24 Οκτ 2018

Τα πρώτα Εργατικά Κέντρα, ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος και η Οχτωβριανή Επανάσταση – Αντιφάσεις και συγχύσεις προς την ίδρυση ενός ενιαίου σοσιαλιστικού κόμματος

Συνεχίζουμε με το δεύτερος μέρος από το εισαγωγικό σημείωμα στην έκδοση της Σύγχρονης Εποχής με τα Πρακτικά του ιδρυτικού Συνεδρίου του ΣΕΚΕ. Στο μέρος αυτό βλέπουμε την ίδρυση των πρώτων εργατικών κέντρων, τη στάση των σοσιαλιστών κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και την καταλυτική επίδραση της Οχτωβριανής Επανάστασης. Οι συνθήκες για την ίδρυση ενός ενιαίο σοσιαλιστικού φορέα ωριμάζουν, αλλά η διαδρομή προς αυτό το στόχο είναι γεμάτη ιδεολογικές συγχύσεις κι αντιφάσεις.
Μετά το Κίνημα στο Γουδί (1909), που έδωσε στη “φιλελεύθερη” μερίδα της αστικής τάξης το προβάδισμα στην πολιτική εξουσία, σημειώνεται μια ορισμένη ώθηση στην ανάπτυξη της βιομηχανίας, με αποτέλεσμα την αύξηση της αριθμητικής δύναμης της εργατικής τάξης. Υπολογίζεται ότι στα 1917 το σύνολο των εργατών βιομηχανίας-βιοτεχνίας-μεταφορών ήταν περίπου 36.000 ενώ το σύνολο των εργατοϋπαλλήλων έφτανε τις 100.000 άτομα. Αυξήθηκε επίσης ο αριθμός των σωματείων και η συνολική δύναμη των μελών τους. Τα σωματεία απαλλάσσονται σιγά-σιγά από το συντεχνιακό τους χαρακτήρα και πολλά απ’ αυτά συνενώνονται σε Εργατικά Κέντρα και Ομοσπονδίες.
Έτσι το 1908 ιδρύεται το Εργατικό Κέντρο του Βόλου, το 1910 τα Εργατικά Κέντρα Λάρισας και Αθήνας, το 1912 το Εργατικό Κέντρο Πειραιά, το 1917 το Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης κ.ά.
Στη δημιουργία Εργατικών Κέντρων σοβαρός ήταν ο ρόλος των τοπικών σοσιαλιστικών οργανώσεν. Έτσι δημιουργούνται πιο στενοί δεσμοί ανάμεσα σ’ αυτές τις οργανώσεις και το συνδικαλιστικό κίνημα.
Το οργανωτικό άπλωμα του συνδικαλιστικού κινήματος αποτέλεσε τη βάση στήριξης σοβαρότερων και μαζικότερων αγώνων της εργατικής τάξης, ιδιαίτερα απεργιακών. Οι ταξικές συγκρούσεις πήραν μεγαλύτερη οξύτητα.
Οι αγώνες της εργατικής τάξης εξακολουθούσαν να παραμένουν ασυντόνιστοι και ασύνδετοι. Ταυτόχρονα από τα πιο πρωτοπόρα στοιχεία της εργατικής τάξης άρχισε να συνειδητοποιείται η ανάγκη της δημιουργίας μιας κεντρικής οργάνωσης που να αγκαλιάζει ολόκληρο το συνδικαλιστικό κίνημα της χώρας. Για το σκοπό αυτό καταβλήθηκαν επανειλημμένα προσπάθειες, πιο συγκεκριμένα στα χρόνια 1911, 1914 και 1916, χωρίς να φέρουν το ποθούμενο αποτέλεσμα.
Οι αποτυχίες στις προσπάθειες ενοποίησης των συνδικαλιστικών οργανώσεων οφείλονται στην πολιτική της άρχουσας τάξης, που επεδίωκε να τις ελέγχει ιδεολογικά και οργανωτικά, ενώ το σοσιαλιστικό κίνημα δεν είχε φτάσει στο σημείο ωριμότητας ώστε να αποκρούσει την ιδεολογική επίδραση και την υπονομευτική δράση της ολιγαρχίας.
Οι διάφορες σοσιαλιστικές οργανώσεις και όμιλοι στο ίδιο διάστημα δεν είχαν κατορθώσει, παρά τις προσπάθειες που κατέβαλαν, να ενοποιηθούν με σκοπό να ιδρύσουν το ενιαίο κόμμα της εργατικής τάξης. Υπήρχαν ανάμεσά τους διαφωνίες ζητήματα αρχών, προγράμματος και οργάνωσης, κύρια εξαιτίας  της λειψής αφομοίωσης του μαρξισμού, καθώς και της επιρροής που ασκούσε η αστική ιδεολογία και πολιτική πάνω σε ορισμένα ηγετικά στελέχη των σοσιαλιστικών οργανώσεων. Η ιδεολογική ανωριμότητα του σοσιαλιστικού κινήματος θα εκδηλωθεί έντονα στις θέσεις που υιοθέτησαν οι σοσιαλιστικές οργανώσεις πάνω στο ζήτημα του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου του 1914-1918.
