Ο δικός μας Μουσταφά.

Ο δικός μας Μουσταφά.    

 


Μερικούς μήνες πριν συνάντησα μια γειτονοπούλα.
Καιρό είχα να την συναντήσω έτσι μετά τις αγκαλιές και τα φιλιά ρώτησα τι κάνουν οι δικοί της, τα αδέρφια και η μητέρα της.

Έτσι, έμαθα ότι ο μεγάλος αδερφός της έφυγε για την Γερμανία.
Δεν πήγε για τουρισμό, ούτε γιατί εκεί βρήκε κάτι καλύτερο.
Έφυγε ψάχνοντας για δουλειά.
Μετανάστης στη Γερμανία !
Είναι άλλο να διαβάζεις ότι συμβαίνει, είναι άλλο να ακούς για τους Έλληνες μετανάστες προηγούμενων μαύρων εποχών και είναι άλλο να το βρίσκεις εκεί μπροστά σου, να αφορά  ένα από τα παιδιά που έχεις γνωρίσει, που το είδες να μεγαλώνει, να τρέχει στην γειτονιά άλλοτε  με την μπάλα και άλλοτε παίζοντας κλέφτες και αστυνόμους,με τα ξύλινα σπαθιά .
Είναι άλλο να διαβάζεις για τα νιάτα μας που ξενιτεύονται και άλλο να συμβαίνει στο παιδί της διπλανής πόρτας που  μιλούσες μαζί του, που σου έλεγε τις σκέψεις, τις ανησυχίες του  και κάποιες φορές και τα όνειρά του.

Άφησε το μωρό του εδώ στην μάνα, πήρε την γυναίκα του και έφυγαν.
Ήταν 23 μήνες άνεργος, η μάνα πόσο να τους συντηρήσει, ξέρεις τώρα, μια σύνταξη που δεν φτάνει ούτε τα 700 ευρώ.
Το μωρό έχει ανάγκες, το νοίκι έτρεχε, τα χαράτσια ακολουθούσαν το ένα το άλλο, η γυναίκα του δεν έβρισκε καμιά δουλειά.....
Δούλεψε ένα εξάμηνο  στο Καρφούρ, την έδιωξαν, έμεινε χωρίς δουλειά και πάνω που κοίταζαν πώς να τα βολέψουν  με την σύνταξη της μάνας και το μισθό του Κώστα που από 1100 είχε φτάσει τα 800, τον απέλυσαν και εκείνον.
23 μήνες έψαχνε.
Στη Γερμανία είχαμε μια μακρινή, παλιά γνωριμία, από την μεριά του πατέρα.
Πήρε τηλέφωνο, μίλησε, κάτι τον ενθάρρυνε, άφησε το μωρό στην μάνα,  πήρε την κυρά του και έφυγαν.

Όσο μου μίλαγε μέσα μου ένιωθα όπως όταν ακούω τραγούδια της  Μ.Ασίας και της κάτω Ιταλίας.
Και  είναι λογικό, βλέπεις είναι οι ρίζες μου από την Μ.Ασία και έζησα όλα μου τα χρόνια με αυτήν την περήφανη ράτσα των ανθρώπων του αγώνα, του πολιτισμού, του μεγαλείου της ψυχής, των ανθρώπων του μόχθου και της αξιοπρέπειας.
Με αυτούς τους ανθρώπους που διώχθηκαν και αγωνίστηκαν για να στήσουν ξανά την ζωή τους, με περηφάνια και αξιοπρέπεια που αγωνίστηκαν ενάντια  στους κατακτητές ντόπιους και ξένους, που αγωνίστηκαν για την λευτεριά της πατρίδας και της τάξης τους.
Τότε με πιάνει ένας  λυγμός που ανεβαίνει και, όταν είμαι μόνη μου του επιτρέπω να με ελέγξει. 
Έτσι και όσο άκουγα την γειτονοπούλα μου, αυτός ο ίδιος  λυγμός έκανε περιφορά μέσα στα σωθικά μου και με έπνιγε. 
Ξεκινούσε από το στομάχι, ανέβαινε προς τα επάνω, περνούσε από το λαιμό και σαν πήγαινε να φτάσει  στα μάτια,,τον κατάπινα να μην εκδηλωθεί και με πάρει στα χέρια του.

Τακτοποιήθηκε, βρήκε τίποτα, εντάξει;
Έκανα προσπάθεια να ρωτήσω.
Τίποτα απολύτως, γύρισε όπου μπορούσε, του ζητούσαν να δουλέψει μαύρα και παρτ τάιμ, αλλά μόνο για να μείνει κάπου έπρεπε να πληρώνει 700 ευρώ το μήνα.
Έστειλε την γυναίκα του στην μάνα της, από την Βουλγαρία  είναι η κοπέλα και έμεινε εκείνος εκεί, να κοιμάται σε παγκάκια για 3 ολόκληρους μήνες!
Κάνει καμιά δουλειά, ίσα να εξασφαλίζει ένα χάμπουργκερ και το βράδυ, ο αδερφός μου στο παγκάκι, το πιστεύεις, ο Κώστας μας σε παγκάκι και η μάνα, δεν ξέρει τίποτα, την έχουμε φλομώσει στο ψέμα.
Της έχουμε πει ότι έχει βρει δουλειά, ότι έχει βρει ένα όμορφο σπίτι στο Ντίσελντορφ και ότι όλα πάνε καλά.
Το κακό είναι ότι τώρα του ζητάει να της στείλει μια φωτογραφία με την γυναίκα του στην δουλειά, στο σπίτι,...... να την δείχνει στο παιδί που έχει αρχίσει και την φωνάζει, μαμά!

Και τότε θυμήθηκα που μερικά χρόνια πριν είχα διαβάσει και είχα δει και φωτογραφίες σε κάποια εφημερίδα.
Τότε που οι αλλοδαποί ήταν "καλοί" γιατί τους εκμεταλλευόμασταν στα γιαπιά και στα ναυπηγεία, που δούλευαν με συνθήκες δουλεμπορίου στην Μανωλάδα, τότε που έφερναν τους αλλοδαπούς για να ρίξουν τις τιμές στα μεροκάματα των Ελλήνων με  τον εκβιασμό της απόλυσης, λίγο πριν ξεσπάσει η θύελλα.

Θυμήθηκα το ρεπορτάζ που μιλούσε  για ένα φωτογραφείο αλλοδαπών, κάπου  στο κέντρο της Αθήνας, όπου πήγαιναν οι αλλοδαποί και με φωτομοντάζ τους έβγαζαν φωτογραφίες μέσα σε σαλόνια ξενοδοχείων, μπροστά από γυαλιστερά αυτοκίνητα, μαζί με μια όμορφη κοπέλα.........  να έχουν να τις στέλνουν στις εκεί μανάδες να γαληνεύει λίγο ο πόνος της ξενητιάς.  

