Το ατομικό δικαίωμα της δολοφονίας εργατών…

        

Επειδή μας σκότισαν οι Αριστεροί της πλάκας τις τελευταίες ημέρες με τα ατομικά δικαιώματα και με το ότι δεν μπορούν να καταλάβουν τι εννοούν όσοι λένε ότι δεν μπορούν να υπάρχουν ατομικά δικαιώματα ξεκομμένα από το κοινωνικό σύνολο, ξεκομμένα από κοινωνικά δικαιώματα θα θέλαμε να τους ρωτήσουμε για να μας πουν την άποψή τους περί του ατομικού δικαιώματος των πλουτοκρατών να δολοφονούν εργάτες στο βωμό της αύξησης των κερδών τους! Νομίζουμε ότι καταλαβαίνουμε πολύ καλά τι εννοούν οι Αριστεροί της πλάκας όταν υπερασπίζουν το ατομικό δικαίωμα ξεκομμένο από το κοινωνικό σύνολο! Δεν το κάνουν για να υπερασπίσουν όποιον θέλει να αυτοπροσδιοριστεί είτε ως άνδρας είτε ως γυναίκα, ανεξάρτητα από το βιολογικό του φύλο! Το κάνουν γιατί υπερασπίζονται το δικαίωμα του πλουτοκράτη να δολοφονεί εργάτες, μη τηρώντας τα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας και δημιουργώντας όλες τις προϋποθέσεις για την πραγματοποίηση εργατικού ατυχήματος!

Το ότι δεν υπερβάλουμε καθόλου γράφοντας ότι η Αριστερά της πλάκας υπερασπίζεται το ατομικό δικαίωμα των πλουτοκρατών να δολοφονούν εργάτες, φαίνεται από το ρεκόρ θανατηφόρων εργατικών ατυχημάτων το τελευταίο τρίμηνο και από την έλλειψη κάθε διάθεσης από την πλευρά της να πάρει μέτρα για να σταματήσουν οι δολοφονίες. Προφανώς η ανυπαρξία σχεδόν προσωπικού στις υπηρεσίες υγιεινής και ασφάλειας και το ελλιπές νομικό πλαίσιο προστασίας των εργατών εξυπηρετεί το ατομικό δικαίωμα των πλουτοκρατών να κερδοφορούν θυσιάζοντας τους εργάτες τους!

Όταν λοιπόν οι Αριστεροί της πλάκας μιλούν για ατομικά δικαιώματα ξεκομμένα από το κοινωνικό σύνολο έχουν στο μυαλό τους τις ανθρωποθυσίες των εργατών τους και όχι τον αυτοπροσδιορισμό του φύλου, γιατί αλλιώς θα ψήφιζαν νομοσχέδια για την προστασία της ζωής των εργατών πριν ψηφίσουν νομοσχέδια για την αλλαγή ταυτότητας φύλου!

Ραφαήλ Βασιλειάδης

Γουέσλυ Κλαρκ: Ο στρατηγός επενδυτής της φρίκης

Λιάνα Κανέλλη

Τον θυμάμαι με ένα αίσθημα αναγούλας κι αποτροπιασμού. Με πλάκα τα γαλόνια, καθιέρωνε τον όρο «παράπλευρες απώλειες» για τους βομβαρδισμούς καραβανιών αμάχων στο Κόσοβο, στις νατοϊκές «ενημερώσεις» για το έγκλημα που ονομάστηκε πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία, και σβήστηκε μαζί της απ’ το χάρτη των υποκριτικών συνειδήσεων.
Ο Γουέσλι Κλαρκ, στρατιωτικός διοικητής του ΝΑΤΟ απ’ το ΄97 ως το 2000, παγερός σα ναζί, ρέπλικα κάθε αγκυλωτού εφιάλτη, ζει και βασιλεύει και τον κόσμο κοροϊδεύει! Και διεκδικεί ως περιουσία και κεφάλαιό του, τα χωράφια που όργωσε με βόμβες γραφίτη, τα σπαρμένα με κόκκαλα αμάχων, τα 3/4 του εδάφους του Κοσόβου, για λογαριασμό της εταιρείας του της Envidity Energy. H εν λόγω εταιρία θέλει να αεριοποιήσει με προηγμένη τεχνολογία, τον υπόγειο άνθρακα της περιοχής για την παραγωγή κι εκμετάλλευση συνθετικού πετρελαίου ντήζελ. Αρχική επένδυση 15 εκ. δολλάρια ,συνολική πέντε δις, και τρίβει τα χέρια του ο κ. Κλαρκ που στην Πρίστινα πήρε μετά τις εκλογές το τιμόνι ο «δικός» του κ. Χαραντινάι , οπότε και θα του εγκρίνει την πρόταση ενδιαφέροντος που έχει καταθέσει ήδη από το 2013!!!

Κάθε σκέψη για το ξεπούλημα της ΔΕΗ, του λιγνίτη, των γεωτρήσεων που προγραμματίζονται στη χώρα μας, το όσα πιθανότατα συμφωνήθηκαν στις ΗΠΑ πίσω και πέραν της ουράς της καμήλας, όχι μόνον δεν μπορεί να θεωρείται πονηρή ή και συνομωσιολογική, αλλά είναι επιβεβλημένη ως ανάλυση εδώ και τώρα. Να βγούμε να πούμε ακόμα και στα παιδιά του νηπιαγωγείου, τι σημαίνει να ξέρουν να ψάχνουν και ν’ απαντούν, κάθε που ακούνε τύμπανα και κραυγές πολέμου, ΠΡΙΝ το αίμα κυλήσει ως τα κρεββάτια τους, στο ερώτημα: qui bono. Δηλαδή  ποιος ωφελείται κάθε φορά που: πατριδοκάπηλοι, στρατόκαβλοι, φαμφαρόνοι των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ιδιοτελούς συμφέροντος, ανεξάρτητοι μαχητές των χρηματιστηρίων, ενεργειάδες με φιλο-περιβαλλοντική προβιά, εξωρραϊστές του καπιταλισμού με τάχαμου δήθεν κόκκινο σώβρακο, τους προτείνουν Πόλεμο και Συμμαχία…
Όλοι αυτοί οι… στρατηλάτες-Μεγαλέξαντροι της Δύσης, που την έπεσαν στο Ιράκ και τώρα το ληστεύουν από θέσεις προέδρων κι αντιπροέδρων κράτους-εταιρειών εναλλάξ, που φτιάχνουν προτεκτοράτα και κρατίδια απ’ το Κόσοβο ως το Σουδάν, το Νίγηρα και το Κουρδιστάν, δεν είναι παρά οι εισπράκτορες του ιμπεριαλισμού. Σφάζουν, ισοπεδώνουν λαούς και χώρες, τις χωραφοποιούν , κι ύστερα στήνουν και μια εταιρεία και σπέρνουν τα εργαλεία του κέρδους τους με μορφή επενδύσεων.

Μ’ αυτές τις αρχές, τις αξίες, ταυτίστηκε κι ο καμηλιέρης Τσίπρας, στημένος στην ουρά του καραβανάρχη Τραμπ, υπέρ της… αεροπορίας. Της πολεμικής από ΗΠΑ και της πολιτικής αεροπορίας καλά κρυμμένης πίσω από την πρωθυπουργική σύντροφο να εγκαινιάζει προφεσόρικα τη γραμμή Αθήνα-Πεκίνο.
Όλοι μαζί μπορούμε, τωόντι (!), αριστεροί, δεξιοί κι αριστεροδέξιοι, να πολεμάμε και να κερδάμε, ώσπου να τρώει η μυίγα σίδερο και το κουνούπι ατσάλι κι οι τάφοι των μικρών παιδιών, το χνώτο των γερόντων, να μυροβολούν πετρέλαιο και μούχλα χαρτονομισμάτων που θάφτηκαν προσωρινά μετά από ληστεία…

Γουέσλι Κλαρκ. Πάω πίσω στο χρόνο. Στ’ απωθημένα του εφιάλτη μου… Θωρώ ακόμα το κομμάτι του στέρνου μιας δεκατριάχρονης μαθήτριας που ξεθάβουν μπρος τα μάτια μου απ’ το βάθος του κρατήρα, του ανοιγμένου απ’ την κλαρκένια βόμβα, οι λίγοι ζωντανοί κάτοικοι του γιουγκοσλαβικού χωριού. Κι ορέγομαι στη θέση του, το κομμάτι απ’ αυτουνού το στέρνο… Το στολισμένο εκείνο , με τα πολλά παράσημα, όπου μοστράριζαν κρεμασμένες από πολύχρωμα κορδελάκια,  οι ψυχές-παράπλευρες απώλειες. Ξερνάω κι ανακουφίζομαι.

Ο αντικομμουνιστής κύριος Πούτιν Από atexnos3

  

Γράφει ο Νίκος Μόττας //

Το πρόσφατο 19ο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Νεολαίας και Φοιτητών στο Σότσι της Ρωσίας αμαυρώθηκε από απαράδεκτα περιστατικά που εκθέτουν τις αρχές της χώρας. Αφενός, η πρόσκληση εκ μέρους της ρωσικής κυβέρνησης σε αντιδραστικά-εθνικιστικά κόμματα και οργανώσεις (π.χ. Κόμμα Ελευθερίας της Αυστρίας, το ισραηλινό Λικούντ, Ρωσικό Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα, το ΑΚΡ του Ερντογάν κλπ) είναι ενδεικτική των πολιτικών «συγγενειών» της κυβέρνησης Πούτιν. Αφετέρου, τα εμπόδια που οι ρωσικές αρχές επιχείρησαν να βάλουν στη διακίνηση υλικού της ΚΝΕ, απαγορεύοντας κομμουνιστικά σύμβολα και διακηρύξεις για τα 100 χρόνια από την Οκτωβριανή Επαναστάση, αποτελούν τμήμα μιας ευρύτερης προσπάθειας ποινικοποίησης του σοσιαλισμού και της δράσης των κομμουνιστών, υπό το πρόσχημα της ασφάλειας.