“Χρέος είχαν τότες οι Έλληνες σοσιαλιστές – γράφει ο ιστορικός Γ. Κορδάτος- να σηκώσουν ψηλά την αντιπολεμική σημαία, να καταγγείλουν στις μάζες τους σκοπούς και τα αίτια του πολέμου και να ξεσκεπάσουν το ρόλο που παίζανε σε βάρος του ελληνικού λαού τα δύο μεγάλα κόμματα της ελληνικής κεφαλαιοκρατίας”.
Τι έγινε όμως στην πραγματικότητα; Η οργάνωσης της “Φεντερασιόν” τάχθηκε ενάντια στον πόλεμο και στη συμμετοχή της Ελλάδας σ’ αυτόν. Παρασύρθηκε όμως από την υποκριτική στάση ουδετερότητας της μοναρχικής παράταξης και συνεργάστηκε μαζί της στις βουλευτικές εκλογές του 1915. Το “Σοσιαλιστικό Κέντρο” της Αθήνας με επικεφαλής το Ν. Γιαννιό, τάχθηκε ανοιχτά υπέρ της Ανταντόφιλης πολιτικής του Βενιζέλου. Την ίδια στάση κράτησε και ο Πλ. Δρακούλης που προσχώρησε στο βενιζελισμό. Όσο για τη “Σοσιαλιστική Εργατική Ένωση” του Π. Δημητράτου δεν πήρε ξεκάθαρη αντιπολεμική θέση. Μόνο μερικές φωνές σοσιαλιστών ακούστηκαν, ιδιαίτερα από τη “Σοσιαλιστική Νεολαία” Αθήνας του Δ. Λιγδόπουλου, που καταδίκασε τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τη φιλοπόλεμη πολιτική της άρχουσας τάξης.
Το γεγονός ότι η πλειοψηφία των ηγετών των ελλήνων σοσιαλιστών παρασύρθηκαν από τα κόμματα της αστικής τάξης, καθώς και οι διαφωνίες τους πάνω σε μια σειρά ζητήματα αρχών, όλα αυτά στάθηκαν η αιτία για την αποτυχία των προσπαθειών ενοποίησης των σοσιαλιστικών οργανώσεων πάνω σε σωστές μαρξιστικές αρχές, σε σωστό πρόγραμμα, πολιτική και οργάνωση. Τέτοιες προσπάθειες είχαν γίνει στις σοσιαλιστικές συνδιασκέψεις που πραγματοποιήθηκαν το 195 και το 1917.
Οι διαφωνίες ανάμεσα στις σοσιαλιστικές οργανώσεις έγιναν εντονότερες όταν η Κυβέρνηση του Βενιζέλου κατάφερε να παρασύρει και να στείλει σαν εκπροσώπους της στη λεγόμενη Σοσιαλιστική Συνδιάσκεψη του Λονδίνου, τους σοσιαλιστές βουλευτές Αριστοτέλη Σίδερη και τον Αλμπέρτο Κουριέλ καθώς και τον Παν. Δημητράτο.
Η Συνδιάσκεψη του Λονδίνου (20-23 Φλεβάρη 1918) οργανώθηκε από τις ιμπεριαλιστικές κυβερνήσεις της Αντάντ σε συνεργασία με τους ηγέτες της Β’ Διεθνούς. Σκοπός της ήταν η δημιουργία αντισοβιετικού μετώπου στην Ευρώπη και η υποστήριξη από μέρους των σοσιαλιστικών κομμάτων των σχεδίων των ιμπεριαλιστών για το μεταπολεμικό ξαναμοίρασμα του κόσμου.
Οι περισσότερες σοσιαλιστικές οργανώσεις καταδίκασαν τη συμμετοχή ελλήνων σοσιαλιστών στη Συνδιάσκεψη του Λονδίνου. Η έντονη ιδεολογική πάλη που διεξήχθηκε ενάντια στις λαθεμένες απόψεις είχε σαν αποτέλεσμα να ξεκαθαρίσουν, σε μεγάλο βαθμό, απόψεις και θέσεις πάνω σε βασικά ζητήματα της εποχής. Έκανε ακόμα πιο επιτακτική την ανάγκη δημιουργίας ενός ενιαίου σοσιαλιστικού κόμματος, που να στηρίζεται στο μαρξισμό.
Το γεγονός όμς που στάθηκε αποφασιστικό για τις εξελίξεις στο σοσιαλιστικό κίνημα της χώρας ήταν η Μεγάλη Οχτωβριανή Επανάσταση. Όπως κάτω από την ισχυρή επίδρασή της σημειώθηκε μια τεράστια άνοδος του επαναστατικού κινήματος σε όλο τον κόσμο και δημιουργήθηκαν μια σειρά κόμματα με συνεπή επαναστατική γραμμή, έτσι και στην Ελλάδα δημιουργήθηκε ένα μεγάλο κύμα ενθουσιασμού. Η Οχτωβριανή Επανάσταση έφερε πιο κοντά σε μας τις ιδέες του μαρξισμού-λενινισμού. Συνέβαλε στο σχετικό ξεκαθάρισμα των ιδεολογικών συγχύσεων. Ορισμένες από τις σοσιαλιστικές οργανώσεις υιοθέτησαν σωστές επαναστατικές θέσεις και πρωτοστάτησαν για την ενοποίησή τους. Έτσι η Οχτωβριανή Επανάσταση με τις ζωντανές ιδέες της έδωσε ώθηση στο σοσιαλιστικό κίνημα, στάθηκα ο καταλύτης για την επιτάχυνση της διαδικασίας της ίδρυσης του Κόμματος της εργατικής τάξης.

