Το ταξικό χρώμα της πανδημίας και η ομολογία του κ. πρωθυπουργού

Από iraklis3

Γράφει ο Αλέκος Χατζηκώστας //

Ένα από τα ιδεολογήματα που κυκλοφορούν ευρέως το διάστημα αυτό είναι ότι « ο «κορονοϊος δεν γνωρίζει τάξεις και ιδεολογίες αλλά χτυπά όλους ανεξαιρέτως».
Φυσικά οι διακινητές παρόμοιων ιδεολογημάτων συχνά «ξεχνούν» να πουν ότι οι συνέπιες είναι διαφορετικές καθώς ότι αν και οι πλούσιοι και οι φτωχοί αρρωσταίνουν με τον ίδιο τρόπο λόγω κορονοϊου (δεν κάνουμε γενικότερο λόγο για π.χ «επαγγελματικές ασθένειες ή άλλες λόγω του τρόπου ζωής, εργασίας κλπ), αυτό δεν συνεπάγεται ότι και με τον ίδιο τρόπο γιατρεύονται κιόλας (ή πεθαίνουν).
Έξαλλου όπως λέει και η λαϊκή παροιμία, στο σύστημα που ζούμε, «ο πλούσιος πεθαίνει μία φορά, ενώ ο φτωχός κάθε μέρα»
Έρχεται όμως ο κ. πρωθυπουργός στη συνέντευξη του στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (18/4) και να ομολογήσει έστω και μισή την αλήθεια:
«Και πιστεύω ότι μέσα σε αυτή τη δοκιμασία δείξαμε ότι η κοινωνία μας δεν έχει τόσες διακρίσεις όσο ενδεχομένως άλλες κοινωνίες στο εξωτερικό. Ας πούμε στην Αμερική, πλήττονται μεγάλα ποσοστά των πιο φτωχών Αμερικανών, Αφροαμερικανών πολιτών, οι οποίοι ήταν πάντα στο περιθώριο. Εδώ δεν έχουμε ευτυχώς τέτοια περιστατικά…»
Φυσικά εδώ ο κ. πρωθυπουργός δεν μπορεί να αρνηθεί την υπάρχουσα και καταγεγραμμένη πραγματικότητα στην «μητρόπολη του καπιταλισμού» ΗΠΑ. Το ότι εκεί «θερίζει» η πανδημία πρώτιστα τους φτωχούς, στις υποβαθμισμένες συνοικίες της Ν.Υ, εκεί όπου οι πολλοί είναι ανασφάλιστοι, εκεί όπου οι πολλοί είναι πράγματι «Αφροαμερικάνοι»…Και φυσικά δεν μπορεί ουσιαστικά να μην παραδεχτεί το εκεί διαλυμένο και ουσιαστικά ιδιωτικοποιημένο σύστημα υγείας!
Η ομολογία αυτή έρχεται να «καλύψει» ουσιαστικά την κατάσταση στη χώρα μας. Να την εμφανίσει δηλαδή όχι και τόσο «ταξική κοινωνία» που φροντίζει για όλους, ενώ να βγάλει «λάδι» και την ακολουθούμενη κυβερνητική πολιτική. Φυσικά το ταξικό χρώμα και της κυβερνητικής πολιτικής φαίνεται και στην περίοδο της πανδημίας. Με παραδείγματα τόσο στα «δωράκια» που δίνονται σε τμήματα της ολιγαρχίας (π.χ ιδιωτικές κλινικές, εφοπλιστές, καναλάρχες κ.α) αλλά και ο συνολικός οικονομικός προσανατολισμός της για την «μετα-κορονοϊο εποχή, από την άποψη ότι θα κλιθούν να πληρώσουν τις συνέπιες οι πολλοί, οι φτωχοί και πάλι. (Φυσικά στη χώρα μας πιστεύουμε να υπάρχουν μετά και κοινωνιολογικές μελέτες σχετικά με τα θύματα της πανδημίας…)
Πολλοί , ιστορικά, προσπάθησαν να εμφανίσουν στη χώρα αυτή την… «ανυπαρξία» τάξεων, ξορκίζοντας φυσικά την ταξική πάλη την οποία και φοβούνται πραγματικά. Όμως όπως λέει και ο λαός συνήθως «πηγαίνει κάποιος, από αυτό που φοβάται»…

