Βουλευτικές Εκλογές 2012 / Μέρος 13ο (τελευταίο) - Επικράτεια

Βουλευτικές Εκλογές 2012 / Μέρος 13ο (τελευταίο) - Επικράτεια

Αφίσα για αποθήκευση. Κατεβάστε την στο πραγματικό της μέγεθος, για καλύτερη παρατήρηση.

Θεωρώ δεδομένο πως ο παραπάνω χάρτης θα βαφτεί αρκετά πιο γαλάζιος στις εκλογές της ερχόμενης Κυριακής, με τα ποσοστά όμως της πρωτιάς ανα δήμο, να είναι πολύ πιο χαμηλά, απο ποτέ. Σε αρκετούς δήμους όπως φαίνεται, η πρώτη θέση θα "διαπραγματευτεί" κάτω από τις 20 ποσοστιαίες μονάδες. Αναμένουμε επίσης αρκετά περισσότερα κόκκινα σημεία, ενώ είμαστε βέβαιοι πως θα δούμε και άλλα χρώματα εκτός των τριών που είδαμε στις εκλογές του 2009. Δημοκρατική Συμμαχία και ΣΥΡΙΖΑ είναι οι βασικοί υποψήφιοι να συμπληρώσουν ίσως κάποιους δήμους της χώρας, με το δικό τους χρώμα, τουλάχιστον όσο αναφορά τους πρώην καποδιστριακούς δήμους.

Η προεκλογική περίοδος που διανύσαμε, ξεκίνησε απο την τρομοκρατία των κυρίαρχων αστικών κομμάτων, για μια Ελλάδα η οποία χωρίς ισχυρή γαλαζοπράσινη κυβέρνηση, θα γνώριζε την πείνα, την εξαθλίωση, την καταστροφή, ... και κατέληξε στην τρομοκρατία των "δεξιών" και "αριστερών" αναχωμάτων τους, πως χωρίς μια ισχυρή κυβερνητικής συνεργασίας των αντιμνημονιακών ή αριστερών κομμάτων, η Ελλάδα θα γνώριζε ξανά την πείνα, την εξαθλίωση και την καταστροφή. Αντιθέτως, το ΚΚΕ, ξεκαθάρισε πως όσο ο ελληνικός λαός θα περιμένει κάποια ισχυρή κυβέρνηση, όποιας απόχρωσης και κατεύθυνσης, για να του λύσει τα προβλήματα, τόσο αυτός θα βουλιάζει περισσότερο στον βούρκο της καπιταλιστικής κρίσης. Για αυτό και πρότεινε, την μόνη ρεαλιστική πρόταση για την διέξοδο του ελληνικού λαού απο το σφαγείο που έρχεται τους επόμενους μήνες και χρόνια, με ή χωρίς Μνημόνιο, με ή χωρίς αριστερή διακυβέρνηση. Την αποδέσμευση της Ελλάδας απο την ΕΕ με Λαϊκή εξουσία, η οποία θα διαγράψει μονομερώς το χρέος και θα κοινωνικοποιήσει τα βασικά και συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής.


Η υπέρβαση του Καπιταλισμού, ως κοινωνικό και οικονομικό σύστημα, δεν αποτελεί πλέον μονάχα την λογική διαδικασία εξέλιξης του ανθρώπινου πολιτισμού, σε κάτι καλύτερο και ανώτερο, σε μια κοινωνία εξελιγμένη και αντίστοιχη με το γνωστικό και τεχνολογικό της επίπεδο ... αλλά αποτελεί σταδιακά την κύρια παράμετρο για την επιβίωση της ανθρωπότητας. Το παραπάνω, μπορει να μην τίθεται ακόμα ως άμεσο ζήτημα, αλλά τα επόμενα χρόνια θα το βλέπουμε ολοένα και πιο καθαρά μπροστά μας. Σίγουρα όμως τίθεται άμεσα, η επιβίωση των δικαιωμάτων του ελληνικού λαού και το επίπεδο ζωής των εργαζομένων αυτής της χώρας. Και εαν έλαχε ο κλήρος για την Ελλάδα, να γίνει ξανά πρωτοπόρα σε όλο τον κόσμο μετά από 2.500 χρόνια, αυτό είναι ένα θέμα που δεν πρέπει να μας τρομάζει, αλλά να μας κάνει πιο δυνατούς και αποφασισμένους.

Αυτές οι εκλογές λοιπόν, δεν πρόκειται να επιφέρουν καμία επιδιόρθωση και κανένα πισωγύρισμα, ούτε σε ένα από τα προσχεδιασμένα μέτρα προσαρμογής του ευρωπαϊκού και παγκόσμιου Καπιταλισμού στις νέες συνθήκες παρακμής και αποσύνθεσης του συστήματος. Και αυτό, είτε πρωθυπουργός της χώρας είναι ο Αντώνης Σαμαράς, είτε είναι ο Αλέξης Τσίπρας, είτε είναι ο οποιοσδήποτε. Όσο η εξουσία παραμένει στα χέρια αυτού του κηφηναριού που κατέχει την ιδιοκτησία των μονοπωλίων, δεν πάει η διακυβέρνηση να αλλάζει όσα χρώματα θέλει ... το πρόγραμμα προσαρμογής δεν θα σταματήσει. Διότι το πρόβλημα δεν είναι ούτε το δημόσιο χρέος, ούτε η διαφθορά, ούτε οι κακοί πολιτικοί, ούτε ο σιωνιστικός δάκτυλος ... αλλά οι αντιθέσεις και τα ριζικά προβλήματα της λειτουργίας του κεφαλαιοκρατικού τρόπου παραγωγής. Από την πτωτική τάση του ποσοστού κέρδους μέχρι την κρίση υπερσυσσώρευσης κερδών και υπερπαραγωγής προϊόντων.

Αυτό όμως που μπορούν να φέρουν οι εκλογές, είναι να αυξήσουν την δύναμη και την επιρροή του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος, ώστε να οργανώσει με μεγαλύτερη ισχύ, την συνολική αντίσταση των εργαζομένων αυτής της χώρας, απέναντι στα σχέδια της ντόπιας και παγκόσμιας αστικής τάξης. Να δώσουν με αυτόν τον τρόπο ένα μήνυμα και στους ευρωπαϊκούς λαούς, πως έρχεται η ώρα που όλοι τους θα πρέπει να πάρουν αντίστοιχες αποφάσεις και να οργανώσουν τους δικούς τους αγώνες.

Μετά την 6η Μαΐου στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, θα αλλάξουν πολλά πράγματα, καθώς το ισχυρό όπλο της εγχώριας και παγκόσμιας αστικής τάξης στην Ελλάδα, δηλαδή τα δυο κόμματα του δικομματισμού, θα ηττηθούν οικτρά. Ακόμα και εαν καταφέρουν τελικά να συγκυβερνήσουν μονάχοι τους, και χωρίς την βοήθεια των πρόθυμων δορυφόρων, οι μήνες τους ήδη θα είναι μετρημένοι ...Οι αυταπάτες και οι ψεύτικες ελπίδες που εμπορεύεται σήμερα ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, σύντομα θα στραφούν εναντίον του και θα οδηγηθεί στην διάσπαση ή την ολοκληρωτική μετάλλαξη, όποιο ποσοστό και εαν πετύχει στις εκλογές. Μάλιστα εαν το ποσοστό είναι χαμηλότερο απο τις προσδοκίες τους, οι παραπάνω εξελίξεις θα γείρουν περισσότερο προς το ενδεχόμενο της διάσπασης, ίσως και διάλυσης...

Η στάση της αστικής τάξης απέναντι στο λαϊκό κίνημα θα γίνει ακόμα πιο σκληρή και τα ΜΜΕ θα κηρύσσουν πλέον ανοιχτά τον πόλεμο σε κάθε κινητοποίηση εργαζομένων. Το ΚΚΕ ως το κόμμα της λαϊκής αντεπίθεσης, θα βρεθεί απο την πρώτη στιγμή, στο στόχαστρο της αστικής τάξης και ίσως επιδιώξουν και την απονομιμοποίηση του, ως εμπόδιο τάχα μου στην επερχόμενη καπιταλιστική ανάπτυξη.

Για αυτόν τον λόγο πρέπει να ενισχύσουμε το Κομμουνιστικό Κόμμα στις 6 Μαΐου και απο την επόμενη μέρα, να μπούμε ακόμα πιο δυναμικά στις γραμμές του ταξικού εργατικού κινήματος.

Πόλεμος στον πόλεμο των καπιταλιστών.

Προβλέψεις - Εκτιμήσεις

Οι προβλέψεις που κάναμε κατα την διάρκεια της εργασίας μας, δεν είχαν σκοπό να προδικάσουν κανένα αποτέλεσμα των εκλογών, ούτε βέβαια να εκτιμήσουμε βάση της προσωπικής μας εικόνας, ειδικά σε περιόδους που το εκλογικό σώμα είναι ιδιαίτερα προβληματισμένο αλλά και πάρα πολύ μπερδεμένο. Οι προβλεψεις μας για το ΚΚΕ, αφορούσαν ιστορικά δεδομένα, πιθανότητες μετακινήσεων βάση ιδεολογικού προσανατολισμού, τοπικές ιδιατερότητες και οικονομικά στοιχεία. Δηλαδή μιλάμε για μια "στατιστική" πρόβλεψη ...
Για τα υπόλοιπα κόμματα, έπαιξαν ρόλο και οι τοπικές δημοσκοπήσεις όπου υπήρχαν, αλλά κυρίως οι τάσεις τους τα προηγούμενα χρόνια και οι πιθανές μετακινήσεις ψηφοφόρων.

