Τα μπαλκόνια της πόλης, όρια των ονείρων μας

Τα μπαλκόνια της πόλης, όρια των ονείρων μας

Τα μπαλκόνια υψώνονται όσο υψώνονται οι πολυκατοικίες μας. Τα μπαλκόνια… μια εφεύρεση εκείνων που θέλησαν να απαλύνουν το αποπνικτικό αίσθημα εγκλωβισμού που γεννούν τα διαμερίσματα. Μια διαπραγμάτευση της ελευθερίας που, κάποτε, μας χάριζαν τα σπίτια μας. Μια διαπραγμάτευση ανάμεσα στην ανάγκη να στεγαστούν οι πολλοί των πόλεων και στην ανθρώπινη ανάγκη να αναπνέουμε τις αναπνοές μας ολόκληρες. Σκέφτηκαν τότε, να βάλουν στα μικρά μας κουτάκια ένα χώρο, που να θυμίζει τις παλιές αυλές που αφήσαμε πίσω.

Το μπαλκόνι, όσο μικρό, όσο ευτελές και αν είναι, το μικραίνει ακόμα περισσότερο η γλάστρα. Η γλάστρα θυμίζει ότι κάπου υπάρχει και το πράσινο… και έτσι στο φαντασιακό μας γεννιέται η θύμηση του χωραφιού, η θύμηση της φύσης. Διαπραγματευτήκαμε την αναπνοή μας και βρεθήκαμε σ’ αυτές τις γειτονιές των εργατών, των δημοσίων υπαλλήλων, των μαστόρων της δεκαετίας του ’60 και του ’70, να προσπαθούμε να χωρέσουμε τις υπάρξεις μας στα πενήντα τετραγωνικά ενός διαμερίσματος και στα πέντε τετραγωνικά μπαλκόνι. Εκεί μέσα μάθαμε να αναπνέουμε με τάξη, να κινούμαστε σε σειρά, να μπαίνει η οικογένεια στη γραμμή για να χωρέσει στην κουζίνα για το μεσημεριανό. Όταν κανείς έσκαγε υπήρχε πάντα το μπαλκόνι και αυτή η αίσθηση, ανοίγοντας την πόρτα, ότι φεύγεις από τη στένα και βγαίνεις έξω… Μια στιγμή και στήνει ο νους το παραμύθι του, μια στιγμή, μια υποσυνείδητη αστραπιαία αίσθηση ότι το επόμενο βήμα δεν θα σε βγάλει στα πέντε τετραγωνικά αλλά στην πλατεία του χωριού σου, στο χωράφι του παππού σου, στην αυλή της μάνας σου… τόσο θέλει ο άνθρωπος να παρηγορηθεί… μια στιγμή μόνο να νιώσει ότι λευτερώνεται… και ας είναι και ψέμα.

Μέσα σ’ αυτά τα κουτιά γεννήθηκαν τρεις γενιές μέχρι σήμερα. Τρεις γενιές, που με έναν τρόπο άρρητο, με έναν τρόπο βιωματικό, διδάχτηκαν τη διαπραγμάτευση της ανθρώπινης ανάσας. Τρεις γενιές, που έμαθαν να αρκούνται, έμαθαν να παρηγορούνται στο λίγο αέρα, στον λίγο ήλιο, στα πέντε μέτρα τσιμέντου. Όταν ο μικρός ήθελε να παίξει μπάλα, ο γονιός τον έβγαζε στο μπαλκόνι. Όταν η μάνα ήθελε να μυρίσει βασιλικό, έβγαινε στο μπαλκόνι. Όταν ο ήλιος έλαμπε, άνοιγαν οι μπαλκονόπορτες και μαζί τους νομίζαμε ότι άνοιγε και το πνευμόνι μας… και όταν κάποτε ερχόταν στην Αθήνα η γιαγιά από το χωριό, την καθίζαμε στο μπαλκόνι για να πιεί τον καφέ της. Εκεί την καλούσαμε να ξανοίξει το βλέμμα της λίγο μακρύτερα από τους τέσσερεις τοίχους… και καθόταν η γιαγιά, η μοναδική που ένιωθε να στριμώχνεται στην άπλα των πέντε τετραγωνικών. Κάποτε, δεν άντεξε και ρώτησε,

«…Βρε παιδιά… είναι δυνατόν να νιώθετε απλοχωριά σε ένα κομματάκι τσιμέντο που δε χωράει καλά – καλά ούτε δύο ανθρώπους;»

Σάστισε η φαμίλια…

«Δεν χωράει;…»

Πήγαμε όλοι ένα βήμα πίσω και κοιτάξαμε το μπαλκόνι, για πρώτη φορά, με μια διάθεση αμφισβήτησης.

Λες να έχει δίκιο η γιαγιά;… μήπως οι άνθρωποι είμαστε πολύ μεγάλοι για να περιορίζουμε την ελευθερία μας στα πέντε μέτρα; Μήπως το διαμέρισμα είναι το τυρί και το μπαλκόνι η φάκα; Μήπως μικρύναμε πολύ τα όνειρά μας για να μπορέσουν να χωρέσουν στα μπαλκόνια μας?

Έτσι συνέβαινε πάντα, έτσι γίνεται και τώρα. Όταν θέλεις να ασκήσεις ένα μυαλό να πετάει χαμηλότερα, του φτιάχνεις ένα ταβάνι… και ο νους μαθαίνει ότι το ψηλότερο που μπορεί να καταφέρει είναι να αγγίξει το ταβάνι που του έφτιαξες… δε φαντάζεται, ότι αυτό είναι το όριο που του έβαλαν άλλοι, δεν είναι το πραγματικό όριο των δικών του φτερών, του δικού του πετάγματος.

Και μετά έρχεται η γνωστή ερώτηση «Μα είναι εφικτό αυτό που προτείνουν μερικοί… να αλλάξει ο κόσμος;» Και ξανά, η γνωστή απάντηση «Ναι, είναι και εφικτό και αναγκαίο… ούτε τα όρια των ταβανιών, ούτε οι άκρες των μπαλκονιών είναι τ’ αληθινά όρια των δυνατοτήτων μας…» Ωστόσο, η απάντηση είναι γνωστή από πριν σ’ εκείνους που κάνουν την ερώτηση. Αυτό που, στ’ αλήθεια, θα θελαν να ρωτήσουν είναι «Γιατί θέλεις να με βγάλεις από τη θέση που έχω καταλάβει, γιατί θέλεις να με ξεβολέψεις; Σε αυτό το μικρό μπαλκόνι που σε έχω βάλει εσύ καταφέρνεις να επιβιώσεις, ενώ εγώ αθροίζω στο δικό μου μπαλκόνι τα τετραγωνικά που σου αναλογούν. Γιατί θέλεις να πάρεις πίσω τα τετραγωνικά σου; Αφού όλοι βολευόμαστε…, εσύ στα πέντε μέτρα κι εγώ στα εκατόν πέντε».

