ΜΕΓΑΛΑ ΕΡΓΑ:
Έτσι τα … «φάγανε»! Έτσι τα «τρώνε» ακόμα!

Μια συνοπτική εισαγωγή για το φάκελο του «Ημεροδρόμου», «Μεγάλα Έργα. Ιστορίες για... νταβατζήδες»

 

Λόγω των ραγδαίων πολιτικών εξελίξεων στη χώρα μας, πιστεύω ότι είμαι υποχρεωμένος να προτάξω περιληπτικά τα συμπεράσματα που προκύπτουν από τα άρθρα μου, για τα «Μεγάλα έργα» των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων Ν. Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ, από την ένταξή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση (τότε ΕΟΚ), μέχρι το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης εντός της Ευρωζώνης. Επί πλέον θα σχολιάσω συνοπτικά τα άλλα μεγάλα έργα του ΠΑΣΟΚ και της Ν. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ όπως των ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ 2004, το ΜΕΤΡΟ της Θεσσαλονίκης, την υποθαλάσσια παράκαμψη Θεσσαλονίκης, το έργο εκτροπής του Αχελώου στον Θεσσαλικό κάμπο και το έργο των Αυτοκινητοδρόμων.

1. ΜΕΤΡΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

Η μελέτη του Master Plan του ΜΕΤΡΟ της Αθήνας εκπονήθηκε από την Γαλλο-Ελληνική κοινοπραξία των εταιρειών SOFRETU, S.G.T.E. SOGELELG και, Α.Δ.Κ. στο πλαίσιο του «Ελλάς – Γαλλία συμμαχία» του Κων/νου Καραμανλή. Μετά από κάποιες μικροτροποιήσεις της μελέτης επί υπουργίας Ευάγγελου Κουλουμπή, την κατασκευή του έργου ανέλαβε η γνωστή Γαλλο –Γερμανο – Ελληνική κοινοπραξία, με οικονομική προσφορά 135 δις. Δρχ. (400 εκατ. Ευρώ).

Το τελικό κόστος του έργου ξεπέρασε το 1 τρις δρχ.,(2,9 δις ευρώ) (τον φετεινό ΕΝΦΙΑ) εκ των οποίων τα περισσότερα από τα μισά, ήταν δάνεια του Ελληνικού Δημοσίου, (διάβαζε πολλαπλάσιο Δημόσιο χρέος, λόγω τόκων), και τα υπόλοιπα, ήταν χρήματα από το πακέτο Ντελόρ.

2. ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ ΤΩΝ ΣΠΑΤΩΝ

Στον Διαγωνισμό για τη σύμβαση παραχώρησης μετείχαν δύο εταιρείες. Η γερμανική Hochtief, και η Γαλλική Airport de Paris. Κατά τη διαδικασία του διαγωνισμού, η Hochtief αποκλείστηκε από το Διαγωνισμό, και παρέμεινε μόνο η Airport de Paris.Όμως, με τις νομικού χαρακτήρα ενστάσεις, η Hochtief επανήλθε στο Διαγωνισμό και τελικά κηρύχτηκε μειοδότρια εταιρεία.

Οι νομικοί σύμβουλοι της Hochtief ήταν:

α) Ο τότε Ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ και συνταγματολόγος κ. Δ. Τσάτσος.

β) Το νομικό Γραφείο Σκουρή, με το οποίο ο πανταχού παρών τότε υπουργός τύπου του ΠΑΣΟΚ κ. Ευ. Βενιζέλος είχε εταιρική σχέση!!!

Από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, βασικός υποστηρικτής της Ηochtief ήταν ο κ. Σταύρος Ψύχαρης. (Πρόεδρος του Διοικ. Συμβουλίου της Ολυμπιακής και μετέπειτα Διοικητής του Αγίου Όρους.) Όλα τα παιδιά στην πίστα!!

Πληροφοριακά αναφέρω, ότι είχε εκπονηθεί από το ελληνικό Δημόσιο πλήρης μελέτη του αεροδρομίου, και κοστολογήθηκε η κατασκευή του με 150 δις. δρχ.

Το κόστος αυτό αντιστοιχούσε στις εισπράξεις από το Σπατόσημο. Θα μπορούσαμε δηλαδή, να το κατασκευάσουμε ως δημόσιο έργο, με δάνειο, του οποίου η απόσβεση θα γινόταν με το Σπατόσημο. Αν λάβουμε υπ’ όψιν και τις φορολογικές απαλλαγές που δόθηκαν στην Hochtief, το έργο θα κόστιζε πολύ λιγότερο.

Το ΤΕΕ είχε προτείνει για το διεθνές αεροδρόμιο την περιοχή της Τανάγρας, και συμπληρωματικά το τότε αεροδρόμιο του Ελληνικού, κυρίως για τις πτήσεις εσωτερικού.

Με τη λύση αυτή, δεν θα χρειαζόταν να απαλλοτριωθεί η τεράστια αυτή έκταση των Σπάτων, της οποίας μάλιστα τα ανεμολογικά στοιχεία ήταν δυσμενή για τη λειτουργία του.

Δεν θα χρειαζόταν επίσης, η τεράστια δαπάνη για την κατασκευή της Αττικής Οδού, και μεγάλου τμήματος της γραμμής του ΜΕΤΡΟ!!!

Συμπερασματικά, όλα αυτά διόγκωσαν το Δημόσιο Χρέος. Με παρομοίου τύπου μεταγενέστερες συμβάσεις παραχώρησης στους ξένους «επενδυτές» κατασκευάστηκαν πολλά έργα, με αντάλλαγμα θέσεις εργασίας για τους «Έλληνες ιθαγενείς».

3. ΖΕΥΞΗ ΡΙΟΥ-ΑΝΤΙΡΡΙΟΥ

Για το κοστοβόρο αυτό έργο, ο κατασκευστής δεν ανέλαβε την πλήρη ευθύνη για την ασφάλεια του έργου. Αυτό ρητά αναφέρεται στη Σύμβαση παραχώρησης. Το ΤΕΕ είχε προτείνει πολύ πιο οικονομική λύση, που επέτρεπε μάλιστα, όχι μόνο την οδική, αλλά και τη σιδηροδρομική ζεύξη, όπως αυτό έγινε για τη ζεύξη Δανίας –Σουηδίας και Ιταλίας –Σικελίας (Reggio di Calabria–Messina), δηλαδή φέρρυ μποτ δύο θυρών(εισόδου-εξόδου).

Και ναυπηγεία είχαμε γι αυτά, και το κόστος ήταν ασύγκριτα μικρότερο!!!

Διόγκωση λοιπόν του χρέους και μικρότερη κυκλοφοριακή εξυπηρέτηση.

4. ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ 2004

Το κόστος των Ολυμπιακών Αγώνων και Έργων του 2004 ήταν πέντε φορές μεγαλύτερο από το αντίστοιχο κόστος των Ολυμπιακών Αγώνων της Μελβούρνης!!!