Τα παραπάνω έρχονται να επιβεβαιώσουν τον αντιδραστικό χαρακτήρα της κυβέρνησης του Βλαντιμίρ Πούτιν. Μας υπενθυμίζουν, ταυτόχρονα, πως ο αντικομμουνισμός έχει πλέον βαθύτατες ρίζες στο αστικό πολιτικό σύστημα της Ρωσίας. Ένα πολιτικό σύστημα που υπηρετεί με συνέπεια το βάρβαρο καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, τσακίζοντας εργασιακά δικαιώματα και λεηλατώντας κοινωνικές κατακτήσεις, προς όφελος της κερδοφορίας του μεγάλου ρωσικού κεφαλαίου. Ο ίδιος ο πρόεδρος Πούτιν, πολιτικό «τέκνο» του αλλήστου μνήμης Μπόρις Γιέλτσιν, φροντίζει σε δημόσιες τοποθετήσεις του να ποτίζει τις ρίζες του αντικομμουνισμού.

Το Γενάρη του 2016, στην 92η επέτειο από το θάνατο του Λένιν, ο ρώσος πρόεδρος είχε κατηγορήσει τον μπολσεβίκο ηγέτη πως έθεσε «βόμβα» στα θεμέλια του κράτους που έφτιαξε, εξαιτίας, όπως σημείωσε, του σοβιετικού ομοσπονδιακού καθεστώτος που επιλέχτηκε και της παραχώρησης αυτονομίας σε μια σειρά μικρότερων εθνών, στην πολυεθνική Σοβιετική Ενωση. Προχωρώντας ένα βήμα παραπέρα, ο Πούτιν πρόσθετε πως «οι ιδέες πρέπει να καταλήγουν σε καλά αποτελέσματα, όχι όπως συνέβη στην περίπτωση του Βλαντιμίρ Ιλιτς», υπογραμμίζοντας πως οι ιδέες του Λένιν «τελικά οδήγησαν στη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης» το 1991, αφού αυτός «τοποθέτησε μια ατομική βόμβα στα θεμέλια του κτιρίου που ονομάζεται Ρωσία και κατόπιν αυτή εξερράγη». Με λίγα λόγια, για τον Βλ.Πούτιν, έφταιγε ο…Λένιν για τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και όχι η συνωμοταξία των ξεπουλημένων ομοϊδεατών και μεντόρων του, Γκορμπατσόφ, Σομπτσάκ, Γιέλτσιν κλπ.

Ως γνήσιος εκπρόσωπος της ρωσικής αστικής τάξης, ο πρόεδρος Πούτιν φροντίζει να κατηγορεί τους κομμουνιστές για τα «κακώς κείμενα» της σημερινής Ρωσίας, αφήνοντας πάντα στο απυρόβλητο τους πραγματικούς υπεύθυνους. Όπως για παράδειγμα τον προκάτοχο του Μπ. Γιέλτσιν, τον οποίο ο Πούτιν με προεδρικό διάταγμα το 2002 τον απάλλαξε από κάθε κατηγορία για αξιόποινες πράξεις (βομβαρδισμός του ανώτατου Σοβιέτ το ’93, πληθώρα οικονομικών σκανδάλων κλπ).

Ο ίδιος ο Πούτιν ήταν που τον Ιούνη του 2007 βράβευσε τον περιβόητο φασίστα συγγραφέα Αλεξάντρ Σολζενίτσιν, πλέκοντας του μάλιστα το εγκώμιο. Αφού τον συνεχάρη για το… έργο και την αφοσίωση του στη Ρωσία, ο Πούτιν είχε δηλώσει πως μια σειρά από πολιτικές της κυβέρνησης βασίζονται σε μεγάλο βαθμό στις ιδέες του Σολζενίτσιν! Το ποιές «ιδέες» εκπροσωπούσε ο ακροδεξιός και θρησκόληπτος Σολζενίτσιν είναι λίγο έως πολύ γνωστό.

Θα μπορούσαμε να αναφερθούμε σε πληθώρα περιπτώσεων που ο Βλαντιμίρ Πούτιν έχει εκφράσει, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, το αντικομμουνιστικό του μίσος. Η ουσία βρίσκεται στο γεγονός ότι ο αντικομμουνισμός του Πούτιν και εν γένει του αστικού πολιτικού συστήματος της Ρωσίας κρύβει βαθύτερους φόβους.

Πίσω από τις επιθέσεις στο Λένιν και τον Στάλιν, πίσω από την προσπάθεια διαστρέβλωσης της ιστορίας της Σοβιετικής Ένωσης, κρύβεται ο φόβος των αστών απέναντι στην οργανωμένη ταξική πάλη της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων της Ρωσίας. Φοβούνται διότι ξέρουν πως, παρά τους τόνους λάσπης και προπαγάνδας ενάντια στον σοσιαλισμό, οι προσωπικότητες των μπολσεβίκων ηγετών Λένιν-Στάλιν συνεχίζουν να έχουν μεγάλη απήχηση σε πλατιά λαϊκά στρώματα.

Ξέρουν, εν τέλει, ο Βλ. Πούτιν και η τάξη του, πως η ιστορία δεν τελείωσε το 1991.

_______________________________________________________________________________________________________________

Νίκος Μόττας Γεννήθηκε το 1984 στη Θεσσαλονίκη. Είναι υποψήφιος διδάκτορας (Phd) Πολιτικής Επιστήμης, Διεθνών Σχέσεων και Ιστορίας. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες από το Πανεπιστήμιο Westminster του Λονδίνου και είναι κάτοχος δύο μεταπτυχιακών τίτλων (Master of Arts) στις διπλωματικές σπουδές (Παρίσι) και στις διεθνείς διπλωματικές σχέσεις (Πανεπιστήμιο Τελ Αβίβ). Άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε ελληνόφωνα και ξενόγλωσσα μέσα.

H επανάσταση «χύμα» και το ακίνητο κίνημα

Όποιος πιστεύει ότι το να κατέβεις σε μια πλατεία και να κάνεις «Μπου!» στον καπιταλισμό κι εκείνος θα τρομάξει, είναι επικίνδυνος και θα πάρει κόσμο στον λαιμό του

Πέρασαν 6 χρόνια από το κίνημα των «αγανακτισμένων». Μεσολάβησαν τόσα και τόσα γεγονότα, δεκάδες αυταπάτες συντρίφτηκαν κάτω από το βάρος της ωμής πραγματικότητας. Η επανάσταση «χύμα» και το ακίνητο κίνημα απέδειξαν στην πράξη πως «δεν φτάνει να γεμίσουμε τις πλατείες» για να ανατραπεί η αντιλαϊκή επίθεση.

Η προβολή των «αγανακτισμένων» από τα αστικά ΜΜΕ υπήρξε κραυγαλέα, σε σχέση με την αποσιώπηση και τη συκοφάντηση των κινητοποιήσεων του ταξικού εργατικού – λαϊκού κινήματος.

Στο Σύνταγμα στήθηκε ένα παιχνίδι με έπαθλο συνειδήσεις ανθρώπων πραγματικά οργισμένων, όχι όμως αποφασισμένων για την ανάγκη να μετουσιώσουν την οργή τους σε ταξική πάλη.

Μέρος της πλατείας (άνθρωποι σκοτεινών μηχανισμών κι άλλοι) αποτέλεσε το εκκολαπτήριο φασιστικών απόψεων με αλαλαγμούς όπως: «Να καεί, να καεί το μπουρδέλο η Βουλή», οι «300 στο Γουδή», «Κλέφτες, κλέφτες» κτλ., που ξεσήκωναν ένα κόσμο με μικροαστική ανυπομονησία.

Το «πάνω μέρος» της πλατείας που εξέθρεφε τα πιο αντιδραστικά αντανακλαστικά ανώριμων πολιτικά συνειδήσεων, δε θα υπήρχε χωρίς το «κάτω μέρος» της πλατείας στο οποίο κυριαρχούσαν οι οπορτουνιστές.

Κάτω από ένα «αντιμνημονιακό περίβλημα» χωρούσε κάθε καρυδιάς καρύδι

Όχι μόνο συσκότιζαν τα ταξικά χαρακτηριστικά της επίθεσης, αλλά καλλιεργούσαν τη λογική ότι ο εργάτης μπορεί να βρεθεί παρέα με τον εργοδότη του ενάντια στην «κλεπτοκρατία», την Μέρκελ, και τους «300 της Βουλής».

Αυτή η «αντιμνημονιακή ρητορική» λειτούργησε σαν κολυμβήθρα του Σιλωάμ όπου ξεπλύθηκαν αντιδραστικές δυνάμεις. Το «όλοι μαζί ενάντια στα μνημόνια», έγινε το σύνθημα όσων δυνάμων ψάρευαν σε θολά νερά, υπηρετώντας εχθρικά για το λαό συμφέροντα, όπως η Χρυσή Αυγή.

Ήταν πολλά τα κοινά χαρακτηριστικά όλων αυτών των δυνάμεων:

Το μίσος προς το οργανωμένο, ταξικό εργατικό – λαϊκό κίνημα, που το έφερναν – σκοπίμως – σε αντιπαράθεση με το «αυθόρμητο», που όμως καθοδηγούνταν «ανώνυμα» αλλά από καλά οργανωμένα καλέσματα ακόμα και μέσω συστημικών ΜΜΕ όπως ο ΣΚΑΙ.

Ο Γ. Πρετεντέρης – την εποχή που βρισκόταν στο απόγειο της καριέρας του – έγραφε στα «Νέα»:

«…Οι «αγανακτισμένων» απέδειξαν ότι η κοινωνική δράση στην Ελλάδα, ακόμη κι η διαμαρτυρία ή η αμφισβήτηση, μπορεί να εκδηλωθεί χωρίς τους λόχους του ΠΑΜΕ…».

Το «έξω τα συνδικάτα – έξω τα κόμματα» ήταν το βασικό σύνθημα που μαζί με την εκκωφαντική σιωπή όλων ως προς το «ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕΤΑ» φανέρωνε την διάθεση να αποκρύψουν από το λαό την ύπαρξη μιας διεξόδου που θα υπηρετετούσε τα συμφέροντά του, δηλαδή την πολιτική πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ.

