Η κοινωνική εξαθλίωση μεγαλώνει την νοσταλγία για τον Σοσιαλισμό !!!

 Η κοινωνική εξαθλίωση μεγαλώνει την νοσταλγία για τον Σοσιαλισμό !!!

Τα Χριστούγεννα του 1989, με συνοπτικές διαδικασίες, η "στρατιωτική ηγεσία" της Ρουμανίας, εκτελούσε τον Νικολάε Τσαουσέσκου και την σύζυγό του Έλενα, κλείνοντας έτσι έναν σοσιαλιστικό κύκλο που δεν απέδωσε τα αναμενόμενα, και ανοίγοντας παράλληλα το παράθυρο της καπιταλιστικής παλινόρθωσης !!! Ο ρουμανικός λαός, ο οποίος ήδη πριν απο την εκτέλεση Τσαουσέσκου, επιζητούσε μεταρρυθμίσεις στο σοσιαλιστικό σύστημα και όχι την αλλαγή κοινωνικού συστήματος, δεν έδειξε ιδιαίτερα ενοχλημένος απο την εκτέλεση του πρώην ηγέτη τους ..... καθώς επίσης δεν έδειχνε να αντιδρά ιδιαίτερα στον καπιταλιστικό μετασχηματισμό της Ρουμανίας !!!

Με την αλλαγή όμως του κοινωνικού - οικονομικού συστήματος της χώρας, η οποία επέφερε την βίαιη σμίκρυνση του κοινωνικού κράτους και των εργατικών κεκτημένων τους (εργασία, ασφάλιση, υγεία, μόρφωση), οι Ρουμάνοι αναγκάστηκαν την διετία 1990-91 κατα χιλιάδες να αναζητήσουν ένα καλύτερο αύριο εκτός Ρουμανίας..... καθώς η χώρα τους γινόταν βορά στα καπιταλιστικά όρνεα, ενώ παράλληλα τα κομμουνιστικά κόμματα έβγαιναν εκτός νόμου!!! Παρα αυτά όμως η σοσιαλιστική πολιτική παιδεία που υποτίθεται πως είχαν αποκτήσει .... δεν έφερε παρά ελάχιστες αντιδράσεις, και το καπιταλιστικό μέλλον περισσότερο τους έλκυε παρά τους απωθούσε !

Κι όμως , 20 χρόνια μετά, μια δημοσκόπηση που διενεργήθηκε απο το Ρουμανικό Ινστιτούτο Εκτίμησης και Στρατηγικής (IRES) μεταξύ 21 και 23 Ιουλίου, έδειξε το πως η κοινωνική εξαθλίωση που έχει επιφέρει το ΔΝΤ στην χώρα με την νέα σμίκρυνση του κοινωνικού κράτους και την πλήρη διάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων τους, μπορεί να αλλάξει το σκηνικό, και να επιφέρει ανακατατάξεις στις θεσμικές προτεραιότητες των Ρουμάνων !!!


Σύμφωνα λοιπόν με την έρευνα αυτή :

Το 41% των Ρουμάνων, δηλώνει πως θα ψήφιζε σήμερα για πρόεδρο της Ρουμανίας τον Νικολάε Τσαουσέκου (!!!!), το 52% δεν θα τον ψήφιζε, ενώ ένα 5% δηλώνει αναποφάσιστο !

Η ίδια δημοσκόπηση δείχνει το 57% να δηλώνει αντίθετο με την απαγόρευση των κομμουνιστικών κομμάτων, ενώ το επίσης 57% δηλώνει πως ζούσε πολύ καλύτερα πριν από το 1989, επί σοσιαλισμού (αυτόν που είχαν τελωσπάντων) !!

Μάλιστα το 52% δηλώνει πως οι απόψεις και οι κρίσεις, των περισσοτέρων ιστορικών και πολιτικών της Ρουμανίας και της υπόλοιπης Ευρώπης, υπήρξαν υποκειμενικές απεναντι στο σοσιαλιστικό παρελθον της Ρουμανίας, διαστρεβλώνοντας σε πολλές περιπτώσεις την πραγματικότητα.

Φυσικά και δεν προσπαθούμε μέσω της δημοσκόπησης αυτής, να προβάλλουμε ως κοινωνικό πρότυπο, το σοσιαλιστικό παρελθόν της Ρουμανίας, ή να υπερασπιστούμε τις πράξεις του Νικολάε Τσαουσέσκου !!! Εξάλλου άλλες είναι οι αντικειμενικές συνθήκες του σήμερα, άλλος είναι και ο Σοσιαλισμός που ονειρευόμαστε, ... επιστημονικά οργανωμένος, πιο ώριμος απο ποτέ, τεχνολογικά αναβαθμισμένος, και φυσικά πιο ουμανιστικός ..... αυτό που δηλαδή είναι και η ουσία της μαρξιστικής-λενινιστικής θεωρίας  !!! Δεν έχουμε καμία βλέψη για μεταπολεμικά νόθα σοσιαλιστικά παιδιά, όπως υπήρξαν τα Σοσιαλιστικά καθεστώτα της Ανατολικής Ευρώπης, ειδικά μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο !

Αλλά η ουσία της δημοσκόπησης βρίσκεται αλλού ......
Η νοσταλγία, αυτού του Σοσιαλισμού, ενός Σοσιαλισμού στρεβλού,  ρεβιζονιστικού και γραφειοκρατικού, που δημιούργησε ναι μεν έναν ισχυρό και ΜΗ ΧΡΕΩΜΕΝΟ κοινωνικό κρατικό μηχανισμό αλλά ξέφυγε της σοσιαλιστικής διαδρομής όσον αναφορά τις ατομικές ελευθερίες και την χλιδή που απολάμβανε η κρατική νομενκλατούρα, .... δείχνει πως ο ρουμάνικος λαός αρχίζει να αντιλαμβάνεται πάνω στην απόλυτη σύγκριση .... πως ένας "αποτυχημένος" σοσιαλισμός περασμένων δεκαετιών, είναι προτιμότερος από την οποιαδήποτε καπιταλιστική προοπτική !!

Και αυτό παρά την αστική προπαγάνδα μιας ολόκληρης 20ετίας (την οποία πλέον αναγνωρίζει το 52%), η οποία εφήυρε προβλήματα εκεί που δεν υπήρχαν ενώ φούσκωσε υπερβολές και λάθη, ώστε να συγκινήσει με χολλυγουντιανό τρόπο τα πλήθη (όλοι θυμόμαστε τους λόφους νεκρών που ουδέποτε υπήρξαν).....

Καταλαβαίνει λοιπόν κανείς εύκολα, και τους λόγους που οδήγησαν την αστική τάξη, να κυρήξει παράνομα τα ΚΚ σε αρκετές χώρες της Ανατολικής Ευρώπης ! Ξέρουν πολύ καλά, πως αυτοί οι λαοί, οι οποίοι ζήσανε και ζούνε, και τα δύο κοινωνικά συστήματα, θα αποφανθούνε συνολικά υπέρ του Σοσιαλισμού, αργά ή γρήγορα ! Και αυτό το βλέπουμε και απο άλλες παρόμοιες δημοσκοπήσεις που έχουν πραγματοποιηθεί κατα καιρούς στην Ανατολική Ευρώπη :

ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ

Στην Βουλγαρία άρχισαν να πραγματοποιούνται οι πρώτες δημοσκοπησεις "περι νοσταλγίας του Σοσιαλισμού" το 2004, όταν περίπου το 29% δήλωνε πως θα προτιμούσε την επιστροφή στον Σοσιαλισμό και οι αστικές βουλγαρικές φυλλάδες υποστήριζαν πως μέσω της ένταξης της χώρας στην Ε.Ε. στις αρχές του 2007 και την επερχόμενη καπιταλιστική ανάπτυξη, αυτό το ποσοστό με τα χρόνια θα μειώνεται....... Κι όμως τον Δεκέμβρη του 2007 σε μια ακόμα δημοσκόπηση απο Βουλγαρική εφημερίδα, το ποσοστό των Βούλγαρων που δήλωναν πως επιθυμούν επιστροφή στον Σοσιαλισμό και τον κομμουνιστικό τρόπο παραγωγής και ανάπτυξης, είχε ανέβει στο 38%.

ΓΕΡΜΑΝΙΑ

Σε μια έρευνα που πραγματοποιήθηκε τον Μάρτιο του 2009 απο το περιοδικό "Der Spiegel", βρέθηκε πως το 57% των Ανατολικογερμανών υπερασπίζεται το σοσιαλιστικό παρελθόν της DDR και μάλιστα το 49% υποστηρίζει πως παρά τα προβλήματα, η ζωή του ήταν σίγουρα πιο άνετη πριν από το 1989, καθώς δεν υπήρχε ανεργία, τα βασικά προϊόντα ήταν εξασφαλισμένα για όλους, ενώ το κράτος φρόντιζε για την κοινωνική προστασία !

ΠΟΛΩΝΙΑ

Ακόμα και στην Πολωνία όπου ο αντικομμουνισμός βρίσκεται ιδιαίτερα ψηλά στην ατζέντα της αστικής διακυβέρνησης, με δημοσκόπηση που έγινε τον Ιανουάριο του 2009, διαπιστώθηκε πως το 44% του πολωνικού λαού, έχει περισσότερες θετικές παρά αρνητικές απόψεις για το σοσιαλιστικό παρελθόν της χώρας ! Ένα ακόμα εύρημα της συγκεκριμένης δημοσκόπησης, είναι πως οι αρνητικές απόψεις των Πολωνών δεν συγκεντρώνονται τόσο στο ίδιο το κοινωνικό σύστημα, όσο στην επιρροή που ασκούσε η Σοβιετική Ένωση στο εσωτερικό της χώρας !!! Παρόμοια ευρήματα έχουν βρεθεί και στην Ουγγαρία και την Τσεχία...

Με γκλομπς και χημικά «απάντησε» στους συνταξιούχους η κυβέρνηση

 Με γκλομπς και χημικά «απάντησε» στους συνταξιούχους η κυβέρνηση (ΦΩΤΟ)

 

Με γκλομπς και χημικά της αστυνομίας, «υποδέχθηκε» η κυβέρνηση τη μεγάλη παναττική κινητοποίηση των συνταξιούχων. Όταν η πορεία των συνταξιούχων έφτασε στη συμβολή της λεωφόρου Β. Σοφίας με την Ηρώδου του Αττικού, οι εκπρόσωποι της απόμαχων της δουλειάς ζήτησαν να αποχωρήσουν οι κλούβες της αστυνομίας και να συναντηθούν με τον πρωθυπουργό. Ωστόσο η «απάντηση» της αστυνομίας σε αυτό το αίτημα, ήταν να ρίξει χημικά και να χρησιμοποιήσει τα γκλομπ για να διαλύσει τη συγκέντρωση.
Οι συνταξιούχοι όμως, παρέμειναν στο χώρο, φωνάζοντας συνθήματα όπως «Με ρόπαλα και ματ χτυπάτε τους εργάτες και στα αφεντικά κάνετε τις πλάτες» και «Η τρομοκρατία δεν θα περάσει, του λαού η πάλη θα την σπάσει». Στην κινητοποίηση παραβρέθηκε και ο βουλευτής του ΚΚΕ Χρήστος Κατσώτης, ο οποίος διαμαρτυρήθηκε έντονα στις αστυνομικές δυνάμεις για την επίθεση κατά των συνταξιούχων.
Στο δρόμο της πάλης μαζί με τους συνταξιούχους και τον εργαζόμενο λαό κάλεσε ο Τριαντάφυλλος Μπαλωμένος χαιρετίζοντας την κινητοποίηση εκ μέρους της Πρωτοβουλίας Αποστράτων για την Κοινωνική Ασφάλιση. Καταδίκασε την καταστολή σε βάρος των συνταξιούχων και εξέφρασε την υποστήριξή του στο αίτημα να γίνει δεκτή η αντιπροσωπεία από τον πρωθυπουργό.

