Ο γείτονάς μας, ο «χρυσαυγίτης»

Ο γείτονάς μας, ο «χρυσαυγίτης» 

  Ιούνης 1985. Σε λίγες ώρες ξημερώνει και θα ανοίξουν οι κάλπες για τις βουλευτικές εκλογές. Μετά από μια τελευταία εξόρμηση έξω από τα εκλογικά τμήματα διαλυόμαστε για ύπνο. Πρέπει να ξυπνήσουμε πάλι αχάραγα. Ανεβαίνω στο διαμέρισμα του δευτέρου ορόφου. Είμαι μούσκεμα από ιδρώτα και από την κόλλα της αφισοκόλλησης. Μπαίνω στο δωμάτιό μου και ανοίγω την μπαλκονόπορτα. Ένα σιγανό δροσερό αεράκι τριγυρίζει στο μπαλκόνι. 

 Σωριάζομαι, σκέτο πτώμα, στην καρέκλα και καρφώνω τα μάτια μου στο απέναντι διαμέρισμα. Από το φως της κολώνας του ηλεκτρικού διακρίνω καθαρά τη σειρά από γλάστρες που κρέμονται έξω από τα κάγκελα, προς τη μεριά του δρόμου. Έχει σβησμένα φώτα και τις μπαλκονόπορτες κλειστές. Με τα μάτια κάνω έναν τελευταίο γύρο στη γειτονιά που κοιμάται. Κοντεύει να με πάρει ο ύπνος.

 Το κουρδιστό ξυπνητήρι ξεσηκώνει τον κόσμο. Μπαίνω βιαστικά στην κουζίνα να φτιάξω καφέ. Τον αφήνω στο τραπεζάκι του μπαλκονιού, ανάβω το πρώτο μου τσιγάρο… και ξαφνικά… νιώθω να γίνεται σεισμός! Ζαλίζομαι για μια στιγμή αλλά προλαβαίνω να κάτσω στην καρέκλα. Με τα δυο μου χέρια τρίβω τα μάτια μου, ξανά και ξανά. Όχι, δεν κοιμάμαι. Όσο και να τρίβω τα μάτια μου βλέπω τις ίδιες πλαστικές πράσινες και άσπρες σημαίες του ΠΑΣΟΚ, δεμένες κατά μήκος του κάγκελου του μπαλκονιού, ανάμεσα στις κρεμαστές γλάστρες! Είναι δυνατόν; Γίνονται αυτά τα πράγματα; Μέχρι που ξημέρωσε η Κυριακή των εκλογών, ο γείτονάς μας (ο οποίος, ξέχασα να σας πω, εργαζόταν σε «υπηρεσία κοινής ωφέλειας») δεν περιοριζόταν στο να εκδηλώνει την ιδεολογική προτίμησή του στο καφενείο, αλλά συμμετείχε δραστήρια (και αρκετές φορές φανατικά) στην «Εθνική Παράταξη», πιο παλιά, και αργότερα στον τοπικό σύνδεσμο του ΕΝΕΚ. 

 Το ΠΑΣΟΚ κέρδισε τις εκλογές και σχημάτισε αυτοδύναμη κυβέρνηση. Ο γείτονάς μας «συν γυναιξί και τέκνοις» από τους πρώτους στα πανηγύρια, με τα –αναγκαία- πλαστικά σημαιάκια και στα δυο χέρια. Τους επόμενους μήνες, τα ονόματα τριών δημόσιων οργανισμών (οι δυο δεν υπάρχουν πια, και ο τρίτος βαδίζει προς την πλήρη ιδιωτικοποίηση) μπλέκονταν με τα ονόματα των παιδιών του στα χείλη των ανθρώπων της γειτονιάς. Η φάμπρικα των διορισμών στο δημόσιο, μέσω της περιβόητης «κλαδικής», βρισκόταν στο ζενίθ της. Οι συνειδήσεις των ανθρώπων αλέθονταν στο μπλέντερ της «αλλαγής», και στον πολτό της «δικαίωσης του αγώνα» χωρούσαν όλοι, ακόμα και οι «χρυσαυγίτες» της εποχής. 

 Η δημόσια συμπεριφορά του γείτονά μας άλλαξε σε πολλά. Όχι όμως και ως προς τους κομμουνιστές. Αυτοί παρέμεναν προδότες, συμμορίτες, μιάσματα, συντηρούνταν με τα ρούβλια του Κρεμλίνου, υποκινούσαν τις απεργίες για να πάνε κόντρα στην λαοπρόβλητη κυβέρνηση. Στο καφενείο, όταν δεν έπαιζε χαρτιά με τους άλλους «πράσινους», μελετούσε τα άρθρα της «Αυριανής». Ήξερε με κάθε λεπτομέρεια την προσωπική ζωή του Χαρίλαου Φλωράκη, όπως σε ποια μαρίνα δένει το κότερο, το γενεαλογικό δέντρο της γυναίκας του, τον ΑΦΜ των επιχειρήσεων του τριτοξάδερφου της κουνιάδας του. Ήταν θαυμαστής του Κουτσόγιωργα και προσκυνούσε τον Γιαννόπουλο. Ο γείτονάς μας κατόρθωνε να συνδυάζει τη σκληρή εργασία στην υπηρεσία του με την πρέφα μετά ούζων πριν τη μία το μεσημέρι στο καφενείο και ταυτόχρονα να κατηγορεί τους οικοδόμους πως παίρνουν μεγάλο μεροκάματο. Όταν βγήκε στη σύνταξη έμοιαζε τουλάχιστον δέκα χρόνια νεότερος. Στο μεταξύ τα παιδιά του έφτιαξαν τις δικές τους οικογένειες, και τα εγγόνια του μεγάλωναν. 

 Όταν ξέσπασε η «κρίση» ο γείτονάς μας συνιστούσε σε όλους ψυχραιμία και υπομονή. «Καναδυό χρονάκια και τη σκαπουλάραμε», έλεγε. Στο πρώτο μνημόνιο έχασε τη μιλιά του. Μέχρι που μια μέρα στο καφενείο κάποιος τον άκουσε να μιλάει για κάποιους «προδότες». Άρχισε να νιώθει ευάλωτος. Μέσα του έβραζε. Τυλιγμένος μέσα σε μια ελληνική σημαία βρέθηκε ανάμεσα στους αγαναχτισμένους της πλατείας Συντάγματος. Μούντζωνε και ξαναμούτζωνε τους «300 προδότες», έπαιρνε μέτρα για τις θηλιές τους και έβριζε όλα τα κόμματα και όλους τους πολιτικούς. Το ένα του παιδί έμεινε χωρίς δουλειά, όταν ο οργανισμός που δούλευε έκλεισε. Έγιναν εκλογές, η κυβέρνηση άλλαξε. Τα άλλα παιδιά του δεν τα φέρνουν βόλτα, οι υποχρεώσεις τους πνίγουν. Η κυβέρνηση άλλαξε και πάλι. Όταν «έπεσε το μαύρο» στην τηλεόραση μένει χωρίς δουλειά και το δεύτερο παιδί του. Πόσες τρύπες να κλείσουν η σύνταξη η δική του και της γυναίκας του. 

 Σήμερα ο γείτονάς μας δείχνει να ξαναγεννιέται. Αυτός που κάποτε «άγγιξε το πέτο του Αντρέα», που «έσφιξε το χέρι του Σημίτη», αυτός που «έραινε με γαρίφαλα τις ζεϊμπεκιές του Άκη», που κατάφερε και «φίλησε τον Γιωργάκη» και ψήφισε Βενιζέλο για να «βγάλει το κίνημα από την κρίση», βρίσκει ξανά την χαμένη αρχοντιά και το κιμπαριλίκι του. Ρίχνει ανάθεμα στους «ξένους», τους «άπλυτους λαθρομετανάστες που κλέβουν τη δουλειά από τα παιδιά του». Βρίζει την τρόικα, τα μνημόνια, τον ΓΑΠ που «τους άνοιξε την πόρτα», τον προδότη Βενιζέλο και τον καθεστωτικό Σαμαρά. Ερεθίζεται όταν ακούει τη λέξη «απεργία» και ονειρεύεται «μακρονήσια» όταν βλέπει κομμουνιστή. 

 Δεν βρίζει πια και τους «300». Τις προάλλες στην πλατεία κουβαλούσε μια σακούλα με τρόφιμα, που μοίραζαν κάποια παιδιά που φορούσαν μαύρα. Μια άλλη φορά τον είδαν στη συγκέντρωση της χρυσής αυγής. Κάποιοι είπαν πως μίλησε κιόλας. Ο γείτονάς μας γουστάρει τρελά τον Κασιδιάρη αλλά τον μπερδεύει κι εκείνος ο χοντρός σύμβουλος του Σαμαρά όταν τάζει νέο Γράμμο στα κομμούνια. Εκθειάζει την ευφράδεια του Καιάδα αλλά δεν καταλαβαίνει γιατί ο Άδωνις κι ο Μάκης είναι σε άλλο κόμμα. Και με τις «απορίες» του όμως, ο γείτονάς μας δεν χάνει την πίστη του στην πατρίδα. Προέχει η αγάπη του για την πατρίδα. Γιατί η πατρίδα είναι μια και πάνω απ’ όλα. Και τώρα που η «πατρίδα» κινδυνεύει δεν το πολυσκέφτηκε. Επέστρεψε σ’ αυτούς που ξέρουν να υπερασπίζονται την «πατρίδα» κάθε φορά που κινδυνεύει. Και η «πατρίδα» κάθε φορά τους ευχαριστεί γι’ αυτό και τους ανταμείβει. 




 Πηγή: Οικοδόμος

ΙΣΟΛΟΓΙΣΜΟΙ 2012: Νέα κέρδη 3,8 δισ. για τις επιχειρήσεις!

ΙΣΟΛΟΓΙΣΜΟΙ 2012: Νέα κέρδη 3,8 δισ. για τις επιχειρήσεις!