Το επτασφράγιστο αυτό μυστικό του πραγματικού κόστους όλης αυτής της επιχείρησης, που έδωσε την χαριστική βολή στο Δημόσιο Χρέος, πρέπει κάποτε να καταγραφεί και να δημοσιοποιηθεί.

5. ΜΕΤΡΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Οι περισσότεροι Θεσσαλονικείς γνώριζαν ότι στη διαδρομή του ΜΕΤΡΟ υπάρχουν αρχαιολογικοί θησαυροί. Το Υπουργείο Πολιτισμού, και ιδιαίτερα οι αρχαιολόγοι του, δεν ήξεραν τίποτε; Η επικεφαλής αρχαιολόγος κ. Μενδώνη δεν ήξερε τίποτε; Ήξερε, όμως, ότι τα αρχαιολογικά ευρήματα τα οποία αποκάλυψε ο Μετροπόντικας, μπορούν να μεταφερθούν σε άλλο σημείο της Θεσ/νίκης.

(Επειδή για πολλά χρόνια υπήρξα εκπρόσωπος του ΤΕΕ στο Τεχνικό Συμβούλιο του Υπουργείου Πολιτισμού, δηλώνω κατηγορηματικά, αναλαμβάνοντας την πλήρη ευθύνη, ότι το μνημείο αυτό της διαφθοράς θέλει εκ βάθρων αναδόμηση.)

Και το σταματημένο αυτό έργο της Θεσσαλονίκης συνέβαλε αρκετά στο Δημόσιο Χρέος χωρίς να ολοκληρωθεί.

6. ΠΑΡΑΛΙΑΚΗ ΥΠΟΘΑΛΑΣΣΙΑ ΠΑΡΑΚΑΜΨΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Το έργο αυτό δεν ξεκίνησε ποτέ, γιατί μετά από πλήθος μελετών και ερευνών που κόστισαν πολύ στο Ελληνικό Δημόσιο (το δημόσιο χρέος δηλαδή) αποκαλύφθηκε το προφανές, ότι δηλαδή το έργο ήταν αδύνατον να υλοποιηθεί.

7. ΕΡΓΟ ΕΚΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΑΧΕΛΩΟΥ ΣΤΟΝ ΘΕΣΣΑΛΙΚΟ ΚΑΜΠΟ

Τα στοιχεία υπάρχουν στην διπλωματική εργασία του κ. Σ.Π. Παπαγιαννάκη «Κριτική αξιολόγηση του σχεδίου εκτροπής του ποταμού Αχελώου στη Θεσσαλική πεδιάδα», υπό την καθοδήγηση των καθηγητών του ΕΜΠ Ι. Πολύζου, Τ. Κοσμάκη, και Σ. Μαυρομάτη. (λέξεις κλειδιά: Αχελώος, εκτροπή ποταμού Αχελώου, φράγμα, σήραγγα εκτροπής, διαχείριση υδάτινων πόρων)

Συμπερασματικά: Δαπανήθηκαν πολλά χρήματα για μελέτες έργων που δεν υλοποιήθηκαν. Κατασκευάστηκε σήραγγα εκτροπής του Αχελώου, διαμέτρου 6,0μ. και μήκους 17,5χλμ.. (όσο είναι το άθροισμα των γραμμών του ΜΕΤΡΟ της Αθήνας, από Σεπόλια μέχρι την Δάφνη, και από τον Κεραμεικό μέχρι το Νομισματοκοπείο.) Η σήραγγα αυτή εγκαταλείφτηκε. Το μόνο θετικό στοιχείο, είναι ότι αποκαλύφθηκε πλήρως το φαύλο πολιτικό-οικονομικό μας σύστημα το οποίο επιβάρυνε πολύ το Ελληνικό χρέος.

8. ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΡΟΜΟΙ ΜΕ ΣΥΜΒΑΣΗ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗΣ (εντός Ερωζώνης)

Το συμβατικό αυτό τέρας της κοινοπραξίας «Ευρωπαίων» και ντόπιων εργολάβων δεν έχει κανένα δικαίωμα μια «αριστερή» Κυβέρνηση να το νομιμοποιήσει με τους όρους που ανέφερε ο «εκλεκτός» υπουργός υποδομών κ. Σπίρτζης. Εάν αυτό συμβεί τότε δεν απομένει παρά να πιστέψουμε ότι ο κ. Τσίπρας τα βρήκε με τους ντόπιους ολιγάρχες.

Και μια συμβουλή… 

Και μια συμβουλή στον κ. Σπίρτζη.

Να ξεκρεμάσει από τον τοίχο του υπουργικού του γραφείου το κάδρο του κορυφαίου λαϊκού αγωνιστή Άρη Βελουχιώτη, γιατί το πνεύμα του μπορεί να του πετάξει το κάδρο στο κεφάλι.

Συμπέρασμα

Συμπερασματικά και για να μην ξεχνιόμαστε. Δεν ψάχνουμε εμείς τώρα να ανακαλύψουμε την Αριστερά; γιατί την ανακάλυψαν άλλοι πριν από εμάς και για μας. Η Αριστερά πρέπει να έχει πρόγραμμα παραγωγικής ανασυγκρότησης προς όφελος του λαού και με την συμμετοχή του λαού.

Χωρίς αυτά δεν είναι αριστερά. Πολύ φοβάμαι ότι η σημερινή Κυβέρνηση απλώς καπηλεύεται τον τίτλο της Αριστεράς.

Η κρίση της χώρας μας δεν είναι μόνο κρίση του κοινωνικο-οικονομικό-πολιτικού μας συστήματος. Είναι και κρίση του αξιακού συστήματος της κοινωνίας μας, είναι κρίση της γλώσσας επικοινωνίας του λαού μας. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να ξεκινήσουμε από ένα σχεδιασμό της παραγωγικής μας ανασυγκρότησης για την επιβίωση του λαού μας. Ας μην κοροϊδευόμαστε, όπως είπε και ο μεγάλος λαϊκός αφηγητής Σκαρίμπας «με πορδές δεν βάφονται αυγά»

* Ο Φίλιππος Κ. Βασιλείου είναι συνταξιούχος Πολιτικός Μηχανικός, μετά από 48χρονη θητεία σε μελέτες Δημοσίων Έργων.

