Καραγκιοζιλίκια του φασίστα Λαγού στο ευρωκοινοβούλιο: Έσκισε την τούρκικη σημαία…

Από atexnos2019 atexnos2019

Σε ένα γελοίο εθνικιστικό σόου επιδόθηκε ο – πρώην χρυσαυγίτης – ευρωβουλευτής Γιάννης Λαγός, κατά τη διάρκεια συνεδρίασης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, σκίζοντας μια χάρτινη φωτοτυπία που απεικόνιζε την σημαία της Τουρκίας.
Το Ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδας καταδίκασε το σκίσιμο της τουρκικής σημαίας από τον νεοναζί ευρωβουλευτή με την εξής ανακοίνωση:
«Η Ελλάδα καταδικάζει με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο κάθε ενέργεια προσβολής εθνικού συμβόλου και εν προκειμένω του εθνικού συμβόλου της Τουρκίας. Οι απαράδεκτες ενέργειες των εκπροσώπων του νεοναζισμού εκφεύγουν από την ελληνική και ευρωπαϊκή παράδοση και αποτελούν προσπάθειες αυτοδιαφήμισης του υποδίκου μορφώματος της Χρυσής Αυγής, το οποίο η ελληνική κοινωνία έθεσε με τη ψήφο της εκτός κοινοβουλίου. Οι νεοναζιστές εκπροσωπούν μόνο τον εαυτό τους».
Οι τζάμπα ψευτοπατριωτισμοί του υπόδικου Λαγού έγιναν θέμα στα τουρκικά ΜΜΕ, ενώ ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Μεβλούτ Τσαβούσογλου έγραψε στο Twitter: «Αυτά τα ρατσιστικά μυαλά γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα πώς συνθλίβουμε και πετάμε στη θάλασσα αυτούς που τολμούν να επιτίθενται στην ένδοξη σημαία μας. Τα κακομαθημένα παιδιά και οι ρατσιστές της Ευρώπης θα πρέπει να μάθουν ποια είναι η θέση τους. Η Ευρώπη πρέπει να βάλει ένα τέλος στον ρατσισμό και την εχθρότητα απέναντι στο Ισλάμ. Κανείς δεν θα πρέπει να αμφιβάλλει ότι η σημαία μας θα συνεχίσει να κυματίζει για πάντα με υπερηφάνεια. Αναμένουμε από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να πάρει μέτρα εναντίον αυτού του γελωτοποιού».

Τζι-τζι-τζι-τζι-τζι… δεν είναι τζιτζίκια, είναι τρισεκατομμύρια ευρώ!

30-01-2020

Η “ασιατικής ομορφιάς” Huawei ζητάει να πάρει το “λεβέντικο ελληνόπουλο” ΔΕΔΔΗΕ και μάλιστα να το προικίσει κιόλας αδρά! Το αν θα γίνει ο γάμος δεν είναι σίγουρο διότι ο γαμπρός έχει μια θεία από το Σικάγο που μπορεί να πετάξει αλλού το κανάτι της…

Διονύσης Μαλαπέτσας

 

Ο σύγχρονος ψυχρός πόλεμος λαμβάνει χώρα εδώ και χρόνια μεταξύ των ΗΠΑ και της Κίνας. Εκείνη η αχανής και πολυπληθής χώρα που κατά βάση ήταν γεωργική με λασπωμένους ορυζώνες και φυτείες τσαγιού και μέχρι προσφάτως κομμουνιστική με ηγέτη το Μάο Τσετούνγκ, ξαφνικά έχει μετατραπεί σε μία υπολογίσιμη αναπτυσσόμενη δύναμη και λίγο αργότερα σε έναν πανίσχυρο παίκτη στην παγκόσμια αγορά των μονοπωλίων. Το γεγονός αυτό σαφώς ενόχλησε τις μεγάλες δυνάμεις παγκοσμίως, με πρώτη και καλύτερη την Αμερική. Ιδίως όταν η Κίνα ξεκίνησε να μπαίνει σε χωράφια που κατά παράδοση θερίζουν οι ΗΠΑ, όπως η τεχνολογία. 

Σαφώς ιμπρεσιονιστικά όλοι έχουμε την Ιαπωνία στο μυαλό μας συνδεδεμένη με τις νέες τεχνολογίες και τα περίφημα gadgets. Και η αλήθεια είναι πως δεν έχουμε άδικο. Ωστόσο πίσω από τα εθνόσημα και τις καρτ-ποστάλ κρύβεται καλά η καπιταλιστική πραγματικότητα των αγορών. Οι μεγαλύτερες εταιρείες σε όλο τον πλανήτη δε διαθέτουν εθνικά λάβαρα, είναι πολυεθνικές με τις μετοχές σκορπισμένες στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Οι δε κολοσσοί της τεχνολογίας διαπραγματεύονται σε μεγάλη πλειοψηφία στα χαρτοφυλάκια των blue chips στους δείκτες της Wall-Street. Ειρωνικά ο κομμουνισμός και ο καπιταλισμός έχουν ένα κοινό, το διεθνισμό. Οι μεν τον αποκαλούμε προλεταριακό και οι δε τον αποκαλούν παγκοσμιοποίηση των αγορών. Εξ΄ άλλου ο πρώην ιαπωνικός κολοσσός της τεχνολογίας Sony, είναι σήμερα πιο αμερικάνικος και από το άγαλμα της ελευθερίας…

Από την εποχή της εξάπλωσης του διαδικτύου στο καταναλωτικό κοινό, η τεχνολογική αγορά διεύρυνε τα σύνορά της βάζοντας ολοένα και περισσότερους παίκτες στην παρτίδα. Παραδείγματος χάρη, οι Ινδοί μπήκαν δυναμικά στον τομέα του λογισμικού, το οποίο ανέπτυσσαν μαζικά και πυρετωδώς και το πουλούσαν σε εξευτελιστικές τιμές στους Ευρωπαίους και τους Αμερικανούς. Οι Κινέζοι έχτισαν τεράστιες βιομηχανικές γραμμές παραγωγής, μεγέθους ανάλογου με μικρή πόλη, όπως η Foxconn, η φάμπρικα εκείνη που ποτέ δε σταματά, δουλεύει νύχτα μέρα και κατασκευάζει ό,τι αγγίζουμε στην καθημερινότητά μας.

Το γεγονός αυτό για πολλά χρόνια αποτελούσε χαράς ευαγγέλιο για τις μεγάλες επιχειρήσεις της Ευρώπης και των ΗΠΑ, καθώς τους προσέφερε φτηνό και ευέλικτο εργατικό δυναμικό, έναντι πινακίου φακής όσον αφορά το μισθολογικό κόστος. Κατ’ επέκταση η κερδοφορία εκτινασσόταν στα ύψη από την εκμεταλλευόμενη υπεραξία δισεκατομμυρίων εργατών. 

