Αλμπουμ με την “προοδευτική συμμαχία” του ΣΥΡΙΖΑ ενάντια στην ακροδεξιά!»

Από iraklis3

Σε σχόλιό της η Επιτροπή Περιοχής Στερεάς – Εύβοιας του ΚΚΕ για τις αντιδράσεις στελεχών της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ για την καταγγελία της ΤΕ Εύβοιας του ΚΚΕ για την παραχώρηση διευκολύνσεων από την Περιφερειακή Αρχή στη Χρυσή Αυγή, τονίζει:
«Οι αιτιάσεις που δημοσιεύτηκαν σε τοπικά ΜΜΕ από την Περιφερειακή Αρχή και τον αντιπεριφερειάρχη Εύβοιας για την παραχώρηση αίθουσας στη Χρυσή Αυγή, είναι τουλάχιστον προσχηματικές και δε δικαιολογούν σε καμιά περίπτωση διευκολύνσεις στους ναζιστές υπόδικους εγκληματίες της Χρυσής Αυγής για να χύνουν το εθνικιστικό – ρατσιστικό τους δηλητήριο.
Όσο για τις αντιδράσεις που διαβάσαμε από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ στέλνουμε αυτό το άλμπουμ στον κ. Ακριώτη για να θυμάται την “προοδευτική συμμαχία” του ΣΥΡΙΖΑ ενάντια στην ακροδεξιά!».

Αγίου Γεωργίου 2018 στη Σχολή Πεζικού στην Χαλκίδα

Οικογενειακή φωτογραφία με τη Χρυσή Αυγή. Στη φωτογραφία διακρίνονται οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ Λιβανίου και Ακριώτης, της ΝΔ Κεδίκογλου, του ΠΑΣΟΚ Λοβέρδος και ο ναζιστής υπόδικος εγκληματίας Μίχος.

Δεκέμβρης 2017 στη Ρω

Οικογενειακή φωτογραφία των Βίτσα και Αυλωνίτου με τον πρώην υπ. Άμυνας Καμμένο και τον ναζιστή υπόδικο Κασιδιάρη βουλευτή της Χρυσής Αυγής.

Απρίλης 2019 στο Αίγιο

Ο υπουργός Κουρουμπλής δέχεται την φιλική αγκαλιά του ρατσιστή Μητροπολίτη Αμβρόσιου και μάλιστα δύο μέρες μετά δήλωσε πως θα ξαναπήγαινε!

Μάρτιος 2017

Πλατεία Κολοκοτρώνη στη Χαλκίδα.Οικογενειακή φωτογραφία με τη Χρυσή Αυγή. Στη φωτογραφία διακρίνονται ο βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Ακριώτης και ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής Μίχος.

Οικογενειακή φωτογραφία με τη Χρυσή Αυγή

Στη φωτογραφία διακρίνονται στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ Βούτσης, πρόεδρος της Βουλής και Τζούφη, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής Παππάς.

Παρέλαση 25ης Μαρτίου 2019 στη Χαλκίδα

Στη φωτογραφία διακρίνονται ο δήμαρχος Χαλκίδας Παγώνης και εκ νέου υποψήφιος με τη στήριξη του ΚΙΝΑΛ, ο αντιπεριφερειάρχης Εύβοιας Σπανός και υποψήφιος περιφερειάρχης με τη στήριξη της ΝΔ, οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ Ακριώτης και Πρατσόλης, της ΝΔ Κεδίκογλου και ο ναζιστής υπόδικος εγκληματίας Μίχος.

Παρέλαση 25ης Μαρτίου 2018, Χαλκίδα

Ο αντιπεριφερειάρχης Εύβοιας και τώρα υποψήφιος περιφερειάρχης Στερεάς Σπανός, ο βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Εύβοιας Πρατσόλης, ο δήμαρχος Χαλκίδας και εκ νέου υποψήφιος δήμαρχος Παγώνης με τον ναζιστή υπόδικο εγκληματία Μίχο.
Μόνο ως ανέκδοτο μπορεί να εκληφθεί το σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ περί «προοδευτικού δημοκρατικού μετώπου». Όλα αυτά πάνε περίπατο τη στιγμή που φωτογραφίζονται ανά την επικράτεια αγκαζέ με τους ναζί, που για χρόνια συγκυβερνούσαν με τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ, που προωθούν αλλαγές στον Ποινικό Κώδικα και ελαφρύνουν τις ποινές των εγκληματικών οργανώσεων όπως η Χρυσή Αυγή με τη δίκη να καθυστερεί τραγικά, που κρατάνε ψηλά τη σημαία του ΝΑΤΟ και της ΕΕ που αξιοποιούν αντιδραστικές δυνάμεις, υποδαυλίζουν τον εθνικισμό και πρωτοστατούν στον αντικομμουνισμό, που συνεργάζονται υπό την εποπτεία των ΗΠΑ με το κράτος – δολοφόνο του Παλαιστινιακού λαού, το Ισραήλ.
Όσο για τους εργάτες, τους άνεργους, τους μικρούς επαγγελματίες και αγρότες τους αφιερώνουμε δυο φωτογραφίες από την πάλη του λαού που μπορεί να στείλει το φασισμό και το σύστημα που τον γεννά στο χρονοντούλαπο της ιστορίας:

Θεσσαλονίκη, 7 Απρίλη 2019

Η κινητοποίηση σωματείων της Θεσσαλονίκης που απέτρεψε τη φασιστική συγκέντρωση σε Καλαμαριά και Μενεμένη.

Καλλιθέα, 25 Μαρτίου 2019

Από την παρέμβαση των σωματείων της Καλλιθέας ενάντια στην εμφάνιση των φασιστοειδών της ΧΑ στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου.
Το εργατικό – λαϊκό κίνημα μπορεί να βάλει τη σφραγίδα του στις εξελίξεις και να στείλει στις τρύπες τους τους απογόνους των ναζί. Τώρα συμπόρευση με το ΚΚΕ για να γκρεμίσουμε από την 3η θέση τη ναζιστική Χρυσή Αυγή, το μακρύ χέρι της μεγαλοεργοδοσίας και του συστήματος της φτώχειας, των πολέμων και της προσφυγιάς που τους εκτρέφει.

Κινδυνέψαμε να γίνουμε Ζιμπάμπουε;

(1)

Τον Ιούλιο του 2015, καθώς η χώρα βάδιζε προς το γνωστό δημοψήφισμα-παρωδία, ο αρχηγός τής αξιωματικής αντιπολίτευσης Κυριάκος Μητσοτάκης βγήκε σε τηλεοπτική εκπομπή τού Μέγκα και ξιφούλκησε κατά του "Όχι". Κανείς δεν θυμάται τι είπε εκείνο το βράδυ ο κ. Μητσοτάκης. Όμως, πολλοί θυμούνται την φράση του "η Ελλάδα κινδυνεύει να γίνει Ζιμπάμπουε", μια αποστροφή που φρόντισε να υπογραμμίσει δείχνοντας στην κάμερα ένα πληθωρικό χαρτονόμισμα αυτής της αφρικανικής χώρας. Από τότε, η Ζιμπάμπουε έχει γίνει παράδειγμα-φόβητρο κατά της άποψης ότι θα ήταν καλύτερα για την χώρα μας αν έβγαινε από την ευρωζώνη και επέστρεφε σε δικό της νόμισμα. Όμως, πόσοι από μας γνωρίζουν τι ακριβώς συμβαίνει στην Ζιμπάμπουε; Κι όσοι φοβούνται, γνωρίζουν τι ακριβώς φοβούνται; Και, τελικά, κινδυνέψαμε όντως να γίνουμε Ζιμπάμπουε;

Η Ζιμπάμπουε είναι η παλιά Ροδεσία, πρώην βρετανική αποικία, η οποία κηρύχθηκε μονομερώς ανεξάρτητη το 1965. Η Βρετανία και όλες οι χώρες της βρετανικής κοινοπολιτείας δεν αναγνώρισαν την ανεξαρτησία της Ροδεσίας και η χώρα ταλανίστηκε από εμπάργκο, εμφύλιες συγκρούσεις και ανταρτοπολέμους επί 15 ολόκληρα χρόνια. Τελικά, το 1979 οι μαύροι ροδεσιανοί ηγέτες κατέληξαν σε συμφωνία με την λευκή κυβέρνηση, οι εντάσεις αμβλύνθηκαν και την επόμενη χρονιά η χώρα αναγνωρίστηκε διεθνώς ως ανεξάρτητη με το όνομα Ζιμπάμπουε.