   Καρτ ποστάλ από τη Σκύρο

Από Σφυροδρέπανος 

Γράφει ο Βασίλης Κρίτσας //

Η Σκύρος είναι ένα νησί-μιγάδας, μισή Κυκλάδα – μισή Σποράδα, συνδυάζοντας το πράσινο, που σε κάποια σημεία μπαίνει μες στην άσφαλτο κι απειλεί να την καλύψει, με τη γραφική, παραδοσιακή Χώρα, που είναι σκαρφαλωμένη στην πλαγιά ενός μεγάλου βραχώδους λόφου και σε κερδίζει εξίσου από κοντά κι από μακριά. Το καλό φαγητό για όλα τα γούστα (κρέας ή ψάρι, αλλά δεν ξέρω με τους vegan τι γίνεται) συγκαταλέγεται στα δυνατά σημεία της και οι ταβέρνες που πρέπει οπωσδήποτε να δοκιμάσει κανείς, πριν φύγει, είναι πιο πολλές κι από τις παραλίες της. Αν και αυτό οφείλεται εν μέρει στην έντονη παρουσία του ελληνικού στρατού, με το ναυτικό να καταλαμβάνει (και να αποκλείει) όλο το νότιο τμήμα του νησιού, ενώ στο βορρά υπάρχει το μεγαλύτερο στρατιωτικό αεροδρόμιο των Βαλκανίων (που λειτουργεί και ως πολιτικό), λόγω της καίριας στρατηγικής θέσης της Σκύρου στο Αιγαίο. Ένα άλλο ποσοστό παραλιών είναι από δύσκολα έως καθόλου προσβάσιμο με το αυτοκίνητο αλλά αυτό από μια άποψη είναι ίσως και το πιο σημαντικό πλεονέκτημα του νησιού. Η οργανωμένη καταστροφή που ακούει στο όνομα «τουριστική ανάπτυξη-αξιοποίηση» και αλλοιώνει φυσικά τοπία και ανθρώπινους χαρακτήρες, δεν έχει απλώσει τόσο τα πλοκάμια της στη Σκύρο κι αυτή είναι και η ιδιαίτερη ομορφιά της σε τελική ανάλυση. Μπορεί να μην έχει τις καλύτερες θάλασσες (τα νερά της πάντως είναι απολαυστικά κρύα και κρυστάλλινα) ή τα πιο μαγευτικά τοπία, αλλά καταφέρνει να σε μαγέψει με την απλότητά της και την ιδιαίτερη αυθεντικότητά της. Τόσο μοναδική και ιδιαίτερη, σαν τα περίφημα αλογάκια της σκύρου, που μοιάζουν με πόνι, ή το ξακουστό καρναβάλι της, που πρέπει όμως να την επισκεφτείς χειμώνα, για να το απολαύσεις.

Το φημισμένο αλογάκι της Σκύρου

Το πράσινο απειλεί να ανακαταλάβει το χώρο που του ανήκει

Η Χώρα σκαρφαλωμένη στο Λόφο

Η δική μας παρέα βρέθηκε στο νησί την εβδομάδα πριν από το δημοψήφισμα, με τον έλεγχο κεφαλαίων (το διαβόητο capital control) να προκαλεί μεγάλες ουρές σχεδόν κάθε ώρα της ημέρας στη μοναδική τράπεζα της Χώρας (υπήρχε κι άλλο ένα ΑΤΜ στο λιμάνι), οι οποίες προσφέρονταν για γνωριμίες και πολιτική κουβέντα. Πετύχαμε μάλιστα και την ανοιχτή συγκέντρωση-εκδήλωση των υπερασπιστών του «όχι», στην οποία μίλησαν μεταξύ άλλων ο Συριζαίος δήμαρχος αλλά και ο εκπρόσωπος της αντιπολίτευσης στο δημοτικό συμβούλιο! Ενώ μπορούσες να δεις πολλά μαγαζιά στολισμένα με αφίσες ή πανό και το «όχι» σε μαύρο φόντο, που θα χρησίμευε κι εκ των υστέρων ως ένδειξη πένθους και εκλογικού μαυρίσματος, μετά από την κυβερνητική κωλοτούμπα που μετέτρεψε ταχύτατα τη λαϊκή ετυμηγορία σε… εντολή για «ναι σε όλα».
Ανοιχτή εκδήλωση υπέρ του «ναι» δεν υπήρχε, αλλά τα πράγματα ήταν κάπως μοιρασμένα, όχι με την έννοια της πόλωσης του κόσμου σε δύο στρατόπεδα, αλλά της εσωτερικής πόλωσης μέσα του. Τα νησιά πλήττονται άμεσα από την κατάργηση του ειδικού καθεστώτος για το ΦΠΑ κι οι κάτοικοί τους είχαν κάθε λόγο για να αντιδράσουν και να αντιταχθούν στη συμφωνία. Αλλά πολλοί ιδιοκτήτες ενοικιαζόμενων δωματίων έβλεπαν να ακυρώνονται οι κρατήσεις, στον πανικό των πρώτων ημερών ή λόγω του ορίου στις αναλήψεις από τις τράπεζες, φοβούνταν ότι θα πάει στράφι η χρονιά κι έβραζαν εναντίον και της κυβέρνησης: «Χάθηκαν τόσοι μήνες να κάνει το δημοψήφισμα; Έπρεπε τώρα, πάνω στην τούρλα της τουριστικής σεζόν;»

Το μαύρο κολλάει και με το πένθος

Μαγαζί στολισμένο με πανό για το Όχι

Τελευταία στάση σε αυτό το σύντομο ταξίδι, με μια λαογραφική νότα από το (ιδιωτικό) μουσείο Φαλτάιτς, που στεγάζει μια πολύ ενδιαφέρουσα οικογενειακή συλλογή και τρεις διαφορετικές γενιές-εποχές, σε ισάριθμες αίθουσες-επίπεδα, όπου νιώθεις να βυθίζεσαι στο χρόνο, προτού ξαναβγείς στην επιφάνεια. Κι όπου μπορεί να δει κανείς από σπουδαία ιστορικά ντοκουμέντα, όπως ένα σπάνιο αντίτυπο του αφορισμού της επανάστασης του 1821 από τον πατριάρχη Γρηγόριο Ε’, μέχρι το μικροσκοπικό σαλονάκι των παραδοσιακών αρχοντικών του νησιού, που θαρρείς και φτιάχτηκε για νάνους ή για μικρά παιδιά. Αλλά και μια πολυσυλλεκτική βιβλιοθήκη, που καλύπτει όλο το πολιτικό (κι όχι μόνο) φάσμα. Από το λεξικό του στρατού, μέχρι το βιβλίο του Σκαρίμπα για το 21’ και μια προλεκάλτ έκδοση για το Μάο και την Κινέζικη Επανάσταση.
Την οικοδέσποινα του μουσείου την είδαμε την επόμενη μέρα να συντονίζει την εκδήλωση του Όχι. Ενώ μας παρουσίασε ως προφητικό και επίκαιρο το βιβλίο του νεότερου και πρόσφατα αποθανόντα Φαλτάτζη (που ήταν μάλλον κεντρώων πεποιθήσεων και οργανωμένος στη φοιτητική ΠΕΑΝ του 60’ –καμία σχέση με την ομώνυμη οργάνωση επί κατοχής) για την «κατάρα της Κοινής Αγοράς», του πρόδρομου της σημερινής ΕΕ.

