ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΟΙ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΙ ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

• 
  

ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΟΙ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΙ ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

• Σε προηγούμενο τεύχος της ΚΟΜΕΠ δημοσιεύτηκε άρθρο της ΤΟ Βιομηχανίας, σε μια προσπάθεια να παρακολουθηθούν και να κωδικοποιηθούν ορισμένες βασικές αντιλήψεις των άλλων δυνάμεων και της εργοδοσίας και η επίδρασή τους στους εργαζoμένους, καθώς και στοιχεία της δράσης των άλλων δυνάμεων στους χώρους δουλειάς και στους κλάδους. Παρουσιάστηκαν, μέσα από τη ζωντανή εμπειρία της Οργάνωσης στους κλάδους και στους εργασιακούς χώρους, αντιλήψεις και ιδεολογήματα που εμποδίζουν την ανάπτυξη ταξικής συνείδησης στους εργαζομένους, όπως η δήθεν «αναποτελεσματικότητα» των αγώνων και η ουτοπία της «ατομικής λύσης», το φόβητρο της ανεργίας ως όπλο επιβολής της ταξικής συνεργασίας, η «συνυπευθυνότητα» των εργαζομένων, η αυταπάτη για τον «εξανθρωπισμό» του καπιταλισμού και το «ανέφικτο» της πρότασης του Κόμματος, η εξομοίωση του ΚΚΕ με όλα τα υπόλοιπα κόμματα. Παρουσιάστηκαν, ακόμα, ορισμένα στοιχεία που αφορούν τον τρόπο δράσης των άλλων δυνάμεων στους χώρους δουλειάς και στους κλάδους.

Η ιδεολογικοπολιτική δουλειά αυτού του είδους και η ζωντανή ιδεολογικοπολιτική συζήτηση που αυτή προκαλεί μέσα στην ΚΟΒ αποτελεί αναγκαιότητα. Αυτό, άλλωστε, αναδείχτηκε και από τη συζήτηση των ιδεολογημάτων στις ΚΟΒ, αλλά και με στενούς οπαδούς, που έγινε το προηγούμενο διάστημα. Είναι μια δουλειά που ατσαλώνει τις κομματικές δυνάμεις, βοηθά στην αφομοίωση της στρατηγικής του Κόμματος, να μπαίνει στην πράξη η πολιτική μας γραμμή με την καθημερινή δράση των δυνάμεών μας σε κάθε χώρο δουλειάς στους κλάδους. Βοηθά την Κομματική Οργάνωση στη συγκέντρωση πολύτιμης πείρας και στη μεταφορά της, για να γίνει συλλογική πείρα που η επεξεργασία της είναι χρήσιμη όχι μόνο για την ίδια την Οργάνωση, αλλά για ολόκληρο το Κόμμα.

Επομένως, η προσπάθεια παρακολούθησης των αντιλήψεων, των ιδεολογημάτων, της παρέμβασης του ταξικού αντίπαλου και των δυνάμεών του από την Κομματική Οργάνωση χρειάζεται να έχει συνέχεια και να εξελίσσεται. Στο πλαίσιο αυτό, εντάσσεται και η σημερινή προσπάθεια συγκέντρωσης και κωδικοποίησης στοιχείων της παρέμβασης της εργοδοσίας και της επίδρασης των αστικών ιδεολογημάτων στους εργαζομένους.

Η παρέμβαση της εργοδοσίας στους εργαζομένους με όλους τους μηχανισμούς που διαθέτει είναι ένα πολύ σοβαρό ζήτημα. Η Κομματική Οργάνωση πρέπει να παρακολουθεί συνεχώς και ολοκληρωμένα την εξέλιξή της, προκειμένου να έχει πραγματική εικόνα για το χώρο ευθύνης της και να επεξεργάζεται ανάλογα και συγκεκριμένα την παρέμβασή της. Έτσι θα μπορούμε να δουλεύουμε ουσιαστικά με τη στρατηγική του Κόμματος, για τη ρεαλιστικότητα της οικονομικής και πολιτικής πρότασης του Κόμματος, όχι μόνο ως σύνθημα, αλλά με αφετηρία τα τρέχοντα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα όπως εκδηλώνονται στο χώρο εργασίας, στον κλάδο κλπ.

Συνήθως δεν παρακολουθούμε όσο πρέπει αυτήν την πλευρά της δράσης της εργοδοσίας, όσο παρακολουθούμε την επίθεσή της σε σχέση με τα μισθολογικά, τα εργασιακά, τα συνδικαλιστικά δικαιώματα, τους αγώνες. Πρόκειται για πολύμορφη ιδεολογική δουλειά, με την οποία στηρίζει την προώθηση της αντεργατικής πολιτικής της, τη συκοφαντία και το χτύπημα των αγώνων. Αν ψάξει κανείς στις ιστοσελίδες και στα έντυπα μεγάλων επιχειρήσεων και ομίλων που δραστηριοποιούνται σε διάφορους βιομηχανικούς κλάδους, θα διαπιστώσει ότι έχουν στρατηγικό σχέδιο για την ιδεολογικοπολιτική τους παρέμβαση –όχι μόνο στους εργαζομένους τους, αλλά και ευρύτερα στους εργαζομένους και τα λαϊκά στρώματα, στις περιοχές που δρουν– που το επεξεργάζονται και το εξελίσσουν διαρκώς. Ο στόχος είναι να «ξεπλύνουν» στη συνείδηση των εργαζομένων και του λαού την καπιταλιστική βαρβαρότητα, να προβάλουν μια ψευδεπίγραφη, απολύτως πλασματική αντιπαράθεση του τύπου «οι καλές, δημιουργικές και παραγωγικές, ευαισθητοποιημένες επιχειρήσεις και η κακή ανάλγητη κυβέρνηση ή κράτος». Να πείσουν ότι το καπιταλιστικό σύστημα είναι αναντικατάστατο και μπορεί να εξελίσσεται, να λύνει τα προβλήματα, να εξασφαλίζει την πρόοδο και να δίνει αισιόδοξη προοπτική. Ότι γι’ αυτό απαιτείται να υπάρχει «κλίμα συνεννόησης και συνεργασίας ανάμεσα στους εργαζομένους και την εργοδοσία». Στην καθημερινή μας δουλειά με τους εργαζομένους, όλα αυτά τα συναντάμε. Αν δε συζητάμε το πώς θα τα αντιμετωπίσουμε, το πώς θα τα ξεριζώσουμε από το μυαλό των εργαζομένων, δύσκολα μπορεί να οργανωθεί η πάλη με σωστό προσανατολισμό και στόχο.

Η ιδεολογική παρέμβαση της εργοδοσίας έχει καταρχάς υλική βάση και γίνεται σε δύο επίπεδα: α. Στους εργαζομένους της ίδιας της επιχείρησης και β. στο ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον στο πλαίσιο της λεγόμενης «εταιρικής κοινωνικής ευθύνης» (ΕΚΕ).

ΟΙ ΥΛΙΚΟΙ ΟΡΟΙ ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗΣ

Α. ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΤΗΣ ΙΔΙΑΣ ΤΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ

Πολλές εταιρίες, μεγάλοι όμιλοι, φροντίζουν για την επιμόρφωση των εργαζομένων, εκπονούν προγράμματα για εκπαίδευση, σεμινάρια, επιδοτούν μεταπτυχιακά. Διαβάζουμε στις ιστοσελίδες ΜΟΤΟΡ ΟΪΛ, ΕΛΠΕ, ΔΕΗ, ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ: «Ιδιαίτερη σημασία δίνεται από την εταιρία στο μορφωτικό επίπεδο των εργαζομένων της, καθώς αυτό αποτελεί βασικό προτέρημα έναντι του ανταγωνισμού», «η συνεχής παροχή ευκαιριών εκπαίδευσης και ανάπτυξης στους εργαζομένους της αποτελεί θεμελιώδη δέσμευση της εταιρίας», «συνεχής ανάπτυξη των δεξιοτήτων και των γνώσεων των εργαζομένων μέσω ενδοεπιχειρησιακών προγραμμάτων εκπαίδευσης και ανάπτυξης», «επισημαίνεται ότι η εταιρία επιδοτεί την επιμόρφωση των στελεχών της από διεθνώς αναγνωρισμένα εκπαιδευτικά κέντρα». Αντίστοιχα ισχύουν και σε ΑΜΣΤΕΛ, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, ΚΟΚΑ - ΚΟΛΑ, ΓΙΩΤΗΣ.

Όλες οι παραπάνω εταιρίες κάνουν επιπλέον παροχές για τους εργαζομένους και τις οικογένειές τους, όπως ασφαλιστικά προγράμματα, προγράμματα ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και προληπτικής ιατρικής, κατασκηνώσεις για τα παιδιά των εργαζομένων, βραβεύσεις παιδιών εργαζομένων που πέτυχαν στις πανελλαδικές, πριμ παραγωγικότητας, επιπλέον άδειες μητρότητας και πατρότητας κ.ά. Η ΠΕΠΣΙΚΟ προσφέρει κάθε χρόνο 250 υποτροφίες για τα παιδιά των πλήρους απασχόλησης εργαζομένων της σε όλο τον κόσμο. Η ΑΡΓΩ πρόσφερε έγκαιρα όλα τα σχολικά βιβλία στα παιδιά του προσωπικού της για τη σχολική χρονιά 2011-2012. Η ΜΠΕΡΙΝΓΚΕΡ και η ΦΑΡΜΑΤΕΝ οργανώνουν κατά καιρούς ψυχαγωγικές εκδηλώσεις και αθλοπαιδιές για τους εργαζομένους. Η ΒΙΒΕΧΡΩΜ διοργάνωσε για τους εργαζομένους της ημερίδα με θέμα τις «διαπροσωπικές σχέσεις», με απώτερο στόχο «την αποτελεσματική ενδοεταιρική επικοινωνία και την υψηλή εργασιακή τους απόδοση». Για το ξεκίνημα του νέου διυλιστηρίου της στα ΕΛΠΕ Ελευσίνας, η εταιρία έδωσε πριμ μικτά 1200€ στους εργαζομένους παραγωγής Ελευσίνας, 1000€ στους εργαζομένους παραγωγής Ασπροπύργου και 500€ στους εργαζομένους στις υπόλοιπες υπηρεσίες.

Στην υλική βάση των παροχών στηρίζουν την κολακευτική προς τους εργαζομένους φρασεολογία που χρησιμοποιούν κατά κόρο. Στον κλάδο της Ενέργειας, στα έντυπα και στις ιστοσελίδες των μεγάλων ομίλων (ΜΟΤΟΡ ΟΪΛ, ΕΛΠΕ, ΔΕΗ, ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ) υπάρχει ξεχωριστή αναφορά στους εργαζομένους των επιχειρήσεων, με φράσεις: «Οι άνθρωποί μας», «το ανθρώπινο δυναμικό αποτελεί […] καθοριστικό παράγοντα», «επενδύοντας στους ανθρώπους μας», «για τους ανθρώπους μας», «σε αυτούς οφείλει την επιτυχημένη πορεία», «η εταιρική κουλτούρα είναι το στοιχείο που διασφαλίζει συνοχή και σύμπνοια στην πορεία ανάπτυξης μιας εταιρίας», «πιστεύουμε ότι η επίτευξη των επιχειρηματικών μας στόχων και το μέλλον της εταιρίας εξαρτώνται από τους ανθρώπους μας οι οποίοι αποτελούν την κινητήριο δύναμή μας», «οι δεξιότητές τους, αλλά και η προσωπική δέσμευσή τους συνιστούν ένα κρίσιμο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα […] ιδιαίτερα σε έναν κλάδο που χαρακτηρίζεται τόσο από υψηλή τεχνολογία όσο και από υψηλή ανταγωνιστικότητα», «το ανθρώπινο δυναμικό αποτελεί για τη ΜΕΤΚΑ (βλ. όμιλος ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ) καθοριστικό παράγοντα της επιτυχίας των επιχειρησιακών στόχων και στρατηγικών της».