ΣΟΥΗΔΙΑ: Απάνθρωπη επιλογή ασθενών που θα δώσουν τη μάχη σε ΜΕΘ

Σε μια κυνική και απάνθρωπη «επιλογή ανθρώπων» που θα δώσουν από κάποιο κρεβάτι της ΜΕΘ τη μάχη με τον κορονοϊό, προχωρά η Σουηδία, ένα από τα πιο αναπτυγμένα καπιταλιστικά κράτη του κόσμου, που θεωρείται και πρότυπο υπηρεσιών Υγείας, «κοινωνικής πολιτικής» και καινοτομίας.

Εν έτει 2020 και εν μέσω πανδημίας, δίνονται αυστηρές οδηγίες για το ποιοι ασθενείς «δικαιούνται» μια θέση σε ΜΕΘ, ανάλογα με τα «βιολογικά» τους χαρακτηριστικά.

Οπως προκύπτει από εσωτερικό έγγραφο - με κατευθύνσεις του υπουργείου Υγείας - του Πανεπιστημιακού νοσοκομείου Καρολίνσκα (Karolinska) στη Στοκχόλμη (εφημερίδα «Aftonbladet»), την ευθύνη «για την παροχή και διακοπή εντατικής θεραπείας» ενός ασθενούς την έχει το ιατρικό προσωπικό, ακολουθώντας τις γενικές οδηγίες.

Μεταξύ άλλων, προτεραιότητα στις ΜΕΘ έχουν:

Οσοι εκτιμάται ότι θα επιβιώσουν περισσότερο από ένα έτος και η αποκατάστασή τους κρίνεται «ρεαλιστική».

Οσοι έχουν βιολογική ηλικία κάτω των 80 ετών.

Οσοι είναι μεταξύ 70-80 χρονών, με μεγάλο πρόβλημα σε ένα ζωτικό όργανο (π.χ. νεφρική ανεπάρκεια).

Οσοι είναι μεταξύ 60 - 70 χρονών, με μεγάλο πρόβλημα σε δύο ζωτικά όργανα.

Η βιολογική ηλικία καθορίζεται από το ιατρικό ιστορικό και μπορεί να είναι μικρότερη ή μεγαλύτερη της χρονολογικής. Δηλαδή, στις σουηδικές ΜΕΘ δεν έχουν προτεραιότητα ακόμη και νεότεροι άνθρωποι με πολλαπλά προβλήματα υγείας, ιδιαίτερα σε ζωτικά όργανα...

Επίσης, η «παροχή ΜΕΘ», σύμφωνα με το έγγραφο, «θα διακόπτεται» «σε ασθενείς που αν και μπήκαν σε ΜΕΘ, αποδείχθηκε ότι δεν εκπληρούν τα παραπάνω κριτήρια», που έχουν υποστεί «ζημιά σε κάποιο ζωτικό όργανο ή μη βελτίωση της κατάστασης, δηλαδή με μικρή πιθανότητα επιβίωσης και αποκατάστασης»...

Ποια πραγματικότητα επιβάλλει αυτήν τη βαρβαρότητα, αντί για την αξιοποίηση όλων των μέσων και των δυνατοτήτων που προσφέρουν σήμερα η επιστήμη και η τεχνολογία, ειδικά στον τομέα της Υγείας; Οι μαζικές περικοπές στις δημόσιες δαπάνες Υγείας τις τελευταίες δεκαετίες, η κατάργηση χιλιάδων νοσοκομειακών κρεβατιών, το κλείσιμο νοσοκομείων και η ιδιωτικοποίησή τους (όπως π.χ. και το «Καρολίνσκα»), όπως και των Κέντρων Υγείας.