Το εξώφυλλο του βιβλίου για την Κατάρα της Κοινής Αγοράς

Εικόνες από την έκδοση για την Κινέζικη Επανάσταση

Ο αφορισμός της Επανάστασης από τον πατριάρχη

Για επιδόρπιο μερικά ακόμα φωτογραφικά στιγμιότυπα

Η θέα από τη Χώρα, μετά το ηλιοβασίλεμα

Η Κολυμπάδα, που έχει μόνο ένα άσπρο σπιτάκι, και όπου πρέπει να ανοίξεις πρώτα μια πόρτα με σύρμα που κλείνει το δρόμο, για να περάσει το αυτοκίνητο και να κατέβεις κάτω!

Μια πινακίδα μας ενημερώνει ότι απαγορεύεται το παρκάρισμα στην ταράτσα!
Ό,τι κι αν σημαίνει αυτό…

Ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε. Ή και τα δυο μαζί

Ένα καλλιτεχνικό εργαστήρι στο βορειοδυτικό κομμάτι του νησιού με τη σημαία του Τσε

Κι ένα μπιτσόμπαρο (με δωρεάν ξαπλώστρες και) με τη σημαία της Κούβας να δεσπόζει

Η εντυπωσιακή είσοδος της Ατσίτσας

Η παραλία του Πεύκου

Κι ένα κόκκινο κάστρο με συνθήματα, που συναντάς στην Εύβοια λίγο πριν φτάσεις στην Κύμη, απ΄όπου φεύγει το πλοίο για το λιμάνι της Σκύρου, τη Λιναριά.

Λιναριά-Λιναριά, εσένα έχω στην καρδιά…

Εγώ το λέω στο σκύλο μου…

 Εγώ το λέω στο σκύλο μου…

…(που υπακούει πιστά στα αφεντικά του)
κι εκείνος στην πολιτική ουρά του, που όλο λέει να φύγει κι όλο μένει κι ακολουθεί πιστά τα βήματά του.

Το σύγχρονο (μικρο)αστικό πολιτικό σύστημα ανακυκλώνεται συνεχώς, μοιάζοντας πολλές φορές με το σκύλο που κάνει κύκλους κυνηγώντας την ουρά του. Κάτι που έχει ως άμεση συνέπεια να γίνεται ο ένας ουρά του άλλου και τούμπαλιν.

Ο Σύριζα κατηγορεί από σύστημα τους προηγούμενους, που ήταν χειρότεροι, αλλά αυτά που κάνει τώρα, τα διάφορα μικρά «πραξικοπηματάκια» με το «άνοιξε-κλείσε» της βουλής και την ψήφιση του μνημονίου μες στο 15αύγουστο, δε θα τολμούσαν να τα κάνουν ούτε οι προηγούμενοι. Ή μάλλον, αν τα έκαναν οι προηγούμενοι, ο Σύριζα θα ήταν στα κάγκελα διαμαρτυρόμενος. Και το χειρότερο για τα στελέχη του είναι πως τα γραπτά μένουν κι έχουνε μείνει ως μαρτυρίες τα κελαηδίσματά τους στο τουίτερ, από αντίστοιχες παλιότερες περιπτώσεις. Πχ για τις ιδιωτικοποιήσεις που τις περνάνε από τα θερινά τμήματα της Βουλής. Εδώ οι καλές, αριστερές ιδιωτικοποιήσεις…

Ο Λαφαζάνης νίπτει τας χείρας του για την μέχρι τώρα πορεία του Σύριζα και παρουσιάζεται ως το εξαγνισμένο θείο βρέφος (όχι ο Λαλιώτης) που θα μας φέρει τη ρήξη, τη δραχμή, την έφοδο στους ουρανούς και το βασίλειο της ελευθερίας (ενάντια σε αυτό της αναγκαιότητας). Την ίδια στιγμή που το αριστερό ρεύμα δεν μπορεί να ολοκληρώσει καν τη ρήξη με το Σύριζα, κάποιοι πιστεύουν (;) και καλλιεργούν αυταπάτες πως θα φέρει τη ρήξη με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Κούνια που μας κούναγε.

Είναι αντεστραμμένο σαν εκείνο το ανέκδοτο που έλεγαν παλιά για τον Τσίπρα στο Σύριζα. Εδώ δεν μπορεί να διαγράψει την αντιπολίτευση και περιμένουμε να διαγράψει το χρέος… Για να το θέσουμε με διαφορετικούς όρους, το Συριζέξιτ για το Λαφαζάνη μπορεί να είναι αναπόφευκτο. Το θέμα είναι όμως, κατ’ αντιστοιχία του Γκρέξιτ, αν θα του το επιβάλλουν ή αν θα το επιλέξει μόνος του. Αλλά τι νόημα έχει μια καπιταλιστική Ελλάδα με δραχμή και Λαφαζάνη και σε τι διαφέρει σε σχέση με πριν;

Και στο βάθος η Ανταρσυα. Που μπορεί να μην πέτυχε σε κανένα σημείο της πολιτικής διαδρομής της ουσιαστική ενότητα στη βάση της, πέρα από τις εκλογές, αλλά τώρα ετοιμάζεται για τη μεγάλη ενότητα (κάτι σα μεγάλος συνασπισμός αλά εξωκοινοβούλιο) και την έφοδο στα κοινοβουλευτικά έδρανα. Κι ήδη κάποιοι έχουν ξεκινήσει την κουβέντα από τώρα (όχι στα όργανα, αλλά με κείμενα στο διαδίκτυο, βεβαίως-βεβαίως), πριν καν οριστικοποιηθεί η ρήξη του Λαφαζάνη με το Σύριζα. Το οποίο μου θυμίζει την ατάκα μιας σφισσας σε μια φίλη της (η κοπελιά θα μπορούσε κάλλιστα να ‘ναι κοπέλι, το φύλο είναι αδιάφορο): περίμενε τουλάχιστον να στο ζητήσουν…

Την ίδια στιγμή η Ραχήλ τσιτάρει Κροπότκιν (αφού τελείωσε με τα άπαντα του Λένιν). Ενώ από το κλείσιμο της Βουλής συνάγεται πως οι εκλογές μπορεί να πάνε τελικά τον Οκτώβρη, οπότε ίσως και να τη γλιτώσει το Φεστιβάλ σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και τις άλλες μεγάλες πόλεις. Φαντάζεσαι δηλ μια χρονιά με δύο εκλογικές αναμετρήσεις αλλά χωρίς Φεστιβάλ, τι οικονομική αιμορραγία είναι;

Και γιατί δεν τις κάνει τώρα τις εκλογές, αφού το συμφέρει, να μην προλάβει να αναδιοργανωθεί ο Λαφαζάνης στα αριστερά του, και βασικά να μην καταλάβει στο πετσί του ο κόσμος τι μέτρα έχουνε περάσει; Μια βασική ερμηνεία λέει πως όσο περισσότερο φθαρεί, τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες να μην πιάσει αυτοδυναμία και να αναγκαστεί να κάνει κυβέρνηση συνεργασίας, όχι με τους Ανελ αυτή τη φορά, αλλά με ακόμα πιο ευθυγραμμισμένους εταίρους, όπως το Ποτάμι, για να ελέγχουν πλήρως οι δανειστές τις κινήσεις του. Λες και τώρα είναι ανεξέλεγκτος. Φαντάσου δηλ όταν τον ελέγξουν, τι άλλο έχουμε να δούμε…

ΠΕΡΝΑΤΕ ΩΡΑΙΑ ΣΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ ?