Αντίστοιχες αναφορές γίνονται και σε άλλους κλάδους, όπως χημική βιομηχανία (ΒΙΒΕΧΡΩΜ ΦΛΕΞΟΠΑΚ), φάρμακο (ΒΙΑΝΕΞ, ΦΑΡΜΑΤΕΝ, ΜΠΕΡΙΝΓΚΕΡ), τρόφιμα (TASTY). Σε τριμηνιαίο περιοδικό της, η TASTY προβάλλει συγκεκριμένους υπαλλήλους και τους «ευχαριστεί» για την προσφορά τους. Αρκετές τέτοιες εταιρίες (TASTY, ΤΖΕΝΕΣΙΣ ΦΑΡΜ, ΑΜΣΤΕΛ κ.ά.) βραβεύονται για το «καλό εργασιακό περιβάλλον», για τη «φροντίδα στο ανθρώπινο δυναμικό τους».

Β. ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΟ ΕΥΡΥΤΕΡΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ, ΣΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Στο πλαίσιο της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης (ΕΚΕ), διάφοροι επιχειρηματικοί όμιλοι αναπτύσσουν πλούσια δραστηριότητα, η οποία μάλιστα συνοψίζεται και διαφημίζεται σε ετήσιο επίπεδο σε ευπαρουσίαστα πολυσέλιδα έντυπα. Ορισμένα ενδεικτικά παραδείγματα:

ΜΟΤΟΡ ΟΪΛ, ΕΛΠΕ, ΔΕΗ, ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ προσφέρουν οικονομικές παροχές σε ετήσια βάση σε όμορους δήμους, σε αθλητικούς και πολιτιστικούς συλλόγους, όπως: Άμεση χρηματική δωρεά στους δήμους για κάλυψη αναγκών. Χρηματοδότηση έργων (π.χ., για παιδικές χαρές). Χορηγίες για πολιτιστικά - αθλητικά δρώμενα. Χρηματοδότηση και υποστήριξη πρωταθλητών. Κάλυψη δαπανών θέρμανσης σε σχολεία, ΚΑΠΗ, νοσοκομεία, ανέργους και ιδρύματα. Υποστήριξη ιδρυμάτων, οικονομική βοήθεια σε άπορους φοιτητές. Εφαρμογή του κριτήριου της εντοπιότητας για τις προσλήψεις προσωπικού. Ενίσχυση των τοπικών επιχειρηματιών, με ανάθεση εργολαβιών και προμήθεια από αυτούς. Κάλυψη δαπανών συντήρησης οχημάτων πυροσβεστικής. Απευθείας χρηματοδότηση των εργατικών σωματείων.

Η ΒΙΒΕΧΡΩΜ έχει στο ενεργητικό της το βάψιμο του Γενικού Λύκειου Μάνδρας και του 5ου Δημοτικού Σχολείου Ελευσίνας, τη στήριξη συλλόγου ατόμων με αναπηρία Δυτικής Αττικής, την εθελοντική αιμοδοσία σε συνεργασία με το Θριάσιο Νοσοκομείο, τη συλλογή παιχνιδιών, τροφίμων και παιδικών ρούχων για τα Χριστούγεννα.

Η ΚΡΑΦΤ συνεργάζεται όλο το χρόνο με κεντρικούς και τοπικούς φορείς για την υλοποίηση δράσεων «κοινωνικής ευαισθησίας», με χορηγίες σε νοσοκομεία, γηροκομεία, σχολεία, φυλακές κ.ά.

Η ΑΡΓΩ πρόσφερε στον τοπικό σταθμό πυροσβεστικής του Κορωπίου ηλεκτρονικό εξοπλισμό και αναλώσιμο υλικό.

Η TASTY προσλαμβάνει, έστω και για μικρά χρονικά διαστήματα, παιδιά από το χωριό SOS μετά από το 18ο έτος της ηλικίας τους για απόκτηση γνώσης και προϋπηρεσίας σε πολυεθνική.

Η ΜΠΕΡΙΝΓΚΕΡ οργάνωσε το Πάσχα διανομή τροφίμων σε οικογένειες του Κορωπίου.

Η ΒΙΑΝΕΞ χρηματοδοτεί επιστημονικά σεμινάρια και διαθέτει βραβεία και υποτροφίες κάθε χρόνο.

Η ΠΑΠΑΣΤΡΑΤΟΣ στηρίζει το κοινωνικό παντοπωλείο του δήμου Ασπροπύργου και χρηματοδοτεί σχολεία σε καπνοπαραγωγικές περιοχές της Βόρειας Ελλάδας για αγορά πετρελαίου.

Αντίστοιχες δραστηριότητες επιδεικνύουν και άλλες εταιρίες, π.χ. ΦΑΓΕ, ΝΕΣΤΛΕ, ΓΙΩΤΗΣ.

Έντονη δραστηριότητα και παρεμβάσεις αναπτύσσουν όλες αυτές οι εταιρίες στο ζήτημα της «προστασίας του περιβάλλοντος» και της «οικολογικής συνείδησης». Οργανώνουν δράσεις εθελοντισμού μαζί με τους εργαζομένους για την προστασία του περιβάλλοντος (καθαρισμούς, δεντροφυτεύσεις), ενώ εφαρμόζουν μια σειρά μέτρα και καινοτομίες για τη μείωση της ρύπανσης του περιβάλλοντος.

Αυτή η πολύ καλά μελετημένη και σχεδιασμένη παρέμβαση της μεγαλοεργοδοσίας στους κλάδους της βιομηχανίας επιδρά σημαντικά στη συνείδηση των εργαζομένων.

Κρύβει το πραγματικό, βάρβαρο κι εκμεταλλευτικό πρόσωπο του καπιταλισμού. Πίσω από τα ιλουστρασιόν υλικά για την προστασία του περιβάλλοντος βρίσκεται το δηλητηριασμένο περιβάλλον του Θριασίου. Πίσω από τις εκδηλώσεις για την υγιεινή και ασφάλεια βρίσκονται οι δεκάδες νεκροί και οι εκατοντάδες ανάπηροι μέσα στους τόπους δουλειάς λόγω της έλλειψης μέτρων ασφαλείας και της εντατικοποίησης, βρίσκονται οι θάνατοι από καρκίνο και άλλες επαγγελματικές ασθένειες. Πίσω από τις εκδηλώσεις για τα δικαιώματα των γυναικών και των παιδιών βρίσκονται οι συνθήκες στρατοπέδων που επικρατούν στους εργασιακούς χώρους, τα εμπόδια στην πολιτική και συνδικαλιστική δράση, η εργοδοτική τρομοκρατία, οι απειλές και οι απολύσεις σε όποιον διεκδικήσει το δίκιο του.

Συσκοτίζει τις ταξικές ανειρήνευτες αντιθέσεις, ενισχύει τη λογική της σύμπλευσης των συμφερόντων της εταιρίας με αυτά των εργαζομένων, τη δημιουργία κλίματος ταξικής συνεργασίας και «ειρήνης». Δημιουργεί αναστολές κι εχθρικό κλίμα απέναντι στην ανάγκη της οργάνωσης και του αγώνα, στα ταξικά συνδικάτα. Διασπά την ενότητα της εργατικής τάξης. Δυναμώνει τον ανταγωνισμό μεταξύ των εργαζομένων για το ποιος θα έχει «καλύτερη επίδοση στη δουλειά», με σύστημα βαθμολόγησης και προαγωγών, ποιος θα δώσει «το καλό παράδειγμα». Τους σπρώχνει στο να παίρνουν ενεργά μέρος στον ανταγωνισμό με τις ανταγωνίστριες επιχειρήσεις, να ταυτίζονται με τον εργοδότη τους, σε όλα όσα συνοψίζονται στο «η επιχείρησή μας». Ν’ αποδέχονται παθητικά τα διάφορα μέτρα που παίρνει ο επιχειρηματίας για την επιχείρησή του και η κυβέρνηση για όλες τις επιχειρήσεις. Επίσης, καλλιεργεί την αντίληψη του «τυχερού εργαζομένου» που διατηρεί τη θέση εργασίας του μέσα στις δύσκολες και αρνητικές σημερινές συνθήκες. Αποσυνδέει την πολιτική από την οικονομία, αποκρύπτει τ’ αδιέξοδα του καπιταλισμού και δημιουργεί αυταπάτες περί δυνατοτήτων ανάπτυξης ή και καλύτερης διαχείρισης, διεξόδου, πάντα στο πλαίσιο του υπάρχοντος καπιταλιστικού συστήματος.

Δημιουργεί την εντύπωση ότι ο καπιταλισμός είναι αιώνιος και αδιαμφισβήτητος, το μόνο σύστημα που μπορεί να εγγυηθεί την πρόοδο και την εξέλιξη, άρα το ζητούμενο είναι η βελτίωσή του, η αναζήτηση λύσεων στο πλαίσιό του. Διαμορφώνει ακόμα πιο πρόσφορο έδαφος για να ριζώνει στο μυαλό των εργαζομένων είτε η σημερινή κυβερνητική προπαγάνδα περί «ανάπτυξης» και «νέου ξεκινήματος» είτε η προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ περί «αριστερής κυβέρνησης» και «φιλολαϊκής διαχείρισης», περί «παραγωγικών, υγιών και μη» επιχειρήσεων και τομέων, ουσιαστικά οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.

Οι παρεμβάσεις των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων αποπροσανατολίζουν την εργατική τάξη από το κύριο πρόβλημα της εκμετάλλευσης, πλασάρουν τον εθελοντισμό που εντείνει την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης από το μεγάλο κεφάλαιο και μεταφέρει στις πλάτες της την ευθύνη των καπιταλιστών και του κράτους τους. Με τον εθελοντισμό, τις ΜΚΟ, τα κοινωνικά παντοπωλεία κ.ά. προσπαθούν να παρέμβουν στη δομή του εργατικού κινήματος και να την αλλοιώσουν, να περάσουν την αντίληψη δηλαδή ότι το ζήτημα της αλληλεγγύης δεν αποτελεί υπόθεση της οργανωμένης δράσης των εργαζομένων μέσα από τα εργατικά συνδικάτα, με οργανωμένες δραστηριότητες και πρωτοβουλίες, με μαχητικό, διεκδικητικό, ταξικό περιεχόμενο, αλλά μπορούν οι εργαζόμενοι να το εναποθέσουν στη «φιλανθρωπία» των επιχειρήσεων, των ΜΚΟ κλπ. Όλα αυτά υπηρετεί η λογική της ιδιωτικής πρωτοβουλίας σε όλα τα ζητήματα και πεδία, σε αντιδιαστολή με την ευθύνη του κράτους.

Φυσικά δεν πρόκειται για πρωτόγνωρες παρεμβάσεις του κεφαλαίου, αλλά για εκσυγχρονισμένες μορφές παλιότερων, όπως οι δωρεές, οι φιλανθρωπίες.

Στη βάση αυτή αναπτύσσονται ιδεολογήματα. Η πείρα της Οργάνωσης από την παρέμβαση σε κινητοποιήσεις που ξέσπασαν στους χώρους δουλειάς το τελευταίο διάστημα, καθώς και από το άνοιγμα με την πολιτική πρόταση του Κόμματος που συζητιέται σε συσκέψεις, συγκεντρώσεις, περιοδείες, κατέγραψε τα σημαντικότερα συνθήματα - στόχους του κεφαλαίου και το βαθμό επίδρασής τους στους εργαζομένους.

ΣΤΟΧΟΙ - ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ Η ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΟΥΣ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ

Η κυβερνητική προπαγάνδα περί «ανάπτυξης», «νέας Ελλάδας της εξωστρέφειας, των επενδύσεων», «πάταξης της διαφθοράς».