Την Αφροδίτη, την μάνα του Σταύρου, την είδα μερικές μέρες μετά.
Την ρώτησα τι κάνει το παιδί και το πρόσωπό της έλαμψε.
Μια χαρά είναι γειτόνισσα μου είπε.
Μια χαρά, δεν είναι όπως εδώ, εκεί έχουν σύστημα.
Εκεί έχει δουλειές ,δεν είναι όπως εδώ που ήρθαν όλοι οι αλλοδαποί και πήραν τις δουλειές μέσα από τα χέρια μας, που ανάγκασαν τα παιδιά μας να ξενιτεύονται.
Δεν είναι όπως εδώ μπάτε σκύλοι αλέστε, εκεί πήγε το παιδί μου με τα χαρτιά του.
Αμέσως βρήκε δουλειά με καλό μεροκάματο, βρήκε και σπίτι.....
Εκεί τα πράγματα είναι φθηνά, όχι όπως εδώ που δεν μπορούμε πια να ζήσουμε.
Στην αρχή έμεινα να την κοιτάω με γουρλωμένα μάτια, δεν πίστευα στ΄αυτιά μου.
Βλέπεις, η Αφροδίτη δεν έχει ακούσει για τα περίφημα "μίνι τζομπς", την υποαπασχόληση με επισφάλεια, όπου ο εργαζόμενος έχει απολαβές έως 400 ευρώ το μήνα ΕΔΩ.
Η Αφροδίτη δεν γνωρίζει ότι   για έκτο συνεχόμενο μήνα  ο αριθμός των ανέργων στην Γερμανία είναι αυξητικός  και ότι τον Σεπτέμβρη αυξήθηκε κατά 9.000 ΕΔΩ  
Κυρίως η Αφροδίτη δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει ότι   με το δικό της σκεπτικό, κάποιοι Γερμανοί, αντίστοιχοι των δικών μας Χρυσαύγουλων, έχουν το δικαίωμα να κυνηγούν το δικό της παιδί, γιατί και εκείνος είναι ένας από τους 25.000 Έλληνες που μετανάστευσαν το 2011 και, "παίρνει από τα χέρια των Γερμανών εργαζομένων την δουλειά τους" !
Δεν καταλαβαίνει η Αφροδίτη ότι πιπιλάει την αισχρή προπαγάνδα  των Χρυσαύγουλων για τους μετανάστες και, δεν καταλαβαίνει ότι αυτές οι αντιλήψεις είναι επεξεργασμένες σε σκοτεινά γραφεία,με μοναδικό στόχο να πλήξουν τα δικαιώματα των εργαζομένων όπου γης, για να υπηρετήσουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου.
Η Αφροδίτη κυρίως δεν ξέρει ότι την έχουν φλομώσει στο ψέμα για την κατάσταση που αντιμετωπίζει το δικό  της παιδί, δεν μπορεί να φανταστεί ότι αύριο σε κάποιο δρόμο του Ντίσελντορφ μπορεί ο γιος της να τρέχει να κρυφτεί από την μανία, το μίσος και την δολοφονική δράση  των Γερμανών φασιστοναζιστών όπως ο τρομαγμένος  Μουσταφά που κυνηγούσαν προχθές το βράδυ οι Χρυσαύγουλοι στους δρόμους της Κοκκινιάς.




 Αναρτήθηκε από blackbedlam

Τσακισε το φασισμο

ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ ΧΤΥΠΗΣΑΝ 45ΧΡΟΝΟ ΣΤΙΣ ΣΕΡΡΕΣ 

Αλλο ένα επεισόδιο ξυλοδαρμού με πρωταγωνιστές οπαδούς της Χρυσής Αυγής σημειώθηκε απόψε το βράδυ, αυτή τη φορά σε καφέ μπαρ της πόλης των Σερρών. Θύμα της επίθεσης έπεσε ένας 45χρονος μέλος της οργάνωσης ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ο οποίος τραυματίστηκε στο κεφάλι.Το επεισόδιο συνέβη νωρίς το βράδυ, όταν πέρασαν μπροστά από το κεντρικό καφέ μπαρ, στις Σέρρες, περίπου 20 μέλη της Χρυσής Αυγής. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο 45χρονος, την στιγμή εκείνη, μίλησε απαξιωτικά για τους οπαδούς της Χρυσής Αυγής, με αποτέλεσμα οι πιο ένθερμοι να του επιτεθούν και να υποστεί δυνατό χτύπημα στο κεφάλι.

Εθνος
ΠΡΕΖΑ TV
 Αναρτήθηκε από M.V.M  

Μας πιπιλίζουν το μυαλό

Μήπως; 

 Μας αποκαλούν τρομοκράτες κάθε φορά που διαδηλώνουμε επειδή δεν έχουμε πλέον την δυνατότητα να ταΐσουμε τα παιδιά μας...

 Μας χαρακτηρίζουν αδικαιολόγητους όταν φωνάζουμε ότι δεν πάει άλλο...

 Μας πλακώνουν στα δακρυγόνα και στα κάθε λογής χημικά κι ύστερα ισχυρίζονται πως αμύνονταν επειδή τάχα επιχειρήσαμε να εισβάλουμε στην ΓΑΔΑ...

 Μας μιλάνε για θυσίες ενώ μας εκτελούν δίχως δίκη και με συνοπτικές διαδικασίες...

 Μας υπενθυμίζουν ότι πρέπει να νοιαστούμε για το μέλλον αυτού του τόπου, την ώρα που εμείς κι οι οικογένειές μας δεν έχουμε καν παρόν...

 Μας λιβανίζουν με την αδήριτη ανάγκη μεταρρυθμίσεων, ενώ το μόνο που κάνουν είναι απορρυθμίσεις παντού...

 Μας κάνουν πλύση εγκεφάλου για το δήθεν σπάταλο κράτος αλλά εξακολουθούν να μοιράζουν δισεκατομμύρια στις τράπεζες...

 Μας επαναλαμβάνουν δακρύβρεχτα λογύδρια για εθνική αξιοπρέπεια αυτοί, οι αποδεδειγμένοι οσφυοκάμπτες...

 Μας βομβαρδίζουν για τα δεινά που μας περιμένουν αν βγούμε από το ευρώ, λες και είχαμε πλουτίσει όταν μπήκαμε σ' αυτό...

 Μας διατυμπανίζουν την  προσήλωσή τους στην διαφάνεια και στην ηθική αυτοί που μας έχουν γαμήσει την μάνα και όλο μας το σόι...

 Μας έχουν ρουφήξει το αίμα με τους απανωτούς φόρους, την ώρα που χορηγούν απόλυτη φορολογική απαλλαγή στους εφοπλιστές...

 Μας αυξάνουν συνέχεια τους φορολογικούς συντελεστές μας και ταυτόχρονα μειώνουν τους φορολογικούς συντελεστές των μονοπωλίων...

 Μας φορολογούν ακόμη και το σπίτι που μένουμε, την ώρα που χαρίζουν την δημόσια περιουσία (την περιουσία μας!) στο ιδιωτικό κεφάλαιο...

 Μας σμπαραλιάζουν τις συντάξεις επειδή τάχα ξέμειναν από λεφτά τα ασφαλιστικά μας ταμεία και την ίδια ώρα μειώνουν τις εργοδοτικές εισφορές...

 Μας κοκορεύονται για το κούρεμα που πέτυχαν στο δημόσιο χρέος, όταν το μόνο που κούρεψαν είναι τα αποθεματικά των πανεπιστημίων, των νοσοκομείων και των ΔΕΚΟ...

 Μας πιπιλίζουν το μυαλό με παπαριές περί δημοκρατίας αλλά πορεύονται με τρόπο που θα ζήλευε οποιαδήποτε δικτατορία...



 Μήπως να πάψουμε να τους ακούμε πια;

 Μήπως να αρχίσουμε να εξετάζουμε την περίπτωση να μην καθόμαστε απλώς να τις τρώμε;

 Μήπως πρέπει, επί τέλους, να θυμηθούμε την αξιοπρέπειά μας;

 Μήπως επιβάλλεται να αντισταθούμε στο να μας πηδάνε ασάλιωτα και να τους δείξουμε πώς ο λαός και ξέρει και μπορεί να πηδάει τους τυράννους του;

 Μήπως έφτασε η ώρα να θυμηθούμε ότι 63 ολόκληρα χρόνια κρατάμε το όπλο παρά πόδα και κάποια στιγμή πρέπει να το χρησιμοποιήσουμε;

 Μήπως...;;;

cogito ergo

Η εποχή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας

Η εποχή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας

Ο Λένιν στο προεδρείο του ιδρυτικού Συνεδρίου της Κομμουνιστικής Διεθνούς

Από τις αρχές του 20ού αιώνα, στην οικονομική και πολιτική ζωή των κυριότερων καπιταλιστικών χωρών έκαναν την εμφάνισή τους ορισμένα καινούρια χαρακτηριστικά, για τον νοηματικό προσδιορισμό των οποίων χρησιμοποιήθηκε ο όρος ιμπεριαλισμός. Στον όρο αυτό δινόταν κάθε λογής περιεχόμενο αλλά συνήθως χρησιμοποιούνταν, για να προσδιοριστεί με μια λέξη ο επεκτατισμός και η αποικιακή πολιτική των Μεγάλων Δυνάμεων. Ολοκληρωμένο, επιστημονικά, ορισμό του ιμπεριαλισμού έδωσε ο Β. Ι. Λένιν, στο περίφημο έργο του «Ο ιμπεριαλισμός ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού», όπου μεταξύ άλλων σημειώνει: «Αν θα χρειαζόταν να δοθεί ένας όσο το δυνατό πιο σύντομος ορισμός του ιμπεριαλισμού, θα 'πρεπε να πούμε ότι ο ιμπεριαλισμός είναι το μονοπωλιακό στάδιο του καπιταλισμού... Οι πολύ σύντομοι όμως ορισμοί, αν και είναι βολικοί, γιατί συνοψίζουν το κυριότερο είναι ωστόσο ανεπαρκείς, όταν πρόκειται να συνάγουμε απ' αυτούς ειδικά τα πιο ουσιαστικά γνωρίσματα του φαινομένου που έχουμε να καθορίσουμε. Γι' αυτό, χωρίς να ξεχνάμε τη συμβατική και σχετική σημασία όλων των ορισμών γενικά, που ποτέ δεν μπορούν να αγκαλιάσουν τις ολόπλευρες σχέσεις του φαινομένου, στην πλέρια ανάπτυξή του, πρέπει να δώσουμε έναν τέτοιο ορισμό του ιμπεριαλισμού που θα περιέκλεινε τα παρακάτω πέντε βασικά του γνωρίσματα:

1. Συγκέντρωση της παραγωγής και του κεφαλαίου, που έχει φτάσει σε τέτοια υψηλή βαθμίδα ανάπτυξης, ώστε να δημιουργεί μονοπώλια που παίζουν αποφασιστικό ρόλο στην οικονομική ζωή. 2. Συγχώνευση του τραπεζιτικού κεφαλαίου με το βιομηχανικό και δημιουργία μιας χρηματιστικής ολιγαρχίας πάνω στη βάση αυτού του "χρηματιστικού κεφαλαίου". 3. Εξαιρετικά σπουδαία σημασία αποχτά η εξαγωγή κεφαλαίου, σε διάκριση από την εξαγωγή εμπορευμάτων. 4. Συγκροτούνται διεθνείς μονοπωλιακές ενώσεις των κεφαλαιοκρατών, που μοιράζουν τον κόσμο και 5. τελείωσε το εδαφικό μοίρασμα της γης ανάμεσα στις μεγαλύτερες κεφαλαιοκρατικές δυνάμεις. Ο ιμπεριαλισμός είναι ο καπιταλισμός στο στάδιο εκείνο της ανάπτυξης, στο οποίο έχει διαμορφωθεί η κυριαρχία των μονοπωλίων και του χρηματιστικού κεφαλαίου, έχει αποχτήσει εξαιρετική σημασία η εξαγωγή κεφαλαίου, έχει αρχίσει το μοίρασμα του κόσμου από τα διεθνή τραστ και έχει τελειώσει το μοίρασμα όλων των εδαφών της γης από τις μεγαλύτερες κεφαλαιοκρατικές χώρες (Β. Ι. Λένιν: «Ο ιμπεριαλισμός ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού», εκδόσεις Σ.Ε., σελ. 85-86).

Μονοπωλιακός καπιταλισμός και μεγάλες δυνάμεις

Το προτσές μετασχηματισμού του παλιού καπιταλισμού του ελεύθερου ανταγωνισμού σε μονοπωλιακό καπιταλισμό- ιμπεριαλισμό ολοκληρώθηκε προς τα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα. Ιδιαίτερη ώθηση σ' αυτήν την εξέλιξη έδωσε η ανάπτυξη της τεχνικής και των επιστημών και σε συνδυασμό μ' αυτό η παγκόσμια οικονομική κρίση στα 1900-1903 που επιτάχυνε τη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου, κατέστρεψε μια σειρά καπιταλιστικές επιχειρήσεις ενδυναμώνοντας άλλες, ενίσχυσε το ρόλο των μονοπωλίων, άπλωσε και δυνάμωσε την κυριαρχία τους με αποτέλεσμα να παίζουν αποφασιστικό ρόλο στην οικονομία μιας σειράς καπιταλιστικών χωρών αλλά και διεθνώς.

Στη Γερμανία π.χ. το 1905 υπήρχαν το λιγότερο 285 καρτέλ που συνενώνανε στους κόλπους τους 12 χιλιάδες επιχειρήσεις, παρήγαγαν τα 3/5 σχεδόν από το συνολικό όγκο των προϊόντων και κυριαρχούσαν στους σπουδαιότερους κλάδους της βιομηχανίας. Το 1911 τα καρτέλ έφτασαν τα 550 με 600. Γιγάντια μονοπωλιακά συγκροτήματα συνδεδεμένα στενά με τις μεγαλύτερες τράπεζες συγκέντρωναν στα χέρια τους ολόκληρους κλάδους της βιομηχανίας και η οικονομική δύναμη- με όλες τις συνέπειες που είχε αυτό- είχε συγκεντρωθεί στα χέρια μιας μικρής ομάδας μονοπωλητών, του Κρουπ, του Τίσεν, του Κίρντορφ, του Μπάλιν, των αδελφών Μάνεσμαν, του Ζήμενς, του Χάνζεμαν και άλλων.

Στις ΗΠΑ το 1901 είχαν ιδρυθεί 75 τραστ που συνενώνανε περισσότερες από 1.600 επιχειρήσεις με συνολικό μετοχικό κεφάλαιο περίπου 3 δισ. δολάρια. Οι μονοπωλιακές αυτές επιχειρήσεις στο διάστημα 1903- 1905 έδιναν το 75% της παραγωγής γαιάνθρακα, το 84% της παραγωγής πετρελαίου κ.ο.κ. Οι πιο ισχυροί μονοπωλητές στις ΗΠΑ ήταν ο Ροκφέλερ και ο Μόργκαν αλλά μεγάλη οικονομική δύναμη είχαν και οι Ντυπόν, Μέλλον, Σιφ, Χάριμαν, Βάντερμπιλιτ κ.α. Τα κεφάλαια του Ροκφέλερ ήταν τοποθετημένα στις βιομηχανίες πετρελαίου, καπνού, χαλκού, γαιάνθρακα και στους σιδηροδρόμους ενώ του Μόργκαν στα τραστ του ατσαλιού και του ηλεκτρισμού, στις σιδηροδρομικές, ναυπηγικές και ασφαλιστικές εταιρίες. Ακόμη ο Μόργκαν και ο Ροκφέλερ διευθύνανε τα δύο μεγαλύτερα τραπεζιτικά συγκροτήματα της χώρας.

Από κοντά, αλλά με διαφορετικούς ρυθμούς και ιδιαιτερότητες, αναπτύχθηκαν τα μονοπώλια και στις υπόλοιπες ισχυρές χώρες εκείνης της εποχής, στην Αγγλία, τη Γαλλία, την Ιαπωνία, τη Ρωσία κ.λ.π. Τα αγγλικά για παράδειγμα μονοπώλια οργανώνονταν προπαντός στους βιομηχανικούς κλάδους που συνδέονταν άμεσα με την εκμετάλλευση του φυσικού πλούτου στις αποικίες και στις εξαρτημένες χώρες, γεγονός που ερμηνεύεται εύκολα αν ληφθεί υπόψη η αποικιοκρατική μορφή του αγγλικού καπιταλισμού.

Εντυπωσιακή ήταν επίσης και η ανάπτυξη του τραπεζιτικού κεφαλαίου, το οποίο ραγδαία συμφύονταν με το βιομηχανικό, δημιουργώντας έτσι το χρηματιστικό κεφάλαιο. Στις αρχές του 20ού αιώνα στη Γερμανία κυριαρχούσαν εννέα μεγάλες τράπεζες του Βερολίνου (με πιο ισχυρές την «Γερμανική Τράπεζα» και την «Εταιρία Προεξοφλήσεων» ) που είχαν συγκεντρώσει στα χέρια τους τις μισές από τις καταθέσεις όλων των γερμανικών τραπεζών. Στη Γαλλία κυριαρχούσαν τρεις τράπεζες και στις ΗΠΑ δύο που, όπως προαναφέραμε, συνδέονταν άμεσα με τα χρηματιστικά συγκροτήματα Ροκφέλερ και Μόργκαν. Στην Αγγλία οι τράπεζες στην ανάπτυξή τους ακολουθούν τον αποικιακό χαρακτήρα του βρετανικού κεφαλαίου γενικότερα. Στα 1904 υπήρχαν 50 αποικιακές τράπεζες με 2.279 αποικιακά παραρτήματα, όταν οι γαλλικές τράπεζες, για την ίδια χρονική περίοδο είχαν 136 αποικιακά παραρτήματα και οι γερμανικές 70. Στα 1910 τα αποικιακά παραρτήματα των αγγλικών τραπεζών έφτασαν τα 5.449.