 ΠΕΡΝΑΤΕ ΩΡΑΙΑ ΣΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ ?

"Το ορατό πρόσωπο των μεθόδων που χρησιμοποιούν εταιρείες για να προσλάβουν ανέργους

Η Κλέο Αλμάνσα κηρύχθηκε το πρόσωπο του ισπανικού facebook της περασμένης εβδομάδας, όταν τα κοινωνικά δίκτυα γέμισαν με μηνύματα συμπαράστασης, έπειτα από συνέντευξή της στην «El Mundo», όπου αποκάλυψε πως η αγωνία της να εξασφαλίσει μια θέση εργασίας τής στοίχισε την υγεία και την αξιοπρέπειά της.


Ανεργη, πριν από ενάμιση χρόνο αποφάσισε να συμμετάσχει σε διαγωνισμό για πρόσληψη πωλητών σε επιχείρηση εμπορίας ηλεκτρικών ειδών. Μαζί με άλλους 40 νέους ανέργους, υποβλήθηκε σε δοκιμασίες υπό τον ήχο δυνατής μουσικής και ταχύτατα εναλλασσόμενου φωτισμού «ώστε να ανέβει η αδρεναλίνη για να πουλήσουν καλύτερα», όπως τους εξήγησαν. Στην πραγματικότητα υποδαύλιζαν τον ανταγωνισμό μεταξύ τους με στόχο ο ισχυρότερος να εξουδετερώσει τον πιο αδύναμο. Ανάμεσα στα άλλα, τους έβαλαν να παίξουν τις μουσικές καρέκλες διαγκωνιζόμενοι μέχρι αίματος για μια θέση, αφού όποιος έμενε όρθιος αποχωρούσε, ή να ανεβαίνουν ανά ομάδες σε μια καρέκλα και να ρίχνουν όσους μπορούσαν αποκλείοντάς τους.

Στο τέλος τούς πέταξαν ένα χαρτονόμισμα των 50 ευρώ λέγοντας πως «θα είναι προκαταβολή του μισθού του για όποιον καταφέρει να το πάρει πρώτος». Η Κλέο βρέθηκε να την πατούν -κυριολεκτικά- δεκάδες πόδια ανθρώπων τυφλωμένων να αρπάξουν το χαρτονόμισμα και την πολυπόθητη θέση εργασίας. Στο νοσοκομείο διαπίστωσαν ότι, εκτός από μώλωπες που έφερε σε χέρια, πόδια, και πρόσωπο, είχε κι ένα σοβαρό τραύμα στη σπονδυλική στήλη, που την άφησε δύο μήνες στο κρεβάτι κι ένα χρόνο χωρίς να μπορεί να δουλέψει. Τώρα, περιμένει να εκδικαστεί η μήνυσή της κατά της εταιρείας νιώθοντας «ταπεινωμένη, κακοποιημένη και αποκαρδιωμένη». Οχι μόνο για τον τραυματισμό της, αλλά κυρίως «γιατί με ώθησαν να κάνω απαράδεκτα πράγματα που ποτέ δεν θα είχα κάνει αν δεν είχα τόση ανάγκη για δουλειά». Στα 25 της χρόνια, η Κλέο έγινε το πιο ορατό πρόσωπο των απάνθρωπων και βίαιων μεθόδων που χρησιμοποιούν εταιρείες για να προσλάβουν ανέργους, ωθώντας τους στην επιθετικότητα ώστε να επιλέξουν όσους μπορούν να πατήσουν επί πτωμάτων."


Κι επειδή το αρθρο είναι απο την καλη ΕφΣυν να της θυμισουμε οτι το σύστημα λεγεται ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ και η "τριλογια" της καλης εφημεριδας ειναι ενα μνημειο αποπροσανατολισμου ,κροκοδειλιων δακρυων και ασφαιρων συμπερασματων με ολιγον απο φεμινισμο και "πίστη " ... απολύτως ακίνδυνο για τους Ιμπεριαλιστες .Επίσης να θυμίσουμε οτι ολα τουτα που περιγραφει οφείλονται σε ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ που προωθουν και στηρίζουν παγκοσμιως κυβερνησεις σαν του Τσιπρα , του Ομπαμα , της Μερκελ ,του Ραχοι κλπ ....που αποτελουν και τους πραγματικούς "πιστους" στα Μονοπωλια (εταιρείες τα λεει ) και το σαπακι πλεον που αποτελει ο  ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ τους 

Μια "αποφασιστικότητα και πίστη" πλέον χρειάζονται παγκόσμια απο τους λαους  ....αυτή για την ανατροπή του τελειωμένου συστήματος !

«Πλατφόρμα» ρυμούλκησης του λαού σε αδιέξοδα

«Πλατφόρμα» ρυμούλκησης του λαού σε αδιέξοδα

«

Την κυβέρνηση την εμπιστεύομαι για να υλοποιήσει το ριζοσπαστικό πρόγραμμά της και όχι φυσικά για να εφαρμόζει ένα καταστροφικό μνημόνιο λιτότητας και αποικιακής κηδεμονίας της χώρας», δηλώνει ο Π. Λαφαζάνης.

«Εχω τονίσει πολλές φορές, ο σκοπός ο δικός μου και των άλλων 32 ή 44 που δεν ψηφίσαμε το μνημόνιο, δεν είναι να ρίξουμε την κυβέρνηση, αλλά η κυβέρνηση μέσα από διαδικασίες να απεμπλακεί άμεσα από το μνημονιακό δρόμο (...) Εγώ είμαι συνεπής με τις προγραμματικές δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ», υποστηρίζει ο Θ. Πετράκος.
Ερώτηση: Ποιες είναι αυτές οι προγραμματικές δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ που επικαλούνται όλα τα στελέχη της «Αριστερής Πλατφόρμας», κατηγορώντας την κυβέρνηση ότι τις απεμπόλησε και καλώντας την να τις εφαρμόσει;
Απάντηση: Είναι αυτές που χειροκροτούσαν προεκλογικά οι βιομήχανοι. Είναι αυτές που συνέθεταν το περιβόητο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, με τα ψίχουλα στην ακραία φτώχεια και τους «μποναμάδες» στο ντόπιο κεφάλαιο για την ανάκαμψη της κερδοφορίας του. Είναι αυτές που προσιδιάζουν σε ένα μείγμα πολιτικής που διαφέρει από το μνημόνιο στη ...λιγάκι περισσότερη χαλάρωση, για την επίτευξη πάντα του ίδιου στόχου, την παραγωγική ανασυγκρότηση, την ενίσχυση δηλαδή των επιχειρηματικών ομίλων για τη διευρυμένη αναπαραγωγή της καπιταλιστικής κερδοφορίας.
Είναι αυτές με τις οποίες η «Αριστερή Πλατφόρμα» επιχειρεί να χειραγωγήσει το λαό, κοροϊδεύοντας ότι υπάρχει δυνατότητα φιλολαϊκής διαχείρισης του καπιταλισμού, φράζοντάς του το δρόμο για την οργάνωση της πάλης, τη ρήξη και τη σύγκρουση με το κεφάλαιο, την ΕΕ, για την ανατροπή της εξουσίας τους, ώστε ν' ανοίξει ο δρόμος για τη λαϊκή ευημερία.

