Για τα εγκλήματα του καπιταλισμού θα μιλήσει κανείς;

   

Από atexnos3

Σηκώνουν κουρνιαχτό για τα δήθεν «εγκλήματα του κομμουνισμού». Διοργανώνουν φιέστες και συνέδρια για τα εκατομμύρια «θύματα» των «ολοκληρωτικών καθεστώτων». Βγαίνουν στα κάγκελα σαν αγράμματοι «σταλινολόγοι» προκειμένου να συκοφαντήσουν την Σοβιετική Ένωση και τον σοσιαλισμό του 20ου αιώνα. Προπαγανδίζουν με πακτωλούς εκατομμυρίων τον αντικομμουνισμό και τη θεωρία των δύο άκρων, διαστρεβλώνοντας με τον χειρότερο τρόπο την Ιστορία και ξαναγράφοντας τα γεγονότα σύμφωνα με τα συμφέροντα του κεφαλαίου και των μονοπωλίων.

Αυτά- και άλλα πολλά- κάνουν οι αντικομμουνιστές, πραιτωριανοί της αστικής «δημοκρατίας».

Τι δεν κάνουν; Δε βγάζουν κουβέντα για τα πραγματικά εγκλήματα, αυτά που γεννήθηκαν και αναπαράγονται από τη μήτρα της δικής τους ιδεολογίας. Σιωπούν εκωφαντικά και υποκριτικά για τα εγκλήματα του καπιταλισμού. Δεν αρθρώνουν ούτε λέξη για τα θύματα του εκμεταλλευτικού συστήματος και της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας.

Θα σας πουν για τα «γκούλαγκ». Αλλά δεν θα μιλήσουν για τα 5 εκατομμύρια θύματα του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Κορέα (1950-1953).

Θα σας πουν για το «αιμοβόρο καθεστώς του Στάλιν». Αλλά δεν θα μιλήσουν για τα 4 εκατομμύρια νεκρούς βιετναμέζους του ιμπεριαλιστικού πολέμου- που έγινε στο όνομα της αντιμετώπισης του «κομμουνιστικού κινδύνου»– των ΗΠΑ στο Βιετνάμ (1955-1975).

Θα σας πουν την χιλιοειπωμένη προπαγάνδα για τον «ουκρανικό λιμό» και το «σοβιετικό έγκλημα στο Κατίν» (που αποδεδειγμένα διέπραξαν οι Ναζί, αλλά αυτοί το χρεώνουν στους κομμουνιστές). Αλλά δεν θα πουν τίποτα για τους περίπου 3,5 εκατομμύρια νεκρούς του Ιράκ, αποτέλεσμα των αμερικανονατοϊκών πολέμων και των πολλαπλών κυρώσεων της καπιταλιστικής Δύσης ενάντια στο λαό της χώρας.

Θα σας πουν για τα «εκατομμύρια θύματα του κομμουνισμού» που κατέγραψε η φαντασία του Σολζενίτσιν και μαγείρεψαν οι στατιστικές της CIA, αλλά δεν θα πουν κουβέντα για το 1,5 εκατομμύριο νεκρούς των αντικομμουνιστικών διώξεων στην Ινδονησία του Σουχάρτο (1965-66), για τα 3,5 εκατομμύρια θύματα του ρατσιστικού άπαρτχάϊντ στη Νότια Αφρική, για το 1,5 εκατομμύριο νεκρούς στον πόλεμο «κατά της τρομοκρατίας» στο Αφγανιστάν, για το 1 εκατομμύριο νεκρούς στη Ρουάντα.

Θα σας πουν για τον Τσαουσέσκου και τον Γιαρουζέλσκι, αλλά δεν θα βγάλουν άχνα για τα θύματα του ιμπεριαλιστικού πυρηνικού ολοκαυτώματος στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, ούτε ασφαλώς για τους νεκρούς των ΝΑΤΟϊκών σφαγείων στη Γιουγκοσλαβία, τη Λιβύη, την Συρία και αλλού. Δεν θα βγάλουν άχνα ούτε για τα σύγχρονα κάτεργα του ιμπεριαλισμού, το Άμπου Γκράϊμπ, το Γκουαντάναμο. Ούτε μισή κουβέντα για τα νεκρά προσφυγόπουλα, θύματα των ιμπεριαλιστικών πολέμων για τα κέρδη των πολυεθνικών του αίματος.

Θα σας πουν για τον «κομμουνιστικό ολοκληρωτισμό», αλλά δεν θα πουν κουβέντα για τον ολοκληρωτισμό του εκμεταλλευτικού συστήματος, για τον ολοκληρωτισμό της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και βαρβαρότητας που δολοφονεί καθημερινά ανθρώπους σε κάθε γωνιά του κόσμου. Δεν θα αρθρώσουν ούτε λέξη για το γεγονός ότι το σάπιο σύστημα που υπερασπίζονται, ο καπιταλισμός, δολοφονεί κάθε χρόνο περίπου 20 εκατομμύρια ανθρώπους (Gernot Kohler, Norman Alcock. An Empirical Table of Structural Violence).

Διότι, θύματα του καπιταλισμού και της απάνθρωπης φύσης του είναι τα 8 εκατομμύρια που πεθαίνουν κάθε χρόνο από έλλειψη πρόσβασης σε πόσιμο νερό (poverty.com). Θύματα του καπιταλισμού είναι τα 7,6 εκατομμύρια που πεθαίνουν κάθε χρόνο από πείνα (unwater.org), όπως θύματα του ίδιου αυτού συστήματος είναι τα 3 εκατομμύρια (πολλά εξ’ αυτών παιδιά) που χάνουν κάθε χρόνο τη ζωή τους εξαιτίας έλλειψης ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης (chop.edu). Όπως επίσης και το μισό εκατομμύριο θάνατοι το χρόνο, ως αποτέλεσμα της ελονοσίας.

