ΗΠΑ Η CIA διοχέτευε ναρκωτικά στα γκέτο των μαύρων

Κινητοποιούνται, αυτόν τον καιρό, οι μαύροι Αμερικανοί και απαιτούν αποζημίωση από την κοινωνική καταστροφή των συνοικιών τους, που οργανώθηκε από τη CIA στη δεκαετία του '80

Οι μαύροι έχουν εξοργιστεί και η οργή τους αυξάνεται με τη διάδοση των λεπτομερειών μιας τρελής ιστορίας, που μόλις πρόσφατα έγινε γνωστή, αν και όχι σε όλο της το μέγεθος.
Τις τελευταίες μέρες του Σεπτέμβρη και τις πρώτες μέρες του Οκτώβρη, οι μαύροι των γκέτο των δυτικών αμερικανικών μεγαλουπόλεων προχώρησαν σε μαζικές κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας. Ζητούσαν ή μάλλον απαιτούσαν, πρώτα απ' όλα, την παραδειγματική τιμωρία των εγκληματικών πρακτόρων της CIA, που στη δεκαετία του '80 διοχέτευαν και πουλούσαν κοκαϊνη στις συμμορίες και τις φτωχογειτονιές των μαύρων Αμερικανών, με σκοπό την αξιοποίηση των εσόδων από αυτήν την "μπίζνες", για τη χρηματοδότηση των ανταρτών "κόντρας" που δρούσαν, εκείνη την εποχή, στη Νικαράγουα κατά της κυβέρνησης των Σαντινίστας. Ακόμα απαίτησαν από την κυβέρνηση των ΗΠΑ αποζημίωση για τις κοινότητές τους, που, αν και ήταν ανέκαθεν υποβαθμισμένες, έφτασαν να είναι σκέτη κόλαση μετά από τις εγκληματικές ενέργειες της CIA εκείνης της περιόδου.
Στις παραπάνω κινητοποιήσεις, έντονη ήταν και η παρουσία των γυναικών, μανάδων που είχαν δει τα παιδιά τους να μπαίνουν ως "βαποράκια" σε μικρές συμμορίες, που τις προμήθευαν μέλη του στρατού των "κόντρας", οι οποίοι είχαν επιστρατευτεί, οργανωθεί και χρηματοδοτηθεί από τη CIA.
Η όλη υπόθεση, με αρκετές λεπτομέρειες, είδε το φως της δημοσιότητας, στο τέλος του Αυγούστου, όταν δημοσιεύτηκε σχετικό άρθρο στην εφημερίδα "Σαν Χοσέ Μέρκιουρι Νιους". Μία ομάδα ρεπόρτερ της παραπάνω εφημερίδας, με πρωτοπόρο τον Γκάρι Ουέμπ, ξεκίνησε σχετική έρευνα, με αφορμή την κατάθεση του Ντανίλο Μπράντον, πρώην πράκτορα της CIA και σήμερα συνεργάτη της DIA, υπηρεσία του υπουργείου Δικαιοσύνης για την Καταπολέμηση του Εμπορίου Ναρκωτικών, σε ομοσπονδιακό δικαστήριο των ΗΠΑ το 1995. Ο ρεπόρτερ της "Σαν Χοσέ Μέρκιουρι Νιους" εργάστηκε για ένα χρόνο, περίπου, μέχρι να καταφέρει να συγκεντρώσει τα κομμάτια του παζλ, οπότε και ξεκίνησε η δημοσίευση μία σειρά άρθρων, με πρώτο αυτό που δημοσιεύτηκε τον Αύγουστο. Για ένα χρόνο, λοιπόν, οι ρεπόρτερ της παραπάνω εφημερίδας μπλέχτηκαν μέσα σε ένα κουβάρι με ψεύδη, με δίκες που ξεκίνησαν για να κλείσουν λίγο αργότερα όπως όπως, γιατί "έπλητταν ύψιστα συμφέροντα του κράτους", με σχετικές, με το θέμα, έρευνες, που πριν καλά καλά αρχίσουν σταματούσαν, με εκθέσεις, που κάποτε ήταν μυστικές, σήμερα είναι μεν γνωστές, αλλά είναι σχεδόν αδύνατο να τις βρει κανείς... Οι ρεπόρτερ πήραν συνεντεύξεις από εκατοντάδες μάρτυρες, "βαποράκια", θύματα... Πήγαν σε φυλακές με πρόθεση να μιλήσουν με πρώην "κόντρας", που είχαν καταδικαστεί για εμπόριο ναρκωτικών, και ανακάλυψαν ότι είχαν δραπετεύσει από εκεί και ότι κανείς δεν τους αναζητούσε.
Στις πρόσφατες κινητοποιήσεις των μαύρων διανεμήθηκαν αντίγραφα των άρθρων της ομάδας του Ουέμπ. Ο κόσμος τα διάβαζε και έλεγε: Ποιος θυμάται τους "κόντρας"; Είναι παλιά ιστορία. Εκείνο που θυμόμαστε όλοι, γιατί το ζούμε καθημερινά στο πετσί μας, είναι οι άθλιες κοινωνικές συνθήκες στα γκέτο μας. Ποιος, αλήθεια, θυμάται τους "Μαύρους Πάνθηρες" που κατάγγελναν ότι η κυβέρνηση προωθούσε ναρκωτικά στους μαύρους για να αποβλακώσει τους νέους, που επιθυμούσαν να δουν τα δικαιώματά τους στην πράξη και όχι στα χαρτιά;
Η ομάδα των ρεπόρτερ αναφέρει στα άρθρα της ότι το πρώτο δίκτυο προώθησης ναρκωτικών - κοκαϊνη στην αρχή, ένα ναρκωτικό για τους πλούσιους λευκούς, και το θανατηφόρο κρακ στη συνέχεια - στα καρτέλ των Κολομβιανών και τις μικρές συμμορίες του Λος Αντζελες στήθηκε μέσω του, μετρίου βεληνεκούς, Νοτιοαμερικανού εμπόρου ναρκωτικών Ρίκι Ντόνελ Ρος "Φριγουέι". Ο τελευταίος ήταν ο καλύτερος πελάτης του Ντανίλο Μπράντον, που αναφέραμε παραπάνω, και εκείνη την εποχή ηγετικό στέλεχος του αντικομμουνιστικού "Νικαραγουανού Δημοκρατικού Μετώπου", που σχεδιάστηκε και λειτούργησε υπό τις εντολές της CIA την προηγούμενη δεκαετία...
Ο Μπράντον είχε καταθέσει στο δικαστήριο ότι ακολουθούσε τις διαταγές του πράκτορα της CIA Μπερμούδες, και ότι, εκτός από τον ίδιο τον Μπράντον, άλλα 5.000 (!) άτομα φρόντιζαν, ώστε να διευρυνθεί η αγορά των μαύρων "καταναλωτών", με αποτέλεσμα να προωθηθεί ένας τόνος κρακ μέσα σε ένα χρόνο, το 1981. Το κέρδος από αυτήν τη βρώμικη υπόθεση ήταν 54.000.000 δολάρια, που χρησιμοποίησε, δεόντως, το "Νικαραγουανό Δημοκρατικό Μέτωπο" κατά των Σαντινίστας. Ακόμα, μέρος αυτών των χρημάτων χρησιμοποιήθηκε για τη συγκρότηση ένοπλων συμμοριών, για διάφορα άλλα εγκλήματα, για επιστράτευση και άλλων νέων ως "βαποράκια". Συνέπεια όλων των παραπάνω ήταν, φυσικά, η κλιμάκωση της βίας στις φτωχογειτονιές των μαύρων, γεγονός που απασχόλησε πολλούς κοινωνιολόγους, που μέσα από μελέτες και αναλύσεις έψαχναν να βρουν τι φταίει.
Οταν ο Ντανίλο Μπράντον έκανε αυτήν την κατάθεση στο δικαστήριο, εργαζόταν ήδη στην DIA, την Υπηρεσία του υπουργείου Δικαιοσύνης για την Καταπολέμηση του Εμπορίου Ναρκωτικών, όπου προσλήφθηκε αμέσως μετά την απελευθέρωσή του από τη φυλακή, όπου διέμεινε μόνο 28 μήνες. Ωστόσο, ο Μπράντον φυλακίστηκε έστω και για μόνο 28 μήνες. Ο ανώτερός του, Καντανέρο, δεν πάτησε πότε το πόδι του σε φυλακή, αν και φέρεται αναμεμειγμένος σε 45 (!) περιπτώσεις εμπορίου ναρκωτικών, έζησε για χρόνια ανενόχλητος στο Σαν Φρανσίσκο και σήμερα ζει στη Νικαράγουα.
Ο κύκλος CIA - κόντρας - έμποροι ναρκωτικών έκλεισε με την εκλογή του Ρόναλντ Ρίγκαν, του οποίου η κυβέρνηση συνέχισε μεν την παροχή βοήθειας στους "κόντρας" της Νικαράγουα, αλλά με καθαρά πλέον, χρήματα, δηλαδή με χρήματα των Αμερικανών φορολογουμένων. Ομως, ο Ρίγκαν δεν έριξε ούτε ένα δολάριο στις φτωχογειτονιές των μαύρων Αμερικανών.
Και οι φωνές διαμαρτυρίας των μαύρων συνεχώς εντείνονται. Απαιτούν να αποζημιωθούν από την κοινωνική σφαγή που μελέτησαν και οργάνωσαν οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ.
Γιάννα ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΗ

ΟΛΟΙ στο συλλαλητήριο την Πέμπτη 9 Νοέμβρη, στις 6 το απόγευμα, στο Σαρόκο!

Παιχνίδια με τον χρυσό

Στις 7 Δεκεμβρίου 2002 η πολιτειακή Επιτροπή Δράσης κατά του Μονοπωλίου του Χρυσού (Gold Anti-Trust Action Committee - GATA) κατέθεσε αγωγή κατά της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ (Fed), κατά διαφόρων άλλων τραπεζών αλλά και κατά της κυβέρνησης. Η κατηγορία ήταν ότι η κυβέρνηση, σε συνεργασία με τις τράπεζες αυτές, χειραγωγούσαν την τιμή του χρυσού, διατηρώντας την τεχνητά σε χαμηλά επίπεδα. Μεταξύ των κατηγορουμένων ήσαν ο τότε υπουργός οικονομικών Λώρενς Σάμμερς, ο τότε διοικητής τής Fed Άλαν Γκρήνσπαν, μια σειρά πολυεθνικών χρηματοπιστωτικών οργανισμών όπως η BIS, η Chase Manhattan, η Citigroup, η Deutsche Bank, η Goldman Sachs, η JP Morgan κλπ. αλλά και οι δυο μεγαλύτερες εταιρείες εξόρυξης χρυσού του κόσμου, η νοτιοαφρικανική Anglogold Ltd και η καναδική Barrick Gold Corporation. Τον Φεβρουάριο του 2002 το δικαστήριο της Βοστώνης απέρριψε την ένσταση με την αιτιολογία ότι η ενάγουσα δεν είχε έννομο συμφέρον.

"Περσινά ξινά σταφύλια", θα μου πείτε αλλά επιτρέψτε μου να διαφωνήσω. Αν θυμήθηκα σήμερα αυτή την ιστορία είναι επειδή εκτιμώ ότι αφ' ενός μεν έχει θέση ανάμεσα στις παρόμοιες ιστορίες που διηγηθήκαμε τις τελευταίες ημέρες αφ' ετέρου δε είναι εξόχως διδακτική. Δείξτε λίγη υπομονή και είμαι σίγουρος ότι δεν θα θεωρήσετε τον χρόνο σας χαμένο.

Τράπεζα της Αγγλίας: Το θησαυροφυλάκιο με τον χρυσό

Κατ' αρχάς, ας έχουμε κατά νου δυο δεδομένα. Πρώτον: σε έναν κόσμο που κατακλύζεται από λογιστικό χρήμα, διαχρονική συναλλακτική αξία έχει μόνο ο χρυσός. Δεύτερον, ως απόρροια του πρώτου: για να είναι το χρήμα αξιόπιστο, πρέπει το οικονομικό περιβάλλον να είναι ασφαλές και σταθερό, πράγμα που προϋποθέτει ισχυρό αποθεματικό νόμισμα (δολλάριο), το οποίο να διατηρεί σταθερή την αξία του έναντι του μοναδικού διαχρονικής αξίας συναλλακτικού μέσου (χρυσός). Αν για οποιοδήποτε λόγο το αποθεματικό νόμισμα υποτιμηθεί έναντι του χρυσού, η οικονομική σταθερότητα πάει περίπατο και η αξία του χρήματος καταρρέει. Συνεπώς, η σταθερή αξία του χρυσού (με άλλα λόγια, η σταθερή σχέση του προς το αποθετικό νόμισμα) εξασφαλίζει την ομαλή λειτουργία του χρηματοπιστωτικού συστήματος.

Για να μη διασαλευθεί η ισορροπία, λοιπόν, η παγκόσμια αγορά χρυσού ελέγχεται από μια δράκα πανίσχυρες τράπεζες που μπορούν να εμπορεύονται πολύτιμα μέταλλα, τις λεγόμενες Bullion Banks. Αυτές οι τράπεζες λειτουργούν ως μεσάζοντες ανάμεσα στους εκδότες χρήματος (δηλαδή, τις κεντρικές τράπεζες) και της αγοράς χρυσού. Το κέντρο αυτής της αγοράς βρίσκεται στο Λονδίνο και δεν είναι άλλο από το London Bullion Market (LBM), μια εξωχρηματιστηριακή αγορά (Over The Counter - OTC) ιδρυμένη από την Τράπεζα της Αγγλίας, όπου οι συναλλαγές γίνονται χωρίς πολλές-πολλές διατυπώσεις και ελέγχους (οι OTC αγορές χαρακτηρίζονται ως obscure, δηλαδή σκοτεινές). Ας δούμε βήμα-βήμα πώς δουλεύει το σύστημα:
- (α) Το υπουργείο οικονομικών των ΗΠΑ αντιμετωπίζει πρόβλημα στην εκτέλεση του προϋπολογισμού και για να το λύσει αποφασίζει να εκδώσει τριετή ομόλογα ύψους ενός δισ. δολλαρίων με επιτόκιο 4%.
- (β) Η Goldman Sachs απευθύνεται στην Fed και ζητάει τριετές δάνειο σε χρυσό αξίας ενός δισ. δολλαρίων. Η Fed εγκρίνει την αίτηση και χορηγεί τον χρυσό με επιτόκιο 1%.
- (γ) Ως Bullion Bank, η Goldman Sachs βγάζει αμέσως τον χρυσό για πούλημα και με τα χρήματα που εισπράττει, αγοράζει τα ομόλογα του πολιτειακού δημοσίου, κερδίζοντας άκοπα 3% από την διαφορά τού επιτοκίου.

Μέχρις εδώ είναι όλα κατανοητά αλλά τώρα θα πάμε στα δύσκολα. Όταν συμπληρωθεί η τριετία, η Goldman Sachs θα πρέπει να επιστρέψει στην Fed την ποσότητα χρυσού που είχε δανειστεί προσαυξημένη κατά το επιτόκιο. Αν στο μεσοδιάστημα η τιμή του χρυσού έχει αυξηθεί κατά 10%, η τράπεζα θα καταστραφεί. Αν έχει μείνει σταθερή, θα κερδίσει το 3% που λέγαμε. Αν έχει μειωθεί, θα στήσει πανηγύρι.

Σε ένα σύστημα που θα λειτουργούσε με διαφάνεια, καμμιά τράπεζα δεν θα έπαιρνε το ρίσκο να αγοράσει ομόλογα με 4% έναντι χρυσού, με τον φόβο ότι η τιμή του χρυσού θα μπορούσε να εκτιναχθεί μέχρι την λήξη των ομολόγων. Θα πάθαινε, δηλαδή, ακριβώς ό,τι έπαθαν οι λήπτες στεγαστικών δανείων σε ελβετικό φράγκο, οι οποίοι πίστευαν πως θα βγουν ωφελημένοι από το χαμηλό επιτόκιο αλλά καταστράφηκαν από την μεταβολή στην ισοτιμία τού νομίσματος. Συνεπώς, για να μπορεί η κάθε κυβέρνηση να εκδίδει φτηνά ομόλογα και για να μπορεί η οικονομία να λειτουργεί ομαλά, σε ένα περιβάλλον ελεγχόμενου πληθωρισμού, πρέπει να ελέγχεται η τιμή του χρυσού.

