Και τώρα τι;

Κατιούσα

Και τώρα τι; Θα τους ακούμε να κραυγάζουν, να μιλάνε για τάξη και ασφάλεια λες και γεννηθήκαμε χθες; Λες και δεν ξέρουμε τι σημαίνει η τάξη και η ασφάλεια γι’ αυτούς; Τόσα χρόνια, μια ζωή, δέκα, εκατό ζωές το ίδιο εννοούν. Φόβος, ρατσισμός, κοινωνική συναίνεση, εθνική ασφάλεια..
Βγήκε λοιπόν ξανά σεργιάνι το χαφιεδότσουρμο. Και είναι οι ίδιοι. Πάντα οι ίδιοι. Πρεσβευτές και κήρυκες της “ομαλότητας” και της “μη βίας”. Αρκεί η “ομαλότητα” και η “μη βία” να έχουν ευρωπαϊκή και νατοϊκή σφραγίδα. Ακόμα και αν αυτές σημαίνουν άγρια εκμετάλλευση, πόλεμο, προσφυγιά και εργασιακό μεσαίωνα.
Στη δική τους γλώσσα αυτή είναι η ομαλότητα. Η απουσία κάθε αντίδρασης, κάθε αγώνα και διεκδίκησης. Στη δική μας γλώσσα όμως; Οι δικοί μας συμβολισμοί; Οι ολόδικές μας σταθερές (τις οποίες βαφτίζουν με θράσος οπισθοδρόμηση);
Στην πορεία του Πολυτεχνείου θα μιλήσουμε με τη δική μας γλώσσα λοιπόν. Πιάνοντας το νήμα (όχι ξανά, γιατί δεν το αφήσαμε ποτέ) και φωτίζοντας τις “άλλες”, τις πραγματικές αξίες. Αυτές που ο καθένας από μας έχει κειμήλιο και φυλαχτό. Και είναι πολλές… πάρα πολλές… Γιατί ήταν πολλοί… πάρα πολλοί οι δικοί μας άγιοι.

Θανάσης Παφίλης: “To ξύλο έχει δύο άκρες. Αυτή η δράση θα φέρει αντίδραση, ο κόσμος δε θα υποταχθεί” (VIDEO)

 

Δεν θα υποταχθεί ο λαός στον κρατικό αυταρχισμό, ο οποίος δεν είναι τυχαίος αφού συμβαίνει όταν γίνεται προσπάθεια ανασυγκρότησης του φοιτητικού και του εργατικού κινήματος και εκδηλώνονται εργατικοί αγώνες, τόνισε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ Θανάσης Παφίλης μιλώντας στην Ολομέλεια της Βουλής επί του νομοσχεδίου του υπουργείου Δικαιοσύνης για τις τροποποιήσεις στον Ποινικό Κώδικα και τον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.

Σε ό,τι αφορά το νομοσχέδιο σημείωσε ότι τόσο η κυβέρνηση της ΝΔ όσο και η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ διατηρούν τις διατάξεις που αξιοποιούνται σε βάρος του λαϊκού κινήματος και των αγώνων του. Ανέφερε χαρακτηριστικά τα περί εσχάτης προδοσίας, τον κίνδυνο διατάραξης των σχέσεων με ξένο κράτος και την απείθεια απέναντι στους νόμους για να τονίσει ότι η ιστορία γράφτηκε με απείθεια και όχι με υποταγή. Σημείωσε ότι λαμβάνονται μέτρα θωράκισης του καπιταλιστικού συστήματος και πως η αντιλαϊκή πολιτική εφαρμόζεται με καταστολή απέναντι στον αγωνιζόμενο λαό.

Αναφέρθηκε στην αύξηση των ποινών για αδικήματα που αξιοποιήθηκαν για να χτυπηθεί το λαϊκό κίνημα, στη μετατροπή σε ιδιώνυμο αδίκημα των κινητοποιήσεων κατά των πλειστηριασμών και στην προκλητική προστασία στελεχών των τραπεζών από το αδίκημα της απιστίας.

Για τον τρομονόμο τόνισε ότι ενισχύεται και διευρύνεται και πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τον κατάργησε όπως ήταν οι διακηρύξεις του. Πρόσθεσε ότι το σύστημα δεν φοβάται την ατομική τρομοκρατία, αλλά την οργανωμένη λαϊκή πάλη. Για την ποινική διαπραγμάτευση υπογράμμισε ότι οδηγεί σε παζάρι ανάμεσα στον εισαγγελέα και στον κατηγορούμενο.

ΣΧΕΤΙΚΑ 

• ΠΟΙΝΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ

  Λ. Κανέλλη: ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ συμφωνούν «να μην κουνιέται φύλλο» (VIDEO)

   14:06 
• ΝΕΟΣ ΠΟΙΝΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ

  Μ. Κομνηνάκα: Τροποποιήσεις σε ακόμα πιο αντιδραστική κατεύθυνση (VIDEO)

   13:02

Διάλεξε (μισοζωή) και πάρε...