Εξάλλου, η Σουηδία έχει μια από τις χαμηλότερες αναλογίες νοσοκομειακών κρεβατιών και κλινών ΜΕΘ ανά κάτοικο. Συγκεκριμένα, σε 100.000 δεν αντιστοιχούν ούτε 6 ΜΕΘ, δηλαδή περίπου 600 στο σύνολο. Μέχρι και την Πέμπτη, στις ΜΕΘ της χώρας είχαν νοσηλευτεί (συνολικά) περίπου 1.000 ασθενείς από το ξέσπασμα της πανδημίας. Επομένως ...«αναγκαστικά» πρέπει να γίνει μια «επιλογή» ασθενών που θα δώσουν τη μάχη κατά του κορονοϊού.

Την ίδια ώρα, τουλάχιστον 1.200 είναι οι επίσημα καταγεγραμμένοι νεκροί - σε μια χώρα 10 εκατ. κατοίκων - και μόνο 170 πέθαναν σε ένα 24ωρο την Πέμπτη. Σε αυτό συντελεί το ανεπαρκές σύστημα Υγείας, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η κυβέρνηση του Στέφαν Λεβέν (Σοσιαλδημοκράτες - Πράσινοι) έχουν λάβει ελάχιστα μέτρα περιορισμού της οικονομικής δραστηριότητας στη χώρα, προκειμένου να μετριαστούν οι συνέπειες από τον κορονοϊό στην οικονομία, να μην πληρώσει η κυβέρνηση επιδόματα κ.λπ.

Η τακτική αυτή έχει καταγγελθεί επανειλημμένα από επιστήμονες της χώρας. Μετά την ανοιχτή επιστολή που την υπέγραφαν πάνω από 2.000 επιστήμονες, την περασμένη βδομάδα 22 ερευνητές κορυφαίων σουηδικών πανεπιστημίων και ερευνητικών ινστιτούτων με άρθρο τους στη «Dagens Nyheter» καλούν την κυβέρνηση να αλλάξει πορεία.

πηγή ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ερωτήματα ζητούν απαντήσεις

Τις τελευταίες βδομάδες, η εξέλιξη της επιδημίας σε όλο τον κόσμο κατέγραψε θανάτους και μεταξύ εφήβων, μικρών παιδιών, ακόμα και βρεφών. Οσο κι αν πρέπει κανείς να ακούει με προσοχή τις διαπιστώσεις των επιστημόνων ότι πρόκειται για «σπάνιες περιπτώσεις», δεν μπορεί να αγνοήσει τις μαρτυρίες των οικογενειών των θυμάτων που συγκλίνουν όλες στον ίδιο τρόπο αντιμετώπισης από την πλευρά των συστημάτων Υγείας: Συστάσεις για «παραμονή κατ' οίκον» σε περιπτώσεις ασθενών με ήπια συμπτώματα, συμβουλές για επικοινωνία με τον «προσωπικό γιατρό». Στην πλειοψηφία, όμως, των περιπτώσεων δεν υπάρχει ένα επαρκώς οργανωμένο και δωρεάν δίκτυο Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας για όλους και η ιδιωτική Υγεία είναι μόνο για τους λίγους. Μπορεί επομένως με τον αυτοπεριορισμό και την «αυτοθεραπεία» το σύστημα να απαλλάσσεται από το κόστος εκατομμυρίων αναγκαίων τεστ και να ελαφρύνει τα νοσοκομεία που ήδη «βογκούν», οι ασθενείς όμως αφήνονται κυριολεκτικά στη μοίρα τους, στο έδαφος των ανεπαρκειών και των ελλείψεων στα συστήματα Υγείας όλων των καπιταλιστικών κρατών, όπου θριαμβεύει η δολοφονική για τις λαϊκές ανάγκες αντίληψη του «κόστους - οφέλους».