Μίλα, φώναξε, τραγούδα, μονάχα μη σιωπάς

Από τότε που άκουσα την είδηση, θα με συγχωρέσετε με έχει πιάσει η Κερκυραϊκή μου βουρλισιά. Δεν τις καταλαβαίνω τις σιωπηλές διαμαρτυρίες. Πως είναι δυνατόν να παριστάνω τον Μαχάτμα Γκάντι όταν βλέπω το άδικο;
Δεν καταφέρομαι εναντίον των διοργανωτών της συγκεκριμένης εκδήλωσης. Αυτό ήθελαν, αυτό μπορούσαν, αυτό έπραξαν. Ο καθένας έχει την δική του άποψη για δράση. Καταφέρομαι ενάντια σε αυτή την απάθεια του κόσμου, σαν να μην μας αφορά τι συμβαίνει στο κοινωνικό γίγνεσθαι αλλά μόνο στην αυλή μας. Σε αυτές τις χλιαρές έως αδιάφορες αντιδράσεις απέναντι στα γεγονότα. Ενάντια σε αυτές τις εκδηλώσεις νέου τύπου. Ήσυχα–ήσυχα να διαμαρτυρηθούμε μην τυχόν και διαταράξουμε τον ύπνο των αστών.
Το συγκεκριμένο περιστατικό έπρεπε να είναι ‘’ζήτημα τιμής‘’ για όλους τους μουσικούς της Θεσσαλονίκης. Να το ‘χαν πάρει προσωπικά. Να έβγαιναν στο δρόμο, να έπαιζαν έξω από αστυνομικά τμήματα, να δημιουργούσαν το κλίμα ‘’Ξύπνα μην μένεις θεατής. Έγινε κάτι το οποίο ήταν άδικο. Μας αφορά’’. Αν τους έπιαναν και αυτούς, να έβγαιναν και άλλοι και αν έπιαναν και αυτούς, να μαζευόμασταν από άλλες πόλεις μουσικοί. Τι, θα μήνυαν όλους τους μουσικούς της Θεσσαλονίκης και της χώρας; Να έβγαινε μετά ο κόσμος με κατσαρόλια και τενεκέδες. Έτσι διεκδικείς το δίκιο σου, το χώρο σου… Αντί γι’ αυτό σιωπή. Και η σιωπη οδήγησε να υπάρχει μια σιωπηλή συγκέντρωση μουσικών, αν αυτό δεν είναι ειρωνικό, τότε τι είναι;
Κάποιος θα μπορούσε να πει: ‘’Α, δίνουν το μήνυμα αν σταματήσουν να παίζουν μουσική, τότε θα υπάρχει μόνο η σιωπή‘’ . Γιατί τώρα τι υπάρχει;
Συμβαίνουν πράγματα πέρα από κάθε λογική και η πρώτη αντίδραση είναι μην τυχόν και διασαλευτεί η ηρεμία των πολιτών. Γίνονται απεργίες ή διαδηλώσεις και ακούς στα ρεπορτάζ για την ταλαιπωρία ή τα μπάχαλα. Σκέφτονται νόμους να μας μαντρώνουν και να μας στέλνουν να διαδηλώνουμε για σημαντικά ζητήματα έξω από το αστικό ιστό των πόλεων ή στην άκρη των πεζοδρομίων, λες και το δικαίωμα στην εργασία, στην υγεία, στην παιδεία, στο συνταξιοδοτικό αφορά μια μερίδα κόσμου. Μαθαίνουν τον κόσμο να πιστεύει πως η δυναμική διεκδίκηση είναι κάτι κακό και μόνο αν είσαι επαναστάτης του πληκτρολογίου, ένας διαμαρτυρόμενος στα μέτρα τους, είσαι ανεκτικός για εκείνους.
Πάλι στη Θεσσαλονίκη προχθές, σιωπηλή διαμαρτυρία για το εμπόριο λευκής σαρκός. Δεν γίνεται να διεκδικείς πράγματα με τη σιωπή ή με εκδηλώσεις ‘’αλά σακουλέ’’. Δε γίνεται να υπάρχουν 99 νεκροί και να μου κάνεις το μανουάλι στο Σύνταγμα ως ένδειξη διαμαρτυρίας. Δε γίνεται να σκοτώνονται 7 δημοσιογράφοι στο Charlie Hebdo και το μόνο πράγμα που σκέφτεσαι είναι να βγεις με ένα πενάκι και να πεις το ‘‘Je suis’’ επειδή στο είπε το ίντερνετ και να γυρνάς ανακουφισμένος πως κάτι έκανες. Δε γίνεται να τρέχεις σε πλατείες με αγανακτισμένους και να μην προβληματίζεσαι πώς φτάσαμε ως εδώ και να λες ‘’Είδα και τότε που κατέβηκα τι έκανα!’’
Να σου πω τι έκανες; Λάθος δράση. Μαντρώθηκες μέσα στα πλαίσια διαμαρτυρίας που μπορούσαν να σε ελέγξουν. Μίλα, διεκδίκησε, πάλεψε για τα δικαιώματα σου. Αυτό φοβούνται όχι τη σιωπή.
Στο παρατσάκ η κυβέρνηση της πρώτης φοράς αριστεράς, αυτοί που κάποτε βρίσκονταν γαντζωμένοι σαν τα Κρι-Κρι στα βράχια κάποιες ερημικής τοποθεσίας παίζοντας στις κιθάρες τους το ‘’Μοναξιά μου όλα’’ και δεν ξεγαντζωνόντουσαν αν δεν πήγαινε Οκτώβρης, θα κάνουν σχετικές νομοθετικές ρυθμίσεις. Μην ξεχάσετε να το γράψετε και στο προεκλογικό σας φυλλάδιο και αυτό μαζί με όλα τα υπόλοιπα.

Δίνουνε μίζες οι καπιταλιστές;!

       


Η υπόθεση Παπαντωνίου είναι μια απαράδεκτη υπόθεση όχι γιατί κατηγορείται ο Γιάννος και η γυναίκα του, άλλωστε ποιοι είναι αυτοί, αλλά γιατί συκοφαντείται ένας επιχειρηματικός κολοσσός που εμπορεύεται όπλα! Βέβαια οι καλοί εισαγγελείς και ανακριτές δεν θα σκεφτόταν ούτε στα πιο προχωρημένα τους όνειρα να κατηγορήσουν έναν καπιταλιστικό κολοσσό, αλλά ακόμα και η έμμεση συκοφαντία του κολοσσού, μέσω της υπόνοιας, προς το παρόν, για τον Γιάννο ότι έλαβε μίζα από αυτόν τον επιχειρηματικό κολοσσό, είναι επιλήψιμη! Οι καπιταλιστές δεν δίνουν μίζες, οι καπιταλιστές δε λαδώνουν κανέναν, γιατί ο καπιταλισμός είναι το ομορφότερο, το πιο αξιοκρατικό, το πιο τίμιο, το πιο προοδευτικό και το πιο δημοκρατικό σύστημα! Καμία ανοχή στη συκοφαντία, έστω και στην έμμεση, των πλουτοκρατών! Τζήμεροι και άλλοι τινές πρέπει να ξεσηκώσουν θύελλα διαμαρτυρίας γι’ αυτήν την έμμεση προσβλητική απόφαση της δικαιοσύνης σε βάρος των τίμιων λεφτάδων!
Στους εντιμότατους ανακριτές και εισαγγελείς θα προτείναμε να ασκήσουν δίωξη σε βάρος της γαλλικής εταιρείας THALES που φέρεται να έδωσε τις μίζες στον Παπαντωνίου και να ζητήσουν από τη Γαλλική δικαιοσύνη να συλλάβει τους μετόχους της και να τους στείλει στην Ελλάδα για να δικαστούν! Αλλιώς ας αφήσουν ελεύθερους τον Παπαντωνίου και τη γυναίκα του, που φέρονται να πήραν μίζες, γιατί η σύλληψή τους χωρίς τη σύλληψη αυτών που φέρονται να δώσανε τις μίζες είναι ένας κουρνιαχτός για να κρύψει τη σαπίλα και τη βρώμα του καπιταλισμού! Το ίδιο προτείνουμε και σε όσους πολιτικούς ανακάλυψαν την Αμερική και καταφέρονται εναντίον του Γιάννου γιατί λένε ότι άρπαξε μίζες! Αν τολμάνε ας καταφερθούν και εναντίον αυτού που φέρεται πως έδωσε τη μίζα, αλλιώς ας βγάλουν τον σκασμό!
Ποστ

ΥΓ: Δεν έχουμε καμία αυταπάτη ότι μπορεί να ασκηθεί δίωξη εναντίον οποιουδήποτε επιχειρηματικού κολοσσού αφού εκείνοι κυβερνάνε! Κι αν καμιά φορά γινόταν κάποια τέτοια ενέργεια θα ήταν εναντίον κάποιου υπαλλήλου του κολοσσού κι όχι εναντίον των μετόχων του!

Γκι Μοκέ – Ο 17χρονος κομμουνιστής μάρτυρας της Γαλλικής Αντίστασης

Στις 22 Οκτώβρη 1941, 27 όμηροι τουφεκίστηκαν στο στρατόπεδο του Σουαζέλ, στο Σατομπριάν, Ανάμεσά τους, ένας νέος κομμουνιστής 17 χρονών: Ο Γκι Μοκέ.
 Στην κατεχόμενη Γαλλία του 1941 μια σειρά δολοφονιών και αντιποίνων φέρνουν αντιμέτωπους τους ναζί και την αντίσταση που αρχίζει να οργανώνεται. Η εισβολή της Γερμανίας στη Σοβιετική Ένωση, τον Ιούνη του 1941, ωθεί το Κομμουνιστικό Κόμμα να οργανώσει την επίθεση κατά του εισβολέα επί γαλλικού εδάφους.
Έχοντας συλληφθεί 8 μήνες νωρίτερα γιατί δρούσε στην κομμουνιστική νεολαία, ο Γκι Μοκέ, γιος βουλευτή του κόμματος, ήταν τότε αιχμάλωτος στο στρατόπεδο Σουαζέλ στο Σατομπριάν, όπου είχε μεταφερθεί μετά την απαλλαγή του στο δικαστήριο. Το Σουαζέλ είναι ένα από τα στρατόπεδα διοικητικής κράτησης από το 1939 των “ανεπιθύμητων” πάσης φύσης (κομμουνιστές, Γερμανοεβραίοι, πόρνες), που είχαν αθωωθεί αλλά όχι απλευθερωθεί. Εκεί ο Γκι Μοκέ θα συναντήσει πολλές σημαντικές μορφές του ΚΚ. Εκεί θα τον βρει η μέρα που έγινε η επίθεση που θα οδηγούσε στο θάνατό του.
20 Οκτώβρη 1941: Οι νέοι κομμουνιστές οργανώνουν νέα συγκέντρωση και σκοτώνουν τον Καρλ Χοτς, υπεύθυνο των δυνάμεων κατοχής του νομού του Κάτω Λίγηρα. Ο δοσιλογικός τύπος καταγγέλλει, στις 22 Οκτώβρη, μια δολοφονία “δειλή” και “αποτρόπαια”. Η εφημερίδα “Le petit Parisien” ξεσηκώνεται κατά ενός εγκλήματος “ομόφωνα καταδικασμένου στο Βισί”, που έπληξε έναν άνδρα που έκανε τη δουλειά του “από γνήσιο ενδιαφέρον για την ανθρωπότητα”: “δυο εγκληματίες – διστάζουμε ακόμα και να το γράψουμε – δυο Γάλλοι-χτύπησαν πισώπλατα και στη σκιά τον αντισυνταγματάρχη Χοτς, αργηχό της Φελντκομαντατούρ της Νάντης”.
Οι δράστες διέφυγαν. Η πληροφορία έρχεται να προστεθεί σε μια απειλητική ανακοίνωση, ημερομηνίας 21 Οκτώβρη (δηλαδή την επομένη της επίθεσης), υπογεγραμμένη από τον  στρατηγό πεζικού φον Στίλπναγκελ:
Μετά από αυτό το έγκλημα, αρχικά διέταξα να τουφεκιστούν 50 όμηροι. Δεδομένης της βαρύτητας του εγκλήματος, θα τουφεκιστούν 50 ακόμη όμηροι στην περίπτωση που οι ένοχοι δεν συλληφθούν μέχρ τα μεσάνυχτα της 23 Οκτώβρη 1941.
Από retronews.fr

“Φέρτε μου το κεφάλι του σκύλου” – Τα κομμάτια του Κασόγκι και η κομματιασμένη αξιοπιστία της Δύσης

