Ο ΣΥΡΙΖΑ και η «αντικειμενική αξιολόγηση»

γραφει ο Θ.Μπορμποτης

Ο κ. Τσίπρας μας αποκάλυψε, στο Διαρκές Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, στις 3/1/2015 ότι «η αξιολόγηση υπαλλήλων και υπηρεσιών θα γίνεται στη βάση αντικειμενικών δεικτών»…
Τι μας λέει με άλλα λόγια; ΝΑΙ στην αξιολόγηση των δημόσιων υπαλλήλων, αλλά αυτή να γίνεται με «αντικειμενικό τρόπο», βάσει δεικτών.
Σίγουρα γνωρίζουμε όλοι τη θέση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ γύρω από το θέμα αλλά τώρα και ο ΣΥΡΙΖΑ χρησιμοποιεί τα ίδια ακριβώς επιχειρήματα, με τα οποία ΝΔ και ΠΑΣΟΚ θέσπισαν τους δείκτες αξιολόγησης στην εκπαίδευση και σε όλο το Δημόσιο.
Αποκαλυπτικές ήταν και οι τοποθετήσεις υποψηφίων βουλευτών και εκπροσώπων του ΣΥΡΙΖΑ στην εκδήλωση που οργάνωσαν ΕΛΜΕ, ΣΕΠΕ και Ένωση Γονέων στο Εργατικό Κέντρο Κέρκυρας την Παρασκευή 16/01/2015. Εκεί είπαν ότι, αν και θα καταργηθούν οι υπάρχοντες νόμοι για την αξιολόγηση, θα πρέπει όμως να γίνει μία “καταγραφή” για να ξέρουμε τι γίνεται στα σχολεία. Περισσότερες διευκρινήσεις δεν δόθηκαν, παρά τις ερωτήσεις, σύμφωνα με τη γνωστή τακτική του ΣΥΡΙΖΑ των θολών δηλώσεων. Επίσης μας κάλεσαν να μην βλέπουμε την αξιολόγηση ως ταμπού!!! Αν είναι δυνατόν. Λες και οι αντιδράσεις για την αξιολόγηση γινόταν λόγω κάποιου ταμπού… Όταν οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ μέσα στο ΔΣ της ΕΛΜΕ αλλά και στις Γενικές Συνελεύσεις ψήφιζαν αποφάσεις και κείμενα ενάντια σε κάθε αξιολόγηση το έκαναν από ταμπού;;; Από ότι φαίνεται τελικά το έκαναν γιατί δεν ήθελαν να πάνε απέναντι στην ομόθυμη καταδίκη της αξιολόγησης από το σύνολο των συναδέλφων. Τώρα όμως στο πλαίσιο του “πολιτικού ρεαλισμού” του ΣΥΡΙΖΑ οι θέσεις του αλλάζουν…
Έχουμε ξαναπεί ότι η αξιολόγηση δεν έχει στόχο να γίνουν καλύτερα τα σχολειά και οι εκπαιδευτικοί αλλά να προχωρήσει η κατηγοριοποίηση των σχολείων και των μαθητών. Το σχολείο και το εκπαιδευτικό σύστημα της Ελλάδας δεν επιτελεί το σκοπό που θα έπρεπε, της δημιουργίας δηλαδή ενός ολοκληρωμένου ανθρώπου με γνώση των νόμων κίνησης της κοινωνίας. Το σχολείο αυτό προάγει τον ανταγωνισμό, την ημιμάθεια και αναπαράγει το σύστημα που υπηρετεί.
Ποιός όμως καθορίζει σήμερα τι είναι «αντικειμενικό»; Οι ανάγκες του λαού για ολόπλευρη μόρφωση ή οι ανάγκες του κεφαλαίου για κατάρτιση της νέας γενιάς με δεξιότητες μιας χρήσης;
Την απάντηση τη γνωρίζουμε, την ζούμε καθημερινά. Στο πλαίσιο του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και της ΕΕ, τα πάντα υποτάσσονται στις ανάγκες του κεφαλαίου. Είναι εκατοντάδες οι οδηγίες της ΕΕ, διαχρονικά, που προωθούν την ακόμα μεγαλύτερη και ταχύτερη προσαρμογή της εκπαίδευσης στις απαιτήσεις των βιομηχάνων. Να γιατί όσοι δεσμεύονται να συνεχίσουν αυτόν το δρόμο, ανάμεσά τους και ο ΣΥΡΙΖΑ, κοροϊδεύουν τους δημόσιους υπάλληλους και τους εκπαιδευτικούς όταν μιλάνε για μια άλλη, καλή αξιολόγηση, υπέρ των εκπαιδευτικών, των μαθητών, του λαού. Τέτοια ούτε υπήρξε, ούτε μπορεί να υπάρξει. Οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι εκπαιδευτικοί, έχουν πείρα και πρέπει να την αξιοποιήσουν. Να δυναμώσουν αποφασιστικά το ΚΚΕ, το μόνο Κόμμα που στάθηκε ενάντια και αποκάλυψε το πραγματικό, αντιδραστικό περιεχόμενο της λεγόμενης αξιολόγησης.

ΚΕΡΚΥΡΑ-Καταγγελία ξενοδοχοϋπαλλήλων για απλήρωτη εργασία

Καταγγελία ξενοδοχοϋπαλλήλων για απλήρωτη εργασία

Την εργοδοσία ξενοδοχειακού ομίλου στην Κέρκυρα καταγγέλλει ο σύνδεσμος ξενοδοχοϋπαλλήλων του νομού, καθώς εργαζόμενοι παραμένουν απλήρωτη για τον τελευταίο μήνα της πρόσφατης ολοκληρωμένης σεζόν καθώς και των επιδομάτων αδείας και Χριστουγέννων.

Η διοίκηση του σωματείου εξέδωσε σχετική ανακοίνωση, ύστερα από την χθεσινή γενική συνέλευση που πραγματοποίησε το επιχειρησιακό σωματείο εργαζομένων στα ξενοδοχεία του ομίλου, προκειμένου να λάβει αποφάσεις.
Η ανακοίνωση
«Άλλη μια τουριστική σαιζόν πέρασε. Ο όμιλος AQUIS είχε πληρότητα 100% και πολλές φορές την ξεπέρασε. Η κερδοφορία της έφτασε στα ύψη, παρ’ όλα αυτά οι εργαζόμενοι παραμένουν απλήρωτοι για τον Οκτώβρη, την Άδεια και το Επίδομα Αδείας. Μετά από τις παρεμβάσεις των εργαζομένων με το επιχειρησιακό τους σωματείο ο όμιλος «αναγκάστηκε» να καταβάλλει ένα μέρος των δεδουλευμένων και όχι σε όλους τους εργαζόμενους. Πίσω από την «βιτρίνα» της τουριστικής ανάπτυξης κρύβεται η απελπιστική κατάσταση που βιώνουν οι ξενοδοχοϋπάλληλοι, με τις συνεχείς, μειώσεις μισθών, τα εξαντλητικά ωράρια, την τρομοκρατία, το πετσόκομμα του επιδόματος ανεργίας, τόσο ως προς το ποσό καθώς και την διάρκεια του χρόνου επιδότησης τη στιγμή που τα ξενοδοχεία και οι εργοδότες θησαυρίζουν.
Το επιχειρησιακό σωματείο εργαζομένων στα ξενοδοχεία του ομίλου αφού συγκάλεσε γενική συνέλευση χθες 27 του μηνός, αποφάσισε ομόφωνα να καταγγείλει την στάση αυτή της εργοδοσίας και καλεί τους εργαζόμενους στην οργάνωση νέων αγώνων, απαιτώντας την άμεση εξόφληση των δεδουλευμένων και απαιτεί από τους θεσμικούς φορείς όπου διαχειρίζονται τα θέματα εργασίας να παρέμβουν προκειμένου να εφαρμοστεί η νομιμότητα».

Πρώτη φορά αριστερή κυβέρνηση; Δύσκολο...

 Πρώτη φορά αριστερή κυβέρνηση; Δύσκολο...

Φαντάζομαι ότι την είδατε την σύνθεση του υπουργικού συμβουλίου, έτσι; Δεν ξέρω πόσοι από σας, λοιπόν, πανηγυρίζουν ακόμη για την "πρώτη φορά αριστερά", διότι αυτή η ρημάδα η αριστερά είναι μάλλον καλά κρυμμένη και δεν πολυφαίνεται ανάμεσα στα πρόσωπα που απαρτίζουν το "πρώτη φορά αριστερό" υπουργικό συμβούλιο. Και, βεβαίως, τον υπουργό άμυνας Πάνο Καμμένο δεν τον λες με τίποτε αριστερό, όπως δεν λες αριστερές τις βουλευτίνες τού κόμματός του Έλενα Κουντουρά και Μαρία Κόλλια-Τσαρουχά (αναπληρώτρια υπουργός τουρισμού και υφυπουργός Μακεδονίας - Θράκης αντίστοιχα, αμφότερες πρώην βουλευτίνες Νέας Δημοκρατίας) αλλά νά 'ταν μόνο αυτοί των ΑνΕλ...

Μήπως λες αριστερό τον υπουργό οικονομικών; Ο Γιάνης (με ένα νι, παρακαλώ!) Βαρουφάκης είναι μεν διακεκριμμένος οικονομολόγος (καθηγητής σε πολλά ξένα πανεπιστήμια αλλά και στην Αθήνα), πλην καθαρόαιμος κεϋνσιανιστής. Δηλαδή, ανήκει στους αντιπάλους τής κρατούσας στην Ευρωπαϊκή Ένωση νεοφιλελεύθερης θεωρίας, εκτιμά πως οι νεοφιλελεύθερες επιλογές βαθαίνουν την κρίση και υποστηρίζει τις κεϋνσιανές επιλογές, οι οποίες έχουν δημιουργήσει αλλεπάλληλες κρίσεις στο παρελθόν. Με λίγα λόγια, ο Γιάνης Βαρουφάκης βρίσκεται στην ίδια καπιταλιστική κατεύθυνση με τους προκατόχους του (τουλάχιστον θεωρητικά), απλώς πάει από άλλον, παράλληλο δρόμο. Κάτι πρέπει να καταλάβατε από την αποστροφή του "όχι στην λιτότητα, ναι στον λιτοδίαιτο τρόπο ζωής". Όχι στον Γιάννη, ναι στον Γιάνη.

Μήπως λες αριστερό τον υπουργό υγείας; Ο επί σειρά ετών βουλευτής τού ΠαΣοΚ Παναγιώτης Κουρουμπλής ήταν αυτός που, ως γραμματέας πρόνοιας του ΠαΣοΚ, συνέταξε το διαβόητο "σχέδιο Γιαννίτση", το οποίο συνιστούσε τόσο μεγάλη βόμβα στα θεμέλια του εθνικού συστήματος υγείας και πρόνοιας ώστε αποσύρθηκε μετά πολλών επαίνων. Και να μη ξεχνάμε ότι το πρώτο μνημόνιο φέρει και την δική του υπογραφή.

Μήπως λες αριστερό τον υπουργό εξωτερικών; Ο ανανήψας πρώην κνίτης Νίκος Κοτζιάς έχει διατελέσει επί σειρά ετών συνεργάτης του Γιώργου Παπανδρέου και πρόεδρος του ΙΣΤΑΜΕ, ενός ιδρύματος που μόνο αριστεροκρατούμενο δεν το λες. Δεν έχει αφήσει συνέδριο για συνέδριο και συμβούλιο για συμβούλιο επί θεμάτων εξωτερικής πολιτικής που να μην έχει συμμετάσχει (πάνω από 200) ενώ από τις εκδόσεις Καστανιώτη κυκλοφορούν αρκετά βιβλία του όπου αναλύεται και προπαγανδίζεται η ιδέα της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης.

Μήπως λες αριστερό τον αναπληρωτή υπουργό προστασίας του πολίτη; Ο Γιάννης Πανούσης μπορεί να θεωρείται διακεκριμμένος επιστήμων αλλά πώς να ξεχάσεις ότι πρόκειται για πρώην πασόκο, ο οποίος μετακινήθηκε στην ΔημΑρ και στήριξε την πρώτη τρικομματική συγκυβέρνηση, κατ' ουσίαν αποδεχόμενος τα μνημόνια; Όπως λέει ο ίδιος: "Από το 1978 έως το 1983 ήμουν ΠαΣοΚ, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό... η οριστική απομάκρυνση από το ΠαΣοΚ έγινε το 2001-2002, όταν είπα ότι δεν θέλω να έχω καμμία σχέση". Ό,τι καταλάβατε, καταλάβατε.