Είδαμε πιο πάνω πως η διοχέτευση χρυσού στην αγορά από την Fed μέσω Goldman Sachs βόηθησε να πέσει ή να μείνει χαμηλά η τιμή τού μετάλλου. Το ίδιο αποτέλεσμα επιτυγχάνεται με την εικονική αλληλοπροσφορά χρυσού μεταξύ κεντρικών τραπεζών (π.χ. βγάζει η Α κεντρική τράπεζα έναν τόννο για πούλημα και τον αγοράζει η Β κεντρική τράπεζα, η οποία αμέσως μετά τον ξαναβγάζει για πούλημα και τον αγοράζει η Α) ή με εικονική αγορά συναλλάγματος με χρυσό (η Α κεντρική τράπεζα πουλάει στην Β χρυσό έναντι στερλινών και κατόπιν η Β πουλάει στην Α χρυσό έναντι δολλαρίων). Πρόκειται τα γνωστά ως Gold Swaps, δηλαδή για όμορφα παιχνιδάκια τα οποία σε πλήρη ανάπτυξη (φανταστείτε να παίρνουν μέρος σ' αυτά όχι δύο αλλά είκοσι παίκτες) αφ' ενός μεν θολώνουν τα νερά καθιστώντας άκρως δυσχερή έως αδύνατο τον έλεγχο των πραγματικών αποθεμάτων αφ' ετέρου δε επηρεάζουν όχι μόνο την τιμή τού χρυσού αλλά και τις τιμές των συναλλαγμάτων.

Φυσικά, όλα αυτά τα παιχνίδια δεν θα εύρισκαν πρόσφορο γήπεδο αν δεν είχε επικρατήσει το λογιστικό χρήμα, αν δεν είχε καταργηθεί ο κανόνας του χρυσού, αν δεν είχαν απεμποληθεί οι αρχές τού Μπρέττον-Γουντς, αν όλες αυτές οι συναλλαγές γίνονταν με καθεστώς διαφάνειας και, κυρίως, αν οι κεντρικές τράπεζες δεν είχαν συγκεντρώσει στα θησαυροφυλάκιά τους το ένα τρίτο των παγκόσμιων αποθεμάτων χρυσού.

Πιστοποιητικό μέλους της London Bullion Market Association

Λογάριαζα πως το σημερινό κείμενο θα ήταν αυτοτελές. Κατά μία έννοια, είναι. Επειδή, όμως, είμαι γνωστός κουτσομπόλης, λέω αύριο να προσθέσω δυο-τρεις πιπεράτες ιστορίες με κοινό γνώρισμά τους τα παιχνίδια με τον χρυσό. Αν σήμερα σας κούρασα, υπόσχομαι πως αύριο θα σας κάνω να γελάσετε... ή να κλάψετε... ή να μουτζώσετε... ή να βρίσετε... θα δούμε. Στο μεταξύ, κρατήστε κατά νου εκείνη την εταιρεία εξόρυξης που αναφέραμε στην αρχή, την Barrick Gold Corporation...

Α! Μη ξεχάσω το κερασάκι! Φαίνεται πως εκτός από το λογιστικό χρήμα, οι Bullion Banks έχουν εφεύρει και τον λογιστικό χρυσό. Οι τράπεζες που συμμετέχουν στο LBM έχουν απόθεμα εκατό τόννους χρυσού όλες μαζί. Όμως, σύμφωνα με το bullionstar.com, η ποσότητα του αδιάθετου χρυσού που εμπορεύεται ετησίως, ανέρχεται σε ενάμισυ εκατομμύριο τόννους. Ήτοι, η ποσότητα που διακινείται είναι δεκαπέντε χιλιάδες φορές μεγαλύτερη από εκείνη που υπάρχει πραγματικά. Αυτά για σήμερα.

Μαλαγανιές και ψέματα...

Απευθύνοντας χαιρετισμό στο Συνέδριο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Προσωπικού ΟΤΑ (ΠΟΠ ΟΤΑ), ο υπουργός Εσωτερικών Π. Σκουρλέτης ανακοίνωσε τις προάλλες εκ μέρους της κυβέρνησης πως σε λίγες μέρες θα «βγει» ο διαγωνισμός του ΑΣΕΠ για την προκήρυξη μόνιμων θέσεων εργασίας στις υπηρεσίες καθαριότητας των δήμων. Σύμφωνα με τον ίδιο, οι θέσεις αυτές αναμένεται να ξεπερνούν τις 7.000.

Ούτε λίγο ούτε πολύ, ο υπουργός προσπάθησε να παρουσιάσει αυτήν την προκήρυξη ως «ορόσημο» για την αντιστροφή της «ευέλικτης» εργασίας στο χώρο των ΟΤΑ, λέγοντας ότι η πραγματική αξία του διαγωνισμού είναι πως γίνεται σε «ένα χώρο που κατά κύριο λόγο οι ελαστικές μορφές εργασίας είχαν εισχωρήσει μέσα στην καθημερινή του λειτουργία».

Κατά τον ίδιο τρόπο, προσπάθησε να καλλιεργήσει προσδοκίες και στάση αναμονής στους εργαζόμενους, συνολικά στο λαό, λέγοντας ότι μετά την τυπική λήξη των μνημονίων θα υπάρχει η δυνατότητα για προσλήψεις στο Δημόσιο και πως η κυβέρνηση ήδη κάνει βήματα προς αυτήν την κατεύθυνση, βελτιώνοντας την αναλογία προσλήψεων/απολύσεων, που καθορίζεται από τις συμφωνίες με το κουαρτέτο.

***

 

Τι πραγματικά συμβαίνει όμως με τις προσλήψεις στην καθαριότητα των ΟΤΑ; Πόσο αυτές υπερβαίνουν το «μνημονιακό» - αντεργατικό πλαίσιο στους δήμους και πόσο αποτελούν «σημείο καμπής» για την αντιστροφή της «ευελιξίας» στην εργασία, όπως ισχυρίζεται ο υπουργός Εσωτερικών; Καταρχάς, γελάνε και οι πέτρες με τον «ανένδοτο» που κήρυξε ο ΣΥΡΙΖΑ ενάντια στην ευελιξία, όταν στη ζούγκλα της αγοράς εργασίας, με τους νόμους που ψηφίστηκαν και παραμένουν άθιχτοι, μονιμοποιούνται τα υψηλά ποσοστά των «ευέλικτων» μορφών απασχόλησης και το κεφάλαιο πιέζει για παραπέρα επέκτασή τους.

Ακόμα όμως κι αυτή η προκήρυξη των 7.000 θέσεων ήταν αποτέλεσμα της πίεσης που άσκησε ο πολύμηνος αγώνας των εργαζομένων στους ΟΤΑ, με καθοριστική συμβολή των ταξικών δυνάμεων, για να μην απολυθούν οι συμβασιούχοι και στη συνέχεια οι παρατασιούχοι, για μόνιμη και σταθερή δουλειά. Οσο για τον υπουργό Εσωτερικών, διαβεβαίωνε κάθε «ενδιαφερόμενο» ότι ποτέ δεν δεσμεύθηκε να μονιμοποιήσει τους συμβασιούχους, ενώ στους ίδιους πουλούσε παραμύθια περί μονιμοποίησης!

Τώρα που ετοιμάζεται να «τρέξει» το διαγωνισμό, συνεχίζει την κοροϊδία, με ολόκληρα ψέματα και μισές αλήθειες. Αυτό που δεν λέει ο Π. Σκουρλέτης, είναι ότι ο τομέας της καθαριότητας, όπου προβλέπεται να γίνουν οι προσλήψεις, χρηματοδοτείται από τα ανταποδοτικά τέλη, δηλαδή από τις άμεσες πληρωμές των λαϊκών στρωμάτων προς τους Δήμους.

