ΚΕΡΚΥΡΑ-Ολοκληρώθηκε το φεστιβάλ ΑΕΙ της ΚΝΕ

Ολοκληρώθηκε το φεστιβάλ ΑΕΙ της ΚΝΕ

Με επιτυχία ολοκληρώθηκε το Φεστιβάλ ΑΕΙ της ΚΝΕ στην Κέρκυρα.

Οι εκδηλώσεις άνοιξαν με μουσικοθεατρική παρουσίαση ποίησης που γράφτηκε στις εξορίες και τις φυλακές, αναδεικνύοντας το πολιτικό και πολιτιστικό έργο των κομμουνιστών μέσα σε αυτές τις αντίξοες συνθήκες.
Στη συνέχεια ακολούθησε παρουσίαση της συλλογής «Μακρονησιώτικα»  του  Γ. Ρίτσου, από τη Μαριλένα Σαϊτά μέλος του Συμβουλίου Περιοχής Ηπείρου-Κέρκυρας-Λευκάδας της ΚΝΕ. Στην ομιλία της αναφέρθηκε στις πολιτικές εξελίξεις μετά την απελευθέρωση αλλά και του ‘46-’49 και τους σκοπούς που ήρθε να εκπληρώσει για την αστική τάξη το κάτεργο της Μακρονήσου, όπως και όλα τα άλλα ανά την Ελλάδα, δείχνοντας σε ποιες συνθήκες ο κομμουνιστής ποιητής έγραψε τα συγκεκριμένα ποιήματα. Ανέδειξε τους δύο κόσμους που βρίσκονταν σε διαρκή σύγκρουση.
Η πίστη τους στο ότι ο κόσμος που θα είναι φτιαγμένος στο «μπόι των ανθρώπων» είναι αναπόφευκτο να έρθει τους κράτησε όρθιους, ήξεραν ότι με το να μείνουν αλύγιστοι άνοιγαν δρόμους για αυτόν το σκοπό. Η συνέχεια δόθηκε με συναυλία με τους «out of nowhere», ενώ η βραδιά έκλεισε με λαϊκό-ρεμπέτικο γλέντι.

Mνημόνιο 3

 Mνημόνιο 3

Σοκ και δέος για το λαϊκό εισόδημα η νέα πρόταση της κυβέρνησης.

Σε νέο τρίτο Μνημόνιο με αντιλαϊκά μέτρα 7,9 δισ. ευρώ για το 2015 και το 2016 φαίνεται πως προχωράει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, ενώ την Τετάρτη αναμένονται οι τελικές αποφάσεις σε νέα συνεδρίαση του Eurogroup, όπως αποφάσισε η Σύνοδος Κορυφής της Ευρωζώνης.

Τόσο η Σύνοδος Κορυφής της Ευρωζώνης όσο και το Eurogroup κατέγραψαν την πρόθεση της κυβέρνησης να προσθέσει νέα σκληρά μέτρα στις πλάτες του ελληνικού λαού με χτύπημα στο λαϊκό εισόδημα μέσω της επέκτασης της φοροεπιδρομής και της έμμεσης μείωσης των συντάξεων λόγω της αύξησης των εισφορών, ενώ με την κατάργηση των πρόωρων συντάξεων αυξάνεται σημαντικά το μέσο όριο ηλικίας συνταξιοδότησης.

Στα 7,9 δισ. ευρώ φτάνουν συνολικά τα μέτρα από 1η Ιούλη του 2015 έως και το 2016 με βαρύ πλήγμα για το λαϊκό εισόδημα, για μισθούς και συντάξεις που ήδη πλήττονται από τα προηγούμενα μνημονιακά μέτρα που δεν καταργούνται.

Η κυβέρνηση προτείνει μέτρα ύψους 2,7 δισ. ευρώ για το 2015 και 5,2 δισ. ευρώ για το 2016. 