Μήπως λες αριστερό τον υπουργό δικαιοσύνης Νίκο Παρασκευόπουλο, ο οποίος έχει συνεργαστεί επί χρόνια με τις κυβερνήσεις τού Ανδρέα Παπανδρέου, ως σύμβουλος επί θεμάτων δικαίου; Μήπως λες αριστερό τον αναπληρωτή υπουργό υποδομών Χρήστο Σπίρτζη, πρώην πρόεδρο του ΤΕΕ και επί χρόνια κομματικό συνδικαλιστή τού ΠαΣοΚ; Μήπως λες αριστερή την αναπληρώτρια υπουργό εργασίας Ράνια Αντωνοπούλου, διακεκριμμένο στέλεχος του πολιτειακού Levy Economics Institute; Ή μήπως λες αριστερό τον γραμματέα τού υπουργικού συμβουλίου Σπύρο Σαγιά, νομικό σύμβουλο της -κάθε άλλο παρά αριστερής- Cosco;

Δύσκολο έως απίθανο είναι να πεις αριστερούς, επίσης, τον δεδηλωμένο δεξιό Τέρενς Κουίκ, τον επί 20 χρόνια βουλευτή τού ΠαΣοΚ και πρώην πρόεδρο της βουλής Παναγιώτη Σγουρίδη, τον παλιό πασόκο Δημήτρη Μάρδα, τον κεϋνσιανό οικονομολόγο Ευκλείδη Τσακαλώτο και κάμποσους ακόμη.

Κι όταν ανάμεσα στα μέλη ενός υπουργικού συμβουλίου βρίσκονται όλοι αυτοί, είναι δύσκολο να κάνεις λόγο για "πρώτη φορά αριστερή" κυβέρνηση. Πολύ δύσκολο. 

Απολιθωμένες Αμπελοφιλοσοφίες στον Κόκκινο Πλανήτη 18

 Απολιθωμένες Αμπελοφιλοσοφίες στον Κόκκινο Πλανήτη 18

Η 18η εκπομπή μας, ή αλλιώς πρώτη στη μετά Σύριζα (μ.Σ.) εποχή, καταπιάνεται με το εκλογικό αποτέλεσμα (πρώτη φορά αριστερά!), τις ποσοστιαίες αυξομειώσεις και τους ποιοτικούς δείκτες, το σχηματισμό κυβέρνησης και του υπουργικού συμβουλίου (άλλη μια φορά ΠΑΣΟΚ), και τις προοπτικές της επόμενης μέρας.Σχολιάζουμε μεταξύ άλλων την εκλογική καταγραφή του ΚΚΕ ανά την επικράτεια, τους Λεβέντες (με κεφαλαίο ή χωρίς) και τις στυμμένες λεμονόκουπες των εκλογών, τα πρώτα δείγματα Πασοκογραφής της νέας κυβέρνησης, τη διαφορά λιτότητας και λιτού βίου, και του 89’ από το 15’.Κάθε παρατήρηση, επισήμανση, συμπλήρωση, ευπρόσδεκτη στα σχόλια. Καλή ακρόαση.

Η εκπομπή παρουσιάζεται σε 4 τμήματα καθώς το Youtube για κάποιον μυστήριο λόγο, μας υποβίβασε στο όριο των 15 λεπτών.

τα ελευθεριακά

 τα ελευθεριακά

Κολλήσαν' οι βελόνες στο εικοσιεφτά
τα εκατό, δεν ανεβάζουμε σου λέω ποσοστό
Φέρτε κανά Χόλογουεϊ, κανά Ταρίκ Αλί
να γίνει κανά άνοιγμα, να γίνει κομπρεμί

Πρωθυπουργό να βγάλουμε απ' την αριστερά
Ο μήνας έχει εννιά, όλοι αντιφά
να πάρουμε επιδότηση, να κάνουμε συμπόσιο
για την εκκλησία, τον Καρβάλιο, τον Αμβρόσιο

Αφού σου λέω είναι κάργα φαντασιακή
η κοινωνική η θέσμιση, το είπε κι η Κική
με την Αριστερά, ωραία η κομπίνα
εμείς καλά περνάμε, πουλάμε και Στίνα

άμα βλέπω ΠΑΜΕ φωνάζω γι' απεργία
μετά στον Δασκαλόπουλο κάνω την Παναγία
τι με κοιτάτε όλοι, δεν είμαι βλαμμένο
που αριστερό τον βρίσκω τον Πάνο Καμμένο

Στου Καραμανλή πήγα το Ινστιτούτο,
την εξουσία θέλω σαν ώριμο φρούτο
το Μνημόνιο το έχω εξαερώσει,
μα μένω στην ΕΕ, αλλιώς θα ρθούνε Ρώσοι

Εγώ την κοκκινόμαυρη μοστράρω σημαία,
λιοντάρια σαν εμένα έχει μόνο στη Νεμέα,
να φύγουν απ' τη ρίμα μου όλοι οι σταλινικοί
Να έρθει το ΚΕΑ, να γίνει πατιρντί.

Βαγγέλης Ελευθεριάδης (πριν 2 χρονια !! Προφητικος)

Ημερολόγια σοσιαλισμού

 Ημερολόγια σοσιαλισμού

Σας ανακοινώνουμε τη σύνθεση του νέου υπουργικού συμβουλίου.

Επικεφαλής: βλαντίμιρ ιλίτς λένιν

Λαϊκός επίτροπος εθνοτήτων: ιωσήφ βισαριόνοβιτς τζουγκασβίλι

Λαϊκός επίτροπος προ-πο (προστασίας του ταβάριτς): φέλιξ τζερζίνσκι

Λαϊκός επίτροπος παιδείας κι ανεξιθρησκίας: ανατόλι λουνατσάρσκι

Αναπληρωτές επίτροποί: ναντιέζντα κρούπσκαγια, αντόν μακάρενκο

Λαϊκό επίτροπος αγροτικής ανάπτυξης: τροφίμ λυσένκο

Λαϊκός επίτροπος νέας οικονομικής πολιτικής: νικολάι μπουχάριν

Λαϊκός επίτροπος σε θέματα εκβιομηχάνισης και κολεκτιβοποίησης: παναγιώτης λαφαζάνης…

-Τι έκανε λέει;

-Ε, ναι. Παντού πρέπει να υπάρχει ένας κόκκινος πάνος.

-Και το πρώτο διάταγμα για τι θα είναι; Για τη γη και την ειρήνη;

-Όχι. Για την επαναφορά της 13^ης σύνταξης.

Και μετά ξύπνησες. Σε μια ελεύθερη, διαφορετική ελλάδα, που αλλάζει με οργασμό μικρών σοσιαλιστικών μεταρρυθμίσεων και σταδιακών μετασχηματισμών. Πρώτη φορά αριστερά! Κι ο κόσμος άλλαξε πλευρό στις εκλογές. Μα αν ξυπνήσει μονομιάς…

Κάθεσαι στο γραφείο και παίρνεις το ημερολόγιο, για να το ενημερώσεις με τα πρώτα κατορθώματα της αριστερής κυβέρνησης.

Ο κυρίαρχος ελληνικός λαός χάρηκε αρχικά (στην πλειοψηφία του) γιατί κατάφερε μετά από εννιά δεκαετίες (αγώνας και θυσία) να βγάλει μια βουλή χωρίς κανένα παπανδρέου, απ’ όπου και αν προέρχεται. Και γιατί μπόρεσε να εκλέξει για πρώτη φορά στα χρονικά της μεταπολίτευσης μια κυβέρνηση που να μην περιέχει κάποιο από τα δύο κόμματα (νδ-πασόκ) που κυριαρχούσαν και (συγ)κυβερνούσαν σαράντα χρόνια τώρα, αποκλείοντας όλους τους γαλαζοβένετους από το νέο κυβερνητικό σχήμα. Όλους; Όχι. Γιατί κάποιοι πολιτικοί γυμνοσάλιαγκες εξακολουθούν να αντιστέκονται στη φθορά του χρόνου και να επιβιώνουν στα κυβερνητικά πόστα. Πρώτη φορά αριστερά!

Όρεξη να έχεις να διαβάζεις ονόματα και να ξεσκαλίζεις το παρελθόν τους. Εξετάζεις σύνθεση του νέου υπουργικού συμβουλίου και δεν προλαβαίνεις να μετράς πασόκους εκσυγχρονιστές και βαμμένους δεξιούς. Και δεν εννοώ απλούς, τυχαίους πασόκους που ακολούθησαν φυσιολογικά το ρεύμα και εντάχθηκαν ομαλά στο σύριζα, για να χτίσουν καριέρες. Αλλά αμετανόητους πρασινοφρουρούς, όπως ο πράσινος πρόεδρος του τεε, που κράτησε όμως για προσωπικούς λόγους κάποιες αντιμνημονιακές πισινές –βάζοντας πχ πρώτος και καλύτερος την υπογραφή του στη λίστα όσων συμφωνούσαν με την πρόταση νόμου του κουκουέ για την κατάργηση των μνημονίων. Το λέγαμε και προεκλογικά στην παρέα μεταξύ σοβαρού και τρολαρίσματος. Να βγούμε δηλ το βράδυ των εκλογών στους δρόμους, με πλαστικά σημαιάκια πασόκ ανά χείρας και να πανηγυρίζουμε. Τόσα πασόκ κυκλοφορούν τη σήμερον, δεν μπορεί, όλο και κάποιο θα είχε πάει καλά, για να είμαστε στους κερδισμένους.

Διάβαζα εν τω μεταξύ προεκλογικά μια «ανάλυση» του κάρπετ, (που εκτός από τα αθλητικά είναι γενικός μπαρουφολόγους, αλλά έχει πλάκα), όπου έγραφε: δεν ξέρω ποιος θα στενοχωρηθεί περισσότερο: οι αρειανοί αν πάρει φέτος πρωτάθλημα ο παοκ, ή οι κουκουέδες αν βγει κυβέρνηση ο σύριζα;

Έχοντας δύο στα δύο στις παραπάνω ιδιότητες, πρέπει να πω στον αντώνη πως δεν του τα ‘παν καλά. Αφενός στο πρωτάθλημα δεν μας αφορούν οι ενδοαστικοί ανταγωνισμοί μεταξύ μαρινάκη, σαββίδη και σια. Αφετέρου, δεν ξέρω κανέναν κουκουέ, οργανωμένο μέλος ή οπαδό, που να μην ευχόταν από μέσα του το βράδυ της κυριακής να πιάσει την αυτοδυναμία ο σύριζα. Όχι γιατί έτρεφε κάποια ψευδαίσθηση –από αυτές που είναι πολύ της μόδας αυτές τις μέρες, εδώ και κάτι χρόνια- αλλά για να βγει ακομπλεξάριστα από την ντουλάπα και να αποκαλυφθεί χωρίς ελαφρυντικά και άλλοθι για τους συνεργάτες του. Για την οποία συνεργασία με τους ανελ, δεν ξέρω αν ξέρετε, αλλά και πάλι το κκε φταίει, γιατί αν είχε δώσει έστω ανοχή στο σύριζα, δε θα υπήρχε κάποια αναγκαιότητα να γίνει. Μονά-ζυγά, δικά τους.

Πού αλλού θα βρίσκαμε όμως, χωρίς κυβέρνηση σύριζα, τόσα μαργαριτάρια μαζεμένα κατά την παραλαβή-παράδοση των υπουργείων;

Ο πανούσης πχ είπε στο προ-πο πως η αστυνομία είναι θεσμός της δημοκρατίας (και έχει απόλυτο δίκιο, εφόσον μιλάμε για το αστικό κράτος και την αστική δημοκρατία) και πως η αποστολή της είναι να προστατεύει τους φτωχούς που την έχουν ανάγκη και όχι τους πλούσιους. Ε ναι, άμα είσαι πλούσιος, τι έχεις να χάσεις, σιγά την περιουσία δηλ. Ο λαός είναι που θέλει να προστατεύσει τα καγιέν που δεν έχει.

Βγήκαν όμως τα κάγκελα από το μνημείο του άγνωστου στρατιώτη! Αυτό που το πας… Πρώτη φορά αριστερά. Και τα μυαλά στα κάγκελα…

Ο βαρουφάκης μας εξήγησε σε άπταιστα παπανδρεϊκά τη διαφορά μεταξύ λιτότητας και λιτού βίου. Που πρέπει να ‘ναι κάτι σαν τη διαφορά μεταξύ του ανασχηματισμού και της αναδόμησης, όπως λεγόταν επί αλλαγής. Μην ανησυχείτε όμως απλώς δε θα έχουμε τις καγιέν και τις πόρσε που (δεν) είχαμε προ κρίσης. Κι αν δεν έχουν λεφτά για το εισιτήριο του λεωφορείου, ας πάρουν να οδηγήσουν την μπεμβέ τους, που θα ‘λεγε και μια ψυχή…

Ο κοτζιάς –που διαβάσατε πρώτοι εδώ, από το ρεπορτάζ της ρένας δουρου-τι ότι θα γίνει υπουργός εξωτερικών- διαφοροποιήθηκε απ’ το ανακοινωθέν της εε για τις κυρώσεις στη ρωσία, βαδίζοντας στα χνάρια των περιβόητων αστερίσκων του τρίτου δρόμου του πασόκ και πήρε και τα συχαρίκια των χρυσαυγιτών για τη στάση του.

Οι οακκίτες τώρα δικαιώνονται!

Η πλάκα είναι πως η ελληνική πλευρά δεν είπε «όχι» σε κάτι, απλά σημείωσε ότι έπρεπε να ερωτηθεί κι η ίδια –πριν πει ίσως κάποιο περήφανο «ναι». Στην ουσία δηλ μηδέν εις το πηλίκο, αλλά σε επίπεδο συμβολισμών, σκίζουμε. Γι’ αυτό σου λέω, σφε αναγνώστη, πού αλλού θα βρίσκαμε τέτοια ωραία αριστερά πράγματα, για να περνάει ευχάριστα η ώρα.. Αλλά στον κοτζιά θα χρειαστεί πιθανότατα να επανέλθουμε σύντομα..

Εκτός κι αν ο κάρπετ είναι της γραμμής δελαστίκ, ότι δηλ η κυβέρνηση σύριζα είναι ο χειρότερος εφιάλτης του κουκουέ –που είναι πάντως διαφορετικό από το ότι περιέχει κάποιους Εφιάλτες, που πήδηξαν από το καράβι το 91’, όταν δεν κατάφεραν να το βυθίσουν αύτανδρο, όπως σκόπευαν.

Ο οποίος δελαστίκ, σταθερός στις απόψεις του, έλεγε πως το 89’ ήταν επαίσχυντη προδοσία, άλλαξε όμως σταθμά και κριτήρια για την κυβερνητική συνεργασία σανέλ, θεωρώντας την γνήσια αντιμνημονιακή. Πρώτη φορά αριστερά.

Και συνέχισε με μια ανάλυση περί γερμανοτσολιάδων πολιτικών, που δεν ήταν όμως τέτοιοι μέχρι να υπογράψουν τα μνημόνια και προφανώς έγιναν τέτοιοι στη συνέχεια. Και τώρα εσύ με τι να καραφλιάσεις πρώτα (πρώτη φορά αριστερά); Με την ατόφια, ταξική του ανάλυση ή με το ακαταμάχητο σκεπτικό του για το διαχωρισμό προ και μετά μνημονίου; Και επίσης, τι κόμμα είπαμε πως είναι ο δελαστίκ; Ο ίδιος το ξέρει; Οι σφοι του;

Στις μυλόπετρες των ενδοαστικών ανταγωνισμών

Στις μυλόπετρες των ενδοαστικών ανταγωνισμών

Τα σχέδια της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ να παίξει ενεργό ρόλο για λογαριασμό του κεφαλαίου σε αντιθέσεις που εξελίσσονται στην ευρύτερη περιοχή , και διάνοιξη νέων πεδίων κερδοφορίας του σε νέες «αγορές», ανέπτυξε η νέα ηγεσία του υπουργείου Εξωτερικών στην τελετή παράδοσης - παραλαβής. Ο νέος υπουργός, σύμβουλος παλαιότερα του Γ. Παπανδρέου, Ν. Κοτζιάς, παραλαμβάνοντας το χαρτοφυλάκιο είπε: «Και η παγκοσμιοποίηση και η ευρωπαϊκή ενοποίηση προχωρά καιδε θα πρέπει να επιτρέψουμε στη χώρα να αποκοπεί από αυτές τις δυο διαδικασίες», κάνοντας σαφές ότι δεν αμφισβητείται η συμμετοχή της Ελλάδας σε ΝΑΤΟ και ΕΕ. Αλλωστε, όπως διαβεβαίωσε και ο προερχόμενος από τον ΣΥΡΙΖΑ αναπληρωτής υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων, Ν. Χουντής, στη δική του τοποθέτηση, υπάρχουν «υποχρεώσεις και δικαιώματα που απορρέουν από τις Συνθήκες της ΕΕ».
Οι όποιες διαφοροποιήσεις ή ελιγμοί της συγκυβέρνησης με τη χρησιμοποίηση διαδικαστικών ζητημάτων, όπως, π.χ., προχτές στο Ουκρανικό, δεν πρόκειται να ξεφύγουν από το συνολικό ευρωατλαντικό πλαίσιο, όπως δεν έβγαλαν και άλλες αστικές κυβερνήσεις εκτός αυτού του πλαισίου, με τους «αστερίσκους» του Α. Παπανδρέου, ή διαφορετικές τοποθετήσεις της κυβέρνησης Καραμανλή κ.ά. Είναι χαρακτηριστικό ότι η υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Νούλαντ μόλις χθες σε ερώτηση για τις σχέσεις Ελλάδας - Ρωσίας δήλωσε ότι :«δεν έχουμε κανένα πρόβλημα και θέλουμε την Ελλάδα να έχει μια κανονική σχέση με τη Ρωσία (...) μια σχέση ανάμεσα στην Ελλάδα και στη Ρωσία ήταν πολύ χρήσιμη στο παρελθόν σε ό,τι αφορά τη μετάδοση σαφών μηνυμάτων. Και θα ήθελα να συνεχιστεί».
Σηματοδοτώντας ο Ν. Κοτζιάς τα σχέδια της συγκυβέρνησης να παίξει πιο ενεργό ρόλο στο εσωτερικό των λυκοσυμμαχιών σημείωσε ότι «η Ελλάδα είναι κυρίαρχη, όταν εμποτίζει με την ελληνική εξωτερική πολιτική, με τη σκέψη της, με τα συμφέροντά της, τους διεθνείς οργανισμούς, τις πολυμερείς διαπραγματεύσεις, την ίδια την ΕΕ».

***

Παραπέρα, περιγράφοντας γιατί τους είναι χρήσιμη, σε ΝΑΤΟ και ΕΕ, η Ελλάδα, αναπαρήγαγε ό,τι έλεγε ο Αλ. Τσίπρας ανοιχτά, ήδη από τον Οκτώβρη 2014, πως «το κράτος έχει συνέχεια». Είπε χαρακτηριστικά ο Κοτζιάς: «(...) η Ελλάδα ζει μέσα σε ένα τρίγωνο αστάθειας, που η πάνω κορυφή του είναι η Ουκρανία, η κάτω κορυφή του αριστερά είναι η Λιβύη και η δεξιά κάτω βάση του είναι η Μέση Ανατολή. Η Ελλάδα είναι ο σχετικός φωτεινός φάρος σταθερότητας και αυτό πρέπει και οφείλουν να το αντιληφθούν και οι σύμμαχοί μας και οι εταίροι μας (...) Οποιαδήποτε έλλειψη της αναγκαίας σταθερότητας εδώ στην περιοχή θα σημαίνει πολλά δεινά (...) για ολόκληρη την ΕΕ». Για την αξιοποίηση της σταθερότητας της Ελλάδας στην ασταθή περιοχή μιλούσε και η προηγούμενη κυβέρνηση.
Επιπλέον, ο Ν. Κοτζιάς προδιέγραψε άνοιγμα της συγκυβέρνησης και προς άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα: «Η εξωτερική πολιτική (...) να σηκώνει και να ανοίγει γέφυρες με όλο τον κόσμο. Είμαστε μια ευρωπαϊκή χώρα και προσωπικά ο ίδιος και οι υπουργοί αναπληρωτές οι σύντροφοι είναι επίσης ευρωπαϊστές (...) αλλά προσβλέπουμε στις μεγάλες γέφυρες με τον νέο αναδυόμενο κόσμο, με τις χώρες των BRICS, με χώρες όπως είναι η Κίνα, με τις παραδοσιακές μας σχέσεις με τη Ρωσία, με την Ινδία (...) με τη Βραζιλία και με πολλές άλλες χώρες». Πρόσθεσε επ' αυτού: «Δε θεωρούμε (...) ότι οι σχέσεις ανάμεσα στην ευρωπαϊκή μας ένταξη και πορεία βρίσκονται σε αντίθεση ή αντίφαση με τις σχέσεις μας με τις αναδυόμενες νέες δυνάμεις (...) Είμαστε εκείνη η χώρα που (...) μπορεί να βοηθήσει την ανάπτυξη των σχέσεων ανάμεσα στην ΕΕ και στις αναδυόμενες αγορές και δυνάμεις». Σε αυτή τη βάση περιέγραψε τη χρησιμότητα της ελληνικής κυβέρνησης, και της εγχώριας αστικής τάξης γενικότερα, «να διαμεσολαβεί, να συμβάλλει σε διαιτησίες και να αναπτύξει ικανότατες διαπραγματεύσεις για την ίδια αλλά και ανάμεσα σε άλλα κράτη που βρίσκονται σε περιοχές κρισιακές».

***

Στο ίδιο μοτίβο κινήθηκαν οι διαβεβαιώσεις που έδωσε στα ιμπεριαλιστικά κέντρα ο υπουργός Αμυνας - πρόεδρος των ΑΝΕΛ - Π. Καμμένος, παραλαμβάνοντας το δικό του χαρτοφυλάκιο: «Σεβόμενοι τη Συμμαχία θα προχωρήσουμε τις υπογεγραμμένες συμβάσεις, θα προχωρήσουμε και στη συνεργασία στο νέο γεωπολιτικό χάρτη που διαμορφώνεται στην ευρύτερη περιοχή, αντιμετωπίζοντας πέραν των γνωστών κινδύνων και απειλών (...) και τις νέες απειλές που προκύπτουν πλέον από την κατάσταση που διαμορφώνεται ιδιαίτερα στη Μέση Ανατολή και εξαπλώνεται γρήγορα προς την περιοχή του Καυκάσου αλλά και της Κεντρικής Ασίας. Οι απειλές αυτές αποτελούν στρατιωτική απειλή», είπε, σηματοδοτώντας ότι η συγκυβέρνηση θα ανταποκριθεί σε όλες τις υποχρεώσεις της έναντι του ΝΑΤΟ, ακόμα και με υποστήριξη ιμπεριαλιστικών επιχειρήσεων στα βάθη της Ασίας με μια σειρά από προσχήματα (π.χ. τζιχαντιστές). «Θεωρούμε, λοιπόν, αναγκαίο να επανεξετάσουμε (...) αυτές τις νέες απειλές, να προχωρήσουμε σε νέες συνεργασίες που θα θωρακίσουν τη χώρα και θα δώσουν τη δυνατότητα άμεσα στον καθορισμό της ΑΟΖ και στην εξασφάλιση των συνθηκών εκείνων προκειμένου η χώρα να μπορεί να εκμεταλλευτεί ιδιαίτερα τον υποθαλάσσιο ορυκτό της πλούτο», πρόσθεσε, βάζοντας τους υδρογονάνθρακες, πλούτο του λαού, σε παζάρι με τα κάθε λογής ιμπεριαλιστικά κέντρα και τους επιχειρηματικούς ομίλους που συνδέονται.
Και ο Π. Καμμένος δεν παρέλειψε να διαβεβαιώσει τα τμήματα του ελληνικού κεφαλαίου που βλέπουν τα συμφέροντά τους σε άλλες ζώνες ότι ως κυβέρνηση «θα συνεχίσουμε τις καλές σχέσεις και θα βελτιώσουμε τις σχέσεις αυτές και με άλλες σύμμαχες χώρες εκτός ΝΑΤΟ, προκειμένου να εξασφαλίσουμε εκείνα τα προγράμματα τα οποία έχουν διακοπεί μετά την επιβολή εμπάργκο εκ μέρους της ΕΕ αλλά και των ΗΠΑ κατά της Ρωσίας». Αλλά και ο προερχόμενος από τον ΣΥΡΙΖΑ, αναπληρωτής υπουργός Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων, Ευ. Τσακαλώτος, στην τελετή στο ΥΠΕΞ, διαβεβαίωσε ντόπια λιμνάζοντα κεφάλαια που αναζητούν νέα πεδία κερδοφορίας στο εξωτερικό ότι «στο πεδίο των διεθνών οικονομικών σχέσεων έχουμε πολλά να πούμε. Νομίζω ότι τα αυτιά της Ευρώπης, αλλά και γενικότερα, είναι ανοιχτά». Ο ίδιος ξεκαθάρισε ότι «πρέπει να φτιάξουμε έναν καινούργιο μακροοικονομικό χώρο, αλλά και με μια σειρά μεταρρυθμίσεων που μερικές από αυτές τις μεταρρυθμίσεις θα έχουν μια συνέχεια με το παλιό», κάνοντας σαφές ότι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις θα συνεχιστούν και επί ΣΥΡΙΖΑ.