Η εμβέλεια αυτών των αστικών στόχων στους εργαζομένους εξαρτάται κατά πολύ από την κατάσταση που υπάρχει στον κλάδο ή στην επιχείρηση που δουλεύουν και από το τι προβάλλει η εργοδοσία. Εκεί που υπάρχει αυξημένη δραστηριότητα, π.χ., σε φαρμακευτικές επιχειρήσεις, σε τομείς της Ενέργειας, τα περί «ανάπτυξης» λειτουργούν καθησυχαστικά προς τους εργαζομένους. Σε κλάδους όπως τα τρόφιμα ή τα πετρέλαια είναι ενισχυμένο το αίσθημα του ανταγωνισμού, ότι η «ανάπτυξη» θα έρθει για τον καλύτερο και οι εργαζόμενοι θεωρούν ότι πρέπει να συμβάλλουν σε αυτό.

Η δική μας δουλειά πρέπει ν’ αναδείξει ότι οι πραγματικές απώλειες των μισθωτών δεν προέρχονται μόνο από το ύψος των μισθών, αλλά και από τη μείωση της αγοραστικής δύναμής τους λόγω της εκτεταμένης εμπορευματοποίησης της Παιδείας, της Υγείας, των αρνητικών αλλαγών στην Πρόνοια, στις συντάξεις, τάση που δεν πρόκειται ν’ αλλάξει, ανεξάρτητα από τη φάση στον κύκλο της καπιταλιστικής οικονομίας, στον ανταγωνισμό και τη δυναμική όχι κάθε επιχείρησης και κλάδου, αλλά ολόκληρης της οικονομίας. Σε αυτήν τη βάση οι ανάγκες των εργαζομένων και η ενότητά τους δεν κρίνεται από την πορεία της κάθε επιχείρησης, του κάθε κλάδου. Μόνο με τη βαθύτερη ιδεολογική παρέμβαση μπορεί να κατανοηθεί τουλάχιστον από μια πρωτοπορία ότι οι πρόσθετες θυσίες των εργαζομένων δεν είναι ο παράγοντας σωτηρίας μιας επιχείρησης από τους ανταγωνιστές της ή από την κρίση όταν έχει κάνει τον κύκλο της. Γι’ αυτό τελικά το πρόβλημα της ανεργίας αφορά όλους, όπως και η προοπτική της εξασφάλισης της εργασίας με την κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, την κοινωνική ιδιοκτησία και τον κεντρικό σχεδιασμό. Αυτή είναι η μόνη αποτελεσματική απάντηση στην ανεργία, ο σοσιαλισμός.

Η κυβερνητική προπαγάνδα για τους «βολεμένους και τα διάφορα σκάνδαλα».

Επηρεάζει αρκετούς εργαζομένους σε όλους τους κλάδους. Εκδηλώνεται ιδιαίτερα με την αντιπαράθεση δημόσιου και ιδιωτικού τομέα κι επεκτείνεται στα φαινόμενα διαφθοράς.

Στηρίζεται στο ότι οι πελατειακές σχέσεις και η διαφθορά αντιμετωπίζονται ξεκομμένα και δεν κατανοούνται ως φαινόμενα βαθιά συνδεδεμένα με τον καπιταλισμό και τους πολιτικούς διαχειριστές του. Ότι το ίδιο το σύστημα που τα γεννά τα χρησιμοποιεί μετά ως όχημα για να υποσκάπτει την ενότητα των εργαζομένων και να περνά μέτρα σε βάρος τους. Οι εργαζόμενοι ενιαία πρέπει να υπερασπίζουν τις κατακτήσεις, τα δικαιώματά τους, το δικαίωμα στη δουλειά, να διεκδικούν την ικανοποίηση των αναγκών τους.

Το ενδεχόμενο κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ ή γενικότερα «αριστερής» κυβέρνησης.

Η σχετική συζήτηση στους χώρους δουλειάς γίνεται με τρόπο αντιφατικό. Από τη μια πλευρά φαίνεται ότι οι εργαζόμενοι δεν περιμένουν ότι θ’ αλλάξει τίποτα, «θα είναι μία από τα ίδια», και από την άλλη λένε «χειρότερα δε θα είναι, κάτι καλύτερο θα κάνει», παραδέχονται ότι κάνει παλινωδίες, αλλά «δεν υπάρχει άλλη λύση για να υπάρξει ανακούφιση», «να δοκιμάσουμε και, αν κάνει τα ίδια, δεν τον ξαναψηφίζουμε». Την ίδια στιγμή εκφράζεται και η απορία ότι, «αφού υπάρχει πλούτος σε αυτήν τη χώρα, γιατί δεν αξιοποιείται ώστε να πάρει κάτι και ο λαός;», καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι κάποια «άλλη» κυβέρνηση θα μπορέσει πιθανώς ν’ αξιοποιήσει τον πλούτο υπέρ του λαού.

Η ίδια η πραγματικότητα και οι μορφές διαχείρισης που έχουν εφαρμοστεί κι εναλλαχτεί στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο κι έχουν καταλήξει σε απώλειες για τους εργαζομένους και τα λαϊκά στρώματα δείχνουν το μέγεθος της αυταπάτης.

Ακόμα και αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ψηφίσει κάποιον άλλο νέο αντεργατικό νόμο, τα πράγματα θα χειροτερεύουν και μόνο από την εφαρμογή των νόμων που έχουν ψηφιστεί και τους οποίους ο ΣΥΡΙΖΑ δε λέει ότι θα καταργήσει. Ίσα-ίσα, λέει όλο και πιο συχνά ότι, «λόγω της πολιτικής που ακολουθεί σήμερα η κυβέρνηση του μνημονίου, θα είναι δύσκολο ν’ αντιμετωπιστεί αύριο η κατάσταση». Επαναλαμβάνει, δηλαδή, με διαφορετικό τρόπο «το παραλάβαμε καμένη γη» του ΠΑΣΟΚ, με το οποίο για χρόνια εξαπατούνταν οι εργαζόμενοι. Ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ μπορεί να έχουν ιστορικές και ιδεολογικές διαφορές, να διαφοροποιούνται στο «μίγμα διαχείρισης», ταυτίζονται όμως στο στρατηγικό στόχο, στην υπεράσπιση των συμφερόντων του κεφαλαίου. Και οι δυνάμεις που απαρτίζουν σήμερα το ΣΥΡΙΖΑ ψήφισαν το Μάαστριχτ, έβαλαν πλάτη στην εφαρμογή των ελαστικών σχέσεων εργασίας, στην απελευθέρωση των αγορών, συνέπεια της οποίας είναι οι ιδιωτικοποιήσεις. Στηρίζουν την επιχειρηματικότητα και την ανταγωνιστικότητα οι οποίες είναι ασυμβίβαστες με τα λαϊκά συμφέροντα, με την όποια «φιλολαϊκή» πολιτική. Η αστική τάξη το γνωρίζει αυτό κι έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν την ανησυχεί, ενώ διάφορα τμήματά της ήδη τον στηρίζουν ανοιχτά.

Για το ΚΚΕ: «Σωστά τα λέει, αλλά γιατί δεν το ακολουθεί ο κόσμος;», «κάτι πρέπει ν’ αλλάξει», «να γίνει πιο δυναμικό».

Πρόκειται για ένα ζήτημα που μπαίνει με πολλές παραλλαγές από εργαζομένους στη συζήτηση. Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα συγκερασμό της ίδιας της εμπειρίας των εργαζομένων (ότι το ΚΚΕ σωστά τα λέει) και της επίδρασης της αστικής προπαγάνδας («γιατί δεν το ακολουθεί ο κόσμος;» κλπ.). Αυτή η σύγχυση πατά πάνω στην έλλειψη ετοιμότητας των μαζών για πραγματικές συγκρούσεις, γι’ ανατροπές. Πατά πάνω σε ορισμένες εμπειρίες του παρελθόντος που καλλιεργούν τις αυταπάτες για κάποιο εύκολο δρόμο για ν’ αντιμετωπιστούν τα προβλήματα και να βελτιωθεί η ζωή χωρίς συγκρούσεις και χωρίς τη δική τους συμμετοχή. Πατά πάνω στην αρνητική πείρα της ήττας, των ανατροπών. Στην καρδιά αυτής της αντίληψης βρίσκεται η σταθερή επιδίωξη των δυνάμεων που την καλλιεργούν να πιέσουν το ΚΚΕ για ν’ αλλάξει πολιτική, ν’ ακολουθήσει και αυτό το δρόμο της διαχείρισης, της ενσωμάτωσης.

Η πραγματικότητα είναι ότι οι δυνάμεις που «εμπιστεύεται» μέχρι σήμερα η πλειοψηφία του λαού δεν είναι ούτε πιο κατανοητές, ούτε πιο ξεκάθαρες, ούτε πιο μαχητικές από το ΚΚΕ. Η ιδιαίτερη μαστοριά τους στην πειθώ των μαζών είναι στοιχείο της ιδεολογικής και πολιτικής κυριαρχίας τους, του πειθαναγκασμού.

Η ζωή απέδειξε ότι το κίνημα δε βγήκε πιο ωφελημένο, πιο ισχυρό όταν το ΚΚΕ επιχείρησε να φτιάξει ένα «φιλολαϊκό σκαλοπάτι» ανάμεσα στην καπιταλιστική και στην εργατική εξουσία, συχνά πιεζόμενο από τις διαθέσεις των μαζών. Σήμερα το ΚΚΕ είναι πιο ώριμο πολιτικά, προγραμματικά και παλεύει αυτά τα συμπεράσματα να γίνουν υπόθεση των εργατικών και λαϊκών μαζών, να γίνουν δύναμη ανατροπής. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί και πρέπει να διευρυνθεί η συσπειρωμένη στο ΚΚΕ πρωτοπορία που το αναγνωρίζει όχι μόνο ως αναμφισβήτητη δύναμη υπεράσπισης των εργατικών και λαϊκών διεκδικήσεων και αγώνων, αλλά ως κόμμα-καθοδηγητή για την ανατροπή της καπιταλιστικής εξουσίας, για το σοσιαλισμό.

Διάφορες άλλες απόψεις του οπορτουνισμού διαχέονται κι επιδρούν στους εργαζομένους, είτε άμεσα είτε έμμεσα.

Τέτοια είναι το «όλοι μαζί», που παραπέμπει και σε «κυβέρνηση της Αριστεράς». Ή αντιλήψεις όπως «πού είναι το 1,5 εκατ. άνεργοι και δε βγαίνουν στο δρόμο;», «στην Ισπανία και στην Πορτογαλία γίνονται μεγάλες κινητοποιήσεις, εδώ γιατί όχι;», δηλαδή ότι το πρόβλημα στην κινητοποίηση είναι μόνο αριθμητικό και όχι ο προσανατολισμός, ο βαθμός της σύγκρουσης με την εργοδοσία. Αυτή η λογική δημιουργεί στην πορεία μεγαλύτερη απογοήτευση κι ενισχύει την αναποτελεσματικότητα. Η εξέλιξη των εξεγέρσεων σε Αίγυπτο - Τουρκία, πάνω στις οποίες υπερθεμάτιζε ο ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και οι πρόσφατες αιματηρές εξελίξεις στην Ουκρανία, είναι ζωντανό παράδειγμα της σημασίας που έχει η χειραφέτηση των εργαζομένων και της πάλης τους, ν’ αγωνίζονται για τα συμφέροντα της τάξης τους και όχι κάτω από ξένες σημαίες.

Η ΔΙΑΠΑΛΗ ΣΤΟ ΚΙΝΗΜΑ

Τη δουλειά της εργοδοσίας και τη διαμόρφωση τέτοιων αντιλήψεων και ιδεολογημάτων υποβοηθά ο εργοδοτικός-κυβερνητικός συνδικαλισμός. Όχι μόνο στηρίζει και προβάλλει αυτές τις αντιλήψεις, αλλά σε πολλές περιπτώσεις συμμετέχει ενεργά «ως συνδιοργανωτής». Στηρίζεται και αλληλοτροφοδοτείται με την ιδεολογική παρέμβαση των αστικών και οπορτουνιστικών δυνάμεων.