Χαράρε, 18/04/1980: Ο Ρόμπερτ Μουγκάμπε ορκίζεται ως πρώτος πρωθυπουργός της Ζιμπάμπουε

Αφού έληξαν οι συγκρούσεις, η Ζιμπάμπουε γνώρισε πρωτόγνωρη ευημερία, χάρη στην προίκα που της έδωσε η φύση σε χρυσό, λευκόχρυσο, νικέλιο, διαμάντια, σίδηρο, άνθρακα κλπ ορυκτά αλλά και σε πλούσια γεωργική παραγωγή, αρκετή για να υπερκαλύπτει τις ανάγκες των κατοίκων της. Αξίζει να σημειώσουμε ότι για τις ανάγκες της γεωργίας είχαν κατασκευαστεί 10.747 φράγματα, όταν οι υπόλοιπες χώρες τής νότιας Αφρικής διαθέτουν κάπου 1.700 όλες μαζί. Από δίπλα, η βιομηχανική παραγωγή αναπτυσσόταν διαρκώς, σε τομείς όπως η εριουργία, ο χάλυβας, το τσιμέντο, τα χημικά προϊόντα κλπ. ενώ η καπνοβιομηχανία είχε αναδειχθεί σε κορυφαία πηγή συναλλάγματος. Εξαίρετες επιδόσεις σημείωνε και ο τουρισμός. Κι όλα αυτά υποβοηθούνταν από ένα πανίσχυρο τραπεζικό σύστημα, το οποίο χρηματοδοτούσε αφειδώλευτα κάθε παλιά ή νέα επιχειρηματική δραστηριότητα. Έτσι, με τις ξένες επενδύσεις να ρέουν, μέχρι σχεδόν το τέλος της χιλιετίας το ΑΕΠ τής χώρας αυξανόταν σταθερά, με ρυθμό που συχνά υπερέβαινε το 4%.

Κι ενώ όλα πήγαιναν μια χαρά (τουλάχιστον στα χαρτιά, γιατί στην πραγματικότητα η μεγάλη πλειοψηφία των 13 εκατ. κατοίκων βούλιαζε στην φτώχεια), κάπου στα μέσα του 1997 η κατάσταση άλλαξε ξαφνικά και η χώρα μπήκε σε ύφεση. Τί έφταιξε γι' αυτή την αντιστροφή; Μια μερίδα αναλυτών διατύπωσε την άποψη ότι η οικονομική κατάρρευση της Ζιμπάμπουε οφείλεται στην αλλαγή τής νομισματικής πολιτικής και στην εκτύπωση μεγάλων ποσοτήτων νέου χρήματος (μια άποψη που -προφανώς- υιοθετεί και ο κ. Μητσοτάκης, όπως τουλάχιστον άφησε ο ίδιος να εννοηθεί επιδεικνύοντας το χαρτονόμισμα). Είναι, όμως έτσι; Το τύπωμα του χρήματος έφερε την κατάρρευση ή, μήπως, προηγήθηκε η κατάρρευση και ακολούθησε η εκτύπωση; Ας δούμε την αλήθεια, η οποία είναι μάλλον άβολη για τον κ. Μητσοτάκη.

Καθώς ο εικοστός αιώνας πλησίαζε στο τέλος του, το συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό τής αγροτικής γης τής Ζιμπάμπουε ανήκε σε 1.480 οικογένειες λευκών. Για να γίνουν αντιληπτά τα μεγέθη, πρέπει να πούμε ότι στα αγροκτήματα των λευκών δούλευαν περισσότεροι από 350.000 μαύροι εργάτες, την ώρα που οι μαύροι γαιοκτήμονες όλης της χώρας υπολογίζονταν σε 8.500 μόνο, όλοι τους κάτοχοι μικρών και πολύ μικρών κτημάτων. Αυτή η καταφανής ανισότητα ήταν κατάλοιπο της αποικιοκρατίας και τροφοδοτούσε τις συνεχώς διογκούμενες διαμαρτυρίες των μαύρων, οι οποίοι ζητούσαν αναδιανομή των εδαφών.

Η κατάσταση άρχισε να ξεφεύγει το 1997, καθώς έκαναν έκδηλη την δυσαρέσκειά τους οι βετεράνοι τού "πολέμου της ανεξαρτησίας", δηλαδή οι αντάρτες που σχεδόν στο σύνολό τους ανήκαν στο πλειοψηφούν κόμμα ZANU, του -προέδρου πλέον- Ρόμπερτ Μουγκάμπε. Όμως, ενώ ο Μουγκάμπε από την μια έταζε στους βετεράνους αυξήσεις των συντάξεών τους προκειμένου να τους κατευνάσει, από την άλλη ξόδευε άφθονο χρήμα για να αναπτύξει στρατιωτικά τμήματα στο διπλανό Κονγκό, ώστε να στηρίξει το καθεστώς του Λοράν Καμπιλά, το οποίο είχε παραχωρήσει άδειες εξόρυξης σε εταιρείες λευκών κεφαλαιούχων τής Ζιμπάμπουε. Ουσιαστικά, δηλαδή, ο Μουγκάμπε πλήρωνε για να στηρίξει τις επενδύσεις τής εγχώριας κεφαλαιουχικής ελίτ στο Κονγκό. Φυσικά, οι βετεράνοι δεν ηρέμησαν. Και καθώς οι φωνές τους ενώνονταν μ' εκείνες των μαύρων αγροτών, η δυσαρέσκεια άρχισε να παίρνει μεγάλες διαστάσεις. Έτσι, ο Μουγκάμπε πήρε την μεγάλη απόφαση και η κυβέρνησή του άρχισε την διαδικασία αναδιανομής γης με κατασχέσεις αγροτικών εδαφών από τους λευκούς.

Οι εξελίξεις ήσαν καταιγιστικές. Με τους μαύρους να σηκώνουν κεφάλι, οι λευκοί μάζεψαν ό,τι μπορούσαν να μαζέψουν από τον πλούτο τους και τράπηκαν σε φυγή. Εννοείται ότι σε ελάχιστο χρόνο οι ξένες επενδύσεις έπεσαν στο μηδέν, με το ασφάλιστρο κινδύνου να πενταπλασιάζεται από 4% σε 20%. Μα, πάνω απ' όλα, κατέρρευσε η αγροτική παραγωγή, με τα αγροκτήματα των λευκών να μένουν ακαλλιέργητα και με τους μικρούς καλλιεργητές να βρίσκουν τις πόρτες των τραπεζών κλειστές και να οδηγούνται σε ασφυξία. Μέσα σε λιγώτερο από δυο χρόνια, η μέχρι πριν λίγο καιρό ακμάζουσα Ζιμπάμπουε βρέθηκε να αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα έλλειψης βασικών ειδών διατροφής.