***

 

Επομένως, παρά το γεγονός ότι οι προσλήψεις είναι απαραίτητες και οι ανάγκες στους δήμους οξυμένες, η κυβέρνηση δεν προσλαμβάνει εργαζόμενους με κρατικούς πόρους (τους οποίους άλλωστε στερεί και από τους δήμους), αλλά μαζί με την Τοπική Διοίκηση μεταφέρουν ακόμα περισσότερο στις πλάτες και στην τσέπη των λαϊκών στρωμάτων το «κόστος» για τη στοιχειώδη λειτουργία του τομέα καθαριότητας.

Με άλλα λόγια, αυτό που λέει η κυβέρνηση στους εργαζόμενους και στο λαό είναι ότι θα πρέπει να αυξηθούν τα δημοτικά τέλη, ή να πετσοκοφτούν παραπέρα τα κονδύλια για άλλες, επείγουσες ανάγκες, προκειμένου να λειτουργεί στοιχειωδώς η καθαριότητα, με προσωπικό που έτσι κι αλλιώς υπολείπεται απ' αυτό που χρειάζεται πραγματικά.

Οσο για τα υπονοούμενα περί μελλοντικών προσλήψεων στο Δημόσιο, που θα συμβάλουν στην ανάσχεση της ανεργίας, οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα έχουν πλέον πείρα από τη διαχείριση της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων, για να καταλάβουν ότι αυτό το σάπιο σύστημα έχει στο DNA του την «ευελιξία» στην εργασία, την ανακύκλωση της ανεργίας που δημιουργεί, την εμπορευματοποίηση και σύνθλιψη των λαϊκών αναγκών, το τσάκισμα των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων, σε ανάπτυξη και κρίση.

***

 

Ας αφήσουν λοιπόν τις μαλαγανιές και τα ψέματα ο υπουργός Εσωτερικών και η κυβέρνηση. Οι αποφάσεις τους ούτε υπερβαίνουν, ούτε αντιστρέφουν το αντιδραστικό πλαίσιο που ορίζουν τα συμφέροντα και η στρατηγική του κεφαλαίου, η πολιτική και οι κατευθύνσεις της ΕΕ, για ένα κράτος φτηνό, ανταποδοτικό και ευέλικτο, που θα αφήνει άπλετο χώρο για να κάνουν «δουλίτσες» οι επιχειρηματικοί όμιλοι σε τομείς ζωτικής σημασίας για το λαό και τις ανάγκες του.

Δεν είναι, άλλωστε, τυχαία η πρεμούρα των ιδιωτών να μπουν στην καθαριότητα. Ούτε βέβαια η κυριαρχία τους στον τομέα της διαχείρισης των απορριμμάτων, όπου οι δήμοι, λειτουργώντας με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, συνεργάζονται με ομίλους - μεγαθήρια και απορροφούν αστείρευτη χρηματοδότηση από την ΕΕ και το κράτος, την ώρα που επιβάλλουν τέλη - φωτιά στο λαό και το προσωπικό στους δήμους είναι λειψό και εξαντλημένο.

Μπροστά στις εξελίξεις δεν χωράει καμιά επανάπαυση. Αντίθετα, χρειάζεται να δυναμώσει ο αγώνας των εργαζομένων για μόνιμη και σταθερή δουλειά, ανάκτηση των απωλειών, κατάργηση των αντεργατικών - αντιλαϊκών νόμων. Να μη συμβιβαστεί ο λαός με τη λογική της ανταποδοτικότητας, των μειωμένων απαιτήσεων. Να παλέψει για δημόσιες, καθολικές και δωρεάν υπηρεσίες, με κριτήριο τις σύγχρονες ανάγκες του, σε σύγκρουση με το κεφάλαιο, το καπιταλιστικό κέρδος, τις κυβερνήσεις και τα κόμματα που το υπηρετούν.

Χ.

 

Ριζοσπάστης

Οι ναζί καίνε το Καρπενήσι*

Ένα ιστορικό άρθρο του ΑΠΤ* για το blog "Ευρυτάνας Ιχνηλάτης"

Η καρδιά του απελευθερωτικού αγώνα χτυπά δυνατά  στα στήθη της ανταρτομάνας Ευρυτανίας. Εδώ στα ψηλά βουνίσια λημέρια αντιλαλεί το ελασίτικο ντουφέκι κι αχολογούν οι οπλές από τα άλογα του Άρη και των συντρόφων του, ενώ η λαϊκή αλληλεγγύη σκορπάει τη ζεστασιά της στα φτωχά ορεινά χωριά μας. Εδώ σε τούτα τα απροσκύνητα βουνά της Ευρυτανίας πρωτοξεκίνησε ο αγώνας, εδώ δόθηκαν οι πρώτες νικηφόρες μάχες κατά των φασιστών τυράννων, εδώ εδρεύουν και  τα ηγετικά κλιμάκια του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ, του ΚΚΕ και των οργανώσεων της λεβέντικης Αντίστασης του λαού μας! Οι Ιταλοί φασίστες του Μουσολίνι έχουν ήδη αποχωρήσει από την Ευρυτανία -από τα τέλη του Απρίλη 1943- αφού με την ισχυροποίηση του ένοπλου κινήματος σε ολόκληρο το γεωγραφικό χώρο της Ευρυτανίας,  δεν τολμούν πλέον να ξεμυτίσουν έξω από την πόλη του Καρπενησίου και έτσι αναγκάζονται να αποσυρθούν για περισσότερη ασφάλεια στη Λαμία. Από τις 8 Σεπτεμβρίου οι Ιταλοί “τα σπάνε” στον άξονα με τους Γερμανούς και παραδίδονται στον ΕΛΑΣ.  Στη Λάσπη (σημερινό Άγιο Νικόλαο) κρατούνται πάνω από 3.000 Ιταλοί αιχμάλωτοι. Μερικοί  εξ’ αυτών, αντιφασίστες όντας, μπαίνουν προς τιμήν τους στο αντάρτικο, ενώ ορισμένοι άλλοι διασκορπίζονται στα χωριά όπου δουλεύουν σε χωράφια και αγρούς για να εξασφαλίσουν τα προς το ζην. Απαράμιλλη η γενναιοψυχία του Ευρυτάνα που πρόσφερε ένα κομμάτι μπομπότα από το υστέρημά του ακόμη και στον ιταλό! 

Η περήφανη Ευρυτανία επιτέλους αναπνέει! Ο άνεμος της λευτεριάς πνέει στον τόπο μας ακόμη και υπό συνθήκες γερμανικής Κατοχής της χώρας! Λαϊκοί θεσμοί αυτοδιοίκησης, αυτοοργάνωσης και επιμόρφωσης του λαού παράγουν τα πρωτογενή “υλικά” της δημιουργίας  για τη νέα λαοκρατούμενη Ελλάδα, αυτήν που πλέον ονειρεύεται ο αγρότης κι ο εργάτης μαζί με την απελευθέρωση.  Η Ευρυτανία, τούτη η  μικρή  ατίθαση “κουκίδα” του χάρτη, σαλπίζει μήνυμα αισιοδοξίας και ελπίδας…

Ήταν τέτοιες μέρες, στις  αρχές του Νοέμβρη 1943, όταν οι επικυρίαρχοι Γερμανοί ναζί αποφασίζουν να χτυπήσουν την καρδιά της Αντίστασης, το Καρπενήσι μας! Πολυπληθείς επίλεκτες γερμανικές μεραρχίες χιλιάδων αντρών των  Ες Ες και της Βέρμαχτ  ξεκινούν ταυτόχρονα από Λαμία και Αγρίνιο υποστηριζόμενες από τεθωρακισμένα και πυροβολικό. 

Για μια εβδομάδα ο τόπος μετατρέπεται σε πεδίο πολέμου καθώς μέρα και νύχτα διεξάγονται σκληρές μάχες. Τμήματα του ΕΛΑΣ αναπτύσσονται γύρω από τους κύριους  οδικούς άξονες όπου στήνουν συνεχείς ενέδρες, ανατινάζουν περάσματα  και πραγματοποιούν ποικίλα αλλεπάλληλα  σαμποτάζ στον εχθρό.  Καθ’ όλη τη διάρκεια της  σιδερόφραχτης γερμανικής επέλασης, οι ΕΛΑΣίτες χτυπούν ανελέητα  σε διαφορετικά κομβικά σημεία (Μακρακώμη,  Πλατύστομο, Καμπιά, Βίτολη, Αη Γιώργη, Χάνι Πανέτσου, Ράχη Τυμφρηστού). 

