Κινητοποίηση στα καταστήματα «H&M» ενάντια στις απαράδεκτες νέες συμβάσεις

• 
  

«Όχι στις συμβάσεις υποταγής και εξαθλίωσης της "H&M"» τόνισαν με την κινητοποίηση που έκαναν την Τρίτη το μεσημέρι στο κατάστημα της πολυεθνικής στην Ερμού ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας και η Επιτροπή Αγώνα των εργαζομένων στην επιχείρηση.
Οι εργαζόμενοι άνοιξαν το πανό τους στον πεζόδρομο της Ερμού, στο ύψος του καταστήματος και ενημέρωσαν με τις ανακοινώσεις τους για τις ατομικές συμβάσεις που προωθεί η εργοδοσία και τους απαράδεκτους όρους που περιλαμβάνουν όσον αφορά τους μισθούς και τα δικαιώματά τους.
Κάλεσαν τους συναδέλφους τους και στο συγκεκριμένο κατάστημα να μη βάλουν την υπογραφή τους στις συμβάσεις της «σύγχρονης σκλαβιάς», να έρθουν σε επαφή με το σωματείο τους, να τις επιστρέψουν στην εργοδοσία και να διεκδικήσουν Συλλογική Σύμβαση Εργασίας με βάση τις σύγχρονες ανάγκες τους.
Στη συνέχεια με πορεία στην Ερμού έφτασαν έξω από το δεύτερο κατάστημα που διατηρεί η επιχείρηση στον πεζόδρομο.
«Εργάτη μη δεχτείς τη σύγχρονη σκλαβιά, μπορείς να καταργήσεις νόμους κι αφεντικά», «Αυξήσεις στους μισθούς και σταθερή δουλειά, αγώνας ενάντια στη σύγχρονη σκλαβιά», ήταν μερικά από τα συνθήματα που ακούστηκαν. Στο πλευρό των εργαζομένων βρέθηκαν συνδικαλιστές και συνάδελφοί τους από μια σειρά χώρους δουλειάς.
Αντίστοιχη κινητοποίηση έγινε και στη Θεσσαλονίκη, με τους εργαζόμενους να σημειώνουν: «Μας ζητούν με την υπογραφή μας να βάλουμε ταφόπλακα στα δικαιώματά μας».

Καταστρατηγούνται συμφωνημένες παροχές και δικαιώματα

Σε καταγγελία κατά της εταιρείας που κατέχει την αλυσίδα καταστημάτων ρουχισμού H&M προχώρησε μία εργαζόμενη, η οποία επιθυμεί να διατηρήσει την ανωνυμία της.

Η καταγγελία, η οποία αναρτήθηκε στο Indymedia, αναφέρει ότι η νέα τροποποιητική σύμβαση της πολυεθνικής <<H&M Hennes & Mauritz Ανώνυμη Εμπορική Εταιρεία Ειδών Ένδυσης & Υπόδησης>>, που μοιράστηκε στους εργαζομένους προς υπογραφή πριν λίγες μέρες, προσβάλλει τα κατοχυρωμένα εργασιακά δικαιώματα των υπαλλήλων της, αλλά και την ίδια την αξιοπρέπειά τους. 

Προβλέπει ιδιαίτερα επαχθείς νέους όρους εργασίας που μόνο σε συνθήκες «γαλέρας» παραπέμπουν.

Συγκεκριμένα, η καταγγελία για τη νέα σύμβαση αναφέρει ότι:

1. Επιβάλλει στον εργαζόμενο να εκτελεί καθήκοντα που δεν περιορίζονται στη περιγραφή του ρόλου του (πωλητής-ταμίας) με τα ίδια ελάχιστα χρήματα (παράγραφος 2.04 της τροποποιητικής σύμβασης.) Η απαρίθμηση τον καθηκόντων που περιέχονται στη σύμβαση είναι ενδεικτική και όχι περιοριστική και ουσιαστικά αφήνει στη διακριτική ευχέρεια της εργοδότριας εταιρείας το εύρος τον καθηκόντων που μπορεί να αναθέσει στον εργαζόμενο, χωρίς κανέναν απολύτως περιορισμό!

2. Δίνει δικαίωμα στην εργοδότρια εταιρεία να στείλει τον εργαζόμενο σε οποιοδήποτε κατάστημα στην Ελλάδα χωρίς τη συγκατάθεση του και χωρίς κάλυψη εξόδων! Είτε για περιστασιακή βοήθεια σε όποιο κατάστημα έχει ανάγκη τη συγκεκριμένη περίοδο, όσο μακριά και αν είναι από την έδρα του εργαζόμενου, είτε ως δυσμενή μετάθεση με σκοπό να αναγκάσει τον υπάλληλο να παραιτηθεί και άρα να μην πάρει τη δεδουλευμένη του αποζημίωση. (παράγραφοι 4.02 και 4.03)

3. Μετονομάζει σε <<οικειοθελή παροχή>> ένα συμφωνημένο επίδομα που έδινε η εταιρεία σε όλους τους εργαζόμενους της ως τώρα, ξεκαθαρίζοντας ότι δίνεται <<εξ ελευθεριότητας>> της εταιρείας και στρώνοντας έτσι το έδαφος για την πλήρη περικοπή του (παρ. 6α).

4. Ο εργαζόμενος υποχρεούται να συμμετέχει σε εκπαιδευτικά σεμινάρια οπουδήποτε και αν γίνονται, πάλι με δικά του έξοδα (παρ. 9.02).

5. Ξεκαθαρίζει πως εάν ο υπάλληλος δεν τηρήσει τους όρους της τροποποιητικής σύμβασης θα απολυθεί χωρίς αποζημίωση. Επαφιεται έτσι στη διακριτική ευχέρεια του καθε διευθυντή το αν ο εργαζόμενος πληροί τις <<αξίες της εταιρείας>> (2.02, 2.04) ή φυσικά αν αρνηθεί να πάρει μετάθεση οπουδήποτε εκείνος θελήσει να τον στείλει (10.02).

Όταν πολύ εύλογα οι εργαζόμενοι δείξαμε ανησυχία για τις τροποποιήσεις της σύμβασης, οι διευθυντές των καταστημάτων μας κορόιδευαν εξόφθαλμα ισχυριζόμενοι πως δεν αλλάζει τίποτα, λέγοντας πως θέλουν να ανανεώσουν τις συμβάσεις «γιατί ο τρόπος γραφής τους ήταν παρωχημένος».

Όταν την πήραμε στα χέρια μας και πριν καν συμβουλευτούμε δικηγόρους, καταλάβαμε και οι ίδιοι πως οι νέοι όροι είναι εξευτελιστικοί και αρχίσαμε να το συζητάμε μεταξύ μας. Πολλοί κλήθηκαν σε γραφεία διευθυντών και τους συμβούλευσαν να μη μιλάνε και να κρατήσουν τις απόψεις τους για τους εαυτούς τους. Υπεύθυνοι μοίραζαν τις συμβάσεις και λέγανε στους υπαλλήλους ψευδώς ότι <<δεν αλλάζει τίποτα, υπόγραψε το τώρα γιατί η διορία είναι μέχρι αύριο>> ενώ η αληθής προθεσμία είναι μέχρι την Παρασκευή 17 Μαρτίου 2017.

Η συγκεκριμένη προσπάθεια της Η&Μ να εξευτελίσει τους εργαζόμενους της αποσκοπεί στην αύξηση των (ήδη πολύ μεγάλων) κερδών της στην περαιτέρω ελαστικοποίηση των όρων εργασίας. Γι’ αυτό κανένας από τους συνάδελφους δεν πρέπει να υπογράψει την τροποποιητική σύμβαση. Η υπογραφή της σημαίνει και την απόλυση μας.

Αύριο Τρίτη 14 Μαρτίου 2017, στις 12 μ.μ., έξω από το κατάστημα της Ερμού 11, συγκέντρωση διαμαρτυρίας για να διεκδικήσουμε τα αυτονόητα δικαιώματα μας.

Αθήνα, 13/03/2017

Εργαζόμενη της H&M, που θέλει να διατηρήσει την ανωνυμία της.

