Διαστάσεις του ευρωσκεπτικισμού

 Διαστάσεις του ευρωσκεπτικισμού

Σε χτεσινή του συνέντευξη, ο ΓΓ έβαλε μεταξύ άλλων δύο ενδιαφέροντα σημεία: για την έξοδο από την ΕΕ, που τη βάζουμε για το σήμερα, αλλά τη συνδέουμε με την προοπτική και το στρατηγικό στόχο, που κι αυτός για το σήμερα μπαίνει. Και για τις προτάσεις ενότητας ή κοινής δράσης, μεταξύ άλλων με κάποιους που έχουν φύγει από το 1800 -πιθανότατα γιατί διαφωνούσαν με την τακτική "φωτιά και τσεκούρι" και με το διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, ενάντια στον αστοτσιφλικάδικο συνασπισμό.

Αυτό μου έδωσε την ιδέα για ένα ιντριγκαδόρικο πλην ενδιαφέρον ερώτημα "ποιος χώρος που έφυγε-διασπάστηκε από το κόμμα σας είναι συγκριτικά λιγότερο αντιπαθής, πολιτικά-ιστορικά μιλώντας" ή "ποια είναι η 'αγαπημένη' σας διάσπαση" -που δε θα το απαντήσουμε σήμερα. Αλλά (μου έδωσε) και την αφορμή να καταγράψω μερικές σημειώσεις, σχετικά με τον ευρωσκεπτικισμό.

Στην Ελλάδα, μετά την πασοκική λαίλαπα που εκφύλισε το σύνθημα "ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο" και δεν έκανε ποτέ το δημοψήφισμα που είχε υποσχεθεί για να αποφασίσει ο κυρίαρχος λαός σχετικά με την παραμονή της χώρας στην κοινότητα, η θέση κι οι μετακινήσεις της κοινής γνώμης φαινομενικά καθορίζονται από ένα εμπειρικό, ωφελιμιστικό κριτήριο.

Όσο υπήρχε η προσδοκία-ψευδαίσθηση πως παίρνουμε δάνεια κι επιδοτήσεις, για να τρώμε με χρυσά κουτάλια, χτιζόταν ο μύθος της Μεγάλης Ευρωπαϊκής Ιδέας, που έβρισκε μια σχετική αποδοχή και ενσωμάτωνε συνειδήσεις, βασικά με τον ίδιο περίπου τρόπο που το έκανε μεταπολεμικά κι η αστική εξουσία στην Ελλάδα. Με άλλα λόγια, η -υποτιθέμενη- εποχή των παχιών αγελάδων καθιστούσε ιερή αγελάδα την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Όταν άλλαξαν τα δεδομένα, με την κρίση και τα μνημόνια, που κι αυτά δάνεια είναι, αλλά με επαχθείς όρους -η κοινή γνώμη άρχισε να αντιστρέφεται και να εμπιστεύεται ολοένα και λιγότερο την ΕΕ για την επίλυση των προβλημάτων και την τόνωση της οικονομίας -κάτι που καταγράφεται και δημοσκοπικά, ακολουθώντας τα ποσοστά του παλιού κακού και κραταιού δικομματισμού. Και αυτή θεωρείται η ρίζα του ευρωσκεπτικισμού στη χώρα μας -και όχι μόνο.

Εδώ χρειάζεται όμως ένας σημαντικός διαχωρισμός. Πολλές αναλύσεις συνδέουν τον ευρωσκεπτικισμό με τον εθνικισμό και την αναδίπλωση στα όρια μιας οικονομίας με εθνικό νόμισμα, προστατευτικούς δασμούς κτλ. Χρειάζονται να στήσουν εξάλλου ένα συντηρητικό, οπισθοδρομικό πόλο ως "αντίπαλο δέος", που -δια του ετεροπροσδιορισμού- θα δίνει κάλπικο προοδευτικό προφίλ στον ευρωμονόδρομο -που δεν έχει καμία εναλλακτική πλην της όπισθεν, που συνιστά πισωγύρισμα, για αυτούς.

Αυτό το σκεπτικό μπορεί να ντυθεί με αριστερό πρόσημο και σοβαροφανή επιχειρήματα του τύπου: χρειάζεται να υπάρχει μια ολοκλήρωση σε ευρωπαϊκή-παγκόσμια κλίμακα, κι αφού δεν προχώρησε η σοσιαλιστική ολοκλήρωση, πορευόμαστε με αυτήν που έχουμε (ο υπαρκτός ολοκληρωτισμός) για να αλλάξουμε τους όρους της. Το οποίο είναι το ίδιο έξυπνο, σα να λες ότι χρειαζόμαστε κάποιου είδους κράτος, κι αφού δεν έχουμε δικτατορία του προλεταριάτου, συμβιβαζόμαστε με το αστικό κράτος και παλεύουμε να το καλλωπίσουμε. Ή ότι χρειάζεται ένας νικητής στον πόλεμο, για να υπάρξει ειρήνη, και αφού δε νίκησε η δική μας πλευρά, ας πάμε με τους νικητές.

Ο ευρωσκεπτικισμός όμως δεν είναι κάτι ενιαίο, με την ίδια έννοια που ο πατριωτισμός των μαζών δεν είναι το ίδιο με τον εθνικισμό που καλλιεργεί η άρχουσα τάξη, για να σκεπάσει κάτω από μία εθνική ομπρέλα τα αντικρουόμενα ταξικά συμφέροντα. Είναι πολύ εύκολο όμως να μπουν αυτές οι δύο έννοιες στο ίδιο αντιδρ-αστικό τσουβάλι και στην υπηρεσία των κρατούντων.

Αντίστοιχα, ο ευρωσκεπτικισμός της αστικής τάξης αποτυπώνει τις εσωτερικές της αντιθέσεις και τις επιδιώξεις ενός τμήματός της που θεωρεί πως τα συμφέροντά του εξυπηρετούνται καλύτερα από ένα διαφορετικό μείγμα με περισσότερους προστατευτικούς δασμούς, εθνικό νόμισμα κλπ. Δεν αμφισβητεί το κυρίαρχο πλαίσιο και τις δομές του, αλλά επιμέρους πτυχές του για να αυξήσει την αποτελεσματικότητά του. Όπως υποδηλώνει κι ο όρος εξάλλου, επικρατεί απλώς σκεπτικισμός, ένας προβληματισμός -αντί για μια διάθεση για συνολική ρήξη και ριζοσπαστικές αλλαγές- που μπορεί να περιοριστεί τελικά στην υιοθέτηση εθνικού νομίσματος.

Ο "ευρωσκεπτικισμός" των μαζών δεν είναι απαραίτητα ενιαίος, και αυτό καθιστά αισιόδοξους τους ευρωλάγνους ότι μια περίοδος νέας ανάπτυξης θα απορροφήσει τις αντιδράσεις, ενισχύοντας εκ νέου τη μεγάλη ευρωπαϊκή ιδέα. Στην πραγματικότητα είναι μια αυθόρμητη θολή εναντίωση στην ΕΕ και τις πολιτικές της, μια λανθάνουσα αντιιμπεριαλιστική συνείδηση που παραμένει ανεπεξέργαστη και σχετικά αδιαμόρφωτη, όσο δεν μπολιάζεται με τη δική μας συνολική λογική και πρόταση για ρήξη κι αποδέσμευση (με διαγραφή χρέους, κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων κλπ).

Από αυτό κάποιοι βγάζουν ως συμπέρασμα ότι επιβάλλεται να εντείνουμε τις προσπάθειές μας για αυτό το μπόλιασμα. Κι εγώ διαπιστώνω με τη σειρά μου ότι αυτό συντελείται ήδη ως ένα βαθμό, εδώ και πολλά χρόνια. Στην Ελλάδα ο λεγόμενος ευρωσκεπτικισμός ήταν παρδοσιακά αριστερός-προοδευτικός και αντι-ιμπεριαλιστικός (από την εποχή που η ΕΔΑ έκανε λόγο για το λάκκο των λεόντων -άλλο αν κάποιοι στην πορεία φρόντισαν να το ξεχάσουν), ακριβώς επειδή δεν ήταν ένας απλός σκεπτικισμός-αμφιβολία, αλλά συνολικό σχέδιο ρήξης. Ακόμα και την εποχή που έμπαινε σχετικά αυτόνομα ο ρόλος της αποδέσμευσης από την ΕΟΚ, ήταν σχεδόν αυτονόητο πως θα συνοδευόταν με έναν προσανατολισμό προς τη σοσιαλιστική κοινότητα.