Ποιος όμως είχε συμφέρον από ένα τόσο θολό κι «ακομμάτιστο» κίνημα;

Ποιος άλλος από τον ΤΑΞΙΚΟ αντίπαλο, που απέναντι στο λαό διέτασσε ήδη όλες του τις δυνάμεις και τα κόμματά του με συγκεκριμένη πολιτική και στρατηγική.

Αυτό επιβεβαίωναν τα πανομοιότυπα σχόλια στελεχών των αστικών κομμάτων όπως του – τότε κυβερνητικού εκπροσώπου του ΠΑΣΟΚ – Γ. Πεταλωτή:

«Σαφώς και δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτε από αυτά τα κινήματα, στο βαθμό που είναι αυθόρμητα, αυθεντικά και δεν καπελώνονται από κομματικές ταμπέλες και κομματικές ή άλλου είδους ιδεολογίες, παρατάξεις ή συμφέροντα (…) ο κόσμος έχει δικαίωμα να εκφράζει τη βούλησή του και μάλιστα μέσα από τέτοιες κινήσεις που είναι ειρηνικές και αμφισβητούν συλλήβδην το πολιτικό σύστημα!»

Κι ο αρχηγός της ΝΔ Α. Σαμαράς:

«Το κίνημά τους είναι ειρηνικό, ακομμάτιστο, ενωτικό και πανεθνικό. Κρατάνε ελληνικές σημαίες. Όπως πάντα, ο λαός στις δύσκολες στιγμές του πυκνώνει τις τάξεις του γύρω από τη σημαία του που εκφράζει ενότητα και αγώνα».

Εκθείαζαν τους αγανακτισμένους αυτοί που με την πολιτική τους πυροδοτούσαν τη λαϊκή οργή, οι ίδιοι που έστελναν τα ΜΑΤ απέναντι σε απεργούς εργάτες ακόμα και σε συνταξιούχους.

Αποθέωναν το «ακομμάτιστο» γιατί ήταν ένα (α)-κίνημα που υπηρετούσε το «ενιαίο κόμμα» της αστικής τάξης, διαμορφώνοντας παράλληλα εχθρική στάση απέναντι στον αντικαπιταλιστικό προσανατολισμό.

Στην ίδια ρότα κι ο Αλέξης Τσίπρας σε ομιλία του στην Κεντρική Πολιτική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ:

«Δεν εντάσσεται σε πανό κομμάτων, οργανώσεων ή συνδικάτων και επίσης έχει παλλαϊκά χαρακτηριστικά (…) Είναι ένα κίνημα ελπιδοφόρο, μια εκδήλωση της λαϊκής αγανάκτησης, τομή στα μεταπολιτευτικά χρονικά!»

Κι ο Δ. Παπαδημούλης που δήλωνε στον ΑΝΤ1:

«Τα μεγάλα προβλήματα των πολιτών είναι: Γιατί δεν πληρώνουν οι πλούσιοι; Γιατί δεν πιάνεται η φοροδιαφυγή; Γιατί δεν πάει κανένας φυλακή; (…) Όλα αυτά που θέτουν επί τάπητος οι αγανακτισμένοι πολίτες».

Ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ που σέρβιρε την άποψη ότι οι απεργίες δεν «τραβάνε» και ότι είναι κρίμα να χάνουν οι εργαζόμενοι μεροκάματο, άρα θα πρέπει το εργατικό κίνημα να σκεφτεί νέες μορφές πάλης τύπου απογευματινών συγκεντρώσεων.

Μορφές που ευχαρίστως θα υποστηρίξουν οι ίδιοι οι εργοδότες, προκειμένου να γλιτώσουν έστω τα κέρδη μιας ημέρας.

Το ΚΚΕ ποτέ δεν χάιδεψε αυτιά

Το ΚΚΕ με ανακοίνωσή του στις 7/6/2011 απευθύνθηκε στο λαό:

«Είναι ενθαρρυντικό στοιχείο να βρίσκεται λαός και νεολαία στο δρόμο διαδηλώνοντας τη συσσωρευμένη οργή του. Μπορεί να διαμορφώσει ένα κλίμα πιο ουσιαστικής αγωνιστικής ανάτασης, αν μετεξελιχθεί σε πιο αποφασιστική συμμετοχή στο οργανωμένο ταξικό λαϊκό κίνημα που παλεύει για να αποκρούσει και να ανατρέψει τη βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική και όχι να αλλάξουν τα πρόσωπα στην κυβέρνηση ή να γίνουν μικροδιορθώσεις στα μνημόνια των μονοπωλίων.»

Το ΚΚΕ εφιστούσε προσοχή ως προς τις κολακείες και τα «αγκαλιάσματα» των αστικών κομμάτων, των ΜΜΕ των μεγαλοεπιχειρηματιών, διάφορων μηχανισμών και ομάδων που παριστάνουν τους ανεξάρτητους και ακομμάτιστους.

Προειδοποίησε πως τα αστικά κόμματα κι οι μηχανισμοί του συστήματος έχουν κάθε λόγο να μείνει θολή η αυθόρμητη μαζική αγανάκτηση, υπογραμμίζοντας πως η αγανάκτηση από μόνη της δε φοβίζει την πλουτοκρατία γιατί ξέρει πως χωρίς λαϊκή οργάνωση και ταξική συνειδητοποίηση δεν μπορεί να κινδυνεύσει.

Η ανακοινωση απαντούσε και στα συνθήματα που αντηχούσαν στις πλατείες σημειώνοντας:

«Τα λαϊκίστικα συνθήματα “κλέφτες”, “ψεύτες”, απαλλάσσουν την πλουτοκρατία που ληστεύει νόμιμα το λαό και το φυσικό πλούτο της χώρας. (…) Δίνουν συγχωροχάρτι στα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ κι άλλων κομμάτων που στηρίζουν τα βάρβαρα μέτρα για ιδεολογικούς λόγους κι ας μην έχουν κλέψει.»

Τα αντιδραστικά συνθήματα “έξω τα κόμματα και τα συνδικάτα” έχουν ως κύριο στόχο να κρύψουν ότι οι ταξικές δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ παλεύουν σταθερά για το δίκιο των εργαζομένων, σε αντιπαράθεση με τον εργοδοτικό – κυβερνητικό συνδικαλισμό.»

Καλούσε δε το λαό:

«Να δει καθαρά ότι οι υπεύθυνοι είναι η πολιτική, τα κόμματα κι η ΕΕ που υπηρετούν την κερδοφορία και τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων (…)

Η γενική απαίτηση «κάτω το μνημόνιο» επί της ουσίας δε λέει τίποτα, αν δε γίνει αφετηρία για την παρεμπόδιση κάθε αντιλαϊκής πολιτικής, αν δε συνοδεύεται με το «κάτω τα μονοπώλια, η ΕΕ και τα κόμματα που τα υπηρετούν».

H επανάσταση «χύμα» και το ακίνητο κίνημα

Σήμερα, είναι η ώρα να δούμε μερικές αλήθειες γυμνές και να προβούμε σε διάφορα σημαντικά συμπεράσματα.

Η πρώτη παρατήρηση που πρέπει να γίνει είναι ο βαθμός οργάνωσης της φασιστικής συμμορίας.

Προκαλεί βαθιά εντύπωση ακόμα και στα αστικά ΜΜΕ ο βαθμός με τον οποίο είχαν οργανωθεί οι φασίστες.

Δεν έκαναν τίποτα τυχαία, τίποτα δεν γίνονταν χύμα, όλα είχανε έναν κεντρικό έλεγχο, έναν κεντρικό σχεδιασμό από τον μαχαιροβγάλτη στην Νίκαια μέχρι τον στρατολογημένο αστυνομικό, όλα γίνονταν βάσει οργανωμένου σχεδίου, βάσει συγκεκριμένων εντολών.

Όλα αυτά καταδεικνύουν με τον πιο σαφή τρόπο πως ο βαθμός οργάνωσης της πιο μαύρης αντίδρασης στην Ελλάδα είναι εξαιρετικά υψηλός.

Αυτό το γεγονός από μόνο του γεννά ένα αυθόρμητο ερώτημα:

«Αφού η αντίδραση είναι τόσο καλά οργανωμένη, πόσο ηλίθιοι μπορεί να είναι όλοι αυτοί που υποστηρίζουν πως το λαϊκό κίνημα πρέπει να είναι χύμα ;»

Δεν ξέρω αν μπορώ να δώσω επαρκή απάντηση σε αυτό το ερώτημα αλλά είναι φανερό πως το λαϊκό κίνημα κι η εργατική τάξη αν δεν οργανωθεί κι αυτή και μάλιστα σε υψηλού βαθμού οργάνωση τότε το αστικό κράτος και η μαύρη του αντίδραση θα την ξεκάνουν.

Σήμερα περισσότερο από ποτέ είναι ξεκάθαρο πως το να κατέβεις σε μια πλατεία και να κάνεις «Μπου!» στον καπιταλισμό, δεν υπάρχει καμιά περίπτωση να τον τρομάξεις.

Όποιος το πιστεύει αυτό είναι ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ και θα πάρει κόσμο στον λαιμό του.

Οι σημερινές συνθήκες απαιτούν από πλευράς κινήματος υψηλότατου βαθμού οργάνωση, συντονισμένη δράση και προπαντός ταξικό προσανατολισμό.

Γιατί προπαντός ταξικό προσανατολισμό;

Γιατί αν εάν η μέθοδος που αναλύεις τα γεγονότα δεν είναι ταξική, γιατί αν αμφισβητείς την ύπαρξη της ταξικής πάλης τότε κινδυνεύεις κι εσύ ο ίδιος να γίνεις φασίστας.

Οι κομμουνιστές πολύ σωστά επιμένουν πως δεν μπορεί να υπάρξει ειρήνη ανάμεσα στο κεφάλαιο και στη εργασία, δεν μπορεί να υπάρξει συμβιβαστική λύση ανάμεσα στις δυο αυτές τάξεις γιατί η πρώτη ζει από τις σάρκες της δεύτερης!