* * *

Με τον τρόπο αυτό αυξάνονται οι πιθανότητες να στερηθούν την έγκαιρη και αναγκαία βοήθεια ακόμα και νέοι άνθρωποι όταν αντιμετωπίσουν απότομες εξάρσεις της νόσου, πολύ περισσότερο που αυτές είναι διαπιστωμένες από τους γιατρούς. Αυτό έγινε και με τη 12χρονη Ρασέλ από το Βέλγιο, η οποία την Τρίτη 31 Μάρτη υπέκυψε από τον Covid-19, χωρίς να έχει κάποιο υποκείμενο νόσημα. Η αδελφή της εξήγησε στην εφημερίδα «Λε Σουάρ» ότι η μικρή ένιωσε αδιάθετη μόλις πριν από τέσσερις μέρες: «Ανέβασε πυρετό και η μητέρα μου την πήγε κατευθείαν στον γιατρό. Φυσικά, η μητέρα μου σκέφτηκε τον κορονοϊό, ενώ ο γιατρός σκέφτηκε ότι επρόκειτο για μια αλλεργία. Μας έγραψε ένα φάρμακο για το βήχα και η μητέρα μου ησύχασε επειδή αποκλείστηκε το Covid-19...». Τη νύχτα της Κυριακής προς Δευτέρα η 12χρονη ξύπνησε με πολύ πυρετό. «Ανήσυχη η μητέρα μου κάλεσε τον γιατρό. Αλλά εκείνος δεν μπορούσε να τη δεχτεί πριν από τις 10.30, γιατί "εξαιτίας της ηλικίας της, δεν ήταν προτεραιότητα"...». Το ίδιο πρωί η κατάσταση της μικρής χειροτέρευσε κι άλλο, είχε μεγάλες δυσκολίες στην αναπνοή, η μητέρα της κάλεσε ασθενοφόρο που δεν ήρθε ποτέ. Το ρεπορτάζ της «Λε Σουάρ» ανέφερε ότι «η μικρή κατέληξε σπίτι, λίγο πριν τις 9 το πρωί, ενώ ο πατέρας της την έντυνε για να πάει στο νοσοκομείο, αφού ένας γνωστός είχε δεχτεί να τους μεταφέρει εκείνος...». Εννοείται πως η μικρή δεν είχε υποβληθεί καν σε εξέταση για τον Sars-cov-2.

* * *

Χαρακτηριστική είναι και η περίπτωση του 19χρονου Ιταλού Λούκα (δούλευε και ζούσε μαζί με τη μητέρα του στο βόρειο Λονδίνο) που υπέκυψε στις 24 Μάρτη. Ο νεαρός επίσης δεν είχε άλλες παθήσεις. Σύμφωνα με βρετανικά και ιταλικά ΜΜΕ, εμφάνισε πυρετό και βήχα μόλις μια βδομάδα πριν υποκύψει. Ο γιατρός τού έδωσε αντιπυρετικά. Εκείνος χειροτέρευσε, ωστόσο ο γιατρός, αφού τον επισκέφτηκε για να τον εξετάσει σπίτι, του είπε ότι είναι νέος και «δεν χρειάζεται να ανησυχεί εξαιτίας μιας "άσχημης γρίπης"». Αλλά και την επομένη ο Λούκα συνέχισε να χειροτερεύει, σύμφωνα με τα ίδια ρεπορτάζ, «παραπονέθηκε για πόνους στο στήθος, τελικά κατέρρευσε. Κατά τη μεταφορά του στο νοσοκομείο, το πλήρωμα του ασθενοφόρου προσπάθησε να τον επαναφέρει αλλά οι πνεύμονές του δεν άντεξαν, είχαν γεμίσει υγρό και αίμα...». Σημειωτέον, σύμφωνα με μαρτυρίες μελών της οικογένειας του νεαρού, «οι γιατροί (απλά) συνέστησαν στη μητέρα του και τον σύντροφό της (που έμεναν μαζί) να μείνουν σε 14ήμερη καραντίνα», δεν τους έστειλαν καν να κάνουν τεστ για τον ιό.