Όμως το νόμισμα είχε δύο όψεις. Όσο η δύση κερδοφορούσε από την τεράστια κινέζικη βιομηχανική ζώνη, τόσο πλούτιζε και ο κινέζικος καπιταλισμός, ακριβώς με τον ίδιο τρόπο, δηλαδή αμείβοντας με μισθούς πείνας, εργάτες που δούλευαν από μέρα μέχρι νύχτα σε άθλιες κατεργατικές συνθήκες. Με τα χρόνια οι εταιρείες της Κίνας έγιναν οι ίδιες πωλητές ειδών τεχνολογίας και εξελίχθηκαν σε μεγάλους παίκτες, αναλαμβάνοντας μάλιστα και θηριώδεις εργολαβίες στο χώρο των τηλεπικοινωνιών της δύσης. Παράδειγμα η ZTE και η Huawei, οι οποίες στήριξαν στον εξοπλισμό τους όλη την ευρυζωνικότητα της χώρας μας την περασμένη δεκαετία. 

Το σημερινό διακύβευμα ακούει στο όνομα 5G. Τα δίκτυα υψηλής ταχύτητας δεδομένων 5G έρχονται στις ζωές μας με ρυθμό πιο ραγδαίο και από αυτόν της μετάδοσής τους. Εδώ όμως τα πράγματα γίνονται μονοπωλιακά. Ελάχιστες εταιρείες στον πλανήτη είναι άμεσα έτοιμες να υποστηρίξουν το παγκόσμιο project μετάβασης των δικτύων σε τεχνολογίες 5G. Και έτσι κάπως ξεκίνησε ο σύγχρονος ψυχρός πόλεμος μεταξύ Κίνας και ΗΠΑ, καθώς ο κυριότερος παίκτης στο ταμπλό του 5G, είναι Κινέζος και ακούει στο όνομα Huawei. Έτσι εξηγείται και το εμπάργκο των ΗΠΑ προς την εταιρεία και τα προϊόντα της που ξεκίνησε τη χρονιά που μας πέρασε και έφερε τη Google στα μαχαίρια με τον Τραμπ, διότι όπως είπαμε οι εταιρείες δε γνωρίζουν σύνορα παρά μόνο συναλλαγές και η Huawei όντας ο πρώτος πωλητής παγκοσμίως έξυπνων κινητών συσκευών, αποτελεί ταυτόχρονα τον καλύτερο πελάτη της Google εξοπλίζοντας τις συσκευές της με το λογισμικό Android. 

Ωστόσο από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού υπάρχει ένα τηλεπικοινωνιακό καρτέλ το οποίο δεν μπορεί να μείνει αμέτοχο, όντας ουσιαστικά το αντίπαλο δέος του ταμπλό. Πρόκειται για τους τηλεπικοινωνιακούς κολοσσούς AT&T, Verizon και T-Mobile. Και πώς να τους κατηγορήσει κανείς, όταν πρόκειται για ένα project που βάσει των πλέον συγκρατημένων εκτιμήσεων, μέσα σε μια δεκαετία θα μοιράσει το ποσό των 2,2 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, ποσό διόλου ευκαταφρόνητο μιας που είναι περίπου το 3% του παγκόσμιου ΑΕΠ. Το ποσό αυτό με καπιταλιστικούς όρους δικαιολογεί όχι μόνο έναν ψυχρό πόλεμο με οικονομικές συρράξεις, αλλά και πολύ περισσότερα και τραγικότερα. Έτσι όταν ο πρόεδρος Τραμπ ρώτησε τον τέως συνεργάτη του, πρόεδρο της ΛΔΚ Σι Τσινπίνγκ,  αν είναι ανάγκη να χτυπηθούνε, εκείνος του απάντησε ”πολλά τα λεφτά Donald”. Και βγήκαν τα στιλέτα…

Η δε Ευρώπη, παρά την πίεση που ασκούν οι ΗΠΑ, δεν έχει αποκλείσει τη Huawei από το παιχνίδι του 5G, καθώς αν μη τι άλλο είναι ανταγωνιστική και ετοιμοπόλεμη. Όσο γρηγορότερα στηθεί το δίκτυο 5G, στις χώρες της ΕΕ, τόσο πιο γρήγορα θα έρθει η καπιταλιστική ανάπτυξη και τα κέρδη των ευρωπαϊκών πολυεθνικών. Και ενώ χθες ο Ευρωπαίος επίτροπος Βιομηχανίας Τιερί Μπρετόν δήλωνε πως δε θέλουν αποκλεισμούς εταιρειών αλλά να θεσπιστούν αυστηροί κανόνες για τη σωστή λειτουργία του σχεδίου, ταυτόχρονα η ουσιαστικά εκτός ΕΕ Βρετανία αποφάσισε ακριβώς το ίδιο λέγοντας πως η Huawei θα είναι μία εκ των αναδόχων του έργου αλλά σε ποσοστό 35% λόγω υψηλού ρίσκου. Στη Γερμανία ο υπουργός εσωτερικών της Γερμανίας, Χορστ Ζεεχόφερ δήλωσε «Δεν βλέπω πώς μπορούμε να ξεκινήσουμε σύντομα το δίκτυο 5G στη Γερμανία χωρίς τη συμμετοχή της Huawei», άποψη που θέλοντας και μη ασπάζεται και η καγκελάριος Μέρκελ. Στην ίδια γραμμή και η Γαλλία που δηλώνει πως θα υποδεχτεί οποιαδήποτε εταιρεία μπορέσει να υλοποιήσει το project αρκεί να υπακούει στους κανόνες ασφαλείας. 