Η κατεύθυνση των σωματείων, ταξική ή ενσωμάτωσης, φαίνεται ότι έχει σοβαρή επίδραση στη διαμόρφωση αντιλήψεων στους εργαζομένους.

Οι δυνάμεις του συμβιβασμού και της ενσωμάτωσης δρουν συνειδητά στο συνδικαλιστικό κίνημα και μπολιάζουν στους εργαζομένους τις εργοδοτικές και κυβερνητικές λογικές της διάκρισης των εργαζομένων σε κατηγορίες, της επιχειρηματικότητας, της ανταγωνιστικότητας, της διαχείρισης, της κυβερνητικής εναλλαγής. Προσανατολίζουν την πάλη των εργαζομένων σε αιτήματα της εργοδοσίας, όπως η επιδότηση του εργοδότη, η ενίσχυση της ελληνικής φαρμακοβιομηχανίας, το φθηνό ρεύμα στις χαλυβουργίες. Επηρεάζουν εργαζόμενους συνδικαλιστές που είναι άπειροι στην ταξική πάλη. Εκμεταλλεύονται τα όποια κενά ή αδυναμίες εμφανίζει η παρέμβαση των ταξικών δυνάμεων.

Ακολουθούν τις προσπάθειες αναμόρφωσης του πολιτικού συστήματος με τη δημιουργία «νέων» συνδικαλιστικών σχημάτων με τα ίδια παλιά κι επικίνδυνα για τους εργαζομένους υλικά. Τέτοια προσπάθεια αναμόρφωσης του εργοδοτικού-κυβερνητικού συνδικαλισμού αποτελεί η ίδρυση του ΜΕΤΑ.

Όλα αυτά αξιοποιούνται στο έπακρο από την εργοδοσία.

Στον αντίποδα, οι ταξικές δυνάμεις, οι κομμουνιστές, με την αταλάντευτη, σταθερή και οργανωμένη δράση τους, με κριτήριο τα συμφέροντα των εργαζομένων και μόνο, συμβάλλουν στην οργάνωση αγώνων με ταξικό προσανατολισμό, στο ξεπέρασμα εμποδίων και δυσκολιών και στο ατσάλωμα σημαντικού τμήματος εργαζομένων. Πρόκειται για ένα τμήμα εργαζομένων που δοκιμάζονται σε αγώνες, παλεύουν με σταθερή ταξική αντίληψη. Απέναντί τους έχουμε μεγάλη ευθύνη ως κομμουνιστές.

ΑΝΤΙ ΕΠΙΛΟΓΟΥ

Η ολοκληρωμένη παρακολούθηση, αποκάλυψη των μεθόδων εξαγοράς των εργαζομένων από την εργοδοσία, καθώς και των ιδεολογημάτων που διαμορφώνει για τον εγκλωβισμό τους στους στόχους της αποτελεί προϋπόθεση για την αποτελεσματική ιδεολογική - πολιτική - οργανωτική δουλειά του Κόμματος με αυτούς για την προώθηση της στρατηγικής του.

Στα ντοκουμέντα του 19ου Συνεδρίου του Κόμματος αναδεικνύεται το ζήτημα αυτό. Αναδεικνύεται ως ανάγκη ν’ αποκτήσουμε, καθοδηγητικά πρώτ’ απ’ όλα, ικανότητα εξειδίκευσης, να μην την υποτιμούμε στο όνομα της σωστά επεξεργασμένης στρατηγικής, ούτε όμως και στο όνομα της επεξεργασίας να διασπάμε την τρέχουσα πολιτική από τη στρατηγική. Να δουλεύουμε και να προωθούμε την πολιτική του ΚΚΕ πατώντας «στην πείρα, στα ερωτήματα, στις συγχύσεις και στις προκαταλήψεις που υιοθετούν οι εργαζόμενοι από την κυρίαρχη προπαγάνδα». Να βοηθάμε στον απεγκλωβισμό εργαζομένων και λαϊκών μαζών από διλήμματα και συγχύσεις που καλλιεργούνται σχεδιασμένα από την εργοδοσία και τις άλλες δυνάμεις και τους παραπλανούν, ν’ αποσπάμε από αυτές τις δυνάμεις και να κερδίζουμε με την πολιτική του Κόμματος εργαζομένους και λαϊκές μάζες άπειρες και πολιτικά και από ταξική πάλη, που όμως μπαίνουν στον αγώνα κάτω από την πίεση των εξελίξεων.

Χρειάζεται να μελετάμε καλύτερα την εργατική τάξη και τη σύνθεσή της προκειμένου να γνωρίζουμε τους παράγοντες και τα στοιχεία που διαφοροποιούν τους εργαζομένους, αλλά και αυτά που αμβλύνουν τις διαφοροποιήσεις, προκειμένου να δουλεύουμε πιο αποτελεσματικά στο ζήτημα «ενότητα της εργατικής τάξης». Να γνωρίζουμε και ν’ αξιολογούμε καλύτερα την κατάσταση σε κάθε κλάδο και χώρο δουλειάς, ώστε να παρεμβαίνουμε με πιο επεξεργασμένο σχέδιο για τη συσπείρωση και τη συστράτευση στην αντιμονοπωλιακή-αντικαπιταλιστική γραμμή του αγώνα και για την κομματική οικοδόμηση.

Στην Πολιτική Απόφαση του 19ου Συνεδρίου αναφέρεται: «…έχει μεγάλη σημασία στην καθοδηγητική δουλειά έως τις ΚΟΒ η επεξεργασία ζητημάτων που σχετίζονται με την τακτική ως μέρος της στρατηγικής […] Η αντιπαράθεση με τις άλλες δυνάμεις να είναι εύστοχη, ώστε η γραμμή μας να συσπειρώνει, να ενισχύεται η προοπτική της ανατροπής. Να εξασφαλίζεται ότι η συμμαχία θα έχει γραμμή ρήξης. Η προπαγάνδα […] να είναι κατανοητή, αιχμηρή, αποκαλυπτική, να συσπειρώνει, να μαχητικοποιεί».

Από αυτήν την ανάγκη, που τα ντοκουμέντα του 19ου Συνεδρίου αναδεικνύουν, προκύπτουν σοβαρά καθήκοντα –καθοδηγητικά πρώτ’ απ’ όλα– αλλά ταυτόχρονα προβάλλουν και οι μεγάλες δυνατότητες που έχουμε ως Κόμμα να θωρακίσουμε δυνάμεις από τους μηχανισμούς εξαγοράς, ν’ απαντήσουμε στα ιδεολογήματα και τις αντιλήψεις που σπέρνει και καλλιεργεί ο ταξικός αντίπαλος, ν’ αντιμετωπίσουμε την παρέμβαση και την επίδρασή του και ν’ αντιστρέψουμε το κλίμα που δημιουργεί στους εργαζομένους και τα λαϊκά στρώματα.

Οι δυνατότητες αυτές δε βρίσκονται μόνο στην αφομοίωση της κοσμοθεωρίας μας, που υπερέχει και της σωστής πολιτικής γραμμής που έχουμε χαράξει, δε βρίσκονται μόνο στην επεξεργασία κι ενίσχυση της επιχειρηματολογίας μας, αλλά και στην υλοποίηση των αποφάσεων του Κόμματος για την ανασύνταξη του κινήματος και την ισχυροποίηση. Όσο η εργατική τάξη οργανώνεται, όσο δυναμώνουν τα συνδικάτα της, όσο προχωράνε οι ταξικοί αγώνες και όσο παίρνει σάρκα και οστά η κομματική οικοδόμηση με πρωτοπόρους εργάτες τόσο χάνει έδαφος ο ταξικός αντίπαλος και οι αντιλήψεις του, τόσο αδυνατίζει η επίδρασή του.

Απαραίτητη προϋπόθεση είναι να παίξει η ΚΟΒ το ρόλο της στον κλάδο και στον εργασιακό χώρο. Να δουλεύει, δηλαδή, ως πρωτοπόρα δύναμη οργάνωσης και διαφώτισης, με σχέδιο καλά επεξεργασμένο κι εξειδικευμένο, να προωθεί τη στρατηγική του Κόμματος στο χώρο ευθύνης της. Αυτό απαιτεί την κατάκτηση της ιδεολογικοπολιτικής συζήτησης μέσα στην ΚΟΒ, όχι αποσπασματικά, αλλά με συνέχεια και με τρόπο ζωντανό, ο σχεδιασμός της δράσης να καταλήγει μέσα από μια τέτοια συζήτηση και όχι να μπαίνει καθηκοντολογικά. Είναι μεγάλη καθοδηγητική ευθύνη να βοηθηθούν και να προσανατολιστούν οι ΚΟΒ σε αυτόν τον τρόπο συζήτησης και σχεδιασμού.

Η αξιοποίηση του «Ριζοσπάστη» και της ΚΟΜΕΠ στην κατεύθυνση αυτή λειτουργεί καταλυτικά. Υπάρχουν άρθρα που αφορούν εξελίξεις σε κλάδους ή χώρους δουλειάς που η συζήτησή τους στις αντίστοιχες ΚΟΒ ενισχύει την επιχειρηματολογία των συντρόφων, ξεκαθαρίζει ζητήματα, προσθέτει πείρα, απαντά σε αντιλήψεις, βοηθά την ΚΟΒ να σχεδιάσει και να παρέμβει με μεγαλύτερη ακρίβεια και αυτοπεποίθηση. Με τον ίδιο τρόπο μπορεί να βοηθήσει και η συζήτηση άρθρων που αφορούν γενικότερες πολιτικές εξελίξεις. Η αρθρογραφία του «Ριζοσπάστη» και της ΚΟΜΕΠ, το πολιτικό και ιστορικό βιβλίο της «Σύγχρονης Εποχής» μπορούν και πρέπει ν’ αξιοποιούνται όχι μόνο μέσα στην ΚΟΒ, αλλά και στη συζήτηση με τους οπαδούς και τον περίγυρο, μπορούν ν’ αποτελέσουν το θέμα μιας σύσκεψης ή το υλικό για μια εξόρμηση, να προκαλέσουν συζήτηση μ’ εργαζομένους. Είναι ζήτημα καθοδηγητικό, πρώτ’ απ’ όλα, ν’ ασκηθούμε στη μελέτη, αξιοποίηση της αρθρογραφίας του «Ριζοσπάστη», της ΚΟΜΕΠ, του πολιτικού - ιστορικού, ακόμη και λογοτεχνικού βιβλίου, και να τροφοδοτούνται οι ΚΟΒ από αυτή.

Στην ΤΟ Βιομηχανίας υπάρχει θετική πείρα από την προσπάθεια αξιοποίησης του «Ριζοσπάστη» με τον παραπάνω τρόπο: Ταξινόμηση άρθρων κατά κλάδο, συζήτησή τους, με βάση αυτά διαμόρφωση ανακοινώσεων για εξορμήσεις σε χώρους δουλειάς (π.χ., για τις εξελίξεις στο Φάρμακο, στο Μέταλλο).

Τα βήματα που έχουν γίνει στην κατεύθυνση αυτή μάς έχουν φέρει μικρά αποτελέσματα και πολλαπλάσια πείρα, εφόδια ικανά για ν’ ανταποκριθούμε στη σκληρή και απαιτητική δουλειά που έχουμε μπροστά μας, ώστε ν’ ανεβαίνει καθημερινά το επίπεδο και να κατακτιούνται οι στόχοι της Οργάνωσης.

Βήματα πρέπει να επιχειρηθούν και με τα άλλα έντυπα και βιβλία μας.

 

* Κείμενο της Ιδεολογικής Επιτροπής της ΤΟ Βιομηχανίας της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ.