Το τελικό αποτέλεσμα αυτής της πρόβλεψης, διαφέρει τελικά κατα κάποιον βαθμό απο την προσωπική μου εικόνα, ιδιατέρως μετά και απο τα τεκταινόμενα της προεκλογικής περιόδου.

Σύμφωνα με την προσωπική μου εικόνα (δηλαδή τις πληροφορίες που έχει συλλέξει ο εγκέφαλός μου από την εικόνα που μας μετέδωσαν τα ΜΜΕ, από το άμεσο περιβάλλον μου, απο τις απόψεις που διαβάζω στο διαδίκτυο κλπ ... με καταλύτη τον ατομικό βαθμό πολιτικής κρίσης και μιας στάλας απο την δείκτη της αισιοδοξίας ή απαισιοδοξίας μου) ...

πιθανολογώ πως :

H Νέα Δημοκρατία ίσως κινηθεί και πάνω απο το άνω όριο που βγάλαμε παραπάνω, μεταξύ του 25% και 27%.

Το ΠΑΣΟΚ θα βρίσκεται ακριβώς μέσα στα όρια της πρόβλεψης.

Το ΚΚΕ θα κινηθεί και αυτό εντός των ορίων της πρόβλεψης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θεωρώ πως θα καταφέρει να ξεπεράσει το 10%, αλλά κατα τα άλλα δεν μπορώ να αξιολογήσω κατα πόσο έπιασαν τόπο οι προεκλογικές του πιρουέτες. Οπότε θα εμπιστευθώ τις παραπάνω προβλέψεις.

Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες θεωρώ πως θα είναι 5ο κόμμα και το ποσοστό τους θα κυμανθεί μεταξύ του 6,5% και του 8%.

Η ΔΗΜΑΡ θα κινηθεί λίγο παρακάτω, μεταξύ 5% και 6%, ενώ οι Οικολόγοι Πράσινοι οριακά θα μπούνε στην Βουλή, με ποσοστό μεταξύ του 3% και του 4%.

Η Δημοκρατική Συμμαχία με όπλο της την Κρήτη, πιστεύω πως θα φτάσει κοντά στην είσοδό της στην Βουλή με ποσοστό που θα κυμανθεί μεταξύ 2,5% και 3,5% ενώ αντίστοιχα περιμένω και τα αποτελέσματα της Χρυσής Αυγής.

Το ΛΑΟΣ πιθανώς θα μας αποχαιρετίσει με ποσοστό κάτω του 3%, ενώ Κοινωνική Συμφωνία καιΑνταρσύα με δυσκολία θα περάσουν το 2% και  1% αντίστοιχα.

Και έφτασε λοιπόν η ώρα να ολοκληρώσουμε το αφιέρωμά μας για τις Βουλευτικές Εκλογές, μία απο τις πιο χρονοβόρες και κουραστικές (για τον αρθρογράφο) σειρές θεμάτων, που έχουν ανέβει στα 3 χρόνια του Redflyplanet, και γενικότερα θα τολμούσα να πω, στο σύνολο της ερασιτεχνικής blog-ό-σφαιρας. Ευχαριστούμε για το αυξημένο ενδιαφέρον που δείξατε όλες αυτές τις μέρες και ελπίζω τα αποτελέσματα των εκλογών της 6ης Μαΐου να είναι τέτοια, ώστε να ευχαριστηθούμε και την παρουσίασή τους με τον ανάλογο τρόπο. 

Σας προτρέπω να κατεβάσετε για το αρχείο σας, όλους τους χάρτες που παρουσιάσαμε στην σειρά αυτή.

 Σχετικά  

Βουλευτικές Εκλογές 2012 / Μέρος 1ο - Πελοπόννησος
Βουλευτικές Εκλογές 2012 / Μέρος 2ο - Αττική
Βουλευτικές Εκλογές 2012 / Μέρος 3ο - Στερεά Ελλάδα
Βουλευτικές Εκλογές 2012 / Μέρος 4ο -Ιόνια Νησιά
Βουλευτικές Εκλογές 2012 / Μέρος 5ο - Ήπειρος
Βουλευτικές Εκλογές 2012 / Μέρος 6ο - Θεσσαλία
Βουλευτικές Εκλογές 2012 / Μέρος 7ο - Δυτική Μακεδονία
Βουλευτικές Εκλογές 2012/ Μέρος 8ο - Κεντρική & Ανατολική Μακεδονία
Βουλευτικές Εκλογές 2012/ Μέρος 9ο - Θράκη
Βουλευτικές Εκλογές 2012/ Μέρος 10ο - Βόρειο Αιγαίο
Βουλευτικές Εκλογές 2012/ Μέρος 11ο - Νότιο Αιγαίο
Βουλευτικές Εκλογές 2012/ Μέρος 12ο - Κρήτη

Στα κύματα του υπαρκτού συμβιβασμού- Συμπεράσματα και από τη χθεσινή ομιλία του Α.Τσίπρα

Στα κύματα του υπαρκτού συμβιβασμού- Συμπεράσματα και από τη χθεσινή ομιλία του Α.Τσίπρα 


 Σκεφτομαι τελευταία ότι ίσως το παρακάνω και οτι ίσως καμια φορά γινομαι επιθετικός προς το  ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί και ναναι έτσι, αλλά η αλήθεια είναι ότι η επιλογή από τον ΣΥΡΙΖΑ από τη μια αυτού του κατα τη γνώμη μου απολίτικου και συμβιβαστικού προφίλ τύπου πλατείας και από την άλλη το παραμύθι "περί Αριστερής κυβερνησης τη Δευτέρα" με εκνευρίζουν. Και αν για το πρωτο έφταιγα εγώ που δεν άκουγα τους παλιούς που μου τα έλεγαν εδω και καιρό, για το δευτερο φταίει η άτιμη η λατρεία του κοινοβουλευτισμού και η ανάδειξη της κυβερνητικής εξουσίας σε τελικό και απώτερο στόχο.
 Δεν έχω καμια εμπάθεια και καμια προσωπική αντιπάθεια για τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλ.Τσίπρα. Καθε άλλο κι αυτό είναι πιο γνωστό κι από γνωστό στους φίλους μου του ΣΥΡΙΖΑ. Σε μια τόσο κρίσιμη στιγμη όμως πολιτικά δε γίνεται να μη μιλήσουμε σκληρά αν θέλουμε να έχουμε κάποιο αποτέλεσμα από τον πολιτικό μας διάλογο
 Η χθεσινή  λοιπόν ηταν μια ομιλία αρκετά καλή σε τόνο και ενθουσιασμό μπροστα σε πολύ κόσμο  που ειχε καταλάβει κάτι λιγότερο από τη μισή πλατεία Ομονοίας, αν είδα καλά, σε αρκετά πυκνό σχηματισμό.(Αν ειδα σωστά η εξεδρα είχε στηθεί στη μεση της πλατείας κοιτώντας προς τη μεριά της οδού Αθηνάς και μπροστα ήταν ο κόσμος του Συριζα ενω πισω δεν είδαμε πλανα).
 Ηταν όμως μια ομιλία πολιτικά άδεια αφου έλλειπαν όλες εκείνες οι αιχμές που κάποτε οι Αριστεροί πολιτικοί όχι μόνο δεν παρέλειπαν αλλά και διαγωνιζόντουσαν μεταξυ τους σε Αριστερή φρασεολογία και συνθηματολογία. Τωρα προφανως ο ΣΥΡΙΖΑ εχει κρινει, είτε οτι όλα αυτα είναι παλιομοδίτικος και ξεπερασμένος πολιτικός λόγος είτε ότι ειναι προτιμώτερο να αποφευχθούν για να μη χαλάσει η πολυσυλλεκτικότητα του χώρου. Εγω πάλι είμαι σίγουρος ότι  ο ίδιος ο λαός έχει ανάγκη και να μιλήσει πιο μεστά πολιτικά και να ακούσει ένα λόγο που να είναι καθαρός και ακριβής και όχι γενικόλογος. Αυτό δεν μπορεί παρά να είναι όπλο στα χ'ερια του που θα τον βοηθήσει  να κάνει βήματα μπροστά.


