«Σκληρή» Δύση VS
«Νερόβραστη» Ανατολή σημειώσατε… μάλλον μη σημειώνετε τίποτα ακόμα. Και
αυτό γιατί η εσωτερική μάχη στις δύο περιφέρειες του ΝΒΑ βρίσκεται ακόμα
σε εξέλιξη. Και συγκεκριμένα στο υψηλότερο επίπεδο. Απ’ τη μια πλευρά
μαίνεται ήδη ο πόλεμος ανάμεσα στα κατά τεκμήριο δύο καλύτερα projects
των τελευταίων 5 και 20 ετών αντίστοιχα, δηλαδή τους Γκόλντεν Στέητ
Γουόριορς και τους Σαν Αντόνιο Σπερς (1-0) και απ’ την άλλη η κουστωδία
του λεγόμενου ή/και πραγματικού βασιλιά Λεμπρόν Τζέιμς ετοιμάζεται να
αντιμετωπίσει τους Μπόστον Σέλτικς.
Φαρ Ουέστ
Στην ακόμα και εν έτει 2017 «άγρια» Δύση, οι θυελλώδεις Γουόριορς έκαναν έναν περίπατο με δύο 4-0 («σκουπίσματα-sweeps»,
έτσι τα λένε στην Αμερική) απέναντι στους αξιοπρεπείς Μπλέιζερς και
στους πολύ καλούς «Μορμόνους» (αν και με 2-3 Γάλλους καθολικούς) Γιούτα
Τζαζ, οι οποίοι κόντρα στις προβλέψεις πέρασαν το εμπόδιο των Κλίπερς
στον πρώτο γύρο. Αντίθετα οι γερασμένοι αλλά πάντα μυαλωμένοι Σπερς,
δυσκολεύτηκαν περισσότερο απ’ όσο δείχνουν τα τελικά 4-2 στους δυο
πρώτους γύρους. Μετά από ένα σκληρό τζαρτζάρισμα επιβλήθηκαν πρώτα
έναντι των σκληροτράχηλων Μέμφις Γκρίζλις και αργότερα των τριποντάκηδων
Ρόκετς καταφέρνοντας στο τέλος να ξυρίσουν τον υποψήφιο για MVP γαμπρό, Τζέιμς Χάρντεν.
Θα ήταν παράλογο να ισχυριστούμε ότι στη δυτική μάχη,
μεταξύ των διασκεδαστικών αλλά απόλυτα αποτελεσματικών Καλιφορνέζων και
των καλοκουρδισμένων Τεξανών δεν υπάρχει φαβορί. Και αυτό είναι η παρέα
του Στεφ Κάρι, του Κλέι Τόμσον, του «τσαμπουκά» πολυθεσίτη Ντρέιμοντ
Γκρην και του άτιτλου μεν, σουπερστάρ πρώτου μεγέθους δε, Κέβιν Ντουράντ
που αποκτήθηκε φέτος. Μια ομάδα που αποτελεί την επιτομή του σύγχρονου
μπάσκετ, «ταχύτητα-κίνηση-
passing game-πολλά
τρίποντα» αλλά ταυτόχρονα καλή άμυνα, μια συνταγή που οδήγησε στην
κατάκτηση του πρωταθλήματος το 2015 και την πολύ δυνατή παρουσία στους
τελικούς το 2016. Μπορεί να έχει κάποια προβλήματα στο «δέσιμο», καθώς
επίσης να μην έχει στον πάγκο τον πρώτο προπονητή της Στ. Κερ λόγω
χρόνιου προβλήματος υγείας, αλλά το πλεονάζον ταλέντο και η κεκτημένη
ταχύτητα των περασμένων σεζόν φτάνουν και περισσεύουν για της δώσουν τον
τίτλο του φαβορί. Και ο τίτλος αυτός ενισχύεται μετά τον δραματικό
πρώτο αγώνα και τη νίκη, που συνοδεύτηκε με τις
καταγγελίες για εσκεμμένο τραυματισμό του σταρ του Σαν Αντόνιο, Κ. Λέοναρντ από έναν οξύθυμο γεωργιανό (σ.σ. όχι αυτόν που φαντάζεστε), τον σέντερ Ζάζα Πατσούλια.