Τίθεται λοιπόν το ερώτημα: Για τα εγκλήματα του καπιταλισμού θα μιλήσει κανείς; Για τα βάρβαρα ταξικά εγκλήματα στα οποία η αστική τάξη επιδίδεται τους τελευταίους δύο αιώνες θα μιλήσει κανείς; Για την (καπιταλιστική) μήτρα που γέννησε το τέρας του ναζισμού και του φασισμού θα μιλήσει κανείς;

Σίγουρα όχι οι αντικομμουνιστές. Το μίσος τους για την εργατική τάξη και τον σοσιαλισμό δεν τους επιτρέπει να πουν την αλήθεια, παρα μονάχα να τη διαστρεβλώσουν, να την παραποιήσουν, να την ξαναγράψουν στα μέτρα των συμφερόντων τους. Διότι, σε τελική ανάλυση, η αλήθεια είναι αυτή: Πως ο αντικομμουνιστής είναι εχθρός του ίδιου του ανθρώπου, τον οποίο θέλει υποταγμένο, δεμένο χειροπόδαρα με τις αλυσίδες της ταξικής εκμετάλλευσης και ανήμπορο να αντιδράσει. 

Το …όνειρο και ο εφιάλτης

  

Από herko 

Βέβαια ο ρατσισμός στις ΗΠΑ δεν είναι σημερινό φαινόμενο ούτε αφορά μόνο τον Ντ. Τραμπ. Στη χώρα που ιδρύθηκε με την γενοκτονία των ιθαγενών Αμερικανών και στην πλάτη των σκλάβων, το «αμερικάνικο όνειρο» κρύβει τον εφιάλτη της εκμετάλλευσης των δούλων, την εκμετάλλευση των μεταναστών και των εκατομμυρίων Αμερικανών. 

Η εκμετάλλευση είναι η μήτρα του φασισμού και του ρατσισμού

Τα “εγκλήματα” του κομμουνισμού

Κατιούσα

Στον αγώνα ενωμένοι κι ας μη λείψει κανείς. Και ο Θάνος Τζήμερος; Και ο Άδωνις Γεωργιάδης; Και τα μουρουτοτρολ του διαδικτύου; Και ο Δημήτρης Καμμένος, από τους συγκυβερνώντες ΑΝΕΛ; Και φασίστες και φιλελέδες, θαυμαστές Καλύβα-Μαραντζίδη; Η σαπίλα του ντουνιά με δυο λόγια. Όλοι μαζί από κοινού, για να αποδείξουν τα τρομερά “εγκλήματα” του κομμουνισμού και της αριστεράς, στην Ελλάδα και διεθνώς. Μια υπόθεση πιο κωμική κι από την ομώνυμη τηλεοπτική σειρά…
Ξεκίνησαν μάλιστα και σελίδα στο Facebook, για να τα συγκεντρώσουν, κάτι σαν τη “Μαύρη Βίβλο του Κομμουνισμού” online, όπου όλα τα σφάζουν, όλα τα μαχαιρώνουν -αλλά όχι σαν τους αιμοσταγείς κομμουνιστές: πτωματολογία, σταλινολογία, ναζιστική προπαγάνδα (πάντοτε χρήσιμη για τέτοιες περιπτώσεις), Κατίν, Μολότοφ-Ρίμπεντροπ, Μελιγαλάς, τα δυο ρολόγια του στρατιώτη με την κόκκινη σημαία στο Ράιχσταγκ… Οι συνεργάτες των ναζί στις Βαλτικές χώρες βαφτίζονται “μαχητές της ελευθερίας” που πολέμησαν ενάντια στη “σοβιετική κατοχή”. Ενώ ο Άδωνις ποστάρει ως τεκμήριο εικόνες από ναζιστικά στρατόπεδα λες και ήταν έγκλημα η διάλυσή τους από τον Κόκκινο Στρατό; Ή μήπως για αυτό ακριβώς πρόκειται;
Ξεχνάει βέβαια ο Άδωνης Γεωργιάδης πως ακόμα κι οι Ευρωβουλευτές του δικού του κόμματος είχαν ταχθεί ενάντια στο αντικομμουνιστικό μνημόνιο, που έφερε ως ψήφισμα στο Ευρωκοινοβούλιο, προωθώντας αυτό ακριβώς: την εξίσωση του ναζισμού με τον κομμουνισμό και το τσουβάλιασμά τους κάτω από τον τίτλο του “ολοκληρωτισμού”. Κι ότι είχε τοποθετηθεί ενάντια στο μνημόνιο, ακόμα κι ο Ιωάννης Βαρβιτσιώτης, με δήλωσή του στο Ριζοσπάστη, το 2006! Εκτός και αν είχαν πέσει όλοι αυτοί θύματα της “ιδεολογικής ηγεμονίας” της αριστεράς, και πρέπει να τους κατατάξουμε στα θύματα των εγκλημάτων της ή να τους κατηγορήσουμε για συνοδοιπόρους…
Όσο για τον κομμουνισμό, το πραγματικό του έγκλημα είναι πως απείλησε θανάσιμα την εξουσία των κυρίαρχων τάξεων και κλόνισε συθέμελα τον κόσμο της εκμετάλλευσης. Ότι τσάκισε το ναζισμό, καρφώνοντας τη σημαία με το σφυροδρέπανο στο Ράιχσταγκ. Ότι εξασφάλισε μια σειρά δικαιώματα-κατακτήσεις στους λαούς των σοσιαλιστικών χωρών, επιδρώντας άμεσα στη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου της εργατικής τάξης στο δυτικό κόσμο. Και αυτά δεν μπορεί να τα ξεχάσει ή να τα συγχωρέσει η παγκόσμια αστική τάξη.
Η βασική κριτική που πρέπει να γίνει στους κομμουνιστές δεν είναι για τα “εγκλήματα” που έκαναν. Αλλά γιατί άφησαν το έργο τους στη μέση και δεν τσάκισαν μέχρι τέλους το σάπιο κόσμο της εκμετάλλευσης, που γεννάει το φασισμό, τον πόλεμο και την κοινωνική αδικία, όπως το σύννεφο τη βροχή. Γιατί ξεστράτισαν στο παραπλανητικό σύνθημα της “ειρηνικής συνύπαρξης” του νέου που γεννιέται, με το παλιό που επιχειρεί απεγνωσμένα να γαντζωθεί από την ιστορία και να παραμείνει στο προσκήνιο, παρασιτώντας εις βάρος των λαών.
Κι όπως λένε σε τέτοιες περιπτώσεις, αυτό ήταν κάτι χειρότερο από έγκλημα, ήταν λάθος…

Τελικά το Άουσβιτς ήταν κομμουνιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης!