Σαν σήμερα, στις 7 Νοεμβρίου 1943, οι Γερμανοί κατορθώνουν, αν και με πολλές απώλειες, να διασπάσουν την άμυνα και να εισβάλλουν στο Καρπενήσι που εν τω μεταξύ, με πρωτοβουλία των αντιστασιακών οργανώσεων, έχει εκκενωθεί από τον πληθυσμό που καταφεύγει στα δάση και σε απομονωμένα μακρινά χωριά επάνω στα βουνά υπό την προστασία των ένοπλων παιδιών του. Τα ναζιστικά στίφη του Χίτλερ ξεσπούν στο όμορφο μα έρημο Καρπενήσι. Καίνε, λεηλατούν, ληστεύουν την πόλη. Ανατινάζουν το πετρόχτιστο Γυμνάσιο που γίνονταν οι  ενθουσιώδεις συσκέψεις της αντίστασης, πυρπολούν τα τρία όμορφα ξενοδοχεία ("Τυμφρηστό", "Ευρώπη" και "Νέα Υόρκη") καταστρέφουν πάρα πολλά σπίτια και μαγαζιά αρπάζοντας τα εμπορεύματα. Ξετρυπώνουν ακόμη και τα πρόχειρα καταφύγια, όπου είχαν κρύψει  τα λιγοστά τους υπάρχοντα οι κάτοικοι προτού διαφύγουν, και τα λεηλατούν. Κλέβουν τα τρόφιμα του Ερυθρού Σταυρού, αρπάζουν κοπάδια και αγροτικά προϊόντα τα οποία προωθούν στις αποθήκες τους στη Λαμία. Τα πιο αποτρόπαια εγκλήματά τους :  έκαψαν ζωντανούς μέσα στο σπίτι τους το Γιάννη Ψιλόπουλο μαζί με τη σύζυγό του και το μόλις 11  χρονών κοριτσάκι τους. Δολοφονούν το σκηνίτη κτηνοτρόφο Σ. Γαλανό μαζί με τα παιδιά του, όπως και τον αυτοκινητιστή Νίκο Τσουκαλά και πετάνε τα πτώματά τους σε ένα ξεροπήγαδο. Σκότωσαν το κοριτσάκι του βιβλιοπώλη Κοτοπούλη, τη μικρή Ρωξάνη. Επίσης, το γερο Ράτζο και τη γυναίκα του μέσα στο καλυβάκι τους. Κρέμασαν στον πλάτανο της πλατείας Καρπενησίου το Δημ. Τζαμάρα από το Κλαψί, απαγχόνισαν στο δέντρο της αυλής του το Γιώργο Τσαβαλιά, ένα δύστυχο άνθρωπο διανοητικά ανάπηρο. Δολοφόνησαν το Χρήστο Σιαμανή από το Μεγάλο χωριό και τον καλόγηρο Νικόδημο της Μονής Προυσού. Στο Κρίκελλο “εξαφανίζουν” το Γιώργο Τραγή και εκτελούν ανυπεράσπιστους ομήρους. Ακόμη, τραγικό θάνατο βρίσκουν η Σταυρούλα Κοντοχρήστου είκοσι χρονών και ο δεκαεξάχρονος αδερφός της Χαράλαμπος.  

Οι ναζί  συνεχίζουν την πορεία τους με κατεύθυνση το δρόμο προς το Αγρίνιο. Στην περιοχή του Καλεσμένου συμπτύσσονται με την άλλη γερμανική φάλαγγα που προαναφέραμε και η οποία έρχονταν από Αιτωλοακαρνανία. Να σημειώσουμε εδώ, πως αυτή η δεύτερη φάλαγγα χτυπήθηκε προηγουμένως στον Αϊ Βλάση από λιγοστούς ένοπλους Εαμίτες και  ηρωϊκούς χωρικούς που με λίγα λιανοντούφεκα κράτησαν τους Γερμανούς και τα τανκς για πολλές ώρες. Οι ναζί έκαψαν σπίτια και σκότωσαν το βοσκό Κ. Σκάνδαλο, όπως κι ένα γεροντάκι 70 χρονών, τον Φίλιππα Καραμούζη. Στη Χούνη δολοφόνησαν τον τυφλό γέροντα Σπύρο Μανώλη, και τους υπέργηρους Κώστα Πολυχρόνη, Λ. Κούρτη και Β. Παπαϊωάννου. Στον Αγαλιανό βασάνισαν και δολοφόνησαν τον υλοτόμο Τσινιά που αρνήθηκε να προδώσει τους αντάρτες. 

Εν τω μεταξύ, τμήματα του ΕΛΑΣ (αφού πρώτα έχουν φροντίσει να φυγαδευτούν στα βουνά όσοι περισσότεροι άμαχοι και γυναικόπαιδα γίνεται) επιτίθενται στους Γερμανούς, σε θέσεις-κλειδιά, προξενώντας τους βαριές απώλειες. Οι ναζί αναγκάζονται να οπισθοχωρήσουν προς Λαμία και Αγρίνιο, αφήνοντας ξοπίσω καταστροφή και όλεθρο. Όμως το ηθικό του περήφανου Ευρυτανικού Λαού παρά τα χτυπήματα δεν κάμπτεται.  Ο κόσμος και οι οργανώσεις της αντίστασης επιστρέφουν στον τόπο. Έπιασε χειμώνας, η πείνα θερίζει, δεν υπάρχει όρθιο τίποτε, δεν βρίσκεται μήτε κουτάλι, μήτε ρούχο, αλλά η αλληλεγγύη και η αλληλοβοήθεια λειτουργούν. Όλοι μαζί κόβουν ξύλα και φτιάχνουν πρόχειρα καταλύματα μέσα στα χαλάσματα. Ο κόσμος στέκεται και πάλι στα πόδια του.  

Τα βάσανα όμως του πολύπαθου Καρπενησίου δεν τελειώνουν το Νοέμβριο του 1943. Υπάρχει και θλιβερή συνέχεια. Σε λιγότερο από ένα χρόνο, στις αρχές Αυγούστου του 1944, δηλαδή λίγες δεκάδες μέρες πριν την απελευθέρωση, τα φασιστικά καθάρματα επελαύνουν για δεύτερη φορά στην πόλη μας.  Από τρία μέτωπα αυτή τη φορά : από Λαμία, Αγρίνιο και Άμφισσα.  Στόχος τους  να διαλύσουν τον ΕΛΑΣ αλλά και να πλήξουν τις βάσεις υποστήριξής του στα χωριά, ούτως ώστε να εξασφαλίσουν την όσο το δυνατόν καλύτερη και ανενόχλητη σύμπτυξή τους προ της αποχώρησής τους από την Ελλάδα. Πιο επανδρωμένοι από ποτέ, με 10.000 πάνοπλους στρατιώτες, 500 αυτοκίνητα, πλήθος αρμάτων μάχης, βαρύ πυροβολικό και μαζί με χαφιέδες ταγματασφαλίτες, εξαπολύουν μία απίστευτης έκτασης συντονισμένη επίθεση.  Από την άλλη πλευρά  3.000 περίπου διαλεχτοί Ελασίτες, νεαροί Επονίτες και  αποφασισμένοι εφεδροελασίτες, αναπτύσσονται σε διάφορα μέτωπα. Τα παιδιά του λαού, αν και  με σαφώς κατώτερο εξοπλισμό, πιάνουν όλα τα σημαντικά περάσματα που θα ακολουθούσαν οι ναζήδες. Με απροσμέτρητο ηρωϊσμό, θάρρος και πείσμα χτυπούν τους Γερμανούς, με συντονισμένες επιθετικές ενέργειες σε όλη την πορεία τους. Οι μαχητές της αντίστασης γνωρίζουν πολύ καλά τα καίρια περάσματα. Έτσι ο ανταρτοπόλεμος μαίνεται παντού προξενώντας στους κατακτητές αλλού μικρές και αλλού μεγάλες φθορές αλλά -το κυριότερο- επιφέρουν στον εχθρό σημαντικές καθυστερήσεις έως ότου κερδηθεί ο απαραίτητος χρόνος ώστε να προωθηθούν και πάλι οι άμαχοι σε ασφαλείς τοποθεσίες στο εσωτερικό της ορεινής Ευρυτανίας. Προέχει πάνω απ' όλα η ασφάλεια του λαού. Στις Ράχες Τυμφρηστού γίνεται μακελειό με μεγάλες απώλειες εκατέρωθεν. Εκεί πέφτει νεκρός και ο γερμανός στρατηγός διοικητής του ενός εχθρικού τομέα.  