Αυτή είναι η αγωνία εκείνων που ελπίζουν να σπείρουν ανάμεσά μας την αμφιβολία μέσω των ερωτήσεων. Αν η αμφιβολία δε πιάσει, επιστρατεύεται ο φόβος. Ο φόβος της απόλυσης. Ο φόβος του ξένου. Ο φόβος του διαφορετικού. Τώρα ζούμε την εποχή του μεθοδευμένου φόβου… τώρα μας καλούν να εκτιμήσουμε το μεγαλείο της οριακής μας επιβίωσης πετώντας τη γιαγιά από το μπαλκόνι.

Σοφία Χουδαλάκη

ΑΤΕΧΝΩΣ

Ωριμάζοντας

 Ωριμάζοντας

Ξέχασα να γράψω στο χτεσινό σημείωμα για τα "αυγά μαύρα" (που είναι σχεδόν αδύνατο να μην μπερδευτείς τουλάχιστον μια φορά και να μην το πεις "αυγά μάτια" πχ, αν δεν έχεις δει την παράσταση) ότι πηγαίνοντας στην αίθουσα εκδηλώσεων, πετύχαμε στον τοίχο του δημαρχείου ένα σύνθημα με το εξής εύστοχο μήνυμα
ΩΡΙΜΑΣΑΜΕ - (υπογραφή) ΟΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ

Είναι ζήτημα βέβαια πόσο ώριμος είναι αντίστοιχα ο υποκειμενικός παράγοντας όταν γράφει σε τοίχους τέτοια ανώριμα συνθήματα, που έχουν όμως πλάκα και μια δόση αλήθειας-αυτοσαρκασμού.

Αυτή που κατακτά με τον καιρό όμως άλλα επίπεδα ωριμότητας, είναι η (συγ)κυβέρνηση της ΔΦΑ, που διαπρέπει πχ στη δημιουργική λογιστική και την επεκτείνει και σε άλλους τομείς, όπως στη δέσμευση ότι δε θα περικοπούν (κύριες) συντάξεις ή στον υπολογισμό των μπλόκων που εκπροσωπεί η συμμαχία των προθύμων (δες σχετικά και το χτεσινό σχόλιο του Ριζοσπάστη).
10-5-5, 6/2+8, 20 φορές το 15,
Έντεκα κι επτά 18, Σύνολο δεκάξι

Πέρα από τη δημιουργική αριθμητική όμως και τα μπλόκα-σφραγίδες (βγαλμένα απευθείας από τις χειρότερες παραδόσεις του εργατοπατερικού συνδικαλισμού), υπάρχει η αμείλικτη πραγματικότητα των αριθμών, που λέει πχ πως στο μπλόκο της Νίκαιας είναι συγκεντρωμένα όσα τρακτέρ έχει όλη η Πελοπόννησος.

Το μόνο βέβαιο είναι πως τα μπλόκα αυξήθηκαν αμέσως μετά το (τόσο ενθαρρυντικό κι ελπιδοφόρο) αποτέλεσμα της συνάντησης με τους γνωστούς Τεμπωρύχους. Κι αν ο Τσίπρας δεν κατάφερε να τα βρει ούτε καν με αυτούς, καταλαβαίνει κανείς τι περιθώρια συμφωνίας υπάρχουν στη σημερινή συνάντηση με το συντονιστικό της Νίκαιας (το κείμενο γράφτηκε πριν από την ολοκλήρωσή της), όπου καλό είναι να θυμόμαστε ότι δεν παίζουμε μπάλα μόνοι μας κι ότι η συσπείρωση σε αγωνιστική κατεύθυνση δεν εξαλείφει αυτομάτως τις όποιες αυταπάτες και τις αντίστροφες τάσεις συμβιβασμού.

Αυτό δείχνει παράλληλα και τα όρια της κυβερνητικής τακτικής του ώριμου φρούτου, την οποία σπούδασε ο Σύριζα ως αξιωματική αντιπολίτευση από το 12' κι εφαρμόζει τώρα κατά γράμμα, ποντάροντας στην κούραση των αγροτών και την έναρξη των γεωργικών εργασιών στα χωράφια, όσο μπαίνει η άνοιξη.
Αν τους τσακίσω νωρίς,
τότε θα πέσω νωρίς
κι όταν θα μπω στο ράφι (χρονοντούλαπο)
θα 'ναι πάλι νωρίς

Κι η εισαγγελική κίνηση να ζητήσει την επέμβαση της αστυνομίας, όταν κλείνουν τους δρόμους οι αγρότες; Εντάξει, άλλο τι κάνουν οι ανεξάρτητες αρχές, για να επιβάλουν το νόμο. Εξάλλου, όπως είπε και ο Παπαδημούλης, θα μας ταράξουν στη νομιμότητα...

Αλλά το χαρακτηριστικό που ωριμάζει πιο γρήγορα από τα άλλα, είναι ο "αριστερός" αυριανισμός, με το Κόκκινο και την ιστοσελίδα του να παραδίδουν σε καθημερινή βάση απλά μαθήματα αντικομμουνισμού. Τελευταίο χτύπημα η προσπάθεια απαξίωσης των αιτημάτων για τους άνεργους και του Κ. Πελετίδη, μετά την εντυπωσιακή μαραθώνια κινητοποίηση που προανήγγειλε ο δήμος Πατρέων. Ένα χυδαίο δημοσίευμα, όπου ακόμα κι ο τίτλος απευθύνεται στα πιο ταπεινά ένστικτα του μέσου νοικοκυραίου. Το ΚΚΕ προκαλεί τους Έλληνες... Θιασάρχης ο Πελετίδης...

Η ροζ μονταζιέρα ζει και βασιλεύει, και τα social media κυριεύει. Τόσο στην περίπτωση της Λιάνας Κανέλλη, που εφόσον διέβη το Ρουβίκωνα και συστρατεύτηκε με το κόμμα, έχει γίνει κόκκινο πανί, ακόμα κι όταν δεν κάνει τίποτα επιλήψιμο, ενεργοποιώντας απλώς εξαρτημένα αντανακλαστικά σε διάφορα παβλο(φ)-σκυλάκια, που λυσσάνε κι αφρίζουν γαβγίζοντας, μόλις ακούσουν το όνομά της.
Όσο και στη χτεσινή ομιλία του Παφίλη στη Βουλή, όπου απομόνωσαν μισή φράση για να βγάλουν το αήττητο συμπέρασμα πως το ΚΚΕ δε θέλει να τους πρόσφυγες στην Ελλάδα και τους κουνάει το δάχτυλο αφ' υψηλού, γιατί δεν έμειναν στην πατρίδα τους να οργανώσουν την Αντίσταση.

