Πόλεμος ...στο μυαλό

 

“μια και οι πόλεμοι ξεκινούν από το μυαλό των ανθρώπων, εκεί ακριβώς στο μυαλό των ανθρώπων πρέπει να στηθούν και οι άμυνες για την ειρήνη"

Και τα μυαλά στα κάγκελα... κυριολεκτικά!

Κι όμως η πικρή αλήθεια είναι ότι κάτι τέτοιες ανοησίες εντυπωσιάζουν τους πολλούς αφού πάντα παρουσιάζονται με εντυπωσιακά περιτυλίγματα ωραίων κλιπ και βέβαια πάντα υπό την αιγίδα "σπουδαίων" οργανισμών τύπου ΟΗΕ, UNESCO, επιτροπών και επιτρόπων της ΕΕ κλπ.

Αυτή τη φορά το είδαμε σε ένα κλιπάκι που προπαγάνδιζε κάποια δήθεν εκαπιδευτική πρωτοβουλία για την ειρήνη.

Μόνο που ο πόλεμος δεν ξεκινάει βέβαια από το μυαλό όπως τίποτα άλλωστε δεν ξεκινάει από το μυαλό. 

Ξεκινάει από την τσέπη και μάλιστα τη μεγάλη και φουσκωμένη που δεν έχει άλλη επιλογή από το να θέλει με μανία να φουσκώσει κι άλλο κι όποιον πάρει ο χάρος.

Κι ας λένε οι διάφοροι "ειρηνιστές" τύπου OHE και ΟΥΝΕΣΚΟ ότι ο πόλεμος είναι αποτέλεσμα βίαιων συμπεριφορών που αν καταπολεμηθούν στο σχολείο από νωρίς τότε τα παιδιά θα γίνουν καλά και οι καπιταλιστές θα γίνουν αθώα περιστέρια και δεν θα έχουν διάθεση να στήνουν πολέμους για να αρπάξουν ο ένας τα κέρδη του άλλου μαζί με εκατομμύρια ζωές αθώων.

Όμως η αλήθεια είναι τελείως άλλη.

Ο πόλεμος δεν πολεμιέται καταγγέλοντας τη βία από όπου κι αν προέρχεται.

Πολεμιέται μόνο με πόλεμο εναντίον αυτών που θες δε θες πάντα είναι έτοιμοι να σου κλέψουν τη ζωή είτε με τον πόλεμο είτε με την γεμάτη βια "ειρήνη" τους.

Οι άμυνες για την ειρήνη στήνονται στους δρόμους την ώρα του οργανωμένου αγώνα για το μεροκάματο και τη ζωή.

Όσο γι αυτούς που μας θέλουν ειρηνικούς και γαλήνιους την ώρα του βιασμού τι να πεις... 

Ποιος λύκος θέλει πρόβατα που οπλοφορούν;

Μπολσεβίκικος Προϋπολογισμός…

       

Το ακούσαμε κι αυτό! Ο προϋπολογισμός που αρπάζει από τους φτωχούς και τα λίγα που τους έχουν απομείνει για να τα δώσει στους λεφτάδες είναι μπολσεβίκικος! Κατά καιρούς βέβαια έχουμε ξανακούσει τέτοιες κλανιές περί Μπολσεβίκων που ήρθαν για πρώτη φορά στην εξουσία, αλλά για μπολσεβικικό προϋπολογισμό ακούσαμε πρώτη φορά!

Ανέβηκε στο βήμα ο Χρυσαύγουλος με πολύ σοβαρό ύφος και με κόπο διαβάζοντας το χαρτί που του είχαν δώσει σε γλώσσα την οποία δυσκολευόταν να κατανοήσει και να μιλήσει, παρά το ότι είχε κάνει δεκάδες πρόβες μπροστά στον καθρέπτη, χαρακτήρισε έναν προϋπολογισμό, από τους σκληρότερους που ψηφίστηκαν υπέρ του κεφαλαίου σ’ αυτόν τον τόπο, ως Μπολσεβικικό!

Εδώ υπάρχουν δύο τινά!

Το ένα «τινό» είναι ότι το Χρυσαύγουλο μουγκανίζοντας προσέδιδε μπολσεβικικά χαρακτηριστικά στους απατεώνες συνεταίρους του που από άλλο μετερίζι υπερασπίζουν τα ίδια αφεντικά με αυτόν, αφενός για να παρουσιάσει αυτούς ως κομμουνιστές και αφετέρου για να χρεώσει στον κομμουνισμό αυτήν την βάρβαρη υπέρ του κεφαλαίου πολιτική! Ως γνωστόν οι Αριστεροί απατεώνες υπερασπίζουν τα αφεντικά με κοινοβουλευτικές μαμουνιές, ρουσφέτια, απάτες, ψέματα, εκβιασμούς, ψευτοδιλλήματα και κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα, ενώ τα Χρυσαύγουλα υπερασπίζουν τα ίδια αφεντικά με ρόπαλα, μαχαίρια, τανκς, όπλα και στρατιωτικά πραξικοπήματα!

Το δεύτερο «τινό» είναι ότι το Χρυσαύγουλο φοβάται πως οι Αριστεροί του απόπατου θα τους φάνε την «δουλειά» και εάν χρειαστούν τα τανκς οι Αριστεροί δεν θα παραχωρήσουν την θέση τους στα Χρυσαύγουλα αλλά θα κατεβάσουν οι ίδιοι τα τανκς στους δρόμους!

Υπάρχει και μία άλλη εκδοχή διαφορετικής φύσεως! Αυτός που έγραψε το κείμενο ήξερε πολύ καλά ότι ο χαρακτηρισμός αυτού του προϋπολογισμού ως μπολσεβικικού είναι προβοκατόρικος! Το Χρυσαύγουλο όμως που διάβαζε το κείμενο πολύ πιθανόν να πίστευε ότι αυτός ο προϋπολογισμός είναι μπολσεβικικός! Άλλωστε το πνευματικό του επίπεδο και η θέση του στην βαθμίδα της εξέλιξης των ερπετών του επιτρέπουν να βλέπει και να λέει ότι γουστάρει! Αυτό διόλου δεν τον υποβαθμίζει στα μάτια των λεφτάδων, αφού τέτοια σιχαμένα ερπετά ψάχνουν οι λεφτάδες για να δαγκώνουν τον κόσμο!