Σήμερα η σοσιαλιστική κοινότητα δεν υπάρχει κι η απλή αποδέσμευση δεν επαρκεί, ακριβώς επειδή δε θα είναι απλή και πρέπει να ενταχθεί σε ένα συνολικό πακέτο κι όχι σε μεταβατικά ημίμετρα -που θα λειτουργούσαν μόνο σε συνθήκες εργαστηρίου- κι ακριβώς για να μην μπει στο ίδιο τσουβάλι με τον αστικό εθνικισμό-ευρωσκεπτικισμό, στοιχιζόμενη πίσω από τις πλέον αντιδρ-αστικές δυνάμεις της ακροδεξιάς. Η βασική δικλίδα ασφαλείας απέναντι στον αστικό ευρωσκεπτικισμό είναι βασικά οι πολιτικές αποστάσεις από τις δυνάμεις και τη λογική του... καπιταλοσκεπτικισμού -όσο δόκιμος μπορεί να είναι αυτός ο όρος. Δηλ από την πολιτική που προβληματίζεται κι αμφισβητεί επιμέρους πτυχές του κυρίαρχου αστικού ευρωπλαισίου, πχ το νόμισμα, και όχι το σύστημα ως σύνολο -πολλές φορές ούτε καν την ΕΕ. Που θεωρεί με άλλα λόγια πως το κοινό μας ευρωπαϊκό σπίτι χρειάζεται αλλαγές, πχ στα κουφώματα, κι όχι γκρέμισμα από τα θεμέλια.

Αυτό είναι -και όχι οι θέσεις για το Συνέδριο- που κατατάσσουν αυτομάτως το σύγχρονο "αριστερό ευρωσκεπτικισμό" πχ της ΛαΕ στο ίδιο μήκος κύματος με αντιδραστικές, ακροδεξιές δυνάμεις.
Αυτό δείχνει και τις ευθύνες πολλών πρώην, που έφυγαν μετά το 1800, αλλά έχουν μείνει στο 1900 τόσο, προβάλλοντας τη διΕΕξοδο ξεκομμένη από το στρατηγικό στόχο. Και μιλάνε εκ του πονηρού για τον... "ευρωκομμουνισμό" του ΚΚΕ, που θέλει σοσιαλισμό εντός ΕΕ και ευρώ (;!) αλλά την ίδια στιγμή δεν έχουν πρόβλημα να φλερτάρουν με το Λαφαζάνη, που θεωρεί πως μπορεί να υπάρξει ρήξη υπέρ του λαού, εκτός ευρωζώνης αλλά όχι απαραίτητα εκτός ΕΕ.
Κι αυτό φανερώνει και τα όρια κάποιων ενωτικών προτάσεων...

Στην Πάτρα προς συνένωση οι Συριζαίοι, πρώην πασόκοι, δεξιοί και ακροδεξιοί για να αντιμετωπιστεί ο Πελετίδης!

Το πολιτικό μέγεθος Πελετίδη στα δημοτικά της Πάτρας, φαίνεται ότι αναγκάζει τον τοπικό ΣΥΡΙΖΑ να αφήσει τις όποιες προκαλύψεις που ταυτίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ με τις πολιτικές του χθες που εφάρμοσαν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ανοιχτά να ετοιμάζει κοινή εκλογική κάθοδο στα δημοτικά πράγματα της Πάτρας με φθαρμένα στελέχη που άνηκαν όχι μόνο στο συγγενές ΠΑΣΟΚ, αλλά και στην Νέα Δημοκρατία.

Από ότι διαβάζουμε στο thebest, προκύπτει από το ρεπορτάζ, εδώ και λίγου μήνες, έχουν έρθει πιο κοντά τρεις δημοτικές παρατάξεις που είχαν κατέβει στις τελευταίες εκλογές του 2014 διεκδικώντας την ψήφο των Πατρινών.

Πρόκειται για εκείνες της ΡΑΠ- Πάτρα Ανθρώπινη Πόλη με επικεφαλής των Κώστα Σπαρτινό (βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ), ΤΩΡΑ για την Πάτρα η παράταξη «Δημαρά με επικεφαλής πλέον τον Ανδρέα Φίλια (μία παράταξη με δυναμικό από ΠΑΣΟΚ, ΝΔ που παλιότερα ήταν και μέλη του Συνασπισμού, με στελέχη που φλέρταραν ακόμα και με την Χρυσή Αυγή) και Αγωνιζόμενοι Πολίτες του Ανδρέα Παναγιωτόπουλου (πρώην στέλεχεος του ΠΑΣΟΚ, υποψήφιος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ τον Σεπτέμβριο του 2015, πρώην δήμαρχο σε γειτονικό δήμο με την υποστήριξη του ΠΑΣΟΚ). Οι τρεις παρατάξεις έχουν αρχίσει να βρίσκουν κοινό βηματισμό, κάνοντας κοινές παρεμβάσεις σε ζητήματα που αφορούν τα δημοτικά πεπραγμένα ενώ συνδιοργανώνουν και εκδηλώσεις με θέματα που σχετίζονται με την Πάτρα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ , ένα νεοφιλελεύθερο κόμμα δεν διστάζει να συνεργαστεί με οποιονδήποτε, σοσιαλδημοκράτη, δεξιό και οριακά χρυσαυγίτη, για να μπορέσει να κερδίσει έναν Δήμαρχο υπόδειγμα σε όλη την Ελλάδα, όπως ο Πελετίδης!

Πηγή: http://anemosantistasis.blogspot.com/2017/03/blog-post_687.html#ixzz4b38vz2Or

Κραυγή αγωνίας για 20 εκατομμύρια ανθρώπους UPD

south-soudan.jpg

Ο λιμός, απειλεί 20 εκατομμύρια ανθρώπους στην Υεμένη, τη Σομαλία, το Νότιο Σουδάν και τη Νιγηρία. Η παγκόσμια κοινότητα είναι αντιμέτωπη με τη μεγαλύτερη «ανθρωπιστική καταστροφή» από το 1945 οπότε ιδρύθηκε ο ΟΗΕ, προειδοποίησε ο επικεφαλής ανθρωπιστικών υποθέσεων του οργανισμού Στίβεν Ο’ Μπράιεν.
«Χωρίς συντονισμένες και κοινές παγκόσμιες προσπάθειες, οι άνθρωποι απλώς θα πεθάνουν από την πείνα» και «πολλοί περισσότεροι θα υποφέρουν και θα πεθάνουν από τις ασθένειες», δήλωσε χθες ο Ο’ Μπράιεν, στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ.
«Είμαστε σε μια κρίσιμη καμπή της ιστορίας», τόνισε. «Ήδη στην αρχή του έτους είμαστε αντιμέτωποι με τη μεγαλύτερη ανθρωπιστική κρίση από την ίδρυση του ΟΗΕ».
Ο επικεφαλής του Γραφείου Συντονισμού Ανθρωπιστικών Υποθέσεων του ΟΗΕ (Ocha) ζήτησε την άμεση παροχή πόρων για την Υεμένη, το Νότιο Σουδάν, τη Σομαλία και τη βορειοανατολική Νιγηρία ώστε να παρασχεθεί βοήθεια στις χώρες αυτές και «να αποτραπεί μια καταστροφή».
«Για να είμαι ακριβής χρειαζόμαστε 4,4 δισεκατομμύρια δολάρια ως τον Ιούλιο», υπογράμμισε ο Ο’ Μπράιεν.
Χωρίς σημαντική χρηματοδότηση τα παιδιά σε αυτές τις τέσσερις χώρες κινδυνεύουν από οξύ υποσιτισμό και δεν θα είναι σε θέση να πάνε σχολείο, θα αντιστραφούν τυχόν πρόοδοι στην οικονομική ανάπτυξη των χωρών και «θα χαθούν περιουσίες, το μέλλον και η ελπίδα».
Τον προηγούμενο μήνα ανάλογη έκκληση είχε κάνει ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες. Τότε ο ΟΗΕ είχε ανακοινώσει ότι είχε λάβει μόλις 90 εκατομμύρια δολάρια στη διάρκεια του 2017, παρά τις γενναιόδωρες δεσμεύσεις των χωρών.
Ο ΟΗΕ ορίζει τον λιμό όταν περισσότερο από το 30% των παιδιών κάτω των 5 ετών υποφέρουν από οξύ υποσιτισμό και η θνησιμότητα είναι δύο ή περισσότεροι θάνατοι ημερησίως ανά 10.000 ανθρώπους, μεταξύ άλλων κριτηρίων.
Η Υεμένη είναι αντιμέτωπη με τη μεγαλύτερη ανθρωπιστική κρίση, όπου τα δύο τρίτα του πληθυσμού, 18,8 εκατομμύρια άνθρωποι, χρειάζονται βοήθεια και περισσότερα από 7 εκατομμύρια πεινάνε και δεν γνωρίζουν πότε θα είναι το επόμενο γεύμα τους.
Ο επικεφαλής του Ocha ανακοίνωσε ότι ο Γκουτέρες θα προεδρεύσει μιας διάσκεψης για την Υεμένη στις 25 Απριλίου στη Γενεύη.
Περισσότεροι από 7,5 εκατομμύρια άνθρωποι χρειάζονται βοήθεια στο Νότιο Σουδάν, αύξηση κατά 1,4 εκατομμύριο σε σχέση με πέρυσι, και περίπου 3,4 εκατομμύρια Νοτιοσουδανοί έχουν εκτοπιστεί εξαιτίας των συγκρούσεων, περιλαμβανομένων περίπου 200.000 που έχουν φύγει από τη χώρα από τον Ιανουάριο.
Στη Σομαλία περισσότεροι από τους μισούς κατοίκους, 6,2 εκατομμύρια άνθρωποι, χρειάζονται ανθρωπιστική βοήθεια και προστασία, περιλαμβανομένων 2,9 εκατομμυρίων που κινδυνεύουν από τον λιμό και έχουν ανάγκη άμεσης βοήθειας «για να σώσουν ή να διατηρήσουν τη ζωή τους».
Στη βορειοανατολική Νιγηρία, όπου μαίνεται η επταετής εξέγερσης της ισλαμιστικής οργάνωσης Μπόκο Χαράμ, 2,6 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν εκτοπιστεί και περισσότεροι από 200.000 έχουν σκοτωθεί.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ, BBC, al Jazeera  