Αν μπεις εν τω μεταξύ να ξύσεις λιγάκι την επιφάνεια και να δεις την ουσία πίσω από τον κουρνιαχτό, τρομάζεις σχεδόν από τη μυθοπλασία και την απόστασή της με την πραγματικότητα, αφού πολλές φορές το σενάριο δε βασίζεται καν σε πραγματικά γεγονότα, αλλά σε έτοιμα φανταστικά σχήματα και σπερμολογίες. Αλλά δε βαριέσαι, πόσοι θα κάνουν τη διαδικασία της εξακρίβωσης, για να βρουν την αλήθεια; Ο επικοινωνιακός ντόρος είναι το παν, η πραγματικότητα δεν είναι τίποτα.

Τη μονταζιέρα μη χτυπάς, αυτή σου δίνει για να φας.
Επειδή ψωμί (άρτος) δεν υπάρχει, χρειάζονται θεάματα. Και δεν τη βγάζεις καθαρή ως κυβέρνηση, αν δεν έχεις να επιδείξεις χάντρες, καθρεφτάκια και λίγο έργο κατά της διαφθοράς, για να δέσει το έργο που θα σερβίρουν στους ιθαγενείς. Υπόθεση: ο αιμοσταγής επαναστάτης Σύριζα στρέφεται κατά των μπουρζουάδων, κόβει τα κεφάλαιά τους για να τα μοιράσει στους φτωχούς και τα εναποθέτει σε δημόσια θέα, πάνω σε φανοστάτες κεντρικών πλατειών, αποθαρρύνοντας τα λαμόγια.

Μετά από τη λίστα Λαγκάρντ, ο Σύριζα προσπαθεί να αντλήσει πολιτική υπεραξία από τη λίστα Μπόριανς -λες και εξαντλήσαμε την προηγούμενη, πιάσαμε όλους τους κακούς, γεμίσαμε τα ταμεία του δημοσίου, οπότε τώρα οδεύουμε σε νέες επιτυχίες.

Στο αριστερό σαξές στόρι, περιλαμβάνεται ασφαλώς κι η αστυνομική επιτυχία με τη σύλληψη των εκβιαστών, ενός εκδότη και δύο δημοσιογράφων. Όπως λέει κι ένας σφος για το Μαυρίκο, κανονικά όταν προσλαμβάνεις για συνήγορό σου τον Κούγια, πρέπει αυτομάτως να σου επιβάλουν ισόβια, χωρίς άλλες διατυπώσεις. Αλλά επειδή κανείς δεν είναι τόσο αφελής, για να πιστέψει πως όλοι αυτοί δρούσαν μόνοι τους, χωρίς πλάτες και διασυνδέσεις (πχ του Μούσια), με επικεφαλής τον εκδότη της Ακρόπολης, έχει ενδιαφέρον να δούμε πόσο ψηλά (δε) θα φτάσει η υπόθεση και πώς θα ξανατυλιχτεί το κουβάρι της, αφήνοντας στο απυρόβλητο τα μεγάλα ψάρια.

Κι αν οι συνθήκες ωριμάζουν μαζί με την πασοκιά της ΔΦΑ, το ζητούμενο είναι να μην περιμένουμε να πέσει σαν ώριμο φρούτο, και να μην σαπίσουμε κι εμείς μαζί τους (ενώ παίζουμε με τις τάπες των βαρελιών μας), ενώ μας παίρνει αμπάριζα η σαπίλα του σάπιου κόσμου της εκμετάλλευσης.

Παράλληλο πρόγραμμα: 1,790 δις - 99 εκατομμύρια = Απάτη (“αριστερή”)…

Παράλληλο πρόγραμμα: 1,790 δις - 99 εκατομμύρια = Απάτη (“αριστερή”)…

Υπάρχουν διάφορες τεχνικές εξαπάτησης: Οι κονκισταδόρες κουνούσαν καθρεφτάκια στους ιθαγενείς. Οι μικρεμποράκοι της προπαγάνδας βαφτίζουν την λαχανίδα για κρέας. Και οι απατεωνίσκοι όλων των εποχών πουλάνε τα φύκια για μεταξωτές κορδέλες.

Οι σημερινοί κυβερνώντες μας δεν έχουν κάποια προτίμηση. Χρησιμοποιούν όλες τις μεθόδους.

Οι τελευταίες επιδόσεις τους στον τομέα της πολιτικής απατεωνιάς καταγράφηκαν στην συζήτηση στη Βουλή για το λεγόμενο «παράλληλο πρόγραμμα». 

Τι μας λένε οι πρωτο-δεύτερη φορά «αριστεροί» κυβερνώντες; Ότι με τα… 99 εκατομμύρια του «παράλληλου προγράμματός τους» (σσ: περί αυτού πρόκειται: 99 εκατομμύρια…) δίνουν σαφές δείγμα της «κοινωνικής ευαισθησίας» τους και της αντίληψής τους περί «κοινωνικής δικαιοσύνης»!

Και πράγματι, το δείγμα τους είναι κάτι παραπάνω από σαφές. Εξηγούμαστε:

Για να δει κανείς το μέγεθος του θράσους δεν χρειάζεται να υπολογίσει τον Αρμαγεδδώνα που έρχεται. Αφήνουμε, δηλαδή, κατά μέρος τα δισεκατομμύρια των νέων μέτρων που ετοιμάζονται να φορτώσουν στον λαό. Μέτρα που η ΕΕ τη μια τα υπολογίζει σε 5 δισεκατομμύρια και την άλλη ο Τόμσεν σε 10 δισεκατομμύρια. Αφήσουμε επίσης κατά μέρος τη ληστεία που ετοιμάζουν με το Ασφαλιστικό. Επιπλέον αφήνουμε κατά μέρος κι όλα εκείνα που κλέβουν εφαρμόζοντας και επαυξάνοντας τα μέτρα των προηγουμένων, από ΕΝΦΙΑ μέχρι χαράτσια.

Για να γίνει αντιληπτή η αναισχυντία τους είναι αρκετό να υπολογιστούν τρία - τέσσερα μόνο μεγέθη από ρυθμίσεις που «τρέχουν». Να υπολογιστούν, δηλαδή, μερικές μόνο από τις ήδη υφιστάμενες επιβαρύνσεις που έχουν επιφέρει στο λαό με ρυθμίσεις που τις έχουν ήδη προαποφασίσει, τις έχουν ήδη ψηφίσει και που ήδη τις εφαρμόζουν στο πλαίσιο του τρίτου Μνημονίου.