Σηναφοτσίρας

Γι’ αυτούς που «φορτώνουν» στον ΕΛΑΣ τη ναζιστική θηριωδία στα Καλάβρυτα

Κατιούσα

Κάποιοι λένε σήμερα στο λαό ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος από τη βαρβαρότητα του συστήματος της εκμετάλλευσης, τη φοροληστεία, την ανεργία, τους πλειστηριασμούς, τη φτώχεια και την εξαθλίωση, δηλαδή την εφ’ όρου ζωής «σταύρωσή» του. Του λένε να μην αγωνίζεται επειδή τον θέλουν υποταγμένο και άβουλο, για να μπορεί να διαιωνίζεται η εκμετάλλευση.
Κάποτε οι «ίδιοι» του έλεγαν, να μην αντισταθεί στους ναζί εισβολείς και πως «αν δεν τους πειράξει δεν θα τον πειράξουν». Καλούσαν το λαό να συνεργαστεί με τους καταχτητές κι αν δε συνεργαζόταν, να μη τους «ενοχλεί», να ανέχεται την κατοχή και να κοιτάει τη δουλειά και το κεφάλι του. Ο καθένας μπορεί να σκεφτεί τι θα είχε συμβεί αν ο λαός μας τους άκουγε….
Η αντικομμουνιστική προπαγάνδα που χτυπάει εδώ και δεκαετίες την παλλαϊκή ΕΑΜική Αντίσταση και το κόμμα που την οργάνωσε και τη στελέχωσε με το πιο εκλεκτό έμψυχο δυναμικό του, το ΚΚΕ, είναι γνωστή για την ικανότητά της να κάνει το άσπρο μαύρο, όχι όμως και για την ισχύ των «επιχειρημάτων» της. Τα ιστορικά γεγονότα όσο και να τα «μαγειρέψουν», για κακή τύχη των «μαγείρων» δεν αλλοιώνονται και δεν καταργούνται (όπως τα δικαιώματα).
Στα πλαίσια αυτά δεν προξενεί εντύπωση η προσπάθεια να χρεώσουν στον ΕΛΑΣ το ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων, στις 13 του Δεκέμβρη 1943, όταν τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής, βάσει προκαθορισμένου σχεδίου, τουφέκισαν όλο σχεδόν τον άρρενα πληθυσμό κι έκαψαν τα σπίτια της κωμόπολης, διαπράττοντας το μεγαλύτερο έγκλημα κατά αμάχων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, μετά τα στρατόπεδα του Νταχάου και του Άουσβιτς.
Κάποιοι, ισχυρίστηκαν ότι η ναζιστική θηριωδία διαπράχτηκε μετά το φόνο Γερμανών αιχμαλώτων από τον ΕΛΑΣ.
«Η αλήθεια είναι τελείως διαφορετική. Και καθόλου απλοϊκή. Θα προσπαθήσουμε να δώσουμε την αλήθεια αυτή με μαρτυρίες τρίτων, μελετητών των προβλημάτων της κατοχικής περιόδου» σημειώνεται στο βιβλίο του Ηλία Παπαστεργιόπουλου: «Ο Μωρηάς στα όπλα», τόμος Δ’, στο οποίο παρατίθενται αδιάψευστα στοιχεία και μαρτυρίες για τις συνθήκες που έγινε το ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων και των άλλων χωριών. Μερικά αποσπάσματα:
«Γράφει, εν πρώτοις, ο Κομνηνός Πυρομάγλου:
«…Μετά την πλήρη κατάληψιν, υπό των Συμμαχικών Στρατευμάτων της Νοτίου Ιταλίας, ως και την απελευθέρωσιν της Βορείου Αφρικής η Πελοπόννησος και η Δυτική Στερεά εθεωρήθησαν υπό του Γερμανικού Επιτελείου “ως πρώτη γραμμή μετώπου ”, εις τα μετόπισθεν της οποίας θα έπρεπε να εξουδετερωθή πάσα ανταρτική κίνησις “εν ανάγκη και να ερημωθή η περιοχή”. Το Γερμανικόν Επιτελείον, φοβούμενον κατάληψιν της Επτανήσου, και αποβάσεις εις τας δυτικάς ακτάς της Ελλάδος (ανεμένετο άλλωστε μία τοιαύτη συμμαχική ενέργεια) απεφάσισε να ενεργήση όχι μόνον εκκαθαριστικάς επιχειρήσεις εναντίον των Ελλήνων ανταρτών, αλλά και να περάση δια πυρός και σιδήρου κατοίκους και χωρία της ορεινής περιοχής της Ελλάδος…
…Αι σφαγαί και δηώσεις των Καλαβρύτων δεν υπήρξαν ενέργεια μεμονωμένη των Γερμανών. Υπήρξε μία εκ των ενεργειών ενός γενικωτέρου σχεδίου του Γερμανικού
Επιτελείου, εις βάρος των αμάχων ελληνικών πληθυσμών. Απομόνωσις του δράματος των Καλαβρύτων προδίδει, νομίζομεν, ηθελημένην παραποίησιν ή ηθελημένην εκμετάλλευσιν. Η καταστροφή και σφαγή των Καλαβρύτων έλαβε χώραν την 1 3ην Δεκεμβρίου 1943 και η εκτέλεσις των Γερμανών αιχμαλώτων εγένετο την νύκτα της 13ης προς την την Δεκεμβρίου 1943. (σ. σ. Οι Γερμανοί ομολογούν ότι η εκτέλεση των Γερμανών αιχμαλώτων έγινε στις 17/12/43)»…
… Υπάρχει και η Διακήρυξη των Γερμανών της Πελοποννήσου: «Την 17.12.1943, εφονεύθησαν και ηκρωτηριάσθησαν κτηνωδώς Γερμανοί στρατιώται υπό κομμουνιστικών συμμοριών εις την περιοχήν Καλαβρύτων – Μαζεΐκων». Τα Καλάβρυτα κατεστράφησαν στις 13/12/1943. Και οι ίδιοι ο Γερμανοί αναφέρουν ότι οι στρατιώτες τους σκοτώθησαν στις 17/12/43, δηλαδή μετά τετραήμερο…
…Οι Γερμανοί χρησιμοποίησαν την εκτέλεση των Ναζήδων στρατιωτών σαν πρόφαση για να προαποφασισμένα εγκλήματά τους.
(…) Η εντύπωση που προκάλεσε το μακελειό αυτό στον ελληνικό λαό ήταν κατάπληξη, οργή και αγανάκτηση. Στο εξωτερικό, μεγάλες δυνάμεις της παγκόσμιας κοινής γνώμης κινητοποιήθηκαν κατά των χιτλερικών όχι μόνο σε συμμαχικές, αλλά και σε ουδέτερες χώρες. Το ασύλληπτο αυτό έγκλημα στιγματίστηκε παντού και έμεινε σαν μια από τις πιο ατιμωτικές κηλίδες του ναζιστικού καθεστώτος.
Κι όμως, 16 χρόνια αργότερα, μέσα στη Βουλή των Ελλήνων, βρέθηκαν άνθρωποι που προσπάθησαν να… δικαιολογήσουν το έγκλημα αυτό! Τον Οκτώβριο του 1959 (συζητήσεις της Βουλής της 20ής, 21ης και 22ας Οκτωβρίου 1959), ο τότε αντιπρόεδρος της κυβερνήσεως, Π. Κανελλόπουλος, μιλώντας για τα γεγονότα των Καλαβρύτων, είπε ότι προκλήθηκαν από την… δικαιολογημένη οργή και αγανάκτηση των Γερμανών, επειδή ο ΕΛΑΣ εξετέλεσε Γερμανούς αιχμαλώτους. Τα ίδια είχε υποστηρίξει λίγους μήνες νωρίτερα και ο βουλευτής της ΕΡΕ Β. Παπαρρηγόπουλος.
Στους δύο πολιτικούς, που τοποθέτησαν τη σφαγή των Καλαβρύτων σε επίπεδο, όπου ούτε οι Γερμανοί δεν είχαν τολμήσει ως τότε να τοποθετήσουν, έδοοσε αποστομωτική απάντηση στο δημοσιογραφικό όργανο των Οργανώσεων Εθνικής Αντιστάσεως, «Ιστορικόν Αρχείον Εθνικής Αντιστάσεως», ο υπαρχηγός του ΕΔΕΣ Κομνηνός Πυρομάγλου, αποκαλύπτοντας ότι η σφαγή των Καλαβρύτων προηγήθηκε της εκτελέσεως των Γερμανών αιχμαλώτων! Οι αντάρτες είχαν ειδοποιήσει τους Γερμανούς να σταματήσουν τις εκτελέσεις ομήρων στην Πάτρα και το Αίγιο, γιατί, διαφορετικά, θα αναγκάζονταν να εκτελέσουν και αυτοί Γερμανούς αιχμαλώτους, που είχαν στα χέρια τους από τη νικηφόρα μάχη της Κερπινής…
Ο Σμήναρχος Μίχου, που έζησε από κοντά εκείνες τις φριχτές ώρες, μας δίνει συγκλονιστικές εικόνες στις αφηγήσεις του:
«Η ιστορική αλήθεια σχετικά με τις σφαγές των Καλαβρύτων έχει κακοποιηθεί. Γι ’ αυτό νομίζουμε πως είνω απαραίτητο να γραφούν τα παρακάτω κι έτσι να βοηθήσουμε τον ιστορικό του μέλλοντος από την πλευρά της Εθνικής Αντιστάσεως, όπως εμείς την εζήσαμε στους σκληρούς χρόνους της Κατοχής…
Τα γερμανικά τμήματα της Πάτρας αποσύρθηκαν από τα Καλάβρυτα στις 12 Δεκεμβρίου και ταυτόχρονα της Κορινθίας και της Αργολίδας. Της Αιγαλείας έμεινε τελευταίο, για να εκτελέσει το φοβερό έγκλημα. Τα Καλάβρυτα και η περιοχή τους είχαν προγραφτεί. Αρχιδήμιος είχεν ορισθεί ο Λάινγκερ, διοικητής Αιγίου, με βοηθό τον χτηνάνθρωπο Τέννερ…
