Forbidden και not found

 Forbidden και not found

Σήμερα, είπα να ρίξω μια ματιά στο πρόγραμμα και τις θέσεις τού ΣυΡιζΑ, για να μη με λένε μονόχνωτο. Γκουγκλάρω, λοιπόν, βρίσκω το http://www.eklogika.gr/page/parties/syriza_theseis, λέω "εδώ είμαστε" και κλικάρω. Στο παράθυρο που ανοίγει, έχω δυο επιλογές: Για τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ πατήστε εδώ και Για το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ πατήστε εδώ. Πατάω και στις δυο μεριές. Το αποτέλεσμα, δείτε το (κι αν δεν με πιστεύετε, δοκιμάστε μόνοι σας):

Οι "θέσεις" (αριστερά) και το "πρόγραμμα" (δεξιά) του ΣυΡιζΑ

Παραδέχομαι ότι γέλασα με τις "απαγορευμένες" θέσεις και το "ανύπαρκτο" πρόγραμμα αλλά συνέχισα το ψάξιμο. Μπήκα και στον επίσημο ιστοτόπο τού κόμματος (www.syriza.gr). Τζίφος. Αφού έφτασα στο σημείο να αναρωτιέμαι μήπως εκεί στην Κουμουνδούρου ντρέπονται για το πρόγραμμά τους και το κρατάνε κρυφό! Τελικά, βρήκα κάτι στο News247.gr και, διαβάζοντας, ξεχώρισα μερικά πάρα πολύ όμορφα πραγματάκια:

(α) "Η κατάργηση του ΕΚΑΣ αποτελούσε μόνιμο στόχο των δανειστών και η ελληνική κυβέρνηση κατάφερε να πετύχει την προσωρινή διατήρησή του".
- Πάμε να πούμε ένα ψέμα αλλά βάζουμε κι εκείνη την προσωρινή για να μη μας πούνε ψεύτες. Καθ' όσον, το νέο μνημόνιο προβλέπει "κατάργηση του επιδόματος αλληλεγγύης (EKAΣ) για όλους τους συνταξιούχους έως τα τέλη Δεκεμβρίου του 2019, αρχίζοντας με το ανώτερο 20% των δικαιούχων το Μάρτιο του 2016". Με απλά λόγια: διατηρούμε το ΕΚΑΣ μέχρι να το καταργήσουμε. Τόσο απλό!

(β) Εν όψει της -προβλεπόμενης από το μνημόνιο- ενοποίησης όλων των ασφαλιστικών ταμείων σε ένα ταμείο κύριας και σε ένα ταμείο επικουρικής ασφάλισης, ο ΣυΡιζΑ "εγγυάται ότι δεν θα προκύψουν νέες μειώσεις συντάξεων λόγω των ενοποιήσεων".
- Αυτό το "εγγυάται" σηκώνει πολλή κουβέντα. Πώς "εγγυάται", εφ' όσον από 1ης Ιανουαρίου 2015 ισχύουν αναδρομικά τα "μηδενικά ελλείμματα" των επικουρικών ταμείων, το οποίον σημαίνει πως συντάξεις θα χορηγούνται μόνο αν έχει λεφτά το ταμείο, απαγορευομένης απολύτως της κρατικής χρηματοδότησης; Καθ' όσον, σύμφωνα με το νέο μνημόνιο, "όλα τα επικουρικά συνταξιοδοτικά ταμεία θα χρηματοδοτούνται αποκλειστικά από ίδιες εισφορές από την 1 η Ιανουαρίου 2015". Βέβαια, το πρόγραμμα προβλέπει πιο κάτω ότι θα βρεθούν πόροι επειδή θα παταχθεί η αδήλωτη εργασία και θα αυξηθούν οι εργοδοτικές εισφορές αλλά αυτά μου θύμισαν ένα άλλο με τον Τοτό κι έσκασα στα γέλια.

(γ) "Όσον αφορά τους φόρους περιουσίας, και ειδικότερα τον ΕΝΦΙΑ, θα προχωρήσουμε σε αναπροσαρμογή των αντικειμενικών αξιών και επιβολή προοδευτικών συντελεστών ώστε να μην υπάρξει απώλεια εσόδων".
- Κανονικά, ο ΣυΡιζΑ δεν έπρεπε να πει κουβέντα για τον ΕνΦΙΑ, μιας και μέχρι τις προηγούμενες εκλογές διατυμπάνιζε την πλήρη κατάργησή του, ως άδικου φόρου. Τώρα όχι μόνο για κατάργηση δεν μιλάει αλλά ούτε καν για προσωρινή επιβολή του. Το μόνο που λέει είναι ότι θα ανακατέψει τις αντικειμενικές αξίες και τους συντελεστές αλλά παραδέχεται πως στο τέλος θα πληρώσουμε τα ίδια λεφτά. Πόσα θα πληρώσουμε; Πάνω από 5 δισ. ευρώ, υγεία νά 'χουμε.

(δ) "Κεντρική δράση για την αντιμετώπιση της παιδικής φτώχειας είναι η εισαγωγή των σχολικών γευμάτων στα δημοτικά σχολεία της χώρας, κατά προτεραιότητα με βάση τον χάρτη της φτώχειας. Το πρόγραμμα θα ξεκινήσει το τελευταίο τρίμηνο του 2015 με υγιεινό κολατσιό στα δημοτικά σχολεία των μεγάλων αστικών κέντρων, το οποίο θα διευρυνθεί σταδιακά σε όλα τα σχολεία".
- Ποτέ δεν θα μπορούσα να φανταστώ ότι το πρόγραμμα ενός αριστερού κόμματος εξουσίας θα είχε στοιχεία εμπνευσμένα από τα συσσίτια της κατοχής. Ούτε ότι ένα τέτοιο κόμμα θα προσπαθούσε να καταπολεμήσει την παιδική φτώχεια με ένα "υγιεινό κολατσιό". Ένας αριστερός θα έπρεπε να ξέρει  ότι η παιδική φτώχεια δεν καταπολεμείται δίνοντας στο παιδί ένα φρούτο την ημέρα αλλά εξασφαλίζοντας σωστά αμειβόμενη δουλειά στους γονείς του.

(ε) "Θα προχωρήσουμε στην κατάθεση και ψήφιση τροπολογίας που θα απαγορεύει στις μεγάλες αλυσίδες σούπερ μάρκετ να πετούν τρόφιμα που μπορούν να καταναλωθούν με ασφάλεια, τα οποία θα διατίθενται σε δομές αλληλεγγύης, σε φιλανθρωπικές οργανώσεις και σε ιδρύματα".
- Αυτό είναι! Τέρμα πια στις εικόνες ντροπής χιλιάδων ανθρώπων που ψάχνουν στους κάδους σκουπιδιών για να βρουν κάτι να φάνε. Ο ΣυΡιζΑ υπόσχεται ότι θα αναλάβει για λογαριασμό τους την διαχείριση των σκουπιδιών και θα τους προσφέρει όσα σκουπίδια τρώγονται, μέσω πολιτισμένων συσσιτίων. Ή είμαστε ευρωπαίοι ή δεν είμαστε, διάβολε!