Η βαθιά οικονομική κρίση και η χρεοκοπία του λαού θρέφουν τις μεγάλες επιχειρήσεις και την οικονομική ολιγαρχία
Καινούργια κέρδη δισεκατομμυρίων ευρώ κατάφεραν να αποσπάσουν ορισμένες από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις της χώρας, αποδεικνύοντας για μια ακόμα φορά αυτό που λέει με κάθε τρόπο το ΚΚΕ, ότι η οικονομική κρίση, δηλαδή, δεν αφορά και σε καμιά περίπτωση δεν αγγίζει τους πάντες, αφού σε μια περίοδο που τα λαϊκά νοικοκυριά και ο λαός συνολικά στενάζουν κάτω από τις συνέπειες της κρίσης, ένα σημαντικό κομμάτι της οικονομικής ολιγαρχίας εξακολουθεί να κερδίζει.
Τα παραπάνω προκύπτουν από τη ανάλυση των ισολογισμών των επιχειρήσεων που έδωσε χτες στη δημοσιότητα η εταιρεία ICAP. Σύμφωνα με τα στοιχεία που αφορούν τα οικονομικά αποτελέσματα 4.462 επιχειρήσεων, οι 2.157 από αυτές (ποσοστό 48,3%) παρουσίασαν, επίσημα, κέρδη της τάξης των 3,83 δισεκατομμυρίων ευρώ!!!
Στις πρώτες θέσεις των εταιρειών ομίλων με τα μεγαλύτερα κέρδη, βρέθηκαν και πάλι εταιρείες όπως:
ΟΠΑΠ, με κέρδη 644,4 εκατ. ευρώ έναντι 702,06 εκατ. πέρσι
COSMOTE, με κέρδη 461,2 εκατ. ευρώ έναντι 388,8 εκατ. πέρσι
ΑΚΤΩΡ, με κέρδη 184,6 εκατ. ευρώ, έναντι 95,8 εκατ. πέρσι
ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ, με κέρδη 133,5 εκατ. ευρώ, έναντι 156,8 εκατ. πέρσι
ΜΟΤΟΡ ΟΙΛ, με κέρδη 114,06 εκατ. ευρώ έναντι 177,07 εκατ. πέρσι.
Η εικόνα μιλάει από μόνη της. Μέσα σε μία και μόνο διετία, τη διετία που οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα ζουν σε συνθήκες χρεοκοπίας και εξαθλίωσης, την ώρα που η κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ εξετάζουν με την τρόικα τα νέα αντιλαϊκά μέτρα που θα θέσουν σε εφαρμογή, πέντε επιχειρηματικοί όμιλοι ξάφρισαν πάνω από 3 δισ. ευρώ. Τόσα είναι τα επίσημα καθαρά κέρδη της διετίας για τις πέντε αυτές επιχειρήσεις.
Ο κατάλογος βεβαία των κερδών δε σταματάει σε αυτές. Ακολουθούν κερδοφόρες επιχειρήσεις της βιομηχανίας, του Εμπορίου, των Υπηρεσιών και άλλων κλάδων. Ανάμεσά τους, οι (σε παρένθεση τα επίσημα κέρδη που εμφάνισαν στους ισολογισμούς τους):
ΚΑΠΝΟΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΚΑΡΕΛΙΑ (56,95 εκατ. ευρώ)
ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΙ ΕΛΛΑΔΟΣ ΜΕΤΚΑ (46,51 εκατ. ευρώ)
ΑΘΗΝΑΪΚΗ ΖΥΘΟΠΟΙΙΑ (29,17 εκατ. ευρώ)
JUMBO (96,96 εκατ. ευρώ)
ΓΕΝΕΣΙΣ ΦΑΡΜΑ (74,36 εκατ. ευρώ)
MERCK SHARP & DOHME «MSD» (44,44 εκατ. ευρώ)
ΑΛΦΑ ΒΗΤΑ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ (44,26 εκατ. ευρώ)
GLAXOSMITHKLINE (31,76 εκατ. ευρώ)
ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗΣ ΕΘΝΙΚΟΥ ΣΥΣΤ. ΦΥΣΙΚΟΥ ΑΕΡΙΟΥ (112,56 εκατ. ευρώ)
ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΑΕΡΙΟΥ (ΔΕΠΑ) (111,33 εκατ. ευρώ)
ΔΙΕΘΝΗΣ ΑΕΡΟΛΙΜΕΝΑΣ ΑΘΗΝΩΝ (97,61 εκατ. ευρώ).
Στους ισολογισμούς των επιχειρήσεων βέβαια, δε θα μπορούσε να μην έχει αντίκτυπο το βάθεμα της οικονομικής κρίσης και το 2012. Ετσι, κοντά στις επιχειρήσεις που εξακολουθούν τον καλπασμό της κερδοφορίας, υπάρχουν άλλες τόσες που εμφανίζουν ζημιές. Αρνητικό εμφανίζεται, όπως είναι απόλυτα φυσικό σε περίοδο τέτοιας οικονομικής κρίσης, και το συνολικό αποτέλεσμα της οικονομικής κατάστασης των επιχειρήσεων το 2012, αν και οι συνολικές ζημιές πέρσι ήταν ελαφρά μικρότερες σε σχέση με το 2011. Πέρσι διαμορφώθηκαν στα 935,9 εκατομμύρια ευρώ, έναντι 991,0 εκατομμυρίων την προηγούμενη οικονομική χρήση.
Τέλος, σε κάθε περίπτωση αξίζει να σημειωθεί ότι, αν δεν πάρουμε υπόψη μας τις υποχρεώσεις των επιχειρήσεων προς τις τράπεζες, τους φόρους και τα αποτελέσματα από τα χρηματιστηριακού τύπου παιχνίδια που έκαναν οι επιχειρήσεις, το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι οι επιχειρήσεις και το 2012 ήταν κερδοφόρες, με κέρδη της τάξης των 6,3 δισ. ευρώ!

NEW YORK TIMES. Ολόκληρο το άρθρο σχετικά με το πως η Ελλάδα χαρίζει τώρα στους τραπεζίτες ποσό ίσο με 4 φορές της πώλησης ΔΕΣΦΑ. Ο ρόλος Σάλλα.

NEW YORK TIMES. Ολόκληρο το άρθρο σχετικά με το πως η Ελλάδα χαρίζει τώρα στους τραπεζίτες ποσό ίσο με 4 φορές της πώλησης ΔΕΣΦΑ. Ο ρόλος Σάλλα. 


Greek Plan May Reward Some Bank Executives


By LANDON THOMAS Jr.
Published: June 25, 2013 




To Ελληνικό σχέδιο μπορεί να ανταμείψει ορισμένα τραπεζικά στελέχη.



Ένα υποκατάστημα της Πειραιώς στην Αθήνα. Το πλάνο ανακεφαλαιοποίησης, μέρος της διάσωσης των τραπεζών, θα μπορούσε να είναι επικερδής για τον ηγέτη της. John Κολεσίδης / Reuters

 ΛΟΝΔΙΝΟ - Ακόμη και ενώ οι ευρωπαίοι φορολογούμενοι μορφάζουν στο αυξανόμενο κόστος της διάσωσης του τραπεζικού συστήματος στην Ελλάδα, τα κορυφαία στελέχη των τραπεζών τείνουν ενδεχομένως να βγάλουν μεγάλα κέρδη.


 Το σχέδιο που αναπτύχθηκε από την ελληνική κυβέρνηση και τους διεθνείς πιστωτές  για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών της χώρας περιλαμβάνει ένα ασυνήθιστο «κόλπο», σχετικά με τις προσφορές μετοχών: οι νέες μετοχές των τραπεζών θα δώσουν στους επενδυτές δωρεάν και δυνητικά επικερδή warrants που θα τους επιτρέπουν να αγοράσουν πολλά περισσότερα μερίδια στο μέλλον, σε μια προκαθορισμένη τιμή.



 Επειδή πολλοί από τους επενδυτές, οι οποίοι αναμένεται να συμμετάσχουν στο πρόγραμμα είναι τα ίδια στελέχη που ήταν υπευθυνα για τις τράπεζες κατά τη στιγμή της κατάρρευση τους, οι επικριτές θεωρούν ότι πρόκειται για για περίπτωση επιβράβευσης των τραπεζιτών, παρά τα λάθη διαχείρισής τους. Και λένε ότι η ελληνική κυβέρνηση παραιτείται από δισεκατομμύρια ευρώ δυνητικών εσόδων με τον τρόπο που γίνεται η διαχείριση.της προσφοράς μετοχών 


 «Το μόνο που κάνουν είναι να επιβραβεύουν την κακή συμπεριφορά», δήλωσε ο Πήτερ Νταλιάνης, ένας οικονομικός σύμβουλος στην Αθήνα, ο οποίος εδώ και χρόνια έχει ταχθεί υπέρ του δημοσίου έλεγχου των τραπεζών στην Ελλάδα. "Η κρίση στην Ελλάδα προήλθε από μια ξαφνική οικονομική κατάρρευση που οφείλεται σε δάνεια υψηλού κινδύνου, τα οποία στη συνέχεια επεκτάθηκαν και επιδείνωσαν το εθνικό χρέος"



 Το σχέδιο ανακεφαλαιοποίησης, το οποίο ξεκίνησε στα τέλη Μαΐου και ολοκληρώνεται τον επόμενο μήνα, έχει ως στόχο να διοχετεύσει σχεδόν € 23 δισεκατομμύρια στις τρεις μεγαλύτερες τράπεζες στην Ελλάδα. Με το δέλεαρ των warrants να χρησιμεύουν ως ένα ισχυρό κίνητρο, η Τράπεζα Πειραιώς, η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδας και η Alpha Bank έχουν ήδη πετύχει  περίπου 2,9 δις ευρώ επάνω από το ποσό αυτό, εξασφαλίζοντας έτσι ότι δεν θα κρατικοποιηθούν.
 Το υπόλοιπο των χρημάτων που θα παρέχονται από τους ευρωπαίους φορολογούμενους, και θα διοχετεύονται μέσω του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, του Ελληνικού ταμείου που επιβλέπει το πρόγραμμα




 Ωστόσο, οι οικονομικοί εμπειρογνώμονες υποστηρίζουν ότι η ενσωμάτωση των δωρεάν warrants δεν θα ανταμείψει μόνο τους καλά δικτυωμένους γνώστες, αλλά θα στερήσει και από την κυβέρνηση στην Ελλάδα δισεκατομμύρια ευρώ απο δημόσια έσοδα - τα χρήματα που θα μπορούσε να είχε πάρει εάν τα Δικαιώματα Αγοράς Μετοχών είχαν δημοπρατηθεί, αντί απλώς να χαριστούν.


 "Ποιος θα πληρώσει για αυτό;" ρώτησε ο Σπύρος Παγκράτης, ένας ειδικός στις αγορές, απο το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, σε ένα έγγραφο που επικρίνει το σχέδιο ανακεφαλαιοποίησης. «Ο Έλληνας φορολογούμενος, φυσικά»


"Ξέρουμε ότι οι αρχές ήθελαν η ιδιοκτησία των Ελληνικών τραπεζών να περάσει γρήγορα προς τον ιδιωτικό τομέα," πρόσθεσε ο κ. Παγκράτης. "Αλλά το «τυράκι» που χρησιμοποίησαν - δωρεάν warrants - είναι πολύ ακριβό και θα οδηγήσει σε διαφυγόντα έσοδα για το Ελληνικό κράτος."




 Για παράδειγμα, ο Μιχάλης Γ. Σάλλας, ο εκτελεστικός πρόεδρος της Πειραιώς, η οποία έχει πρόσφατα γίνει η μεγαλύτερη τράπεζα στην Ελλάδα, έβγαλε περίπου 11 εκατ. ευρώ ή 14.450.000 δολάρια, από την πώληση παλαιών μετοχών της Πειραιώς.


 Αν βάλει τα χρήματα αυτά στη νέα προσφορά, κάτι που έχει πει ότι θα κάνει, μέσω δημόσιων εγγραφών, τα Δικαιώματα Αγοράς Μετοχών που λαμβάνει για τις μετοχές αυτές, θα του αποφέρουν μια αξία περίπου 2,5 εκατομμύρια ευρώ σε τρέχουσες τιμές αγοράς.


 Εάν η μετοχή της Πειραιώς αυξηθεί 50%  από το σημερινό χαμηλό επίπεδο, αυτός ο σωρός των warrants θα αυξηθεί σε αξία πάνω από πέντε φορές, φθάνοντας τα € 14,8 εκατομμύρια, σύμφωνα με έρευνα του Παγκράτη.


Ο κ. Σάλλας και η Τράπεζα Πειραιώς αρνήθηκαν να σχολιάσουν.




Οι αξιωματούχοι του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας δεν απάντησαν σε ερωτήσεις σχετικά με το πρόγραμμα με τα warrants . Ούτε οι διεθνείς πιστωτές της Ελλάδας - η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο - η λεγόμενη τρόικα, η οποία βοήθησε το ταμείο σταθερότητας να εκπονήσει το πρόγραμμα.


 Μέχρι σήμερα, από τα € 206 δισεκατομμύρια, ή $ 270 δισεκατομμύρια που η τρόικα έχει διανήμει για να διασώσει την Ελλάδα, περίπου € 58 δισεκατομμύρια - τα οποία προέρχονται από τους ευρωπαίους φορολογούμενους – έχουν δαπανηθεί για την υποστήριξη των τραπεζών της χώρας.


