Ο Δήμος Πατρέων δεν τρέχει "για ένα πιάτο φαΐ” που θέλει ο ΣΚΑΙ

 

 

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΠΑΤΡΕΩΝ ΓΙΑ ΤΟ EVENT ΤΟΥ ΠΑΤΟΥΛΗ ΤΗΣ Κ.Ε.Δ.Ε. ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΚΑ'Ι' ΜΕ ΤΙΤΛΟ....''ΟΛΗ Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΡΕΧΕΙ ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΙΑΤΟ ΦΑ'Ι' !!! 

 

Με πρόσφατη επιστολή του ο κ. Πατούλης, Δήμαρχος Αμαρουσίου και Πρόεδρος της Κ.Ε.Δ.Ε., ενημέρωσε το Δήμαρχο Πατρέων Κώστα Πελετίδη για την  απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου της Κ.Ε.Δ.Ε., να υλοποιήσει δράση με τίτλο “Όλη η Ελλάδα τρέχει για ένα πιάτο φαΐ”,

  

σε συνεργασία με τον φορέα “ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ” και με την υποστήριξη του ΣΚΑΙ. Σύμφωνα με όσα σχεδιάζουν θα διοργανωθούν σε 52 Δήμους τοπικοί αγώνες δρόμου, όπου οι συμμετέχοντες δρομείς θα προσφέρουν τρόφιμα στα αντίστοιχα Κοινωνικά Παντοπωλεία.

   

Με αφορμή αυτή την πρωτοβουλία θα θέλαμε να θίξουμε ορισμένα ζητήματα που αφορούν την αλληλεγγύη των εργαζομένων, των λαϊκών στρωμάτων προς όλους εκείνους που βιώνουν με τον χειρότερο τρόπο τις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης, τη φτώχεια, την πείνα, την ανεργία.

  Είναι γνωστή στον πατραϊκό λαό και δοσμένη η ευαισθησία και η στήριξη του Δήμου μας στις λαϊκές οικογένειες που βιώνουν καθημερινά, τα αποτελέσματα των αντιλαϊκών πολιτικών όλων των αστικών κυβερνήσεων, της ΕΕ και του κεφαλαίου.

  

 Έχουμε αναπτύξει μια σειρά δραστηριότητες, όπως την απαλλαγή ή τη μείωση στα δημοτικά τέλη και στην ύδρευση, τα Λαϊκά Φροντιστήρια, τις θερινές κατασκηνώσεις κ.ά. Ο Κοινωνικός Οργανισμός λειτουργεί το Κοινωνικό Παντοπωλείο. 

Σε όλες τις δομές του Δήμου μας, μόνιμο μέλημα μας είναι να μπορούν οι άνεργοι, οι εργαζόμενοι, οι λαϊκές οικογένειες της πόλης μας να βρίσκουν αποκούμπι χωρίς να χάνουν την αξιοπρέπειά τους.

  

Γι’ αυτό δεν έχουμε δώσει δημοσιότητα και ούτε σκοπεύουμε να το κάνουμε στο μέλλον, σε πρωτοβουλίες που στόχο έχουν τη συλλογή τροφίμων, ώστε να καλύπτουμε τις αυξημένες ανάγκες που υπάρχουν σε οικογένειες της πόλης μας. Πρωτοβουλίες που στηρίζονται από εκατοντάδες συμπολίτες μας, από επαγγελματίες και βιοτέχνες της πόλης μας, χωρίς να απαιτούν τη διαφήμισή τους ως χορηγοί. Η φτώχεια και η εξαθλίωση για μας δεν είναι ένα κοινωνικό event…

   

Αυτές οι εκφράσεις της αλληλεγγύης του λαού μας, καμία σχέση δεν έχουν με εκδηλώσεις –  πυροτεχνήματα που διοργανώνονται για τις κάμερες των τηλεοπτικών σταθμών που συμμετέχουν. Το ότι οι εκδηλώσεις διοργανώνονται από την ΚΕΔΕ, που δεν έχει ψελλίσει ούτε λέξη τόσο καιρό, για την πολιτική που γεννά τη φτώχεια και την εξαθλίωση, που στηρίζουν τα βάρβαρα μέτρα των μνημονίων και της ΕΕ,

  

θυμίζουν  σε όλους μας πως ”…αυτοί που πήραν το φαΐ απ’ το τραπέζι κηρύσσουν τη λιτότητα…”, όπως γράφει ο Μπέρτολτ  Μπρεχτ. 