Το Μέγαρο Μαξίμου πρότεινε αντιπροσωπεία των συνταξιούχων να συναντηθεί με τον υπουργό Επικρατείας Αλέκο Φλαμπουράρη για να πάρει απάντηση από τους συνταξιούχους πως «ερχόμαστε να διαδηλώσουμε στο Μαξίμου, ζητάμε να δούμε τον πρωθυπουργό». Εξάλλου αντιπροσωπεία τους είχε συναντηθεί με τον Αλ. Φλαμπουράρη σε κινητοποίηση που είχαν οργανώσει πέρσι το καλοκαίρι, χωρίς να δοθεί καμία απάντηση στα αιτήματά τους.
Η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός που υπόσχονταν επιστροφή της 13ης σύνταξης, σήμερα βάζουν τις κλούβες να κλείνουν το δρόμο, είπε ο Δήμος Κουμπούρης και τόνισε πως οι συνταξιούχοι θα συνεχίσουν με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα τον αγώνα.

Μαζική συγκέντρωση

Η κινητοποίηση είχε ξεκινήσει το πρωί με μια μαζική συγκέντρωση στην πλατεία Εθνικής Αντίστασης, με την οποία οι συνταξιούχοι της Αττικής έδωσαν συνέχεια στις κινητοποιήσεις τους ενάντια σε παλιές και νέες περικοπές στις συντάξεις, την Υγεία, τα δικαιώματά τους.
«Αγώνας για να ζήσουμε - Αποκατάσταση των συντάξεων - Δημόσια Δωρεάν Υγεία». Κάτω από το σύνθημα αυτό, χαιρετισμούς στην κινητοποίηση απηύθυναν εκπρόσωποι των Συνεργαζόμενων Συνταξιουχικών Οργανώσεων. Το λόγο πήραν ο Σωτήρης Ραυτόπουλος, από τους συνταξιούχους του ΟΣΕ, ο Παναγιώτης Βαβουγιός, από τους συνταξιούχους του Δημοσίου, ο Παντελής Τάτσης, από τους συνταξιούχους του ΟΑΕΕ. Επίσης σύντομο χαιρετισμό απηύθυνε ο Αριστοτέλης Μαντάς, πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συνταξιούχων Επικουρικής Ασφάλισης που συμμετείχε στην κινητοποίηση.
Συνέχεια όλων των προηγούμενων κινητοποιήσεων χαρακτήρισε ο Δήμος Κουμπούρης, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Συνταξιούχων ΙΚΑ, μιλώντας στη συγκέντρωση. Υπογράμμισε ότι τις επόμενες μέρες θα γίνουν συγκεντρώσεις σε επτά περιοχές της χώρας, από τον Έβρο μέχρι την Κρήτη. Οι συντάξεις, η Υγεία, οι κοινωνικές παροχές είναι πληρωμένες, τόνισε, από τους σημερινούς συνταξιούχους που δεν χρωστάνε σε κανέναν «δανειστή». Ο αγώνας, όπως εξήγησε, είναι κοινός για τους συνταξιούχους και τη νέα γενιά, τα παιδιά και τα εγγόνια τους. Η αντιλαϊκή πολιτική στέλνει τους συνταξιούχους «στον Καιάδα» και καταδικάζει τη νέα γενιά στην ανεργία και τη δουλειά για ψίχουλα.
Η διαδήλωση των συνταξιούχων σταμάτησε έξω από το υπουργείο Εργασίας προκειμένου να στείλουν μήνυμα στον υπουργό που δηλώνει ότι είναι με το μέρος των εργαζομένων. «Είστε το υπουργείο που εδώ και χρόνια ο λαός έχει ονομάσει υπουργείο της εργοδοσίας», είπε ο Δήμος Κουμπούρης και αναφέρθηκε στα νέα αντεργατικά σχέδια που περιλαμβάνουν χτύπημα στις Συλλογικές Συμβάσεις και ακόμα λιγότερα εμπόδια στις ομαδικές απολύσεις.
Τις επόμενες ημέρες οι συγκεντρώσεις των συνταξιούχων θα συνεχιστούν σε επτά ακόμα πόλεις της χώρας.

902gr

Του Ανδρέα τα εγγόνια...

 Του Ανδρέα τα εγγόνια...

...η σαπίλα του ντουνιά.

Αυτό που στη "διάλεκτο" των διακοσίων της Καισαριανής, θα λέγαμε "σοσιαλφασίστες".

Γιατί στον τόπο μας η γλίτσα έχει όνομα και λέγεται ΠαΣοΚ. Το ΠαΣοΚ που καπηλεύτηκε αγώνες, συνθήματα και την Εαμογενή βάση, για να γίνει συνώνυμο της ενσωμάτωσης και του εκφυλισμού.
Κι ο κληρονόμος του ΠαΣοΚ (κι όχι του ΕΑΜ) έχει συγκεκριμένο όνομα: Σύριζα και "δεύτερη φορά αριστερά..."

Γιατί οι αυταπάτες μοιάζουν με όπιο, που αποκοιμίζει το λαό, και το καλλιεργούν συστηματικά οι δυνάμεις που ψάχνουν ένα καλό ΠαΣοΚ κι έναν μαλακό καπιταλισμό, που τον διαχωρίζουν από τη σκληρή και νεοφιλελεύθερη εκδοχή του.
Ούτε σκληρά, ούτε μαλακά...

Αυτά τα κόκκινα σημάδια στους τοίχους μπορεί να είναι κι από αίμα. Δεν είναι από την ντροπή των Συριζαίων, γιατί αυτοί δεν έχουν ίχνος τσίπα. Μόνο Τσίπρα -δεν κάνεις ούτε για ΠαΣοΚ. Πολιτικά -κι όχι μόνο- ανερυθρίαστοι...

Γι' αυτό έστειλαν τα (καταργημένα) ΜΑΤ να χτυπήσουν τους 150 διαδηλωτές (μα αριστεροί να χτυπάνε αριστερούς; Τι λέει να λέει για αυτό άραγε ο Βούλγαρης;).
Και ψέκασαν μια πυκνοκατοικημένη περιοχή με χημικά (για να αυξήσουν τους ψηφοφόρους των συμμάχων τους ΑΝΕΛ).
Κι έβαλαν λέει face control στις εισόδους του Σκοπευτηρίου, μη τυχόν ξεφύγει κανείς και χαλάσει τη φιέστα.

Μια φιέστα, με παχιά, αταξικά λόγια, όπως το "ουμανιστικό σύμβολο" και "τη δημοκρατία, που δεν είναι κάτι σημαντικό, είναι τα πάντα", στο φυλλάδιο του Σύριζα Καισαριανής (αυτοί γιατί υπάρχουν ακόμα;) που δεν είχε ούτε μια ξώφαλτση αναφορά στο ΚΚΕ και το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, γιατί... "το Σκοπευτήριο δεν ανήκει ούτε στη Δεξιά ούτε στην Αριστερά, αλλά στον ελληνικό λαό. Γι' αυτό κι ο Τσίπρας στο λόγο του έβαλε στην ιστορία του λαού μας τις "ματωμένες κορφές του Γράμμου" δίπλα στα "χαμένα νιάτα της Κορέας" -όλα μαζί στο ίδιο τσουβάλι. Κι όταν αναφέρθηκε στους 200 της Καισαριανής, που "ήταν κομμουνιστές" (ευτυχώς μάθαμε και κάτι χτες) είπε ότι εκτελέστηκαν ως... "αντίποινα για τη δολοφονία ενός ναζί αξιωματικού από τον ΕΛΑΣ". Κι εσύ Αλέξη μου, γιατί θες να τιμήσεις δολοφόνους...;

Η καλή μέρα φάνηκε από την πρώτη αρχή στο αστικό.
-Συγνώμη μήπως ξέρετε πώς να πάμε στο Σκοπευτήριο;
μας ρώτησε μια καλοντυμένη μεσόκοπη -δε λέω κυράτσα, για να μη ρίξω το επίπεδο και τον πολιτικό πολιτισμό. Και για τον ίδιο λόγο δεν τη ρωτήσαμε αν πηγαίνει για εκτέλεση και καθαρό αέρα, μαζί με τους συντρόφους της -που αν όχι, θα έπρεπε.

Έπρεπε επίσης να τη στείλουμε στην αντι-συγκέντρωση, στην πλατεία, και να της πούμε ότι είναι προσυγκέντρωση για το Σκοπευτήριο, για να μπουν όλοι μαζί, με παλμό και συνθήματα (στο μπλοκ της ΛαΕ, θα σκόνταφτε και σε γνωστές φυσιογνωμίες). Αλλά ούτως ή άλλως στην ίδια στάση κατεβαίναμε όλοι, μπροστά στην εκκλησία. Κι όπως σχολούσε ένας γάμος (ή μήπως βαφτίσια;) κι έβλεπες και τους Συριζαίους να πηγαίνουν για πουρνάρια, με τα καλά τους για την περίσταση, δεν ήξερες αν ήταν στους καλεσμένους του μυστηρίου ή η αριστερά του σαλονιού.

Από την άλλη μεριά ήταν οι διαδηλωτές του εξωωκοινοβουλίου (και η ΛαΕ τυπικά τέτοια είναι). Επικεφαλής, ντουντουκιέρης ο καλλίφωνος Υπεραστικός, κι ένα πανό που έλεγε ότι η κυβέρνηση δεν έχει σχέση με την αριστερά και τους αγώνες της.

ΣΟΚ!!!

Αλήθεια Παύλο; Το ήξερες εσύ αυτό; Και γιατί μας το έκρυβες επιμελώς τόσα χρόνια; Γιατί συναντηθήκατε στο δημοψήφισμα κι ανάμεσα στις διπλές εκλογές του 12' με αυτόν τον πωλητή; (Αλέξη θυμήσου το χώμα που πουλάς, λευτέρωσε ο Άρης και το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ) Γιατί στις εκλογές του 15' βλέπατε στροφή προς τα αριστερά στις διαθέσεις των ψηφοφόρων; Γιατί κατεβαίνατε στις -κατ' ουσίαν- φιλοκυβερνητικές συγκεντρώσεις το πρώτο "αναγνωριστικό" εξάμηνο της ΠΦΑ; Γιατί φωνάζετε "με την Αριστερά της ανατροπής", λες και υπάρχει κι άλλη, απλά λιγότερο συνεπής; Και θύμισέ μου, τι θέση είχατε πάρει το 15' στο δεύτερο γύρο των δημοτικών εκλογών στην Καισαριανή, με το Σταμέλο κόντρα στο Συριζαίο; Θύμισέ μου, ποιος πανηγύριζε για την εκλογή του Πολάκη στα Σφακιά, που χτες σας άδειασε πανηγυρικά με το άθλιο ποστάρισμά του για την "κινητοποίηση" της Ανταρσυα (σε εισαγωγικά); Και η ΛαΕ τι ακριβώς κάνει δίπλα σας -και δίπλα στους άλλους, με δυο πόδια σε δυο βάρκες, όπου έχει οφίτσια, γιατί η καρέκλα είναι γλυκιά; Κι αυτή είναι αριστερή μέχρι αποδείξεως του εναντίου;

Κι η ανακοίνωση γιατί είναι γεμάτη λάθη και γράφει για "βάραβρη επίθεση" και το "υπερατμείο";
-Γιατί γράφτηκε στο πόδι, λίγο βιαστικά, για να είναι έτοιμη.

Κλείνει η "αριστερή" παρένθεση, αφήνοντας ανοιχτά ερωτήματα. Επιστρέφουμε στην αφήγηση με τα καλύτερα στιγμιότυπα από χτες.