Συνεχίζονται με καταιγιστικό ρυθμό οι αποκαλύψεις γύρω από τη φρικτή δολοφονία του Σαουδάραβα δημοσιογράφο Τζαμάλ Κασόγκι, καθώς πριν λίγες ώρες έγινε γνωστό ότι διαμελισμένα τμήματα του πτώματό τους βρέθηκαν στην αυλή του γενικού προξένου της Σ.Α στην Κωνσταντινούπολη σε πηγάδι.Την ίδια ώρα ανασυντίθεται το παζλ των τελευταίων ωρών του 59χρονου δημοσιογράφου, ο οποίος πριν δολοφονηθεί και τεμαχιστεί με πριόνι είχε επικοινωνία με τον πρίγκιπα Μπιν Σαλμά, που του ζήτησε να επιστρέψει στη χώρα. Μετά την άρνησή του, το τηλέφωνο έλαβε άλλος μέλος της ομάδας ακούγοντας τη διαταγή “Φέρτε μου το κεφάλι του σκύλου”.
Ο άντρας αυτός φέρεται να είναι ο Σαούντ Αλ Καχτάνι, σύμβουλος του πρίγκηπα διαδόχου της Σαουδικής Αραβίας, ο οποίος μαζί με άλλους τέσσερις αξιωματούχους έχουν ήδη χάσει τη θέση τους, σε μια προσπάθεια του καθεστώτος του Ριάντ να αποδώσει τις ευθύνες αποκλειστικά στα συγκεκριμένα πρόσωπα. Η εντολή εκτέλεσης φαίνεται μάλιστα να δόθηκε μέσω σκάιπ, χωρίς να είναι σαφές αν υπήρξε και ζωντανή μετάδοση της σφαγής. Οι φονιάδες στη συνέχεια πριόνισαν τα δάχτυλα του θύματος, παίρνοντάς τα μαζί τους στο λίαρ τζετ που τους μετέφερε στη Σαουδική Αραβία, ως αποδειχτικό του ανδραγαθήματός τους.
Είναι σαφές ότι στη ροή των αποκαλύψεων παίζει ρόλο τόσο η αναγνωρισιμότητα του θύματος, όσο και οι διασυνδέσεις του με τον ίδιο τον Ερντογάν, ο οποίος θεωρεί πως η υπόθεση είναι μέσο πίεσης στην κόντρα που έχει αυτή την περίοδο με το στενότερο σύμμαχο της Σαουδικής Αραβίας, τις ΗΠΑ. Είναι γεγονός πως επικοινωνιακά δεν είναι μια καλή στιγμή για τον πρόεδρο Τραμπ, ο οποίος αναγκάστηκε να ανασκευάσει τις αρχικές του δηλώσεις περί “αξιόπιστων” εξηγήσεων της Σαουδικής Αραβίας, βγάζοντας έξω από τον κάδρο όμως τον πρίγκηπα Μπιν Σαλμάν. Ενδεικτική της αμηχανίας που επικρατεί στη διαχερίση της υπόθεσης από την αμερικανική κυβέρνηση είναι η στάση του ρεπουμπλικανού γερουσιαστή Μπομπ Κρόκερ, ο οποίος δήλωσε πεπεισμένος για την ενοχή του πρίγκηπα, και πως αν έχει δολοφονήσει το δημοσιογράφο, πρέπει να υπάρξει μια τιμωρία. Χωρίς κανείς να μπορεί να προδικάσει την εξέλιξη της υπόθεσης, φαίνεται πολύ δύσκολο “το καλό αντίβαρο για το Ιράν”, όπως το χαρακτήρισε ο Τραμπ, να βρεθεί σε πραγματικά δυσμενή θέση, καθώς τα συμφέροντα που διακυβεύονται είναι τεράστια. Αυτό φαινόταν εξάλλου πολύ πριν τη δολοφονία, όταν εδώ και χρόνια η Σαουδική Αραβία διεξάγει μια πραγματική γενοκτονία στην Υεμένη, με τη διεθνή κοινότητα να περιορίζεται σε χλιαρές αντιδράσεις ή και πλήρη αδιαφορία. Aυτό φυσικά περιλαμβάνει και τις χώρες της ΕΕ, ανάμεσά τους και η χώρα μας, η οποία όπως είναι γνωστό έχει εμπλακεί και σε πώληση όπλων προς την ισλαμιστική μοναρχία του Κόλπου.

Τουρκικές απειλές και προειδοποιήσεις για μερίδιο στην ενεργειακή «λεία»