Απ' τη σκοπιά αυτή, η «Αριστερή Πλατφόρμα» προσφέρει χρήσιμες υπηρεσίες στο σύστημα, από τη σκοπιά που του τις προσφέρει και η πλειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ, γι' αυτό λέει ότι δε θέλει να ρίξει την κυβέρνηση. Εχει την ίδια στρατηγική με διαφορετική δοσολογία στο μείγμα διαχείρισης και αν χρειαστεί, λέει, με εθνικό νόμισμα. Με το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε κυβέρνηση. Με το ίδιο πρόγραμμα, η «Αριστερή Πλατφόρμα» χειραγωγεί το λαό, βοηθώντας αντικειμενικά όχι μόνο την κυβέρνηση, αλλά και τους αστούς. Κραδαίνοντάς το, επιχειρεί να ανακόψει ριζοσπαστικές διεργασίες, να «χωνέψει» τη δυσαρέσκεια απ' τα κυβερνητικά έργα, διατηρώντας την σε επίπεδα ασφαλείας. Καλλιεργεί αυταπάτες στο λαό, σκορπά επιζήμιο εφησυχασμό και νοθεύει το ριζοσπαστισμό, προβάλλοντας σαν ριζοσπαστικές χρεοκοπημένες σοσιαλδημοκρατικές θέσεις, μέτρα που θα μπορούσαν να στηρίξουν την ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας στην Ελλάδα, σε συνδυασμό με μια διαδικασία επιστροφής σε εθνικό νόμισμα.

Κρύβει, βεβαίως, απ' το λαό ότι η έξοδος από το ευρώ και μόνο, χωρίς αποδέσμευση από την ΕΕ, χωρίς η οικονομία και η εξουσία να έρθουν στα χέρια των εργαζομένων, είναι δρόμος που οδηγεί στον ίδιο γκρεμό το λαό και τα συμφέροντά του.

Ποια είναι η εναλλακτική προς όφελος του λαού;

Ποια είναι η εναλλακτική προς όφελος του λαού;

Την περασμένη Παρασκευή το πρωί, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, μιλώντας στην Ολομέλεια της Βουλής και θέλοντας να δικαιολογήσει το γεγονός ότι η κυβέρνησή του έφερε προς ψήφιση ένα σκληρό αντιλαϊκό μνημόνιο και απαντώντας στους διαφωνούντες στο εσωτερικό του κόμματός του, παρουσίασε το εξής δίλημμα. Είπε: «Το δίλημμα δεν ήταν "ευρώ ή δραχμή". Το πραγματικό δίλημμα ήταν "μνημόνιο με ευρώ ή μνημόνιο με δραχμή". Σε κάτι που επιμένει ακόμα ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, για να μην επιτευχθεί συμφωνία. Εναλλακτική λύση δεν υπάρχει». Πραγματικά, ο πρωθυπουργός έθεσε το θέμα στη σωστή του βάση από τη σκοπιά της αστικής διαχείρισης. Είναι γεγονός ότι στο πλαίσιο της αστικής διακυβέρνησης, εντός της Ευρωπαϊκής Ενωσης, μέσα στην Ευρωζώνη και με δεδομένο ότι τα κλειδιά της οικονομίας τα έχουν στα χέρια τους οι καπιταλιστές, οι εναλλακτικές μορφές διαχείρισης είναι πολύ συγκεκριμένες. Είναι εναλλακτικές μορφές που από τον ίδιο ή διαφορετικό δρόμο οδηγούν το λαό στη λαιμητόμο, φέρνουν μνημόνια, καταστρέφουν τη δυνατότητα των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων να καλύπτουν τις ανάγκες τις δικές τους και των παιδιών τους, εξυπηρετούν τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Αρα, πράγματι, εντός αυτών των πλαισίων, όπως τα καθόρισε ο πρωθυπουργός, οι εναλλακτικές είναι συγκεκριμένες: `Η μνημόνιο με ευρώ, δηλαδή μνημόνιο Τσίπρα με το κουαρτέτο (ΔΝΤ - ΕΚΤ - ΚΟΜΙΣΙΟΝ - ESM), με τις ευλογίες της ΕΕ, των ΗΠΑ, της Μέρκελ, του Σόιμπλε, του Ολάντ κ.λπ., αντίστοιχο με τα μνημόνια των ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και τμημάτων του κεφαλαίου. `Η μνημόνιο εκτός ευρώ με εθνικό νόμισμα, δηλαδή μνημόνιο Λαφαζάνη (η στήριξη του εθνικού νομίσματος χρειαζόταν ξανά δανεισμό και μάλιστα ανάλογο με αυτόν που δανείστηκε η κυβέρνηση, αφού τα αποθεματικά είχαν στερέψει, επομένως οι νέοι δανειστές θα έβαζαν όρους μνημονίου), με τις ευλογίες άλλων τμημάτων του κεφαλαίου εντός και εκτός Ελλάδας (ανάλογα με τις νέες ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, π.χ. Ρωσία, BRICS κ.λπ.), που ωφελούνται από μία τέτοια εξέλιξη. Και στις δύο περιπτώσεις, «τη νύφη την πληρώνει ο λαός». Αυτή είναι η πραγματικότητα...