-Ένας Συριζαίος στον κεντρικό δρόμο, άκουσε την πορεία και κάθισε να δει ποιο είναι, γιατί... "υποψιάζομαι προβοκάτσια". Είδες αντανακλαστικά περιφρούρησης η ροζ-μη-αριστερά; Ποιος να το 'λεγε.
Μα αυτά τα κάνουν οι "σταλινικοί". Εσείς τι έχετε να φοβηθείτε;

-Λίγο πιο κάτω μια ηλικιωμένη (είπαμε όχι κυράτσα, κρατάμε επίπεδο) έλεγε για το Σταμέλο το δήμαρχο: αυτός ο απαίσιος...
Σε αντίθεση με τον Αλέξη, που όπως λέει κι ο Ζαραλίκος: εμάς μπορεί να μη μας φαίνεται, αλλά για αρκετές γυναίκες, αυτό είναι Γκάβλας.

Ο... γκάβλας

-Σε κάποια φάση εμφανίστηκε κι ένα ελικόπτερο, για να θυμίσει ειρωνικά το σύνθημα για τη μαγική νύχτα στην Αργεντινή.
Να δούμε στο ελικόπτερο ποιος θα πρωτομπεί...

-Στην ατμόσφαιρα υπήρχε λίγο γηπεδικό άρωμα, λες και περιμέναμε το πούλμαν της αντίπαλης ομάδας, για να του πετάξουμε πέτρες. Αλλά η μόνη στιγμή που εκδηλώθηκε τέτοιο κλίμα ήταν ένα μεμονωμένο "Τσίπρα μπινέ, πουτάνας γιε". (Δεν είναι βρισιά, λογοτεχνική αναφορά στο Σαραμάγκου και την ιδιωτικοποίηση είναι).

-Κατά την πορεία, ένας φοιτητής που μοίραζε την ανακοίνωση, έσκιζε από τους τοίχους ό,τι αφίσες έβλεπε από το Φεστιβάλ Σπούτνικ, δείχνοντας υγιή αντιπασοκικά ανατανακλαστικά.
Αλλά για σταθείτε ρε παιδιά, γιατί τη σκίζετε; Αφού δε λέει τίποτα, ούτε όνομα, ούτε υπογραφή, ποιανού είναι η αφίσα και τη σκίζετε;

-Σε έναν τοίχο ήταν, απέναντι από την τοιχογραφία του Τσε, ήταν γραμμένο το σύνθημα: ΚΚΕ ισχυρό, έξω από τα δεσμά της ΕΕ και των μονοπωλίων. Ποιος να ξέρει από ποιο συνέδριο έχει μείνει εκεί...

-Αυτή τη φορά τα συνθήματα δεν είχαν καμία Βάρκιζα.
Ένας είναι ο δρόμος λαέ για να νικάς, ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-Μελιγαλάς.
Και ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, ΟΠΛΑ, ΔΣΕ, πάρε την κατάσταση στα χέρια σου λαέ.
Ενώ λίγο μετά έπιασαν και το
Ούτε σε ξερονήσια, ούτε σε φυλακές, ποτέ τους δε λυγίσανε οι κομμουνιστές.
Την ίδια στιγμή, στο Σκοπευτήριο, έφταναν μόνο μέχρι το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-Αντίσταση. Κι ο ΔΣΕ; Ο Μελιγαλάς; Η ΟΠΛΑ έστω, που ήταν το τιμωρό χέρι του λαού; Γιατί δε ρωτάτε το Χανδρινό να σας τα πει;

-Η πορεία έκανε ένα ένα πάνω-κάτω στην Εθνικής Αντιστάσεως κι έστριψε στην Πανιωνίου, για να γίνει της Σμύρνης, στη συμβολή με τη Χρυσοστόμου Σμύρνης, όπου περίμεναν παραταγμένα τα ΜΑΤ. Κι όταν κάποιος βάρεσε ένα ΣΤΟΠ της τροχαίας με το χέρι του, άρχισε (σαν έτοιμο από καιρό, σα θαρραλέο) το ψέκασμα στο ψαχνό, εξ επαφής.

-Το μπλοκ ανασυντάχθηκε κι άρχισε να τραγουδάει "πότε θα κάνει ξαστεριά". Ένας ΛαΕτζής έπιασε να πει "με το ντουφέκι μου στον ώμο" (σιγά ρε φίλε κι εσύ, μη σκίσεις κάνα μνημόνιο) αλλά δεν τον ακολούθησαν και το άφησε στη μέση.
Μετά έπιασαν το "βροντάει ο Όλυμπος, αστράφτει η Γκιώνα". Και σταμάτησαν σε μια στροφή για να τονίσουν με νόημα.
Σπάμε την άτιμη την αλυσίδα.
Ναι αλλά δεν την έσπασαν. Κι η mariori λέει ότι εμείς θα τη σπάγαμε σίγουρα, αλλά δεν ήμασταν. Την επόμενη φορά...

Από το σπασμένο παράθυρο

-Και για όσους νομίζουν πως (ω με συγχωρείτε) ήταν τυχαίο, μεμονωμένο περιστατικό, ήρθε σήμερα το ξύλο και τα χημικά στους συνταξιούχους, για να το σιγουρέψει. Φαντάσου και να μην (έλεγε πως θα) καταργούσε τα ΜΑΤ ο Σύριζα τι θα γινόταν. Κι ο Τσίπρας να ζητάει εξοργισμένος εξηγήσεις για όλα αυτά. Μα ποιος κυβερνάει αυτό το κράτος Αλέξη; Του Ανδρέα τα εγγόνια, η σαπίλα του ντουνιά;

«Ευρωπαϊκό κεκτημένο»: Να μην υπάρχουν κεκτημένα εργατικά δικαιώματα

«Ευρωπαϊκό κεκτημένο»: Να μην υπάρχουν κεκτημένα εργατικά δικαιώματα

Από τη φιέστα που διοργάνωσε το υπουργείο Εργασίας με τη συμμετοχή των εργοδοτικών ενώσεων και της εργατικής αριστοκρατίας, ελληνικής και ευρωενωσιακής

Στα μέσα του Σεπτέμβρη (14/9/2016) υπερψηφίστηκε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, από το σύνολο σχεδόν των πολιτικών εκφραστών των μονοπωλίων και της αστικής διαχείρισης - σοσιαλδημοκράτες παλιάς και νέας κοπής, Λαϊκό Κόμμα, Φιλελεύθερους, Πράσινους - και τους αντίστοιχους Ελληνες ευρωβουλευτές (ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι) η έκθεση για το λεγόμενο «κοινωνικό ντάμπινγκ στην Ευρωπαϊκή Ενωση».
Την επομένη υπερψηφίστηκαν στο Ευρωκοινοβούλιο οι «κατευθυντήριες γραμμές για την απασχόληση» στα κράτη - μέλη της ΕΕ, ενώ τις επόμενες μέρες (16 και 17 Σεπτέμβρη) ο υπουργός Εργασίας, Γ. Κατρούγκαλος, διοργάνωσε στο Ζάππειο συνέδριο - φιέστα για τις «Συλλογικές διαπραγματεύσεις, το ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο και το μέλλον της εργασίας», με τη συμμετοχή των εργοδοτικών ενώσεων (ΣΕΒ, ΕΣΕΕ κ.λπ.), της εργατικής αριστοκρατίας, ελληνικής και ευρωενωσιακής (ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, ETUC - Συνομοσπονδία Ευρωπαϊκών Συνδικάτων).
Ποιο ήταν το κοινό περιεχόμενο των παραπάνω ψηφισμάτων του Ευρωκοινοβουλίου και της φιέστας του υπουργείου; Το λεγόμενο «κοινωνικό μοντέλο» της Ευρωπαϊκής Ενωσης, το «κοινοτικό κεκτημένο», το οποίο η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ανήγαγε και δια στόματος του πρωθυπουργού, στη συνέντευξή του στη ΔΕΘ, σε «ασπίδα προστασίας» των δικαιωμάτων των εργαζομένων, ενόψει της δεύτερης «αξιολόγησης» της τρόικας - κουαρτέτου, η οποία βάζει στο επίκεντρο νέες μειώσεις μισθών, κατάργηση όσων εργατικών δικαιωμάτων έχουν απομείνει από το τρίτο και τα προηγούμενα μνημόνια (ομαδικές απολύσεις, απεργιακό δικαίωμα κ.λπ.).
Βέβαια, η εργατική τάξη στη χώρα μας και σε όλα τα κράτη - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης έχει ήδη πικρή πείρα από εκθέσεις της ΕΕ, του Ευρωκοινοβουλίου της, των κυβερνήσεων στα κράτη - μέλη και τις φιέστες τους. Βιώνει με δραματικό τρόπο την αντεργατική επίθεση που έχουν εξαπολύσει σε βάρος της κεφάλαιο, ΕΕ και οι κυβερνήσεις της αστικής διαχείρισης, γενικεύοντας τη φτώχεια και την εξαθλίωση, ώστε να ξεπεράσουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι την κρίση σε βάρος της.

Ελαστική εργασία για κάθε ανάγκη του κεφαλαίου

Να δούμε, λοιπόν, πιο συγκεκριμένα το περιβόητο ευρωενωσιακό «κεκτημένο» που επικαλούνται: Η έκθεση για το «κοινωνικό ντάμπινγκ» αντιμετωπίζει την παραβίαση της εργατικής νομοθεσίας και την καταπάτηση των εργατικών δικαιωμάτων - όσων έχουν απομείνει από την αντεργατική λαίλαπα - ως «στρέβλωση» του καπιταλιστικού ανταγωνισμού σε βάρος των δήθεν «καλών» επιχειρήσεων. Γι' αυτό και χρησιμοποιεί τον όρο «ντάμπινγκ», που είναι καθιερωμένος να ορίζει επιθετικές οικονομικές πολιτικές μονοπωλιακών ομίλων απέναντι σε ανταγωνιστές τους.
Η ΕΕ και το πολιτικό προσωπικό των μονοπωλίων αντιμετωπίζουν και τα εργατικά δικαιώματα όχι από τη σκοπιά των αναγκών της εργατικής τάξης, αλλά από τη σκοπιά των συμφερόντων των επιχειρήσεων και του μονοπωλιακού ανταγωνισμού. Προωθούν έτσι τον ψεύτικο διαχωρισμό ανάμεσα σε «καλές» επιχειρήσεις που σέβονται δήθεν τα εργατικά δικαιώματα και «κακές» που τα καταπατούν, καλώντας τους εργάτες να στοιχηθούν πίσω από τους «καλούς» κεφαλαιοκράτες ενάντια στους «κακούς», για να μη μειωθεί η ανταγωνιστικότητα των πρώτων.
Κάτω από αυτή την αντίληψη που διατρέχει την έκθεση, οι σκόρπιες επισημάνσεις για διάφορες μορφές παραβιάσεων του εργατικού δικαίου σε όλα τα κράτη - μέλη (ψευδής αυτοαπασχόληση, εικονικές εταιρείες, αδήλωτη εργασία, μη καταβολή ασφαλιστικών εισφορών κ.λπ.) καταλήγουν να υπηρετούν ανταγωνιστικά συμφέροντα επιχειρήσεων και σημαίνουν καμία προστασία για τους εργαζόμενους. Στην πραγματικότητα, η επίκληση των παραβιάσεων των εργατικών δικαιωμάτων χρησιμοποιείται για να επιδιωχθεί ο περιορισμός τους στο κατώτατο επίπεδο και η πλήρης κατάργησή τους, ώστε να υπάρχει δήθεν «ισότιμος ανταγωνισμός» του κεφαλαίου.
Γι' αυτό και δεν βγάζουν άχνα για τις «νόμιμες» μορφές της πιο άγριας εκμετάλλευσης των εργατών, αυτές που η ΕΕ και τα αστικά κράτη - μέλη τις έχουν ανυψώσει σε «νόμο» κι επεκτείνουν ακόμα παραπέρα, με ονομασίες που προκαλούν ανατριχίλα: Μιλούν για «νέες μορφές μικρό-εργασίας» όπως μισοεργασία, εργατικό φραντσάιζ, τηλε-εργασία, «συμβάσεις μηδενικών ωρών» ή «έκτακτης ανάγκης», ή συμβάσεις «ετοιμότητας», «συμβάσεις λίγων ωρών», «λευκές συμβάσεις», με απαραίτητο εργαλείο το σκλαβοπάζαρο των δουλεμπορικών «γραφείων απασχόλησης». Πάντοτε, ανάλογα με τις ανάγκες των επιχειρήσεων, προστίθεται και η δωρεάν για το κεφάλαιο «μαθητεία» και «άσκηση» και άλλες πολλές μορφές, που με εντυπωσιακή «ευρηματικότητα» ανακαλύπτουν και καθιερώνουν νομοθετικά όλοι μαζί, μονοπώλια, ΕΕ και κυβερνήσεις, για να ρίξουν την τιμή της εργατικής δύναμης στο επίπεδο των «εμπορικών ανταγωνιστών τους», Ινδίας, Κίνας κ.λπ., όπως διακηρύσσουν στο περιβόητο «Σύμφωνο για το ευρώ+» και στην ευρωενωσιακή νομοθεσία για την «Ευρωπαϊκή Οικονομική Διακυβέρνηση».
Γι' αυτό και η παραπάνω έκθεση των εκπροσώπων του κεφαλαίου, κάθε μορφής, απόχρωσης και ...πρόσημου, απαιτεί τη «μετατόπιση της αντίληψης από την εργασία στο εισόδημα», προτείνοντας έτσι ένα επίδομα εξαθλίωσης ως «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα», χωρίς κανένα εργασιακό, κοινωνικό και ασφαλιστικό δικαίωμα.