(στ) Αφού αναφέρεται πως 106.693 άνεργοι είναι ενταγμένοι σήμερα σε επιδοτούμενα προγράμματα, σημειώνεται: "Τους επόμενους δύο μήνες ο αριθμός αυτός θα ανέλθει σε 123.000 ανέργους, ενώ μέχρι τον Φεβρουάριο του 2016 οι θέσεις αυτές θα ανέλθουν σε 210.000".
- Το καταλάβαμε; Σε πλήρη εναρμόνιση με όσα λέει το νέο μνημόνιο περί "βέλτιστων πρακτικών" στην αγορά εργασίας, ο ΣυΡιζΑ δεν πολυνοιάζεται για το δικαίωμα στην εργασία αλλά προαναγγέλλει διπλασιασμό των voucher και των πενταμηνιτών. Οι οποίοι, δεν πρέπει να το ξεχνάμε αυτό, δεν είναι εργαζόμενοι αλλά "ωφελούμενοι". Δηλαδή, ενώ δουλεύουν κανονικά, πληρώνονται με πενταροδεκάρες, δεν έχουν κανένα εργασιακό δικαίωμα (αφού δεν είναι εργαζόμενοι!) και δεν κολλάνε ούτε ένα ένσημο. Με άλλα λόγια, ο ΣυΡιζΑ ζητάει την ψήφο μας με την υπόσχεση ότι θα διπλασιάσει τους σκλάβους που απασχολούν τζάμπα οι επιχειρήσεις!

(ζ) "Η δέσμευση για μείωση των συντάξεων του ΟΓΑ για το μη ανταποδοτικό μέρος τους μπορεί να οδηγήσει σε μειώσεις ακόμα και στις κατώτατες συντάξεις των 360 ευρώ. Είναι αυτονόητο ότι για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ η υιοθέτηση ενός τέτοιου μέτρου δεν μπορεί να γίνει χωρίς την διεύρυνση του Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος που θα καλύψει τις απώλειες για αυτή την κατηγορία χαμηλοσυνταξιούχων".
- Άφησα το καλύτερο για το τέλος. Αφού τριπλασίασε τις ασφαλιστικές εισφορές των αγροτών, κατάργησε την μείωση του ειδικού φόρου κατανάλωσης στο πετρέλαιο των αγροτικών μηχανημάτων, διπλασίασε τον φόρο των αγροτικών εισοδημάτων, μετάταξε τον ΦΠΑ των αγροεφοδίων, των σπόρων, των λιπασμάτων κλπ από το 13% στο 23% κλπ και αφού σμπαράλιασε τις -έτσι κι αλλοιώς, πενιχρές- συντάξεις τους, ο ΣυΡιζΑ υπόσχεται τώρα στους αγρότες ότι θα τους πετάξει κάτι ψίχουλα ώστε να μη πεθάνουν από την πείνα. Έτσι, για να μη την πάθουν σαν τον γάιδαρο του Χότζα οι άνθρωποι!

Έχει κι άλλα ωραία το πρόγραμμα του ΣυΡιζΑ. Μέχρι και δωρεάν κάρτες για τα μέσα συγκοινωνίας, πάντα "με εισοδηματικά κριτήρια". Δυστυχώς, όμως, τόσο για τους εμπνευστές του όσο και 

Tα γεγονότα του Βόλου στις 10/01/1946

 Tα γεγονότα του Βόλου στις 10/01/1946

Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά περιστατικά της περιόδου της Λευκής Τρομοκρατίας, το οποίο περιγράφει άρτια το προεμφυλιακό κλίμα της εποχής, αποτελεί η μεγάλη επίθεση της Χωροφυλακής στις 10 Ιανουαρίου του 1946. 

Με τις εκλογές και το δημοψήφισμα για τον βασιλιά να ετοιμάζονται και την ισχύ των ΕΑΜικών οργανώσεων και του ΚΚΕ να διατηρούν ακόμα σοβαρά ερείσματα στον λαό, το αστικό κράτος της εποχής επιχειρούσε να τρομοκρατήσει την επαρχία και τις πόλεις της προκειμένου να ελέγχει αρτιότερα τα εκλογικά αποτελέσματα. 

Για την πόλη του Βόλου, οι αρχές είχαν την ενημέρωση ότι σοβαρή μερίδα του πληθυσμού πρόσκειται πολιτικά στις θέσεις του ΕΑΜ και του ΚΚΕ και για αυτό και προετοίμαζαν πολιτικό πογκρόμ προκειμένου να επιβάλλουν κλίμα τρομοκρατίας στην πόλη. Η ευκαιρία αυτή τους δόθηκε στις 10 Ιανουαρίου του 1946, όταν στην πόλη έφθασε αντιπροσωπία του ΚΚΕ και ο ίδιος ο Νίκος Ζαχαριάδης για να μιλήσει στον λαό του Βόλου. Η ομιλία ήταν σαφώς προγραμματισμένη και το ΚΚΕ βρίσκονταν εκείνη την εποχή σε νόμιμο καθεστώς. 

Η υποδοχή που οι Βολιώτες επιφύλαξαν στην αντιπροσωπία του ΚΚΕ ήταν θερμή και ιδιαίτερα επίσημη και στην εκδήλωση συμμετείχε ενεργά η Φιλαρμονική της πόλης. Στρατιωτικές δυνάμεις και δυνάμεις της Χωροφυλακής περικύκλωσαν την εκδήλωση και χωρίς καμιά αφορμή άνοιξαν πυρ ενάντια στους παρευρισκόμενους. Κατά την συμπλοκή που ακολούθησε σκοτώθηκαν συνολικά 4 πολίτες και τραυματίστηκαν 18. Η εκδήλωση μετατράπηκε σε κηδεία την επομένη, στην οποία παρά το κλίμα, συμμετείχαν πολλές δεκάδες χιλιάδες άτομα από όλη την περιοχή. 

Χαρακτηριστικό είναι ότι στον Βόλο εφαρμόστηκε με ιδιαίτερη βιασύνη το Γ' Ψήφισμα και τα έκτακτα μέτρα "τάξεως" μετά τις εκλογές. 

Πηγή: Γιώργος Μαργαρίτης, Ιστορία του Ελληνικού Εμφυλίου Πολέμου, Τόμος 1Α, Βιβλιόραμα, σελ. 180

Η αθώα Αριστερά

 Η αθώα Αριστερά

Η πρώτη επίσημη εμφάνιση της ΛαΕ –που ο Ρίζος τη γράφει ΛαΕν κι αυτό προκάλεσε τον εκνευρισμό της ΕφΣυν, ανεπίσημου οργάνου κι εφημερίδα της (απερχόμενης) κυβερνήσεως, που δεν έχει αποφασίσει ακόμα με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει, μετά τη διάσπαση του Σύριζα και προς το παρόν το παίζει σε δύο ταμπλό, κρατώντας ίσες αποστάσεις, αλλά είναι προφανές πως θα πάει με τους νικητές...

...Η πρώτη επίσημη εμφάνιση της ΛαΕ λοιπόν έγινε χτες και είχε αρκετή απ’ την Ανταρσυα που αγαπήσαμε.