* * *

Αντίστοιχες μοιραίες καθυστερήσεις και ελλείψεις στους μηχανισμούς έγκαιρης διάγνωσης και αντιμετώπισης του ιού καταγγέλλουν οι οικογένειες και άλλων παιδιών ή νέων που χάθηκαν. Φυσικά, αρμόδιοι για να διαγνώσουν και να αξιολογήσουν την υγεία ενός ασθενούς είναι οι γιατροί. Στην προκειμένη περίπτωση, όμως, όπως και σε αντίστοιχες που καταγράφηκαν στην Ελλάδα, ποιος μπορεί να αμφισβητήσει ότι οι εκτιμήσεις των γιατρών δεν επηρεάστηκαν από τα «πρωτόκολλα» διαχείρισης της νόσου, που δεν διαμορφώνονται με αμιγώς επιστημονικά κριτήρια, αλλά με βάση τις δυνατότητες και τις προτεραιότητες των ξεχαρβαλωμένων συστημάτων Υγείας; Ποιος αμφισβητεί ότι η εξέλιξη αυτών των ασθενών θα ήταν άλλη, αν βρίσκονταν υπό την εποπτεία ενός πλήρως ανεπτυγμένου συστήματος ΠΦΥ; Μπορεί επομένως η θνητότητα σε μικρότερες ηλικίες να είναι μικρή, μπορεί όντως τα ήπια συμπτώματα να έχουν κατά κανόνα θετική εξέλιξη, αλλά η υγεία και η ζωή του καθενός είναι μοναδικές. Κανείς δεν έχει ένα δεύτερο κέρμα για να ανανεώσει τη ζωή του, δεν είναι η ζωή βιντεοπαιχνίδι. Ζωές που θα μπορούσαν να σωθούν, χάνονται άδικα, ενώ υπάρχουν σήμερα όλες οι προϋποθέσεις και οι δυνατότητες να δοθεί με υψηλά ποσοστά επιτυχίας η μάχη της πρόληψης και της ίασης για τον καθένα. Προκύπτουν λοιπόν ερωτήματα: Γιατί ενώ ζούμε στον 21ο αιώνα, θεωρείται «πρόοδος» η «νοσηλεία» ενός ασθενούς «κατ' οίκον», ακόμα και η αυτοδιάγνωση - αυτοθεραπεία; Γιατί η προστασία της υγείας να είναι «ατομική ευθύνη»;

«Εγγύηση»...