«Κατευθυντήριες γραμμές» για την ένταση της εκμετάλλευσης

Το ίδιο αντιδραστικό είναι και το περιεχόμενο των «κατευθυντήριων γραμμών για την απασχόληση» που προτείνει το Ευρωκοινοβούλιο στα κράτη - μέλη, όπου αναφέρεται επί λέξει: «Τα κράτη - μέλη θα πρέπει συνεπώς, σε συνεργασία με τους κοινωνικούς εταίρους, να σέβονται και να ενθαρρύνουν τους μηχανισμούς καθορισμού των μισθών που επιτρέπουν τη δυνατότητα ανταπόκρισης των πραγματικών μισθών στις εξελίξεις της παραγωγικότητας (...) θα πρέπει να προωθήσουν την επιχειρηματικότητα των νέων, μεταξύ άλλων, μέσω της εισαγωγής προαιρετικών μαθημάτων επιχειρηματικότητας και της ενθάρρυνσης της δημιουργίας επιχειρήσεων σπουδαστών σε γυμνάσια και λύκεια (...) Τα συνταξιοδοτικά συστήματα θα πρέπει να προβλέπουν την παγίωση, την περαιτέρω ανάπτυξη και τη βελτίωση των τριών πυλώνων των συστημάτων συνταξιοδοτικής αποταμίευσης (σ.σ. ιδιωτική ασφάλιση, επαγγελματικά ταμεία και δημόσιο σύστημα ασφάλισης που θα απονέμει επιδόματα πρόνοιας) (...) Οι μεταρρυθμίσεις των συνταξιοδοτικών συστημάτων θα πρέπει επίσης, μεταξύ άλλων, να αντικατοπτρίζουν τις τάσεις των αγορών εργασίας, τα ποσοστά γεννήσεων, τη δημογραφική κατάσταση (...) Ο καλύτερος τρόπος για να αντιμετωπιστεί η πρόκληση της δημογραφικής γήρανσης, είναι να αυξηθεί το συνολικό ποσοστό απασχόλησης, μεταξύ άλλων με την αξιοποίηση κοινωνικών επενδύσεων στην ενεργό γήρανση».
Αυτό είναι, λοιπόν, το «ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο» σε όλο του το μεγαλείο: Μισθοί και συντάξεις πείνας στο επίπεδο επιδομάτων φτώχειας, όπως το «ελάχιστο εισόδημα». Σύνδεση μισθών με την παραγωγικότητα και την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων. Αντί για πλήρη δουλειά με δικαιώματα, απασχολησιμότητα και περιπλάνηση. Δουλειά μέχρι τον τάφο. «Ευέλικτη» εκπαίδευση με έμφαση και χρηστικές δεξιότητες για το κεφάλαιο, κατάρτιση, απλήρωτη πρακτική. Σύνδεση εκπαίδευσης - επιχειρήσεων για να υπηρετεί τις ανάγκες τους. Από τα μαθήματα επιχειρηματικότητας στη δημιουργία επιχειρήσεων μέσα στο σχολείο και μάλιστα ...αμέσως μετά το Δημοτικό!

«Ελευθερία της αγοράς»

Αυτό το ευρωενωσιακό «κεκτημένο» πλασάρει στο λαό μας η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ σαν «ασπίδα» προστασίας των δικαιωμάτων του. Ενα διαρκή εφιάλτη για τον εργαζόμενο λαό, βγαλμένο από τα όνειρα του κεφαλαίου, για τη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης στο κατώτατο επίπεδο. Γιατί ακριβώς αυτές τις επιδιώξεις της πλουτοκρατίας υπηρετεί και στη χώρα μας η κυβέρνηση, είτε με το «κοινωνικό εισόδημα αλληλεγγύης» και την κατεδάφιση, σε συνεργασία με τους «θεσμούς» και τον ΣΕΒ, των τελευταίων εργατικών δικαιωμάτων στη χώρα μας, είτε με την επίκληση των «βέλτιστων πρακτικών της ΕΕ», για να έρθει η «δίκαιη ανάπτυξη», που την εννοεί όπως τα όργανα της ΕΕ το «κοινωνικό ντάμπινγκ»: Να επικαλείται τον «ισότιμο ανταγωνισμό» ανάμεσα στα μονοπώλια στο όνομα της «υγιούς επιχειρηματικότητας».
Αυτές τις κατευθύνσεις απεργάζεται, λοιπόν, η κυβέρνηση με το επερχόμενο νομοσχέδιο για τα Εργασιακά, όσο και την επίθεση στο δικαίωμα στην απεργία και σε κάθε συνδικαλιστικό δικαίωμα. Στις αντιλαϊκές τους επιδιώξεις, κυβέρνηση και ΕΕ έχουν την αμέριστη στήριξη του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού στην Ελλάδα και σε όλη την ΕΕ. Γι' αυτό, όλοι τους μαζί πασχίζουν να χρησιμοποιήσουν και το πόρισμα της «Επιτροπής εμπειρογνωμόνων» σαν «φύλλο συκής» για την οριστική συντριβή των εργατικών δικαιωμάτων.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η «εκκρεμής δικαστική υπόθεση» στο Δικαστήριο της ΕΕ, την απόφαση του οποίου δήθεν περιμένουν οι «εμπειρογνώμονες» και η συγκυβέρνηση, ενώ αυτή ήδη είναι δεδομένη. Πρόκειται για την «αναμενόμενη απόφαση» της προσφυγής του μονοπωλιακού ομίλου της «Lafarge», ώστε να νομιμοποιήσει την απόλυση όλων των εργατών στα «Τσιμέντα Χαλκίδας» και να δημιουργήσει δικαστικό προηγούμενο για τις ομαδικές απολύσεις συνολικά. Την απόφαση του δικαστηρίου της ΕΕ περιμένει πώς και πώς η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, που θα της «λύσει τα χέρια» για να περάσει το συγκεκριμένο και άλλα αντεργατικά μέτρα, υποστηρίζοντας ότι δήθεν δεν το ήθελε, αλλά είναι αναγκασμένη να συμμορφωθεί με τη δικαστική απόφαση, αν και η αλήθεια είναι ότι επί της ουσίας έχει συμφωνήσει σε αυτά με το τρίτο μνημόνιο κι ενώ ήδη γνωρίζει την απόφαση που έχει προαναγγείλει η εισήγηση του γενικού ευρωεισαγγελέα του ευρωδικαστηρίου με την εξής χαρακτηριστική τοποθέτηση: «Η Ευρωπαϊκή Ενωση βασίζεται στην ελεύθερη οικονομία της αγοράς, γεγονός που σημαίνει ότι οι επιχειρήσεις πρέπει να έχουν την ελευθερία να ασκούν τις δραστηριότητές τους κατά το δοκούν», προσθέτοντας με νόημα πως «...είναι εξίσου σημαντικό να μειωθεί το σύνολο των παραγόντων που αποθαρρύνουν τις νέες επιχειρήσεις από το να πραγματοποιούν επενδύσεις...».
Αυτές είναι οι κοινές επιδιώξεις κυβέρνησης και ΕΕ και δεν κρύβονται ούτε πίσω από «εμπειρογνώμονες», ούτε πίσω από ευρωδικαστήρια που υπηρετούν το κεφάλαιο: Καμία προστασία των δικαιωμάτων των εργαζομένων, για να μπορούν να απολύουν οι καπιταλιστές εργαζόμενους σε μια νύχτα, χωρίς κανένα φραγμό, όπως έγινε πρόσφατα με τους εργαζόμενους στο ξενοδοχείο «Athens Ledra», στην «Ηλεκτρονική Αθηνών» και με άγνωστη ακόμη εξέλιξη για τους χιλιάδες εργαζόμενους στο «Μαρινόπουλο», αλλά και στην ΕΕ στην «Caterpillar», την «Alstom», την «Arcellor Mittal», στη «Shell», την «Ericsson», τη «Νokia», που βγάζουν στο δρόμο και κινητοποιούν, παρά την άσχημη κατάσταση του εργατικού κινήματος στην Ευρώπη, δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους σε Γαλλία, Βέλγιο, Ιταλία κ.α.
Η εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα πρέπει να απορρίψουν την κυβερνητική προπαγάνδα και να αντιμετωπίσουν αποφασιστικά την πολιτική εξαπάτησης που έχει ανάγει σε επιστήμη.
Επείγουσα ανάγκη είναι η ανασυγκρότηση του εργατικού - λαϊκού κινήματος, για να οργανώσει την πάλη για την ανάκτηση των απωλειών των εργαζομένων, την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους. Αγώνας που ακόμα και για να μπορεί να αποσπάσει κατακτήσεις πρέπει να κατευθύνεται απέναντι στον πραγματικό αντίπαλο, τα μονοπώλια και τις ενώσεις τους, διεκδικώντας για το λαό την εξουσία και την ιδιοκτησία του πλούτου που παράγει με το μόχθο του, με αποδέσμευση από κάθε λυκοσυμμαχία.
ΕΥΡΩΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΚΚΕ

Πολλαπλοί κίνδυνοι, «σύννεφα» και αβεβαιότητες οξύνουν τα αντιλαϊκά αντανακλαστικά

Πολλαπλοί κίνδυνοι, «σύννεφα» και αβεβαιότητες οξύνουν τα αντιλαϊκά αντανακλαστικά

Eurokinissi

Η διευθύντρια του ΔΝΤ, Κρ. Λαγκάρντ, με τον επικεφαλής της ΕΚΤ, Μ. Ντράγκι. Τα χαμόγελα δεν μπορούν να κρύψουν τις αβεβαιότητες στην παγκόσμια οικονομία και σ' αυτήν της Ευρωζώνης

Σε ένα «ντόμινο» αντιλαϊκών διεργασιών, με φόντο τους «κινδύνους» και τις αβεβαιότητες που εκδηλώνονται γύρω από τις οικονομικές εξελίξεις και τα δεδομένα στην ΕΕ και γενικότερα σε παγκόσμιο επίπεδο, εξελίσσονται οι διαβουλεύσεις ανάμεσα στη συγκυβέρνηση και τους ιμπεριαλιστικούς Οργανισμούς (Ευρωζώνη - ΕΚΤ - ΔΝΤ - ESM).
Την ίδια ώρα, το αντιλαϊκό χρονοδιάγραμμα στην Ελλάδα προσλαμβάνει το χαρακτήρα του κατεπείγοντος, με έμφαση στο κλείσιμο του δεύτερου κύκλου αξιολόγησης του μνημονίου και ενόψει του «προσυμφώνου» για τη διαχείριση του κρατικού χρέους, η εφαρμογή του οποίου, σε ορίζοντα μακροπρόθεσμης διαχείρισης, αναμένεται να ξεκινήσει μετά το 2018.