  Με τον προκλητικό τίτλο ”Όλη η Ελλάδα τρέχει για ένα πιάτο φαΐ”, δείχνουν ακριβώς ποιά είναι τα όρια τους. Ένα πιάτο φαΐ στους πεινασμένους σήμερα και από αύριο πίσω στην ανεργία και την πείνα.

 

Ως Δήμος Πατρέων θα συνεχίσουμε στη ρότα που έχουμε χαράξει, στο πλευρό των λαϊκών στρωμάτων, χωρίς τυμπανοκρουσίες και μεγάλα λόγια. Θα συνεχίσουμε να δίνουμε τις όποιες ανάσες μπορούμε, μέσα στο σημερινό ασφυκτικό πλαίσιο και παράλληλα να διεκδικούμε την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών του λαού μας. Nα διεκδικούμε Δουλειά για όλους, Δουλειά με δικαιώματα. ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ....

   

Πάτρα, 26/7/2017

Δήμος Πατρέων

Αναρτήθηκε από Patrinaki

Εισαγγελέας, αστυνομία και «μπράβοι» της εργοδοσίας απέναντι στην απεργία

Με αστυνομία που επενέβη στο χώρο της απεργίας μετά από εντολή εισαγγελέα, αλλά και «μπράβους» που επιστράτευσε η εργοδοσία των πτηνοτροφείων συμφερόντων «Ζούρα», επιχειρήθηκε η καταστολή της απεργιακής κινητοποίησης των εργαζόμενων που διεκδικούν τα δεδουλευμένα 8 και πλέον μηνών.
Το πρωί της Τρίτης, σε πτηνοτροφείο της επιχείρησης, έξω από το Μαντούδι και ενώ οι εργαζόμενοι περιφρουρούσαν την απεργία τους, σύμφωνα με όσα καταγγέλλουν, παρενέβη η αστυνομία και προσήγαγε στο αστυνομικό τμήμα Μαντουδίου, δύο μέλη της διοίκησης του επιχειρησιακού σωματείου που βρίσκονταν στο χώρο, συμμετέχοντας στην απεργία και την περιφρούρησή της. Εκεί τους ασκήθηκε δίωξη για «παράνομη βία».
Αμεση ήταν η παρέμβαση του Θανάση Παφίλη, κοινοβουλευτικού εκπρόσωπου του ΚΚΕ και μέλους της ΚΕ του Κόμματος, ο οποίος σε επικοινωνία που είχε με τον αναπληρωτή υπουργό Προστασίας του Πολίτη Ν. Τόσκα, ζήτησε να αφεθούν ελεύθεροι οι δύο εργαζόμενοι συνδικαλιστές, πράγμα που έγινε λίγο αργότερα, αλλά και να σταματήσουν οι διώξεις των απεργών και η τρομοκρατία κατά των εργαζόμενων.
Δίπλα στους εργαζόμενους και στους συνδικαλιστές του επιχειρησιακού σωματείου, βρέθηκαν στελέχη της Ομοσπονδίας Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών και του Συνδικάτου Τροφίμων - Ποτών Εύβοιας - Βοιωτίας.
Η επίθεση κατά των απεργών, ωστόσο, δεν σταμάτησε εκεί. Αργά το απόγευμα της Τρίτης και ενώ συνεχίζονταν η περιφρούρηση της κινητοποίησης στο πτηνοτροφείο, εμφανίστηκαν δύο άτομα - ένας εκ των οποίων, σύμφωνα με όσα αναφέρουν οι εργαζόμενοι, εργάζεται στην επιχείρηση «Ζούρα» - τα οποία επιτέθηκαν σε εργαζόμενους και συνδικαλιστές και με απειλές επιχείρησαν να σπάσουν την περιφρούρηση. Στη συνέχεια στο χώρο έφθασε ξανά αστυνομική δύναμη, η οποία προσήγαγε τα δύο άτομα και συνδικαλιστές της Ομοσπονδίας του κλάδου στο αστυνομικό τμήμα.
Σημειώνεται ότι από την περασμένη Παρασκευή οι εργαζόμενοι στις πτηνοτροφικές επιχειρήσεις συμφερόντων «Ζούρα» βρίσκονται σε επαναλαμβανόμενες 24ωρες απεργίες, απαιτώντας όπως σημειώνουν «η εργοδοσία να καταβάλει μισθούς από τους 8 και πλέον που οφείλει, για να μπορέσουμε να ζήσουμε εμείς και οι οικογένειές μας». Τις απεργιακές κινητοποιήσεις προκήρυξε το Συνδικάτο Τροφίμων Ποτών Εύβοιας - Βοιωτίας.
Μάλιστα μόλις χθες Δευτέρα η Ομοσπονδία Εργαζομένων Γάλακτος, Τροφίμων και Ποτών με έγγραφό της προς το υπουργείο Εργασίας ζητούσε να οριστεί άμεσα τριμερής συνάντηση παρουσία της υπουργού Εργασίας ώστε να αντιμετωπιστεί η«απαράδεκτη κατάσταση που επικρατεί στις επιχειρήσεις συμφερόντων "Ζούρα"».
Πάντως παρά τις απειλές και την τρομοκρατία, την επιστράτευση των κατασταλτικών μηχανισμών, οι εργαζόμενοι συνεχίζουν και σήμερα την απεργία τους και την περιφρούρησή της.
Παράλληλα το απόγευμα της Τετάρτης, το Συνδικάτο Τροφίμων Ποτών Εύβοιας - Βοιωτίας καλεί σε συγκέντρωση στο Μαντούδι στις 7.30 μ.μ., στην πλατεία, για να στηριχτεί ο αγώνας των εργαζομένων στις επιχειρήσεις «Ζούρα», ενάντια στην τρομοκρατία.