Ενας σημερινός 30άρης στις ΗΠΑ, που θέλει στα 65 του να παίρνει σύνταξη όχι μικρότερη από το μισό του μισθού του, έχει δύο επιλογές: Είτε να «αποταμιεύει» σε κάποιο ιδιωτικό ή επαγγελματικό ταμείο το 40% του εισοδήματός του για όσα χρόνια δουλεύει, είτε να καθυστερήσει πολύ να βγει στη σύνταξη - ει δυνατόν, να μη βγει και καθόλου! Σε αυτό το συμπέρασμα συγκλίνουν διάφορες μελέτες για την πορεία του αμερικανικού ασφαλιστικού συστήματος, κυρίως για το κεφαλαιοποιητικό του μέρος, όπου η σύνταξη του ασφαλισμένου εξαρτάται από το ύψος των εισφορών που καταβάλλει στο «ασφαλιστικό κεφάλαιο» και τις αποδόσεις που αυτό θα έχει στην κεφαλαιαγορά. Στην πραγματικότητα, το δίλημμα με το οποίο βρίσκεται αντιμέτωπος σήμερα ένας νέος σε ηλικία εργαζόμενος στις ΗΠΑ είναι το εξής: Να ζήσει με το 60% του εισοδήματός του όσο εργάζεται, για να διασφαλίσει το 50% του μισθού του ως σύνταξη; 'Η να δουλεύει μέχρι τα βαθιά γεράματα, για μερικά δολάρια παραπάνω όταν γίνει συνταξιούχος; Σε τέτοια αδιέξοδα οδηγεί τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα η ιδιωτικοποίηση των ασφαλιστικών συστημάτων, προς την οποία η κυβέρνηση της ΝΔ ετοιμάζεται να κάνει ένα γενναίο βήμα με το «νέο Ασφαλιστικό» που ετοιμάζει.

* * *

Το κόστος και το μεγάλο ρίσκο που συνεπάγεται για τους ασφαλισμένους η ιδιωτικοποίηση του ασφαλιστικού συστήματος προκύπτει και από δύο ακόμα στοιχεία, που είναι κοινά στις περισσότερες μελέτες. Το πρώτο λέει ότι τα προηγούμενα χρόνια μπορούσε κανείς να πετύχει το ίδιο ποσοστό αναπλήρωσης της σύνταξης (50% του μισθού) αν κατέβαλλε το 15% του μισθού του για όσα χρόνια εργαζόταν. Που σημαίνει ότι για την ίδια σύνταξη, θα χρειάζεται τα επόμενα χρόνια να καταβάλλει εισφορές αυξημένες κατά 200% περίπου! Το δεύτερο έχει να κάνει με τις αποδόσεις των κεφαλαίων που πιστώνονται στη συνέχεια ως σύνταξη στους ατομικούς λογαριασμούς των ασφαλισμένων. Σύμφωνα με το Συμβούλιο Ερευνών Συνταξιοδοτικού Συστήματος του Πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια, οι αποδόσεις των επενδύσεων μέσα στις επόμενες δεκαετίες θα κυμαίνονται πολύ κάτω από το 10% που είχαν προηγουμένως, λόγω της αναιμικής ανάπτυξης. Μάλιστα, Αμερικανοί οικονομολόγοι προβλέπουν ότι σε ορίζοντα δεκαετίας οι ετήσιες αποδόσεις του αμερικανικού χρηματιστηρίου θα κυμανθούν κατά μέσο όρο από 3% έως 5%. Αν σε αυτά προσθέσει κανείς και τις απώλειες από τον πληθωρισμό, το πραγματικό ποσοστό θα είναι κάτω του 3%, ενώ υπάρχουν εκτιμήσεις ακόμα και για 1,8% ή και 1%!