«Ιδιαίτερα υποτονικό» το παγκόσμιο εμπόριο

Εντονους προβληματισμούς για τις υποτονικές ροές στο παγκόσμιο εμπόριο διατυπώνει και η ΕΚΤ: «Το παγκόσμιο εμπόριο είναι ιδιαιτέρως υποτονικό κατά την τελευταία πενταετία», ενώ «οι παγκόσμιες εισαγωγές αυξάνονται με ετήσιο ρυθμό χαμηλότερο του μακροχρόνιου μέσου όρου από τα μέσα του 2011 και έπειτα, τη μακρότερη περίοδο εδώ και μισό αιώνα κατά την οποία η αύξησή τους υπολείπεται της τάσης».
Σύμφωνα με την ΕΚΤ, «ποικίλοι διαρθρωτικοί παράγοντες που κατά το παρελθόν είχαν ενισχύσει τον ρυθμό αύξησης του εμπορίου, όπως η πτώση του κόστους μεταφοράς και η άρση των φραγμών στις εμπορικές συναλλαγές, φαίνεται να έχουν ολοκληρώσει τον κύκλο τους σε μεγάλο βαθμό».
Σύμφωνα με «αποσπασματικά στοιχεία» της ΕΚΤ, τα «αυξανόμενα μέτρα προστατευτισμού (...) ωθούν τις επιχειρήσεις να προμηθεύονται και να παράγουν στις εξαγωγικές αγορές τους, με αποτέλεσμα να υποκαθίστανται παλαιότερες εμπορικές ροές». Αυτό σημαίνει ότι τα μονοπώλια δεν παράγουν στην έδρα τους αλλά στις χώρες που εξάγουν, αφού έχουν και εκεί επιχειρήσεις, άρα μειώνεται το εμπόριο. Επίσης η υποτονικότητα της πρόσφατης περιόδου αποδίδεται εν μέρει στις «σοβαρές δυσμενείς διαταραχές» που αντιμετώπισε μια μικρή μερίδα χωρών, ιδιαίτερα η Ρωσία και η Βραζιλία, το 2015. Αυτό σημαίνει ότι η οικονομική κρίση σε αυτές τις οικονομίες μείωσε δραστικά τις εισαγωγές τους, άρα και το εμπόριο.
Στην έκθεση του ΔΝΤ για την παγκόσμια οικονομία (World Economic Outlook), τμήματα της οποίας προδημοσιεύθηκαν, επισημαίνεται ότι τα φαινόμενα μετάδοσης κρίσης είναι σημαντικός παράγοντας για τη διαμόρφωση της πορείας της παγκόσμιας οικονομίας και των κινδύνων που την περιβάλλουν.
Εμφαση δίνεται στη συνεχιζόμενη υποχώρηση του διεθνούς εμπορίου, ενώ στο ίδιο μήκος κύματος, έκθεση που δημοσιεύθηκε από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου (ΠΟΕ) επισημαίνει ότι θα πρόκειται «για τον βραδύτερο ρυθμό ανόδου του παγκόσμιου εμπορίου» από την έναρξη της κρίσης, ενώ οι εξελίξεις στις «αναδυόμενες αγορές» δείχνουν ότι τα «οικονομικά σοκ», που ξεκίνησαν στις περιοχές αυτές, παίζουν ολοένα και μεγαλύτερο ρόλο σε άλλες περιοχές.
Οι αγωνίες των ιμπεριαλιστικών Οργανισμών «φωτίζονται» από παλιότερη έκθεση του ΟΟΣΑ, σύμφωνα με την οποία οι ροές του παγκόσμιου εμπορίου έχουν μειωθεί επικίνδυνα, κοντά σε επίπεδα που συνήθως συνδέονται με την εμφάνιση παγκόσμιας ύφεσης.
Οπως χαρακτηριστικά τονίζεται από τον ΟΟΣΑ, ρυθμοί ενίσχυσης της τάξης του 2% στο παγκόσμιο εμπόριο έχουν καταγραφεί μόνο λίγες φορές στις τελευταίες δεκαετίες και αυτό συνέπιπτε με περιόδους ύφεσης: 1975, 1982-83, 2001 και 2009.
Βεβαίως αν θέλει κανείς να προσεγγίσει την ουσία αυτών των φαινομένων, δεν μπορεί παρά να δει ότι: Αφενός υπάρχει μείωση εισαγωγών - εξαγωγών σε άλλες οικονομίες λόγω οικονομικής κρίσης, σε άλλες λόγω επιβράδυνσης, αφετέρου υπερπαραγωγή εμπορευμάτων διεθνώς.

Σε περιβάλλον «κινδύνων» η Ευρωζώνη

Η χαμηλή μάζα των νέων επενδύσεων στην Ευρωζώνη και συνολικά οι υποτονικοί ρυθμοί οικονομικής ανάκαμψης «στοιχειώνουν» τους προβληματισμούς και την ενδοκαπιταλιστική διαπάλη γύρω από τη διαμόρφωση του κατάλληλου μείγματος της αντιλαϊκής πολιτικής.
«Για να αξιοποιηθούν πλήρως τα οφέλη των μέτρων νομισματικής πολιτικής μας θα πρέπει να συμβάλουν πιο αποφασιστικά και άλλες πολιτικές, τόσο σε εθνικό όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο», τόνισε στη χτεσινή ομιλία σε επιτροπή του γερμανικού Κοινοβουλίου ο διοικητής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), Μ. Ντράγκι.
Σύμφωνα με τον ίδιο, η ΕΚΤ από την πλευρά της, με τα μέτρα νομισματικής χαλάρωσης, δηλαδή τη διοχέτευση πακτωλού φτηνών κεφαλαίων για την τόνωση των επενδύσεων, έχει συμβάλει στη διατήρηση της σταθερότητας των τιμών, αλλά και «στην αντιμετώπιση της απειλής μίας νέας μεγάλης ύφεσης». Ουσιαστικά, υποστηρίζει ότι χωρίς την εφαρμογή «νομισματικής χαλάρωσης», οι οικονομίες της Ευρωζώνης ενδεχομένως να είχαν βρεθεί αντιμέτωπες με νέο κύκλο πτώσης του παραγόμενου ΑΕΠ.
Παράλληλα, αναφερόμενος στο ζήτημα των χαμηλών επιτοκίων, τα οποία αποτελούν αντικείμενο ενδοκαπιταλιστικών ανταγωνισμών, επισήμανε ότι η διατήρησή τους για μεγάλο χρονικό διάστημα μπορεί να επιφέρει την υπερβολική υπερτίμηση στις αγορές ομολόγων και μετοχών, ως αποτέλεσμα της αναζήτησης υψηλότερων αποδόσεων από τους «επενδυτές». Αυτό, με τη σειρά του, εγκυμονεί νέους κλυδωνισμούς στα χρηματιστήρια. Ωστόσο ο ίδιος, «καθησυχάζοντας» τους Γερμανούς βουλευτές, επισήμανε ότι σε αυτήν τη φάση δεν διαφαίνονται τέτοιοι κίνδυνοι για την Ευρωζώνη και τη γερμανική οικονομία.
Σύμφωνα με τον Μ. Ντράγκι, «τα χαμηλά επιτόκια σήμερα είναι αναγκαία για να μπορέσουμε να επιστρέψουμε σε υψηλότερα επιτόκια στο μέλλον». Επιπλέον, σημείωσε ότι η ΕΚΤ πρέπει να αναπτύξει πλήρως τα μέτρα της «νομισματικής χαλάρωσης», προκειμένου αυτά να αποδώσουν, σε συνδυασμό βέβαια με τις «άλλες πολιτικές», δηλαδή τις αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις που αποτελούν «ευθύνη» των κυβερνήσεων της Ευρωζώνης.
Από την πλευρά του, ο επικεφαλής της Eνωσης Γερμανικών Τραπεζών, Μ. Κέμερ, σε συνέντευξή του, τόνισε ότι η πολιτική των χαμηλών επιτοκίων προκαλεί δυσκολίες στις γερμανικές τράπεζες, οι οποίες λειτουργούν με τον «κλασικό τρόπο», επισημαίνοντας ότι με μηδενικά ή αρνητικά επιτόκια είναι δύσκολο να είναι κερδοφόρες. «Καθησυχάζοντας» ωστόσο τους επενδυτές, σημείωσε πως οι γερμανικές τράπεζες δεν διατρέχουν κίνδυνο και έχουν προετοιμαστεί για το ενδεχόμενο μακρόχρονης διατήρησης των χαμηλών επιτοκίων. Παράλληλα, υποστήριξε ότι οι μεταρρυθμίσεις είναι σημαντικές για τις χώρες της νότιας Ευρώπης και η πίεση να τις εφαρμόσουν θα είναι μικρότερη όσο διατηρείται η πολιτική των χαμηλών επιτοκίων.
Την ίδια ώρα, η ΕΚΤ στο πρόσφατο «οικονομικό δελτίο» επισημαίνει: «Οι κίνδυνοι που περιβάλλουν τις προοπτικές ανάπτυξης στη ζώνη του ευρώ εξακολουθούν να είναι καθοδικοί και συνδέονται κυρίως με το εξωτερικό περιβάλλον», εστιάζοντας στα εξής:

• Σε ό,τι αφορά τις δημοσιονομικές εξελίξεις στην Ευρωζώνη, τονίζει: «Οι χώρες με υψηλά επίπεδα χρέους θα χρειαστεί να καταβάλουν πρόσθετες προσπάθειες δημοσιονομικής προσαρμογής». Είναι σαφές ότι φωτογραφίζουν την «ανάγκη» εντονότερης κλιμάκωσης της αντιλαϊκής πολιτικής στην Ελλάδα, στην Πορτογαλία, αλλά και σε Ιταλία, Γαλλία και άλλα κράτη με υψηλά χρέη. Εν προκειμένω βλέπουν πρόσθετους κινδύνους, επισημαίνοντας ότι «οι εν λόγω χώρες είναι ιδιαίτερα ευάλωτες σε τυχόν επανεμφάνιση αστάθειας στις χρηματοπιστωτικές αγορές ή εκ νέου αύξηση των επιτοκίων».

Ταυτόχρονα, τα κράτη της Ευρωζώνης που «διαθέτουν δημοσιονομικά περιθώρια ελιγμών», καλούνται να τα αξιοποιήσουν π.χ. επεκτείνοντας τις δημόσιες επενδύσεις.
Συνολικά, οι κυβερνήσεις της Ευρωζώνης καλούνται να καταβάλουν προσπάθειες ώστε η «σύνθεση» των κρατικών προϋπολογισμών να ενισχύει περισσότερο την «ανάπτυξη», γιατί:

• Η αύξηση των επενδύσεων επιβραδύνθηκε σημαντικά το β' τρίμηνο του 2016 λόγω της μειωμένης βιομηχανικής παραγωγής κεφαλαιακών αγαθών και της μειωμένης κατασκευαστικής δραστηριότητας.
• «Η θεσμική και πολιτική αβεβαιότητα» όσον αφορά τις διαπραγματεύσεις για την έξοδο της Βρετανίας από την ΕΕ αναμένεται να μετριάσει την εγχώρια ζήτηση, και ιδίως τις επενδύσεις, αν και τα πρόσφατα στοιχεία υποδηλώνουν ότι οι βραχυχρόνιες επιπτώσεις του δημοψηφίσματος υπήρξαν μέχρι στιγμής σχετικά υποτονικές, σύμφωνα με την ΕΚΤ.
• Το παγκόσμιο εμπόριο«υπήρξε ιδιαίτερα ασθενές το προηγούμενο έτος, αντανακλώντας εν μέρει έντονες μειώσεις των εισαγωγών λόγω της βαθιάς ύφεσης στη Βραζιλία και τη Ρωσία».
• Στη Βραζιλία, ο συνδυασμός υψηλών επιπέδων πολιτικής αβεβαιότητας, αυστηρής νομισματικής πολιτικής και συνθηκών χρηματοδότησης, καθώς και τα σχεδιαζόμενα μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής αναμένεται να οδηγήσουν σε περαιτέρω υποχώρηση της οικονομικής δραστηριότητας.