Ζούμε έναν πόλεμο καθημερινό κι ανελέητο ανάμεσα στο κεφάλαιο (κράτος, αστικά κόμματα, μαύρη αντίδραση) και την εργασία.

Νικητής θα είναι ένας, ο πιο οργανωμένος και ο πιο αποφασισμένος.

Για αυτό ας καταλάβουμε πως όποιος μας παροτρύνει στο «χύμα», όποιος μας τάζει εύκολες κι ανέξοδες νίκες, μας οδηγεί σε Βατερλώ.

Ο δρόμος που οδηγεί στη οριστική νίκη του λαού είναι ανηφορικός, δύσκολος, είναι κι αιματηρός, όμως η θέα από ψηλά το αξίζει.

Σημείωση Ροβεσπιέρου

Εμπνευσμένο από άρθρο του «Ριζοσπάστη» με τίτλο: Όταν στις πλατείες ζεσταινόταν το «αυγό του φιδιού» και από άρθρο από τα «Ταξικά Γυαλιά» με τίτλο: Επανάσταση χύμα, που δημοσιεύτηκαν τέλη Σεπτέμβρη του 2013.

Μοιραστείτε το!

• Twitter
• Facebook39
• Google

Δείτε επίσης

7. Ο ρόλος του ΚΚΕ στο Εργατικό-Λαϊκό Κίνημα

Ο Κεντρικός Σχεδιασμός στον Σοσιαλισμό που θα κτίσουμε

 

Ο Κεντρικός Σχεδιασμός της Οικονομίας στον Σοσιαλισμό που θα κτίσουμε είναι κάτι που προσωπικά με ενδιαφέρει πάρα πολύ. Ειδικά όσον αφορά τον ρόλο που καλούνται να αναλάβουν η Επιστήμη των Υπολογιστών, Επικοινωνία της Πληροφορίας, οι Αλγόριθμοι Βελτιστοποίησης και η Τεχνητή Νοημοσύνη στην λύση προβλημάτων πρόβλεψης και σχεδιασμού της παραγωγής και διανομής αγαθών, πόρων και δυναμικού.

Φυσικά, ο ΚΣ παίζει ήδη τεράστιο ρόλο στον Καπιταλισμό της εποχής μας τόσο στην Διοίκηση και Οργάνωση των επιχειρήσεων όσο και στην κατεύθυνση της οικονομίας μιας χώρας ή ένωσης χωρών γενικότερα.

Το αόρατο χέρι του Άνδαμ Σμιθ – αν ποτέ υπήρξε κάπου αλλού εκτός από την φαντασία του – έχει από καιρό μαραζώσει και τώρα το ανεμίζουν πάνω από τα κεφάλια μας σαν αποξηραμένο λείψανο μόνο κάποια ξόανα της ελεύθερης, δήθεν, αγοράς που ζουν στο δικό τους παράλληλο σύμπαν όπου δεν υπάρχουν φούσκες, δεν υπάρχει συγκέντρωση κεφαλαίου σε λίγα χέρια, ούτε καρτέλ και μονοπώλια, δεν υπάρχει Ιμπεριαλισμός, ούτε το δίκαιο του ισχυροτέρου τόσο διεθνώς όσο και τοπικά π.χ. στην αγορά εργασίας, παρά μόνο η Προσφορά και η Ζήτηση, που σαν δύο ροδαλά αγγελάκια γελούν, χαϊδεύουν τις άρπες τους και κάνουν τραμπάλα στα χλοερά λιβάδια του παραδείσου.

Υποστηρίζω λοιπόν ότι ο ΚΣ στον Καπιταλισμό σήμερα καλά κρατεί και στο επίπεδο Διοίκησης των επιχειρήσεων, που είναι αυτονόητο, αλλά και στο ανώτερο επίπεδο οργάνωσης της Οικονομίας μιας χώρας. Αφού καλά κρατεί επίσης ο, φανερός πια, έλεγχος από το Κεφάλαιο, του Κράτους, της “Δικαιοσύνης” και των Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης που αποκρύβουν την κοινωνική μη-συναίνεση, αποπροσανατολίζουν τους πολίτες-σκλάβους μακρυά ακόμα και από βασικές ανάγκες, π.χ. Παιδεία, Υγεία, Ελεύθερος Χρόνος, Συνταξιοδότηση, παραδόξως με παρόμοια μέσα σε τελείως διαφορετικές χώρες – π.χ. κοινής κοπής τηλεπαιχνίδια και ρυπαρά reality show, κοινωνικά μέσα δικτύωσης, κ.τ.λ. – και παραμορφώνουν την έννοια και εικόνα της “Ευημερίας” και της “Ανάπτυξης” της Κοινωνίας : ένα iphone σήμερα έχει για πολλούς την ίδια αίγλη που είχε το 1974 η Δωρεάν Παιδεία, ενώ τι μπορεί να αξίζει η Δωρεάν Υγεία σαν της ΕΣΣΔ μπροστά στη τρελλή χαρά ενός πενταπύρηνου ipad με δερμάτινο πουά κάλυμμα [1]; Δηλαδή για την εξυπηρέτηση του Κεφαλαίου και εξασφάλιση των κερδών του, αυτός ο ΚΣ όχι μόνο λέει στον κόσμο τι έχει ανάγκη και τι όχι αλλά και πόσο ικανοποιημένος πρέπει να νιώθει.

Διαφορετικά, τί εξυπηρετεί η ύπαρξη παγκόσμιων οργανισμών επιβολής πολιτικής και “καλών πρακτικών”, όπως το ΔΝΤ, o Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου (WTO), ο ΟΟΣΑ (OECD); Ειδικά για τον τελευταίο γράφει τα εξής η wikipedia:

Κατά τη διάρκεια της προηγούμενης δεκαετίας, ο Ο.Ο.Σ.Α. είχε αντιμετωπίσει μια σειρά οικονομικών, κοινωνικών και περιβαλλοντικών ζητημάτων εμβαθύνοντας περαιτέρω τη σχέση και δέσμευσή του με τις επιχειρήσεις, τα συνδικάτα και άλλους αντιπροσώπους της κοινωνίας. Οι διαπραγματεύσεις του Ο.Ο.Σ.Α. αφορούν την φορολογία μεταφοράς καθώς και την τιμολόγηση προϊόντων. Με άλλα λόγια ο Ο.Ο.Σ.Α., έχει προετοιμάσει το έδαφος για τις διμερείς φορολογικές συνθήκες σε όλο τον κόσμο.

Μεταξύ άλλων πεδίων, ο Ο.Ο.Σ.Α. έχει πάρει έναν ρόλο στο συντονισμό της διεθνούς δράσης κατά της δωροδοκίας και της διαφθοράς, που δημιουργούν τη Συνθήκη αντι-διαφθοράς του Ο.Ο.Σ.Α., η οποία είναι ενεργή από τον Φεβρουάριο του 1999.

Ο Ο.Ο.Σ.Α. έχει επίσης δημιουργήσει μια ομάδα αντι-spam, η οποία εξέδωσε λεπτομερή έκθεση, με αρκετά χρήσιμα έγγραφα σχετικά με τα προβλήματα spamming στις αναπτυσσόμενες χώρες, τις καλύτερες προτεινόμενες πρακτικές για τους παροχείς Διαδικτύου, τα εμπορικά sites ηλεκτρονικού ταχυδρομείου καθώς και των εμπλεκομένων με το Διαδίκτυο.

Πώς θα μπορούσαν να υπάρχουν καν τα γενετικά τροποποιημένα προϊόντα στην Ευρώπη με μηδέν ζήτηση από τους καταναλωτές; Υπάρχουν όμως. Και στοιβάζονται στα ράφια των καταστημάτων με την ευλογία και προστασία, όχι της Καμόρα ούτε της Κόζα Νόστρα μα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που κάθε τόσο αφαιρεί και κάτι λίγο από την σήμανση τους μπας και τα φάει κάποιος κατά λάθος.

Διαφορετικά, τί εξυπηρετούν τα κεντρικά σχεδιασμένα αναπτυξιακά ή ερευνητικά προγράμματα δισεκατομμυρίων ευρώ της ΕΕ, π.χ. “Ορίζοντας 2020” (80 δις ευρώ), που στοχεύουν πολύ συγκεκριμένα πεδία έρευνας σε συνεργασία πάντα με τον ιδιωτικό τομέα, περιθωριοποιώντας ένα τεράστιο αριθμό ακαδημαϊκών της “παλιάς σχολής”;

Η μεγαλύτερη διαφορά βέβαια μεταξύ ΚΣ στον Καπιταλισμό σήμερα και ΚΣ στον Σοσιαλισμό που θα κτίσουμε είναι στο τί στοχεύουν να πετύχουν, ποιούς να εξυπηρετήσουν και με τί μέσα θα το κατορθώσουν. Η διαφορά αυτή δεν είναι ποσοτική. Υποστηρίζω ότι είναι ποιοτική γιατί ο όλος σχεδιασμός, ο αντικειμενικός σκοπός, οι αλγόριθμοι βελτιστοποίησης (optimisation), η μεταφορά της πληροφορίας και οι μηχανισμοί feedback (μέτρηση της αντίδρασης κάποιας δράσης) επηρεάζονται άμεσα από τον αριθμό των μεταβλητών, τον αριθμό των διαφορετικών αναγκών που πρέπει να ικανοποιηθούν, τον αριθμό των διαστάσεων του προβλήματος δηλαδή αλλά και από τα μέσα επίλυσης που είναι διατεθειμένος κάποιος να χρησιμοποιήσει ή να μην χρησιμοποιήσει.