* * *

Το ενδιαφέρον, ωστόσο, στη συγκεκριμένη συζήτηση δεν είναι τόσο εάν είναι σωστό ή λάθος αυτό που είπε ο Αλέξης Τσίπρας, όπως κάποιοι του απέδωσαν και βεβαίως η «Αριστερή Πλατφόρμα», που λέει ότι δεν είναι με κανένα μνημόνιο, (αλήθεια, με τι όρους θα δανείζονταν;). Αυτό που έχει σημασία, είναι να εξετάσουμε εάν υπάρχουν ή δεν υπάρχουν άλλες εναλλακτικές λύσεις. Γιατί εκεί είναι το ζουμί της υπόθεσης. Και εκεί στοχεύει στην πραγματικότητα η αναφορά του πρωθυπουργού ότι δεν υπάρχουν. Να δείξει στο λαό ότι δεν έχει άλλη εναλλακτική να επιλέξει. Οτι πρέπει να αποδεχτεί πως έχει να διαλέξει ανάμεσα στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη. Ανάμεσα στο δικό του μνημόνιο και στο μνημόνιο όσων θέλουν τη χώρα εκτός ευρώ. Ανάμεσα στην καταστροφή του λαού με ευρώ ή στην καταστροφή του με δραχμή. Και να περιοριστεί στο να σκέφτεται ποιο είναι το μικρότερο κακό, μέσα σε συνθήκες όπου κατεδαφίζονται εργασιακά δικαιώματα, φορτώνονται νέοι φόροι, κόβονται κι άλλο οι συντάξεις. Αυτό, λοιπόν, είναι το μεγαλύτερο και πιο επικίνδυνο ψέμα. Γιατί, την πραγματική εναλλακτική ο λαός πρέπει να την αναζητήσει με κριτήριο τα δικά του συμφέροντα, το δικό του μέλλον. Και υπάρχει πραγματική εναλλακτική διέξοδος σε όφελός του. Την εναλλακτική διέξοδο οι εργαζόμενοι πρέπει να την ψάξουν όχι με κριτήριο το τι συμφέρει τον Τσίπρα και τον κάθε Τσίπρα, τον Λαφαζάνη και τον κάθε Λαφαζάνη, ουσιαστικά το τι συμφέρει το κεφάλαιο, την ΕΕ, τους ιμπεριαλιστές συμμάχους τους. Αλλά με το τι συμφέρει τον ίδιο το λαό, για να μπορεί να ζήσει και να μεγαλώσει τα παιδιά του χωρίς μνημόνια, να ικανοποιούνται όλες οι σύγχρονες και συνεχώς αυξανόμενες ανάγκες της οικογένειάς του, να ζει δηλαδή χωρίς εκμετάλλευση, απαλλαγμένος από την καπιταλιστική βαρβαρότητα, που είναι η αιτία για όλα του τα δεινά. Αυτό έλειπε. Να κρίνει ο λαός με γνώμονα τα άθλια πολιτικά παιχνίδια που παίζουν διάφοροι στις πλάτες του σε όφελος των εχθρών του, δηλαδή των καπιταλιστών, των έξωθεν συμμάχων τους, της ΕΕ, των ΗΠΑ κ.λπ.

* * *

Ποια είναι η πραγματική εναλλακτική προς όφελος του λαού; Εκείνη που θα βάζει στο επίκεντρο τον τρόπο, τη διαδικασία που θα μπορεί να φέρει τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα στη θέση που να ζουν και να ικανοποιούν όλες τις σύγχρονες ανάγκες τους. Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Μήπως με διαπραγματεύσεις και συζητήσεις που έκανε και κάνει η κυβέρνηση Τσίπρα - Λαφαζάνη; Τι να διαπραγματευτεί; Το πώς θα οδηγήσουν το λαό στη σφαγή του; Ο μόνος τρόπος για να αποδεσμευτεί η Ελλάδα από την Ευρωπαϊκή Ενωση, να διαγραφεί μονομερώς το χρέος προς όφελος του λαού, είναι εργατική - λαϊκή εξουσία. Που θα επιβάλει την κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, δηλαδή μια παραγωγή χωρίς τους καπιταλιστές και την ιδιοκτησία τους, θα αναπτύσσει την κοινωνική παραγωγή με κίνητρο την εργατική - λαϊκή ευημερία με κεντρικό, επιστημονικό, πανεθνικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο. Αυτή είναι η μόνη πραγματική εναλλακτική διέξοδος για το λαό, ικανή να αξιοποιήσει και αναπτύξει παραπέρα όλες τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας προς όφελός του, να εξασφαλίσει μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, αποκλειστικά δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες Παιδείας, Υγείας, Πρόνοιας, να συνάψει οικονομικές σχέσεις με άλλες χώρες στη βάση του αμοιβαίου οφέλους. Γι' αυτό η εργατική τάξη, τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα χρειάζεται να δυναμώσουν το ΚΚΕ παντού, να οργανώσουν τη λαϊκή συμμαχία κόντρα στο κεφάλαιο, στην ΕΕ, στην εξουσία τους. Γιατί αυτός ο αγώνας επιβάλλεται σήμερα, για να ανακόψει την αντιλαϊκή επίθεση και ταυτόχρονα να στοχεύσει στην πλήρη απαλλαγή του λαού από τη βαρβαρότητα του καπιταλιστικού συστήματος.