Στη Λετονία «τιμούν» με επισημότητα τους εγκληματίες δολοφόνους των WAFFEN SS (ναζί)! Συγκέντρωση διαμαρτυρίας της ΠΕΑΕΑ – ΔΣΕ μπροστά στην πρεσβεία της

Η Πανελλήνια Ενωση Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης και Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ), στο πλαίσιο πανευρωπαϊκής κινητοποίησης της FIR (ΦΙΡ), διοργανώνει συγκέντρωση διαμαρτυρίας, την Τετάρτη 15 Μάρτη και ώρα 11 το πρωί, μπροστά στην πρεσβεία της Λετονίας (λεωφ. Βασιλέως Κων/νου 38 - απέναντι από το Αγαλμα Τρούμαν),
καταγγέλλοντας την κυβέρνηση της χώρας αυτής που επιτρέπει - όπως κάθε χρόνο και φέτος στις 16 Μάρτη - πανευρωπαϊκή συγκέντρωση των νεοναζί στην πρωτεύουσα Ρίγα για να... «τιμήσουν» τους εγκληματίες δολοφόνους των WAFFEN SS (ναζί)!

"Γι’ αυτό πέθαναν εκατομμύρια άνθρωποι πολεμώντας
 το φασισμό στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο;…"

Καλούνται οι αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης και οι μαχητές του ΔΣΕ, απόγονοι και φίλοι, τα Παραρτήματα της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ και το Εθνικό Συμβούλιο για τη Διεκδίκηση των Γερμανικών Πολεμικών Αποζημιώσεων, να συμμετάσχουν μαζικά με τα πανό τους στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας.

Σημειώνεται ότι ανάλογες συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας πραγματοποιούνται, ταυτόχρονα, μπροστά στις πρεσβείες της Λετονίας σε Ρώμη, Βουδαπέστη, Βρυξέλλες (στο Ευρωκοινοβούλιο), Βερολίνο και σε πολλές ακόμα πόλεις.

ΚΕΡΚΥΡΑ-Είναι όλες αυτές οι συναδέλφισσες, που βαρεθήκανε να τις κλέβουνε

Είναι πραγματικά για γέλια και για κλάματα η απάντηση στην ανακοίνωση του Κλαδικού

Σωματείου (Κερκυραϊκός Σύνδεσμος Ιδιωτικών Υπαλλήλων) που εξέδωσε η πρόεδρος του

Επιχειρησιακού Σωματείου (Καθαριστριών – Καθαριστών του ΓΝΚ).

Από τη μια μεριά κατανοούμε και «συμπάσχουμε» με τη δύσκολη θέση που έχει βρεθεί η

κυρία Πρόεδρος τώρα που η εταιρεία στην οποία τόσον καιρό «κάνει πλάτες», με

αποδείξεις, έχει πιαστεί να κλέβει τις συναδέλφισσές της αλλά και την ίδια!!!

Κατανοούμε και «συμπάσχουμε» με την αγωνία της κυρίας Προέδρου να υπερασπιστεί τις

ατομικές συμβάσεις του ΣΥΡΙΖΑ και του κυρίου Διοικητή του Νοσοκομείου, που με τις

οποίες φροντίζει να πετάξει το 90% των καθαριστριών στο δρόμο (αυτό συμβαίνει όχι μόνο

εδώ στην Κέρκυρα αλλά σε όλη την Ελλάδα – γύρω στις 8.000). Και κλεμμένες δηλαδή αλλά

και άνεργες. Το δίλλημα φρόντισε να το βάλει από νωρίς ο διοικητής της στις

συναδέλφισσες, που ξεκίνησαν τον αγώνα. Ή να δεχτούν την κλεψιά του εργολάβου ή τις

ατομικές συμβάσεις και την ανεργία!!!

Εδώ όμως τελειώνει η κατανόηση και η υπομονή απέναντι στη συγκεκριμένη κυρία αλλά

και απέναντι σ’ αυτούς, που την έβαλαν όλο το προηγούμενο διάστημα να παίζει αυτόν τον

άχαρο ρόλο.

Έχουμε και λέμε λοιπόν κυρία Πρόεδρος:

1. Η ανακοίνωση – απάντηση που έβγαλες είναι καθαρά η άποψη σου ή και κάποιων

από το ΔΣ, όταν βέβαια αυτό αποφασίσεις να το ρωτήσεις. Ή μήπως είναι άποψη

της Γενικής Συνέλευσης, όταν αποφασίσεις να την κάνεις και αυτήν; Ξέρεις και

ξέρουμε ότι τίποτα από αυτά δεν έχει γίνει. Άρα η ανακοίνωση που έβγαλες ή που

σου υπαγόρευσαν, καπελώνει και υπονομεύει τα υπόλοιπα μέλη του ΔΣ και το

Επιχειρησιακό Σωματείο. Μα καλά θα πει κάποιος όλα αυτά για να βγει μια

ανακοίνωση; Όχι βέβαια, αφού μπορείς να βγάλεις ανακοίνωση με τη σύμφωνη

γνώμη του γραμματέα. Εσύ όμως την ανακοίνωση σου την έβγαλες με την

αναπληρώτρια γραμματέα, γιατί η γραμματέας δε συμφωνεί με αυτήν…

2. Από πού σου προκύπτει ότι για να φτιάξουμε σαν κλαδικό σωματείο σωματειακή

επιτροπή σε ένα χώρο δουλειάς θα πάρουμε την άδεια σου ή του επιχειρησιακού

σωματείου. Ο υποβολέας σου δεν γνωρίζει ότι υπάρχουν εκατοντάδες σωματειακές

επιτροπές κλαδικών σωματείων όχι μόνο στην Κέρκυρα αλλά σε όλη την Ελλάδα σε

χώρους δουλειάς; Έτσι και εμείς εδώ έχουμε σωματειακές επιτροπές σε S/M αλλά

και εδαφικά σε βορρά νότο. Αλλά και άλλα κλαδικά σωματεία έχουν σωματειακές

επιτροπές στο χώρο ευθύνης τους. Πάντως, για να ξέρεις δεν είναι κάτι κακό και για

να μην μπερδεύεσαι αποτελείται από μέλη, που είναι στο δικό μας σωματείο. Είναι

δική μας, όχι δική σου και αυτό που λέει είναι η άποψη των μελών μας στο

συγκεκριμένο χώρο.