Στα καθ’ ημάς, η στήλη προσφάτως είχε γράψει για το 5G και πως αυτό συνδέεται με την επερχόμενη πώληση του ΔΕΔΔΗΕ (δείτε εδώ). Πάμε τώρα να δούμε ποιοι είναι οι υποψήφιοι μνηστήρες του ΔΕΔΔΗΕ και γιατί ο πρωθυπουργός πήγε στο Λευκό Οίκο για μαλλί και βγήκε κουρεμένος… Πολύ κουβέντα έγινε για το μενού του γεύματος προς τιμήν του Έλληνα Πρωθυπουργού, ωστόσο λιγότερη από ό,τι για το μενού των συζητήσεων. Το δεύτερο περιλάμβανε για κυρίως πιάτο σαφώς τα ελληνοτουρκικά, τις νέες βάσεις θανάτου στη χώρα και τις διεθνείς εξελίξεις, ωστόσο για επιδόρπιο είχε και 5G. Και όταν λέμε συζήτηση δεν είναι στα πλαίσια του κους-κους ή του πώς τα βλέπεις με αυτή τη νέα μόδα… Έγινε στη βάση που η χώρα πρέπει να διαλέξει στρατόπεδο μεταξύ των στρατιωτικών της “συμμάχων” και των επενδυτικών της συμμάχων. Εξάλλου ο Πειραιάς ανήκει στην Cosco. Το ίδιο και οι Πάτρα και Θεσσαλονίκη. Τα ακίνητα στην πεθαμένη τα τελευταία χρόνια ελληνική αγορά πωλούνται σε Κινέζους πιο γρήγορα και από την εποχή που η στεγαστική τράπεζα έβγαζε προεγκεκριμένα δάνεια με εγγύηση ένα yugo zastava. Εδώ πρέπει να επιλέξουμε είτε ποιον θα δυσαρεστήσουμε, είτε πως θα βρούμε έναν τρόπο να μείνουν ικανοποιημένοι αμφότεροι οι νταβάδες μας, πράγμα δύσκολο καθώς πέραν της πίτας που τη θέλουν ολόκληρη, μία νίκη στη μάχη του 5G στην Ελλάδα ενέχει και θέμα γοήτρου και αυτό διότι λόγω οικονομικού μεγέθους, είναι μια μάχη που μπορεί να κερδηθεί ή να χαθεί με μικρές απώλειες.

Το ζήτημα είναι πως η ασιατικής ομορφιάς Huawei ζητάει να πάρει το λεβέντικο ελληνόπουλο ΔΕΔΔΗΕ και μάλιστα να το προικίσει κιόλας αδρά! Το αν θα γίνει ο γάμος δεν είναι σίγουρο διότι ο γαμπρός έχει μια θεία από το Σικάγο που μπορεί να πετάξει αλλού το κανάτι της… Μένει να περιμένουμε τις εξελίξεις και ως τότε να κατεβούμε απόψε στο Συλλαλητήριο του ΚΚΕ, στις 18.30 στο Σύνταγμα, την ώρα που ψηφίζεται στη βουλή το νομοσχέδιο για τις νέες βάσεις του θανάτου.

Ισραηλινή τεχνογνωσία (από την εξόντωση των Παλαιστινίων) τα πλωτά φράγματα για την αποτροπή ξεκληρισμένων

Από iraklis3 

Σε μέτρα και μεθόδους καταστολής «μανούλες» οι Ισραηλινοί, καταφέρνουν να εξοντώνουν δια του αποκλεισμού τους παλαιστίνιους. Ωμοί και ευφάνταστοι στην καταστολή οι Ισραηλινοί, πρόθυμοι μημητές οι Έλληνες κυβερνώντες που θέλουν να χτίσουν φράχτες στο Αιγαίο για να μην περνούν τα ελληνικά νησιά. Σε μια λογική αποτροπής, καλύτερα να πνίγονται παρά να περνούν.
Σχετική εμπειρία υπάρχει από τη χρήση τέτοιων φραγμάτων από το Ισραήλ στη Γάζα, αλλά και στον κόλπο της Ακαμπα (Σύνορα Ισραήλ – Ιορδανίας).
Η πολιτική καταστολής είναι αυτή που οδηγεί και την κυβέρνηση της ΝΔ, η οιποία υιοθετεί ακραίες φωνές και ακραία μέτρα σχεδιάζει στο Αιγαίο πλωτά φράγματα-παγίδες για τους μετανάστες και πρόσφυγες βάζοντας σε κίνδυνο τη ζωή τους, ανοίγοντας δρόμο για νέες πολύνεκρες τραγωδίες.

Το πλωτό φράγμα 2.700 μέτρων για το οποίο προκυρήχθηκε ο διαγωνισμός α τοποθετηθεί πιλοτικά στο Δυτικό Αιγαίο, προκειμένου να εκπαιδευθούν σε αυτό οι αρμόδιοι. Εφόσον η λειτουργία του κριθεί αποτελεσματική, θα προκηρυχθεί νέος διαγωνισμός για μεγαλύτερο φράγμα, το οποίο και θα τοποθετηθεί στο Ανατολικό Αιγαίο.

Τα πλωτά φράγματα είναι ένα μόνο από τα κατασταλτικά αποτρεπτικά μέτρα των κυβερνήσεων.  Έχουμε το συρματόπλεγμα στον Έβρο, τη δημιουργία ειδικού σώματος, με την αξιοποίηση και στρατιωτικού προσωπικού, για την «εποπτεία» των συνόρων και της ηπειρωτικής χώρας, τις άθλιες συνθήκες στα hot spot, τα κλειστά στρατόπεδα τύπου Αμυγδαλέζας που σοπεύουν να φτιάξουν…

Η ΚΝΕ ξεσκεπάζει την υποκρισία της ΟΝΝΕΔ για τον περιορισμό των διαδηλώσεων

Από atexnos2019 atexnos2019

Σε ανακοίνωσή του με αφορμή την καμπάνια της ΟΝΝΕΔ με τίτλο «Δρόμοι για όλους», το Γραφείο Τύπου του ΚΣ της ΚΝΕ αναφέρει:
«Η ΟΝΝΕΔ, μετά τους όρκους πίστης της στην πολιτική όλων των κυβερνήσεων, αλλά και την αποφασιστική της συμβολή -με απειλές, τραμπουκισμούς και νοθείες- στον εκφυλισμό και τη διάλυση συλλογικών διαδικασιών φοιτητών και εργαζομένων, τώρα τα βάζει και με τους …δρόμους!
Είναι εξοργιστικό και ταυτόχρονα γελοίο, τη στιγμή που κλείνουν οι δρόμοι και επικρατεί χάος με την πρώτη βροχή, να ισχυρίζονται ΟΝΝΕΔ και κυβέρνηση ότι η καθημερινή ταλαιπωρία του λαού, οι καθυστερήσεις στα κακοσυντηρημένα, υποστελεχωμένα και πανάκριβα μέσα μαζικής μεταφοράς, ο χαμηλός τζίρος στα μαγαζιά οφείλονται στις διαδηλώσεις.
Ενημερώνουμε την ΟΝΝΕΔ πως:

• Τους μαθητές τους ταλαιπωρούν οι ελλείψεις και τα κενά στα σχολεία τους, το σχολείο-εξεταστικό κέντρο και η τράπεζα θεμάτων, που αναγκάζουν τους γονείς τους να βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη.
• Τους φοιτητές τους ταλαιπωρούν τα εκρηκτικά προβλήματα στις σχολές τους, η υποχρηματοδότηση, η υποβαθμισμένη φοιτητική μέριμνα, τα δίδακτρα, η εξίσωση των πτυχίων τους με τα κάθε λογής ιδιωτικά κολέγια, που αποσυνδέει ακόμα περισσότερο το πτυχίο από το επάγγελμα.
• Τους νέους εργαζόμενους τους ταλαιπωρεί η εργασιακή ζούγκλα, οι ανύπαρκτες Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίες, η οριστική κατεδάφιση της Κοινωνικής Ασφάλισης, που δρομολογεί η κυβέρνηση της ΝΔ, το άγχος να μην αρρωστήσουν και χρειαστεί να ακριβοπληρώσουν για τα φάρμακά τους, η αβεβαιότητα για το παρόν και το μέλλον.

