Ακροδεξιό δίκτυο στη γερμανική αστυνομία αποκαλύπτεται τυχαία

Κατιούσα

Μετά τις αποκαλύψεις για τρομοκρατικό ακροδεξιό δίκτυο στο γερμανικό στρατό, μια νέα υπόθεση έρχεται να καταδείξει τις σημαντικές σχέσεις ακροδεξιών και ρατσιστικών οργανώσεων με τις δυνάμεις καταστολής. Αυτή τη φορά το κρούσμα έρχεται από τη Φρανκφούρτη, όπου η εισαγγελία διεξάγει έρευνα κατά αστυνομικό, που σε ομαδικό τσατ στο ίντερνετ φέρονται να αντάλλασσαν ρατσιστικό και ακροδεξιό υλικό, σε μορφή κειμένων, βίντεο και εικόνων. Ενδιαφέρον παρουσιάζει επίσης το γεγονός πως από υπολογιστή της αστυνομικής διεύθυνσης Φρανκφούρτης ανακλήθηκαν στοιχεία για τη δικηγόρο Σέντα Μπασάι – Γιλντίζ, από της συνηγόρους πολιτικής αγωγής στη δίκη της νεοναζιστικής δολοφονικής οργάνωσης NSU. Η Γιλντίζ τον περασμένο Αύγουστο είχε δεχτεί απειλητικό γράμμα με προσβολές κατά μετανάστων.
Τουλάχιστον ένας από τους πέντε αστυνομικούς που εμπλέκονται, ήταν ήδη γνωστός για τις επαφές του με ακροδεξιές ομάδες, η σύλληψη ωστόσο έγινε τυχαία, στη διάρκεια έρευνας της υπηρεσίας κρατικής προστασίας κατά ακροδεξιών, που συμπτωματικά έπεσαν πάνω σε συναδέλφους τους. Μετά από αυτό έγινε έρευνα στο χώρο εργασίας των υπόπτων, ενώ κατασχέθηκαν κινητά και σκληροί δίσκοι.
«Πολύ σοβαρή ιστορία» χαρακτήρισε την υπόθεση ο χριστιανοδημοκράτης πρωθυπουργός του κρατιδίου της Έσσης, ενώ το συνδικαλιστικό όργανο της αστυνομίας, αξιωματικοί της οποίας και στο παρελθόν έχουν εμπλακεί ακροδεξιά δίκτυα ζήτησε «αδιαπραγμάτευτη απομάκρυνση» των κατηγορουμένων από την υπηρεσία, ζητώντας σκληρές τιμωρίες σε περίπτωση που βρεθούν ένοχοι: «Όποιος έχει ακροδεξιές σκέψεις, προπαγανδίζει το μίσος για τους ξένους, απειλεί με απωθητική βία και χρησιμοποιεί αστυνομικά μέσα για τις πράξεις του, δεν έχει δουλειά στην αστυνομία μας, που πατάει γερά στο έδαφος του συντάγματος».
Με πληροφορίες από zeit.de

Διαδηλώσεις με το… τετραγωνικό θέλει ο Κώστας Μπακογιάννης

Κατιούσα

Πιο ελπιδοφόρος από ποτέ ο υποψήφιος της ΝΔ για το δήμο Αθηναίων, Κώστας Μπακογιάννης, μετά την ξενάγηση στον Άγιο Παντελεήμονα συνοδεία γνωστών χρυσαύγουλων της γειτονιάς, ρίχνει νέες, φρέσκιες προτάσεις στο τραπέζι, για περιορισμό των τρισκατάρατων διαδηλώσεων στο κέντρο της πόλης.
Το φρέσκιες είναι βέβαια σχήμα λόγο από κάθε άποψη, όχι μόνο ιδεολογική, αλλά και κσε ό,τι αφορά την πρωτοτυπία της. Ουσιαστικά ο Μπακογιάννης επαναφέρει μια παλιότερη πρόταση του Καμίνη για περιορισμό των διαδηλώσεων σε μία λωρίδα, άδεια για την πραγματοποίησή τους από το δήμο (ο Καμίνης ήθελε και έγγραφη ενημέρωση της αστυνομίας τουλάχιστον μια μέρα πριν) και την ευθύνη στο φορέα της για «ειρηνική διεξαγωγή της». Η «συμβολή» του νέου πουλέν της ΝΔ είναι στα σημεία, στην κατεύθυνση της παραπέρα αντιδραστικοποίησης αυτού του πλαισίου, που τελικώς ποτέ δεν υλοποιήθηκε. Έτσι, ο υποψήφιος δήμαρχος ζητά οι διοργανωτές να έχουν «την πλήρη ευθύνη για τις ζημιές που θα προκληθούν», ενώ προτείνει να ισχύσει η αρχή της αναλογικότητας, δηλαδή ανάλογα με το πλήθος να κλείνει ένα πεζοδρόμιο, μια λωρίδα ή όλος ό δρόμος. Αριθμητική νόρμα δεν πρότεινε ακόμα ο Μπακογιάννης, θα μπορούσε όμως να ζητήσει τη βοήθεια των ειδικών στην καταμέτρηση κεφαλών ανά τετραγωνικό των Ελληνικών Hoaxes, που εφάρμοσαν με μεγάλη επιτυχία την παγκόσμια πατέντα τους στα μακεδονομαχικά συλλαλητήρια στις αρχές της χρονιάς.
Το μόνο βέβαιο είναι πως οι εργαζόμενοι και το λαϊκό κίνημα συνολικά θα ρίξει στα βράχια και αυτή την απόπειρα περιορισμού ενός από τα θεμελιωδέστερα δικαιώματά του. Το κέντρο και τη χριστουγεννιάτικη αγορά – για την οποία οδύρεται στο σχετικό βιντεάκι ο υποψήφιος – δεν τη νεκρώνουν οι διεκδικήσεις του λαού, αλλά η φτώχεια που επιφέρουν οι πολιτικές που τόσο ο Σύριζα, όσο και το κόμμα του Μπακογιάννη υπηρέτησαν, υπηρετούν και συνεχίσουν να υπηρετούν απαρέγκλιτα, πολλώ δε μάλλον αν επαληθευτούν κάποια στιγμή στο μέλλον ακόμα και συγκυβερνητικά σενάρια με πρωταγωνιστή τον “μετριοπαθή” απερχόμενο περιφερειάρχη Στερεάς Ελλάδας.