***

Μ' αυτά και μ' άλλα καλούν το λαό να χωθεί βαθύτερα στις μυλόπετρες των ενδοαστικών αντιθέσεων και ανταγωνισμών, της ματωμένης ανάκαμψης της καπιταλιστικής οικονομίας γενικότερα. Θα επιχειρήσουν να εμφανίσουν τις διαφοροποιήσεις τους στο πλαίσιο των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και εντός του πλαισίου ΕΕ- ΝΑΤΟ ως φιλολαϊκή αλλαγή στην εξωτερική πολιτική. Οι εργαζόμενοι ο λαός να μη συστρατευθούν σε αυτή την διαδικασία, να βρίσκονται σε αγωνιστική ετοιμότητα και επαγρύπνηση για όσα εξελιχθούν.

Το ... επίδομα γαλοπούλας και η αύξηση της παραγωγικότητας

Το ... επίδομα γαλοπούλας και η αύξηση της παραγωγικότητας

Με τα πρωτοχρονιάτικα δώρα και τις έκτακτες παροχές μιας βιομηχανίας στους εργαζόμενους, ο «Ριζοσπάστης» είχε ασχοληθεί και πέρυσι. Τότε, ο βιομήχανος είχε μοιράσει στους εργαζόμενους «μπόνους» και δώρα ύψους 2,5 εκατ. ευρώ. Το ίδιο επαναλήφθηκε και φέτος. Βιομηχανία δαπάνησε 2,85 εκατ. ευρώ, αν και αυτή τη φορά, η ...γαλαντομία της δε γνώρισε την ίδια προβολή με πέρσι από τα αστικά ΜΜΕ.
Μεταξύ άλλων, μοίρασε στους εργαζόμενους επίδομα «γαλοπούλας» και δώρα στα παιδιά όσων σπουδάζουν, έκτακτη οικονομική ενίσχυση και «επίδομα παρουσίας» 800 ευρώ, το οποίο δικαιούνται όσοι δεν έλειψαν ούτε μία μέρα από τη δουλειά τη χρονιά που πέρασε. Αυτό το τελευταίο το κρατάμε, γιατί συνδέεται άμεσα με την παραγωγικότητα της εργασίας, την οποία ο ίδιος ο βιομήχανος ξεχώρισε ως έναν από τους παράγοντες που επιδρούν καθοριστικά στην υψηλή κερδοφορία της επιχείρησης.
Οι διαπιστώσεις που κάναμε και πέρσι, ισχύουν στο ακέραιο: Η βιομηχανία «επιστρέφει» στο προσωπικό της ένα ελάχιστο μέρος της υπεραξίας που απέσπασε στη διάρκεια της χρονιάς από τη δουλειά των εργαζομένων. Επιλέγει μάλιστα να δώσει αυτά τα λεφτά με τη μορφή «έκτακτης ενίσχυσης» και όχι μόνιμης αύξησης στους μισθούς (πέρα από 100 ευρώ μεικτά που δίνει σαν αύξηση σε όσους έχουν μεικτό μηνιαίο μισθό μέχρι 2.800 ευρώ).
Οι πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων, όμως, ξεπερνούν κατά πολύ αυτά που μπορεί να καλύψει το έκτακτο επίδομα (κλιμακωτά, από 700 έως 2.400 ευρώ). Επιπλέον, οι ανάγκες αυτές δεν είναι «εφάπαξ», αλλά κατανέμονται σε όλη τη διάρκεια του χρόνου. Αρα, μπορεί το έκτακτο επίδομα και τα άλλα δώρα να δίνουν μια κάποια ανάσα από τις πολλές υποχρεώσεις, δε λύνουν όμως τα οξυμένα προβλήματα που προκαλεί στους εργαζόμενους το συνολικό πλαίσιο της αντιλαϊκής πολιτικής (υψηλή φορολογία, ακρίβεια, κόστος Υγείας κ.ά.).

Διεύρυνση της παραγωγής

Για να δούμε όμως ορισμένα οικονομικά στοιχεία που αφορούν στον όμιλο και είναι χρήσιμα για να ερμηνεύσουμε τη «γενναιοδωρία» του προς τους εργαζόμενους: Από το 2000, η εταιρεία έχει υπερτετραπλασιάσει τον κύκλο εργασιών της, από 147 εκατ. ευρώ σε 630 εκατ. ευρώ το 2012 και σε 720 εκατ. ευρώ το 2013.
Η διεύρυνση αυτή της παραγωγής δε θα μπορούσε να γίνει με άλλον τρόπο, πέρα από την επένδυση μέρους της υπεραξίας που αποσπά κάθε χρόνο η εταιρεία από τους εργαζόμενους. Το «καμάρι», δηλαδή, του βιομήχανου, όπως και κάθε άλλου επιχειρηματία, είναι φτιαγμένο αποκλειστικά από τον ιδρώτα των εργαζομένων. Το γεγονός, εξάλλου, ότι έχει υπερτετραπλασιαστεί ο κύκλος των εργασιών τα τελευταία 13 χρόνια, σημαίνει ότι έχει πολλαπλασιαστεί και η μάζα της υπεραξίας. Μπροστά στο μέγεθος αυτής της απλήρωτης δουλειάς, τα 2,85 εκατ. ευρώ που δαπάνησε η εταιρεία για επιδόματα και δώρα την Πρωτοχρονιά είναι κυριολεκτικά «αντίδωρο» που μοιράζει ο παπάς στην εκκλησία...
Είναι η μεγαλύτερη βιομηχανία και ο πρώτος εξαγωγέας του κλάδου της. Ταυτόχρονα, είναι και μία από τις ταχύτερα αναπτυσσόμενες βιομηχανίες του κλάδου της στον κόσμο. Κατέχει το 0,32% της παγκόσμιας κατανάλωσης και διακινεί πάνω από το 80% της συνολικής παραγωγής σε περίπου 65 χώρες του εξωτερικού (Δυτική και Ανατολική Ευρώπη, Βόρεια Αμερική, Μέση Ανατολή, Αφρική, Απω Ανατολή).
Ο όμιλος απασχολεί περίπου 500 εργαζόμενους, είναι ο πρώτος εξαγωγέας προϊόντων του είδους με συνολικές πωλήσεις 720 εκατ. ευρώ και κέρδη (προ φόρων) ύψους 67,8 εκατ. ευρώ το 2013. Το 2014, ήταν η πιο κερδοφόρα χρονιά στην ιστορία της εταιρείας.
Παράλληλα με την εξαγωγή προϊόντων, η εταιρεία κάνει και εξαγωγή κεφαλαίων: Το 2007, το γραφείο στη Βουλγαρία αναβαθμίστηκε σε εισαγωγική εμπορική εταιρεία. Το 2008, η καπνοβιομηχανία ίδρυσε μια θυγατρική εταιρεία στην Τουρκία, την «Karelia Tutun ve Ticaret A.S.» και την ίδια χρονιά, απέκτησε από την «Altadis S.A.» το σήμα πούρων «Backwoods», ειδικά για την ελληνική αγορά και τα καταστήματα αφορολογήτων ειδών της χώρας.

Μείωση πωλήσεων, αύξηση κερδών

Ας δούμε πώς περιέγραψε ο ίδιος ο βιομήχανος τα επιτεύγματα του ομίλου, ανακοινώνοντας στους εργαζόμενους τα πρωτοχρονιάτικα επιδόματα και τις άλλες παροχές. Οπως είπε σε εκδήλωση, που έγινε την παραμονή της Πρωτοχρονιάς στο εργοστάσιο στην Καλαμάτα, το 2014 υπήρξε μείωση του όγκου πωλήσεων των προϊόντων του ομίλου στην ελληνική και τη διεθνή αγορά, της τάξης του 10,5%.
Στην Ελλάδα, η πτώση ήταν της τάξης του 1,3%. Επειδή όμως η συνολική πτώση στις πωλήσεις των προϊόντων του είδους της άγγιξε το 5%, το μερίδιο της εταιρείας αυξήθηκε κατά 1% και συνολικά ανήλθε στο 12,5% της ελληνικής αγοράς. Δηλαδή, οι πωλήσεις στο σύνολο έπεσαν, αλλά ο όμιλος όχι μόνο δεν έχασε θέσεις στην αγορά έναντι των ανταγωνιστών του, αλλά ενίσχυσε και τη θέση του, διατηρώντας την πρωτιά στη διακίνηση προϊόντων της στην Ελλάδα, με αυξημένη μάλιστα κερδοφορία.
Σημαντικός παράγοντας γι' αυτό ήταν και οι εξαγωγές που κάνει η εταιρεία. Παρά το γεγονός ότι η πτώση στις διεθνείς πωλήσεις ήταν της τάξης του 11%, ο όμιλος κατέγραψε πολύ καλά αποτελέσματα στις περισσότερες χώρες της ΕΕ, στα Βαλκάνια, όπως και στις αγορές duty free της Τουρκίας, της Μέσης Ανατολής και της Κίνας. Επιπρόσθετα, η «χασούρα» από τη συνολική πτώση των πωλήσεων εξουδετερώθηκε και με το παραπάνω από την αύξηση στις πωλήσεις των πιο κερδοφόρων σημάτων της εταιρείας, των προϊόντων δηλαδή που (έστω και συγκυριακά) αποφέρουν στον όμιλο μεγαλύτερο από το μέσο ποσοστό κέρδους.
Σύμφωνα με την εταιρεία, στα κέρδη συνέβαλαν επίσης οι καλύτερες τιμές που πέτυχε στη διαπραγμάτευση με τους καπνοπαραγωγούς για τις πρώτες ύλες, που σημαίνει ακόμα χαμηλότερες τιμές παραγωγού. Εμείς θα συμπληρώναμε την αλλαγή του τρόπου διακίνησης των τσιγάρων και προμήθειας από τα σημεία πώλησης, αλλά και τη μείωση του ποσοστού κέρδους των περιπτεράδων, που έπεσε κοντά στο 3%, συνθλίβοντας χιλιάδες μικροεπιχειρηματίες.
Κατά τ' άλλα, η εταιρεία καυχιέται ότι «το διάστημα 2013 - 2014 συνεισέφερε περί τα 800 εκατ. ευρώ στα δημόσια ταμεία μέσω έμμεσων και άμεσων φόρων, περί τα 14,5 εκατ. ευρώ μέσω ασφαλιστικών εισφορών, ενώ το συναλλαγματικό κέρδος από τις εξαγωγές απέφερε το ποσό των 330 εκατ. ευρώ». Κάθε ένα ευρώ από αυτά τα ποσά είναι μέρος της υπεραξίας που απέσπασε από τη δουλειά των εργαζομένων. Πέραν όλων των άλλων, δείχνουν και τον τεράστιο πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι με τη δουλειά τους, τον οποίο όμως καρπώνεται ο εργοδότης, αυτός δηλαδή που κατέχει τα μέσα παραγωγής.