Ισραηλινή προκλητικότητα με «πλάτες»

Συνεχίζεται χωρίς διακοπή το έγκλημα διαρκείας του Ισραήλ ενάντια στο δικαίωμα του Παλαιστινιακού λαού να ζήσει σε μια ελεύθερη πατρίδα. Η τελευταία κλιμάκωση της βίας και της καταστολής συνδέθηκε με τα μέτρα περιορισμού της πρόσβασης στο τέμενος του Αλ Ακσα στην Παλιά Πόλη της Ιερουσαλήμ, στο όνομα της ασφάλειας (χτες ωστόσο, σε μια κίνηση τακτικής, το Ισραήλ αποφάσισε να αποσύρει τους ανιχνευτές μετάλλων, χωρίς να παραιτείται από τα «μέτρα ασφαλείας»). Με αυτό το πρόσχημα ο στρατός του Ισραήλ ξαναχτυπάει «στο ψαχνό», κατά εφήβων που αντιστέκονται με πέτρες (όπως ο τελευταίος 17χρονος που δολοφονήθηκε την Κυριακή), ενώ εντείνει την παρουσία του σε όλα τα κατεχόμενα Παλαιστιανικά εδάφη στη Δυτική Οχθη. Ταυτόχρονα συνεχίζεται το σχέδιο παραπέρα καταπάτησης της γης με νέο πρόγραμμα εποικισμών για πάνω από 1.500 σπίτια, που παρά τις διακηρύξεις έχουν την πλήρη στήριξη της ΕΕ, των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.

***

Οι δολοφονίες, η καταστολή, οι συλλήψεις, το ξερίζωμα από την πατρογονική γη, είναι καθημερινή πραγματικότητα για τους Παλαιστίνιους στη Δυτική Οχθη, ενώ συνεχίζεται ο αποκλεισμός και της μαρτυρικής Λωρίδας της Γάζας. Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση των ΗΠΑ του Ντόναλντ Τραμπ εμφανίζεται να αναλαμβάνει διαμεσολαβητικό ρόλο, υποτίθεται για να ξαναξεκινήσουν διμερείς συνομιλίες. Στην πραγματικότητα αυτή η κίνηση, όπως συμβαίνει συνήθως, «πατάει» πάντα σε νέα τετελεσμένα και επιδείνωση της κατάστασης για τον Παλαιστινιακό λαό. Αυτό ακριβώς είναι που αποθρασύνει παραπέρα την ισραηλινή αστική τάξη, η οποία επίσης εντείνει την δράση της στο πλαίσιο του ευρύτερου ενδοϊμπεριαλιστικού ανταγωνισμού που εξελίσσεται στην Ανατολική Μεσόγειο και περιλαμβάνει την ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Συρία, τη διαπάλη για την εκμετάλλευση του φυσικού πλούτου που υπάρχει στην περιοχή και των ενεργειακών δρόμων που θα χαραχτούν. Η αμερικανική πλευρά πρωτοστατεί στην προώθηση των συμφερόντων ισχυρών μονοπωλιακών της ομίλων και το ίδιο κάνουν και οι άλλες αστικές τάξεις στην περιοχή.