Εξ αριστερών, όπως κάθονταν, τον Πι-Πι, που ήδη από το 13’ έγραφε στο βιβλίο του για το Λαϊκό Μέτωπο της εποχής μας, που «χωρίς το Σύριζα δε θα μπορούσε να γίνει και χωρίς της Ανταρσυα και το Κκε δε θα μπορούσε να πετύχει». Τελικά πρωτοστάτησε στη συγκρότηση μιας Λαϊκής Ενότητας, χωρίς κανέναν από τους τρεις, αλλά με σημαντικά τμήματα των δύο πρώτων. Κι αυτή τη φορά δεν υπήρξε καν ο διαδικτυακός ντόρος για το αν θα πήγαινε με τη δημοσιογραφική ή την πολιτική του ιδιότητα –μέλος της Ανταρσυα και του Ναρ (;)- όπως στην εκδήλωση της Ίσκρα, στον Πανελλήνιο.

Κι εκ δεξιών –αν και ο Πι-πι είναι πιο δεξιός κι από την Αρας- ήταν η Μαριάννα Τσίχλη, το πουλέν του Λαϊκού Στρώματος, που την είχε ερωτευτεί το 09’, σε ένα προεκλογικό σποτάκι της («γεννημένης στις στάχτες του Δεκέμβρη») Ανταρσυα κι ένα ραπάρισμα σε στιλ συνέλευσης για την αναγκαιότητα της εξέγερσης, ώστε να διεκδικήσουμε το δικαίωμα μας να εξεγειρόμαστε –ένα υπέροχο απογειωμένο τίποτα, που όμως ακουγόταν ντούρο και μαχητικό. Περίπου δηλ σαν την χτεσινή της τοποθέτηση για το δημοψήφισμα (μέσα ή έξω από την ΕΕ) που μπορεί να τεθεί στην πορεία των πραγμάτων κι έχει ξαναγίνει εξάλλου. Αλλά δε μάθαμε ποτέ ποια θα είναι η στάση της ΛαΕ σε αυτήν την περίπτωση. Αυτή απλώς θέτει το ερώτημα, όπως σε μια συνέντευξη, ή σαν παρουσιαστής τηλεπαιχνιδιού, που πρέπει να είναι αμερόληπτος, ή σαν τον παίκτη, που δεν ξέρει τη σωστή απάντηση και καταφεύγει στη βοήθεια του κοινού.

Η ίδια δημιουργική ασάφεια δίνει τον τόνο και στην προγραμματική διακήρυξη, που δόθηκε στη δημοσιότητα μία μέρα πριν (και πολλά βήματα πίσω) από την 3^η Σεπτέμβρη και τη δική της διακήρυξη. Η οποία είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτική και σε άλλα σημεία, όπου διευκρινίζεται πχ πως ο μεγαλόστομος ρεφορμισμός (ναι, καταφέρνει να είναι και τα δύο μαζί) για τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους τίθεται ως τελικός στόχος μιας μακράς διαπραγματευτικής διαδικασίας, στα χνάρια των χειρότερων αυταπατών που καλλιέργησε ο Σύριζα. Δηλαδή κάτι σαν Θεσσαλονίκη plus (όπως έλεγαν για το εκλογικό πρόγραμμα του Σύριζα), όπου το βασικό επιπρόσθετο είναι η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα –κυρίως για να υπάρχει ρευστότητα και όχι στα πλαίσια κάποιας ρήξης- και η άμεση έξοδος από το Νατο (ουάου).

Ενώ στο υποκεφάλαιο για την ισότιμη θέση της Ελλάδας (μα είδες πόσο ωραία και εύκολα γλιτώνουμε σφε αναγνώστη και από την εξάρτηση;), μπορεί να βρει κανείς μια εντυπωσιακή καταδίκη του νέου «ψυχρού πολέμου» και του νέου τείχους που στήνεται εις βάρος της Ρωσίας! Βούτυρο στο ψωμί του Οακκίτη...

Αλλά πολλά τέτοια ή αντίστοιχα μαργαριτάρια πήγαν χαμένα, μένοντας στη σκιά της μεγάλης ατάκας για τη ΛαΕ ως ιστορικής κι οργανωτικής συνέχειας του ΕΑΜ και της κυβέρνησης του βουνού. Που αν ήταν να παίξουν το ρόλο του Σβώλου ή αυτών που υπέγραφαν το Λίβανο, να το καταλάβω (ας εξηγήσει παρεμπιπτόντως κάποιος στη Ραχήλ τι ήταν ο Λίβανος, γιατί υποψιάζομαι πως έχει μάθει μόνο το «Βάρκιζα τέλος»).

Σε δεύτερο πλάνο έμεινε και μια προχτεσινή τηλεοπτική εμφάνιση του Λαφαζάνη, που –προσπαθώντας να ισορροπήσει ανάμεσα στην ανάγκη να προβάλλει τα παλιά, κομμουνιστικά του παράσημα, αλλά να τα στρογγυλέψει για το ευρύ, εκλογικό κοινό- έλεγε πως στο Κουκουέ τον θεωρούσαν ήδη από τη δεκαετία του 70’ ευρωκομμουνιστή, γιατί διάβαζε ιταλούς και γάλλους μαρξιστές –και δεν έχουμε κανένα λόγο να πιστέψουμε πως δεν ήταν. Και πως εξηγούσε στο Φλωράκη τα αδιέξοδα του υπαρκτού: «ποιος σοσιαλισμός βρε Χαρίλαε, δε βλέπεις πως θα καταρρεύσει;» Αλλά δυστυχώς ούτε ο Φλωράκης, ούτε το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα δεν άκουσε εγκαίρως ττο διορατικό Παναγιώτη. Και να που λουζόμαστε τώρα τις συνέπειες. Σε μια άλλη πρόσφατη εμφάνισή του ο Λαφαζάνης εξηγούσε ότι από την αρχή είχε ταχθεί ενάντια στο Μάαστριχτ (τα έλεγε ο Παναγιώτης, αλλά κανείς δεν ξέρει πού και σε ποιον ακριβώς)! Θυμίζοντας λίγο το Χάρρυ Κλυνν στην παρωδία του αστυνόμου Μπέκα: Ελπίδος 58 ή 59; Καλά το θυμόμουνα...

Την παράσταση όμως έκλεψε ο Κώστας Λαπαβίτσας, που βρέθηκε στο ίδιο πάνελ με τον Πρωτούλη, και όταν ρωτήθηκε από τον τελευταίο σχετικά με το σχέδιό του, πώς ακριβώς σκοπεύει  να πείσει τους καπιταλιστές πχ να αυξήσουν τους μισθούς, απάντησε με το αήττητο επιχείρημα ότι οι καπιταλιστές δεν είναι φεουδάρχες (που όντως δεν είναι, αλλά σε τι ακριβώς απαντάει αυτό;) κι ότι υπάρχουν πολλών ειδών καπιταλισμοί! Υποθέτω πως κάποιος από αυτούς είναι πιο γλυκός κι ήπιος, οπότε μπαίνει κι ως στόχος πάλης. Και αν χρειαστεί, θα παλέψουμε για τη (μισθωτή) σκλαβιά μας, όπως λέει ο Αστερίξ στις Δάφνες το Καίσαρα.