Παρένθεση. Από όλο αυτό το κακό, δεν προέκυψε ούτε ένα καλό. Ούτε καν εκείνο της αναδιανομής της γης. Υποτίθεται ότι η αναδιανομή γίνεται επ' ωφελεία των φτωχών και των άκληρων αγροτών, πλην όμως με την αναδιανομή του Μουγκάμπε δεν συνέβη τίποτε τέτοιο. Απλώς, τα καλύτερα και τα ευφορώτερα εδάφη άλλαξαν χρώμα χεριών ιδιοκτητών, περνώντας από τους εκπροσώπους τής λευκής ελίτ σε εκείνους της μαύρης. Οι φτωχοί και άκληροι μαύροι παρέμειναν και φτωχοί και άκληροι. Κλείνει η παρένθεση.

Οι "επαναστάτες" Λωράν Καμπιλά και Ρόμπερτ Μουγκάμπε (Κινσάσα, 1998)

Ο πρόεδρος Μουγκάμπε και τα μέλη τής κυβέρνησής του κατονόμασαν ως υπαίτιους της καταστροφής την έλλειψη συμπαράστασης των δυτικών και την... ξηρασία. Ο μόνος πρόθυμος συμπαραστάτης τού Μουγκάμπε σε τούτες τις δύσκολες ώρες ήταν -ποιός άλλος;- το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Το ΔΝΤ δέχτηκε να χορηγήσει δάνειο 176 εκατ. δολλαρίων εφ' όσον η κυβέρνηση υιοθετούσε ένα αυστηρό πρόγραμμα λιτότητας και ακύρωνε το πρόγραμμα κατασχέσεων και αναδιανομής της γης.

Ο Μουγκάμπε δέχτηκε τους όρους και το 1998 πήρε τα δανεικά. Αυτό ήταν εύκολο. Τα δύσκολα ήρθαν τρία χρόνια αργότερα, το 2001, όταν η χώρα δήλωσε αδυναμία να καταβάλει στο ΔΝΤ την πρώτη δόση για την αποπληρωμή των δανεικών. Το τι ακολούθησε θα το δούμε αύριο.

Ο φόνος είναι χρυσός – Συντάξεις σε συνεργάτες των ναζί από το γερμανικό κράτος ως σήμερα

  

14-04-2019

Δισεκατομμύρια έχει δαπανήσει το γερμανικό κράτος από το 1949 ως σήμερα σε τέως δοσιλόγους, την ώρα που θύματα των ναζιστικών εγκλημάτων δε λαμβάνουν ούτε συμβολικές αποζημίωσεις. 

Κατιούσα

 

Πριν λίγους μήνες, κάναμε λόγο για την αποκάλυψη από Βέλγους βουλευτές, πως δοσίλοι στη χώρα τους εξακολουθούν να λαμβάνουν συντάξεις από το γερμανικό κράτος. Ο σάλος που ξεσηκώθηκε έκτοτε επεκτάθηκε και σε άλλες χώρες, φέρνοντας στο φως πως πάνω από 2000 πρώην συνεργάτες των ναζί την περίοδο της κατοχής λαμβάνουν συντάξεις από το γερμανικό δημόσιο, που κατά περίπτωση ανέρχονται μέχρι και σε 1275 ευρώ. Την ίδια ώρα, υπάρχουν πολλά θύματα των ναζιστικών θηριωδιών, που ακόμα και σήμερα δεν έχουν λάβει οποιαδήποτε αποζημίωση.

 

Μετά το θόρυβο που προκλήθηκε, οι αρμόδιες γερμανικές υπηρεσίες “κατάφεραν” να “ελέγξουν” τέσσερις περιπτώσεις πρώην μελών των Βάφεν Ες – Ες στην Ολλανδία, που μέχρι τώρα λαμβάνουν πληρωμές από τη Γερμανία, χωρίς ωστόσο να εγγυάται μέχρι στιγμής πως αυτές θα διακοπούν από εδώ και στο εξής. Συνολικά 784.00 ευρώ το μήνα πληρώνει η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας σε παλιούς δοσιλόγους, την ώρα που αρνείται να επιδικάσει ακόμα και τη συμβολική αποζημίωση των 2.500 ευρώ σε έναν 83χρονο πολωνικής καταγωγής Γερμανό, το Χέρμαν Λίντεκινγκ, ο οποίος ως παιδί είχε μεταφερθεί με τη βία στο Τρίτο Ράιχ, προς “εκγερμανισμό”, μοίρα που υπέστησαν περίπου 200.000 παιδιά στα κατεχόμενα εδάφη, ιδίως σε Πολωνία, ΕΣΣΔ, Σλοβενία, Νορβηγία και Τσεχοσλοβακία. Ο άντρας είδε να απορρίπτεται η αίτησή του στον ανώτατο δικαστικό βαθμό την περασμένη εβδομάδα. Πολλά από τα παιδιά που εκγερμανίστηκαν ήταν σε πολύ μικρή ηλικία, ώστε σήμερα όσα ζουν αγνοούν την προέλευσή τους, ενώ όσα έχουν αναμνήσεις τις περιόδου συχνά υποφέρουν ακόμα από τις ψυχολογικές συνέπειες του ξεριζωμού από τις οικογένειες και την πατρίδα τους.

 

Οι γερμανικές κυβερνήσεις αρνούνται συστηματικά να αποζημιώσουν τη συγκεκριμένη κατηγορία θυμάτων. Πριν λίγα χρόνια, ο τότε υπουργός οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, σήμερα πρόεδρος της γερμανικής βουλής, είχε δηλώσει πως “Η μοίρα ενός παιδιού που μεταφέρθηκε για “αναγκαστικό εκγερμανιμό”, δε συνιστά αυτή καθεαυτή πράξη προς ρύθμιση αποζημίωσης”.

Πολύ πιο γενναιόδωρο αποδεικνύεται αντιθέτως το γερμανικό κράτος προς τους συνεργάτες των ναζί, που είτε οι ίδιοι λαμβάνουν συντάξεις ως “τραυματίες πολέμου”, είτε οι χήρες τους. Αν σήμερα το συνολικό κόστος ανέρχεται σε πολλά εκατομμύρια ευρώ ετησίως, πριν 20 περίπου χρόνια, όταν ήταν στη ζωή πολλοί περισσότεροι πρώην δοσίλογοι, το ποσό πλησίαζε τα 13 δισεκατομμύρια μάρκα. Αστρονομικά είναι προφανώς τα ποσά που έχουν δαπανηθεί για τη συντήρηση των πρώην συνεργατών του Χίτλερ από την πρώτη στιγμή της ίδρυσης της ΟΔΓ. Μετά από διαμαρτυρίες, το 1998, η τότε συγκυβέρνηση χριστιανοδημοκρατών – φιλελευθέρων ψήφισε νόμο, που επιτρέπει την αφαίρεση συντάξεων από εγκληματίες πολέμου και ναζί, αλλά το αποτέλεσμα ήταν να σταματήσουν μόλις 99 συντάξεις. “Αφόρητη κατάσταση” χαρακτήρισε στα τέλη του Μάρτη τη συνταξιοδότηση ναζί εγκληματιών και μελών των Ες – Ες, ο πρόεδρος του ΚΙΣ Γερμανίας, Γιόζεφ Σούστερ.

Στον αντίποδα, επιζήσαντες μαζικών σφαγών των Γερμανών και των συνεργατών τους στην Ελλάδα, την Πολωνία και την Ιταλία, έρχονται επί δεκαετίες αντιμέτωποι με την απορριπτική στάση των γερμανικών αρχών, την ώρα που είναι πιθανό οι δράστες αυτών των εγκλημάτων να δικαιούνται ή να λαμβάνουν συντάξεις, με τον όρο να “είχαν τραυματιστεί” την ώρα του “καθήκοντος” προς τον Φύρερ.