Εξαπλώνονται οι αβεβαιότητες για την «ανάκαμψη»

Η επικεφαλής του ΔΝΤ, Κρ. Λαγκάρντ, δήλωσε ότι το Ταμείο θα αναθεωρήσει αρνητικά, για μια ακόμη φορά, την πρόβλεψή του για το ρυθμό ανάπτυξης στην οικονομία των ΗΠΑ για το 2016, ενώ χαρακτήρισε τις πολιτικές που περιορίζουν το διεθνές εμπόριο «κακές οικονομικές πρακτικές», που θα εμποδίσουν την ανάπτυξη.
Ενόψει της ετήσιας συνόδου του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας, αυτή τη βδομάδα στην Ουάσιγκτον, η Κρ. Λαγκάρντ είπε ότι η πρόβλεψη για την οικονομία των ΗΠΑ θα αναθεωρηθεί και πάλι προς τα κάτω, λόγω της μεγάλης επιβράδυνσης που υπήρξε στο πρώτο εξάμηνο του έτους. Το ΔΝΤ είχε εκτιμήσει τον Ιούλη στο 2,2% από 2,4% την πρόβλεψή του για την ανάπτυξη στις ΗΠΑ.
Οι νέες προβλέψεις του Ταμείου θα ανακοινωθούν την ερχόμενη βδομάδα, με τη νέα έκθεσή του για την παγκόσμια οικονομία.
Ταυτόχρονα, οι ρυθμοί ανάκαμψης στην Ευρωζώνη και την Ιαπωνία είναι κάτω από τον μακροχρόνιο μέσο όρο, αλλά η εικόνα δεν φαίνεται να επιδεινώνεται, σημείωσε η επικεφαλής του Ταμείου. Η ίδια πρόσθεσε ότι η Κίνα και η Ινδία θα συνεχίσουν να πηγαίνουν σχετικά καλύτερα, αναπτυσσόμενες με ρυθμό περίπου 6% και πάνω από 7%, αντίστοιχα, ενώ οι πληγείσες από την ύφεση Βραζιλία και Ρωσία αρχίζουν να δείχνουν κάποια σημάδια βελτίωσης.
«Αθροίζοντας τα θετικά και τα αρνητικά, συνεχίζουμε να αντιμετωπίζουμε το πρόβλημα ότι η παγκόσμια ανάπτυξη είναι πολύ χαμηλή για πολύ μεγάλο διάστημα, ωφελώντας πολύ λίγους», τόνισε.

Ενα επικίνδυνο παζλ με τους λαούς στο στόχαστρο

Ενα επικίνδυνο παζλ με τους λαούς στο στόχαστρο

Eurokinissi

Οι προκλητικές δηλώσεις Ερντογάν επιβεβαιώνουν ότι καμιά «ασφάλεια» δε φέρνει στους λαούς η συμμετοχή στις λυκοσυμμαχίες του κεφαλαίου

Ενας καταιγισμός εξελίξεων τις τελευταίες μέρες αναδεικνύει τους κινδύνους που κρύβουν για το λαό οι κινήσεις της ελληνικής αστικής τάξης, οι «πρωτοβουλίες» που αναλαμβάνει, μέσω των κυβερνήσεών της, αναλαμβάνοντας ρόλο στην προώθηση ευρύτερων σχεδιασμών στο πλαίσιο των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών στις οποίες συμμετέχει, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.
Στόχος είναι η γεωστρατηγική της αναβάθμιση, να κατοχυρώσει τη θέση της στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, με αντιφατικές σχέσεις συνεργασίας και ανταγωνισμού με άλλες αστικές τάξεις στην περιοχή. Θέση που θα της επιτρέψει να προωθήσει το στόχο ανάδειξης της Ελλάδας σε ενεργειακό, διακομετακομιστικό κόμβο, γενικότερα τις συμπράξεις με άλλες αστικές τάξεις σε επενδυτικά σχέδια που μπορούν να στηρίξουν την ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου.
Σχέδια απ' αυτά που ενίοτε πληρώνει ο λαός με το ίδιο του το αίμα, μέρες που 'ναι και καθώς σε διάφορες εκδηλώσεις «μνήμης» αστοί πολιτικοί χύνουν σωρό τα κροκοδείλια δάκρυα για την τραγωδία της Μικρασίας...

Η κυβέρνηση

Ενδεικτικά, ο υπουργός Εξωτερικών, Ν. Κοτζιάς, μιλώντας την προηγούμενη Κυριακή στην «Καθημερινή», έλεγε για το ρόλο που θέλει να παίξει η ντόπια αστική τάξη «Θέλουμε να διαμορφώσουμε μια νέα αρχιτεκτονική ασφάλειας στη Νοτιοανατολική Ευρώπη και την Ανατολική Μεσόγειο». Ενώ καθώς η κυβέρνηση διεκδικεί για λογαριασμό του εγχώριου κεφαλαίου ρόλο «διαμεσολαβητή» (πάντα ως μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ) στους εντεινόμενους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς στην περιοχή, προσέθετε ότι «έχουμε, μαζί με την Κύπρο, τις τριμερείς σχέσεις με το Ισραήλ, την Αίγυπτο, την Ιορδανία, το Λίβανο και τώρα την Παλαιστίνη, δηλαδή με όλους τους παίκτες της περιοχής, άρα είμαστε φορέας συνεννόησης και συνεργασίας με όλους στην Ανατολική Μεσόγειο».
Να σημειωθεί, βέβαια, πως ό,τι αποκαλούν «νέα αρχιτεκτονική ασφάλειας» δεν είναι τίποτε άλλο παρά το σχέδιο του ΝΑΤΟ για την περιοχή. Σχέδιο που αλλάζει κατά καιρούς ονόματα και αμπαλάζ - θυμίζουμε το περιλάλητο «Νέα Μέση Ανατολή» - και στην παρούσα φάση έχει μπλεχτεί παραπέρα - από τις εξελίξεις σε Συρία, Τουρκία και αλλού - από την παρέμβαση κι άλλων ιμπεριαλιστικών κέντρων, την όξυνση ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και ανταγωνισμών.

Το ΝΑΤΟ

Κάτι που απέδωσε, παραστατικά, ένας από τους πλέον καταρτισμένους στο θέμα, ο ναύαρχος ε.α. Τζέιμς Σταυρίδης, πρύτανης, σήμερα, του πανεπιστημίου Φλέτσερ της Βοστόνης και τέως διοικητής των ΝΑΤΟικών Δυνάμεων Ευρώπης, σε διάλεξη που έδωσε την Τρίτη στην Αθήνα, με θέμα «Η ασφάλεια στον 21ο αιώνα: Προκλήσεις και ευκαιρίες», στο πλαίσιο εκδήλωσης της Διπλωματικής Ακαδημίας του ΥΠΕΞ.
Παρουσιάζοντας ένα πανόραμα των σχεδιασμών ιμπεριαλιστικών κέντρων και οργανισμών, όπως οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, αλλά και των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων με άλλα ισχυρά κέντρα, όπως Ρωσία και Κίνα, είπε για το τι περιβάλλει την Ελλάδα και το ρόλο της ίδιας της χώρας, όπως τον βλέπουν βασικά στο ΝΑΤΟ:
«Στα Βαλκάνια υπάρχουν κακά και καλά νέα. Τα καλά είναι ότι πριν 20 χρόνια η κατάσταση ήταν τρομερή, περίπου σαν τη Συρία σήμερα. Υπήρχε έντονη διαφωνία ακόμα για το ρόλο του ΝΑΤΟ σε πολλά κράτη στην περιοχή. Τα κακά νέα είναι ότι οι εντάσεις συνεχίζονται και θα συνεχιστούν».
«Η Τουρκία είναι εκπληκτικά σημαντική χώρα, λόγω της ιστορίας της, της θέσης της, της ισχύος της, της οικονομίας της. Και θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να τους κρατήσουμε στη συμμαχία, καθώς αν βγουν δε θα είναι καλό για την ασφάλεια».
«Η σύγκρουση συνεχίζεται στην Ουκρανία, χώρα που παραμένει ζώνη μαχών, μια υπόθεση στρατηγικής σημασίας. Η συνεχιζόμενη ένταση ανάμεσα στη Δύση και τον Πούτιν δεν είναι θετική κατάσταση».
«Η Μέση Ανατολή ταράσσεται ανάμεσα στους σιίτες τους κατευθυνόμενους από το Ιράν και τους σουνίτες τους κατευθυνόμενους από τη Σαουδική Αραβία, και στη μέση βρίσκεται το Ισραήλ, φίλος και σύμμαχος των ΗΠΑ».
«Κοντά στην Ελλάδα είναι η Συρία, όπου έχουμε πόλεμο και κύματα προσφυγιάς και όλα αυτά στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, όπου έχουμε ήδη πολλές συγκρούσεις και εντάσεις με πολλούς εμπλεκόμενους παίκτες».
Και ως επιστέγασμα όλων των παραπάνω: «Η Ελλάδα βρίσκεται δηλαδή σε ένα έτσι κι αλλιώς επικίνδυνο περιβάλλον και η κατάσταση στη Συρία εμπλέκει παραπέρα την κατάσταση».

Αλλοι «παίκτες»