Αυτό που δεν τον έχει ρωτήσει κανείς όμως είναι αν θεωρεί το πρόγραμμα της ΛαΕ ριζοσπαστικό ή μετριοπαθή κεϊνσιανισμό, όπως είχε χαρακτηρίσει το περυσινό πρόγραμμα του Σύριζα –του οποίου συνεπής συνεχιστής θεωρείται η ΛαΕ.

Κι αν τελικά κάποιες Ναρίτικες μορφές (σαν τον Πι-πι, πιθανότατα κι ο Μπιτσάκης αλλά σιωπηλά, και είναι ζήτημα τι ακριβώς περιμένουν Δελαστίκ και Βατικιώτης) καταλήγουν να στηρίζουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τη ΛαΕ, οι υπόλοιποι παραμένουν (μέχρι αποδείξεως του εναντίου) στην Ανταρσυα, υπολογίζοντας πως ένα τμήμα δυσαρεστημένων οπαδών του Σύριζα δε συμπαθούν για τους δικούς τους λόγους το Λαφαζάνη, θα στραφούν προς το μέρος τους.

Όλοι το ξέρουμε όμως από τώρα. Αν τελικά τα ποσοστά της Ανταρσυα ανέβουν αισθητά, ενάντια στα (δικά μου τουλάχιστον) προγνωστικά, αυτό θα οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στην εκλογική σύμπραξη με το ΕΕΚ του Σάββα Μιχαήλ. Κι όπως σημειώνει σωστά και ο RedFly, πρέπει να σκεφτούμε κάποια παραλλαγή για το γνωστό σύνθημα.

Ο Σάββας ήταν κομμουνισταράς...

Γι’ αυτό και δεν παρέδωσε ποτέ σε Αραν κι Αρας

Υγ: με το Λαφαζάνη συμπράττουν μεταξύ άλλων οι Χριστιανοδημοκράτες και το ηρωικό Ακεπ, που είχε τη δική του ιστορία, και μπορείτε να τη διαβάσετε σε ένα παλιότερο αφιέρωμα του Ιού.

2: Ο Γλέζος έρχεται να προστεθεί ίσως στη γενιά των 90άρηδων που ξανασμίγουν με το Κκε, για να ελαφρύνουν το κάρμα τους και την υστεροφημία τους, εφόσον δε συγκροτηθεί ένα αντιμνημοναικό μέτωπο, λέει, και διαφωνώντας με τη θέση της ΛαΕ για έξοδο από την ευρωζώνη. Όπως σχολίασε κι ο Κουμπούρης, ας ψηφίζει ο καθένας ό,τι θέλει, αλλά να ξέρει τουλάχιστον γιατί ή τι λέει το κάθε κόμμα...

Δεν υπογραφω μνημονια με τη ψηφο μου,ψηφιζω ΚΚΕ

ΘΥΜΙΣΟΥ  25-1-2015

Θλιβερό κατάλοιπο μιας κάποτε αριστερής υπόστασης

 Θλιβερό κατάλοιπο μιας κάποτε αριστερής υπόστασης

Ο Γιάννης Θεωνάς, μέχρι πρότινος Διοικητής του ΙΚΑ (αλήθεια με ποια προσόντα διορίστηκε σε αυτή τη θέση, αν όχι με την… παλαιοκομματική  «λογική» που θέλει τους αποτυχημένους πολιτικάντηδες που δεν καταφέρνουν να εκλεγούν στο βουλευτικό αξίωμα να μπαίνουν χωστοί από το κομματικό παράθυρο στον κρατικό μηχανισμό;) περιφέρεται στα ΜΜΕ προσπαθώντας να πείσει για την ορθότητα των επιλογών του αρχηγού του και του κόμματός του, υπερασπιζόμενος το μνημόνιο, προσπαθώντας να εξαπατήσει για δεύτερη φορά όσους ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ στις προηγούμενες βουλευτικές εκλογές.

Είναι δικαίωμα του Θεωνά να γλείφει μετά μανίας  εκεί που πρόσφατα έφτυνε («…παύση πληρωμών, μονομερής διαγραφή του χρέους… Αν έχεις αριστερή κυβέρνηση, φεύγεις από το ευρώ!» ) - για μην πάμε παλαιότερα... Είναι δικαίωμά του να διοικεί έναν οργανισμό και να  προωθεί-εκτελεί τις αποφάσεις «θεσμών» και κυβέρνησης που «εκτελούν» εκατομμύρια συνταξιούχους με βάρβαρες μειώσεις συντάξεων και εργαζόμενους και άνεργους με απάνθρωπες αυξήσεις ορίων ηλικίας για συνταξιοδότηση. Τον οργανισμό -ΙΚΑ-ΕΤΑΜ- τσιφλίκι του που, εκτός των άλλων, χρησιμοποιεί και για να εξυπηρετεί τις μικροκομματικές και προσωπικές του επιδιώξεις και φιλοδοξίες, αναρτώντας στην ιστοσελίδα του τις «σκέψεις» του (έτσι γράφει ανερυθρίαστα) που τον οδήγησαν να είναι υποψήφιος βουλευτής με τον ΣΥΡΙΖΑ! 

("κλικ!" στις εικόνες για μεγέθυνση)

Τον καταλαβαίνουμε. Μπορούμε να διακρίνουμε την αγωνία του να φανεί χρήσιμος στο σύστημα που κάποτε αντιστάθηκε, στη συνέχεια προσκύνησε και από τότε υπηρετεί. Τα απωθημένα και η δίψα για άσκηση εξουσίας δεν σβήνουν και ας πέρασαν τα χρόνια, όσο και αν εξευτελιστείς στα μάτια αυτών που κάποτε σε ακολούθησαν, όσο και αν συνειδητά βουλιάζεις βαθύτερα στο βούρκο και τη σαπίλα που εκφράζεις.

Ποια είναι, λοιπόν, η διαφορά των Θεωνάδων από τους πολιτικάντηδες του «παλαιοκομματισμού» (όρος που εισάγει ο Τσίπρας στην προεκλογική περίοδο για να αποπροσανατολίσει τον λαό από τις πραγματικές διαχωριστικές γραμμές);

Ποια η διαφορά των «αριστερών» μαυρογυαλούρων από τους επιτήδειους και τεχνίτες του ψεύδους και της εξαπάτησης πολιτικούς των αστικών κομμάτων που κυβερνούσαν τις προηγούμενες δεκαετίες;

Ποια είναι, τελικά, η ουσιώδης διαφορά των δυο «μονομάχων» ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ και στον τρόπο άσκησης της εξουσίας, πέρα από τα κούφια λόγια-συνθήματα και τα «πρόσημα», αφού οι διαφορές σε αυτά που εκφράζουν και τα συμφέροντα που υπηρετούν... παραεξομαλύνθηκαν (σαν τις «αιχμηρές γωνίες» του ΣΙΡΙΖΑίικου μνημονίου που Τσίπρας και Θεωνάδες υπόσχονται να «λειάνουν» με το «παράλληλο πρόγραμμά» τους-απάτη...) και παραμένουν οι  δευτερεύουσας σημασίας (και παρακάτω);

Ας δώσεις εσύ αναγνώστη μου τις απαντήσεις. Ή, καλύτερα, να τις δώσεις στην κάλπη. 