Αυτό το ποσό είναι πολύ περισσότερο από όσο οι διεθνείς δανειστές έχουν ξοδέψει για να σώσουν τις τράπεζες στην Κύπρο ή την Ισπανία. Και σχεδόν φτάνει τα € 61 δισεκατομμύρια που διανεμήθηκαν στην Ιρλανδία για να σωθούν οι τράπεζές της, ως μέρος των 85 δισ. ευρώ για την διάσωση της χώρας.



Σε αυτές τις άλλες χώρες, όμως, τα ανώτερα στελέχη των τραπεζών εκδιώχθηκαν και, σε ορισμένες περιπτώσεις, διώχθηκαν ποινικά για τις αποφάσεις τους περί δανειοδότησης που βοήθησε στην ανατροπή των ιδρυμάτων τους


 Στην Ελλάδα, αντίθετα, η κυβέρνηση δεν έχει ζητήσει δραστικές αναδιατάξεις των συμβουλίων και του μάνατζμεντ, στις τράπεζες που διεσώθησαν - με εξαίρεση την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδας, όπου η ανώτατη διοίκηση άλλαξε για πολιτικούς λόγους, όταν η νέα κυβέρνηση ανέλαβε την εξουσία τον περασμένο χρόνο.


 Μεγάλα ιδρύματα και ιδιώτες επενδυτές στην Ελλάδα έχουν επίσης επενδύσει στην προσφορά. Αλλά με τη χώρα να εξακολουθεί να βιώνει ύφεση, οι εν λόγω επενδυτές είναι σχετικά σπάνιοι. Οι δυνητικοί δικαιούχοι φαίνεται σε μεγάλο βαθμό να είναι γνώστες της τράπεζών, των οποίων η προσωπική περιουσία είναι συχνά σχετιζόμενη με τα ιδρύματα αυτά.




 Στο πλαίσιο του προγράμματος, για κάθε νέα μετοχή που αγοράζεται, ο αγοραστής λαμβάνει ένα warrant  - ένα όψιον για να αγοράσει μέχρι επτά επιπλέον μετοχές σε προκαθορισμένη τιμή. Η συμφωνία επιτρέπει στους κατόχους warrants να εξαργυρώσουν τις μάρκες τους κάθε έξι μήνες, με την πρώτη ευκαιρία να έρχεται στις 10 Δεκεμβρίου του τρέχοντος έτους.


 Οι κριτικοί του προγράμματος, θρηνούν για  τα χρήματα που λένε ότι η κυβέρνηση χάνει με το να χαρίζει τα warrants , όταν η Αθήνα έχει πρόβλημα άντλησης κεφαλαίων με άλλους τρόπους.


 «Η αξία της αγοράς σήμερα, από όλα τα ελληνικά τραπεζικά warrants είναι € 1.7 δίς,» δήλωσε ο οικονομολόγος κ. Παγκράτης. Αυτό, λέει, ένα ποσό περισσότερο από τετραπλάσιο, από αυτό που έλαβε η Ελλάδα, όταν συμφώνησε να πωλήσει την ΔΕΣΦΑ, τον φορέα της στο φυσικό αέριο, στην κρατική εταιρεία του Αζερμπαϊτζάν, την περασμένη εβδομάδα.




 Αν οι τιμές των τραπεζικών μετοχών αυξηθούν σε αξία κατά 50%, ο κ. Παγκράτης υπολογίζει, ότι η αξία των Δικαιωμάτων Αγοράς Μετοχών θα ανέλθει σε € 7.9 δίς.


 Σε κάποιο βαθμό, οι ελληνικές τράπεζες είχαν κηρυχθεί αθώες λόγω αμφιβολιών, κατά τη διάρκεια της διάσωσης της χώρας, με βάση την υπόθεση ότι ήταν η σπάταλη δανεισμού και των κρατικών δαπανών στην Ελλάδα, που οδήγησαν στην οικονομική κατάρρευση της χώρας. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι, όταν ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου έγινε άνευ αξίας και αναδιαρθρώθηκαν, οι τράπεζες, οι οποίες είχαν φορτωθεί τα ομόλογα με προτροπή της κυβέρνησης, αντιμετώπιζαν περίπου 40 δις ευρώ σε απώλειες.


 Αλλά με την πάροδο του χρόνου, ορισμένοι οικονομικοί εμπειρογνώμονες έχουν επανεξετάσει αυτή την άποψη για τις Ελληνικές τράπεζες, ότι δηλαδή ήταν αθώοι περαστικοί. Μια τέτοια επανεξέταση ήταν λεπτομερής σε ένα έγγραφο που δημοσιεύθηκε το 2011 από την Mwanza Nkusu, οικονομολόγο του ΔΝΤ




Η έρευνά της έδειξε ότι ακόμα και την εποχή 2000-2007, τα χρόνια της άνθησης πριν από την κρίση που έπληξε την Ευρώπη, οι ελληνικές τράπεζες είχαν το υψηλότερο ποσοστό επισφαλών δανείων μεταξύ όλων των χωρών που παρακολουθούσε το ΔΝΤ: 6% των συνολικών δανείων.


 Σύμφωνα με την Τράπεζα της Ελλάδας, οι τράπεζες της χώρας έχουν συσσωρεύσει € 48 δισεκατομμύρια ζημιές από επισφαλή δάνεια - πολύ περισσότερα από τα 37 δις ευρώ σε απώλειες που υπέστησαν το περασμένο έτος, όταν η Ελλάδα αναδιάρθρωσε το χρέος της.




 Η Τράπεζα Πειραιώς, τότε απλά η τέταρτη μεγαλύτερη ελληνική τράπεζα, μπήκε στην δίνη της οικονομικής κρίσης το 2009, με την υψηλότερη αναλογία ληξιπρόθεσμων και μη εξυπηρετούμενων δανείων μεταξύ των τραπεζών του μεγέθους της, και συνέχισε να είναι πρωταθλήτρια σε αυτό μέχρι το 2011, σύμφωνα με τα στοιχεία από την SNL Financial, μια πάροχο οικονομικών στοιχείων και ειδήσεων


 Και παρά τις συνεχείς ερωτήσεις σχετικά με τις πρακτικές δανεισμού της Πειραιώς, ούτε ο κ. Σάλλας, ο οποίος είχε την ευθύνη τοτ χρηματοπιστωτικού ιδρύματος κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου και από τότε έχει αναπτυχθεί αποκτώντας μια σειρά αποτυχημένων ή προβληματικών τραπεζών, ούτε οι συνεργάτες του, έχουν τιμωρηθεί για τις φτωχές δανειακές αποδόσεις της τράπεζάς τους.



 Μετάφραση: LEFTeria-news




ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΧΕΤΙΚΑ



ΣΗΜΕΡΙΝΗ (Κύπρος) «Πολιτική η απόφαση για πώληση των τραπεζών στην Πειραιώς» - Τα κέρδη Πειραιώς «λογιστικά και μη πραγματοποιηθέντα»
http://lefteria-news.blogspot.gr/2013/05/blog-post_6949.html



Ο Σάλλας άρχισε να ξεπουλάει κομμάτια απο την προίκα της ΑΤΕ. Πως άρπαξε & την Γενική, με την υπεραξία της Αγροτικής 
http://lefteria-news.blogspot.gr/2013/03/blog-post_8.html



Ο Σάλλας φέρεται να αγοράζει και την Γενική,χωρίς μετρητα.Με την προίκα της ΑΤΕ.
http://lefteria-news.blogspot.gr/2012/09/blog-post_1847.html



Τι εγινε με την ΑΓΡΟΤΙΚΗ.Ολο το ΦΕΚ
http://lefteria-news.blogspot.gr/2012/07/blog-post_8436.html



Η Πειραιώς αγόρασε την ΑΤΕ με 95 εκατ. ευρώ [Τα ακίνητα της ΑΤΕ αξίζουν 149 εκατ.] 
http://lefteria-news.blogspot.gr/2012/08/95-149.html



Η αθέατη πλευρά της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών και η Κατάργηση των Κανόνων του Καπιταλισμού! 
http://lefteria-news.blogspot.gr/2012/10/blog-post_25.html



REUTERS παράνομα δάνεια χρησιμοποιήθηκαν για να ενισχύσουν ελληνική τράπεζα
http://lefteria-news.blogspot.gr/2012/07/reuters.html



Τα νοικοκυριά σώζουν τους τραπεζίτες
http://lefteria-news.blogspot.gr/2012/09/blog-post_14.html



Αυστρία: Τα πακέτα διάσωσης πάνε στις τράπεζες και όχι στους Έλληνες 
http://lefteria-news.blogspot.gr/2012/05/blog-post_9796.html




New Statesman Η Ελλαδα να παρει πισω τον ελεγχο της οικονομιας απο τις τραπεζες.Το παραδειγμα του Μεξικου.
http://lefteria-news.blogspot.gr/2012/09/new-statesman.html



DW.Πρόεδρος Ισλανδίας."Πετύχαμε επειδή αφήσαμε τις τράπεζες να χρεοκοπήσουν και ενισχύσαμε το σύστημα πρόνοιας"
http://lefteria-news.blogspot.gr/2013/02/dw.html



VIDEO.AL JAZEERA.Συνέντευξη Ισλανδού Προέδρου. "Οι τράπεζες είναι ιδιωτικές επιχειρήσεις όχι κάτι ξεχωριστο, ας χρεωκοπήσουν"
http://lefteria-news.blogspot.gr/2013/03/videoal-jazeera.html




Η Eurobank αποτιμαται 300 εκατ ευρω και ελαβε κρατικο χρημα 3,97 δισ. ευρώ! Πίνακας για όλες τις τράπεζες.
http://lefteria-news.blogspot.gr/2012/06/eurobank-300-397.html




Οικονομικοί Πίνακες: Ας κοιτάξουμε πέρα από την Κύπρο. Η χρηματοπιστωτική βόμβα Λουξεμβούργου & Ευρωπ.Τραπεζών
http://lefteria-news.blogspot.gr/2013/04/blog-post_13.html




http://www.nytimes.com/2013/06/26/business/global/greek-bank-bailout-plan-may-reward-some-involved-in-collapse.html?_r=0


LONDON — Even as European taxpayers grimace at the escalating cost of bailing out Greece’s banking system, the banks’ top executives are poised to potentially strike it rich. 
The plan developed by the Greek government and its international creditors to recapitalize the country’s banks involves an unusual twist as stock offerings go: the new shares in the banks will give investors free and potentially lucrative warrants that will entitle them to buy many more shares in the future at a predetermined price. 


Because many of the investors who are expected to participate in the stock program are the same executives who were running the banks at the time of their near collapse, critics see it as a case of bankers being rewarded despite their management missteps. And they say the Greek government is forgoing billions of euros in potential revenue with the way the stock offering is being handled. 
 “All you are doing is rewarding bad behavior,” said Peter Dalianes, a financial consultant in Athens who for years has called for more public scrutiny of banks in Greece. “The crisis in Greece stemmed from a sudden financial breakdown due to risky lending, which then spilled over to, and exacerbated, sovereign debt tensions.” 


 The cash-raising campaign, which began in late May and concludes next month, is meant to pump as much as 23 billion euros into Greece’s three biggest banks. With the lure of the warrants serving as a powerful incentive, Piraeus Bank, National Bank of Greece and Alpha Bank have already succeeded in raising about 2.9 billion euros of this amount, thus ensuring that they will not be nationalized. 
 The rest of the money will be supplied by European taxpayers, funneled through the Hellenic Financial Stability Fund, the Greek body overseeing the program. 