Κίτρινα Γιλέκα: Ο απολογισμός της πέμπτης εβδομάδας

Κατιούσα

Στις 10 Δεκεμβρίου 2018, ο Μακρόν απευθύνεται στον γαλλικό λαό σε μια τηλεοπτική ομιλία στην οποία ανακοίνωσε διάφορα μέτρα για να τερματίσει τη σύγκρουση . Πολλοί διαδηλωτές δεν πείθονται και συνεχίζουν τα μπλόκα σε διαφορες περιοχές στην Γαλλία. Η στήριξη του κινήματος μειώνεται πάντως σε ορισμένα σημεία.
5η δράση των κίτρινων γιλέκων: στις 15 Δεκεμβρίου 2018
Το Σάββατο 15 Δεκεμβρίου 2018, είδαμε ακόμα μια φορά έναν υπερβολικό αριθμό αστυνομικών δυνάμεων μαζί με τα σώματα των εφίππων, τα βαρέα τεθωρακισμένα οχήματα και τις «Αύρες», που αναπτύχθηκαν στο Παρισι στα τέσσερα κυρία σημεία των συγκεντρώσεων- Ηλύσια Πεδία, πλατεία Όπερα, πλατεία Ρεπουμπλίκ, Βαστίλλη- οι δυνάμεις της αστυνομίας που αναπτύχθηκαν, ήταν δυσανάλογες σε σχέση με τη μειωμένη παρουσία των διαδηλωτών. Για ακόμη μια φορά η κυβέρνηση, το Υπ. Εσωτερικών και η αστυνομία, προσπάθησαν να “μαντρώσουν” όλο αυτό τον κόσμο που παραβρέθηκε στα σημεία των διαδηλώσεων. Όποιος έμπαινε μέσα στο κύκλο περιφρούρησης την αστυνομίας, δεν μπορούσε και να βγει, αν δεν περνούσε από το μοναδικό check-point που είχε κάνει η γαλλική αστυνομία σε κάθε πλατεία. Οι δυνάμεις καταστολής ήταν σε πλήρη σχηματισμό για να χτυπήσουν ανα πασά στιγμή, το οποίο και δεν αποφεύχθηκε ούτε εχθές από ένα σημείο και μετά.
Η εσωτερική και διεθνής κατακραυγή σε σχέση με τις περασμένες διαδηλώσεις, φαίνεται πως έπαιξε τον ρόλο της γι’ αυτό το Σάββατο, όπου παρατηρήσαμε λιγότερες προληπτικές συλλήψεις και ίσως λόγω και της λιγότερης παρουσίας διαδηλωτών, οι δυνάμεις των γαλλικών ΜΑΤ, είχαν εντολή να μην χτυπήσουν στο ψαχνό άμεσα. Η ένταση δεν άργησε ωστόσο να έρθει, έχοντας για ώρες περικυκλωμένους τους διαδηλωτές με ισχυρό αριθμό πεζοπόρων δυνάμεων, τεθωρακισμένα, έφιππους και «Αύρες» σε κάθε κεντρικό σημείο συνάντησης. Τα επεισόδια επεκτάθηκαν και στις γύρο περιοχές αλλά σίγουρα δεν είχαν το ίδιο μέγεθος υλικών ζημιών σε σχέση με το περασμένο Σάββατο.
Σύμφωνα με το Υπουργείο Εσωτερικών, ο αριθμός των διαδηλωτών ήταν μικρότερος από το προηγούμενο Σάββατο, (4.000 στο Παρίσι και 66.000 στη Γαλλία), αν και αυτή η εκτίμηση του Υπ. Εσωτερικού μπορεί να αμφισβητηθεί πολύ εύκολα. Περίπου 69.000 μέλη της αστυνομικής δύναμης των CRS (ΜΑΤ) αναπτύσσονται στα σημεία συνάντησης των κίτρινων γιλέκων ανά πόλη στην Γαλλία, συμπεριλαμβανομένων 8.000 στο Παρίσι, όπου 86 άνθρωποι τέθηκαν υπό κράτηση και 168 συνελήφθησαν. Η κατάσταση ήταν τεταμένη στο Μπορντό, τη Νάντη και την Τουλούζη.
Συνδικάτα:
Παρασκευή 14 Δεκέμβρη, αρκετά κλαδικά συνδικάτα πήραν μέρος στην ήμερα δράσης που είχε κηρύξει κεντρικά η ομοσπονδία της CGT, καλώντας τους συναδελφους τους και όλο τον κόσμο που διαδηλώνει, σε ημέρα απεργίας και όχι απλά δράσης. Μπροστάρηδες σε όλες αυτές τις κινητοποιήσεις, ήταν για παράδειγμα το ΕΚ Μασσαλιας της CGT, το κλαδικό συνδικάτο ενέργειας του Παρισιού της CGT και αρκετά ακόμα άλλα όργανα που χαράζουν την δική τους γραμμή απέναντι στον εργοδοτικό-φιλοκυβερνητικό συνδικαλισμό. Η υπονομευτική γραμμή της κεντρικης γραμματειας της CGT αλλά και πιο συγκεκριμένα του ΓΓ της CGT Μαρτίνεζ, που δεν χάνει ευκαιρία να δίνει τα διαπιστευτήρια του στο γαλλικό ΣΕΒ, προτάσσοντας συνέχεια τον κοινωνικό διάλογο, έπαιξε σημαντικό ρόλο στο να μην έχουμε μια μαζική συγκέντρωση την Παρασκευή το πρωί. Δεν θα μείνουμε όμως μόνο σ’αυτό. Πλην το μαχητικών-ταξικών συνδικάτων που έχουν μια μόνιμη δράση τα τελευταία χρόνια, προάγοντας την ταξική πάλη και την αντεπίθεση που πρεπει να οργανώσουμε απέναντι στις αντιλαϊκές πολιτικές, πολλες άλλες κλαδικές ομοσπονδίες της CGT αλλά και άλλες συνομοσπονδίες υπονομεύουν τον αγώνα για μαζικές ταξικές απεργίες με αντικαπιταλιστικό πρόταγμα και διεκδικήσεις κατά της λιτότητας. Συνομοσπονδίες όπως οι FO, CFDT κυρίως που έχουν αρκετά υψηλό ποσοστό εκλεγμένων αντιπροσώπων στα πρωτοβάθμια συνδικαλιστικά όργανα.

Το ίδιο συνέβη και το Σάββατο, που πλην ελαχίστων που έδωσαν το παρόν για την συνέχιση των διαδηλώσεων και μέσα από τα συνδικαλιστικά όργανα, δεν υπήρξε μαζικότητα αφού δε στηρίχθηκε αναλόγως η εντατικοποίηση των κινητοποιήσεων. Τα φύλλα συκής, των κεντρικών διευθύνσεων των συνομοσπονδιών, πέφτουν ένα-ένα. Η βάση πιέζει… Το σίγουρο είναι πως θα δούμε αρκετές πρωτοβουλίες και από αυτήν την πλευρά, αντιδρώντας απέναντι σε συμβιβαστικές γραμμές και στην ενσωμάτωση της αγανάκτησης που ανεβαίνει.
Πολιτικά κόμματα:
Εδώ έχουμε μια πολύ θολή κατάσταση από τα κόμματα κυρίως της γαλλικής αριστεράς. Μεγάλη αντιφατική στιγμή ήταν αυτή του Μελανσόν μεσοβδόμαδα, να χειροκροτεί τον πρωθυπουργό Φιλίπ κατά την διάρκεια της τοποθέτησης του, που γινόταν για την διαδικασία της πρότασης μομφής προς την κυβέρνηση του και που είχε κατατεθεί από το ίδιο το κόμμα του Μελανσόν και σε συνεργασία με το γαλλικό ΚΚ και το σοσιαλιστικό κόμμα. Ο Φιλίπ έκανε επίκληση στον σεβασμό στην δημοκρατία και ότι ειναι υπόλογοι στις αποφάσεις της εθνοσυνέλευσης. Διακρίνεται πως ο Μελανσόν έχει μια χαρακτηριστική τακτική παρόμοια του Τσίπρα, που δηλώνει από την μια ότι θέλει την διάλυση της εθνοσυνέλευσης στον κόσμο και από την άλλη διακηρύσσει το σεβασμό του στο αστικοδημοκρατικό κοινοβούλιο και τους θεσμούς του, όταν βρίσκεται στο επίσημο έδρανο. Έτσι δίνει χαρακτηριστικά και αυτός τα διαπιστευτήρια του προς το γαλλικό κεφάλαιο. Για το σοσιαλιστικό κόμμα δεν χρειάζεται να κάνουμε ιδιαίτερη μνεία, τα έχουμε ξαναπεί για τον ρόλο του ως κυβέρνηση αλλά και πως αντιστρατεύεται την εργατική τάξη και μέσα από την συνδικαλιστική του ομοσπονδία, την CFDT.
Για το γαλλικό ΚΚ, είναι τραγικό πως έχει καταντήσει να ειναι ο κομπάρσος στο πολιτικό σκηνικό της Γαλλίας, ως πολιτικός φορέας που έχει γίνει ουρά του Μελανσόν για τους τακτικισμους του και τους διάφορους λαϊκισμούς του. Κατά τα λοιπά, τα κόμματα της γαλλικης αριστεράς, επίσης το Σάββατο έδωσαν το παρόν στο Σταθμό των τρένων Σαν-Λαζάρ και οργάνωσαν διαδήλωση στήριξης στα κίτρινα γιλέκα, μαζί και με άλλα οπορτουνιστικά γκρουπουσκουλα της γαλλικής αριστεράς.
Όσον αφορά το κόμματα στους υπόλοιπους χώρους, φυσικά η δεξιά του Βωκέ και η ακροδεξιά της Λεπέν θέλει τα κίτρινα γιλέκα να διαδηλώνουν, αλλά μόνο μέχρι το σημείο όπου αμφισβητούν την γαλλική κυβέρνηση. Έχουν αλλάξει διαφορες θέσεις τον τελευταίο καιρό, αλλά αυτό που ειναι σίγουρο, είναι πως δε θέλουν την άνοδο του κινήματος σε πιο ταξικές διεκδικήσεις. Γι’ αυτό και συνοπτικά έλεγαν: «ωραία, πήρατε αυτό που θέλατε με τις παροχές του Μακρόν. Τωρα γυρίστε στα σπίτια σας».
Όσο για το κυβερνών κόμμα, αρκετά μέλη του όπως και κυβερνητικά στελέχη είχαν το θράσος να καλούν τον κόσμο να μην συμμετάσχει στις διαδηλώσεις του Σαββάτου, με τον υποκριτικό σεβασμό που ήθελαν να δείξουν προς τους νεκρούς του Στρασβουργου. Επίσης καλούσαν επιτακτικά να σταματήσει αυτή η τρέλα με τα κίτρινα γιλέκα γιατί ματώνει την οικονομία της χώρας και ότι πήραν αυτά που ήθελαν από τον Μακρόν με τις παροχές του.
Σίγουρο ειναι πως ακόμα και με την σχετική χαμηλή συμμετοχή στο Παρισι αυτό το Σάββατο στις διαδηλώσεις, οι υπόλοιπες περιοχές συνεχίζουν στον ίδιο ρυθμό. Εξ’ άλλου το είχαμε αναφέρει πως τα μεταρρυθμιστικά μέτρα του Μακρόν αγγίζουν τα χαμηλά και μικρομεσαία στρώματα της γαλλικης κοινωνίας που βρίσκονται κυρίως σε γεωγραφικά όρια όπως περιαστικά κέντρα γύρω από το Παρισι, άλλα αστικά κέντρα οπως Μασσαλια, Λυών, Μπορντώ, Τουλουζη. Μικρές και μικρομεσαίες επαρχιακές πόλεις που πλήττονται από ανεργία, υψηλές φορολογικές υποχρεώσεις και χαμηλή αγοραστική δύναμη και επίσης αγρότες της επαρχίας που βλέπουν οι σοδειές τους να μην πουλιούνται ουτε καν κοντα στην τιμή των εξόδων της παραγωγής τους. Οι Γάλλοι είναι σίγουρο πως θα συνεχίσουν τις κινητοποιήσεις παρόλες τις παροχές του Μακρόν, που φαίνεται ακόμα κ την τελευταία στιγμή αστείο ή ακόμα κ ειρωνικό να κοροϊδεύει τόσους πολλούς εργαζόμενους που αγγίζουν μονο το βασικό. Να τους τάζει άνεση αύξηση από τον Γενάρη του ‘19 στο διάγγελμα του και να περνάει στο κυβερνητικό καλεντάρι για τον Ιούνη του ‘19. Ας βγάλει ο γαλλικός λαός τα συμπεράσματα του για την παροχολογία των κυβερνώντων.