***

Η ελληνική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ όχι μόνο διατηρεί, αλλά προκλητικά αναβαθμίζει τις οικονομικές, πολιτικές και στρατιωτικές της σχέσεις με το Ισραήλ, δημιουργεί τους λεγόμενους άξονες με την Κύπρο και το Ισραήλ, χρησιμοποιώντας την «καραμέλα» της «πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής». Πρόκειται για τη συμμετοχή σε όλους τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς στην περιοχή, από την οποία η ελληνική αστική τάξη θέλει να πάρει «μερτικό» από την εκμετάλλευση των εργατών και του πλούτου που αυτοί παράγουν.
Σε αυτές τις συνθήκες είναι ανάγκη να εκφραστεί ακόμα πιο αποφασιστικά η αλληλεγγύη του λαϊκού κινήματος στη χώρα μας στον δίκαιο αγώνα του λαού της Παλαιστίνης, για τη δημιουργία δικού του ανεξάρτητου και κυρίαρχου κράτους, στα σύνορα του 1967, με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ, δίπλα στο Ισραήλ. Το ΚΚΕ πρωτοστατεί σε αυτή την προσπάθεια, με πολλούς τρόπους, διαδηλώσεις καταγγελίας στην ισραηλινή πρεσβεία, με δράση των κομμουνιστών στα σωματεία και τις μαζικές οργανώσεις για να αναδεικνύεται το θέμα, με παρεμβάσεις στο Ευρωκοινοβούλιο και τη Βουλή. Εχει εκφράσει επανειλημμένα τη στήριξή του στον αγώνα χιλιάδων Παλαιστινίων πολιτικών κρατουμένων στις φυλακές του Ισραήλ, που δεν παλεύουν μόνο για καλύτερες συνθήκες κράτησης, για υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την αξιοπρέπειά τους αλλά και την οριστική απελευθέρωσή τους. Ταυτόχρονα, όλα τα τελευταία χρόνια έχει πραγματοποιήσει επισκέψεις στελεχών του και των Γενικών Γραμματέων της ΚΕ του Κόμματος στη μαρτυρική Παλαιστίνη. Η στάση του θεμελιώνεται στον προλεταριακό διεθνισμό, στην αλληλεγγύη σε κάθε λαό που παλεύει για το δίκιο του, ενάντια στον ιμπεριαλισμό και την εξουσία του κεφαλαίου.

***

Το ΚΚΕ, ταυτόχρονα με το κάλεσμα στους εργαζόμενους για έκφραση αλληλεγγύης στον αγωνιστή Παλαιστινιακό λαό, τους καλεί να βγάλουν και συμπεράσματα για τις τεράστιες ευθύνες που έχει η ελληνική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, που αναβαθμίζει τις σχέσεις με το κράτος - δολοφόνο του Ισραήλ, αλλά και πρωτοστατεί στον εξωραϊσμό του ρόλο ιμπεριαλιστικών συμμαχιών, οργάνων των μονοπωλίων που αιματοκυλούν τους λαούς στην περιοχή. Γι' αυτό και η καλύτερη απάντηση του εργατικού - λαϊκού κινήματος στη χώρα μας και κάθε χώρα, η καλύτερη στήριξη στους λαούς που αγωνίζονται, είναι να δυναμώσει ο αντικαπιταλιστικός - αντιμονοπωλιακός αγώνας παντού.

Δ. Κ.

«Δρόμος εξόδου»...