Αυτά βγάζουν το λαό και τη νεολαία στους δρόμους και θα συνεχίσουν να τους βγάζουν ακόμα πιο μαζικά, θέλουν δεν θέλουν!

Όλα αυτά οφείλονται στην ίδια αντιλαϊκή πολιτική που υλοποιούν όλες οι κυβερνήσεις και έχει αναγκαίο συμπλήρωμα την καταστολή, τον “γύψο” στις διαδηλώσεις, τη διατήρηση τρομονόμων, τις αύρες και τα ΜΑΤ, τις Μόριες, τις ΝΑΤΟικές βάσεις θανάτου!

Η προσπάθεια της ΟΝΝΕΔ και της κυβέρνησης να διαλύσουν και να καταστείλουν τις δίκαιες διεκδικήσεις του λαού και της νεολαίας θα πέσουν στο κενό! Δεν θα τους περάσει! Να μην τολμήσει η κυβέρνηση να φέρει νομοσχέδιο για τον περιορισμό των διαδηλώσεων!
ΥΓ: Αφού τόσο πολύ κόπτεται για τους δρόμους η ΟΝΝΕΔ, περιμένουμε πρόταση νομοθετικής ρύθμισης που θα εμποδίζει να κλείνουν οι δρόμοι για έναν (!), όπως γίνεται όταν έρχονται στη χώρα μας διάφοροι αξιωματούχοι (βλ. Πομπέο, Νετανιάχου κ.λπ.), που δολοφονούν λαούς και δικαιώματα!».

ΦΙΛΕ ΣΥΡΙΖΑίΕ ΠΩΣ ΑΝΤΕΧΕΙΣ ΝΑ ΠΟΔΟΠΑΤΟΥΝ ΤΗΝ -πάλαι ποτέ- ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ ;;

 

Τι λέει ο ΣΥΡΙΖΑ -και οι Συριζαίοι- για τη Συμφωνία για τις Βάσεις;

Τι να λέει; 

Καταρχήν είναι που εκείνοι την έφτιαξαν αυτή τη συμφωνία. Άρα καμαρώνουν και… νοιώθουν ότι δικαιώνονται. 

Την έφτιαξαν τότε που περιόδευε ο Πάιατ και έβαζε το Στεφανοβίκειο, τη Λάρισα, τον Αστακό, τη Σούδα, την Κάρπαθο, την Αλεξανδρούπολη, το Καστέλι, την Κάλυμνο, τη Σύρο, το Άκτιο, τον Άραξο, την Ανδραβίδα στο «κτηματολόγιο» της πρεσβείας των ΗΠΑ. Ποιος ετοίμασε το… «Ε9» που χρησιμοποιεί σήμερα η κυβέρνηση των ΗΠΑ κι η κυβέρνηση Μητσοτάκη;

Όπως καμαρώνουν άλλωστε και για το ομόφωνο των αστικών δυνάμεων τρίτο μνημόνιο της πρώτης φοράς «αριστερά» (βάλτε όσο περισσότερα εισαγωγικά θέλετε), 

τη συμφωνία των Πρεσπών που την εφαρμόζει τώρα η ΝΔ, 

τις συμφωνίες για το μεταναστευτικό που βοηθούν τη δεξιά να σπέρνει εθνικισμό και μίσος,

 την αμυντική συμφωνία Ελλάδας – ΗΠΑ που κοκορευόταν ότι την έφτιαξε ο Καμμένος.

Αν ρωτήσεις κάποιους ψηφοφόρους τους ή και χαμηλόβαθμα στελέχη, όταν δεν είναι μπροστά η τηλεόραση ή κάποιο ακροατήριο, τι λένε τώρα για τη συμφωνία για τις βάσεις θα σου πουν ούτε λίγο ούτε πολύ

1. Καλά έκανε και την άρχισε. Είναι αναγκαία.

2. Υπάρχει η απειλή των Τούρκων και η παρουσία των Αμερικάνων μας προστατεύει.

3. Οι Αμερικάνοι κάνουν τη δουλειά τους κι έχουν τα συμφέροντά τους. Κι εμείς πλασαριζόμαστε στο στρατόπεδό τους, όπου έτσι κι αλλιώς ανήκουμε, θέλουμε δεν θέλουμε.

4. Αν δεν τα κάνουμε αυτά μας τρώει ο λύκος.

5. Δεν υπάρχει εναλλακτική. Εσείς τι προτείνετε;

6. Αλλά ο Μητσοτάκης δεν την προωθεί καλά όπως ο Τσίπρας.

Όλα αυτά στην ουσία τους. Με τη μια ή την άλλη διατύπωση. Δοκιμάστε το. Κι αν βρείτε κι άλλο επιχείρημα, εδώ είμαστε. 

Για το αίτημα π.χ. «να φύγουν οι βάσεις», έστω και… στη δευτέρα παρουσία, ούτε λόγος. Τώρα πια αυτό το σύνθημα δεν περιέχεται ούτε στην προπαγάνδα τους (όπως έκανε π.χ. ο Ανδρέας που… έδιωχνε δημόσια τις βάσεις, την ώρα που υπέγραφε τη συμφωνία για την παραμονή τους).

Δεν έχω σκοπό να απαντήσω στα «ερωτήματα» αυτά. Μπορείτε άλλωστε να ανατρέξετε εύκολα στα αρχεία όλων των παλιότερων εφημερίδων να δείτε πώς απαντούσαν στα επιχειρήματα αυτά της υποτέλειας και της μοιρολατρίας, ο Άρης και ο ΕΛΑΣ, ο Ηλιού κι η προδικτατορική ΕΔΑ, ο Τσε κι ο Κάστρο, ο Φλωράκης ή η Παπαρήγα και το ΚΚΕ, σε διάφορες παρόμοιες περιπτώσεις.

Γιατί ακριβώς αυτό συμβαίνει. 

Όλα αυτά τα επιχειρήματα είναι που λένε χρόνια όλοι οι «ανήκομεν εις την δύσιν».

 Από το Γεώργιο Παπανδρέου παππού, μέχρι τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και τον Ευάγγελο Αβέρωφ. 

Από όλες τις μετεμφυλιακές κυβερνήσεις, μέχρι το Σημίτη και το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα. 