But financial experts contend that the inclusion of free warrants will not only reward well-connected insiders but will also deprive Greece’s government of billions of euros in public revenue — money that might have been raised if the stock warrants were auctioned off, rather than simply given away. 
 “Who is going to pay for this?” asked Spyros Pagratis, a financial markets specialist at Athens University of Economics and Business, in a paper criticizing the recapitalization plan. “The Greek taxpayer, of course.” 
 “We know the authorities wanted ownership of the Greek banks to move quickly to the private sector,” Mr. Pagratis added. “But the sweetener they have used — free warrants — is very expensive and will result in forgone income for the Greek state.” 



 For example, Michalis G. Sallas, the executive chairman of Piraeus, which has recently become Greece’s largest bank, raised about 11 million euros, or $14.45 million, by selling his old Piraeus stock. If he puts that money into the new offering, which he has said in public filings he will do, the stock warrants he receives for the shares will carry a value of around 2.5 million euros at current market prices. 
 If the stock of Piraeus increases 50 percent from its current low level, this pile of warrants would increase in value more than five times, reaching 14.8 million euros, according to research by Pagratis. 
 Mr. Sallas and Piraeus declined to comment. 


 Officials of the Hellenic Financial Stability Fund did not respond to questions about the warrant program. Nor did Greece’s international creditors — the European Commission, the European Central Bank and the International Monetary Fund — the so-called troika, which helped the stability fund devise the program. 
 To date, of the 206 billion euros, or $270 billion, that the troika has dispensed to bail out Greece, an estimated 58 billion euros — all of which comes from European taxpayers — has been spent propping up the country’s banks. 
 That is far more than international lenders have spent to salvage banks in Cyprus or Spain. And it barely trails the 61 billion euros Ireland has deployed to rescue its own banks, as part of that country’s 85 billion euro bailout. 
 In those other countries, though, senior bank executives were ousted and in some cases prosecuted for the lending decisions that helped topple their institutions. 
 In Greece, by contrast, the government has not demanded board and management shake-ups at its rescued banks — with the exception of the National Bank of Greece, where top management was changed for political reasons when the new government took power last year. 
 Big institutions and retail investors in Greece have also invested in the offering. But with the country still mired in a depression, such investors are relatively scarce. The potential beneficiaries appear largely to be bank insiders, whose personal wealth is often already tied up in the institutions. 


 Under the program, for each new share purchased, the buyer receives a warrant — an option to buy as many as seven additional shares at a fixed price. The deal allows warrant holders to cash in their chips every six months, with the first opportunity arriving on Dec. 10 this year. 
 Critics lament the money they say the government is losing by giving away the warrants, when Athens is having trouble raising funds in other ways. 
 “The market value today of all the Greek bank warrants is 1.7 billion euros,” said Mr. Pagratis, the financial markets economist. That, he says, is more than four times what Greece received when it agreed to sell Desfa, its natural gas operator, to a state controlled company in Azerbaijan last week. 


 If the share price of the banks increased in value by 50 percent, Mr. Pagratis calculates, the value of the warrants would climb to 7.9 billion euros. 
 To some extent, Greek banks have been given the benefit of the doubt during the country’s bailout, on the assumption that it was the profligate borrowing and spending by Greece’s government that led to the country’s economic collapse. There is no doubt that when Greek government bonds became worthless and were restructured, the banks, which had loaded up on the bonds at the government’s urging, faced close to 40 billion euros in losses. 
 But over time, some financial experts have reconsidered this view of Greek banks as mainly innocent bystanders. One such rethinking was detailed in a paper published in 2011 by Mwanza Nkusu, an economist at the I.M.F. 


 Her research showed that even from 2000 to 2007, the boom years before the crisis in Europe hit, Greek banks had the highest ratio of bad loans among all countries tracked by the I.M.F.: 6 percent of overall loans. 
 According to the Bank of Greece, the country’s banks have accumulated 48 billion euros in losses from bad loans — much more than the 37 billion euros in losses they suffered last year when Greece restructured its debt. 
 Piraeus Bank, then only the fourth-largest Greek bank, entered the teeth of the financial crisis in 2009 with the highest ratio of delinquent and nonperforming loans among banks its size, and continued to lead the league by that measure through 2011, according to figures from SNL Financial, a financial data and news provider 
 And despite continuing questions about lending practices at Piraeus, neither Mr. Sallas, who ran the financial institution during that period and has since built it up by acquiring a range of failed or failing banks, nor his peers are being penalized for their banks’ poor loan performance. 

Φόβος και δουλεμπόριο – Νταχάου έκανε τον Πειραιά η Cosco – Απολύουν όποιον διαμαρτύρεται!

Φόβος και δουλεμπόριο – Νταχάου έκανε τον Πειραιά η Cosco – Απολύουν όποιον διαμαρτύρεται! (

Στην περίπτωση της Coscoστον Πειραιά η κινεζοποίηση των εργασιακών σχέσεων δεν είναι σχήμα λόγου. Είναι καθημερινή πραγματικότητα για εκατοντάδες εργαζόμενους που προσλαμβάνονται μέσω εργολάβων – δουλέμπορων κι απολύονται με την μεγαλύτερη ευκολία αν διαμαρτυρηθούν για τις μεσαιωνικές σχέσεις εργασίας. Μάρτυρας ο Δημήτρης Μπατσούλης που απολύθηκε επειδή διεκδίκησε τα δικαιώματα του: να δουλεύει σε ένα ασφαλές εργασιακό περιβάλλον. Έκτοτε έχει προσφύγει δικαστικά εναντίον της εργοδοσίας.

-       Ποιες είναι οι συνθήκες εργασίας στην Cosco;

-       Ερχόμενη στην Ελλάδα η Cosco δε λειτούργησε όπως κάθε συνηθισμένος εργοδότης. Δεν προσέλαβε συγκεκριμένο προσωπικό με πλήρη σχέση εργασίας, δεν έκανε συλλογική σύμβαση, δεν πήγε σε μια διαδικασία εκπαίδευσης και κατάρτισης και ν’ αρχίσει να λειτουργεί. Τι κάνει; Δουλεύει όσο πιο ευκαιριακά μπορεί. Δηλαδή απ’ τους 600 -700 εργαζόμενους που πρέπει να δουλεύουν, γύρω στους 200 – 250 δουλεύουν με πλήρη σχέση εργασίας, με ατομικές συμβάσεις πάντα κατευθείαν με τη ΣΕΠ (Σταθμός Εμπορευματοκιβωτίων Πειραιά), όπως λέγεται η θυγατρική της Cosco. Κι από κει και πέρα έκανε την επιλογή να δουλεύει μ’ ένα σύστημα υπεργολάβων. Έχει ένα μεγάλο υπεργολάβο που λέγεται Διακίνηση Α.Ε. που είναι θυγατρική της ΕΛΓΕΚΑ η οποία ήταν μια εταιρεία εφοδιασμού, logistics δηλαδή, που λειτουργούσε στον Ασπρόπυργο. Παρείχε κάποιο προσωπικό στη ΣΕΠ σε καθαρά ευκαιριακή βάση πάλι με ατομικές συμβάσεις εξασφαλίζοντας μίνιμουμ μεροκάματα στις συμβάσεις. Δηλαδή, 10, 12 μεροκάματα, σε κάποιους μπορεί να ήταν 16 μεροκάματα με μια φιξ αμοιβή, που δεν περιλαμβάνει έξτρα αμοιβή για σαββατοκύριακα, αργίες, νυχτερινά και τα λοιπά, άρα έχει αποφασίσει να δίνει ένα ποσό είτε δουλέψεις Κυριακή, είτε νύχτα Σαββάτου, είτε νύχτα καθημερινής. Ατομική πάλι σύμβαση, με ιδιαίτερα καταχρηστικούς όρους κι ακόμα, πέρα από τη Διακίνηση, που είναι μια Α.Ε. και θεωρητικά υπόκειται σε κάποιους ελέγχους υπάρχουν και 4-5 ιδιώτες μικρότεροι εργολάβοι που παρέχουν επίσης κι αυτοί, προσωπικό. Άρα, σε κάποιους εργαζόμενους εκεί, μεσολαβούν 2 ή και 3 εργοδότες. Οπότε, από το μεροκάματο του ενός οικονομούν κι άλλοι 2-3. Αν αυτό δεν είναι δουλεμπόριο και σκλαβοπάζαρο, τι είναι σήμερα; Αυτό είναι το πλαίσιο που δουλεύει. Εννοείται ότι απαγορεύεται η συνδικαλιστική εκπροσώπηση, η συλλογική εκπροσώπηση και διαπραγμάτευση. Είναι ανύπαρκτη κάποια εκπαιδευτική διαδικασία, επαγγελματική κατάρτιση κι ενώ βάση του νόμου παραχώρησης έχει την υποχρέωση να παρέχει εκπαιδευτική διαδικασία στους εργαζόμενους που δουλεύουν και σ’ αυτό το τέρμιναλ, στέλνοντας τους εργαζόμενους στη σχολή κατάρτισης του ΟΛΠ, αυτό δεν έγινε ποτέ.

-       Τυπικά πάντως η συνδικαλιστική δράση δεν έχει απαγορευτεί ακόμα;

-       Ναι, στην πράξη δεν έχει βγει μια εγκύκλιος ή μια ανακοίνωση από τη ΣΕΠ που να λέει «κύριοι, απαγορεύεται» αλλά το επιβεβαιώνουν πρώτον οι απολύσεις των συναδέλφων και δεύτερον, το κλίμα που επικρατεί μέσα και το οποίο είναι πολύ δύσκολο ν’ αποδειχθεί. Οι άνθρωποι στο λιμάνι είναι φοβισμένοι, κοιτάζουν να σώσουν το μεροκάματο με κάθε κόστος και το κόστος είναι πάρα πολύ μεγάλο. Δηλαδή, αν μπορούσαμε, έπρεπε να πάει ένας δημοσιογράφος μέσα και να κάτσει μια βδομάδα, ένα μήνα να δουλέψει, να μιλήσει, να δει το κλίμα που υπάρχει εκεί. Είναι τελείως κατάσταση ανθρώπων της νύχτας. Κυκλοφορούν μπράβοι, απαγορεύεται να μιλάει ο ένας με τον άλλο. Επίσης, δεν υπάρχουν κανονισμοί εργασίας.

-       Έχει δηλαδή επιβληθεί ο νόμος της νύχτας στο λιμάνι;

-       Ακριβώς. Έχουμε πάει σε πρακτικές του προηγούμενου αιώνα, που υποτίθεται τις έχουν αφήσει πίσω τους οι δυτικές κοινωνίες. Αντίστοιχες καταστάσεις υπάρχουν τώρα στο Χονγκ Κονγκ, όπου δουλεύει σ’ ένα από τα τέρμιναλ μ’ αυτόν τον τρόπο η Hutchison. Είχαν 45 μέρες απεργία οι άνθρωποι γιατί κι εκεί τους ανάγκαζαν να δουλεύουν 24άωρα ολόκληρα κι είχαν βγει σε απεργία για ν’ αυξήσουν τις αμοιβές τους. Τελικά ικανοποιήθηκε το αίτημα τους μετά από 45 μέρες απεργία και γενικότερο ξεσηκωμό των συναδέλφων των λιμενεργατών σε παγκόσμιο επίπεδο, βελτιώθηκε λίγο η κατάσταση αλλά λειτουργούν μ’ αυτό το σύστημα της υπεργολαβίας. Δηλαδή ένα πολύ θολό σύστημα όπου είναι δύσκολο να βρεις ποιος είναι τελικά ο διαχειριστής του λιμανιού και ποιος έχει τελικά ευθύνη για την επιβολή τέτοιων εργασιακών σχέσεων. Αυτό το πράγμα το βλέπουμε και στον Πειραιά κατ’ αναλογία.