        

Τελικά το Άουσβιτς το έφτιαξαν οι κομμουνιστές και έκλειναν σ’ αυτό αντιφρονούντες! Οι κομμουνιστές επίσης ήταν εκείνοι που ξέκαναν τους Εβραίους στους θαλάμους αερίων! Κομμουνιστικής ιδιοκτησίας ήταν επίσης το Νταχάου κι όλα τα στρατόπεδα συγκέντρωσης που αναφέρονταν ως ναζιστικά για να συκοφαντήσουν τους καλούς Ναζί εκπολιτιστές οι οποίοι ξαμολήθηκαν από την Γερμανία για να εκπολιτίσουν τον κόσμο και να τον γλιτώσουν από την γάγγραινα του κομμουνισμού αλλά αυτός ο αχάριστος κόσμος δεν το εκτίμησε!

Επί πάρα πολλά χρόνια οι κομμουνιστές παραχαράσσουν την ιστορία έτσι όπως το περιγράφει ο ακροδεξιός εκείνος αγωνιστής ο οποίος έχει ως ειδικότητα το σκίσιμο των κομμουνιστικών αφισών και το ξυλοφόρτωμα των κομμουνιστριών! Επί πάρα πολλά χρόνια οι κομμουνιστές για να κρύψουν τα εγκλήματά τους «φόρτωσαν» την ιδιοκτησία των στρατοπέδων συγκέντρωσης στους Ναζί οι οποίοι δεν ήταν τίποτε άλλο παρά ιεραπόστολοι του πολιτισμού και της απελευθέρωσης από την μάστιγα του κομμουνισμού!

Ευτυχώς η ιδεολογική κυριαρχία των κομμουνιστών πέρασε ανεπιστρεπτί και οι τίμιοι πατριώτες τολμούν να βροντοφωνάξουν την αλήθεια! Τα εγκλήματα στην Καισαριανή, στην Κοκκινιά, στο Δίστομο, στα Καλάβρυτα, στο Μεσόβουνο, στο Κομμένο, στους Πύργους, στον Κάνδανο δεν τα έκαναν οι Ναζί! Οι κομμουνιστές τα έκαναν!

Σίγουρα πλέον θα βρεθούν πολλοί τίμιοι ακροδεξιοί και θα βροντοφωνάξουν την αλήθεια που φοβόταν τόσα χρόνια να πουν. Μετά τον ξυλοφορτωτή των κομμουνιστριών, ο οποίος ως άνδρας και ως τίμιος ακροδεξιός πατριώτης αφού ξυλοφορτώνει τις κομμουνίστριες σε δημόσια θέα μετά μηνύει  όσους ήταν παρόντες και δεν λένε ότι οι κομμουνίστριες έδειραν αυτόν, μετά λοιπόν από αυτό το απάνθισμα ανδρισμού και παλικαριάς ένας ακόμα ακροδεξιός πατριώτης γίγαντας της διανόησης, αφού πουλάει βιβλία της πλάκας με την οκά τόλμησε να βροντοφωνάξει την αλήθεια! Ο τίμιος λοιπόν αυτός φασίστας με το καλλιτεχνικό και συνθηματικό όνομα «μπουμπούκος» ανήρτησε σχόλιο για τα εγκλήματα των κομμουνιστών έχοντας φωτογραφία από το Άουσβιτς!

Στον απίστευτο αυτό κατήφορο έχουν ακόμα πολλά να δουν τα μάτια μας! Ίσως στον επόμενο τόνο ο πωλητής βιβλίων με την οκά και ο άνδρακλας που δέρνει κομμουνίστριες να γράψουν ότι οι συμμορίες των Ράλληδων, των Μπουραντάδων, των Πουλικών, των Μιχάλαγαδων και των υπολοίπων συνεργατών των Γερμανών, ήταν κομμουνιστικές! Στο τέλος κατά πώς το πάνε θα μας πούνε ότι κι ο Χίτλερ ήταν κομμουνιστής!

Οράτιος Μενιππίδης

Πολυπλόκαμοι μηχανισμοί ενεργοποιούνται σε βάρος των λαών

Η συζήτηση περί «ισλαμιστικής τρομοκρατίας» και πάλι στο προσκήνιο, με το μακελειό στην Καταλονία, όπως και η υποκρισία των ιμπεριαλιστών

Copyright 2017 The Associated

Οι δολοφονικές επιθέσεις αξιοποιούνται για τη διαμόρφωση κλίματος τρομοφοβίας από τις αστικές κυβερνήσεις