3. Θα κινηθείς νομικά – δικαστικά «αν τολμήσουμε ξανά…». Μάλιστα το ακούσαμε

και αυτό! Αυτό που δεν μας είπες είναι βάσει ποιού νόμου θα το κάνεις αυτό οεο!!!

4. Δεν ανέχεσαι να σε εκμεταλλεύονται κομματικά. Μπράβο σου! Για πες μας τώρα ο

βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κ. Παυλίδης που φώναξες και μοίραζε την καρτούλα του στις

εργαζόμενες τι είναι;;;!!! Ο κύριος Σαμοΐλης της ΛΑΕ που μαζί ήρθατε στη ΓΣ του

κλαδικού σωματείου και μοιράσατε υλικό της ΛΑΕ (και καλά κάνατε) τι είναι;;;

Εκτός φυσικά αν εννοείς τους αναρχικούς συνδικαλιστές από τα Ιωάννινα, που

καλούσες τις συναδέλφισσές σου να πάτε γιατί τα λένε καλά. Εκεί πάσο.

5. Κι επειδή ρωτάς ποιες είναι στη σωματειακή μας επιτροπή. Άκου λοιπόν:

· Είναι όλες αυτές οι συναδέλφισσες, που βαρεθήκανε να τις κλέβουνε και να τις

εκμεταλλεύεται η εταιρεία που εσύ στηρίζεις.

· Είναι όλες αυτές οι συναδέλφισες που δεν φοβούντε εσένα και τις απειλές σου,

ούτε της εταιρείας, ούτε του διοικητή σου, ούτε της κυβέρνησής σου.

· Είναι οι συναδέλφισσες, που ήθελες να διώξεις από τη δουλειά μαζί με τα αφεντικά

σου, όταν έμαθες ότι σηκώνουν κεφάλι.

· Είναι οι συναδέλφισσες, που απειλούσες τηλεφωνικά και όχι μόνο, ότι μόλις γίνουν

οι ατομικές συμβάσεις θα κανονίσεις με τον διοικητή σου να μείνουν απ’ έξω.

· Είναι αυτές, που σήκωσαν κεφάλι, δεν άκουσαν εσένα και τα αφεντικά σου και

διεκδίκησαν τα κλεμμένα και δουλειά με αξιοπρέπεια και δικαιώματα.

· Είναι αυτές που χάρη στον αγώνα τους πήρες και εσύ τα λεφτά σου.

· Ναι, αυτές που δεν ειδοποίησες να πάνε στην Επιθεώρηση Εργασίας για την

εργατική διαφορά, ως όφειλες σαν πρόεδρος. Αυτές που μείνανε στο γραφείο της

επιθεωρήτριας και αντιμετώπισαν τον εκμεταλλευτή τους, την ίδια ώρα που εσύ

την κοπάναγες τρέχοντας.

Σωματειακή Επιτροπή Καθαριστριών Γενικού Νοσοκομείου Κέρκυρας

Κερκυραϊκός Σύνδεσμος Ιδιωτικών Υπαλλήλων 

Στρατιωτικές διεργασίες και Ενέργεια

Στρατιωτικές διεργασίες και Ενέργεια

Οσο κλιμακώνονται οι ανταγωνισμοί του κεφαλαίου για τον έλεγχο αγορών, ζωνών, πλουτοπαραγωγικών πηγών και διαύλων, τόσο εντείνονται οι ασκήσεις, η προετοιμασία, η στρατηγική αναδιάταξη και παράταξη στρατιωτικών δυνάμεων, μάχιμων στρατιωτικών μονάδων ιμπεριαλιστικών κέντρων και χωρών. Ετσι πρέπει να διαβαστεί η εντατικοποίηση των ασκήσεων του ΝΑΤΟ, φέτος, στη Μαύρη Θάλασσα, όπως η άσκηση «Poseidon» που οργανώθηκε από το ρουμάνικο Πολεμικό Ναυτικό, διεξάγεται από 5 έως 13/3, κινητοποιώντας 17 πολεμικά πλοία από 7 κράτη - μέλη του ΝΑΤΟ. Η άσκηση ξεκίνησε να διεξάγεται από το 2015, με τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία να εναλλάσσονται κάθε χρόνο στη θέση του «φιλοξενούντος έθνους».
Διόλου άσχετη με την άσκηση και τις στρατιωτικές προπαρασκευές γενικώς στη Μαύρη Θάλασσα είναι η αναφορά της ελληνικής πρεσβείας στο Βουκουρέστι, που δημοσιοποίησε τις προηγούμενες μέρες ο «Ριζοσπάστης», ότι το 2018 ξεκινά η παραγωγή φυσικού αερίου από τα ρουμανικά κοιτάσματα «Midia» και «Pelican» της Μαύρης Θάλασσας, οπότε η εγχώρια παραγωγή της Ρουμανίας θα υπερκαλύπτει τη ζήτηση, με αποτέλεσμα η χώρα να φιλοδοξεί να αναδειχτεί σε εξαγωγέα φυσικού αερίου, αλλάζοντας έτσι τον ενεργειακό χάρτη της Ανατολικής Ευρώπης και οξύνοντας την ενδοαστική αντιπαράθεση - με τη Μόσχα και άλλα κέντρα - για τα μερίδια της ενεργειακής αγοράς. Οι Ρουμάνοι υπολογίζουν ότι τον πρώτο χρόνο, το 2018, η ποσότητα φυσικού αερίου που θα παραχθεί από τα δύο ανωτέρω κοιτάσματα θα φτάσει το 1 δισ. κ.μ. και τα επόμενα έτη θα αγγίξει τα 4 δισ. κ.μ. Τα κοιτάσματα εκμεταλλεύεται η «Black Sea Oil & Gas», θυγατρική της αμερικανικής «Carlyle International Energy Partners».

***

Εξίσου αλληλένδετα είναι και τα πλάνα για μπίζνες πάνω στην Ενέργεια που «τρέχουν» στη Βουλγαρία. Σύμφωνα με αναφορά που απέστειλε στην Αθήνα η ελληνική πρεσβεία στη Σόφια, η εταιρεία «Shell Exploration & Development», η οποία υπέγραψε σχετική σύμβαση το Φλεβάρη 2016 με τη βουλγαρική κυβέρνηση, ολοκλήρωσε την πρώτη φάση εξερεύνησης για πετρέλαιο και φυσικό αέριο στο οικόπεδο «Silistar» της Μαύρης Θάλασσας. Συγκεκριμένα, αρχές Γενάρη ολοκληρώθηκαν οι σεισμικές έρευνες, τα δεδομένα των οποίων πρέπει τώρα να αναλυθούν, ώστε να αξιολογηθούν οι προοπτικές πραγματοποίησης δοκιμαστικής γεώτρησης. Συνολικά, οι εν λόγω έρευνες μπορεί να διαρκέσουν έως 12 χρόνια, αλλά, σύμφωνα με τον τοπικό Τύπο, κάθε βήμα οδηγεί σε μεγαλύτερη αισιοδοξία για εύρεση αποθέματος υδρογονανθράκων. Ως ενθαρρυντική κρίνεται και η επιτευχθείσα πρόοδος με απτά αποτελέσματα σε γειτονικό οικόπεδο σε τουρκικά ύδατα, όπου η «Shell» εργάζεται σε κοινοπραξία με την τουρκική «Petroleum».
Το μπλοκ «Silistar» βρίσκεται στα νότια βουλγαρικά χωρικά ύδατα και καλύπτει έκταση 7.000 τ.χλμ., με την περιοχή ερευνών της «Shell» να καλύπτει 5.125 εξ αυτών (εξαιρέθηκαν των ερευνών ορισμένες περιοχές που έχουν χαρακτηριστεί «Natura 2000»). Τρισδιάστατα σεισμικά δεδομένα συλλέχθηκαν σε 4.650 τ.χλμ., ενώ τα υπόλοιπα δεδομένα είναι δισδιάστατα. Στελέχη της «Shell» χαρακτηρίζουν τα εν λόγω δεδομένα ως υψηλής ποιότητας και τη συνολική επιχείρηση ως «μια από τις πιο επιτυχημένες για την απόκτηση των σεισμικών δεδομένων στον κόσμο».