Οι άνεργοι δεν είναι ζώα, δεν είναι αριθμοί…

Σφυροδρέπανος

Σε μια βιντεοταινία του Δαλιανίδη, ο καψούρης Ψάλτης εξηγεί απ’το μικρόφωνο του πειρατικού σταθμού τις διαφορές που έχει ο άνθρωπος απ’τα ζώα: «Διότι ο άνθρωπος εργάζεται κι ασφαλίζεται στο ΙΚΑ…Κανένα ζώο δε θα ασφαλιζόταν στο ΙΚΑ…» Πόσο μάλλον να περιμένει στην ουρά του ΟΑΕΔ, όπου στοιβάζονται οι άνεργοι σα ζώα.
Γιατί η εργασία είναι το κλειδί για τον εξανθρωπισμό του πιθήκου και την εμφάνιση του είδους μας. Κι είναι στον πυρήνα των κοινωνικών μας σχέσεων, που είναι η ουσία του ανθρώπου, όπως σημείωνε ο Μαρξ στα χειρόγραφά του. Ποια είναι όμως η ουσία κάποιου που δεν έχει δουλειά; Και δεν μπορεί να ασκήσει το βασικό του δικαίωμα;
Αν το κέντρο της Αθήνας είναι χωνευτήρι πολιτισμών, τότε ο ΟΑΕΔ της Ομόνοιας πρέπει να είναι ο εμετός της. Άνεργοι που παίρνουν αριθμό προτεραιότητας – ουδέποτε άμεσης, ούτε καν έμμεσης – και περιμένουν όλη μέρα στην ουρά, όπου έχουν αρκετό χρόνο να φιλοσοφήσουν αν έχουν οι ίδιοι ουρά κι αν είναι ζώα. Στοιβάζονται, περιμένουν να εξυπηρετηθούν – έτσι κι αλλιώς αργόσχολοι δεν είναι; Γιατί να μη βαρέσουν ένα εξάωρο αναμονή σα μεροκάματο; Τι καλύτερο είχαν να κάνουν; Γιατί να κοπροσκυλιάζουν (ζώα δεν είναι;) στις καφετέριες, αφού μπορούν να περάσουν δημιουργικά την ώρα τους στον ΟΑΕΔ.
Κι αν δεν τους αρέσει, μπορεί να γίνει και καλύτερο. Να κλείσεις ραντεβού με ένα σύμβουλο εργασίας, να πρέπει να αποδείξεις ότι ενδιαφέρεσαι εμπράκτως να βρεις μια δουλειά, αλλιώς χάνεις την κάρτα σου. Η ανεργία είναι βλέπεις μια ιδιότητα που απαιτεί προσόντα για να την πάρεις, δε γίνεται να την έχει ο κάθε τυχαίος.
Υπάρχουν εξάλλου διαβαθμίσεις και πολλές κατηγορίες ανέργων – και μόνο μια μικρή «προνομιούχος» μειοψηφία μπορεί να πάρει το επίδομα για κάποιο διάστημα, που είναι 360 ευρώ το μήνα, σαν τρεις κι εξήντα, χωρίς την υποδιαστολή όμως. Και κάθε επάγγελμα έχει τις δικές του προϋποθέσεις κι εκεί στο σχετικό πίνακα είναι που μαθαίνεις πως υπάρχουν ομυριδορήκτες.
Κάθε ταξική κοινωνία πρέπει να προστατεύει την ελίτ των αρίστων της, να έχει το δικό της Καιάδα για τους απροσάρμοστους, για όσους δεν είναι αρκετά ικανοί ή είναι υπερπροσοντούχοι για άλλες θέσεις και δε χωράνε πουθενά. Το σύστημα τους βλέπει αφηρημένα ως μόρια, αριθμούς, πτυχία, γλώσσες, προϋπηρεσία και τυπικά προσόντα, χωρίς κλίσεις κι ενδιαφέροντα. Ουσιαστικά πλαστογραφεί την προσωπικότητα και την αξία τους, καθώς τους ζωγραφίζει παύλα τελεία, με μετρήσιμα μεγέθη που είναι συγκρίσιμα και ανταγωνίζονται στην αγορά. Αλλά γι’αυτή την πλαστογραφία προσόντων γι’αυτό το έγκλημα διαρκείας, κανείς δε φταίει και δεν καλείται να λογοδοτήσει.
Κι υποτίθεται πως είναι συνταγματική υποχρέωση της πολιτείας να φροντίζει για το δικαίωμα στην εργασία, για να έχουν όλοι δουλειά. Δουλειά κι όχι δουλεία που ντρέπεται να βάλει σωστά τον τόνο. Όλοι κι όχι απλά να παίρνεις μια θέσει και να την κόβεις σε δύο κα τρία κομμάτια, για να μοιράζεται η ανεργία και να πέφτουν τεχνητά τα ποσοστά της.
Ούτε ένας χαφιές δουλειά να μη βρίσκει λέει ο στίχος του τραγουδιού, ενώ τώρα μέχρι και χαφιές πρέπει να γίνεσαι για να βρεις δουλειά – εκτιμάται ως προσόν. Ούτε ένας να μην είναι χωρίς δουλειά. Αυτή θα ήταν μια ευχή για μια όμορφη χώρα. Και δεν είναι απλώς μια προφητεία, αλλά ιστορική πείρα απ’τις επαναστάσεις του περασμένου αιώνα. Και παράδειγμα προς μίμηση για να ανθρωπέψει ο άνθρωπος και να ξεφύγει απ’τη ζωώδη κατάσταση.