Κι από τον αείμνηστο «εθνάρχη» Ελευθέριο Βενιζέλο, μέχρι το σύγχρονο «εθνάρχη» (συ είπας) Αλέξιο Τσίπρα ή τον Κυριάκο. Γιατί ακριβώς ίδια είναι τα αποτελέσματα αυτών των επιχειρημάτων, αυτής της λογικής, αυτής της πουτανιάρικης νοοτροπίας και εθελούσιας υποταγής στο μεγάλο νταβατζή.

Πώς το αντέχεις αυτό ρε φίλε ΣΥΡΙΖΑΙΕ; 

Πες μου, αν δε συμφωνείς, ένα (αριθμός: 1) μόνο επιχείρημά σας σχετικό με τις αμυντικές συμφωνίες και τις συμφωνίες για τις βάσεις που δεν το έχει πει πρώτος ένας δεξιός πρωθυπουργός ή υπουργός (από αυτούς που «ο λαός δε ξεχνά τι σημαίνει» η λογική του κι ο ίδιος, δηλαδή η επάρατος δεξιά).

Πως το αντέχεις ρε φίλε; 

Πως μπορείς να βλέπεις την αφίσα μας για το συλλαλητήριο ενάντια στις βάσεις και να μη χτυπά η κρυμμένη μικρή κι αθώα αριστεροσύνη της λογικής και της καρδιάς σου;

Πώς αντέχεις να επιβεβαιώνεις κάθε μέρα τον μεγαλοεπιχειρηματία Ανιέλι, 

ότι αν δεν είχε προηγηθεί η «χρήσιμη αριστερά» να κάνει τα σχέδια, δε θα μπορούσε σήμερα ο Μητσοτάκης κι ο συρφετός του να πάρουν την εργολαβία της συμφωνίας για δημιουργία νέων βάσεων και επέκταση των παλιών;

Πως νοιώθεις να ξέρεις ότι το σύστημα επέλεξε τότε τον Τσίπρα, 

όχι μόνο για να διώξει εσένα από τον δρόμο και να σε κλείσει σπίτι σου, 

αλλά και να σε κάνει να υπερασπίζεσαι την πολιτική των Αμερικάνων και της δεξιάς σαν τουλάχιστον ή απλώς «ρεαλισμό» ή στη χειρότερη περίπτωση «σοφή και μοντέρνα αριστερή πολιτική»;

Άλλες συνθήκες ίσως πεις; 

Φυσικά. 

Πάντα είναι «άλλες οι συνθήκες». 

Και πάντα θάναι όχι μόνο «άλλες» αλλά και συνεχώς χειρότερες αν υποχωρούμε πάντα στις συνθήκες και στις δυσκολίες. Ίδια είναι (και πρέπει να είναι) μόνο η αξία της ισότητας, της ανεξαρτησίας και του αγώνα. 

Η λογική «αν δεν τους κάτσουμε, τότε αυτοί θα μας πηδήξουν», μοιάζει σα να λες «Αριστερός θα είμαι μόνο όταν μου το επιτρέπει ή το ανέχεται ο εχθρός». 

Τότε όμως που κάνεις όλα τα χατίρια του εχθρού και προλαβαίνεις τις επιθυμίες του, όχι μόνο δεν καταγράφεσαι στις συνειδήσεις (ακόμα και στη δική σου) σαν αριστερός (ούτε καν σαν αριστερούλης), αλλά καταγράφεσαι σαν Δεξιός, από αυτούς που ο λαός δεν ξεχνά τα έργα και τις ημέρες τους.

«Δεν είναι έτσι» θα πεις. «Ο Τσίπρας δε θα ψηφίσει τη συμφωνία». 

Το άκουσα κι εγώ.

 Γιατί όμως δικέ μου; 

Το είπε για να μπορείς εσύ να βρεις ένα «ναι μεν αλλά». 

Είπε όμως γιατί θα ψηφίσει «όχι» ή «παρών»; Ναι. Είπε κάτι για το Μητσοτάκη που είναι ανίκανος σε σχέση μ’ εκείνον, κάτι για τη Μέση Ανατολή και κυρίως διαφωνεί για τα ανταλλάγματα που δίνουν οι ΗΠΑ. 

Σα να λέει «Πουλήσου πιο ακριβά. Εγώ ήμουν πιο ακριβή πόρνη του Τραμπ». 

Η συμφωνία για τις βάσεις όμως είναι η βάση της συζήτησης και της υποτιθέμενης διαπραγμάτευσης («σου κάθομαι, αλλά μη με πονέσεις πολύ») !

Για την εξάρτηση; 

Για την ακόμα πιο βαθιά εμπλοκή στα πολεμικά σχέδια των ΗΠΑ;

 Για τη στοχοποίηση της χώρας από τους «εχθρούς» των «φίλων» μας;

 Για τις αρχές της ειρήνης και της φιλίας μ’ όλους τους λαούς; 

Για τη δημιουργία διαρκώς νέων εστιών έντασης και νέων μεταναστευτικών ροών; 

Αυτά είναι… «ξύλινη γλώσσα».

«Αυτά είναι λόγια» θα μου πεις… 

Κι ότι η πραγματική ζωή είναι πάντα κάτι άλλο κάπου αλλού (που μόνο εσύ το ξέρεις).

Άκου φίλε. 

Η πραγματική ζωή είναι αυτό που ζούμε. 

Και κάθε μέρα από τότε που γεννήθηκες σου βάζει ένα δίλημμα: 

Αντίσταση κι ανατροπή ή ενσωμάτωση και στοίχιση με τα στρατεύματα του ιμπεριαλισμού; Αριστερός λέγεσαι αν διαλέγεις το πρώτο πάντα και παντού. Από τότε που ήσουν μικρός στην ηλικία της ψυχής σου, μέχρι τώρα που είσαι γέρος στη ψυχή και δε σε νοιάζει το μέλλον του κόσμου.

Υ.Γ. Μόνο εσείς οι άλλοι, μη ρωτήσετε γιατί δεν έρχονται οι ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ στη διαδήλωση. 

ή γιατί δεν κάνουν κάποια δική τους διαδήλωση. 

Θα ήσασταν αδιάβαστοι αν ρωτούσατε. 

Γιατί απλώς τώρα είναι πια πρώην αριστεροί μεταλλαγμένοι σε τελείως δεξιούς που δεν είναι στη λογική τους πια η διαδήλωση. 

Είναι μόνο η διαπραγμάτευση του φωτισμένου ηγέτη μέχρι να βγάλει έρπη από τις υποχωρήσεις. 

«Δε γινόταν αλλιώς» άλλωστε. Του το είπε κι ο Καραμανλής όταν τον πήρε τηλέφωνο.

Μάνος Δούκας

Αλίευση - Παρουσίαση Κειμένου Viva La Revolucion

Άλλος ένας κοιλόπονος της ΕΕ για το χάσμα αμοιβών ανδρών και γυναικών...