Ας δούμε, λοιπόν, συγκεκριμένα κάποια από τα ποσά που έχουν ήδη βουτήξει μέχρι τώρα και ας τα συγκρίνουμε κατόπιν με τα… 99 εκατομμύρια της «κοινωνικής ευαισθησίας» τους:

α. ΦΠΑ: Σύμφωνα με την εισηγητική έκθεση του προϋπολογισμού για το 2016 οι προβλέψεις των εσόδων από ΦΠΑ ανέρχονται στα 14,376 δισ. ευρώ. Πέρσι τα έσοδα από ΦΠΑ ήταν 13,519 δισ. ευρώ (εισηγητική έκθεση προϋπολογισμού 2016, σελίδα 64). Δηλαδή, μόνο από την αύξηση των συντελεστών του ΦΠΑ (που αποτελούσε «κόκκινη γραμμή» και «δεν θα αυξάνονταν ποτέ»…) σε ένα χρόνοβουτάνε 857 εκατ. ευρώ!    

β. Αυξήσεις εισφορών στις κύριες συντάξεις: Η αύξηση της εισφοράς ασθενείας των συνταξιούχων από 4% σε 6% στις ακαθάριστες κύριες συντάξεις ισοδυναμεί με ένα ποσό που το πληρώνουν ήδη οι συνταξιούχοι και φτάνει τα532,5 εκατ. ευρώ σε ετήσια βάση(http://www.enikos.gr/economy/361889,Syntaxeis-Oi-allages-toy-2015-kai-o-logariasmos-toy-2016.html).

γ. Αυξήσεις εισφορών στις επικουρικές συντάξεις: Από την επιβολή εισφοράς ασθενείας 6% στις καταβαλλόμενες επικουρικές συντάξεις το «χαράτσι» ανέρχεται στα 178 εκατ. ευρώ τον χρόνο.

δ. Κατάργηση ΕΚΑΣ: Από την προαποφασισμένη και μνημονιακή ρύθμιση αναμένεται σε πρώτη φάση η αφαίρεση εισοδήματος από τους συνταξιούχους ύψους 223 εκατ. ευρώ.

Με άλλα λόγια: Μόνο από την αύξηση του ΦΠΑ και από την αρπαγή των συντάξεων μέσω αύξησης εισφορών και κατάργησης του ΕΚΑΣ οι «αριστεροί» κυβερνώντες βουτάνε, αρπάζουν, κλέβουν από τους ασθενέστερους ένα ποσό που ξεπερνά το 1,790 δισ. ευρώ.

Αλλά την ίδια ώρα μοιράζουν «παράλληλα προγράμματα» της τάξης των… 99 εκατομμυρίων.

Δηλαδή: Αυτά που έχουν ήδη πάρει από δυο και μόνο πηγές, από το ΦΠΑ και τις συντάξεις (και χωρίς να υπολογίζονται όσα ετοιμάζουν) είναι 18 φορές περισσότερα απ’ τα ψιχία που (υποτίθεται) ότι «δίνουν».

Αυτό είναι το «παράλληλο πρόγραμμα» του κ.Τσίπρα. Αυτή είναι η «κοινωνική ευαισθησία» της κυβέρνησης. Αυτή είναι και η «αριστεροσύνη» τους. Ισοδύναμη του Στουρνάρα και του Σαμαρά.  

***

Υστερόγραφο:

Οι κουβαρντάδες των… 99 εκατομμυρίων δεν είναι μόνο ότι πουλάνε «κοινωνική δικαιοσύνη» με ξένα κόλλυβα. Και μάλιστα με τα κόλλυβα που οι ίδιοι οι κοινωνικά και οικονομικά «πεθαμένοι» τα έχουν πληρώσει ήδη 18 φορές στους «νεκροθάφτες» τους.

Υπενθυμίζουμε: Οι κουβαρντάδες των… 99 εκατομμυρίων είναι οι ίδιοι που στο ξεχασμένο εκείνο «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης», σαν «πρώτες βοήθειες» - όπως οι ίδιοι έλεγαν - για την αντιμετώπιση της «ανθρωπιστικής κρίσης», έταζαν 2 δισ. ευρώ …

Μόνος σου αγόρι μου.

Μόνος σου αγόρι μου.

Μόνος σου αγόρι μου. Κουβάλα την εποχή μας.

Σύρ’ την πίσω σου στην άσφαλτο προς ένα μέλλον που αυτή θα ντρέπεται που υπήρξε κι εσύ θα νιώθεις υπόχρεος να τη διατηρήσεις στη  μνήμη σου για να μην ξεχάσει κανείς ότι υπήρξε.

Κουβάλα αγόρι μου ένα μπουφάν για τα κρύα της νύχτας, για τα κρύα στα σκοτάδια που σου στήνουμε, να ‘χεις να το τυλιχτείς ώσπου να φτάσει το ξημέρωμα. Δεν ξέρω πόσοι θα ‘μαστε σε εκείνο το ξημέρωμα.

Εσύ ίδιος ήλιος όμως θα χαμογελάς, ίδιος ήλιος θα παίζεις σε έναν άλλο ουρανό. Αν είμαι κι εγώ, αν έχω φτάσει ως εκεί, αν έχω βρει τρόπο να σώσω την ανθρωπιά μου ως εκείνες τις μέρες, θα ψάξω να σε φιλήσω που μου ‘δωσες ένα ακόμη κουράγιο λίγο πριν τα παρατήσω.

Μόνος σου αγόρι μου.

 Περπάτα ετούτον τον κόσμο,

 γκρέμισε τους φράχτες της αθλιότητάς μας, 

κάνε συντρίμμια τα τείχη του τρόμου μας, 

λιώσε κάτω απ’ τις σόλες σου τις σάπιες πράξεις μας, 

τις σάπιες σκέψεις μας.

Περπάτα κι άφηνε χνάρια να ακολουθήσουν τα αδέρφια σου, να ‘ρθουν από όπου γης να ενωθούν, ζωή αυτά-ζωή εσύ, μαζί σου.

Μόνος σου αγόρι μου. Είσαι η κιβωτός του 21ου αιώνα. Μέσα σου σώζεται η ανθρωπότητα. Σώσε την!

πηγή : nostimonimar.gr

Αγγλία: Δάσκαλοι σε ρόλο χαφιέ

 Αγγλία: Δάσκαλοι σε ρόλο χαφιέ

Μαθητής καταγγέλθηκε στην αντιτρομοκρατική από δάσκαλούς του επειδή φορούσε κονκάρδα για την Παλαιστίνη

Βρετανία 2016

Ένα αγόρι ανακρίθηκε από την αντιτρομοκρατική λόγω κονκάρδας που έγραφε «Ελευθερία στην Παλαιστίνη» που φορούσε στο σχολείο.