Χιλιάδες Ούγγροι στο δρόμο ενάντια στο “Νόμο – σκλαβιά”

Κατιούσα

Πάνω από 10.000 (15000 σύμφωνα με άλλες εκτιμήσεις) βρέθηκαν στους δρόμους της Βουδαπέστης χθες Κυριακή κατά του νέου αντεργατικού νομοσχεδίου της ακροδεξιάς κυβέρνησης Όρμπαν. Σύμφωνα με τον «νόμο – σκλαβιά», που εγκρίθηκε την περασμένη Πέμπτη, οι εργοδότες δικαιούνται να απαιτήσουν πάνω από 400 ώρες υπερωριών κατ’έτος. Επιπλέον, οι υπερωρίες αυτές παραμένουν πρακτικά απλήρωτες, καθώς ο εργοδότης δικαιούται να τις εξοφλήσει μέχρι και τρία χρόνια αργότερα.
«Η δυσαρέσκεια αυξάνεται», λέει ο Άντι, φοιτητής που συμμετείχε στη διαδήλωση, «Πέρασαν δυο νόμους αυτή τη βδομάδα που δεν εξυπηρετούν το λαό της Ουγγαρίας». “Δεν διαπραγματεύονται με κανέναν, κάνουν ό,τι θέλουν. Τα κλέβουν όλα. Είναι απαράδεκτο, Δεν μπορεί να συνεχιστεί”. Από την πλευρά του, ο Ταμάς Σζέκελι, αντιπρόεδρος της Ένωσης Ουγγρικών Συνδικάτων δήλωσε «Πρέπει να υψώσουμε τη φωνή μας και να απαντήσουμε».
Οι διαδηλωτές, φωνάζοντας “Χάσου Όρμπαν”, κατευθύνθηκαν στα κεντρικά της δημόσιας τηλεόρασης για να αναγνώσουν ψήφισμα διαμαρτυρίας, όπου όμως παρεμποδίστηκαν από δυνάμεις ασφαλείας να εισέλθουν. Ακολούθησαν μικρής έκτασης συγκρούσεις με την αστυνομία, που έκανε χρήση δακρυγόνων.
Με συνωμοσιολογία επέλεξε να προσπεράσει τις λαϊκές αντιδράσεις ο πρωθυπουργός, κάνοντας λόγο για δάκτυλο του Σόρος πίσω από τις διαδηλώσεις: «Είναι ολοένα και πιο σαφές ότι εγκληματίες συμμετείχαν στις ταραχές που οργάνωσε το δίκτυο Σόρος».

Ανάπτυξη με υποσιτισμό

 

Οι γιορτές πλησιάζουν και πολλοί συνηθίζουν να πηγαίνουν κάποιο ταξίδι αυτές τις ημέρες. Σκέφτομαι, λοιπόν, να κάνουμε κι εμείς το ίδιο. Μάλιστα, διάλεξα ως τόπο προορισμού μας μια χώρα που μάλλον δεν πρόκειται να επισκεφθείτε ποτέ. Έχει λίγο μικρότερη έκταση από την Ελλάδα και λίγο μεγαλύτερο πληθυσμό αλλά προηγείται αισθητά της δικής μας χώρας σε κάτι βασικό: βρίσκεται υπό την εποπτεία τού Δ.Ν.Τ. από το 1984. Κυρίες, δεσποινίδες και κύριοι, καλώς ήρθατε στην Γουατεμάλα!

Σίγουρα θα εκπλαγείτε αν μάθετε ότι η σχεδόν άγνωστη αυτή χώρα τής Κεντρικής Αμερικής έχει μια από τις πιο στιβαρές οικονομίες του πλανήτη. Ακόμη και στα χρόνια τής τελευταίας κρίσης, η ανάπτυξή της δεν έπεσε κάτω από το 2%, με τον μέσο όρο να κινείται περί το 4% ενώ πριν ξεσπάσει η κρίση είχε χτυπήσει και 6%. Ο Κάρλος Αμαδόρ, προέδρος των επιχειρηματιών και των βιομηχάνων τής Γουατεμάλας, καμαρώνει καθώς αναφέρει τα παραπάνω νούμερα. Άλλωστε, αυτά τα νούμερα είναι που έχουν κάνει την Γουατεμάλα την χώρα με τα περισσότερα ιδιωτικά ελικόπτερα σ' όλο τον κόσμο.

Ο Ντουάιτ Αϊζενχάουερ (αριστερά) με τον υπουργό εξωτερικών Τζον Φόστερ Ντάλλες,
εμπνευστή και ενορχηστρωτή του πραξικοπήματος στην Γουατεμάλα το 1954.

Πράγματι, οι δείκτες ευημερούν στην χώρα. Εκτός από την σταθερή ανάπτυξη, ο πληθωρισμός βρίσκεται σε εξαιρετικά χαμηλά επίπεδα, η ισοτιμία τού κετσάλ παραμένει αξιοθαύμαστα σταθερή και η επίσημη ανεργία βρίσκεται κάτω από το 3%. Το Δ.Ν.Τ. είναι απολύτως ικανοποιημένο. Ο Φραντσίσκο Ντελγάδο, εκπρόσωπος του Ταμείου στην χώρα, στάζει μέλι: "Θα λέγαμε ότι η Γουατεμάλα έχει κάνει ρεκόρ ως προς την εκπλήρωση των υποχρεώσεών της προς το Δ.Ν.Τ., παρουσιάζει ένα ιστορικό συμμόρφωσης πολύ ικανοποιητικό, έχει επιδείξει μια αξιέπαινη φορολογική πολιτική, έχει επιτύχει σε όλα τα επίπεδα με τον πιο ικανοποιητικό τρόπο".

Δυστυχώς, υπάρχουν και αριθμοί οι οποίοι δεν δείχνουν ευημερία. Κάθε άλλο μάλιστα. Ο οικονομικός αναλυτής Χόρχε Σάντος, συντονιστής τού Κέντρου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, αποκαλύπτει αυτά που κρύβονται πίσω από την βιτρίνα: "Από τα 14 εκατομμύρια κατοίκων, περισσότεροι από 7 εκατομμύρια ζουν σε συνθήκες φτώχειας. Μιλάμε γι' αυτές τις μεγάλες αντιφάσεις που, παρά την μεγάλη παραγωγή εσόδων και πλούτου, παρ' όλο που η χώρα είναι παραγωγός τροφίμων, παρ' όλο που υπάρχει μεγάλη βιοποικιλότητα, το 49% των παιδών μας κάτω των 5 ετών υφίσταται χρόνιο υποσιτισμό".

Η Γουατεμάλα διαθέτει εξαιρετικά εδάφη, κατάλληλα για σχεδόν πάσης φύσεως καλλιέργειες. Υπολογίζεται ότι, με ορθολογική διαχείριση, η χώρα θα μπορούσε να καλύπτει τις διατροφικές ανάγκες ολόκληρης της Κεντρικής Αμερικής. Και όμως, τα μισά τρόφιμα είναι εισαγόμενα και, συνεπώς, πανάκριβα για τους περισσότερους κατοίκους. Και πώς θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, εφ' όσον το 97% της καλλιεργήσιμης γης ελέγχεται από μια ντουζίνα οικογένειες; Στα πιο εύφορα εδάφη δεν καλλιεργούνται πλέον τρόφιμα. Καλλιεργούνται μπανάνες, καφές, καουτσούκ ζαχαροκάλαμα και φυτά για βιοκαύσιμα, σε τεράστιες φυτείες που ανήκουν σε εταιρείες. "Σήμερα στην Γουατεμάλα, τα παραγωγικά εδάφη του Πολοτσίκ χρησιμοποιούνται για τον αφρικανικό φοίνικα. Και ο αφρικανικός φοίνικας είναι για να παράγει λάδι, που τελικά θα καταλήξει στο ντεπόζιτο των αυτοκινήτων και όχι στην κοιλιά των φτωχών". Κάπως έτσι, η Γουατεμάλα είναι 3η χώρα στον κόσμο σε εξαγωγές καφέ, 4η σε εξαγωγές ζάχαρης, 12η σε παραγωγή μπανάνας αλλά και 4η σε ποσοστό παιδικής ασιτίας.