 Ειναι εντυπωσιακό και από ότι ακούω έκανε κακή εντύπωση στους αριστερούς ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ το ότι σε μια τόσο μεγάλη ομιλία του Α.Τσίπρα στην πιο σημαντική συγκέντρωση ενός κόμματος που προσδιορίζεται ως Ριζοσπαστικό και Αριστερό να μην αναφερθεί ούτε μια φορά η λέξη καπιταλισμός και επίσης καμια φορά η λέξη σοσιαλισμος!
 Ακουσα λοιπόν για δημοκρατία, κοινωνική δικαιοσύνη, αξιοπρέπεια, ελευθερία, δικαιώματα του λαού, αλλαγή σελίδας, ενότητα όλων κλπ. και ένοιωσα πως ξαναγυρναγαμε στο '60 στην παρανομία κι στη λογοκρισία της εποχής. Μόνο που αυτη τη φορά η λογοκρισία ήταν αυτολογοκρισία που είχε γίνει από τη μεριά του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ. Το παράξενο ήταν ότι τα συνθηματα που ακουγόντουσαν από κάτω ήταν σε άλλη συχνότητα αφου εκτός από κάποια  που έμοιαζαν με τα συνθήματα του ΚΚΕ (όπως το "χωρίς εσένα γρανάζι δε γυρνά") άκουσα κάποια στιγμή κι ένα συνθημα που αναφερόταν στον  κομμουνισμό. Τωρα το πως αισθανόντουσαν αυτοί που φωναζαν τα συνθήματα και που σίγουρα διαπίστωσαν την αυτολογοκρισία του Α.Τσίπρα είναι δικό τους θέμα. Δεν θαθελα σε μια τετοια στιγμη τρομερής κρίσης να ειμαι στη θεση αυτών των οπαδών και μελών του ΣΥΡΙΖΑ που προσδοκούσαν και προσδοκούν με αγωνία από το χώρο αυτό εναν πιο καθαρό "αντικαπιταλιστικό προσανατολισμό".
 Ξαναγυρνώντας στη συγκριση με τον Ανδρέα Παπανδρεόυ θα θυμίσω μόνο ότι εκείνη την εποχή ο Ανδρεας μιλούσε για την ΕΟΚ, για το ΝΑΤΟ, για τον Ιμπεριαλισμό κλπ. και μάλιστα σε μια στιγμή που η Ελλάδα δεν υπέφερε και δεν περνούσε τη φρίκη που περνα  τώρα εξ αιτίας και  των μηχανισμών της ΕΕ, ενω δεν φαινόταν τότε κάποιος φανερός Ιμπεριαλιστικός κίνδυνος όπως φαίνεται τώρα που η Ελλάδα δείχνει να βρίσκεται σε μια περιοχή ενεργειακών ανταγωνισμών όπου δεν εμπλέκονται μικρές περιφερειακές δυνάμεις αλλά οι μεγάλοι παίκτες ΗΠΑ,ΕΕ, Ρωσια και Κίνα.


 Ο Ανδρέας του '74-81, του οποίου η τακτική αντιγράφεται,= που ξέρουμε με ποιο τρόπο φέρθηκε στη συνέχεια- σε επίπεδο λόγων, διακηρύξεων και συνθημάτων ήταν παρασάγκας πιο Αριστερά από τον Α.Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ του 2012, είτε αρέσει είτε δεν αρ'έσει στους φίλους του ΣΥΡΙΖΑ. Και αυτό είναι κάτι που δεν γίνεται να αγνοηθεί γιατί παρά την αντίσταση που δημιουργούσε η διαπαιδαγώγηση και ριζοσπαστικοποίηση των εργαζόμενων που ακολουθούσαν τότε το ΠΑΣΟΚ που ειχε σημαία "το όραμα της αλλαγής" με όλη αυτή τη συνθηματολογία, τελικά δεν κατάφερε να φρενάρει και να σταματήσει την κατρακύλα του ΠΑΣΟΚ που πρόδωσε εύκολα το λαό και πέρασε σχετικά γρήγορα και μαεστρικά στην πλευρά των υποστηριχτών των συμφερόντων της άρχουσας τάξης.
 Η ΕΔΑ πάλι του '50-'67  που υποτίθεται πως αποτελεί το καλούπι από το οποίο βγαίνει η τωρινή μορφή του ΣΥΡΙΖΑ , έχοντας πίσω της το ΚΚΕ δεν παρέλειπε να μιλάει για τον Αμερικάνικο παράγοντα και μάλιστα ενώ ήταν ένα κόμμα που λειτουργούσε σε συνθηκες περιορισμένων ελευθεριών και ανοιχτής κρατικής και παρακρατικής τρομοκρατίας. Κι όμως έκανε σοβαρά βήματα στην κατευθυνση της ριζοσπαστικοποίησης των μαζών.Πρέπει να ληφθεί υπ΄όψιν όλων των τωρινών υποστηριχτών της "γραμμής ΕΔΑ" οτι η ΕΔΑ είχε επιλεγεί από το ΚΚΕ σε μια στιγμή που το κομμουνιστικό κόμμα ήταν παράνομο και δεν υπήρχε άλλος τρόπος πολιτικής δράσης. Αυτό δεν έχει βεβαια σχέση με τη σημερινή κατάσταση όπου οι κομμουνιστές οφείλουν να βρίσκονται φανερά στην πρώτη γραμμή κι όχι κρυμμένοι σε κάποια νεα ΕΔΑ, μπερδεμένοι με σοσιαλδημοκράτες, αριστερούς εθνικιστές, ανανίψαντες Πασόκους, συντηρητικούς κεντρώους και άλλους αγνώστων χαρακτηριστικών που ανεξέλεγκτα εντάσονται στο ΣΥΡΙΖΑ στο όνομα της πολυχρωμίας και της πατριωτικής συστράτευσης.
 Ζουμε στην πιο κρίσιμη στιγμή της ιστορίας της δικής μας εποχής των τελευταίων 40-50 χρόνων.




Ζουμε σε μια εποχή που ο καπιταλισμός παραπαίει και ταυτόχρονα απειλεί με απόλυτη καταστροφή όλη μας τη ζωή. Δεν μπορεί σε μια τετοια στιγμη οι άνθρωποι τυ ΣΥΡΙΖΑ να μην καταλαβαίνουν οτι παρα πολλά θα κριθούν από το βαθμό ριζοσπαστικοποίησης του λαού. Κι όμως επιλέγουν να απονευρώσουν τον πολιτικό τους λόγο και να τον περιορίσουν σε μια κεντρώα γενικολογία που τίποτα δεν μπορεί να προσφερει στη συνειδητοποίηση του λαού. Τι φοβούνται άραγε; Αν όχι τωρα όπως λεει κι ο ίδιος ο Α.Τσίπρας πότε; Αν δεν μιλήσουμε τώρα ανοιχτά για την ανατροπή του καπιταλισμού πότε θα το κάνουμε; Μετά τις εκλογές όταν θα μας έχουν ψηφήσει και κάποιοι συντηρητικοί ψηφοφόροι; Ούτε τότε νομίζω οτι θα το κάνουν.
Χθες νομίζω οτι ο ΣΥΡΙΖΑ επισημοποίησε τη στροφή του προς μια  καθαρά συμβιβαστική  γραμμή.


 Για την Αριστερή κυβερνηση τέλος θα πώ οτι χθες βράδι στην Ομόνοια ο Α.Τσίπρας πια ξεφυγε εντελώς.
 Είπε πως  ψηφίζουμε για μια Αριστερή διακυβέρνηση τη Δευτέρα 7 Μαίου!! Πολύ ωραία. Τα εχουμε πει ξανα και ξανα αλλά θα πω κατι ακόμα.  Είναι τόσο κακή η μπλόφα,  που ακόμη κι αν κατάφερνε να υποκλέψει όλες τις ψήφους του ΚΚΕ(!) το καλύτερο που θα κατάφερνε θα ήταν να βγεί πρώτο κόμμα με ένα 20-25% (αν ξεπεράσουμε κάθε λογική παραλογισμού αλλά τέλος πάντων) μόνο που μετά δεν θα υπήρχε ΚΚΕ να δωσει τις υπόλοιπες ψηφους στη Βουλή για να στηρίξει την πρόταση Αριστερής διεξόδου! Μια Αριστερή διέξοδος που θα πήγαινε απ' ευθείας στα σκουπίδια αφού αν δεν υπήρχε πια ισχυρό κι οργανωμένο ΚΚΕ δεν θα υπήρχε ούτε και αυτό το προβληματικό αλλά ζωντανό και χρήσιμο λαικό κίνημα και τότε δεν θέλω ούτε να σκέφτομαι σε ποιον αιώνα θα γυρίζαμε.


 Ειναι λοιπόν φανερό και θα γίνει ακόμη πιο φανερό τις επόμενες μέρες, ότι στο μυαλό του ΣΥΡΙΖΑ δεν βρίσκεται ακριβώς μια Αριστερή διακυβέρνηση (που όπως έχουμε πει δε βγαίνει με τίποτα), πράγμα που έχει αρχίσει να φαίνεται από τις σημερινές και χθεσινοβραδινές τοποθετήσεις στελεχών και υποψηφίων του ΣΥΡΙΖΑ. Στην καλύτερη των περιπτώσεων τα 3 κόμματα -ΚΚΕ,ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΑΡ- δεν μπορούν να πάρουν πάνω από 100 έδρες. Αυτό που έχουν στο νου τους λοιπόν είναι μια έστω και λίγο Αριστερής χρειάς προσπάθεια με στήριξη του ΠΑΣΟΚ αλλά και άλλων πιθανόν. Ενας κανονικός αχταρμας δηλαδή Αριστερών,κεντρώων, συστημικών, μνημονιακών και ανανιψάντων αντιμνημονιακών στη λάθος βάση της "σωτηρίας της πατριδας" που από πίσω της κρύβει τη στήριξη συμφερόντων μερίδας της ελληνικής αστικής τάξης.Ολο αυτό βεβαια είναι απόλυτο δικαίωμά τους να το επιδιώκουν, αφού τέτοια ήταν πάντα η αντίληψη και η πολιτικη συμπεριφορά πολλών στελεχών τους.
 Αυτό που δεν είναι δικαίωμα τους είναι η τρομερή επιμονή τους να μπλέξουν το ΚΚΕ και τους κομμουνιστές ψηφοφόρους σε ένα τέτοιο απαράδεκτο συμβιβασμό.
 Οποιος θέλει να πηδήξει στο γκρεμό ας το κανει μόνος του χωρίς να ζητάει από το ΚΚΕ να παίξει το ρόλο του αλεξίπτωτου.


 Αναρτήθηκε από  Γιώργος Σαρρής

Δεν έχουν ιερό και όσιο

Δεν έχουν ιερό και όσιο

Χτες η Κική Μακρή, υποψήφια βουλευτής του ΚΚΕ στα Δωδεκάνησα, δέχτηκε τηλεφώνημα από το γραφείο του υποψήφιου βουλευτή του ΠΑΣΟΚ στα Δωδεκάνησα Γ. Νικητιάδη και πρώην υφυπουργού Τουρισμού, προκειμένου να κληθεί στην αυριανή προεκλογική του συγκέντρωση.

Χτες επίσης, η υποψήφια του ΠΑΣΟΚ Αννα Νταλάρα έστειλε προσωπικά στο Διευθυντή και στον Αρχισυντάκτη του «Ριζοσπάστη», στα γραφεία της εφημερίδας και σε προσωπικό φάκελο για τον καθένα την προεκλογική της κάρτα, αλήθεια για να την ψηφίσουμε;

Γιατί το κεντρικό της σύνθημα με το οποίο μας απευθύνθηκε είναι: «Δεν παίζω με την ψήφο σας»!

Αν είναι πανικός ή αν είναι θράσος δεν το γνωρίζουμε, το σίγουρο όμως είναι ότι οι υποψήφιοι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ έχουν χάσει κάθε μέτρο στην προσπάθειά τους να μαζέψουν ψήφους.

Τέτοιος ζήλος για να βρουν στήριξη σε μια πολιτική που τσακίζει τη ζωή της λαϊκής οικογένειας, που δε βλέπουν μπροστά τους;..

 Αναρτήθηκε απο  tasos  

Ασκήσεις ηρεμίας

Ασκήσεις ηρεμίας

 Όποιος παρακολούθησε χθες την προεκλογική εκπομπή του Γιάννη Πολίτη στην ΥΕΝΕΔ-2 (η οποία είναι γνωστή στον κόσμο με το παρατσούκλι ΝΕΤ), κατάλαβε τον τρόπο με τον οποίο θα εξελιχθεί η κατάσταση απο εδώ και στο εξής ... τουλάχιστον όσον αναφορά την τηλεόραση και τα αστικά μέσα ενημέρωσης γενικότερα. Άσχετο, αλλά βλέποντας την αδυναμία των εκπροσώπων των υπόλοιπων κομμάτων, να αντιμετωπίσουν τις θέσεις του ΚΚΕ, θεωρώ αρκετά πιθανό να αναβιώσουν μετά τις εκλογές οι μουρμούρες περι της νομιμότητας του κόμματος.

Δεν θα πω πολλά για την χθεσινή εκπομπή, απλά θα θίξω 2-3 σημεία ώστε να καταλάβετε τι εννοώ. Καταρχάς ο εκπρόσωπος του κόμματος ήταν ο Νίκος Σοφιανός, τον οποίο τον λυπήθηκα ουκ ολίγες φορές, καθώς για 2 ώρες ήταν αναγκασμένος να ακούει του κόσμου τις μαλακίες. Απο τον ευρωλιγούρη Πέτρο Τατσόπουλο (ΣΥΡΙΖΑ) και τον αστειέμπορα Πέτρο Μαντούβαλο (ΛΑΟΣ), στον καθηγητή Νίκο Μαρκάτο (Ανεξ Ελ) και τον εναλλακτικό συγγραφέα - νούμερο - γλάστρα του ΠΑΣΟΚ, Θανάση Χειμωνά. Βέβαια το αποκορύφωμα ήταν η γελοιότητα που ακούει στο όνομα Μανώλης Κεφαλογιάννης της Νέας Δημοκρατίας, αυτός δηλαδή που την μια δεν ψήφιζε το Β μνημόνιο, αλλά απο την άλλη επέστρεφε γονυπετής ώστε να υπογράψει τα νομοσχέδια που το εφαρμόζουν. Θα μου πείτε, όργανο των αφεντικών του είναι και εφαρμόζει, ότι αυτοί θέλουν.


Ο Γιάννης Πολίτης είχε χθες στην εκπομπή 3 ρόλους να διαδραματίσει.

Α) Του παρουσιάστη φυσικά, ώστε να να κάνει τις τυπικές ανούσιες χιλιοπαιγμένες ερωτήσεις που θα οδηγήσουν την συζήτηση μακριά απο την πραγματικότητα, ώστε οι 6 εκπρόσωποι των αστικών κομμάτων, να συζητούν με την άνεσή τους περι ανέμων και υδάτων. Η μια φωνή του Νίκου Σοφιανού, καλυπτόταν απο την πηχτή βλακεία που ανάβλυζε απο τους υπόλοιπους.

Β) Του αντι-ΚΚΕ και αντικομμουνιστή, που δεν θα αφήσει σε καμία περίπτωση τον εκπρόσωπο του κόμματος να απλώσει την σκέψη του. Επ ουδενί δεν πρέπει ο Έλληνας να ακούσει βασικές αλήθειες και πραγματικά στοιχεία που αφορούν την ζωή του. Μόνο ο λαϊκισμός και οι κωλοτούμπες, που δεν βάζουν σε κίνδυνο το σύστημα, είναι αποδεκτά, και για αυτό οι υπόλοιποι μπορούσαν και ολοκλήρωναν τον πυρήνα του σκεπτικού τους, χωρίς ουδεμία διακοπή.

Γ) Του μισθοφόρου του ΠΑΣΟΚ, καθώς λόγω της ανικανότητας αντιπαράθεσης, της γλάστρας Θανάση Χειμωνά απο την μεριά του ΠΑΣΟΚ και την προσωποποιημένης ηλιθιότητας του Μανόλη Κεφαλογιάννη εκ μέρους της ΝΔ, ήταν αναγκασμένος να παρεμβαίνει συνεχώς και ξεκάθαρα υπερ του ΠΑΣΟΚ και να υπερασπίζεται την συγκυβέρνηση απέναντι στις βολές όλων των υπολοίπων. Πραγματικά, ο άγαρμπος τρόπος του να σταθεί εμπόδιο στην ισοπέδωση των θέσεων του ΠΑΣΟΚ, έκανε τον Γιάννη Πρετεντέρη, να μοιάζει με δημοσιογράφο του ριζοσπάστη ή του 902.

Προς το τέλος της "συζήτησης", ο Μανώλης Κεφαλογιάννης ως άλλος γκούφυ της πολιτικής, είπε να "ξεβρακωθεί" μπροστά στις κάμερες, και να κάνει ένα απίστευτο θέατρο με συνεχόμενες και επαναλαμβανόμενες ερωτήσεις στον Νίκο Σοφιανό, ώστε να μην ολοκληρώσει πρόταση. Μάλιστα λίγο πριν και ενώ ο ίδιος έκανε την "τοποθέτησή του" (στην οποία παρεπιπτόντως μόνο που δεν έκλαψε για το ότι δεν μπορει να κάνει η αριστερά την δικιά της κυβέρνηση), αφιέρωσε ένα μέρος του χρόνου του ώστε να κάνει την κατάλληλη αντικομμουνιστική εισαγωγή για τον Σοφιανό που ακολουθούσε, συνδυάζοντας ρωσίδες που αναγκάστηκαν να εκπορνευτούν όταν βγήκαν στην καπιταλιστική αγορά, με την Βόρεια Κορέα και το ΚΚΕ ...

Ο Γιάννης Πολίτης που λίγο πριν είχε αφήσει ανενόχλητο τον Θ. Χειμωνά να πει την ιστορία της ζωής του, τώρα απλά κοίταζε και γέλαγε ...

Πάντως, θαύμασα την υπομονή του Σοφιανού ... Πραγματικά, μερικές φορές αναρωτιέμαι εάν το Κόμμα στέλνει την Κεντρική Επιτροπή και τους βουλευτές του, σε κάποιο βουδιστικό μοναστήρι, ώστε να μαθαίνουν με ασκήσεις ηρεμίας να ελέγχουν απόλυτα την συμπεριφορά τους.

Εγώ το λέω, δεν θα είχα συγκρατηθεί ...

ΥΓ
Δυστυχώς δεν έχει ανέβει ακόμα το βίντεο στο αρχείο της ΕΡΤ. Όποιος το βρει πρώτος ας το ανεβάσει ως σχόλιο.

ΜΟΝΗ ΔΙΕΞΟΔΟΣ ΑΠ' ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ Η ΜΟΝΟΜΕΡΗΣ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΜΕ ΛΑΪΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ.

ΜΟΝΗ ΔΙΕΞΟΔΟΣ ΑΠ' ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ Η ΜΟΝΟΜΕΡΗΣ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΜΕ ΛΑΪΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ.

Η Ελλάδα της κρίσης ζει σε ρυθμούς εκλογών. Η αναμέτρηση της ερχόμενης Κυριακής γίνεται μέσα σε ένα κλίμα ιδεολογικής τρομοκρατίας και εκβιαστικών διλημμάτων. Μνημόνιο ή αντιμνημόνιο; Συγκυβέρνηση ή ακυβερνησία; Ευρωπαϊκή Ένωση ή χάος; Αυτά είναι μερικά από τα βασικά διλήμματα που, με εκβιαστικό τρόπο, θέτουν ενώπιον του ελληνικού λαού οι αστικές πολιτικές δυνάμεις. Για να λύσεις όμως ένα πρόβλημα (εν προκειμένω την βαθύτατη κρίση που διάγουμε) πρέπει πρώτα να κατανοήσεις τις ρίζες του. Κάποιοι αναφέρονται σε «κρίση χρέους», άλλοι σε «κρίση θεσμών» επικαλούμενοι την εκτεταμένη διαφθορά, κάποιοι άλλοι κάνουν λόγο, γενικά κι' αόριστα, για «εθνική κρίση»  - Καμία από αυτές τις διαπιστώσεις δεν είναι αληθής. Έχει γίνει σαφές εδώ και τρία τουλάχιστον χρόνια ότι η ρίζα του προβλήματος βρίσκεται στην ταξική δομή του ελληνικού - και του ευρωπαϊκού ευρύτερα - καπιταλιστικού εποικοδομήματος. Το εξαιρετικά αυξημένο δημόσιο χρέος, τα μνημόνια και η εξοντωτική δημοσιονομική πολιτική δεν προήλθαν απο παρθενογέννεση, ούτε αποτελούν μέρος κάποιου σκοτεινού σχεδίου για τον αφανισμό της πατρίδας. Είναι παράγωγα της κρίσης του Καπιταλισμού, ενός συστήματος δηλαδή που έχοντας αγγίξει τα όρια του προσπαθεί να ξανασταθεί στα πόδια του χρησιμοποιώντας κλασσικές νεοφιλελεύθερες μεθόδους, πάντοτε υπέρ της βιωσιμότητας των μονοπωλιών και κατά των λαϊκών στρωμμάτων. Ένα πρώτο λοιπόν ερώτημα που τίθεται είναι πως αντιμετωπίζεις μια καπιταλιστική κρίση: την διαχειρίζεσαι στα στενά πλαίσια του ίδιου του καπιταλιστικού οικοδομήματος (περιμένοντας να έρθει η επόμενη μεγάλη κρίση) ή ανατρέπεις το ίδιο το σύστημα που τη γεννάει;

Ακούω αρχηγούς πολιτικών κομμάτων να μιλάνε για «εθνική συστράτευση» με στόχο την έξοδο απ' την κρίση. Αλήθεια, πως ορίζουν το «εθνικό» οι ταγοί του αστικού πολιτικού τοπίου; Τα συμφέροντα ορίζονται τάχα από τον εθνικό και όχι τον ταξικό προσδοιορισμό του καθενός; Ο έλληνας εργάτης της Χαλυβουργίας, παραδείγματος χάρη, που παραμένει απλήρωτος επί μήνες έχει κοινά συμφέροντα με τον - επίσης έλληνα - βιομήχανο που για να ανταγωνιστεί τα κέρδη των ομοίων του πρέπει να μειώσει δραστικά το κόστος παραγωγής (περικόπτωντας μισθούς, εργατικά δικαιώματα, θέσεις εργασίας κλπ); Άραγε ο απολυμένος οικογενειάρχης έχει τα ίδια συμφέροντα με τους μεγαλοεπιχειρηματίες; Ο εργαζόμενος των ναυπηγείων έχει παρόμοια προοπτική με τον εφοπλιστή που κατασκευάζει τα πλοία του στο εξωτερικό πολλαπλασιάζοντας σε χρόνο ρεκόρ τα κέρδη του; Το μεγάλο κεφάλαιο της χώρας - καθώς και όσοι παρασιτικά τρέφονται από την οικονομική ολιγαρχία - μπορεί πράγματι να επιθυμούν κάποια αναδιαπραγμάτευση των όρων του Μνημονίου. Και αυτό διότι ίσως έτσι να νομίζουν ότι θα κερδίσουν κάποια καλύτερη θέση στον ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό εντός της ευρωζώνης. Η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού όμως τι έχει να κερδίσει από ένα «καλύτερο μνημόνιο» (αυτό που, εν ολίγοις, προσφέρουν τα δύο μεγάλα κόμματα και τα νεοφιλελεύθερα ή σοσιαλδημοκρατικά εξαπτέρυγα τους); Τι πραγματικά έχει να κερδίσει ο σημερινός άνεργος, ο φοιτητής, ο χαμηλοσυνταξιούχος, ο μισθοσυντήρητος από τη διαχείρηση ενός φαύλου συστήματος, τις εξοντωτικές θυσίες και την αναδιαπραγμάτευση ουσιαστικά της λιτότητας «χάρην της ευρωπαϊκής μας προοπτικής»; Ήδη, μετά την εφαρμογή του πρώτου Μνημονίου το δημόσιο χρέος αυξήθηκε ήδη από 127.1% του ΑΕΠ  το 2009 σε 142.8% το 2010. Το 2011 το δημοσιονομικό έλλειμμα ανήλθε στο 9,1% επί του ΑΕΠ αυξάνοντας το χρέος στο 165,3% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος [1]. Και αυτά παρά τις αιματηρές θυσίες του ελληνικού λαού.

Με όχημα την ανάπτυξη, λένε στο λαό, η χώρα μπορεί να εξέλθει των μνημονίων το 2015. Εδώ προκύπτουν όμως δύο βασικά ερωτήματα: Πρώτον, για τι είδους ανάπτυξη μιλάμε; Μήπως για την ίδια «ανάπτυξη» της προ-Ολυμπιακών αγώνων εποχής που υπερχρέωσε το κράτος ή την ανάπτυξη που χαρίζει "γη και ύδωρ" τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, τους τραπεζικούς κολοσσούς και το εφοπλιστικό κεφάλαιο με την απατηλή υπόσχεση της δημιουργίας θέσεων εργασίας; Η ανάπτυξη, λοιπόν, που έχει ως πυρήνα της την μεγιστοποίηση του ιδιωτικού κέρδους σε βάρος των κοινωνικών αγαθών και των εργασιακών δικαιωμάτων είναι ανάπτυξη για τους λίγους και, όπως διδάσκει η ιστορία, συνεπάγεται εξαθλίωση για το λαό, τα χαμηλά και μεσαία κοινωνικά στρώμματα. Δεύτερον, ακόμη και αν η Ελλάδα εξέλθει του μνημονίου (αφού θα έχουν πλέον σαρωθεί κοινωνικά και εργατικά κεκτημένα και οι μισθοί θα αγγίξουν επίπεδα Βουλγαρίας) ποιό θα είναι το μέλλον της χώρας, της εργατικής τάξης, των μισθοσυντήρητων λαϊκών στρωμμάτων; Διότι οι δανειακές συμβάσεις που υπέγραψαν οι ελληνικές κυβερνήσεις είναι μια μόνο πτυχή του όλου προβλήματος. Ακόμη και αν επανέλθουμε στην προ του 2008 εποχή, οι πληγές της καπιταλιστικής κρίσης δεν πρόκειται να επουλωθούν εάν δεν έχει γκρεμιστεί το ίδιο το σύστημα που τις δημιούργησε. Ποιό σύστημα; Η Ευρωπαϊκή Ένωση του μονοπωλιακού καπιταλισμού και των Συνθηκών του Μάαστριχτ και της Λισαβώνας, την οποία το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων της χώρας - πλην ΚΚΕ - θεωρεί ως μονόδρομο για το μέλλον της χώρας. Οι ίδιοι οι αριθμοί όμως αποδεικνύουν ότι όσα έχει κερδίσει η Ελλάδα απ' την συμμετοχή της στην Ενωμένη Ευρώπη τα έχει πληρώσει με δυσανάλογα υψηλό αντίτιμο:

1. To 1980, ένα χρόνο πριν την ένταξη της Ελλάδας στην τότε ΕΟΚ, το δημόσιο χρέος της χώρας ήταν 600 εκατομμύρια ευρώ. Το 2009 πλησίασε τα 300 δισεκατομμύρια ευρώ.

2. Το 1980, το εμπορικό ισοζύγιο της Ελλάδας σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο ήταν 5,2 δισεκατομμύρια ευρώ. Το 2008 άγγιξε τα 44 δισεκατομμύρια ευρώ.

3. Το 1990 ο εξωτερικός δανεισμός της χώρας ήταν 694 εκατ. ευρώ. Το 2000 έφτασε τα 7,16 δισ. ευρώ και το 2009 άγγιξε τα 85 δισ. ευρώ.

4. Μεταξύ 1981-2009 το σύνολο των περίφημων κοινοτικών «πακέτων στήριξης» προς την Ελλάδα άγγιξε τα 43 δισεκατομμύρια ευρώ. Ταυτόχρονα όμως οι εισαγωγές προϊόντων έφτασαν τα 379 δισ. ευρώ(!) ενώ οι αντίστοιχες εξαγωγές περιορίστηκαν στα 125 δισ. ευρώ. Το αθροιστικό έλλειμμα επομένως του εμπορικού ισοζυγίου της Ελλάδας έναντι της Ε.Ε. εκτινάχτηκε μέσα σε 18 χρόνια στα 254 δισ. ευρώ. [2]

Η κρίση που διάγουμε απέδειξε όχι μόνο τις τραγικές ανισότητες εντός της Ε.Ε. αλλά και τον έντονα νεοφιλελεύθερο, αντιλαϊκό χαρακτήρα της οικονομικής της δομής. Την ίδια στιγμή η ανεργία στην ευρωζώνη σκαρφάλωσε στο υψηλότερο επίπεδο της τελευταίας δεκαπενταετίας, αγγίζοντας το 10.9% το Μάρτιο [3]. Τι μέλλον έχουν οι λαοί της Ευρώπης μέσα σε αυτήν την Ένωση, πέραν της συνεχούς λιτότητας, των ασφυκτικών δημοσιονομικών πολιτικών και της κυριαρχίας του μεγάλου κεφαλαίου; Οι εξελίξεις δείχνουν να δικαιώνουν το Λένιν ο οποίος είχε προβλέψει το 1915 πως «οι Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες, είτε είναι αντιδραστικές» [4]. Στην σημερινή αντιδραστική Ε.Ε. τι περιθώρια πολιτικής και οικονομικής αυτονομίας έχει η όποια, κεντροαριστερή ή κεντροδεξιά, ελληνική (η ισπανική, η πορτογαλική ή ιρλανδική) κυβέρνηση; Και ακόμη παραπάνω, τι δυνατότητες έχουν οι λαοί των υπερχρεωμένων χωρών ώστε να ξεφύγουν από την αγχόνη της καπιταλιστικής καταδυνάστευσης; Απάντηση: Τίποτα.

Στο πρώτο τόμο του «Κεφαλαίου» ο Κ.Μαρξ έγραφε ότι το «μοναδικό κομμάτι του λεγόμενου εθνικού πλούτου, που στους σύγχρονους λαούς ανήκει πραγματικά στο σύνολο του λαού είναι το δημόσιο χρέος τους» [5]. Η τωρινή κρίση του καπιταλισμού αποδεικνύει με τον πλέον έντονο τρόπο του λόγου το αληθές: ότι από την στιγμή που τα μέσα παραγωγής βρίσκονται στα χέρια οικονομικών ολιγαρχιών, η συντριπτική πλειοψηφία του εθνικού πλούτου που οι λαοί παράγουν θα τρέφει την παρασιτικώς διαβιούσα κεφαλαιοκρατία. Γι' αυτό λοιπόν πρέπει να ειπωθεί ότι ουτοπία δεν είναι ούτε ο σοσιαλισμός, ούτε η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, όπως εντέχνως καλλιεργούν στο λαό οι υπέρμαχοι των αγορών και της ελεύθερης οικονομίας. Αντιθέτως, ουτοπία είναι να πιστεύει κανείς ότι μπορεί να υπάρξει καπιταλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο και ευρεία λαϊκή ευημερία εν μέσω μονοπωλιακών ανταγωνισμών.

Οι εκλογές πλησιάζουν. Δεν θα αλλάξουν τίποτα όμως όσο το πολιτικό παιχνίδι παίζεται στο πεδίο της διαχείρισης της εξουσίας. Καμία ουσιαστική αλλαγή δεν θα επέλθει μέχρι την στιγμή που το σύνολο του ελληνικού λαού - και ο κάθε ένας απο εμάς ξεχωριστά - να πεισθεί για τις δυνατότητες της πραγματικής του δύναμης: Της λαϊκής εξουσίας, που διαγράφει μονομερώς τα χρέη που οι αστικές κυβερνήσεις της φόρτωσαν επί δεκαετίες και παίρνει στα χέρια της τον πλούτο που η ίδια παράγει. Μέχρι τότε θα ζούμε το θέατρο του καπιταλιστικού παραλόγου και τα παρελκόμενα του: τις «κρίσεις χρέους», τα μνημόνια, τη διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων, τις περιοδικές εκρήξεις απολίτικης αγανάκτησης, τον εξευτελισμό της εργασίας, την ιδιωτικοποίηση των πάντων και την κοινωνικοποίηση της ανέχειας, την εκλογική άνοδο νεοφασιστικών συμμοριών, τους υποκριτικούς διαξιφισμούς εντός του πολιτικού κατεστημένου.

Είναι στο χέρι του λαού να αλλάξει τα πράγματα. Όχι τόσο στις 6 Μαϊου αλλά κυρίως την επόμενη μέρα, στο πεδίο της καθημερινότητας και του συνεχούς αγώνα.

[1] Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, 23 Απριλίου 2012.

[2] Στοιχεία από Στατιστική Υπηρεσία Ελλάδας, Ριζοσπάστης, 21 Δεκεμβρίου 2010. Επίσης στο βιβλίο "Είναι ο Καπιταλισμός, ηλίθιε" (Εκδ. Λιβάνη) του Νίκου Μπογιόπουλου, Μέρος Δεύτερο, Κεφάλαιο Δέκατο.

[3] Εφημ. Το Ποντίκι, 2 Μαϊου 2012.

[4] Β.Ι.Λένιν, «Για το σύνθημα των Ενωμένων Πολιτειών της Ευρώπης», 23 Αυγούστου 1915, Sotsial-Demokrat, αριθ. φύλλου 44.

[5] Κ. Μάρξ, Κεφάλαιο, Τόμος Ι, σ. 779-781.

ΝΑ ΓΙΑΤΙ  Κ Κ Ε

Στη μάχη μέχρι την κάλπη

Στη μάχη μέχρι την κάλπη

Δύο 24ωρα απομένουν μέχρι να ανοίξουν οι κάλπες των βουλευτικών εκλογών και δεν πρέπει να πάει χαμένη ούτε μία ώρα. Με το ψηφοδέλτιο και την προκήρυξη του ΚΚΕ στο χέρι πρέπει να συνεχιστεί το πλατύ και αποφασιστικό άνοιγμα παντού, με προτεραιότητα τους τόπους δουλειάς, τις εργατικές και λαϊκές γειτονιές. Με προτεραιότητα σε όλους τους εργαζόμενους, στους φτωχούς αγρότες, στους αυτοαπασχολούμενους, στους νέους και στις γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων που το προηγούμενο διάστημα πήραν μέρος ή επηρεάστηκαν από τους πλούσιους αγώνες που αναπτύχθηκαν. Με επιχειρήματα που θα αποκαλύψουν και θα «χτυπήσουν» τις αυταπάτες και τους εκβιασμούς που στήνουν παγίδες στους εργαζόμενους ώστε να φτάσουν στην κάλπη εγκλωβισμένοι στις αγωνίες του μεγάλου κεφαλαίου, ώστε να ψηφίσουν με κριτήριο την υπεράσπιση όχι των δικών τους συμφερόντων, αλλά την υπεράσπιση της κερδοφορίας των μονοπωλίων. Να δουλέψουμε ακούραστα, με αυτοθυσία, με τη σιγουριά ότι όσο περισσότερες κουβέντες ανοίξουν πάνω στις θέσεις του Κόμματος τόσο καλύτερα θα ετοιμαστεί το έδαφος και για τους αγώνες της επόμενης μέρας.

Τα αστικά ΜΜΕ, τα επιτελεία των κομμάτων της πλουτοκρατίας και του ευρωμονόδρομου προσπαθούν μέχρι τελευταία στιγμή να ανακόψουν το γόνιμο προβληματισμό και τα συμπεράσματα με τα οποία χιλιάδες εργαζόμενοι αντιλαμβάνονται την ανάγκη να ενισχυθεί το ΚΚΕ. Προσπαθούν μέχρι τελευταία στιγμή να σπείρουν ταλαντεύσεις, αμφιβολίες, απογοήτευση. Στο φανατισμό με τον οποίο δουλεύουν όσοι θέλουν το λαό υποταγμένο, να απαντήσουμε με το φανατισμό της ανάγκης να καταδικαστούν όσοι θέλουν να τσακίσουν τη ζωή μας, της ανάγκης να ετοιμαστούμε για τη νέα θύελλα που θα ξεσπάσει από τις 7 Μάη, της ανάγκης να δυναμώσουμε ολόπλευρα την οργάνωση στους τόπους δουλειάς και τις εργατογειτονιές, της ανάγκης να συγκεντρώσουμε δυνάμεις για την οριστική ανατροπή των μονοπωλίων. Για όλους αυτούς τους λόγους πρέπει η κάλπη να βγάλει δυνατό ΚΚΕ.

Γιατί μόνο το ΚΚΕ λέει την αλήθεια για τις αιτίες των λαϊκών προβλημάτων αλλά και για το πώς αυτά θα λυθούν. Ολοι οι άλλοι μένουν να διαπιστώνουν τα βάσανα των εργαζομένων κι ενώ από τη μια μοιράζουν συμπόνοια από την άλλη καλούν το λαό να στρατευτεί πίσω από τις ανάγκες της «ανταγωνιστικότητας» και το «ρεαλισμό» που υπαγορεύουν οι απαιτήσεις των επιχειρήσεων. Ολες οι «μνημονιακές» και οι «αντιμνημονιακές» δυνάμεις στέκονται απέναντι από τον εργαζόμενο λαό, στο στρατόπεδο των αντιπάλων του. Στηρίζουν τη στρατηγική της ΕΕ. Ο ΣΥΡΙΖΑ αυτοπαρουσιάζεται σαν εγγυητής της ΕΕ και του ευρώ, και ταυτόχρονα ως η μοναδική δύναμη ικανή να συμβάλλει στην «υγιή επιχειρηματικότητα» για να μη δυσκολεύονται οι επενδύσεις και χρειάζονται «λαδώματα». Ολοι αντιμετωπίζουν ως «κόστος» τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζομένων. Καλλιεργούν την επικίνδυνη αντίληψη ότι η σωτηρία των επιχειρήσεων σημαίνει και σωτηρία των εργαζομένων. Κρύβουν ότι κυρίαρχος και ελεύθερος λαός είναι μόνο ο λαός ιδιοκτήτης των μέσων παραγωγής και του πλούτου που παράγει. Μόνο η ψήφος στο ΚΚΕ είναι ψήφος ελπίδας, ψήφος που δυναμώνει το αντίπαλο δέος στην καπιταλιστική βαρβαρότητα που μπορεί να βάλει εμπόδια στη νέα θύελλα που έρχεται στις 7 Μάη, αλλά και ψήφος επένδυσης στο μέλλον που αξίζει ο εργαζόμενος λαός.