 

Φωτό αρχείου

Της Κάλι Καρά

Σε 10 σελίδες καταγράφηκε ένα ακόμη ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για το μισθολογικό χάσμα μεταξύ ανδρών και γυναικών, λαμβάνοντας υπόψη...

- τη θεμελιώδη αρχή της ΕΕ για την ισότητα των φύλων...

- τον ευρωπαϊκό πυλώνα κοινωνικών δικαιωμάτων ο οποίος μιλάει για «ίση μεταχείριση και ίσες ευκαιρίες για γυναίκες και άνδρες»...

- ότι σε όλη την ΕΕ οι αποδοχές των γυναικών είναι δυσανάλογα χαμηλότερες από τις αποδοχές των ανδρών...

- το χάσμα μεταξύ των φύλων στην ωριαία αμοιβή στην ΕΕ είναι 16%, μολονότι παρουσιάζει σημαντικές αποκλίσεις μεταξύ των κρατών-μελών...


- το μισθολογικό χάσμα μεταξύ των φύλων αυξάνεται στο 40% αν ληφθούν υπόψη τα ποσοστά απασχόλησης και η συνολική συμμετοχή στην αγορά εργασίας...

- ότι ενώ μόνο το 8,7% των ανδρών στην ΕΕ εργάζεται με καθεστώς μερικής απασχόλησης, το ένα τρίτο των γυναικών στην ΕΕ (31,3%) εργάζεται υπό το καθεστώς αυτό, ενώ τα 2,5 εκατομμύρια παιδιά από τα 5,6 εκατομμύρια ζουν σε καθεστώς φτώχειας...

Και αφού υπενθυμίζει ότι...

- το μισθολογικό χάσμα μεταξύ των φύλων για εργασία ίσης αξίας εξακολουθεί να υφίσταται, με ελάχιστη βελτίωση του μέσου όρου της ΕΕ την τελευταία δεκαετία...

Καταλήγει...

σε αντιλαϊκά καλέσματα στην Επιτροπή, στα επιτροπάτα και στα κράτη-μέλη να διασφαλίσουν την αρχή της ισότητας των αμοιβών στην πράξη, χωρίς να παραλείπει την «ταμπακιέρα» που είναι η ταχεία έγκριση και εφαρμογή της οδηγίας για την ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και ιδιωτικής ζωής(!), οδηγία που έστειλε και στέλνει τις γυναίκες μαζικά στη μερική απασχόληση, στη μερική ζωή με καθόλου σύνταξη, με προοπτική να επεκταθεί σε όλους.

Τόσο μελάνι, τόσες οδηγίες και καλέσματα, τόση πολυλογία για να κρυφτεί ο ένας και μοναδικός κοιλόπονος που έχει από την ίδρυσή της αυτή η λυκοσυμμαχία της ΕΕ, πώς θα διασφαλιστούν τα κέρδη των μονοπωλιακών ομίλων με κάθε τρόπο και μέσον.

Το γυναικείο εργατικό δυναμικό, στο όνομα πάντα της «ισότητας» (από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, τη Στρατηγική της Λισαβόνας μέχρι τη Στρατηγική «Ευρώπη 2020»), παραμένει στη συνολικότερη στρατηγική του κεφαλαίου το καύσιμο της κερδοφορίας του για τη διασφάλιση φθηνότερης εργατικής δύναμης. Αποτελεί διαχρονικά σημαντική εφεδρεία όχι μόνο γιατί οι γυναίκες αμείβονται με χαμηλότερους μισθούς, δουλεύουν σε πολύ μεγαλύτερα ποσοστά με ευέλικτες εργασιακές σχέσεις, με ελάχιστα ή καθόλου δικαιώματα εργασιακά ή ασφαλιστικά, αλλά γιατί οι διακρίσεις σε βάρος των γυναικών αξιοποιούνται για να αυξάνεται η εκμετάλλευση.

Οι γυναίκες της εργατικής - λαϊκής οικογένειας, αυτές που χόρτασαν τόση ισότητα που τους μοίρασε η ΕΕ όλα αυτά τα χρόνια έναν κοιλόπονο πρέπει να έχουν, να επιλέξουν το ωραίο ταξίδι του αγώνα για τη ζωή και το μέλλον που τους αξίζει, μέχρι να πετάξουν από το σβέρκο τους τις βδέλλες που τους απομυζούν τον ιδρώτα και την αξιοπρέπειά τους.

902gr

Το σχέδιο της «Μεγάλης Μέσης Ανατολής»

Το λεγόμενο σχέδιο των ΗΠΑ «για την ειρήνη και την ευημερία του Παλαιστινιακού και του Ισραηλινού λαού», όπως ξεδιάντροπα λέγεται, που παρουσιάστηκε την Τρίτη το βράδυ, ήρθε να επιβεβαιώσει αυτό που αναμενόταν, δηλαδή τη θωράκιση της ισραηλινής κατοχής, την επί χρόνια κλοπή της παλαιστινιακής γης από το κράτος του Ισραήλ, έναν από τους σημαντικότερους συμμάχους του ευρωατλαντικού άξονα στην περιοχή. Η αναγνώριση των εποικισμών, που κάνουν την παλαιστινιακή γη να μοιάζει με ...«ελβετικό τυρί», με διάσπαρτες νησίδες και την πολύπαθη Λωρίδα της Γάζας, καθιστά αδύνατη τη δημιουργία ενός βιώσιμου και κυρίαρχου κράτους, στα όρια πριν από το 1967, όπως προβλεπόταν άλλωστε και από τις σχετικές αποφάσεις του ΟΗΕ.

* * *

Ο σχεδιασμός που «ξετυλίγεται» με την πρόταση του Αμερικανού Προέδρου, Ντόναλντ Τραμπ, για το Παλαιστινιακό εντάσσεται στο ευρύτερο σχέδιο των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ που σηματοδοτήθηκε με τον όρο «Μεγάλη Μέση Ανατολή» και παρουσιάστηκε το 2003. Σήμερα, σε περίοδο ακόμα μεγαλύτερης όξυνσης των αντιθέσεων στην περιοχή, από τη Βόρεια Αφρική και τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο έως το Ιράν, για ενεργειακούς πόρους, αγωγούς, αγορές και σφαίρες επιρροής, το σχέδιο αυτό αποκτά ακόμα μεγαλύτερη σημασία απέναντι στα συμφέροντα των ανταγωνιστών, όπως η Ρωσία, η Κίνα και άλλοι, που επίσης παρεμβαίνουν στην περιοχή. Για να θυμηθούμε πώς ξεκίνησε το σχέδιο αυτό, ήταν τον Νοέμβρη του 2003 όταν ο τότε Πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζ. Μπους, σε ομιλία στο «Εθνικό Ιδρυμα Δημοκρατίας», είχε θέσει ως στόχο την «ανασυγκρότηση» της «Μεγάλης Μέσης Ανατολής», σε όλο το τόξο από το Ιράκ μέχρι τη Βόρεια Αφρική, με προσαρμογές συνόρων και την ανάδειξη καθεστώτων που θα στήριζαν τα συμφέροντα των ΑμερικανοΝΑΤΟικών και των συμμάχων τους στην περιοχή.