Οι Γερμανοί αιχμάλωτοι, γύρω στους 100, που είχαν πιαστεί στη μάχη των Ρογών -Κερπινής, μαζί με άλλους που πιάστηκαν σε άλλες επιχειρήσεις, έμεναν στην περιοχή Μαζέικων και χρησιμοποιούντο σε διάφορες εργασίες. ΟΌταν η φάλαγγα της Τριπόλεως πλησίαζε να φτάσει στα Μαζέικα, μεταφέρθηκαν στο θέρετρο Μάζι που βρίσκεται σε οχυρή τοποθεσία. Ενα μικρό τμήμα του 11ου Συντάγματος τις τελευταίες ημέρες της αποχωρήσεως βρέθηκε σε δύσκολη θέση γιατί ένας καταδότης οδήγησε εχθρικό τμήμα σ’ εκείνη την περιοχή.
Η επαρχία ολόκληρη φλεγόταν, οι καπνοί από τα Καλάβρυτα ανέβαιναν στον γκρίζο ουρανό του Χελμού. Και το αίμα ανέβαινε στο κεφάλι. Τους αιχμαλώτους τους εξετέλεσε η φρουρά και τους έριξε σ’έναν γκρεμό. Υστερα γλίστρησε σ’ ένα μονοπάτι και μόλις πρόλαβε να ξεφύγει την κύκλωση.
Τους νεκρούς οι Γερμανοί τους έπαιρναν πάντα αποχωρώντας. Ετσι στις 15 Δεκεμβρίου η μονάδα της Τριπόλεως πήρε και τους νεκρούς αιχμαλώτους από την περιοχή αυτή του Χελμού, αφού σκότωσε επιτόπου τους Έλληνες οδηγούς – καταδότες.
Αυτή είνω η αλήθεια για τα φοβερά εκείνα γεγονότα»…
…Oι Γερμανοί ήρχισαν διαπραγματεύσεις για την ανταλλαγή των αιχμαλώτων με τους αντάρτες τις οποίες προχώρησαν αρκετά, μέχρι και να συζητήσουν όρους. Μετά αποτόμως τις διέκοψαν. Γιατί;
Θα το γράψω και ίσως είναι η πρώτη φορά που έρχεται εις φως το στοιχείο αυτό, εις ελάχιστους γνωστό: Διέκοψαν τις διαπραγματεύσεις, μόλις επληροφορήθησαν ότι ο επικεφαλής του τμήματος Γερμανός αξιωματικός ήταν νεκρός, αυτοκτονήσας με χειροβομβίδα, την οποίαν ήνοιξεν επί του στήθους του. Τούτο δε διότι όλοι οι άλλοι δεν τους ενδιέφεραν. Ο λόγος δεν ήσαν Γερμανοί οι αποτελούντες το πληγέν τμήμα. Ήσαν “μαζώματα” από «εθελοντάς», Ούγγροι, Τσέχοι, εξωμότες Πολωνοί, Ουκρανοί, Λετονοί. Από κείνους που εχρησιμοποιούσαν στις κατεχόμενες χώρες, (άστε τα πραγματικά γερμανικά τμήματά των να είναι ελεύθερα για την Ρωσία. Δια τον λόγον αυτόν, μετά μάλιστα την ήτταν των και την ανάλογον κατάσταση’ του ηθικού των, δεν ενδιέφεραν ποσώς τους Γερμανούς. Μία ακόμη απόδειξις τούτου, το ότι οι Γερμανοί ετυφέκισαν οι ίδιοι τον μόνο διασωθέντα Γερμανό (κατά την στολήν βεβαίως), ο οποίος διεσώθη από την σφαγήν των αιχμαλώτων εις το Μάζι Κλειτορίας. Σε ποιον στρατό του κόσμου γίνεται αυτό; Ας αφήσωμεν τον τυφεκισμό του άλλου οπλίτου (Αλσατού αυτού), ο οποίος ήνοιξεν την πόρταν του Σχολείου και άφησε τα γυναικόπαιδα να διαφύγουν τον θάνατον από την πυρά που οι Γερμανοί έβαλαν για να τα κάψουν.
Συμπέρασμα; Οι Γερμανοί ήσαν αποφασισμένοι να τσακίσουν το σύμβολο Καλάβρυτα -Αγία Λαύρα. Διότι δεν ήσαν ανιστόρητοι. Από το σημείο αυτό και πέρα «αφορμές» όσες θέλουμε. Που καμιά όμως δεν πρέπει να αφήνεται σαν «αδικαιολογούσα» το μεγαλύτερο έγκλημα κατ’ αμάχων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, μετά βεβαίως τα στρατόπεδα του Νταχάου και του Άουσβιτς.
(…) Το ίδιο μαρτυρεί και ο Γερμανός διοικητής Σπάιντελ. Στις 29-12-1943 απαντώντας στην από 19-12-1943 αναφορά του Κουίσλιγκ πρωθυπουργού Ι. Ράλλη, με την οποία διεμαρτύρετο και ζητούσε εξηγήσεις για τα «γεγονότα των Καλαβρύτων», δικαιολογεί το έγκλημα με το επιχείρημα της «υποστηρίξεως των ανταρτών από τον πληθυσμόν», δεν μνημονεύει θέμα αιχμαλώτων και μόνο σε μεταγενέστερη έκθεσή του προς τους ανωτέρους του προσφεύγει στο «επιχείρημα Ράλλη» και διασυνδέει την καταστροφή τοιν Καλαβρύτων με την εκτέλεση από τους αντάρτες των αιχμαλώτων. (Εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» 13-12-1993).
Τέλος, μερικά ακόμα ντοκουμέντα που παραθέτουμε αποδείχνουν περίτρανα το προμελετημένο έγκλημα:
1α.Από το απόρρητο έγγραφο P.Ic. με αριθμό 719 και ημερομηνία 22 Οκτώβρη 1943, που έστειλε ο διοικητής της 117ης γερμανικής μεραρχίας Πεζικού και στρατιωτικός διοικητής Πελοποννήσου Καρλ Φον Λε Σουίρ (απόγονος του Βαυαρού στρατηγού Γουλιέλμου Φον Λε Σουίρ, υπουργού Στρατιωτικών του Όθωνα το 1833) στο Γενικό Επιτελείο του 68ου γερμανικού Σώματος Στρατού, στο Βελιγράδι και που ζητούσε τη ρίψη από την αεροπορία εμπρηστικών βομβών στην περιοχή των Καλαβρύτων (μια ρίψη, που δεν πραγματοποιήθηκε, επειδή δεν υπήρχαν σχετικές διαθέσιμες δυνάμεις της γερμανικής αεροπορίας).
β.Από την απόρρητη διαταγή του Λε Σουίρ, με αριθμό 247 και ημερομηνία 25 Νοέμβρη 1943, προς το 749 Σύνταγμα Πεζικού, ενισχυμένο από τη μονάδα ΑΑ 116, και με επικεφαλής τον συνταγματάρχη Ιούλιο Βέλφιγκερ, στρατιωτικό διοικητή Αχαΐας, στην οποία ορίζονταν ως τόποι «αναγνωριστικής και εκκαθαριστικής επιχείρησης» τα Καλάβρυτα και η γύρω ευρεία περιοχή.
γ.Από την απόρρητη διαταγή του Βέλφιγκερ, με θέμα «επιχείρηση Καλάβρυτα», με αριθμό 96 και ημερομηνία 1 Δεκέμβρη 1943, που συντάχτηκε αμέσως ύστερα από ειδική σύσκεψη Γερμανών αξιωματικών, που έγινε για την επιχείρηση αυτή την ίδια μέρα σε κεντρικό ξενοδοχείο, στην Πάτρα.
2.Την επιδρομή διηύθυνε ο Βέλφιγκερ, με βοηθούς τον διοικητή του 1ου Τάγματος ταγματάρχη Χανς Εμπερσμπέργκερ και τον ίλαρχο Γκνας, ενώ γενικός επόπτης του ναζιστικού κόμματος για την πραγματοποίηση της εν λόγω επιδρομής υπήρξε ο αρχιτρομοκράτης του Αίγιου Αυστριακός λοχίας των Ες Ντε Τέννερ, θεολόγος στο επάγγελμα.
3.Στην επιχείρηση πήραν μέρος και Έλληνες προδότες, όπως φανερώνει συνοπτικό πληροφοριακό κείμενο, που είχε υποβάλει στην ελληνική κυβέρνηση του Καΐρου ο διαπιστευμένος σ’ αυτή Βρετανός πρεσβευτής Ρέντζιναλ Λίπερ και σύμφωνα με το οποίο «τα γερμανικά στρατεύματα είχαν πετύχει να εκκαθαρίσουν τα Καλάβρυτα και να καταστρέψουν τα πάντα στην πορεία τους, πλαισιούμενα και βοηθούμενα από ελληνικές ομάδες ασφαλείας. Το κείμενο αυτό περιέχεται σε έγγραφο του Φόρεϊν Οφις με αριθμό 311/43074.
4.Η αγγλική στρατιωτική αποστολή στην Πελοπόννησο είχε έμμεση ανάμειξη στα γεγονότα. Όπως αναφέρει συγκεκριμένα ο Άγγλος ιστορικός Μίκαελ Άρτον στον Αχαιό ιστοριοδίφη Δημήτριο Κανελλόπουλο σε επιστολή του, με ημερομηνία 19 Οκτώβρη 1991 ερευνώντας τα αρχεία, του Φόρεϊν Οφις τα σχετικά με τα γεγονότα των Καλαβρύτων, είχε διακρίνει την τότε ύπαρξη εμπιστευτικών επαφών μεταξύ της αγγλικής στρατιωτικής αποστολής και των Ες-Ες και Ες Ντε της Πάτρας, με τη μεσολάβηση αντιπροσώπων του Σουηδικού Οργανισμού Περίθαλψης στην πόλη και Ελλήνων συνεργατών των Γερμανών.
5.Ο Βέλφιγκερ μεταπολεμικά χρημάτισε διευθυντής της Αστυνομίας του Μονάχου, η τύχη του Γκνας και του Εμπερμπέργκερ αγνοείται, ενώ ο Λε Σουίρ αιχμαλωτίστηκε αργότερα από τον σοβιετικό στρατό και πέθανε στην αιχμαλωσία. Ο πτέραρχος Φέλμι, διοικητής του 68ου γερμανικού Σώματος Στρατού και ανώτατος επόπτης της «επιχείρησης Καλάβρυτα», γλίτωσε στη δίκη της Νυρεμβέργης μόνο με 15 χρόνια φυλακή. Ο λοχίας Τέννερ αμέσως μετά τον πόλεμο δούλεψε σε υπηρεσία κατασκοπίας του ΝΑΤΟ για τη νοτιοανατολική Ευρώπη.