Με πληροφορίες από german-foreign-policy.com 

Νέες απειλές Mike Pompeo κατά της Βενεζουέλας

Από Ομάδα ¡H.lV.S!

Σαν “show de adulación y servilismo“ … κολακεία και «φιλοφρονήσεις» -με μεγάλη δόση δουλικότητας, χαρακτήρισε ο υπουργός Εξωτερικών της Βενεζουέλας Jorge Arreaza τη συνάντηση Κολομβίας-ΗΠΑ, συμπληρώνοντας ότι «ο Αμερικανός υπεύθυνος υπουργός (εξωτερικών υποθέσεων) ξεπέρασε κάθε όριο του ανέντιμου / απροκάλυπτου κυνισμού του»
Η συνάντηση Iván Duque πρόεδρου της Κολομβίας και Mike Pompeo, πρώην επί κεφαλής της CIA και νυν των εξωτερικών υποθέσεων των ΗΠΑ, έγινε στην κολομβιανή πόλη της Cucuta, στα σύνορα, θέατρο μιας ψευτοανθρωπιστικής βοήθειας

Ο αξιωματούχος της Βενεζουέλας δήλωσε ότι «οι συνέπειες του εγκληματικού αποκλεισμού μας, είναι απροσδιόριστες, έχοντας προκαλέσει μόνο θάνατο, πόνο και φτώχεια.
Σύμφωνα με έκθεση της Μονάδας Οικονομικών Ερευνών του Λατινοαμερικανικού Γεωπολιτικού Στρατηγικού Κέντρου (Celag), ο αποκλεισμός και οι κυρώσεις που εφαρμόζουν οι Ηνωμένες Πολιτείες. κατά της Βενεζουέλας, δημιούργησαν απώλειες της τάξεως των 350.000.000.000$ στην παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών μεταξύ 2013 και 2017.

Ένταση της επιθετικότητας σε βάρος της Βενεζουέλας

Ο Pompeo διεμήνυσε επίσης ότι «η κυβέρνηση των ΗΠΑ θα χρησιμοποιήσει όλα τα οικονομικά και πολιτικά εργαλεία που έχει στη διάθεσή της για να κλιμακώσει την πίεση στον πρόεδρο της Βενεζουέλας, Νικολάς Μαδούρο, που είναι υπεύθυνος για την κρίση στη χώρα του», αλλά και για να κάνει σαφές στην Κούβα και στη Ρωσία ότι «θα πληρώσουν το τίμημα για την υποστήριξη τους στο Καράκας».
Ο επικεφαλής του Στέιτ Ντιπάρτμεντ έκανε τις δηλώσεις αυτές στον τελευταίο σταθμό της περιοδείας του στη Λατινική Αμερική, έπειτα από τις επισκέψεις του στη Χιλή, στην Παραγουάη και στο Περού όπου πέραν της κρίσης στη Βενεζουέλα, που αποτελεί το ζήτημα για το οποίο ανησυχεί κυρίως το τρέχον διάστημα η Ουάσιγκτον, ο Pompeo συζήτησε το θέμα της αυξανόμενης επιρροής της Κίνας στη Λατινική Αμερική.
«Οι ΗΠΑ θα συνεχίσουν να αξιοποιούν κάθε οικονομικό και πολιτικό μέσο που έχουν στη διάθεσή τους για να βοηθήσουν το λαό της Βενεζουέλας», είπε, αφού επισκέφθηκε μετανάστες από τη Βενεζουέλα σε καταφύγιο, μια αποθήκη με ανθρωπιστική βοήθεια και άλλες εγκαταστάσεις.
«Χρησιμοποιώντας κυρώσεις, ανακαλώντας βίζες και με άλλα μέσα, δεσμευόμαστε να φέρουμε προ των ευθυνών του το καθεστώς και όσους το ενισχύουν διευκολύνοντας τη διαφθορά και την καταστολή της δημοκρατίας», πρόσθεσε.
«Θα δείτε την πολιτική και διπλωματική θηλιά να σφίγγει γύρω από το λαιμό του Μαδούρο», διαβεβαίωσε τους δημοσιογράφους που τον συνόδευαν, λίγο πριν αναχωρήσει για τις ΗΠΑ.

Απειλές κατά Κούβας – Ρωσίας

«Οι Κουβανοί πρέπει να καταλάβουν κι αυτοί ότι έχει κόστος η συνέχιση της υποστήριξης στον Νικολάς Μαδούρο», συνέχισε και πρόσθεσε ότι «θα κάνουμε την ίδια συζήτηση με τους Ρώσους».
Η Ουάσιγκτον επιβάλλει ολοένα ευρύτερο φάσμα κυρώσεων εναντίον της κυβέρνησης του Μαδούρο, στην προσπάθειά της να τον εκδιώξει από την εξουσία. Την Παρασκευή, το αμερικανικό υπουργείο Οικονομικών πρόσθεσε τέσσερις εταιρείες και εννέα πλοία στη μαύρη λίστα. Ορισμένα από τα πλοία αυτά, διευκρίνισε, μετέφεραν αργό στην Κούβα.
Ο σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, ο Τζον Μπόλτον, ανήγγειλε ότι θα εκφωνήσει ομιλία στις 17-Απρ, σε πολιτικούς εξόριστους από την Κούβα και τη Βενεζουέλα στο Μαϊάμι, κατά τη διάρκεια της οποίας θα αναφερθεί στις ενέργειες του Λευκού Οίκου εναντίον της Βενεζουέλας, της Κούβας και της Νικαράγουας, τριών κρατών που αποκαλεί «τρόικα της τυραννίας».

Αν και δεν έχουν ληφθεί οριστικές αποφάσεις, η κυβέρνηση Τραμπ εξετάζει διάφορες επιλογές, όπως η επιβολή στοχευμένων κυρώσεων και η αυστηροποίηση των περιορισμών στις εμπορικές συναλλαγές με την Κούβα κλπ.
Ωστόσο επικριτές των κινήσεων της κυβέρνησης Τραμπ, μιλάνε για το λένε -προφανές ότι δηλ. οι ολοένα σκληρότερες αμερικανικές κυρώσεις πλήττουν κυρίως τους πολίτες της Βενεζουέλας.
Πηγή telesurtv.net  twitter.Pompeo +πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ, «Reuters»

Όταν οι εφοπλιστές χειροκροτούν την παράταξη Κερκυραίων Δήμος

Στην εκδήλωση της για τον τουρισμό, η κ. Υδραίου, ξεδίπλωσε την αντίληψή της για το νέο Δήμο της Κέρκυρας και τη μετατροπή του όπως λέει σε κορυφαίο home port  για την κρουαζιέρα στη Μεσόγειο. Προσπαθεί να πείσει τον κερκυραϊκό λαό ότι προωθεί σύγχρονους τρόπους με τους οποίους θα φάμε με «χρυσά κουτάλια» πουλώντας ουσιαστικά «φύκια για μεταξωτές κορδέλες». Στην πραγματικότητα δεν κάνει τίποτα άλλο από το να υπόσχεται την υλοποίηση των σχεδιασμών της ένωσης εφοπλιστών κρουαζιέρας, τα αντίστοιχα σχέδια της ΕΕ τα οποία προωθούνται ενιαία από ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ.

Σε πρώτη ανάγνωση όλα μοιάζουν αγγελικά πλασμένα. Είναι όμως έτσι; Ας πάμε και εμείς λοιπόν με τη λογική των αξόνων όπως παραγγέλνουν τα επικοινωνιακά γραφεία για «πειστικές παρουσιάσεις υποψηφίων».