Πέμπτη 3 Σεπτέμβρη 2015.

   Κριτήρια ψήφου στις εκλογές 2015

Από Οικοδόμος

Γράφει η Ελένη Κακναβάτου //

Υπαρχει πράγματι ενα σημαντικό ποσοστό αναποφάσιστων. Ανάμεσά τους αυτοί κυρίως που απογοητεύθηκαν από την Κυβερνώσα Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ, που πίστευαν ότι θα χτυπήσει το χέρι στο τραπέζι στην  ΕΕ και στους  θεσμούς για να σταματήσει η αντιλαϊκή λαίλαπα των συνεχών μέτρων και θα συνεχίζουν μετά να ζουν κανονικά.

Απατήθηκαν οικτρά για μια ακόμη φορά. Κι αυτό γιατί είναι ηλίου φαεινότερο ότι δυο πολιτικές υπάρχουν κι ας είναι  στη βουλή πεντακόσια κομματα: ή θα συμμαχήσεις με το λα’ο και θα τραβήξεις για πολιτική ρήξης με ΕΕ, μονοπώλια, μεγάλο κεφάλαιο ή θα συμμαχήσεις με την ΕΕ, μονοπώλια και κεφάλαιο ενάντια στο λαό. Δεύτερος ή τρίτος δρόμος δεν υπάρχει. Και την πίτα ολάκερη (μέσα στην ΕΕ και τους άλλους οργανισμούς) και το λαό χορτάτο δεν μπορείς να έχεις.

Ποια λοιπόν θα πρέπει να είναι σήμερα τα κριτήρια ψήφου για τον ελληνικό λαό, τους νέους, τους άνεργους, τους αυτοαπασχολούμενους, τους φτωχούς αγρότες, τους εργαζόμενους γενικότερα στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα;

1) Το συστηματικότερο κριτήριο ειναι η στάση του κάθε κομματος και του κάθε πολιτικού απέναντι στο ζήτημα της ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής. Είτε έχεις ευρώ ή οποιοδήποτε νόμισμα, όπως προτείνουν ορισμένοι που μιλάνε και για έξοδο από την ευρωζώνη, εφόσον δέχεσαι να βρίσκονται τα μέσα παραγωγής στα χέρια μιας χούφτας ανθρώπων, ντόπιων ή ξένων, η θέση των εργαζόμενων, των ανέργων, των αυτοαπασχολούμενων θα είναι δεινή και θα χειροτερεύει.

2) Προκύπτει ετσι κι ένα άλλο   κριτήριο. Ποια στάση κρατάνε τα κόμματα απέναντι στο ζήτημα των διεθνών καπιταλιστικών οργανισμών; Ολοι συμφωνούν, ακόμη και η ΛΑΕ που μιλάει για έξοδο από την ευρωζώνη, ότι η θέση μας είναι στην ΕΕ και φυσικά συμμετέχουμε και στο ΝΑΤΟ με ό,τι άλλο σημαίνει αυτό: εμπλοκή της χώρας μας σε πολέμους, δημιουργία νέων βάσεων στα νησιά μας κλπ. Ο κ. Ήσυχος, μέχρι πρότινος αναπληρωτής Υπ. Εθνικής άμυνας και νυν στέλεχος της ΛΑΕ, έλεγε για τη νατοϊκή βάση που θα δημιουργηθεί στην Κω, Κάλυμνο ή άλλο νησί του Αιγαίου, ότι αυτή η πρόταση ηταν η «πινελιά» του Καμμένου, κάνοντας ότι δεν γνωρίζει τίποτα για το έγκλημα. Όμως απόφυγε να πάρει θέσει αν θα πρέπει να δημιουργηθεί η Νατοϊκή βάση ή όχι.

3) Ένα άλλο κριτήριο για το λαό πρέπει  να είναι κι αυτό: ποιο κόμμα του έλεγε σταθερά την αλήθεια και τον προειδοποίησε έγκαιρα για τα νέα μέτρα, ακόμη και με πολιτικό κόστος κάποιες φορές; Ποιο κόμμα αρνείται να υφαρπάξει την ψήφο του, βαυκαλίζοντάς τον  ότι είναι εύκολα τα πράγματα και με μια απόφαση στη βουλή, με ένα νόμο, χωρίς την ουσιαστική συμμετοχή του λαού και την προετοιμασία της οργανωμένης πάλης του μπορεί να αλλάξει,  μέσα στην ΕΕ, τα πράγματα και να γυρίσει ο τροχός προς οφελος του λαού;

4) Τέλος, κριτήριο ψήφου για τον εργαζόμενο ή τον άνεργο πρέπει, κατά τη γνώμη μας, να είναι και τούτο; ποιο κόμμα, ποιοι βουλευτές, ποιοι δήμαρχοι, ποιοι συνδικαλιστές στάθηκαν δίπλα του κι έγιναν το αποκούμπι του; Ποιοι κατέθεσαν προτάσεις για ελαφρύνσεις των βαρών του λαού μας από τα προηγούμενα μνημόνια και ποιοι πιο δυνατά αύριο μπορούν από καλύτερες θέσεις μέσα, κι οχι μόνο, στη Βουλή να αντιπαλέψουν τα μνημόνια και τους νόμους που θα φέρουν οι νέες κυβερνήσεις; Ποιοι θα παλέψουν και θα οργανώσουν στους τόπους δουλειάς τον αγώνα για να μη χαθούν άλλα εργασιακά δικαιώματα, για να ξανακερδίσουν οι εργαζόμενοι τα κεκτημένα που σμπαραλιάστηκαν με ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ;

Με τα παραπάνω κριτήρια ψήφου και έχοντας στο νου την πρόταση πραγματικής διεξόδου από την κρίση, δεν υπάρχει άλλη απάντηση στο ερώτημα: και τώρα τι θα ψηφίσω;

Μόνο μια: Το κόμμα που 100 χρόνια δίνει το αίμα του για την υπόθεση του κινήματος, την υπόθεση του λαού μας, για την προκοπή του και το σοσιαλισμό.

Το κόμμα με τα τρία κόκκινα γράμματα: ΚΚΕ.

Αντί για εκείνο το άχρωμο και άοσμο «Με το ΟΧΙ μεχρι τέλους»,  όπου  το ΟΧΙ ο καθένας (ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΑΝΕΛ, ΧΑ) το ερμηνεύει όπως θέλει , ας φωνάξουμε με δύναμη κι ας παλέψουμε:

ΝΑΙ στην αποδέσμευση απο ΕΕ και ΝΑΤΟ, στη μονομερή διαγραφή του χρέους, στην κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, στη λαϊκη εξουσία και το σοσιαλισμό, μεχρι τέλους.

ΔΑΝΙΑ Τα λαϊκά στρώματα πληρώνουν την κερδοφορία των καπιταλιστών...

ΔΑΝΙΑ

Τα λαϊκά στρώματα πληρώνουν την κερδοφορία των καπιταλιστών...