Ο χορος των δις και ο λαος στο.......ταψι

Ποιοι οι 18 γνωστοί επιχειρηματίες της Ελλάδας που χρωστούν 11 δισ ευρώ στο Δημόσιο;

Βαριά ονόματα του πλούτου στη χώρα μας, είναι κυριολεκτικά βουτηγμένοι στα χρέη.

Σύμφωνα με άρθρο του planetnews, αρκετοί από αυτούς μάλιστα, βρίσκονται σε άσχημη οικονομική θέση, καθώς οι επίτροποι, που έχουν τοποθετηθεί στις τράπεζες, κατ’ εντολή της τρόικας, έχουν «παγώσει» προς το παρόν, τις αναχρηματοδοτήσεις δανείων. Δείτε τι αποκαλύπτουν οι ισολογισμοί, για τα «θαλασσοδάνεια» μερικών εκπροσώπων του επιχειρηματικού κατεστημένου της χώρας μας.

Η λίστα με τα ονόματα, όπως τη δημοσιεύει το blog:

1. AXON HOLDINGS: Το επιχειρηματικό όχημα του Θωμά Λιακουνάκου. Το 2012 παρουσίαζε τραπεζικό δανεισμό 447.200.000 εκατ. Ευρώ. Μόνο η θυγατρική του ομίλου EUROMEDICA, έχει χρέη προς τις τράπεζες, που ξεπερνούν τα 372.700.000 Ευρώ.

2. ΤΗΛΕΤΥΠΟΣ: Δηλαδή με άλλα λόγια, MEGA CHANNEL, το…μεγάλο κανάλι, των τριών.. ισχυρών, Μπόμπολα, Ψυχάρη, Βαρδινογιάννη. Το 2012, λοιπόν, ο τραπεζικός δανεισμός έφτασε τα 123.500.000 ευρώ περίπου, μαζί και με το νέο δάνειο των 98.000.000 ευρώ, που προκάλεσε την παρέμβαση των οικονομικών εισαγγελέων.

3. ΟΜΙΛΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ: Το δίκτυο των επιχειρήσεων που ελέγχει ο Ευάγγελος Μυτιληναίος, έχει χρέη ύψους 861.300.000 ευρώ. Εδώ υπάρχει και το εξής ενδιαφέρον. Η Korinthoς Power, μια εταιρία στην οποία συμμετέχουν, κατά 65% ο Όμιλος Μυτιληναίου, και κατά 35% ο Όμιλος Βαρδινογιάννη, χρωστάει στις τράπεζες 172.500.000 ευρώ.

4. INTRACOM: Εδώ τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Intracom ίσον Σωκράτης Κόκκαλης. Ο όμιλος, από ομολογιακά και τραπεζικά δάνεια, χρωστάει 315.700.000 ευρώ.

5. ΌΜΙΛΟΣ ΠΗΓΑΣΟΥ: Η εκδοτική… «αυτοκρατορία» της οικογένειας Μπόμπολα έχει χρέη προς τις τράπεζες 164.300.000 ευρώ.

6. ΕΛΛΑΚΤΩΡ: Ο κατασκευαστικός όμιλος της οικογένειας Μπόμπολα. Δηλαδή βασικά, όπου δημόσια έργα, βλέπε Ελλάκτωρ. Και όμως, τα τραπεζικά δάνεια που έχει πάρει ο όμιλος, ανέρχονται σε 1.700.000.000 ευρώ.

7. ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΛΑΜΠΡΑΚΗ: Μετά τον αείμνηστο Λαμπράκη, ισχυρός άνδρας του ομίλου είναι πλέον ο Σταύρος Ψυχάρης. Ο τραπεζικός δανεισμός αγγίζει τα134.000.000. ευρώ.

8. ΜΟΤΟR OIL: Έχουμε ήδη αναφερθεί στην οικογένεια Βαρδινογιάννη. Πάμε να δούμε τι χρωστάει η πετρελαϊκή «ναυαρχίδα» της οικογένειας στις τράπεζες. 1.200.000.000 ευρώ περίπου.

9. ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΤΕΧΝΙΚΗ: Οικογένεια Στέγγου, Πόρτο Καρράς, σκάνδαλο στην Χαλκιδική, και πάει λέγοντας. Εδώ ο ισολογισμός μας δείχνει τραπεζικό δανεισμό μόλις 22.900.000 ευρώ.

10. STAR CHANNEL: Πάλι οι Βαρδινογιάννηδες. Ο τηλεοπτικός σταθμός έχει τραπεζικά χρέη 58.100.000 ευρώ.

11. ΟΜΙΛΟΣ ANT1: Το δημιούργημα του Μίνωα Κυριακού, το οποίο πλέον κατευθύνει ο υιός, Θεόδωρος Κυριακού. Τα δάνεια από τις τράπεζες ξεπερνούν τα 170.000.000 ευρώ.

12. ALPHA TV: Στον τηλεοπτικό σταθμό, κυρίως μέσω της INTERTECH, μεγαλομέτοχος είναι ο Δημήτρης Κοντομηνάς. Τραπεζικός δανεισμός; 58 .000.000 ευρώ.

13. J&P ΑΒΑΞ: Ένας από τους μεγαλύτερους κατασκευαστικούς ομίλους της χώρας, με τραπεζικό δανεισμό 268.900.000 ευρώ (Ιωάννου, Παρασκευαΐδης).

14. MARFIN INVESTMENT GROUP: Ο όμιλος, που μας έχει…ταλαιπωρήσει αρκετά τα τελευταία χρόνια με διάφορες υποθέσεις, όπως ΟΤΕ, Ολυμπιακή, Λαϊκή Τράπεζα κ.α., και δημιούργημα του Ανδρέα Βγενόπουλου. Τα χρέη προς τις τράπεζες ξεπερνούν τα 2.000.000.000 ευρώ.

15. ΒΙΟΧΑΛΚΟ: Μια παραδοσιακή δύναμη, στο χώρο των μετάλλων (Στασινόπουλος). Ο όμιλος έχειτραπεζικά ανοίγματα 1.100.000.000 ευρώ.(Υπόψη ότι μεταφέρει την έδρα της Εταιρίας από την Ελλάδα στο Βέλγιο ή Ολλανδία)

16. ΤΙΤΑΝ: Σχεδόν μονοπώλιο στο χώρο των τσιμέντων (Κανελλόπουλος) και με τραπεζικό δανεισμό, που φθάνει το 1.000.000.000 ευρώ περίπου.

17. FORTHNET: Ο τηλεπικοινωνιακός όμιλος που κατέχει το συνδρομητικό κανάλι NOVA, εμφανίζει τραπεζικό δανεισμό 331.000.000 ευρώ.

18. MINOAN LINES: Μεγάλη ιστορία. Πρώην Μινωϊκές Γραμμές, ναυάγιο ΕΞΠΡΕΣ ΣΑΜΙΝΑ, αυτοκτονία Παντελή Σφηνιά. Και χρέη 270.100.000 ευρώ.

Το σύνολο του τραπεζικού δανεισμού αυτών και μόνο των επιχειρήσεων, ξεπερνάει τα 10,6 δις ευρώ. Και είναι ενδεικτικά παραδείγματα, του πόσο «φεσωμένοι» στις τράπεζες είναι οι περισσότεροι από τους ολιγάρχες του χρήματος στη χώρα μας.

Πηγή: http://www.komistes.gr/%CE%B9%CE%B4%CE%BF%CF%8D-%CE%BF%CE%B9-18-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CF%87%CF%81%CF%89%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%8D%CE%BD-11-%CE%B4%CE%B9%CF%82-%CE%B5%CF%85%CF%81%CF%8E/

Η Μπαλάντα του Χημείου - Τζιμάκου Εγκώμιον´ CD

 Η Μπαλάντα του Χημείου - Τζιμάκου Εγκώμιον

          

Μύρισε ξεφτίλα
Η επαναλαμβανόμενη βλακεία καταντάει προκλητική.
Άνθρωποι με μόνο σκοπό την αυτοπροβολή, έπιασαν ξανά στο στόμα τους ιδανικά και αξίες για τα οποία Κομμουνιστές, έχουν δώσει όλη την ζωή τους. Σαν υποστηρικτές αυτών των αγώνων και της ιδεολογίας μας, νιώθουμε το χρέος να μπούμε στο στόμα του λύκου απαντώντας σε αυτό το αντικομμουνιστικό παραλήρημα, με τον δικό μας τρόπο.
Αυτή είναι η απάντηση μας...
ΥΓ 1 : Θα μπλέξουμε με τα πίτουρα και ας μας φάνε οι κότες.
ΥΓ 2 : Είναι και ο οπορτουνισμός ταξικός εχθρός.
 

Rebellion Connexion.

Ζήτω(!) στις διώξεις των ΚΚ = Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων του Ευρωκοινοβουλίου

 Ζήτω(!) στις διώξεις των ΚΚ = Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων του Ευρωκοινοβουλίου

Ο πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων του ευρωκοινοβουλίου, Ε. Μπροκ, χαρακτήρισε την Ουκρανία ως χώρα ικανή να γίνει παράδειγμα προς μίμηση.

Γιατί;

Διότι η αντιδραστική κυβέρνηση της Ουκρανίας, η οποία στηρίζεται και από φασιστικές δυνάμεις, διέλυσε την Κοινοβουλευτική Ομάδα του Κομμουνιστικού Κόμματος Ουκρανίας,

κι όχι μόνον…  

Τ' ακούτε κύριοι "...Αριστεροί" λάτρεις τής λυκοσυμμαχίας τής Ευρωπαϊκής Ένωσης των μονοπωλίων;;;

Τύφλα νά 'χουν δηλαδή οι "...Δεξιοί και ακροδεξιοί" λάτρεις των μονοπωλίων και των λυκοσυμμαχιών τους...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ

Ο Βαρουφάκης στο… Μπρεστ Λιτόφσκ!

Ο Βαρουφάκης στο… Μπρεστ Λιτόφσκ!