902gr

1 / 2

ΑΠΟ ΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ

 ΑΠΟ ΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ

Και μιμούμενη τα παγκόσμια φόρα, η ντόπια ελίτ την προηγούμενη εβδομάδα οργάνωσε το δικό της οικονομικό φόρουμ για δεύτερη φορά στους Δελφούς. Η  επιλογή του τόπου κραυγαλέα  συμβολική στην απλοϊκότητά της –ο επίτροπος Δ. Αβραμόπουλος δεν παρέλειψε στην ομιλία του τη σύνδεσή του με τη Δελφική Αμφικτυωνία- και τα θέματά του τα συνήθη των καιρών, ανάπτυξη, μετανάστευση, το μέλλον της ΕΕ, λαϊκισμός,  κλπ με  την οπτική την κυρίαρχης τάξης, που επαληθεύει τις ενέργειές της. Είναι κι αυτός ένας τρόπος η ντόπια ελίτ να ενισχύσει τη μεγάλη ιδέα που έχει για τις ενέργειές της και φυσικά τον εαυτό της, δημιουργώντας εκείνα τα μέσα που θα προβάλλουν τη δραστηριότητά της σαν ωφέλιμη και σπουδαία.

Κι αν η διανόηση εστίαζε στο εποικοδόμημα, με την Ε. Αρβελέρ να υποστηρίζει πως «η Ευρώπη είναι ηθικό δίδαγμα και ηθική οντότητα», με τον Β. Καραποστόλη καθηγητή του Πανεπιστηµίου Αθηνών να χρεώνει, κατά το δελτίο τύπου, το πρόβλημα της κρίσης στην απουσία του μοχθείν, εντοπίζοντας στην «αποστροφή των νέων απέναντι στην κοπιώδη προσπάθεια» την απουσία της ανάπτυξης, είναι όμως αυτό που ειπώθηκε, με αρκετή κυνικότητα,  από τον πρώην πρωθυπουργό Κ. Σημίτη, στα πλαίσια συνομιλίας του με το δημοσιογράφο Π. Τσίμα, η  πιο συμπυκνωμένη και εύστοχη  μεταφορική  περιγραφή της ασκούμενης πολιτικής της κυρίαρχης τάξης στην χώρα μας: «Το ερώτημα αν αντέχει η χώρα την επιλογή της ένταξης στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορεί να τεθεί. Είναι τόσο άσχετο με την πραγματικότητα, όσο και το ερώτημα αν αντέχει ο άνθρωπος τη ζωή. Την ζει ή αυτοκτονεί».

Εν πρώτοις, ο αναλογικός συλλογισμός του Κ. Σημίτη σχετικά την ένταξη στην ΕΕ και την αντοχή στη ζωή, πέρα από την προσπάθεια φυσικοποίησης μιας πολιτικής επιλογής ενέχει και μια απειλή που φανερώνει την αναλγησία της κυρίαρχης τάξης. Συγχρόνως, στο λόγο του εμφανιζόμενου ως  πραγματιστή πρώην πρωθυπουργού εισάγεται η μεταφυσική για να δικαιώσει πολιτικές επιλογές. Σαν να μην έχει καμιά σημασία ο τρόπος παραγωγής της υλικής ζωής που προσδιορίζει και την γενική διαδικασία της κοινωνικής, πολιτικής και πνευματικής ζωής. Ταυτίζει πολιτικές επιλογές με υπαρξιακά προβλήματα –ατυχέστατος, το λιγότερο, ο παραλληλισμός ζωής και ένταξης στην ΕΕ, αλλά ενδεικτικός της αντίληψης της κυρίαρχης τάξης. Η ένταξη  στην ΕΕ αντιμετωπίζεται σχεδόν σαν φυσικό φαινόμενο, όχι σαν επιλογή συγκεκριμένων ανθρώπων σε συγκεκριμένη περίοδο και κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες. Σε μια ένωση κρατών όπου θριαμβεύει ο καπιταλιστικός τρόπος οργάνωσης της παραγωγής το να αγνοεί κανείς ότι είναι η καπιταλιστική βάση με τις δικές της ανάγκες που εγκαλεί τους κυβερνώντες σε μονοσήμαντες επιλογές μόνο σκοπιμότητα υποκρύπτει. Γιατί ακριβώς η προσαρμογή στις ανάγκες του καπιταλισμού είναι η αιτία που επιβάλλει όλες αυτές τις ανάλγητες πολιτικές από όσους τον διαχειρίζονται και όχι υπερκόσμιες δυνάμεις.

Κι έχει αλήθεια ενδιαφέρον πώς τα ίδια τα γεγονότα παρουσιάζονται έτσι που να αποτελούν παιδαγωγικό μύθο. Παρουσιάζονται τα κακουργήματα ενός πολύ συγκεκριμένου τρόπου παραγωγής ως έκφραση μιας αιώνιας ουσίας, που οι δικές μας παραλείψεις ή δράσεις τη στρέφουν εναντίον μας, όπως π.χ. η ραστώνη που επιδεικνύουμε είναι η αιτία της καταδίκης μας σε μια εξαθλιωμένη ζωή. Κι είναι αυτή η συνειδητοποίηση που γίνεται αντικείμενο  ηθικής διδασκαλίας για  ξεπέρασμα της οκνηρίας, αύξηση της εργατικότητας, ένταση της επινοητικότητας κλπ.  Γι’ αυτό και η απόδοση ηθικών χαρακτηριστικών στην ένωση των ευρωπαϊκών κρατών δεν είναι καθόλου …ιδεαλιστική ή αφελής. Αντίθετα έτσι συσκοτίζεται η κυριαρχία του τρόπου παραγωγής της υλικής ζωής πάνω στην εξέλιξη της κοινωνικής ζωής, την πολιτική και πνευματική. Κι αυτό σημαίνει αδυναμία των εργαζομένων να συλλάβουν αυτή τη διαδικασία και να πιστέψουν στις δυνατότητές τους να την αλλάξουν προς δικό τους όφελος.

Συνέδρια, φόρα, οικονομικές αναλύσεις δεν αμφισβητούν την καπιταλιστική λογική και θέλουν να αποδείξουν πως δεν χρειάζεται να επιδιώξει κανείς ριζικές ανατροπές στον τρόπο οργάνωσης της παραγωγής και σχέσεων εργασίας, αλλά αρκεί να παραμένει  όρθια η βασική αρχή –καπιταλιστικός τρόπος οργάνωσης της παραγωγής- που βοηθούμενη από μικρές διορθωτικές κινήσεις θα οδηγήσει στην επίλυση όλων των προβλημάτων. Κι αν σ’  αυτά τα φόρα οι συμμετέχοντες δίνουν την εντύπωση  πως σκέπτονται και ομιλούν με όρους κοινωνικής δικαιοσύνης και αλληλεγγύης είναι για να μας πείσουν πως  η ανισότητα, η φτώχεια, η αβεβαιότητα, το περιθώριο, η πείνα ή η απελπισία δεν μπορούν να θεμελιώσουν συγκεκριμένες αλληλέγγυες παρεμβάσεις παρά μόνο σε επίπεδο φιλανθρωπίας. Ενώ στην πραγματικότητα η πείνα, η φτώχεια και η αβεβαιότητα δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν αλλιώς παρά με άμεσες μορφές ανακατανομής εισοδήματος.  Όλοι λοιπόν  οι προβληματισμοί για το δέον, όλα τα θεσμικά διλήμματα, όλες οι αξίες, κάθε πρόταγμα κοινωνικής δικαιοσύνης που μπορεί να επικαλούνται, επί της ουσίας  καταργούνται ως πολιτικά διακυβεύματα και δεν μπορούν να αποτελούν αντικείμενο της πολιτικής σκέψης και δράσης όταν αναστέλλουν τη μεγιστοποίηση του κέρδους.

Νέο ΚΚ Ολλανδίας - ΚΚ Τουρκίας: «Δεν υπάρχει καλός καπιταλισμός»!