...και με εθνικό νόμισμα

Αστεγος σε κεντρική πλατεία της Κοπεγχάγης

Ενα από τα ψευτοεπιχειρήματα - μύθους που χρησιμοποιούν διάφοροι νέοι όψιμοι «σωτήρες» που θέλουν να διαχειριστούν την καπιταλιστική βαρβαρότητα, είναι ότι δήθεν η λαϊκή ευημερία έχει ως προϋπόθεση την ύπαρξη εθνικού νομίσματος. Ετσι, λένε, εξασφαλίζεται η «νομισματική ανεξαρτησία και επανακτάται η εθνική κυριαρχία». Το τελευταίας κοπής κόμμα, ΣΥΡΙΖΑ Νο 2, του Π. Λαφαζάνη, πλασάρει την έξοδο από το ευρώ «ως πιθανότητα αν χρειαστεί». Δεδομένο και γι' αυτόν τον επίδοξο διαχειριστή είναι η συμμετοχή στην ιμπεριαλιστική συμμαχία της ΕΕ ή κάποια άλλη και ταυτόχρονα η διατήρηση της εξουσίας των μονοπωλίων και η διασφάλιση της ανάκαμψης της καπιταλιστικής κερδοφορίας.
Ετσι, ιδιαίτερα τώρα που επιχειρείται να στηθεί ένα νέο δόκανο για να εγκλωβιστούν ριζοσπαστικές δυνάμεις σε δήθεν νέες εναλλακτικές λύσεις εντός των τειχών, αξίζει να δούμε την περίπτωση της Δανίας, μιας χώρας της ΕΕ που δεν είναι στην Ευρωζώνη και τι βιώνουν τα λαϊκά στρώματα εκεί, φυσικά παίρνοντας υπόψιν το διαφορετικό επίπεδο ανάπτυξης και του βιοτικού επιπέδου, σε σχέση με την Ελλάδα.

Ιδια μέτρα υπέρ του κεφαλαίου

Κατά αρχήν και η νέα κυβέρνηση μειοψηφίας του Φιλελεύθερου Κόμματος που ανέλαβε τον Ιούνη φέτος, έχει δεσμευτεί με βάση και τις κατευθύνσεις της ΕΕ να προχωρήσει σε περικοπές ύψους 39 δισ. κορονών (5,2 δισ. ευρώ) ως το 2020, που βέβαια σημαίνει περαιτέρω περικοπές στις λεγόμενες κοινωνικές δαπάνες. Στη Δανία της ...«νομισματικής ανεξαρτησίας» αλλά του καπιταλισμού, εφαρμόστηκαν και εφαρμόζονται όλα τα αντιλαϊκά μέτρα και οι αναδιαρθρώσεις που εξυπηρετούν το κεφάλαιο, όπως συμβαίνει σε κάθε χώρα της ΕΕ και μάλιστα ανεξάρτητα από το «χρώμα» της αστικής διαχειριστικής κυβέρνησης, είτε της «κόκκινης συμμαχίας» σοσιαλδημοκρατών και «αριστερών» τύπου ΣΥΡΙΖΑ, που ήταν τα τελευταία χρόνια στην εξουσία, ή του «μπλε συνασπισμού» των φιλελεύθερων που βρίσκονται στο τιμόνι σήμερα και των ακροδεξιών που δίνουν ψήφο ανοχής. Ας δούμε τα μέτρα που χτυπάνε ευθέως τα λαϊκά δικαιώματα:

• Το ασφαλιστικό σύστημα έχει χωριστεί σε τρεις πυλώνες, δηλαδή στη βασική ασφάλιση που ισχύει για όλους και δίνει μια χαμηλή σύνταξη, στην υποχρεωτική επαγγελματική ασφάλιση, όπου παρακρατούνται ανάλογα με τη Συλλογική Σύμβαση από το μισθό 9% και πάνω και λειτουργεί με κεφαλαιοποιητικό σύστημα (ατομικές μερίδες) και τρίτον, στη συμπληρωματική ιδιωτική ασφάλιση.
• Το όριο συνταξιοδότησης στη Δανία ήδη έχει πάει στα 67 χρόνια και υπάρχουν σχεδιασμοί για παραπέρα επέκταση, στο όνομα της ανόδου του προσδόκιμου ζωής.
• Επίσης, καταργήθηκαν όλα τα επιδόματα για τους κάτω των 30 ετών, ενώ περιορίστηκαν δραστικά και το διάστημα χρηματοδότησης των ανέργων και οι όροι κατοχύρωσής του, με αποτέλεσμα τα τελευταία μόνο δύο χρόνια να κοπεί το επίδομα σε 54.000 ανέργους. Οι άνεργοι υποχρεώνονται να πάνε για δουλειά 300 και 400 χιλιόμετρα μακριά από τον τόπο διαμονής τους.
• Στο σχεδιαζόμενο νόμο για το επίδομα αναπηρίας, ακόμα και άτομα με την παραμικρή δυνατότητα να εργαστούν, θα «δοκιμάζονται» στην αγορά εργασίας. Αν κάποιο άτομο μπορεί να εργαστεί έστω και 40 λεπτά τη βδομάδα (αυτό είναι το κριτήριο για την αναπηρία)... τότε θεωρείται υγιές και δε θα πρέπει να του χορηγείται αναπηρική σύνταξη.
• Επίσης, η δανέζικη κυβέρνηση κοκορεύεται ότι με το σύστημα της «ευελιξίας με ασφάλεια» (flexicurity), εξασφαλίζει στους εργοδότες να απολύουν εργαζόμενους ευέλικτα όταν πέφτει η παραγωγή τους. Επίσης, στη Δανία, η μερική απασχόληση βρίσκεται πάνω από το 25% του εργατικού δυναμικού και επιδιώκεται να μεγαλώσει περισσότερο, για να φτάσει πολύ υψηλότερα ποσοστά άλλων χωρών.
• Κρατικές υποδομές, όπως αεροδρόμια, λιμάνια, γέφυρες, σιδηρόδρομοι, λεωφορεία, ταχυδρομεία, στρατιωτικές εγκαταστάσεις έχουν μπει στη διαδικασία ιδιωτικοποίησης
• Η λεγόμενη επινοικιαζόμενη εργασία, δηλαδή τα σύγχρονα δουλεμπορικά γραφεία επεκτείνουν τη δραστηριότητά τους και σε δημόσιους οργανισμούς, δημοτικές δομές, με πολύ φτηνότερους εργαζόμενους. Ειδικά τα τελευταία 3 χρόνια, έχουν απολυθεί 13.200 δημόσιοι υπάλληλοι, πολλοί από αυτούς από την Εταιρεία Ηλεκτρικού, που ιδιωτικοποιήθηκε.
• Σαρωτικές αλλαγές γίνονται και στην Εκπαίδευση, με περικοπές δαπανών και μείωση προσωπικού.
• Στην Υγεία μπαίνει στη συζήτηση η επιβολή εισιτηρίου στις ιατρικές επισκέψεις και περικόπτονται παροχές. Πρόσφατα, το Περιφερειακό Συμβούλιο της Μιτιλάντ αποφάσισε, στο όνομα της εξοικονόμησης πόρων, να προβεί μέχρι το 2019 σε περικοπές ύψους 700 εκατ. κορονών (περίπου 100 εκατ. ευρώ), πράγμα το οποίο αναμένεται να οδηγήσει σε απολύσεις γιατρών και νοσοκόμων. Η ίδια κατάσταση επικρατεί και στις υπόλοιπες περιφέρειες της Δανίας. Για παράδειγμα, στην πρωτεύουσα, ενώ είχαν αποφασιστεί τον περασμένο Απρίλη περικοπές 150 εκατ. κορονών (20 εκατ. ευρώ), αποφασίστηκαν πρόσφατα επιπλέον περικοπές 75 εκατ. κορονών (10 εκατ. ευρώ) για το υπόλοιπο του 2015 και 225 εκατ. κορονών (30 εκατ. ευρώ) για το 2016.
• Επίσης, αρκετά μικρομάγαζα και μικροεπιχειρήσεις κλείνουν, καθώς δεν αντέχουν τον ανταγωνισμό των μονοπωλιακών ομίλων.