   
    Τις τελευταίες μέρες ακούμε και διαβάζουμε διάφορα τρισχαριτωμένα. Ένα από τα πιο τρισχαριτωμένα είναι και ο παραλληλισμός που γίνεται ανάμεσα στην υπογραφή που έβαλε την περασμένη Παρασκευή η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ στο «Eurogroup» με την υπογραφή του… Λένιν και των Μπολσεβίκων στην συνθήκη του Μπρεστ Λιτόφσκ το 1918…
    Η κυβέρνηση – λέγεται από κάποιους εμβριθείς ιστοριοδίφες – στις διαπραγματεύσεις της με τους «εταίρους» έκανε μια τακτική κίνηση. Αντίστοιχη εκείνης που έκανε τότε ο Λένιν, που αποδέχτηκε την ετεροβαρή συνθήκη του Μπρεστ Λιτόφσκ ώστε να υπηρετήσει καλύτερα την στρατηγική του. Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα, αποφαίνονται…
    Σχόλιο πρώτο: Τι λέτε ορέ λεβέντες!
    Σχόλιο δεύτερο: Καθότι τέτοιου είδους αναγωγές θυμίζουν εκείνο το «η Παξινού και η Ανουσάκη τσακώνονταν για τον ίδιο ρόλο» και επειδή το «μέτρον άριστον» διατηρεί πάντα την ισχύ του, θα μας επιτραπεί – με το συμπάθιο κιόλας – να υπενθυμίσουμε ορισμένα πράγματα:
    α)  Ο Λένιν - απ’ όσο γνωρίζουμε – ήταν κομμουνιστής. Δεν ήταν φορέας της «ήπιας σοσιαλδημοκρατίας», όπως ο υπουργός κ.Κατρούγκαλος περιέγραψε προχτές (στον «Real Fm») την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε οπαδός του «μετριοπαθούς κεινσιανισμού», όπως έχει αποκαλέσει την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ ο βουλευτής του κόμματος κ.Λαπαβίτσας.
    β) Ο Λένιν και οι Μπολσεβίκοι τον Οκτώβρη του 1917 ηγήθηκαν μιας κοινωνικής επανάστασης με πρόγραμμα και στόχο την ανατροπή όλων των ταξικών δεσμών της παλιάς κοινωνίας και όχι για την μετονομασία αυτών των δεσμών σε «θεσμούς». Οι διαφορές με τα τεκταινόμενα πριν και μετά τις εκλογές της 25^ης Γενάρη στην Ελλάδα είναι – νομίζουμε – ευδιάκριτες…  
    Από εκεί και πέρα, όποιος ανακαλεί στη μνήμη του τη συνθήκη του Μπρεστ Λιτόφσκ για να κάνει αναγωγές (!) στο σήμερα, θα πρέπει να είναι ιστορικά ακριβής και πολιτικά τίμιος.
    Για παράδειγμα: Όταν το νεαρό τότε Σοβιετικό κράτος υπέγραψε την συμφωνία με τους Γερμανούς και τους συμμάχους τους, ο Λένιν δεν βγήκε να μιλήσει για «φίλους», για «εταίρους» και για «συμμάχους». Βγήκε στο λαό και μίλησε για «ιμπεριαλιστές» και για «ληστές».
    Δεν μίλησε για «νίκη» ή για «θρίαμβο» ή για ευτυχή «διαπραγμάτευση». Μίλησε ευθέως στο λαό για εκβιασμό, για ετεροβαρή και καταναγκαστική συμφωνία, στην οποία υποχρεώθηκε το Σοβιετικό κράτος ώστε να περιφρουρήσει το κύριο εκείνης της στιγμής. Και το κύριο εκείνης της στιγμής ήταν να μην στραγγαλιστεί από τα στρατεύματα των Γερμανών η πορεία του ρώσικου λαού προς το σοσιαλισμό. Το κύριο εκείνης της στιγμής ήταν η διαφύλαξη της Επανάστασης ώστε με την ενδυνάμωση του Σοβιετικού κράτους να καταργηθεί και η συνθήκη του Μπρεστ Λιτόφσκ όπως και άρχισε να συμβαίνει μετά το 1922.
    Αν επιμένουν κάποιοι να συνεχίζουν να ανακαλύπτουν «αναλογίες» της Ελλάδας του σήμερα με το Σοβιετικό κράτος του τότε, να τους υπενθυμίσουμε ακόμα μερικά στοιχεία, που εξηγούν περαιτέρω γιατί ο Λένιν υπέγραψε την συνθήκη και τι υπέρτερο είχε να περιφρουρήσει με εκείνο τον συμβιβασμό.
    Την υπέγραψε, λοιπόν, διότι:

1)   Πριν από την συνθήκη του Μπρεστ Λιτόφσκ (3 Μάρτη 1918) η σοβιετική εξουσία είχε ήδη υπογράψει το Διάταγμα για την Ειρήνη (26 Οκτώβρη 1917 – την επόμενη κιόλας μέρα της Επανάστασης) με το οποίο έβγαζε τη Ρωσία έξω από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και έξω από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Δεν είχε υπογράψει, δηλαδή, κανένα κείμενο με το οποίο να αναγνωρίζει την παραμονή της Ρωσίας σε κανένα «κοινό ευρωπαϊκό σπίτι» με τους ιμπεριαλιστές ούτε κανένα κείμενο που έθετε την εσωτερική πολιτική στη Ρωσία υπό την «αξιολόγηση», την «εποπτεία» και την «επιτήρηση» των ιμπεριαλιστών.    

2)   Διότι πάλι την ίδια μέρα (26 Οκτώβρη 1917 – την επόμενη κιόλας μέρα της Επανάστασης) είχε ήδη υπογράψει το Διάταγμα για τη Γη με το οποίο καταργήθηκε – χωρίς καμία αποζημίωση - η ιδιοκτησία της γης από τους τσιφλικάδες, συμπεριλαμβανομένης της αυτοκρατορικής και της μοναστηριακής. Δεν είχε δηλαδή υπογράψει τίποτα που να μιλά για επέκταση των ιδιωτικοποιήσεων ή για την συνέχιση της παρουσίας της Cosco στον Πειραιά, όπως ακούσαμε από τον κ.Τσίπρα προχτές…

3)   Διότι πάλι την ίδια μέρα (26 Οκτώβρη 1917 – την επόμενη κιόλας μέρα της Επανάστασης) είχε ήδη υπογράψει το Νομοσχέδιο για τον Εργατικό έλεγχο στις  βιομηχανικές, εμπορικές και τραπεζικές επιχειρήσεις.

4)   Διότι λίγες μέρες μετά την Επανάσταση είχε ήδη υπογράψει (στις 14 Δεκέμβρη 1917) τον νόμο για την Εθνικοποίηση των Τραπεζών. Δεν είχε δηλαδή υπογράψει κανένα κείμενο που να λέει ότι οι τραπεζίτες θα συνέχιζαν να είναι ιδιοκτήτες τραπεζών που θα συνέχιζαν να ανακεφαλαιοποιούνται με λεφτά του λαού…

5)   Διότι λίγες μέρες μετά την Επανάσταση είχε ήδη υπογράψει (στις 18 Γενάρη 1918) την Εθνικοποίηση του εμπορικού στόλου.

6)   Διότι λίγες μέρες μετά την Επανάσταση είχε ήδη υπογράψει (στις 9 Γενάρη 1918) το Διάταγμα Ακύρωσης όλων των Εσωτερικών και Εξωτερικών Δανείων που είχε υπογράψει η τσαρική και η προηγούμενη αστική κυβέρνηση. Αρνήθηκε, δηλαδή, να πληρώνει εγχώριους και ξένους κλέφτες, ληστές, κερδοσκόπους και τοκογλύφους, τους είπε αν θεωρούν πως έχουν λαμβάνειν να πάνε να τα πάρουν από εκείνους που τα είχαν ξεκοκαλίσει και όχι από το ρώσικο λαό, και φυσικά ουδέποτε υπέγραψε κείμενο όπως αυτό που υπέγραψε ο κ.Βαρουφάκης στο «Eurogroup», στο οποίο διαβάζουμε: «Οι ελληνικές αρχές επαναλαμβάνουν την αδιαμφισβήτητη δέσμευσή τους να τηρήσουν τις δανειακές υποχρεώσεις προς όλους τους πιστωτές, πλήρως και έγκαιρα»…

    Αυτά είναι μερικά απ’ όσα είχαν προηγηθεί της συνθήκης του Μπρεστ Λιτόφσκ. Αυτά είχε να περιφρουρήσει με εκείνο τον συμβιβασμό ο Λένιν.
    Αλήθεια, όσοι αναζητούν στην συμφωνία του… Μπρεστ την κολυμπήθρα του Σιλωάμ για την υπογραφή στο «Eurogroup», γνωρίζουν κάτι; Σκέφτεται μήπως η σημερινή κυβέρνηση να αξιοποιήσει την υπογραφή της στο  «Eurogroup» για να κάνει κάτι - έστω και ένα - από αυτά; Θα είχε πολύ ενδιαφέρον…
                                                         ***
Υστερόγραφο: Ανάμεσα στα άλλα, στη «λίστα των μεταρρυθμίσεων» που έστειλε χτες η κυβέρνηση στις Βρυξέλλες, η οποία και έγινε δεκτή από τους εταίρους της, διαβάζουμε ότι:
    α) «Οι ελληνικές αρχές θα δεσμευτούν ότι δεν θα καταργήσουν τις ιδιωτικοποιήσεις που έχουν ολοκληρωθεί» όπως και εκείνες τις ιδιωτικοποιήσεις για τις οποίες «ο διαγωνισμός έχει προκυρηχτεί», β) η ελληνική κυβέρνηση θα αντιμετωπίσει την ανθρωπιστική κρίση «μέσω ιδιαίτερα στοχευμένων μη χρηματικών μέσων (π.χ. κουπόνια τροφίμων)» και με «πρόγραμμα κουπονιών σίτισης»…
    Παρατήρηση: Αν σαν «διαφύλαξη» του δημόσιου πλούτου συνεχίζουν να λογίζονται οι ιδιωτικοποιήσεις και εάν η εθνική κυριαρχία και η λαϊκή ανάταση περνάει μέσα από τα «κουπόνια σίτισης», ε τότε μάλλον κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο και της… «αριστερής» Δανιμαρκίας. 

Νίκος Μπογιόπουλος

ΟΧΙ… ΔΕΝ ΧΑΙΡΟΜΑΣΤΕ

 ΟΧΙ… ΔΕΝ ΧΑΙΡΟΜΑΣΤΕ

Επειδή οι κομμουνιστές δεν απολαμβάνουμε την ήττα του λαού μας ακόμα κι όταν οι προσδοκίες του βασιζόντουσαν σε αυταπάτες, ακόμα κι όταν μας ζητούσαν να μπούμε και εμείς σε "αριστερή" κυβέρνηση, ακόμα κι αν μας έκαναν επίθεση γιατί δεν χαιρόμασταν για την "λεβέντικη" κυβέρνηση που συγκρούεται με τους "κακούς", ακόμα κι όταν για μια φορά το ΚΚΕ δικαιώθηκε σε ότι είπε, όχι δεν χαιρόμαστε. 

Γιατί το ΚΚΕ δεν κάθεται στη γωνία αφ υψηλού για να δείξει το δάχτυλο σε όσους μπερδεύτηκαν και παραπλανήθηκαν από ένα σύστημα που έχει όλα τα μέσα προπαγάνδας στα χέρια του για να διαμορφώνει συνειδήσεις και να χειραγωγεί τους εργαζόμενους με χίλιους δυο τρόπους. 

Το ΚΚΕ παλεύει για να βοηθήσει τους εργαζόμενους να αφυπνιστούν και να σκεφτούν ότι αν η τάξη μας δεν έρθει στην εξουσία, δεν υπάρχει ελπίδα για μας. 

Μέχρι τότε όμως τους καλούμε να εμπιστευτούν το ΚΚΕ, να γραφτούν στα σωματεία τους αλλάζοντας όπου χρειάζεται τις πουλημένες διοικήσεις και να απαιτήσουμε για αρχή αυτά που χάσαμε μέσα στην κρίση. 

Το ΠΑΜΕ να γίνει ο πόλος συσπείρωσης και αγώνα. 

Βγάζουμε συμπεράσματα, πολιτικοποιούμε τη σκέψη μας και προχωράμε αδέρφια. 

Όλοι μαζί κάτω από τη σημαία της τάξης μας. 

Σας περιμένουμε.

Λίλα Καφαντάρη

Συλλαλητήριο την Παρασκευή 27 Φλεβάρη στις 19.00 στο Σύνταγμα - Θα μιλήσει ο Δ. Κουτσούμπας

Οι προσυγκεντρώσεις για το συλλαλητήριο του ΚΚΕ στο Σύνταγμα

Linkwithin

Read more: http://aliatas.blogspot.com/2015/02/blog-post_25.html#ixzz3SkJ7Opkr

Τι τους ενώνει;

 Τι τους ενώνει;

Μετά το τέλος της αντιπαράθεσης των εκπροσώπων ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ σε πρωινή εκπομπή, για το ποιο μέιλ-Χαρδούβελη ή Βαρουφάκη- είναι χειρότερο και για το αν βγαίνουμε ή αν μπαίνουμε βγαίνοντας σε νεο μνημόνιο, η κ.Ασημακοπούλου(ΝΔ) είπε:
"Παρ' όλα όσα είπα θέλουμε να μείνουμε σ'αυτά που μας ενώνουν και να είμαστε επιεικείς με την κυβέρνηση. Μας ενώνει η αγάπη μας για την πατρίδα..."
Το ίδιο καλός με την προηγούμενη κυβέρνηση ήταν ο εκπροσωπος του ΣΥΡΙΖΑ κ.Μπαλάφας σε άλλο κανάλι όπου εκθείασε τον τ.υπουργό εργασίας κ. Βρούτση  για την προσπάθεια που έκανε να αντισταθεί στην Τρόικα!
Εμείς παντως θυμόμαστε ότι ο κ.Βρούτσης είναι αυτός που στις 31/1 του 2013, αφού δεν δέχθηκε την αντιπροσωπεία 35 κορυφαίων συνδικαλιστικών στελεχών(προέδρων Ομοσπονδιών κλπ) στο Υπουργείο του, μετά κατήγγειλε το ΠΑΜΕ για βανδαλισμούς(!) και κάλεσε τα ΜΑΤ που τους συνέλαβαν χτυπώντας όποιον βρισκόταν απ'έξω από το Υπουργείο! Τέτοια αντίσταση έκανε ο κ΄.Βρούτσης.