Οπως εύκολα γίνεται αντιληπτό τα όρια των εθνικών αγορών δεν ήταν ικανά να συγκρατήσουν τη δράση των μονοπωλίων. Ετσι με το ξημέρωμα του 20ού αιώνα εμφανίζεται σε γιγαντιαίες διαστάσεις η εξαγωγή κεφαλαίου και ο ανταγωνισμός των πολυεθνικών μονοπωλίων, που δημιουργούνται, για το μοίρασμα των αγορών και σφαιρών επιρροής ανάμεσά τους. «Στις συνθήκες του καπιταλισμού- έγραφε ο Λένιν- δεν είναι νοητή άλλη βάση για το μοίρασμα των σφαιρών επιρροής και συμφερόντων, των αποικιών κ. ά., εκτός από τη βάση που υπολογίζει τη δύναμη των χωρών που συμμετέχουν στο μοίρασμα, γιατί στις συνθήκες του καπιταλισμού δεν μπορεί να υπάρχει ισόμετρη ανάπτυξη των χωριστών επιχειρήσεων, τραστ, κλάδων βιομηχανίας και χωρών» (στο ίδιο, σελ. 116). Ο ανταγωνισμός αυτός, λοιπόν, των μονοπωλίων για το «δικαίωμά τους» να υποδουλώνουν και να καταληστεύουν ξένους λαούς, προκαλούσε συνεχείς συγκρούσεις ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κράτη, οι οποίες τελικά οδήγησαν σε περιφερειακούς ιμπεριαλιστικούς πολέμους (όπως ο ισπανοαμερικανικός στα 1898, ο πόλεμος των Αγλλων εναντίον των Μπόερς στα 1899-1902, ο Ρώσο-ιαπωνικός πόλεμος στα 1903- 1904 και ο Ιταλοτουρκικός στα 1911-1912), σε μεγάλες κρίσεις (όπως η μαροκινή κρίση 1905-1906 και 1911 και η βοσνιακή κρίση στα 1908-1909), στους βαλκανικούς πολέμους 1912-1913 και στον πρώτο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό πόλεμο.

Η παγκόσμια εξέλιξη επιβεβαιώνει τη θεωρία του Λένιν

Η παγκόσμια εξέλιξη επιβεβαιώνει τη θεωρία του Λένιν

Σημαντική ήταν η συγχώνευση της «Χιούλετ Πάκαρντ» με την «Κόμπακ» στον τομέα της Πληροφορικής

Associated Press

ρ, απ' όποΟ Ινδός οικονομολόγος πανεπιστημιακός καθηγητής Χάρπελ Μπραρ (Λονδίνο*) έγινε γνωστός και στη Γερμανία με το εμπεριστατωμένο βιβλίο του «Ο ιμπεριαλισμός στον 21ο αιώνα - Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» (εκδοτικό Pahl - Rugenslein, Βόννη), που εξαντλήθηκε και επανεκδόθηκε φέτος από το ίδιο εκδοτικό με αρκετά νεότερα στατιστικά στοιχεία.

Οπως ο ίδιος υπογράμμισε σε διάλεξη στο Βερολίνο (2 Μάρτη), με το έργο του αυτό, απέδειξε, με βάση αδιαμφισβήτητα στατιστικά στοιχεία από πολύ γνωστές αστικές πηγές, την ορθότητα και την επικαιρότητα της θεωρίαςτου Λένιν για τον ιμπεριαλισμό. Μπόρεσε - είπε - στηριζόμενος στα στοιχεία αυτά, να βρει μια γενική επιβεβαίωση για τα κύρια κριτήρια του ορισμού του ιμπεριαλισμού από τον Λένιν για:

- Τη διαδικασία της μονοπώλησης της καπιταλιστικής παραγωγής.

- Την αυξανόμενη εξαγωγή κεφαλαίων.

- Τη συγχώνευση του τραπεζικού και βιομηχανικού κεφαλαίου σε χρηματιστικό κεφάλαιο.

- Το μοίρασμα της παγκόσμιας οικονομίας από τα διεθνή καρτέλ.

- Την επιδίωξη ενός περιφερειακού ξαναμοιράσματος του κόσμου, ενώ είχε ήδη τελειώσει το μοίρασμα της γης ανάμεσα στις καπιταλιστικές μεγάλες δυνάμεις.

Πέρα από την πρώτη διάλεξη, ο Ινδός καθηγητής θα μιλήσει με το ίδιο θέμα σε άλλες δεκατρείς γερμανικές πόλεις και μια διάλεξή του θα γίνει στο Λουξεμβούργο. Μετά την ομιλία του, ο ίδιος δίνει απαντήσεις σε ερωτήσεις των ακροατών του.

Η διαδικασία της μονοπώλησης της καπιταλιστικής παραγωγής παγκόσμια

Ο Μπ. Γκέιτς, αφεντικό της «Μάικροσοφτ», μοιάζει να γελά πλέον με τα «χάδια» που του κάνει η κυβέρνηση Μπους

Associated Press

Από τη μέρα της έκδοσης του βιβλίου του (στην Αγγλία), είπε, η μονοπώληση της παγκόσμιας οικονομίας επιταχύνθηκε με πρωτοφανείς βαθμούς. Οι συγχωνεύσεις και αναλήψεις εταιριών έφτασαν το 1997 σε παγκόσμια κλίμακα στην αξία του 1,6 τρισεκατομμυρίων δολαρίων και το 1998 στα 2,4 τρισ. δολάρια (εφημ. «Finacial Times» (F.T.) στις 29.12.1998). Τα ποσά αυτά αυξήθηκαν το 1999 σε 3,4 τρισ. (κατά τους F.T.), ενώ στις ΗΠΑ οι συγχωνεύσεις σημείωσαν (σε αξία) την εξής άνοδο: 1998= 1,6 τρισ. δολάρια, 1999= 1,7 τρισ., 2000= 1,8 τρισ. δολάρια.

Αυτά είναι ελάχιστα στοιχεία από την πληθώρα που παρουσίασε στους ακροατές του ο Ινδός καθηγητής.

- Ως προς την Ευρώπη (Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία και άλλες χώρες της Δυτ. Ευρώπης), είναι χαρακτηριστικοί οι εξής αριθμοί συγχώνευσης: Το 1999 αξίας ύψους 1,2 τρισ. δολάρια, το 2000= 1,5 τρισ. δολάρια, που πλησιάζει το ύψος συγχωνεύσεων στις ΗΠΑ= 1,8 τρισ. δολάρια. Για την Αγγλία, είπε ότι η οικονομία της είναι μια από τις πιο συγκεντροποιημένες στον κόσμο και εκεί που υπάρχει ακόμα περιθώριο για συγχωνεύσεις είναι τα ΜΜΕ, η τηλεπικοινωνία, η χημεία και η βιομηχανία πετρελαίου.

- Μακρύς είναι ο κατάλογος των συγχωνεύσεων και στη Γερμανία. Δύο από τα πιο πρόσφατα παραδείγματα είναι οι συγχωνεύσεις των τραπεζικών και ασφαλιστικών κοντσέρν Ντρέσντενερ - Αλιάντς και της Μπάγεριστ Φεράινσμπανκ. Η τελευταία αγόρασε την Μπανκ Αούστρια και έγινε το τρίτο κατά σειρά ευρωπαϊκό κοντσέρν, από άποψη περιουσιακής αξίας και κατέχει το μεγαλύτερο τραπεζικό δίκτυο στην Κεντρική Ευρώπη (Γερμανία, Αυστρία, Πολωνία, Ουγγαρία, Τσεχική Δημοκρατία, Σλοβακική Δημοκρατία και Κροατία).

- Χαρακτηριστικό των συγχωνεύσεων των τραπεζών είναι ότι οι δέκα μεγαλύτερες τράπεζες του κόσμου έχουν συγκεντρώσει το τεράστιο ποσόν των 7 τρισ. 313 δισ. δολαρίων.

Πριν λίγα χρόνια, οι 31 μεγαλύτερες τράπεζες ήλεγχαν το τεράστιο ποσόν των 10,4 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, δηλαδή μεγαλύτερα ποσά από το ακαθόριστο κοινωνικό προϊόν των ΗΠΑ, ποσό ισοδύναμο με το ένα τέταρτο του ακαθάριστου κοινωνικού προϊόντος όλου του κόσμου.