Έτσι άλλες είναι οι μέθοδοι σε ένα ΚΣ που προσπαθεί να μεγιστοποιήσει το κέρδος μίας εταιρείας και ταυτόγχρονα ελέγχει κάποια από τα μέσα μαζικής εξαπάτησης μέσω διαφήμισης και “σεμιναρίων” που προσφέρει σε δημοσιογράφους, κάνει λόμπι στο κοινοβούλιο κτλ. Με αποτέλεσμα την παραμόρφωση των αναγκών του κόσμου μέσω της διαφήμισης και του κατευθυνόμενου καταναλωτισμού – π.χ. μπέργκερς χωρίς θρεπτική αξία. Αλλά και τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης σχετικά με τον βαθμό ικανοποίησης των αναγκών αυτών – π.χ. ψώνια αχρείαστων αγαθών σαν quick-fix σε υπαρξιακά προβλήματα. Ενώ η διαφθορά και τα λόμπι ενεργούν σαν άσσοι (trump-cards), σαν το κερασάκι στο pacman, την ράβδο του Μωυσή ή το space-warp στο Star Trek, ανοίγοντας μονοπάτια για αυτούς που τα χρησιμοποιούν, π.χ. μετατρέποντας ένα φορτίο-φάντασμα αλογίσιου κρέατος που έκοψε στην ΕΕ περισσότερα μίλια από τον Ιπτάμενο Ολλανδό, σε γκουρμέ κεφτεδάκια για παρηκμασμένους καταναλωτές.

Παρομοίως, διαφορετικές οι μέθοδοι σε ένα ΚΣ που προσπαθεί να ικανοποιήσει, όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ, στο τελικό στάδιο, τις ανάγκες κάθε ξεχωριστού ατόμου στην κοινωνία. Στην περίπτωση αυτή το πρόβλημα έχει εκατομμύρια μεταβλητές / διαστάσεις αφού πρέπει να λάβει υπόψιν το κάθε άτομο στην κοινωνία συν των άλλων παραμέτρων όπως πρώτες ύλες, μεταφορικά, έρευνα και τεχνολογία, κτλ. Αν και πρακτικά δύσκολο, μπορεί να λυθεί ακόμα και με υπάρχοντες αλγόριθμους βελτιστοποίησης, όμως η λύση συνήθως δεν ικανοποιεί όλους εκατό τα εκατό δεδομένου ότι οι πόροι είναι ποσότητα πεπερασμένη.

Σχεδιάστε πάνω στο χαρτί 30 τυχαίες τελείες και μετά προσπαθήστε να περάσετε μία και μοναδική ευθεία γραμμή από όλες. Αδύνατον. Όποια ευθεία και να σχεδιάσετε θα μπορεί να ικανοποιήσει απόλυτα τουλάχιστον δύο τελείες. Άντε πέντε αν είστε πολύ τυχερός και οι τελείες δεν σας βγήκαν αρκετά τυχαίες. Δηλαδή το 15%. Από τις υπόλοιπες τελείες η ευθεία θα απέχει κάποια απόσταση. Το άθροισμα αυτών των αποστάσεων είναι ένας τρόπος να μετρήσουμε την διαφορά από το βέλτιστο. Και εκφράζει την συνολική μη-ικανοποίηση των αναγκών. Η ελαχιστοποίηση της διαφοράς αυτής είναι ένας στόχος για τον ΚΣ. Άλλος στόχος θα ήταν η μεγιστοποίηση του αριθμού των τελείων από τις οποίες περνά η ευθεία. Πράγμα τελείως διαφορετικό.

Αν σε μία ομάδα ατόμων οι μισοί φορούν παπούτσι νούμερο 30 και οι άλλοι μισοί από 40 έως 45, και είναι δυνατόν να αγοράσουμε μόνο μία μηχανή που κατασκευάζει παπούτσια μόνο ενός μεγέθους, τότε η ελαχιστοποίηση της μη-ικανοποίησης αντιστοιχεί στο να αγοράσουμε μηχανή που κάνει παπούτσια στον μέσο όρο της ομάδας. Στην περίπτωση αυτή σίγουρα κανένας δεν θα είναι ευχαριστημένος αφού όλους, πιθανότατα, ή θα τους στενεύουν τα παπούτσια τους ή θα τους είναι μεγάλα. Όμως το σύστημα θα μπορεί να επαίρεται ότι έχει λύσει το πρόβλημα με την ελάχιστη διαφορά από το βέλτιστο. Ακόμα και αν αυτή είναι 5%, τα παπούτσια δεν παύουν να είναι είτε στενά είτε μεγάλα για όλους! Εναλλακτικά, η μεγιστοποίηση του αριθμού των ικανοποιημένων αντιστοιχεί στο να αγοράσουμε μηχανή που κάνει παπούτσια στο μέγεθος της πλειοψηφίας, δηλαδή νούμερο 30.

Πριν όμως μάθουμε αν τελικά βρήκαν όλοι παπούτσι στο μέγεθος του ποδιού τους, ας πάμε πίσω στο 1971 για να δούμε την προσπάθεια του προέδρου Αλιέντε και της κυβέρνησης του να εφαρμόσουν ένα πρωτοποριακό πρόγραμμα Κεντρικού Σχεδιασμού βασισμένο στην Κυβερνητική Επιστήμη. Στην επόμενη ανάρτηση.

ΑΧΠ

———-
1] Δεν ισχυρίζομαι ότι γνωρίζω ποιά η κατεύθυνση για την “Ευημερία” και την “Ανάπτυξη” της Κοινωνίας. Ξέρω ποιά κατεύθυνση θα ικανοποιούσε εμένα βέβαια. Για την Κοινωνία ας αποφασίσει η Κοινωνία συλλογικά. Όμως κάποιες παραδοχές σχετικά με τις προτεραιότητες της Κοινωνίας είναι αυτονόητες.

2] Ευχαριστώ τον Αντώνη (LeninReloaded) για τα σχόλια του και την συζήτηση που έχουμε κάνει και που έδωσε την ιδέα για αυτές τις αναρτήσεις.

3] Ευχαριστώ τον H.W. για τα σχόλια του.

απο το μπλοκ "Το προνόμιο του Φτωχού"

Αυτή η Αριστερά όλα τα μπορεί…

       

Αυτή η Αριστερά τα πάντα μπορεί! Μπορεί να είναι και αντιιμπεριαλιστική ενώ ταυτόχρονα χοροπηδάει στο χτύπημα του νταουλιού από τον κάθε ιμπεριαλιστή! Μπορεί να βομβαρδίζει, να ξεσπιτώνει, να δολοφονεί συμμετέχοντας στις επεμβάσεις του κάθε ιμπεριαλιστή, αλλά να μην χάνει και τα χαρακτηριστικά της ως αντιιμπεριαλιστική! Μπορεί να φιλάει το χέρι του Τραμπ και να του δίνει όρκους αιώνιας αφοσίωσης, αλλά να συνεχίζει να είναι αντιιμπεριαλιστική!

Αυτή η Αριστερά δεν είναι κανονική! Αυτή η Αριστερά είναι ταχυδακτυλουργική γιατί όλα τα μπορεί! Μπορεί ταυτόχρονα να είναι με τους πρόσφυγες αλλά και με αυτούς που καθιστούν τους πρόσφυγες, πρόσφυγες! Μπορεί να είναι ταυτόχρονα με τους νεκρούς από τους ιμπεριαλιστικούς βομβαρδισμούς, αλλά ταυτόχρονα να είναι και με τους ιμπεριαλιστές που κάνουν τους βομβαρδισμούς! Μπορεί να συμμετέχει στους βομβαρδισμούς, αλλά να κατηγορεί αυτούς που κάνουν τους βομβαρδισμούς! Αριστερά κουνιστή και λυγιστή που με το ψέμα και την πονηριά όλα τα μπορεί!

Αδίστακτη η κυβέρνηση στη «βρώμικη» δουλειά για το κεφάλαιο

Κάνοντας το «ταμείο» της επίσκεψης Τσίπρα στις ΗΠΑ, η αστική τάξη καταγράφει ένα σημαντικό βήμα μπροστά στην προσπάθειά της να αναλάβει αναβαθμισμένους και κάθε λογής ρόλους στα επικίνδυνα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια στην περιοχή. Η συνάντηση του πρωθυπουργού με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ, οι επίσημες επιβεβαιώσεις για τα σχέδια περαιτέρω αναβάθμισης της βάσης της Σούδας, οι ανακοινώσεις για τη συμφωνία για τα «F-16» «προκειμένου να συμβάλλουν στα σχέδια των ΗΠΑ στην περιοχή», επισφράγισαν με τον πλέον εμφατικό και κυνικό τρόπο ότι στόχος του ταξιδιού δεν ήταν άλλος από τη βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στα επικίνδυνα αυτά σχέδια.
Η επικίνδυνη εμπλοκή που όλο βαθαίνει, αποτελεί «την άλλη όψη» της προσπάθειας του κεφαλαίου για προσέλκυση επενδύσεων και κέρδη από την ανάδειξη της χώρας σε «κόμβο» για το πέρασμα των αγωγών Ενέργειας και των δρόμων των Εμπορίου. Στόχος που παρά τα κυβερνητικά παραμύθια ότι αποτελεί «εγγύηση σταθερότητας», κάνει τη χώρα αντικειμενικά επίκεντρο των ανταγωνισμών που βάζουν φωτιά σε όλη την περιοχή, ανάμεσα σε ΗΠΑ, Γερμανία, Ρωσία, Κίνα, άλλα ισχυρά καπιταλιστικά κράτη. Οχι τυχαία, οι δεκάδες «επενδυτές», funds και εκπρόσωποι των μονοπωλίων, στις συναντήσεις τους με τον πρωθυπουργό και παρά τις διαβεβαιώσεις του ότι θα έχουν σίγουρα κέρδη από το «φιλοεπενδυτικό περιβάλλον» που τους διασφαλίζει η εργασιακή ζούγκλα, στάθηκαν σε αυτήν την πλευρά, τονίζοντας ότι η στήριξη της εγχώριας καπιταλιστικής οικονομίας έχει περισσότερο «γεωστρατηγικό» παρά στενά οικονομικό όφελος, ως «βάση» δηλαδή για το ξεδίπλωμα των σχεδιασμών τους σε όλη την περιοχή.
Ταυτόχρονα, το «ξέπλυμα» του αμερικανικού ιμπεριαλισμού και μάλιστα στο πρόσωπο του - κατά τον πρωθυπουργό - «διαβολικού αλλά για το καλό» Ντ. Τραμπ, η «πανηγυρική» υποδοχή των αστικών επιτελείων για την «αριστερή» κυβέρνηση που γκρεμίζει τα αντιιμπεριαλιστικά «τοτέμ», αλλά και η «μπετόν αρμέ» στοίχιση όλων ανεξαιρέτως των αστικών κομμάτων στους στόχους αυτούς, με πλειοδοσία μάλιστα για τις δεσμεύσεις που η κυβέρνηση έπρεπε να αναλάβει, επιβεβαίωσε ότι η στράτευση του λαού στα επικίνδυνα σχέδια, με το δηλητήριο του «μονόδρομου», με εκβιασμούς και με αυταπάτες, αποτελεί βασική προτεραιότητα.
Για την εργατική τάξη, το λαό, τα όσα συμφωνήθηκαν πρέπει να σημάνουν συναγερμό. Ο αγώνας για την απεμπλοκή της χώρας από τα επικίνδυνα σχέδια πρέπει να δυναμώσει. Οι λαοί, με τον αγώνα και την αλληλεγγύη τους, μπορούν να ανοίξουν ένα ριζικά διαφορετικό δρόμο σε σύγκρουση με το κεφάλαιο, την εξουσία του, τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις όπως το ΝΑΤΟ και την ΕΕ.