 Νέο ΚΚ Ολλανδίας - ΚΚ Τουρκίας: «Δεν υπάρχει καλός καπιταλισμός»! Η διπλωματική όξυνση δρα αποπροσανατολιστικά για τους εργαζόμενους και των δυο χωρών - Κοινό κάλεσμα διεθνιστικής πάλης ενάντια στον καπιταλισμό

Τη διακοπή των διπλωματικών σχέσεων, υψηλού επιπέδου, με την Ολλανδία ανακοίνωσε ο αντιπρόεδρος της τουρκικής κυβέρνησης Νουμάν Κουρτλουμούς, δίνοντας ακόμη μια ένδειξη των σφοδρών ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών σε κρίσιμα «μέτωπα», στους οποίους είναι βαθιά μπλεγμένη η τουρκική αστική τάξη.
Μετά τη σύγκληση του Υπουργικού Συμβουλίου, δήλωσε ότι δεν επιτρέπεται η επιστροφή στην Τουρκία του Ολλανδού πρέσβη, έπειτα από τη διένεξη που σημειώθηκε το βράδυ του Σαββάτου στο Ρότερνταμ με υπουργούς της τουρκικής κυβέρνησης.
 
«Λάβαμε την απόφαση ότι μέχρι να εκπληρωθούν οι όροι που έχουμε θέσει, δεν θα επιτραπεί στον Ολλανδό πρέσβη στην Τουρκία να επιστρέψει στη χώρα», τόνισε ο Τούρκος αντιπρόεδρος. Ο Ολλανδός πρέσβης βρίσκεται αυτή τη στιγμή εκτός Τουρκίας.
 
«Κάνουμε ακριβώς αυτό που μας έκαναν. Δεν επιτρέπουμε σε αεροπλάνα στα οποία επιβαίνουν Ολλανδοί διπλωμάτες ή διπλωματικές αποστολές να προσγειωθούν στην τουρκική επικράτεια, ούτε να χρησιμοποιούν τον εναέριο χώρο μας», τόνισε σε συνέντευξη Τύπου ο Τούρκος αντιπρόεδρος. «Εκείνοι που δημιούργησαν αυτή την κρίση είναι οι υπεύθυνοι για να την επιλύσουν», συμπλήρωσε.

  Στο κάδρο και η συμφωνία για το Προσφυγικό

 
Αφού ανακοίνωσε τις κυρώσεις που αποφάσισε η τουρκική κυβέρνηση κατά της Ολλανδίας (μεταξύ των οποίων το πάγωμα όλων των επαφών, η αναστολή όλων των αδειών διπλωματικών ολλανδικών πτήσεων μέσα από τον εναέριο χώρο της Τουρκίας), ο Νουμάν Κουρτλουμούς επανέφερε και το θέμα της συμφωνίας για το Προσφυγικό. Απαντώντας σε ερώτηση για τη συμφωνία για τους πρόσφυγες απάντησε: «Εάν χρειαστεί θα κάνουμε τα δέοντα βήματα. Εάν χρειαστεί μπορούμε να αναθεωρήσουμε τη στάση μας στο Προσφυγικό».
 
Νωρίτερα ο υπουργός για την ΕΕ, Ομέρ Τσελίκ, σε δηλώσεις του κατά της Ολλανδίας και της ΕΕ είχε πει ότι «η Τουρκία πρέπει να επανεξετάσει το θέμα της διέλευσης (των προσφύγων) από ξηράς».

Υπέρ της απαγόρευσης συγκεντρώσεων Τούρκων πολιτικών ο καγκελάριος της Αυστρίας

 
Ο καγκελάριος της Αυστρίας, Κρίστιαν Κερν, διαμήνυσε σήμερα πως η Βιέννη θα προσπαθήσει να απαγορεύσει σε υπουργούς της τουρκικής κυβέρνησης να εμφανιστούν σε προεκλογικές εκστρατείες στην Αυστρία για το δημοψήφισμα της 16ης Απρίλη.
 
Σε ερώτηση ποια θα είναι η στάση της αυστριακής κυβέρνησης στο ενδεχόμενο να προσπαθήσει ένας Τούρκος υπουργός να εμφανιστεί σε κάποια προεκλογική εκστρατεία στην Αυστρία, για να εξασφαλίσει τη στήριξη Αυστριακών πολιτών με διπλή υπηκοότητα - την τουρκική, ο Κερν δήλωσε στο τηλεοπτικό δίκτυο ORF ότι «θα προσπαθήσουμε να το απαγορεύσουμε αυτό για λόγους δημόσιας ασφάλειας».
 
(Με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ - «Reuters»)
902

ΝΕΟ ΚΚ ΟΛΛΑΝΔΙΑΣ - ΚΚ ΤΟΥΡΚΙΑΣ
Κοινό κάλεσμα διεθνιστικής πάλης ενάντια στον καπιταλισμό

Απευθυνόμενα στην εργατική τάξη της Ολλανδίας και της Τουρκίας, το Νέο ΚΚ Ολλανδίας και το ΚΚ Τουρκίας, σε κοινή ανακοίνωσή τους σχετικά με την τελευταία αντιπαράθεση ανάμεσα σε αστούς πολιτικούς, σημειώνουν ότι «προκαλούν και παίζουν με τον εθνικισμό και προσπαθούν να επωφεληθούν από την κλιμακούμενη ένταση».
 
Και τονίζουν με έμφαση:
 
«Γνωρίζουμε ότι οι πολιτικοί, που είναι οι πρωταγωνιστές αυτής της κρίσης, που έχει πάρει σκανδαλώδεις διαστάσεις, επιτίθενται στους δικούς τους εργαζόμενους και έχουν υπογράψει νόμους που τσακίζουν τα δικαιώματα του προλεταριάτου. Και οι δυο εκπροσωπούν την αστική τάξη και τα μονοπώλια.
 
Ο Ερντογάν και η κυβέρνηση του AKP στήνουν το "πρόσχημα" του "εξωτερικού εχθρού", μετά την απόγνωση που προκάλεσε η διαδικασία του δημοψηφίσματος. Από την άλλη, η κυβέρνηση της Ολλανδίας προτιμά να παίξει το χαρτί της ξενοφοβίας για να ξεπεράσει την κρίση της ΕΕ.
 
Εμείς, το Νέο ΚΚ Ολλανδίας και το ΚΚ Τουρκίας, καλούμε τους εργαζόμενους στις χώρες μας σε συνεργασία και να μην υποταχτούν στη χυδαία και εκφυλιστική πολιτική της αστικής τάξης. Και σε αυτές τις συνθήκες, δηλώνουμε για μια ακόμη φορά ότι θα σταθούμε απέναντι στην ιμπεριαλιστική ΕΕ.
 
Ξέρουμε ότι η άνοδος του ρατσισμού μπορεί να ανακοπεί μόνο από την ενότητα της εργατικής τάξης. Γι' αυτό παλεύουμε με ανεβασμένη τη διεθνιστική μας συνείδηση ενάντια σε κάθε μέτρο που περιορίζει τα δικαιώματα της εργατικής τάξης και των εργαζόμενων μεταναστών.
 
Διατρανώνουμε ότι δεν υπάρχει καλός καπιταλισμός, όπως και την αναγκαιότητα της ενίσχυσης της πάλης των εργατών για τη μόνη επιλογή: το σοσιαλισμό».

902

Χούντα και εκσυγχρονισμός

 Χούντα και εκσυγχρονισμός

Το απόσπασμα που (ανα)δημοσιεύω σήμερα δεν προέρχεται από την πιο αξιόπιστη πηγή, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν είναι η αξιοπιστία της παράθεσης, αλλά το ακριβές περιεχόμενό της. Πρόκειται για το απομαγνητοφωνημένο (ή κατασκευασμένο) κείμενο του διαλόγου ανάμεσα στον Α. Παπανδρέου και τον Παττακό, μετά την απελευθέρωση του πρώτου από τη χούντα, όταν ο δεύτερος του παρέδωσε το διαβατήριό του, για να φύγει στο εξωτερικό. Η κε του μπλοκ το ψάρεψε στο βιβλίο "Ανδρέας" του Δήμου Μπότσαρη, που είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση λιβελογράφου, που ωστόσο δεν μπορεί να ξεπεραστεί με ελαφριά καρδιά, χωρίς να απαντηθούν οι βασικές αιτιάσεις του.

Στο μέτρο που οι διάλογοι αυτοί είναι δυνατό να εκτιμηθούν, τα συμπεράσματα για το χαρακτήρα του Ανδρέα είναι τραγικά. Ο διάλογός του με τον Παττακό δεν έχει αμφισβητηθεί, αφού υπάρχει στο αρχείο του η κασέττα, που ο κάτοχός της ισχυρίζεται ότι είναι γνήσια και αυθεντική. Απομαγνητοφώνηση της κασέττας έχει δημοσιευθεί σε καθημερινή εφημερίδα της Αθήνας που δεν κυκλοφορεί σήμερα.

Αυτά μας λέει ο συγγραφέας του βιβλίου, προτού παραθέσει την εκδοχή των πραγμάτων, όπως την παρουσιάζει ο ίδιος ο Α. Παπανδρέου στο βιβλίο του "η Δημοκρατία στο Απόσπασμα", για να την αντιπαραθέσει στη συνέχεια με το απομαγνητοφωνημένο (;) κείμενο που δημοσιεύτηκε, να κάνει τη σύγκριση και να βγάλει συμπεράσματα για το χαρακτήρα του Παπανδρέου.

Επαναλαμβάνω όμως ότι αυτό δεν έχει καμία σημασία για το σκοπό της ανάρτησης. Ακόμα και αν το κείμενο δεν έχει πειραχτεί ή κατασκευαστεί εξ αρχής από τους υπεύθυνους της χούντας, ορισμένα σημεία θα μπορούσαν εν μέρει να ερμηνευτούν -και όχι να δικαιολογηθούν- από την αντικειμενική κατάσταση και τη δύσκολη θέση στην οποία βρισκόταν ένας πρώην πολιτικός κρατούμενος, που δε θα μπορούσε να είναι σίγουρος, μέχρι την τελευταία στιγμή, πως θα πάρει όντως το διαβατήριό του και ότι δεν τον εμπαίζουν οι συνταγματάρχες.

Ανεξάρτητα όμως από το ποιος είπε ή έγραψε-διασκεύασε τα παρακάτω σημεία, παρουσιάζουν κατά τη γνώμη μου ενδιαφέρον ως μια αποτίμηση της χούντας, που περισσότερο από το να την εξωραΐζει, εκτιμά σχετικά νηφάλια από τη σκοπιά των αστικών συμφερόντων, την αξία χρήσης του καθεστώτος για την άρχουσα τάξη.

* * *

Παττακός: Ποια είναι η κρίση σας για την πολιτική της Εθνικής Κυβερνήσεως;
Ανδρέας: Θέλετε την κρίση μου;
Παττακός: Ναι.

Ανδρέας: Ευχαριστώ που με ρωτάτε. Νομίζω... Και αφού μου επιτρέπετε και με ρωτάτε θα σας πω τη γνώμη μου: Νομίζω ότι το κοινωνικό και οικονομικό περιεχόμενο της επαναστάσεώς σας είναι σε γραμμή που ανταποκρίνεται στις ανάγκες του τόπου. Συγχρόνως νομίζω ότι το προχωρείτε με τέτοιο γρήγορο ρυθμό ώστε η μηχανή να κλωτσάη. Είναι τόσο γρήγορος ο ρυθμός ώστε κλωτσάει η μηχανή. Θέλει λίγο γράσσο. Θέλει μαλακώτερα, σιγώτερα και όχι σκληρότερα. Αλλά τα μέτρα να μην είναι πολλά και πολύ γρήγορα. Θέλω να πω ότι μπουκώνει η μηχανή. Όταν ο επιχειρηματίας κάθε μέρα βλέπει ένα καινούργιο μέτρο, δεν μπορεί να προσαρμοσθή στο μέτρο. Θέλει χρόνο να το απορροφήση, να το ζήση, να προσαρμόση τη δική του μηχανή στο νέο μέτρο. Τα μέτρα, δηλαδή, μπορεί να είναι σωστά. Αλλά θέλουν κι αυτά κάποιαν εις χρόνον κλιμάκωσιν. Βλέπω εκεί μια δυσκολίαν. Αλλά γενικά εις τον τομέα τον οικονομικόν, τον κοινωνικόν, προοδευτική είναι η πολιτική σας και ανταποκρίνεται στις ανάγκες της αναπτύξεως.
Στο θέμα της Παιδείας, εκεί ανησυχώ εγώ λιγάκι. Ανησυχώ, το λέω ειλικρινά αυτό, διότι φοβούμαι ότι η επάνοδος εις την αρχαίαν και η έμφασις εις την καθαρεύουσαν, όσο σωστή να είναι από απόψεως παραδόσεως -και ποιος αρνείται πως είναι;- αφαιρεί χρόνο πολύ σημαντικό από τα σύγχρονα προβλήματα της εποχής μας για τους μαθητάς του Γυμνασίου. Και χρειάζονται τεχνικοί. Χρειάζονται άνθρωποι εκσυγχρονισμένοι... Και φοβούμαι ότι είναι μεγάλη η έμφασις εις την παράδοσιν. Όχι ότι δεν είναι χρήσιμη η παράδοσις, αλλά νομίζω ότι έχετε δώσει...

Παττακός: Διαβάσατε το νομοσχέδιο;
Ανδρέας: Όχι πλήρως...
Παττακός: Έχετε υπ' όψιν σας ότι δίδομεν έμφασιν εις την καθομιλουμένην, την γλώσσαν των εφημερίδων, λίγα από αρχαία, πολύ λίγα κεφάλαια εις την αρχαίαν, αλλά όλη η αρχαία φιλοσοφία να διδαχθή ερμηνευθείσα...

Ανδρέας: Α καλά τότε... τότε το είχα παρεξηγήσει. Βέβαια και εγώ διάβασα εφημερίδες... δεν εδιάβασα το νομοσχέδιο. Και θέλω να ελπίζω στον άλλο τομέα, να πούμε, στον τομέα του Συντάγματος, ότι δεν θα έπρεπε να αργήση αυτό το πράγμα. Και θα έπρεπε να δώσετε ένα δημοκρατικό Σύνταγμα, το οποίον θα είναι ένας τίτλος τιμής. Ένα Σύνταγμα που να είναι δυτικώτερον του ευρωπαϊκού, προσαρμοσμένο, βέβαια, στα ελληνικά μας προβλήματα και πλαίσια. Αλλά θα είναι τίτλος τιμής, αν η κατάστασις αυτή φύγη δίδουσα εις τον τόπον δημοκρατικόν Σύνταγμα. Και στέρεον Σύνταγμα, του βασιλέως τις προνομίες σαφώς κανονισμένες, διότι από κει ξεκινήσανε τα μεγάλα μας προβλήματα. Η παρερμηνεία του Συντάγματος. Άλλο λέγαμε εμείς, άλλο έλεγε ο βασιλιάς. Θέλει ένα ξεκαθάρισμα αυτό το πράγμα. Και αν αυτό το πράγμα γίνει και γίνει σε χρονικά όρια σύντομα σχετικά, αναγγείλατέ το.

Παττακός: Νομίζω ότι τα χρονικά όρια τα οποία έχουμε αναγγείλει είναι καλά. Δεν σας ικανοποιούν;
Ανδρέας: Ναι. Για το Σύνταγμα, ναι. Ακριβώς. Ύστερα έχετε το μέγα θέμα των εκλογών, το οποίο, βέβαια, δε γνωρίζω... Δεν έχετε αναγγείλει τα όρια και ίσως δεν μπορείτε κιόλας. Γιατί, τότε, δεν θα μπορείτε να κάνετε καλά και τη δουλειά σας.
Παττακός: Θα το αναγγείλωμεν αιφνιδιαστικών, αλλά πάντως οπωσδήποτε θα πάμε δι' εκλογάς.

* * *

Είτε είναι του Παπανδρέου η παραπάνω ανάλυση, είτε της χούντας που μαγείρεψε τα λεγόμενά του, η ουσία δεν αλλάζει: πρόκειται για μια ακριβή και νηφάλια εκτίμηση για το ρόλο που καλείται να επιτελέσει το καθεστώς, τα κίνητρα που την επέβαλαν και τους σκοπούς-συμφέροντα που υπηρετεί. Που διαπλέκονται σαφώς με τον εξωτερικό παράγοντα (ΗΠΑ, ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο) αλλά δε θα μπορούσαν να εξαντλούνται σε αυτόν, αν δεν έδεναν και με τις εσωτερικές διεργασίες στη χώρα μας και με την ανάγκη εκσυγχρονισμού του αστικού πολιτικού συστήματος για την καλύτερη δυνατή αποτελεσματικότητά του.

Είναι ενδιαφέρον ότι οι όποιες ενστάσεις ενάντια στην πολιτική της χούντας, εκφράζονται από αυτήν ακριβώς τη σκοπιά, είτε για τη χρήση της καθαρεύουσας, είτε για το σύνταγμα και τις εκλογές, κι όχι από κάποια δημοκρατική ανησυχία ή γενικά από έγνοια για τα λαϊκά στρώματα, τα δικαιώματά τους και τις ελευθερίες τους.

Συναφής με τα παραπάνω είναι και η πρόσφατη ανακοίνωση της κετουκε για την 50ή επέτειο από την επιβολή του πραξικοπήματος των συνταγματαρχών, που αξίζει να διαβαστεί και να συζητηθεί.

Άλλοι προτεινόμενοι σύνδεσμοι από το Ρίζο είναι οι εξής:
Το κείμενο του Κ. Σκολαρίκου, συνεργάτη του τμήματος ιστορίας της κετουκε, με αφορμή ένα ιστορικό ένθετο της φιλοκυβερνητικής εφημερίδας Documento (για το Ζαχαριάδη, το Βαφειάδη και τον Καραγιώργη), που εκτός από τη "βελούδινη" παραχάραξη της ιστορίας, αναδεικνύει τη σύγκλιση του πολιτικού αναθεωρητισμού με το αναθεωρητικό, νεοφιλελεύθερο ρεύμα στην ιστοριογραφία.

Το κοινό κάλεσμα διεθνιστικής πάλης ενάντια στον καπιταλισμό από το ΚΚ Τουρκίας και το Νέο ΚΚ Ολλανδίας, που δείχνουν τι κρύβεται πίσω από την τεχνητή ένταση των σχέσεων των δύο χωρών και των αστικών τους τάξεων.

Το κάλεσμα πάλης του ΚΚΕ ενάντια στα νέα μέτρα, με θέσεις αιχμής την αποδέσμευση από την ΕΕ, το ΝΑΤΟ και κάθε ιμπεριαλιστικό σχεδιασμό (που κουμπώνει με τη συζήτηση που έχει ανοίξει και σε προηγούμενη ανάρτηση).

Το εργατικό - λαϊκό κίνημα, στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη, μπορεί να αξιοποιήσει τα ρήγματα και τις αντιθέσεις μέσα στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες για την αποδυνάμωσή τους.

Να συνδέσει την πάλη για αποδέσμευση από την ΕΕ με την πάλη για ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου, που όσο υπάρχει θα οδηγεί σε τέτοιες αντιδραστικές αντιλαϊκές συμμαχίες.

Χρειάζεται να δυναμώσει η πάλη με στόχο:

• Την έξοδο της Ελλάδας από τους ιμπεριαλιστικούς συνασπισμούς, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ.
• Καμιά συμμετοχή της χώρας σε αποστολές εκτός συνόρων.
• Κλείσιμο των ξένων βάσεων στην Ελλάδα - ΕΞΩ το ΝΑΤΟ από το Αιγαίο.

Αυτός είναι ο δρόμος για να προετοιμάσουμε τις νέες αναμετρήσεις, τους νέους νικηφόρους αγώνες.

Με στόχο την πραγματική εξουσία του λαού, τη μόνη που μπορεί να ικανοποιήσει τις σύγχρονες ανάγκες του, σύμφωνα με τις επιστημονικές και τεχνολογικές κατακτήσεις, τις δυνατότητες της χώρας. Να διαγράψει το χρέος, να αποδεσμεύσει την Ελλάδα από ιμπεριαλιστικές συμμαχίες.

"Γουρούνι με μαύρα μαλλιά, αν δεν φύγεις από τη χώρα σε 24 ώρες θα σκοτώσουμε εσένα και την οικογένειά σου"

---

Η συγκλονιστική μαρτυρία της δημοσιογράφου Αλεξάνδρας Πασχαλίδου, παιδιού Ελλήνων μεταναστών στη Σουηδία

Ενάντια στον ρατσισμό, τον σεξισμό και την ξενοφοβία καταφέρεται η Ελληνίδα δημοσιογράφος, Αλεξάνδρα Πασχαλίδου, από τον λογαριασμό της στο Facebook.

Συγκεκριμένα, η δημοσιογράφος περιγράφει, σε ένα βίντεο που ανέβασε, τα όσα έζησε όντας μετανάστρια, μαζί με την οικογένειά της, στη Σουηδία, από την ηλικία των 6 ετών.

Στο μήνυμά της η Αλεξάνδρα Πασχαλίδου αναφέρει: «"Γουρούνι με μαύρα μαλλιά, αν δεν φύγεις από τη χώρα σε 24 ώρες θα σκοτώσουμε εσένα και την οικογένειά σου". Όταν αυτό το ανώνυμο γράμμα έφτασε μέσω ταχυδρομείου στο σπίτι μου, ήμουν ένα τυχαίο 9χρονο. Ήρθα στη Σουηδία σε ηλικία έξι ετών.

Ο πατέρας μου ήταν Έλληνας μετανάστης, καθαριστής. Μέναμε σε ένα προάστιο όπου κυρίως ζούσαν πρόσφυγες και μετανάστες. Σε μια οικογένεια χωρίς βιβλία ή εφημερίδες. Η μητέρα μου πήρε το γράμμα και πήγε στην αστυνομία. Όταν επέστρεψε, είπε: "Δεν μπορούν να κάνουν τίποτα επειδή η απειλή είναι ανώνυμη".

Είμαι ευγνώμων και προνομιούχος που δουλεύω ως δημοσιογράφος στη Σουηδία. Από την πρώτη μου μέρα στη δουλειά, 20 χρόνια πριν, με έχουν αποκαλέσει "πόρνη", "τσούλα", "καταραμένη" ξένη, αηδιαστική μετανάστρια, εβραία, γύφτισσα, μουσουλμάνα πόρνη.

Μου λένε ότι θα μου κόψουν τη γλώσσα, θα μου κόψουν τα δάχτυλα, θα μου σπάσουν τα γόνατα. Ότι πρέπει να αυτοκτονήσω ή θα με σκοτώσουν αυτοί. Ότι πρέπει να γυρίσω στη χώρα μου αλλιώς θα με στείλουν αυτοί.

Με απειλούσαν με ομαδικό βιασμό και σεξουαλικά βασανιστήρια. Υπάρχουν στιγμές που ξυπνάω το πρωί με λεκτική βία και κοιμάμαι με σεξιστικά, ρατσιστικά, εξοργιστικά σχόλια να αντηχούν στο κεφάλι μου. Όταν πήγα στην αστυνομία μου είπαν: "Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα, η απειλή είναι ανώνυμη".

Δυστυχώς δεν είμαι η μόνη. Είμαι μια από εκατομμύρια. Άνθρωποι που φοβούνται για τη ζωή τους, νιώθουν απροστάτευτοι και έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους στη δικαιοσύνη. Στις μέρες μας, εκτός από τους ανώνυμους στο διαδίκτυο, καθιερωμένοι πολιτικοί και ΜΜΕ, ομαλοποιούν και ενσωματώνουν τον σεξισμό και τον ρατσισμό.

Οι λέξεις είναι όπλα. Αν συνεχίσετε να βομβαρδίζετε τους ανθρώπους με προειδοποιήσεις για τους "παράνομους" που "εισβάλουν", "γεμίζουν", "ξεχύνονται", "απειλούν" τη χώρα, τον πολιτισμό σας, αν συνεχίσετε να αποκτηνώνετε ανθρώπινα όντα, αν συνεχίσετε να πολώνετε, να κινδυνολογείτε, να δημιουργείτε αποδιοπομπαίους τράγους, να δαιμονοποιείτε ανθρώπους συνεχώς, τότε, κάποια στιγμή κάποιος θα "εκραγεί". Οι λέξεις θα γίνουν πράξη.

Η δημοκρατία είναι μια λέξη. Απαιτεί καθημερινή δράση από όλους μας. Το μίσος δεν είναι ελευθερία έκφρασης. Είναι έγκλημα. Αν η ελευθερία του λόγου είναι το οξυγόνο της δημοκρατίας, πρέπει να εξασφαλίσουμε ότι κάθε πολίτης μπορεί να αναπνεύσει. Οπότε, ας αγωνιστούμε. Ας παλέψουμε για πλουραλισμό, για ενότητα στην πολυμορφία. Ας αγωνιστούμε για τη δημοκρατία».

Οι αληθινοί διάλογοι Τσίπρα - Μητσοτάκη για το Μπαρτσελόνα - Παρί

Επιβεβαιώνουν την παγίωση και επέκταση της εργασιακής ζούγκλας προς όφελος του κεφαλαίου

Επιβεβαιώνουν την παγίωση και επέκταση της εργασιακής ζούγκλας προς όφελος του κεφαλαίου

Να αξιοποιήσει την παρουσίαση των στοιχείων για να εγκλωβίσει το λαό σε αναζήτηση «βιώσιμων μοντέλων ανάπτυξης» εντός καπιταλισμού επιχειρεί ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός

Η «βιώσιμη ανάπτυξη» των κερδών του κεφαλαίου προϋποθέτει τη σύγχρονη σκλαβιά που επιβάλλουν οι κυβερνήσεις του στους εργαζόμενους

Την παγίωση και επέκταση της εργασιακής ζούγκλας, πάνω στην οποία θα πατήσει η περιβόητη «παραγωγική ανασυγκρότηση» που διαφημίζει η κυβέρνηση, έρχεται να επιβεβαιώσει ένα πλήθος στατιστικών στοιχείων επίσημων φορέων του αστικού κράτους, όπως και η επεξεργασία τους στην ετήσια έκθεση για την ελληνική οικονομία του ΙΝΕ της ΓΣΕΕ, η οποία δημοσιοποιήθηκε χτες, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός, πιστός στο ρόλο του, επιχειρεί να αξιοποιήσει τα στοιχεία αυτά για να εγκλωβίσει τους εργαζόμενους σε μια συζήτηση εξ ορισμού αντιλαϊκή, για το αν διασφαλίζονται «βιώσιμα πρωτογενή πλεονάσματα» και «διαρθρωτική ανταγωνιστικότητα»...
Οπως μάλιστα συνάγεται από τη σύγκριση των στοιχείων, η όποια σταθεροποίηση ή βελτίωση ορισμένων δεικτών της αστικής στατιστικής για την απασχόληση (π.χ. η σχετική μείωση του - έτσι κι αλλιώς πολύ υψηλού - ποσοστού της επίσημης ανεργίας), για τους οποίους η κυβέρνηση δεν χάνει ευκαιρία να επαίρεται, συνοδεύεται από τη σχετική και απόλυτη χειροτέρευση της θέσης των εργαζομένων.

Συμπίεση των μισθών των εργαζομένων...

Περίτρανη απόδειξη για τα παραπάνω είναι η πορεία των μισθών.
Συγκεκριμένα, από την έρευνα Εργατικού Δυναμικού προκύπτει ότι το ποσοστό των μισθωτών του ιδιωτικού τομέα που λάμβανε μισθό κάτω από 800 ευρώ, από 27,9% το 2009, αυξήθηκε στο 51,6% το 2016!
Αντίστοιχα, μισθό κάτω από 700 ευρώ καθαρά το 2009 είχε το 13,1%, ενώ το 2016 το ποσοστό αυτό σχεδόν τριπλασιάστηκε, φτάνοντας πλέον στο 38,8%!
Κατά συνέπεια, η σχετική μείωση της επίσημης ανεργίας συνδυάζεται με μείωση των εργατικών εισοδημάτων, αφού η συντριπτική πλειοψηφία των νέων θέσεων εργασίας είναι θέσεις «ευελιξίας» και υποαπασχόλησης.
Παράλληλα, εξαιτίας της σταθερής εμπέδωσης των επιχειρησιακών και ατομικών συμβάσεων και της κατάργησης κλαδικών και ομοιοεπαγγελματικών συμβάσεων, παρατηρείται συρρίκνωση του ποσοστού των μισθωτών του ιδιωτικού τομέα με μεσαίους και σχετικά πιο υψηλούς μισθούς.
Ετσι, το ποσοστό των μισθωτών που λαμβάνουν μισθό από 900 έως 1.300 ευρώ, από 35,7% το 2009, συρρικνώθηκε στο 17,6% το 2016.
Αντίστοιχες μειώσεις μισθών έγιναν και στο δημόσιο και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, με αποτέλεσμα να διαμορφώνεται πλέον μια κρίσιμη μάζα που παρότι εργάζεται, αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα διαβίωσης. Το ποσοστό αυτό μεταξύ των εργαζομένων αυξήθηκε από 8,6% το 2010 σε 15,9% το 2015, ενώ ειδικά στους μισθωτούς το ποσοστό που πλέον αντιμετωπίζει προβλήματα διαβίωσης διπλασιάστηκε, από 7,3% το 2010 στο 14,8% το 2015.
Τα παραπάνω δεν είναι καθόλου άσχετα από το γεγονός ότι, σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Εργασίας, πέρσι υπεγράφησαν μόλις 10 εθνικές κλαδικές και ομοιοεπαγγελματικές συμβάσεις και άλλες 6 τοπικές ομοιοεπαγγελματικές, όταν οι επιχειρησιακές συμβάσεις ανήλθαν σε 318 και αποτελούν το 95,2% του συνολικού αριθμού των συμβάσεων εργασίας.

...και γενίκευση της «ευελιξίας»

Οσον αφορά στις νέες συμβάσεις εργασίας, όπως προκύπτει και από τα στοιχεία του συστήματος «Εργάνη», το 54,7% το προηγούμενο έτος ήταν συμβάσεις «ευελιξίας», με μερική απασχόληση και εκ περιτροπής εργασία, όταν το 2009 το ποσοστό αυτών των συμβάσεων ήταν 21%.
Ταυτόχρονα, το 2016, πέραν των νέων συμβάσεων, υπήρξαν ακόμα 51.262 συμβάσεις πλήρους απασχόλησης που μετατράπηκαν σε «ευέλικτες» συμβάσεις, μερικής απασχόλησης και εκ περιτροπής εργασίας, αντιστοιχώντας σε ακόμα 3% του συνόλου των συμβάσεων. Στην επεξεργασία του ΙΝΕ ΓΣΕΕ, καταγράφεται μάλιστα ότι το ποσοστό των εργαζομένων με συμβάσεις ορισμένου χρόνου που βρίσκεται στο όριο της φτώχειας, είναι σχεδόν τριπλάσιο από εκείνο των εργαζομένων με σύμβαση αορίστου χρόνου.
Η επέκταση της «ευελιξίας» και η λεγόμενη «κινητικότητα» του εργατικού δυναμικού αποτυπώνεται και σε έναν άλλο δείκτη, αυτόν του ετήσιου αριθμού προσλήψεων. Ετσι, ενώ το 2009 ο αριθμός αυτός ήταν 945.138 νέες προσλήψεις και αντιστοιχούσε σε κάτω από το 50% του συνόλου των μισθωτών, το περασμένο έτος ο αριθμός των νέων προσλήψεων έφτασε τις 2.142.974, αριθμός πολύ πάνω και από τον απόλυτο αριθμό των μισθωτών (περίπου 1,8 εκατ.). Ο δείκτης αυτός επιβεβαιώνει τη μεγάλη κινητικότητα του εργατικού δυναμικού, την ανακύκλωσή του ακόμα και μέσα στη διάρκεια του ίδιου έτους, τη γενικότερη αβεβαιότητα και την προσωρινότητα της εργασίας, στόχος που αποτελεί στρατηγική επιδίωξη της ΕΕ και μία από τις βασικές αξιώσεις του κεφαλαίου.
Παράλληλα, δίπλα στους «ευέλικτους» εργαζόμενους παραμένει στα ύψη το μέγεθος του «εφεδρικού στρατού», καθώς ο αριθμός των ανέργων δεν πέφτει κάτω από το 1 εκατομμύριο άτομα. Σε αντίθεση μάλιστα με τη δραματική αύξηση των ανέργων, ο αριθμός των δικαιούχων επιδόματος ανεργίας συρρικνώνεται. Ετσι, ο συνολικός αριθμός των επιδομάτων που καταβλήθηκαν το περασμένο έτος ήταν 1,522 εκατ., όταν το 2010 ο αριθμός των επιδομάτων που καταβλήθηκαν ήταν 2,690 εκατ., μείωση κατά 43% (!), εξέλιξη που έχει να κάνει και με τις ακόμα χειρότερες προϋποθέσεις που έχουν τεθεί για τη λήψη επιδόματος ανεργίας, αλλά και τη μεγέθυνση της μακροχρόνιας ανεργίας, πέραν του έτους, οπότε δεν παρέχεται κάλυψη στους ανέργους. Η πραγματικότητα αυτή αποτυπώνεται και στη μεγάλη αύξηση του ποσοστού των ανέργων που αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα διαβίωσης, από 28,3% το 2010 στο 43,4% το 2015...

Κι άλλοι πλασιέ «βιώσιμων μοντέλων ανάπτυξης»...

Κι ενώ όλα τα παραπάνω στοιχεία επιβεβαιώνουν τη ζοφερή πραγματικότητα που βιώνουν εργαζόμενοι και άνεργοι, κι ενώ κυβέρνηση και κουαρτέτο προετοιμάζουν το νέο πακέτο αντιλαϊκών μέτρων για λογαριασμό του κεφαλαίου, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ όχι μόνο δεν κουνάει ούτε το μικρό της δαχτυλάκι για την απάντηση των εργαζομένων, αλλά πολύ περισσότερο, και μέσα από τα «συμπεράσματα» της χτεσινής έκθεσης του ΙΝΕ ΓΣΕΕ, επιχειρεί να πλασάρει στο λαό ως λύση τη «μετάβαση της οικονομίας σε ένα νέο και βιώσιμο μοντέλο ανάπτυξης που προϋποθέτει την ποιοτική αναδιάρθρωση και την ποσοτική επέκταση του παραγωγικού συστήματος της οικονομίας, την αναβάθμιση της εργασίας, δημιουργική επιχειρηματικότητα και επιπλέον ένα ευνοϊκό εξωτερικό περιβάλλον».
Βάζει και αυτή δηλαδή το χεράκι της, μαζί με την κυβέρνηση, τον ΣΕΒ και τους άλλους «κοινωνικούς εταίρους», για να πείσει το λαό ότι πρέπει να σηκώσει την ξένη σημαία της «παραγωγικής ανασυγκρότησης», της «βιωσιμότητας» της ανάπτυξης των κερδών και της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου, μιλάει για «αναβάθμιση της εργασίας», όταν απαραίτητη προϋπόθεση αυτής της ανάπτυξης είναι η ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων.

Γεμάτη ατζέντα

Γεμάτη ατζέντα

Στις ΗΠΑ βρίσκεται από χτες ο υπουργός Εξωτερικών, Ν. Κοτζιάς, για συναντήσεις με τον Αμερικανό ομόλογό του, τον σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας του Αμερικανού Προέδρου, άλλα στελέχη της αμερικανικής κυβέρνησης και του Κογκρέσου. Η ατζέντα της επίσκεψης είναι γεμάτη και αφορά την προώθηση στρατηγικών επιδιώξεων της ελληνικής αστικής τάξης, στο πλαίσιο και της νέας εξωτερικής πολιτικής της κυβέρνησης των ΗΠΑ.
Πρώτο ζήτημα σε αυτήν την κατεύθυνση αποτελούν τα Ενεργειακά, με δεδομένη την επιδίωξη για αναβαθμισμένο ρόλο της Ελλάδας ως ενεργειακού κόμβου. Διόλου τυχαία, πρόσφατα επισκέφτηκε το Μαξίμου η υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, αρμόδια για την ενεργειακή διπλωματία, «θυμίζοντας» ότι «αποτελεί στρατηγική προτεραιότητα για τις ΗΠΑ και κομβική για την ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης η υλοποίηση του Νότιου Ενεργειακού Διαδρόμου, αφού θα διαφοροποιήσει τις σημερινές πηγές προμήθειας της ΕΕ, φέρνοντας αέριο από την Κασπία». Μάλιστα, η Αμερικανίδα, πέραν της υπόδειξης για μείωση της ενεργειακής «εξάρτησης» της ΕΕ από τη Ρωσία, σημείωσε με νόημα ότι τα σχέδια του ελληνοϊταλικού αγωγού ITGI και του «Turkish Stream», που εξυπηρετούν ρωσικά συμφέροντα, αποτελούν «σχέδια για το μέλλον», ενώ ο «Νότιος Διάδρομος» είναι έργο που «υλοποιείται ήδη» και άρα «πρέπει να δοθεί έμφαση στην υλοποίησή του».
Σημειωτέον, στα έργα που εντάσσονται στον ευρύτερο αμερικανικό σχεδιασμό για την ανάπτυξη του λεγόμενου «Νότιου Διαδρόμου Φυσικού Αερίου» και θα μπορεί να τροφοδοτεί την ΕΕ με αζέρικο αλλά και αμερικανικό υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG), εντάσσονται τόσο η ολοκλήρωση του αγωγού TAP και του διασυνδετηρίου ελληνο-βουλγαρικού IGB, όσο και ο πλωτός τερματικός σταθμός LNG στην Αλεξανδρούπολη, που μπορεί να λειτουργήσει ως βασική «είσοδος» προς την ΕΕ για το αμερικανικό φυσικό αέριο.
Δεύτερο ζήτημα αποτελεί η περιλάλητη στρατιωτική συνεργασία, η οποία προγραμματίζουν να λάβει χαρακτηριστικά πιο μακρόχρονης και σταθερής σχέσης, με τη Σούδα να παίζει κομβικό ρόλο στην υλοποίηση αμερικανοΝΑΤΟικών ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών στην Ανατολική Μεσόγειο στους ανταγωνισμούς για τον έλεγχο της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής, με κάθε είδους σχέδια προς ενίσχυση των ικανοτήτων της και επέκταση των εγκαταστάσεών της. Ταυτόχρονα, πυκνώνουν οι κοινές στρατιωτικές ασκήσεις και συνεκπαιδεύσεις, προσδένοντας ακόμα σφικτότερα τις ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις στο άρμα του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού, βυθίζοντάς τες, μαζί και το λαό, στη δίνη άκρως επικίνδυνων σχεδιασμών, ως επικουρική σταθερά των ΗΠΑ στην περιοχή.
Τρίτο ζήτημα, κι άλλο ένα χαρτί στα χέρια της ελληνικής κυβέρνησης και της ντόπιας αστικής τάξης ευρύτερα, είναι η διαμόρφωση «αξόνων» οικονομικής, ενεργειακής και στρατιωτικής συνεργασίας με χώρες της Ανατολικής Μεσογείου, όπως Αίγυπτο, Ισραήλ, Κύπρο, Λίβανο, Ιορδανία. Με τις ΗΠΑ να προσβλέπουν σε τέτοιους άξονες ως κινήσεις που ευνοούν τους σχεδιασμούς τους, αφού η μεγάλη πλειοψηφία αυτών των κρατών είναι σε συμμαχία μαζί τους, και που δυσκολεύουν τους σχεδιασμούς ανταγωνιστών τους, όπως η Ρωσία, η Κίνα κ.ά.
Τα παραπάνω σημαίνουν ότι η ελληνική αστική τάξη πετάει τη σκούφια της για πιο ενεργό εμπλοκή σε διεθνείς και περιφερειακούς ανταγωνισμούς επιδιώκοντας έτσι να εξασφαλίσει τα συμφέροντά της. Η ιστορική πείρα έχει αποδείξει πολλές φορές ότι τέτοιες επιδιώξεις για λογαριασμό των αρχουσών τάξεων τις πληρώνουν ακριβά οι λαοί, οι εργαζόμενοι. Γι' αυτό έχει μεγάλη σημασία σήμερα να οργανωθεί η πάλη ενάντια στη συμμετοχή σε τέτοιους σχεδιασμούς και ανταγωνισμούς, ενάντια στο ΝΑΤΟ, στην ΕΕ, να δυναμώσει η πάλη ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, εργατική - λαϊκή πάλη που για να είναι αποτελεσματική πρέπει να συνδεθεί με τον αγώνα για την εξουσία.

«Αναπτυξιακή στρατηγική»...

«Αναπτυξιακή στρατηγική»...