Το 1998, τρεις ιαπωνικές τράπεζες ενώθηκαν σε μια, που είχε στον έλεγχό της το τεράστιο ποσό πάνω του ενός τρισεκατομμυρίου δολαρίων, δηλαδή ίσο με το 14% του αμερικανικού κοινωνικού προϊόντος. Το ίδιο συμβαίνει στις ΗΠΑ, όπου υπήρχαν χιλιάδες τράπεζες, αλλά τώρα λόγος γίνεται για μια ντουζίνα γιγαντιαίες τράπεζες που ελέγχουν τον τραπεζικό τομέα. Παρόμοια είναι η εικόνα στην Αγγλία, στη Γαλλία, στη Γερμανία κλπ. Και όταν μιλάμε για τράπεζες, εννοούμε και τις μεγάλες ασφαλιστικές και άλλες εταιρίες, που έχουν σαν έργο τους χρηματικές μπίζνες.

Η συγχώνευση του τραπεζικού και βιομηχανικού κεφαλαίου εκφράζεται και στα εξής: Στα εποπτικά συμβούλια των τραπεζών μετέχουν αντιπρόσωποι των βιομηχανιών και το αντίθετο. Επίσης είναι χαρακτηριστικό για τη δύναμη του χρηματιστικού κεφαλαίου ότι πρώην στελέχη των μυστικών υπηρεσιών, διπλωμάτες, στρατηγοί, πρώην πολιτικοί, υπουργοί και πρωθυπουργοί είναι μέλη των εποπτικών συμβουλίων, ή ανταλλάσσουν τη θέση τους σε τέτοια αξιώματα και γίνονται μέλη εποπτικών συμβουλίων του χρηματιστικού κεφαλαίου. Θα μπορούσε, δηλαδή, να μιλήσει κανείς για συγχωνεύσεις με τις κυβερνήσεις. Διαφθορά και δωροδοκία παίρνουν αναίσχυντες διαστάσεις, ώστε, π.χ., ένας Αγγλος πρώην υπουργός Τηλεπικοινωνιών να βρεθεί, έπειτα, στο εποπτικό συμβούλιο μιας ιδιωτικής εταιρίας τηλεπικοινωνιών.

Πλήρη επιβεβαίωση βρίσκει και το τρίτο συστατικό γνώρισμα του ιμπεριαλισμού, σύμφωνα με τον Λένιν, η εξαγωγή κεφαλαίου.

Οι ρεφορμιστικές εργατικές οργανώσεις διαμαρτύρονται και λένε, μην κάνετε τόσο μεγάλη εξαγωγή κεφαλαίου, χρειαζόμαστε θέσεις εργασίας, άρα επενδύσεις στο εσωτερικό. Αλλά αυτή είναι η φύση του ιμπεριαλισμού. Το αποτέλεσμα είναι ότι στις πλούσιες χώρες και γι' αυτό το λόγο εξαφανίζονται εκατομμύρια θέσεις εργασίας. Η εξαγωγή κεφαλαίου σε τριτοκοσμικές χώρες αυξάνει τα χρέη των χωρών αυτών, ώστε κάθε μήνα να πληρώνουν για τόκους στον ιμπεριαλισμό γύρω στα 7 δισεκατομμύρια δολάρια. Ακόμα ένα σχετικό ζήτημα: Οταν από τις χώρες του ιμπεριαλισμού εισπράττονται τέτοια τεράστια ποσά, ένα μέρος απ' αυτά χρησιμοποιείται και για τη διαφθορά των ηγετών ή των ηγετικών στρωμάτων της εργατικής τάξης. Αυτή η διαφθορά αποτελεί στοιχείο της διάδοσης του οπορτουνισμού στο ευρωπαϊκό εργατικό κίνημα. Αν, π.χ., η γερμανική σοσιαλδημοκρατία έχει στραφεί στον οπορτουνισμό και την αστική τάξη, αυτό δεν εξηγείται με τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του γερμανικού λαού. Η ανάλυση του Λένιν, που ισχύει πάντα, λέει ότι η εξήγηση βρίσκεται στο μονοπωλιακό καπιταλισμό, στο δυνάμωμα των μονοπωλίων, στην εξαγωγή κεφαλαίων και την επιστροφή υψηλών κερδών από τις εκμεταλλευόμενες χώρες στις μητροπόλεις των πλούσιων χωρών. Ενα μέρος από τα κέρδη χρησιμοποιείται στη δημιουργία της διεφθαρμένης εργατικής αριστοκρατίας. Ετσι ο αντιιμπεριαλιστικός αγώνας πρέπει να συνοδεύεται και με τον αγώνα κατά των οπορτουνιστών ηγετών στα συνδικάτα.

Με ένα σύστημα συμμαχιών, ένα δίκτυο στρατιωτικών βάσεων, με την εγκαθίδρυση καθεστώτων από πολιτικούς - μαριονέτες σε διάφορες χώρες και με την οικονομική δύναμή του, το χρηματιστικό κεφάλαιο μπορεί να δένει σχεδόν όλο τον κόσμο σε ένα δίκτυο εξαρτήσεων. Μπορεί πραγματικά να πούμε ότι δεν υπάρχει σχεδόν ούτε ένα εκατοστόμετρο της επιφάνειας της γης, όπου να μην πατάει η βαριά μπότα του ιμπεριαλισμού, είπε. Δηλαδή, ο κόσμος σήμερα είναι, ουσιαστικά, όπως ήταν στις αρχές του 20ού αιώνα, μοιρασμένος σε σφαίρες επιρροής ανάμεσα στις ανταγωνιζόμενες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Εχει ξεκινήσει, όμως, ένας αγώνας ξαναμοιράσματος του κόσμου ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα ΗΠΑ, ΕΕ και Ιαπωνία.

Ο καπιταλισμός στο ιμπεριαλιστικό του στάδιο, κατέληξε ο Μπραρ, είναι ένα σύστημα, όπου καθημερινά παίζονται, κερδοσκοπικά, 3 τρισ. δολάρια, που κλονίζουν την οικονομία δεκάδων χωρών και καταστρέφουν τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων. Με μια τέτοια αρχιτεκτονική το ιμπεριαλιστικό σύστημα δεν έχει περιθώρια ζωής, πρέπει να γκρεμιστεί και να αντικατασταθεί με ένα σύστημα, στο οποίο η παραγωγή θα βρίσκεται στο επίκεντρο της ικανοποίησης των ανθρώπινων αναγκών.

* Μέχρι πριν λίγα χρόνια, δίδασκε στο Πανεπιστήμιο του Ουεστμίνιστευ αποσύρθηκε για να ασχοληθεί με τη μελέτη και συγγραφή βιβλίων.

Ανοιξε κρεαταγορά με ανθρώπινη σάρκα στο Λονδίνο - Η ΣΑΠΙΛΑ των καπιταληστων δεν εχει πατο.

Ανοιξε κρεαταγορά με ανθρώπινη σάρκα στο Λονδίνο - Η ΣΑΠΙΛΑ των καπιταληστων δεν εχει πατο.

Aναρωτηθηκα αρκετα  εαν επρεπε να αναδημοσιευσω το παρακατω.....Προκειμενου να εξασφαλισουν την εμπορικη επιτυχια του προιοντος τους ( και τα κερδη) οι καπιταληστες δεν δισταζουν μπροστα σε τιποτα...

Η εταιρεία gaming Capcon άνοιξε μια προσωρινή κρεαταγορά με ανθρώπινη σάρκα στην αγορά Smithfield του Ανατολικού Λονδίνου, για να προωθήσει το έκτο παιχνίδι της σειράς Resident Evil. 

H food artist Sharon Baker ανέλαβε τη διακόσμηση του μακάβριου σκηνικού, στο οποίο υπάρχουν διαμελισμένα "ανθρώπινα" σώματα.

Διαβάστε περισσότερα »

Οι καλοπληρωμενοι ρουφιανοι του κεφαλαιου

Πάλι απλήρωτος! 
Giuseppe Pellizza da Volpedo:  Il Quarto Stato, (1901)

(Αναδημοσίευση απο poexania)


Έβλεπα στο παρακάτω βιντεάκι τον Ευαγγελάτο και το υπόλοιπο πάνελ να επιπλήττουν αυστηρά τον εκπρόσωπο του σωματείου των εργαζομένων του Σκαραμαγκά για την “απρεπή” συμπεριφορά των εργατών έξω από είσοδο του πενταγώνου.


