Ζούμε στην εποχή των Πανούσηδων

 

Είναι γνωστή η φράση με την οποία περιγράφεται το ηθικό σκάνδαλο του αθεϊσμού στους Αδελφούς Καραμαζόφ του Ντοστογιέφσκι: "Μα αν δεν υπάρχει Θεός, τότε όλα επιτρέπονται!" Αυτή η φράση μπορεί να χρησιμεύσει ως το κλειδί για την μικροαστική αντίληψη για το ΚΚΕ που επικράτησε και εδραιώθηκε στην ελληνική κοινωνία από τα μέσα του 1980 και μετά, και μπορεί να συνοψιστεί ως εξής: "Μα, αν το ΚΚΕ είναι συστημικό, τότε όλα επιτρέπονται!"

Η εξέλιξη των πραγμάτων από τη σκοπιά της ψυχικής ιστορίας έχει ως εξής: αρχικά, υπάρχει ο ένοπλος αγώνας, ο μοναδικός στην ιστορία της χώρας μετά την εθνική επανάσταση, και ο μοναδικός στον οποίο πρωταγωνιστεί ένα πολιτικό κόμμα. Αυτό είναι το τραύμα προς μικροαστική διαχείριση, το σκάνδαλο που ο μικροαστός προσπαθεί να εκλογικεύσει.
Μετά, υπάρχει η ήττα του ένοπλου αγώνα. Ο μικροαστός έχει αρχικά δυο επιλογές: επιλέγει την νικήτρια πλευρά και θριαμβολογεί εκδικητικά (και εκμεταλλεύεται πρακτικά) την ήττα, ή καλλιεργεί μια συνειδησιακά βολική "συμπάθεια" για τον ηττημένο, εφόσον βέβαια έχει βεβαιωθεί ότι είναι ηττημένος και άοπλος. Αυτή η φάση διαρκεί ως από το 1949 ως το 1981.
Το 1981, δίνεται η ευκαιρία για άφεση αμαρτιών: οι ενοχές των "νικητών" εξαργυρώνονται και ο ηττημένος τιμάται συμβολικά, αφού βέβαια έχει αποκρυφθεί από την συζήτηση το πραγματικό επίδικο και ο αγώνας έχει αναδρομικά πλήρως ταυτιστεί είτε με την "αντίσταση κατά του κατακτητή" (μέχρι τον εμφύλιο) είτε με τις "τραγωδίες του πολύπαθου ελληνισμού" (στην περίπτωση του εμφυλίου).
Καθώς η συμβολική αποκατάσταση ξεφορτώνεται το άχθος της ενοχής, αρχίζει, λόγω της παντοιότροπης διάβρωσης της εργατικής τάξης και της ραγδαίας μικροαστικοποίησης, η φάση του "έλα μωρέ τώρα", όπου, αρκούντως δαφνοστεφανωμένος, ο ένοπλος αγώνας και μαζί και ο κομματικός του φορέας, περνούν στη θέση του ευκατοφρόνητου μπανάλ.
Είναι η εποχή των Πανούσηδων. Οι Πανούσηδες ανθούν στην περίοδο όπου η "κόκκινη απειλή", έχει, μέσω της διαμεσολάβησης της πολιτικής και κατόπιν συμβολικής νομιμοποίησης, μεταμορφωθεί σε αξιογέλαστη μπαναλιτέ. Ανθούν στην περίοδο όχι της άμεσης καταστολής, ούτε του ρεβανσισμού, ούτε του εξορκισμού δια του εξευμενισμού του φαντάσματος, αλλά σ' αυτή του δεύτερου εξορκισμού, δια της γελοιοποίησης.
Από αυτή την περίοδο έλκει την καταγωγή του ένα σημαντικό και σήμερα κομμάτι του ελληνικού αντικομμουνισμού, το οποίο όμως έχει υπό τις πιέσεις της κρίσης συντηχθεί πλήρως με τον original, φασιστογενή αντικομμουνισμό της περιόδου 1944-1981.Ο εξορκισμός δια της γελοιοποίησης ήταν εξαιρετικά επικερδής υλικά και ψυχικά-συμβολικά για τους φορείς του: έξαφνα, ήταν εφικτό να είσαι πιο αριστερός από το ΚΚΕ και να μην κινδυνεύει η ζωή σου. Και όχι μόνο να μην κινδυνεύει, αλλά να ανταμείβεται από την αναπτυσσόμενη show biz της χώρας. Ήταν γλυκό να βγάζεις λεφτά, να κερδίζεις φήμη και να περνιέσαι για αριστερότερος των κομμουνιστών, πιο ριζοσπάστης από αυτούς, λιγότερο κομφορμιστής από αυτούς. Γλυκό και εύκολο. Όλο και πιο εύκολο. Αφού το ΚΚΕ είναι συστημικό, τότε όλοι όσοι το αφήσαμε πίσω ή δεν το ακουμπήσαμε ποτέ είμαστε "αριστεροί" και "εναλλακτικοί" και μπορούμε ταυτόχρονα να είμαστε δημοφιλείς, πλούσιοι και επιτυχημένοι. Αφού το ΚΚΕ είναι συστημικό, τότε όλα επιτρέπονται!
Ύστερα, ήρθε η στιγμή που δεν περίμενε κανείς. Και ξάφνου ανατράπηκαν τα δεδομένα, μπήκαν τα πράγματα σε μιαν άλλη προοπτική, και τώρα φαίνονται, αυτοί που θεοποίησε η μάταιη γενιά μου, μικροί, τόσο μικροί που δεν σου πάει να τους πεις με τ' όνομά τους, αυτούς που έζησαν μια ζωή πίσω απ' το μαξιλαρένιο κάστρο ενός υποκοριστικού, αυτά τα κάπως βολικά αμέριμνα "παιδιά της παρέας."
Ε, Τζιμάκο;
Καλό ξέπλυμα ξεφτιλισμένε.

Πολ-Ποτ πουρί ΙΙ

Το επόμενο δελτίο Κομινφόρμ, με στιγμές από την επικαιρότητα της εβδομάδας, υπερκαλύφτηκε με κάποια κείμενα που γράφτηκαν για την Κατιούσα. Συνεπώς, δεν υπάρχει λόγος να ξαναγραφτούν, κι απλώς αναδημοσιεύονται εδώ, για να υπάρχουν στο αρχείο.

Η λύση για το χρέος είναι για το πέος

Πάγωμα συντάξεων ως το 2022, προαπαιτούμενα για το 2019, πλεονάσματα ως το 2060! Αν μη τι άλλο η δημοκρατία μας είναι μακράς πνοής κι εγγυάται μνημόνια και απολαύσεις διαρκείας.

Οι κυβερνώντες περιμένουν ένα τυράκι για το χρέος για να το πουλήσουν ως επιτυχία στους ιθαγενείς. Ο Τσίπρας υπόσχεται πως θα φορέσει γραβάτα, όταν πετύχει τη διευθέτησή του. Κι ο γιος του Καμμένου ανεβάζει στο προφίλ του γραβάτες με ανδρικά μόρια, που μας λεν συμβολικά πως «η λύση για το χρέος είναι για το…πέος». Σαν κι αυτό του επιδειξία με τα ράσα, που παρενοχλούσε σεξουαλικά ανυποψίαστες κοπέλες στα αστικά λεωφορεία του ΟΑΣΘ.

Αλλά κάποιοι αρνούνται να δουν την αλήθεια κατάματα. Πιστεύουν πως η κοπέλα που κατήγγειλε το ρασοφόρο επιδειξία, θέλει να πολεμήσει την ορθοδοξία. Ότι η λύση του χρέους έρχεται, όπως η ελπίδα πριν δυο χρόνια. Ότι ο πρωθυπουργός προσπαθεί, αλλά δεν τον αφήνουν οι δανειστές που είναι φίλοι μας. Ή ότι τους πολεμά η Ζωή Κωνσταντοπούλου, που «αντιστάθηκε» στους Γερμανούς στο Δίστομο. Αν και δυο χρόνια πριν, που είχε βρεθεί στην ίδια εκδήλωση ως Πρόεδρος της Βουλής, δεν είχε κανένα πρόβλημα με την κατάθεση στεφάνου απ’ το Γερμανό πρέσβη.

Το γλυκό δένει με λίγη θεωρία των δύο άκρων, με αριστερό πασπάλισμα απ’ την Εφημερίδα της Κυβέρνησης, που τσουβαλιάζει τους κομμουνιστές με τους φασίστες ως αντι Σημίτες κι αντιεβραίους που αρνούνται τα ολοκαύτωμα (!) κι αυτό γιατί προσβάλλουν τα εβραϊκά μνημεία, στηρίζοντας την παλαιστινιακή αντίσταση και στηλιτεύοντας τον Σιωνισμό και τον ιμπεριαλισμό του κράτους του Ισραήλ. Κι όλα αυτά, όλως τυχαίως, λίγες μέρες πριν τη προχθεσινή επίσκεψη Νετανιάχου στη Θεσσαλονίκη και τις μαζικές αντι-ιμπεριαλιστικές (ή αντισημιτικές στα μάτια του…προοδευτικού συντάκτη που κάνει τη βρώμικη δουλειά) διαδηλώσεις.

Κερασάκι στην τούρτα, η δικαστική δίωξη ενός μέλους της ΚΝΕ για διατάραξη της κοινωνικής ειρήνης, επειδή καλούσε τους μαθητές μα οργανώσουν συλλογικά τον αγώνα τους. Η νεαρή Κνίτισσα κατηγορείται με βάση την καταγγελία του διευθυντή του σχολείου κι ένα απαρχαιωμένο νομικό πλαίσιο της μετεμφυλιακής περιόδου.

Μπορεί η κυβέρνηση να κλείνει μνημονιακές συμφωνίες για λιτότητα ως το 2060, αλλά αυτό δεν εμποδίζει το αστικό κράτος και την «ανεξάρτητη δικαιοσύνη» να γυρίζει στην εποχή του 1960 με φόντο και προοπτική τον εργασιακό μεσαίωνα. Όπως είπε κι ο Τσακαλώτος στη Βουλή, άλλωστε, εκτός από τα μνημόνια που εφαρμόζει η κυβέρνηση, υπάρχει και το έργο της στα κοινωνικά δικαιώματα…

Πέντε μύθοι για το Μενίδι, τους Ρομά και τους Κομμουνιστές

-Οι κομμουνιστές αδιαφορούν για την εγκληματικότητα και τη ζωή των ντόπιων κι αποφεύγουν να σχολιάσουν το θέμα, για να μην τους πουν ρατσιστές.

Κι όμως, οι κομμουνιστές στο Μενίδι ήταν που έθεσαν αυτό ακριβώς το θέμα, της εγκληματικότητας, προς συζήτηση στο δημοτικό συμβούλιο, για να εισπράξουν την αδιαφορία και την άρνηση της δημοτικής αρχής. Η οποία σηκώνει τώρα το θέμα υποκριτικά, ψηφοθηρικά και -προπαντός- σε λανθασμένη βάση, στοχοποιώντας τους Ρομά, ενώ κάνει πλάτες στα φασισταριά της χρυσής αυγής, για να χύνουν ελεύθερα το ρατσιστικό τους δηλητήριο. Όχι μόνο ενάντια στους μετανάστες ή όσους έχουν άλλο χρώμα δέρματος, αλλά κι ενάντια στους εργάτες που αγωνίζονται, όποτε χρειαστεί, ως δύναμη κρούσης των αφεντικών.

–Το ΠΑΜΕ λουφάζει και δεν κάνει καμία κινητοποίηση, ενώ σε άλλη περίπτωση, θα είχε ξεσηκώσει τον κόσμο με πορείες, απεργίες, κτλ.