Υψηλή παραγωγικότητα

Ο ίδιος ο βιομήχανος είπε στην ομιλία του ότι στην κερδοφορία του ομίλου συνέβαλε η αυξημένη παραγωγικότητα του εργοστασίου και των εργαζομένων. Σε αυτό συνέβαλαν τόσο οι συνεχείς επενδύσεις, «όσο και τα προνομιακά προγράμματα έκτακτων παροχών προς τους εργαζόμενους».
Εμμεσα, ο βιομήχανος ομολόγησε και τη σκοπιμότητα που έχουν οι πρωτοχρονιάτικες παροχές και τα επιδόματα: Να διατηρήσουν σε υψηλά επίπεδα και να αυξήσουν την «εθελοντική» προσφορά των εργαζομένων στην εντατικοποίηση της δουλειάς τους. Αυτό, σε συνδυασμό με άλλα μέτρα που αφορούν στον εκσυγχρονισμό των μέσων παραγωγής και την οργάνωση της εργασίας, αυξάνουν το ποσοστό της υπεραξίας που αποσπά ο εργοδότης στη διαδικασία της παραγωγής.
Οπως αναφέρθηκε πιο πάνω, ανάμεσα στα «μπόνους» που μοίρασε πρωτοχρονιάτικα ο όμιλος, ήταν και το «επίδομα παρουσίας», ύψους 800 ευρώ, που πήραν όσοι δεν έλειψαν ούτε μια μέρα από τη δουλειά. Ποιοι είναι αυτοί; Προφανώς είναι οι εργαζόμενοι που δεν έκαναν ούτε μια μέρα απεργία, που, ενώ ήταν άρρωστοι, πήγαν κανονικά στο μεροκάματο και πάει λέγοντας. Η εταιρεία, δηλαδή, ανταμείβει εκείνους τους εργαζόμενους που αποτελούν πρότυπο για την προσήλωσή τους στους στόχους του ομίλου. Αυτοί είναι για την εταιρεία και οι πιο παραγωγικοί.
Αυτό το πρότυπο εργαζόμενου, όμως, προβάλλει και η πλειοψηφία στο επιχειρησιακό σωματείο. Η ομιλία που έκανε στην ίδια εκδήλωση ο πρόεδρος του σωματείου δεν έχει σε τίποτα να ζηλέψει από όσα θα έλεγε ένα οποιοδήποτε διευθυντικό στέλεχος της εταιρείας.
Είπε ανάμεσα σε άλλα: «Τη χρονιά που σε λίγο περνάει στην ιστορία δεν κάναμε ρεκόρ στις ποσότητες που διαθέτουμε στην ελληνική και παγκόσμια αγορά (...) Είναι ένα γεγονός που εκ πρώτης όψεως μας στενοχωρεί, γιατί πρέπει να ομολογήσουμε ότι είχαμε συνηθίσει να καταρρίπτουμε τις προηγούμενες επιδόσεις μας. Αν όμως δούμε πιο προσεκτικά την πορεία μας, κάτι που θα κάνει λεπτομερέστερα ο κ. Ανδρέας, θα διαπιστώσουμε ότι συνεχίζουμε να είμαστε η εταιρεία των ρεκόρ.
Σε μία επιχείρηση δεν αρκεί μόνο να ανέβεις στην κορυφή αλλά να κρατηθείς εκεί. Και εμείς όχι μόνο παραμένουμε στην κορυφή, αλλά είμαστε και με αναμμένες μηχανές για νέους ορίζοντες. Είμαστε σίγουροι ότι η διοίκηση της εταιρείας θα κάνει ό,τι ακριβώς απαιτείται, σε επενδυτικές και προωθητικές κινήσεις, ώστε η πορεία μας και τα επόμενα χρόνια να είναι επιτυχής και να αποτελεί παράδειγμα προς θαυμασμό και μίμηση.
Οι εργαζόμενοι διατήρησαν την παραγωγικότητα της εργασίας τους σε υψηλά επίπεδα, και αυτό είναι κάτι που πρέπει να μας κάνει υπερήφανους, αλλά και υπεύθυνους, ώστε όχι μόνο να διατηρηθεί, αλλά και να αυξηθεί την επόμενη χρονιά. Στη ζωή τίποτα δεν είναι στατικό και συνεχώς υπάρχουν νέες προκλήσεις τις οποίες πρέπει να αντιμετωπίζουμε με επιτυχία. Δεν πρέπει επίσης να εφησυχάζουμε στις δάφνες των επιτυχιών μας, αλλά να θέτουμε ολοένα και μεγαλύτερους στόχους, γιατί και τους μπορούμε και τους αξίζουμε».

Δεν υπάρχουν κοινά συμφέροντα

Σε ένα πράγμα έχει δίκιο ο πρόεδρος του σωματείου. Οτι τίποτα δεν είναι στατικό. Και όπως σήμερα η εταιρεία αξιοποιεί την κυρίαρχη θέση που κατέχει στην αγορά για να αυξήσει με επιδόματα και δώρα την παραγωγικότητα των εργαζομένων, αύριο, αν η κερδοφορία μειωθεί ή ο ανταγωνισμός προκαλέσει ανακατατάξεις, θα τους ζητήσει θυσίες πολλαπλάσιες από αυτά που σήμερα τους δίνει. Ας ρωτήσουν τους πρώην εργαζόμενους στα εργοστάσια του Λαναρά, ή στη «Χαλυβουργία» του Μάνεση στο Βόλο να τους πουν γι' αυτό.
Σε κάθε περίπτωση, όταν οι εργαζόμενοι μιας επιχείρησης ταυτίζονται με το αφεντικό τους, μόνο ζημιά κάνουν στον εαυτό τους και συνολικά στην εργατική τάξη και στο κίνημα. Για ό,τι κομπάζει ο βιομήχανος, είναι δικός τους κλεμμένος ιδρώτας. Μπροστά του, τα δώρα και τα επιδόματα είναι ένας κόκκος άμμου. Από αυτήν τη σκοπιά, δεν κάθονται στην ίδια μεριά της βάρκας με τον βιομήχανο, ο οποίος ενδιαφέρεται μόνο για τα κέρδη του. Αυτά, όμως, προϋποθέτουν τη «συστράτευση» των εργαζομένων στους στόχους που βάζει η εταιρεία κι αυτή προσπαθεί να διασφαλίσει ο εργοδότης, με τα δώρα και τα έκτακτα επιδόματα.

Η μεγάλη απεργία στα μεταλλεία του Λαυρίου το 1929

Η μεγάλη απεργία στα μεταλλεία του Λαυρίου το 1929

Μάθημα ταξικής αντοχής, αλληλεγγύης και θάρρους

Ανοδος μεταλλωρύχου στο φρέαρ «Σερπιέρη» στο Λαύριο (από λεύκωμα του Δήμου Λαυρεωτικής)

Την 1η Φλεβάρη συμπληρώνονται 86 χρόνια από την έναρξη του σκληρού απεργιακού αγώνα που έδωσαν το 1929, επί 47 μέρες, οι εργαζόμενοι στα μεταλλεία του Λαυρίου. Κάθε μέρα της απεργίας είναι και ένα ξεχωριστό παράδειγμα ταξικής αντοχής, αποφασιστικότητας, αλληλεγγύης και θάρρους.
Τον αγώνα στο Λαύριο καθοδήγησε η Ενωτική ΓΣΕΕ, που συγκροτήθηκε λίγες μέρες μετά το ξεκίνημα της απεργίας. Την ίδια περίοδο ξέσπασε μια ακόμη απεργία στην Ελευσίνα, στην οποία παρενέβη η τότε πλειοψηφία της ΓΣΕΕ. Σε αυτούς τους δύο απεργιακούς αγώνες αποτυπώνεται ανάγλυφα η αντιπαράθεση των δύο γραμμών στο κίνημα: Της ταξικής σύγκρουσης από τη μια και της ταξικής συνεργασίας από την άλλη.
Σήμερα, ξεχωρίζουμε κάποιες από τις στιγμές της μάχης στο Λαύριο, όπως αποδόθηκαν στα φύλλα του «Ριζοσπάστη» (διατηρείται η ορθογραφία της εποχής).

Το ξέσπασμα της απεργίας

Ο απεσταλμένος του «Ριζοσπάστη» στο Λαύριο, περιγράφοντας τις άθλιες συνθήκες εργασίας, αναφέρει: «Το Λαύριο απασχολεί σήμερα πάνω από 2.500 εργάτες που δουλεύουν στα Μεταλλεία (...) Δουλεύοντας ένα ολόκληρο 8ωρο τη μέρα, είναι υποχρεωμένοι λόγω του γλίσχρου μεροκάματου που παίρνουν, να δουλεύουν υπερωρίες, που ανεβάζουν έτσι τις ώρες δουλειάς σε 12 και να φτάσουν το μάξιμουμ μεροκάματό τους στις 60 δραχμές.
Ενας από τους μεγαλύτερους και σπουδαιότερους κινδύνους είναι η μολυβδίασις που παθαίνουν όλοι σχεδόν και σε σημείο που ύστερα από μερικά χρόνια να αχρηστεύονται εντελώς. Ο γιατρός της Εταιρίας Αλεξάνδρου τους είπε ξεκάθαρα: Αν κόψω ένα κομμάτι κρέας από πάνω σας και το πετάξω σε σκυλί ασφαλώς θα ψοφίσει».
Σε άλλο ρεπορτάζ με τον πλάγιο τίτλο «Η βδέλλα των εργολάβων - Πώς απομυζούν τους εργάτες - Τα άτιμα μέσα που μετέρχονται» αναφέρεται: «Παίρνουν τη δουλειά εργολαβικά κι έχοντες βέβαια κάθε συμφέρον να την τελειώσουν μια ώρα αρχίτερα τους υποχρεώνουν να δουλεύουν περισσότερο από την κανονισμένη ώρα και τους πιέζουν να εκτελούν τη δουλειά στα μπόσικα (ετοιμόρροπα) μέρη και τα πιο επικίνδυνα, πότε με χυδαιότατες βρισιές και απειλές διωξίματος και πότε με τη μπλόφα θα κλείσει η εταιρεία και δεν βγαίνει».
Μέσα σ' αυτές τις συνθήκες, η εταιρεία είχε υποσχεθεί ότι το Γενάρη του 1929 θα έδινε αυξήσεις 5% σε όλους τους τεχνίτες, κάτι που δεν έκανε. Κάτω από την απαίτηση των τεχνιτών, η αντιδραστική διοίκηση του σωματείου τους αναγκάζεται να συγκαλέσει Γενική Συνέλευση στις 31 Γενάρη, όπου υιοθετήθηκε το προωθημένο πλαίσιο των αιτημάτων τους.
Δημιουργήθηκε μάλιστα και μια επιτροπή, που την επόμενη μέρα έθεσε τα αιτήματα στη διεύθυνση της εταιρείας. «Ο υποδιευθυντής όμως της εταιρίας Κοντιέ, όχι μονάχα δε δέχεται συζήτηση για αύξηση μεροκάματου, αλλά και βρίζει την επιτροπή (...)», γράφει ο «Ριζοσπάστης».
Οι εργάτες και οι τεχνίτες, ξεπερνώντας τις αντιδραστικές διοικήσεις των σωματείων τους, συγκροτούν Κεντρική Απεργιακή Επιτροπή, η οποία, μεταξύ άλλων, στέλνει τηλεγράφημα στις εργασίες του Συνεδρίου της Ενωτικής ΓΣΕΕ (ξεκίνησε στις 28 Φλεβάρη) και ζητάει να αναλάβει την καθοδήγηση της απεργίας. Στις 2 Φλεβάρη ο αριθμός των απεργών ανέρχεται στους 2.100.

Η αστυνομία σκοτώνει απεργό

Την Τετάρτη 6 Φλεβάρη, μετά από Γενική Συνέλευση, «οι εργάτες ξεχύθηκαν προς τα μεταλλεία για να πείσουν και τους άλλους εργάτες να απεργήσουν. Μπρος στους φούρνους όμως που βρισκόταν σμήνη χαφιέδων και χωροφυλάκων τους υπεδέχθησαν με ομοβροντία πυροβολισμών, ο δε ενωμοτάρχης Τούμπας ξάπλωσε νεκρό με δύο σφαίρες τον εργάτη Συρίγο».
«Γίνεται τότε πανδαιμόνιο. Οι απεργοί εξαγριωμένοι ορμούν ενάντια στους χωροφύλακες που απ' το φόβο τους παραδίδουν τα όπλα κι αφήνουν ελεύθερη τη διάβα τους. Κι αμέσως οι φούρνοι σταματούν κι οι Μεταλλωρύχοι που τους κινούσαν βγαίνουν από μέσα για να ενωθούν με τους απεργούς (...) Την επομένη, η πόλη είναι νεκρή (...) Μόνο τ' απόγευμα ακούστηκε να βαράν πένθιμα οι καμπάνες και να καλούν τον κόσμο στη κηδεία (...) Στη πλατεία όμως μπροστά, πίσω από το φέρετρο του σ. Συρίγου μια θάλασσα πάνω από 7 χιλ. πλήθος ακολουθεί και καταριέται τους δολοφόνους...».
Ο υπουργός Ζαβιτσάνος (πρωθυπουργός τότε ήταν ο Ελ. Βενιζέλος) δηλώνει στη Βουλή: «Εάν ο χωροφύλακας πυροβόλησε καλώς έπραξε. Δεν μπορείτε να πείτε, πρόσθεσε σε κάποιο βουλευτή, ότι είχε καθήκον ο χωροφύλακας να σταυρώσει τα χέρια του και αφήσει ελεύθερους τους απεργούς να επιτίθενται κατά των γραφείων της εταιρείας και να αναστατώνουν τον κόσμο»!