***

Είναι τέτοιο το προσδοκώμενο «ψητό», που η «Shell» έχει δεσμευτεί να επενδύσει συνολικά 18,6 εκατ. δολάρια σε σεισμικές έρευνες, καθώς, επίσης, σε «δράσεις για την προστασία του περιβάλλοντος, της ανθρώπινης αξίας και της πολιτιστικής κληρονομιάς». Παράλληλα, η «Shell» προσφέρει «μπόνους» 4,9 εκατ. δολ. στο βουλγαρικό κράτος για την εξασφάλιση της άδειας εξερεύνησης υδρογονανθράκων (πενταετούς διάρκειας έως το 2021, με πρόβλεψη περαιτέρω παράτασης δύο φορές για δύο χρόνια κάθε φορά). Οπως προσθέτει η ελληνική πρεσβεία, με τα συλλεχθέντα γεωλογικά δεδομένα, η «Shell» θα διαμορφώσει μια πρώτη άποψη για τις δομές κάτω από το βυθό της Μαύρης Θάλασσας και για τις δυνατότητες εντοπισμού πιθανών κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου. Το επόμενο βήμα είναι η ανάλυση και η ερμηνεία των σεισμικών δεδομένων, η οποία αναμένεται να ολοκληρωθεί μέχρι το τέλος του τρέχοντος έτους.
Σε παραπλήσιους σκοπούς με αυτούς των Ρουμάνων και αντικειμενικά σε αντιδιαστολή με τα ρωσικά επιχειρηματικά συμφέροντα, στόχος των εν λόγω ερευνών στα οικόπεδα «Silistar» και «Khan Asparuh» της Μαύρης Θάλασσας - όπως επισημαίνεται στην αναφορά της ελληνικής πρεσβείας - είναι η Βουλγαρία να επιτύχει τη μερική έστω ενεργειακή απεξάρτησή της από τη Ρωσία.
Το οικόπεδο «Khan Asparuh», όπου σχετικά πιο προχωρημένες έρευνες διεξάγει κοινοπραξία των «Total», OMV και «Repsol», είναι διπλάσιο του «Silistar». Το Νοέμβρη του 2016 υπήρξαν δημοσιεύματα, σύμφωνα με τα οποία η «Τotal» ανακάλυψε κοίτασμα πετρελαίου στο «Khan Asparuh», μετά την πραγματοποίηση της πρώτης δοκιμαστικής γεώτρησης στο οικόπεδο. Σχετική αναφορά γίνεται και στην οικονομική έκθεση της «Total» για το τρίτο τρίμηνο 2016, αλλά περαιτέρω πληροφορίες για τις εκτιμώμενες ποσότητες στο εντοπισθέν κοίτασμα δεν έχουν ακόμη δοθεί. Η δεύτερη γεώτρηση στο «Khan Asparuh» προγραμματίζεται να πραγματοποιηθεί εντός του 2017. Σε κάθε περίπτωση, το κουβάρι των ανταγωνισμών και αλληλοσυγκρουόμενων σχεδιασμών περιπλέκεται παραπέρα, με το θερμόμετρο της ενδοϊμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης για τα συμφέροντα του κεφαλαίου να ανεβαίνει ακόμα περισσότερο.

Θ. Μπ.

Αντίβαρα για το κεφάλαιο...

Αντίβαρα για το κεφάλαιο...

Με τις αδιαμεσολάβητες, απευθείας συνεννοήσεις του ΣΕΒ με την πλευρά του κουαρτέτου, εξελίσσονται τα αντιλαϊκά παζάρια γύρω από τον κύκλο της δεύτερης «αξιολόγησης», με ειδικό βάρος στα λεγόμενα «αναπτυξιακά αντίβαρα», δηλαδή τις παρεμβάσεις που αποσκοπούν στην τόνωση της ανταγωνιστικότητας του εγχώριου κεφαλαίου. Σε αυτό το πλαίσιο, πέφτουν και οι τελευταίες μάσκες των λεγόμενων «αντίμετρων» και του υποτιθέμενου «ουδέτερου» δημοσιονομικά πακέτου. Ουσιαστικά οι προτάσεις του ΣΕΒ ταυτίζονται με αυτές των Ευρωπαίων βιομηχάνων και εργοδοτών της «Business Europe», ενώ το συγκεκριμένο πακέτο έρχεται να «δέσει» με τις σχετικές προτάσεις της συγκυβέρνησης, που έγιναν γνωστές τις προάλλες από την εφημερίδα «Αυγή».
Την ίδια ώρα, η «μεγάλη εικόνα» φωτίζεται και από την πλευρά της ενδοαστικής διαπάλης και των ανταγωνισμών γύρω από το μέλλον της ΕΕ και των διαφόρων σεναρίων σχετικά με την εμβάθυνση της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης στην Ευρωζώνη. Οι παρεμβάσεις που προτείνονται από το Σύνδεσμο των Ευρωπαίων βιομηχάνων έρχονται να «δέσουν» και με τα 5 «διαφορετικά» σενάρια της «Επιτροπής Γιούνκερ», στην πραγματικότητα αποτελούν τον συνεκτικό τους ιστό και τον κοινό παρονομαστή στην πορεία κλιμάκωσης της αντιλαϊκής επίθεσης και των αναδιαρθρώσεων για την «ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας σε σχέση με τις άλλες μεγάλες οικονομίες του πλανήτη», όπως τονίζουν οι βιομήχανοι.
Γράφει η εφημερίδα «Αυγή» για «αναπτυξιακές προτάσεις» της κυβέρνησης, που αφορούν σε παρεμβάσεις όπως για την «εξοικονόμηση Ενέργειας σε ελληνικές επιχειρήσεις που είναι ενεργοβόρες» (δηλαδή μειώσεις φόρων επί του ενεργειακού κόστους των βιομηχάνων), για τη «στήριξη στοχευμένων περιφερειακών υποδομών», καθώς και για επιπλέον κεφάλαια μέσω του «αναπτυξιακού νόμου», δηλαδή διοχέτευση περισσότερου «ζεστού» κρατικού χρήματος και άλλων ενισχύσεων για τις επενδύσεις των επιχειρηματικών ομίλων.
Από την πλευρά τους, οι Ευρωπαίοι βιομήχανοι και ο ΣΕΒ εστιάζουν σε ζητήματα όπως μείωση ενεργειακών φόρων και απελευθέρωση αγοράς, μείωση του «μη μισθολογικού κόστους» (ασφαλιστικές εισφορές που καταβάλλει η εργοδοσία), επέκταση των ευρωπαϊκών υποδομών μεταφοράς και Ενέργειας, μέσω άρσης όλων των εμποδίων (ρυθμιστικών, διοικητικών, τεχνικών), «αλλαγή του μείγματος δημοσιονομικής προσαρμογής» προς την κατεύθυνση μείωσης των μη παραγωγικών δαπανών και τόνωσης των δημόσιων και ιδιωτικών επενδύσεων κ.ά.
Ταυτόχρονα, η ατζέντα των Ευρωπαίων βιομηχάνων και του ΣΕΒ περιλαμβάνει τις «βέλτιστες πρακτικές» στην «αγορά εργασίας» και στο Ασφαλιστικό. Μεταξύ αυτών, η παραμονή στην εργασία για «μακρύτερο χρονικό διάστημα», ώστε να διασφαλίζεται η «βιωσιμότητα» του ασφαλιστικού συστήματος, και ο «εξορθολογισμός», όπως λένε, του «ρυθμιστικού περιβάλλοντος εργασίας», ώστε να γίνει «πιο απλό, ευέλικτο και σαφές». Σε αυτό το επίπεδο, προδιαγράφονται και τα αποτελέσματα των αντιλαϊκών παζαριών συγκυβέρνησης - κουαρτέτου σχετικά με τις επόμενες ανατροπές στα εργατικά δικαιώματα που έχουν απομείνει, όπως η αύξηση του ορίου των ομαδικών απολύσεων, οι ανατροπές στο συνδικαλιστικό νόμο κ.ο.κ.
Σε αυτό το φόντο, ανεξάρτητα από εξειδικεύσεις και προσαρμογές, τα λεγόμενα «αντισταθμιστικά μέτρα» που συζητά η συγκυβέρνηση με το κουαρτέτο, εντάσσονται στο ευρύτερο πακέτο για την ανταγωνιστικότητα του ευρωπαϊκού κεφαλαίου. Και όπως χαρακτηριστικά επισημαίνει ο ΣΕΒ, «ας αξιολογήσουν λοιπόν τα αναπτυξιακά μέτρα που καλούνται να λάβουν οι υπόλοιπες χώρες της ΕΕ, για να τα ενσωματώσουν στο ελληνικό πρόγραμμα χωρίς δεύτερη σκέψη».

Ποιος θυμάται την «Πρωτεύουσα της Ελεύθερης Ελλάδας»;

Ποιος θυμάται την «Πρωτεύουσα της Ελεύθερης Ελλάδας»;

Περπατώντας στα σιωπηλά σοκάκια της Παλιάς Βίνιανης, ανάμεσα στην πυκνή βλάστηση δίπλα σε χορταριασμένες αυλές και μισογκρεμισμένους πέτρινους τοίχους, θαρρείς πως ο χρόνος σταμάτησε! Παλιά ετοιμόρροπα σπίτια χάσκουν ερειπωμένα με μισάνοιχτες πόρτες, τρύπιες σκεπές και ξεχαρβαλωμένα παράθυρα. Η ματιά ακάλεστη τρυπώνει στην εγκατάλειψη για να σταθεί σε σκονισμένα παμπάλαια αντικείμενα φορτισμένα με βαριές μνήμες σε τούτα τα αφημένα από χρόνια νοικοκυριά. Μια απόκοσμη ησυχία πλανιέται ολόγυρα που τη διακόπτει μονάχα το κελάρυσμα των τρεχούμενων νερών κι εκείνη η απαλή αύρα από το Ευρυτανικό αεράκι που κατηφορίζει ως εδώ από τις γύρω δασόφυτες πλαγιές που κλείνουν στην αγκάλη τους την ιστορική Βίνιανη σε υψόμετρο 620 μέτρων. Η ευεργετική δροσιά του βουνίσιου αέρα αναμειγνύεται με τις μοσχομυρωδιές του χαμόμηλου και των αγριολούλουδων που ξεπετάγονται ανάμεσα από τις πέτρες και τα χαλάσματα.

Ο Αϊ Γιώργης βιγλίζει από ψηλά από το «δικό του» λόφο, εκεί, που όπως λένε, υπήρχε κάποτε ένα αρχαίο φρούριο! Να και τo παρεκκλήσι των Αγίων Αναργύρων. Η καμπάνα του, ίσα που λικνίζεται στον αέρα λες και θέλει να τον νικήσει για να ηχήσει ξανά όπως τότε, στα καλέσματα της λευτεριάς! Κάπου εδώ στέκει και το λίθινο σπίτι που στέγαζε τότε το τυπογραφείο του ΕΛΑΣ. Βαδίζοντας συναντώ που και που και κάποια λίγα κτίσματα αλλιώτικα από τ’ άλλα, καλοστεκούμενα και ανακαινισμένα, σημάδι ότι κάποιοι σα να επιδιώκουν να ξαναζωντανέψουν με την προσωπική τους δημιουργία ένα «χωριό-φάντασμα» που μοιάζει να παραδόθηκε στο σάβανο του πανδαμάτορα χρόνου από εκείνη την πικρή μέρα της 6ης Φλεβάρη του 1966 που ο Εγκέλαδος αποφάσισε να το επισκεφτεί. Λίγο αργότερα η Παλιά Βίνιανη θα εκκενωθεί καθώς θα χαρακτηριστεί «επικίνδυνη λόγω κατολίσθησης». Έτσι το «κράτος των νικητών» θα βρει την αφορμή για να απαλλαγεί από ένα ζωντανό ενοχλητικό σύμβολο που σκάλιζε ανήσυχα τη λαϊκή μνήμη.

Οι κάτοικοι; Όσοι δεν πήραν τους γνωστούς άγνωστους δρόμους για τα αστικά κέντρα και την ξενιτιά θα μετακομίσουν κάπου 7 χιλιόμετρα παραδίπλα, στη θέση «Λιβάδια», εκεί όπου πια θα χτιστεί η Νέα Βίνιανη με τα καινούργια δίπατα σπίτια και τη χαρακτηριστική μεγάλη πλατεία. Από πάνω, στο λοφίσκο, δεσπόζει η εκκλησία της Παναγίας που πανηγυρίζει το Δεκαπενταύγουστο και τότες γίνεται σπουδαίο αντάμωμα και γλέντι τρικούβερτο! Πιθανολογείται πως το όνομα «Βίνιανη» έλκει την καταγωγή του από τη λατινική λέξη «vinum» (κρασί) ίσως από τα πολλά αμπέλια που λέγεται πως υπήρχαν στην περιοχή σε αλλοτινούς μακρινούς καιρούς. Σήμερα οι φυσιολάτρες και οι οδοιπόροι της περιπέτειας που φτάνουν μέχρι τη Βίνιανη- σχεδόν 31 χλμ. από το Καρπενήσι- εξερευνούν το πανέμορφο φαράγγι της με τους καταρράχτες, διαβαίνουν τα μαγικά μονοπάτια της με τους παλιούς νερόμυλους, επισκέπτονται τα λείψανα του αρχαίου κάστρου της, καμαρώνουν το παλιό μονότοξο πέτρινο γιοφύρι της και χαίρονται τον ξακουστό Μέγδοβα ποταμό που φιδογυρνάει απείθαρχος ανάμεσα από τις δασωμένες χαράδρες.

Τα δικά μας βήματα, όμως, επιμένουν πιότερο εδώ, στο παλιό χωριό, στην αυθεντική Βίνιανη του παρελθόντος! Έτσι, όταν άνοιξα το μικρό σιδερένιο πορτάκι κι άρχισα να κατεβαίνω τα σκαλιά προς το παλιό σχολειό, όπου σήμερα στεγάζεται το μουσείο της ΠΕΕΑ, ένιωσα παράξενα. Ήταν που είχα ακούσει τόσα!

                           

Μια αδιόρατη συγκίνηση με συνόδευε ως τον περίβολο με τις προτομές και το μαρμάρινο ηρώο με την επιγραφή : «Τα θεμέλια μου στα βουνά και τα βουνά σηκώνουν οι λαοί στον ώμο τους και πάνω τους η μνήμη καίει άκαυτη βάτος, Οδ. Ελύτης. ΠΕΕΑ Βίνιανη 1944»! Ο Άρης, ο Σαράφης, οι Ελασίτες, οι Ανταρτοπούλες, τα Επονιτόπουλα αλλά και… οι υπουργοί της Κυβέρνησης του Βουνού, ήταν κι αυτοί εδώ, σιμά μας! 

Το μουσείο μας υποδέχεται: Το βλέμμα μαγνητίζεται με την αναπαράσταση του χώρου συνεδριάσεων της ΠΕΕΑ, τα σπάνια ντοκουμέντα από τη ζωή και την ένοπλη δράση των Ανταρτών, αλλά και τις αξέχαστες φωτογραφικές μνήμες από τις λαϊκές συνελεύσεις, τα συσσίτια της αλληλεγγύης και τις πολυποίκιλες πολιτιστικές δραστηριότητες στην Ελεύθερη Ελλάδα! Συνάμα και τα σπουδαία ιστορικά έγγραφα με τις πράξεις νομοθετικού και διοικητικού περιεχομένου της ΠΕΕΑ που έθεσε τα θεμέλια για την οργάνωση της νέας Λαοκρατούμενης Ελλάδας, αυτής που ονειρεύτηκαν οι μαχητές της και έδωσαν για χάρη της ποταμούς αίματος και θυσιών!    