Κλήση του Ελληνα πρέσβη χτες στο τουρκικό ΥΠΕΞ

ΑΓΚΥΡΑ.--
Η τουρκική κυβέρνηση συνεχίζει τις προκλήσεις και αξιωματούχοι της με συνεχείς δηλώσεις καταδεικνύουν ότι δεν θα σταματήσει να διεκδικεί για λογαριασμό της τουρκικής αστικής τάξης συνδιαχείριση μαζί με το ψευδοκράτος στην Κύπρο του ενεργειακού πλούτου της Ανατολικής Μεσογείου, που έχει γίνει πεδίο σφοδρού ανταγωνισμού ανάμεσα σε ισχυρούς μονοπωλιακούς ομίλους και ιμπεριαλιστικά κέντρα.
Χτες κάλεσε για διευκρινήσεις στο τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών στην Αγκυρα τον πρέσβη της Ελλάδας, Πέτρο Μαυροειδή, μια συνάντηση που ήταν προγραμματισμένη από την περασμένη Παρασκευή, αλλά που επί της ουσίας έγινε αφορμή για την πρώτη αντίδραση στην πρόσφατη ανακοίνωση από τον πρώην Ελληνα ΥΠΕΞ Ν. Κοτζιά, παρουσία και του πρωθυπουργού Αλ. Τσίπρα, που ανέλαβε το υπουργείο, για την επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης στα 12 ν. μίλια στο Ιόνιο.
Η δήλωση του εκπροσώπου του τουρκικού ΥΠΕΞ, Χαμί Ακσόι, είναι χαρακτηριστική: «Δεν θα ανεχτούμε κανένα βήμα στο Αιγαίο που δεν στηρίζεται στην κοινή συναίνεση ανάμεσα στις δύο χώρες που έχουν απέναντι ακτές. Η διακήρυξη της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης του Ιούλη του 1995 (σ.σ. πρόκειται για την κήρυξη πολέμου - casus belli στην Ελλάδα αν επεκτείνει τα 12 ν. μίλια) περιέχει την απαραίτητη πολιτική προειδοποίηση που έχει ισχύ και σήμερα. Τις θέσεις μας και τις προειδοποιήσεις μας εκφράσαμε και στον πρέσβη της Ελλάδας». Στο τραπέζι της συζήτησης, όπως διαρρέεται, μπήκε και η υποτιθέμενη παρεμπόδιση από το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό του τουρκικού ερευνητικού σεισμογραφικού πλοίου «Μπαρμπαρός», που με ΝΑVTEX έχει δεσμεύσει περιοχές και στην κυπριακή ΑΟΖ, όπου το επόμενο διάστημα αναμένεται να ξεκινήσει γεωτρήσεις και η αμερικανική «Exxon Mobil».
Είχαν προηγηθεί άλλες δηλώσεις διά στόματος του Τούρκου ΥΠΕΞ Μεβλούτ Τσαβούσογλου, ότι «η Ελλάδα πολλές φορές κάνει παρόμοιες δηλώσεις. Εκεί προηγείται ο λαϊκισμός. Είμαστε υπέρ να τεθεί με ειρηνικό τρόπο το θέμα. Εμείς δίνουμε κατάλληλες απαντήσεις και τους βάζουμε στη θέση τους. Γνωρίζουν πολύ καλά οι Ελληνες ότι δεν θα επιτρέψουμε τέτοια απόφαση».
Απαντώντας στην τουρκική πλευρά, το ελληνικό ΥΠΕΞ, χτες με ανακοίνωση του εκπροσώπου του, Α. Γεννηματά, ανέφερε: «Η επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης αποτελεί νόμιμο και αναφαίρετο κυριαρχικό δικαίωμα της Ελλάδος, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο. Η σχετική απόφαση για επέκταση εναπόκειται αποκλειστικά στην Ελλάδα, η οποία έχει το δικαίωμα να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα όποτε και όπως η ίδια κρίνει. Το δικαίωμα αυτό ισχύει απαρεγκλίτως και δεν τίθεται υπό αμφισβήτηση ή υπό διαπραγμάτευση με τρίτους. Το αυτό ισχύει ασφαλώς για όλη την επικράτεια.
Αυθαίρετες ερμηνείες του διεθνούς δικαίου και απειλές βίας από την πλευρά της Τουρκίας, όπως και η αμφισβήτηση των νομίμων δικαιωμάτων της χώρας μας, ούτε αλλάζουν το γεγονός αυτό, αλλά ούτε συμβάλλουν στις σχέσεις καλής γειτονίας».
Το ζήτημα των συνολικών απαιτήσεων για συνδιαχείριση των ενεργειακών πόρων είχε βάλει και ο υπουργός Αμυνας της Τουρκίας, Χουλούσι Ακάρ, που σε ομιλία του προχτές σημείωσε με νόημα: «Θα συνεχίσουμε να προστατεύουμε τα δικαιώματα και τα συμφέροντα της χώρας μας και της Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου στην Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο, εξασφαλίζοντας την ειρήνη, την ασφάλεια σύμφωνα με τις διεθνείς συμφωνίες εγγυήσεων και συμμαχίας για την Κύπρο».
Στην ίδια γραμμή, ο εκπρόσωπος της τουρκικής προεδρίας Ι. Καλίν είπε ότι «η Τουρκία θέλει στην Ανατολική Μεσόγειο να αναπτυχθεί ένα μοντέλο που θα στηρίζεται στα κοινά συμφέροντα και των δύο πλευρών στις οικονομικές περιοχές γύρω από την Κύπρο. Οταν η ελληνοκυπριακή πλευρά κάνει μονομερείς γεωτρήσεις δημιουργώντας μια de facto πραγματικότητα, η τουρκοκυπριακή πλευρά και η Τουρκία δεν μπορούν να μην κάνουν το ίδιο. Αυτό κάνουν τα επιστημονικά ερευνητικά πλοία "Πορθητής" και "Μπαρμπαρός" και άλλα που θα συνεχίσουν γεωτρήσεις στην περιοχή». Και καταλήγει: «Η ελληνοκυπριακή πλευρά πρέπει να γνωρίζει ότι δεν υπάρχει περίπτωση η Τουρκία να επιτρέψει οποιεσδήποτε κινήσεις, είτε γεωτρήσεις είτε οτιδήποτε άλλο που θα αγνοεί την τουρκική και τουρκοκυπριακή πλευρά».

Στήνουν παγίδα και στους μικρούς ΕΒΕ


Κάτω από το προπαγανδιστικό εύρημα «στήριξη της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας», κυβέρνηση και ΝΔ επιχειρούν να κρύψουν ότι το πραγματικό τους ενδιαφέρουν δεν είναι για τους αυτοαπασχολούμενους και μικρούς ΕΒΕ, που βουλιάζουν στα χρέη και στην αναδουλειά, αλλά για τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, τα κέρδη των οποίων θέλουν να θωρακίσουν.
Ετσι, παρά τις τυμπανοκρουσίες για το αντίθετο, τα μέτρα που ανακοινώνει η κυβέρνηση για τους ΕΒΕ, ένα προς ένα και όλα μαζί, βρίσκονται μακριά από τις ανησυχίες και τα πραγματικά προβλήματα της μεγάλης μάζας των μικρομεσαίων. Συγκεκριμένα, οι μικροί ΕΒΕ και οι αυτοαπασχολούμενοι εξαιρούνται στη συντριπτική πλειοψηφία τους από την κατάργηση του τέλους επιτηδεύματος και θα συνεχίζουν να πληρώνουν το χαράτσι των 650 ευρώ το χρόνο. Παραμένουν στο ακέραιο η φορολογία από το πρώτο ευρώ και ο συντελεστής στο 22%. Αντίθετα, ανακοινώθηκε μείωση για τον φορολογικό συντελεστή σε ΑΕ, ΕΠΕ και λοιπές μεγάλες επιχειρήσεις, κατά 4 ποσοστιαίες μονάδες.
Η μείωση του ΦΠΑ μετατίθεται στο 2021, παραμένει δηλαδή η ακρίβεια για το λαϊκό εισόδημα, ακόμα και σε είδη πρώτης ανάγκης. Σημειώνεται ότι μέχρι το 2010 ο βασικός συντελεστής ΦΠΑ ήταν 9% και σταδιακά, με τα διαδοχικά μνημόνια, αυξήθηκε στο 24%, ενώ ο χαμηλός συντελεστής για αναψυκτικά, τρόφιμα και εστίαση από το 9% ανέβηκε στο 13% και στο 24% για την εστίαση. Τώρα, ο πρωθυπουργός υπόσχεται ότι από το 2021 θα μειωθεί μόλις κατά δύο μονάδες, στο 22%. Κατά συνέπεια, μετά από μια ολόκληρη δεκαετία που ο ΦΠΑ ρήμαξε τους μικρομεσαίους και τα λαϊκά νοικοκυριά, θα παραμείνει σε πολύ υψηλά επίπεδα.
* * *
Το ίδιο «κούφιες» είναι και οι εξαγγελίες της κυβέρνησης περί μείωσης των ασφαλιστικών εισφορών. Η μείωση αυτή αφορά μόνο ένα μέρος των μικρομεσαίων, περίπου το 1/4, με μεγαλύτερα σχετικά εισοδήματα, ενώ για τους υπόλοιπους παραμένει η ίδια εισφορά κύριας σύνταξης, όπως βέβαια και για τον κλάδο Υγείας. Το κυριότερο όμως είναι το γεγονός ότι οι εισφορές αυτές, ενώ σήμερα με δυσκολία καταβάλλονται από το μεγαλύτερο μέρος των αυτοαπασχολούμενων και των μικρών ΕΒΕ, όντας «θηλιά» στο λαιμό τους, με τον νόμο Κατρούγκαλου οδηγούν σε συντάξεις πείνας μετά το τέλος του εργάσιμου βίου.
Του «ίδιου φυράματος» είναι και οι εξαγγελίες της ΝΔ. Οι όποιες φοροαπαλλαγές υπόσχεται η αξιωματική αντιπολίτευση, θα παρθούν από την άλλη τσέπη, με νέες περικοπές σε κοινωνικές δαπάνες, παροχές, δικαιώματα, που τόσο εξόφθαλμα προβάλλουν από τη γενικότερη πολιτική της. Την ίδια ώρα, η ΝΔ, απέναντι στο νόμο - λαιμητόμο του Κατρούγκαλου, υπερασπίζεται το σύστημα των «3 πυλώνων» και της άμεσης ιδιωτικοποίησης. Δηλαδή, από το φαρμάκι του ΣΥΡΙΖΑ στο δηλητήριο της ΝΔ!
Και βέβαια, κοινό χαρακτηριστικό των εξαγγελιών και των δύο κομμάτων είναι η δέσμευσή τους για τήρηση όλων των μνημονιακών στόχων, η επίτευξη των ματωμένων πλεονασμάτων, η τήρηση μέχρι κεραίας όλων των μνημονιακών νόμων που στράγγισαν εισοδήματα και τσάκισαν δικαιώματα. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε πως στη βάση αυτών των ανατροπών και «μεταρρυθμίσεων» εξασφαλίζεται η επέλαση των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων σε όλους τους κλάδους, ενώ, αντίστροφα, εκατοντάδες χιλιάδες αυτοαπασχολούμενοι και μικροί ΕΒΕ στριμώχνονται στο καναβάτσο της «ελεύθερης αγοράς» και του «ανταγωνισμού».
* * *
Στη πραγματικότητα, ο σχεδιασμός κυβέρνησης και ΝΔ, ανεξάρτητα από επιμέρους αιχμές και διαφορές, προσανατολίζεται στη στήριξη των μεγάλων και ενός μέρους μόνο των μικρότερων επιχειρήσεων, στην κατεύθυνση στήριξης της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας τους, μέσα κι από τη διαμόρφωση προϋποθέσεων για νέα συγκέντρωση στην αγορά, με συγχωνεύσεις, clusters, εξαγορές κ.λπ. Αυτόν το στόχο υπηρετεί και η πλειοψηφία των προγραμμάτων χρηματοδότησης.
Γι' αυτό, παρά τους διθυραμβικούς τόνους για την «επόμενη μέρα», τον μύθο ότι «αφήνουμε πίσω τα μνημόνια», η αλήθεια είναι πως τα βάσανα για τους μικρομεσαίους ΕΒΕ και φτωχούς απασχολούμενους δεν τελειώνουν, αφού είναι εδώ τα ληξιπρόθεσμα χρέη σε εφορία, ΕΦΚΑ, σε ΔΕΗ, τράπεζες, προμηθευτές για έναν στους τέσσερις, όπως είναι εδώ οι κατασχέσεις τραπεζικών λογαριασμών και η απειλή πλειστηριασμού περιουσιακών στοιχείων.
Μπροστά σε αυτήν τη ζοφερή κατάσταση που παραμένει και για πολλούς χειροτερεύει, η πανελλαδική πρωτοβουλία που ανέλαβαν Ομοσπονδίες και Σωματεία των ΕΒΕ, ανταποκρινόμενα στο κάλεσμα της ΠΑΣΕΒΕ, με το 10ήμερο αγωνιστικής δράσης, είναι η απάντηση στις μεγάλες προκλήσεις που θα συνεχίσουν να αντιμετωπίζουν αυτοαπασχολούμενοι και μικροί ΕΒΕ. Η δράση αυτή, η ενίσχυση του συλλογικού και οργανωμένου αγώνα, σε κοινή πορεία με τους εργατοϋπαλλήλους και τα ταξικά συνδικάτα, με τη φτωχή αγροτιά, είναι σήμερα η πραγματική διέξοδος. Ενας αγώνας που θα φέρνει στο προσκήνιο τις σύγχρονες ανάγκες των μικρομεσαίων ΕΒΕ και αυτοαπασχολούμενων και θα φράζει τον ολισθηρό δρόμο των αυταπατών.

«Διάλεξε τι θα χάσεις»...