Απ’ την άλλη μεριά, πριν από κάθε τι υπάρχει ο
προπονητής Γκρ. Πόποβιτς, ο τεχνικός διευθυντής Ρ.Σ. Μπιούφορντ και
γενικά ο οργανισμός που λέγεται Σαν Αντόνιο Σπερς, υπόδειγμα για όλες
τις ομάδες του NBA εδώ και δυο δεκαετίες. Παρά
την απώλεια του Τιμ Ντάνκαν, καλύτερου παίκτη της ιστορίας τους, λόγω
«συνταξιοδότησης» και τις αναταράξεις που έφερε η προσαρμογή στην νέα
εποχή οι Σπερς κατάφεραν, με κόπο είναι η αλήθεια, να φτάσουν στα τελικά
της Δύσης. Παραμένουν ένας αμυντικός ογκόλιθος, αλλά στην επίθεση έχουν
εγκαταλείψει σε μεγάλο βαθμό το ευρωπαϊκής κοπής εκπληκτικό passing game
που τους χάρισε το πρωτάθλημα το 2014. Πλέον όλα, ή σχεδόν όλα, περνάνε
απ’ τα χέρια του σουπερστάρ «νέου τύπου», του «στόμα έχω και μιλιά δεν
έχω» Καβάι Λέοναρντ ο οποίος παραμένοντας ένας απ’ τους 2-3 καλύτερους
αμυντικούς του σύμπαντος, έχει εξελιχθεί σε φονική επιθετική μηχανή. Οι
Σπερς τέλος, κόντρα σε κάθε σύγχρονη προπονητική σχολή και την ίδια την
επιστήμη της στατιστικής, χρησιμοποιούν πολύ το σουτ από μέση απόσταση,
το λεγόμενο «mid–range»,
σε αντίθεση με την προσέγγιση «τρίποντο ή τέφρα» που ακολουθεί η
υπόλοιπη λίγκα. Απ’ τη σειρά λείπει ο σε πτώση ων «παλιός» Τόνι Πάρκερ,
με την ανεκτίμητη όμως εμπειρία τέτοιων παιχνιδιών, λόγω τραυματισμού,
κάτι που γέρνει ακόμα περισσότερο την πλάστιγγα υπέρ των Γουόριορς.
Ανατολικό (μονο)μπλόκ
Όσον αφορά την Ανατολή, δικαιώθηκε για ακόμα μια φορά η άποψη ότι πρόκειται για την πιο «soft»
περιφέρεια του ΝΒΑ, που χρησιμεύει για την προπόνηση των Καβαλίερς (που
πάντως φέτος αντιμετώπισαν κραδασμούς στην κανονική περίοδο) μέχρι τον
τελικό. Αυτή τη φορά το Κλήβελαντ πέρασε σχετικά εύκολα το εμπόδιο των
Ιντιάνα Πέησερς (4-0) και ακόμα πιο εύκολα αυτό των Τορόντο Ράπτορς (4-0
με τα τσαρούχια), που μετά την περσινή δυναμική τους πορεία φέτος
φάνηκαν «λίγοι» στα ημιτελικά της Ανατολής. Απ’ την άλλη όμως μας
αποζημίωσε αρκετά η σκληρή μονομαχία των Μπόστον Σέλτικς με τους
Ουάσινγκτον Γουίζαρντς που κρίθηκε στα 7 παιχνίδια με 4-3 υπέρ των
Κελτών. Να σημειωθεί ότι η αρκετά σοβαρή φέτος ομάδα της Βοστώνης λίγο
έλειψε να χύσει την καρδάρα με το γάλα όταν, στον πρώτοι γύρο, έχασε τα
δυο πρώτα παιχνίδια στην έδρα της απ΄ το σκορποχώρι πολυτελείας Σικάγο
Μπουλς, γυρίζοντας στη συνέχεια τη σειρά και ολοκληρώνοντας την με 4-2.