68 χρόνια πίσω:  Στις 10 του Μάρτη 1944,  εδώ στην Παλιά Βίνιανη της Ανταρτομάνας Ευρυτανίας, συγκροτείται η ΠΕΕΑ (Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης) η θρυλική «Κυβέρνηση του Βουνού»!  Η περιοχή αποτελεί το κέντρο του απελευθερωτικού αγώνα. Το Αντάρτικο γνωρίζει στην Ευρυτανία τη μεγαλύτερη ακμή του. Ο ΕΛΑΣ, το ΕΑΜ, η ΕΠΟΝ, η Αλληλεγγύη, και οι άλλες λαϊκές οργανώσεις μεγαλουργούν! Άντρες και γυναίκες, νέοι, γέροντες και παιδιά, όλοι έχουν κάτι να θυμηθούν από εκείνη την ηρωική εποχή που ο Ιταλογερμανός φασίστας κατακτητής βρήκε σε τούτα τα βουνά «το μάστορά του». Μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι από τη Βίνιανη ξεκίνησαν και οι αντιστασιακές ομάδες στις 22- 11-1942 για την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου. Τα πυκνά ελατοδάση, οι ρεματιές, οι αετίσιες κορφές, αλλά και τα φωλιασμένα στην αγκαλιά των βουνών φτωχοχώρια, μετατρέπονται σε αδούλωτα μετερίζια της ένοπλης πάλης του λαού μας για λευτεριά και ανεξαρτησία, για λαοκρατία και προκοπή. Ολόκληρη η Πίνδος «αστράφτει και βροντάει»! Πρώτη η Ευρυτανία με τον πρωτοκαπετάνιο της Άρη Βελουχιώτη, μετά από συνεχείς ένοπλες συγκρούσεις, εκκαθαρίζεται από την ξένη ακρίδα και απελευθερώνεται! Οι κατακτητές και οι ελεεινοί δωσίλογοι συνεργάτες τους εγκαταλείπουν το Καρπενήσι και αποσύρονται ντροπιασμένοι προς τη Λαμία. Μια πράσινη νησίδα λευτεριάς ανθεί μέσα στη μαύρη γερμανική κατοχή που κρατά ακόμη αιχμάλωτο σημαντικό τμήμα της χώρας. Όμως η ορεινή Ευρυτανία θα είναι αυτή που θα σηκώσει στη βασανισμένη ράχη της την περήφανη αντιστασιακή ιστορία ολάκερης της ανυπότακτης Ελλάδας.

Έτσι με απόφαση του ΕΑΜ και της 10ης ολομέλειας του ΚΚΕ αποφασίζεται να αποτυπωθεί η νέα πραγματικότητα μέσω της δημιουργίας ενός πρώτου κυβερνητικού σχήματος που θα  έχει σαν στόχο αφενός να κατευθυνθεί περαιτέρω ο ένοπλος αγώνας προς την τελική νίκη και αφετέρου να συγκροτηθούν διοικητικά, με βάση την αρχή της λαϊκής κυριαρχίας, οι απελευθερωμένες περιοχές που περιλαμβάνουν πολύ μεγάλα τμήματα της χώρας που ξεκινούν δίπλα από τα ελληνοαλβανικά σύνορα, την Ήπειρο, την Αιτωλοακαρνανία, τη Ρούμελη και φτάνουν, ως προς αυτή την κατευθυντήρια γραμμή, σχεδόν μέχρι έξω από την Αττική. Τέλος για να διοργανωθούν και εκλογές! Η πρώτη -προσωρινή- 5μελής σύνθεση της Πολιτικής Επιτροπής Εθνικής Απελευθέρωσης (ΠΕΕΑ), η οποία δεν θα μπορούσε να εδρεύει αλλού παρά στην πρωτοπόρα Ευρυτανία, ήταν: Πρόεδρος ο λεγόμενος «κόκκινος συνταγματάρχης» Ευριπίδης Μπακιρτζής, επίσης ο αντιστασιακός συνταγματάρχης Μανώλης Μάντακας, καθώς και οι: Γιώργος Σιάντος (Γραμματέας της ΚΕ του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας),  

Ενώπιον αντάρτικων σχηματισμών και πλήθους λαού στη Βίνιανη, τα μέλη της ΠΕΕΑ έδωσαν τον παρακάτω όρκο: «Ορκίζομαι ότι θα εκτελέσω πιστά τα καθήκοντά μου σαν μέλος της Πολιτικής Επιτροπής Εθνικής Απελευθέρωσης, έχοντας σαν γνώμονα το συμφέρον της πατρίδας μου και του ελληνικού λαού, ότι θα αγωνιστώ με αυτοθυσία για την απελευθέρωση της χώρας μου από το ζυγό των κατακτητών, ότι θα υπερασπίζω παντού και πάντοτε τις λαϊκές ελευθερίες και θα είμαι παραστάτης και οδηγός του λαού στον αγώνα για τη λευτεριά του και τα κυριαρχικά του δικαιώματα».

Στις 18 Απριλίου 1944 η ΠΕΕΑ θα ανασχηματιστεί, με σκοπό να επιτευχθεί μια πιο πλατιά και ενωτική σύνθεση, με τη συμμετοχή και επιπλέον διαπρεπών προσωπικοτήτων της χώρας οι οποίοι στη συνέχεια θα διατελέσουν «γραμματείς» (υπουργοί) της Κυβέρνησης του Βουνού. Η νέα διευρυμένη σύνθεση της ΠΕΕΑ ήταν: Αλέξανδρος Σβώλος Πρόεδρος/Πρωθυπουργός και υπουργός Εξωτερικών, Ευριπίδης Μπακιρτζής Αντιπρόεδρος και υπουργός Επισιτισμού, Γιώργος Σιάντος των Εσωτερικών, Μανώλης Μάντακας των Στρατιωτικών, Άγγελος Αγγελόπουλος των Οικονομικών,  Σταμάτης Χατζήμπεης της Εθνικής Οικονομίας, Πέτρος Κόκκαλης της Κοινωνικής Πρόνοιας, Κώστας Γαβριηλίδης της Γεωργίας, Ηλίας Τσιριμώκος της Δικαιοσύνης, Νίκος Ασκούτσης της Συγκοινωνίας. Έτσι κόντρα στην κατοχική ταγματασφαλίτικη «κυβέρνηση» των ναζί αλλά και ενάντια στην άλλη «κυβέρνηση»-παρωδία των φυγάδων αγγλόδουλων βασιλιάδων και των αστών πολιτικών του Καϊρου, συγκροτείται στα βουνά η ενωτική λαοπρόβλητη Κυβέρνηση της Αντίστασης του Λαού ο οποίος παραμένει στον τόπο του και μάχεται για τη λευτεριά και την κοινωνική δικαιοσύνη. Ο ΕΛΑΣ τίθεται στη διάθεση της Κυβέρνησης του Βουνού. 

«…Η Επιτροπή πιστεύοντας πως η δύναμη της πηγάζει από το λαό και από το λαό αντλούνται όλες οι εξουσίες, θα συγκαλέσει στο πιο σύντομο χρονικό διάστημα Εθνικό Συμβούλιο, που θα αποτελείται από αντιπροσώπους του λαού εκλεγόμενους ελεύθερα…»! Η δέσμευση αυτή της Κυβέρνησης του Βουνού θα γίνει πράξη και η ΠΕΕΑ θα προκηρύξει εκλογές για τις 23 και τις 30 Απριλίου 1944. Μέσα σε αυτό το μικρό διάστημα πάνω από 1.800.000 πολίτες θα πάρουν μέρος με πρωτοφανή ενθουσιασμό στη γενική ψηφοφορία που διεξάγεται τόσο στις ελεύθερες όσο και στις κατεχόμενες ζώνες της χώρας (!!!) κυριολεκτικά κάτω και από τη μύτη των ναζί. Για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας ψηφίζουν οι 18χρονοι νέοι και οι γυναίκες! Μέσω των εκλογών θα αναδειχτούν οι Εθνοσύμβουλοι (Βουλευτές) όπου θα συνεδριάσουν, από τις 14 έως τις 27 Μάη 1944, στο άλλο εμβληματικό χωριό μας στις Κορυσχάδες Ευρυτανίας όπου θα καταρτιστεί ο Συνταγματικός Χάρτης της χώρας.  