Γυναίκες ηρωίδες

Στα μέσα του Φλεβάρη, το ατμόπλοιο «Μαρία» του εφοπλιστή Βλάση προσεγγίζει το λιμάνι του Λαυρίου για να ξεφορτώσει κάρβουνο. Οπως φαίνεται από τα δημοσιεύματα, δεν τα καταφέρνει και πάει να ξεφορτώσει στον Πειραιά. Υστερα από αίτημα των απεργών, η Ενωση Εργατών Λιμένος Πειραιώς δίνει εντολή στα μέλη της να μην επιτρέψουν το ξεφόρτωμα ούτε στον Πειραιά.
Ο εφοπλιστής προσπαθεί ξανά να ξεφορτώσει στο Λαύριο στις 14 Μάρτη, στρατολογώντας 35 απεργοσπάστες από τον Πειραιά. Οι απεργοί αντιδρούν ακαριαία με μπροστάρηδες τις γυναίκες. Στο φύλλο του «Ριζοσπάστη» στις 17 Μάρτη, ο απεσταλμένος του, κατόπιν εντολής - όπως λέει - των ηρωίδων προλετάριων του Λαυρίου, περιγράφει αυτή τη σκηνή.
Στην προκυμαία από τις 7 το πρωί γίνεται μεγάλη συγκέντρωση, όπου συμμετέχουν 3.000 άνθρωποι. «Οι χωροφύλακες προσπαθούν να τους μποδίσουν το διάβα (...) Οι απεργοσπάστες ένας - ένας φοβισμένοι παρατούν το ξεφόρτωμα και κατεβαίνουν στα αμπάρια (...) Το πλήθος ορμά μέσα στην σιδερένια πόρτα. Οι χωροφύλακες τα χάνουν, υποχωρούν λιγάκι και στρίβουν τους υποκόπανους ενάντια στη κοσμοπλημμύρα (...) Αυτό γίνεται αφορμή για να ριχτεί η πρωτοπορία του πλήθους, οι γυναίκες με περισσότερη μανία.
(...) Οι χωροφύλακες βαρούν μανιασμένα μα κι οι γυναίκες που δέχονται πρώτες την επίθεση, δεν στέκονται με σταυρωμένα τα χέρια. Οι πέτρες, τα ξυλοκάρβουνα, τα ξύλα που βρίσκονται στο λιμάνι γίνονται όπλα της μάζας ενάντια στους φρενιασμένους χωροφύλακες (...) Ξαφνικά ακούγεται ποδοβολητό. Κανείς δεν γύρισε πίσω το κεφάλι να δει τι τρέχει. Μόνο όταν από το στόμα του ανθυπομοίραρχου Λέκκα ακούστηκε: - Θα σας σκοτώσω ρουφιάνοι! Το πλήθος έστρεψε να δει για να δεχτεί κατάμουτρα τα κοντάκια των καινούργιων τώρα χωροφυλάκων...
Μα πάλι κανείς δεν δείλιασε (...) Μια γριούλα σπάζει το ραβδί της πάνω στα μούτρα του Λέκκα κι' η σύγκρουση όλο και γίνεται πιο άγρια. Πιάνονται σχεδόν στα χέρια. Οι γυναίκες βουτάν τα όπλα από τους χωροφύλακες. Τέσσερα απ' αυτά πετιούνται στην θάλασσα. Αλλά καινούργιο, ξεκούραστο κύμα χωροφυλάκων καταφτάνει. Οι χτυπημένες και κουρασμένες γυναίκες από την κούραση δεν βαστούν πια...
Η σύγκρουση όμως εξακολουθεί. Ξάφνου δύο δυνατοί κρότοι ακούγονται από το πλινθοποιείο. Ητανε δύο τορπίλες που πέσανε εκεί κοντά από τα όργανα της εταιρείας για να σκορπίσουν πανικό. Κι αρχίζει η υποχώρηση μέσα στις υποκοπανιές των χωροφυλάκων που χτυπούν τις γυναίκες όπου βρουν και τις σέρνουν από τα μακριά μαλλιά τους. Η σιδερένια πόρτα που 'χαν κερδίσει με την πρώτη εξόρμησή τους κλείνει τώρα με κρότο πίσω τους. Κι οι καμπάνες μάταια εξακολουθούσαν να βαράνε. Κανείς δεν έφτανε πια για ενίσχυσή τους.
Κι όταν ματωμένες φτάνουν στη Νεάπολη γίνεται ο απολογισμός: όλες σχεδόν χτυπημένες. Από τις 15 όμως το αίμα τρέχει. Οι άντρες είχαν εφτά τραυματισμένους κι οι χωροφύλακες πέντε με τον ανθυπομοίραρχο μαζί.
Ετσι τη περασμένη Πέμπτη 14 του Μάρτη οι προλετάριες του Λαυρίου πέρασαν το πρωινό τους. Ηταν ο καλύτερος γιορτασμός για τη Διεθνή ημέρα της γυναίκας. Το αίμα τους ήταν η σπονδή που χύσανε για το πλησίασμά τους μέσα στις γραμμές του προλεταριακού μας αγώνα, ήταν η υπόσχεση που δίνανε για τους μελλοντικούς σκληρούς αγώνες που θα ριχτούν, για την απελευθέρωσή τους από την σκλαβιά του εργοδότη. Οι εργάτριες της Αθήνας ας είναι περήφανες από τον χαιρετισμό αυτό που τους στέλνουν οι προλετάριες του Λαυρίου».

Ταξική αλληλεγγύη

Την 1η Μάρτη, η κυβέρνηση στέλνει στο Λαύριο τον εισαγγελέα Κώνστα, ο οποίος εκτοξεύει φοβέρες για να κάμψει τους απεργούς. Μεταξύ άλλων απειλεί: «Κράτος 7 εκατομμυρίων δεν θα δειλιάσει να σκοτώσει 5 χιλιάδες ταραξίες»!
Η ταξική αλληλεγγύη, όμως, σηκώνει τείχος στον αυταρχισμό της εργοδοσίας και του κράτους της. Καθ' όλη τη διάρκεια του αγώνα, καταφθάνουν οικονομικές ενισχύσεις από συνδικάτα και μεμονωμένους ανθρώπους. Αντιπροσωπευτικό είναι το γράμμα που δημοσιεύεται στον «Ριζοσπάστη» στις 3 Μάρτη 1929: «Αγαπητέ "Ριζοσπάστη". Σου στέλνω 500 δραχμές και σε παρακαλώ να δώσεις τις 250 δραχμές στην εργατική βοήθεια για να συντηρήσει τους εξόριστούς μας και 250 να στείλεις στους ηρωικούς απεργούς του Λαυρίου. Τα λεφτά αυτά τα πήρα βάζοντας ενέχυρο (...) Μόλις το κατορθώσω θα στείλω κι' άλλα».
Χαρακτηριστικό είναι και ένα άλλο γράμμα που επίσης δημοσιεύεται στον «Ριζοσπάστη» στις 12 Μάρτη 1929: «(...) μην κλονιστείτε από την κρατική τρομοκρατία, να προτιμήσετε να ζήσετε τρώγοντας ρίζες και χορτάρια, παρά να ξαναγυρίσετε στα πηγάδια που είναι σωστές κολάσεις ζωντανών για 25 ψωροδραχμές, φτύνοντας αίμα κι' αποκτώντας την μολυβδίαση, που τις φοβερές συνέπειες τις διάβασα στον "Ριζοσπάστη" μας, ενώ άλλοι πλουτίζουν εις βάρος σας. (...) Αγλαΐα Μέλου. Μητέρα επαναστατών προλετάριων».

Νίκη των εργατών

Οι εξελίξεις είναι ραγδαίες. Το Σάββατο 16 Μάρτη, ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας υποχρεώνεται σε συμφωνία με την Ενωτική ΓΣΕΕ, που περιελάμβανε: 10% αύξηση σε όλους τους εργάτες και εργάτριες. Να απολυθούν άμεσα όλοι οι κρατούμενοι εργάτες, διατάσσοντας τηλεφωνικώς την αναστολή της εκτόπισής τους. Να επανέλθουν όλοι οι εργάτες στη θέση τους. Εξασφάλιση της αντιπροσώπευσης των εργατών στα ταμεία Αλληλοβοήθειας και Συντάξεων.
Επίσης, αποφασίστηκε να βρεθεί τρόπος για την αποζημίωση της οικογένειας του Συρίγου. Την Κυριακή 17 Μάρτη έγινε μεγάλη συγκέντρωση έξω από τα γραφεία του Σωματείου όπου ανακοινώνεται το περιεχόμενο της συμφωνίας, με τους απεργούς να επιδοκιμάζουν και να αποδέχονται τη συμφωνία.
Στον αντίποδα, η απεργία στα εργοστάσια της Ελευσίνας που ξεκίνησε στις αρχές Μάρτη, τελείωσε μέσα σε λίγες μέρες, με ευθύνη της ηγεσίας της ΓΣΕΕ. Σε ανακοίνωση, η Ενωτική ΓΣΕΕ επεσήμανε πως η ηγεσία της ΓΣΕΕ «εγκατέλειψε τα αιτήματα των εργατών και υπεχώρησεν στις προτάσεις των εργοδοτών, καταβάλλοντας με τα εκεί όργανά του κάθε προσπάθεια για τη διάσπαση και λύση της απεργίας (...) Ετσι οι εργάτες προδομένοι άρχισαν να επανέρχονται στην δουλειά και η απεργία διέρρευσε».
Και πιο κάτω σημειώνει πως η ΓΣΕΕ είναι «τυφλό απεργοσπαστικό όργανο, υποχείριο στα χέρια των εκμεταλλευτών της εργατικής τάξης και το χτύπημα των αγώνων αυτής».

ΣΕΒ προς νέα συγκυβέρνηση: Μια επιστολή όλο νόημα

ΣΕΒ προς νέα συγκυβέρνηση: Μια επιστολή όλο νόημα

ΣΥΡΙΖΑ και ΣΕΒ τα λένε από κοντά, τα λένε και με επιστολές...

Eurokinissi

Ανάμεσα στα πολλά συγχαρητήρια που πήρε η νέα συγκυβέρνηση, είναι και αυτά του ΣΕΒ. Ο πρόεδρος των βιομηχάνων, Θ. Φέσσας, έστειλε επιστολή στον Αλ. Τσίπρα, στην οποία αναφέρει μεταξύ άλλων:
«Σήμερα, καθώς η χώρα πασχίζει να αφήσει πίσω της τον κύκλο της βαθιάς ύφεσης, έχει μόνο μία επιλογή: Τη δυναμική ανάπτυξη, με αύξηση της παραγωγικής απασχόλησης, ανάκαμψη του ιδιωτικού τομέα, ανασυγκρότηση της βιομηχανίας, προσέλκυση μεγάλων επενδύσεων, οριστική εξυγίανση των δημοσίων οικονομικών».
Χωρίς περιστροφές, οι βιομήχανοι βάζουν το πλαίσιο του μοναδικού δρόμου που μπορεί να βαδίσει η χώρα και που πάνω εκεί θα κριθεί το έργο και της νέας κυβέρνησης.
Ας κάνουμε λίγο πιο «λιανά» τι λέει ο ΣΕΒ: Ζητάει «δυναμική ανάπτυξη», δηλαδή μέτρα για την ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας, για την οποία άλλωστε ο ΣΥΡΙΖΑ δεσμεύτηκε προεκλογικά. Αυτό ήταν και ένα από τα βασικά σημεία της προεκλογικής αντιπαράθεσης με τη ΝΔ, ποιος δηλαδή μπορεί καλύτερα να υπηρετήσει την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας στις σύγχρονες συνθήκες.
Για να γίνει αυτό, συνεχίζει ο ΣΕΒ, χρειάζεται «αύξηση της παραγωγικής απασχόλησης», την οποία συνδέει με την «ανάκαμψη του ιδιωτικού τομέα», την «ανασυγκρότηση της βιομηχανίας», την «προσέλκυση μεγάλων επενδύσεων» και την «οριστική εξυγίανση των δημοσίων οικονομικών».
Τίποτα απ' αυτά δεν είναι ξένο στη νέα συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Θυμίζουμε ότι το «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης», που υποσχέθηκε να εφαρμόσει ο Αλ. Τσίπρας, βρίθει από μέτρα στήριξης του ιδιωτικού τομέα, πρώτα απ' όλα με κρατικό χρήμα.
Για παράδειγμα, το πρόγραμμα προβλέπει επιδοτήσεις των επιχειρήσεων για την πρόσληψη εργατικού δυναμικού, μείωση του ενεργειακού κόστους, διευκολύνσεις σε ό,τι αφορά δάνεια και χρέη των επιχειρήσεων.
Προβλέπει ακόμα το κράτος να λειτουργεί ως εργαλείο αναπτυξιακού σχεδιασμού και ως αρωγός του πραγματικού επενδυτή, του «υγιούς» επιχειρηματία. Ολα αυτά είναι αναγκαία μέτρα για την «αναθέρμανση» των επενδύσεων. Σε καμιά περίπτωση, όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ανακαλύπτει την Αμερική, αφού τα ίδια έκαναν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις σε Ελλάδα και ΕΕ για να στηρίξουν τους επιχειρηματικούς ομίλους.