Συγκεκριμένα:

Πάνω από 2 δισ. ευρώ επιπλέον φορολογικά έσοδα προβλέπονται με τις αλλαγές στο ΦΠΑ καθώς τα έσοδα αυξάνονται κατά 680 εκατ. ευρώ το 2015 και κατά 1,4 δισ. ευρώ το 2016. Δεν έχει γίνει γνωστό ποια προϊόντα και ποιες υπηρεσίες υπάγονται σε ποιους φορολογικούς συντελεστές.

Συνολικά 470 εκατ. ευρώ είναι τα επιπλέον έσοδα της διετίας από το χαράτσι της «αλληλεγγύης» που διατηρείται και αυξάνεται.

Πάνω από 2,5 δισ. ευρώ είναι η μείωση των δαπανών στο Ασφαλιστικό καθώς προτείνονται μέτρα ύψους 665 εκατ. ευρώ για το 2015 και 1,86 δισ. ευρώ για το 2016.

Με την κατάργηση των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων η μείωση των δαπανών είναι 60 εκατ. ευρώ για φέτος και 300 εκατ. ευρώ για την επόμενη χρονιά. Δεν είναι γνωστό από πότε θα ισχύσει το «μαχαίρι» στις πρόωρες συντάξεις.

Από την αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών προϋπολογίζονται 350 εκατ. ευρώ για το 2015 και 800 εκατ. ευρώ για το 2016.

Από την αύξηση των εισφορών για τον κλάδο Υγείας από 4% στο 5% προϋπολογίζονται 135 εκατ. ευρώ για το 2015 και 270 εκατ. ευρώ για το 2016.

Από την επιβολή εισφοράς για τον κλάδο Υγείας κατά 5% στις επικουρικές συντάξεις από το 2016 προβλέπονται 240 εκατ. ευρώ, ενώ από την αύξηση των εισφορών για τις επικουρικές από το 3% στο 3,5% υπολογίζονται 120 εκατ. ευρώ για το 2015 και 250 εκατ. ευρώ για το 2016.

Στη νέα πρόταση προβλέπεται επίσης η μείωση των αμυντικών δαπανών κατά 200 εκατ. ευρώ για το 2016, η επιβολή ειδικής εισφοράς 12% σε επιχειρήσεις με κέρδη άνω των 500 εκατ. ευρώ, η αύξηση της φορολογίας των επιχειρήσεων κατά 3%. Επιπλέον προβλέπονται έσοδα από την αδειοδότηση των καναλιών, από τις άδειες για 4G και 5G και την αύξηση του φόρου πολυτελείας.

Η πρόταση των αντιλαϊκών μέτρων της κυβέρνησης γίνεται προκειμένου να χρηματοδοτηθούν οι επιχειρηματικοί όμιλοι καθώς, όπως αναφέρεται σε «non paper», «το σχέδιο συμφωνίας περιλαμβάνει ακόμα τη χρηματοδότηση της ανάπτυξης, ιδίως στις υποδομές και τις νέες τεχνολογίες, μέσω ενός επενδυτικού πακέτου από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων».

Άσε με να μείνω (Ευρώπη)

 Άσε με να μείνω (Ευρώπη)

...σε παρακαλώ. Όλο και πιο λίγο κάθε μέρα ζω.

Έγινα σκιά σου και σ’ ακολουθώ (3), μα θα χαθώ

Κι ενώ το πριν ανακαλύπτει πως το κκε δεν είναι υπέρ της ρήξης με την εε, κάτι που εξηγεί πιθανότατα την ξεχωριστή συγκέντρωση της ανταρσυα στις 11 ιούνη που είχε συλλαλητήριο το παμε, σε αντίθεση με την κυριακή που δεν είχε πρόβλημα να βρεθεί στην ίδια συγκέντρωση με τη ρηξιακή αδεδυ και το μεγάλο καπέλο του σύριζα...

Κι ενώ ο γλέζος μιλούσε στους φιλέλληνες με τις σφυρίχτρες, τις καραμούζες και το πλακάτ «unfuck Greece» στις βρυξέλες και τος έλεγε πως την κρίση την προκάλεσε το χρηματιστικό κεφάλαιο (α-γάματα με κεφαλαία γράμματα, με τόσο βαθιές αναλύσεις)...

Κι ενώ θα νόμιζε κανείς ότι μετά τις ταυτότητες και την άνω πλατεία, ο πήχης της γραφικότητας είχε μπει πολύ ψηλά για να τον ξεπεράσει οτιδήποτε άλλο. Κι ότι την ομορφιά της αποκάλυψης (τώρα) της πρώτης φοράς, την περασμένη βδομάδα, δεν μπορεί τίποτα να την πλησιάσει...

προσοχή στη λεπτομέρεια με το κουκλάκι στο ένα χέρι

Κι ενώ πλησιάζει το 1992, όπως έλεγε το σήμα έναρξης των αυθαίρετων, και τα δελτία ειδήσεων είναι πιο τρομακτικά κι από τη μουσική του, στις πρώτες νότες του, και πιο αυθαίρετα κι απ’ τον κάπελα στις εκτιμήσεις τους για τη μεγαλύτερη συγκέντρωση στα χρονικά...

...ο μητσοτάκουλας ξεπροβάλλει με φόντο ελληνικές σημαίες, όπως το 92’ στο συλλαλητήριο για το μακεδονικό –λείπει μόνο ο κύρκος με τη φυσαρμόνικα να πει για τους λακεδαιμόνιους και την απουσία τους. Κρίμα μόνο που δεν άρχισε ο επίτιμος να απεύχεται από μικροφώνου το «ατύχημα» ενός grexit και να τρέχουν όλοι γήυρω του να γλιτώσουν από την καλοτυχία του. Ή να κάνουν μαζί του μια πρόποση για να ‘ρθουν όλα δεξιά...

Κι αν είχε χιούμορ η συγκυβέρνηση, θα ανακοίνωνε λίγες ώρες-μέρες νωρίτερα το κλείσιμο της συμφωνίας, για να πέσει πάνω στη χτεσινή συγκέντρωση και να την αφήσει χωρίς αντικείμενο και λόγο ύπαρξης. Ή για να βγουν στο καπάκι να πανηγυρίσουν όλοι μαζί αγκαλιασμένοι, αριστεροί και φιλελέδες, μνημονιακοί και αντιμνημονιακοί (αφού δεν είναι πια της μόδας ο διαχωρισμός), δωσίλογοι κι εθνικά περήφανοι διαπραγματευτές: θα σας δώσουμε γη, αλλά νερό με τη σταγόνα, για να παραπέμπει σε μαρτύριο.

Ο σκάι εν τω μεταξύ κάλυπτε ζωντανά τη συγκέντρωση, με έκτακτη ειδική εκπομπή, που ούτε ο 902 για το παμε δε θα έκανε. Με μονοκάμερο, και καμεραμάν που είχε πιασμένο λαιμό, και δε γυρνούσε δεξιά-αριστερά, για να μη φαίνονται τα κενά στις γωνίες. Αλλά με συγκινητικό ζήλο, συνεχή καλέσματα (κατεβείτε όλοι στο σύνταγμα), ζωντανές συνδέσεις και ρεπόρτερς που έπαθαν επιφοίτηση για μια μέρα και ξαφνικά ήξεραν να ξεχωρίσουν την προβοκάτσια και τα άτομα που δεν είχαν καμία σχέση με την πορεία.

Μα πάνω απ’ όλα με ευθείες κι απροκάλυπτες προτροπές να γίνει η συγκέντρωση αυτή μαγιά για τη δημιουργία ενός καινούριου φιλο-εε πολιτικού φορέα με τη δική του ευγενική χορηγία. Και πώς θα το πούμε το νέο κόμμα; Ανεξάρτητοι- μένουμε ευρώπη – αποκλειστικά. Βγαίνουν ωραία και τα αρχικά, αν το καλοσκεφτείς...