Σενάρια για να «στριμώξουν» το λαό

Σενάρια για να «στριμώξουν» το λαό

Με διαρροές από στελέχη της κυβέρνησης, μετά την ψήφιση του τρίτου μνημονίου, κορυφώθηκε τις προηγούμενες μέρες η εκλογολογία. Ενα σενάριο προβλέπει να ζητήσει η κυβέρνηση ψήφο εμπιστοσύνης κι αν δεν την πάρει, να προχωρήσει σε εκλογές άμεσα.
Από χτες προέκυψε και το ενδεχόμενο η κυβέρνηση να προχωρήσει στην ψήφιση των πρώτων εφαρμοστικών νόμων από τα θερινά τμήματα της Βουλής και μετά να δρομολογήσει εκλογές.
Ο,τι και να γίνει, γύρω από το ενδεχόμενο των εκλογών, «πλέκονται» ερμηνείες και προβλέψεις για πιθανές εξελίξεις, τόσο σε ό,τι αφορά τα εσωκομματικά του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και τα κόμματα που θα μπορούσαν να συνδιαμορφώσουν την επόμενη κυβέρνηση, ανάλογα με το αποτέλεσμα των εκλογών. Αναθερμαίνεται δε και η συζήτηση για την αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος.
Σε κάθε περίπτωση, η εκλογολογία έχει στόχο να δράσει παραλυτικά στο λαό, αλλά και στο κίνημα, την ώρα που είναι αναγκαίο να οργανώσει την πάλη του ενάντια στα μέτρα του μνημονίου και την πολιτική που τα επιβάλλει, να παλέψει για το μπλοκάρισμά τους, να διεκδικήσει την ανάκτηση των απωλειών, την ικανοποίηση των αναγκών του.
Στην πραγματικότητα, υποδεικνύουν στο λαό να κρατήσει στάση αναμονής μέχρι την κάλπη. Την ίδια ώρα, χτίζουν νέα αναχώματα και επεξεργάζονται καινούργια ψευτοδιλήμματα περί αντισταθμιστικών μέτρων ανακούφισης από τη βαρβαρότητα του μνημονίου, ή εφαρμογής πολιτικής απεμπλοκής, γρήγορα, από το μνημόνιο, για να χειραγωγήσουν λαϊκές συνειδήσεις, να ενσωματώσουν τη δυσαρέσκεια και να ανακόψουν οποιαδήποτε τάση χειραφέτησης από την κυρίαρχη αντιλαϊκή πολιτική.
Ποιος είναι ο καημός τους; Να προχωρήσουν τα αποφασισμένα μέτρα του μνημονίου και των εφαρμοστικών νόμων που θα ακολουθήσουν, με το λαό θεατή, στη γωνία, ακόμη καλύτερα γι' αυτούς, με την ανοχή του.
Γι' αυτό επεξεργάζονται τα διάφορα σενάρια, στο επίκεντρο των οποίων βρίσκονται και οι εκλογές: Για να επιτεθούν με μεγαλύτερη σφοδρότητα στο λαό και όχι βέβαια για να τον ανακουφίσουν από τα βάρβαρα μέτρα, τα οποία άλλωστε οι ίδιοι ψηφίζουν.
Η κυβέρνηση εμφανίζεται να έχει χάσει την εμπιστοσύνη της Κοινοβουλευτικής της Ομάδας. Αυτός παρουσιάζεται ως ο κυριότερος λόγος για να προχωρήσει σε πρόωρες εκλογές.
Πράγματι, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, μετά την ψηφοφορία της 14ης Αυγούστου, έχει χάσει την εμπιστοσύνη της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας που τη στηρίζει. Εχει, όμως, την εμπιστοσύνη της πλειοψηφίας της Βουλής, αφού το μνημόνιο ψηφίστηκε από τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι.
Αυτό είναι το πραγματικό «κυβερνητικό» μπλοκ που στέκεται απέναντι από τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα. Το συγκροτούν σύσσωμα τα κόμματα των μνημονίων, της ΕΕ και του καπιταλιστικού δρόμου, που μας έφεραν στη σημερινή βαρβαρότητα.
Από δω προκύπτει η ανάγκη να άρει ο λαός την εμπιστοσύνη του συνολικά από τα κόμματα του κεφαλαίου και να εμπιστευτεί το ΚΚΕ. Να επικεντρώσει χωρίς καθυστέρηση όλες του τις προσπάθειες στην οργάνωση της πάλης και σ' αυτή την κατεύθυνση να αξιοποιήσει και τις εκλογές, όποτε κι αν γίνουν.
Το ΚΚΕ είναι η μόνη δύναμη που παλεύει με συνέπεια και σταθερότητα για την έξοδο από την κρίση σε όφελος του λαού. Είναι το μόνο κόμμα που ασκεί στη Βουλή αντιπολίτευση από τη σκοπιά των πραγματικών λαϊκών συμφερόντων.
Που καταθέτει όλες του τις δυνάμεις στην ανασύνταξη του κινήματος, στο δυνάμωμα των εργατικών αγώνων, σε τροχιά ρήξης με το κεφάλαιο, την ΕΕ και την εξουσία τους. Εκεί βρίσκεται η πραγματική ελπίδα για το λαό, σ' αυτήν την προοπτική πρέπει να διαθέσει τις δυνάμεις του και την ψήφο του.

ΟΥΚΡΑΝΙΑ Προς γενικευμένη στρατιωτική σύγκρουση

ΟΥΚΡΑΝΙΑ

Προς γενικευμένη στρατιωτική σύγκρουση

Από τους νέους βομβαρδισμούς σε σπίτια στο Ντοκουχάεφσκ

ΝΤΟΝΕΤΣΚ.--
Επιδεινώνεται μέρα με τη μέρα η κατάσταση στην Ανατολική Ουκρανία, με τους βομβαρδισμούς κατοικημένων περιοχών και τις επιθέσεις από το στρατό και τα τάγματα των λεγόμενων εθελοντών, που απαρτίζονται κυρίως από φασίστες Ουκρανούς και ξένους. Χτες χτυπήθηκαν στην πόλη Ντοκουχάεφσκ 3 κατοικίες, χωρίς να υπάρξουν θύματα, ενώ επιθέσεις έγιναν και στην πόλη Γκορλόφκα, περιοχές που ελέγχουν οι πολιτοφυλακές που αντιδρούν στην πραξικοπηματική κυβέρνηση του Κιέβου και έχουν συγκροτήσει τις αυτοαποκαλούμενες Λαϊκές Δημοκρατίες του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ. Την τελευταία βδομάδα, 17 συνολικά άμαχοι έχουν σκοτωθεί από τους βομβαρδισμούς του στρατού και των φασιστών, ενώ επίσης πάνω από 11.000 άμαχοι βρίσκονται πολύ κοντά στη γραμμή αντιπαράθεσης, με άμεσο κίνδυνο από τα πυρά του πυροβολικού.
Την ίδια ώρα, πιο νότια από το Ντονέτσκ, στην περιοχή της Μαριούπολης, εντείνεται η συγκέντρωση στρατιωτικών δυνάμεων της αντιδραστικής κυβέρνησης, ενώ οι πολιτοφύλακες απάντησαν με κατηγορηματικό τρόπο στους ισχυρισμούς της ουκρανικής κυβέρνησης και της κυβέρνησης των ΗΠΑ ότι επιτέθηκαν στην πόλη της Μαριούπολης που ελέγχει η ουκρανική πλευρά. Σημείωσαν ότι πρόκειται για προβοκάτσια, για να αποπροσανατολιστεί η κοινή γνώμη από την εντεινόμενη προετοιμασία του στρατού για νέα γενικευμένη επίθεση.
Το τελευταίο 24ωρο, επίσης, δεν έλειψαν οι αλληλοκατηγορίες ανάμεσα στην κυβέρνηση της Ουκρανίας και της Ρωσίας για το ποιος παραβιάζει τη λεγόμενη συμφωνία εκεχειρίας του Μινσκ του Φλεβάρη του 2015. Το υπουργείο Εξωτερικών της Ρωσίας έκανε λόγο για επιδείνωση της κατάστασης, με νέους σφοδρούς βομβαρδισμούς και επιθετική ρητορική. Επίσης, ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν από την Κριμαία, που έχει ενσωματωθεί στη Ρωσία (όπου εμφανίστηκε να καταδύεται με βαθυσκάφος σε βυζαντινό ναυάγιο), τόνισε ότι «δυστυχώς βλέπουμε την κλιμάκωση της σύγκρουσης και γι' αυτό δεν ευθύνονται οι πολιτοφυλακές του Ντονμπάς, αλλά η αντίπαλη πλευρά» και ευχήθηκε «να μην υπάρξει γενική ανάφλεξη και νέες μάχες μεγάλης κλίμακας».
Από την πλευρά του, το ουκρανικό υπουργείο Εξωτερικών κατηγόρησε τη Ρωσία ότι είναι πίσω από την κλιμάκωση, όπως την παρουσιάζει, επιθέσεων των πολιτοφυλάκων. Οι εξελίξεις αυτές, σε συνδυασμό με το ότι η αντιδραστική κυβέρνηση του Κιέβου ανακοίνωσε την 6η κατά σειρά επιστράτευση, δείχνουν ότι μια γενικευμένη στρατιωτική σύγκρουση είναι προ των πυλών, παρότι υποτίθεται στα τέλη Αυγούστου έχει προγραμματιστεί νέα συνάντηση της λεγόμενης Ομάδας Επαφής (Ουκρανία, πολιτοφύλακες, Ρωσία και Οργανισμός για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη).