Αίγυπτος: Φλέγεται «η γη του Νείλου» - δεκάδες νεκροί σήμερα

Αίγυπτος: Φλέγεται «η γη του Νείλου» - δεκάδες νεκροί σήμερα
Πυρά δέχθηκε ελληνικό πλοίο στο Πορτ Σάιντ

 Πλατεία Ταχρίρ χθες 

Στους 39 έχουν φτάσει οι νεκροί από τις σημερινές συγκρούσεις μεταξύ αστυνομικών και αντικυβερνητικών διαδηλωτών στην Αίγυπτο, που βρίσκονται σε εξέλιξη. ΟΙ δυνάμεις ασφαλείας ρίχνουν δακρυγόνα για να διαλύσουν το συγκεντρωμένο πλήθος γύρω από το κτήριο του κοινοβουλίου, στο Κάιρο, όπως μετέδωσε τοπικό τηλεοπτικό δίκτυο. Το ιδιωτικό τηλεοπτικό δίκτυο ONTV έδειξε εικόνες διαδηλωτών που εκσφενδόνιζαν πέτρες κατά των δυνάμεων ασφαλείας, ενώ υπήρχε πολύς καπνός στην ατμόσφαιρα και μικρές φωτιές έκαιγαν στους δρόμους.

Αργά το απόγευμα, το Συμβούλιο Εθνικής Άμυνας της Αιγύπτου, με επικεφαλής του τον πρόεδρο Μοχάμεντ Μόρσι, κάλεσε για έναν ευρύ εθνικό διάλογο για την επίλυση των πολιτικών διαφορών, όπως σημείωσε σε δηλώσεις του ο υπουργός πληροφόρησης μετά τη σύνοδο του Συμβουλίου. Ο υπουργός πληροφόρησης Σάλαχ Αμπντέλ Μακσούντ, που παρακολούθησε τη συνάντηση του Μόρσι με άλλους υπουργούς, ανάμεσά τους και ο υπουργός Άμυνας, ο οποίος είναι στρατηγός και υπεύθυνος για τον στρατό, δήλωσε σε τηλεοπτικό του διάγγελμα ότι το Συμβούλιο θα μπορούσε να εξετάσει το ενδεχόμενο να κηρύξει κατάσταση έκτακτης ανάγκης ή απαγόρευση της κυκλοφορίας στις περιοχές που σημειώνονται βίαια επεισόδια, αν χρειαστεί.

 Δύο χρόνια μετά την «Επανάσταση της 25ης Γενάρη», που τελικά μόνο επανάσταση αποδείχθηκε ότι δεν ήταν, αλλά ουσιαστικά αποτέλεσε αλλαγή διαχειριστή της αστικής βαρβαρότητας, με τη «φυγή» του Χ. Μουμπάρακ από τη διακυβέρνηση υπό το βάρος και της λαϊκής κατακραυγής και τελικά την -μετά από μερικούς μήνες- άνοδο στη διακυβέρνηση των Αδελφών Μουσουλμάνων και του προέδρου Μ. Μόρσι, η ένταση δε λέει να κοπάσει.

Τα βίαια επεισόδια ξέσπασαν σήμερα στο Πορτ Σάιντ μετά την απόφαση αιγυπτιακού δικαστηρίου που καταδίκασε σε θάνατο 21 ανθρώπους οι οποίοι κατηγορούνται ότι εμπλέκονται στα βίαια επεισόδια που προκάλεσαν το θάνατο 74 ανθρώπων μετά το τέλος ποδοσφαιρικού αγώνα στο Πορτ Σάιντ, την 1η Φεβρουαρίου του 2012. Στο Πορτ Σάιντ αναπτύχθηκαν στρατιωτικές και αστυνομικές δυνάμεις και εκτιμάται ότι μεταξύ των νεκρών είναι και τουλάχιστον δύο αστυνομικοί, σύμφωνα με ιατρικές πηγές και πηγές ασφαλείας. Υπήρξαν αλλεπάλληλα πυρά από όπλα (οι νεκροί αστυνομικοί είχαν πυροβοληθεί).

Η ετυμηγορία του δικαστηρίου στο Κάιρο για την καταδίκη σε θάνατο 21 ανθρώπων έγινε δεκτή με επιφωνήματα χαράς από τις οικογένειες των θυμάτων που βρίσκονταν στην αίθουσα, ενώ εκατοντάδες οπαδοί της ομάδας Αλ-Αχλί -γνωστοί ως Ultras- πανηγύρισαν για την ετυμηγορία τραγουδώντας και πετώντας πυροτεχνήματα στους δρόμους του Καΐρου. Αντίθετα, οι συγγενείς των καταδικασθέντων στην εσχάτη των ποινών, προσπάθησαν να εισβάλουν σε φυλακή όπου αυτοί κρατούνται στο Πορτ Σάιντ, μετέδωσε η κρατική τηλεόραση και η αστυνομία χρησιμοποίησε δακρυγόνα για να τους απωθήσει. Όλοι οι κατηγορούμενοι έχουν δικαίωμα να ασκήσουν έφεση επί της απόφασης. Από τους καταδικασθέντες σήμερα κανένας δεν ήταν αστυνομικός. Σε δηλώσεις του του μεσημέρι ο πρόεδρος της Αιγύπτου, Μόρσι, δήλωσε πως οι Αιγύπτιοι πρέπει να «απορρίψουν τη βία στα λόγια και στις πράξεις τους». Ο αστός πολιτικός, Μοχάμεντ Ελ Μπαραντέι, που ηγείται ενός μέρους της φιλελεύθερης αντιπολίτευσης της Αιγύπτου ζήτησε να συγκροτηθεί κυβέρνηση εθνικής «σωτηρίας» με στόχο την αποκατάσταση της σταθερότητας...

Υπενθυμίζεται ότι χθες, στις μεγάλες αντικυβερνητικές διαδηλώσεις, 9 άνθρωποι έχασαν στη ζωή τους και περισσότεροι από 530 τραυματίστηκαν σε συγκρούσεις σε 12 περιφέρειες της Αιγύπτου, σύμφωνα με το υπουργείο Υγείας της χώρας. 

Ασφαλείς οι επιβάτες του ελληνικού πλοίου που δέχθηκε πυρά στο Πορτ Σάιντ

Εν τω μεταξύ, σύμφωνα με ανακοίνωση του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών είναι ασφαλείς όλοι οι επιβάτες και το πλήρωμα του ελληνικού πλοίου που δέχθηκε πυρά στο Πορτ Σάιντ.
Αναλυτικά η ανακοίνωση του υπουργείου έχει ως εξής:
«Επεισόδιο σημειώθηκε σήμερα το πρωί στο Πορτ Σάιντ όταν το ελληνικής ιδιοκτησίας πλοίο "Island of Rhodes" δέχθηκε πυρά από αγνώστους κατά τη διενέργεια τακτικής επιθεώρησης από τον Προξενικό Λιμενάρχη. Σημειώνεται ότι σήμερα υπάρχει ένταση στο Πορτ Σάιντ μετά την έκδοση δικαστικής απόφασης για την ποδοσφαιρική τραγωδία που είχε στοιχίσει τη ζωή σε περισσότερα από 70 άτομα.
Αμέσως μόλις το πλοίο δέχθηκε πυρά, αναχώρησε από το λιμάνι. Όλοι οι επιβάτες και το πλήρωμα είναι ασφαλείς, όπως και ο Προξενικός Λιμενάρχης που διενεργούσε τον έλεγχο.
Για το επεισόδιο ενημερώθηκαν άμεσα ο Υπουργός Εξωτερικών Δημήτρης Αβραμόπουλος, ο οποίος ενημέρωσε τον Πρωθυπουργό, όπως και ο Υπουργός Ναυτιλίας Κωστής Μουσουρούλης.
Ο κ. Αβραμόπουλος επικοινωνεί με τον Υπουργό Εξωτερικών της Αιγύπτου, ο οποίος βρίσκεται στην Αδδίς Αμπέμπα, προκειμένου να ενημερωθεί για τις ενέργειες στις οποίες προτίθεται να προβεί η αιγυπτιακή κυβέρνηση για τον εντοπισμό των υπευθύνων».

902.gr

Μέτρα κόλαση για τους εργάτες

Μέτρα κόλαση για τους εργάτες

Για την «έκθεση Σέρκας» που ψηφίστηκε πρόσφατα στο ευρωκοινοβούλιο έχουμε ξαναγράψει. Η «έκθεση» θεωρεί αναφαίρετο δικαίωμα των επιχειρήσεων να κάνουν όποιες αναδιαρθρώσεις κρίνουν αναγκαίες για την κερδοφορία τους. Η έκθεση προβλέπει:«Προσωρινή ή μακροπρόθεσμη μείωση του χρόνου εργασίας, ή αναδιοργάνωσή του». Εδώ πρέπει να θυμίσουμε ότι έχει ψηφιστεί και άλλη μια «έκθεση Σέρκας», που δίνει το δικαίωμα στις επιχειρήσεις να εφαρμόζουν ωράριο μέχρι 13 ώρες τη μέρα για 6 μέρες τη βδομάδα, δηλαδή 78 ώρες τη βδομάδα με ετήσια διευθέτηση του χρόνου εργασίας. Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι ο εργοδότης έχει το δικαίωμα να χρησιμοποιεί τους εργαζόμενους για 13 ώρες δουλειάς τη μέρα, 6 μέρες τη βδομάδα, χωρίς να πληρώνει υπερωρίες για κάποιο χρονικό διάστημα και για κάποιο άλλο θα δίνει ως άδεια ή ρεπό τον αντίστοιχο πάνω από το 8ωρο χρόνο. Εισάγει, επίσης, τη ρύθμιση ενεργού - ανενεργού χρόνου που σημαίνει ότι στη διάρκεια της εργάσιμης μέρας μπορεί ο μεγαλοεπιχειρηματίας να θεωρεί ότι οι εργαζόμενοι κάποιες ώρες δε δουλεύουν, άρα πάλι δε θα τους πληρώνει γι' αυτές. Ενα, επίσης, μέτρο που εισάγει είναι η κατάργηση των περιορισμών μεταξύ πρωινής και απογευματινής βάρδιας. Αρα, ο ίδιος εργαζόμενος μπορεί να δουλεύει και στις δύο βάρδιες, με κατανομή του ωραρίου όπως βολεύει την επιχείρηση. Ολ' αυτά σημαίνουν απασχόληση για όσο χρόνο έχει μεγάλη παραγωγή ο επιχειρηματικός όμιλος, με 13ωρα χωρίς υπερωρίες (εδώ βγάζει πολλαπλάσια κέρδη από την τεράστια απλήρωτη δουλειά), ενώ όταν δεν έχει παραγωγή θα δίνει άδειες ή ρεπό. Οσο για τη «μείωση του χρόνου», εδώ πλέον καθιερώνονται 2ωρα, 4ωρα κ.λπ. Βάζει ακόμη τα εξής ζητήματα: «Εσωτερική ή εξωτερική ανακατανομή των εργαζομένων εντός του ομίλου εταιρειών ή ακόμα και σε άλλες εταιρείες που δεν ανήκουν στον ίδιο όμιλο, για να ενισχυθεί η εσωτερική και εξωτερική κινητικότητά τους». Αρα, αξιοποίηση των εργαζομένων όπως και όπου συμφέρει τον κάθε μονοπωλιακό όμιλο ή τους μονοπωλιακούς ομίλους, που θα ανταλλάσσουν εργαζόμενους. Ετσι, αν κάποιος για κάποιο χρονικό διάστημα έχει αυξημένη παραγωγή, δε θα προσλαμβάνει, αλλά θα ζητά δανεικούς από άλλον. Ακόμη, προβλέπει «αποχωρήσεις από την εργασία έπειτα από διαπραγμάτευση», άρα απολύσεις με τους όρους της εργοδοσίας, δηλαδή καμιά προστασία των εργαζομένων. Εδώ μπορεί να γίνεται κάθε αυθαιρεσία, μέχρι και υποχρέωση σε απόλυση χωρίς αποζημίωση. Ολα αυτά, για να γίνουν επενδύσεις. Τέλος, η έκθεση προβλέπει να αναλαμβάνουν οι επιχειρήσεις προγράμματα κατάρτισης, άρα και χρήμα και δουλειά με μισθούς μαθητείας, ενώ για τους ανέργους, προτείνει μέτρα ψυχολογικής στήριξης!

***

Τις συγκεκριμένες εκθέσεις «Σέρκας» πρέπει να τις δούμε αλληλένδετες μεταξύ τους. Η μία είναι συνέχεια της άλλης. Εδράζονται στη στρατηγική της ΕΕ για την ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων. Επιβάλλουν πολιτική ενίσχυσης του κεφαλαίου, αυξάνοντας στο έπακρο το βαθμό εκμετάλλευσης, τόσο με μέτρα που οδηγούν σε εργαζόμενους με μισθούς - ψίχουλα, όσο και με τη διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου που αυξάνει στο έπακρο την απλήρωτη δουλειά. Ετσι, οι μεγαλοεπιχειρηματίες και μεγάλα κέρδη βγάζουν και πληρώνουν λιγότερο κεφάλαιο για μισθούς. Διαμορφώνουν μια πραγματικότητα, όπου ένας μονοπωλιακός όμιλος θα έχει ένα βασικό πυρήνα εργαζομένων και θα καλύπτει όλες τις ανάγκες στην παραγωγή, ανάλογα με τον όγκο της παραγωγής, με πάμφθηνο εργατικό δυναμικό. Το ίδιο θέλουν να αντιμετωπίσουν και με την ανταλλαγή εργαζομένων ανάμεσα στις επιχειρήσεις. Ετσι ούτε η ανεργία θα μειωθεί.

Δεν είναι μόνο οι συνθήκες της κρίσης που επιβάλλουν αυτήν τη χωρίς όρια βαρβαρότητα για τους εργαζόμενους. Αυτή θα είναι μια μόνιμη κατάσταση, συνεχώς αυξανόμενης απόλυτης εξαθλίωσης για την εργατική τάξη, που συνεχώς θα χειροτερεύει τη θέση της, κάνοντας άθλιες τις συνθήκες δουλειάς και ζωής της. Και όλ' αυτά γιατί η κερδοφορία και η αναπαραγωγή του κεφαλαίου εμποδίζονται από τον ανταγωνισμό, εσωτερικό και διεθνή, από την αναρχία στην παραγωγή, από την πτώση του ποσοστού κέρδους. Για παράδειγμα, τα αντεργατικά μέτρα στην Ελλάδα πάνε να δημιουργήσουν εργασιακές συνθήκες Βουλγαρίας. Αυτοί οι παράγοντες ολοένα θα οξύνονται συγκριτικά με προηγούμενες περιόδους, οι μονοπωλιακοί όμιλοι θα συμπιέζουν προς τα κάτω την τιμή της εργατικής δύναμης.

***

Ταυτόχρονα, για να βγει από την κρίση το κεφάλαιο χρειάζεται επενδύσεις σε νέα μέσα παραγωγής που να αυξάνουν την παραγωγικότητα της εργασίας. Αρα χρειάζονται κεφάλαια για τέτοιες επενδύσεις. Αυτό σημαίνει μεγαλύτερη παραγωγή ακόμη και με λιγότερα εργατικά χέρια. Βεβαίως, δεν μπορεί να αποκλείσει κανείς να υπάρξει ανάκαμψη και προσωρινά για ορισμένα ελάχιστα τμήματα της εργατικής τάξης να υπάρξει μια ελάχιστη βελτίωση μισθών ή και χρόνου εργασίας ζήτημα το οποίο επίσης εξαρτάται και από το επίπεδο ανάπτυξης της ταξικής πάλης. Αλλά η γενική τάση θα είναι συμπίεση προς τα κάτω. Η ανάκαμψη θα είναι προσωρινή. Καμιά πολιτική διαχείρισης του καπιταλισμού δεν μπορεί να αλλάξει αυτήν την κατάσταση. Να γιατί λέμε ότι σήμερα δεν αρκεί ο αγώνας για βελτίωση των μισθών, για σταθερό ημερήσιο εργάσιμο χρόνο κ.λπ., αλλά αυτός ο αγώνας πρέπει να συνδέεται με πάλη ενάντια στο κεφάλαιο, την εξουσία και την πολιτική που το υπηρετεί μέχρι την ανατροπή τους και την κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής. Να γιατί λέμε ότι ο σοσιαλισμός είναι αναγκαίος και επίκαιρος.

«Διαφορετική πολιτική» για ποιον;

«Διαφορετική πολιτική» για ποιον;

-- Ο ΣΥΡΙΖΑ λέει ότι πήρε από το ΔΝΤ το πράσινο φως για να ασκήσει διαφορετική πολιτική στην Ελλάδα. Τι εννοούν;

«

Πάντως, αργά χθες το βράδυ, στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, με πλήρη γνώση των διαμειφθέντων μεταξύ Τσίπρα - Λίπτον, έβλεπαν αισιόδοξα τη συνάντηση (...) Επισήμαιναν με νόημα ότι "μετά την παραδοχή του Ταμείου πως έκανε λάθος στο πρόγραμμα και τον πολλαπλασιαστή ύφεσης, πλέον το ΔΝΤ δεν είναι τόσο απόλυτο ως προς αυτά που προτείνει σε σχέση με το παρελθόν" (...) Ο πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ έφυγε χθες το απόγευμα από την Ουάσινγκτον έχοντας την εντύπωση ότι το ΔΝΤ προτίθεται να δώσει αρκετή πολιτική ευελιξία στην εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση, προκειμένου να βρει εκείνη τις πολιτικές που θα οδηγήσουν στην επίτευξη των στόχων. "Αν ισχύσει αυτό στην πράξη, τότε μία διαφορετική πολιτική είναι εφικτή", σημειώνουν οι ίδιες πηγές, προσθέτοντας με νόημα ότι "ούτε εμείς είμαστε με τα ελλείμματα και τα χρέη. Αλλά το θέμα είναι από ποιους θα τα πάρεις για να φτάσεις στο πρωτογενές πλεόνασμα"». Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ομολογούν (στην ιστοσελίδα «Matrix24») ότι συμπίπτουν με το ΔΝΤ ως προς τους στόχους της δημοσιονομικής προσαρμογής. Για να χρυσώσουν το «χάπι», ισχυρίζονται ότι διαπίστωσαν κατά τις συνομιλίες με το Ταμείο πως είναι πρόθυμο να τους επιτρέψει - εάν γίνουν κυβέρνηση - μια μεγαλύτερη ευελιξία ως προς τους τρόπους επίτευξής τους. Εκτιμούν μάλιστα ότι αν κάτι τέτοιο ισχύσει, «τότε μια διαφορετική πολιτική είναι εφικτή». Τα ίδια έλεγαν και μετά τη συνάντηση με τον Σόιμπλε, με τον οποίο επίσης συμφώνησαν στους αντιλαϊκούς δημοσιονομικούς στόχους, αφήνοντας ανοιχτό το πώς αυτοί θα επιτευχθούν από μια ενδεχόμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Προσπερνάμε το γεγονός ότι οι ίδιοι ομολογούν πως και το δικό τους μείγμα διαχείρισης για να εφαρμοστεί, πρέπει προηγουμένως να έχουν συμφωνήσει το ΔΝΤ και η ΕΕ. Ας έρθουμε στο κύριο: Ποιο θα είναι το περιεχόμενο αυτής της πολιτικής - διαχείρισης;

Για τη μείωση των ελλειμμάτων και του χρέους, την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των μονοπωλίων, που είναι διακηρυγμένοι στόχοι και του ΔΝΤ, υπάρχει μόνο ένας τρόπος: Τσάκισμα μισθών και συντάξεων, δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα, αφαίρεση όλων των δικαιωμάτων της εργατικής τάξης. Για του λόγου το αληθές, την ώρα που τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ διακινούσαν στα ΜΜΕ τα παραπάνω, η διευθύντρια του ΔΝΤ, Κ. Λαγκάρντ, σε συνέντευξή της σε γαλλικό τηλεοπτικό σταθμό, δήλωνε μεταξύ άλλων: «Πρέπει οι Ευρωπαίοι να διανύσουν μαζί το δρόμο (...) Είναι καλύτερο να το κάνουν συλλογικά, να διαθέσουν λίγο περισσότερο χρόνο μάλλον, παρά να προχωρούν με βήμα ταχύ (...) Οι επιπτώσεις των σχεδίων λιτότητας επί της ανάπτυξης είναι πιο ισχυρές απ' ό,τι είχαμε προβλέψει πριν από 3 - 4 χρόνια (...) Τα σχέδια αυτά ήταν αναγκαία, αλλά έπρεπε να εφαρμοστούν λίγο πιο ήπια για να μη θυσιαστεί η ανάπτυξη». Είναι προφανές τι λέει η επικεφαλής του ΔΝΤ. Τα μέτρα που γονατίζουν τους λαούς, δεν μπαίνουν καν σε συζήτηση. Αποτελούν προϋπόθεση για να ξελασπώσουν τα μονοπώλια απ' την κρίση και να γιγαντώσουν τα κέρδη τους στη φάση της ανάκαμψης. Εκεί όπου αναπτύσσονται δεύτερες σκέψεις, είναι στο αν θα έπρεπε να πάρει ένα μικρό τράτο η επίτευξη των στόχων της δημοσιονομικής προσαρμογής, προκειμένου να περισσεύει χρήμα για τα μονοπώλια να κάνουν επενδύσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ αυτό ακριβώς ζητάει, γνωρίζοντας πως δεν υπάρχει καμία περίπτωση με αυτό το μείγμα διαχείρισης να ανακουφιστεί έστω ο λαός.

Λέει ταυτόχρονα ότι θα φορολογήσει παραπάνω τους πλούσιους για να γλιτώσει από φόρους τους πολύ φτωχούς. Οπως μάλιστα κομπάζει, το ίδιο κάνει και ο Ομπάμα για να διασώσει τη μεσαία τάξη. Το κεφάλαιο δεν πρόκειται να το πειράξει ο ΣΥΡΙΖΑ αν κυβερνήσει, γιατί σ' αυτό ποντάρει για να γίνει ανάπτυξη. Ακόμα κι αν επιχειρήσει να το φορολογήσει λίγο παραπάνω απ' ό,τι σήμερα (και οι αστικές κυβερνήσεις κοκορεύονται ότι έχουν επιβάλει «εισφορά αλληλεγγύης» στις μεγάλες επιχειρήσεις), δεν πρόκειται να μεταβληθεί στο ελάχιστο το καθεστώς της φοροαφαίμαξης των λαϊκών στρωμάτων. Εκεί είναι η μεγάλη δεξαμενή για φόρους και από εκεί θα αντλήσει και ο ΣΥΡΙΖΑ. Οποια φορολογία και να βάλει στο κεφάλαιο, αυτή θα είναι σε όρια που δε θίγουν την υπερκερδοφορία και την ανταγωνιστικότητά του, επειδή θέλει ανάπτυξη με μοχλό τα μονοπώλια. Σε κάθε περίπτωση, τα έσοδα από τη φορολόγηση του κεφαλαίου, το ύψος της οποίας σκόπιμα αποκρύπτει ο ΣΥΡΙΖΑ, δε φτάνουν για να καλυφθούν ελλείμματα και χρέη και ταυτόχρονα να πάει χρήμα για ανάπτυξη. Αρα, ο λαός θα συνεχίσει να είναι το μόνιμο υποζύγιο με φόρους και χαράτσια. Το παράδειγμα των ΗΠΑ που εγκωμιάζει ακριβώς αυτό αποδεικνύει. Απ' το Νταβός, ο οικονομολόγος Τζόζεφ Στίγκλιτς δήλωσε πως το 1% των Αμερικανών κατέχει σήμερα το 25% του πλούτου της χώρας. Οτι από το 1980, οι πλέον ευκατάστατοι Αμερικανοί έχουν δει να διπλασιάζεται ο πλούτος τους, ενώ αντίθετα το επίπεδο του μέσου εισοδήματος δεν έχει μεταβληθεί από το 1990. Πρόσθεσε: «Η Αμερική θέλει να σκέφτεται τον εαυτό της ως μια χώρα της ισότητας και των ευκαιριών (...) Τα στατιστικά δείχνουν άλλα». Η «διαφορετική πολιτική» για την οποία φλυαρεί ο ΣΥΡΙΖΑ μεταφράζεται σε πιο ευνοϊκή πολιτική για τα μονοπώλια, δεν αφορά το λαό. Η υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων δεν περνάει απ' την αλλαγή διαχειριστή της εξουσίας αυτής, αλλά μέσα απ' την πάλη για την ανατροπή της.

ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ Παίρνει θέση ενάντια στους απεργούς

ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ

Παίρνει θέση ενάντια στους απεργούς

Καθαρή θέση ενάντια στους απεργούς εργαζομένους στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς πήρε η φασιστική οργάνωση Χρυσή Αυγή. Μετά από έξι μέρες απεργιακού τους αγώνα, την επιστράτευση και την επέμβαση των ΜΑΤ στο αμαξοστάσιο του Βοτανικού, η οργάνωση που δεν είχε αρθρώσει κιχ στο μεσοδιάστημα, έβγαλε χτες ανακοίνωση όπου αναφέρει: «Μόνη άμεση λύση για την άρση των κοινωνικών ανισοτήτων και την εκτόνωση της έντασης είναι η ένταξη βουλευτών, υπουργών, εργατοπατέρων και golden boys στο ενιαίο μισθολόγιο. Για το σημερινό αδιέξοδο ευθύνονται οι πολιτικάντηδες του άθλιου κομματικού κράτους, που διόριζαν για δεκαετίες στο δημόσιο, αναξιοκρατικά και παράνομα».

Με άλλα λόγια, ρίχνοντας νερό στο μύλο κυβέρνησης, τρόικας, ΕΕ, στηρίζει το ενιαίο μισθολόγιο - φτωχολόγιο, ζητά επέκτασή του, και κατηγορεί τους εργαζομένους στο Δημόσιο για αναξιοκρατική και παράνομη πρόσληψή τους. Διόλου τυχαία στο επικαιροποιημένο πρόγραμμά της, όπως το δημοσιοποίησε πρόσφατα, ζητά ανοιχτά απολύσεις στο Δημόσιο.

«Μούτσοι»

«Μούτσοι»

Κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας των ναυτεργατών και αντικατάστασή τους με «ατομικές» απαιτεί η Ενωση Εφοπλιστών Κρουαζιερόπλοιων.

Αν γίνει αυτό, λένε χωρίς καμία διάθεση... εκβιασμού, τότε θα επιστρέψουν τα κρουαζιερόπλοια των μελών της σε καθεστώς «ελληνικής σημαίας»...

Μάλιστα (σύμφωνα με την ιστοσελίδα της «Ναυτεμπορικής»), όπως αποκάλυψε ο αντιπρόεδρος της Ενωσης, κ. Μιχάλης Λάμπρος, το υπουργείο Ναυτιλίας και Αιγαίου ετοιμάζει ήδη «νομοθετική παρέμβαση» για να ικανοποιήσει το αίτημά τους.

*

Πρόκειται για άλλο ένα λαμπρό δείγμα «φιλοπατρίας» των εφοπλιστών.

Αλλά και για μια ακόμα απόδειξη για την «πρεμούρα» του πολιτικού προσωπικού τους - που την ίδια ώρα επιστρατεύει εργαζόμενους - να προωθήσει άλλο ένα αντεργατικό νομοθέτημα που θα ισοπεδώνει τους μισθούς των ναυτεργατών.

Μήπως, όμως, αντιθέτως με τη δική μας «δογματική» προσέγγιση, η Ενωση Εφοπλιστών Κρουαζιερόπλοιων έχει... φιλεργατικό πνεύμα; Μα προφανώς, λένε οι καλοί μας εφοπλιστές, αφού «εφόσον ισχύσει και για την επιβατηγό ναυτιλία η ρύθμιση που προβλέπεται στο σχέδιο νόμου του Υπουργείου και δίνει τη δυνατότητα συμβάσεων για τα κατώτερα πληρώματα, τα κρουαζιερόπλοια θα επιστρέψουν στην ελληνική σημαία και η ανεργία στους Ελληνες ναυτικούς θα καταπολεμηθεί σημαντικά»...

*

Σωστοί «ευεργέτες», όπως βλέπετε, οι εφοπλιστές...

Μόλις η κυβέρνηση ψηφίσει το νόμο που θα κατακρεουργεί τους μισθούς των ναυτεργατών, τότε θα μας κάνουν τη... χάρη να ξαναγίνουν... Ελληνες και έτσι να πρωτοστατήσουν - οι εφοπλιστές - στην ...καταπολέμηση της ανεργίας των ναυτεργατών.

Για τους ναυτεργάτες νοιάζονται, συνεπώς, οι εφοπλιστές. Για τους ναυτεργάτες... Που, όμως, εφόσον γίνουν αυτά που θέλουν οι εφοπλιστές, τότε οι ναυτεργάτες δε θα είναι πια ναυτεργάτες. Θα είναι δούλοι σε γαλέρες.

*

Παρεμπιπτόντως, εφοπλιστές είναι αυτή η «δράκα» των κεφαλαιοκρατών που όλα τα προηγούμενα χρόνια ξεζούμιζαν τους ναυτεργάτες και «πνίγηκαν» στα κέρδη.

Είναι αυτό το τμήμα του μεγάλου κεφαλαίου που μόνο από το 2002 μέχρι το 2012 έχει «επίσημα» κέρδη άνω των 200 δισ. δολαρίων!

Είναι εκείνοι οι πλουτοκράτες που το αστικό κράτος έχει φροντίσει μέσω του νόμου 27/1975 «Περί φορολογίας πλοίων κ.λπ.», να τους παρέχει 60 φοροαπαλλαγές.

Αυτοί, λοιπόν, οι εκπρόσωποι μιας παρασιτικής τάξης που προκαλεί με την ξιπασιά της, σήμερα απαιτούν να μειωθούν ακόμα και οι κατώτατοι μισθοί των ναυτεργατών.

Θέλουν να καταργήσουν ακόμα και τα κατώτερα μεροκάματα αυτοί που μέσα στο 2012 δαπάνησαν πάνω από 2 δισ. δολάρια για την απόκτηση μεταχειρισμένων πλοίων, που αγόρασαν από τη δευτερογενή αγορά 111 ποντοπόρα πλοία σπάζοντας παγκόσμιο ρεκόρ (!) στην αγορά πλοίων αυτού του είδους, και που στο ίδιο διάστημα έδωσαν 6 δισ. ευρώ για παραγγελίες νέων πλοίων...

*

Οι εφοπλιστές, αξιοποιώντας τα τεράστια ποσοστά ανεργίας των ναυτεργατών που οι ίδιοι προκαλούν, απαιτούν μισθούς Ινδίας, Κίνας και Πακιστάν για τα πληρώματα των πλοίων τους.

Βαφτίζουν το καθεστώς γαλέρας για τους ναυτεργάτες μέσα στα καράβια τους «πατριωτισμό» αφού, όπως περήφανα δηλώνουν, πάνω στα «δουλεμπορικά» τους θα κυματίζει η γαλανόλευκη...

Μ' αυτούς τους νόμους και με αυτή την πολιτική δημιουργήθηκε το περιβόητο «ελληνικό εφοπλιστικό θαύμα».

Ηταν οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που με τους νόμους τους «έχτισαν» τους στόλους των εφοπλιστών. Και είναι και η σημερινή συγκυβέρνηση που σταθερή στα βήματα των προκατόχων της ετοιμάζεται να λειτουργήσει ως ένας ακόμα «μούτσος» των εφοπλιστών.

«Ουδείς εξαιρείται» από την γκιλοτίνα!

«Ουδείς εξαιρείται» από την γκιλοτίνα!

Ακούστε τους, ακούστε πώς ουρλιάζουν:

«Ουδείς εξαιρείται του νόμου»!

Αλλά όλοι αυτοί του «μαύρου μετώπου» που μιλούν για το «νόμο που άπαξ και ψηφίστηκε ουδεμία αντίρρησις νοείται» (!), νομίζετε ότι απευθύνονται μόνο στους εργαζόμενους στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς; Λάθος!

• Απευθύνονται σε όλη την κοινωνία που... «πρέπει να συμμορφωθεί»! Τι λένε: Οτι αφού τα μνημόνια τα έκαναν νόμους, αφού τις φορολεηλασίες τις έκαναν νόμους, αφού τη λαϊκή χρεοκοπία την έκαναν νόμο, αφού τις μειώσεις μισθών τις έκαναν νόμους, ακόμα κι αν αύριο ψηφίσουν με νόμο πως κάθε οικογένεια, εκτός από τους φόρους, τα εισοδήματα, τη σύνταξη θα καταβάλλει στο ΔΝΤ και τα πρωτότοκα τέκνα της, τότε ουδείς θα πρέπει να αντιδρά, διότι θα... «το λέει ο νόμος»!

Οταν όλα αυτά τα επίλεκτα μέλη του κλαμπ της πιο παρασιτικής συντεχνίας, της συντεχνίας των βιομηχάνων, των τραπεζιτών, των εφοπλιστών και των «νταβατζήδων», μιλούν για τις «συντεχνίες» όπως έπραξε προχτές ο κ. Σαμαράς, και όπως πριν είχε πράξει ο Παπανδρέου, και όπως πριν είχε πράξει ο Σημίτης, και όπως πριν είχε πράξει ο Μητσοτάκης, δεν απευθύνονται μόνο στους εργαζόμενους στα ΜΜΜ.

• Απευθύνονται σε όλη την κοινωνία, στην κοινωνία των καταπιεσμένων, στην κοινωνία της φτώχειας και της απελπισίας, την οποία θέλουν να συκοφαντήσουν. Να την «παθητικοποιήσουν». Να την «κομματιάσουν». Να την καταστήσουν έρμαιο του «διαίρει και βασίλευε». Να «ξεμοναχιάσουν» το κάθε τμήμα της. Να το απομονώσουν και αφού θα του έχουν στερήσει τις εφεδρείες της κοινωνικής αλληλεγγύης να το τσακίσουν. Ετσι, με την ίδια μέθοδο, θέλουν να καθυποτάξουν, τελικά, όλη την «κατατεμαχισμένη» κοινωνία.

Οταν όλα τα φερέφωνα των «αφεντικών», αυτοί που δε δίνουν δεκάρα για την «ταλαιπωρία» της ανεργίας, για την «ταλαιπωρία» της ανέχειας, για την «ταλαιπωρία» των χαρατσιών, για την «ταλαιπωρία» της πείνας, μιλούν για την «ταλαιπωρία της κοινωνίας» από τους απεργούς και αντιπαραθέτουν στο «δικαίωμα της απεργίας» το... «δικαίωμα στην εργασία» - ποιοι; αυτοί που έφτασαν την ανεργία στο 30%! - δεν απευθύνονται στους εργαζόμενους στα ΜΜΜ.

• Απευθύνονται στην ταλαίπωρη κοινωνία, η οποία πάνω από έναν αιώνα μετά την εξέγερση στο Σικάγο θα πρέπει να «ρυθμίσει» τη συνείδησή της, ώστε να μη θεωρεί πια ότι «η δουλειά είναι δικαίωμα». Να ξεχάσει ότι ο αξιοπρεπής μισθός είναι δικαίωμα. Να μάθει ότι «δικαίωμα» είναι η απεργοσπασία (!), να μάθει να βλέπει την εργασία σαν... «προνόμιο». Σαν... «παραχώρηση». Σαν... φιλάνθρωπη «προσφορά». Να μάθει να δέχεται αδιαμαρτύρητα κάθε νέα περικοπή του μισθού της, για την οποία οφείλει κιόλας να δοξολογεί τον καλοκάγαθο καπιταλιστή που από το ξεροκόμματο της αφαίρεσε «μόνο» το... μισό.

Και φυσικά:

Οταν έμβλημα της πολιτικής τους έφτασαν να καθιστούν τις νυχτόβιες επιδρομές των ΜΑΤ, την απειλή της ... φυλάκισης(!), όταν ποινικοποιούν ως «κακούργημα» τις κινητοποιήσεις, όταν ομολογούν πως οι Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου και οι επιστρατεύσεις κατά των απεργών αποτελούν έναν εκσυγχρονισμό των... γραφειοκρατικών διατάξεων της χούντας (!),

σίγουρα δε μιλούν στους εργαζόμενους των ΜΜΜ.

• Απευθύνονται σε όλο το λαό, του κουνούν ως «γκαουλάιτερ» του κεφαλαίουτο δάκτυλο της καταστολής, τον απειλούν με τον πιο χυδαίο, τον πιο ιταμό, τον πιο απροκάλυπτο τρόπο, ότι ή θα γίνει ραγιάς να τους προσκυνάει ή θα τον... ξεκάνουν!

***

Ο πόλεμος, επομένως, που έχουν εξαπολύσει είναι καθολικός.

Τα «νταϊλίκια» του Σαμαρά θα ήταν ανάξια να γίνουν ακόμα και γελοιογραφία, αν δεν επρόκειτο για τον γραβατοφορεμένο «τσαμπουκά» μιας πρωτοφανούς πολιτικής αγριότητας που

αφορά τους εργαζόμενους στα ΜΜΜ, όπως χτες αφορούσε τους ναυτεργάτες, όπως προχτές αφορούσε τους δημόσιους υπάλληλους, όπως αντιπροχτές αφορούσε τους αγρότες, όπως κάθε μέρα αφορά τους εργάτες.

*

Αν αυτός ο καθολικός πόλεμος ενάντια σε κάθε τμήμα της κοινωνίας δεν πάρει καθολική απάντηση μέσα από ένα κοινό μέτωπο εργαζομένων, αυτοαπασχολούμενων, φτωχής αγροτιάς, βιοτεχνών, μικρεμπόρων,

που σημαίνει λαϊκή συμμαχία, συμπόρευση, συστράτευση και αλληλεγγύη ανάμεσα σε όλα τα στρώματα που υφίστανται την εκμετάλλευση και τη φτωχοποίηση,

αν κόντρα στο «σφάξε με αγά μου ν' αγιάσω» δεν πάρει σάρκα και οστά το «ο ένας για όλους και όλοι για έναν»,

τότε,

τα υποκινούμενα της πλουτοκρατίας μπορεί κι αυτά να φύγουν νύχτα, όπως οι προηγούμενοι, αλλά προηγουμένως θα έχουν αφανίσει έναν ολόκληρο λαό κάτω από τις «ερπύστριες» των «νόμων του κεφαλαίου», που πράγματι από τις «γκιλοτίνες» του «δεν εξαιρείται κανείς».

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

«Τα κρυφά ελατήρια της διεθνούς τρομοκρατίας»

«Τα κρυφά ελατήρια της διεθνούς τρομοκρατίας»

Αποσπάσματα από το ομώνυμο βιβλίο του Λ. Ζαμόισκι, γραμμένο στη 10ετία του '80, για τις τότε μεθόδους οργάνωσης της «τρομοκρατίας»

Ο Ρίγκαν (εδώ σε εναγκαλισμούς με τον Μ. Γκορμπατσόφ) έλεγε το 1981 ότι ετοιμάζεται «να εξοντώσει τους εγκέφαλους της διεθνούς τρομοκρατίας». Στην πραγματικότητα, η Ουάσιγκτον καβαλίκεψε το «αλογάκι» της «διεθνούς τρομοκρατίας» για αντισοβιετικούς σκοπούς, παρουσιάζοντας στους Ευρωπαίους συμμάχους της την ΕΣΣΔ σαν χώρα που επιδιώκει με τρομοκρατικές πράξεις να εξασθενήσει και να αποσταθεροποιήσει τα καπιταλιστικά καθεστώτα

«Η πολιτική και η τρομοκρατική βία επικαλούνταν ως κίνητρο έναν καλύτερο κόσμο. Τα παραδείγματα του κόσμου αυτού στην Ανατολική Ευρώπη κατέρρευσαν μέσα στην ανυποληψία, αφού πρώτα έδειξαν ανάγλυφα τη φύση καθεστώτων αυταρχισμού, ανελευθερίας και αδικίας», έγραφαν «Τα Νέα», συμπληρώνοντας ότι «είναι μια παλιά συνταγή της άκρας αριστεράς». Δεν είναι καινούργιο ζήτημα. Πάντα, όταν διάφοροι μηχανισμοί εκτελούσαν τέτοιες αποστολές, φρόντιζε η αστική προπαγάνδα με τον πλέον επίσημο τρόπο να προσδώσει σ' αυτούς ριζοσπαστική ιδεολογία, ακόμη και μαρξιστική, όπως τώρα υπονοούν, ταυτίζοντας τέτοιες ενέργειες με την πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού, προκειμένου να καλλιεργήσουν αποστροφή στους εργαζόμενους, κατασυκοφαντώντας ταυτόχρονα το σοσιαλισμό.

Βεβαίως, όσο υπήρχαν οι σοσιαλιστικές χώρες, τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία, με επικεφαλής τις κυβερνήσεις των ΗΠΑ, κατηγορούσαν ως υπεύθυνη για τη λεγόμενη «διεθνή τρομοκρατία» που οργάνωναν οι ίδιοι τη Σοβιετική Ενωση. Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι στο όνομα της «τρομοκρατίας» εκπορεύονταν και η αντισοβιετική, αντικομμουνιστική προπαγάνδα, αλλά έγιναν και ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι, όπως π.χ. στο Αφγανιστάν μετά το χτύπημα στους δίδυμους πύργους της Ν. Υόρκης. Ας δούμε όμως το θέμα της «διεθνούς τρομοκρατίας» με μερικά αποσπάσματα από το βιβλίο του Λ. Ζαμόισκι «Τα κρυφά ελατήρια της διεθνούς τρομοκρατίας» γραμμένο στη 10ετία του '80, για τις τότε μεθόδους οργάνωσης της «τρομοκρατίας». (Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή, 1986).

***

Στις 12 Δεκέμβρη 1969, έγινε στο Μιλάνο έκρηξη βόμβας μεγάλης ισχύος στο φουαγιέ της Αγροτικής Τράπεζας στην πλατεία Φοντάν. Την ίδια μέρα, έγιναν εκρήξεις και στη Ρώμη. 16 άτομα σκοτώθηκαν, περίπου εκατό τραυματίστηκαν. Η Αστυνομία ανακοίνωσε ότι φταίνε οι «αριστεροί», αλλά αποδείχτηκε τελικά ότι ήταν προβοκάτσια που είχαν οργανώσει οι μυστικές υπηρεσίες της Ιταλίας και του ΝΑΤΟ μαζί με τους νεοφασίστες, που ένα μέρος τους είχε εγγραφεί στους «υπεραριστερούς»

Η εκστρατεία κατηγοριών ενάντια στη Σοβιετική Ενωση ότι υποστηρίζει τη διεθνή τρομοκρατία κατέλαβε μια από τις κύριες θέσεις στην πολιτική του Λευκού Οίκου από τις πρώτες μέρες μόλις ήρθε στην εξουσία των ΗΠΑ ο Πρόεδρος Ρίγκαν.

Οπως παρατηρούσε η εφημερίδα «Τάιμς της Νέας Υόρκης», οχτώ μέρες μετά την ανάληψη από τον Ρίγκαν των καθηκόντων του και τρεις μέρες μετά τη συνεδρίαση της νέας κυβέρνησης, που αφορούσε στο πρόβλημα της τρομοκρατίας, ο υπουργός Εξωτερικών Αλεξάντερ Χέιγκ κατηγόρησε τη Σοβιετική Ενωση ότι «εκπαιδεύει, χρηματοδοτεί και εξοπλίζει τους διεθνείς τρομοκράτες». Τότε κιόλας ο Χέιγκ υποσχέθηκε ότι αυτό το θέμα θα κατέχει στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ την ίδια θέση που κατείχε επί Προέδρου Κάρτερ η προπαγανδιστική εκστρατεία «για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων του ανθρώπου».

Αυτήν την εκστρατεία την είχε ξεκινήσει, εξάλλου, ο ίδιος ο Ρίγκαν πριν ακόμα αναλάβει επίσημα τα προεδρικά καθήκοντα. Σε συνέντευξή του στο λίγο γνωστό ιταλικό περιοδικό «Σετιμανάλε», που παραχώρησε στις αρχές του Γενάρη 1981, δήλωσε ότι ετοιμάζεται «να εξοντώσει τους εγκέφαλους της διεθνούς τρομοκρατίας». Στην ίδια συνέντευξη είπε μια φράση που την αναφέρανε αργότερα πολλές φορές οι εφημερίδες: «Μπορώ να σας περιγράψω την εικόνα που στέκεται μπροστά στα μάτια μου: Η Αμερική θα καβαλικέψει το άλογο».

Αν χρησιμοποιήσουμε αυτήν την εικόνα, μπορούμε να πούμε, ότι η Ουάσιγκτον καβαλίκεψε το «αλογάκι» της «διεθνούς τρομοκρατίας» και εκμεταλλεύεται ενεργητικά αυτό το άλογο κούρσας για αντισοβιετικούς σκοπούς. Κύριο πεδίο δράσης επιλέχτηκε η Δυτική Ευρώπη, όπου η τρομοκρατία έχει χτίσει τις φωλιές της. Υποβάλλουν την ιδέα στους συμμάχους ότι η ΕΣΣΔ επιδιώκει με τρομοκρατικές πράξεις να εξασθενήσει και να αποσταθεροποιήσει τα καπιταλιστικά καθεστώτα.

Οπαδοί του Τζουζέπε Πίνο Ραούτι, χαιρετούν φασιστικά το φέρετρό του, το Νοέμβρη του 2012. Ο Ραούτι ήταν ηγέτης της νεοφασιστικής οργάνωσης «Ορντινε νουόβο», τα μέλη της οποίας, προσποιούμενοι τους αριστεριστές και τους αναρχικούς εισχωρούσαν σε αριστερίστικες οργανώσεις, τις οποίες έσπρωχναν να διαπράττουν ακρότητες, ώστε να μπορούν αργότερα να κατηγορηθούν οι «κόκκινοι» για εξτρεμισμό και τρομοκρατία

Claudio Bernardi/Lapresse

«Η Μόσχα τηλεκατευθύνει τους τρομοκράτες», έδινε τον τόνο ένα άρθρο στο γαλλικό περιοδικό «Παρί-Ματς». Το έγραψε ο Ρόμπερτ Μος, αυτός ο ίδιος που ανήκε στο «επιτελείο των εγκεφάλων» της CIA για την αποσταθεροποίηση του καθεστώτος Αλιέντε στη Χιλή και ετοίμαζε τον ερχομό στην εξουσία του στρατηγού Πινοσέτ. Το γεγονός ότι ο Μος είναι Αγγλος δεν ξεγελάει κανέναν: Είναι γνωστός ως ένας από τους κύριους προμηθευτές υλικών για αποπληροφόρηση από μέρους της CIA.

Η απεσταλμένη στη Ρώμη Αμερικανίδα δημοσιογράφος Κ. Στέρλινγκ σκάρωσε στα γρήγορα το βιβλίο «Δίκτυο τρομοκρατίας», όπου προσπαθούσε ν' αποδείξει ότι οι τρομοκρατικές ραδιουργίες ξεκινούν τάχα από τη Σοβιετική Ενωση. Ολα αυτά τα κατασκευάσματα τ' άρπαζαν αμέσως τα αμερικανικά μέσα μαζικής προπαγάνδας, οι ίδιοι οι κρατικοί παράγοντες των ΗΠΑ. Κουνώντας το βιβλίο της Στέρλινγκ, ο Χέιγκ βεβαίωνε θριαμβευτικά: «Εδώ τα λέει όλα». Πολλούς δημοσιογράφους τούς συντάραξε κάτι άλλο: Πόσο αισχρό στο περιεχόμενο και ανοιχτά κακόβουλο ήταν αυτό το παινεμένο βιβλίο. Τους προξενούσε έκπληξη ότι με βάση τέτοια «φούμαρα» είχε ξεσηκωθεί σε κρατικό επίπεδο μια εκστρατεία, που τη θεωρούσαν καίρια για τα συμφέροντα των ΗΠΑ.

Δεν υπάρχει άραγε τίποτε το ουσιαστικότερο από τις επινοήσεις του επαγγελματία και πληρωμένου ψεύτη Μος ή τα «έργα» της Στέρλινγκ; Γιατί δεν τρέχει για βοήθεια η Κεντρική Διεύθυνση Πληροφοριών, που είναι ο κύριος βοηθός σε τέτοιες υποθέσεις; Η CIA όμως και οι συνάδελφοί της «γλιστρούσαν». Οι απαιτήσεις του Λευκού Οίκου να παρουσιαστούν αποδείξεις για την ενίσχυση της ξεκινημένης ήδη αντισοβιετικής εκστρατείας, όπως αναφέρει η εφημερίδα «Τάιμς της Νέας Υόρκης», «αιφνιδίασαν τα κατασκοπευτικά όργανα». Η CIA και το FBI αναγκάστηκαν να δηλώσουν ότι δε διαθέτουν στοιχεία που να στηρίζουν τους ισχυρισμούς των Ρίγκαν και Χέιγκ. Η CIA κατ' επιμονή της Ουάσιγκτον τρεις φορές παρουσίασε την έκθεσή της πάνω σ' αυτό το θέμα, αλλά το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο: μηδέν. Δε βρέθηκαν τέτοια στοιχεία ούτε στο υπουργείο Αμυνας ούτε στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ.

Εκτός απ' αυτό, όπως μετέδωσε το πρακτορείο «Ασοσιέιτεντ Πρες», εκπρόσωπος της CIA δήλωσε στα τέλη του 1981 ότι η υπηρεσία πληροφοριών αποφάσισε να εγκαταλείψει γενικά τα δημοσιεύματα και τις έρευνες πάνω σε θέματα της διεθνούς τρομοκρατίας. Πώς έτσι ξαφνικά;

Επειδή «προκαλούν πολλές συζητήσεις... και τραβούν ιδιαίτερη προσοχή προς τη CIA»!

Αποκαλυπτική ομολογία! Η CIA φοβάται να στρέψει απάνω της την προσοχή σ' ό,τι αφορά το θέμα της διεθνούς τρομοκρατίας. Με άλλα λόγια, η εκστρατεία του Λευκού Οίκου τρόμαξε για καλά τη CIA. Στο Λένγκλι έκριναν ότι το ψάξιμο του «εγκεφαλικού κέντρου της διεθνούς τρομοκρατίας» μπορεί να οδηγήσει σε θλιβερά για τη CIA αποτελέσματα και να βγάλουν στην επιφάνεια ότι η τρομοκρατία είναι μια από τις μεθόδους του κρυφού πολέμου που οι ΗΠΑ διεξάγουν τόσα χρόνια τώρα ενάντια στους συμμάχους τους.

12 του Δεκέμβρη 1969 στο Μιλάνο. Εγινε έκρηξη βόμβας μεγάλης ισχύος στο φουαγιέ της Αγροτικής Τράπεζας στην πλατεία Φοντάν. Την ίδια μέρα, έγιναν εκρήξεις και στη Ρώμη. 16 άτομα σκοτώθηκαν, περίπου εκατό τραυματίστηκαν. Τερατώδικο, ανόητο από την πρώτη ματιά κακούργημα. Ποιος το έπραξε και γιατί; Η Ιταλία συγκλονίστηκε. Συνταραχτήκαμε κι εμείς οι ανταποκριτές, διαπιστευμένοι στην Ιταλία.

Η Αστυνομία ανακοινώνει: Φταίνε οι αριστεροί. Εξαπολύεται μια ξέφρενη αντικομμουνιστική εκστρατεία. Δημιουργείται όμως η εντύπωση ότι πλασάρουν στους Ιταλούς ένα από τα πριν σκαρωμένο σενάριο.

Αργότερα, η σειρά εκρήξεων αποδείχνεται ότι ήταν μια μεγάλη προβοκάτσια, την οποία είχαν οργανώσει οι μυστικές υπηρεσίες της Ιταλίας και του ΝΑΤΟ μαζί με τους νεοφασίστες, που ένα μέρος τους είχε εγγραφεί μ' αυτή την ευκαιρία στους «υπεραριστερούς». Θα εξακριβωθεί ότι οι μυστικές υπηρεσίες της Ιταλίας βοήθησαν τους πραγματικούς υπαίτιους να κρυφτούν, τα ίχνη τους θα χαθούν στην Ισπανία και την Πορτογαλία υπό την προστασία των ντόπιων φασιστών και της «μαύρης διεθνούς» που συνδεόταν με τη CIA.

Με άλλα λόγια, στο ιταλικό έδαφος θα επαναληφθεί η παραλλαγή με τον εμπρησμό του Ράιχσταγκ, που οργάνωσαν στον καιρό τους οι φασίστες για να κατηγορήσουν τους κομμουνιστές και να προλειάνουν το δρόμο στον Χίτλερ. Πολλές φορές αργότερα άλλαζαν οι μορφές της τρομοκρατίας και οι ταμπέλες τους. Τα εγκλήματα διαπράττονταν πότε με ανοιχτά φασιστικά συνθήματα, πότε με ψευτοαριστερά. Πίσω από τις διάφορες αιτίες και την τακτική αλλαγή μιας μορφής τρομοκρατίας με άλλη άρχισε να διαφαίνεται η καλοστημένη σκηνοθεσία που απομάκρυνε έγκαιρα από τη σκηνή τα εκτεθειμένα πρόσωπα, γλιτώνοντάς τα από την τιμωρία, βοηθώντας τα να αποδράσουν από τις φυλακές, ώστε αργότερα να τα ξαναβάλει στο σκοτεινό, αιματηρό παιχνίδι. Και τα βασικά του γεγονότα σαν να είχαν αντιγραφεί από το μιλανέζικο σενάριο.

Αναμφισβήτητα, η τρομοκρατία στη σημερινή Δυτική Ευρώπη έχει τη δική της λογική, τρέφεται από σειρά κοινωνικούς παράγοντες, όπως είναι η απελπισία μεγάλων ομάδων νεολαίας, από τις οποίες έχουν αφαιρεθεί οι ελπίδες για το μέλλον, για την αξιοποίηση των δυνάμεων και των γνώσεών τους, η καταστροφή των μεσαίων στρωμάτων, η μαζική ανεργία. Εδώ προστίθενται και οι προσπάθειες των ηγετικών κύκλων να αποπροσανατολίσουν ιδεολογικά τις λαϊκές μάζες, να δημιουργήσουν το έδαφος για τον εξτρεμισμό, να τις αντιπαρατάξουν στο οργανωμένο εργατικό και δημοκρατικό κίνημα.

Αλλά αυτοί οι παράγοντες δεν μπορούν από μόνοι τους να εξηγήσουν ούτε τις διαστάσεις της σύγχρονης τρομοκρατίας, ούτε τη ζωτικότητά της, ούτε τον προσανατολισμό της. Φέρνοντας ξανά στη μνήμη τα βασικά επεισόδια της δράσης των τρομοκρατών, που είχα παρουσιάσει όταν δούλευα ως ανταποκριτής της «Ιζβέστια» στη Ρώμη και αργότερα της «Λιτερατούρναγια Γκαζέτα» στο Παρίσι - από τις εκρήξεις στο Μιλάνο, οι οποίες εγκαινίασαν την εποχή της λεγόμενης «στρατηγικής της έντασης», μέχρι τη δολοφονία του επιφανούς κρατικού και πολιτικού παράγοντα της Ιταλίας Αλντο Μόρο - μπορώ να συμπεράνω: Το φαινόμενο της τρομοκρατίας προσέλαβε τη σημερινή έκταση όχι ως συνέπεια της δράσης των εσωτερικών κινητήριων δυνάμεών της, αλλά γιατί την έτρεφαν και την καλλιεργούσαν συνειδητά από τα έξω. Η ανάλυση των γεγονότων, των ογκωδέστατων φακέλων που είχα συγκεντρώσει όταν δούλευα στην Ιταλία και τη Γαλλία, οδηγούν και σ' ένα άλλο συμπέρασμα: Υπάρχει πραγματικά ένας «εγκέφαλος» ή, σωστότερα, ένα σύστημα συνδεμένων μεταξύ τους κέντρων που διευθύνουν τις ενέργειες των τρομοκρατών σε εθνική και διεθνή κλίμακα.

Στη Γαλλία, στις παραμονές των κοινοβουλευτικών εκλογών το 1978, ένας από τους ηγέτες των σοσιαλιστών, ο Μισέλ Ροκάρ, πέταξε την κουβέντα ότι σε περίπτωση που θα νικήσουν οι αριστερές δυνάμεις, η CIA έχει καταστρώσει ένα σχέδιο «αποσταθεροποίησης» της χώρας. Η δήλωση αυτή προκάλεσε ζωηρό ενδιαφέρον. Στην παράκληση να διευκρινίσει περί τίνος πρόκειται, ο Ροκάρ είπε στην αρχή ότι «αυτά είναι γνωστά σε όλους».

Οπως φαίνεται, όμως, αυτός ήταν ένας από τους λίγους που πραγματικά γνώριζε για τέτοια σχέδια. Ο Ροκάρ εξήγησε: Πρόκειται για τη χρησιμοποίηση ενάντια στις αριστερές δυνάμεις της Γαλλίας των τρομοκρατικών ομάδων διάφορης εθνικής καταγωγής - από την Κορσική, την Μπρετάνη και την Αλσατία - Λωρραίνη. Η δραστηριότητά τους εντάθηκε πραγματικά στις παραμονές των εκλογών. Τη χρονιά εκείνη, ωστόσο, νίκησαν τα συντηρητικά κόμματα. Το 1981 όμως η Γαλλία εξέλεξε σοσιαλιστή πρόεδρο και οι πρόωρες κοινοβουλευτικές εκλογές έφεραν στην εξουσία τα αριστερά κόμματα. Και είναι ενδεικτικό ότι έκαναν ξανά την εμφάνισή τους οι αυτονομιστές, οι οποίοι έριξαν βόμβες στην Κορσική, στο ίδιο το Παρίσι και σε άλλα μέρη.

Τη μέθοδο της μεταμφίεσης με αριστερό ένδυμα την παίρνει στο οπλοστάσιό του και ο ηγέτης της νεοφασιστικής οργάνωσης «Ορντινε νουόβο», Τζουζέπε Πίνο Ραούτι. Αυτός στέλνει τους μπράβους του στην Ελλάδα για να μελετήσουν την «πείρα» των Ελλήνων φασιστών. Αφού εκπαιδεύτηκαν οι άνθρωποι του Ραούτι επιστρέφουν στην Ιταλία και, προσποιούμενοι τους αριστεριστές και τους αναρχικούς, εισχωρούν στους κύκλους της αριστερής απόχρωσης. Αποστολή τους είναι να σπρώχνουν τα μέλη των αριστερίστικων οργανώσεων να διαπράττουν ακρότητες, ώστε να μπορούν αργότερα να κατηγορηθούν οι «κόκκινοι» για εξτρεμισμό και τρομοκρατία.