Κέρδη για το κεφάλαιο, νέα δεινά για τους εργάτες

Στη Δανία, τα τελευταία χρόνια, έχουν πραγματοποιηθεί μεγάλες επενδύσεις στον τομέα των κατασκευών και σε έργα όπως το μετρό ή η υποθαλάσσια γέφυρα που θα ενώνει τη χώρα με τη Γερμανία, που είναι τα πιο χαρακτηριστικά και στα οποία χρησιμοποιούνται πάνω από 100.000 αλλοδαποί εργάτες (ανάμεσά τους και Ελληνες), οι οποίοι έχουν όμως πολύ μικρότερους μισθούς από τους Δανούς, περιορισμένα δικαιώματα, μένουν συχνά απλήρωτοι, ενώ πιέζουν και προς τα κάτω τους μισθούς των ντόπιων οικοδόμων.
Επίσης, ήδη έχει προχωρήσει νόμος - έκτρωμα, με βάση τον οποίο οι εργοδότες θα έχουν το δικαίωμα να παρακρατούν από το μισθό των εργαζομένων, για να ενισχύσουν τη ρευστότητα και την επενδυτική ικανότητα της επιχείρησης. Με την ονομασία «επενδυτικές εταιρείες προσωπικού επιχειρήσεων» και φυσικά τη συνεισφορά του εργοδοτικού συμβιβασμένου συνδικαλισμού, όποτε η διοίκηση της επιχείρησης θεωρήσει αναγκαίο, μπορεί να υποχρεώσει τους εργαζόμενους να ψηφίσουν κατά πόσο αποδέχονται να γίνουν οι ίδιοι «επενδύτες», να παρακρατείται δηλαδή μέχρι και 7,5% από το μισθό τους, τουλάχιστον για 3 χρόνια και τα χρήματα αυτά να επενδύονται «στη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της εταιρείας» και στο όνομα της «διατήρησης των θέσεων εργασίας». Μάλιστα, εάν πάνω από το 50% των εργαζομένων ψηφίσει υπέρ της πρότασης (δηλαδή κάτι που μπορούν να πετύχουν τα τσιράκια των εργοδοτών), τότε θα είναι υποχρεωτική για όλους.
Μάλιστα, προσδιορίζεται ότι το κεφάλαιο που θα συγκεντρώνεται από τις παρακρατήσεις θα χαρακτηρίζεται ως υψηλού επενδυτικού ρίσκου, που σημαίνει ότι αν τα χρήματα χαθούν, οι εργαζόμενοι δεν μπορεί να προβάλουν την οποιαδήποτε απαίτηση. Το παραπάνω αντεργατικό έκτρωμα που πέρασε η δανέζικη σοσιαλδημοκρατία, πρώτα δοκιμάστηκε με την εργοδοτική τρομοκρατία στους εργαζόμενους της «Danish Crown», υπό την απειλή ότι θα κλείσει το εργοστάσιο στο νησί Μπορχόλμ, για να γίνει στη συνέχεια νόμος.
Την ίδια ώρα, οι δανέζικες εταιρείες που ασχολούνται με την έρευνα και παραγωγή οπλικών συστημάτων και ανταλλακτικών, βλέπουν από τη συμμετοχή της Δανίας σε όλους τους ευρωατλαντικούς ιμπεριαλιστικούς, τα κέρδη τους να μεγαλώνουν. Οι δουλειές με το κράτος διευρύνονται και το τελευταίο διάστημα αγοράστηκαν άρματα μάχης αξίας 5 δισ. κορονών και πρόκειται να επενδυθούν 30 δισ. κορόνες για την ανανέωση της Πολεμικής Αεροπορίας, με σκοπό τη «συμβολή στην καταπολέμηση του "Ισλαμικού Κράτους" και άλλων τρομοκρατών». Αυτή την περίοδο, επτά «F-16» βρίσκονται στη Μέση Ανατολή και συμμετέχουν στους βομβαρδισμούς μαζί με τα συμμαχικά ευρωΝΑΤΟικά μαχητικά.

Και ...διεύρυνση της παρακολούθησης με πρόσχημα την τρομοκρατία

Με πρόσφατο νόμο, η κρατική Ασφάλεια της Δανίας διεύρυνε το δικαίωμα της κατά βούληση παρακολούθησης του οποιουδήποτε θεωρεί «ύποπτο». Στοιχεία από τηλέφωνα, πιστωτικές κάρτες, τραπεζικούς λογαριασμούς, ηλεκτρονική αλληλογραφία, θα αποθηκεύονται για πολλά χρόνια.
Με πρόσχημα την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας και της εγκληματικότητας και αξιοποιώντας το κλίμα ανασφάλειας που καλλιεργείται στο λαό, προωθούνται πολιτικές συναίνεσης στην ενίσχυση του χαφιεδισμού και των μηχανισμών καταστολής, δίνοντας τη δυνατότητα ανώνυμης καταγγελίας κατά οποιουδήποτε «υπόπτου».

Το κρίσιμο ζήτημα: Η ιδιοκτησία των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής

Απ' όλα τα παραπάνω αποδεικνύεται περίτρανα ότι το ζήτημα του εθνικού νομίσματος δεν είναι το ουσιαστικό για τους εργαζόμενους, αλλά η ουσία βρίσκεται στο ποιος έχει στα χέρια του τον πλούτο που αυτοί παράγουν, σε ποιον ανήκουν τα βασικά και συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής. Και στη Δανία αποδεικνύεται ότι η εξουσία των μονοπωλίων, ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης είναι αυτός που φέρνει το χτύπημα των δικαιωμάτων των εργαζομένων.
Οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα μπορούν να έχουν βελτίωση στη ζωή τους, να ικανοποιήσουν τις σύγχρονες διευρυμένες ανάγκες τους, μόνο στην προοπτική της σύγκρουσης, της ρήξης με το κεφάλαιο και την εξουσία του, την ΕΕ και τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες. Αυτή η αναγκαιότητα επιβεβαιώνεται και στη Δανία και στην Ελλάδα και σε κάθε χώρα που το καπιταλιστικό κέρδος στερεί από τους παραγωγούς του πλούτου τη δυνατότητα να τον απολαύσουν. Το ΚΚΕ καλεί το λαό να μην πέσει στις παγίδες που του στήνουν για εύκολες λύσεις, που δήθεν και η πίτα για τους καπιταλιστές θα είναι ολάκερη και ο λαός θα είναι χορτάτος. Και στις επερχόμενες κάλπες αλλά και στην καθημερινή προσπάθεια για αλλαγή των συσχετισμών στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, είναι απαραίτητο να δυναμώνει η αποφασιστικότητα, η αυτοπεποίθηση των εργατών και των άλλων εκμεταλλευομένων ότι μπορούν να πάρουν την εξουσία, τα κλειδιά της οικονομίας στα χέρια τους, να οργανώσουν τη νέα κοινωνία απαλλαγμένη από τα σημερινά παράσιτα, τους εκμεταλλευτές. Το να δυναμώσει πιο γρήγορα αυτό το ρεύμα, χωρίς να χάνεται άλλος χρόνος, κρίνεται και με την ψήφο σε αυτές τις εκλογές.