Οι δολοφονικές επιθέσεις που σημειώθηκαν την Πέμπτη το απόγευμα στη Βαρκελώνη, στο πολυσύχναστο τουριστικό πεζόδρομο Λα Ράμπλα, με φορτηγάκι που έπεσε στον κόσμο, και τις πρωινές ώρες της Παρασκευής, στο παραθαλάσσιο θέρετρο Καμπρίλς στην Ταραγκόνα της Καταλονίας, πάλι με αυτοκίνητο, έφεραν και πάλι στο προσκήνιο τη συζήτηση περί «ισλαμιστικής τρομοκρατίας», αφού την ευθύνη τουλάχιστον για το μακελειό στο κέντρο της Βαρκελώνης, ανέλαβε το «Ισλαμικό Κράτος», ως απάντηση στο διεθνή συνασπισμό που υποτίθεται ότι το πολεμάει στη Συρία και το Ιράκ.
Αν και οι πληροφορίες για τους δράστες, που χρησιμοποίησαν ως «όπλα» αυτοκίνητα που έπεσαν πάνω σε ανυποψίαστους πεζούς, είναι ακόμα συγκεχυμένες, το δεδομένο είναι ότι υπάρχουν 13 νεκροί και πάνω από 100 τραυματίες, που προέρχονται από πάνω από 30 χώρες, ανάμεσά τους και μία Ελληνίδα μητέρα με τα δύο παιδιά της. Η ισπανική αστυνομία κάνει λόγο για δράση «πυρήνα 12 ισλαμιστών», από τους οποίους οι 3 έχουν συλληφθεί, οι 5 σκοτώθηκαν από την αστυνομία στο Καμπρίλς και 4 διαφεύγουν, ανάμεσά τους και ο μαροκινής καταγωγής 18χρονος Μούσα Ουκαμπίρ που φέρεται ως οδηγός του φονικού βαν στη Λα Ράμπλα και ο οποίος είναι αδερφός του Ντρις Ουκαμπίρ, που παραδόθηκε και ανέφερε ότι με δικό του διαβατήριο νοικιάστηκε το όχημα - όπλο.
Πάντως, οι αδικοχαμένοι άνθρωποι και οι πολλοί που κινδυνεύουν ακόμα με βαριά τραύματα, έγιναν και πάλι η αφορμή αστικές κυβερνήσεις να υπερθεματίσουν για την ...ελευθερία, την ασφάλεια και τη δημοκρατία. Είναι οι ίδιες ακριβώς δυνάμεις που συμμετέχουν σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στη Μέση Ανατολή, στη Βόρεια Αφρική, στην Ουκρανία, παλιότερα στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και πάει λέγοντας. Είναι ο λεγόμενος διεθνής συνασπισμός των ΗΠΑ, χωρών της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, των πετρελαιομοναρχιών του Κόλπου, της Τουρκίας, του Ισραήλ, που ενίσχυσαν, εξόπλισαν και άνδρωσαν τους φανατικούς ισλαμιστές - τζιχαντιστές ως «εργαλείο» για την αλλαγή κυβερνήσεων, στο πλαίσιο του σφοδρού ενδοϊμπεριαλιστικού ανταγωνισμού με άλλες δυνάμεις, πρωτίστως τη Ρωσία και την Κίνα, για τον έλεγχο ενεργειακών πηγών, αγωγών μεταφοράς της Ενέργειας, αγορών και γεωστρατηγικών σφαιρών επιρροής.
Τα κροκοδείλια δάκρυα για τα θύματα των δικών τους κατασκευασμάτων που τώρα ...πολεμούν - γιατί έχουν βρει άλλα «εργαλεία», όπως για παράδειγμα οι «Ελεύθερες Συριακές Δυνάμεις» από Κούρδους και αραβικές συμμαχικές δυνάμεις - δεν μπορούν να κρύψουν το γεγονός ότι τέτοιες δολοφονικές επιθέσεις, όπως πιο πριν στη Γαλλία, τη Γερμανία, το Λονδίνο, αξιοποιούνται για να εδραιώνεται ένα κλίμα τρομοφοβίας, για την περιστολή λαϊκών δικαιωμάτων και την ένταση της καταστολής από το αστικό κράτος, αλλά και για τη δικαιολόγηση νέων ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων.

Να ενταθεί η αγωνιστική ετοιμότητα

Οπως επισήμανε με ανακοίνωσή του, την Παρασκευή, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ για τις δολοφονικές επιθέσεις στην Ισπανία, πέρα από την αυτονόητη καταδίκη τους, τα συλλυπητήρια στις οικογένειες των θυμάτων και την αλληλεγγύη στον ισπανικό λαό, «οι λαοί μπορούν πλέον να δουν ότι αυτές οι δολοφονικές επιθέσεις που πραγματοποιούνται στο έδαφος της κλιμάκωσης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, επεμβάσεων και πολέμων χρησιμοποιούνται για την τρομοκράτηση των λαών, την ενίσχυση των μέτρων καταστολής, την ξενοφοβία και τον εκφοβισμό».
Και καταλήγει: «Γι' αυτό χρειάζεται να ενταθεί η αγωνιστική ετοιμότητα και η επαγρύπνηση ενάντια στις επεμβάσεις και τους πολέμους, στα επικίνδυνα σχέδια και τους πολυπλόκαμους εγκληματικούς μηχανισμούς που ενεργοποιούνται σε βάρος των λαών».

Δ. Κ.

Ο θαυμαστός συμβιωτικός κόσμος των λειχήνων

Αυτοδίδακτος φυσιοδίφης συμβάλλει με τις παρατηρήσεις και τις ιδέες του στην ανατροπή ατελών επιστημονικών γνώσεων παγιωμένων επί ενάμιση αιώνα

Οι λειχήνες, που εμφανίστηκαν τουλάχιστον πριν από 500 εκατομμύρια χρόνια, βρίσκονται σε κάθε ήπειρο του πλανήτη και ευημερούν στα πιο αφιλόξενα μέρη. Επιβίωσαν ακόμα και στο Διάστημα επί ενάμιση χρόνο, πλήρως εκτεθειμένες στην κοσμική ακτινοβολία, τις υπεριώδεις ακτίνες του ήλιου και τις συνθήκες κενού. Τα περίπου 14.000 διαφορετικά είδη λειχήνων, συναντώνται σε διάφορες μορφές: Στρογγυλές επίπεδες επικαλύψεις πάνω σε βράχια, οδοντωτά φύλλα ανάμεσα σε βρύα, κρούστες που κρέμονται από φλοιούς δέντρων, κλωστές που κρέμονται από κλαδιά, μικρές αναπτύξεις σαν τρομπέτες με κόκκινες άκρες.
Επί αιώνες, οι άνθρωποι πίστευαν ότι είναι φυτά. Μετά ότι είναι μύκητες. Τότε, τη δεκαετία του 1860, ο Ελβετός βοτανολόγος Σάιμον Σβέντενερ ανακάλυψε ότι αποτελούν συμβιωτικές συνεργασίες ανάμεσα σε έναν μύκητα (έναν οργανισμό που κατατάσσεται σε ξεχωριστό βασίλειο από τα φυτά, επειδή αντίθετα με εκείνα δεν μπορεί να φτιάξει την τροφή του μέσω φωτοσύνθεσης) και ένα πράσινο φύκι (άλγη) (οργανισμό που τρέφεται μέσω φωτοσύνθεσης, αλλά δεν έχει ρίζες και βλαστούς όπως τα φυτά). Ο μύκητας φαίνεται να προσφέρει τη δομή, τον σκελετό της λειχήνας και το φύκι τροφή για τον μύκητα. Αργότερα, ανακαλύφθηκε ότι σε μερικές λειχήνες, εκτός από το φύκι υπάρχει και ένα κυανοβακτήριο, μαζί με τον μύκητα. Η ανακάλυψη του Σβέντενερ, που αρχικά συνάντησε αντίθεση από μεγάλο μέρος της επιστημονικής κοινότητας, έγινε τελικά το υπόδειγμα της βιολογικής συμβίωσης, μιας αμοιβαία επωφελούς αλληλεπίδρασης μεταξύ βιολογικών οργανισμών. Από τότε, η επιστήμη της βιολογίας βρήκε πολλές συμβιώσεις μέσα στη φύση, με χαρακτηριστικότερη ίσως εκείνη των τρισεκατομμυρίων μικροβίων που ζουν στο έντερο, στο δέρμα και σε άλλους ιστούς των ανθρώπων.