Το 1968 ο Ραούτι κάνει μια σειρά ταξίδια στην Ελλάδα, όπου έρχεται σε επαφή με τον φασίστα εκπρόσωπο Πλεύρη, ηγέτη της «Κίνησης 4η Αυγούστου». (Η Κίνηση αυτή εμπνεόταν από τις ιδέες του δικτάτορα Μεταξά, ο οποίος στις 4 Αυγούστου 1936 είχε διαλύσει το Κοινοβούλιο και απαγόρεψε τα πολιτικά κόμματα). Τον Απρίλη του 1969 με τη συμμετοχή του Ραούτι γίνεται μυστική σύσκεψη στην Πάδουα, όπου αποφασίστηκε να εφαρμοστεί η «ελληνική πείρα» και να οργανωθούν προβοκάτσιες σε ολόκληρη τη Βόρεια και Κεντρική Ιταλία. Η πραγματοποίησή τους ανατέθηκε στην ομάδα δύο φανατικών φασιστών από την Πάδουα, τους Φρέντα και Βεντούρα. Και οι δύο αρχίζουν να διαδίδουν τη θεωρία της συνένωσης των προσπαθειών των φασιστών και υπεραριστερών στον κοινό αγώνα «ενάντια στο καθεστώς».

Με την ιδιότητα του ιδεολόγου ο Φράνκο Φρέντα κυκλοφόρησε μια σειρά «συγγράμματα», ανάμεσά τους και το βιβλίο «Η κατάλυση του συστήματος», όπου προπαγανδίζει ότι είναι ανάγκη να εγκαταλείψουν οι «αριστεροί» εξτρεμιστές τις «απαρχαιωμένες» ιδέες, του αντιφασισμού και να ενωθούν στον αγώνα ενάντια στο καθεστώς με όλες τις επαναστατικές δυνάμεις, στις οποίες συμπεριλαμβάνει και το φασισμό. Τα συνθήματα που είχαν πέραση στα χρόνια των φοιτητικών ταραχών στη Δυτική Ευρώπη προσαρμόστηκαν από τον Φρέντα για τη θεμελίωση της προσέγγισης των αριστερίστικων ιδεών και των ιδεών του φασισμού. Σε μία συνέντευξη ο αρχιφασίστας εξέφρασε το «σεβασμό προς την αυτοτέλεια» των άκρως «αριστερών» αντιπάλων και ανέφερε μάλιστα τα λόγια του Κλάουζεβιτς: «Πρέπει να βαδίζουμε χωριστά, για να μαχόμαστε μαζί».

Ο δάσκαλος του Φρέντα, ένας από τους ηγέτες του νεοφασιστικού κόμματος Πίνο Ραούτι (τον ακολουθεί το 1/4 σχεδόν των οπαδών του στην Ιταλία) κηρύσσει περίπου τις ίδιες ιδέες, ζητώντας να γίνει πάλη μέσα στο κίνημά του ενάντια στους «μετριοπαθείς» υπέρ του «δεξιού ριζοσπαστισμού». Ο Ραούτι απευθύνεται στους ανέργους, τους δυστυχισμένους, τους αλήτες, αποκαλώντας το κίνημά του «αριστερό εθνικοσοσιαλισμό». Η κίνηση «μαύρη αυτονομία», που δημιουργήθηκε με πρωτοβουλία του στη δεκαετία του '70, χρησιμοποιεί και συνθήματα πάλης για την προστασία του περιβάλλοντος, κοντολογίς, τα πάντα που μπορούν να χρησιμεύσουν για να γίνει δημοφιλές.

Αυτή η μεταμφίεση διευκόλυνε τη διείσδυση των φασιστών προβοκατόρων στις αριστερίστικες οργανώσεις. Βοήθησε να παρουσιαστούν οι τρομοκρατικές πράξεις και ασχημίες που τις κάνει ή τις υποδαυλίζει η άκρα Δεξιά, σαν ενέργειες των «κόκκινων», των «κομμουνιστών».

Υστερα από τη σύσκεψη στην Πάδουα, η ομάδα του Φρέντα καταπιάνεται με τη «δουλειά». Πραγματοποιεί πολλές απόπειρες δολοφονίας, εμπρησμούς - 22 μέσα σε 9 μήνες. Η ομάδα ανατινάζει το γραφείο του πρύτανη του Πανεπιστημίου της Πάδουα, βάζει φωτιά στο περίπτερο της ΦΙΑΤ στην έκθεση του Μιλάνου, πραγματοποιεί εκρήξεις στο σταθμό του Μιλάνου και σε βαγόνια τρένων. Και σαν επιστέγασμα οργανώνει τις αιματηρές εκρήξεις στο Μιλάνο και τη Ρώμη στις 12 του Δεκέμβρη 1969.

Η ΣΙΝΤ (σ.σ. μυστική υπηρεσία) μέσω του πράκτορα «Τζέτα» (Τζανετίνι) γνώριζε από τα πριν για τις απόπειρες, αλλά δεν έκανε τίποτε για να αποτρέψει τα εγκλήματα. Κάτι παραπάνω, πολλούς από τους οργανωτές των αιματηρών πράξεων - αδιόρθωτους φασίστες, τους βοήθησε αργότερα να περάσουν τα σύνορα και να κρυφτούν.

Ετσι καταστράφηκαν οι σπουδαιότερες αποδείξεις της ανάκρισης. Οταν η βασική εκδοχή δεν άντεξε στη διερεύνηση, οι μυστικές υπηρεσίες κατηύθυναν την ανάκριση σε άλλους λαθεμένους δρόμους. Μόνο το 1979 οι εκτελεστές του αιματηρού κακουργήματος Φρέντα και Βεντούρα θα κάτσουν στο εδώλιο του κατηγορουμένου, αλλά και τότε ύστερα από πολλές χρονοτριβές, τους αθωώνουν.

Ανάλογες διαδικασίες «προσέγγισης των άκρων» ενθαρρύνονται από τις δυτικές μυστικές υπηρεσίες και στη Γαλλία, την Ισπανία και σε μια σειρά άλλες χώρες.

ΒΕΛΓΙΟ Καταστολή κατά εργατών της «Arcelor Mittal»

ΒΕΛΓΙΟ

Καταστολή κατά εργατών της «Arcelor Mittal»

Οι εργάτες αντιμέτωποι με τις δυνάμεις καταστολής στην υπηρεσία των καπιταλιστών

ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ.--

Το οριστικό κλείσιμο έξι εγκαταστάσεών της στην περιφέρεια της Λιέγης, στο ανατολικό Βέλγιο, ανακοίνωσε η χαλυβουργία «Arcelor - Mittal» αφήνοντας χωρίς δουλειά 1.300 εργαζόμενους και προκαλώντας την οργή τους. Ο κολοσσός (πρώτος παραγωγός σε χάλυβα στον κόσμο, με ινδικά κεφάλαια) υποστήριξε πως η κίνηση αυτή είναι απαραίτητη εξαιτίας «της επιδείνωσης της ευρωπαϊκής αγοράς» και της μείωσης των παραγγελιών. Κυνικά δήλωσε πως «αναγνωρίζει ότι αυτό το πρόγραμμα θα είναι πολύ δύσκολο για το προσωπικό και την περιφέρεια» και πως «δεσμεύεται να αναζητήσει μια κοινωνικά αποδεκτή λύση για τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα»... Μετά το κλείσιμο των έξι εγκαταστάσεων, η χαλυβουργία θα απασχολεί μόλις 800 εργαζόμενους.

Οι εργάτες στην «Arcelor Mittal», σε συγκέντρωση που πραγματοποίησαν χτες έξω από το κτίριο που συνεδρίαζε η βελγική κυβέρνηση, δέχθηκαν άγρια καταστολή από ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις που προχώρησαν σε προσαγωγές. Οι εργάτες στη συνέχεια προχώρησαν σε αποκλεισμούς δρόμων στο κέντρο των Βρυξελλών.

Από τη μεριά του ο πρωθυπουργός του Βελγίου, Ελιο Ντι Ρούπο, ανακοίνωσε πως θα συναντηθεί με τον επικεφαλής της «Arcelor Mittal», Λακσμί Μίταλ, στο περιθώριο του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ στο Νταβός.

Σημειώνεται πως η «Arcelor Mittal» είναι ο ίδιος ο κολοσσός που είχε σταματήσει τη λειτουργία των υψικαμίνων του τόσο στη Γαλλία όσο και σε άλλες χώρες, επικαλούμενος την ανάγκη διατήρησης της ανταγωνιστικότητάς του, ρίχνοντας σε τεχνητή ανεργία και απειλώντας με πραγματική ανεργία χιλιάδες εργαζομένους στην Ευρώπη. Οι χαλυβουργοί στη μονάδα της εταιρείας στο Φλοράνζ στη Γαλλία το 2012 βρίσκονταν για μήνες σε κινητοποιήσεις.