Με πανηγυρικούς τόνους, όπως άλλωστε αναμενόταν, παρουσίασε η κυβερνητική προπαγάνδα την περιβόητη «δοκιμαστική έξοδο στις αγορές», τη δοκιμαστική έκδοση δηλαδή του ομολόγου για τον επαναδανεισμό του κράτους. Η δε μεγαλύτερη προσφορά και το χαμηλότερο επιτόκιο σε σχέση με την προηγούμενη αντίστοιχη έξοδο, το 2014, παρουσιάστηκαν και ως ασφαλής ένδειξη ότι τώρα, σε αντίθεση με τότε, δεν υπάρχει επικοινωνιακό παιχνίδι, αλλά πραγματική «εμπιστοσύνη των αγορών» για την εγχώρια καπιταλιστική οικονομία, ότι η «έξοδος από την επιτροπεία» είναι πολύ κοντά και η «δοκιμαστική έξοδος στις αγορές» το πρώτο βήμα της.
Από την αρχή μέχρι το τέλος, οι στόχοι αυτοί όχι μόνο δεν αφορούν το λαό, αλλά το αντίθετο: Εχουν ως προϋπόθεση, ως «εγγυητική επιστολή» της εξόδου και του επαναδανεισμού, το σάρωμα των εργατικών δικαιωμάτων για την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου, το τσεκούρωμα μισθών, συντάξεων, επιδομάτων για τη «δημοσιονομική εξυγίανση», το τσάκισμα των αυτοαπασχολούμενων για νέα πεδία κερδοφορίας στο κεφάλαιο, τη γενικευμένη φοροληστεία για να πιάνονται τα ματωμένα πρωτογενή πλεονάσματα, που προβλέπεται να «λαδώνουν» τον μηχανισμό απομείωσης του κρατικού χρέους και να δίνουν έτσι το περιθώριο μεγαλύτερης ευελιξίας στις αστικές κυβερνήσεις, ώστε να στηρίζουν με «ζεστό» χρήμα και άλλες παροχές το κεφάλαιο.
Ολα αυτά άλλωστε είναι γραμμένα, «χαρτί και καλαμάρι», στο τέταρτο μνημόνιο που πέρασε πρόσφατα η κυβέρνηση, που όχι μόνο έβαλε τη βούλα σε όλο το αντεργατικό και αντιλαϊκό οπλοστάσιο των προηγούμενων κυβερνήσεων, αλλά το επέκτεινε και περαιτέρω για τα επόμενα πολλά χρόνια. Κι ενώ μπροστά είναι και η τρίτη «αξιολόγηση», που έχει στον πυρήνα της τα νέα αντεργατικά μέτρα, το χτύπημα των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και του δικαιώματος της απεργίας, το τσεκούρι στην «προσωπική διαφορά» των συνταξιούχων και στα προνοιακά επιδόματα κ.ο.κ. Μέτρα που ήδη παρουσιάζονται από κυβέρνηση και «εταίρους» ως «προαπαιτούμενα» για τη «μόνιμη και σταθερή έξοδο στις αγορές».
Αυτά άλλωστε επισημαίνουν με κάθε ευκαιρία οι εκπρόσωποι των ιμπεριαλιστικών οργανισμών, της ΕΕ, του ΔΝΤ κ.λπ., που όπως και ο Π. Μοσκοβισί χτες, την ώρα που δίνουν τα συγχαρητήρια στην κυβέρνηση για το αντιλαϊκό της κρεσέντο, της θυμίζουν με νόημα πως είναι ακόμα «στα μισά του δρόμου», πως η εφαρμογή των μέτρων είναι ακόμα πιο απαιτητική και απαραίτητη από την ψήφισή τους, πως υπάρχουν και όλες οι «ασφαλιστικές δικλίδες» που έχουν συμφωνηθεί, όπως η εφαρμογή των μέτρων για το τσεκούρι στο αφορολόγητο νωρίτερα, σε περίπτωση που δεν πιάνονται οι αντιλαϊκοί στόχοι.
Τα συμφέροντα του κεφαλαίου αφορά και η κριτική που γίνεται από μια σειρά από αστικά επιτελεία, ότι αν είχαν συμφωνηθεί και εφαρμοστεί νωρίτερα και χωρίς «περιττές» κωλυσιεργίες οι αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις και οι υπόλοιπες αναδιαρθρώσεις που έχει ανάγκη το κεφάλαιο, σήμερα η εγχώρια καπιταλιστική οικονομία, μετά από 8 χρόνια καπιταλιστικής κρίσης και ύφεσης, θα είχε μεγαλύτερα περιθώρια να καταγράψει μια δυναμική ανάκαμψη, ενώ θα δανειζόταν ήδη και φτηνότερα από τις «αγορές».
Οσες «ιστορίες επιτυχίας» κι αν στήσουν τα κυβερνητικά επιτελεία, αν κάτι επιβεβαιώνεται από έναν ακόμα «εθνικό» στόχο του κεφαλαίου που υπηρετεί, είναι ότι «δρόμος εξόδου» για το λαό δεν υπάρχει και δεν μπορεί να υπάρχει εντός της οικονομίας και της εξουσίας του κεφαλαίου, που επιτάσσει το ένα πίσω από το άλλο τα αντιλαϊκά ορόσημα. «Εξοδο» από τη βαρβαρότητα οι εργαζόμενοι, ο λαός θα δουν μόνο στο δρόμο της σύγκρουσης με το κεφάλαιο, τις κυβερνήσεις του και τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Με «σημαία» της πάλης τους τις δικές τους σύγχρονες ανάγκες και όχι τα συμφέροντα, τις «αντοχές» και τους στόχους των εκμεταλλευτών τους.