-       Πριν εργαστείς στην Cosco δούλευες στον ΟΛΠ; 

-       Όχι, καμία σχέση. Είχα 11 χρόνια δική μου, ατομική επιχείρηση με χωματουργικές εργασίες, έπαιρνα ιδιωτικά και δημόσια έργα. Εκσκαφές, κατεδαφίσεις, κάθε είδους τεχνικά δημόσια έργα ή ιδιωτικά. Αφού δεν υπήρχε ανάπτυξη πλέον στη χώρα, έφτασα κι εγώ να ακινητοποιήσω τα μηχανήματά μου και να κλείσω τα βιβλία. Ήμουν κι εγώ ένας άνεργος. Τότε αναγκάστηκα, χρησιμοποίησα το δίπλωμά μου που είμαι 17 χρόνια διπλωματούχος χειριστής κι έμαθα μέσω ανθρώπων που δούλευαν ήδη στην Cosco ότι ζητάνε. Δεν το είδα αναρτημένο σε κάποια ιστοσελίδα, δεν το είδα αναρτημένο σε μια αγγελία, στη Χρυσή Ευκαιρία, ήταν κάτι το οποίο κρατούσαν κρυφό και διαδιδόταν από άνθρωπο σε άνθρωπο. Έτσι, μ’ αυτό τον τρόπο μ’ ενημέρωσε κάποιος ότι ζητάνε χειριστές, πήγα κι εγώ μέσα κι έδωσα συνέντευξη στην ελληνική εταιρεία, τη Διακίνηση, που έχει αναλάβει τη διαχείριση του λιμανιού από την Cosco. Η ελληνική εταιρεία αυτή έχει το 80% των εργαζομένων της Cosco και στην ουσία, όλοι οι εργαζόμενοι υπαγόμαστε σε αυτή την ελληνική εταιρεία η οποία έχει βάλει και τους υπεργολάβους στους οποίους υπάγονται οι εργαζόμενοι. 

-       Εσύ με το που ξεκίνησες η δουλειά επιχειρήσατε να φτιάξετε σωματείο στην Κόσκο;

-       Εγώ δεν ξεκίνησα μ’ αυτή τη διάθεση. Ξεκίνησα να πάω να δουλέψω, διότι έξω είχε 25% ανεργία. Κι αναγκάστηκα, μ’ αυτήν την προοπτική, να υπογράψω και οποιαδήποτε σύμβαση μου έφερναν. Και μέσα στη σύμβαση, οι 3 από τους 10 όρους παραβιάζουν κατάφωρα τα δικαιώματα των εργαζομένων.

Καταρχήν σε βάζουν να υπογράψεις και μια σύμβαση με την εκ περιτροπής εργασία με 16 ημερομίσθια και την αορίστου. Εμείς με μία μέρα διαφορά υπογράψαμε και τις δύο αυτές συμβάσεις. Ο λόγος ήταν για να μπορεί με την εκ περιτροπής σύμβαση 16 ημερομισθίων να σε απολύει με χαμηλότερο μισθό. Και η άλλη ήταν η τυπική σύμβαση, η αορίστου. Στα καθήκοντά μου ήμουν πολύ καλός, προσπαθούσαμε όσο το δυνατόν να είμαστε τυπικοί κι επιμελείς, ήταν μια πολύ επικίνδυνη εργασία κι έπρεπε και τα μέτρα ασφαλείας να είναι αναλόγως υψηλά. Αντιληφθήκαμε όμως ότι κάθε μέρα που δουλεύαμε, βάζαμε σε κίνδυνο τη ζωή μας. Και ο κίνδυνος αυτός αφορούσε και τους συναδέλφους. Το μηχάνημα που δούλευα εγώ είχε προβλήματα, τα οποία τα αναφέραμε κάθε φορά στο τέλος της βάρδιας μ’ ένα έντυπο. Εκεί γράφαμε ότι υπήρχε πρόβλημα στα φρένα, πρόβλημα στα λάδια, στα υδραυλικά συστήματα του μηχανήματος, στα λάστιχα, στα φώτα το βράδυ, και φτάναμε την επόμενη μέρα και βλέπαμε ότι ούτε καν διορθώνονταν. Ήταν κάτι που συνεχιζόταν, εμείς το γράφαμε μέσα σε αναφορές. Τα συστήματα θέρμανσης της καμπίνας του χειριστή και της ψύξης δεν λειτουργούσαν. Όταν δουλεύεις σε  μια τόσο επικίνδυνη εργασία, πρέπει να έχεις και μια ανάλογη θερμοκρασία, για να μπορείς να σκεφτείς με καθαρό μυαλό και να μπορείς να είσαι σωστός στην ασφάλεια απέναντι στους συναδέλφους σου και τον εαυτό σου. Πολλές φορές πριν τις βάρδιες συζητάγαμε χειριστές ή και λιμενεργάτες ό,τι βλέπαμε μεταξύ τους, γι’ αυτά τα θέματα ασφαλείας που ήταν διαρκή και συνεχόμενα. Δεν μπορούσαμε να πάμε όμως 800-900 εργαζόμενοι μέσα στα γραφεία. Έπρεπε να φτιαχτεί μια 5μελής επιτροπή. Έτσι γίνεται σύμφωνα με τους νόμους της Δημοκρατίας. Να πάει μια 5μελής επιτροπή που εκπροσωπεί τους εργαζομένους και να πει τα παράπονα. “Σήμερα εμείς” θα πει, “δουλέψαμε αυτά τα μηχανήματα τα οποία χρήζουν επισκευής, συντήρησης και συνέχεια ήμασταν με κίνδυνο”. Έτσι, προχωρήσαμε κάποιοι να συστήσουμε ένα σωματείο, μια επιτροπή εργαζομένων. Όταν αυτό μαθεύτηκε, μας έδιωξαν. 

-       Απέλυσαν εσάς τους πέντε;

-       Ναι, απλώς οι δύο κάναμε την αγωγή. Δε θυμάμαι τον αριθμό, πάντως ξέρω πολύ καλά ότι απολύθηκα μαζί με άλλους εργαζόμενους, οι οποίοι έχουμε προσφύγει στη δικαιοσύνη, καταγγέλλοντας τον εργολάβο για απόλυση για συνδικαλιστικούς λόγους, καθώς την Cosco και τη Διακίνηση δεν μπορείς να τις καταγγείλεις ευθέως. Εμείς είχαμε πει τα παράπονά μας στον εργολάβο, ήταν ενήμερος για την κατάσταση και μας είχε καθησυχάσει ότι θα φτιάξουν, από την πρώτη μέρα που μπήκαμε μέσα. Να τονίσω επίσης ότι δεν υπήρχε πρόγραμμα εργασίας, τα ωράρια ήταν απίστευτα.

-       Πότε ενημερωνόσαστε για το πότε δουλεύατε;

-       Κανείς δεν το ήξερε. Έπαιρνες μήνυμα στο κινητό σου να βρίσκεσαι για δουλειά σε 3 ώρες. Κανείς δεν ήξερε τι βάρδια θα δούλευε την επόμενη μέρα. Εγώ, για εννιά μήνες, ποτέ δεν εργάστηκα με πρόγραμμα εργασίας. Δεν υπήρχε κανένας προγραμματισμός. Πολύ απλά, δεν μπορούσαμε να πάμε ούτε επίσκεψη στους γονείς μας, ένα τέτοιο πράγμα. Μόνο και μόνο για να έχουμε μια θέση εργασίας. Προσπαθήσαμε να πούμε στους συναδέλφους ότι αυτό το πράγμα, μαζί με τις συνθήκες εργασίας και τα ωράρια θα πρέπει να τα διευκολύνουμε, να τα λύσουμε, και για εμάς, για ν’ αποδίδουμε καλύτερα στην εργασία μας αλλά και να ξέρουμε ποιο είναι το αύριο, να ξέρουμε να κανονίσουμε δηλαδή. Κι έπρεπε ο καθένας να πηγαίνει μέσα να ζητάει ρεπό, αναγκαστικά. Δηλαδή υπήρχαν εργαζόμενοι που είχαν το παιδί τους στο νοσοκομείο και δεν μπορούσαν να το πάρουν γι’ αυτό το λόγο. Γιατί αν έφευγαν απ’ τη δουλειά, θα έμπαιναν στη μαύρη λίστα κι ο εργαζόμενος ήταν υποψήφιος για απόλυση. Εμείς για όλους αυτούς τους λόγους προσπαθήσαμε να συστήσουμε μια πενταμελή επιτροπή. 

-       Είχε έρθει το Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας (ΣΕΠΕ) στην Cosco;

-       Το Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας, στους εννιά μήνες που εργάστηκα εγώ, δεν το είδα ποτέ. Καταγγελίες όμως υπήρχαν. Ανώνυμες βέβαια γιατί δεν μπορούσαμε να πάμε επώνυμα, διότι όποιος πήγαινε ευθέως, αυτόματα βρισκόταν και σε αργία. 

-       Όποιος κατήγγειλε στο ΣΕΠΕ βρισκόταν και σε αργία από την εταιρεία;

-       Ναι, δεν ξέρω πώς γινόταν αυτό. Στο ΣΕΠΕ Κερατσινίου. Μάθαμε, δηλαδή, από εργαζόμενους ότι κατήγγειλαν κάποια πράγματα κι όλως τυχαίως βρίσκονταν μια βδομάδα με ρεπό. Και μάλιστα στην επιθεώρηση του Κερατσινίου, όταν πήγαμε και καταγγείλαμε όλα αυτά πλέον επώνυμα, αφού απολύθηκα εγώ με τους άλλους εργαζόμενους, δεν είχαν πρόγραμμα εργασίας, δε μας επιδείξαν πρόγραμμα εργασίας, ενώ είναι υποχρεωμένος ο εργοδότης μια φορά στους 6 μήνες να το υποβάλει. Ο νόμος έτσι λέει, θα έπρεπε, σε μια επιχείρηση, το πρόγραμμα εργασίας να είναι αναρτημένο και σταλμένο στο ΣΕΠΕ και να τηρείται για τους επόμενους έξι μήνες. 

-       Διαλείμματα είχατε;

-       Όχι, κι αν θέλαμε τουαλέτα, πάνω στο μηχάνημα. Υπήρχαν διάφοροι άνθρωποι εκεί μέσα σαν μπράβοι οι οποίοι δεν έκαναν κάτι ιδιαίτερο και σου εγείρει την απορία, τι ρόλο έπαιζαν εκεί αυτοί οι άνθρωποι. Δεν υπήρχαν αρμοδιότητες γι’ αυτούς τους ανθρώπους, ήταν περιφερόμενοι. Τρομοκρατία υπήρχε συνεχώς. Και διαρκώς μας υπενθύμιζαν ότι αν διαμαρτυρηθούμε, θα ήμαστε οι επόμενοι εργαζόμενοι προς αποχώρηση και κανένας δε μιλούσε, δεδομένης της ανεργίας.