Και ο καημένος ο άνθρωπος του λαού έμεινε με την απορία.
Τι είναι τελικά αυτό που  ενώνει ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ;
Η αγάπη για ποια πατρίδα;
Των απλών ανθρώπων που υποφέρουν και δε βλέπουν άσπρη μέρα, ή την "πατριδα" των κερδών των επιχειρήσεων, της ανάκαμψης και της ανταγωνιστικότητας της "οικονομίας μας";
Γιατί βέβαια παρά το κλίμα "εθνικής ομοψυχίας" που σπρώχνουν όλοι πλην Λακεδαιμονίων στο θολωμένο μυαλό ανθρώπων του λαού, ποτέ δεν υπήρχε μια πατρίδα. Αλλη η πατρίδα των φτωχών κι αλλη αυτή των πλουσίων.

Όπως ακούμε και σήμερα  πάντως, η κυβέρνηση πια δεν μιλάει για "αντιλαικά μέτρα". Δεν λέει δεν θα πάρουμε μέτρα φτωχοποίησης(όπως έλεγαν πριν οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ).
Λεει με τα στόματα πολλών εκπροσώπων πως δεν θα πάρει "υφεσιακά" μέτρα.
Φαίνεται λοιπόν ποιά έιναι η προτεραιότητά της.
Ξχνάει όμως ότι οι 500 που αύξησαν κατα πολλά δις τις περιουσίες τους στα χρόνια της κρίσης στην Ελλάδα, παρά τα "υφεσιακά μέτρα" που είχαν ληφθεί, αυτοί δεν είδαν καμια ΄υφεση στην τσέπη τους. Κάθε άλλο.

Linkwithin

   Η Ακροδεξιά εντός του ΣΥΡΙΖΑ…

Από herko

Γράφει ο Δον Τομασίνο //

…Το επικίνδυνο στοιχείο, το αντίπαλο δέος και η κλεψύδρα που γύρισε ανάποδα

«Στεκόμαστε δίπλα στο κρεβάτι του άρρωστου καπιταλισμού όχι μόνο για να κάνουμε διάγνωση. Είμαστε υποχρεωμένοι… να γίνουμε ακριβώς ο γιατρός, που θέλει σοβαρά να θεραπεύσει τον άρρωστο και ωστόσο να διατηρήσουμε το αίσθημα ότι εμείς είμαστε οι κληρονόμοι».
F. Tarnoff, Γερμανός Σοσιαλδημοκράτης ηγέτης κατά το Συνέδριο του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος στη Λειψία το 1931

Μία από τις αγαπημένες συζητήσεις μεταξύ αριστερών και «αριστερών», ΜΜΕ, πολιτικολογούντων και φιλοσόφων επί της πολιτικής είναι «Ποια ακριβώς είναι η Ιδεολογία του ΣΥΡΙΖΑ»;
Ο ΣΥΡΙΖΑ αυτοπροσδιορίζεται ως κόμμα «αριστερό».
Ούτε σοσιαλιστικό, να μπερδεύεται με σοσιαλιστικούς μετασχηματισμούς της κοινωνίας, ούτε σοσιαλδημοκρατικό για να έχει αντιδράσεις από τα αριστερά του, ούτε κεντροαριστερό για να ταυτίζεται με την παλιά αυτοαποκαλούμενη κεντροαριστερά του Σημίτη.
Είναι απλώς και γενικώς κόμμα «αριστερό», χωρίς καμία περαιτέρω διευκρίνιση.
Αυτή η παραδοχή όμως, πέραν του ότι «θολώνει τα νερά» μίας ψήφου, δημιουργεί και μία άλλη κατάσταση.
Δεν έχει κανένα σημείο ιδεολογικής – πολιτικής αναφοράς, γύρω από το οποίο θα περιστρέφεται η μάζα των οπαδών του.
Έτσι ο καθένας χωριστά και διάφορες ομάδες εντός του ΣΥΡΙΖΑ, ερμηνεύουν την ιδεολογία του κόμματος, αναλόγως με τις δικές τους ερμηνείες και πολύ συχνά «φαντασιώσεις».
Ως εκ τούτου, μπορεί να συνδυαστεί η παρουσία στην ίδια ΚΟ και του σοσιαλδημοκράτη Τσακαλώτου και του «ριζοσπάστη» οικονομολόγου Λαπαβίτσα και του κεντρώου Χρυσόγονου και της εθνικολαϊκίστριας Μακρή.
Όμως το ζήτημα δεν είναι τι γίνεται εντός μίας κλειστής ομάδας 149 βουλευτών, γιατί αυτό μεταφέρεται και στη βάση.
Έτσι έχουμε φαινόμενα, διά της προσκλήσεως κιόλας του επίσημου ΣΥΡΙΖΑ προς ψηφοφόρους Χρυσής Αυγής να στηρίξουν ΣΥΡΙΖΑ (μεσοδιάστημα 1^ης - 2^ης Κυριακής τοπικών εκλογών), της αποφάσεως 4(!) Νομαρχιακών Οργανώσεων του ΣΥΡΙΖΑ να δηλώσουν ως υποψήφιο Περιφερειάρχη Δ. Μακεδονίας τον ακροδεξιό Καρυπίδη, της προσκόλλησης στον ΣΥΡΙΖΑ εθνικολαϊκιστικών ομάδων τύπου ΕΠΑΜ και προσώπων με σαφέστατες ακροδεξιές θέσεις τύπου Άνθιμου, Μπαλτάκου, άλλων μητροπολιτών, μέχρι και τον παρ’ ολίγον υποψήφιο βουλευτή του Κόμματος, γνωστό για τις ακροδεξίες θέσεις του εκπεπρασθείσες στο διαδίκτυο κ. Β. Τριανταφυλλίδη (Χάρρυ Κλυν), της κυβερνητικής συνεργασίας με το κόμμα που κινείται δεξιά της ΝΔ, του δεξιού λαϊκισμου των ΑΝ.ΕΛ, αλλά και οπαδούς του κόμματος, πού όταν εκφέρουν άποψη για κοινωνικά ζητήματα (που δεν αφορούν απαραίτητα την τσέπη τους), νομίζεις, ότι ακούς οπαδό της Χρυσής Αυγής.
Τι συμβαίνει λοιπόν στη βάση των 2.250.000 ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ;
Έγιναν όλοι αυτοί «αριστεροί»; Μήπως οι συμμετέχοντες στο «κίνημα των πλατειών» του 2011 με τα «κρεμάλες στους βουλευτές, οι προδότες στο Γουδί», που κατευθύνθηκαν στην ψηφοδόχο του ΣΥΡΙΖΑ, είναι αριστεροί;
Όχι. Η κύρια μάζα των οπαδών του ΣΥΡΙΖΑ είναι κυρίως μικροαστικά και μεσαία στρώμματα (πρώην ψηφοφόροι ΝΔ, ΠΑΣΟΚ αλλά και επιλέγοντες την Χ.Α το 2012), που πιέστηκαν από την καπιταλιστική κρίση των τελευταίων 6 ετών, απώλεσαν μεγάλο μέρος των εισοδημάτων τους και κατήλθαν του βιοτικού επιπέδου, χωρίς ταξική συνείδηση και χωρίς κανέναν ταξικό προσανατολισμό.
Αυτά τα στρώμματα, που μεταφράζονται σε εκατοντάδες χιλιάδες οπαδούς, αναμένουν πλέον από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, άμεσα να βελτιώσει το βιοτικό τους επίπεδο διά «παροχών», δηλ. χρημάτων.
Η κυβέρνηση όμως, κινείται πλέον σταθερά στην τήρηση των προηγουμένων Μνημονίων, εντός των κανόνων που διέπουν την Ευρωζώνη και οι προεκλογικές της εξαγγελίες, έγιναν «ατμός» στο πλαίσιο της αποφυγής της σύγκρουσης με το εξωχώριο κεφάλαιο, βλ.δανειστές του Κράτους και με το εγχώριο κεφάλαιο βλ. συνέχιση της πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων, παραχωρήσεων, καμία αύξηση της φορολογίας στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους.
Σύντομα αυτό το πλήθος, που κατευθύνθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ ως «θεραπαινίδα» και όχι με κανένα, έστω και ψήγμα ταξικής – ιδεολογικής – πολιτικής αναφοράς, κριτήριο, απογοητευμένο και από την κεντροαριστερή μετά την κεντροδεξιά διαχείρηση της κρίσης, θα αναζητήσει έτερους πολιτικούς χώρους, για να στεγαστεί, οι οποίοι θα του «προσφέρουν» άμεση  υπόσχεση ανόδου του βιωτικού του επιπέδου σε συνδυασμό με επίδειξη ισχύος.
Η επιλογή ειναι η Ακροδεξιά.
Τα κοινωνικά στρώμματα,που βρίσκονται πλέον στο κοινωνικό άκρο, είναι πολύ δύσκολο να επιλέξουν το «πολιτικό μέσο».
Η ιστορία θα καταγράψει ίσως, ώς την μεγαλύτερη ζημία που προκάλεσε ο ΣΥΡΙΖΑ στο κοινωνικό γίγνεσθαι, την εσκεμμένη απουσία πολιτικοποίησης – ιδεολογικοποίησης εκατομμυρίων μικροαστών – μεσοαστών στο διάστημα 2012-2015, οι οποίοι από τώρα είναι έτοιμοι να μεταπηδήσουν, όταν αντιληφθούν, ότι η «αριστερή» διαχείριση δεν έχει καμιά διαφορά από την προηγουμενη κυβέρνηση, στην Ακροδεξία.
Η μόνη δύναμη, που μπορεί να επηρεάσει και διαφοροποιήσει την μετακίνηση αυτών των στρωμάτων είναι το ταξικό – εργατικο κίνημα και το οργανωμένο πολιτικό του υποκείμενο, το Κομμουνιστικό Κόμμα, μέσω της ανάδειξης του ταξικού προσανατολισμού του ΣΥΡΙΖΑ, όπως και της ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, στον ταξικό αντίπαλο και στην τηρούμενη πολιτική των διεθνών του οργανισμών (Ε.Ε), ως αιτία της ασκουμένης πολιτικής.
Να μετατρέψει δηλαδή την οργή του πλήθους, από «γηπεδική» σε ταξικά-πολιτικά προσανατολισμένη.
Η κλεψύδρα γύρισε οριστικά τη νύχτα της 25^ης Ιανουαρίου.