  

Ο εκπρόσωπος των εργατών, Κ. Βασίλης Καρακίτσος, ζητά ταπεινά συγνώμη στον Ευαγγελάτο και το πάνελ (ας το έχουν υπόψη τους αυτό όσοι τον εξέλεξαν) και προσπαθεί να απολογηθεί κι απο πάνω για τον ξυλοδαρμό που υπέστησαν, για το ότι είναι 7 μήνες απλήρωτοι και κύριος ξέρει πως τα βγάζουν πέρα αυτοί και οι οικογένειες τους και για τις συλλήψεις συναδέλφων που έγιναν (106 κρατούμενοι).

Εγώ απλά, επειδή μάλλον ο καλοπληρωμένος Κ. Ευαγγελάτος δεν ξέρει ή δεν μπορεί να νιώσει τι εστί να είσαι 7 μήνες απλήρωτος, το γράφω 213 φορές, όσες δηλαδή και οι μέρες που αυτοί οι ανθρώποι έχουν να πιάσουν λεφτά στα χέρια τους, έτσι μπας και πάρει μια ιδέα πόσο αποκαρδιωτικό είναι ακόμα και να το βλέπεις γραμμένο…
…
Πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, Πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος.
Πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος.
Πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος.
Πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος.
Πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος.
Πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος.
Πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος.
Πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος.
Πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος.
Πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος.
Πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος.
Πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος.
Πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος.
Πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος.
Πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος.
Πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος.
Πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος.
Πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος.
Πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος.
Πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος.
Πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος.
Πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος.
Πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος, πάλι απλήρωτος

   Αναρτήθηκε από Elva

ΚΕΡΚΥΡΑ-HOTELS Nτσχαου

Επίθεση σε εργαζόμενη ξενοδοχείου καταγγέλλει το ΚΚΕ

Επίθεση δέχθηκε η Ελένη Μάζη, μέλος της διοίκησης του Συνδέσμου Ξενοδ/λων και του Εργατι-κού Κέντρου, στο ξενοδοχείο που εργάζεται, καταγγέλλει το ΚΚΕ.


Στην ανακοίνωσή του το ΚΚΕ αναφέρει:
«Τα αντιλαϊκά μέτρα που παίρνουν κυβέρνηση και τρόϊκα με τις επιταγές της ΕΕ και του κεφαλαίου, καταδικάζουν τους εργαζόμενους να ζουν στα όρια της εξαθλίωσης και μεγά-λο κομμάτι του λαού στην φτώχεια και την ανεργία. Για να περάσουν αυτά τα μέτρα με τις λιγότερες δυνατές αντιδράσεις, το τελευταίο διάστημα σε όλους τους χώρους δουλειάς δη-μόσιου και ιδιωτικού τομέα έχει εξαπολυθεί ένα όργιο τρομοκρατίας. Το οποίο έχει ως στόχο οι εργαζόμενοι να μην διαμαρτύρονται, να σκύβουν το κεφάλι  στα εξοντωτικά ω-ράρια, στο να πληρώνονται όσο και όποτε θέλει ο εργοδότης, να είναι ανασφάλιστοι.
Ιδιαίτερα στα ξενοδοχεία της Κέρκυρας αυτό το καλοκαίρι η τρομοκρατία ήταν και είναι καθημερινότητα για την πλειοψηφία των εργαζομένων. Με απειλές και απολύσεις οι ξενο-δόχοι προσπάθησαν να τελειώσουν μια και καλή με τα δικαιώματα που έχουν κατακτήσει οι εργαζόμενοι και με την τοπική σύμβαση, με το ζόρι να υπογραφούν ατομικές συμβάσεις που θα μετατρέπουν τον εργαζόμενο σε δούλο.
Συγκεκριμένα στο ξενοδοχείο «Παλαιοκαστρίτσα», εκμετάλλευσης από φέτος του Ν. Χα-λικιόπουλου, η νέα εργοδοσία προσπάθησε να ξεμπερδέψει με τους παλιούς εργαζόμενους (που δούλευαν στο συγκεκριμένο ξενοδοχείο 15 και 20 χρόνια, οι οποίοι είναι και πιο α-κριβοί). Αφού δεν κατάφεραν να επιβάλλουν τους μισθούς πείνας που ήθελαν, προχώρη-σαν σε έξι εκδικητικές απολύσεις. Για να σπάσει το ηθικό των εργαζομένων που συνέχιζαν να διεκδικούν τα νόμιμα δικαιώματά τους, έθεσε σε εντεταλμένη υπηρεσία τον μάγειρα Θεόδωρο Μίαρη ο οποίος με την ανοχή του διευθυντή του ξενοδοχείου Μπάκα Αλέξαν-δρο, παίζοντας βρώμικο ρόλο προσπάθησε να υπονομεύσει τον σκληρό αγώνα των εργα-ζομένων και με απειλές και προσβολές προσπαθούσε να διασπάσει τους εργαζόμενους ώστε να σκύψουν το κεφάλι και να δεχτούν αδιαμαρτύρητα τις απολύσεις των συναδέλ-φων τους. Τελευταία πράξη της επίθεσης, η εργοδοσία του ξενοδοχείου προχωράει σε πα-ράνομες αναγκαστικές άδειες για τους εργαζόμενους που αντιδρούν.
Στο πλαίσιο αυτό έντονη ήταν η επίθεση που δέχθηκε η Μάζη Ελένη, μέλος του Δ.Σ. του Συνδέσμου Ξενοδοχοϋπαλλήλων και της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Κέρκυρας. Η επίθεση αυτή δεν είναι τυχαία προσπαθούν να στοχοποιήσουν το ταξικό εργατικό κίνημα και το σωματείο Ξενοδοχοϋπαλλήλων στους χώρους δουλειάς με επίθεση στα μέλη του, να σβήσουν την ελπίδα για τους εργαζόμενους ότι υπάρχει και άλλος δρόμος πέρα από την απογοήτευση και τη μοιρολατρία, δρόμος αγωνιστικός-διεκδικητικός. Οι εργαζόμενοι δεν δέχονται να πληρώνουν για μια κρίση που δεν δημιούργησαν αλλά με τον αγώνα τους να επιβάλλουν να πληρώσουν οι υπεύθυνοι δηλαδή το μεγάλο κεφάλαιο.
Η Νομαρχιακή Επιτροπή Κέρκυρας του ΚΚΕ καλεί όλους τους εργαζόμενους να μην αποδεχτούν τη σημερινή κατάσταση. 
Μέσα από το σωματείο τους, μέσα από το ΠΑΜΕ να δώσουν τη μάχη της ζωής και του αγώνα. 
Να σπάσουν το φόβο και την τρομοκρατία σε κάθε χώρο δουλειάς.
Να παλέψουν για όσα τους ανήκουν και τους τα κλέβουν.
Να διεκδικήσουν και να γίνουν ιδιοκτήτες στο μόχθο και τον πλούτο που παράγουν».

Σκαραμαγκάς: Οι «σωτήρες» επί το έργον!

Σκαραμαγκάς: Οι «σωτήρες» επί το έργον!

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Το 1985 η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ όταν πήρε τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά από το Νιάρχο

- στο πλαίσιο της αμαρτωλής πολιτικής που βαφτίστηκε «κοινωνικοποίηση των προβληματικών» και ισοδυναμούσε με κρατικομονοπωλιακή επιδότηση των κεφαλαιοκρατών -

του πρόσφερε από πάνω και 130 εκατ. δολάρια

*

Η ιστορία της συνεχούς υπονόμευσης, του πλιάτσικου, της συρρίκνωσης και της ιδιωτικοποίησης εξελίχθηκε ως εξής:

***

Μετά το πέρασμα του 51% των μετοχών του ναυπηγείου στην ΕΤΒΑ

(η οποία στην πορεία και μετά από το πρόγραμμα «εξυγίανσης» ύψους 1 τρισ. δραχμών πέρασε στον όμιλο «Σάλλας» έναντι... 250 δισ. δρχ.)

ήρθαν οι «σωτήρες» της αγγλικής πολυεθνικής «Brown & Root».

*

Το επιτυχές «μάνατζμεντ» που ακολούθησε - και για το οποίο η πολυεθνική αμειβόταν με 600 εκατ. δραχμές ετησίως - φέσωσε το ναυπηγείο με 15 δισ. δραχμές...