Τι λέει για όλα αυτά ο επιχειρηματίας Κάρλος Ζουνίγα Φουμαγάλι; Μα ό,τι ακριβώς θα έλεγε και ο Μίλτον Φρήντμαν: "Πιστεύω προσωπικά ότι η Γουατεμάλα θα έπρεπε να εισάγει όλο το καλαμπόκι της. Γιατί; Γιατί παράγεται πολύ πιο φτηνά στο εξωτερικό. Και ο κόσμος που καλλιεργεί καλαμπόκι για να επιβιώσει, θα έπρεπε να το μετατρέψει σε άλλες καλλέργειες, που μπορεί να είναι για εξαγωγές, για να τους δημιουργεί πλούτο". Απέναντί του, ο αγρότης Ντανιέλ Πασκουάλ βάζει το δάχτυλο στον τύπο των ήλων: "Η παραγωγή που υπάρχει είναι για την Αγορά, όχι για τον κόσμο. Δηλαδή, εδώ καλλιεργείται αυτό που επιθυμεί η Αγορά της Ευρώπης, των ΗΠΑ και της Ασίας, δεν καλλιεργείται αυτό που ο κόσμος χρειάζεται να φάει".

Ο Τζον Κέννεντυ με τον μικρότερο αδελφό Ντάλλες, τον Άλλεν Ουέλς, διευθυντή τής CIA και πρώην μέλος
τού Δ.Σ. της United Fruits. Για χατήρι της, ο μεγάλος αδελφός έστησε το πραξικόπημα στην Γουατεμάλα.

Αν και φοβάμαι ότι δεν διασκεδάσατε σήμερα, δεν μετανιώνω για το ταξίδι μας. Συμπληρώσαμε, κατά κάποιον τρόπο, τα ελάχιστα που είχαμε πει για την Γουατεμάλα τότε που κάναμε την "Ανατομία του νεοφιλελευθερισμού" (9. Το πρελούδιο). Κι αν αντέχετε τις προκλήσεις, σας καλώ να ξοδέψετε μια ώρα από την ζωή σας για να απολαύσετε το ντοκυμανταίρ τού Γιώργου Αυγερόπουλου "Υπέροχη Μακροοικονομία", από το οποίο άλλωστε προέρχονται όλα όσα διαβάσατε παραπάνω. 

Μεγάλη ζημιά έκαναν στον ΣΚΑΪ με την βόμβα… ους HTTP οι οποίοι ενδέχεται να

       προκαλέσουν τη δημιουργία μικτού περιεχομένου που επηρεάζει την ασφάλεια και την εμπειρία του χρήστη όταν το ιστολόγιο

Αυτοί που τοποθέτησαν την βόμβα έξω από τον ΣΚΑΪ, έκαναν μεγάλη ζημιά στο κανάλι! Η τηλεθέαση του καναλιού έχει «βαρέσει κόκκινα»! Μετά την βομβιστική επίθεση ο ΣΚΑΪ σίγουρα δεν θα λέει τις αντιλαϊκές αθλιότητες που έλεγε πριν! Θα λέει ακόμα μεγαλύτερες και θα έχει κι άλλους συμπαραστάτες σ’ αυτή του τη στάση. Οι «περίεργοι γνωστοί άγνωστοι» που τοποθέτησαν την βόμβα στον ΣΚΑΪ πέτυχαν με ένα σμπάρο πολλά τρυγόνια. Από τη μια η καταστολή και η αστυνομοκρατία που θα αυξηθούν χάριν των δημοκρατικών ελευθεριών και από την άλλη που θα χαρακτηρίζεται και υποκινητής τρομοκρατών όποιος κάνει κριτική στις αηδιαστικές αντιλαϊκές αθλιότητες του ΣΚΑΪ ή άλλων καναλιών. Η έκρηξη της βόμβας στον ΣΚΑΪ είναι σίγουρο πως δεν έπληξε την αστική δημοκρατία, αλλά τα λαϊκά δικαιώματα.

Ασημάκης

Η μητρότητα και τα 2.000 ευρώ!

Οι δηλώσεις του Κ. Μητσοτάκη για παροχή επιδόματος 2.000€ σε κάθε ελληνόπουλο που θα γεννιέται έχουν γίνει αντικείμενο σάτιρας.

 

Η αλήθεια είναι ότι έχουν πλάκα.

Ακόμα πιο μεγάλη πλάκα έχει και η «σύγκρουση» ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ για το συγκεκριμένο θέμα, οι αλληλοκατηγορίες για λαϊκισμό και παροχολογία, ενώ δεν είναι απίθανο να δούμε και «πλειστηριασμό» παροχών 2.000 εσείς, 2.500 εμείς!!!

Ποιος θα δώσει περισσότερα;

Κάπου εκεί σταματάει η πλάκα και αναδεικνύεται η μεγάλη υποκρισία τους στα θέματα της μητρότητας.

Αλήθεια, δεν έχει ακούσει ο Μητσοτάκης για τις απολύσεις γυναικών που εγκυμονούν από τις επιχειρήσεις όπου εργάζονται;

Δεν έχουν ακούσει τίποτα στο ΣΥΡΙΖΑ για το γεγονός ότι οι νέες μητέρες απορρίπτονται από τους εργοδότες όταν ζητάνε δουλειά, αφού το παιδί αντιμετωπίζεται ως εργασιακό κόστος – βάρος;

Όμως ακόμα πιο αποκαλυπτική είναι η κατάσταση στο δημόσιο!!!

Εκεί, όπου η αντεργατική νομοθεσία που αφορά τους αναπληρωτές εκπαιδευτικούς και γενικότερα τους συμβασιούχους «απαγορεύει» στις νέες γυναίκες να γίνουν μητέρες.

Δεν γνωρίζουν ότι οι αναπληρώτριες εκπαιδευτικοί δικαιούνται μόνο 15 μέρες αναρρωτική και αν τις υπερβούν τότε μπαίνει το ερώτημα της απόλυσης;

 

Δεν άκουσαν ότι πέρυσι συναδέλφισσες αναγκαστήκαν να εγκαταλείψουν την εργασία τους για να προστατέψουν την εγκυμοσύνη τους;

Στην ουσία βρίσκονται μπροστά στο δίλημμα:

Να συνεχίσω να εργάζομαι ή να κάνω παιδί

κι ο Μητσοτάκης υπόσχεται διχίλιαρα.

Όμως για όλα αυτά δεν πρόκειται να μιλήσουν ούτε οι μεν ούτε οι δε αφού οι εργασιακές σχέσεις έρχονται πακέτο με τα κονδύλια από την Ε.Ε.

Μεγάλο πρόβλημα το δημογραφικό, αλλά δεν θα θίξουνε και τα ιερά και τα όσια της Ε.Ε.

Η απόκτηση παιδιού από τα νέα ζευγάρια δεν είναι δυνατόν να γίνεται αντικείμενο παροχολογίας και υποσχέσεων.

 

Αυτό που θα πρέπει να διεκδικήσουν τα νέα ζευγάρια είναι από την ώρα της σύλληψης και μέχρι την ενηλικίωση του παιδιού τους να υπάρχει ουσιαστική κρατική αρωγή και όχι να καταργούνται και οι λίγες παροχές που προβλέπονταν.

Στέλος Παλαρμάς

Πηγή rovespieros.gr 

16/12/44 -Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΚΑΙ ΧΕΙΜΩΝΑΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ:

16 Δεκέμβρη 1944 – Αρδένες : η τελευταία αντεπίθεση του Χίτλερ.

Η ΑΠΟΒΑΣΗ

Στις 6 Ιούνη του 1944, επιτέλους πραγματοποιείται η απόβαση στη Νορμανδία. Μετά από καθυστερήσεις, παλινωδίες και διαφωνίες, που καθυστέρησαν την πραγματοποίηση της επιχείρησης … πάνω από τρία ολόκληρα χρόνια, κι αφού οι Σοβιετικοί έχουν γυρίσει τον πόλεμο ανάποδα μετά το Στάλιγκραντ και το Κούρσκ και κόντευαν να μπουν στη Γερμανία, έρχεται η περίφημη «D-day». Η μέρα της απόβασης στη Νορμανδία.
Οι Αμερικανοβρετανοί σύμμαχοι έχουν να αντιμετωπίσουν καμιά 20αριά Γερμανικές μεραρχίες (που δεν ήταν όλες Γερμανικές), την ίδια ώρα που στο ανατολικό μέτωπο διαθέτουν πάνω από … 200 μεραρχίες, μεταξύ των οποίων όλες τις επίλεκτες και πιο αξιόμαχες. 