Στις  9 Αυγούστου 1944 οι φασιστικές ορδές εισβάλλουν και πάλι στο Καρπενήσι, ενώ οι δυνάμεις της αντίστασης ανασυγκροτούνται στα βουνά προετοιμάζοντας την αντεπίθεσή τους. Οι ναζήδες, αγριότεροι και πιο αιμοβόροι από ποτέ, ισοπεδώνουν τα πάντα! Για αρκετές ημέρες, έως και τις 13 Αυγούστου 1944, ειδικά συνεργεία καταστροφής πυρπολούν από άκρη σε άκρη  ολόκληρη την πόλη. Από τα χίλια σχεδόν πανέμορφα πέτρινα  σπίτια του Καρπενησίου, που έγιναν με το μόχθο και το αίμα των ξενιτεμένων παιδιών μας, απομένουν όρθια μονάχα 8 (!!!). Καταστρέφουν και ανατινάζουν τα πάντα!  Οικίες, καταστήματα, σχολεία, ιστορικά κτήρια, αρχεία, όλα γίνονται στάχτη στο λυσσασμένο πέρασμά τους. Πυκνοί μαύροι καπνοί βγαίνουν μέσα από τα ερείπια της μαρτυρικής πόλης μας. Το Καρπενήσι  βογκάει! Το χειρότερο; έκαψαν και πάλι ζωντανούς μέσα στα σπίτια υπερήλικες και ανήμπορους ανθρώπους!  Παραθέτουμε μερικά ονόματα όπως : τον ενενηντάχρονο γιατρό Αλέξ. Φαρμακίδη και τη γυναίκα του Ανδρομάχη, την ογδονταετή Αγγελική Γιαταγάνα,  τον εκατοντάχρονο Αντρέα Κουσιόπουλο,  τη γιαγιά  Αγόρω Λιάπη, τη χήρα Μ. Κλειτσάκη, τη Φωτεινή Μαμαλιού, την Ελένη Σικλέτη.  Στο Βουτύρο έσφαξαν το γερο-δάσκαλο Χαράλαμπο Παπαθανασίου και τη γυναίκα του. Στο Κρίκελλο την Αγγελική Συγκούνη, στη Δομνίστα το Νίκο Παπαδημητρίου, στη Μυρίκη τον εκατοχρονίτη Α. Παπαδόπουλο και την εξηντάχρονη Ευαγγελία Καντλή.  Στη Λάσπη σκότωσαν το Γιάννη Σιαφάκα και τη χήρα Παρασκευή Μαυροειδή. Στο Μεγάλο Χωριό έκαψαν ζωντανή την ογδοντάχρονη Μαρία Σκοτίδα. Στους Γοργιανάδες την υπέργηρη Βασιλική Ρικοπούλου. Είναι μακρύς ο κατάλογος των θυμάτων του ναζισμού και παραλείπουμε, δυστυχώς αναγκαστικά, πάρα πολλούς μάρτυρες της ναζιστικής θηριωδίας.

Ο εχθρός δεν μένει μονάχα μέσα στο Καρπενήσι. Εξαπολύει βάρβαρες δολοφονικές επιδρομές και στην ευρύτερη περιοχή της Ευρυτανίας. Το μεγαλύτερο τμήμα από το ιστορικό μοναστήρι του Προυσού πυρπολείται και αυτό, μαζί με έγγραφα και κειμήλια ανυπολόγιστης ιστορικής αξίας. Ανατινάζουν και το μοναστήρι της Κουμασιώτισσας. Οι ναζί στο αιματοβαμμένο πέρασμά τους καίνε ολόκληρα χωριά. Εδώ θα κάνουμε μία σημαντική παρεμβολή: Σύμφωνα με τα στοιχεία της εφημερίδας "Τα Ψηλά Βουνά" (εκδότης Νίκος Θάνος, Καρπενήσι 1945) σε διάφορες επιδρομές  από τους φασίστες κατακτητές, κάηκαν συνολικά και ανά χρονικές περιόδους : στο Καρπενήσι 980 σπίτια, στη Βίνιανη 40, στη Χρύσω 215, στο Μαραθο 36, στο Μικρό Χωριό 110, στο Μεγάλο Χωριό 15, στις Γοργιανάδες 54, στο Βουτύρο 65, στο Νόστιμο 47, στο Κλαυσί  90, στη Μυρίκη 60, στη Μιάρα 15, στη Λάσπη 195, στο Καλεσμένο 65,  στο Κρίκελλο 161, στη Δυτική Φραγκίστα 132, στην Ανατολική Φραγκίστα 72, στην Επισκοπή 45, στο Στένωμα 4, στον Ασπρόπυργο 3, στον Τυμφρηστό 130, ακόμη 7 σχολεία, 1 εκκλησία, 172 αχυρώνες κλπ.  

Εν τω μεταξύ η έτερη γερμανική φάλαγγα που ξεκίνησε από το Αγρίνιο έφτασε μέσα από Θέρμο, Χούνη, Σίδερα, Φραγκίστα έως και το Καλεσμένο όπου εκεί συναντάται με αυτούς που κατέβαιναν από το κατεστραμμένο Καρπενήσι.  Η τρίτη ναζιστική φάλαγγα από την Άμφισσα αναγκάστηκε να γυρίσει πίσω, αφού ηττήθηκε από τον ΕΛΑΣ (μάχες Καρούτας, Γκιώνας κλπ).  

Ο ΕΛΑΣ ανταποδίδει τα χτυπήματα μέσα στις κλεισούρες και τις στενωπούς της δύσβατης ευρυτανικής γης. Οι αντάρτες σφυροκοπούν από παντού, δεν τους αφήνουν ούτε στιγμή σε χλωρό κλαρί. Κάθε σημείο που περνούν τα ανθρωπόμορφα κτήνη μετατρέπεται σε παγίδα θανάτου.  Με πρωτοστατούντες τα παλικάρια  της ΧΙΙΙ Μεραρχίας του ΕΛΑΣ, οι ναζήδες φτύνουν αίμα από όπου και αν περνούν. Τις καταστροφές και τις δολοφονίες τις πληρώνουν με το πιο σκληρό νόμισμα. Ο πανικός καταλαμβάνει τα χιτλερικά σκυλιά που καταλαβαίνουν ότι δεν θα βγουν ζωντανοί από την αδούλωτη Ευρυτανία.  Έτσι τελικά υποχωρούν ντροπιασμένοι  προς Αγρίνιο και Λαμία αντίστοιχα, αφήνοντας πίσω τους 700 νεκρούς και 1500 τραυματίες.  Ο ΕΛΑΣ από την πλευρά του έχει απώλειες  300 νεκρούς και λαβωμένους. 

Και πάλι όμως οι Ευρυτάνες κατορθώνουν, έστω και με τόσο βαρύ τίμημα, να επανακάμψουν στο Καρπενήσι και στα χωριά τους και σαν αληθινοί λεβέντες να στήσουν ξανά τη ζωή τους πάνω στα ερείπια και την καταστροφή. Η Ευρυτανία δεν λυγά!