* * *

Με πρόσχημα τα υποτιθέμενα «όπλα μαζικής καταστροφής» και την «αποκατάσταση της δημοκρατίας», τον Μάρτη του 2003 δόθηκε το «εναρκτήριο λάκτισμα», με την ιμπεριαλιστική επέμβαση στο Ιράκ. Ακολούθησαν ωμές παρεμβάσεις και ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις σε χώρες της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής, από ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, χώρες της ΕΕ, πετρελαιομοναρχίες του Κόλπου και το Ισραήλ, με βασική επιδίωξη την ανατροπή καθεστώτων που δεν «ευθυγραμμίζονταν» με τις επιδιώξεις και τους σχεδιασμούς τους, ή προωθούσαν την ανάπτυξη οικονομικών και στρατιωτικών σχέσεων με ανταγωνιστικά στρατόπεδα, κυρίως με τη Ρωσία και την Κίνα. Αυτό έγινε, για παράδειγμα, στη Λιβύη, με τη λεγόμενη «Αραβική Ανοιξη», ενώ ανάλογες κινήσεις, στο έδαφος υπαρκτών λαϊκών αντιδράσεων και ενδοαστικών αντιθέσεων, υπήρξαν σε Τυνησία, Αίγυπτο, Συρία και σήμερα στο Ιράν. Τη διείσδυση στην περιοχή της ευρείας Μέσης Ανατολής που ξεκίνησε ο Μπους, πήγε ένα βήμα πιο πέρα ο φέρελπις «ανανεωτής» και βραβευμένος προκαταβολικά με Νόμπελ Ειρήνης, Μπαράκ Ομπάμα, ο οποίος ...εμπέδωσε την ιμπεριαλιστική ειρήνη με τις επεμβάσεις σε Λιβύη (2011) και Συρία (2014), όπου ακόμα οι λαοί τους βιώνουν το θάνατο, την καταστροφή, τη φτώχεια και την αναγκαστική προσφυγιά.

* * *

Στο πλαίσιο της ίδιας προσπάθειας, εδραίωσης και επέκτασης των ευρωατλαντικών συμφερόντων στην περιοχή, είναι ενταγμένο και το σημερινό σχέδιο για το Παλαιστινιακό, παίρνοντας υπόψη τις καινούργιες συνθήκες που δημιουργούν η ενίσχυση του ρόλου της Ρωσίας στη Μέση Ανατολή, η ένταση στις σχέσεις ΗΠΑ - Τουρκίας και άλλοι παράγοντες που επιδρούν στον περιφερειακό και διεθνή συσχετισμό. Στην πραγματικότητα, η πρόταση των ΗΠΑ ενισχύει το ρόλο του Ισραήλ ως πυλώνα του σχεδιασμού τους στη Μέση Ανατολή, σε μια περίοδο που οξύνεται η αντιπαράθεση με το Ιράν και προωθούνται διευθετήσεις σε όλη την περιοχή, με παζάρια που περιλαμβάνουν επίσης την Ανατ. Μεσόγειο και τη Βόρεια Αφρική. Απ' αυτήν τη σκοπιά, είναι μια κίνηση που ρίχνει λάδι στη φωτιά των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, όπως έδειξε και η ακαριαία απορριπτική αντίδραση της Τουρκίας και του Ιράν στην αμερικανική πρόταση. Επιπλέον, δημιουργείται προηγούμενο, γιατί νομιμοποιούνται ως τετελεσμένα τα εγκλήματα της κατοχής και της κλοπής γης, διαμορφώνοντας το έδαφος και για άλλες ανάλογες «διευθετήσεις» στην περιοχή, που θα περιέχουν το σπέρμα μελλοντικών εντάσεων και πολέμων.

* * *

Μέσα απ' αυτό το πρίσμα χρειάζεται να δούμε και την ευθύνη της σημερινής και των προηγούμενων ελληνικών κυβερνήσεων, που συμμετέχουν μέχρι τα μπούνια στον επικίνδυνο αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό και ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια αναβαθμίζουν τις σχέσεις τους με το κράτος - δολοφόνο Ισραήλ, ενώ δεν αναγνωρίζουν το Παλαιστινιακό κράτος, όπως δεσμεύονται από αποφάσεις της Βουλής. Και από πάνω, όπως κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, έχουν το θράσος να δηλώνουν και αλληλεγγύη στον Παλαιστινιακό λαό! Μετά και το νέο σχέδιο για το Παλαιστινιακό, που ήδη απορρίπτουν οι Παλαιστίνιοι, χρειάζεται να δυναμώσει η αλληλεγγύη στα δίκαια αιτήματα του βασανισμένου αυτού λαού, για κυρίαρχη βιώσιμη και ανεξάρτητη πατρίδα, στα σύνορα του 1967, με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ. Οπως χρειάζεται να δυναμώσει συνολικά η εναντίωση του λαού στα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, που βάζουν μπουρλότο στην περιοχή, με την εμπλοκή και της Ελλάδας, όπως γίνεται τώρα με τη Συμφωνία για τις βάσεις, αλλά και με την ανάπτυξη της στρατηγικής συνεργασίας με το Ισραήλ.