Η απόβαση στη Νορμανδία συνοδεύεται (με συνεννόηση βέβαια δυτικών και σοβιετικών δυνάμεων) από την γιγαντιαία επιχείρηση «Bagration» που εξαπέλυσε την ίδια χρονική στιγμή με την απόβασή της Νορμανδίας, ο Σοβιετικός στρατός για την απελευθέρωση της Λευκορωσίας. 

Οι Γερμανοί αναγκάζονται να αποσύρουν δυνάμεις από τα μέτωπα της Γαλλίας και της Ιταλίας για να ενισχύσουν την άμυνά τους στο ανατολικό μέτωπο. Ο γνωστός Αμερικάνος διπλωμάτης Τσ. Μπόλεν στο βιβλίο του «η μεταβολή της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ», γράφει : 

«Τα σοβιέτ εκπλήρωσαν τίμια τις υποχρεώσεις τους με βάση τα συμφωνημένα και άρχισαν την επίθεση τη στιγμή που έπρεπε, δίνοντάς πραγματική βοήθεια στους συμμάχους».
Στα μέσα Αυγούστου οι σύμμαχοι πραγματοποιούν απόβαση και στη νότια Γαλλία. Οι σύμμαχοι προχωρούν προς τη Γερμανία κι από τα τρία μέτωπα : Ανατολικό (από τη Βαλτική μέχρι τη Μαύρη θάλασσα), Νορμανδία και Νότια Γαλλία. Στην Ιταλία είναι καθηλωμένοι. Και στο δυτικό μέτωπο σημειώνονται καθυστερήσεις, δισταγμοί, και ασυνεννοησία. Οδηγούνται σε κάποιες σημαντικές αποτυχίες ( π.χ. Άρνεμ). 

Ο Μοντγκόμερι κι ο Αιζενχάουερ, έχουν διαφορές στη στρατηγική. Δεν έχουν λύσει βασικά προβλήματα της δράσης τους (λιμάνια ανεφοδιασμού κλπ.). Μπήκε Δεκέμβρης και δεν έχουν φτάσει καλά καλά μέχρι τα σύνορα Γαλλίας – Γερμανίας.

Η ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ – ΑΙΦΝΙΔΙΑΣΜΟΣ

Και τότε ο Χίτλερ, εκτιμώντας κι αυτές τις δυσκολίες των συμμάχων, οργανώνει κι εξαπολύει την τελευταία επίθεση της ζωής του και του 3ου Ράιχ. 

Πάλι μέσα από τις Αρδένες (από κει που μπήκε στη Γαλλία το 1940, παρακάμπτοντας τη γραμμή Μαζινώ, αιφνιδιάζοντας Γάλλους και Άγγλους που οδηγήθηκαν στη συντριβή και στη εκκένωση της Ευρώπης από την Δουνκέρκη). 

Υπολογίζει ότι αφού το κόλπο έπιασε μια φορά, μπορεί να ξαναπιάσει. Και πράγματι έδειχνε να … πιάνει. 

Η επιχείρηση ονομάστηκε «Σκοπιά στο Ρήνο» (Unternehmen: Wacht am Rhein).
H Μάχη των Αρδεννών, ήταν η τελευταία μεγάλης κλίμακας επίθεση του Γ΄ Ράϊχ στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, μεταξύ 16 Δεκεμβρίου 1944 και 25 Ιανουαρίου 1945, κατά μήκος των συνόρων του Βελγίου και του Λουξεμβούργου, με σκοπό την κατάληψη του ποταμού Μεύση (Meuse) και του λιμανιού της Αμβέρσας. 

Η επιχείρηση στόχευε αφενός στην διακοπή του εφοδιασμού των Συμμάχων και αφετέρου στον πιθανό διαχωρισμό των Αμερικανικών και Αγγλικών δυνάμεων στο Δυτικό Μέτωπο. Ο Μεύσης και η Αμβέρσα αποτελούσαν το κλειδί των Συμμαχικών εφοδιασμών και όντως η απώλειά τους θα μπορούσε να διακόψει τις Συμμαχικές επιθέσεις τουλάχιστον για ένα εξάμηνο. 

Κυρίως υπολόγιζε ότι μετά από μια τέτοια νίκη, θα μπορούσε να επιβάλει κάποιους όρους στη σύναψη χωριστής ειρήνης με τους δυτικούς (που έτσι κι αλλιώς συζητιόταν τότε).
Όταν οι καιρικές συνθήκες ωρίμασαν, στις 16 Δεκεμβρίου με κακοκαιρία που τους εξασφάλιζε πρακτικά μηδενική ορατότητα, η επίθεση εξαπολύθηκε. Το 1940 οι Γάλλοι κι οι Άγγλοι δεν περίμεναν ότι οι Γερμανοί θα επιτίθονταν μέσα από τα δύσβατα βουνά (Αρδέννες).

 Το 1944 δεν περίμεναν ότι οι Γερμανοί έχουν πια την ικανότητα να οργανώσουν αντεπίθεση. 

Την ίδια ώρα ο Μοντγκόμερυ έπαιρνε άδεια να επισκεφθεί την οικογένειά του στην Αγγλία και ο Αϊζενχάουερ την επομένη θα πήγαινε σε γάμο κάποιου επιτελούς του.
Η Γερμανική επίθεση ξεκίνησε τα χαράματα στις 05:30΄ με ισχυρή προετοιμασία πυροβολικού. Στις 08:00΄ πλημμύριζε ήδη με πεζικό τα αμερικανικά χαρακώματα. 

Οι Γερμανοί προχωρούσαν μέσα στην ομίχλη, μέσα από ορεινούς δύσβατους δρόμους, από το Βέλγιο, μέχρι το Λουξεμβούργο και τη Γαλλία.

Η ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΗ «ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ ΤΟΥ ΑΙΖΕΝΧΑΟΥΕΡ»

Παράλληλα μ’ αυτή την επιχείρηση, εξελίχθηκε στα μετόπισθεν των Αμερικάνων η επιχείρηση «Αρπαγή» με επικεφαλής τον Γερμανό συνταγματάρχη Ότο Σκορτσένυ.

 Γερμανοί στρατιώτες ντυμένοι με Αμερικάνικες στολές και με Αμερικάνικα τζιπ, κυκλοφορούσαν πίσω από τους Αμερικάνους, κόβοντας επικοινωνίες, αλλάζοντας ταμπέλες στους δρόμους, κάνοντας σαμποτάζ, διαδίδοντας φήμες και σπέρνοντας τον πανικό.

 Οι Αμερικάνοι έμειναν με την εντύπωση ότι αυτή η ομάδα είχε στόχο τη δολοφονία του Αιζενχάουερ, κι αναστάτωσαν έτσι με άσκοπα μέτρα ασφαλείας όλο το συμμαχικό αρχηγείο με αρκετά κωμικά συμβάντα μεταξύ φρουρών που υποψιάζονταν ακόμα και τους στρατηγούς των μονάδων τους σαν πράκτορες των Γερμανών.

Ο ΠΑΤΟΝ

Οι Αμερικάνικες δυνάμεις όμως ανασυντάχθηκαν. Κι οι Γερμανοί δεν είχαν καύσιμα για πολλά χιλιόμετρα. Εξ αρχής είχαν καύσιμα για 140 χιλιόμετρα. Σημαντική στιγμή αυτής της αντεπίθεσης των Αμερικανών, ήταν η επίθεση που φώτισε το αστέρι του στρατηγού Πάτον, που κατάφερε μέσα σε 48 ώρες να βρεθεί στις Αρδέννες και να αντεπιτεθεί. Παρ’ όλα αυτά, μέχρι και τις πρώτες μέρες του Γενάρη του 45, η κατάσταση ήταν κρίσιμη κι αμφίρροπη.