Γιατί ζητάνε «οριστική εξυγίανση»;

Πάμε τώρα στο βασικό και κρίσιμο που ζητάνε οι βιομήχανοι, δηλαδή την «οριστική εξυγίανση των δημοσίων οικονομικών». Αλήθεια, θα σκεφτεί κανείς, τι λόγο έχει ο ΣΕΒ από τη μια να ζητάει ανάκαμψη του ιδιωτικού τομέα και από την άλλη να κάνει υποδείξεις για παραπέρα συμμάζεμα στα δημόσια οικονομικά;
Η εξήγηση είναι η εξής: Σήμερα, ένα μεγάλο μέρος των εσόδων του κράτους κυρίως από την αφαίμαξη των λαϊκών στρωμάτων κατευθύνεται στην αποπληρωμή προηγούμενων δανείων, με τα οποία χρηματοδοτήθηκε η καπιταλιστική ανάκαμψη σε παλιότερες εποχές.
Αυτό, όμως, προκαλεί στενότητα στην αγορά, καθώς το κράτος περιορίζει τα κονδύλια που θα μπορούσε να διαθέσει στις επιχειρήσεις, είτε με τη μορφή άμεσης χρηματοδότησης (π.χ., Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων), είτε έμμεσης στήριξης, με μειώσεις φόρων στους ομίλους, παραπέρα μείωση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών, προγράμματα επιδότησης του λεγόμενου κόστους εργασίας, φοροαπαλλαγές και άλλα.
Συμμαζεμένα οικονομικά σημαίνει επίσης μεγαλύτερη ρευστότητα και φτηνότερο χρήμα από τις τράπεζες και τις διεθνείς αγορές. Αρα, καλύτερες αποδόσεις και μεγαλύτερα περιθώρια κέρδους για όποιον επενδύσει. Να γιατί οι βιομήχανοι και οι άλλες μερίδες του κεφαλαίου, που κατά τ' άλλα διαφημίζουν την ιδιωτική πρωτοβουλία σαν την κινητήρια δύναμη της οικονομίας και της κοινωνίας, κόπτονται τόσο για τα οικονομικά του κράτους.
Τι λέει όμως ο ΣΥΡΙΖΑ για όλα αυτά; Η προηγούμενη κυβέρνηση, παραδίδοντας τη σκυτάλη, περηφανεύεται ότι αφήνει μια οικονομία χωρίς ελλείμματα και με πρωτογενές πλεόνασμα.
Το πώς έγινε αυτό, το έζησε και το ζει με τον πιο βάρβαρο τρόπο στην πλάτη της η εργατική - λαϊκή οικογένεια: Αύξηση της άμεσης, της έμμεσης και της «έκτακτης» δήθεν φορολογίας, δραματικές περικοπές σε μισθούς, συντάξεις, κοινωνικά επιδόματα, μειώσεις κονδυλίων για Υγεία - Πρόνοια, αύξηση των πληρωμών από το λαό, απολύσεις και διαθεσιμότητες στο Δημόσιο, που μεγαλώνουν τη γύμνια των όποιων κοινωνικών υπηρεσιών έχουν απομείνει και ταυτόχρονα διευρύνουν το πεδίο δράσης των επιχειρηματιών.

Ισοσκελισμένος προϋπολογισμός, αλλά για ποιον;

Αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς. Να τι λέει ο Αλ. Τσίπρας σε μια από τις πολλές δημοσιευμένες παρεμβάσεις του τον τελευταίο μήνα:
«Γνωρίζουμε ότι οι αγορές ασφαλώς δεν θα μας στηρίξουν και υπάρχει πιθανότητα να δείξουν αρχικά κάποια επιθετικότητα έναντι μίας αριστερής κυβέρνησης. Οσο πιο πολλά χρήματα χρειάζεσαι, τόσο υψηλότερο επιτόκιο ζητούν (...) Η λύση είναι οι ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί για να περιορισθεί δραστικά η ανάγκη δανεισμού. Η εμμονή στον στόχο των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών είναι πραγματικά βασικό σημείο της στρατηγικής μας, καθώς μας δίνει τη δυνατότητα να διαπραγματευθούμε από ισχυρή θέση».
Αρα, για μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είναι προτεραιότητα οι ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί. Προσθέτει βέβαια ότι «ισοσκελισμένος προϋπολογισμός δεν σημαίνει προσφυγή στην λιτότητα καθεαυτή». Μα, αν έτσι έχουν τα πράγματα, γιατί δεν υπόσχεται ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς και ταυτόχρονα ανάκτηση όλων των απωλειών που είχε ο λαός στα χρόνια της κρίσης;
Αν πράγματι η πολιτική της νέας συγκυβέρνησης μπορεί να εξασφαλίσει ισοσκελισμένα δημοσιονομικά για το κεφάλαιο και τέλος της λιτότητας για το λαό, τότε γιατί το μοναδικό που υπόσχεται ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η επαναφορά της 13ης σύνταξης για όσους παίρνουν κάτω από 700 ευρώ;
Σηκώνει κουρνιαχτό με την υπόσχεση για 12.000 ευρώ αφορολόγητο σε μισθωτούς και συνταξιούχους, αλλά την ίδια ώρα αρνείται να πει με ποιους συντελεστές θα φορολογήσει το κεφάλαιο, αν θα καταργήσει τις μειώσεις εισφορών που έκανε η προηγούμενη κυβέρνηση στους εργοδότες.
Γιατί εξαρτά τα κονδύλια που θα δώσει για Υγεία - Πρόνοια από την πορεία και τα αποτελέσματα της διαπραγμάτευσης του χρέους; Γιατί υπόσχεται ανάκληση μόνο των απολύσεων που έγιναν με αντισυνταγματικό τρόπο στο Δημόσιο και όχι την επιστροφή όλων όσοι έχασαν τη δουλειά τους;
Η απάντηση σε όλα αυτά και σε πολλά ακόμα ερωτήματα είναι ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα διατηρήσει ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς συνεχίζοντας την πολιτική της βαριάς λιτότητας και της αφαίμαξης των λαϊκών στρωμάτων, της υποχώρησης του κράτους από τους λεγόμενους «κοινωνικούς τομείς» και της αντικατάστασής του από ένα δίκτυο συγκράτησης της ακραίας φτώχειας, που θα αποτελείται από υποτυπώδεις κρατικές δομές, δομές της Τοπικής Διοίκησης, ΜΚΟ, εθελοντές και βέβαια επιχειρηματίες.

«Ψηλά τα μανίκια» λένε οι βιομήχανοι

Ας επιστρέψουμε όμως στην επιστολή των βιομηχάνων προς τον Αλ. Τσίπρα. Ο ΣΕΒ βιάζεται να δει τη νέα κυβέρνηση να παράγει έργο για τον επιπλέον λόγο ότι «η εκλογική περίοδος, παρά τη σύντομη διάρκειά της, έχει επιβαρύνει την ελληνική οικονομία. Οι ανάγκες της χώρας και οι υποχρεώσεις της προς τη διεθνή και ευρωπαϊκή κοινότητα είναι γνωστές και επιτακτικές».
Επομένως, επισημαίνουν οι βιομήχανοι, «κατά τις επόμενες λίγες ημέρες καλείστε να λάβετε αποφάσεις που θα άρουν την αβεβαιότητα για τις δυνατότητες της χώρας μας να ανταποκριθεί στην ευρωπαϊκή της προοπτική και να επανέλθει η εμπιστοσύνη στην ελληνική οικονομία». Είναι φανερό ότι ο ΣΕΒ δεν δίνει καμία περίοδο χάριτος στη νέα κυβέρνηση.
Αν όμως δεν το κάνουν οι βιομήχανοι, τότε γιατί να το κάνουν οι εργαζόμενοι και ο λαός; Ο ΣΕΒ δίνει το σύνθημα για «ψηλά τα μανίκια» και κλιμάκωση της επίθεσης. Αρα, καμιά αναμονή δεν πρέπει να δείξει από την πλευρά του και το κίνημα, στην προσπάθεια να ανασυνταχθεί, να οργανώσει καλύτερα την άμυνα και την αντεπίθεση στις νέες συνθήκες.
Πολύ περισσότερο που οι βιομήχανοι έχουν στο τσεπάκι τη μαγική συνταγή, με την οποία παρασκευάζεται το φίλτρο της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας τους. Βασικό υλικό σ' αυτή τη συνταγή είναι η χειραγώγηση, η ενσωμάτωση του εργατικού - λαϊκού κινήματος στους μεγάλους στόχους της εργοδοσίας, μέσα και από τον κοινωνικό εταιρισμό.
Γι' αυτό ο ΣΕΒ συστήνει στη νέα κυβέρνηση ότι «χρειάζεται τη συναίνεση, το πνεύμα συνεργασίας και την εποικοδομητική συμπόρευση με τους κοινωνικούς εταίρους, ώστε να ανταποκριθεί στο δύσκολο έργο της, εντός και εκτός συνόρων», και ότι «σε αυτήν την προσπάθεια ο ΣΕΒ, ως ο κατ' εξοχήν εκπρόσωπος των οργανωμένων ελληνικών επιχειρήσεων, θα είναι δίπλα στην κυβέρνηση».
Με τι στόχο; Γράφει ο ΣΕΒ: «Στόχος και φιλοδοξία μας είναι να δουλέψουμε από κοινού για τους εθνικούς μας στόχους: την παραγωγή πλούτου, τη δημιουργία θέσεων εργασίας, τη σταθερή βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος, την πραγματική ανάπτυξη που ανταμείβει την εργασία, την καινοτομία, την ποιότητα, τη γνώση, την εξωστρέφεια».

Το «τεκμηριωμένο» σχέδιο

Και για να γίνει αυτό, ο ΣΕΒ διαβεβαιώνει ότι «έχει πληθώρα επεξεργασμένων και τεκμηριωμένων θέσεων για τη βιομηχανική πολιτική και τον αναπτυξιακό σχεδιασμό της ελληνικής οικονομίας, καθώς και δίκτυο σχέσεων με την ευρωπαϊκή και διεθνή επιχειρηματική κοινότητα, που θέτουμε στη διάθεσή σας».
Για την ιστορία, θυμίζουμε ότι ανάμεσα στους συντάκτες του Εθνικού σχεδίου για την ανάπτυξη, που παρουσίασε ο προηγούμενος πρωθυπουργός το Μάη του 2014, ήταν το ΙΟΒΕ, το ίδρυμα ερευνών του ΣΕΒ. Αυτές τις «επεξεργασμένες» και «τεκμηριωμένες» θέσεις θέτει ο ΣΕΒ στη διάθεση και της νέας κυβέρνησης.
Το σημειώνουμε αυτό επειδή επιβεβαιώνει ότι την επομένη των εκλογών, ακόμα κι αν άλλαξε η κυβέρνηση, αυτοί που ευθύνονται πραγματικά για τα δεινά και τη φτώχεια του λαού, είναι εδώ. Να γιατί δεν πρέπει να χαθεί χρόνος στη συγκρότηση μιας ισχυρής εργατικής - λαϊκής αντιπολίτευσης, που θα διεκδικεί την ανάκτηση των απωλειών που είχε ο λαός στην κρίση, αλλά θα αναδεικνύει ταυτόχρονα με την πάλη της την προοπτική να απαλλαγεί ο λαός από τους κηφήνες καπιταλιστές και την εξουσία τους.