Οι δάσκαλοι του Rahmaan Mohammadi στο σχολείο αρρένων Challney High School τον κατήγγειλαν στην αντιτρομοκρατική έχοντας ως δικαιολογία το προγραμμα «απο-ριζοσπαστικοποίησης» Prevent που εφαρμόστηκε από την παρούσα κυβέρνηση και έχει χαρακτηριστεί ως ένα αναποτελεσματικό μέτρο που προάγει το ρατσισμό και τις διακρίσεις.

Ο πολιτικοποιημένος μαθητής, αναφέρει Βρετανική εφημερίδα, είχε στην κατοχή του ένα φυλλάδιο για τη δικαίωση της Παλαιστίνης που εκδίδεται από την οργάνωση Friends of al-Aqsa ενώ είχε ζητήσει και άδεια για να μαζέψει χρήματα για τα παιδιά που έχουν πληγεί από την Ισραηλινή κατοχή.

Η ΜΚΟ Friends of al-Aqsa στηρίζει τα δικαιώματα των Παλαιστινίων που πλήττονται από την Ισραηλινή κατοχή. Οι υποστηρικτες της ομάδας αυτή τη στιγμή μποϊκοτάρουν το Co-op αφού η τράπεζα έκλεισε τον λογαριασμό της οργάνωσης χωρίς να παρέχει καμία εξήγηση για την πράξη αυτή.

Η αστυνομία στο Bedfordshire πήγε στο σπίτι του Mohammadi κρατώντας ένα φάκελο με πληροφορίες για τον μαθητή και ανέκρινε τον ίδιο και τους γονείς του.
Ενώ το συμπέρασμα ήταν πως το παιδί δεν αποτελεί κίνδυνο, εντούτοις προσέγγισαν και άσκησαν πίεση στον 14χρονο αδερφό του λέγοντάς του πως πρέπει να πει στον Rahmaan να σταματήσει να είναι εξτρεμιστής. Η αστυνομία επίσης τον προειδοποίησε να μην ξαναμιλήσει για την Παλαιστίνη στο σχολείο. Ο ίδιος μιλησε για την εμπειρία του σε μια εκδήλωση της οργάνωσης «Students Not Suspects» στο Πανεπιστήμιο Goldsmiths.

Την περασμένη χρονιά εκατοντάδες ακαδημαϊκοί συνυπέγραψαν ανοιχτή επιστολή κατακρίνοντας τις ολέθριες συνέπειες του προγράμματος ως προς την ελευθερία του λόγου και την πολιτική ανυπακοή στη χώρα.

Το πρόγραμμα έχει επεκταθεί και στα νηπιαγωγεία όπου παιδάκια ακόμα και ηλικίας τριών ετών έχουν κριθεί ως ''υψηλού ρίσκου'' ύποπτοι για μελλοντική «ριζοσπαστικοποίηση» και τρομοκρατία από τους δασκάλους τους που τα κατέδωσαν στην αντιτρομοκρατική.

πηγή: Independent (μετάφραση Omnia.tv)

Μένουμε Ευρώπη”…

Μένουμε Ευρώπη”…

    Η «εταιρεία» που κράτη – μέλη της (Αυστρία) πρωτοστατούν στο κλείσιμο των ελληνικών συνόρων και μετατρέπουν την Ελλάδα σε «Αλκατράζ» προσφύγων, λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση.

    Η «εταιρεία» που οι επίτροποί της και οι πρόεδροί της αναφωνούσαν «καλό κουράγιο Έλληνες» όταν με τις αποφάσεις τους βύθιζαν τον ελληνικό λαό στα Τάρταρα για να κλείσουν τις μαύρες τρύπες των γαλλογερμανικών και των ελληνικών τραπεζών, λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση.

    Η «εταιρεία» που δεν αναγνωρίζει την εθνική κυριαρχία της Ελλάδας και που ταγοί της όπως ο Μάνφρεντ Βέμπερ, επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στο Ευρωκοινοβούλιο, σε συνέντευξη στην γερμανική εφημερίδα «Frankfurter Allgemeine Zeitung», δήλωνε ότι «στα ελληνοτουρκικά σύνορα διασφαλίζονται και τα γερμανικά σύνορα» και ότι «στην περίπτωση αυτή δεν ισχύει πλέον το επιχείρημα περί εθνικής κυριαρχίας», λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση.

    Η «εταιρεία» που η ηγέτιδα δύναμή της, η Γερμανία, σε συνεννόηση με την Τουρκία, φέρνει το ΝΑΤΟ των «γκρίζων ζωνών» στο Αιγαίο, λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση.

    Η «εταιρεία» που καθιστά τη θάλασσα της Ελλάδας σε υγρό νεκροταφείο για αμέτρητους «Αιλάν», τους οποίους πριν πνίξει στο Αιγαίο τους βομβαρδίζει στις χώρες τους, λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση.

    Η «εταιρεία» που οι μηχανισμοί της (ESM) επιβάλλουν την αέναη παρουσία του ΔΝΤ στην Ελλάδα (σσ: μόλις χτες ξεκίνησαν οι διαδικασίες για υπογραφή νέου Μνημονίου μεταξύ Ελλάδας – ΔΝΤ!), λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση.

    Η «εταιρεία» υπό την επιτήρηση της οποίας η Ελλάδα, είτε με μπλε, είτε με πράσινους είτε με ροζ κυβερνώντες, ξεπουλάει τα τιμαλφή της δημόσιας περιουσίας προς δόξα «επενδυτών» και «κορακιών», λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση.

    Η «εταιρεία» υπό την αξιολόγηση της οποίας 6 εκατομμύρια Έλληνες ζουν σε συνθήκες φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού, 700.000 παιδιά σε καθεστώς επισιτιστικής ανασφάλειας, 1,5 εκατομμύριο Έλληνες στην ανεργία, 500.000 Έλληνες σε συνθήκες στεγαστικής ανασφάλειας και 2,5 εκατομμύρια συνταξιούχοι αναμένουν την χαριστική βολή του Ασφαλιστικού, λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση.

    Η «εταιρεία» υπό τους «θεσμούς» της οποίας πορεύεται η Ελλάδα των πλειστηριασμών, του ΕΝΦΙΑ, της μείωσης στο μισό του επιδόματος θέρμανσης, των εκατοντάδων χιλιάδων «λουκέτων», της μετανάστευσης των νέων παιδιών και της φοροληστείας, λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση.

    Η «εταιρεία» εντός της οποίας η Ελλάδα μετρά τους δείκτες της αγροτικής και βιομηχανικής της αποσάθρωσης, λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση.