Παρατήρηση που εμπνέει

Προσεκτική εξέταση αποκάλυψε ότι η λειχήνα Bryoria fremontii δεν είναι απλώς συμβιωτική συνεργασία ανάμεσα σε έναν μύκητα και πράσινο φύκι, αλλά και σε έναν ζυμομύκητα

Η επιστήμη τους τελευταίους δύο αιώνες της ραγδαίας ανάπτυξής της αντιμετώπιζε τα μόρια, τα κύτταρα και τα βιολογικά είδη ως μεμονωμένα άτομα. Η συμβίωση αμφισβητεί αυτήν τη μονομερή θεώρηση. «Μέσα σε μια λειχήνα», λέει ο Τόμπι Σπρίμπιλ, «τα κύτταρα του φυκιού και τα κύτταρα του μύκητα "αντιλαμβάνονται" το ένα το άλλο ως άτομα, αλλά μαζί σχηματίζουν τη λειχήνα, που ο τάρανδος που τρέφεται με αυτήν αντιμετωπίζει ως γευστικό όλον». Η φυσική επιλογή συμβαίνει ταυτόχρονα σε δύο κλίμακες. Ο αναγωγικός τρόπος που λειτουργεί η επιστήμη έκανε πολύ δύσκολη την πλήρη κατανόηση της συμβίωσης. «Η οικολογία υποτίθεται ότι είναι η επιστήμη των φυσικών διεργασιών και συνθέσεων, αλλά η ραχοκοκαλιά της περιορίζεται σοβαρά κάτω από τα μαθηματικά της ατομικότητας», υποστηρίζει ο Σπρίμπιλ, που τον Ιούλη του 2016, ενώ ήταν μεταδιδακτορικός φοιτητής στο πανεπιστήμιο της Μοντάνα, δημοσίευσε στο περιοδικό «Science» μια μελέτη που άφησε άναυδους τους συναδέλφους του λειχηνολόγους. Η ανακάλυψή του αμφισβητούσε την ίδια τη φύση της συμβίωσης στις λειχήνες, ρίχνοντας νέο φως στο πώς λειτουργεί η συμβίωση ευρύτερα στη βιολογία, πώς εξελίσσεται η φυσική επιλογή, ακόμη και πώς πρέπει να διατυπωθεί ένας ολοκληρωμένος ορισμός για τις μορφές ζωής. Ο Σπρίμπιλ εμπνεύστηκε για την εργαστηριακή μελέτη του από μια ιδέα που διατύπωσε ο Τρέβορ Γκάουαρντ, αυτοδίδακτος φυσιοδίφης που εδώ και δεκαετίες μελετά λεπτομερώς τις λειχήνες στο πάρκο Γουέλς Γκρέι της Βρετανικής Κολομβίας, της πιο δυτικής επαρχίας του Καναδά.

Η λειχήνα Bryoria tortuosa έχει τον ίδιο μύκητα και το ίδιο φύκι με τη βρώσιμη Bryoria fremontii, αλλά έχει πολύ μεγαλύτερη συγκέντρωση του ζυμομύκητα και γι' αυτό είναι δηλητηριώδης

Ο Γκάουαρντ είχε επιστήσει την προσοχή του Σπρίμπιλ σε δύο παρόμοιες λειχήνες: τη Bryoria fremontii, που μοιάζει με μαλλί, έχει καφετί χρώμα και τρώγεται από τους ιθαγενείς της περιοχής και τη Bryoria tortuosa, που είναι κιτρινοπράσινη και τοξική, με υψηλά επίπεδα βουλπινικού οξέος. Παρά τις διαφορές τους, μια γενετική ανάλυσή τους το 2009 - στην οποία είχε συμμετάσχει ο Σπρίμπιλ - είχε δείξει ότι αποτελούνται από τον ίδιο μύκητα και το ίδιο φύκι. Ομως ο Γκάουαρντ, όντας πολύ πολύ κοντά στη φύση, εκεί που αναπτύσσονται οι λειχήνες αυτές, είχε παρατηρήσει κάποιες ανεπαίσθητες οικολογικές διαφορές μεταξύ των δύο. Αν και ευδοκιμούν στα ίδια μέρη, η Bryoria tortuosa προτιμά τα πιο ξηρά άκρα της περιοχής ανάπτυξης της Bryoria fremontii. Ετσι, το 2009 διατύπωσε την εικασία ότι οι λειχήνες σχηματίζονται όχι με βάση το σχήμα του μυκητικού συνεταίρου, αλλά με βάση μια σειρά «επιλογών» που γίνονται στη διάρκεια του αναπτυξιακού «τανγκό» ανάμεσα στον μύκητα και το φύκι. Μια λειχήνα μπορεί να έχει διαφορετική εμφάνιση από μια άλλη, επειδή πήρε διαφορετικές «στροφές» κατά τη διάρκεια της ανάπτυξής της. Ο Γκάουαρντ υπέθεσε ότι η διαφορά ανάμεσα στα δύο είδη Bryoria μπορεί να πηγάζει από την ύπαρξη ενός τρίτου συμβιωτικού συνεταίρου, ενός βακτηρίου.