Επόμενη μέρα...

Επόμενη μέρα...

Τις τελευταίες μέρες, τα αστικά κόμματα και επιτελεία προσπαθούν να ενισχύσουν ψεύτικα αντιλαϊκά διλήμματα, αποπροσανατολιστικά κριτήρια μπροστά στην κάλπη, αξιοποιώντας και στοιχεία των δημοσκοπήσεων.
Διαμορφώνουν μια εικόνα εκλογικής μάχης «ντέρμπι» - όπως λένε χαρακτηριστικά - ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ, θυμίζοντας τα ανάλογα σκηνικά της εποχής του πάλαι ποτέ δικομματισμού ΠΑΣΟΚ - ΝΔ.
Σε αυτό το έδαφος, ο ΣΥΡΙΖΑ λέει ψηφίστε ΣΥΡΙΖΑ για να μη γυρίσει η ΝΔ και το «παλιό πολιτικό σύστημα», ζητάει να του δώσει ο λαός αυτοδυναμία, διαβεβαιώνοντας ότι δεν θέλει να συνεργαστεί με τα «φθαρμένα μνημονιακά κόμματα», κρατώντας βεβαίως ανοιχτό το παράθυρο στο «μήνυμα της κάλπης»! Η ΝΔ, από την άλλη, καλεί το λαό να τη στηρίξει εκλογικά, ώστε ως πρώτη δύναμη να μπορέσει να συγκροτήσει κυβέρνηση συνεργασίας, διαφορετικά - λέει - υπάρχει κίνδυνος μετεκλογικής αβεβαιότητας και αστάθειας, με δεδομένη τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ. Από κοντά Ποτάμι και ΠΑΣΟΚ δηλώνουν την ετοιμότητά τους να συμμετάσχουν στη νέα κυβέρνηση που θα προκύψει όποιον από τους δύο και αν έχει ως κορμό, προκρίνοντας βεβαίως την επιλογή μιας κυβέρνησης «εθνικής ενότητας». Και ο χορός των ψεύτικων διλημμάτων και του αποπροσανατολισμού καλά κρατεί!
Αυτό που προσπαθούν να κρύψουν μεθοδικά από το λαό είναι ότι οποιαδήποτε κυβέρνηση και αν σχηματιστεί την επόμενη μέρα των εκλογών, όποιος και αν αποτελεί τον κορμό της, το κυβερνητικό της πρόγραμμα θα είναι ένα: Η εφαρμογή του νέου μνημονίου, η διατήρηση όλου του προηγούμενου μνημονιακού πλαισίου, προκειμένου να στηριχθεί η ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου.
Αν κάτι τέτοιο το Γενάρη του 2015 ήταν μια εκτίμηση, μια πρόβλεψη, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι κάθε αστική κυβέρνηση, κάθε κυβέρνηση στο έδαφος του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, της ΕΕ, θα είναι υποχρεωμένη να εφαρμόσει μνημόνια όπως και αν ονομάζονταν, σήμερα είναι δεδομένο, είναι πραγματικότητα. Το 3ο μνημόνιο είναι γεγονός, με την ψήφο όλων μαζί.
Τα επιχειρήματα του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ, ότι με «παράλληλα προγράμματα», «αντισταθμιστικά μέτρα», «επαναδιαπραγματεύσεις» μπορούν να απαλύνουν το βάρος της νέας αντιλαϊκής επίθεσης, είναι λόγια του αέρα, χρήσιμα για τις προεκλογικές ανάγκες. Ο λαός δεν πρέπει να εναποθέσει εκεί τις ελπίδες του, μειώνοντας για άλλη μια φορά απαιτήσεις, προσδοκίες, υπονομεύοντας έτσι το μέλλον το δικό του και των παιδιών του.
Το επιχείρημα που διακινείται από διάφορα αστικά επιτελεία, ότι εάν δεν εφαρμοστεί το μνημόνιο θα έρθουν χειρότερα, είναι και αυτό ψέματα. Ο λαός πρέπει να ξέρει πως οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, οι αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις για λογαριασμό της καπιταλιστικής ανάκαμψης, είναι βαρέλι χωρίς πάτο. Δεν πρόκειται να τελειώσουν, δεν πρόκειται να περιοριστούν. Πάντα ο στόχος να στηριχθεί το κεφάλαιο και μάλιστα σε συνθήκες που εκφράζονται δυσκολίες στην καπιταλιστική ανάπτυξη, θα ζητάει νέες θυσίες για τα εργατικά - λαϊκά στρώματα.
Με αυτά τα δεδομένα ο λαός, οι εργαζόμενοι θα πρέπει να πάνε στην κάλπη, απορρίπτοντας τα ψευτοδιλήμματα με τα οποία τους «δούλευε» ο δικομματισμός εδώ και 30 χρόνια. Πρέπει να σκεφτούν σοβαρά πού θα δώσουν την ψήφο του, πώς θα μετρήσει την επόμενη μέρα, ποιον θα εμπιστευτούν. Εχει σημασία ποιον θα έχουν αντίπαλο την επομένη των εκλογών, όποια κυβέρνηση και αν βγει. Να σκεφτούν: Θα είναι πραγματικός αντίπαλος μιας τέτοιας κυβέρνησης ένας ΣΥΡΙΖΑ 2, που τα στελέχη του, ως στελέχη της προηγούμενης κυβέρνησης, έβαλαν πλάτη στο να συντηρούνται ψευδαισθήσεις και αυταπάτες ότι μπορεί το πρόγραμμα «παραγωγικής ανασυγκρότησης» του ΣΥΡΙΖΑ, που σήμερα ξανασηκώνουν σαν σημαία - ένα πρόγραμμα στήριξης της καπιταλιστικής ανάκαμψης, που οδήγησε σε μνημόνιο - να φέρει το λαό στο ξέφωτο; Θα είναι πραγματικός αντίπαλος η εγκληματική φασιστική Χρυσή Αυγή, που συγκροτείται ως δύναμη κρούσης ενάντια στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, ως δύναμη στήριξης του κεφαλαίου; Η επόμενη μέρα των εκλογών χρειάζεται ανασύνταξη του κινήματος, λαϊκή συμμαχία, πάλη σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, για να υπάρξει αντιπαράθεση με το κεφάλαιο, τις κυβερνήσεις του, την ΕΕ, τα μνημόνια, για να ανοίξει ο δρόμος της ανατροπής, η μοναδική φιλολαϊκή διέξοδος. Γι' αυτό χρειάζεται δυνατό ΚΚΕ.