Το ταξικό κίνημα δραστηριοποιήθηκε από την πρώτη στιγμή και προχτές προχώρησε σε κινητοποίηση στο Μενίδι, στοχεύοντας στη ρίζα του προβλήματος και βάζοντάς το στη σωστή του διάσταση.
Τα κέρδη και η φτώχεια γεννάνε τη μαφία, όλοι στον αγώνα για άλλη κοινωνία.

-Αν οι κομμουνιστές ήταν στα πράγματα, θα έσπαγαν το απόστημα με βίαιες, σταλινικές μεθόδους, υποχρεωτικούς εκτοπισμούς πληθυσμών, κοκ.

Αν κάποιος θέλει να μάθει ποια ήταν η τύχη των Ρομά στη Σοβιετική Ένωση, δεν έχει παρά να διαβάσει σχετικά ένα άρθρο στον 902 και να κάνει τις συγκρίσεις, που είναι καταλυτικές σε κάθε τομέα της καθημερινότητας: υγεία, παιδεία, εργασία.

–Οι Ρομά ζουν με αυτόν τον τρόπο από άποψη και δεν είναι διατεθειμένοι να ενσωματωθούν ομαλά στο κοινωνικό σύνολο, ακολουθώντας κάποιους κανόνες.

Είναι η άθλια υποκρισία της αυτοεκπληρούμενης προφητείας. Να γκετοποιείς μια φυλή, να την αποκλείεις από τις ίσες ευκαιρίες στη μόρφωση, την εργασία, να υψώνει γύρω της διάφορα τείχη και περιορισμούς, κι ύστερα να αγανακτείς για την αντικοινωνική, εχθρική τους συμπεριφορά, να κάνεις αυθαίρετες γενικεύσεις, τσουβαλιάζοντας με ευκολία, όπως κάνουν οι φασίστες -αλλά να βγάζεις αφρούς, εάν σου λένε πως συμφωνείς μαζί τους.
Πόσο μάλλον, όταν υπάρχουν μαρτυρίες που επιβεβαιώνουν πως η κατάσταση δεν ήταν πάντα έτσι.

–Η εγκληματικότητα πηγαίνει χέρι-χέρι με τους Ρομά και την κουλτούρα τους.

Με το ίδιο σκεπτικό, μπορούμε να στοχοποιήσουμε διάφορες περιοχές και τοπικές κοινωνίες: από την Κρήτη, όπου οι μπαλωθιές πέφτουν για ψύλλου πήδημα, και υπάρχουν χωριά που έχουν συνδέσει το όνομά τους με τα ναρκωτικά, μέχρι τη Μάνη. Κι ύστερα να ψάξουμε και το γονίδιο της εγκληματικότητας και να το αποδώσουμε σε συγκεκριμένες πληθυσμιακές κατηγορίες. Οτιδήποτε, αρκεί να βγει λάδι το σύστημα που επιστρατεύει ακόμα και το έγκλημα για να αυξήσει τα κέρδη του, και το αστικό κράτος που στην καλύτερη ανέχεται -αν δε διευθύνει- το οργανωμένο έγκλημα και το εμπόριο ναρκωτικών. Το σύστημα της εκμετάλλευσης, που εγκληματεί χρόνια τώρα ενάντια στις ζωές μας και χρησιμοποιεί τον ευτελισμό τους ως ασπίδα για τη διαιώνισή του, που χρησιμοποιεί το “διαίρει και βασίλευε” για να αποκρύψει την ταξική διαίρεση της κοινωνίας και την ασυμφιλίωτη πάλη που γεννιέται στους κόλπους της.

Για το θάνατο του Χέλμουτ Κολ

Οι φανατικοί της σειράς θα θυμούνται ένα επεισόδιο με το καμάκι του Βλάση από τους Απαράδεκτους και μια “βαθιά πολιτική συζήτηση” που κατέληξε στον Γκορμπατσόφ που “κάνει ό,τι θέλει η Αμερική”, το Γέλτσιν και τελικά τον Κολ… Κολ… -που άγεται και φέρεται από τους Αμερικανούς.

Πιο πρόσφατη είναι η σκηνή από την πανηγυρική τελευτή για τα 20χρονα από την πτώση του τείχους, με τους πρωταγωνιστές της εποχής να είναι τιμώμενα πρόσωπα, αλλά σε κακό χάλι. Ο πρεσβύτερος Μπους με μπαστούνι, ο Χέλμουτ Κολ σε καροτσάκι, ο Γέλτσιν, η Θάτσερ κι ο Μιτεράν είχαν ήδη πεθάνει…
Γκόρμπι ετοιμάσου, έρχεται η σειρά σου…

Ο Κολ ήταν ο μακροβιότερος Γερμανός Καγκελάριος που είδε στη θητεία του την επανένωση των δύο Γερμανιών, της καπιταλιστικής και της σοσιαλιστικής -για να μη μιλάμε με γεωγραφικούς όρους. Αν και στην πραγματικότητα, επρόκειτο για προσάρτηση κι όχι απλή επανένωση. Και με τις αντιθέσεις να οξύνονται, διευρύνοντας συνεχώς το κύμα της OST-algie (της νοσταλγίας για τη DDR), είναι ζήτημα πόσοι από αυτούς που πανηγύριζαν τότε, εξακολουθούσαν να βλέπουν θετικά τον Κολ, με τη στερνή τους γνώση.

Σίγουρα, αυτή που συνέχισε να τον βλέπει θετικά και συνέδεσε το όνομά της μαζί του, ήταν η ανατολικογερμανίδα Άνγκελα Μέρκελ, υπουργός στις κυβερνήσεις του από το 91′, που ουσιαστικά τον διαδέχτηκε στην ηγεσία των Χριστιανοδημοκρατών, μετά από μια σύντομη θητεία του Σόιμπλε που εξαναγκάστηκε σε παραίτηση μετά από ένα σκάνδαλο που αφορούσε τη χρηματοδότηση του κόμματος.

Δείξε μου το διάδοχό σου να σου πω ποιος είσαι, θα μπορούσε να πει κανείς. Άλλοι όμως -όπως ο Υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Κοτζιάς- αναγνωρίζουν στα θετικά του εκλιπόντα ότι έβαλε τα θεμέλια της Συνθήκης του Μάαστριχτ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μαζί με το Γάλλο σοσιαλιστή Μιτεράν. Κι αυτή η λεπτομέρεια είναι το κλειδί, για να ερμηνεύσουμε την ουσία.

Το περιβόητο “ευρωπαϊκό όραμα” μπορεί να έχει εσωτερικές αντιθέσεις κι ανταγωνιστικά συμφέροντα, αλλά έχει ενιαίο ταξικό πρόσημο ενάντια στους λαούς, χωρίς σοσιαλδημοκρατικές παραλλαγές, μέτωπα του Νότου με τους Γάλλους, κοκ. Όποιος το ξεχνάει αυτό και υμνεί την Ευρωπαϊκή Ένωση (με την ωδή της χαράς) αλλά χαλιέται με τους… Μερκελιστές, είναι σαν να προσπαθεί να κόψει στα δύο τον πολιτικό Κολ, κρατώντας μόνο τα “καλά” του. Κάτι που είναι προφανώς καθαρή ουτοπία…

-.-

Στα παραπάνω προσθέστε για την Κούβα

Αλληλεγγύη στην Κούβα, η απάντηση στην πρόκληση Τραμπ

Ανακοίνωση της Επαναστατικής Κυβέρνησης της Κούβας για τις εξαγγελίες Τραμπ

Grenfell: Μια φονική πυρκαγιά που μιλάει

Πόσοι είναι τελικά  οι νεκροί της μεγάλης πυρκαγιάς στο Grenfell tower του Λονδίνου άραγε; Στην αρχή μίλησαν για 6, κατόπιν για 17, για 35, για 58.
Όλοι γνωρίζουν ότι είναι περισσότεροι.
Όπως φαίνεται  από την αρχή βλέπουμε μια προσπάθεια να σερβιριστεί η απίστευτη τραγωδία όσο πιο μαλακά γίνεται.
Βλέπουμε ακόμη οτι η  "τρομοκρατία", που δήθεν απειλεί τον σύγχρονο κόσμο μας, ωχριά σε αποτελεσματικότητα μπροστά στην τρομοκρατία των κερδών.

Όπως και να έχει πάντως πρόκειται για τη μεγαλύτερη, την πιο φονική πυρκαγιά από τον 2ο Παγκόσμιο πόλεμο και μετά στο Λονδίνο.
Μιλάμε βεβαια για την Αγγλία, την πιο εξελιγμένη, την πιο σύγχρονη ίσως καπιταλιστική χώρα του κόσμου και την πρωτεύουσά της, ένα από τα κέντρα του παγκόσμιου καπιταλισμού.

Τι συνέβη εκεί;
Το μαθαίνουμε εύκολα από προσωπικές μαρτυρίες ενοίκων του μαύρου κυριολεκτικά κτιρίου.
Μία κατασκευαστική εταιρεία, που νόμιμα δεν είχε λάβει υπ'όψη την περίπτωση μιας μεγάλης πυρκαγιάς(όπως άλλωστε και σε κανένα άλλο ανάλογο κτίριο στον καπιταλιστικό κόσμο μας),
μια εταιρεία διαχείρισης που διαρκώς αγνοούσε τις προειδοποιήσεις και τις ανησυχίες των ενοίκων για διάφορα ζητήματα ασφάλειας(θέση λέβητα, ακατάλληλα υλικά, σχέδιο εκκένωσης, πυρασφάλεια κλπ.),
 ένας δήμος και ένα υπερσύγχρονο κράτος που  ουσιαστικά έκανε τα στραβά μάτια, δηλαδή που δεν έμπαινε στα πόδια των εταιρειών που βέβαια σε μια "υπερσύγχρονη" καπιταλιστική οικονομία έχουν τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο.
Τελικά σε μια ανακαίνιση που έγινε το 2016, η εταιρεία που ανέλαβε το έργο, τηρώντας όπως είπε όλους του κανόνες(εννοείται πως μάλλον το εκανε αφου βρισκόμαστε στην Αγγλία και όχι στην Ουγκάντα), χρησιμοποίησε για την κάλυψη εξωτερικών επιφανειών ένα φθηνό εύφλεκτο υλικό που τοποθετήθηκε αφήνοντας ένα μικρό κενό από τους τοίχους, με τρόπο που βοήθησε την φωτιά να μεταδοθεί από τους κάτω ορόφους στους πάνω μέχρι να πεις κύμινο...

Προφανώς η εταιρεία ανακαίνισης σε συνεργασία με την εταιρεία διαχείρισης, έκριναν ότι η εργασία ήταν φθηνή και επαρκής, εκτός της περιπτώσεως "ατυχούς γεγονότος" που όμως τελικά συνέβη.
Όμως οι σύγχρονες καπιταλιστικές οικονομίες, που οφείλουν να ποσοτικοποιούν τα πάντα και φυσικά να κοστολογούν ακόμη και την αξία της ανθρώπινης ζωής, είναι υποχρεωμένες να παίρνουν τέτοια ρίσκα, αφού σε όλα τα δελτία των ΜΜΕ, ακούμε για τον "προβληματισμό" που υπάρχει από την "όλο και πιο εκτεταμένη χρήση εύφλεκτων υλικών στις κατασκευές".

Ποιό ήταν λοιπόν το πρόβλημα και η αιτία που έφερε την τραγωδία;
Εύκολα καταλαβαίνει κανείς, ότι ήταν η ανάγκη κερδοφορίας όλων των εμπλεκόμενων εταιρειών, που αποτελεί βέβαια προϋπόθεση της ύπαρξής τους στον δολοφονικά ανταγωνιστικό καπιταλιστικό κόσμο, αλλά και η "υποχρέωση" του δήμου και του κράτους να στέκεται σαν καλός υπηρέτης στο πλάι των εταιρειών και όχι του λαού, και να κάνει τα στραβά μάτια.