1. Δημιουργία θέσεων εργασίας

Πρόκειται για διπλή απάτη. Πρώτα – πρώτα, οι θέσεις εργασίας στην κρουαζιέρα είναι θέσεις ιδιαίτερα οξυμένης εκμετάλλευσης των εργαζόμενων, καθώς με τον μανδύα του «ξενοδοχειακού προσωπικού» συγκαλύπτεται ότι δουλεύουν μέσα σε καράβι με όλες τα σχετικά προβλήματα.

Τα τεράστια κέρδη των εφοπλιστών της κρουαζιέρας προκύπτουν μέσα απ’ την ένταση της εκμετάλλευση των εργαζόμενων. Πέραν αυτού, οι εργαζόμενοι στην κρουαζιέρα δε χρειάζεται να έχουν καμία απολύτως σχέση με τα μέρη όπου φθάνουν τα κρουαζιερόπλοια. Έτσι συχνά οι ΣΣΕ είναι αυτές που ισχύουν σε άλλες χώρες όπου ανήκει τυπικά το κρουαζιερόπλοιο. Άνθρακες ο θησαυρός.

2. Αύξηση κύκλου εργασιών

Αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα είναι ότι συγκεντρώνεται ο τουριστικός κλάδος σε όλο και λιγότερα χέρια.

Η ίδια η κρουαζιέρα είναι αντικειμενικά τουρισμός μεγάλης κλίμακας (συνήθως με 1000δες επισκέπτες ανά πλοίο), ενώ και τυχόν διανυκτερεύσεις στο home port θα γίνουν σε μεγάλα ξενοδοχεία που μπορούν να φιλοξενήσουν τέτοιον όγκο τουρισμού.

Παράλληλα, η κρουαζιέρα παρέχει υψηλού επιπέδου τουριστικές υπηρεσίες και ανταγωνίζεται κατά βάση μικρές μονάδες πολυτελείας που βρίσκονται στα κέντρα των πόλεων.

Τα οφέλη για τους μικρούς επαγγελματίες θα είναι μικρά. Υπάρχει μεγάλη πείρα από την ανάπτυξη του τουρισμού στην Κέρκυρα με τη μορφή του all inclusive που απορρόφησε τουρίστες χαμηλότερων εισοδημάτων, τώρα η κρουαζιέρα έρχεται να ρυμουλκήσει τουρίστες υψηλών εισοδημάτων.

3. «Αύξηση των εσόδων για τον τουρισμό μας. Τουρίστες υψηλού εισοδήματος που θα μείνουν από 24 έως 48 ώρες στην Κέρκυρα πριν την επιβίβαση ή μετά την αποβίβαση ενώ μπορούν να συνδυάσουν την κρουαζιέρα με ένα πακέτο διαμονής στο νησί μετά το τέλος της».

Δηλαδή πολλοί τουρίστες θα βλέπουν την Κέρκυρα χωρίς να διαμένουν καθόλου. Η διεθνής πείρα λέει ότι οι περισσότεροι τουρίστες που κινούνται με αυτόν τον τρόπο  μένουν στην πόλη «home port» το πολύ για μια μέρα ξεκούρασης. Συνήθως έχουν προσυμφωνημένα στην τιμή πακέτου το είδος και τον αριθμό των περιπάτων, των γευμάτων ακόμα και το νερό που κρατάνε στο χέρι τους.

4. «Κυκλοφοριακές παρεμβάσεις για να υπάρχει ευταξία στο δρόμο από και προς το λιμάνι, να υπάρχει σωστή εξυπηρέτηση αλλά και καθαριότητα».

Αφού επιμελώς, η κ. Υδραίου, κρύβει την τεράστια επιβάρυνση της πόλης και του λιμανιού, με τη λέξη «ευταξία» (που αποπνέει και ολίγον αυταρχισμό) μας λέει, ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι όλη η πόλη θα κινείται στους ρυθμούς των τουριστικών προγραμμάτων της κρουαζιέρας. Άρα, ο κερκυραίος ή δε θα μετακινείται ή θα προσαρμόσει τη ζωή του στις νέες ανάγκες…

5. «Είσπραξη τέλους τουρισμού – πολιτισμού ανά επισκέπτη, το οποίο θα προορίζεται για δράσεις και έργα που συνδέονται με αυτούς τους τομείς».

Πρόκειται για το καρότο, για το «χρύσωμα του χαπιού». Η επιβάρυνση απ’ τα σκουπίδια, τις μεταφορές χιλιάδων ανθρώπων απ’ το αεροδρόμιο στο λιμάνι, η αύξηση των τιμών των αεροπορικών εισιτηρίων, η επιβάρυνση απ’ τα σκουπίδια, οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις λόγω της έλευσης πλοίων δεκάδων χιλιάδων τόνων μέσα στην πόλη, η μετατροπή του λιμανιού σε χώρο λειτουργίας της κρουαζιέρας, η πίεση στις μικρές τουριστικές μονάδες της πόλης, η δυνατότητα να δει κανείς την Κέρκυρα και όλα τα Ιόνια χωρίς να καταλύσει οπουδήποτε, αποτελούν αθροιστικά τεράστια επιβάρυνση στην τοπική οικονομία της Κέρκυρας πολύ μεγαλύτερο απ’ το τέλος τουρισμού, το οποίο σε κάθε περίπτωση θα διατίθεται, απ’ τις δημοτικές αρχές, με γνώμονα τα δικά τους κριτήρια, στηρίζοντας δηλαδή απ’ την πίσω πόρτα τις μεγάλες τουριστικές επιχειρήσεις.

Παράλληλα, είναι γνωστό ότι το κριτήριο στην ελεύθερη αγορά είναι η ανταγωνιστικότητα, μέρος της οποίας είναι και οι φόροι. Είναι βέβαιο ότι ακόμα και ένα τέλος να μπει, η ζωή του και το ύψος του θα καθορίζεται από την ανταγωνιστικότητα του τουριστικού προϊόντος των εφοπλιστών που θα απαιτήσουν και θα κερδίσουν να είναι ελάχιστο.

6. «Στενή συνεργασία με τις εταιρείες κρουαζιέρας και συνέδριο με τους μεγάλους διακινητές του τουρισμού σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο. Ο Δήμος θα φέρει στην Κέρκυρα τους CEO, τους εκπροσώπους των εταιρειών κρουαζιέρας και τους μεγάλους tour operators. Ολοκληρωμένο σχέδιο προβολής της κρουαζιέρας από το Νέο Φορέα που θα δημιουργήσει ο Νέος Δήμος».

Με λίγα λόγια: Νέα εποχή = Νέα πάρτι.

7. «Αναβάθμιση αεροδρομίου και νέες αεροπορικές συνδέσεις».

Δεν ανακάλυψαν την Αμερική… Η διεθνής γνώση και πείρα λέει ότι ωφελούμενοι είναι οι αεροπορικές εταιρείες και οι εφοπλιστές.

Αν βέβαια ξεπεράσουμε και το γεγονός του κορεσμού στις μεγάλες υποδομές, που θα χρειαστούν, που θα τις χρυσοπληρώσει ο κερκυραϊκός λαός και στο τέλος στην ουσία δε θα του μείνει τίποτα.

Όσον αφορά την ιδιωτικοποίηση των εγκαταστάσεων του ΟΛΚΕ η κ. Υδραίου τόνισε ότι θα πρέπει ο Δήμος να μην μείνει θεατής, αλλά να έχει ουσιαστική συμμετοχή στις διαβουλεύσεις…

Η κ. Υδραίου είναι απόλυτα σύμφωνη με την ιδιωτικοποίηση του Λιμανιού της Κέρκυρας, γι’ αυτό και δεν είπε κουβέντα για την «παραχώρησή» του από την Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα με την απαλλαγή του από Δημοτικά τέλη και τέλη ηλεκτροφωτισμού κάτι που οδηγεί μαθηματικά σε νέα επιβάρυνση των δημοτών. Να πως ταιριάζουν ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ.