Οταν στους δύο χωράει και τρίτος

Οι λειχήνες είναι εξαιρετικά ανθεκτικές. Αναπτύσσονται σε όλες τις ηπείρους και κατάφεραν να επιβιώσουν επί ενάμιση χρόνο στο εξωτερικό του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού, πλήρως εκτεθειμένες στο κενό και την κοσμική ακτινοβολία

Υστερα από πέντε χρόνια εργαστηριακής δουλειάς, ο Σπρίμπιλ και οι συνεργάτες του ανακάλυψαν ότι και τα δύο είδη Bryoria πράγματι περιέχουν και έναν τρίτο συνέταιρο. Αλλά δεν ήταν κάποιο βακτήριο. Ηταν ένα άλλο είδος μύκητα, γνωστό ως βασιδιομυκητική ζύμη. Η τοξική Bryoria περιέχει πολύ περισσότερη από αυτήν τη ζύμη συγκριτικά με τη βρώσιμη. Η επιστημονική ομάδα απέδειξε ότι η ζύμη δεν ήταν αποτέλεσμα επιμόλυνσης, αλλά ότι είχε εξελιχτεί μαζί με τους συνεταίρους της επί περισσότερα από 200 εκατομμύρια χρόνια. Επεκτείνοντας την έρευνά τους, βρήκαν τη ζύμη αυτή σε 52 άλλα γένη λειχήνων. Η ανακάλυψη αυτή διεύρυνε ριζοσπαστικά την επιστημονική κατανόηση των λειχήνων, ανοίγοντας δρόμο και για μεγαλύτερο βάθεμα της γνώσης. «Μόλις τώρα καταλαβαίνουμε ότι οι λειχήνες πέτυχαν ένα πολύ ιδιαίτερο επίτευγμα στη βιολογική εξέλιξη: έναν μεγάλο πολυκύτταρο οργανισμό, που όμως αποτελείται εξολοκλήρου από μικρόβια - και εδώ βρίσκεται το εκπληκτικό στοιχείο - χωρίς κάποιο σκελετό», λέει ο Σπρίμπιλ και συμπληρώνει: «Αυτοσυναρμολογούμενες, αυτοαναπαραγόμενες, από συμβιωτική γενιά σε συμβιωτική γενιά».

Εξω από τον «φιλντισένιο πύργο»

Ο Σπρίμπιλ θεωρεί πολύ σημαντικό ότι ο Γκάουαρντ, με τις ανορθόδοξες ιδέες του τις βασισμένες στην παρατήρηση της φύσης, τον βοήθησε να σκεφτεί πέρα από τα καθιερωμένα και να αμφισβητήσει την επιστημονική βιβλιογραφία ενάμιση αιώνα, στην οποία είχε διαφύγει το ενδεχόμενο να υπάρχει και τρίτος συμβιωτικός μυκητιακός συνεταίρος στις λειχήνες. Ο Τζόναθαν Φόλεϊ, διευθυντής της Ακαδημίας Επιστημών της Καλιφόρνια, θεωρεί πολύ σημαντικό να μπορούν οι επιστήμονες να σκέφτονται «έξω από το κουτί». «Ο φιλντισένιος πύργος έχει γίνει τώρα φιλντισένιο κάστρο», λέει χαρακτηριστικά (αναφέρεται σε χαρακτηρισμό από παλιά για ορισμένους επιστήμονες, που κλείνονται μεταφορικά σε ένα γυαλιστερό αλλά κλειστό κόσμο μακριά από τους υπόλοιπους ανθρώπους και τη φύση).
Η αντιμετώπιση των λειχήνων ως συστημάτων ακολουθεί την τάση στη βιολογία να αντιμετωπίζεται όλο και περισσότερο ως θεμελιώδης μονάδα ζωής, όχι το άτομο, αλλά η κοινότητα και οι συνεργασίες. «Είτε πρόκειται για το μικροβίωμα μέσα στο ανθρώπινο σώμα, είτε για τα δέντρα που αλληλεπιδρούν με μυκητικούς συνεταίρους ... βλέπουμε ότι οι δικτυακές σχέσεις είναι πιο θεμελιώδεις και διαρκούν περισσότερο μέσα στα βιολογικά συστήματα απ' ό,τι τα άτομα», λέει ο βιολόγος Ντέιβιντ Τζορτζ Χάσκελ.

Επιμέλεια:
Σταύρος ΞΕΝΙΚΟΥΔΑΚΗΣ
Πηγή: «Scientific American»

Το «αντίο» του Μπολτ, οι εκπλήξεις και η ... ασθενής IAAF

Οι εκπλήξεις, με τον ...καταποντισμό αρκετών εκ των αθλητών που θεωρούνταν φαβορί, η υποχώρηση της κυριαρχίας των Τζαμαϊκανών στις περισσότερες κούρσες ταχύτητας, το θέμα με τη μόλυνση αρκετών αθλητών από ιό και τα παρατράγουδά του, που είχαν να κάνουν με τον αθλητή από την Μποτσουάνα Ισαάκ Μακβάλα, ήταν σε γενικές γραμμές αυτά που έδωσαν το στίγμα στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου στο Λονδίνο. Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, που, όπως και οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Ρίο το 2016, πραγματοποιήθηκε χωρίς την παρουσία Ρώσων αθλητών, πέραν κάποιων εξαιρέσεων (που αγωνίστηκαν με τη σημαία της IAAF), εξαιτίας της παράτασης στην τιμωρία της χώρας τους λόγω του σκανδάλου ντόπινγκ. Γεγονός που σαφώς παίζει το ρόλο του όσον αφορά τον συναγωνισμό κυρίως μεταξύ των χωρών που διεκδικούν τα πρωτεία στον πίνακα των μεταλλίων.

Αδοξο φινάλε για Μπολτ... τίτλοι τέλους για Μο Φάρα

Αναμφισβήτητα, το γεγονός που χαρακτήρισε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα είναι το φινάλε της πλούσιας σε διακρίσεις καριέρας του ταχύτερου ανθρώπου στον κόσμο (τουλάχιστον μέχρι τώρα), Τζαμαϊκανού Γιουσέιν Μπολτ. Ο ίδιος, έχοντας τερματίσει την καριέρα στους στίβους από τις αρχές του χρόνου και πραγματοποιώντας την αποχαιρετιστήρια φιέστα στο Κίνγκστον, πήγε στο Λονδίνο προκειμένου να βάλει και τυπικά τους τίτλους τέλους. Ωστόσο αυτοί μπήκαν με έναν τρόπο που ίσως κανείς να μην πίστευε πριν αφού στον τελικό των 100 μ. ο Τζαμαϊκανός σπρίντερ βρέθηκε σε μία εντελώς άγνωστη θέση γι' αυτόν, την 3η, με χρόνο 9.95, η οποία απλά του πρόσφερε το μοναδικό χάλκινο μετάλλιο στην καριέρα του. Μάλιστα, τη στιγμή που ο άνθρωπος ο οποίος θα μπορούσε να τον απειλήσει άμεσα στην τελευταία του κούρσα, ο Καναδός Αντρέ Ντε Γκρας, δεν πήρε μέρος λόγω τραυματισμού. Ολες οι συγκυρίες έδωσαν στον Αμερικανό Τζάστιν Γκάτλιν την ευκαιρία να δώσει τη δική του απάντηση τόσο για τις προηγούμενες ήττες του από τον Μπολτ όσο και στο όλο κλίμα που έχει δημιουργηθεί εναντίον του μετά την τιμωρία για χρήση αναβολικών, παίρνοντας την πρωτιά με χρόνο 9.92. Η... ρεβάνς των Αμερικανών στο αγώνισμα μάλιστα έγινε μεγαλύτερη από τη 2η θέση, την οποία πήρε ο συμπατριώτης του Γκάτλιν και ανερχόμενο αστέρι των σπριντ, Κρίστιαν Κόλμαν (9.94).