Αυτή είναι η ιστορία της πόλης μας που υπέφερε τα πάνδεινα από τους ναζί λήσταρχους. Για να μην ξεχνάμε ότι οι φασίστες πολιτικοί πρόγονοι της ελεεινής Μέρκελ λάβωσαν και σκότωσαν τον τόπο μας και τους ανθρώπους μας. Έχυσαν το αίμα και έκλεψαν τον τίμιο ιδρώτα  των φτωχών ξωμάχων της πονεμένης ευρυτανικής γης (και όχι μόνο). Των  παππούδων μας και των γονιών μας. Δεν χρωστάμε τίποτα σα λαός στα άθλια υποκείμενα της Μέρκελ και των καρχαριών του γερμανικού κεφαλαίου που μας θέλουν ξανά σκλάβους στον ίδιο μας τον τόπο. Αυτοί χρωστούν τις γερμανικές αποζημιώσεις για τα εγκλήματά τους. Και θα τις δώσουν, θέλουν δε θέλουν, οι σύγχρονοι αλητοφασίστες. Γιατί αυτά τα βουνά και αυτός ο λαός διδάσκουν : από τα χρόνια του Κατσαντώνη ως και του Άρη…

Μάνα Ευρυτανία, τα παιδιά σου και τα εγγόνια σου ΔΕΝ ΞΕΧΝΟΥΝ!

*Σημείωση: Για τη συγγραφή αυτού του άρθρου ο ΑΠΤ άντλησε ορισμένα στοιχεία, καταρχάς από την προσωπική του βιβλιοθήκη ("Τυμφρηστός και Τυμφρήστιοι", Χ. Μηχιώτης, εκδόσεις Κασταλία και "Σπαραγμός της Ευρυτανίας 1943-1945, Κ. Χινόπωρου), επίσης από την αφήγηση του Δημοσθένη Αθ. Τσακνιά (Καρπενήσι 2006, βλ. εδώ), καθώς και από διάφορες διηγήσεις παλιών Ευρυτάνων αγωνιστών της αντίστασης που έζησαν τα γεγονότα.  Για την εικονογράφηση του άρθρου βρήκαμε παλιές φωτογραφίες από τα αγαπημένα evrytan.gr και Κωνσταντίνος Δαβανέλος. Θα επανέλθουμε επί του θέματος εν ευθέτω χρόνο, αφού υπάρχουν ακόμη πολλές άγνωστες λεπτομέρειες από ανθρώπους που ζουν ανάμεσά μας...

Για το blog "Ευρυτάνας Ιχνηλάτης"

Το «χαρτάκι»...

Σβάρνα τις αστικές εφημερίδες πήραν κάποιες «καλά πληροφορημένες πηγές» για να μεταφέρουν με ανταποκρίσεις - «καρμπόν» την ικανοποίηση των ΗΠΑ από τη συνάντηση Τσίπρα - Τραμπ. Διαβάζουμε, λοιπόν, ότι οι ΗΠΑ είναι ενθουσιασμένες από τον Ελληνα πρωθυπουργό, καθώς διαπιστώθηκε «πολύ καλή χημεία ανάμεσα στον Τραμπ και στον Τσίπρα», αλλά και «πλήρης απουσία αμφισημίας στο λόγο του πρωθυπουργού για τις ΗΠΑ». Στο... «χαρτάκι» από τις «πηγές» αποτυπώνεται η ικανοποίηση για τις δεσμεύσεις της ελληνικής κυβέρνησης για την αναβάθμιση της βάσης της Σούδας, αλλά και για τη συμφωνία αναβάθμισης των «F-16». Μεταξύ άλλων, καταγράφεται επίσης η θέληση των ΗΠΑ να «μετατραπεί η Ελλάδα σε περιφερειακό κόμβο συντήρησης αμερικανικών στρατιωτικών ελικοπτέρων», έργο που ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια μας τις τελευταίες μέρες.

Παράδεισος...

Περίσσεψε η υποκρισία με αφορμή τα «Paradise papers», άλλη μια υπόθεση απ' όπου ζέχνει η σήψη και η αδικία του καπιταλιστικού συστήματος.
Η κυβέρνηση, τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, γραφιάδες που 365 μέρες το χρόνο στηρίζουν με λόγια και έργα το καπιταλιστικό σύστημα, το παρουσιάζουν στους λαούς ως μονόδρομο και «απαύγασμα» της ανθρώπινης Ιστορίας, «έκλαψαν» ξανά με κροκοδείλια δάκρυα για τις κοινωνικές ανισότητες που το σάπιο σύστημά τους γεννά και αναπαράγει, για τις «ελίτ» που προκαλούν, τη «διαφάνεια» που θα σώσει τους λαούς από την εκμετάλλευση, το «ηθικό» ζήτημα του ανήθικου, σάπιου συστήματος που υπηρετούν.
Σε μια άθλια προσπάθεια, ενδεικτική της καούρας τους να δείξουν το δέντρο για να κρύψουν το δάσος, οι «μπαλωματούδες» του καπιταλισμού, ο πρωθυπουργός, τα κυβερνητικά στελέχη, οι ευρωβουλευτές τους, φόρεσαν τη στολή του «Αη Γιώργη» που θα πατάξει το «τέρας» της φοροδιαφυγής, ζήτησαν... από την ΕΕ, την ένωση του κεφαλαίου που υπάρχει για να υπηρετεί τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων, να θωρακίσει το νομοθετικό της πλαίσιο για να μη χάνει φορολογικά έσοδα, υποσχέθηκαν μια εκμετάλλευση... δίκαιη, «με κανόνες διαφάνειας και δικαιοσύνης».
Εκείνοι που περνάνε το ένα πίσω απ' το άλλο τα μνημόνια στις πλάτες του λαού, που ξεριζώνουν εργασιακά δικαιώματα δεκαετιών προς χάριν της «ανταγωνιστικότητας» και της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων, που ψηφίζουν φοροαπαλλαγές και προνόμια για τους... αναξιοπαθούντες βιομήχανους και εφοπλιστές, που στήνουν σε κάθε χώρα «παραδείσους εκμετάλλευσης» και απευθύνουν καλέσματα στους «επενδυτές» με βάση το χαμηλό εργασιακό «κόστος», ανακάλυψαν, λέει, το «αίσχος των εξωχώριων παραδείσων».
Κι άρχισαν πάλι το παραμύθι του «δικαιότερου» καπιταλισμού, όπου ο τεράστιος πλούτος - τα τρισ. που παράγει η εργατική τάξη σε όλο τον κόσμο και καρπώνεται κυριολεκτικά μια χούφτα από μετόχους-παράσιτα που δεν ξέρουν καν πού πέφτουν οι επιχειρήσεις «τους» - τάχα θα «αναδιανέμονται» στους εκμεταλλευόμενους, «θα στηρίζουν τις ανάγκες των πολλών», όπως λέει η κυβέρνηση. Το κτήνος της εκμετάλλευσης που θρέφουν θα γίνει «κουταβάκι» να γλείφει τις πληγές εκείνων που ξεζουμίζει και εξαθλιώνει...
Κι άρχισαν πάλι - την ώρα που ομολογούν ότι στο σάπιο σύστημά τους οι συναλλαγές αυτού του είδους είναι «νομιμότατες», την ώρα που ψηφίζουν τη μια πίσω απ' την άλλη τις ευρωενωσιακές οδηγίες για τα εμπορικά, τραπεζικά, μετοχικά και κάθε λογής «απόρρητα» των καπιταλιστών, κι έχουν κορόνα στο κεφάλι τους την ελεύθερη διακίνηση των κεφαλαίων - τα παραμύθια περί... ελέγχου της φοροδιαφυγής.
Λες και τα 50 - 70 δισ. ευρώ που υπολογίζουν ότι χάνονται από φορολογικά έσοδα στην ΕΕ, θα πάνε για εκείνα που οι ίδιοι, η ΕΕ και οι κυβερνήσεις τους πετσόκοψαν από Υγεία - Πρόνοια, Παιδεία, θα ξαναμπούν στα ασφαλιστικά ταμεία που οι ίδιοι λεηλάτησαν για να ξελασπώσει το κεφάλαιο από την κρίση του.
Δεν τους πειράζει η απάτη που βγάζει μάτι, αρκεί οι λαοί να κυνηγάνε επί ματαίω ένα «δικαιότερο» εκμεταλλευτικό σύστημα, να στοιχίζονται πίσω από τις κάθε φορά κόντρες ιμπεριαλιστικών κέντρων και επιχειρηματικών ομίλων, που βγάζουν κάθε τόσο τα άπλυτα ο ένας του άλλου στη φόρα. Αρκεί η εργατική τάξη να μην αμφισβητήσει το ίδιο το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα, την ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, να μη διεκδικήσει την εξουσία και τον τεράστιο πλούτο που η ίδια παράγει. Αρκεί, δηλαδή, τίποτα να μην ταράζει τον «παράδεισο» του κεφαλαίου...