Η παράταξη Κερκυραίων Δήμος προωθεί με συνέπεια τη γραμμή των ιδιωτικοποιήσεων των πάντων  και γι’ αυτό έχει συμφωνήσει άλλωστε με την πώληση του Ερημίτη. Μένει να δούμε να παραχωρείται για αξιοποίηση και το παραλιακό μέτωπο της Γαρίτσας.

Η λεγόμενη αξιοποίηση με όρους προς όφελος του νησιού δεν είναι τίποτα άλλο από την ανάπτυξη για λίγους επιχειρηματικούς ομίλους που θα απολαμβάνουν τη μερίδα του λέοντος στην εκμετάλλευση του φυσικού κάλους του νησιού και της πολιτιστικής και αθλητικής του κουλτούρας.

Για το λαό και τους  μικρομεσαίους επαγγελματίες θα μένουν τα ψίχουλα ενώ κάποιοι θα θησαυρίσουν.

Οι συνθήκες εργασίας, οι μισθοί, οι εργασιακές σχέσεις που απαιτεί αυτή η ανάπτυξη είναι ψιλά γράμματα για την παράταξη Κερκυραίων Δήμος κι γι’ αυτό δεν κάνει καμία αναφορά σε τέτοια ζητήματα. Σε αυτήν τη γραμμή συναντιούνται οι στόχοι του συνδυασμού αυτού με την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ γι’ αυτό και είναι εύκολη η συνεργασία μεταξύ τους την επόμενη μέρα.

Σήμερα η Κέρκυρα που είναι έτσι και αλλιώς υψηλός επενδυτικός στόχος, θα μπορούσε να πει κάποιος περισσότερο από όσο αντέχει,  έχει ανάγκη από υποδομές σε οδικό δίκτυο, στη διαχείριση των απορριμμάτων, στο δίκτυο ύδρευσης – αποχέτευσης, από πόσιμο νερό. Γεγονός που επιβεβαιώνει ότι ο άναρχος σχεδιασμός της ανάπτυξης με πρωταρχικό κριτήριο τα κέρδη των λίγων έρχεται σε αντίθεση με τα συμφέροντα των μικρών επαγγελματιών, δεν επιστρέφει υποδομές στον κερκυραϊκό λαό. Η απάντηση στο ερώτημα αν εμείς θέλουμε ανάπτυξη είναι ναι αλλά από ποιον και για ποιον. Αυτό πρέπει να αποτελεί και κριτήριο ψήφου.

Οι μεγαλοξενοδόχοι, οι tour operators είχαν και έχουν πολλούς συνδυασμούς να τους υποστηρίξουν. Τώρα βρήκαν και οι εφοπλιστές τον εκπρόσωπό τους. Όλοι αυτοί θησαυρίζουν, φοροαπαλάσσονται και αφού πάρουν τη μερίδα του λέοντος προκλητικά αφήνουν ένα περίσσευμα στον κόσμο της δουλειάς.

Οι μικροί επαγγελματίες, οι ξενοδοχοϋπάλληλοι, οι εμποροϋπάλληλοι, οι εργαζόμενοι, οι αγρότες, η λαϊκή οικογένεια που προσπαθεί να τα φέρει βόλτα επιβαρύνονται με νέους φόρους και τέλη ενώ πασχίζουν με κάθε τρόπο να βελτιώσουν το εισόδημά τους σε εργασιακές συνθήκες πολύ πίσω από την εποχή μας.

Όλοι αυτοί έχουν το δικό τους εκπρόσωπο και είναι η Λαϊκή Συσπείρωση, η οργάνωσή τους και η διεκδίκηση της ικανοποίησης των σύγχρονων αναγκών τους.

ΑΝΤΕΧΕΙΣ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ;

Από Γιάννης Βεντούρας

Εγκληματικότητα, διαφθορά, εγκατάλειψη υποδομών, διαπλεκόμενα επιχειρηματικά συμφέροντα, σχολεία χωρίς θέρμανση, μεγάλοι δημοτικοί φόροι, τεράστιες ελλείψεις σε βρεφονηπιακούς σταθμούς, ανύπαρκτα αντιπλημμυρικά έργα, καταλήστευση των λίγων οικονομικών πόρων.
Αυτή και χειρότερη είναι η κατάσταση στην τοπική διοίκηση.
Οι «σωτήρες» χιλιάδες σε ολόκληρη την Ελλάδα. Είναι οι ίδιοι που με τις πολιτικές και τις πράξεις τους δημιούργησαν αυτή την κατάσταση.
Είναι τα παράσιτα που δεκαετίες τώρα έχουν γαντζωθεί στις τοπικές δομές εξουσίας και ζουν εις βάρος όλων μας, όλοι αυτοί που είναι οι κύριοι υπεύθυνοι για την σαπίλα που επικρατεί.
Αυτοί οι «σωτήρες» δεν διστάζουν κάθε φορά να αλλάζουν ονόματα, να δημιουργούν «νέους» συνδυασμούς όπως «Όμορφη Πόλη», «Καθαρή Πόλη», «Μαζί με τους Πολίτες», για να ξεχνάει ο λαός το προηγούμενο «έργο τους» και να του ξανακλέψουν την ψήφο του.
Είναι οι ίδιοι που δεν διστάζουν να παρουσιάζονται σαν «ακομμάτιστοι» και «ανεξάρτητοι», που με μεγάλη ευκολία μετατρέπονται σε μια νύχτα από «δεξιοί» σε «αριστερούς» και το αντίστροφο, που αλλάζουν ανερυθρίαστα τις μεταξύ τους συνεργασίες και συμμαχίες, με μοναδικό σκοπό να αρπάξουν ξανά την κουτάλα και να συνεχίσουν απρόσκοπτα να εφαρμόζουν την κυβερνητική πολιτική και τις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Και εσύ τι κάνεις;
Θα συνεχίσεις να διατηρείς με την ψήφο σου και την ανοχή σου αυτή την εκτρωματική κατάσταση;
Μήπως θέλεις να αλλάξουμε λίγο τα πράγματα;
Εάν το θέλεις, τότε μπορείς να το κάνεις.
Εμπιστεύσου και στήριξε την μόνη δύναμη που είναι έξω από αυτό το αλισβερίσι, που δεν κρύβει τις προθέσεις της ούτε αλλάζει ονόματα, που είναι σταθερή στις απόψεις της.
Μην επιλέγεις πρόσωπα ελπίζοντας ότι θα σε σώσουν κάποιοι «σωτήρες»
Άλλαξε τις «συνήθειές σου» και έλα με την Λαϊκή Συσπείρωση.
Συμπορεύσου με τους κομμουνιστές.
Αντέχεις να φοβίσουμε το κατεστημένο;
Αντέχεις να αλλάξουμε τα πράγματα;

ΜΥΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ

Η σύλληψη στην πρεσβεία του Εκουαδόρ, κατόπιν άδειας της κυβέρνησης του, από τη βρετανική αστυνομία του Τζούλιαν Ασάνζ, έφεραν πάλι στο προσκήνιο ζητήματα που αναφέρονται στο δημοσιογραφικό καθήκον, στην ελευθερία της πληροφόρησης και  των μέσων ενημέρωσης, στην ασφάλεια του διαδικτύου, αλλά και στις συνέπειες από τη  διαρροή εμπιστευτικών κυβερνητικών εγγράφων.  