* * *

Εννοείται βέβαια ότι πάντα ελλοχεύει ο κίνδυνος να χρεοκοπήσει η ασφαλιστική εταιρεία που διαχειρίζεται τις εισφορές, όπως έχει γίνει στο παρελθόν, και ο ασφαλισμένος να χάσει τα λεφτά του και να μείνει χωρίς σύνταξη. Σε κάθε περίπτωση, το αν και πόση σύνταξη θα πάρει εξαρτάται από τις διακυμάνσεις της καπιταλιστικής οικονομίας, καθιστώντας αβέβαιη κάθε πρόβλεψη και προγραμματισμό για το μέλλον, όπως έδειξε και η πρόσφατη εμπειρία της οικονομικής κρίσης. Στην περίπτωση μάλιστα που οι αποδόσεις είναι μικρές, ο ασφαλισμένος θα το πληρώνει είτε με μικρότερη σύνταξη, είτε με μεγαλύτερες εισφορές, όπως γίνεται τώρα στις ΗΠΑ. Το γεγονός εξάλλου ότι όλοι οι παραπάνω υπολογισμοί ισχύουν για συνταξιοδότηση στα 65 χρόνια σημαίνει ότι κάθε «πρόωρη» αποχώρηση από τη δουλειά συνεπάγεται ακόμα μικρότερες συντάξεις, στα όρια της λιμοκτονίας. Είναι τέλος φανερό ότι από το κεφαλαιοποιητικό σύστημα πλήττονται κατά βάση οι φτωχότεροι εργαζόμενοι, που δεν έχουν τη δυνατότητα να καταβάλλουν μεγαλύτερες εισφορές στα ιδιωτικά ταμεία και παράλληλα δέχονται μεγαλύτερη πίεση στο εισόδημά τους από τη φορολογία, το κόστος ζωής κ.λπ.

* * *

Ποια είναι επομένως η «λύση», σύμφωνα με τους συντάκτες των διαφόρων ερευνών; Πρώτον, να παραμένουν στη δουλειά οι εργαζόμενοι για περισσότερα χρόνια, αν θέλουν να εξασφαλίσουν μια σχετικά καλύτερη σύνταξη. Δεύτερον, σύμφωνα με το Συμβούλιο Ερευνών που αναφέρθηκε πιο πάνω, «εάν έχει κάποιος τη δυνατότητα, καλύτερα θα ήταν να μη λάβει σύνταξη, αλλά να συνεχίσει να εργάζεται, καθώς με τον σημερινό χαμηλότατο δείκτη ανεργίας στις ΗΠΑ, είναι ιδανική εποχή να βρουν δουλειά οι μεγαλύτερης ηλικίας Αμερικανοί»! Δηλαδή, ξεχάστε τη σύνταξη, βάλτε τα πόδια στο κεφάλι και δουλέψτε μέχρι τον τάφο, για να έχετε ένα εισόδημα και να φυτοζωείτε! Αυτή είναι η «σύγχρονη» αντίληψη για το Ασφαλιστικό που οικοδομούν πετραδάκι - πετραδάκι όλες οι κυβερνήσεις για λογαριασμό των επιχειρηματικών ομίλων. Πάνω εκεί έρχεται τώρα να στεριώσει το «κοντάρι» της πλήρους ιδιωτικοποίησης η κυβέρνηση της ΝΔ. Οι εξελίξεις πρέπει να σημάνουν συναγερμό σε ασφαλισμένους και συνταξιούχους. Με οργανωμένο ταξικό αγώνα για σύγχρονα ασφαλιστικά δικαιώματα, να πάρει απάντηση το προδιαγεγραμμένο έγκλημα που εξελίσσεται στην πλάτη του λαού.