Μαλαγανιές και ψέματα...

Απευθύνοντας χαιρετισμό στο Συνέδριο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Προσωπικού ΟΤΑ (ΠΟΠ ΟΤΑ), ο υπουργός Εσωτερικών Π. Σκουρλέτης ανακοίνωσε τις προάλλες εκ μέρους της κυβέρνησης πως σε λίγες μέρες θα «βγει» ο διαγωνισμός του ΑΣΕΠ για την προκήρυξη μόνιμων θέσεων εργασίας στις υπηρεσίες καθαριότητας των δήμων. Σύμφωνα με τον ίδιο, οι θέσεις αυτές αναμένεται να ξεπερνούν τις 7.000.
Ούτε λίγο ούτε πολύ, ο υπουργός προσπάθησε να παρουσιάσει αυτήν την προκήρυξη ως «ορόσημο» για την αντιστροφή της «ευέλικτης» εργασίας στο χώρο των ΟΤΑ, λέγοντας ότι η πραγματική αξία του διαγωνισμού είναι πως γίνεται σε «ένα χώρο που κατά κύριο λόγο οι ελαστικές μορφές εργασίας είχαν εισχωρήσει μέσα στην καθημερινή του λειτουργία».
Κατά τον ίδιο τρόπο, προσπάθησε να καλλιεργήσει προσδοκίες και στάση αναμονής στους εργαζόμενους, συνολικά στο λαό, λέγοντας ότι μετά την τυπική λήξη των μνημονίων θα υπάρχει η δυνατότητα για προσλήψεις στο Δημόσιο και πως η κυβέρνηση ήδη κάνει βήματα προς αυτήν την κατεύθυνση, βελτιώνοντας την αναλογία προσλήψεων/απολύσεων, που καθορίζεται από τις συμφωνίες με το κουαρτέτο.

***

Τι πραγματικά συμβαίνει όμως με τις προσλήψεις στην καθαριότητα των ΟΤΑ; Πόσο αυτές υπερβαίνουν το «μνημονιακό» - αντεργατικό πλαίσιο στους δήμους και πόσο αποτελούν «σημείο καμπής» για την αντιστροφή της «ευελιξίας» στην εργασία, όπως ισχυρίζεται ο υπουργός Εσωτερικών; Καταρχάς, γελάνε και οι πέτρες με τον «ανένδοτο» που κήρυξε ο ΣΥΡΙΖΑ ενάντια στην ευελιξία, όταν στη ζούγκλα της αγοράς εργασίας, με τους νόμους που ψηφίστηκαν και παραμένουν άθιχτοι, μονιμοποιούνται τα υψηλά ποσοστά των «ευέλικτων» μορφών απασχόλησης και το κεφάλαιο πιέζει για παραπέρα επέκτασή τους.
Ακόμα όμως κι αυτή η προκήρυξη των 7.000 θέσεων ήταν αποτέλεσμα της πίεσης που άσκησε ο πολύμηνος αγώνας των εργαζομένων στους ΟΤΑ, με καθοριστική συμβολή των ταξικών δυνάμεων, για να μην απολυθούν οι συμβασιούχοι και στη συνέχεια οι παρατασιούχοι, για μόνιμη και σταθερή δουλειά. Οσο για τον υπουργό Εσωτερικών, διαβεβαίωνε κάθε «ενδιαφερόμενο» ότι ποτέ δεν δεσμεύθηκε να μονιμοποιήσει τους συμβασιούχους, ενώ στους ίδιους πουλούσε παραμύθια περί μονιμοποίησης!
Τώρα που ετοιμάζεται να «τρέξει» το διαγωνισμό, συνεχίζει την κοροϊδία, με ολόκληρα ψέματα και μισές αλήθειες. Αυτό που δεν λέει ο Π. Σκουρλέτης, είναι ότι ο τομέας της καθαριότητας, όπου προβλέπεται να γίνουν οι προσλήψεις, χρηματοδοτείται από τα ανταποδοτικά τέλη, δηλαδή από τις άμεσες πληρωμές των λαϊκών στρωμάτων προς τους Δήμους.

***

Επομένως, παρά το γεγονός ότι οι προσλήψεις είναι απαραίτητες και οι ανάγκες στους δήμους οξυμένες, η κυβέρνηση δεν προσλαμβάνει εργαζόμενους με κρατικούς πόρους (τους οποίους άλλωστε στερεί και από τους δήμους), αλλά μαζί με την Τοπική Διοίκηση μεταφέρουν ακόμα περισσότερο στις πλάτες και στην τσέπη των λαϊκών στρωμάτων το «κόστος» για τη στοιχειώδη λειτουργία του τομέα καθαριότητας.
Με άλλα λόγια, αυτό που λέει η κυβέρνηση στους εργαζόμενους και στο λαό είναι ότι θα πρέπει να αυξηθούν τα δημοτικά τέλη, ή να πετσοκοφτούν παραπέρα τα κονδύλια για άλλες, επείγουσες ανάγκες, προκειμένου να λειτουργεί στοιχειωδώς η καθαριότητα, με προσωπικό που έτσι κι αλλιώς υπολείπεται απ' αυτό που χρειάζεται πραγματικά.
Οσο για τα υπονοούμενα περί μελλοντικών προσλήψεων στο Δημόσιο, που θα συμβάλουν στην ανάσχεση της ανεργίας, οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα έχουν πλέον πείρα από τη διαχείριση της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων, για να καταλάβουν ότι αυτό το σάπιο σύστημα έχει στο DNA του την «ευελιξία» στην εργασία, την ανακύκλωση της ανεργίας που δημιουργεί, την εμπορευματοποίηση και σύνθλιψη των λαϊκών αναγκών, το τσάκισμα των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων, σε ανάπτυξη και κρίση.

***

Ας αφήσουν λοιπόν τις μαλαγανιές και τα ψέματα ο υπουργός Εσωτερικών και η κυβέρνηση. Οι αποφάσεις τους ούτε υπερβαίνουν, ούτε αντιστρέφουν το αντιδραστικό πλαίσιο που ορίζουν τα συμφέροντα και η στρατηγική του κεφαλαίου, η πολιτική και οι κατευθύνσεις της ΕΕ, για ένα κράτος φτηνό, ανταποδοτικό και ευέλικτο, που θα αφήνει άπλετο χώρο για να κάνουν «δουλίτσες» οι επιχειρηματικοί όμιλοι σε τομείς ζωτικής σημασίας για το λαό και τις ανάγκες του.
Δεν είναι, άλλωστε, τυχαία η πρεμούρα των ιδιωτών να μπουν στην καθαριότητα. Ούτε βέβαια η κυριαρχία τους στον τομέα της διαχείρισης των απορριμμάτων, όπου οι δήμοι, λειτουργώντας με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, συνεργάζονται με ομίλους - μεγαθήρια και απορροφούν αστείρευτη χρηματοδότηση από την ΕΕ και το κράτος, την ώρα που επιβάλλουν τέλη - φωτιά στο λαό και το προσωπικό στους δήμους είναι λειψό και εξαντλημένο.
Μπροστά στις εξελίξεις δεν χωράει καμιά επανάπαυση. Αντίθετα, χρειάζεται να δυναμώσει ο αγώνας των εργαζομένων για μόνιμη και σταθερή δουλειά, ανάκτηση των απωλειών, κατάργηση των αντεργατικών - αντιλαϊκών νόμων. Να μη συμβιβαστεί ο λαός με τη λογική της ανταποδοτικότητας, των μειωμένων απαιτήσεων. Να παλέψει για δημόσιες, καθολικές και δωρεάν υπηρεσίες, με κριτήριο τις σύγχρονες ανάγκες του, σε σύγκρουση με το κεφάλαιο, το καπιταλιστικό κέρδος, τις κυβερνήσεις και τα κόμματα που το υπηρετούν.