Προπαγανδιστική επίθεση επιχειρεί η κυβέρνηση, ανακοινώνοντας ότι τις επόμενες μέρες σκοπεύει να φέρει τμηματικά στη Βουλή τα λεγόμενα «μέτρα υπέρ της κοινωνίας», αξιοποιώντας μεταξύ άλλων την υπεραπόδοση του πρωτογενούς πλεονάσματος, που υπολογίζεται στο 1 δισ. ευρώ περίπου.
Η αίσθηση που προσπαθεί να καλλιεργήσει είναι ότι με αυτά τα μέτρα μπαίνει ουσιαστικό τέλος στις «μνημονιακές πολιτικές» και ότι εγκαινιάζεται τάχα μια νέα πορεία «αποκατάστασης των αδικιών» για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα.
Η πραγματικότητα είναι όμως διαφορετική. Και μόνο το γεγονός ότι τα μέτρα αυτά θα στηριχθούν στις αιματηρές περικοπές του προηγούμενου διαστήματος σε κρατικές δαπάνες που αφορούν στοιχειώδεις εργατικές ανάγκες, δείχνει πως δεν αναιρούν το συνολικό αντιλαϊκό πλαίσιο.
Στο «πακέτο» που ανακοίνωσε η κυβέρνηση στη ΔΕΘ και ετοιμάζεται τώρα να εφαρμόσει, υπάρχουν μέτρα που δεν αποκαθιστούν σταθερά απώλειες των προηγούμενων χρόνων και πολύ περισσότερο δεν αντιμετωπίζουν τις νέες απώλειες που θα έρθουν από την αντεργατική - αντιλαϊκή επίθεση, η οποία θα συνεχιστεί τα επόμενα χρόνια, παρόλο που μπορεί να δίνουν την αίσθηση ανακούφισης σε ορισμένα λαϊκά στρώματα.
Δεν αντισταθμίζουν την ένταση της φοροληστείας και της εκμετάλλευσης, που αποτελούν απαραίτητα εργαλεία για την ανάκαμψη της οικονομίας. Γι' αυτό άλλωστε η κυβέρνηση διατυμπανίζει ότι οι όποιες παρεμβάσεις δεν θέτουν σε αμφισβήτηση τους δημοσιονομικούς ή άλλους στόχους που συμφωνήθηκαν με τα μνημόνια, ενώ η εφαρμογή τους γίνεται αυστηρά μέσα στο πλαίσιο του «δημοσιονομικού χώρου» που προκύπτει από τα ματωμένα πρωτογενή πλεονάσματα και την υπεραπόδοσή τους.
Επίσης, στην πλειοψηφία τους περιέχονται μέτρα που από τη μια στηρίζουν την καπιταλιστική κερδοφορία και από την άλλη διαμοιράζουν τη φτώχεια στο λαό.
Σε αυτήν την κατηγορία κατατάσσονται και οι «παροχές» του «κοινωνικού μερίσματος» στα πιο φτωχά λαϊκά στρώματα, που δίνονται εφάπαξ και με αυστηρά οικονομικά κριτήρια, σε αντίθεση με τις διευκολύνσεις στο κεφάλαιο (μείωση/επιδότηση ασφαλιστικών εισφορών, κατάργηση φόρου επιτηδεύματος κ.ά.) που είναι μόνιμες και πολλαπλάσιας απόδοσης.
Η κυβέρνηση προσπαθεί επίσης με «ξένα κόλλυβα» να εμφανίσει «φιλολαϊκή πολιτική». Δηλαδή, να αξιοποιήσει αποφάσεις δικαστικές και άλλες που πάρθηκαν κάτω από την πίεση του εργατικού - λαϊκού κινήματος, ορισμένες κάτω και από τις παρεμβάσεις του ΚΚΕ, προκειμένου να τις βαφτίσει «κυβερνητικές παροχές».
Χαρακτηριστικό παράδειγμα: Ανακοινώνει την καταβολή των αναδρομικών, που κέρδισαν δικαστικά ορισμένες κατηγορίες εργαζομένων για τις περικοπές στο μισθό τους. Πρόκειται για χρωστούμενα που ένα μέρος τους θα καταβληθεί από την υπεραπόδοση του πρωτογενούς πλεονάσματος, θα διαχυθεί δηλαδή μέσα στη συνολικότερη και μόνιμη χασούρα που έχει ο λαός από την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης.
Η κυβερνητική κοροϊδία απογειώνεται με την εξαγγελία για μείωση του ΦΠΑ από το ...2021 («ζήσε Μαύρε μου», δηλαδή), αλλά και για τη σταδιακή μείωση του ΕΝΦΙΑ σε ορισμένα από τα φτωχότερα λαϊκά νοικοκυριά, όταν είναι γνωστό ότι ο καθορισμός εκ νέου των αντικειμενικών αξιών των ακινήτων, που θα επηρεάσει προς τα πάνω και τον ΕΝΦΙΑ, θα εξανεμίσει γρήγορα την όποια μείωση.
Απέναντι λοιπόν στην κυβερνητική επιχείρηση κοροϊδίας, οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα πρέπει να δουν καθαρά: Δεν μπορεί να υπάρξει καμιά ουσιαστική ανακούφιση και αποκατάσταση απωλειών μέσα στο αντεργατικό - αντιλαϊκό μνημονιακό πλαίσιο χωρίς σύγκρουση με τα παλιά και νέα αντεργατικά μέτρα.
Δεν μπορεί να ανοίξει κανένας δρόμος προς όφελος των λαϊκών δικαιωμάτων και αναγκών με τους δημοσιονομικούς «κόφτες», τα μέτρα μοιράσματος της φτώχειας, τα μέτρα στήριξης του κεφαλαίου. Ο λαός δεν πρέπει να συμβιβαστεί με τις μειωμένες απαιτήσεις, με τη λογική «διάλεξε τι θα χάσεις». Ο,τι και σήμερα εμποδίζεται ή αποσπάται, έστω και ως μικροβελτίωση, είναι αποτέλεσμα της πάλης, της δράσης και της παρέμβασης του εργατικού - λαϊκού κινήματος, δεν χαρίζεται από κανέναν.
Γι' αυτό χρειάζεται η απάντηση στην αντιλαϊκή πολιτική και στην κοροϊδία της κυβέρνησης να κάνει κρότο! Μπροστά στην απεργία στις 14 Νοέμβρη να δοθεί το στίγμα της αντεπίθεσης, με σύνθημα «Μπροστά οι δικές μας ανάγκες και όχι τα κέρδη των λίγων!».

TOP READ