Μια συνοπτική εικόνα της «Εθνικής Αναπτυξιακής Στρατηγικής 2021», που συντάσσουν τα κυβερνητικά επιτελεία, παρουσιάζει η «Αυγή», επιβεβαιώνοντας αυτό που παραστατικά έγραφε ο «Ριζοσπάστης» την Κυριακή, ότι δηλαδή η «άνοιξη» της οικονομίας που λανσάρει ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι «χειμώνας» διαρκείας για τα δικαιώματα και τις σύγχρονες ανάγκες του λαού. Στους στόχους της «Εθνικής Αναπτυξιακής Στρατηγικής» ξεχωρίζουν οι εξής: «Να αυξηθεί η απασχόληση, να μειωθεί η μετανάστευση, να περιοριστεί η περαιτέρω μείωση του πληθυσμού της χώρας και να καταπολεμηθεί η ανεργία». Σύμφωνα με το σχέδιο, αυτά επιτυγχάνονται «με την αύξηση και την ποιοτική αναβάθμιση των επενδύσεων, ιδιαίτερα μάλιστα των Ξένων Αμεσων Επενδύσεων (ΞΑΕ), την παράλληλη αναδιάρθρωση του χρηματοπιστωτικού συστήματος, τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και τη βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος, την αξιοποίηση του εργαλείου των Συμπράξεων Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ), την αποτελεσματική αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας με ιδιωτικοποιήσεις, αλλά και με αξιοποίηση του επί του παρόντος αργούντος ή πλημμελώς αξιοποιούμενου μέρους της και με την ανάπτυξη της Κοινωνικής Οικονομίας».

***

Και μόνο η παράθεση των στόχων που θέτει η κυβέρνηση για να δημιουργηθούν προϋποθέσεις ανάκαμψης της οικονομίας, «φωνάζει» ότι τίποτα καλό δεν έχει να περιμένει ο λαός. Αντίθετα, αναμένεται ένταση της επίθεσης σε όλα τα μέτωπα, όσο κι αν η κυβέρνηση προσπαθεί να κρύψει τον ταξικό - αντιλαϊκό χαρακτήρα της πολιτικής της πίσω από κάλπικες εξαγγελίες για καταπολέμηση της ανεργίας και ανάσχεση της μετανάστευσης, ζητήματα που «καίνε» χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά και αντικειμενικά προσφέρονται για την καλλιέργεια προσδοκιών και αυταπατών. Ας τα πάρουμε όμως ένα ένα: Για την προσέλκυση επενδύσεων, και μάλιστα από συσσωρευμένα ξένα κεφάλαια, απαραίτητο είναι να διατηρηθεί η τιμή της εργατικής δύναμης στα σημερινά άθλια (και γι' αυτό ανταγωνιστικά) επίπεδα ή και να μειωθεί περισσότερο, να ανέβει η παραγωγικότητα, άρα να μεγαλώσει η εργασιακή εκμετάλλευση. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο διευρύνεται η ευελιξία στην αγορά εργασίας, κανένας από τους προηγούμενους αντεργατικούς νόμους δεν έχει καταργηθεί ενώ προστίθενται νέοι, η κυβέρνηση συζητάει σχέδιο καθορισμού του κατώτερου μισθού σε στενή συνάρτηση με την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας και την παραγωγικότητα της εργασίας και τη δημιουργία Ειδικών Οικονομικών Ζωνών, όπως αυτές που περιγράφονταν σε πρόσφατο νομοσχέδιο που συζήτησε και ψήφισε η Βουλή.

***

Η αναδιάρθρωση του χρηματοπιστωτικού συστήματος σχετίζεται άμεσα με τα λεγόμενα κόκκινα δάνεια και τη ρύθμισή τους για τις επιχειρήσεις που θα κριθούν βιώσιμες, ενώ για τις υπόλοιπες θα στερέψει η κάνουλα και θα κλείσουν. Κάπως έτσι θα επιτευχθεί το «ξεκαθάρισμα» στην αγορά, ώστε η πίτα του τραπεζικού δανεισμού και των κρατικών προνομίων να διατίθεται πλέον σε λιγότερους. Εννοείται, βέβαια, ότι οι εργαζόμενοι στις επιχειρήσεις αυτές θα χάσουν τη δουλειά τους, σε συνέχεια των απωλειών σε εισόδημα και δικαιώματα που είχαν έως τώρα, κάτω από τις απειλές και την πίεση της εργοδοσίας ότι πρέπει να βάλουν πλάτη για να σώσουν τη δουλειά τους. Θυμίζουμε ότι πρόσφατη μελέτη των τραπεζών για τον κλάδο της Χαλυβουργίας προβλέπει κλείσιμο εργοστασίων και μείωση της παραγωγής, που σημαίνει νέες απολύσεις, όταν σε όλες τις μεγάλες επιχειρήσεις του κλάδου σαρώνουν σήμερα τα αντεργατικά μέτρα, έχουν γίνει εκατοντάδες απολύσεις, η εκ περιτροπής εργασία είναι καθεστώς και πάει λέγοντας. Οσο για το «επιχειρηματικό κλίμα» που λέει η κυβέρνηση, ο «αναπτυξιακός νόμος» που ψήφισε πέρυσι το καλοκαίρι και τα «αναπτυξιακά αντίμετρα» που συζητάει τελευταία είναι ενδεικτικά: Κρατικό χρήμα από τα ματωμένα πρωτογενή πλεονάσματα ως επιδοτήσεις, φοροαπαλλαγές και προνόμια στο κεφάλαιο, μείωση των εργοδοτικών εισφορών, με νέες καταστροφικές συνέπειες για τα ασφαλιστικά ταμεία κ.ά.

***

Το επόμενο μέτρο που προτείνει η κυβέρνηση είναι η αξιοποίηση του εργαλείου των Συμπράξεων Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) και η αποτελεσματική αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας με ιδιωτικοποιήσεις. Πρόκειται για τις δυο όψεις του ίδιου νομίσματος σε ό,τι αφορά τους εργαζόμενους και το λαό. Οποια «λύση» κι αν επιλεγεί για την «αξιοποίηση» της κρατικής περιουσίας και την παραπέρα απελευθέρωση της αγοράς σε τομείς όπου το κράτος διατηρεί ακόμα ενισχυμένες θέσεις, ο λαός είναι αυτός που πληρώνει και θα συνεχίσει να πληρώσει τα σπασμένα. Μάλιστα, τελευταία ακούγεται έντονα και δεν διαψεύδεται ότι η συζήτηση για αλλαγή της νομοθεσίας σχετικά με τις ομαδικές απολύσεις αφορά πρώτα και κύρια τις πρώην ΔΕΚΟ που βρίσκονται στη λίστα της «αξιοποίησης» με τη μια ή την άλλη μορφή και οι οποίες χρειάζεται να απαλλαγούν από πλεονάζον προσωπικό, ή από παλιότερους εργαζόμενους που κοστίζουν ακριβότερα από τους νέους συναδέλφους τους. Γράφτηκε, μάλιστα, η εκτίμηση ότι σ' αυτήν την κατηγορία βρίσκονται πρώην ΔΕΚΟ με 60.000 εργαζόμενους, που «μπαίνουν στην πρίζα», ανάλογα με τα επιχειρηματικά σχέδια των επίδοξων επενδυτών.

***

Στα παραπάνω έρχεται να «κολλήσει» και η ανάπτυξη της Κοινωνικής Οικονομίας, την οποία για πολλούς λόγους στηρίζουν αναφανδόν το κεφάλαιο και η ΕΕ, κοροϊδεύοντας τους ανέργους και συνολικά το λαό ότι στο σημερινό σύστημα είναι δυνατόν να υπάρξει τομέας της οικονομίας έξω από τις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής. Συμπερασματικά, αν σε κάτι συμβάλλει η δημοσιοποίηση του σχεδίου της κυβέρνησης για την «αναπτυξιακή στρατηγική», είναι ότι γίνονται πιο διακριτά το σύστημα και οι μηχανισμοί της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, επαληθεύοντας ότι δεν υπάρχει δρόμος ανάπτυξης που να υπηρετεί την κερδοφορία του κεφαλαίου και ταυτόχρονα τα λαϊκά δικαιώματα και τις σύγχρονες ανάγκες.