Ενστάσεις για γέλια και για κλάματα

Ένα από όσα με κάνουν να γελάω αλλά και να εξοργίζομαι κατά τις διάφορες πολιτικές συζητήσεις, είναι οι ενστάσεις που δέχομαι κάθε φορά που χαρακτηρίζω τις επιλογές τόσο των δικών μας κυβερνήσεων όσο και της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως νεοφιλελεύθερες. Πρόκειται για ενστάσεις που προέρχονται από "μενουμευρωπαίους" συζητητές οι οποίοι χαρακτηρίζουν εαυτούς ως φιλελεύθερους αλλά απορρίπτουν μετά βδελυγμίας τον νεοφιλελευθερισμό. Γελάω μεν επειδή για μένα προσωπικά (αλλά και για πολλούς άλλους), ο καπιταλισμός είναι ένας και καταδικαστέος όσα προσωπεία κι αν φορέσει (φιλελευθερισμός, μερκαντιλισμός, μονεταρισμός, κεϋνσιανισμός, νεοφιλελευθερισμός, τουρμποκαπιταλισμός κλπ), οπότε μου φαίνεται φαιδρό να αρέσκεται κάποιος σε ένα προσωπείο και να απορρίπτει τα άλλα. Και εξοργίζομαι διότι όλοι οι "μενουμευρωπαίοι" που φτύνουν τις δοξασίες τού Φρήντμαν δεν εννοούν να καταλάβουν ότι εδώ και πολλά χρόνια ολόκληρη η Ενωμένη Ευρώπη κινείται στον αστερισμό τους.

Ίσως αυτό το τελευταίο να ακούγεται ακραίο αλλά ας συγκρατήσουν τις αντιδράσεις τους όσοι ετοιμάζονται να διαμαρτυρηθούν. Ας ακούσουν πρώτα έναν από τους διαπρεπέστερους κεϋνσιανούς οικονομολόγους και μετά τα ξαναλέμε. Ο λόγος, λοιπόν, στον Τζόζεφ Στίγκλιτζ, μέσα από το βιβλίο του "Freefall: America, free markets and the sinking of the world economy", το οποίο κυκλοφόρησε το 2010, δηλαδή λίγο μετά το ξέσπασμα της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης (*). Εκεί, ο Στίγκλιτζ παραθέτει μια σειρά επτά χαρακτηριστικών που πρέπει να έχει "ένα καλά σχεδιασμένο πρόγραμμα αντιμετώπισης της κρίσης (a well-designed stimulus program)". Σύμφωνα με τον Στίγκλιτζ, ένα τέτοιο πρόγραμμα:
- 1. πρέπει να είναι σύντομο,
- 2. πρέπει να είναι αποτελεσματικό,
- 3. πρέπει να στοχεύει στα μακροπρόθεσμα προβλήματα,
- 4. πρέπει να εστιάζει στις επενδύσεις,
- 5. πρέπει να είναι δίκαιο,
- 6. πρέπει να αντιμετωπίζει τις βραχυπρόθεσμες κρίσιμες επιπλοκές τής κρίσης και
- 7. πρέπει να στοχεύει σε τομείς όπου σημειώνεται απώλεια θέσεων εργασίας.

Ο Γιόζεφ Στίγκλιτζ (αριστερά) παραλαμβάνει το βραβείο Νόμπελ για την οικονομία (2001)

Αυτά λέει ένας διαπρεπής και εγνωσμένου κύρους οικονομολόγος, ο οποίος νοιάζεται μεν για την προκοπή τού καπιταλισμού αλλά από την σκοπιά των κεϋνσιανιστών, δηλαδή των θεωρούμενων ως μετριοπαθών φιλελεύθερων. Πόση σχέση έχουν με όλα αυτά, όμως, όσα εφαρμόστηκαν στον τόπο μας (αλλά και σε όλη την Ευρώπη) κατά την περίοδο της κρίσης;

1, Ας μη μιλάμε για συντομία, διότι θα βγάλουμε γέλιο. Πάμε να συμπληρώσουμε οκτώμισυ χρόνια με τρία αλλεπάλληλα προγράμματα στήριξης, τα οποία έχουν επιδεχθεί σωρεία τροποποιήσεων, βελτιώσεων και αναπροσαρμογών, θυμίζοντας την λαϊκή αποστροφή για τον κάλφα που προσπαθεί να μάθει να κουρεύει στο κεφάλι ενός κασίδη.

2. Αν μιλώντας για συντομία βγάζουμε γέλιο, μιλώντας για αποτελεσματικότητα θα βγάλουμε κλάμα. Όταν ολοκληρωθεί η υπεροκταετής περίοδος των μνημονίων, θα αφήσει πίσω της μια καμμένη γη με καταβαραθρωμένο ΑΕΠ, διογκωμένο χρέος, κατεστραμμένο κοινωνικό κράτος, αυξημένη ανεργία, ξεπουλημένη δημόσια περιουσία, ανύπαρκτες επενδύσεις και έναν λαό που μέχρι τουλάχιστον το 2060 θα παλεύει να ορθοποδήσει.

3. Η φτωχοποίηση της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού θα έπρεπε να οδηγήσει εύκολα σε κατακόρυφη μείωση των εξαγωγών και, κατά συνέπεια, σε θεαματική βελτίωση του εξωτερικού ισοζυγίου της χώρας. Όμως, κάτι τέτοιο δεν συνέβη επειδή υιοθετήθηκαν μέτρα βίαιης προσαρμογής στις απαιτήσεις του κεφαλαίου, τα οποία ξεχαρβάλωσαν τον παραγωγικό ιστό της χώρας, μη επιτρέποντας την αναμενόμενη (λόγω μείωσης της αμοιβής της εργασίας) αύξηση των εξαγωγών.

4. Για την εστίαση σε επενδύσεις, τί να πούμε; Για ποιες επενδύσεις να μιλήσουμε, όταν η κεντρική ιδέα των προγραμμάτων στήριξης ήταν να διασωθούν οι τράπεζες και οι ιδιώτες κάτοχοι ομολόγων, όπως παραδέχθηκε σε πρόσφατη συνέντευξή του ο Γερούν Ντάισελμπλουμ; Για ποιες επενδύσεις να μιλήσουμε από την στιγμή που σχεδόν το 95% της εισρέουσας "βοήθειας" επιστρέφει στους δανειστές προς ικανοποίηση των παλαιότερων απαιτήσεών τους;

5. Ένα δίκαιο οικονομικό πρόγραμμα (είτε ως μέσο αντιμετώπισης κρίσης είτε όχι) μεταφέρει βάρη από τις πλάτες των φτωχότερων σ' εκείνες των "εχόντων και κατεχόντων". Εμείς εδώ, αντίθετα, καταφέραμε να κάνουμε ανέκδοτο το "πρόγραμμα Θεσσαλονίκης", να συντρίψουμε μισθούς και συντάξεις, να ισοπεδώσουμε δικαιώματα και κατακτήσεις δεκαετιών και να καταντήσουμε να βολευόμαστε με τις πενταροδεκάρες τού "κοινωνικού μερίσματος".

6. Για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίστηκαν οι βραχυχρόνιες επιπτώσεις της κρίσης, αρκεί να αναδιφήσουμε στις διαρκείς αναπροσαρμογές και επαναχαράξεις βασικών γραμμών που έγιναν και συνεχίζουν να γίνονται με την κάθε αξιολόγηση. Α! Και να θυμηθούμε, βεβαίως, όλα εκείνα τα κωμικοτραγικά που είχαν συμβεί όταν κάποιοι "φωστήρες" ανακάλυψαν λάθη στην χρήση κάποιου πολλαπλασιαστή.