    Η «εταιρεία» των Μνημονίων, της στυγνής λιτότητας, των 120 εκατομμυρίων φτωχών και των 30 εκατομμυρίων ανέργων, λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση.

    Η «εταιρεία» της ανακήρυξης τραπεζιτών στις θέσεις εκλεγμένων πρωθυπουργών, της αναβίωσης του φασισμού, της ανοικτής συνεργασίας με ναζιστές (Ουκρανία), της αναβίωσης πρακτικών «Νταχάου» όπως η κατάσχεση των τιμαλφών των προσφύγων, λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση.

    Αυτή είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση. Κι αυτή είναι η «μοίρα» της Ελλάδας μέσα στην ΕΕ από την εποχή του «ανήκομεν εις της Δύσιν» του Καραμανλή μέχρι τα «η θέση της Ελλάδας στην ΕΕ δεν αμφισβητείται» του Τσίπρα.

    Αλλά, μετά από όλα αυτά, γιατί «δεν αμφισβητείται»; Για λογαριασμό τίνος παρουσιάζουν σαν «αδιαμφισβήτητα» τα δεσμά που αλυσοδένουν τη χώρα  σ’ αυτή την «εταιρεία»; Για ποιού τα συμφέροντα το αστικό πολιτικό σύστημα και κάθε λογής μνημονιακός κολαούζος, άλλος ανοιχτά κι άλλος πιο συγκαλυμμένα, «σουσουδίζει»: «Μένουμε Ευρώπη».

    Είναι φανερό: Για να πιπιλίζουν το μυαλό του ελληνικού λαού, δεκαετίες τώρα κι από το πρωί μέχρι το βράδυ, υπέρ αυτής της αθλίας «εταιρείας», κάποια συμφέροντα εξυπηρετούνται. Είναι φανερό ότι κάποιοι από αυτή τη σχέση κερδίζουν.

    Προφανώς δεν είναι τα λαϊκά στρώματα που κερδίζουν. Αλλιώς δεν θα χρειαζόταν να υφίστανται ολημερίς την τρομοκρατία, τους εκβιασμούς, τις απειλές ότι έξω από την «εταιρεία» θα πάθουμε «καταστροφή».     

    Όμως, τα πάντα γύρω μας φωνάζουν ότι η καταστροφή είναι εδώ. Παρούσα. Απροσμέτρητη. Και ότι έχει τη σφραγίδα μιας «εταιρείας» που λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση.

    Τα πάντα γύρω μας, από τον συνοριακό αποκλεισμό των προσφύγων μέχρι τον κοινωνικό αφανισμό των κατοίκων του τόπου μας, βοούν: Μετά από την εμπειρία 35 χρόνων παραμονής στην ΕΕ, η έξοδος από την ΕΕ, όχι με τους όρους του Σόιμπλε, αλλά με όρους ανατροπής όλου του συστήματος της κυριαρχίας των μονοπωλίων προκύπτει ως αναγκαία προϋπόθεση αναδημιουργίας της Ελλάδας προς όφελος του λαού της, της ανεξαρτησίας και της κυριαρχίας της.

    Τα πάντα γύρω μας βοούν: Η συγκρότηση μιας Ελλάδας που τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και στο επίπεδο των διεθνών της σχέσεων η πυξίδα θα είναι το κοινό όφελος και όχι η υποταγή στο δίκιο του ισχυρού, περνάει από την αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

    Ορισμένοι αντί στην παραπάνω θέση να αντιτείνουν πολιτικό αντίλογο, βαφτίζουν «ρεαλισμό» τον άλλοτε απροσχημάτιστο και άλλοτε ραφιναρισμένο ραγιαδισμό.

    Τι κάνουν; Λες και η τρισχιλιόχρονη Ιστορία αυτού του τόπου ξεκίνησε μόλις το 2002 έξω από το ΑΤΜ που οι Σημίτης – Παπαδήμος κουνούσαν το ευρώ, λες και πρόκειται για έγκλημα καθοσιώσεως να ζητάς την αποδέσμευση της Ελλάδας από το ευρωΚολοσσαίο, παίρνουν ύφος εισαγγελέα και μας εγκαλούν: «Δηλαδή, τι ζητάτε, να στραφεί ο λαός ενάντια στην ΕΕ αλλά και ενάντια στα πολιτικοοικονομικά της στηρίγματα εντός και εκτός Ελλάδας;». 

Για παρέμβαση στρατού μιλά ο Πορτοσάλτε στον ΣΚΑΪ

Για παρέμβαση στρατού μιλά ο Πορτοσάλτε στον ΣΚΑΪ

Ανατριχίλα; Ανησυχία; Ερωτήματα; Πάντως σε καμία περίπτωση δεν περνάει απαρατήρητη η παρέμβαση του Α. Πορτοσάλτε στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του ΣΚΑΪ, το βράδυ της Τρίτης, για το Προσφυγικό.

Παραθέτουμε το διάλογό του με την Σία Κοσιώνη, ο οποίος είναι τόσο αποκαλυπτικός, ώστε δε χρειάζονται ιδιαίτεροι σχολιασμοί:

Α.Π.: Προφανώς ήρθε η στιγμή να ενεργοποιηθεί ο στρατός.

Σ.Κ.: Με ποιον τρόπο; Εχει ήδη ενεργοποιηθεί ο στρατός...

Α.Π.: Περαιτέρω, περαιτέρω, καταρχάς για να πάρει ενεργό ρόλο στη διαχείριση αυτού του ανθρωπιστικού ζητήματος και δεύτερον να εμπεδωθεί στην κοινωνία ένα αίσθημα ασφάλειας, νομίζω τίθεται σε επίπεδο χώρας ένα ζήτημα που αφορά στην εθνική μας ασφάλεια, ο στρατός θα προσφέρει τη στήριξη που πρέπει να παρέχεται σε αυτούς τους ανθρώπους, βλέπουμε ότι εδώ πια η χώρα κινδυνεύει να γίνει ένα «hot spot» ... έχει ήδη γίνει, νομίζω ότι είμαστε σε μια κατάσταση που έχουν παραλύσει οι δομές οι κρατικές, συνεπώς χρειάζονται ενίσχυση ...πρέπει να πάρει ενεργό ρόλο ο στρατός, διότι και ο Ελληνας πολίτης πρέπει να δει ότι υπάρχει μια χώρα συντεταγμένη, έχει μια φύλαξη....