Associated Press

Η απώλεια της πρωτιάς στα 100 μ. σημάδεψε το φινάλε της καριέρας του Γιουσέιν Μπολτ, γεγονός που ξεχώρισε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου στο Λονδίνο

Στη διοργάνωση του Λονδίνου μπήκαν οι τίτλοι τέλους τουλάχιστον όσον αφορά την καριέρα του στα αγωνίσματα εντός σταδίου (θα αγωνίζεται σε μαραθώνιο πλέον) και σε έναν ακόμη σπουδαίο αθλητή, τον πολιτογραφημένο Βρετανό με καταγωγή από τη Σομαλία Μοχάμεντ Μο Φάρα, πολυνίκη τα τελευταία χρόνια στις αποστάσεις 5 και 10 χλμ. Ο Μο Φάρα ήθελε να αποχαιρετήσει τους Βρετανούς με ένα ακόμα «χρυσό» νταμπλ στα δύο αγωνίσματα, όπως έκανε τα τελευταία χρόνια. Τελικά το κατάφερε μόνο στα 10 χλμ., όπου πρώτευσε με 26.49.51. Αντίθετα, στα 5 χλμ., που αποτελούσαν το καλύτερό του αγώνισμα, η κούραση και η τακτική των Αιθιόπων αντιπάλων του (τον έκλεισαν έξυπνα στους τελευταίους γύρους) τον άφησαν στη 2η θέση με 13.33.22, πίσω από τον νικητή Εντρις από την Αιθιοπία (13.32.79).

Καταποντισμός των φαβορί

Μπορεί η ήττα του Μπολτ να προκάλεσε αίσθηση με το «καλημέρα» των αγώνων αφού ο τελικός των 100 μ. έγινε μόλις τη 2η μέρα της διοργάνωσης, ωστόσο έμελλε να μην είναι η μοναδική έκπληξη (έστω και εάν έχει μεγαλύτερη βαρύτητα). Ετσι, στη συνέχεια των αγώνων σε αρκετά αγωνίσματα υπήρξαν εκπλήξεις, με αρκετά από τα λεγόμενα αουτσάιντερ ή και αθλητές που δεν είχαν ούτε αυτόν τον χαρακτηρισμό να παίρνουν τις πρωτιές έναντι των φαβορί. Μια από τις κυριότερες εκπλήξεις σημειώθηκε στα 200 μ., όπου κυριάρχησε ο πολιτογραφημένος Τούρκος (Αζέρος στην καταγωγή) Ραμίλ Γκουλίεφ, ο οποίος πήρε το χρυσό μετάλλιο με χρόνο 20.09, αφήνοντας πίσω τα φαβορί του αγωνίσματος. Ενα από αυτά, ο Νοτιοαφρικανός Φαν Νίκερκ, που ήρθε 2ος με 20.11.106 και δεν κατάφερε να κάνει το νταμπλ στα χρυσά μετάλλια μετά τη νίκη του στα 400 μ. Καταβεβλημένος από τα όσα του συνέβησαν με τον αποκλεισμό του στα 400 μ. το δεύτερο φαβορί της κούρσας, Ισαάκ Μακβάλα, από την Μποτσουάνα, έμεινε τελικά εκτός βάθρου. Μια ακόμα από τις εκπλήξεις που προκάλεσαν ιδιαίτερη αίσθηση είναι η νίκη του Νορβηγού Κάρστεν Βάρχολμ στα 400 μ. με εμπόδια (48.35) που χάρισε στη χώρα του το πρώτο χρυσό σε διεθνή διοργάνωση σε αγώνα δρόμου. Ο νεαρός αθλητής με εκπληκτική κούρσα άφησε πίσω τα σπουδαία ονόματα του αγωνίσματος, όπως τον χρυσό Ολυμπιονίκη Αμερικανό Κίρον Κλέμεντ (3ος με 48.52), τον πολιτογραφημένο Τούρκο (με κουβανική καταγωγή) Κοπέλο (2ος με 48.49) και τον Σάμπα από το Κατάρ που σκόνταψε στο τελευταίο εμπόδιο. Εκπληξη υπήρξε και στα 400 μ. των γυναικών, με την Αμερικανίδα Φίλις Φράνσις να ανατρέπει όλα τα προγνωστικά, που ήθελαν πρωταγωνίστριες τις Μίλερ και Φίλιξ, και να παίρνει την πρώτη θέση (49.92). Στο επί κοντώ των ανδρών για μια ακόμη φορά σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα ανοικτού στίβου το σπουδαίο όνομα, ο Γάλλος Ρενό Λαβινελί, δεν κατάφερε να ανέβει στην πρώτη θέση. Αντίθετα, αυτό το κατάφερε ο Αμερικανός Σαμ Κέντρικς (5,95 μ.) με τον Γάλλο να είναι τελικά τρίτος (5,89) και δεύτερο τον Πολωνό Λίσεκ (5,89). Στο τριπλούν των γυναικών η Γιουλιμάρ Ρόχας από τη Βενεζουέλα έβαλε τέλος στην κυριαρχία της Κολομβιανής Κατερίνε Ιμπάργκεν στις μεγάλες διοργανώσεις από το 2012 μέχρι τώρα, παίρνοντας την πρωτιά (14,91) αφήνοντάς την στη δεύτερη θέση (14,89).

Ερωτήματα και αντιδράσεις για τον ιό

Associated Press

Τα... τερτίπια της IAAF υποχρέωσαν τον Μακβάλα να τρέξει μόνος του κυνηγώντας την πρόκριση στα ημιτελικά των 200 μ.