Ατεχνως

Αστικά ΜΜΕ: Είδαν «φως» και λάλησαν

Αστικά ΜΜΕ: Είδαν «φως» και λάλησαν

Σταθερά προσανατολισμένα ταξικά στη στήριξη των συμφερόντων του ελληνικού κεφαλαίου τα αστικά ΜΜΕ ούτε στιγμή δεν δίστασαν να στηρίξουν προπαγανδιστικά τη νέα κυβέρνηση. Παρά τις όποιες αποχρώσεις, κριτικές παρατηρήσεις και συμβουλές. Επιασαν, λοιπόν, δουλειά προσπαθώντας να αποκωδικοποιήσουν τα μηνύματα της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, να βάλουν πλάτη στη «σκληρή» διαπραγμάτευσή της αλλά και να διαλαλήσουν τα αποτελέσματά της.
Μάλιστα, μια μέρα πριν από τη μέρα συνεδρίασης του Γιούρογκρουπ στις 20 Φλεβάρη, το ηλεκτρονικό «Βήμα» προετοίμαζε: «Συμφωνία ανάσα. Ξεπερνιέται ο σκόπελος της 28ης Φεβρουαρίου - Ασφαλείς οι τράπεζες». Μια μέρα μετά, στις 21 Φλεβάρη, όλες οι αστικές εφημερίδες σημείωναν τη δήλωση του Αλ. Τσίπρα ότι «αποτρέψαμε το σχέδιο των τυφλών, συντηρητικών δυνάμεων να προκαλέσουν ασφυξία στη χώρα» και τα συνοδευτικά ρεπορτάζ εξυμνούσαν την Λαγκάρντ - του ΔΝΤ που έχει «λαμβάνειν» - για τη μεσολάβησή της να βρεθεί λύση.

***

Η αστική προπαγάνδα - σ' αυτήν την κρίσιμη φάση - δεν λειτούργησε μόνη της. Είχε απόλυτη ενίσχυση - στα όρια των «προπαρασκευαστικών πυρών» (σ.σ. για όσους έχουν τη σχετική γνώση) - από το ίδιο το Μαξίμου: Ο Θ. Καρτερός, με άρθρο του στην «Αυγή» κατέφυγε σε ένα εκτός κάθε ορίου τέχνασμα: Πήρε το γνωστό από παλιά προπαγανδιστικό ερώτημα «μη ρωτάς τι κάνει η πατρίδα για σένα, να λες τις κάνεις εσύ για την πατρίδα» και στη θέση της «πατρίδας» έβαλε την κυβέρνηση, για να αξιώσει όχι μόνο από τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ αλλά από το σύνολο των πολιτών αυτής της χώρας να αποδείξουν ότι αγαπάνε την κυβέρνηση με πράξεις!

***

Με βάση την κυβερνητική αφήγηση, σύμφωνα με την οποία «η κυβέρνηση απέφυγε την παγίδα και αντί να βρεθεί σε ανεξέλεγκτη κατάσταση υπέγραψε συμβιβασμό», οι αναλυτές στον αστικό Τύπο ανέλαβαν να εμφανίσουν τον «συμβιβασμό» και ως νίκη!
Διαβάζουμε, λοιπόν, για τον ΣΥΡΙΖΑ που «περνάει στο στάδιο της πραγματικής ωρίμανσης». Διπλωματικοί κύκλοι εμφανίζονται να συγκρίνουν - επαινώντας - για τις μεταλλάξεις του, τον Τσίπρα με τον Γιόσκα Φίσερ των Πρασίνων της Γερμανίας, αυτόν που στην κορύφωση της καριέρας του αξίωνε να ενταθούν οι βομβαρδισμοί στη Γιουγκοσλαβία (σ.σ. θέλουν για κάτι να μας προειδοποιήσουν ενόψει ιμπεριαλιστικής επέμβασης στη Μέση Ανατολή;) να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή.
Στο αποκορύφωμα κι αφού έχουν διατεθεί ήδη (στο «Βήμα») 20 σελίδες στο θέμα, δίνονται στην κυβέρνηση συμβουλές για το πώς θα φέρει σε «πανικό το Βερολίνο» (σ.σ. επί λέξει!) προσλαμβάνοντας δικηγορικά και διαφημιστικά γραφεία.

***

Μέσα σ' έναν τέτοιο ορυμαγδό νικηφόρων αποτελεσμάτων, ακόμα και η «Καθημερινή» γράφει: «Ο συμβιβασμός επί του οποίου εργάζεται τώρα ο κ. Τσίπρας δεν είναι προϊόν δειλίας ή ύποπτων κινήτρων (...) Υπάρχει χώρος στη νέα συμφωνία για μέτρα στήριξης των ασθενέστερων και την πάταξη της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς (...) Αν συνεννοηθούν όλες οι πολιτικές δυνάμεις μαζί μπορούμε να αφήσουμε πίσω μας τον καταραμένο, επίπλαστο διχασμό. Να εργαστούμε όλοι για να γίνουν όλα όσα χρειάζονται» αναφέρεται στο κύριο άρθρο. Τον τόνο του πραγματισμού στην «Καθημερινή» τον δίνει ο ίδιος ο υπουργός Οικονομίας, Γ. Σταθάκης, με τη διαβεβαίωση ότι «όσες ιδιωτικοποιήσεις έχουν υλοποιηθεί μέχρι σήμερα δεν πρόκειται να ανατραπούν»!
Κατόπιν τούτων, δεν εκπλήσσει το γεγονός ότι και η εφημερίδα «Δημοκρατία» που φιλοξενεί στελέχη της ΝΔ, στο κύριο άρθρο να αναφέρει: «Ούτε πανηγυρισμοί αλλά ούτε και μεμψιμοιρίες (...) Οποιος είναι καλοπροαίρετος οφείλει να αναγνωρίσει ότι έγινε ένα σημαντικό βήμα (...) Δεν συμφωνήθηκαν νέα μέτρα, δεν προβλέπονται άλλες περικοπές και μειώσεις, δεν έρχεται πρόσθετη αφαίμαξη εισοδημάτων (...) Το ποτήρι μπορεί πια ν' αρχίσει να γεμίζει».
Οταν οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα βλέπουν τα αστικά ΜΜΕ, αυτούς δηλαδή που μέχρι πριν από μερικούς μήνες στήριζαν με κάθε τρόπο τα μνημονιακά μέτρα, στήριζαν κάθε είδους αντιλαϊκή αλλαγή παλιότερα, αποτέλεσαν στηρίγματα όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, να δίνουν τα ρέστα τους για την υποστήριξη της σημερινής συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, τότε μάλλον θα πρέπει να προβληματίζονται διπλά και τριπλά.

ΣΥΡΙΖΑ Βέλη εξ οικείων, αλλά ... βολικά για την κυβέρνηση

ΣΥΡΙΖΑ

Βέλη εξ οικείων, αλλά ... βολικά για την κυβέρνηση

Κριτική στη συμφωνία που κατέληξε η κυβέρνηση με την ΕΕ και το ΔΝΤ εμφανίζονται να ασκούν μια σειρά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, βουλευτές, ευρωβουλευτές, υπουργοί, αλλά και μέλη της Πολιτικής του Γραμματείας, από θέση υπεράσπισης του περιβόητου «προγράμματος της Θεσσαλονίκης», η υλοποίηση του οποίου - όπως λένε - προσκρούει στα συμφωνηθέντα. Για τον κατευνασμό των εσωκομματικών αντιδράσεων προγραμματίζονται συνεδριάσεις οργάνων τις επόμενες μέρες. Να σημειωθεί, πάντως, ότι περιορισμένες φαίνεται να ήταν οι αντιρρήσεις που εκφράστηκαν στη χτεσινή συνεδρίαση του κυβερνητικού συμβουλίου, ενώ μέχρι αργά το βράδυ δεν είχε ξεκινήσει η προγραμματισμένη για χθες συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας (λόγω της καθυστέρησης που σημειώθηκε στη συνεδρίαση της Ολομέλειας της Βουλής).
Σε μια δεύτερη ανάγνωση, βέβαια, πρόκειται για κριτική χρήσιμη στην κυβέρνηση, αφενός γιατί υπερασπίζεται ένα πρόγραμμα γεμάτο δεσμεύσεις προς το κεφάλαιο, με μερικά ψίχουλα για την ακραία φτώχεια σαν την επιτομή της φιλολαϊκότητας, αφετέρου γιατί, στο βαθμό που διατηρείται σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο, λειτουργεί σαν «βαλβίδα εξαέρωσης» μιας γενικότερης δυσαρέσκειας που θα προκαλείται και θα διευρύνεται όσο αποκαλύπτεται το περιεχόμενο της ασκούμενης διαχείρισης.
Εξάλλου, πολλοί από τους εν λόγω επικριτές επιμένουν να συντηρούν αυταπάτες ότι «δεν είναι αργά», προτρέποντας σε κριτική στήριξη της κυβέρνησης, την ώρα που είναι αναγκαία η οργάνωση του λαού για το αντιπάλεμα των παλιών, που συνεχίζονται, και των νέων, που έρχονται, αντιλαϊκών συμφωνιών...
Εκτός απ' τον Μ. Γλέζο που δήλωσε ότι η κυβέρνηση βαφτίζει το κρέας ψάρι, μετονομάζοντας το μνημόνιο σε συμφωνία και την τρόικα σε θεσμούς και ζήτησε συγνώμη απ' το λαό επειδή συνήργησε στην ψευδαίσθηση περί τέλους του μνημονίου, επιφυλάξεις για τη συμφωνία εξέφρασαν και η ευρωβουλευτής Σοφία Σακοράφα, οι βουλευτές Κ. Λαπαβίτσας και Αλ. Μητρόπουλος και ο υπουργός Π. Λαφαζάνης.
Συγκεκριμένα, την άμεση σύγκληση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας και των κομματικών οργάνων ζήτησε και ο Κ. Λαπαβίτσας, ο οποίος σε άρθρο του εκφράζει τις «βαθιές ανησυχίες» του για τη συμφωνία του Eurogroup και για τις μεταρρυθμίσεις που αναμένεται να προτείνει η κυβέρνηση στους εταίρους. «Είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς πώς μέσα από αυτήν τη συμφωνία θα υλοποιηθούν οι εξαγγελίες της Θεσσαλονίκης», αναφέρει.
Ο Π. Λαφαζάνης, υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας, αφήνει να αιωρείται διαφωνία του. Σε συνέντευξή του, πριν καταλήξουν επισήμως οι συζητήσεις στο Γιούρογκρουπ, υποστηρίζει ότι «καμία συμφωνία στο Eurogroup δεν πρέπει να ακυρώσει το ριζοσπαστικό αντιμνημονιακό, προοδευτικό προσανατολισμό του κυβερνητικού μας προγράμματος» και πως «κόκκινη γραμμή πρέπει να προβλέπει πως οποιαδήποτε συμφωνία δεν θα θέτει εμπόδια στο να εφαρμόσουμε (...) τις θεμελιακές δεσμεύσεις του προεκλογικού και κυβερνητικού προγράμματος». Για παράταση του μνημονιακού καθεστώτος γράφουν μια σειρά από αρθρογράφοι της ιστοσελίδας που διατηρεί ο Π. Λαφαζάνης.
Ο βουλευτής Αλ. Μητρόπουλος, σε συνεντεύξεις του, δήλωσε ότι η συμφωνία που υπογράφτηκε θα φέρει νέα μέτρα, ενώ η ευρωβουλευτής Σ. Σακοράφα δήλωσε «ο λαός έδωσε εντολή για ακύρωση του μνημονίου. Δεν έχουμε καμία πολιτική νομιμοποίηση για να πράξουμε το αντίθετο».
Για υποχώρηση της κυβέρνησης έκανε λόγο ο Ρ. Ρινάλντι, μέλος της ΠΓ, ενώ περίπου 60 στελέχη ζητούν τη σύγκληση της ΚΕ του κόμματος.
Το Μέγαρο Μαξίμου, ωστόσο, σχολίασε μόνο τη δήλωση του Μ. Γλέζου, αναφέροντας «είναι πιθανόν ο Μανώλης Γλέζος να μην είναι καλά πληροφορημένος για τη σκληρή και επίπονη διαπραγμάτευση η οποία συνεχίζεται». Ο υπουργός Επικρατείας Αλ. Φλαμπουράρης δήλωσε «περιμέναμε μια πιο δίκαιη και νηφάλια αποτίμηση από ένα στέλεχος της εμπειρίας και της διαδρομής του Μανώλη Γλέζου».