Μόνο ως προειδοποίηση για τα χειρότερα που ετοιμάζουν στο λαό ακούγονται οι παρεμβάσεις κυβερνητικών στελεχών ότι ο τρόπος που η κυβέρνηση διαχειρίστηκε την πανδημία αποτελεί «εγγύηση» για τη διαχείριση και της οικονομικής κρίσης, που έρχεται ξανά στο προσκήνιο, με καταλύτη και τον κορονοϊό.
Στην πραγματικότητα, προετοιμάζουν το έδαφος για να φορτώσουν στους εργαζόμενους και το λαό την επερχόμενη κρίση, όπως ακριβώς τους φορτώνουν τις συνέπειες της πανδημίας, για να προστατεύσουν τους επιχειρηματικούς ομίλους και τα κέρδη τους.
Η κυβέρνηση ισχυρίζεται προκλητικά ότι μοίρασε «δίκαια και σε όλους» τα βάρη της επιδημίας, την ίδια στιγμή που χιλιάδες εργαζόμενοι ξεπατώνονται σε εργοστάσια, στην αλυσίδα εφοδιασμού και στα σούπερ μάρκετ, συνωστίζονται επικίνδυνα σε χώρους δουλειάς και μέσα μαζικής μεταφοράς, εισπράττουν απειλές για να μην πάρουν την άδεια ειδικού σκοπού, ακόμα και για να επιστρέψουν μέρος από το πενιχρό επίδομα των 800 ευρώ, εκβιάζονται για να μη δηλώσουν ότι έχουν συμπτώματα, αποκρύπτονται κρούσματα, τα μέτρα ασφάλειας έχουν υποχωρήσει ακόμα περισσότερο, όπως και κάθε έλεγχος από τις αρμόδιες υπηρεσίες, στο όνομα τού «να βγει η δουλειά» και «να μην κλατάρει η οικονομία».
Οσο για τους υπόλοιπους εργαζόμενους; Οσοι δεν πήγαν άκλαυτοι, ενισχύοντας τις λίστες της ανεργίας μέχρι τις 18 Μάρτη, είδαν σε δυο βδομάδες να αναζωπυρώνεται η επίθεση που τους έριξε στο κανναβάτσο την περίοδο της προηγούμενης καπιταλιστικής κρίσης, με μέτρα που η κυβέρνηση παρουσιάζει ως «στήριξη στην εργασία», στην πραγματικότητα όμως στηρίζουν την εργοδοσία και ήρθαν για να μείνουν.
Οι μεγαλοεργοδότες, από την άλλη, δεν «εισπράττουν» μόνο από την εντατικοποίηση της δουλειάς στους κλάδους που αυτήν την περίοδο δουλεύουν «στο φουλ» και από τα αντεργατικά μέτρα της κυβέρνησης, αλλά και από τις κάθε είδους διευκολύνσεις και απαλλαγές που τα συνοδεύουν. Οπως η αναστολή πληρωμών σε κράτος και ασφαλιστικά ταμεία, οι επιδοτήσεις μισθού και δανείων, οι μειώσεις ενοικίων, η πλήρης νομική κάλυψη για να εφαρμόζουν συνδυαστικά κάθε είδους αντεργατικό μέτρο.
Αλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο τομέας της Υγείας. Εκεί όπου οι υγειονομικοί σηκώνουν το βάρος των μεγάλων ελλείψεων σε μέσα, εξοπλισμό και προσωπικό κι από πάνω δέχονται μαζί με όλο το λαό τον εμπαιγμό της κυβέρνησης ότι τα αυστηρά μέτρα περιορισμού πάρθηκαν για να κερδίσει χρόνο στην «ενίσχυση και ανάταξη» του δημόσιου συστήματος της Υγείας!
Η κυβέρνηση όμως αξιοποίησε αυτόν τον χρόνο για να πάρει μέτρα στήριξης των επιχειρηματικών ομίλων και όχι προστασίας της υγείας των εργαζομένων και των ίδιων των υγειονομικών. Οι προσλήψεις που έγιναν δεν καλύπτουν στο ελάχιστο ούτε τα κενά που προϋπήρχαν σε «κανονικές» συνθήκες, πόσο μάλλον στις έκτακτες της πανδημίας, ενώ κανένα διαφορετικό σχέδιο δεν υπάρχει και στην περίπτωση που ο λαός βρεθεί αντιμέτωπος με το επόμενο κύμα της πανδημίας.
Παράλληλα, συνεχίζεται στο σύνολό της η αντιλαϊκή πολιτική στην Υγεία, με την ενίσχυση της ιδιωτικοποίησης και της λειτουργίας του δημόσιου συστήματος με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, ενώ νέα προνόμια δίνονται στους κλινικάρχες, στο όνομα της «συνεργασίας» δημόσιου και ιδιωτικού τομέα για την αντιμετώπιση της πανδημίας.
Το έδαφος επομένως είναι στρωμένο, για να συνεχίσει να πληρώνει ο λαός. Αλλωστε, τα αστικά επιτελεία, όπως οι εργοδοτικές ενώσεις των βιομηχάνων και των μεγαλοξενοδόχων, δείχνουν ότι δεν σκοπεύουν να μείνουν με τα ...ορεκτικά της πανδημίας. Ηδη ζητούν μονιμοποίηση των «έκτακτων μέτρων» και ακόμα περισσότερα κονδύλια για να προστατευτεί η κερδοφορία τους.
Εκεί ακριβώς συγκλίνουν και οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ, που ανταγωνίζεται την κυβέρνηση σε μέτρα στήριξης των επιχειρηματικών ομίλων.
Από όπου και να το πιάσει κανείς, αποδεικνύεται ότι ράβουν κουστούμι για το λαό. Οι εργαζόμενοι όμως έχουν πληρώσει ήδη πολλά, και με την πρόσφατη καπιταλιστική κρίση, και με τις επιπτώσεις της πανδημίας. Δεν πρέπει και δεν θα δεχτούν να ματώσουν ξανά!
Οι αγωνιστικές πρωτοβουλίες μέσα στις δύσκολες συνθήκες της τελευταίας περιόδου, που συνεχίζονται στις 28 Απρίλη με την πανελλαδική μέρα δράσης στους χώρους δουλειάς, προσθέτουν νέα πείρα, εκπέμπουν αισιοδοξία και διαμορφώνουν προϋποθέσεις για την οργάνωση της αντεπίθεσης.