ΙΤΑΛΙΑ Νέες αυτοκτονίες απελπισμένων από την κρίση

ΙΤΑΛΙΑ

Νέες αυτοκτονίες απελπισμένων από την κρίση

ΡΩΜΗ.--

Αλλοι πέντε άνθρωποι οδηγήθηκαν στην αυτοκτονία, όπως μετέδωσαν ιταλικά μέσα ενημέρωσης, μέσα στο τελευταίο 48ωρο και προστέθηκαν στο μακρύ κατάλογο των αυτόχειρων εξαιτίας των δυσκολιών και των αδιεξόδων που προκαλεί η καπιταλιστική κρίση. Ενας οικοδόμος 56 ετών από τη Νάπολη, άνεργος από τον περασμένο Δεκέμβρη, αυτοκτόνησε χρησιμοποιώντας καλώδιο του ηλεκτρικού ρεύματος για να απαγχονιστεί, ένας Βορειοαφρικανός μετανάστης πήδηξε στο κενό από το διαμέρισμά του σε κεντρική περιφέρεια της Τοσκάνης, αφού δεν κατάφερνε να πληρώσει το στεγαστικό του δάνειο, καθώς και ένας 35χρονος από την Σικελία ύστερα από την απόλυσή του. Επιπλέον, ένας ακόμα οικοδόμος από την Μπολόνια, άνεργος από το 2010, έπεσε στο κενό από το διαμέρισμά του, καθώς και ιδιοκτήτης μιας μικρής εταιρείας μεταφορών εξαιτίας των συσσωρευμένων χρεών του.

Τουλάχιστον 30 άνθρωποι έχουν αυτοκτονήσει στην Ιταλία από την αρχή του χρόνου εξαιτίας οικονομικών προβλημάτων και ανεργίας, αλλά πιθανολογείται πως ο αριθμός αυτός είναι πολύ μεγαλύτερος.

Η εφαρμοζόμενη αντιλαϊκή πολιτική και η αυξανόμενη ανεργία (που τον Απρίλη έφθασε με επίσημα στοιχεία στο 9,8% και στο 35,9% ανάμεσα στους νέους 15-24 ετών) προκαλούν αγανάκτηση στο λαό, αλλά και σε ορισμένες περιπτώσεις απόγνωση, που φτάνει στην αυτοκτονία.

ΗΠΑ Μακελειό με πρωταγωνιστή νεοναζί

ΗΠΑ

Μακελειό με πρωταγωνιστή νεοναζί

ΦΟΙΝΙΞ.--

Στο προσκήνιο μία ακόμη δολοφονία, μαζική αυτή τη φορά, από ένα ένοπλο πολιτοφύλακα, τον Τζέισον , «JT» Ready, διαβόητο νεοναζί και ιδρυτή της Αμερικανικής Συνοριακής Φρουράς, τους Minutemen Civil Defense Corps, ένοπλη παραστρατιωτική οργάνωση που δρα στις περιοχές κοντά στα σύνορα με το Μεξικό ενάντια σε μετανάστες.

Σύμφωνα με το τηλεοπτικό δίκτυο NBC ο ένοπλος, ο 39χρονος πρώην πεζοναύτης JT Ready, άνοιξε πυρ μέσα σε σπίτι στο Τζίλμπερτ, προάστιο του Φοίνιξ, στην Αριζόνα και στη συνέχεια αυτοκτόνησε,σύμφωνα με την αστυνομία. Το νεότερο από τα θύματά του ήταν ένα κοριτσάκι ηλικίας 18 μηνών, το οποίο εξέπνευσε όταν μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο και τα δύο άλλα θύματα ήταν δύο άνδρες και δύο γυναίκες.. Οι αρχές ερευνούν το περιστατικό τηρώντας σιγή ιχθύος ουσιαστικά, ενώ έχει ήδη σπεύσει και το FBI καθώς στο σπίτι βρέθηκε μεγάλος αριθμός όπλων αλλά και εκρηκτικών. Το πέπλο σιωπής που σκεπάζει μέχρι στιγμής την υπόθεση έχει σχέση με τις διαδρομές και κυρίως τις πολύ στενές σχέσεις του JT Ready με πολιτικούς και ειδικότερα τον πρώην πρόεδρο της Γερουσίας, Ράσελ Πιρς και εμπνευστή της αντιμεταναστευτικής ρατσιστικής πολιτικής της Αριζόνα.

    

ΒΡΕΤΑΝΙΑ Τα πλωτά σκλαβοπάζαρα της κρουαζιέρας

ΒΡΕΤΑΝΙΑ

Τα πλωτά σκλαβοπάζαρα της κρουαζιέρας

Αποτέλεσμα των σκλαβοπάζαρων της κρουαζιέρας είναι και η περίπτωση του «Κονκόρντια», που δεν υπήρχαν τα ελάχιστα μέτρα ασφαλείας

ΛΟΝΔΙΝΟ.--

Μόλις με 75 πένες -ένα ευρώ περίπου την ώρα- αμείβονται οι εργαζόμενοι στα κρουαζιερόπλοια της βρετανικής εταιρείας «P&O Cruises», σύμφωνα με αποκαλυπτικό δημοσίευμα της βρετανικής εφημερίδας «Γκάρντιαν» που σημειώνει ότι εκτός των μηδαμινών αποδοχών η ιδιοκτήτρια εταιρεία κατακρατά και τα φιλοδωρήματα, που πλέον χρεώνονται ηλεκτρονικά στους λογαριασμούς των πελατών, εκτός εάν οι εργαζόμενοι βαθμολογηθούν με περισσότερο από 92% όσον αφορά την απόδοσή τους από τους πελάτες! Προφανώς αυτόν τον εργασιακό μεσαίωνα ονειρεύονται και οι εγχώριοι εφοπλιστές και τα αστικά κόμματα που βγάζουν «χολή» κατά των ναυτεργατών, όταν ζητούν επίμονα την άρση του καμποτάζ, για να πάρουν πάμφθηνους εργάτες.

Οι αποδοχές των εργαζομένων στη βρετανική εταιρεία κυμαίνονται γύρω στα 400 δολάρια το μήνα, πολύ κάτω από το έτσι και αλλιώς ανεπαρκές «ελάχιστο επίπεδο» αποδοχών που έχει καθοριστεί στα 555 δολάρια από την Κοινή Ναυτιλιακή Επιτροπή του Παγκόσμιου Οργανισμού Εργασίας. Ας σημειωθεί δε, ότι σύμφωνα με τον «Γκάρντιαν», οι εργαζόμενοι όχι μόνο αμείβονται με ψίχουλα αλλά δουλεύουν βάρδιες άνω των 11 ωρών ημερησίως και επτά ημέρες τη βδομάδα.

Πρόκειται για όργιο εκμετάλλευσης, καθώς οι περισσότεροι εργαζόμενοι, σύγχρονοι σκλάβοι, στα κρουαζιερόπλοια της P&O είναι από την Ινδία και τις Φιλιππίνες, ενώ η εταιρεία χρεώνει μεταξύ 2.798 και 6.458 δολαρίων ανά επιβάτη για μία κρουαζιέρα 12 ημερών γύρω από τη Βόρεια Ευρώπη. Σύμφωνα με επίσημα οικονομικά στοιχεία της εταιρείας που ιδρύθηκε το 1822 και το 2003 συγχωνεύτηκε με την «Carnival Corporation», με έδρα τη Φλόριντα των ΗΠΑ, για να δημιουργήσουν τη μεγαλύτερη εταιρεία για κρουαζιέρες παγκοσμίως με ετήσια έσοδα της τάξεως του 15,8 δισ. δολ. το 2011 και κέρδη ύψους 2,2 δισ. δολαρίων. Η «Carnival» είναι το μονοπώλιο στο οποίο ανήκε το πλοίο «Κονκόρντια» όπου το Γενάρη προσέκρουσε στο νησί Τζίλο της Ιταλίας και βρήκαν το θάνατο 32 άνθρωποι.

Βουλευτικές Εκλογές 2012 / Μέρος 12ο - Κρήτη

Βουλευτικές Εκλογές 2012 / Μέρος 12ο - Κρήτη

Κρήτη

Κλίκ για μεγέθυνση, αν και το πράσινο το βλέπετε και σε αυτό το μέγεθος ;-)

Και να που φτάσαμε στο τελευταίο μας γεωγραφικό διαμέρισμα, την Κρήτη (και το προτελευταίο μέρος της σειράς θεμάτων μας / αύριο τα συγκεντρωτικά κλπ) και ο παραπάνω χάρτης μιλά απο μόνος του. Το μπλέ χρωματάκι που τρολάρει το καταπράσινο νησί, είναι η κοινότητα της Ασής Γωνιάς, η οποία έχει προϊστορία στο "τρολάρισμα" του εκλογικού αποτελέσματος.