Το φορολογικό νομοσχέδιο

Ιεροσυλία

Το φορολογικό νομοσχέδιο, που μπαίνει από βδομάδα για συζήτηση στη Βουλή, είναι μια ακόμα ένδειξη για το τι έχει να περιμένει ο λαός από την ανάπτυξη για λογαριασμό του κεφαλαίου.
Καθόλου τυχαία, η κυβέρνηση της ΝΔ παρουσιάζει αυτό το νομοσχέδιο σαν την «καρδιά» του προσκλητηρίου της προς τους «επενδυτές». Σε συνδυασμό βέβαια με τα μέτρα που νομοθέτησε για την παραπέρα υπονόμευση των Συλλογικών Συμβάσεων, το χτύπημα στα συνδικαλιστικά δικαιώματα, τη νέα επίθεση που ετοιμάζει στην Κοινωνική Ασφάλιση, αλλά και την εξάλειψη όποιων άλλων «εμποδίων» μπαίνουν στο δρόμο της καπιταλιστικής κερδοφορίας.
Με τα προκλητικά προνόμια που περιλαμβάνει το νομοσχέδιο για τους επιχειρηματικούς ομίλους, το κεφάλαιο θα φορολογείται περίπου ...κατά συνείδηση και το «μάρμαρο» θα πληρώσει ξανά ο λαός, που συνεχίζει να σηκώνει τη συντριπτική πλειοψηφία των φορολογικών βαρών.
Οπως άλλωστε αποκαλύπτει και το προσχέδιο του προϋπολογισμού για το 2020, τα λαϊκά στρώματα θα συνεχίζουν να σηκώνουν πάνω από το 93% των φορολογικών βαρών, ενώ θα πληρώσουν και 800 εκατομμύρια πρόσθετων έμμεσων και άμεσων φόρων!
Η μείωση του συντελεστή φορολογίας των επιχειρήσεων κατά 4 μονάδες, στο 24% ως «πρώτη δόση», η μείωση του φόρου επί των διανεμόμενων μερισμάτων στους μετόχους των επιχειρήσεων σε 5% από 10%, η απαλλαγή εταιρειών από το φόρο υπεραξίας μεταβίβασης μετοχών, οι πλήρεις απαλλαγές από φόρο εισοδήματος για την κεφαλαιοποίηση αποθεματικών Ανώνυμων Εταιρειών είναι μερικά μόνο απ' όσα προσθέτει το φορολογικό νομοσχέδιο στο «βουνό» των έως τώρα φοροαπαλλαγών και λοιπών προνομίων που απολαμβάνουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι και οι καπιταλιστές - μέτοχοί τους.
Παράλληλα, οι νέες φοροαπαλλαγές λειτουργούν και ως «καθοδηγητικό νήμα» της συνολικής αντιλαϊκής πολιτικής. Κάτω απ' αυτό το πρίσμα πρέπει να διαβαστούν, για παράδειγμα, οι «επισημάνσεις» του ΙΟΒΕ, που στην προχτεσινή έκθεσή του προτείνει μεταξύ άλλων «φορολογικά κίνητρα για στοχευμένες μακροχρόνιες επενδύσεις ιδιωτών μέσω κεφαλαιαγοράς», τονίζοντας πως «τα μέτρα ενίσχυσης της εγχώριας κεφαλαιαγοράς και η μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος λειτουργούν συμπληρωματικά».
Προτείνει, δηλαδή, να αξιοποιηθούν τα φορολογικά προνόμια ως επιπλέον μοχλός ώστε να ανοίξουν ακόμα πιο γρήγορα τα νέα πεδία κερδοφορίας για τους ιδιωτικούς ασφαλιστικούς ομίλους, σε συνδυασμό με τα μέτρα για το παραπέρα ξήλωμα της Κοινωνικής Ασφάλισης που είναι στα σκαριά.
Ανάλογα είναι τα παραδείγματα και για το πώς τα μέτρα αυτά αξιοποιούνται για την ενίσχυση συγκεκριμένων κλάδων, που ιεραρχούνται πάντα με κριτήριο τις «ευκαιρίες» κερδοφορίας που βλέπει το κεφάλαιο.
Είναι μέσα σε αυτά τα πλαίσια τα μέτρα που περιλαμβάνει το νομοσχέδιο για την καθιέρωση «συμβολικού» φόρου για εταιρείες επενδύσεων σε ακίνητα, φορολογικά «κίνητρα» για να πουληθούν τα δεκάδες χιλιάδες σπίτια που παραμένουν στα αζήτητα, αλλά και «εκπτώσεις», ώστε να πάρουν μπροστά οι «πράσινες μπίζνες» σε ό,τι αφορά την «ενεργειακή αναβάθμιση» κτιρίων κ.ο.κ.
Κοιτάζοντας κανείς τη μεγάλη αυτή εικόνα, της πολιτικής υπέρ του κεφαλαίου, κομμάτι της οποίας είναι και η φορολογική πολιτική, ξεπερνάει τα όρια της πρόκλησης η προσπάθεια της κυβέρνησης να αξιοποιήσει το Φορολογικό για να ξεδιπλώσει το παραμύθι της καπιταλιστικής «ανάπτυξης για όλους», προβάλλοντας τις εξαγγελίες για ορισμένες ελαφρύνσεις - ψίχουλα, της τάξης των μερικών ευρώ το μήνα στη φορολογική κλίμακα, για ελάχιστες κατηγορίες από τα πιο φτωχά λαϊκά στρώματα.
Πρόκειται για μέτρα που κινούνται στη γνωστή λογική του «δέκα σου παίρνω, ένα σου δίνω». Δεν αποτελούν μόνο σταγόνα στον ωκεανό της συνολικής αντιλαϊκής πολιτικής που εξανεμίζει από δέκα μπάντες το λαϊκό εισόδημα, αλλά πάνε «πακέτο» και με άλλα τόσα «αντίμετρα» που θα πληρώσουν από την άλλη τσέπη τα λαϊκά στρώματα, για να κρατηθεί ίσο το ζύγι της «δημοσιονομικής ισορροπίας».
Η «τράπουλα» είναι σημαδεμένη για το λαό και τα περί φορολογικής πολιτικής «για όλους» μόνο σαν πρόκληση μπορούν να ακουστούν. Γι' αυτό πρέπει τα αιτήματα και οι διεκδικήσεις του εργατικού - λαϊκού κινήματος, για μέτρα ανακούφισης από τη φοροληστεία και αύξηση της φορολογίας των ομίλων, να στοχεύουν παράλληλα και το μεγάλο «εμπόδιο» στη λαϊκή ευημερία και την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών: Την καπιταλιστική εξουσία και οικονομία.