Σκάστε και δουλεύετε

Ακόμη ένα χτύπημα στα εναπομείναντα εργατικά δικαιώματα επιχειρεί να καταφέρει η ΕΕ, μέσω του Δικαστηρίου της, αυτήν τη φορά με την κατάργηση του σταθερού χρόνου εβδομαδιαίας εργασίας μετά την απόφασή του υπέρ των ομαδικών απολύσεων». Έτσι ξεκινούσε το «αποκαλυπτικό» πρωτοσέλιδο ρεπορτάζ της εφημερίδας «Ριζοσπάστης», που δημοσιεύτηκε σήμερα (25/87/2017) με τον τίτλο «Αποφασίζουν δουλειά και ζωή- λάστιχο για τους εργαζόμενους», στις σελίδες 1 και 5 θα το βρείτε εδώ και εδώ.
Το ρεπορτάζ του «Ριζοσπάστη», είναι πράγματι, αποκαλυπτικό, καθώς βγάζει στη φόρα τα βρώμικα σχέδια που απεργάζονται σε βάρος των εργαζομένων, το διευθυντήριο των Βρυξελλών (με τα επιμέρους θεσμικά της όργανα) από κοινού με τις κυβερνήσεις των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που εφαρμόζουν σαν «καλοί υπάλληλοι» κατά γράμμα τις αποφάσεις και άλλες κατευθυντήριες οδηγίες της ΕΕ. Η έκδοση μιας τέτοιας απόφασης από το Ευρωδικαστήριο, θα καταργήσει πρακτικά κάθε έννοια σταθερού χρόνου εργασίας και θα ανοίξει, αντικειμενικά, το δρόμο για παραπέρα μειώσεις μισθών μέσω της περίφημης διευθέτησης και της κατάργησης των υπερωριών.
Τυχόν απόφαση του Ευρωδικαστηρίου που θα καταργεί το καθιερωμένο δικαίωμα των εργαζομένων να έχουν ρεπό 7η μέρα μετά από 6 συνεχόμενες μέρες δουλειάς– επιτρέποντας έτσι στους εργοδότες να τους υποχρεώνουν σε συνεχή απασχόληση μέχρι και 12 μέρες τη βδομάδα- θα έχει καταστροφικές συνέπειες για τους ανθρώπους του μόχθου και της δουλειάς. Η επιδιωκόμενη ενίσχυση της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων της ΕΕ μέσα από την παραπέρα εντατικοποίηση της εργασίας, θα πλήξει σοβαρά το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων (με νέα μείωση της αγοραστικής τους δύναμης)  καθώς τις συνθήκες ασφάλειας στους τόπους δουλειάς (αύξηση εργατικών ατυχημάτων).
Το νέο αντεργατικό χτύπημα που σχεδιάζει η ΕΕ, αποσκοπεί στην ενίσχυση της κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων με την «ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων» και τις «βέλτιστες πρακτικές» (κατάργηση συλλογικών συμβάσεων και κατώτατων μισθών- συντάξεων, κατάργηση κυριακάτικης αργίας, κατάργηση 8ώρου κλπ). Δηλαδή με μέτρα, τα οποία συνθλίβουν τα δικαιώματα των εργαζομένων που κατακτήθηκαν με μακροχρόνιους αγώνες, σκληρές θυσίες και αίμα.