Στην Κρήτη δεν υπάρχουν κάστρα, διότι απλά η ίδια αποτελεί κάστρο του ΠΑΣΟΚ στο σύνολό της. Ένα κάστρο που ίσως δεν πέσει και ποτέ, όσο θα υπάρχει η πράσινη λαίλαπα ... Οι νομοί Ηρακλείου και Λασιθίου, πάντως σίγουρα, οι οποίοι είναι και οι μόνοι νομοί της χώρας οι οποίοι δεν έχουν βαφτεί ποτέ στα χρώματα της Νέας Δημοκρατίας. Στα χρώματα της Ένωσης Κέντρου ναι, ΝΔ πάντως όχι.

Μεγάλη προϊστορία αγώνων, κινημάτων και αντίστασης έχει η Κρήτη, από τις επαναστάσεις του 1866 και του 1895, την απελευθέρωση του νησιού το 1913, την αντίσταση στον γερμανικό φασισμό, το κυνήγι των Μάυδων και δοσιλόγων, τις μάχες του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ στα Λευκά Όρη και τον Ψηλορείτη έως και την επταετία. Μετά έχει μόνο ΠΑΣΟΚ.


Και σε αυτό δεν φταίει μόνο το γεγονός, ότι εκμεταλλεύτηκαν και καπηλεύτηκαν, την αγωνιστική στάση και διάθεση των Κρητών ή τα φαινόμενα της κουμπαριάς, της οικογένειας και του ρουσφετιού που ακολούθησε, αλλά φταίει και το γεγονός πως απο το νησί αυτό κατάγεται και ο μέγας (αντικομμουνιστής) πολιτικάντης του 20ου αιώνα, Ελευθέριος Βενιζέλος, που έγινε σύμβολο του κεντρώου χώρου και της σοσιαλδημοκρατίας αργότερα.

Βέβαια, απο το νησί δεν κατάγεται, μόνο ο Ελευθέριος Βενιζέλος, αλλά και Κων/νος Μητσοτάκης του οποίου η κόρη αναμένεται πως θα σαρώσει τον "δεξιό" χώρο.

Η κατάσταση είναι ΠΑΣΟΚ, αλλά και ο δικομματισμός στο σύνολό του δεν πάει πίσω. Στο 85,6% παρέμεινε ο δικομματισμός στην Κρήτη για το 2009, μια ανάσα δηλαδή απο το 85,8% της Θράκης και την πρώτη θέση σε επίπεδο γεωγραφικών διαμερισμάτων. Φυσικά με 58,8%, το ΠΑΣΟΚ, είναι απόλυτη πλειοψηφία.

Σε επίπεδο νομών, το ΠΑΣΟΚ πέτυχε το μεγαλύτερο ποσοστό του τα τελευταία 16 χρόνια, στις εκλογές του 2009 και στον νομό Ηρακλείου με 62,74% (Νο1 σε όλη την χώρα, Νο2 το Λασίθι με 59,37%, Νο4 το Ρέθυμνο με 57,91% ... ενώ η ντροπή του ΠΑΣΟΚ στην Κρήτη τα Χανιά, μόλις το Νο10 με 51,11%). Αντίθετα το χαμηλότερο επιτεύχθηκε στον νομό Ρεθύμνου το 2007 με το τραγικό 43,84%, το οποίο του κόστισε την πρώτη θέση και έναν μπλέ λεκέ στο πράσινο νησί.

Σε επίπεδο δήμων τώρα και για τις τελευταίες 4 εκλογικές αναμετρήσεις, το ΠΑΣΟΚ κατάφερε να φτάσει στο 74,48% στο δήμο Αγίας Βαρβάρας του νομού Ηρακλείου το 2009. Ενώ στο δήμο Σφακίων εμφανίζεται το ιστορικό χαμηλό του 2007, όπου έπεσε κάτω απο το 40%, φτάνοντας στο απαξιωτικό 34,86%.

Για την Νέα Δημοκρατία είναι πιο απλά τα πράγματα. Σε επίπεδο νομών, το υψηλότερο σημείο ήταν το 46,50% του νομού Ρεθύμνο το 2007, ενώ το χαμηλότερο φυσικά το 2009 στο νομό Ηρακλείου με 23,70%. Σε επίπεδο δήμων η πρωταθλήτρια της Νέας Δημοκρατίας είναι η κοινότητα Ζωνιανών του 2007 με 60,00%, ενώ η μεγαλύτερη ήττα προήλθε από τις "κομμουνιστικές" Αρχάνες το 2009 με 16,13%.

Ακολουθούν οι χάρτες κατανομής των δήμων για τις εκλογικές αναμετρήσεις από το 2000 έως το 2007 (Κλικ για μεγένθυνση)

Η παρουσία του ΚΚΕ

Όπως είναι αναμενόμενο ο πράσινος ήλιος κατάπιε όχι μόνο την Νεά Δημοκρατία, αλλά εξαπλώθηκε σαν καρκίνος καταστρέφοντας τα κόκκινα κύτταρα της αντίστασης των εργαζομένων. Ασχέτως εαν η Κρήτη έχει δυο σοβαρά αστικά κέντρα, οι κουμπαριές του Αντρέα και τα βολέματα ένθεν και κείθεν, δεν άφησαν ιδιαίτερα περιθώρια στην αύξηση της επιρροής του ΚΚΕ.

Τα Χανιά όπως βλέπετε διατηρούν ένα κομμάτι από την μεγάλη παράδοση του παρελθόντος, αλλά οι υπόλοιποι νομοί (εκτός απο το αστικό κέντρο του Ηρακλείου, τα Ανώγεια του Ξυλούρη και τις Αρχάνες) βυθίζουν τα ποσοστά του ΚΚΕ σε ιδιαιτέρως χαμηλά επίπεδα. 18.488 ψήφοι και 4,60% ήταν το αποτέλεσμα του 2009 για το σύνολο της Κρήτης, παραμένοντας σταθερή σε σχέση με το 2007.

Κλικ για μεγέθυνση

Σε επίπεδο δήμων και για τις εκλογές του 2009, το ΚΚΕ επιτυγχάνει μόνο σε 2 δήμους ποσοστά άνω του 10%. Οι δήμοι αυτοί είναι οι Βουκολιές των Χανίων (10,51%) και οι Αρχάνες του Ηρακλείου (10,24%). Απο κοντά ακολουθούν ο Βάμος στα Χανιά (9,73%), ο δήμος Ινναχωρίου των Χανίων (9,71%) και τα Ανώγεια του Ρεθύμνου (8,98%).

Κατα κάποιον τρόπο δεν στεναχωρήθηκα και ιδιαιτέρως, όταν έμαθα πως τα χαμηλότερα ποσοστά του ΚΚΕ το 2009, σημειώθηκαν στην περιοχή του Μυλοποτάμου του Ρεθύμνου. Μάλλον φταίει το κακό τους το όνομα ... Πρώτη από το τέλος λοιπόν, η κοινότητα Ζωνιανών με 0,52% ενώ από κοντά και ο έταιρος του Μυλοποτάμου δήμος του Κουλούκωνα με 0,77%. Τρίτη απο το τέλος ο Ζαρός του Ηρακλείου με 0,80% (απο την λίστα εξαιρώ την Γαύδο του 0%, λόγω των μόλις 53 εγκύρων ψηφοδελτίων της).

Ακολουθούν οι χάρτες των ποσοστών του ΚΚΕ για τις εκλογικές αναμετρήσεις από το 2000 έως το 2007 (Κλικ για μεγένθυνση)

Προβλέψεις - Εκτιμήσεις

Θα μείνω λίγο συντηρητικός όσο αναφορά τα ποσοστά του ΚΚΕ, διότι είναι αρκετά θολό το τοπίο όσον αναφορά τους ψηφοφόρους που θα αφήσουν πίσω τους τον πράσινο καρκίνο. Κατα τα άλλα εκτιμώ πως, ενώ το ΠΑΣΟΚ θα βυθιστεί σε πρωτόγνωρα επίπεδα για το νησί, χάνοντας περίπου 22 με 25 ποσοστιαίες μονάδες, η Νέα Δημοκρατία θα είναι αυτή που θα αναζητήσει τρόπο για την επιβίωση της. Η Ντόρα απο την μία, και τα "αριστερά" αναχώματα απο την άλλη, αναμένεται πως θα διασταυρώσουν τα ξίφη τους για την δεύτερη θέση σε όλους τους νομούς.

 

 Σχετικά  

Βουλευτικές Εκλογές 2012 / Μέρος 1ο - Πελοπόννησος
Βουλευτικές Εκλογές 2012 / Μέρος 2ο - Αττική
Βουλευτικές Εκλογές 2012 / Μέρος 3ο - Στερεά Ελλάδα
Βουλευτικές Εκλογές 2012 / Μέρος 4ο -Ιόνια Νησιά
Βουλευτικές Εκλογές 2012 / Μέρος 5ο - Ήπειρος
Βουλευτικές Εκλογές 2012 / Μέρος 6ο - Θεσσαλία
Βουλευτικές Εκλογές 2012 / Μέρος 7ο - Δυτική Μακεδονία
Βουλευτικές Εκλογές 2012/ Μέρος 8ο - Κεντρική & Ανατολική Μακεδονία
Βουλευτικές Εκλογές 2012/ Μέρος 9ο - Θράκη
Βουλευτικές Εκλογές 2012/ Μέρος 10ο - Βόρειο Αιγαίο
Βουλευτικές Εκλογές 2012/ Μέρος 11ο - Νότιο Αιγαίο