Σ.Κ.: Ο στρατός ενεπλάκη, για να στηθούν με ταχύτητα τα «hots pots» ... μπορεί να παίξει ρόλο και στη φύλαξη και στην οργάνωση αυτού του πράγματος;

Α.Π.: Ναι, και να δείξουμε ότι έχουμε μια χώρα που φυλάσσεται, γιατί η εικόνα που λαμβάνουν οι εταίροι μας είναι ότι βλέπεις μια οργανωμένη φύλαξη στα Σκόπια με φρουρούς που είναι ντυμένοι στην εντέλεια, σου εμφανίζουν και ενός πιο προηγμένου κράτους εμφάνιση και είμαστε εμείς μια χώρα με εικόνα διάτρησης ... να καταλάβουν κι αυτοί (σ.σ. οι πρόσφυγες) ότι κι εδώ έχουν σφίξει τα πράγματα ... δεν πρέπει να έχουμε την αίσθηση ως πολίτες ότι δεν έχουμε κράτος, γιατί αυτό καταλαβαίνω. Δηλαδή όταν έγινε στο Παρίσι η βομβιστική επίθεση ο στρατός δεν βγήκε;... Πρέπει να συνδράμουν όλες οι δυνάμεις, έχει ο στρατός αυτήν τη δυνατότητα και να καταλάβουμε και να καταλάβουν και οι άλλοι ότι εδώ υπάρχει μια χώρα, δεν είμαστε ξέφραγο αμπέλι...!

Τα ίδια περίπου επαναλάμβανε και στην πρωινή δική του εκπομπή του ραδιοφωνικού ΣΚΑΪ χτες Τετάρτη.

Νομίζουμε ότι το λιγότερο που οφείλει ο κ. Πορτοσάλτε είναι να εξηγήσει τι εννοεί. Καταστάσεις όπου ο στρατός αναλαμβάνει την... «εμπέδωση αισθήματος ασφάλειας» στο εσωτερικό της χώρας, γιατί κάτι τέτοιο περιγράφει σαν επιθυμητό και ευκταίο, έχουν μαύρο όνομα.

Εμείς, πάντως, αναρωτιόμαστε αν ο κ. Πορτοσάλτε εκφράζει μόνο τον εαυτό του...

Β. Ν.

«Κουμπώνουν» τα μνημόνια

«Κουμπώνουν» τα μνημόνια

Με «ελάχιστο κοινό παρονομαστή» την πλήρη εφαρμογή του 3ου μνημονίου, εξελίσσονται τα αντιλαϊκά παζάρια της συγκυβέρνησης τόσο με την πλευρά της Ευρωζώνης όσο, βέβαια, και με αυτήν του ΔΝΤ. Μάλιστα, όπως ανοιχτά πλέον ομολογεί η κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, προ των πυλών βρίσκεται και το «παράλληλο» μνημόνιο που θα υπογραφτεί με το ΔΝΤ, σε συνέχεια αυτού που υπογράφτηκε με την Ευρωζώνη τον Αύγουστο του 2015. Αυτό το «παράλληλο» μνημόνιο αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της πρώτης «αξιολόγησης» που διενεργούν από κοινού οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί, ενώ για την επόμενη φάση η «ελάφρυνση» του ελληνικού χρέους θα συνδυαστεί με πρόσθετες «ρήτρες» και νέες συμφωνίες σχετικά με τη συνέχιση της εφαρμογής των μόνιμων αντιλαϊκών μέτρων και των μνημονίων.

***

Ο «Ριζοσπάστης», από την πρώτη στιγμή, αναδείκνυε σταθερά την εν λόγω προδιαγεγραμμένη εξέλιξη, το γεγονός ότι η συμμετοχή του ΔΝΤ έχει ως όρο και προϋπόθεση την υπογραφή ενός ακόμη «συμπληρωματικού» μνημονίου αλλά και την υπογραφή της επόμενης δανειακής σύμβασης που θα το συνοδεύσει, όπως ακριβώς συνέβη και με τα δύο προηγούμενα μνημόνια. Βέβαια, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έχει κάθε λόγο να αποκρύβει την πραγματικότητα ή στην καλύτερη περίπτωση να τη συγκαλύπτει. Το ίδιο συνεχίζει να κάνει και σήμερα. Αίφνης, ο υπουργός Οικονομικών, Ευ. Τσακαλώτος, αμέσως μετά τις «αποκαλύψεις» για το νέο μνημόνιο με το ΔΝΤ, υποστήριξε πως «θα κάνουμε ό,τι αναφέρεται στη συμφωνία του καλοκαιριού και τίποτα παραπάνω». Το ΔΝΤ, από την πλευρά του, με βάση τη «συμφωνία του καλοκαιριού» (δηλαδή, το μνημόνιο με την Ευρωζώνη), αποτιμά τα πρόσθετα αντιλαϊκά μέτρα για την περίοδο μέχρι το 2018, σε ποσά που φτάνουν μέχρι τα 9 δισ. ευρώ.

***

Συνεχίζοντας, ο Ευ. Τσακαλώτος τονίζει: «Το ΔΝΤ μας πιέζει υπερβολικά και με τρόπο που δεν έχει νόημα και δεν έχει νόημα ούτε από οικονομική άποψη»... Σε κάθε περίπτωση, η «ποσοτικοποίηση» των αντιλαϊκών μέτρων συνδέεται και με τις εκτιμήσεις γύρω από τους όποιους ρυθμούς της καπιταλιστικής ανάκαμψης, που με τη σειρά της, στην καλύτερη περίπτωση, αναμένεται «ρηχή» όσο και εξαιρετικά αβέβαιη. Την ίδια ώρα, πέρα και πάνω από τυχόν «αστοχίες», τα «ποιοτικά» αντιλαϊκά μέτρα, τα οποία προτάσσουν τόσο η Ευρωζώνη όσο και το ΔΝΤ, θα παραμένουν σε ισχύ. Φυσικά, η επίτευξη των στόχων από «οικονομική άποψη» σημαίνει την παραγωγή πλεονασμάτων που φτάνουν στο 3,5% του ΑΕΠ για όλα τα επόμενα χρόνια και μετά και την τυπική λήξη του τρέχοντος μνημονίου, το 2018. Σε αυτό το πλαίσιο, η «κατ' έτος «ελάφρυνση» του κρατικού χρέους - προϋπόθεση της οποίας είναι η ολοκλήρωση της «αξιολόγησης» - θα συνδυάζεται με το ύψος των αιματοβαμμένων πλεονασμάτων. Επιπλέον, σύμφωνα με τις διαδικασίες του «ευρωπαϊκού εξαμήνου», οι ειδικοί έλεγχοι από την πλευρά της Ευρωζώνης θα ισχύουν μέχρις ότου εξοφληθεί τουλάχιστον το 75% της χρηματοπιστωτικής στήριξης που δόθηκε στο πλαίσιο των δανειακών συμβάσεων που συνοδεύουν τα μνημόνια, ενώ βέβαια ειδικό βάρος θα συνεχίσει να έχει και το ΔΝΤ.