Οι δε Γουίζαρντς απέναντι σε έναν αξιοπρεπή αλλά υποδεέστερο αντίπαλο,
τους Ατλάντα Χωκς του «πολύ» Ντουάιτ Χάουαρντ πέρασε απ’ τον πρώτο γύρο
με επίσης με 4-2.
(Photo by Jason Miller/Getty Images)
Μπορεί εμείς στην Ελλάδα να λύσαμε το πρόβλημα της
μοναρχίας το 1974, στις ΗΠΑ όμως και συγκεκριμένα στο Οχάιο οι φίλαθλοι
είναι κατηγορηματικοί ότι βασιλιάς παραμένει ο Λεμπρόν Τζέιμς. Και παρά
τις ενστάσεις μας, δεν τους αδικούμε. Ο Λεμπρόν φέτος έκανε μια πολύ
ουσιώδη, λιγότερο θεαματική-περισσότερο παραγωγική χρονιά. Αυξήθηκε ο
οργανωτικός του ρόλος χωρίς να πάει πίσω το σκοράρισμα. Το υπόλοιπο καστ
είναι πολύ καλό (Ίρβινγκ, Λαβ κ.α.), ενώ οι προσθήκες στον πάγκο που
είχε ζητήσει μεσούσης της σεζόν, πραγματοποιήθηκαν. Μένει να δούμε πόσο
ωφέλησε η κατά πολλούς ηθελημένη κατάληψη της 2ης θέσης στην κανονική
περίοδο (καθώς φημολογείται ότι ήθελαν να αποφύγουν πάση θυσία την
Ουάσινγκτον στο 2ο γύρο). Ο στόχος επετεύχθη και μάλιστα συνολικά καθώς
οι Καβαλίερς δε θα βρουν τους πρωτευουσιάνους ούτε στον τελικό της
Ανατολής, αφού αποκλείστηκαν απ’ τους Μπόστον Σέλτικς, που κύκλοι του
Κλήβελαντ τους παρουσιάζουν σαν πιο βατούς.
Σε ότι αφορά τους Σέλτικς, έχουν καταφέρει να φτιάξουν ένα πολύ καλό σύνολο με εξελίξιμους παίκτες, καθώς και παίκτες στο «peak» της καριέρας τους όπως ο τρομερός κοντός Αϊζάια Τόμας «2», που φέτος έβαλε υποψηφιότητα για MVP
και ο σταθερά υποτιμημένος τίμιος ψηλός Αλ Χόρφορντ. Όλα δείχνουν ότι
αν όχι φέτος, του χρόνου θα προσπαθήσουν να κοντράρουν στα ίσια τους
Καβαλίερς. Σε αυτό συμβάλλουν και τα καμιά 10ριά picks (επιλογές στο draft) που απέκτησαν το 2013 όταν μοσχοπούλησαν τους τότε αστέρες τους στους Μπρούκλυν Νετς, picks
που οδήγησαν (και θα συνεχίσουν να οδηγούν και φέτος) στην
υπερσυσσώρευση ταλέντου. Παρ’ όλα αυτά, το συντριπτικό προβάδισμα στη
σειρά το έχει η παρέα του Λεμπρόν του Τζέιμς.
Ο πόλεμος λοιπόν στην άλλη
πλευρά του Ατλαντικού συνεχίζεται και η «Κατιούσα», αν και δε
συμμετέχει, ως όπλο, σ’ αυτόν, παρακολουθεί διακριτικά και από απόσταση
τις εξελίξεις στα πεδία των μαχών και θα σας κρατάει ενήμερους για κάθε
τι νεότερο, μέχρι και τους τελικούς του ΝΒΑ, βαθιά μέσα στον Ιούνη, με
το μολύβι στο ένα χέρι και τα μπρατσάκια στο άλλο.