    

«ΔΙΜΕΡΗΣ ΑΜΥΝΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ»

Μεγαλώνει κι άλλο η εμπλοκή από αέρα, στεριά και θάλασσα

Βάσεις, αεροπλάνα και πολεμικά πλοία στην ατζέντα της παραπέρα ανάπτυξης των στρατιωτικών σχέσεων ανάμεσα στα δύο κράτη, κάτω από την ομπρέλα του ΝΑΤΟ

Από κινητοποίηση συνδικάτων και φορέων της Κρήτης με αίτημα να κλείσει η βάση της Σούδας

Τα όσα συζητήθηκαν στο ταξίδι του Αλ. Τσίπρα στις ΗΠΑ, στις συναντήσεις με τον Τραμπ και με υψηλόβαθμους Αμερικανούς αξιωματούχους, πίσω από κλειστές πόρτες, βυθίζουν ακόμα περισσότερο το λαό στη δίνη επικίνδυνων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών σε Ανατολική Μεσόγειο, Βαλκάνια και Μαύρη Θάλασσα, για τον έλεγχο πλουτοπαραγωγικών πηγών και διαύλων. Ολες οι επιμέρους πτυχές του ζητήματος συγκλίνουν σε αυτήν την κατεύθυνση.

Σούδα και άλλες βάσεις

Τραμπ και Τσίπρας αναφέρθηκαν στις δηλώσεις τους στη βάση της Σούδας. «Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον πρωθυπουργό και τον ελληνικό λαό που ως υπέροχοι οικοδεσπότες φιλοξενούν το αμερικανικό Πολεμικό Ναυτικό στη ναυτική βάση του κόλπου Σούδας», είπε ο Τραμπ. «Σε ό,τι αφορά την Κρήτη και τη βάση της Σούδας, είναι σε όλους μας γνωστό ότι έχει ιδιαίτερη γεωστρατηγική σημασία, την οποία αξιολογήσαμε από κοινού. Και πιστεύω ότι ήδη γίνεται μια πολύ σημαντική δουλειά εκεί, η οποία μπορεί και πρέπει να αναβαθμιστεί», είπε ο Αλ. Τσίπρας.
Και πώς αλλιώς, εφόσον η βάση παρέχει πολύτιμες υπηρεσίες υποστήριξης στον αμερικανικό 6ο Στόλο, που περιπολεί σε Ευρώπη και Αφρική, με πλοία που «πρωταγωνιστούν» στις αμερικανικές επιθέσεις στη Συρία και ελέγχουν εκτεταμένες θαλάσσιες ζώνες, από την Αραβική και την Ερυθρά Θάλασσα μέχρι τη Μεσόγειο.
Οι όποιες συζητήσεις γίνονται για παραπέρα αναβάθμισή της ή για αξιοποίηση από τους Αμερικανούς και άλλων βάσεων, σε Καστέλι, Αγχίαλο, Ανδραβίδα, Αραξο, Καλαμάτα, Κάρπαθο ή Λάρισα, άσχετα από το αν θα προχωρήσουν ή όχι, «κουμπώνουν» πάνω στις ανάγκες των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ να αναπροσαρμόσουν πτυχές του επιχειρησιακού τους σχεδιασμού, ώστε να ανταποκρίνονται καλύτερα στις νέες συνθήκες της οξυμένης ενδοϊμπεριαλιστικής διαπάλης.
Διαπάλη που απλώνεται και πάνω από την Ελλάδα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το λαό, με τον Αμερικανό πρέσβη στην Αθήνα, Τζ. Πάιατ, να βάζει ζήτημα για την τοποθέτηση εδώ κινεζικών ή ρωσικών κεφαλαίων, σε υποδομές όπως τα λιμάνια και τα ναυπηγεία, που οι Αμερικανοί θεωρούν «στρατηγικής σημασίας», τόσο για την παρουσία τους εδώ, όσο και για την «αξιοποίηση» από μέρους τους της γεωστρατηγικής θέσης της Ελλάδας ως προγεφύρωμα για παραπέρα διείσδυση στην «ενδοχώρα» της Βαλκανικής.
Δεν πρέπει, εξάλλου, να διαφεύγει της προσοχής ο «εκσυγχρονισμός» της βάσης του Αραξου, που όπως αποκαλύφθηκε τη βδομάδα που μας πέρασε, περιλαμβάνει και τη διαμόρφωση υποδομών για την αποθήκευση πυρηνικών όπλων. Επιβεβαιώνονται έτσι οι καταγγελίες του ΚΚΕ για όσα συζητιούνται και αποφασίζονται στο παρασκήνιο με τις ΗΠΑ, στη σκιά της έντασης στις αμερικανο-τουρκικές σχέσεις και μπροστά στο ενδεχόμενο να χρειαστεί να μεταφερθούν τα αμερικανικά πυρηνικά από το Ιντσιρλίκ, όπου βρίσκονται αποθηκευμένα.

Δαπάνες που υπηρετούν ΝΑΤΟικές ανάγκες

Ο Τραμπ, επίσης, τόνισε: «Θα ήθελα να επαινέσω την Ελλάδα γιατί είναι από τα ελάχιστα μέλη του ΝΑΤΟ που ξοδεύουν τουλάχιστον το 2% του ΑΕΠ τους στην Αμυνα. Επίσης, η κυβέρνησή μου ήδη ενημέρωσε το Κογκρέσο για μια πιθανή πώληση (σ.σ. προγράμματος) στην Ελλάδα ώστε να αναβαθμιστούν τα αεροσκάφη F-16. Αυτή η συμφωνία, που θα ενδυναμώσει την ελληνική Πολεμική Αεροπορία, ανέρχεται σε 2,4 δισ. δολάρια και θα δημιουργήσει χιλιάδες θέσεις εργασίας στις ΗΠΑ».
Ο, δε, Αλ. Τσίπρας είχε την άνεση να διακηρύξει ενώπιον του Τραμπ ότι η Ελλάδα επί διακυβέρνησής του είναι «μια χώρα αξιόπιστος εταίρος και σύμμαχος των ΗΠΑ, που εκπληρώνει τις ΝΑΤΟικές της υποχρεώσεις». Μην ξεχνάμε ότι στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ, τον περασμένο Μάη, η διοίκηση Τραμπ έβαλε επιτακτικά στους Ευρωπαίους εταίρους της δυο ζητήματα: Αύξηση αμυντικών δαπανών και να έχουν ανά πάσα στιγμή έτοιμα μέσα και προσωπικό προς ανάπτυξη σε όποιο πεδίο αποφασίσει το ΝΑΤΟ, ώστε να μην επωμίζονται μόνοι τους οι Αμερικανοί όλο το ...φορτίο.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ δρέπει δάφνες και στα δυο. Καταρχάς, είναι από τις λίγες χώρες που πιάνουν τη ΝΑΤΟική «νόρμα», τουλάχιστον 2% του προϋπολογισμού για στρατιωτικούς εξοπλισμούς, που τίθενται βέβαια στην υπηρεσία του ΝΑΤΟ.
Επίσης, όπως ανακοίνωσε ο Τραμπ, αλλά και η πανίσχυρη αμερικανική Υπηρεσία Συνεργασίας Ασφαλείας (Security Cooperation Agency) του υπουργείου Αμυνας των ΗΠΑ, η οποία χειρίζεται αυτά τα ζητήματα, προωθείται διμερής συμφωνία για την αναβάθμιση 123 ελληνικών «F-16» από το αμερικανικό μονοπώλιο της «Lockheed Martin».
Η κυβέρνηση προσπαθεί να παρουσιάσει το υψηλό κόστος του προγράμματος, που θα φορτωθεί στην πλάτη του χρεοκοπημένου λαού, ως αναγκαία δαπάνη για να διατηρηθεί η ισορροπία στο Αιγαίο, απέναντι στον κίνδυνο της τουρκικής επιθετικότητας. Οι ίδιοι οι Αμερικανοί, όμως, αποκαλύπτουν ότι η αναβάθμιση θα γίνει για να καλυφθούν πρωτίστως ΝΑΤΟικές ανάγκες. Συγκεκριμένα, αναφέρει σε έγγραφό της η Security Cooperation Agency:
«Αυτή η προτεινόμενη πώληση (σ.σ. του προγράμματος εκσυγχρονισμού) θα συμβάλλει στην επίτευξη στόχων της εξωτερικής πολιτικής και εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ, συμβάλλοντας στη βελτίωση της ασφάλειας ενός συμμάχου του ΝΑΤΟ που είναι σημαντικός εταίρος για την πολιτική σταθερότητα και την οικονομική πρόοδο στην Ευρώπη. Η αναβάθμιση των αεροσκαφών (...) θα ενισχύσει την ικανότητα της ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας να υποστηρίζει το ΝΑΤΟ και να παραμένει διαλειτουργική με τις ΗΠΑ και τη συμμαχία του ΝΑΤΟ.
Θα βοηθήσει επίσης την Ελλάδα να υποστηρίζει επιχειρήσεις στο μέλλον, μειώνοντας έτσι την απειλή που αποτελούν οι εχθροί της συμμαχίας για τις ΗΠΑ και τη συμμαχία. Η προτεινόμενη πώληση θα βελτιώσει την ικανότητα της Ελλάδας να αντιμετωπίσει τις τρέχουσες και μελλοντικές απειλές για την ασφάλεια. Η Ελλάδα θα χρησιμοποιήσει αυτήν την ικανότητα ως αποτρεπτικό παράγοντα για τις περιφερειακές απειλές, θα ενισχύσει την εθνική άμυνά της και θα εκτελέσει αντιτρομοκρατικές επιχειρήσεις».
Ιδού, λοιπόν, από τα πλέον αρμόδια χείλη, οι δεσμεύσεις που ανέλαβε ενώπιον των Αμερικανών η κυβέρνηση, εμπλέκοντας βαθύτερα τις ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις στους αμερικανοΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς στην Ανατολική Μεσόγειο. Δεσμεύσεις που δεν περνούν απαρατήρητες από τους «εταίρους» της Ελλάδας στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ, που είναι ταυτόχρονα ανταγωνιστές των ΗΠΑ στην πολεμική βιομηχανία, όπως η Γαλλία και η Γερμανία...