ΟΥΚΡΑΝΙΑ Χοντραίνει η ενδοϊμπεριαλιστική αντιπαράθεση

ΟΥΚΡΑΝΙΑ

Χοντραίνει η ενδοϊμπεριαλιστική αντιπαράθεση

Σήμερα στις Βρυξέλλες η έκτακτη συνάντηση των ΥΠΕΞ της ΕΕ, με σχέδιο κυρώσεων κατά της Ρωσίας

Το αιματοκύλισμα του λαού της Ουκρανίας συνεχίζεται, όντας στο επίκεντρο της ενδοαστικής και ενδοϊμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης με τη γεωστρατηγική θέση και τον πλούτο της χώρας

ΚΙΕΒΟ.--
Η γεωπολιτική αντιπαράθεση ΕΕ, ΗΠΑ και καπιταλιστικής Ρωσίας οξύνεται όλο και περισσότερο με τον ουκρανικό λαό να πληρώνει με το αίμα του. Ενώ συνεχίζονται οι μάχες στις ανατολικές περιοχές του Ντονμπάς (Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ) η αντιδραστική κυβέρνηση του Κιέβου στέλνει και άλλες στρατιωτικές δυνάμεις και εντατικοποιεί τις επιχειρήσεις. Ιδιαίτερα δε αξιοποιείται το νέο μακελειό του Σαββάτου 24/12 στη Μαριούπολη, όπου από ρίψη ρουκετών βρήκαν το θάνατο 30 άμαχοι και τραυματίστηκαν δεκάδες, ενέργεια που η κυβέρνηση αποδίδει τους πολιτοφύλακες με τη στήριξη της Ρωσίας, ενώ οι πολιτοφύλακες μιλάνε για στημένη προβοκάτσια για να δικαιολογηθεί η εντατικοποίηση της πολεμικής επιχείρησης.
Το θέμα, εξάλλου, της κατάστασης στην Ανατολική Ουκρανία αναμένεται να απασχολήσει σήμερα την έκτακτη συνεδρίαση των υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ (με τη συμμετοχή και του Ελληνα ΥΠΕΞ, Νίκου Κοτζιά) όπως και οι σχεδιαζόμενες νέες κυρώσεις της ΕΕ κατά της Ρωσίας. Σημείο τριβής ήταν και η κοινή δήλωση των κυβερνήσεων και αρχηγών κρατών της ΕΕ που δόθηκε προχτές στη δημοσιότητα, με την ελληνική, κυπριακή κυβέρνηση και σύμφωνα με διαρροές και των κυβερνήσεων Αυστρίας, Ουγγαρίας και Σλοβακίας, να διαφωνούν με τη διαδικασία που ακολουθήθηκε, ότι «δεν ήταν η προβλεπόμενη για την εξασφάλιση συναίνεσης των κρατών - μελών», αλλά και να εγείρουν αντιρρήσεις για τη στάση απέναντι στη Ρωσία. Οχι τυχαία οι Αυστρία, Ουγγαρία και Σλοβακία είχαν εμπλακεί στην κατασκευή και εκμετάλλευση του αγωγού ρώσικου φυσικού αερίου «Νότιο Ρεύμα» («South Stream») που τελικά ακυρώθηκε μετά τις εξελίξεις στην Ουκρανία.

Πρόταση για παράταση για ένα εξάμηνο των κυρώσεων

Σύμφωνα με τις πληροφορίες που διαρρέουν σε διεθνή ΜΜΕ, το σχέδιο που έχει ετοιμαστεί στη σημερινή συνάντηση των ΥΠΕΞ της ΕΕ, είναι να παραταθεί για ένα επιπλέον εξάμηνο η ισχύς των κυρώσεων που επέβαλε στη Ρωσία το Μάρτη η ΕΕ, μετά την ενσωμάτωση της χερσονήσου της Κριμαίας. Επίσης, προτείνεται να επεκταθεί ο κατάλογος των προσώπων στα οποία επιβάλλονται κυρώσεις και να προετοιμάσουν νέα μέτρα.
«Με δεδομένη την επιδείνωση της κατάστασης, το συμβούλιο (των υπουργών Εξωτερικών) συμφωνεί να παρατείνει τα περιοριστικά μέτρα εναντίον προσώπων και οντοτήτων που απειλούν ή υπονομεύουν την κυριαρχία της Ουκρανίας, τα οποία υιοθετήθηκαν τον Μάρτιο του 2014 και έκτοτε έχουν ενημερωθεί, ως τον Σεπτέμβριο του 2015», αναφέρει το προσχέδιο της απόφασης. Συνεχίζει, επίσης, το σχέδιο: «Επιπλέον, ζητεί από την Ευρωπαϊκή Υπηρεσίας Εξωτερικής Δράσης (ΕΥΕΔ) και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να παρουσιάσουν μια πρόταση μέσα σε διάστημα μίας εβδομάδας για την προσθήκη στον κατάλογο» και καταλήγει: «Το συμβούλιο θα συνεχίσει να παρακολουθεί στενά την κατάσταση στο πεδίο και θα δράσει αναλόγως. Το συμβούλιο ζητεί να γίνει επιπλέον προπαρασκευαστική δουλειά από την Επιτροπή και την ΕΥΕΔ για την ανάληψη οποιασδήποτε κατάλληλης ενέργειας, κυρίως για επιπλέον περιοριστικά μέτρα». Είναι φανερό ότι υπάρχουν διαφορετικές απόψεις στις αστικές τάξεις των χωρών της ΕΕ, ή και τμημάτων του κεφαλαίου στις ίδιες τις χώρες, σύμφωνα με τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων που εκφράζουν ανάλογα με το βαθμό διασύνδεσής του με τα αντίστοιχα ρωσικά μονοπώλια.
Σε μια παράλληλη κίνηση, ο Αμερικανός Πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα και η Γερμανίδα καγκελάριος Αγκελα Μέρκελ σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχαν το βράδυ της Τρίτης εξέφρασαν την ανησυχία τους για το ρόλο της Ρωσίας στην αύξηση της βίας στην ανατολική Ουκρανία, και συμφώνησαν ότι χρειάζονται κεφάλαια για να σταθεροποιηθεί η ουκρανική οικονομία.
Το «Ρόιτερς» σημειώνει πως οι υπουργοί Εξωτερικών της ΕΕ είναι πιθανό κατά τη συνάντηση σήμερα να ζητήσουν από την Επιτροπή να ετοιμάσει νέες κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας, αλλά η τελική απόφαση θα ληφθεί από τους ηγέτες των κρατών - μελών της ΕΕ, στη Σύνοδο το Φλεβάρη.

Παρέμβαση Νούλαντ σε σχέση και με την στάση της Ελλάδας

Ιδιαίτερη σημασία έχει και η παρέμβαση της Αμερικανίδας υφυπουργού Εξωτερικών, αρμόδιας για Ευρωπαϊκές και Ευρασιατικές Υποθέσεις, Βικτόρια Νούλαντ (με συμβολή στην ιμπεριαλιστική επέμβαση στην Ουκρανία), σε ομιλία της στο Brookings Institution, στην Ουάσιγκτον, με θέμα: «Ενότητα σε καιρούς προκλήσεων: Με βάση τη Διατλαντική επίλυση».
Αφού είπε αναφορικά με την νέα κυβέρνηση στην Ελλάδα ότι οι ΗΠΑ «προσβλέπουν στην συνεργασία με τη σύμμαχό μας (Ελλάδα) στο ΝΑΤΟ», διατύπωσε την άποψη ότι «δεν έχουν κανένα πρόβλημα» με τη συνεργασία της Ελλάδας με τη Ρωσία». Συγκεκριμένα τόνισε: «Προφανώς, δεν έχουμε κανένα πρόβλημα και θέλουμε την Ελλάδα να έχει μια κανονική σχέση με τη Ρωσία. Η Ελλάδα έχει (σχέσεις) και η προηγούμενη κυβέρνηση ήταν πολύ χρήσιμη για την αποστολή μηνυμάτων προς τη Ρωσία ότι αυτό που ψάχνουμε είναι μια αλλαγή της (ρωσικής) πολιτικής, σε σχέση με τις επιθέσεις προς τους γείτονές της. Αυτό είναι που αναζητούμε, μια αλλαγή της πολιτικής και ότι μπορούμε να κάνουμε περισσότερα μαζί, αν μας ακούσετε. Ετσι, μια σχέση ανάμεσα στην Ελλάδα και στη Ρωσία ήταν πολύ χρήσιμη στο παρελθόν σε ό,τι αφορά τη μετάδοση σαφών μηνυμάτων. Και θα ήθελα να συνεχιστεί».

Δάνειο από τις ΗΠΑ

Την ίδια ώρα, υπογράφτηκε χτες στις Βρυξέλλες, συμφωνία ΗΠΑ και Ουκρανίας, όπου η πρώτη παρέχει στη δεύτερη δανειακές εγγυήσεις 2 δισεκ. δολαρίων όπως διατυπώθηκε «για να τη βοηθήσουν να αντιμετωπίσει τις βραχυπρόθεσμες κοινωνικές δαπάνες για το 2015». Στην πραγματικότητα, τα όποια δάνεια θα πάνε για την ενίσχυση του ουκρανικού κεφαλαίου και για τη συνέχιση του αιματοκυλίσματος του λαού με τον συνεχιζόμενο πόλεμο από την αντιδραστική κυβέρνηση. Τη συμφωνία υπέγραψαν ο Αμερικανός υπουργός Οικονομικών Τζακ Λιού με την ομόλογό του Ναταλία Γιαρέσκο, που είναι Αμερικανίδα υπήκοος, εκτελεστικός διευθυντής του επενδυτικού ταμείου «Horizon Capital», και τώρα έχει τοποθετηθεί στο υπουργείο Οικονομικών της Ουκρανίας (ενδεικτικό και αυτό ποια είναι η κυβέρνηση της Ουκρανίας).
Και οι δύο επίσης στην κοινή συνέντευξή τους επισήμαναν την ετοιμότητα να επιβληθούν και νέες κυρώσεις στη Ρωσία.
Χαρακτηριστικά, ο Λιού δήλωσε πως οι ΗΠΑ αντιτίθενται στη «ρωσική επίθεση» και συνέχισε: «Παραμένουμε έτοιμοι να κάνουμε περισσότερα (όσον αφορά τις κυρώσεις), αν αυτό είναι απαραίτητο. Για το σκοπό αυτό, θα συνεχίσουμε να εργαζόμαστε με τους συμμάχους μας, για να αυξήσουμε την πίεση επί της Ρωσίας».

Απάντηση της Ρωσίας

Σχεδόν ταυτόχρονη ήταν η απάντηση της ρωσικής κυβέρνησης. Η Ουκρανία θα πρέπει να διατηρήσει την ουδετερότητά της, για να αποτρέψει περαιτέρω διαιρέσεις στη χώρα, δήλωσε ο υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας Σεργκέι Λαβρόφ, όπως μετέδωσε το πρακτορείο ειδήσεων «Ιντερφάξ».
Επειτα από την πραξικοπηματική ανατροπή, το Φλεβάρη του 2014, της προηγούμενης αστικής κυβέρνησης του Βίκτορ Γιανουκόβιτς που παζάρευε και με την ΕΕ και με τη Ρωσία, η νέα αντιδραστική ηγεσία, όπου αναδείχτηκαν με τις πλάτες των ιμπεριαλιστών εθνικιστικές και φασιστικές δυνάμεις, προωθεί την ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ και το νέο ουκρανικό κοινοβούλιο, μετά τις εκλογές βίας και νοθείας, ψήφισε υπέρ της κατάργησης του καθεστώτος του «αδέσμευτου κράτους» και της προετοιμασίας της χώρας για την ένταξή της στη λυκοσυμμαχία.
Σε μια παράλληλη κίνηση, ο πρόεδρος του ρωσικού κοινοβουλίου Σεργκέι Ναρίσκιν ζήτησε σήμερα από την Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων της Δούμας να εξετάσει το ενδεχόμενο να υιοθετήσει μια απόφαση που «θα καταδικάζει την προσάρτηση της Ανατολικής Γερμανίας από τη Δυτική Γερμανία το 1989».
Η Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων ανέλαβε «να προετοιμάσει μια διακήρυξη που θα καταδικάζει την προσάρτηση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας από την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας το 1989», είπε ο Ναρίσκιν στους βουλευτές, κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης του Σώματος.
Η διακήρυξη αυτή θεωρείται ως «απάντηση» στην πρόεδρο της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης, την Αν Μπρασέρ, η οποία χαρακτήρισε «προσάρτηση» την ένωση της ουκρανικής χερσονήσου της Κριμαίας με τη Ρωσία μετά από δημοψήφισμα, πέρσι το Μάρτη.
«Σε αντίθεση με την Κριμαία, δεν έγινε κανένα δημοψήφισμα στη ΛΔ Γερμανίας», πρόσθεσε ο Ναρίσκιν, αναφερόμενος στο δημοψήφισμα που οργανώθηκε πέρσι στην ουκρανική χερσόνησο, όπου το 97% των κατοίκων τάχθηκε υπέρ της ένωσης με τη Ρωσία.
Εάν η ένωση της Κριμαίας με τη Ρωσία θεωρείται προσάρτηση, τότε «θα μπορούσαμε να πούμε και ότι η ΛΔ Γερμανίας προσαρτήθηκε από την ΟΔ Γερμανίας», είπε ο Ναρίσκιν, τονίζοντας ότι η Μόσχα τάσσεται κατά της λογικής των «δύο μέτρων και δύο σταθμών».