Σχεδόν ταυτόχρονα με τις δηλώσεις Σταυρίδη και Κοτζιά, «παίκτες», στους οποίους αναφέρονταν, έβγαζαν ...πιστόλια πάνω στο τραπέζι δείχνοντας ότι τούτο το «χαρτοπαίγνιο» βρωμά μπαρούτι.
Ελεγε ο Ρ. Τ. Ερντογάν την Πέμπτη, προετοιμάζοντας για ένα νέο γύρο αντιπαραθέσεων μεταξύ των αστικών τάξεων Ελλάδας και Τουρκίας για τον έλεγχο πλουτοπαραγωγικών πηγών στο Αιγαίο: «Το 1920 μάς έδειξαν τη Συνθήκη των Σεβρών για να μας πείσουν το 1923 για τη Συνθήκη της Λοζάνης. Και κάποιοι προσπάθησαν να μας το παρουσιάσουν αυτό ως νίκη». «Με τη Συνθήκη της Λοζάνης», συνέχισε ο Πρόεδρος της Τουρκίας, «δώσαμε στους Ελληνες τα νησιά, που αν φωνάξεις από τις ακτές του Αιγαίου, θα ακουστείς απέναντι. Είναι αυτό νίκη;».
Επαναφέροντας τις αξιώσεις της τουρκικής αστικής τάξης στο Αιγαίο, ο Τούρκος Πρόεδρος ανέφερε ότι «ακόμα παλεύουμε σχετικά με τον καθορισμό της υφαλοκρηπίδας, καθώς και του εναέριου και εδαφικού χώρου μας», υποστηρίζοντας ότι «ο λόγος γι' αυτό βρίσκεται σε όσους έκατσαν στο τραπέζι γι' αυτήν τη Συνθήκη. Οσοι έκατσαν εκεί δεν μας απέδωσαν δικαιοσύνη και τώρα εμείς θερίζουμε αυτά τα προβλήματα».
Ιδιες μέρες, ο επίτροπος της ΕΕ, αρμόδιος για τη Διεύρυνση, Γ. Χαν, σε Ερώτηση που δέχτηκε από Ελληνίδα ευρωβουλευτή για την ανακίνηση αλυτρωτικών διεκδικήσεων εναντίον της Ελλάδας, κατά την πρόσφατη επίσκεψη του Ελληνα υπουργού Εξωτερικών στην Αλβανία, απαντούσε:
«Η Επιτροπή επικρότησε το γεγονός ότι οι δύο χώρες (σ.σ.: Ελλάδα και Αλβανία) εξετάζουν τη θέσπιση κοινού μηχανισμού, που θα συνέρχεται σε τακτά χρονικά διαστήματα για την επίλυση των εκκρεμών διμερών ζητημάτων. Σε αυτά περιλαμβάνονται η οριοθέτηση της ελληνοαλβανικής υφαλοκρηπίδας και των θαλάσσιων ζωνών, τα δικαιώματα των ατόμων που ανήκουν σε μειονότητες και τοτσαμικό ζήτημα», πρόσθεσε, κάνοντας, εκ μέρους της Κομισιόν, πλάτες στις διεκδικήσεις των λεγόμενων Τσάμηδων, ως θέμα που εκκρεμεί να συζητηθεί και να επιλυθεί ανάμεσα σε Αθήνα και Τίρανα...
Ολα αυτά, βέβαια, έρχονται και ως απόδειξη της απάτης που αναπαράγουν συστηματικά η κυβέρνηση και τα εγχώρια αστικά επιτελεία περί επίτευξης «σταθερότητας και ασφάλειας» μέσα από τη συμμετοχή στις λυκοσυμμαχίες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ και τη βαθύτερη εμπλοκή του λαού και της χώρας στους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς στην ευρύτερη περιοχή.

Η «hard power»

Σχεδιασμοί που, για να επιστρέψουμε στα λεγόμενα του Τζ. Σταυρίδη, περιλαμβάνουν ένα συνδυασμό «soft power» με «hard power» (μαλακής με σκληρή δύναμη), όπως είπε χαρακτηριστικά.
«Να μάθουμε να ακούμε καλύτερα τον άλλο», «να δώσουμε βάρος στην εκπαίδευση», «να διατηρήσουμε και να αναδείξουμε τις αξίες μας», ανέφερε, «αλλά δεν μπορούμε να περιοριστούμε μόνο στη soft power.Είναι ώρα και για hard power. Για να αντιμετωπίσουμε το ISIS τη χρειαζόμαστε. Για να αντιμετωπίσουμε τη Βόρεια Κορέα, μπορεί να τη χρειαστούμε!», υπογράμμισε, προαναγγέλλοντας κλιμάκωση των ιμπεριαλιστικών στρατιωτικών επεμβάσεων όπου Γης!
Σημειωτέον, τα λεγόμενα Σταυρίδη αποκτούν πρόσθετη αξία, καθώς πέρα από την προηγούμενη θητεία του σε καίρια στρατιωτικά πόστα, το όνομά του βρίσκεται στο επίκεντρο και σήμερα: Από πληροφορίες ότι «έπαιζε» για υποψήφιος αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, στο πλευρό της Χίλαρι Κλίντον, μέχρι εκτιμήσεις στο ελληνικό ΥΠΕΞ ότι μπορεί να αξιοποιηθεί από εκείνην έως και σε υπουργική θέση, σε περίπτωση νίκης της στις αμερικανικές εκλογές.

Αυτοί που «ξέρουν»

Σε κάθε περίπτωση, αυτή τη «hard power» είναι έτοιμη να υπηρετήσει η κυβέρνηση της «πρώτη φορά Αριστεράς», με αρμόδια στελέχη της, π.χ. τον υπουργό Αμυνας, να τονίζουν τη σημασία της Σούδας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς.
Παραπέρα, ανώτατα στρατιωτικά στελέχη προσθέτουν ως διαθέσιμες στρατιωτικές βάσεις την Κάρπαθο, το Καστέλι Ηρακλείου και την Καλαμάτα.
Αλλά και ο ίδιος ο αρχηγός ΓΕΣ έλεγε πριν από κάποιες μέρες - στην ολοκλήρωση της μεγάλης κλίμακας διακλαδικής άσκησης των Ενόπλων Δυνάμεων «ΣΑΡΙΣΑ 2016» - απευθυνόμενος στο παριστάμενο προσωπικό, στέλνοντας ταυτόχρονα και ένα μήνυμα προς ΝΑΤΟ και ΕΕ, παρουσία στρατιωτικών στελεχών τους, ακολούθων Αμυνας και άλλων, ότι «ξέρουμε να κάνουμε τη δουλειά μας πολύ καλά» και ότι «η διεθνής συμμαχία και οι εταίροι μας μπορούν να βασίζονται στις δυνατότητές μας»..

Η ΕΕ

Κι όλα αυτά ενώ οξύνονται οι ανταγωνισμοί και εντός του ίδιου του ευρωατλαντικού, ιμπεριαλιστικού άξονα, με φανερές π.χ. τις ενδοαστικές αντιθέσεις γύρω από καίρια ζητήματα, όπως η λεγόμενη «ευρωπαϊκή άμυνα» και η τέτοια μορφή των σχέσεων ΕΕ - ΝΑΤΟ.
Χαρακτηριστικά ήταν όσα έγιναν τη Δευτέρα και την Τρίτη στην Μπρατισλάβα, στην άτυπη σύνοδο των υπουργών Αμυνας της ΕΕ, όπου:
-- Ναι μεν ομονόησαν στη «συζήτηση σχετικά με την εφαρμογή των αμυντικών πτυχών της παγκόσμιας στρατηγικής της ΕΕ για την Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας», κείμενο - μπούσουλας για την προάσπιση και παραπέρα προώθηση των ευρωενωσιακών μονοπωλίων στους ενδοκαπιταλιστικούς ανταγωνισμούς για τον έλεγχο αγορών, πλουτοπαραγωγικών πηγών και διαύλων.
-- Ναι μεν ανέλαβαν «κοινή δέσμευση» για την ενίσχυση της πολιτικής ασφάλειας και άμυνας της ΕΕ και συμφώνησαν ότι«πρέπει να υιοθετηθούν αποφάσεις για να καταστεί η ΕΕ ισχυρή, όχι μόνο οικονομικά, αλλά και από στρατιωτική άποψη».
-- Ωστόσο, κάθε πλευρά υπολογίζει και τα ιδιαίτερα συμφέροντα της δικής της αστικής τάξης. Ετσι, ο Βρετανός υπουργός Αμυνας, Μ. Φάλον, εξέφρασε την αντίθεσή του στη δημιουργία μιας «ευρωπαϊκής στρατιωτικής δύναμης», υπογραμμίζοντας ότι «το ΝΑΤΟ θα πρέπει να παραμείνει ο ακρογωνιαίος λίθος της άμυνας της Ευρώπης».
Υποστηρίζοντας τις διαχρονικές θέσεις της αστικής τάξης της χώρας του και της σχέσης με τις ΗΠΑ, σημείωσε: «Θα συνεχίσουμε να είμαστε αντίθετοι στην ιδέα ενός ευρωπαϊκού στρατού ή της δημιουργίας ενός στρατηγείου για έναν ευρωπαϊκό στρατό, το οποίο τελικά θα υπονόμευε τις αρμοδιότητες του ΝΑΤΟ». Εκτίμησε, μάλιστα, ότι «δεν υπάρχει εδώ πλειοψηφία υπέρ της δημιουργίας ενός ευρωπαϊκού στρατού, υπάρχουν και κάποιες άλλες χώρες που όπως και εμείς θεωρούν ότι αυτό θα είχε επιπτώσεις στην εθνική κυριαρχία των κρατών».
Προφανώς, τίποτε από τα παραπάνω - σχέδια, ανταγωνισμοί, περιπλοκές - δεν προμηνύει κάτι καλό για το λαό. Κάθε άλλο. Μόνο μεγαλύτερους κινδύνους για τον ίδιο και τα παιδιά του. Εξ ου και δεν έχει άλλο δρόμο από το να δυναμώσει την οργανωμένη πάλη του κόντρα στην εξουσία του κεφαλαίου, στις κυβερνήσεις του και τα αφηγήματά τους, ανοίγοντας δρόμο για τη δική του εξουσία, τη μόνη που μπορεί να τους εξασφαλίσει ειρήνη και προκοπή.

Οργανωμένος λαός, «αντίπαλο δέος» στο κεφάλαιο και την πολιτική του

Οργανωμένος λαός, «αντίπαλο δέος» στο κεφάλαιο και την πολιτική του

Παρακολουθώντας τη βδομάδα που μας πέρασε τη συζήτηση στη Βουλή για τα προαπαιτούμενα της πρώτης «αξιολόγησης», μεταξύ αυτών και την ένταξη έξι ακόμα πρώην ΔΕΚΟ στο υπερταμείο για την «αξιοποίηση» της κρατικής περιουσίας, δεν μπορεί να μη θυμηθεί κανείς τον «ανένδοτο» που είχε κηρύξει ο ΣΥΡΙΖΑ πριν τις εκλογές του Σεπτέμβρη του 2015 ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, τις οποίες προωθούσε η προηγούμενη κυβέρνηση και ο ίδιος έλεγε ότι θα σταματήσει, ακόμα και ότι θα ακυρώσει, όσες είχαν ήδη γίνει.

Ολοι θυμόμαστε τι έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ για την περίπτωση του Ελληνικού ή τη συμμετοχή των στελεχών του στις διαδηλώσεις ενάντια στην παραχώρηση του ΟΛΠ ΑΕ, τη στήριξη που απλόχερα έδινε σε «κινήσεις πολιτών» που με δημοψηφίσματα και διαμαρτυρίες εναντιώνονταν στην πώληση της ΕΥΑΘ στη Θεσσαλονίκη.
Ηταν η εποχή που ο ΣΥΡΙΖΑ καλλιεργούσε συστηματικά την αντίληψη ότι μπορούν να υπάρξουν εξαιρέσεις από το γενικό σχέδιο και την πολιτική που υπηρετεί την ανάκαμψη του κεφαλαίου και ότι ο ίδιος ήταν ο ικανότερος και καταλληλότερος να υπερασπιστεί και να εφαρμόσει ένα τέτοιο μείγμα διαχείρισης.
Καλλιεργούσε την άποψη ότι «αν κυριαρχήσει η πολιτική έναντι της οικονομίας», το κεφάλαιο είναι δυνατόν να κάνει πίσω από στρατηγικές του επιλογές, ότι μπορούν να μείνουν ανεφάρμοστες βασικές κατευθύνσεις της ΕΕ για την απελευθέρωση τομέων της οικονομίας όπου το κράτος διατηρεί ακόμα κάποιες θέσεις, προκειμένου να ανοίξουν νέα πεδία κερδοφόρας επένδυσης κεφαλαίων για τους επιχειρηματικούς ομίλους.