7. Μπορεί τα διάφορα προγράμματα να μην στόχευαν σε τομείς όπου χάνονταν θέσεις εργασίας αλλά στόχευσαν αποτελεσματικά την ίδια την εργασία. Ακόμη και η ίδια η εργασία μετονομάστηκε σε απασχόληση. Η κάποτε αυτονόητη μόνιμη και πλήρης εργασία, λοιπόν, όλο και υποχωρεί, αφήνοντας χώρο για διαλείπουσα και μερική απασχόληση ολίγων ωρών την ημέρα, ολίγων ημερών την εβδομάδα και ολίγων μηνών τον χρόνο. Ταυτόχρονα προωθούνται και άλλες μορφές "μη εργασίας", όπως τα mini jobs ή τα "συμβόλαια μηδενικών ωρών εργασίας", προς δόξαν του ιερού κεφαλαίου και του πρωτοκλασσάτου ιεροφάντη του Μίλτον Φρήντμαν.

Χιλή - Σαντιάγο, 1975: Ο Μίλτον Φρήντμαν (με την φαλάκρα και το σκούρο κοστούμι), ως προσκεκλημένος τού
Αουγκούστο Πινοτσέτ (δεξιά), συμβουλεύει τον δικτάτορα για το οικονομικό πρόγραμμα που πρέπει να χαράξει.

Και τώρα, ο λόγος στους αδικημένους "μενουμευρωπαίους" φιλελεύθερους, οι οποίοι εχθρεύονται τον νεοφιλελευθερισμό (όπως είχε δηλώσει κάποτε ευθέως η κ. Ντόρα Μπακογιάννη) και επιμένουν να ονειρεύονται έναν εξανθρωπισμένο καπιταλισμό. Ομολογώ ότι περιμένω τις ενστάσεις τους με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Είτε είναι για γέλια είτε είναι για κλάματα.


---------------------------------------------------
(*) Το βιβλίο κυκλοφορεί και μεταφρασμένο στα ελληνικά, με τίτλο "Ο θρίαμβος της απληστίας" (εκδόσεις Παπαδόπουλος, 1011).

Κίνδυνος - θάνατος για το λαό

Τα όσα ανέφεραν οι επιστήμονες του ΕΛΚΕΘΕ στην Επιτροπή Περιβάλλοντος της Βουλής την περασμένη Παρασκευή 8/12, κατά την παρουσίαση της κατάστασης σχετικά με το ναυάγιο του «ΑΓΙΑ ΖΩΝΗ ΙΙ», είναι παραπάνω από αποκαλυπτικά για το τι έχουν να περιμένουν τα λαϊκά στρώματα από την ανάπτυξη για λογαριασμό του κεφαλαίου και από τους μεγαλεπήβολους στόχους των επιχειρηματικών ομίλων. Δεν μιλάμε, βέβαια, μόνο για εκείνο που ο κόσμος έχει τούμπανο και η κυβέρνηση κρυφό καμάρι, ότι δηλαδή η επιφάνεια της θάλασσας του Σαρωνικού μπορεί να φαίνεται καθαρή, δεν γνωρίζει όμως κανείς τι γίνεται στο βυθό. Το πιο σοβαρό, που χτυπάει πραγματικά καμπανάκι κινδύνου για το λαό, είναι οι προειδοποιήσεις των επιστημόνων πως αν γινόταν αντίστοιχο ναυάγιο σε ανοιχτή θάλασσα, δεν θα υπήρχε πιθανότητα αντιμετώπισης, ούτε ακόμα κι αυτή η λειψή και ετεροχρονισμένη! Χαρακτηριστικά, ο διευθυντής Ερευνών του Ινστιτούτου Ωκεανογραφίας ανέφερε ότι «αν το ναυάγιο γινόταν κάπου αλλού, δεν θα είχαμε τέτοιους μηχανισμούς αντίδρασης (...) Αν γινόταν αυτό στο Ιόνιο, δεν θα μπορούσαμε ούτε να κινητοποιηθούμε τόσο άμεσα, γιατί το κόστος είναι τεράστιο (...) αν γινόταν στην Καβάλα, στην Πάτρα ή σε ένα μεγάλο λιμάνι, δεν υπάρχει μηχανισμός»! Ο ίδιος είπε ότι το μείζον θέμα είναι να υποστηρίξει το κράτος τα μέσα και το σχεδιασμό για την αντιμετώπιση τέτοιων καταστροφών, καθώς «δεν θα το υποστηρίξουν οι πετρελαιοεταιρείες. Καμιά πετρελαιοεταιρεία δεν θα ενδιαφερθεί να κάνει μελέτες τέτοιου είδους, παρά θα πάνε να κάνουν μια μελέτη έξω από τη γεώτρησή τους».

***

 

Οι επισημάνσεις των επιστημόνων επαληθεύουν τους κινδύνους που συνεπάγεται για το λαό το κυνήγι του καπιταλιστικού κέρδους, την ώρα που η κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα παρουσιάζουν την Ελλάδας ως το επόμενο ενεργειακό «Eldorado» στην ευρύτερη περιοχή και το κράτος μοιράζει «οικόπεδα» σε μεγάλους πετρελαϊκούς ομίλους. Οπως είχε επισημάνει από την πρώτη στιγμή το ΚΚΕ, το ίδιο το ναυάγιο του «ΑΓ. ΖΩΝΗ ΙΙ», η τεράστια καταστροφή που προκάλεσε, αποτελούν «καθρέφτη» της ανάπτυξης με κριτήριο τα κέρδη του κεφαλαίου. Καθόλου τυχαία, μάλιστα, το ναυάγιο έγινε σε μια περιοχή που σε στεριά και θάλασσα παίζει καταλυτικό ρόλο στα συνολικότερα σχέδια της αστικής τάξης για μετατροπή της χώρας σε διαμετακομιστικό κόμβο. Από την άλλη, η «γύμνια» του κρατικού μηχανισμού δεν «έτυχε», αλλά είναι το αποτέλεσμα της πολιτικής που υπηρετεί το κεφάλαιο. Σε μια περιοχή με πυκνή διέλευση πλοίων, με διαφορετικά και επικίνδυνα πολλές φορές φορτία, όπως είναι η ευρύτερη περιοχή του λιμανιού του Πειραιά, δεν υπάρχει κανένα σχέδιο για τη διαχείριση ναυτικών ατυχημάτων, πόσο μάλλον για την αντιμετώπιση περιστατικών θαλάσσιας ρύπανσης. Ο καθένας μπορεί επομένως να καταλάβει τι θα γίνει στην περίπτωση ενός μεγάλου βιομηχανικού ατυχήματος, ή να συμπεράνει τι περιμένει τα ελληνικά πελάγη σε περίπτωση ατυχήματος από τη δραστηριοποίηση μονοπωλιακών ομίλων στην εξόρυξη και τη μεταφορά υδρογονανθράκων.

***

 

Για τα «ντιλς» και τα κέρδη των καπιταλιστών, τα μέτρα ουσιαστικής προστασίας της ανθρώπινης ζωής και του περιβάλλοντος συνιστούν εμπόδιο, που οι κυβερνήσεις αναλαμβάνουν να βγάλουν από τη μέση. Για τους ίδιους λόγους, το κράτος αποσύρεται ολοένα και περισσότερο ακόμα και από στοιχειώδεις ελέγχους, ενώ τα έργα για την προστασία της ανθρώπινης ζωής και του περιβάλλοντος αντιμετωπίζονται κι αυτά ως «κόστος». Χαρακτηριστικά είναι τα όσα ακολούθησαν του ναυαγίου. Προκείμενου να ικανοποιήσει μία από τις αξιώσεις που προβάλλει διαχρονικά το εφοπλιστικό κεφάλαιο, η κυβέρνηση αξιοποίησε τη φασαρία που έγινε, για να μεταφέρει τις αρμοδιότητες του Κλάδου Ελέγχου Πλοίων (ΚΕΠ) στους Νηογνώμονες, που είναι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, με μετόχους και εφοπλιστές. Εβαλε δηλαδή τους εφοπλιστές να ...ελέγχουν τους εαυτούς τους! Το ίδιο αποτυπώνει και το «δόγμα» της ΕΕ που υλοποιεί η κυβέρνηση, «ο ρυπαίνων πληρώνει», σύμφωνα με το οποίο οι μονοπωλιακοί όμιλοι μπορούν να ρυπαίνουν, να καταστρέφουν, αρκεί μετά ...να πληρώνουν. Να πετάνε δηλαδή κανένα ψίχουλο από τα κέρδη τους, για να «καθαρίζουν» με τα εγκλήματά τους.