Εκτός όμως της αγωνιστικής δράσης εντός του Ολυμπιακού Σταδίου του Λονδίνου, το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου στιγμάτισε και ένα σοβαρό γεγονός. Αυτό είχε να κάνει με τη μόλυνση από ιό άνω των 30 αθλητών, με αποτέλεσμα να αντιμετωπίσουν στομαχικές διαταραχές και πυρετό και αρκετοί να αποσυρθούν από τους αγώνες. Οπως διαπιστώθηκε, οι εν λόγω αθλητές διέμειναν σε συγκεκριμένο ξενοδοχείο. Αν και αρχικά εκτιμήθηκε πως πρόκειται για τον ιό της γαστρεντερίτιδας εντούτοις η αύξηση των κρουσμάτων επέβαλε τον περαιτέρω έλεγχο, από τον οποίο διαπιστώθηκε σε αρκετά κρούσματα η ύπαρξη νοροϊού. Από πλευράς ξενοδοχείου εκδόθηκε ανακοίνωση με την οποία έλεγε ότι δεν φέρει καμία ευθύνη για τα περιστατικά και ότι τηρήθηκαν όλοι οι κανόνες υγιεινής. Από την άλλη, πάντως, το γεγονός ότι το ξενοδοχείο υπαγόταν στα λεγόμενα διαπιστευμένα και είχε ελεγχθεί από την Οργανωτική Επιτροπή και τους ανθρώπους της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Στίβου προκάλεσε αρκετές αντιδράσεις προς τους δύο φορείς. Παραμένουν βέβαια αρκετά ερωτήματα για τις αιτίες του συμβάντος.

Σάλος για τον αποκλεισμό του Μακβάλα

Ωστόσο εκεί που βρέθηκε στο στόχαστρο της κριτικής η Παγκόσμια Ομοσπονδία Στίβου ήταν για τη στάση της στο θέμα του αθλητή από την Μποτσουάνα Ισαάκ Μακβάλα, ο οποίος λίγο πριν από τη συμμετοχή του στον τελικό των 400 μ. παρουσίασε κάποια από τα συμπτώματα των αθλητών που είχαν προσβληθεί από τον ιό. Αν και μετά τις πρώτες εξετάσεις συνήλθε, τελικά η IAAF τού απαγόρευσε να μετάσχει στον τελικό με το σκεπτικό ότι βρισκόταν σε καραντίνα με απόφαση του Οργανισμού Υγείας της Αγγλίας. Χαρακτηριστική μάλιστα είναι η εικόνα όπου οι υπεύθυνοι της Ομοσπονδίας δεν αφήνουν τον αθλητή να εισέλθει στο προθερμαντήριο πριν από τον τελικό. Αποδείχθηκε στη συνέχεια ότι κάτι τέτοιο δεν ίσχυε με αποτέλεσμα να προκληθεί σάλος για τον αποκλεισμό του από τον τελικό των 400 μ., ιδιαίτερα μάλιστα καθώς θεωρούνταν από τα φαβορί για το χρυσό και μεγάλος αντίπαλος του Νοτιοαφρικανού - επίσης φαβορί - Φαν Νίκερκ. Η Ομοσπονδία της Μποτσουάνα υπέβαλε ένσταση με στόχο να σώσει τη συμμετοχή του αθλητή στα ημιτελικά των 200 μ. τα οποία είχαν ήδη διεξαχθεί χωρίς την παρουσία του. Κάτω από τη γενική κατακραυγή η ΙAAF την έκανε δεκτή με αποτέλεσμα ο Μακβάλα να τρέξει μόνος του κυνηγώντας τον χρόνο του τελευταίου αθλητή που είχε πάρει την πρόκριση. Τελικά, ο αθλητής από την Μποτσουάνα κατάφερε να προκριθεί όχι μόνο στα ημιτελικά (έκανε 20.20 στη μοναχική κούρσα του) αλλά και στον τελικό (20.14 στα ημιτελικά και μάλιστα σε λιγότερο από δύο ώρες μετά την πρώτη κούρσα του). Αν και καταβεβλημένος απ' όλα αυτά που του συνέβησαν, στον τελικό διεκδίκησε μια θέση στο βάθρο χωρίς να τα καταφέρει.

Associated Press

Για μια ακόμη φορά το χρυσό μετάλλιο σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα έμεινε όνειρο για το σπουδαίο όνομα του επί κοντώ, Ρενό Λαβινελ

Σούζαν Σάραντον: Ο ρατσισμός στις ΗΠΑ είναι ένα συστημικό πρόβλημα

19-08-2017

Η Σούζαν Σάραντον εκτός από μια μεγάλη ηθοποιός – “σταρ”  πρώτης γραμμής, είναι μια σκεπτόμενη και βαθιά πολιτικοποιημένη γυναίκα (γνωστή και για την ακτιβιστική της δράση) που δεν αλλοιώθηκε από τη δόξα και τον πλούτο.

Κατιούσα

Η διάσημη και πολυβραβευμένη Αμερικανίδα ηθοποιός Σούζαν Σάραντον για μια ακόμα φορά εκφράζει ξεκάθαρα τις απόψεις της
Μετά τα πρόσφατα γεγονότα στο Σάρλοτσβιλ της Βιρτζίνια αναφέρθηκε στο ρατσισμό λέγοντας: «Νομίζω ότι πρέπει να παραδεχτούμε ότι πρόκειται για ένα συστημικό πρόβλημα. Η χώρα αυτή ιδρύθηκε με την γενοκτονία των ιθαγενών Αμερικανών και στην πλάτη των σκλάβων και δεν νομίζω ότι όλο αυτό το έχουμε αντιμετωπίσει στην πραγματικότητα».

Η Σούζαν Σάραντον εκτός από μια μεγάλη ηθοποιός – “σταρ”  πρώτης γραμμής, είναι μια σκεπτόμενη και βαθιά πολιτικοποιημένη γυναίκα (γνωστή και για την ακτιβιστική της δράση) που δεν αλλοιώθηκε από τη δόξα και τον πλούτο, και δεν αφομοιώθηκε όπως η πλειονότητα των συναδέλφων της. Δεν διστάζει να εκφράζει τις απόψεις της, αδιαφορώντας αν δυσαρεστήσει κάποιους ή ακόμα κι αν πρόκειται να της στοιχίσει επαγγελματικά.