Δεν χρειάζεται πολύ κόπο για να φανταστεί κανείς, ότι είχαν προταθεί και έλεγχοι που δεν έγιναν, και αλλαγές για την βελτίωση της ασφάλειας, και ανακαινίσεις για τη βελτίωση συνθηκών, και χρήση καλύτερων και επομένως ακριβότερων υλικών και τρόπων, που όμως κρίθηκαν ασύμφοροι και επομένως ανεδαφικοί και εκτός πραγματικότητας.
Έτσι ήρθε η πραγματικότητα... η πραγματικότητα του καπιταλισμού, που βαζει σε πρώτο πλάνο τις ανάγκες των εταιρειών και σε δεύτερο την ανθρώπινη ζωή.
Κάτι τέτοιο βεβαια δεν είναι παράλογο, αφού δεν είναι δυνατόν να φανταστεί κανεις ζωή χωρίς οικονομία που να λειτουργεί.
Όταν όμως φθάνουμε στο σημείο, η ίδια η λογική της οικονομίας που πρέπει να είναι λειτουργική για να παράγει όρους ζωής, τελικά δολοφονεί για να υπάρξει, τότε πρέπει να μπούμε σε πολύ σοβαρές σκέψεις.

Αν αφήσουμε τη σκέψη να τρέξει δυο βήματα μονάχα πιο πέρα, θα σκεφτούμε ίσως πως μια οικονομία που δεν δίστασε ποτέ να βρει λύσεις επιβίωσης ακόμη και σε παγκόσμιους πολέμους, δεν συγκινείται ιδιαίτερα από μερικές δεκάδες καμένους ανθρώπους.

Ποια είναι η λύση λοιπόν.
Η λύση δεν μπορεί παρά να είναι μια οικονομία που από τη φύση της να είναι μια οικονομία σχεδιασμένη από το λαό για το λαό και τις ανάγκες του και όχι για τα κέρδη.
Η οικονομία αυτή λέγεται σοσιαλιστική και δεν μπορεί να έχει κανένα άλλο όνομα και κανένα άλλο περιεχόμενο.

ΥΓ. Έχει αξία να δει κανείς δυο πράγματα ακόμη.
1. Το ενδιαφέρον της  βασίλισσας Ελισάβετ που δήλωσε ότι "η Βρετανία διακατέχεται από βαθιά θλίψη αλλά ο λαός της είναι αποφασισμένος να αντιμετωπίσει τις αντιξοότητες". Γνησια εκπρόσωπος του λαού η βασίλισσα Ελισάβετ και βεβαια έξω από όλες τις ευθύνες και τη μιζέρια της πραγματικότητας.
2. Η προθεση να κατευθυνθεί η οργή εναντίον θεσμών όπως ο δήμος και οι διάφορες υπηρεσίες του κράτους που "δεν έκαναν όσα έπρεπε" γενικά, και να απομακρυνθούν τα βλέμματα από τη  ρίζα του προβλήματος, δηλαδή από τη λογική της κερδοφορίας των εταιρειών που είναι φυσικά  η αιτία της τραγωδίας.

Το τραγικό λάθος του ΚΚΕ να μην συγκυβερνήσει με τον ΣΥΡΙΖΑ!

       

Μία ιστορική ευκαιρία χάθηκε για τον λαό γιατί το ΚΚΕ αποφάσισε να μην συγκυβερνήσει με τον ΣΥΡΙΖΑ και να κρυφτεί πίσω από το δάχτυλό του! Δεν λέμε ότι δεν υπάρχουν σοβαρές πολιτικές διαφορές μεταξύ του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά το ΚΚΕ πέρα από τις πολιτικές διαφορές θα έπρεπε να δει το αριστερό ήθος ενός κόμματος σαν τον ΣΥΡΙΖΑ και να του δώσει μια ευκαιρία, μαζί να δώσει μια ευκαιρία και στον Ελληνικό λαό!

Εάν το ΚΚΕ είχε συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ τώρα θα βρισκόταν σε μια κυβέρνηση η οποία για το καλό του τόπου περνάει το ένα μνημόνιο πίσω από το άλλο και τον έναν αντιλαϊκό νόμο πίσω απ’ τον άλλον! Πάντα όμως με προοπτική τον σοσιαλισμό, τον οποίον μπορεί να μην τον βλέπει ούτε το ΚΚΕ ούτε και κανένας άλλος στο βάθος του τούνελ, αλλά τον βλέπουν ο Τσίπρας και ο Καμμένος και αυτό φτάνει! Εάν το ΚΚΕ δεν φυγομαχούσε και ήταν σ’ αυτήν την κυβέρνηση προχθές, μετά την περήφανη διαπραγμάτευση στο Eurogroup, θα καμάρωνε τον Κρητίκαρο υπουργό να προκαλεί τον κόσμο και τους πολιτικούς του αντιπάλους και να τους λέει «και τώρα πάρτε φόρα!!!!»! Βέβαια επειδή και ο περήφανος Κρητίκαρος εάν ξεσηκωνόταν θύελλα όπως ξεσηκώθηκε με την γραβάτα του Καμμένου, είτε θα έλεγε ότι την ανάρτηση την έκανε ο γιος του, είτε θα έλεγε ότι δεν εννοούσε «και τώρα πάρτε φόρα κι ελάτε με τον κώλο» αλλά ότι εννοούσε «και τώρα πάρτε φόρα και χτυπήστε το κεφάλι σας στον τοίχο» ή «και τώρα πάρτε φόρα και πηδήξτε στον γκρεμό» ή άλλα τέτοια! Το ΚΚΕ λοιπόν απέρριψε την περίπτωση να ζήσει ένα τέτοιο ήθος των Συριζαίων συγκυβερνώντας μαζί τους! Έχασε το ΚΚΕ δηλαδή την ευκαιρία να δώσει μαθήματα ήθους καλώντας τον κόσμο ή τους πολιτικούς του αντιπάλους «να πάρουν φόρα!!!!»!

Επειδή όμως στον σοσιαλισμό δεν θα μπορούσε να οδηγηθεί η χώρα μόνο με την σύμπραξη του ΣΥΡΙΖΑ με το ΚΚΕ, αλλά θα χρειαζόταν και πάλι ο Καμμένος, το ΚΚΕ έχασε την ευκαιρία να ζήσει ως συγκυβερνήτης, εκτός από το ήθος της αριστεράς και το ήθος του Καμμένου! Το ΚΚΕ κλώτσησε την ευκαιρία να συγκυβερνήσει με έναν τύπο ο οποίος μετά το Eurogroup ανάρτησε σε Μέσο Κοινωνικής δικτύωσης μία γραβάτα με φαλλούς που γελάνε και μετά για να επιβεβαιώσει το ήθος αυτής της κυβέρνησης δήλωσε ότι την ανάρτηση την έκανε το «παιδί»!

Κρίμα στο ΚΚΕ που έχασε την ευκαιρία να συγκυβερνήσει με κόμματα σαν τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ που είναι το ήθος προσωποποιημένο!

Επειδή όλα αυτά δεν είναι και τόσο αστεία, καλά θα ήταν όλοι όσοι καλούσαν το ΚΚΕ καλοπροαίρετα από αριστερή σκοπιά να συγκυβερνήσει με αυτό το πράγμα που ονομάζεται ΣΥΡΙΖΑ, να κάνουν την αυτοκριτική τους έστω μόνο στον εαυτό τους! Ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν έχει πολιτική διαφορά από τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, όχι μόνο κοροϊδεύει τον λαό, όχι μόνο απογοητεύει τον λαό, αλλά μπορεί να κατρακυλήσει και τόσο χαμηλά στις κουβέντες και στις αντιδράσεις του!

Οράτιος Μενιππίδης

Η ανερμάτιστη μυθοπλασία του κοινού εθνικού στόχου

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ υλοποιεί με τον πιο ωμό και διαυγή τρόπο τον πολιτικό και οικονομικό σχεδιασμό εγχώριων και ευρωπαϊκών καπιταλιστικών οικονομικών ελίτ, στην πλέον αδύναμη εκφορά του ευρωπαϊκού καπιταλιστικού πλέγματος, την Ελλάδα. Η πολιτική ονείρωξη που από την πλευρά της κυβέρνησης συνιστά συνειδητό ψεύδος, ότι υφίσταται κοινός δρόμος -στον οποία συναντάται ο κόσμος της εργασίας με το κεφάλαιο- απαγκίστρωσης από τα μνημόνια και από το μοντέλο άγριου καπιταλισμού που δρομολογείται στην χώρα μας, καταρρέει κάθε στιγμή που περνά, με εκκωφαντικό θόρυβο.

Οι πανηγυρισμοί του Αλέξη Τσίπρα περί των μακροοικονομικών μεγεθών που ευημερούν και κυοφορούν την εκτόξευση της ελληνικής οικονομίας όπως διατυμπανίζει με κάθε ευκαιρία, δεν αποτελούν λόγο ικανοποίησης παρά μόνο για το ελληνικό κεφάλαιο που θα αποκομίσει νέα υπερκέρδη, όπως και για το πολιτικό προσωπικό που διαχειρίζεται την πολιτική εξουσία, έχοντας ως στόχο να παραμείνει σε αυτή την θέση, όσο περισσότερο μπορεί.

Η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική και είναι οικτρή. Η εργατική τάξη στην Ελλάδα επιβιώνει με όρους οικονομικής και κοινωνικής εξαθλίωσης, το κράτος και τράπεζες απειλούν να δημεύσουν ακόμη και την πρώτη κατοικία, η ανεργία στη νεολαία και στις ηλικίες άνω των 50 κινείται σε δυσθεώρητα ύψη, ενώ η ελαστική απασχόληση με μισθούς-φιλοδώρημα αποτελεί το μόνιμο καθεστώς της αγοράς εργασίας και αφορά σε όλους τους τομείς της οικονομίας.

Η μόνιμη επωδός πως η εξαθλίωση της εργατικής τάξης είναι αναγκαία προϋπόθεση για να επιτύχει καλύτερους όρους αποπληρωμής των δανείων της η αστική τάξη της χώρας, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για τις περιβόητες επενδύσεις που δήθεν θα εξαφανίσουν την ανεργία και την φτώχεια, ακούγεται ως ανέκδοτο στα αυτιά του κόσμου της εργασίας , που καλείται από την “αριστερή του κυβέρνηση” να γίνει ουσιαστικά επαίτης σε εγχώριους και ξένους επενδυτές για ένα κομμάτι ψωμί.

Ο κόσμος της εργασίας δεν έχει κανένα λόγο να υποκύψει στον κυβερνητικό εκβιασμό που πραγματοποιώντας μια ανερμάτιστη λαθροχειρία, εμφανίζει την πλήρη διάρρηξη της ζωής των εργαζόμενων, ως έλλογη πλευρά μιας “εθνικής προσπάθειας” εξόδου από τα μνημόνια. Για άλλη μια φορά αυτοί που δεν έχουν τίποτε, καλούνται να δώσουν τα πάντα στο όνομα ενός εθνικού στόχου, που στην πραγματικότητα, δεν είναι παρά η πολιτικοοικονομική στοχοθεσία της ελληνικής αστικής τάξης.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ, είναι μια κυβέρνηση, όπως άλλωστε και όλες οι προηγούμενες που πασχίζει να ανοίξει “καθαρό δρόμο” για την επέλαση των συμφερόντων των καπιταλιστών με την εργατική τάξη να φυτοζωεί πίσω από τις φωταγωγημένες βιτρίνες της καπιταλιστικής “ευημερίας”. Αυτή είναι η ωμή πραγματικότητα, και ως τέτοια, δεν είναι δυνατόν ούτε να εξωραΐζεται, ούτε να αποκρύβεται.