-       Ποια ήταν ακριβώς η αφορμή που σας ώθησε να προβείτε στην διαμαρτυρία;

-       Ο χειριστής πρέπει να μπορεί να κινείται μέσα στην καμπίνα και να μπορεί να κοιτάξει το κοντέινερ πίσω. Μιλάμε για ένα μηχάνημα εκατό τόνων με το κοντέινερ μαζί, είναι μία πάρα πολύ υπεύθυνη θέση. Δηλαδή, ο χειριστής δε θα πρέπει να φοράει δέκα μπουφάν. Ωστόσο αυτό δε συνέβαινε, γιατί έπρεπε πολλές φορές να φοράω και δύο και τρία μπουφάν καθώς δεν υπήρχαν συστήματα θέρμανσης. Δηλαδή δουλεύαμε μέσα στα μηχανήματα κι εξωτερική θερμοκρασία είχαμε -1ο C. Στις 31 Γενάρη του 2012, εγώ πήγα και δούλεψα μηχάνημα το οποίο δεν είχε θέρμανση με  -1ο  C. Στον Πειραιά έριχνε χιόνι. Είχαμε αναφέρει ρητά από το καλοκαίρι ότι τα συστήματα θέρμανσης αυτών των μηχανημάτων δε δουλεύουν. Πρέπει να τα επισκευάσουμε, τα ανταλλακτικά έλειπαν, είχαν έξι μήνες να τα φτιάξουν. Ήρθε ο καιρός που δούλεψα με τέτοιο μηχάνημα. Δεν άντεξα. Στις τρεις ώρες μούδιασαν χέρια, πόδια, ο εγκέφαλος δε δούλευε κι ήμουν σε διαρκή κίνδυνο. Έβαζα σε κίνδυνο τους συναδέλφους μου και τον ίδιο μου τον εαυτό. Εκατό τόνων μηχάνημα να κινείται με 15 km/h ταχύτητα μέσα στο λιμάνι, είναι μεγάλος κίνδυνος. Μπορεί να πέσει η γερανογέφυρα πάνω στο καράβι. Εγώ διαμαρτυρήθηκα, δεν άντεξα, ειδοποίησα ότι κατεβαίνω από το τάδε μηχάνημα, να σταματήσουν, να μπορέσω να συνέλθω λίγο. Τελικά, αυτή τη διαμαρτυρία την εξέλαβαν ως απειλή, και μου είπαν να πάω σπίτι μου. Για μια βδομάδα με είχαν στη μαύρη λίστα, δε μου έστελναν ούτε μηνύματα, ούτε τίποτα. Ψυχολογικός πόλεμος. Περίπου μια εβδομάδα μετά, με φώναξαν, δούλεψα δυο τρία μεροκάματα και ήρθε η απόλυσή μου μαζί με τους άλλους εργαζόμενους, με συνοπτικές διαδικασίες. Έτσι απολύθηκα. Είναι κάτι το οποίο οι εργαζόμενοι μέσα το ζουν καθημερινά. Θέλουν τους εργαζόμενους να μη σκέφτονται, είναι το νέο μοντέλο εργαζόμενου.

-       Ποια είναι η άποψή σου σχετικά με τις τυμπανοκρουσίες του Σαμαρά από το Πεκίνο, που ανακοίνωσε ότι οι Κινέζοι πρόκειται ν’ αγοράσουν και τον υπόλοιπο ΟΛΠ; Πιστεύεις ότι θα είναι καλό αυτό για το λιμάνι, για τους εργαζόμενους, για την οικονομία;

-       Κατ’ αρχήν να πούμε ότι ο Κινέζος καπετάνιος, ο κάπτεν-Φου, είχε πει ότι η Cosco είναι μια πολύ επωφελής επένδυση για την τοπική κοινωνία. Εγώ δεν είδα ούτε τις μονοκατοικίες να γίνονται πολυκατοικίες, ούτε την τοπική ανεργία του Περάματος να έχει εξαλειφθεί. Δεν είδα οι συνθήκες ζωής του Περάματος να έχουν βελτιωθεί με την άφιξη της Cosco. Από πού κι ως πού ήταν επωφελής επένδυση για την τοπική κοινωνία, σε πρώτο επίπεδο; Τώρα, σε δεύτερο επίπεδο, στο θέμα των δηλώσεων του Σαμαρά, εγώ ως εργαζόμενος έχω να πω ότι δε φταίει η Cosco, δε φταίνε οι ξένες επενδύσεις, φταίνε οι ελεγκτικοί μηχανισμοί. Ο ξένος επενδυτής θέλει να έρθει, να επενδύσει και ν’ αβγατίσει τα χρήματά του. Όσο το δυνατόν πιο γρήγορα και πιο πολλά. Θα έπρεπε το ΣΕΠΕ να κάνει καθημερινούς ελέγχους, αν όχι καθημερινούς, τότε τουλάχιστον εβδομαδιαίους και όχι να μην πατάει καθόλου ή να έρχεται με πρόσκληση. Θα έπρεπε να έχει μια διαρκή παρουσία μέσα στο λιμάνι. Η Κόσκο έχει βάλει τρία μέτρα φράχτη και παντού κάμερες.

-       Απέναντι σ’ όλα αυτά βέβαια, κυβέρνηση και υπουργείο Εργασίας δεν έχουν κάνει τίποτα;

-       Είχα πάει και προσπάθησα να συναντηθώ με το Μιχάλη Χάλαρη, που ήταν γενικός γραμματέας του ΣΕΠΕ, τότε που έτρεχα για να το καταγγείλω αυτό. Ο οποίος όμως δεν μπορούσε να μας δεχτεί γιατί τότε ήταν υποψήφιος στο ΠΑΣΟΚ. 

Στη συζήτησή μας παρεμβαίνει κι ο Γιώργος Γώγος, γενικός γραμματέας της Ένωσης Λιμενεργατών Περαιά.

-       Γιώργος Γώργος: Αυτά τα είχαμε επισημάνει εμείς από πολύ νωρίς, από το 2006, 2007, 2009 που ξεκίνησε η διαδικασία κι ήταν μια πραγματικότητα που την περιμέναμε πριν επιβληθεί η μπότα του μνημονίου κι οι αλλαγές που έχουν συντελεστεί τα τελευτραίθα χρόνια σε θεσμικό επίπεδο…

-       Εκπληρώθηκαν οι εξαγγελίες για αύξηση των θέσεων εργασίας;

-       Γιώργος Γώγος: Τα νούμερα μιλάνε από μόνα τους. Στο κομμάτι αυτό δουλεύαμε από τον ΟΛΠ γύρω στα 400-450 άτομα. Αυτή τη στιγμή δουλεύουν 700 άνθρωποι. Αν υποθέσουμε ότι προστέθηκαν κάποιες θέσεις εργασίας, έστω και μ’ αυτές τις μορφές που είναι –τις ελαστικές, τις κακοπληρωμένες, τις επικίνδυνες και τα λοιπά- δεν ξεπερνούν τις 250-300 θέσεις εργασίας. Και πάλι, αυτό γίνεται επειδή δε μιλάμε για σταθερή σχέση εργασίας. Δηλαδή, αν είμαστε εμείς οι 3 και μοιράσουμε το μεροκάματο ενός μήνα, δεν είναι 3 θέσεις εργασίας, είναι 1 θέση. Αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό. Επίσης, υπάρχει μεγάλη απώλεια στα έσοδα των ασφαλιστικών ταμείων από τη λειτουργία της Κόσκο, γιατί δε βάζει βαρέα κι ανθυγιεινά στους εργαζόμενούς της που δουλεύουν σε αντίστοιχες θέσεις –στα μηχανήματα, στους παραδοσιακούς λιμενεργάτες- μιλάμε για μικρά μεροκάματα που σημαίνουν μικρότερο ποσό για το ασφαλιστικό ταμείο.

Κατ’ αρχήν, για μένα, δεν πρέπει να πληρώνεται κανένας φορολογούμενος κάτω από το τραπέζι. Πρέπει να είναι όλα και φορολογητέα κι ασφαλιστέα. Δεύτερον, όταν δεν υπάρχει συλλογική εκπροσώπηση και συλλογική σύμβαση εργασίας, ο εργοδότης έρχεται και παρεμβαίνει με ψίχουλα. Δημιουργεί υποτακτικούς και διαίρεση στο εργατικό δυναμικό και γι’ αυτό δημιουργεί ρουφιάνους, ξεκάθαρα πράγματα. Γι’ αυτό λέμε ότι πρέπει να υπάρχει μια συλλογική σύμβαση που να προβλέπει την κάθε αμοιβή, να μην μπορεί να την καταστρατηγεί ο εργοδότης.

Στην περίπτωση του ΟΛΠ, όπου υπάρχει η συλλογική εκπροσώπηση, υπάρχει συγκεκριμένη υπηρεσία υγιεινής κι ασφάλειας, η οποία λειτουργεί με την πίεσή μας· τις πολύ ζεστές μέρες του καλοκαιριού που έχει καύσωνα, εμείς παίρνουμε την εγκύκλιο από τη ΓΣΕΕ, βασιζόμενοι και στο προεδρικό διάταγμα κι όλο το πλαίσιο των κανόνων υγιεινής κι ασφαλείας που υπάρχει. Κι εμάς ο ΟΛΠ μας υποχρεώνει πολλές φορές να δουλεύουμε σε αντίξοες συνθήκες. Το λιμάνι είναι μια πολύ περίεργη δουλειά. Έρχεται ένα καράβι ας πούμε και πρέπει να δουλέψει 3 βάρδιες. Στην τρίτη βάρδια, ο πελάτης προσπαθεί να κερδίσει χρόνο, να μην καθυστερήσει, ή να γλυτώσει άλλη μια βάρδια και να φύγει για να φτάσει πιο γρήγορα στον τελικό προορισμό. Παντού υπάρχει αυτή η πρεμούρα να τελειώνουμε τη δουλειά. Αλλά όταν υπάρχουν συνθήκες που δεν το επιτρέπουν, δηλαδή όταν έξω έχει 38-40ο C, μέσα στο καράβι που είναι παντού σίδερα, αυτό γίνεται 45ο. Έρχεται λοιπόν η δική μας υπηρεσία υγιεινής κι ασφάλειας, μ’ έναν δικό μας εκπρόσωπο, πάμε, μετράμε τη θερμοκρασία κι αν οι συνθήκες δεν επιτρέπουν στον άνθρωπο να δουλέψει για κάποιες ώρες, σταματάμε τη διαδικασία και κάνουμε ένα διάλειμμα σύμφωνα με το πλαίσιο που υπάρχει και σύμφωνα με το πλαίσιο του ανθρωπισμού. Κι ο εργοδότης ενημερώνει τον πελάτη ότι εξαιτίας των συνθηκών, θα υπάρχει μια καθυστέρηση δύο, τριών ωρών. Αφού όμως δεν υπάρχει συλλογική εκπροσώπηση, αφού η υπηρεσία υγιεινής κι ασφάλειας δε λειτουργεί σωστά, παρά μόνο στα χαρτιά, βλέπεις τη διαφορά…

Τελικά, τι είναι πιο σημαντικό; Ο ανθρώπινος παράγοντας ή το στυγνό κέρδος; 

Η Ιρλανδία σε ύφεση ξανά καθώς ολοκληρώνει το πρόγραμμα διάσωσης

Η Ιρλανδία σε ύφεση ξανά καθώς ολοκληρώνει το πρόγραμμα διάσωσης 


 Η οικονομία της Ιρλανδίας ολισθαίνει σε ύφεση από τα τέλη του περασμένου έτους και συνέχισε να συρρικνώνεται απότομα στις αρχές του 2013, σύμφωνα με νέα και αναθεωρημένα στοιχεία, και μάλιστα λίγους μήνες πριν από την προβλεπόμενη έξοδο από το πρόγραμμα διάσωσης ΕΕ/ΔΝΤ. 