***

Το 2001 η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ παρέδωσε το ναυπηγείο στη γερμανική πολυεθνική «HDW» που απορροφήθηκε στη συνέχεια από την «Thyssen Kroupp».

Η γερμανική πολυεθνική, αφού πήρε προίκα 1,5 τρισ. δραχμές παραγγελίες του Πολεμικού Ναυτικού, τεμάχισε το ναυπηγείο, το απαξίωσε και έφτασε να ζητάει άλλα 520 εκατ. ευρώ από το ελληνικό δημόσιο για το θεάρεστο έργο της.

Στο πλαίσιο αυτού του θεάρεστου έργου της εντάσσονται και τα «υποβρύχια που γέρνουν»...

*

Η πείρα από την «Thyssen Krupp» είναι διδακτική και αποδεικτική. Ενώ διαφημίστηκε κι αυτή ως «σωτήρας», που θα έφερνε νέες δουλειές στα ναυπηγεία, δεν έφερε στο ναυπηγείο ούτε ένα εμπορικό πλοίο για κατασκευή, υποβάθμισε το επισκευαστικό έργο και το μόνο που την ενδιέφερε ήταν τα δισ. ευρώ που της χαρίζονταν για την κατασκευή πολεμικών πλοίων.

***

Αφού επί «Thyssen Krupp» η δεξαμενή των 60.000 τόνων του Σκαραμαγκά πουλήθηκε σε ναυπηγείο στην Τουρκία, αφού ξεπουλήθηκε το λιμάνι, αφού μεταβιβάστηκε το τμήμα τροχαίου υλικού σε μία εταιρεία-«φάντασμα» με αποτέλεσμα επί της ουσίας να κλείσει,

το Σεπτέμβρη του 2010, στη Βουλή το ΠΑΣΟΚ και ο ΛΑ.Ο.Σ. με τη στήριξη της ΝΔ παρέδωσαν το 75% των μετοχών του ναυπηγείου στο αραβικό μονοπώλιο «ADM» (με το υπόλοιπο ποσοστό να παραμένει στην «Thyssen»).

*

Στο πλαίσιο αυτής της νέας φάσης του σκανδάλου, έβαλαν «λουκέτο» στο εμπορικό τμήμα του ναυπηγείου για 15 χρόνια, επικυρώνοντας απόφαση της Ευρωπαϊκής Ενωσης που εκδόθηκε με πρόσχημα κρατικές ενισχύσεις στο ναυπηγείο την περίοδο του 1996.

***

Για όλη αυτή τη «σωτήρια» πολιτική, που επιβλήθηκε από τα κόμματα του κεφαλαίου και στηρίχτηκε με όλες τις μεθόδους της «συνδικαλιστικής» προστυχιάς από τους συνδικαλιστικούς τους εκπροσώπους στο ναυπηγείο,

*

α) τα δύο μονοπώλια μέχρι τώρα έχουν τσεπώσει 2,3 δισ. ευρώ από τα εξοπλιστικά προγράμματα του Πολεμικού Ναυτικού.

*

β) οι εργαζόμενοι, από τους 3.200 που ήταν το 1985, σήμερα έχουν απομείνει 1.000, ζουν σε συνθήκες εξαθλίωσης με τα αραβογερμανικά μονοπώλια να έχουν επιβάλει σε βάρος τους το μέτρο της εκ περιτροπής εργασίας (σ.σ.: δουλειά μια μέρα τη βδομάδα!) και ήδη διανύουν τον 6ο μήνα απλήρωτοι.

*

Επιπρόσθετα:

Στις 11 Ιούλη ανακοινώθηκε από την κυβέρνηση ότι προχωράει στην υλοποίηση του δεύτερου σκέλους της απόφασης της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Τι προβλέπει;

Οτι πέρα από το κλείσιμο του εμπορικού τμήματος του ναυπηγείου, επιβάλλεται και η εκποίηση των περιουσιακών του στοιχείων!

Χτύπησε εν ψυχρώ τους εργάτες των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά

ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ

Χτύπησε εν ψυχρώ τους εργάτες των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά

Σε συγκέντρωση αλληλεγγύης καλούν σήμερα στις 8.30 π. μ. στο Πεδίον του Αρεως τα συνδικάτα Μετάλλου Άθηνας, Πειραιά, Ελευσίνας και άλλα συνδικάτα.

Επίθεση με ρόπαλα και χημικά δέχτηκαν οι εργαζόμενοι στα ναυπηγεία

Icon

Στις 10.30 χτες το πρωί ο προαύλιος χώρος του υπουργείου Αμυνας μετατράπηκε σε πεδίο μάχης. Ισχυρές δυνάμεις καταστολής, με ξεκάθαρη την εντολή της συγκυβέρνησης, εξαπέλυσαν βάρβαρη επίθεση ενάντια στους εργαζόμενους των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά που είναι απλήρωτοι περίπου 6 μήνες και βλέπουν τις οικογένειές τους να βουλιάζουν στη φτώχεια και την εξαθλίωση. Οι δυνάμεις των ΜΑΤ επιτέθηκαν στους συγκεντρωμένους και άνοιξαν κεφάλια - βεβαιωμένα δύο εργαζόμενοι οδηγήθηκαν χτυπημένοι στο κεφάλι στο νοσοκομείο «Γεννηματά» - ενώ περικύκλωσαν 106 εργαζόμενους και συνδικαλιστές, τούς έβαλαν σε κλούβες, ορισμένους δεμένους με χειροπέδες και τους οδήγησαν στη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αττικής (ΓΑΔΑ).

Σύμφωνα με ανακοίνωση που έβγαλε αργά χτες το βράδυ η ΓΑΔΑ, αφέθηκαν ελεύθεροι οι 94 από τους προσαχθέντες, σε βάρος των οποίων σχηματίστηκαν δικογραφίες με τις κατηγορίες για «διατάραξης κοινής και οικιακής ειρήνης». Για τους υπόλοιπους δώδεκα «καθώς και για δύο άτομα που αναζητούνται» σχηματίστηκαν δικογραφίες «για τα αδικήματα της διατάραξης κοινής και οικιακής ειρήνης, διακεκριμένες περιπτώσεις φθοράς, απρόκλητες σωματικές βλάβες, αντίσταση και παράβαση του Νόμου περί όπλων. Οι ανωτέρω συλληφθέντες θα οδηγηθούν αύριο (σ.σ. σήμερα) στον κ. Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Αθηνών».

Τα Συνδικάτα Μετάλλου της Αθήνας, του Πειραιά, της Ελευσίνας και άλλα συνδικάτα καλούν σε συγκέντρωση αλληλεγγύης σήμερα στις 8.30 π. μ. στο Πεδίον του Αρεως, στο πλαίσιο και της 24ωρης απεργίας στην οποία προχωρούν σήμερα οι μεταλλεργάτες όλης της χώρας απαντώντας στην επίδειξη αυταρχισμού και καταστολής από τη συγκυβέρνηση (την απεργία αποφάσισε χτες η ΠΟΕΜ κάτω από την παρέμβαση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ). Η κινητοποίηση θα καταλήξει στα δικαστήρια. Σε συγκέντρωση στα δικαστήρια καλεί και η «Τρίαινα».

Διαδήλωναν γιατί εξαθλιώνονται

Επί μήνες αυτό που «εισπράττουν» από τη συγκυβέρνηση οι εργαζόμενοι των ναυπηγείων είναι μπόλικος εμπαιγμός, όπως ότι οι μισθοί τους θα καταβληθούν κανονικά είτε ότι θα τους δοθεί οικονομική ενίσχυση 1.000 ευρώ στον καθένα και θα «βρεθεί λύση για το ναυπηγείο».

Ετσι, χτες, οι εργαζόμενοι των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά συγκεντρώθηκαν στις 10 το πρωί μπροστά στο υπουργείο Αμυνας με σύνθημα «Κάτω τα χέρια από τα ναυπηγεία, θέλουμε δουλειά και όχι ανεργία». Υπήρχε προγραμματισμένη συνάντηση εκείνη την ώρα με την ηγεσία του υπουργείου. Μάλιστα, πληροφορίες έλεγαν ότι θα βρίσκεται στη συνάντηση και ο συντονιστής για την υπόθεση των ναυπηγείων, που έχει διοριστεί από τη συγκυβέρνηση, Ν. Αναστασόπουλος. Στο πλευρό των εργαζομένων του Σκαραμαγκά είχαν τρέξει και άλλοι συνάδελφοί τους από τον ίδιο κλάδο, ενώ κάλεσμα συμπαράστασης και συμμετοχής στην κινητοποίηση είχε απευθύνει και η Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα Ναυπηγικής Βιομηχανίας.