***

 

Τα παραπάνω αποκτούν ακόμη μεγαλύτερη επικαιρότητα, ενόψει και μιας ακόμα «αναπτυξιακής» φιέστας που ετοιμάζει η κυβέρνηση το ερχόμενο Σαββατοκύριακο, αυτήν τη φορά στη Δυτ. Αττική. Εκεί όπου τα λαϊκά στρώματα είδαν μια άλλη, εξίσου αποκρουστική «όψη» της ανάπτυξης με κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος, με την απουσία αντιπλημμυρικών έργων, ακόμα και σε βασικές υποδομές όπως οι εθνικές οδοί, καθώς και άλλα εγκλήματα, στο πλαίσιο της πολιτικής εμπορευματοποίησης της γης και της χωροταξίας που υπηρετεί τους σχεδιασμούς του κεφαλαίου. Η ρύπανση του Σαρωνικού, οι νεκροί της Μάνδρας, οι σκοτωμένοι εργάτες στους τόπους δουλειάς, η φτώχεια, η ανεργία και η ανέχεια, έχουν κοινό παρανομαστή την ακόρεστη δίψα των καπιταλιστών για κέρδη. Η ανάπτυξη προς όφελος του λαού προϋποθέτει τη σύγκρουση με τη στρατηγική του κεφαλαίου. Προϋποθέτει οι εργαζόμενοι να πάρουν στα χέρια τους τον πλούτο που παράγουν, να σχεδιάζουν την παραγωγή με επίκεντρο τις δικές τους ανάγκες και όχι τα κέρδη μιας χούφτας καπιταλιστών.

Α.

 

Ριζοσπάστης

Απίστευτης έμπνευσης νέα στρατιωτικά εμβατήρια επί πρώτης Αριστερής κυβέρνησης…

        

Πραγματική ανάταση ζει ο Ελληνικός λαός κι ας μιζεριάζουν κάποιοι κι ας διαμαρτύρονται συνεχώς κι ας μη βλέπουν το φως στην άκρη του τούνελ κι ας μη βλέπουν την ανάπτυξη κι ας μη βλέπουν την ελπίδα! Δεν πειράζει! Την ανάπτυξη και την ελπίδα την βλέπει ο Ελληνικός λαός κι αυτό φτάνει!

Και δεν είναι μόνο η οικονομική ανάταση που ζει ο λαός με τα πλεονάσματα, με τα κοινωνικά μερίσματα, με τα επιδόματα αλληλεγγύης, αλλά είναι και η πολιτιστική ανάταση! Οργασμός πολιτιστικής δημιουργίας επικρατεί εξαιτίας τη πρώτης αριστερής κυβέρνησης, εξαιτίας της έμπνευσης την οποία απλόχερα μοιράζει σε καλλιτέχνες και λογοτέχνες!

Δυστυχώς όμως η κυβέρνησή μας είναι πολλή ταπεινή και πολλή μετριοπαθής και δεν διαφημίζει όπως πρέπει την παρέμβασή της στην πολιτιστική δημιουργία και δη στη στρατιωτική πολιτιστική δημιουργία! Μίλησε στη Βουλή για τον Προϋπολογισμό η Υπουργός Πολιτισμού και μεγάλη μας ηθοποιός και δεν είπε κουβέντα για την πολιτιστική δημιουργία που παράγεται στα Ελληνικά στρατόπεδα επί πρώτης Αριστερής κυβέρνησης! Δεν είναι σωστό!

Δεν είναι σωστό να μένουν στην αφάνεια και να μην διαφημίζονται τέτοιοι στίχοι με τέτοιο βάθος και τέτοια ομορφιά, στίχοι που θυμίζουν τους μεγάλους μας ποιητές, στίχοι με βαθιά νοήματα που μετά από πολύ καιρό γράφονται πάλι σ’ αυτόν τον τόπο! «Στην Αγιά Σοφιά – ψηλά στο μιναρέ – θα πάω να καρφώσω τον μπερέ… Τουρκάλες να γ@μήσω, τη στολή μου να τιμήσω»!

Εκτός της απορίας για το γιατί η πρώτη αριστερή κυβέρνηση δεν διαφημίζει τους παραπάνω απαράμιλλου κάλους και αισθητικής στίχους οι οποίοι ακούγονται σε στρατόπεδα επί δικής της διακυβέρνησης, θα θέλαμε να αναρωτηθούμε επίσης πόσο ταραγμένο μπορεί να είναι το ηλίθιο μυαλό των άθλιων εμπνευστών του παραπάνω συνθήματος ώστε να μπλέκουν την Αγία Σοφία με τα γ@μήσια τους, τα οποία μάλιστα δεν θα είναι απλά γ@μήσι@ αλλά βιασμοί, πόσο ταραγμένο μπορεί να είναι το μυαλό αυτών που δίνουν διαταγή να ακουστούν τέτοιες αθλιότητες και πόσο τέλος ταραγμένο, άρρωστο και άθλιο είναι το μυαλό των πολιτικών προϊσταμένων των παραπάνω αθλίων που ανέχονται τέτοιες χυδαιότητες ενώ παριστάνουν τους Αριστερούς!

Πρώτη φορά Αριστερά και θα ζήλευε κι η Χούντα αυτά που ακούγονται στ’ «αριστερά» στρατόπεδα!

Σ. Σηρούς

Αύριο απεργούμε!

 

Αύριο απεργούμε! Αυτό το κάλεσμα πρέπει να φτάσει σε κάθε χώρο δουλειάς μέχρι την τελευταία στιγμή. Να μη μείνει πόστο στο εργοστάσιο, στο γραφείο, στην οικοδομή, στα εμπορικά κέντρα, όπου να μη γίνει συζήτηση για την ανάγκη να είναι επιτυχημένη η απεργία. Και η αλήθεια είναι ότι οι εργαζόμενοι έχουν πολλούς λόγους για να απεργήσουν και να συμμετέχουν μαζικά στις δεκάδες απεργιακές συγκεντρώσεις που οργανώνουν τα ταξικά συνδικάτα, να πλημμυρίσουν τους δρόμους σε όλη την Ελλάδα.


Αύριο, λοιπόν, απεργούμε, γιατί πρέπει να πάρουν μαχητική απάντηση τα αντεργατικά μέτρα κυβέρνησης - κεφαλαίου - ΕΕ, που περνάνε μέσα από την τρίτη «αξιολόγηση», το «συμπληρωματικό μνημόνιο» και τον κρατικό προϋπολογισμό, τα οποία μονιμοποιούν και εμπλουτίζουν όλα τα προηγούμενα μέτρα. Για να σπάσει το κλίμα ανοχής και αναμονής που καλλιεργούν κυβέρνηση και εργοδοτικές ενώσεις, με τη στήριξη των συνδικαλιστών τους στο κίνημα, με κάλπικες υποσχέσεις και απειλές. Να στραπατσαριστεί η προκλητική προπαγάνδα της κυβέρνησης ότι οι εργαζόμενοι στηρίζουν την πολιτική της.

Το γεγονός, εξάλλου, ότι η απεργία συμπίπτει με την περίοδο που η κυβέρνηση κλιμακώνει για λογαριασμό του κεφαλαίου την επίθεση στο απεργιακό δικαίωμα, την καθιστά ακόμα πιο κρίσιμη. Γι' αυτό χρειάζεται να σηματοδοτήσει ότι πλέον τίποτα δεν είναι όπως χτες. Να συνειδητοποιηθεί από περισσότερους ο βρώμικος ρόλος που έχει αναλάβει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, προωθώντας όσα δεν τόλμησαν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις του κεφαλαίου.

Αύριο, το σύνθημα «κάτω τα ξερά σας από το δικαίωμα στην απεργία» να ακουστεί από τα στόματα χιλιάδων απεργών. Να απαντηθεί η καταστολή που δυναμώνει σε βάρος όποιου οργανώνεται και αντιστέκεται, σε βάρος πρωτοπόρων εργαζομένων και συνδικαλιστών, που μπαίνουν στο μάτι της εργοδοσίας και των μηχανισμών της. Να γίνει η απεργία αφορμή για να πάρουν κουράγιο και άλλοι, που δεν έχουν κάνει ακόμα το βήμα, που αγανακτούν για τα απανωτά αντιλαϊκά χτυπήματα και ζουν στο πετσί τους το βάθεμα της εκμετάλλευσης.

Με την αυριανή πανεργατική απεργία, οι δυνάμεις που παλεύουν για την ανασύνταξη του εργατικού - συνδικαλιστικού κινήματος, καλούν την εργατική τάξη να δηλώσει πως δεν είναι «περασμένα - ξεχασμένα» οι απώλειες από τα χρόνια της κρίσης. Προβάλλουν τα δίκαια αιτήματα για Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, επαναφορά με νόμο στα 751 ευρώ κατώτερο μισθό για όλους, κλαδικές Συλλογικές Συμβάσεις με αυξήσεις μισθών, απαγόρευση των πλειστηριασμών της λαϊκής στέγης, ουσιαστική προστασία των ανέργων. Καλούν τους εργαζόμενους να φωνάξουν: Εως εδώ οι θυσίες για τα κέρδη του κεφαλαίου, τώρα είναι η ώρα να οργανωθεί η αντεπίθεση για τις δικές μας ανάγκες!