Το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν συρρικνώθηκε κατά 0,6 τοις εκατό κατά το πρώτο τρίμηνο του τρέχοντος έτους σε σύγκριση με το προηγούμενο τρίμηνο – ανατρέποντας τις προσδοκίες των αναλυτών για 0,3 τοις εκατό αύξηση - μια έκπληξη που δείχνει ότι η χώρα τελικά ανακάμπτει από την οικονομική κρίση πολύ πιο αργά από ότι εθεωρείτο μέχρι σήμερα. 

Τα αναθεωρημένα στοιχεία έδειξαν επίσης μια τριμηνιαία συρρίκνωση της τάξης του 0,2 τοις εκατό κατά το τέταρτο τρίμηνο του 2012, δηλαδή με άλλα λόγια η ​​οικονομία της Ιρλανδίας έχει συρρικνωθεί για τρία διαδοχικά τρίμηνα όπως και τότε που εκδηλώθηκε η πρώτη ύφεση το 2009. 

«Αυτό δείχνει σαφώς ότι δεν έχουμε ανοσία σε ό,τι συμβαίνει σε παγκόσμιο επίπεδο. Αυτοί οι αριθμοί θα το κάνουν μάλλον δύσκολο να έχουμε ανάπτυξη για το 2013 ως σύνολο», δήλωσε ο Alan McQuaid, οικονομολόγος στη Merrion Χρηματιστηριακή. 

Η Ιρλανδία ήταν μία από τις λίγες χώρες της ευρωζώνης που είχε καταφέρει μια ήπια ανάπτυξη, στη δίνη της κρίσης χρέους της ευρωζώνης, παρά τις σκληρές περικοπές δαπανών και τις αυξήσεις φόρων που επιβλήθηκαν ώστε να μειωθεί ένα από τα υψηλότερα δημοσιονομικά ελλείμματα στην Ευρώπη. 

Αν και ο ιρλανδικός λαός δεν διαμαρτυρήθηκε κατά της λιτότητας τόσο έντονα, όπως σε άλλες χρεωμένες χώρες όπως Ελλάδα και Ισπανία, πολλοί έχουν υποστεί περικοπές μισθών έως και ένα πέμπτο και μεγάλες αυξήσεις φόρων. Η ανεργία έχει υπερτριπλασιαστεί, στο 14 τοις εκατό. 

Η δεύτερη χώρα της ευρωζώνης που 'διασώθηκε', το Νοέμβριο του 2010, η Ιρλανδία αναμένεται να ολοκληρώσει το πρόγραμμα διάσωσης της μέσα στο 2013 και έχει κάνει μια περιορισμένη επιστροφή στις αγορές ομολόγων, αν και οι αποδόσεις για το χρέος της έχουν πρόσφατα άρχισε να αυξάνονται και πάλι. 

Οι αναλυτές λένε ότι η χώρα έχει αρκετά μετρητά για να καλύψει το μεγαλύτερο μέρος των αναγκών χρηματοδότησής της για το επόμενο έτος, και αναμένεται να ολοκληρώσει το πρόγραμμα βοήθειας σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα, που παρέχει η Ευρωπαϊκή Ένωση - συνολικά θα θεωρηθεί μια νίκη για τους υπέρμαχους της λιτότητας. 

Τα άσχημα οικονομικά δεδομένα είναι το κερασάκι στην τούρτα σε μια συνολικά άσχημη εβδομάδα για την Ιρλανδία, όπου η δημόσια οργή αυξάνεται σχετικά με video που έχουν διαρρεύσει και δείχνουν τραπεζίτες να γελούν με την κυβερνητική διάσωση του χρηματοπιστωτικού συστήματος που οδήγησε σε χρόνια λιτότητας. 

Τρία χρόνια μετά, η διάσπαση στην κοινωνία γίνεται όλο και σαφέστερη – οι πωλήσεις ακινήτων συνεχίζονται με γρήγορο ρυθμό σε αναβαθμισμένες περιοχές του Δουβλίνου, ενώ ερείπια ανολοκλήρωτων κατοικιών σε προάστια σε όλη τη χώρα παραμένουν στη θέση του. Συνολικά, οι τιμές των κατοικιών έχουν μειωθεί κατά το ήμισυ. 

«Το Δουβλίνο γνωρίζει αλματώδη αύξηση, αλλά στον τόπο καταγωγής μου τα περισσότερα από τα καταστήματα είναι κλειστά», δήλωσε η Lynn υπάλληλος σε εταιρεία που δεν ήθελε να δώσει το επώνυμοτης. «Είναι σπαρακτικό. Εδώ είναι εντελώς διαφορετικά.» 

Τα νέα στοιχεία έδειξαν ότι η οικονομία αυξήθηκε μόλις κατά 0,2 τοις εκατό το προηγούμενο έτος, και όχι κατά 0,9 τοις εκατό που αρχικά αναμενόταν. Και η ανάκαμψη που βασίζεται κυρίως στις εξαγωγές δείχνει ήδη σημάδια επιβράδυνσης κατά το δεύτερο εξάμηνο του 2012, κυρίως λόγω της επιβράδυνσης στην υπόλοιπη ζώνη του ευρώ. 

Η ιρλανδική κυβέρνηση έχει στόχο το 1,3 τοις εκατό ανάπτυξη για το 2013 και να σύντομα θέλει να επιστρέψει στα επίπεδα του 2011, όταν η οικονομία αναπτύχθηκε κατά 2,2 τοις εκατό – ποσοστό ό που αναθεωρήθηκε προς τα άνω την Πέμπτη. 

Αλλά αυτό τώρα δεν φαίνεται ρεαλιστικό μετά την πτώση της κατανάλωσης κατά 3,0 τοις εκατό κατά το πρώτο τρίμηνο, την πιο απότομη πτώση σε διάστημα τεσσάρων ετών. Οι εξαγωγές αγαθών και υπηρεσιών σημείωσαν μια ακόμη πιο απότομη πτώση του 3,2 τοις εκατό, την μεγαλύτερη από τότε που άρχισε η οικονομική κρίση της Ιρλανδίας. 

Η προοπτική της χαλάρωσης της λιτότητας έστω και λίγο, την οποία η κυβέρνηση έχει εξετάσει έπειτα από ένα περιθώριο ελιγμών που προσέφερε μια συμφωνία που διευκόλυνε τους όρους αποπληρωμής του χρέους, φαίνεται τώρα πιο περίπλοκη. 

«Είναι πολύ εύθραυστη η κατάσταση και αυτό σημαίνει ότι κατά πάσα πιθανότητα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί σχετικά με την κλίμακα προσαρμογής στον προϋπολογισμό του 2014,» δήλωσε ο οικονομολόγος της KBC Ireland, Austin Hughes.
  
 πηγή: sofokleous10.gr

ΚΕΡΚΥΡΑ-Άλλες δύο καμαριέρες στο νοσοκομείο λόγω εξάντλησης – Απεργία 10 Ιουλίου

Άλλες δύο καμαριέρες στο νοσοκομείο λόγω εξάντλησης – Απεργία 10 Ιουλίου 

Απεργία για τις 10 Ιουλίου εξήγγειλαν οι ξενοδοχοϋπάλληλοι της Κέρκυρας καταγγέλλοντας ότι κάποια ξενοδοχεία έχουν μετατραπεί σε Μανωλάδα.


Στη σχετική του ανακοίνωση ο Σύνδεσμος Ξενοδοχοϋπαλλήλων αναφέρει:
«Οι  ξενοδόχοι εξοντώνουν   τους εργαζόμενους στα ξενοδοχεία τα οποία έχουν μετατραπεί σε κάτεργα . 
Δεν είναι μόνο  οι πιέσεις για μειώσεις μισθών , για αφαίρεση δικαιωμάτων
Δεν είναι μόνο οι απειλές και οι εκβιασμοί για απολύσεις .
Δεν είναι μόνο η καθυστέρηση των μισθών.
Ο μεγαλύτερος πόλεμος  η πιο σφοδρή επίθεση των ξενοδόχων γίνεται με τα ωράρια που παραβιάζονται κατά κόρον και με τους απίστευτους ρυθμούς έντασης της δουλειάς.
Αποτέλεσμα αυτής της πρακτικής  είναι να εξαναγκάζονται αρκετοί ξενοδοχοϋπάλληλοι σε παραίτηση απ΄την εργασία τους μετά από 
10 ή και 20 χρόνια στο ίδιο ξενοδοχείο.
Την ίδια ώρα στο Νοσοκομείο , τα Κέντρα Υγείας , μεταφέρονται ξενοδοχοϋπάλληλοι με λιποθυμικά επεισόδια απ ΄την ένταση της δουλειάς.
Για δεύτερη συνεχή χρονιά σε γνωστό ξενοδοχειακό παλάτι της Κέρκυρας , έπεσαν το Σάββατο και οδηγήθηκαν στο Νοσοκομείο 2 καμαριέρες.
Η μία παραμένει για νοσηλεία μέχρι και σήμερα τουλάχιστον.
Οι καμαριέρες στο συγκεκριμένο ξενοδοχείο ενώ η βάρδια τους είναι 7:30 έως και 16:00 με ημίωρο διάλειμμα για φαγητό , εργάζονται καθημερινά χωρίς διάλειμμα από τις 6:45 έως  τις 17:00 και τις ημέρες των αναχωρήσεων από τις 6:45 έως και τις 20:00.
Ο λόγος που συμβαίνει αυτό είναι ότι το ξενοδοχείο αυτό όπως και τα περισσότερα άλλωστε , έχει τις μισές καμαριέρες απ΄ όσες χρειάζεται για να βγει στοιχειωδώς ανθρώπινα η βάρδια.
Απαιτούμε εδώ και τώρα οι Αρχές να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να επέμβουν.
Καλούμε τους εργαζόμενους να εξεγερθούν ,  να μην υπακούουν στις εντολές εξόντωσης , να τηρούν τα ωράρια τους, να μην  κάνουν καμία υποχώρηση από τα δικαιώματα τους, να συσπειρωθούν στο σωματείο τους και να  οργανώσουν μαζί αγώνες .
Καλούμε όλους και όλες να συμμετέχουν στην απεργία στις 10 Ιούλη και στην συγκέντρωση στις 11 το πρωί στο εργοστάσιο ΔΕΣΥΛΛΑ στην Γαρίτσα».

Κερδίζει ο λαός από το «λιγότερο κράτος»;

Κερδίζει ο λαός από το «λιγότερο κράτος»;

-- Ποιον υπηρετεί η προπαγάνδα και η πολιτική της κυβέρνησης για συρρίκνωση των κρατικών δομών και των δημοσίων υπαλλήλων;

Η κυβέρνηση λέει ότι κλειδί της ανάπτυξης είναι το λιγότερο κράτος και η αύξηση των ιδιωτικών επενδύσεων. Γι' αυτό ισχυρίζεται ότι κλείνει οργανισμούς του Δημοσίου και απολύει υπάλληλους, «αναδιαρθρώνει» Υγεία - Πρόνοια και Παιδεία, εφαρμόζει πολιτική ιδιωτικοποιήσεων. Σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα, αξιοποιεί τη σαπίλα του κράτους που η ίδια η αστική τάξη έχει οικοδομήσει, για να δικαιολογήσει καταργήσεις φορέων που καλύπτουν στοιχειώδεις λαϊκές ανάγκες. Ποιος θα βγει ωφελημένος από το «λιγότερο κράτος» που λέει η κυβέρνηση; Σίγουρα όχι ο λαός. Ας δούμε ορισμένα παραδείγματα.