           Το WikiLeaks βασίζεται στην ιδέα σύμφωνα με την οποία επιδιώκεται  η έκθεση της διαφθοράς ανθρώπων της εξουσίας, διασφαλίζοντας ότι οι πηγές του θα διατηρούν απόλυτη ανωνυμία. Ο Ασάνζ είναι ο εκδότης του ανώνυμης προέλευσης υλικού που κυκλοφορεί στον ιστότοπό του και γι’ αυτό  είναι ευάλωτος σε κατηγορίες πως  το υλικό έχει δοθεί από ρώσους πράκτορες και χάκερ ή και κινέζους, που εργάζονται για λογαριασμό αντίστοιχων  συμφερόντων. 

 

               Κι ενώ η περίπτωση των WikiLeaks δίνει την εντύπωση πως η  χρησιμοποίηση της νέας τεχνολογίας μπορεί να βοηθήσει στην αποκάλυψη της αλήθειας για την κυρίαρχη πολιτική, την ίδια στιγμή δεν λείπουν οι προβληματισμοί για σκοπιμότητες στις αποκαλύψεις και  για τον τρόπο εκμετάλλευσης τους από την ίδια την κυρίαρχη εξουσία. Για παράδειγμα, πριν επτά χρόνια η ίδια η Διεθνής Αμνηστία καλωσόριζε και τα WikiLeaks, μαζί με τον Guardian,  ως καταλύτες της αραβικής άνοιξης, που η κατάληξή της είναι εμφανής σ’ αρνητικά αποτελέσματα σε χώρες όπως η Αίγυπτος και κυρίως βέβαια η Λιβύη. Κι εκείνο  το απόρρητο  στρατιωτικό βίντεο των ΗΠΑ το οποίο έδειχνε μια επίθεση με ελικόπτερα Απάτσι που προκάλεσε τον θάνατο δώδεκα ανθρώπων στη Βαγδάτη, παίρνοντας μορφή θεάματος έμοιαζε μάλλον με εκτροπή κι όχι ενταγμένο στην «κανονικότητα» των πολεμικών επιχειρήσεων,  έτσι που   μετριάζεται η πραγματική έκταση τους.

 

 Κι αν ο Julian Assange παρουσιάζεται ως ο ατρόμητος δημιουργός ενός πολιτικού μέσου που οι άνθρωποι της ηλεκτρονικής εποχής μπορούν να εκθέσουν την καταπίεση και τη διαφθορά της κρατικής και επιχειρηματικής εξουσίας, είναι συγχρόνως κι αυτός που διαπραγματεύτηκε συμφωνία για έκδοση επιλεκτική των διοχετευομένων εγγράφων με εφημερίδες και περιοδικά  όπως Guardian και  Der Spiegel. Κι έτσι δίνεται η εντύπωση πως μια ριζοσπαστική πράξη, αυτή της έκδοσης  μυστικών κρατικών εγγράφων, από τον ίδιο τον εκδότη των WikiLeaks βρίσκει τους παραδοσιακούς δρόμους για να ενταχθεί στον κυρίαρχο ιδεολογικό και πολιτικό πεδίο. 

 

Κι αν δίνεται η εντύπωση πως μέσα από τα μυστικά έγγραφα οι κακοί είναι οι αμερικανοί πολιτικοί και διπλωμάτες που χειραγωγούν κι εξευτελίζουν επιδιώκοντας τα δικά τους συμφέροντα, συγχρόνως όμως αποστολή των WikiLeaks είναι να εκτεθούν και τα καταπιεστικά καθεστώτα σε Ασία και Αφρική. Κι έτσι στη δαιμονοποίηση  κρατών κυρίως του τρίτου κόσμου,  άμεσου ενδιαφέροντος για τη Δύση, προστίθεται και η κριτική για την αμερικανική υπερδύναμη και το ΝΑΤΟ για «ισορροπία» κι ίσως εξίσωση ιμπεριαλιστικών πολιτικών με καταπιεσμένα έθνη, βοηθώντας τους πρώτους. Εξάλλου, φαίνεται πως δεν αποδεικνύεται κάποιο βαθύ χάσμα μεταξύ του «δημόσιου προσώπου» των ΗΠΑ και των συμπεριφορών και επιδιώξεων αυτών που εφαρμόζουν την πολιτική τους πίσω από τις κλειστές πόρτες. 

 

Κι αν η κυβέρνηση των ΗΠΑ αισθάνθηκε υποχρεωμένη να δηλώσει δημόσια πως οι αποκαλύψεις έβλαψαν τα αμερικανικά συμφέροντα, ενώ κατά τις δημοσιογραφικές πληροφορίες αμερικανοί αξιωματούχοι δηλώνουν ιδιωτικά πως η ζημιά από τη μαζική διαρροή εμπιστευτικών εγγράφων είναι περιορισμένη, αυτό μάλλον γίνεται προκειμένου να ενισχυθούν οι νομικές προσπάθειες για κλείσιμο του ιστότοπου  του  WikiLeaks, εφόσον οι πληροφορίες που αποκαλύπτει είναι εξαιρετικά χρήσιμες όσον αφορά την παροχή αποδεικτικών στοιχείων για τις νομικές αναζητήσεις και την ευθύνη της κυβέρνησης.

 

Κι αν οι αποκαλύψεις εστιάζουν σε κακούς στην κορυφή της εξουσίας που κρύβουν την αλήθεια και επιδιώκουν τα δικά τους συμφέροντα και όχι  στο είδος  εξουσίας στον καπιταλισμό που διαπερνά και καθορίζει τον τρόπο δράσης, σκέψης και συμπεριφοράς, αυτό δείχνει και τον τρόπο που βλέπουμε ή υποβάλλεται να δούμε τα πράγματα μέσα στον καπιταλισμό. Μ’ αυτήν την οπτική ο εκδότης των WikiLeaks εντάσσεται ως ένδοξο κεφάλαιο στον αγώνα για την ελευθερία των πληροφοριών και το δικαίωμα των πολιτών να γνωρίζουν. Κι όπως το «κακό» περιορίζεται σε εκτροπές συμπεριφορών ατόμων το ίδιο και το «καλό». Το άτομο, ο δημοσιογράφος, ο ερευνητής έχει τη δύναμη να αποκαλύπτει σκάνδαλα, να αποκαθιστά, πρωτεργάτης, τη δικαιοσύνη. Σ’ όλα αυτά τελικά δεν αμφισβητείται η δημοκρατική και φιλελεύθερη διαμόρφωση του αγώνα κατά των υπερβολών της διαφθοράς και της παρεκτροπής. Ο στόχος είναι να εκδημοκρατιστεί ο καπιταλισμός, να επεκταθεί ο δημοκρατικός έλεγχος στην οικονομία μέσω πίεσης των μέσων ενημέρωσης, κοινοβουλευτικών ερευνών, σκληρότερων νόμων, ειλικρινών αστυνομικών ερευνών κ.ο.κ. Αλλά η θεσμική οργάνωση του αστικού δημοκρατικού κράτους με την καπιταλιστικά οργανωμένη παραγωγή δεν αμφισβητείται ποτέ.

 

Θα μπορούσε να ειπωθεί ότι στην πραγματικότητα αν υπάρχει κάτι εκπληκτικό  στις αποκαλύψεις του WikiLeaks είναι ότι δεν περιέχουν εκπλήξεις. Στην ουσία μαθαίνουμε με λεπτομέρειες ό,τι περιμέναμε να μάθουμε.

 

Και φαίνεται εδώ να εντοπίζεται το πρόβλημα. Δεν υπάρχει έλλειψη πληροφόρησης, αντίθετα είμαστε υπερφορτωμένοι με πληροφορίες για τη φρίκη του καπιταλισμού, δημοσιογράφοι κι ερευνητές καταγγέλλουν διεφθαρμένους τραπεζίτες, επιχειρήσεις όπου δουλεύουν παιδιά σαν σκλάβοι κλπ. Αυτό  που κάνουν τα Wikileaks είναι να προσθέτουν λεπτομέρειες σε νέες εκδοχές εγκλημάτων του ιμπεριαλισμού. Δεν ήταν λοιπόν η έλλειψή τους που μας επέτρεπε να προσποιούμαστε πως δεν ξέρουμε ούτε η δημοσιοποίηση αυτών που όλοι υποθέτουν ή κατ’ ιδίαν γνωρίζουν μοιάζει να αλλάζει τα πάντα. 