Σύγχρονη σκλαβιά

Η δολοφονική επίθεση εργοδότη με καραμπίνα κατά μεταναστών εργατών γης στον Μαραθώνα επειδή ζήτησαν το αυτονόητο, δηλαδή να μη δουλεύουν τζάμπα, σαν σκλάβοι, δεν είναι ένα ακόμα «μεμονωμένο περιστατικό».
Είναι μία ακόμα ψηφίδα στο μωσαϊκό της άγριας εκμετάλλευσης που υφίστανται χιλιάδες μετανάστες εργάτες, λίγα χιλιόμετρα μακριά από τα αστικά κέντρα.
Δεν είναι εξαίρεση αλλά συστατικό στοιχείο της «κανονικότητας» της εργασιακής ζούγκλας, για την οποία κομπάζουν προκλητικά η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα του κεφαλαίου και αφορά όλους τους εργαζόμενους, Ελληνες και μετανάστες.
Εικόνες όπως αυτές μπορεί να θυμίζουν Μεσαίωνα, είναι όμως η άλλη πλευρά της καθημερινότητας που ζουν χιλιάδες μετανάστες εργάτες.
Μιας καθημερινότητας γεμάτης επιθέσεις από φασιστικές συμμορίες, που ξαμολιούνται με παρότρυνση εργοδοτών για να τρομοκρατήσουν τους εργάτες και να «ξεχάσουν τα χρωστούμενα», να μην τολμήσουν να αναζητήσουν βοήθεια και αλληλεγγύη.
Γεμάτη και από άλλα «μεμονωμένα περιστατικά», που συνήθως δεν βλέπουν το φως της δημοσιότητας, όμως καταγγέλλονται από συνδικάτα και μαζικούς φορείς: Αφεντικά που έχουν για μήνες απλήρωτους μετανάστες και μια ωραία πρωία κάνουν ότι δεν τους ξέρουν, τους διώχνουν χωρίς εξήγηση, απειλώντας τους ότι αν τολμήσουν να αντιδράσουν θα απελαθούν. `Η άλλες περιπτώσεις, που ξαφνικά χώροι δουλειάς απλά παύουν να υπάρχουν και τα αφεντικά κάνουν την «πάπια», αφήνοντας τους εργάτες σύξυλους.
Εργάτες όπως αυτοί που δέχτηκαν τη δολοφονική επίθεση, δουλεύουν ήλιο με ήλιο για εξευτελιστικά μεροκάματα και ζουν σε κοτέτσια και θερμοκήπια, μέσα στη λάσπη και το κρύο, χωρίς θέρμανση, ηλεκτρικό ρεύμα και νερό, σε συνθήκες δηλαδή πολύ επικίνδυνες. Τα τραυματισμένα θύματα του εργοδότη πιστολέρο συμπληρώνουν τη μακριά λίστα των μεταναστών εργατών γης, που χάνουν ακόμα και τη ζωή τους από αναθυμιάσεις και πυρκαγιές από αυτοσχέδια μαγκάλια, προσπαθώντας να ζεσταθούν όπως - όπως.
Είναι οι σύγχρονοι φτωχοδιάβολοι, που έφυγαν από τις πατρίδες τους για ένα καλύτερο αύριο, κυνηγημένοι από τη φτώχεια και τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, αλλά φτάνοντας στην Ελλάδα και στην «αναπτυγμένη» Ευρώπη, γίνονται θύματα της πιο άγριας εκμετάλλευσης: Πέφτουν σε δουλεμπορικά δίκτυα, βιώνουν την ωμή εργοδοτική βία, το ρατσισμό, τον εγκλωβισμό στο καθεστώς «παρανομίας» που τους επιφυλάσσει το κράτος, κάτι που συμφέρει από τη μία τα κάθε λογής κυκλώματα και από την άλλη τους εργοδότες, οι οποίοι τους θέλουν όσο γίνεται πιο ευάλωτους.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ένα από τα θύματα της τελευταίας αυτής επίθεσης, ενώ ακόμα νοσηλευόταν, τον φρουρούσε η αστυνομία και μέσα στο θάλαμο του πήρε αποτυπώματα ανακοινώνοντάς του ότι μόλις πάρει εξιτήριο θα πάει στη φυλακή, αφού δεν βρίσκεται «νόμιμα στη χώρα»! Οσο για τον εργοδότη - θύτη; Ανενόχλητος ξαμολούσε δικούς του ανθρώπους να απειλούν τα θύματα, να τους εκβιάζουν για να μην καταθέσουν εναντίον του.
Η εργοδοτική βία και η αυθαιρεσία σε βάρος των μεταναστών εργατών έχουν αιτίες: Στηρίζονται ποικιλότροπα από το αστικό κράτος, από την ασυλία και τους νόμους που έχουν εξασφαλίσει διαχρονικά όλες οι κυβερνήσεις, στο όνομα της καπιταλιστικής ανάπτυξης, για να μεγαλώνει δηλαδή η κερδοφορία των καπιταλιστών μέσα από το βάθεμα της εργασιακής εκμετάλλευσης, πλευρά της οποίας είναι και όσα υφίστανται οι μετανάστες εργάτες.
Οι άθλιοι όροι δουλειάς, ο φόβος και η ανασφάλεια αξιοποιούνται ως εργαλείο «παραδειγματισμού» για όλους τους εργαζόμενους, ως μέσο πίεσης για να ρίξουν ακόμα πιο κάτω την απαιτητικότητα και τις διεκδικήσεις τους.
Στις πλάτες των χιλιάδων κατατρεγμένων, με ευθύνη του κεφαλαίου και των κομμάτων του, καλλιεργούνται το μίσος και ο ρατσισμός, αποκρύβονται οι πραγματικές αιτίες της ανεργίας και της εκμετάλλευσης, που συνθλίβει τα δικαιώματα και τις ανάγκες συνολικά της εργατικής τάξης. Υψώνονται κάλπικα τείχη στην κοινή δράση Ελλήνων και μεταναστών, στη βάση του κοινού ταξικού συμφέροντος, ενισχύοντας έτσι την επιθετικότητα της εργοδοσίας και των μηχανισμών της σε βάρος της εργατικής τάξης συνολικά.
Από τα σύγχρονα τσιφλίκια του Μαραθώνα, όπου «κανονικότητα» είναι τα αφεντικά να πυροβολούν εργάτες, μέχρι τα εργοστάσια και τα ναυπηγεία - παγίδες θανάτου, που καθημερινά σακατεύονται εργαζόμενοι, και από τα τηλεφωνικά κέντρα μέχρι τα ξενοδοχεία και τα εμπορικά καταστήματα, που εκτός από τις δεκάδες σχέσεις εργασίας - λάστιχο θερίζουν οι επαγγελματικές ασθένειες, παντού στους τόπους δουλειάς καταρρέει με πάταγο το παραμύθι της «βιώσιμης» ή της «δίκαιης» ανάπτυξης.
Οι κυβερνήσεις, σήμερα της ΝΔ και χτες του ΣΥΡΙΖΑ, οι εργοδοτικές συνδικαλιστικές πλειοψηφίες είναι οι ηθικοί αυτουργοί αυτής της άθλιας κατάστασης.
Ομως υπάρχει και το αντίπαλο δέος. Είναι η οργανωμένη πάλη μέσα από τα σωματεία, η ένταση της αλληλεγγύης και της κοινής πάλης Ελλήνων και μεταναστών εργατών, ενάντια στον κοινό εχθρό: Τον καπιταλισμό της εκμετάλλευσης και των ματωμένων κερδών, της φτώχειας και της εξαθλίωσης, του πολέμου και της μετανάστευσης. Η μόνη ρεαλιστική διέξοδος βρίσκεται στην πάλη για να βγει η εργατική τάξη και οι ανάγκες της στο προσκήνιο, διεκδικώντας να πάρει την εξουσία και την οικονομία στα χέρια της.