Η απεργία είναι μια πρώτης τάξης ευκαιρία για να απαντηθούν στην πράξη οι κοροϊδίες της κυβέρνησης, η απάτη της αναδιανομής της φτώχειας με ψίχουλα, τα οποία θα πάρει πίσω διπλά και τρίδιπλα. Είναι ευκαιρία για να δείξει η εργατική τάξη ότι δεν καταπίνει το παραμύθι της «δίκαιης» καπιταλιστικής ανάπτυξης, που πνίγει τους κατοίκους της Δυτικής Αττικής, βρωμίζει με μαζούτ τον Σαρωνικό, στερεί από χιλιάδες παιδιά και νέους το δικαίωμα στη μόρφωση, στη δουλειά.
Ταυτόχρονα, η αυριανή απεργία πρέπει να αποτελέσει βήμα καταδίκης των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και σχεδιασμών στην ευρύτερη γειτονιά μας, της βαθύτερης εμπλοκής της χώρας μας σ' αυτούς, με τεράστιο κίνδυνο για τους εργαζόμενους και το λαό.

Η επιτυχία της απεργίας και των απεργιακών συγκεντρώσεων, με τη συμμετοχή αυτοαπασχολούμενων και μικρομεσαίων αγροτών, μπορεί να αποτελέσει παρακαταθήκη για παραπέρα κλιμάκωση των αγώνων, να δημιουργήσει καλύτερες προϋποθέσεις και όρους για την αντεπίθεση. Με αυτόν το στόχο και με τη βεβαιότητα ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε, δίνουμε τη μάχη μέχρι την τελευταία ώρα!

Το άρθρο αναδημοσιεύεται από τη στήλη «Η Αποψή μας», του «Ριζοσπάστη», Τετάρτη 13 Δεκέμβρη 2017

 

902gr

Φως στο τούνελ

Την κουβέντα για την «επόμενη μέρα» ανοίγουν τα αστικά επιτελεία, εντός κι εκτός Ελλάδας, ενόψει και της συζήτησης για την επόμενη (τέταρτη) «αξιολόγηση». Η κυβέρνηση μάλιστα, που παρουσιάζει ως μέγα ζήτημα για το λαό το αν η «έξοδος στις αγορές» θα είναι «καθαρή» ή ...«με μαξιλαράκι», έφτασε χτες στην «Αυγή» να πανηγυρίζει για την έκθεση της «Ντόιτσε Μπανκ», για την οποία λέει ότι βλέπει «φως στο τούνελ». Αλλά η έκθεση δε λέει μόνο αυτά. Λέει επίσης πως η «επιτυχής και βιώσιμη έξοδος» από την κρίση προϋποθέτει «την αποφυγή υποχωρήσεων στις δημοσιονομικές και διαρθρωτικές προσαρμογές», την μόνιμη δηλαδή αντιλαϊκή επίθεση, όπως και τη σταδιακή μείωση των μη εξυπηρετούμενων δανείων, που περιλαμβάνει και το ξεσπίτωμα λαϊκών οικογενειών, όπως δρομολογείται με τους πλειστηριασμούς. Κι ο καθένας βέβαια καταλαβαίνει ότι στο «τούνελ» αυτό της ανάπτυξης για λογαριασμό του κεφαλαίου, οι μόνοι που βλέπουν «φως» είναι οι επιχειρηματικοί όμιλοι...

Κίνδυνος - θάνατος για το λαό

Τα όσα ανέφεραν οι επιστήμονες του ΕΛΚΕΘΕ στην Επιτροπή Περιβάλλοντος της Βουλής την περασμένη Παρασκευή 8/12, κατά την παρουσίαση της κατάστασης σχετικά με το ναυάγιο του «ΑΓΙΑ ΖΩΝΗ ΙΙ», είναι παραπάνω από αποκαλυπτικά για το τι έχουν να περιμένουν τα λαϊκά στρώματα από την ανάπτυξη για λογαριασμό του κεφαλαίου και από τους μεγαλεπήβολους στόχους των επιχειρηματικών ομίλων. Δεν μιλάμε, βέβαια, μόνο για εκείνο που ο κόσμος έχει τούμπανο και η κυβέρνηση κρυφό καμάρι, ότι δηλαδή η επιφάνεια της θάλασσας του Σαρωνικού μπορεί να φαίνεται καθαρή, δεν γνωρίζει όμως κανείς τι γίνεται στο βυθό. Το πιο σοβαρό, που χτυπάει πραγματικά καμπανάκι κινδύνου για το λαό, είναι οι προειδοποιήσεις των επιστημόνων πως αν γινόταν αντίστοιχο ναυάγιο σε ανοιχτή θάλασσα, δεν θα υπήρχε πιθανότητα αντιμετώπισης, ούτε ακόμα κι αυτή η λειψή και ετεροχρονισμένη! Χαρακτηριστικά, ο διευθυντής Ερευνών του Ινστιτούτου Ωκεανογραφίας ανέφερε ότι «αν το ναυάγιο γινόταν κάπου αλλού, δεν θα είχαμε τέτοιους μηχανισμούς αντίδρασης (...) Αν γινόταν αυτό στο Ιόνιο, δεν θα μπορούσαμε ούτε να κινητοποιηθούμε τόσο άμεσα, γιατί το κόστος είναι τεράστιο (...) αν γινόταν στην Καβάλα, στην Πάτρα ή σε ένα μεγάλο λιμάνι, δεν υπάρχει μηχανισμός»! Ο ίδιος είπε ότι το μείζον θέμα είναι να υποστηρίξει το κράτος τα μέσα και το σχεδιασμό για την αντιμετώπιση τέτοιων καταστροφών, καθώς «δεν θα το υποστηρίξουν οι πετρελαιοεταιρείες. Καμιά πετρελαιοεταιρεία δεν θα ενδιαφερθεί να κάνει μελέτες τέτοιου είδους, παρά θα πάνε να κάνουν μια μελέτη έξω από τη γεώτρησή τους».

***

Οι επισημάνσεις των επιστημόνων επαληθεύουν τους κινδύνους που συνεπάγεται για το λαό το κυνήγι του καπιταλιστικού κέρδους, την ώρα που η κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα παρουσιάζουν την Ελλάδας ως το επόμενο ενεργειακό «Eldorado» στην ευρύτερη περιοχή και το κράτος μοιράζει «οικόπεδα» σε μεγάλους πετρελαϊκούς ομίλους. Οπως είχε επισημάνει από την πρώτη στιγμή το ΚΚΕ, το ίδιο το ναυάγιο του «ΑΓ. ΖΩΝΗ ΙΙ», η τεράστια καταστροφή που προκάλεσε, αποτελούν «καθρέφτη» της ανάπτυξης με κριτήριο τα κέρδη του κεφαλαίου. Καθόλου τυχαία, μάλιστα, το ναυάγιο έγινε σε μια περιοχή που σε στεριά και θάλασσα παίζει καταλυτικό ρόλο στα συνολικότερα σχέδια της αστικής τάξης για μετατροπή της χώρας σε διαμετακομιστικό κόμβο. Από την άλλη, η «γύμνια» του κρατικού μηχανισμού δεν «έτυχε», αλλά είναι το αποτέλεσμα της πολιτικής που υπηρετεί το κεφάλαιο. Σε μια περιοχή με πυκνή διέλευση πλοίων, με διαφορετικά και επικίνδυνα πολλές φορές φορτία, όπως είναι η ευρύτερη περιοχή του λιμανιού του Πειραιά, δεν υπάρχει κανένα σχέδιο για τη διαχείριση ναυτικών ατυχημάτων, πόσο μάλλον για την αντιμετώπιση περιστατικών θαλάσσιας ρύπανσης. Ο καθένας μπορεί επομένως να καταλάβει τι θα γίνει στην περίπτωση ενός μεγάλου βιομηχανικού ατυχήματος, ή να συμπεράνει τι περιμένει τα ελληνικά πελάγη σε περίπτωση ατυχήματος από τη δραστηριοποίηση μονοπωλιακών ομίλων στην εξόρυξη και τη μεταφορά υδρογονανθράκων.