Χωμένοι παντού!

Η ελληνική κυβέρνηση ανταποκρίνεται με το παραπάνω και στο δεύτερο από τα ζητήματα που έθεσαν οι ΗΠΑ στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, δηλαδή στη διάθεση μέσων και προσωπικού για την υλοποίηση αμερικανοΝΑΤΟικών επιχειρήσεων και αποστολών. Η ανάπτυξή τους έξω από τα ελληνικά σύνορα γίνεται βέβαια για ξένα προς το λαό συμφέροντα.
Τώρα προετοιμάζεται το επόμενο βήμα, που θα αυξήσει την εμπλοκή και τους κινδύνους. Διόλου τυχαία, ο αρχηγός ΓΕΝ Ν. Τσιούνης έχει αρθρογραφήσει σε αμερικανικό περιοδικό υπέρ του να αναλάβει το Πολεμικό Ναυτικό υπηρεσίες συνοδείας αμερικανικών αεροπλανοφόρων στην Ανατολική Μεσόγειο.
Επιπλέον, σε ομιλία του το προηγούμενο Σάββατο στη Θεσσαλονίκη, σημείωνε πως η Ανατολική Μεσόγειος αποτελεί για την Ελλάδα ζωτικό χώρο από γεωπολιτικής, γεωστρατηγικής, γεωοικονομικής άποψης, συμπληρώνοντας πως καθώς το 90% του παγκόσμιου εμπορίου διακινείται μέσω θαλάσσης, «είναι προφανές ότι η κυριαρχία στις θάλασσες αποτελεί έναν από τους κρισιμότερους παράγοντες εθνικής ισχύος».
Πάνω σ' αυτό συνέχιζε: «Η ικανότητα που έχουν τα πολεμικά πλοία να αναπτύσσονται ταχύτατα και να παραμένουν επί μακρόν σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου και, επιπλέον, το μεγάλο εύρος επιχειρήσεων που είναι δυνατό να διεξαγάγουν, καθιστούν το ΠΝ μοναδικόεργαλείο άσκησης εξωτερικής πολιτικής, που παρέχει μεγάλη ευελιξία στην πολιτική εξουσία». Οτι συμβάλλει «στην προβολή της στρατηγικής αξίας της χώρας,καθιστώντας την αξιόπιστο συνομιλητή και εταίρο».
Λίγο - πολύ, με μοιρασμένους ρόλους, αυτά λέγονταν εδώ την ίδια μέρα που ο Τσίπρας συναντούσε στο Σικάγο «επιχειρηματίες και επενδυτές», αναπτύσσοντάς τους τη γεωστρατηγική αξία της χώρας και το πόσο «αξιόπιστος εταίρος» είναι.
Αλλωστε, η κυβέρνηση μπορεί να επαίρεται στους ΝΑΤΟικούς της εταίρους ότι σήμερα παρέχει τα τέσσερα από τα 10 πλοία της ΝΑΤΟικής αρμάδας SNMG2, που «προσκάλεσε» στο Αιγαίο προς διαχείριση υποτίθεται του Προσφυγικού, ενώ στην πράξη τα πλοία της υλοποιούν ΝΑΤΟικές αποστολές σε όλη τη Μεσόγειο και τη Μαύρη Θάλασσα.
Για παράδειγμα, πριν λίγες μέρες, ταυτόχρονα σχεδόν με τη μετάβαση Τσίπρα στις ΗΠΑ, η ενταγμένη στη SNMG2 φρεγάτα «Λήμνος» έφτασε μέχρι ανοικτά της Γαλλίας συμμετέχοντας στη μεγάλη «διασυμμαχική» άσκηση «BRILLIANT MARINER 2017». Οπως, επίσης, πλοία και υποβρύχια του ΠΝ ξανοίγονται συχνά από τη Μάλτα έως το Σουέζ, για να ενταχθούν στη ΝΑΤΟική επιχείρηση «Sea Guardian» ή την αντίστοιχη της ΕΕ «Sophia», που σε διασύνδεση μεταξύ τους ελέγχουν Ανατολική και Κεντρική Μεσόγειο.
Ενταγμένο στο σχεδιασμό αναβάθμισης του ρόλου της Ελλάδας στην περιοχή είναι και το αίτημα προς τις ΗΠΑ να παραχωρήσουν στις ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις δυο πολεμικά πλοία ανοικτής θαλάσσης, «drones», όπως και ιπτάμενο τάνκερ, για να ενισχύσουν τις περιπολίες από θάλασσα και αέρα σε μια «καυτή» ζώνη, όπου συγκρούονται ισχυρά ιμπεριαλιστικά κέντρα.
Ακόμα, σε στενή σχέση με τα παραπάνω, προχωρά στην ΕΑΒ ο εκσυγχρονισμός των αεροσκαφών Ναυτικής Συνεργασίας «P-3», που, όπως επιβεβαιώνουν στο ΓΕΝ, θα μπορούν να ελέγχουν καθημερινά επαρκώς την Ανατολική Μεσόγειο, κάτι που είναι και «συμμαχική υποχρέωση», όπως προσθέτουν με νόημα.

Υψηλοί προσκεκλημένοι...

Δεν περνά απαρατήρητο ότι τις μέρες επίσκεψης στις ΗΠΑ, βρέθηκε στην Ελλάδα ο διοικητής της Διοίκησης Ειδικών Επιχειρήσεων ΗΠΑ στην Ευρώπη, αρχιστράτηγος Mark Schwartz. Στη συνάντησή τους, ο Α/ΓΕΕΘΑ, Ευ. Αποστολάκης, του επεσήμανε τις «προοπτικές περαιτέρω ενίσχυσης» της υφιστάμενης «άριστης συνεργασίας» μεταξύ των Δυνάμεων Ειδικών Επιχειρήσεων των δύο χωρών, ενίσχυσης μέσα από συνεκπαιδεύσεις, ανταλλαγή πληροφοριών και παροχή υποστήριξης υποδομών και τεχνογνωσίας.
Αλλο ένα σημαντικό ζήτημα όπου εστιάζουν οι δυο πλευρές, είναι η εντατικοποίηση συνεκπαιδεύσεων και κοινών ασκήσεων, που στοιχίζουν ευθύγραμμα τις ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις όχι απλά με τα πρότυπα λειτουργίας, αλλά και τις στοχεύσεις των Αμερικανών. Αλλωστε, ο Α/ΓΕΕΘΑ διαβεβαίωσε για λήψη, από ελληνικής πλευράς, «όλων των απαιτούμενων μέτρων για την υλοποίηση της στοχοθεσίας ΝΑΤΟ στον τομέα των Ειδικών Επιχειρήσεων». Οπως, επίσης, τόνισε τη δυνατότητα «περαιτέρω αξιοποίησης» του ΝΑΤΟικού Κέντρου Εκπαίδευσης Ναυτικής Αποτροπής στη Σούδα, για εκπαίδευση Δυνάμεων Ειδικών Επιχειρήσεων.

ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΚΑΝΝΑΒΗ «Δούρειος Ιππος» για τη νομιμοποίηση της χρήσης ναρκωτικών

Μπίζνες δισεκατομμυρίων ευρώ στις πλάτες της νεολαίας και του λαού

Με όχημα την καλλιέργεια, τυποποίηση και εμπορία της κάνναβης για φαρμακευτική χρήση, ανοίγει ο δρόμος για νομιμοποίηση της χρήσης των ναρκωτικών

Αρχές καλοκαιριού, εκπρόσωποι πολυεθνικών ομίλων από τον κλάδο της παραγωγής «φαρμακευτικής» κάνναβης με έδρα τις ΗΠΑ, το Ισραήλ και τον Καναδά, συναντιούνται στην Ελλάδα με κυβερνητικούς παράγοντες. Επισημαίνεται ότι η χώρα είναι ιδιαίτερα προνομιακή κλιματολογικά και εδαφολογικά για την καλλιέργεια κάνναβης, γεγονός που εξασφαλίζει αποδοτικότερη παραγωγή.

Οι εταιρείες εκδηλώνουν ενδιαφέρον να προχωρήσουν άμεσα στην αγορά μεγάλων καλλιεργούμενων εκτάσεων κάνναβης, κυρίως στη Βόρεια Ελλάδα, την Εύβοια και τα Δωδεκάνησα. Οι ίδιοι εκτιμούν ότι ο τζίρος από τη «φαρμακευτική» κάνναβη ενδέχεται να αγγίξει το ποσό των 220 δισ. ευρώ σε βάθος δεκαετίας.
Μάλιστα, την ίδια περίπου περίοδο, η κυβερνητική εφημερίδα «Αυγή» διαφημίζει το «ενδιαφέρον» επιχειρηματικών ομίλων να επενδύσουν στον τομέα της «φαρμακευτικής» κάνναβης στη χώρα μας. Μεταξύ άλλων γράφει για μια γερμανική επιχείρηση που θέλει να επενδύσει 15 εκατ. ευρώ σε καλλιέργεια, εμπορία και εξαγωγή «φαρμακευτικής» κάνναβης, για μια ομάδα περίπου 10 επιχειρήσεων, με έδρα σε διάφορες χώρες, που σχεδιάζουν επένδυση περίπου 1 δισ. ευρώ, δύο επιχειρήσεις από τις ΗΠΑ με αντίστοιχο ενδιαφέρον, μία από τη Βρετανία, με επενδυτικό κεφάλαιο 10 εκατ. ευρώ, και επιχειρήσεις από το Ισραήλ, σε συνεργασία με ελληνικές (Θράκη, Ρόδο κ.α.), με προτάσεις για επένδυση από 4 έως και πάνω από 10 εκατ. ευρώ.