ΝΕΑ ΑΕΡΟΠΟΡΙΚΗ ΑΙΦΝΙΔΙΑΣΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ

Οι Γερμανοί εξαπολύουν επίσης μεγάλης κλίμακας αεροπορική επίθεση (επιχείρηση «ισοπεδωμένη γη») που ξαφνιάζει για δεύτερη φορά τους Αμερικάνους : 465 αεροπλάνα των συμμάχων καταστρέφονται στο έδαφος. 

Όμως και η γερμανική αεροπορία έχασε 277 πολύτιμα αεροσκάφη, που δεν μπορούσε να αντικαταστήσει, ενώ οι Σύμμαχοι αναπλήρωσαν τις απώλειές τους μέσα σε 10 μόνο ημέρες. 

Αυτό υπήρξε και το «κύκνειο άσμα», η τελευταία εμφάνιση, της Λουφτβάφε.
Οι συνολικές αμερικανικές απώλειες έφτασαν τις 80.000 νεκρούς και ήταν οι χειρότερες στην ιστορία τους σε μια και μόνο επιχείρηση. Οι Βρετανοί είχαν μόνο 1400. Οι Γερμανοί έχασαν, σε ανθρώπινο υλικό, μεταξύ 60.000 ως και 100.000 μάχιμους άνδρες και σχεδόν όλο τον αξιόλογο οπλισμό τους. 

Αυτό σήμαινε ότι η Γερμανία είχε πλέον χάσει την δυνατότητα όχι μόνον επιθετικών επιχειρήσεων μεγάλης κλίμακας, αλλά και την, ακόμη σημαντικότερη, δυνατότητα προάσπισης του ίδιου του εδάφους της.

Ο ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΞΕΛΑΣΠΩΝΕΙ ΤΟΥΣ ΣΥΜΜΑΧΟΥΣ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ.

Την πιο κρίσιμη στιγμή της επιχείρησης στις Αρδέννες, οι σύμμαχοι (Τσώρτσιλ, Ρούσβελτ) ζήτησαν από το Στάλιν να επισπεύσει την επίθεση του κόκκινου στρατού στο Ανατολικό μέτωπο. 

Μια επίθεση που από κοινού είχαν συμφωνήσει να πραγματοποιηθεί στις αρχές της άνοιξης. Οι Σοβιετικοί επέσπευσαν την επίθεσή τους, κατά μερικούς μήνες, «με μεγαλειώδη πίεση, από τη Βαλτική μέχρι τη Βουδαπέστη» (Τσώρτσιλ), πιέζοντας αφόρητα το Χίτλερ από τα ανατολικά. 

Τις μέρες που διεξάγονταν οι μάχες στις Αρδέννες, οι Σοβιετικοί περνούσαν το Βιστούλα κι έμπαιναν στην Πολωνία, αλλά ταυτόχρονα διεξαγόταν κι η μεγάλη μάχη της Βουδαπέστης. 

Η επίθεση των Σοβιετικών ανάγκασε τους Γερμανούς να εγκαταλείψουν οριστικά τα σχέδιά τους και να μεταφέρουν άλλη μια φορά εσπευσμένα μεραρχίες από τη δύση στην ανατολή.
Ο Αιζενχάουερ έγραφε τότε στο Ζούκωφ : «Η σημαντική είδηση ότι ο δοξασμένος κόκκινος στρατός, με το νέο ισχυρό άλμα κινήθηκε προς τα εμπρός, έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από τους συμμαχικούς στρατούς στη δύση». 

Κι ο Τσώρτσιλ έλεγε στο κοινοβούλιο : «Ο στρατάρχης Στάλιν είναι πολύ συνεπής. Στις προθεσμίες του μάλλον προτρέχει, παρά υστερεί, από τις συντονισμένες επιχειρήσεις των συμμάχων».
Σ’ αυτές τις μάχες, ήταν η πρώτη και μοναδική φορά που Αμερικάνοι εκτέλεσαν Γερμανούς αιχμαλώτους (όσους συνέλαβαν να φορούν Αμερικάνικες στολές). Αλλά και η μοναδική φορά που οι Γερμανοί εκτέλεσαν Αμερικάνους αιχμαλώτους (σφαγή στο Μαλμεντύ).

Μάνος Δούκας

Μπορείτε να βρείτε περισσότερα στα βιβλία :
«Αγαπητέ κύριε Στάλιν». Εκδόσεις Γκοβόστη. Η αλληλογραφία Ρούσβελτ – Στάλιν – Τσώρτσιλ.
«Ο πόλεμος των στρατηγών». David Irving.
«Οι Γερμανοί στρατηγοί μιλάνε». B. H. Liddell Hart.
«Ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος». Εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή.
«D-DAY». Antony Beevor.
«Μοιραίες Επιλογές». Ian Kershaw.
«Συμμαχία». Ρούσβελτ. Στάλιν. Τσώρτσιλ. Του Jonathan Fendy

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ «ΚΑΚΟ» ΤΟΥ ΝΑΖΙΣΜΟΥ

Άνδρες της Μεραρχίας 117... «ξεκουράζονται», ενώ πίσω τους καίγονται τα Καλάβρυτα

Αν  και όλο και  περισσότερο τα τελευταία χρόνια πολλοί ιστορικοί και σύγχρονοι απολογητές του ναζισμού προσπαθούν, αν όχι  να απαλλάξουν, τουλάχιστον εμφανώς να δικαιολογήσουν τους Γερμανούς για  τις αμέτρητες θηριωδίες και εγκλήματα που διέπραξαν στην Ελλάδα και αλλού κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου, η αλήθεια των γεγονότων τους αντιμάχεται. Γιατί πώς μπορεί να δικαιολογηθεί η αγριότητα των γερμανών στρατιωτών, που βασανίζουν γέρους, βιάζουν γυναίκες και σκοτώνουν βρέφη,  προς τον άμαχο πληθυσμό;

 

           Ιστορικοί και πολιτικοί αναθεωρούν την ιστορία, μέσα στα πλαίσια μιας διακηρυγμένης αντικειμενικότητας, που δεν παραλείπει να μεροληπτεί για τους εγκληματίες, προσπαθώντας να ενοχοποιήσουν για τις βαρβαρότητες της αρίας φυλής τις πράξεις αντίστασης εναντίον της. Μόνο που η αγριότητα των ναζί δεν εκδηλώνεται ως εξαίρεση, αλλά ως κανόνας συμπεριφοράς σε κατεχόμενες χώρες και στην Ελλάδα, γιατί  η εγκληματική τους συμπεριφορά στηρίχτηκε, συν τοις άλλοις, στη διάβρωση των καθιερωμένων προτύπων πολέμου όπως αυτών που διαχώριζαν πολεμιστές από αμάχους. Σε εγκλήματα όπως η σφαγή στα Καλάβρυτα πριν από 75 χρόνια στις 13 Δεκεμβρίου η επικέντρωση στη συσχέτισή της με την εκτέλεση γερμανών αιχμαλώτων από τους αντάρτες υποσκιάζει την αγριότητα και κτηνωδία που επέδειξαν οι γερμανοί. 

 

             Αλλά  αθωώνεται στην πραγματικότητα ο εθνικοσοσιαλισμός και όταν αναζητείται η αιτία για τα εγκλήματά του στην ψυχοπαθολογία, ή στις προσωπικότητες αξιωματούχων. Όταν  δηλ. η αιτία επικεντρώνεται στην ηθική ή ψυχολογία  και αντιμετωπίζεται η εγκληματική συμπεριφορά ως μεμονωμένο περιστατικό και όχι συλλογικό. 

 

            Δεν σημαίνει ότι η ηθική δεν έχει σημασία, αλλά αν στηριζόμαστε μόνο σε ηθικές κατηγορίες  για να ερμηνεύσουμε τα γεγονότα μάλλον θα τα συσκοτίσουμε. Κι αυτό, γιατί παραβλέπονται οι υλικές βάσεις της ηθικής σκέψης, θεωρώντας ως δεδομένο τις κοινωνικές και ιστορικές συνθήκες που τις διαμόρφωσαν. Και καταλήγει όλο  και περισσότερο οι ηθικολογικές αφαιρέσεις να χρησιμεύουν ως υποκατάστατο για πολιτικές αναλύσεις.