***

Η κυβερνητική ψευδολογία και τα κάλπικα επιχειρήματα έχουν και συνέχεια. «Ανακάλυψαν», αίφνης, ότι από το Γενάρη του 2016, το δεύτερο μνημόνιο με το ΔΝΤ «ακυρώθηκε», λένε, με τη σύμφωνη γνώμη των δύο μερών. Στην πραγματικότητα, το ΔΝΤ, είτε με μνημόνια είτε χωρίς αυτά, συνεχίζει να δίνει σταθερά το «παρών» σε όλες τις αντιλαϊκές διεργασίες και στο πλαίσιο της πρώτης «αξιολόγησης», στην οποία αποτελεί συστατικό μέρος μαζί με την Ευρωζώνη, τη συγκυβέρνηση και, βέβαια, το ελληνικό κράτος.

Σε κάθε περίπτωση, το 3ο «μνημόνιο κατανόησης» με την Ευρωζώνη (Μemorandum of Understanding - MoU) θα έρθει να «κουμπώσει» στα συνοδευτικά αντιλαϊκά μέτρα με το μνημόνιο του ΔΝΤ, υπό την ονομασία «Memorandum of Economic and Financial Policies» - MEFP, δηλαδή «Μνημόνιο οικονομικής και χρηματοπιστωτικής πολιτικής», όπως ακριβώς συνέβη και με τα δύο προηγούμενα μνημόνια...

Καμία αναμονή!

Καμία αναμονή!

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ είναι σαφής. Εχει χαράξει συγκεκριμένη πορεία. Θα προχωρήσει στο αντιλαϊκό έκτρωμα, όπως αυτό περιγράφεται στο σχέδιο για το Ασφαλιστικό, και θα τσακίσει ό,τι έχει απομείνει, επειδή αυτό είναι μία από τις απαραίτητες προϋποθέσεις για την ανάκαμψη των κερδών των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων αλλά και για τη διαμόρφωση, μακροπρόθεσμα, ευνοϊκών συνθηκών για νέα πεδία κερδοφορίας του κεφαλαίου.

Αυτή η πρόθεση συμπυκνώνεται στα λόγια της κυβερνητικής εκπροσώπου. Είπε προχτές: «Σε κάθε περίπτωση, η μεταρρύθμιση για το Ασφαλιστικό θα προχωρήσει (...) Οι επαφές σε επίπεδο κλιμακίων συνεχίζονται. Η εκτίμησή μας είναι ότι οι θέσεις της κυβέρνησης και των ευρωπαϊκών θεσμών συγκλίνουν αρκετά ικανοποιητικά (...) Τη συμφωνία, την οποία είμαστε υποχρεωμένοι να υλοποιήσουμε, έχουμε υποσχεθεί ότι θα υλοποιήσουμε».

Είναι ξεκάθαρο πια ότι ο στόχος της ανάκαμψης των κερδών του κεφαλαίου, όποια κυβέρνηση και αν τον υπηρετεί, σημαίνει αλύπητο χτύπημα εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων, πλήγμα στα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα, είναι ασυμβίβαστος με την ανακούφιση, την ανάκτηση απωλειών και δικαιωμάτων που χάθηκαν τα προηγούμενα χρόνια. Εργαζόμενοι, φτωχοί αγρότες και αυτοαπασχολούμενοι, νέοι, συνταξιούχοι έχουν μπει στο στόχαστρο.

Η μεταρρύθμιση του Ασφαλιστικού, που - οπωσδήποτε - θα προχωρήσει όπως λέει η κυβέρνηση, είναι ένα μέρος του σχεδίου τους. Ηδη, έχουν κάνει πάρα πολλά. Eχουν ήδη μειώσει μισθούς και συντάξεις, έχουν «παγώσει» τις προσλήψεις προσωπικού σε κρίσιμες για το λαό υπηρεσίες, έχουν αυξήσει τους φόρους ακόμα και σε βασικά είδη πρώτης ανάγκης, προχωρούν τις ιδιωτικοποιήσεις, θέσπισαν φοροαπαλλαγές για το κεφάλαιο και θα θεσπίσουν κι άλλες, έκοψαν και κόβουν όλο και περισσότερα κονδύλια από νοσοκομεία, πανεπιστήμια, σχολεία.

Ο αντιλαϊκός δρόμος για την ανάκαμψη του κεφαλαίου δεν έχει τελειωμό. Το Ασφαλιστικό θα ακολουθήσουν τα Εργασιακά και ποιος ξέρει τι άλλο... Ενώ φέρνουν και ένα ακόμα μνημόνιο, το τέταρτο, με το ΔΝΤ, που συνεπάγεται νέα δανειακή σύμβαση, με νέα αντιλαϊκά μέτρα.

Ο αντιλαϊκός προσανατολισμός της κυβέρνησης δεν κρύβεται. Είναι καθαρό ότι η κυβέρνηση, με ελιγμούς, καθυστερήσεις, τρομοκρατία, εκβιασμούς και καλοπιάσματα, έχει ως στόχο να κουράσει, να εξαντλήσει, να αξιοποιήσει τα χρονικά περιθώρια που έχει ώστε να αμβλύνει αντιδράσεις, να εξασθενήσει την εργατική - λαϊκή κινητοποίηση.

Είναι κρίσιμο ο λαός, οι εργαζόμενοι να μην υποκύψουν σε αυτήν την προσπάθεια. Κάθε παραίτηση, αναμονή ή καθυστέρηση στην καλύτερη οργάνωση της πάλης μπορεί να φέρει τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα σε χειρότερη θέση, στην αντιπαράθεση με τα μέτρα της κυβέρνησης. Κάθε στιγμή, κάθε λεπτό είναι πολύτιμο. Καμία αναμονή, καμία πίστωση χρόνου λοιπόν.

Ο δρόμος βέβαια είναι μακρύς. Δεν αρχίζει ούτε τελειώνει με μια κινητοποίηση, δεν εξαντλείται σε μια μορφή πάλης. Είναι σημαντικό όλο αυτό το διάστημα να πολλαπλασιαστούν οι δράσεις, οι πρωτοβουλίες του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Οποτε κι αν η κυβέρνηση τολμήσει να φέρει στη Βουλή το Ασφαλιστικό, παρά τη γενικευμένη κατακραυγή, η απάντηση θα πρέπει να είναι δυναμική, η 48ωρη απεργία που έχουν εξαγγείλει και προετοιμάζουν τα συνδικάτα πρέπει να αποτελέσει σταθμό.