 

Και βέβαια οι αποκαλύψεις από διαρροές μυστικών εγγράφων δεν σταματούν στα WikiLeaks.  Οι απόρρητες  πληροφορίες από την NSA που  διοχετεύτηκαν  από τον Σνόουντεν, το 2013, σχετικά με τα προγράμματα μαζικής παρακολούθησης τα οποία εφαρμόζουν οι αμερικανικές και βρετανικές κυβερνήσεις, τα περισσότερα από 11 εκατομμύρια αρχεία, τα αποκαλούμενα Panama Papers,   που αποκτήθηκαν από ανώνυμη πηγή της γερμανικής εφημερίδας  Suddeutsche Zeitung που διέρρευσαν το 2016 από τη Διεθνή Κοινοπραξία  Ερευνητικών Δημοσιογράφων, κι αποκαλύπτουν τις μεθόδους με τις οποίες η άρχουσα τάξη του κόσμου χρησιμοποιεί τους υπεράκτιους φορολογικούς παραδείσους για απόκρυψη περιουσιακών τους στοιχείων, θεωρήθηκαν συγκλονιστικά γεγονότα για κάποιο διάστημα κι ύστερα φαίνεται σαν να ξεχάστηκαν.

 

Εξάλλου, οι αποκαλύψεις από διαρροές εμπιστευτικών εγγράφων με τον υπερβολικά μεγάλο όγκο πληροφοριών φτάνουν και πάλι στις μεγάλες μάζες με τη διαμεσολάβηση των παραδοσιακών μέσων ενημέρωσης και δημοσιογράφων και αν δεν μοιάζουν περισσότερο με θεαματικές επιθέσεις σε σύμβολα της εξουσίας μάλλον καταλήγουν σε αντιθέσεις εσωτερικές της άρχουσας τάξης. 

 

Αναζητώντας λοιπόν τον σκοπό αυτών των αποκαλύψεων σίγουρα θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι μάλλον περιορίζεται στο να  δυσχεράνει όσους βρίσκονται στην εξουσία εκτός κι αν είναι δυνατό να απελευθερώσει μια τόσο περίπλοκη αλυσίδα αποτελεσμάτων που δεν θα έχουν πλέον σημασία οι προθέσεις αυτών που τα διαρρέουν, εφόσον συμβάλλουν στην κινητοποίηση των μαζών  για να επιτύχουν μια διαφορετική οργάνωση της κοινωνίας. 

Αναρτήθηκε από Dies brumalis

"Προοδευτικά μέτωπα" ,το δίχτυ των αστών

Η αστική δημοκρατία δεν μπορεί να εξαλείψει τον φασισμό, αντίθετα, ενίοτε στρώνει τον δρόμο του

Σάρκα από τη σάρκα του καπιταλισμού η αστική δημοκρατία και ο φασισμός, μάχονται μεταξύ τους για το ποιος, πιο καλά θα υπηρετήσει το σύστημα. Ο ένας δεν μπορεί ποτέ να εξαλείψει τον άλλον γιατί και οι δύο είναι τέκνα του συστήματος που τους γεννάει για τους σκοπού του και δεν θα άφηνε ποτέ ένα από τα δύο τέκνα του να εξαφανιστεί.



Κάποιες φορές που η μεταξύ τους μάχη οξύνεται, οι αστοί και οι συνοδοιπόροι τους «αριστεροί», σοσιαλιστές κ.α. καλούν τους κομμουνιστές και την εργατική τάξη να τεθούν υπό την ηγεσία τους σε δήθεν υπέρ πάντων αγώνα, κατά του φασισμού. Μόλις όμως αντιληφθούν τις προτιμήσεις του συστήματος και της μονοπωλιακής αστικής τάξης στον φασισμό, όχι μόνο προδίδουν κάθε αρχή, αξία και συμφωνία αλλά στέλνουν ευκόλως τους κομμουνιστές στα νύχια των φασιστών.




Τα δυο παρακάτω ιστορικά παραδείγματα, είναι ενδεικτικά της πολιτικής συνέπειας των αστικών κομμάτων και των πολιτικών που ασπάζονται και δήθεν υπερασπίζουν την αστική δημοκρατία.

13/4/1936 Πεθαίνει ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Κωνσταντίνος Δεμερτζής. Ο βασιλιάς Γεώργιος ο Β' αναθέτει την πρωθυπουργία στον Ιωάννη Μεταξά (ο οποίος μέχρι τότε διατελούσε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και το κόμμα του είχε μόνο 7 βουλευτές). Στην ψηφοφορία της 27/4, τα αστικά κόμματα έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης (Λαϊκό Κόμμα) ή ανοχής (Κόμμα Φιλελευθέρων) στην κυβέρνηση Μεταξά, στρώνοντας έτσι τον δρόμο για την εγκαθίδρυση ανοικτής δικτατορίας του κεφαλαίου τον Αύγουστο του 1936. Το ΚΚΕ ήταν το μόνο κόμμα που καταψήφισε την κυβέρνηση Μεταξά.

Το 1931 τα Τάγματα Εφόδου των Ναζί ή SA αριθμούν πλέον περίπου 1.000.000 μέλη και συνεχίζουν τις οδομαχίες κατά των Κομμουνιστών και των Εβραίων. Τρομοκρατούν, επίσης, όλους τους αντιτιθέμενους στο Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα, κυρίως τους εκδότες, τους καθηγητές, τους πολιτικούς, τους επιχειρηματίες, αλλά και τους τοπικούς αξιωματούχους που "δεν είναι συνεργάσιμοι". Ο  Καγκελάριος Χάινριχ Μπρύνινγκ (Heinrich Brüning), δίνει εντολή διάλυσης και των SA και των SS. Η Αστυνομία καταλαμβάνει τα γραφεία και των δύο οργανώσεων και κατάσχει όλα τους τα υπάρχοντα (15 Απριλίου 1932). Ωστόσο, ο Μπρύνινγκ αντικαθίσταται σύντομα από τον Φραντς φον Πάπεν (Franz von Papen), ο οποίος επαναφέρει τις δύο ναζιστικές οργανώσεις στη νομιμότητα,  στις 4 Ιουνίου. Ο Πάπεν παραιτείται με τη σειρά του. Τον αντικαθιστά ο Κουρτ φον Σλάιχερ.Το [1933] ο Χίτλερ αντικαθιστά τον φον Σλάιχερ με κανονική εκλογή του από τη Βουλή της Γερμανίας (Ράϊχστανγκ) και ο φασισμός πανηγυρικά ανεβαίνει στην πολιτική εξουσία με πλήρη νομιμοποίηση από την αστική δημοκρατία, η οποία υποτίθεται ότι θα έπρεπε να είναι θανάσιμος αντίπαλος.

Η ιστορία είναι διδακτική. Αντιφασιστικά και άλλα παρόμοια μέτωπα υπό την ηγεσία των αστών, είναι συμφωνία για εγκλωβισμό του λαού, ποτέ όμως δεν είναι σύμφωνα για την ριζική αντιμετώπιση του φασισμού. Δείτε και σήμερα τη συμπεριφορά του αστικού πολιτικού συστήματος σε όλη την Ευρώπη απέναντι στο φασιστικό φαινόμενο και κάντε τις αντιστοιχίσεις, τηρουμένων των αναλογιών.

ΠΗΓΗ