Οταν οι εργάτες πληροφορήθηκαν ότι ο υπουργός απουσίαζε, η οργή των εργατών ξεχείλισε. Μπήκαν στον προαύλιο χώρο του υπουργείου. Μπροστά στους συγκεντρωμένους - μπροστά στο κτίριο πια του υπουργείου - εργάτες εμφανίστηκε ο αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων Μ. Κωσταράκος για να τους πει: «Εισβάλατε στο σπίτι μου». Ταυτόχρονα το προαύλιο άρχισε να κατακλύζεται από δυνάμεις των ΜΑΤ και κλούβες.

Την ολόπλευρη συμπαράσταση του ΚΚΕ μετέφερε στους εργαζομένους ο Σπύρος Χαλβατζής, μέλος της ΚΕ και βουλευτής του Κόμματος. Την ώρα που μαζί με βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ κατήγγειλαν την επίθεση στους επικεφαλής των δυνάμεων καταστολής και ζητούσαν την αποχώρησή τους, άρχισαν οι προσαγωγές. Την επίθεση των ΜΑΤ δέχτηκαν και όσοι μεταλλεργάτες ήταν έξω από τον προαύλιο χώρο του υπουργείου.

«Δεν είναι τρομοκράτες, θέλουνε δουλειά»!

Οσοι εργαζόμενοι δεν οδηγήθηκαν στη ΓΑΔΑ, στις 12 το μεσημέρι, ξεκίνησαν πορεία από το υπουργείο Αμυνας στη ΓΑΔΑ όπου είχαν προσαχθεί οι συνάδελφοί τους. Οταν έφτασαν έξω από κτίριο της ΓΑΔΑ, ήδη εργαζόμενοι από τη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη και από άλλους χώρους του Μετάλλου βρίσκονταν εκεί συγκεντρωμένοι. Ενώ τα συνθήματα «Βγάλτε τους εργάτες από τη ΓΑΔΑ, δεν είναι τρομοκράτες, θέλουνε δουλειά», «Ητρομοκρατία δεν θα περάσει, των εργατών η πάλη θα τη σπάσει», «Εργατιά μπροστά, τώρα μια γροθιά, γκρέμισε κυβέρνηση και αφεντικά» δονούσαν συνεχώς την ατμόσφαιρα.

Λίγο πριν τις 2 το μεσημέρι μπροστά στη ΓΑΔΑ έφτασαν με πούλμαν και εργαζόμενοι από τα Ναυπηγεία Ελευσίνας. Από την πρώτη στιγμή της επίθεσης οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ στα Ναυπηγεία Ελευσίνας απαίτησαν από την πλειοψηφία (ΠΑΣΚΕ) της διοίκησης του σωματείου να βάλει πούλμαν για τη μεταφορά των εργαζομένων στο πλευρό των συναδέλφων τους του Ναυπηγείου Σκαραμαγκά, κάτι που η ΠΑΣΚΕ αρχικά απέρριψε.

Στις 2 το μεσημέρι οι δυνάμεις καταστολής βρέθηκαν ξανά σε πλήρη δράση εναντίον των εργαζομένων ρίχνοντας χημικά προσπαθώντας να τους διαλύσουν, ωστόσο οι εργαζόμενοι παρέμεναν εκεί αποφασισμένοι.

Μάλιστα, λίγο μετά τις 2 μ.μ. η διοίκηση του διπλανού αντικαρκινικού νοσοκομείου «Αγιος Σάββας» κάλεσε απ' τα μεγάφωνα επειγόντως τους εργαζόμενους και τους ασθενείς να κλείσουν πόρτες και παράθυρα για να προστατευτούν απ' τα χημικά που έριχναν δίπλα στη ΓΑΔΑ. Το νοσοκομείο «πνίγηκε» απ' τα χημικά και τα καπνογόνα, ενώ οι γιατροί του έσπευσαν πρωτόβουλα να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε τρεις εργαζόμενους που έπαιρναν μέρος στη συγκέντρωση έξω από τη ΓΑΔΑ και ένιωσαν δυσφορία. «Στον "Αγιο Σάββα" νοσηλεύονται βαριά περιστατικά και κάποιοι έχουν τραχειοστομίες. Πουθενά δεν επιτρέπονται τα χημικά και τα καπνογόνα, αλλά η περιοχή γύρω απ' τη ΓΑΔΑ, που έχει δύο νοσοκομεία (σ.σ. είναι και το «Ελπίς») πρέπει να κηρυχτεί απαγορευμένη ζώνη» έλεγαν στον «Ρ» οι γιατροί που προσέφεραν τις υπηρεσίες τους στους τραυματισμένους και μετά συνέχισαν τις θεραπείες σε προγραμματισμένα - και μάλιστα βαριά - περιστατικά.

Σε χτεσινοβραδινή ανακοίνωσή του, με την οποία καταγγέλλει τη βάναυση επίθεση των ΜΑΤ, το Σωματείο Εργαζομένων στα Ναυπηγεία, «Η ΤΡΙΑΙΝΑ», επισημαίνει ότι «αντί ο υπουργός να δεχτεί και να συνομιλήσει, ως όφειλε, με τους απλήρωτους εργαζόμενους, έστειλε τα ΜΑΤ, έκανε συλλήψεις και τραυμάτισε εργαζόμενους». Συμπληρώνει ότι οι εργαζόμενοι στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά «δεν είναι τρομοκράτες, είναι σκληρά εργαζόμενοι, δουλεύουν για την Αμυνα της χώρας, θέλουν να τελειώσουν και να παραδώσουν τα Υποβρύχια».

Διαπιστευτήρια υποταγής στα μονοπώλια

Ολα δείχνουν ότι η δράση των δυνάμεων καταστολής έχει αναγορευτεί σε μορφή άσκησης της κυβερνητικής πολιτικής. Είναι η τρίτη φορά μόνο στις τελευταίες οκτώ μέρες που λαϊκή κινητοποίηση έχει δεχτεί επίθεση από τις δυνάμεις καταστολής:

• Στις 26/9, την επίθεση των δυνάμεων καταστολής δέχτηκαν διαδηλωτές που έκαναν πορεία στο πλαίσιο της γενικής απεργίας.
• Στις 27/9, οι δυνάμεις καταστολής υποδέχτηκαν με σπρωξιές και χτυπήματα αναπήρους και χρονίως πάσχοντες που διαδήλωναν έξω από τη Βουλή.
• Στις 3/10, τα χημικά και τα ΜΑΤ αντιμετώπισαν και οι απεργοί από τους αγροτικούς συνεταιρισμούς.

Είναι ολοφάνερο ότι η συγκυβέρνηση σπεύδει να καθησυχάσει τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους και τα μονοπώλια, ότι θα εφαρμόσει «διά πυρός και σιδήρου» τα μέτρα που απαιτεί η αντιμετώπιση της κρίσης με στόχο τη δική τους διάσωση (και γι' αυτό την καταστροφή του λαού). Γι' αυτό και δίπλα στην καλοσυντονισμένη επιχείρηση αποπροσανατολισμού και εκβιασμού του εργαζόμενου λαού, αναλαμβάνουν δράση και οι δυνάμεις καταστολής. Αλλωστε, η κυβέρνηση είχε σπεύσει να κάνει επίδειξη πυγμής όταν το καλοκαίρι φρόντισε δεκάδες κλούβες, διμοιρίες των ΜΑΤ, χημικά κτλ. να επιστρατεύονται επί μέρες έξω από το «γκέτο» του Μάνεση στον Ασπρόπυργο, χτυπώντας και τρομοκρατώντας τους ηρωικούς χαλυβουργούς που πάλευαν για την επιβίωση των οικογενειών τους. Η αρχή έγινε στις20/7, όταν διμοιρίες των ΜΑΤ βρέθηκαν στην πύλη μαζί με εισαγγελέα για να συλληφθεί η ομάδα περιφρούρησης και να ακολουθήσει άγρια επίθεση με χημικά και ρόπαλα.