 

              Από τη μια λοιπόν οι ιστορικοί αναζητούν σε νομολογίες ελαφρυντικά για τις θηριωδίες των γερμανών στρατιωτών σε χώρες κατοχής και από την άλλη φιλόσοφοι και ψυχολόγοι αναζητούν στην σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης φύσης την αιτία της εγκληματικής συμπεριφοράς τους. 

 

             Η προσπάθεια να εξηγηθούν οι θηριωδίες των ναζί, αποκομμένες από το οικονομικοπολιτικό πλέγμα που τις υποστήριζαν, περιορίζει τον προβληματισμό στις προθέσεις, γνώσεις και συναισθήματα των μεμονωμένων ανθρώπων που τις διέπραξαν. Μόνο που κάτω από το ναζιστικό καθεστώς  δεν είναι μεμονωμένοι απλοί άνθρωποι που αναγκάστηκαν να κάνουν  αποτρόπαια πράγματα, αλλά ένα μεγάλος αριθμός ατόμων, αν όχι η πλειοψηφία του πληθυσμού, μέσα σε συγκεκριμένες ιστορικές συνθήκες και  κοινωνικές σχέσεις υπερέβαλλαν στη διάπραξη βιαιοτήτων.   

 

          Στη ναζιστική Γερμανία δημιουργήθηκε εκείνο το ιδεολογικό, θεσμικό και οργανωτικό πλαίσιο που ευνοούσε δράσεις που, αν και ήταν αποτρόπαιες, εξυπηρετούσαν τους σκοπούς του καθεστώτος και το οποίο προωθήθηκε να γίνει αποδεκτό σε μεγάλα τμήματα του πληθυσμού. Εξάλλου αν η εμφάνιση και άνοδος του ναζιστικού κόμματος στη Γερμανία συνδέεται περισσότερο με τις εθνικές προκαταλήψεις ή τη χαρισματική δημαγωγία του Χίτλερ είναι γιατί δεν αναγνωρίζεται πόσο ελκυστική ήταν για τη γερμανική άρχουσα τάξη η πολιτική πλατφόρμα του ναζισμού που υποστηρίχτηκε. 

 

Κι ίσως γι’ αυτό και  κάθε καθεστώς που θέλει να διαπράξει γενοκτονίες σπάνια αποτυγχάνει να βρει δημίους. Στην αποικιοκρατούμενη Αφρική δεν διαπράχτηκαν γενοκτονίες ή στην Αμερική; Μόνο που κατά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο μεταφέρθηκαν εξορθολογισμένα και επιστημονικά, σε μεγάλη έκταση και σύντομο χρόνο, οι τεχνικές γενοκτονίας από τις αποικιοκρατούμενες χώρες και εφαρμόστηκαν στην  ίδια την Ευρώπη.

 

          Οι Ευρωπαίοι λοιπόν του διαφωτισμού και της δημοκρατίας δεν μπορούσαν με την αποκάλυψη των ναζιστικών φρικαλεοτήτων να αποκρύψουν πια τις ολοκληρωτικές διαστρεβλώσεις που οδηγεί η  ευρωπαϊκή ηθική της εξορθολογισμένης εκμετάλλευσης και τις παραμορφώσεις της ιδεολογίας για την υπεροχή του λευκού ανθρώπου. Και ανασκουμπώθηκαν να αιτιολογήσουν τα ναζιστικά εγκλήματα ως εξαίρεση στη μακρά ευρωπαϊκή ιστορία των κατακτήσεων και της αποικιοκρατίας.  

            

Οι θέσεις της Χάνα Αρεντ, τα αποτελέσματα από το αμφιλεγόμενο πείραμα του Milgram συγκλίνουν στην πραγματικότητα στο συμπέρασμα πως η βασική εξήγηση του κακού στο ναζισμό, ακόμα και στην πιο ακραία μορφή του, ήταν μια λανθάνουσα τάση όλων των ανθρώπων, η  τάση να ακολουθούν διαταγές και να συμμορφώνονται. Η κοινοτοπία του κακού κατά την Άρεντ - η ιδέα της συντριπτικής δύναμης της ιεραρχικής εξουσίας ή της πίεσης από ομοτίμους – γίνεται γενικός κανόνας τόσο στα θύματα όσο και στους δράστες. Με τον ίδιο τρόπο που το Ολοκαύτωμα έγινε παγκόσμιο σύμβολο όλων των θυμάτων του ρατσισμού και μίσους, οι δράστες του έγιναν τα παγκόσμια σύμβολα της αδράνειας του ανθρώπου να μην πέσει στη βαρβαρότητα. 

 

           Αλλά αφού γνώρισμα του κακού είναι η κοινοτοπία του, καθένας κρύβει κι ένα ναζιστή εν υπνώσει μέσα του, επομένως γίνεται πιο δύσκολο η βαρβαρότητα να προκαλέσει κλονισμό και όσοι διαιωνίζουν βάρβαρες πράξεις να θεωρηθούν υπεύθυνοι για αυτές, καθώς οι πράξεις αποπλαισιώνονται από συνθήκες και σκοπιμότητες σ’ έναν ανιστορικό χρόνο. 

 

       Και κάπως έτσι ο ναζισμός  φεύγει από το πρώτο πλάνο, στήνονται οι θεωρίες του ολοκληρωτισμού που συγχέουν φασισμό με  κομμουνισμό, ενώ διασώζονται οι δικτατορίες και δοξάζονται οι αστικές δημοκρατίες.

 

           Μόνο που οι  δημοκρατίες των ΗΠΑ και της ΕΕ είναι αυτές που  καταστρέφουν χώρες, δολοφονούν τους κατοίκους τους, κλείνουν σε στρατόπεδα τους πρόσφυγες. Κι όπως οι κοσμοθεωρίες των Ναζί δεν έγιναν αποδεκτές σε μια νύκτα από τη μεγάλη πλειοψηφία των γερμανών, το ίδιο και οι βαθμιαίες αποκλίσεις προς φασίζουσες επιλογές στα πολιτικά καθεστώτα της Δύσης δεν θα προκύψουν σε πλήρη άνθιση σε μια νύκτα, αλλά μετά από μια περίοδο κατά την οποία η βία σταδιακά θα κανονικοποιείται, θα θεωρείται δικαιολογημένη, ανεκτή μέχρι να γίνει απαρατήρητη, γιατί θα έχει ενσωματωθεί στη ζωή μας. 

 

Και μετά πόσο απέχει να θεωρηθεί η καταπάτηση της αξιοπρέπειας και ελευθερίας σε ομάδες ανθρώπων ηθικό δικαίωμα και αποστολή από την πλειοψηφία του πληθυσμού  που μπορεί να είναι πρόθυμη ακόμα και για εγκληματικές συμπεριφορές ευνοϊκές για την κυρίαρχη τάξη που τις υποθάλπει;  

 

Αναρτήθηκε από Dies brumalis

Ο Τραμπ σχεδιάζει την έκδοση του Γκιουλέν σύμφωνα με τον Τσαβούσογλου

        

«Στην Αργεντινή (σ.σ. στην πρόσφατη Σύνοδο του G20), ο Τραμπ είπε στον Ερντογάν ότι δουλεύουν πάνω στην έκδοση του Φετουλάχ Γκιουλέν και άλλων προσώπων» στην Τουρκία, ισχυρίστηκε σήμερα, σύμφωνα με όσα μεταδίδουν τα τουρκικά ΜΜΕ και το «Reuters», ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Μ. Τσαβούσογλου σήμερα. 

Θυμίζουμε ότι η έκδοση του ιμάμη στην Τουρκία, μόνιμο αίτημα του καθεστώτος του Τ. Ερντογάν που τον κατηγορεί για οργάνωση του αποτυχημένου πραξικοπήματος του 2016, αποτελεί ένα από τα βασικά σημεία «τριβής» στις σχέσεις ΗΠΑ – Τουρκίας, κι ενώ οι ΗΠΑ κάνουν προσπάθειες να κρατηθεί η Τουρκία στο ευρωατλαντικό στρατόπεδο.