόνια αποτελούν «χρυσή» επενδυτική ευκαιρία για ντόπιους και ξένους μονοπωλιακούς ομίλους του χώρου. Επιπλέον, σε ένα μεγάλο τμήμα από αυτά τα αεροδρόμια βρίσκονται σε εξέλιξη εργασίες εκσυγχρονισμού τους με κοινοτικά και κρατικά κεφάλαια εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, γεγονός που τα καθιστά ακόμη πιο «ελκυστικά» για τους υποψήφιους επενδυτές, λαμβάνοντας υπόψη ότι το σχέδιο ιδιωτικοποίησης προβλέπει μακροχρόνιες συμβάσεις παραχώρησης άνω των 35 ετών.

Νερό, υδρογονάνθρακες και άλλα...

Στη δεύτερη φάση έχουν περάσει οι διαγωνισμοί για την ΤΡΑΙΝΟΣΕ και τη «ROSCO» (δηλαδή την Εταιρεία Συντήρησης Σιδηροδρομικού Τροχαίου Υλικού). Για τη μεν πρώτη έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον η κοινοπραξία των ρωσικών σιδηροδρόμων «RZD» με τη «ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ», η «SNCF» - θυγατρική των γαλλικών σιδηροδρόμων - και η ιδιωτική ρουμάνικη σιδηροδρομική εταιρεία «GFR». Αντίστοιχα, για τη ROSCO έχουν εγκριθεί τρία επενδυτικά σχήματα , η κοινοπραξία μεταξύ της RZD και της «ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ», η «SIEMENS» και η κοινοπραξία μεταξύ της γαλλικής «Alstom» και της ελληνικής «DAMCO Energy».
Η διαδικασία ιδιωτικοποίησης των υδάτινων αποθεμάτων της χώρας, μέσω της πώλησης του 61% της ΕΥΔΑΠ και του 74% της ΕΥΑΘ, φαίνεται να «παγώνει» προς το παρόν, μετά την πρόσφατη απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) για την ΕΥΔΑΠ, σύμφωνα με την οποία η διαδικασία κρίθηκε αντισυνταγματική. Ωστόσο, είναι δεδομένη η απόφαση της κυβέρνησης και η βούληση των μονοπωλίων για να παραδοθεί στον απευθείας έλεγχό τους και αυτός ο ανεκτίμητος φυσικός πόρος. Ωσπου να δούμε ποιο νομικό τέχνασμα θα εφευρεθεί για να παρακαμφθεί η απόφαση του ΣτΕ, να υπενθυμίσουμε ότι ενδιαφέρον για την απόκτηση του πλειοψηφικού πακέτου της ΕΥΑΘ έχουν εκδηλώσει οι κοινοπραξίες της γαλλικής «SUEZ EnvironmentS»/«ΑΚΤΩΡ», καθώς και η κοινοπραξία «MEKOROT Development»/«Γ. Αποστολόπουλος Α.E.»/«MIYA Water Projects Netherlands»/«ΤΕΡΝΑ Ενεργειακή».
Τέλος, το επόμενο διάστημα αναμένεται να προχωρήσει η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΠΑ, της ΔΕΗ, των ΕΛΤΑ, των ΕΛΠΕ, της ΕΥΔΑΠ, σημαντικών ακινήτων όπως των ξενοδοχείων «ΞΕΝΙΑ» σε Σκιάθο, Ανδρο, Τσαγκαράδα, στην Ασπροβάλτα Χαλκιδικής, στην Αγία Τριάδα Θεσσαλονίκης, τη Νέα Ηρακλείτσα Καβάλας, την Αφάντου Ρόδου, ακόμη και ιαματικών πηγών, αρχής γενομένης με τις τρεις στο Νομό Φθιώτιδας που διαθέτουν ήδη εγκαταστάσεις σε Υπάτη, Καμένα Βούρλα και Κονιαβίτη/Καμένα Βούρλα.

Πάλη για να γίνει ο πλούτος πραγματικά λαϊκή περιουσία

Οπως φαίνεται από την παραπάνω καταγραφή του εκτελούμενου προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων, η συγκυβέρνηση είναι αποφασισμένη να μην αφήσει «πέτρα πάνω στην πέτρα» απούλητη από άκρη σε άκρη σ' ολόκληρη τη χώρα, ενώ θα πρέπει κανείς να υπολογίσει ανάμεσα στους τομείς οικονομίας κρατικής ιδιοκτησίας που παραδίνονται σε ντόπια και ξένα μονοπώλια και τους πολύτιμους υδρογονάνθρακες και τον ορυκτό πλούτο, τα δίκτυα μεταφοράς Ενέργειας, το φάσμα ραδιοσυχνοτήτων, τους μεγάλους αυτοκινητοδρόμους.
Είναι γεγονός ότι οι μεγάλοι μονοπωλιακοί όμιλοι θα έχουν μεγάλα κέρδη εντάσσοντας στην ιδιοκτησία τους όλους αυτούς τους τομείς της οικονομίας. Επομένως, αυτή η πολιτική δεν είναι σε όφελος του λαού και πρέπει να την αντιπαλέψει. Εχοντας όμως καθαρό πως μόνο όταν γίνουν κοινωνική ιδιοκτησία μπορούν να ικανοποιήσουν τις λαϊκές ανάγκες, με κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο, που σημαίνει ότι η εργατική τάξη με τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα σε συμμαχία πρέπει να παλέψουν για την εργατική - λαϊκή εξουσία.