Η αντιστασιακή εφημερίδα «Ρούμελη» (Όργανο της Επιτροπής του ΕΑΜ Στερεάς Ελλάδας, φύλλο 11, 5-4-1944) δίνει το στίγμα των ενωτικών προσπαθειών του ΕΑΜ που προηγήθηκαν της ίδρυσης της ΠΕΕΑ, καθώς και την αναγκαιότητα της λαϊκής ετυμηγορίας. Διαβάζουμε μεταξύ άλλων:

«…Το ΕΑΜ είναι η οργάνωση που αγκαλιάζει ολάκαιρο σχεδόν τον ελληνικό λαό, στις γραμμές του βρίσκονται πάνω από το 70% του πληθυσμού, τόσο στις πόλεις όσο και στην ύπαιθρο. Και σαν τέτοια πανεθνική οργάνωση θα μπορούσε να μην πάρει υπόψη της τις άλλες ποικιλώνυμες μικρές οργανώσεις. Κι’ όμως όχι. Εφ’ όσο οι οργανώσεις αυτές, επηρέαζαν έστω και ένα μικρό ποσοστό του ελληνικού λαού, το ΕΑΜ, με φανατισμό προσηλωμένο στην ιδέα της ενότητας ζήτησε τη συνεργασία τους ειλικρινά, τίμια, θαρραλέα. (….) η ευθύνη βαρύνει πέρα για πέρα τους πολιτικούς αρχηγούς που δε δέχτηκαν τις ισότιμες προτάσεις του, τις οργανώσεις ΕΔΕΣ-ΕΚΚΑ που κωλυσιέργησαν επίτηδες στις διαπραγματεύσεις για να τις τορπιλίσουν (….) Η Π.Ε.Ε.Α καλεί όλους τους πολιτικούς αρχηγούς, τους τίμιους πατριώτες, που πονούν την πατρίδα τους, να συνεργαστούν στη δημιουργία μια Κυβέρνησης Εθνικού Συνασπισμού. Οι πόρτες της Π.Ε.Ε.Α. είναι ανοιχτές. Η Π.Ε.Ε.Α καλεί όλους τους έλληνες αξιωματικούς να καταταγούν στον εθνικό στρατό, στον ηρωϊκό μας Ε.Λ.ΑΣ. Η Πολιτική Επιτροπή προσηλωμένη στη Λαϊκή Κυριαρχία, με την πρώτη πράξη της προκήρυξε εκλογές για Εθνικό Συμβούλιο, παρ΄ όλες τις δυσμενείς συνθήκες κάτω απ΄ τις οποίες ζούμε. Έχει ανάγκη η Πολιτική Επιτροπή της Λαϊκής σφραγίδας. Προσφεύγει στον ελληνικό λαό γιατί είναι ο μόνος αρμόδιος ν΄ αποφασίσει….»

H  ίδια εφημερίδα σε επόμενο φύλλο της (1-5-1944 ) έγραφε και τα εξής:

«…Στις 19 του Απρίλη καινούργιο μήνυμα ακούστηκε στα πέρατα της Ελλάδας. Η διεύρυνση και ο ανασχηματισμός της Πολιτικής Επιτροπής με τη συμμετοχή των συναγωνιστών Σβώλου, Αγγελόπουλου, Ασκούτση, Κόκκαλη και Χατζήμπεη. Η νέα αυτή αποφασιστική νίκη του απελευθερωτικού αγώνα, σκόρπισε σ’ ολόκληρη την Ελλάδα, καινούργια ζωογόνο πνοή στο μολυσμένο αέρα της σκλαβωμένης Ελλάδας, που τον μολύνει η ντροπή και η σκλαβιά της Γερμανόδουλης Κυβέρνησης των Αθηνών και των μισθοφόρων της δολοφόνων του Ελληνικού λαού. Ολόκληρος ο Γερμανόδουλος Τύπος της Αθήνας μουγκρίζει και λυσσομανά  στη Πανεθνική αυτή επιτυχία, γιατί η ντόπια φασιστική αντίδραση δέχτηκε τα θανατερά χτυπήματα. Η λαϊκή ετυμηγορία με τις εκλογές  επισφράγισε τους ακατάβλητους αγώνες του ελληνικού λαού και δίνει ένα ακόμη αποστομωτικό χτύπημα στην αντίδραση και τους προδότες. Με διάγγελμά της η Πολιτική Επιτροπή σοφά διακήρυξε ότι ο λαός δημιουργεί αυτή τη στιγμή τη νέα μας Ιστορία. Δημιουργεί τη λευτεριά του. Δεν περιμένει μοιρολατρικά να του τη χαρίσουν έστω και οι καλύτεροι φίλοι του. Τη σφυρηλατεί με το σπαθί του, την πλάθει με τον ιδρώτα του μόχθου του και με τα δάκρυα της σκλαβιάς του. Την ποτίζει παντού με το αίμα του….»

Η Κυβέρνηση του Βουνού έχει να επιδείξει ένα σπουδαίο έργο. Με δεκάδες «Δελτία Πράξεων και Αποφάσεων της ΠΕΕΑ» μετουσίωσε σε νομοθετικές πράξεις τις απαιτήσεις του αγωνιζόμενου λαού που συσπειρώνονταν μαζικά στο επαναστατικό αντιστασιακό κίνημα. Με τον «Κώδικα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης», κατοχύρωσε και επισήμως τους θεσμούς και τα όργανα της λαϊκής εξουσίας που ήδη αποτελούσαν μια πραγματικότητα στις εξεγερμένες τοπικές κοινωνίες. Η ΠΕΕΑ παρέδωσε τη διαχείριση των δασών στις αυτοδιοικούμενες κοινότητες των αγροτών, ενώ προήγαγε σε μαζική βάση και τους αγροτικούς συνεταιρισμούς. Έτσι η γη θα διαχειρίζεται πλέον από τους παραγωγούς της. Επιπλέον κατοχύρωσε νέους θεσμούς λαϊκής δικαιοσύνης. Ίδρυσε Πολιτοφυλακή για την περιφρούρηση των ελευθεριών του λαού. Νομοθέτησε την ισότητα ανδρών-γυναικών κοινωνικά, εργασιακά και μισθολογικά. Ενέσκηψε με συγκινητικό ενδιαφέρον στο νευραλγικό τομέα της παιδείας με την άμεση λειτουργία σχολείων και παιδαγωγικών φροντιστηρίων, εκπαίδευση δασκάλων, εκτύπωση και διανομή βιβλίων. Δημιούργησε πρωτοπόρες υπηρεσίες εξυπηρέτησης των πολιτών, αποκατέστησε σε σημαντικό βαθμό τις επικοινωνίες. Στην υγεία θεσπίστηκαν καινοτόμοι θεσμοί υγιεινής, πρόληψης και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης του βασανισμένου πληθυσμού. Στην κοινωνική πρόνοια φρόντισε με συγκεκριμένα ενισχυτικά μέτρα πάμπολλες οικογένειες θυμάτων και πληγέντων της ναζιστικής κατοχής, πυροπαθών και απόρων, ενώ παράλληλα οργανώθηκαν διανομές τροφίμων και εφοδίων στο σκλαβωμένο λαό. Κυκλοφόρησε, πιλοτικά, ακόμη και ομόλογο, δηλ. ένα ανταλλακτικό μέσο-ένα τύπο νομίσματος του απελευθερωτικού αγώνα, καθώς και γραμματόσημο. Στον πολιτισμό προωθήθηκαν συλλογικές κοινοτικές δράσεις, θέατρα, καλλιτεχνικές εκδηλώσεις κλπ. Επί της ουσίας η Κυβέρνηση του Βουνού θεσμοθέτησε και υλοποίησε σημαντικά δημοκρατικά αιτήματα και προσδοκίες για τα οποία οι εκμεταλλευόμενοι άνθρωποι της πόλης και της υπαίθρου πάλευαν επί δεκαετίες, αντιμετωπίζοντας την αναλγησία του κράτους της άρχουσας τάξης.

Δυστυχώς η ΠΕΕΑ θα αυτοδιαλυθεί στις 9 Οχτώβρη 1944. Οι συνασπισμένοι τύραννοι, οι Άγγλοι αποικιοκράτες και οι ντόπιοι αστοί υπηρέτες τους, πατώντας και πάνω στις προδοτικές συμφωνίες των συμβιβασμών και της παράδοσης, θα μακελέψουν το λαό επιβάλλοντας ξανά το σάπιο καθεστώς της υποτέλειας στους ξένους «προστάτες», της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης…

Η μελαγχολική σιωπή της λαβωμένης Βίνιανης είχε πολλά να μας διηγηθεί για τούτο εδώ το μικρό Ευρυτανικό χωριουδάκι το οποίο (πρώτο, ναι πρώτο, σε ολόκληρη την κατεχόμενη Ευρώπη!) φιλοξένησε όνειρα, πόθους και οράματα ενός λαού που πήρε κάποτε τη ζωή στα χέρια του, επιχειρώντας τη δική του έφοδο στον ουρανό! Αυτή ήταν «η πρωτεύουσα της Ελεύθερης Ελλάδας» και θα παραμείνει για πάντα αειθαλές σύμβολο ανυπακοής- εκδικητής της λήθης!

"Ευρυτάνας ιχνηλάτης"