«Βομβαρδισμός» για να προλειάνουν το έδαφος

Η εικόνα που δημιουργούν κυβέρνηση και αστικά επιτελεία είναι ότι η αλλαγή της νομοθεσίας για την κάνναβη θα ανοίξει τους «κρουνούς» των επενδύσεων. Ετσι, τον Αύγουστο, η κυβέρνηση ξεκινά ένα προπαγανδιστικό βομβαρδισμό με «διαρροές» σε αστικές εφημερίδες, διαφημίζοντας την ανάπτυξη που βρίσκεται «προ των πυλών» με τη «φαρμακευτική» κάνναβη, που όμως σκοντάφτει στο «συντηρητικό και αντιεπιστημονικό» νομοθετικό πλαίσιο, τις χιλιάδες θέσεις εργασίας που θα ανοίξουν, τις δεκάδες αιτήσεις των ξένων επενδυτών και τα δισ. ευρώ που «είναι έτοιμα να πέσουν στην εθνική οικονομία κι όμως περιμένουν στο συρτάρι».
Συμπληρωματικά στα παραπάνω, ο υφυπουργός Ανάπτυξης Στ. Πιτσιόρλας, σε συνέντευξή του μέσα Αυγούστου στην εφημερίδα «Νέα Σελίδα», γνωστοποιεί την απόφαση μεγάλου επιχειρηματικού ομίλου να επενδύσει στη «φαρμακευτική» κάνναβη στη Βόρεια Ελλάδα.
Λίγες μέρες μετά, η δημοτική αρχή Νάουσας (ΝΔ) ανακοινώνει το σχεδιασμό της να νοικιάσει για 30 χρόνια δημοτική έκταση 1.000 στρεμμάτων σε πολυεθνική εταιρεία για την καλλιέργεια «φαρμακευτικής» κάνναβης, στις θέσεις (2/3 της έκτασης) Ρουντίνα Επισκοπής και (1/3) Πολυπλάτανου. Τέλη Αυγούστου, μάλιστα, οργανώνει συνέλευση στην Ειρηνούπολη, με κατοίκους των όμορων περιοχών, για να κάμψει τις αντιδράσεις τους, κάνοντας λόγο για «εξαιρετική ευκαιρία»... Το θέμα πρόκειται να συζητηθεί στο επόμενο Δημοτικό Συμβούλιο.

Στα σκαριά το νομοσχέδιο

Και φτάνουμε στα τέλη Σεπτέμβρη, όταν σε ρόλο «λαγού», 46 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ καταθέτουν Ερώτηση στη Βουλή με θέμα «την ιατρική χρήση της κάνναβης και τις αναπτυξιακές προοπτικές της», ζητώντας «επιτέλους» να γίνεται η παραγωγή και διακίνησή της και εκτός κρατικού μονοπωλίου.
Στη συγκεκριμένη Ερώτηση, ο υπουργός Υγείας Αν. Ξανθός σπεύδει να απαντήσει άμεσα, προχωρώντας σε συγκεκριμένες εξαγγελίες. Ανακοινώνει ότι βρίσκεται ήδη στα σκαριά διυπουργικό νομοσχέδιο που θα επιτρέπει την παραγωγή, επεξεργασία και εξαγωγή σκευασμάτων «φαρμακευτικής» κάνναβης εκτός κρατικού μονοπωλίου.
Παράλληλα ανακοινώνει ότι προτίθεται τα σκευάσματα κάνναβης να ενταχθούν στα «καινοτόμα φάρμακα» και να «ενισχύσει τη διαδικασία διαπραγμάτευσης των τιμών αποζημίωσης, μέσω της ειδικής Επιτροπής του ΕΟΠΥΥ». Την ίδια στιγμή, εκατοντάδες φάρμακα, πραγματικά χρήσιμα και αναγκαία ακόμη και για καρκινοπαθείς, αποκλείονται από τη «θετική λίστα» (περιέχει τα φάρμακα που αποζημιώνει ο ΕΟΠΥΥ). Ενώ με τα μέτρα όλων των μέχρι τώρα κυβερνήσεων, οι ασθενείς πληρώνουν για τα φάρμακα πολύ πιο αυξημένες συμμετοχές, οι πετσοκομμένοι κλειστοί προϋπολογισμοί για τη δημόσια φαρμακευτική δαπάνη είναι ήδη καθορισμένοι.
Δηλαδή, για κάθε καινούργιο φάρμακο που θα εισάγεται στη λεγόμενη «θετική λίστα», θα πρέπει να αφαιρούνται φάρμακα ίσης αξίας από τα αποζημιούμενα (τα οποία θα τα πληρώνουν εξ ολοκλήρου οι ασθενείς), για να μην αυξάνεται η κρατική δαπάνη! Σημειώνουμε ότι το 2009 προβλέπονταν για δημόσια φαρμακευτική δαπάνη 5,2 δισ. ευρώ - ποσό μακριά από τις ανάγκες - και το 2017 μόλις 1,92 δισ. ευρώ!

«Σύλλογοι ασθενών», συνδιοργανωτές των ναρκωφεστιβάλ...

Κυβέρνηση και διάφοροι «ομόκεντροι» κύκλοι κρύβονται πίσω από το δάχτυλό τους όταν μιλούν για την ικανοποίηση του αιτήματος «συλλόγων ασθενών», που ζητούν την παραγωγή και διακίνηση της υποτιθέμενης «φαρμακευτικής/ιατρικής» κάνναβης εκτός κρατικού μονοπωλίου. Πρόκειται για τους «συλλόγους ασθενών» (Σύλλογος «Ασθενείς υπέρ της χρήσης φαρμακευτικής Κάνναβης», Σύλλογος «ΜΑΜΑΚΑ- MAMAδες για την κάνναβη») οι οποίοι είναι σταθεροί συνδιοργανωτές των ναρκωφεστιβάλ που γίνονται τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας.
Να τι έγραφε το κείμενο που συνυπέγραφαν τον Απρίλη του 2017 οι «ασθενείς» για να προπαγανδίσουν το ναρκωφεστιβάλ που γινόταν εκείνες τις μέρες: «Οι αντιαπαγορευτικές προσεγγίσεις, όπου δοκιμάζονται, έχουν μόνο θετικά αποτελέσματα (...) Το τελευταίο διάστημα έχουμε κάνει σειρά συναντήσεων με παράγοντες του υπουργείου Δικαιοσύνης, της ΓΓ Εμπορίου αλλά και του Μεγάρου Μαξίμου, για να τους παραθέσουμε ένα σύνολο προτάσεων για ένα ολοκληρωμένο μοντέλο ρύθμισης της κάνναβης για ιατρική χρήση (...) Η χρήση και κατοχή για προσωπική χρήση πρέπει να αποποινικοποιηθεί, όπως και η αυτοκαλλιέργεια».
Είναι φανερό ότι με όχημα τη «φαρμακευτική» τάχα χρήση της κάνναβης, επιχειρείται η πλήρης αποποινικοποίηση των ναρκωτικών.

Συμφέροντα πολλών δισ. ευρώ

Τα οικονομικά και πολιτικά «λόμπι» που τάσσονται υπέρ της ελεύθερης χρήσης ναρκωτικών διασυνδέονται άμεσα με πολυεθνικούς ομίλους - κολοσσούς, καθώς τα κέρδη που φέρνει η υπόθεση των ναρκωτικών για λογαριασμό του κεφαλαίου είναι πολυεπίπεδα, είτε από την παράνομη είτε από τη νόμιμη αγορά: Μόνο στην Ευρώπη, η κάνναβη αντιπροσωπεύει το μεγαλύτερο μερίδιο (38%) της λιανικής αγοράς παράνομων ουσιών, με αξία η οποία εκτιμάται μέχρι και 12,9 δισ. ευρώ το χρόνο.
Καραμπινάτη απόδειξη αποτελούν οι τελευταίες προεδρικές, βουλευτικές και τοπικές εκλογές στις ΗΠΑ, η διεξαγωγή των οποίων έγινε παράλληλα με δημοψηφίσματα που αφορούσαν την αποποινικοποίηση της κάνναβης (πέντε Πολιτείες ενέκριναν την «ιατρική» χρήση της και τρεις για «ψυχαγωγικούς» λόγους). Μόνο στο Οχάιο, η καμπάνια για την αποποινικοποίηση της κάνναβης στοίχισε περίπου 25 εκατομμύρια δολάρια! Στις ΗΠΑ, οι όμιλοι που μονοπωλούν ανά Πολιτεία την παραγωγή και διάθεση κάνναβης είναι από τις πιο κερδοφόρες στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης στον υποδείκτη ...«green economy»!
Στο σάπιο καπιταλισμό, η παραγωγή και εμπορία ναρκωτικών είναι πηγή ασύλληπτου κέρδους. Πόλεμος, φτώχεια, πείνα, κοινωνικός αποκλεισμός, ανεργία, ανισότητα είναι το υπόβαθρο όπου «ακουμπάνε» τα ναρκωτικά. Δεν είναι ελεύθερη επιλογή κανενός. Είναι καταναγκασμός στο μονόδρομο της εξαθλίωσης της ταξικής κοινωνίας. Ωστόσο, και στο ζήτημα των ναρκωτικών, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έρχεται να ολοκληρώσει με διάφορα προσχήματα τη βρώμικη δουλειά...

Ελένη ΤΖΙΒΡΑ