Σε διπλό ακροατήριο

Σε τελική ανάλυση, η προπαγάνδα που εξέφραζε τότε ο ΣΥΡΙΖΑ, απευθυνόταν σε διπλό ακροατήριο: Κατά πρώτον, σε μερίδες του κεφαλαίου που επεδίωκαν την «αξιοποίηση» της κρατικής περιουσίας με τρόπο που να υπηρετεί καλύτερα τα δικά τους συμφέροντα, έναντι των ανταγωνιστών τους. Η περίπτωση του ΟΛΠ ΑΕ είναι χαρακτηριστική.
Κατά δεύτερον, στο λαό, στον οποίο έσπερνε την αυταπάτη ότι ήταν θέμα πολιτικής βούλησης, καλύτερης διαπραγμάτευσης και υπεράσπισης ενός άλλου μείγματος διαχείρισης, να συνυπάρξουν τα συμφέροντα των μονοπωλίων με τα λαϊκά δικαιώματα και να αποκατασταθεί μέρος των απωλειών που είχαν οι εργαζόμενοι τα προηγούμενα χρόνια της κρίσης. Οπως, όμως, η οικονομία και στην προκειμένη περίπτωση ο στόχος της καπιταλιστικής ανάπτυξης έχουν τη δικιά τους λογική, έτσι λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ, που καταφερόταν ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, σήμερα τις προωθεί με σταθερότητα.
Εξ ου και το τρίτο μνημόνιο, η συνέχιση από τον ΣΥΡΙΖΑ της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής σε όλους τους τομείς, η προσπάθεια να στρατευθεί ο λαός στο στόχο του κεφαλαίου για ανάκαμψη, να σηκώσουν οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα σημαίες ξένες προς τα πραγματικά τους συμφέροντα, όπως αυτή της διαπραγμάτευσης για το κρατικό χρέος, της συμμαχίας του «χρεοκοπημένου ευρωπαϊκού Νότου» ενάντια στον «πλούσιο Βορρά», της αλλαγής του δημοσιονομικού μείγματος στην ΕΕ, με τη φρούδα ελπίδα ότι στα όρια αυτού του συστήματος μπορεί να υπάρξει διέξοδος που να διασφαλίζει την καπιταλιστική κερδοφορία και ανταγωνιστικότητα και ταυτόχρονα να υπηρετεί το λαό και τις ανάγκες του.

Ο ΣΕΒ μίλησε

Την εικόνα στις πραγματικές της διαστάσεις τη δίνουν δυο παρεμβάσεις του ΣΕΒ, με τις οποίες σχηματικά ανοίγει και κλείνει μια σημαντική περίοδος αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού με καταλύτη τον ΣΥΡΙΖΑ. Η πρώτη αφορά μια δήλωση του πρώην προέδρου των βιομηχάνων, Δ. Δασκαλόπουλου, το Φλεβάρη του 2014, όταν ρωτήθηκε αν ανησυχεί για το ενδεχόμενο να κυβερνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Η απάντηση που έδωσε ήταν ότι ο ΣΕΒ δεν έχει πρόβλημα να συνεργαστεί με οποιονδήποτε σχηματίσει κυβέρνηση, επειδή ανεξάρτητα από τη «ρητορική» και τα «ιδεογράμματα» του κάθε κόμματος, «έχει κι η σύγχρονη οικονομική πραγματικότητα ορισμένα, ας πούμε, "δόγματα". Ενα από αυτά λέει ότι (...) η προοπτική μιας νέας ανάπτυξης μπορεί να προέλθει σήμερα μόνο από τις δυνάμεις της παραγωγικής οικονομίας. Ποια κυβέρνηση μπορεί να το αγνοήσει αυτό και να επιτύχει;».
Η δεύτερη παρέμβαση περιέχεται στο δελτίο του ΣΕΒ της προηγούμενης βδομάδας, όπου ορθά - κοφτά γράφεται το εξής: «Παρά τις ιδεολογικές διαφορές, οι παρουσιάσεις των πολιτικών αρχηγών των δύο μεγάλων κομμάτων στη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης συγκλίνουν στην αναγκαιότητα ταχείας εξόδου από την κρίση και την ύφεση και τη μετάβαση της οικονομίας σε ένα νέο αναπτυξιακό πρότυπο, εστιασμένο στις επενδύσεις και τις εξαγωγές, με περισσότερο σχεδιασμό, λιγότερη παροχολογία και μεγαλύτερη συμμόρφωση προς τους περιορισμούς του μνημονίου».

Θυσίες δίχως τέλος

Το συμπέρασμα που προκύπτει είναι καθαρό: Φιλολαϊκή διέξοδος στο πλαίσιο του καπιταλισμού δεν μπορεί να υπάρξει. Κι αυτό το συμπέρασμα δεν πρέπει να οδηγεί στο συμβιβασμό με το σημερινό πλαίσιο, αλλά να φωτίζει και να καθοδηγεί την ανάγκη για σύγκρουση, ρήξη με το σάπιο σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Να βάζει ολοένα και περισσότερες μάζες εργαζομένων και λαϊκών στρωμάτων σε κίνηση, για τη διαμόρφωση ενός ισχυρού αντιμονοπωλιακού - αντικαπιταλιστικού ρεύματος στο κίνημα, που θα αμφισβητήσει και τελικά θα ανατρέψει την ίδια την εξουσία του κεφαλαίου.
Την πολιτική στήριξης των επιχειρηματικών ομίλων από τις κυβερνήσεις και τα κόμματά του, στο όνομα της καπιταλιστικής ανάκαμψης, την έχει δοκιμάσει και την έχει πληρώσει βαριά ο λαός. Απαιτεί θυσίες διαρκείας και καθιστά απαγορευτική οποιαδήποτε επιστροφή ακόμα και στο κοντινό παρελθόν της εποχής πριν την κρίση, έστω κι αν υπάρξει μια σχετική ανάκαμψη της οικονομίας.
Τα αντιλαϊκά μέτρα, που για το κεφάλαιο είναι μέτρα θωράκισης της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του, προστίθενται το ένα στο άλλο, επιδεινώνοντας κι άλλο τους όρους που ζει και δουλεύει ο λαός. Τα τελευταία στοιχεία από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους είναι ενδεικτικά: Το 8μηνο Γενάρη - Αυγούστου 2016, οι συνολικές δαπάνες του κρατικού προϋπολογισμού ήταν χαμηλότερες κατά 3,4 δισ. ευρώ σε σχέση με τον αντιλαϊκό στόχο που είχε τεθεί, επιβεβαιώνοντας το μόνιμο «σφαγείο» σε βάρος του λαού.
Αντίστοιχα, σύμφωνα με τα στοιχεία της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων, η οικονομική αδυναμία των λαϊκών στρωμάτων να ανταποκριθούν και στα στοιχειώδη διευρύνεται, παίρνοντας υπόψη ότι τα ληξιπρόθεσμα χρέη επιχειρήσεων και νοικοκυριών στο 9μηνο Γενάρης - Αύγουστος έφτασαν στα 8,9 δισ. ευρώ. Την ίδια περίοδο, ο αριθμός των φορολογούμενων με ληξιπρόθεσμα χρέη αυξήθηκε κατά 125.000, φτάνοντας στα 4,1 εκατομμύρια και 1,6 εκατομμύρια από αυτούς βρίσκονται υπό την άμεση απειλή των κατασχέσεων.

Κουκούλωμα και αντιπερισπασμός

Αυτήν τη σκληρή για το λαό πραγματικότητα ο ΣΥΡΙΖΑ δεν προσπαθεί μόνο να τη διαχειριστεί με ψευτοπρογράμματα ανακύκλωσης της φτώχειας που διευρύνεται, αλλά επιδιώκει να την κουκουλώσει και με αντιπερισπασμούς, τεχνητές αντιπαραθέσεις, κάλπικα δίπολα. Δεν είναι τυχαίο ότι σήμερα, αυτό που κυριαρχεί στην πολιτική ατζέντα είναι η αντιπαράθεση με τη ΝΔ στο βολικό και τετριμμένο πεδίο της σκανδαλολογίας, της πάταξης της διαφθοράς, της διαφάνειας, της ανασυγκρότησης του κράτους.
Οπως δεν είναι τυχαία και η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να ρίξει στάχτη στα μάτια του λαού για τον ταξικό χαρακτήρα της πολιτικής του, που τσακίζει ό,τι άφησαν όρθιο οι προηγούμενοι, στο όνομα της καπιταλιστικής ανάκαμψης. Για παράδειγμα, ο Αρ. Μπαλτάς βρήκε το θράσος να πει στη Βουλή ότι η ιδιωτικοποίηση του Ελληνικού είναι ένας αναγκαίος συμβιβασμός στο ...δρόμο για το σοσιαλισμό (!), ενώ ο πρωθυπουργός ετοιμάζεται σήμερα να συμμετέχει σε φιέστα για τα 75 χρόνια από την ίδρυση του ΕΑΜ.
Δεν προσπαθούν μόνο να θολώσουν τα νερά και να δημιουργήσουν συγχύσεις στο λαό, διαστρεβλώνοντας κατάφωρα την Ιστορία. Επιδιώκουν κάτι πολύ βαθύτερο και συγκεκριμένα να παρουσιάσουν την πολιτική τους σαν δικαίωση και συνέχεια των αγωνιστικών παραδόσεων που έχει το λαϊκό κίνημα στην Ελλάδα, με πρωτοπορία το ΚΚΕ. Χωρίς ίχνος ντροπής, πραγματικά αδίστακτοι, τολμούν να βάλουν το ΕΑΜ και την ένοπλη αντιστασιακή πάλη δίπλα στο ΝΑΤΟ, την ΕΕ, το στόχο της ανάκαμψης για λογαριασμό του κεφαλαίου.

Μέχρι την ανατροπή

Οι ίδιες οι εξελίξεις και η ανάλυσή τους από τη σκοπιά του λαϊκού συμφέροντος φωτίζουν σήμερα τι κίνημα χρειαζόμαστε. Αποδείχτηκε όλα αυτά τα χρόνια ότι η γραμμή στήριξης των στόχων του κεφαλαίου από τη συνδικαλιστική πλειοψηφία, της κοινωνικής συναίνεσης, της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου, όχι μόνο δεν απέδωσε για τους εργαζόμενους και το λαό, αλλά αποτέλεσε και ουσιαστικό στήριγμα της αντιλαϊκής πολιτικής, λειτουργώντας ως γραμμή ενσωμάτωσης και εκτόνωσης της λαϊκής δυσαρέσκειας.
Χαρακτηριστικό και πιο πρόσφατο παράδειγμα η πλειοψηφία στη ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ. Παρά το γεγονός ότι η ΔΕΗ ήταν ανάμεσα στις έξι πρώην ΔΕΚΟ που πέρασαν στο υπερταμείο, η ΓΕΝΟΠ αρκέστηκε σε μερικές καταγγελτικές ανακοινώσεις για την τιμή των όπλων, με στενά αντικυβερνητικό περιεχόμενο, αφήνοντας έξω από την κριτική της την πολιτική της απελευθέρωσης της αγοράς Ενέργειας, την οποία άλλωστε στήριξε από τα πρώτα της βήματα, ζητώντας απλά να διασφαλιστούν τα συμφέροντα της ΔΕΗ στον ανταγωνισμό. Κατά τ' άλλα, η πλειοψηφία δεν κήρυξε ούτε μια στάση εργασίας ενάντια στο πολυνομοσχέδιο που ψηφίστηκε την Τρίτη, δεν έκανε το παραμικρό για να βάλει σε κίνηση τους εργαζόμενους.
Με τέτοιες πλειοψηφίες στις συνδικαλιστικές οργανώσεις, με τη γραμμή του κοινωνικού εταιρισμού να κυριαρχεί και με το μεγαλύτερο μέρος των εργαζομένων να είναι ανοργάνωτο, είναι βέβαιο ότι το αντεργατικό σχέδιο του κεφαλαίου και των κομμάτων του θα βρίσκει χώρο να περπατάει. Διέξοδος για το λαό μπορεί να υπάρξει, μόνο αν απέναντι σ' αυτό το αντιδραστικό μπλοκ οι εργαζόμενοι αντιτάξουν το δικό τους «αντίπαλο δέος»: Ενα εργατικό κίνημα μαχητικό, ταξικό, ασυμβίβαστο, που σε συμμαχία με τα άλλα λαϊκά στρώματα θα συνδυάζει αποτελεσματικά την άμυνα με την επίθεση απέναντι στο κεφάλαιο και την εξουσία του, μέχρι να την ανατρέψει.