• Τίποτα δεν έχει να κερδίσει ο λαός από τις συγχωνεύσεις και τα λουκέτα στα νοσοκομεία, τη συρρίκνωση του προσωπικού σε Υγεία και Πρόνοια. Ηδη, μεγάλα νοσοκομειακά ιδρύματα υπολειτουργούν, χωρίς αναγκαίες ειδικότητες γιατρών, χωρίς επαρκές προσωπικό, χωρίς το στοιχειώδη εξοπλισμό, με δεκάδες κλειστά κρεβάτια ΜΕΘ, βάζοντας σε κίνδυνο την ασφάλεια ακόμα και τη ζωή ασθενών και εργαζόμενων. Η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας περνάει ολοένα και περισσότερο στους ιδιώτες, τα κέντρα υγείας φυτοζωούν, ο λαός βάζει βαθιά το χέρι στην τσέπη για να έχει την υγεία του. Τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα στην Πρόνοια...
• Οταν η κυβέρνηση λέει «λιγότερο κράτος» στην Ερευνα, σημαίνει το ταχύτατο πέρασμά της στα χέρια των ιδιωτών και την αξιοποίηση των πορισμάτων της αποκλειστικά για τις ανάγκες της κερδοφορίας τους. Για παράδειγμα, το ΙΓΜΕ είναι ένας οργανισμός που εμπλέκεται σε μελέτες απαραίτητες από την κατασκευή ενός δρόμου, μέχρι την εξόρυξη υδρογονανθράκων. Η υποβάθμιση του Ινστιτούτου σημαίνει να αναζητήσει πόρους από ιδιώτες για να λειτουργήσει και άρα να δουλέψει για λογαριασμό τους.
• Τα ίδια ισχύουν και για τομείς όπως ο Πολιτισμός και ο Αθλητισμός. Αν η κυβέρνηση προχωρήσει στην απόλυση των χιλιάδων υπαλλήλων που λέει από τους ΟΤΑ, περισσότεροι χώροι άθλησης θα κλείσουν, ενώ και εκείνοι που θα συνεχίσουν να λειτουργούν θα παραπαίουν χωρίς προσωπικό. Από την άλλη, οι δήμοι αυξάνουν διαρκώς το κόστος για όποιον θέλει να αθληθεί, στη λογική της ανταποδοτικότητας. Οι πολιτιστικές δραστηριότητες υποβαθμίζονται λόγω περικοπών στις κρατικές δαπάνες και η υποκουλτούρα (με το αζημίωτο) παρουσιάζεται από το σύστημα σαν μοναδική διέξοδος για το λαό.
• Το «λιγότερο κράτος» στην Πυροσβεστική σημαίνει δάση απροστάτευτα στις ορέξεις των εμπρηστών, που το χέρι τους οπλίζεται από την πολιτική της εμπορευματοποίησης της γης. Σημαίνει εξάρτηση από τους ιδιώτες στην πυρόσβεση, όπως με τα εναέρια μέσα. Στις συγκοινωνίες, αντίστοιχα, σημαίνει χειρότερες, λιγότερο ασφαλείς και πιο ακριβές υπηρεσίες.
• Το «λιγότερο κράτος» που σηματοδοτούν τα σχέδια για συρρίκνωση ή και κλείσιμο των εργοστασίων της Αμυντικής Βιομηχανίας, σημαίνει απεμπόληση της δυνατότητας κάλυψης του αμυντικού εξοπλισμού της χώρας και παράδοσής της ολοκληρωτικά στα ιδιωτικά μονοπώλια. Ταυτόχρονα ακόμα και αν οι παραγγελίες στρατιωτικού υλικού από το Δημόσιο δεν φτάνουν για να καλύψουν τις παραγωγικές δυνατότητες των ΕΑΣ, με την υπάρχουσα υποδομή και το εργατικό δυναμικό, μπορούν εύκολα να αναπροσανατολίσουν την παραγωγή τους σε άλλους τομείς αφού: Συμμετείχαν στα μεγάλα έργα της ΔΕΗ. Παρήγαγαν, μελετούσαν και κατασκεύαζαν όλον τον εξοπλισμό των ορυχείων. Παρήγαγαν ταινιοδρόμους, αποθέτες, εκσκαφείς, μειωτήρες κλπ. Διέθεταν τεχνογνωσία για μελέτη και κατασκευή ανεμογεννητριών. Το τμήμα μεταλλικών κατασκευών θα μπορούσε να κατασκευάζει ακόμα και γέφυρες.Το εργοστάσιο της ΕΛΒΟ μπορεί να παράγει αυτοκίνητα και τρόλεϊ.

Αυτά είναι μερικά μόνο παραδείγματα. Ποιοι βγαίνουν ωφελημένοι; Τα μονοπώλια και οι άλλοι επιχειρηματικοί όμιλοι που καραδοκούν. Αυτοί μονοπωλούν τους κλάδους, όπου το κράτος κρατάει ακόμα κάποιες θέσεις, πετώντας έξω και τους μικρούς που έχουν απομείνει. Η απάντηση στο «λιγότερο κράτος της κυβέρνησης είναι το σημερινό κράτος; 'Η μήπως αυτό που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, «κράτος - πυλώνας» της ανάπτυξης; Βεβαίως το αστικό κράτος συμβάλλει στην καπιταλιστική ανάπτυξη, είτε χρηματοδοτώντας την κατασκευή υποδομών που παραδίδει στους ιδιώτες καπιταλιστές για εκμετάλλευση και κέρδη, είτε χρηματοδοτώντας ιδιωτικές επενδύσεις. Το ΚΚΕ δεν υπερασπίζεται το αστικό κράτος και το σημερινό δημόσιο τομέα, γιατί στόχος του δεν ήταν να υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες, αλλά τα μονοπώλια. Για παράδειγμα, ο δημόσιος τομέας Υγείας ενισχύει τον ιδιωτικό, μέσα από τις πολύμορφες σχέσεις προμηθειών, ή τώρα με τον ΕΟΠΥΥ μέσω της άμεσης σύμπραξης με τα ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα και κλινικές. Το κράτος ανέλαβε σε προηγούμενες περιόδους να φτιάξει υποδομές (εργοστάσια παραγωγής ρεύματος, σιδηροδρομικό - οδικό δίκτυο κ.ά.), που έγιναν για να αναπτυχθεί το μονοπωλιακό κεφάλαιο, στο οποίο κατέληξαν, με ιδιωτικοποιήσεις ή παραχωρήσεις για εκμετάλλευση. Την πορεία αυτή δεν μπορεί να την αναστρέψει το κράτος που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, μιλά για βελτίωση τάχα αυτού του αστικού κράτους, του σημερινού δημόσιου τομέα, ο οποίος θα συνεχίσει όμως να λειτουργεί μέσα στον καπιταλισμό, θα προωθεί καπιταλιστική ανάπτυξη, θα λειτουργεί δηλαδή προς όφελος των μονοπωλίων. Σήμερα έχουν ωριμάσει οι συνθήκες να οικοδομήσουν οι εργάτες και οι σύμμαχοί τους το δικό τους κράτος, γκρεμίζοντας το αστικό κράτος, κοινωνικοποιώντας τα μέσα παραγωγής και βάζοντάς τα στην υπηρεσία τους, ως διαχειριστές του δικού τους κράτους, του δικού τους Δημοσίου, με κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο.

Οι ναζί θέλουν απολύσεις και είλωτες

Οι ναζί θέλουν απολύσεις και είλωτες

Απολύσεις στο Δημόσιο και σκληρότερες συνθήκες εργασίας στον ιδιωτικό τομέα ζητούν συνεχώς οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής, ρίχνοντας νερό στο μύλο κυβέρνησης, ΕΕ, τρόικας, μακρύ χέρι του συστήματος ενάντια στους εργαζόμενους, τους οποίους ωθούν στον Καιάδα της ανεργίας και της δουλειάς δίχως δικαιώματα, προκειμένου τα μονοπώλια να περάσουν αλώβητα την κρίση τους σε βάρος του λαού.

Σε ανάρτηση στην ιστοσελίδα τους κραυγάζουν για «Απόλυση των golden-boys και όσων προσελήφθησαν παράνομα σε μη παραγωγικές θέσεις του Δημοσίου». Πίσω από το φτηνό λαϊκισμό των εν Ελλάδι νεοναζί κρύβεται ο στόχος τους για χιλιάδες απολύσεις στο Δημόσιο, σε μια σειρά διοικητικές θέσεις και σε υπηρεσίες πρώτης γραμμής (όπως Παιδεία, Υγεία, Αμυνα) που εύκολα μπορεί να χαρακτηριστούν «μη παραγωγικές» από τον όποιο τροϊκανό - αφεντικό των νεοναζί.

Ταυτόχρονα φωνάζουν για «Επιστροφή στην πρωτογενή παραγωγή και επιδότηση της πραγματικής εργασίας (και όχι της ανεργίας και της αργομισθίας)» παπαγαλίζοντας ουσιαστικά τη συστημική προπαγάνδα που παρουσιάζει τους Ελληνες, έναν σκληρά εργαζόμενο λαό (στα χωράφια και τα εργοστάσια, στα ξενοδοχεία και τις βιοτεχνίες), τάχα να «κοπροσκυλιάζουν» τρώγοντας τα παχυλά (!) επιδόματα ανεργίας και τις επιδοτήσεις από... τας Ευρώπας.

Εχθροί του εργάτη οι νεοναζί, δε γνωρίζουν όριο στην ψευδολογία, αρκεί αυτή να εξυπηρετεί τα αφεντικά τους, το μεγάλο κεφάλαιο, τα μονοπώλια.

Συνεργασία με Χρυσή Αυγή ζητάει ο Β. Πολύδωρας

Συνεργασία με Χρυσή Αυγή ζητάει ο Β. Πολύδωρας

Ανοιχτά υπέρ της συνεργασίας με τη Χρυσή Αυγή τάχθηκε ο βουλευτής της ΝΔ Β. Πολύδωρας, μιλώντας χτες σε ραδιοφωνική εκπομπή («Real FM»). Σε ερώτηση για το εάν πρέπει να υπάρξει συνεργασία και με τη Χρυσή Αυγή, ο πρώην πρόεδρος της Βουλής είπε: «Βεβαίως. Μας έπιασε η ευαισθησία για την Χρυσή Αυγή η οποία είναι ψηφισμένη από 600 χιλιάδες κόσμο, θα ψηφιστεί από 1 εκατομμύριο και εμείς θα κάνουμε αναμνήσεις του Συντάγματος της Βαϊμάρης (...) Οσοι είστε αντίθετοι, να πάτε να το βγάλετε από τον Αρειο Πάγο. Να κάνετε αίτηση να θέσετε το κόμμα εκτός νόμου, όπως είπε ο κ. Βενιζέλος».

Η αβάντα που κάνει ο Β. Πολύδωρας στη φασιστική Χρυσή Αυγή, αποδεικνύει ότι το σύστημα τη χρειάζεται, τη συντηρεί και τη φουσκώνει, για να τη χρησιμοποιεί σε βάρος των εργαζόμενων και του λαού. Επιβεβαιώνεται ακόμα ότι με διάφορους τρόπους, επίσημα και λιγότερο επίσημα, η ΝΔ προσπαθεί να προσελκύσει πολιτικό ακροατήριο - ενδεχόμενα και συνεταίρους στη διαχείριση - και από το χώρο του εθνικοσοσιαλισμού, περιβάλλοντας με κοινοβουλευτικό μανδύα τη ρατσιστική - αντικομμουνιστική δράση της Χρυσής Αυγής.

Σχολιάζοντας τις δηλώσεις Πολύδωρα, η εκπρόσωπος Τύπου της ΝΔ Αννα Ασημακοπούλου, προσπάθησε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις, λέγοντας: «Περίεργη δήλωση... Γιατί είναι αυτονόητο ότι η ΝΔ δεν θα μπορούσε ποτέ να συνεργαστεί με τους νεοναζί».