***

Για τα «ντιλς» και τα κέρδη των καπιταλιστών, τα μέτρα ουσιαστικής προστασίας της ανθρώπινης ζωής και του περιβάλλοντος συνιστούν εμπόδιο, που οι κυβερνήσεις αναλαμβάνουν να βγάλουν από τη μέση. Για τους ίδιους λόγους, το κράτος αποσύρεται ολοένα και περισσότερο ακόμα και από στοιχειώδεις ελέγχους, ενώ τα έργα για την προστασία της ανθρώπινης ζωής και του περιβάλλοντος αντιμετωπίζονται κι αυτά ως «κόστος». Χαρακτηριστικά είναι τα όσα ακολούθησαν του ναυαγίου. Προκείμενου να ικανοποιήσει μία από τις αξιώσεις που προβάλλει διαχρονικά το εφοπλιστικό κεφάλαιο, η κυβέρνηση αξιοποίησε τη φασαρία που έγινε, για να μεταφέρει τις αρμοδιότητες του Κλάδου Ελέγχου Πλοίων (ΚΕΠ) στους Νηογνώμονες, που είναι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, με μετόχους και εφοπλιστές. Εβαλε δηλαδή τους εφοπλιστές να ...ελέγχουν τους εαυτούς τους! Το ίδιο αποτυπώνει και το «δόγμα» της ΕΕ που υλοποιεί η κυβέρνηση, «ο ρυπαίνων πληρώνει», σύμφωνα με το οποίο οι μονοπωλιακοί όμιλοι μπορούν να ρυπαίνουν, να καταστρέφουν, αρκεί μετά ...να πληρώνουν. Να πετάνε δηλαδή κανένα ψίχουλο από τα κέρδη τους, για να «καθαρίζουν» με τα εγκλήματά τους.

***

Τα παραπάνω αποκτούν ακόμη μεγαλύτερη επικαιρότητα, ενόψει και μιας ακόμα «αναπτυξιακής» φιέστας που ετοιμάζει η κυβέρνηση το ερχόμενο Σαββατοκύριακο, αυτήν τη φορά στη Δυτ. Αττική. Εκεί όπου τα λαϊκά στρώματα είδαν μια άλλη, εξίσου αποκρουστική «όψη» της ανάπτυξης με κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος, με την απουσία αντιπλημμυρικών έργων, ακόμα και σε βασικές υποδομές όπως οι εθνικές οδοί, καθώς και άλλα εγκλήματα, στο πλαίσιο της πολιτικής εμπορευματοποίησης της γης και της χωροταξίας που υπηρετεί τους σχεδιασμούς του κεφαλαίου. Η ρύπανση του Σαρωνικού, οι νεκροί της Μάνδρας, οι σκοτωμένοι εργάτες στους τόπους δουλειάς, η φτώχεια, η ανεργία και η ανέχεια, έχουν κοινό παρανομαστή την ακόρεστη δίψα των καπιταλιστών για κέρδη. Η ανάπτυξη προς όφελος του λαού προϋποθέτει τη σύγκρουση με τη στρατηγική του κεφαλαίου. Προϋποθέτει οι εργαζόμενοι να πάρουν στα χέρια τους τον πλούτο που παράγουν, να σχεδιάζουν την παραγωγή με επίκεντρο τις δικές τους ανάγκες και όχι τα κέρδη μιας χούφτας καπιταλιστών.

Αύριο απεργούμε!

Αύριο απεργούμε! Αυτό το κάλεσμα πρέπει να φτάσει σε κάθε χώρο δουλειάς μέχρι την τελευταία στιγμή. Να μη μείνει πόστο στο εργοστάσιο, στο γραφείο, στην οικοδομή, στα εμπορικά κέντρα, όπου να μη γίνει συζήτηση για την ανάγκη να είναι επιτυχημένη η απεργία. Και η αλήθεια είναι ότι οι εργαζόμενοι έχουν πολλούς λόγους για να απεργήσουν και να συμμετέχουν μαζικά στις δεκάδες απεργιακές συγκεντρώσεις που οργανώνουν τα ταξικά συνδικάτα, να πλημμυρίσουν τους δρόμους σε όλη την Ελλάδα.
Αύριο, λοιπόν, απεργούμε, γιατί πρέπει να πάρουν μαχητική απάντηση τα αντεργατικά μέτρα κυβέρνησης - κεφαλαίου - ΕΕ, που περνάνε μέσα από την τρίτη «αξιολόγηση», το «συμπληρωματικό μνημόνιο» και τον κρατικό προϋπολογισμό, τα οποία μονιμοποιούν και εμπλουτίζουν όλα τα προηγούμενα μέτρα. Για να σπάσει το κλίμα ανοχής και αναμονής που καλλιεργούν κυβέρνηση και εργοδοτικές ενώσεις, με τη στήριξη των συνδικαλιστών τους στο κίνημα, με κάλπικες υποσχέσεις και απειλές. Να στραπατσαριστεί η προκλητική προπαγάνδα της κυβέρνησης ότι οι εργαζόμενοι στηρίζουν την πολιτική της.
Το γεγονός, εξάλλου, ότι η απεργία συμπίπτει με την περίοδο που η κυβέρνηση κλιμακώνει για λογαριασμό του κεφαλαίου την επίθεση στο απεργιακό δικαίωμα, την καθιστά ακόμα πιο κρίσιμη. Γι' αυτό χρειάζεται να σηματοδοτήσει ότι πλέον τίποτα δεν είναι όπως χτες. Να συνειδητοποιηθεί από περισσότερους ο βρώμικος ρόλος που έχει αναλάβει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, προωθώντας όσα δεν τόλμησαν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις του κεφαλαίου.
Αύριο, το σύνθημα «κάτω τα ξερά σας από το δικαίωμα στην απεργία» να ακουστεί από τα στόματα χιλιάδων απεργών. Να απαντηθεί η καταστολή που δυναμώνει σε βάρος όποιου οργανώνεται και αντιστέκεται, σε βάρος πρωτοπόρων εργαζομένων και συνδικαλιστών, που μπαίνουν στο μάτι της εργοδοσίας και των μηχανισμών της. Να γίνει η απεργία αφορμή για να πάρουν κουράγιο και άλλοι, που δεν έχουν κάνει ακόμα το βήμα, που αγανακτούν για τα απανωτά αντιλαϊκά χτυπήματα και ζουν στο πετσί τους το βάθεμα της εκμετάλλευσης.
Με την αυριανή πανεργατική απεργία, οι δυνάμεις που παλεύουν για την ανασύνταξη του εργατικού - συνδικαλιστικού κινήματος, καλούν την εργατική τάξη να δηλώσει πως δεν είναι «περασμένα - ξεχασμένα» οι απώλειες από τα χρόνια της κρίσης. Προβάλλουν τα δίκαια αιτήματα για Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, επαναφορά με νόμο στα 751 ευρώ κατώτερο μισθό για όλους, κλαδικές Συλλογικές Συμβάσεις με αυξήσεις μισθών, απαγόρευση των πλειστηριασμών της λαϊκής στέγης, ουσιαστική προστασία των ανέργων. Καλούν τους εργαζόμενους να φωνάξουν: Εως εδώ οι θυσίες για τα κέρδη του κεφαλαίου, τώρα είναι η ώρα να οργανωθεί η αντεπίθεση για τις δικές μας ανάγκες!
Η απεργία είναι μια πρώτης τάξης ευκαιρία για να απαντηθούν στην πράξη οι κοροϊδίες της κυβέρνησης, η απάτη της αναδιανομής της φτώχειας με ψίχουλα, τα οποία θα πάρει πίσω διπλά και τρίδιπλα. Είναι ευκαιρία για να δείξει η εργατική τάξη ότι δεν καταπίνει το παραμύθι της «δίκαιης» καπιταλιστικής ανάπτυξης, που πνίγει τους κατοίκους της Δυτικής Αττικής, βρωμίζει με μαζούτ τον Σαρωνικό, στερεί από χιλιάδες παιδιά και νέους το δικαίωμα στη μόρφωση, στη δουλειά.
Ταυτόχρονα, η αυριανή απεργία πρέπει να αποτελέσει βήμα καταδίκης των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και σχεδιασμών στην ευρύτερη γειτονιά μας, της βαθύτερης εμπλοκής της χώρας μας σ' αυτούς, με τεράστιο κίνδυνο για τους εργαζόμενους και το λαό.
Η επιτυχία της απεργίας και των απεργιακών συγκεντρώσεων, με τη συμμετοχή αυτοαπασχολούμενων και μικρομεσαίων αγροτών, μπορεί να αποτελέσει παρακαταθήκη για παραπέρα κλιμάκωση των αγώνων, να δημιουργήσει καλύτερες προϋποθέσεις και όρους για την αντεπίθεση. Με αυτόν το στόχο και με τη βεβαιότητα ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε, δίνουμε τη μάχη μέχρι την τελευταία ώρα!