γράφει ο Χρήστος Μιάμης

theradicalmarxismproject.wordpress.com

Αντικομμουνιστικό δίλεπτο

Ο αντικομμουνισμός, που σχεδόν καθημερινά αποτελεί την εισαγωγή μεσημεριανής ενημερωτικής εκπομπής του ΣΚΑΪ, προσφέρει πλέον γέλιο σε όσους τουλάχιστον γνωρίζουν στοιχειώδη Ιστορία. Ο ευαισθητούλης - «κλαίω γιατί φοβάμαι για τη χώρα μου αν δεν γίνει αυτό που λέει ο Σόιμπλε» - παρουσιαστής, συνεπής στις αρχές του και βασιζόμενος στις ιστορικές ...πηγές του, όπως αρχεία CIA, συγγραφείς που τους περιέθαλπαν διάφορα ιμπεριαλιστικά κέντρα την περίοδο του ψυχρού πολέμου, ή ακόμα και μαρτυρίες πολιτικών που έκαναν καριέρα ως ...πιτσαδόροι, αναλύει με στόμφο «τα εγκλήματα του κομμουνισμού», λέει ότι «οι Σοβιετικοί επιστήμονες ήταν χρόνια φυλακή από τον Στάλιν, πέντε χρόνια έκαναν έρευνες και ξανά φυλακή και ξανά έρευνες» και διάφορα παρόμοια, που δείχνουν μόνο ένα πράγμα. Οτι τελικά κάτι έχουμε να πάρουμε ακόμα κι απ' αυτούς τους τσαρλατάνους αντικομμουνιστές: Μεσημεριανή διασκέδαση...

Ενδοαστικές τριβές στο πλαίσιο της ευρύτερης ενδοϊμπεριαλιστικής κόντρας

Επισπεύδονται οι διαδικασίες ένταξης στις λυκοσυμμαχίες ΕΕ και ΝΑΤΟ

Από το μπλόκο στα ΝΑΤΟικά στρατεύματα από τις δυνάμεις του ΚΚΕ στον Πολύμυλο Κοζάνης

Ρευστό παραμένει το πολιτικό σκηνικό στις περισσότερες χώρες των Δυτικών Βαλκανίων με φόντο τη συνέχιση των ενδοαστικών αντιθέσεων αλλά και του ανταγωνισμού ΗΠΑ - ΕΕ και Ρωσίας με στόχο την προώθηση των γεωπολιτικών και μονοπωλιακών συμφερόντων κάθε πλευράς.
Και αυτήν τη βδομάδα, είχαμε σειρά αξιοσημείωτων εξελίξεων. Μεταξύ άλλων, ξεχωρίζει το εκλογικό αποτέλεσμα στο Κοσσυφοπέδιο, που αναγκάζει τα αστικά κόμματα ή να συνεργαστούν ή να επαναλάβουν τις εκλογές, αφού κανένας δεν κατάφερε να εκλέξει τον απαιτούμενο αριθμό βουλευτών για τη συγκρότηση αυτοδύναμης κυβέρνησης. Είχαμε, επίσης, τις κινήσεις της νέας κυβέρνησης της ΠΓΔΜ σε Βρυξέλλες και Αθήνα, με στόχο την επίσπευση των διαδικασιών για ένταξη σε ΕΕ και ΝΑΤΟ. Ξεχώρισαν, επίσης, η επίδοση εντολής για το σχηματισμό νέας κυβέρνησης στη Σερβία από τον Πρόεδρο Αλεξάνταρ Βούτσιτς σε μία υπουργό - υπέρμαχο της ένταξης στην ΕΕ και βεβαίως η μετάβαση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην Αλβανία, Λουλζίμ Μπασά, στην Ουάσιγκτον όπου συναντήθηκε με τον Αμερικανό Πρόεδρο, Ντόναλντ Τραμπ, μιάμιση βδομάδα πριν από τις εκλογές της επόμενης Κυριακής, 25 Ιούνη. Η πρόσφατη ένταξη του Μαυροβουνίου στο ΝΑΤΟ έχει οξύνει επίσης την αντιπαράθεση με τη Ρωσία. Ταυτόχρονα, η Γερμανία μαζί με άλλες χώρες προωθούν το δικό τους «σχέδιο Μάρσαλ» για τη μεγαλύτερη διείσδυση των μονοπωλίων στην περιοχή.

Ο ανταγωνισμός με τη Ρωσία στην αμερικανική Γερουσία

Στις αρχές της βδομάδας, ο αναπληρωτής υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μπράιν Χόιτ Γι, που από τα τέλη Απρίλη έχει «εγκατασταθεί» στα Βαλκάνια με έδρα τα Σκόπια, μετέβη στην Ουάσιγκτον και συγκεκριμένα στην Επιτροπή Ξένων Σχέσεων της Γερουσίας, «φωτίζοντας» λίγο περισσότερο τα σχέδια της Ουάσιγκτον και των αμερικανικών μονοπωλίων στην περιοχή καθώς και τον καμβά της κόντρας με τη Ρωσία.
Ο Γι, πρώτα από όλα, επισήμανε πως τα Δυτικά Βαλκάνια σήμερα «αντιμετωπίζουν τις πιο σοβαρές προκλήσεις από το 1990», καθώς και «εσωτερικές και εξωτερικές απειλές» που αν μείνουν «χωρίς έλεγχο» θα μπορούσαν να προκαλέσουν «σοβαρές συνέπειες για την Ευρώπη και τις ΗΠΑ». Εκτίμησε ότι «οι πολιτικές αδυναμίες σε χώρες της περιοχής, τα ανελεύθερα ΜΜΕ και η ενδημική διαφθορά ανοίγουν δρόμο σε εν δυνάμει αποσταθεροποιητικούς παράγοντες, όπως ο βίαιος εξτρεμισμός (π.χ. τζιχαντιστές), ομάδες του οργανωμένου εγκλήματος, χώρες που ασκούν κακόβουλη επιρροή όπως η Ρωσία». Υποστήριξε πως τα εσωτερικά προβλήματα των Δυτικών Βαλκανίων «ανοίγουν την πόρτα σε εξωτερικές απειλές όπως η Ρωσία που επιχειρεί να εμποδίσει τις χώρες της περιοχής να μπουν στο ευρω-ατλαντικό μονοπάτι». Κατηγόρησε τη Μόσχα πως χρησιμοποιεί τη «βαριά εξάρτηση των χωρών από το ρωσικό φυσικό αέριο, την ενδημική διαφθορά, την εύθραυστη έννομη τάξη, τροφοδοτώντας την εξάρτηση στρατών της περιοχής από ρωσικό στρατιωτικό εξοπλισμό...», λες και τα αμερικανικά μονοπώλια ή άλλων χωρών δεν επιδιώκουν να ελέγξουν τις αγορές και οι αστικές τάξεις να «χτίσουν» συμμαχίες.
Ανέφερε χαρακτηριστικά: «Σήμερα, τα Δυτικά Βαλκάνια εξαρτώνται σχεδόν εξ ολοκλήρου από τη Ρωσία για φυσικό αέριο. Αυτή η (ρωσική) κυριαρχία στην αγορά φυσικού αερίου αφήνει την περιοχή ευάλωτη σε εκμετάλλευση. Χωρίς εναλλακτικές ενεργειακές πηγές και μια πιο διαφοροποιημένη υποδομή στο σύστημα Ενέργειας, η Ρωσία θα συνεχίσει να διατηρεί αυτόν τον ισχυρό μοχλό. Υποστηρίζοντας σχέδια όπως ο Διαδριατικός αγωγός (σ.σ. ΤΑΡ), ο σταθμός υγροποιημένου φυσικού αερίου στο νησάκι Κρκ (σ.σ. της Κροατίας στην Αδριατική) και ο αγωγός διασύνδεσης Βουλγαρίας - Σερβίας, θα βοηθήσουμε τις βαλκανικές χώρες να εισάγουν φυσικό αέριο από διάφορες πηγές». Βεβαίως, τα αμερικανικά μονοπώλια θέλουν να προωθήσουν το δικό τους σχιστολιθικό αέριο σε υγρή μορφή (LNG) και μάλιστα το ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον στη μεταφορά.
Και συνέχισε ο Γι: «Η υποστήριξή μας στη μεγαλύτερη οικονομική ολοκλήρωση της περιοχής με την Ευρώπη βοηθά την ενίσχυση των σχέσεων των δυτικοβαλκανικών χωρών με τη Δύση και περιορίζει την ικανότητα της Ρωσίας να τις χειραγωγεί μέσω οικονομικών μοχλών...(Μπορούμε επίσης) να χρησιμοποιήσουμε τα προγράμματα στρατιωτικής βοήθειας, ώστε να προσφέρουμε επιλογές που επιτρέπουν στις άλλες χώρες να ξεφύγουν από την υπερ-εξάρτησή τους από τον ρωσικό στρατιωτικό εξοπλισμό».
Καταλήγει, επισημαίνοντας πως «πιο σταθερά και ευημερούντα Δ. Βαλκάνια, ενταγμένα στην Ευρώπη, αποτελώντας έναν ισχυρό εταίρο στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας, θα βοηθήσουν να κάνουν την Αμερική πιο ασφαλή, θα παράσχουν ευκαιρίες στους Αμερικανούς επιχειρηματίες, θα εξασφαλίσουν την ειρήνη στην περιοχή».

Η Σερβία εν μέσω πιέσεων

Το ίδιο διάστημα, στη Σερβία, ο νέος Πρόεδρος, Αλεξάνταρ Βούτσιτς, έδωσε αφενός εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στην έως πρότινος υπουργό Δημόσιας Διοίκησης Αννα Μπρνάμπιτς, που είναι σαφώς στοχοπροσηλωμένη στην ενταξιακή πορεία της Σερβίας στην ΕΕ. Αφετέρου, υποστήριξε ότι δεν προβλέπει η χώρα του να υιοθετήσει τις κυρώσεις της ΕΕ κατά της Ρωσίας, παίζοντας το χαρτί της δήθεν «ουδέτερης» δύναμης. Παρατήρησε, επίσης, πως εάν ο Χαραντινάι (ο πρώην διοικητής του ΟΥΤΣΕΚΑ, που κέρδισε τις εκλογές στο Κοσσυφοπέδιο) ξαναγίνει πρωθυπουργός θα δυσκολέψουν πάρα πολύ οι επόμενες φάσεις διαπραγμάτευσης με την Πρίστινα στις Βρυξέλλες.

Πυρετός «ζυμώσεων» πριν από τις αλβανικές εκλογές

Στην Αλβανία, τα κόμματα της αστικής τάξης ετοιμάζονται πυρετωδώς για τις βουλευτικές εκλογές της επόμενης Κυριακής, 25 Ιούνη, με τον ηγέτη του δεξιού αντιπολιτευόμενου «Δημοκρατικού Κόμματος», Λουλζίμ Μπασά, να ξεχωρίζει, κάνοντας στις αρχές της βδομάδας αιφνιδιαστικά ταξίδι ουσιαστικά μιάμισης μέρας στις ΗΠΑ. Εκεί συναντήθηκε και με τον Αμερικανό Πρόεδρο, Ντόναλντ Τραμπ, και φωτογραφήθηκε μαζί του, αξιοποιώντας προεκλογικώς το ανάλογο φωτογραφικό στιγμιότυπο. Βασικά θέματα στην ατζέντα ήταν η οικονομία, η δημιουργία ευνοϊκών συνθηκών για προσέλκυση επενδύσεων και δημιουργία θέσεων εργασίας. Αναφέρθηκε με επαίνους στο νέο πρόγραμμα της κυβέρνησης Τραμπ για τη μαθητεία Αμερικανών, παλιών και νεοεισερχομένων στην αγορά εργασίας, εκφράζοντας «ευγνωμοσύνη» για τη «βοήθεια και υποστήριξη των ΗΠΑ στην Αλβανία». Αντίστοιχα, ο σοσιαλδημοκράτης Εντι Ράμα διεκδικεί επίσης την εύνοια των ΗΠΑ.

Επίσπευση της ένταξης σε ΕΕ και ΝΑΤΟ προωθεί η ΠΓΔΜ

Στην Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, ο νέος «σοσιαλιστής» πρωθυπουργός, Ζόραν Ζάεφ, μετέβη στην έδρα της ΕΕ και του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες, δείχνοντας αποφασισμένος να προωθήσει την ταχεία ένταξη της χώρας του στις δύο λυκοσυμμαχίες. Αντιφατικά ήταν τα μηνύματα που έστειλε σε σχέση με τις προθέσεις για ετοιμότητα αλλαγής του συνταγματικού ονόματος της χώρας του, ενόψει νέας διαπραγμάτευσης με την Αθήνα. Είναι χαρακτηριστικά ενός νέου κύκλου παζαριού που ξεκινά. Γεγονός είναι, πάντως, πως ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ, επιχείρησε να το παίξει «Πόντιος Πιλάτος», δηλώνοντας πως η πρόσκληση στα Σκόπια για ένταξη δεν μπορεί να δοθεί, εάν προηγουμένως δεν λυθεί η διένεξη Σκοπίων - Αθήνας για τη συνταγματική ονομασία της χώρας. Ξέθαψε, μάλιστα, τις ανάλογες αποφάσεις της ΝΑΤΟικής Συνόδου του 2014 στην Ουαλία...
Στην πρώτη συνάντηση του νέου υπουργού Εξωτερικών των Σκοπίων, Ν. Ντιμιτρόφ, με τον Ελληνα ομόλογό του, Ν. Κοτζιά, στην Αθήνα, επιβεβαιώθηκαν οι προσπάθειες της ελληνικής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ να αναλάβει «αναβαθμισμένο» ρόλο στα σχέδια εμπέδωσης της ιμπεριαλιστικής «σταθερότητας» στην ευρύτερη περιοχή. Το δέσιμο της γειτονικής χώρας στο ευρωατλαντικό «άρμα», με ό,τι αρνητικές συνέπειες θα έχει για το λαό του, έχει την πλήρη στήριξη της κυβέρνησης και της ελληνικής αστικής τάξης, ανεξάρτητα από το κώλυμα του ονόματος.

Μετεκλογικά παζάρια στο Κοσσυφοπέδιο

Από την άλλη, οι εκλογές της 11ης του Ιούνη στο Κοσσυφοπέδιο ανάδειξαν μία επί της ουσίας «τριχοτομημένη» Βουλή με πρώτη κοινοβουλευτική δύναμη τη συμμαχία κομμάτων που φτιάχτηκαν από πρώην διοικητές των πρώην αυτονομιστών Κοσσοβάρων Αλβανών του ΟΥΤΣΕΚΑ με επικεφαλής τον πρώην πρωθυπουργό (που καταζητείται ως εγκληματίας πολέμου από την ΙΝΤΕΡΠΟΛ) Ράμους Χαραντινάι.
Ωστόσο, το μπλοκ του Χαραντινάι, αν και πρώτο με περίπου 34% (και 39 βουλευτές σε σύνολο 120), αδυνατεί να συγκροτήσει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Αυτό σημαίνει πως θα πρέπει να παζαρέψει την επάνοδό του στην εξουσία με άλλους. Πιθανότερος εταίρος φαντάζει ο συνασπισμός κομμάτων του απερχόμενου πρωθυπουργού και αρχηγού της «Δημοκρατικής Λίγκας Κοσσόβου», Ισα Μουστάφα που πήρε 25,7% και εξέλεξε 30 βουλευτές.
Οσον αφορά τη δεύτερη κοινοβουλευτικά δύναμη, το «Κίνημα Αυτοδιάθεσης» του Αλμπεν Κούρτι, αυτό ήταν το μόνο αλβανικό κόμμα που κατέβηκε αυτόνομα στις εκλογές, παίρνοντας 27% και 31 βουλευτές. Το κόμμα αυτό δείχνει εξίσου αποφασισμένο να διεκδικήσει την εξουσία, με τον αρχηγό του να είναι πρόθυμος για συνεργασία με άλλες δυνάμεις, μην αποκλείοντας ούτε τη «Σερβική Λίστα Κοσσυφοπεδίου» που έβγαλε 10 βουλευτές.
Οι δύο μεγαλύτεροι πολιτικοί σχηματισμοί προτάσσουν, πάντως, ως προτεραιότητα τον διάλογο με το Βελιγράδι. Το μπλοκ του Χαραντινάι, ωστόσο, επιχειρεί να τορπιλίσει τους επόμενους γύρους διαπραγμάτευσης, αξιώνοντας αφενός να συμμετάσχουν ανοικτά σαν μεσολαβητές όχι μόνον οι αξιωματούχοι της ΕΕ αλλά και Αμερικανοί, αφετέρου το Βελιγράδι να αναγνωρίσει την «ανεξαρτησία» του Κοσσυφοπεδίου! Πράγμα προφανώς δύσκολο.

Οι λαοί να εναντιωθούν στα αστικά σχέδια

Τις επικίνδυνες για τους λαούς εξελίξεις στα Βαλκάνια, με την ένταση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, ανέδειξε αυτήν τη βδομάδα, για άλλη μια φορά, η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ, σημειώνοντας ανάμεσα σε άλλα: «Οι λαοί να εναντιωθούν στα σχέδια των αστικών τάξεων και των κυβερνήσεών τους, και σε σύγκρουση με την εμπλοκή ΕΕ και ΝΑΤΟ να χαράξουν δρόμο προς το δικό τους συμφέρον, ενάντια στον εθνικισμό και τα συμφέροντα των μονοπωλίων. Να απαιτήσουν το κλείσιμο των ξένων στρατιωτικών βάσεων και να ανοίξουν τον δρόμο, για να περάσει η εξουσία και η οικονομία στα δικά τους χέρια». Οι Οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στη βόρεια Ελλάδα την προηγούμενη βδομάδα έκαναν πράξη το σύνθημα «Ούτε γη ούτε νερό στους φονιάδες των λαών», με τα μπλόκα στα ΝΑΤΟικά στρατεύματα που είχαν προορισμό την άσκηση «Noble Jump» στη Ρουμανία.

Διαχρονικό έγκλημα η απουσία αντισεισμικής θωράκισης

Μία νεκρή γυναίκα, 43 χρόνων, πάνω από 150 μη κατοικήσιμα σπίτια, σοβαρές υλικές ζημιές, είναι ο απολογισμός του σεισμού, μεγέθους 6,1 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, που σημειώθηκε το μεσημέρι της Δευτέρας στη Λέσβο. `Η μάλλον είναι ένας ακόμη τραγικός απολογισμός για τους κατοίκους της Λέσβου, που μετρούν, μετά από κάθε σεισμό, τις πληγές τους, με πιο πρόσφατο αυτόν του Δεκέμβρη του 2014 και, πριν από αυτόν, του 2007.

Είναι μια κατάσταση πλέον που οδηγεί στην ανατριχιαστική διαπίστωση ότι οι κάτοικοι και οι υποδομές του νησιού είναι εντελώς ανοχύρωτοι σε περίπτωση ενός σεισμού με μεγάλο μέγεθος ή με εστία κοντά σε κατοικημένη περιοχή, καθώς καμία μέριμνα δεν έχει ληφθεί για την ασφάλεια και προστασία τους. Η ίδια αυτή διαπίστωση ισχύει φυσικά και για το σύνολο της χώρας, η οποία εμφανίζει το έκτο υψηλότερο επίπεδο σεισμικής δραστηριότητας στον κόσμο, με την ευχή κάθε φορά το επίκεντρο του σεισμού να είναι κοντά στη θάλασσα, να έχει αντικαταστήσει την αναγκαία αντισεισμική θωράκιση.
Με αυτά τα δεδομένα, αποτελεί κυριολεκτικά έγκλημα η μη θωράκιση του λαού από τα φυσικά φαινόμενα, εν προκειμένω των σεισμών, ένα έγκλημα που συντελείται διαχρονικά από την πολιτική εξουσία, που υπηρετεί την ανάπτυξη για λογαριασμό των μονοπωλίων σε βάρος των λαϊκών έργων και αναγκών. Εργα αντισεισμικής θωράκισης δεν εξασφαλίζουν κέρδη για το κεφάλαιο και κατά συνέπεια δεν αποτελούν προτεραιότητα. Αυτό καταδεικνύεται και από τα διάφορα χρηματοδοτικά προγράμματα της ΕΕ, τα οποία δεν κρίνουν ως επιλέξιμα έργα αντισεισμικής θωράκισης που αφορούν την προστασία του λαού, αντίστοιχα και έργα αντιπλημμυρικής προστασίας, που επίσης είναι απαραίτητα. Με λίγα λόγια, ανθρώπινες ζωές, σπίτια, χώροι συνάθροισης της νεολαίας, είναι στο έλεος του Εγκέλαδου. Δεν είναι μόνο τα έργα που δεν γίνονται, είναι και η μη τήρηση βασικών κανόνων, όπως κακοτεχνίες ή χτίσιμο πάνω σε μπαζώματα, που επίσης στοιχίζουν.

Αποκαλυπτικά στοιχεία

Eurokinissi

Είναι χαρακτηριστικό ότι στη Λέσβο, η κατάσταση το 2014 - οπότε και χτυπήθηκε, όπως γράψαμε, από σεισμό - ήταν χειρότερη από το 2007, οπότε και πάλι είχε γίνει σεισμός. Σύμφωνα με τότε στοιχεία της Κομματικής Οργάνωσης Λέσβου του ΚΚΕ, που αντανακλούν και τη σημερινή κατάσταση στο νησί, κανένα σπίτι και καμία πολυκατοικία δεν είχε ελεγχθεί. Επίσης, κανένας προσεισμικός έλεγχος δεν είχε διενεργηθεί στα δημόσια κτίρια, στα σχολεία, στο Νοσοκομείο, στο Ασυλο Ανιάτων Αγιάσου, στα Γηροκομεία, στα ΚΑΠΗ, στις φοιτητικές εστίες, στους χώρους που διασκεδάζει η νεολαία. Τραγική ήταν η κατάσταση και στις αρμόδιες υπηρεσίες πολιτικής προστασίας, με σοβαρά τα κενά σε προσωπικό. Εχουν «κοπεί» ακόμα και οι ασκήσεις ετοιμότητας στα σχολεία ή η έκδοση έντυπου ενημερωτικού υλικού.
Η ουσιαστική και ολοκληρωμένη αντισεισμική προστασία είναι αναγκαιότητα, τόσο στο χώρο εργασίας όσο και στην κατοικία. Υπάρχει σήμερα τέτοια προστασία της ζωής των εργατικών - λαϊκών οικογενειών; Ας δούμε μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα που αποκαλύπτουν την πραγματικότητα, όπως τα κτίρια των σχολείων, που θεωρούνται ως μία από τις πιο σημαντικές κατηγορίες που πρέπει να ελέγχονται για την ασφάλεια των παιδιών.
-- Από τις περίπου 14.500 σχολικές μονάδες σε όλη τη χώρα, οι 4.440 έχουν χτιστεί πριν από το 1959 και οι 3.880 έχουν χτιστεί πριν από το 1985, δηλαδή το 57,4% των σχολικών μονάδων χαρακτηρίζονται «γερασμένες», αφού έχουν χτιστεί χωρίς ή με ελάχιστες αντισεισμικές προδιαγραφές.
-- Από τις υπόλοιπες 6.180 που έχουν χτιστεί μετά το 1985, μόλις οι 3.050 έχουν χτιστεί με πιο αυστηρές αντισεισμικές προδιαγραφές, μετά το 1995.
-- Μέχρι σήμερα σε ελάχιστα κτίρια, και κυρίως σχολεία, έχουν γίνει οι αναγκαίες παρεμβάσεις ενίσχυσης.
-- Μετά το σεισμό του 1999, 429 σχολικές μονάδες στην Αττική, από τις 2.465 που ελέγχθηκαν, κρίθηκαν ακατάλληλες για χρήση. Ομως, μόνο ένα μικρό ποσοστό, μερικές δεκάδες, έχουν αποκατασταθεί, ενισχυθεί ή αντικατασταθεί.

Εκτός ...επιλεξιμότητας η ασφάλεια της ζωής του λαού

Ακόμα κι αυτός ο στοιχειώδης προσεισμικός έλεγχος των σχολείων σταμάτησε το Μάρτη του 2010, εξαιτίας των περικοπών σε δαπάνες και προσωπικό, με αποτέλεσμα να αποξηλωθούν τα συνεργεία ελέγχων και να παγώσουν οι διαδικασίες. Και δεν είναι μόνο αυτό. Με την κατάργηση του Οργανισμού Σχολικών Κτιρίων (ΟΣΚ) στο πλαίσιο καταργήσεων και συγχωνεύσεων φορέων του Δημοσίου, τους προσεισμικούς ελέγχους ανέλαβαν δήμοι, των οποίων οι πόροι έχουν περικοπεί, ενώ το προσωπικό τους μειώνεται. Θυμίζουμε επίσης ότι το 2012, με την ίδια λογική, καταργήθηκαν ή υπολειτουργούν οι Υπηρεσίες Αποκατάστασης Σεισμοπλήκτων και οι Τομείς Αποκατάστασης Σεισμοπλήκτων, που είχαν ως αρμοδιότητα τις διαδικασίες αποκατάστασης μετά από σεισμό.
Υπάρχουν, επίσης, εκτιμήσεις ότι το 50% των νοσοκομειακών κτιρίων, δηλαδή κάπου 300 ανεξάρτητα από στατικής πλευράς κτίρια, χρειάζονται λεπτομερέστερο έλεγχο ή και παρέμβαση. Ακόμα χειρότερη μπορεί να χαρακτηριστεί η κατάσταση στους χώρους δουλειάς. Ποιος δεν θυμάται τις περιπτώσεις της «Ρικομέξ», της «Φαράν» κ.ά. και το σεισμό της Αθήνας το 1999. Σε κάθε περίπτωση, το 80% των 4.000.000 κτιρίων της χώρας έχουν κτιστεί πριν το 1985, δηλαδή πριν τεθεί σε εφαρμογή ο σύγχρονος αντισεισμικός κανονισμός, και επομένως χρήζουν ελέγχων και ενισχύσεων.
Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά; Μήπως δεν ενδιαφέρει τις κυβερνήσεις αν θα υπάρχουν νεκροί και καταστροφές; Μήπως δεν υπάρχουν η τεχνογνωσία και το εξειδικευμένο επιστημονικό προσωπικό, για να σχεδιάσει τέτοια έργα; Πού σκοντάφτει το πράγμα; Οπως αναφέραμε και παραπάνω, έργα όπως αυτά που είναι απαραίτητα για την αντισεισμική θωράκιση, την αντιπλημμυρική προστασία κ.ά., δεν αποφέρουν κέρδη στους μονοπωλιακούς ομίλους. Και γι' αυτό δεν είναι στις προτεραιότητες των αστικών κυβερνήσεων και της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Είναι χαρακτηριστικό ότι τέτοια έργα σε πολύ μεγάλο ποσοστό δεν κρίνονται επιλέξιμα και δεν εντάσσονται στα ευρωπαϊκά χρηματοδοτικά προγράμματα, όπως τα ΚΠΣ και το ΕΣΠΑ. Τα έργα υποδομών και η πολιτική γι' αυτά υπαγορεύονται από την καπιταλιστική ανάπτυξη, τους νόμους της καπιταλιστικής αγοράς.
Υπάρχει και μια άλλη, εξίσου σοβαρή πτυχή: Η έγκαιρη και ολοκληρωμένη αντισεισμική προστασία απαντά και σε ένα άλλο κρίσιμο ζήτημα, της ανάπτυξης του κατασκευαστικού κλάδου. Η ανεργία στον κλάδο είναι τεράστια. Χιλιάδες οικοδόμοι αλλά και αυτοαπασχολούμενοι στις Κατασκευές βρίσκονται ή ωθούνται στην ανεργία. Η ανάπτυξη έργων υποδομής υπέρ των λαϊκών αναγκών θα είχε θετικό αντίκτυπο και σ' αυτόν τον τομέα.
Η θωράκιση της χώρας από φυσικές καταστροφές, λοιπόν, δεν «χωρά» στο πλαίσιο του σημερινού καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης. Η γη και οι κατασκευές αντιμετωπίζονται ως εμπορεύματα για την ενίσχυση της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων και όχι ως κοινωνικά αγαθά.
Η αντισεισμική, αλλά και γενικότερα η θωράκιση από φυσικές καταστροφές, η ελαχιστοποίηση του σεισμικού κινδύνου, είναι υπόθεση λαϊκής πάλης. Αλλά πρέπει να είναι καθαρό ότι μόνο η εξουσία που δεν θα αντιμετωπίζει τη γη ως εμπόρευμα, αλλά ως κοινωνικό αγαθό που ανήκει σε όλο το λαό, που θα υλοποιεί προγράμματα λαϊκής στέγης, παρέχοντας στους εργάτες και τις οικογένειές τους ασφαλείς χώρους κατοικίας, εργασίας, άθλησης, ψυχαγωγίας, με Κεντρικό Σχεδιασμό, μπορεί να λύσει το πρόβλημα. Υποδομές δηλαδή στηριγμένες στην κοινωνική ιδιοκτησία και ενταγμένες στον Κεντρικό Σχεδιασμό. Μια πολιτική εξουσία και οικονομία που θα λειτουργούν με αποκλειστικό κριτήριο την κάλυψη των αναγκών και την προστασία όλης της κοινωνίας.

Η έξαρση της εγκληματικότητας, οι αιτίες της και η πάλη για ριζική αντιμετώπιση του προβλήματος

ICON

Η υποβάθμιση χαρακτηρίζει την καθημερινότητα του λαού (φωτ. από πλημμύρες στην περιοχή)

Ο τραγικός θάνατος του μαθητή από «αδέσποτη σφαίρα» έφερε με σφοδρότητα στην επικαιρότητα το σοβαρό πρόβλημα της εγκληματικότητας και της συνολικής υποβάθμισης της ζωής όχι μόνο στο Μενίδι, αλλά γενικότερα στο λεγόμενο τόξο της Δυτικής Αττικής.
Μετά το θάνατο του 11χρονου Μάριου, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και οι κρατικοί φορείς επιχείρησαν να προσεγγίσουν το πρόβλημα ακολουθώντας την πεπατημένη των προηγούμενων κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, που αποδεδειγμένα δεν το αντιμετωπίζει.
Η δημοτική αρχή της πόλης, από την πλευρά της, θέλησε να δείξει ότι πρωτοστατεί στις αντιδράσεις των τελευταίων ημερών, όμως δεν πέρασε ούτε μήνας απ' όταν απέρριψε, και μάλιστα δύο φορές, το αίτημα της «Λαϊκής Συσπείρωσης» Μενιδίου για σύγκληση Δημοτικού Συμβουλίου με αποκλειστικό θέμα την όξυνση της εγκληματικότητας και τη λήψη μέτρων για να χτυπηθεί ριζικά το φαινόμενο. Και τις δύο φορές, σύσσωμη η συμπολίτευση και η αντιπολίτευση, δηλαδή οι παρατάξεις που στηρίζονται επίσημα και ανεπίσημα από ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΑΝΕΛ, απείχαν και απέφευγαν να συζητήσουν το θέμα, χρησιμοποιώντας διάφορες προφάσεις.
«Τα κέρδη και η φτώχεια γεννάνε τη μαφία, όλοι στον αγώνα για άλλη κοινωνία»: Αυτό ήταν ένα από τα συνθήματα που ακούστηκε στην κινητοποίηση εργατικών σωματείων και άλλων μαζικών φορέων την περασμένη Τρίτη στο Μενίδι. Σύνθημα που δείχνει τη βαθύτερη αιτία της γκετοποίησης, της υποβάθμισης και της έξαρσης της εγκληματικότητας. Δείχνει, επίσης, ότι αυτή η άθλια κατάσταση δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με εργαλεία βγαλμένα από την πολιτική που τη γέννησε, την πολιτική δηλαδή που έχει γνώμονα το κυνήγι του καπιταλιστικού κέρδους και όχι την ικανοποίηση των εργατικών - λαϊκών αναγκών. Αυτή η πολιτική, που υπηρετείται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο από κυβερνήσεις, Τοπική Διοίκηση, κρατικούς και άλλους μηχανισμούς, είχε και θα έχει ως αποτέλεσμα να συντηρούνται τέτοια φαινόμενα. Να συγκεντρώνεται πλούτος τόσο από την ένταση της εκμετάλλευσης στους τόπους δουλειάς όσο και από κάθε είδους παράνομη δραστηριότητα, να δημιουργεί και να αξιοποιεί την περιθωριοποίηση και την εξαθλίωση λαϊκών μαζών.

Ο «Ριζοσπάστης» βρέθηκε στην περιοχή του Μενιδίου και μέσα από το ρεπορτάζ προκύπτουν σημαντικά ζητήματα, με κύριο τη σύνδεση της εγκληματικότητας με τα όσα συμβαίνουν γενικότερα στη ζωή των εργαζομένων. Για το θέμα μιλούν στην εφημερίδα μας η Γιούλη Αγγελοπούλου, μέλος της ΤΕ Μενιδίου - Φυλής του ΚΚΕ και εκλεγμένη δημοτική σύμβουλος, ο Δημήτρης Τρίμπος, μέλος του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Αν. Αττικής «Ο Σωκράτης», ο Μάρκος Αλεξίου εκ μέρους της Λαϊκής Επιτροπής Μενιδίου, και η Χριστίνα Στίλιου, μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Κατά των Ναρκωτικών, Παράρτημα Αχαρνών - Θρακομακεδόνων.

Αναδεικνύουμε τις πραγματικές αιτίες της εγκληματικότητας και τη διέξοδο

Η συζήτηση με την Γ. Αγγελοπούλου εστιάζει στις βαθύτερες αιτίες της έξαρσης της εγκληματικότητας και τις προϋποθέσεις για τη ριζική αντιμετώπισή της:
-- Πώς έχει η κατάσταση στο Μενίδι τα τελευταία χρόνια; H τραγική κατάληξη του περιστατικού με το θάνατο του 11χρονου μαθητή μπορεί να θεωρηθεί «κακιά στιγμή» ή «μεμονωμένο περιστατικό»;
-- Ούτε «κακιά στιγμή» ούτε «μεμονωμένο περιστατικό». Αντίθετα, ήρθε σαν φυσική εξέλιξη και φυσικά δεν σημαίνει ότι αυτή η ιστορία θα σταματήσει εδώ. Δεν είμαστε αισιόδοξοι ότι θα είναι το τελευταίο περιστατικό. Αλλωστε, σοβαρά περιστατικά υπήρξαν και πριν το μοιραίο συμβάν με τον 11χρονο.

Eurokinissi

-- Ποια είναι η ρίζα του φαινομένου; Είναι θέμα μιας κοινωνικής ομάδας ή, όπως λένε αρκετοί, 100-200 ατόμων ή μιας περιοχής; Βλέπουμε το φαινόμενο να επηρεάζει όλο το τόξο της Δυτικής Αττικής.
-- Πολλά μπορεί να πει κανείς για το θέμα της εγκληματικότητας, ωστόσο το βασικό και το ουσιώδες είναι να δει κανείς την αιτία, και αυτό επιχειρεί να κάνει με τις παρεμβάσεις της η ΚΟ του ΚΚΕ.
Η εγκληματικότητα δεν είναι ένα φυσικό φαινόμενο, είναι το αποτέλεσμα της σήψης του καπιταλιστικού συστήματος, ακριβώς επειδή η καπιταλιστική κοινωνία έχει στο επίκεντρό της το κέρδος και όχι την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Για να εξασφαλιστεί το κέρδος, δεν υπάρχει έγκλημα που το κεφάλαιο δεν θα κάνει. Νομίζει άραγε κανείς ότι διάφοροι κηφήνες που απολαμβάνουν αμύθητα πλούτη ενδιαφέρονται από πού προέρχονται αυτά, αν είναι από «νόμιμες» ή «παράνομες» δραστηριότητες; Εδώ δεν διστάζουν για αυτά τα κέρδη να ισοπεδώνουν ολόκληρες χώρες με τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, αιματοκυλώντας λαούς με εκατομμύρια θύματα. Το εμπόριο ναρκωτικών, όπλων και ανθρώπων, η πορνεία, το λαθρεμπόριο γενικά αποτελούν χρυσοφόρες επιχειρηματικές δραστηριότητες, που συνδέονται με ισχυρά οικονομικά συμφέροντα. Τα «μεγάλα κεφάλια» που θησαυρίζουν από αυτές τις δραστηριότητες δεν βρίσκονται στις γειτονιές μας, ούτε στους καταυλισμούς των Ρομά, ούτε στις γειτονιές των Ποντίων κ.λπ. Βρίσκονται αλλού, πολύ μακριά από εδώ.

Η πρόσφατη κινητοποίηση των μαζικών φορέων

Είναι, επίσης, καθαρό ότι η στήριξη αυτών των δραστηριοτήτων απαιτεί ένα ολόκληρο δίκτυο ανθρώπων που θα δουλεύουν γι' αυτές, δηλαδή «στρατούς» υποταγμένους σε αυτά τα συμφέροντα, καλά εξοπλισμένους και βεβαίως σε άμεση διασύνδεση με μηχανισμούς του αστικού κράτους. Από πού θα στρατολογηθεί αυτός ο κόσμος; Μα, βεβαίως, από περιοχές που ζει η φτωχολογιά, οι εξαθλιωμένοι, από εκεί που θερίζουν η ανεργία και η ανέχεια. Από περιοχές γκετοποιημένες, με διάφορους επιχειρηματίες να το παίζουν «πατέρες» για να δένουν εργαζόμενους στα συμφέροντά τους με χίλια νήματα.
Δεν είναι τυχαίο ότι ανάμεσα στις περιοχές που το φαινόμενο αυτό είναι σε έξαρση, είναι το Μενίδι, η Φυλή, ο Ασπρόπυργος. Αυτό το έδαφος είναι πρόσφορο για την ανάπτυξη κάθε είδους παραβατικότητας. Γι' αυτό και το θέμα δεν είναι ζήτημα μιας συγκεκριμένης κοινωνικής ομάδας ή μερικών οικογενειών, όπως λένε κάποιοι. Αν ήταν έτσι, θα είχε αντιμετωπιστεί το πρόβλημα.
Επομένως, η λύση δεν είναι η καταστολή, η εκδίωξη μιας ολόκληρης κοινωνικής ομάδας, π.χ. των Ρομά, γιατί αυτό δεν αντιμετωπίζει τη βαθύτερη αιτία του ζητήματος. Οσο αυτή η αιτία παραμένει, θα αναπαράγονται και τέτοια φαινόμενα, όποια γλώσσα κι αν μιλάει ο καθένας, ό,τι χρώμα δέρματος κι αν έχει.
-- Μετά το γεγονός, η κυβέρνηση ανακοίνωσε μέτρα μεγαλύτερης αστυνόμευσης. Στις πρόσφατες αστυνομικές επιχειρήσεις γίναμε μάρτυρες αντιδράσεων των κατοίκων προς τις αστυνομικές ομάδες, θεωρώντας ότι και πάλι δεν πρόκειται να γίνει τίποτα. Η μεγαλύτερη αστυνόμευση μπορεί να λύσει το πρόβλημα;

Η Γ. Αγγελοπούλου

-- Καταρχήν εδώ και χρόνια υπάρχει «μνημόνιο συνεργασίας» του δήμου με την Ελληνική Αστυνομία, που περιλαμβάνει μια σειρά από μέτρα αύξησης της αστυνόμευσης, ωστόσο φτάσαμε σε όσα ζούμε σήμερα. Τώρα ανακοινώθηκαν και περισσότερα μέτρα, όμως ούτε αυτό είναι καινούριο. Η ίδια η ζωή αποδεικνύει ότι η περισσότερη αστυνόμευση δεν θα δώσει λύση στο πρόβλημα. Η ρίζα του ερωτήματος για την αστυνόμευση είναι η ίδια με το αντίστοιχο ερώτημα πολλών, για το αν τελικά η αστυνομία ξέρει π.χ. πού και πώς πωλούνται τα ναρκωτικά. Επειτα, ακόμη και ο πιο ανυποψίαστος Μενιδιάτης γνωρίζει πού γίνεται το εμπόριο, πού είναι οι πιάτσες των ναρκωτικών και γενικά ποιες είναι οι εστίες των παράνομων δραστηριοτήτων. Οι κρατικοί μηχανισμοί δεν γίνεται να μην ξέρουν. Βλέποντας αυτά, ο εργαζόμενος άνθρωπος που ζει στο Μενίδι δίκαια είναι δύσπιστος για την αντιμετώπιση του προβλήματος.
Επιβεβαιώνεται ότι όσο και να αυξάνεται η αστυνόμευση, η ρίζα της εγκληματικότητας δεν μπορεί να χτυπηθεί. Αλλωστε, η ίδια η αστυνομία δεν έχει αυτή την κατεύθυνση. Βλέπουμε να αυξάνουν συνεχώς οι δυνάμεις σε φορείς της αστυνομίας που προσανατολίζονται στην καταστολή του εργατικού - λαϊκού κινήματος, όπως τα ΜΑΤ. Κι αυτό είναι ένα σημείο που καλούμε να το πάρουν υπόψιν τους οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα, που πάνω στην αγανάκτηση και την απόγνωσή τους ζητούν περισσότερη αστυνόμευση. Η πραγματικότητα είναι ότι όχι απλώς δεν θα δουν ανακούφιση, αλλά το πιθανότερο είναι στο μέλλον να βρουν τέτοιους κατασταλτικούς μηχανισμούς απέναντί τους, όταν θα διεκδικούν το δίκιο τους.

Ο Δ. Τρίμπος

-- Και ποιο είναι το συμπέρασμα; Πώς μπορεί να χτυπηθεί η ρίζα του φαινομένου και να αλλάξει πραγματικά η σημερινή κατάσταση;
-- Η θέση μας έχει σαν αφετηρία της ότι προβλήματα σαν κι αυτά που σχετίζονται με την εγκληματικότητα, πρέπει να αντιμετωπιστούν ριζικά μαζί με τις αιτίες που τα γεννούν, και εννοούμε κυρίως το κυνήγι των κερδών, που αναπαραγάγει τη φτώχεια. Δηλαδή, το κύριο είναι να φύγει από τη μέση η καπιταλιστική ιδιοκτησία και εκμετάλλευση. Μόνο έτσι μπορεί να δοθεί ριζική απάντηση. Γι' αυτό το ΚΚΕ στηρίζει σήμερα τις διεκδικήσεις των φορέων του εργατικού - λαϊκού κινήματος, που συγκρούονται με τον πυρήνα της σημερινής βαρβαρότητας, με τη ρίζα του προβλήματος. Είναι αγώνας που ανοίγει το δρόμο και διαμορφώνει τις προϋποθέσεις για να ξηλώσουμε τη ρίζα του προβλήματος. Δηλαδή, πρέπει αυτό το ζήτημα να το δουν οι εργαζόμενοι ενταγμένο στην ανάγκη για συνολική πάλη για όλους τους όρους ζωής τους. Για τα δικαιώματά τους στην εργασία, για ζωή με βάση τις σύγχρονες δυνατότητες, με βάση τις σύγχρονες ανάγκες. Εχουμε, δηλαδή, καθαρό ότι όσο συγκεντρώνεται σε μια χούφτα καπιταλιστές αμύθητος πλούτος, τόσο στη μεγάλη εργατική - λαϊκή πλειοψηφία θα συγκεντρώνονται βάσανα, φτώχεια και εξαθλίωση, θα αναπαράγονται όλα τα φαινόμενα σαπίλας, όπως κι αυτά που συζητάμε.

Η Χ. Στίλιου

Καλούμε, λοιπόν, την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους, να οργανωθούν και να παλέψουν σε σύγκρουση συνολικά με την πολιτική που γεννάει την εξαθλίωση. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, υποστηρίζουμε μεταξύ άλλων τη λήψη μέτρων όπως για την πρόληψη κατά των ναρκωτικών, για τη δημιουργία και την ενίσχυση των αθλητικών εγκαταστάσεων, της πολιτιστικής δράσης κ.λπ.
Η ιστορική πείρα δείχνει, άλλωστε, ότι όποτε ο εργαζόμενος λαός βγήκε στο προσκήνιο, πάλεψε συνολικά για ζωή του, για το μέλλον του, για τη διεκδίκηση της εξουσίας, αντιμετώπισε και τέτοια φαινόμενα. Οτι όταν ενισχύεται η λαϊκή οργάνωση και πάλη, η διεκδίκηση και η αναμέτρηση με το κεφάλαιο και την εξουσία του, περιορίζονται οι παραπάνω καταστάσεις. Στην Ελλάδα είναι χαρακτηριστική η πείρα από την ιστορική περίοδο που ο λαός μας μεγαλούργησε, αυτή της δεκαετίας του '40, που η φτώχεια και η ανέχεια αντιμετωπίστηκαν με την ανυποχώρητη εργατική - λαϊκή πάλη. Που μέσα από τη λαϊκή οργάνωση (το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ, την ΕΠΟΝ κ.λπ.) χτυπήθηκαν αμείλικτα και όσοι εγκληματούσαν εκμεταλλευόμενοι τη γενικευμένη εξαθλίωση, ενώ εξασφαλίστηκε και η επιβίωση του λαού. Τσακίστηκαν φαινόμενα σαπίλας, έκλεισαν τεκέδες, αναπτύχθηκε μια μεγάλη δράση ενάντια στα ναρκωτικά κ.λπ. Αυτή η πείρα είναι σημαντική και πρέπει να αναδειχθεί.

Ο ρόλος του σχολείου θα έπρεπε να είναι καθοριστικός απέναντι σε τέτοια φαινόμενα

Ο Μ. Αλεξίου

Ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Περιφέρειας Αν. Αττικής «Ο Σωκράτης» είναι ένας απ' αυτούς που αρκετές φορές στο παρελθόν έχει θίξει το θέμα της εγκληματικότητας στην περιοχή και ιδιαίτερα στις μικρές ηλικίες και τη νεολαία. Μιλώντας στον «Ριζοσπάστη», ο Δημήτρης Τρίμπος εξηγεί τη σύνδεση των όσων συμβαίνουν τόσο με την κατάσταση που επικρατεί στα σχολεία της περιοχής, αλλά και τη γενικότερη που επικρατεί στο εκπαιδευτικό σύστημα σήμερα:
-- Ποια είναι η κατάσταση στα σχολεία και τους μαθητές της περιοχής;
-- Δεν είναι τυχαίο ότι τέτοιου είδους γεγονότα δεν συμβαίνουν σε σχολεία της Εκάλης, της Κηφισίας κ.τ.λ. Εδώ στο Μενίδι, όχι μόνο συμβαίνουν, αλλά αποτελούν σχεδόν καθημερινότητα, έστω και αν δεν έχουν την ίδια τραγική κατάληξη με τον 11χρονο Μάριο.
-- Τα σχολεία του Μενιδίου σε τι κατάσταση βρίσκονται και ποιες δυσκολίες αντιμετωπίζετε ως εκπαιδευτικοί;
-- Πρώτο και βασικό στοιχείο είναι η πενιχρή χρηματοδότηση από το κράτος, οι σοβαρές ελλείψεις που υπάρχουν σε υλικοτεχνική υποδομή και διδακτικό προσωπικό, η έλλειψη χώρων αθλητισμού και πολιτισμού, που είναι σημαντικό ζήτημα στην περιοχή. Οταν έχεις σε μια τάξη με 25 και 30 παιδιά, είναι πολύ δύσκολο να ασχοληθείς σοβαρά μαζί τους, να τους δώσεις κατευθύνσεις, να ασχοληθείς με τα προβλήματά τους. Πολύ περισσότερο, σε αυτές τις συνθήκες δυσκολεύεται η προσπάθεια της ουσιαστικής μόρφωσης, μειώνονται οι απαιτήσεις.
-- Πώς στέκεται το κράτος στα προβλήματά σας;
-- Η αδιαφορία από κυβέρνηση και Τοπική Διοίκηση με την οποία αντιμετωπίζεται το ζήτημα των σχολείων και ιδιαίτερα σε τέτοιες περιοχές, όπου οι γονείς δεν έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν όπως συμβαίνει σε άλλες, είναι ξεκάθαρη. Η συντριπτική πλειοψηφία των γονιών είναι εργαζόμενοι ή βρίσκονται στην ανεργία, στην αναζήτηση εργασίας, με ό,τι συνεπάγεται αυτό για την οικογενειακή ζωή παιδιών και εφήβων. Οι σύλλογοι διδασκόντων κάνουν ό,τι μπορούν, π.χ. μοιράζουμε τρόφιμα στα παιδιά για οικογένειες που πραγματικά υποφέρουν. Είναι πραγματική τραγωδία να έρχονται παιδιά στο διάλειμμα και να λένε «κύριε, πεινάω»...
-- Μιλώντας για τις αιτίες του φαινομένου της εγκληματικότητας, τους παράγοντες που τη δημιουργούν και τη συντηρούν, τι ρόλο θα μπορούσε να παίξει το σχολείο;
-- Ο ρόλος του σχολείου θα έπρεπε να είναι καθοριστικός απέναντι σε τέτοια φαινόμενα. Εκτός από την εξασφάλιση της απρόσκοπτης και δωρεάν φοίτησης για όλα τα παιδιά και την αντιμετώπιση της σχολικής διαρροής, σοβαρό ρόλο παίζει και ο προσανατολισμός της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Οταν στο περιεχόμενο του σχολικού μαθήματος κυριαρχούν ανορθολογικές αντιλήψεις, όταν η επίσημη κρατική πολιτική στο ζήτημα των ναρκωτικών είναι αυτή του διαχωρισμού σκληρών και μαλακών και της διαχείρισης, όταν οι αξίες ενός σάπιου συστήματος αναπαράγονται μέσα στο σχολείο, όταν δεν διδάσκεται η πραγματική ιστορία, όπως καταλαβαίνετε το σχολείο δεν μπορεί να συμβάλλει στην αντίθετη κατεύθυνση, παρά τις προσπάθειες δασκάλων που δεν υποτάσσονται σε αυτές τις λογικές. Αποτελεί, λοιπόν, καθημερινή μάχη που πρέπει να δίνουμε, τονίζοντας βεβαίως την ανάγκη να ενισχυθεί η πάλη και η διεκδίκηση για ένα άλλο σχολείο, που θα ανταποκρίνεται στις λαϊκές ανάγκες.

***

«Τα κέρδη και η φτώχεια γεννάνε τη μαφία...»

Στη συζήτηση με τους εκπροσώπους των φορέων και των σωματείων της περιοχής του Μενιδίου αναδείχθηκαν οι επιπτώσεις από τη συνολική υποβάθμιση στους εργαζομένους, τις οικογένειές τους, στα φτωχά λαϊκά στρώματα. Ο Μάρκος Αλεξίου μας μίλησε για την καθημερινότητα στο Μενίδι, αλλά και για την οργάνωση της λαϊκής πάλης, όπως με το πρόσφατο συλλαλητήριο:
-- Ποια είναι η καθημερινότητα που αντιμετωπίζουν σήμερα οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα στην περιοχή;
-- Η κατάσταση για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα είναι πολύ άσχημη και μάλιστα οξύνθηκε τα τελευταία χρόνια. Ειδικά μετά το 2004, οπότε και επιχειρήθηκε να «γκετοποιηθεί» η περιοχή για διάφορους λόγους, όπως για να μετατοπιστεί η εγκληματικότητα από περιοχές του κέντρου. Η υποβάθμιση έχει να κάνει με όλες τις πλευρές της ζωής της εργατικής - λαϊκής οικογένειας. Από την Υγεία και την Πρόνοια μέχρι την ανύπαρκτη αντιπλημμυρική προστασία.
-- Ο λαός του Μενιδίου κινητοποιείται τις τελευταίες μέρες με αφορμή το τραγικό περιστατικό. Επιτυχημένη ήταν και η κινητοποίηση συνδικάτων, σωματείων και μαζικών φορέων την περασμένη Τρίτη. Τι πείρα προκύπτει από την οργάνωση αυτής της πάλης;
-- Αυτό που θέλουμε να καταλάβει ο λαός, είναι αυτό που λέγαμε και στο εύστοχο σύνθημα στην πρόσφατη συγκέντρωση: «Τα κέρδη και η φτώχεια γεννάνε τη μαφία, όλοι στον αγώνα για άλλη κοινωνία». Τα εργατικά σωματεία, τα συνδικάτα και άλλοι φορείς που συγκροτούν τη Λαϊκή Επιτροπή Μενιδίου, κινητοποιήθηκαν γρήγορα, αμέσως μετά το περιστατικό, αλλά όχι πρόχειρα. Συνεδρίασαν τα όργανα των μαζικών φορέων, επεξεργάστηκαν αιτήματα και σχέδιο δράσης, ώστε να εκφραστεί η πραγματική λαϊκή αντίθεση στην εγκληματική καθημερινότητα που μας διαμορφώνουν οι κυβερνήσεις, τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, η Τοπική Διοίκηση κ.λπ.
Κυρίως θέλουμε να αναδείξουμε ότι η όξυνση της εγκληματικότητας και η γκετοποίηση είναι λαϊκά προβλήματα, που πρέπει να αντιμετωπιστούν με την οργάνωση της ταξικής πάλης και όχι με συνθήματα όπως «έξω η πρέζα απ' το Μενίδι», «έξω οι γύφτοι απ το Μενίδι» κ.λπ. Γι' αυτό, η δράση των σωματείων, όπως και η πρόσφατη συγκέντρωση, μπορεί να αποτρέψει το να κατευθυνθεί η δίκαιη λαϊκή οργή σε αδιέξοδα μονοπάτια, σε λογικές ρατσισμού και μίσους, να βάλει εμπόδια και να απομονώσει φασιστικές συμμορίες που επιχείρησαν να αξιοποιήσουν το τραγικό γεγονός. Π.χ. μας χαροποιεί ιδιαίτερα η αντίδραση των διαδηλωτών σε μία από τις κινητοποιήσεις των τελευταίων ημερών, που στη θέα των ναζί της Χρυσής Αυγής αντέδρασαν έντονα, φωνάζοντας «έξω οι φασίστες».
Δεν ξεκινάμε από το μηδέν. Εκτός από το Μενίδι των γκέτο, της παραβατικότητας, των πυροβολισμών, όπου εστιάζουν οι τηλεοπτικές κάμερες, υπάρχει και το Μενίδι της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, που αγωνίζονται καθημερινά σε πολλά μέτωπα. Στα εργοστάσια, στα εμπορομάγαζα, σε άλλους τόπους δουλειάς και στις γειτονιές. Οι πρωτοβουλίες των σωματείων είναι συνεχείς και περιλαμβάνουν όλο το φάσμα της ζωής των εργαζομένων. Το προηγούμενο διάστημα οργανώσαμε κινητοποιήσεις για την Υγεία, την Παιδεία, για μέτρα προστασίας των ανέργων, για την αντιπλημμυρική και αντισεισμική θωράκιση, για την οργάνωση της λαϊκής αλληλεγγύης, για τα προβλήματα των μεταναστών και προσφύγων, που αποτελούν ένα σημαντικό τμήμα των εργαζομένων της περιοχής κ.λπ. Η πάλη αυτή είναι ενταγμένη στη μάχη που δώσαμε και δίνουμε ενάντια στην αντεργατική - αντιλαϊκή επίθεση της κυβέρνησης και της εργοδοσίας συνολικά και σε διάφορους χώρους δουλειάς. Στον αγώνα για την ικανοποίηση των σύγχρονων εργατικών - λαϊκών αναγκών.
Δεν μένουμε, όμως, εδώ. Το επόμενο διάστημα θα πολλαπλασιάσουμε τις πρωτοβουλίες μας τόσο γύρω από τις συνθήκες ζωής της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, όσο και συνολικά απέναντι στην αντιλαϊκή επίθεση.

***

Ναρκωτικά: Χρήση απ' το Γυμνάσιο

Ενα από τα βασικά προβλήματα στην περιοχή του Μενιδίου είναι η διακίνηση και η χρήση ναρκωτικών, ως μέρος της αυξημένης εγκληματικότητας στην περιοχή. Τα στοιχεία που καταθέτει η Χριστίνα Στίλιου, προκαλούν αίσθηση. Οπως λέει, «το ΕΣΥΝ προσπαθεί να μπει στα σχολεία, να μιλήσει στα παιδιά για το θέμα των ναρκωτικών. Πρόσφατα επισκεφθήκαμε δυο Λύκεια και τέσσερα Γυμνάσια. Κάναμε μια συζήτηση με τα παιδιά και μετά μοιράσαμε ένα ερωτηματολόγιο. Είναι μικρό το δείγμα, ωστόσο τα στοιχεία είναι πολύ χαρακτηριστικά. Σε σύνολο 184 μαθητών του Λυκείου, το 8,6% έχει κάνει τουλάχιστον μια φορά χρήση ναρκωτικών. Και σε σύνολο 374 μαθητών του Γυμνασίου, το 9,8% έχει κάνει επίσης τουλάχιστον μια φορά χρήση. Και φυσικά, μέσα σε αυτά τα ποσοστά υπάρχουν περιπτώσεις που η χρήση αφορά πέραν της μιας φοράς, αλλά πιο συστηματική είναι η περιοδική.
Το πρόβλημα των ναρκωτικών σχετίζεται άμεσα με την εγκληματικότητα. Επίσης, δεν αποτελεί φαινόμενο μόνο μιας περιοχής, μιας πόλης ή ενός κράτους. Αλλωστε, τα στοιχεία δείχνουν ότι είναι παγκόσμιο φαινόμενο. Απ' την άλλη, η ανάλυση των στοιχείων δείχνει την έξαρση που υπάρχει σε περιοχές με κύρια χαρακτηριστικά τη φτώχεια, την ανεργία, τη σχολική διαρροή. Εμείς προσπαθούμε να εστιάσουμε στις αιτίες. Γι' αυτό και διεκδικούμε τη στήριξη δομών για τον αθλητισμό και τον πολιτισμό, να ληφθούν μέτρα ώστε να χτυπηθεί η σχολική διαρροή και προφανώς να ενισχυθούν τα κέντρα πρόληψης».

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Μπάμπης ΤΣΟΥΡΜΠΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