Είχαν απόλυτο δίκιο πάντως τα ματ του σύριζα που περιφρούρησαν τη φλελέ πορεία από τους αναρχικούς. Αφενός γιατί πού θα βρούμε ξανά, με όσα έρχονται, τέτοια ευκαιρία να γελάσουμε κι αφετέρου γιατί όσοι συμμετείχαν στο χτεσινό σόου είναι η μοναδική ελπίδα (που έρχεται) του σύριζα να φανεί αριστερός, τώρα που κλείνει η συμφωνία των εταίρων και της εταίρας.

Δεν είναι όμως φτηνό κι εύκολο να χλευάζουμε όσους κατέβηκαν χτες στους δρόμους;

Έχετε δίκιο. Ας δούμε μια φωτογραφία.

Κι αναρωτιόμουν αν είχε τελικά δική της παρέμβαση η οακκε χτες.

Ας δούμε κι άλλη μία.

Αυτά τα αρχαιοπρεπή σκαθάρια της Amalias Road είτε είναι σπαρτιάτες, που αντί για «μολών λαβέ» υποστηρίζουν να δώσουμε και γη και νερό στους δανειστές, για να τους καλοπιάσουμε.

Είτε είναι ρωμαίοι, που πήραν σαφή θέση στο δίλημμα «τέρμα πια στις αυταπάτες, ή με τους ρωμαίους ή με τους γαλάτες».

Είναι τρελοί αυτοί οι ρωμαίοι!

Μα όχι οβελίξ, είπαμε θα φερθούμε ευγενικά, χωρίς χλευασμούς. Μόνο μπούφλες. Κυρίως σε κάτι εργατοπατέρες και την πλειοψηφία του δσ των εργαζομένων της γιούρομπανκ, που είχε το θλιβερό προνόμιο να είναι το μοναδικό σωματείο που πήρε απόφαση συμμετοχής στο φεστιβάλ ανοησίας της περασμένης βδομάδας. Χαρά στο κουράγιο των σφων, που έχουν να αντιπαλέψουν αυτή την κατάσταση.

Οι άνθρωποι έχουν βέβαια ένα σκεπτικό. Σφάξε με αγά μου να αγιάσω. Και πως αν δεν αντιδρούσαμε εξ αρχής κι είχαμε κάτσει να το απολαύσουμε αδιαμαρτύρητα, παίρνοντας μόνοι μας κάποια μέτρα, θα το απολαμβάναμε και δε θα πονούσαμε τόσο.

Στο δια ταύτα. Αν η ιστορία των παρδαλών «επαναστάσεων» έχει επαναληφθεί πολλές φορές ως τραγωδία ανά την υφήλιο, εδώ προς το παρόν επαναλαμβάνεται ως φάρσα. Αλλά αυτό δεν την καθιστά λιγότερο επικίνδυνη, ούτε αυτήν, ούτε συνολικά το δίπολο που πάει να στηθεί και μόνο τραγωδίες έχει να προσφέρει στο λαό μας.

Υγ: Ευρώπη-Ευρώπη, Europe, Europe…

Κι η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει...

Υγ: όλοι σήμερα στην ομόνοια, για οξυγόνο...

Μένουμε .......Ευρώπη!!!!!!

 Μένουμε .......Ευρώπη!!!!!!

Χέρια απλωμένα για μια σακούλα τρόφιμα. Αλλά μη χαλάμε τη ζαχαρένια μας. Σημασία έχει να «Μένουμε Ευρώπη». Ε;

 Ουρές εκατοντάδων μέτρων για ένα κομμάτι φαγητό. Και τι πειράζει αφού «Μένουμε Ευρώπη». Ε;

Συνωστισμόςχιλιάδων ανθρώπων, διαπληκτισμοί, πλιάτσικο για ένα δωρεάν «γεύμα», άνθρωποι να ψάχνουν φαγητό σε κάδους σκουπιδιών. Το παν, όμως, είναι να «Μένουμε Ευρώπη». Ε; 

Μακάρι αυτή να ήταν μια πλαστή εικόνα για την Ελλάδα. Μακάρι να ήταν προϊόν της «μονταζιέρας» κάποιου «αντιευρωπαϊκού λαϊκισμού».

Δυστυχώς είναι η πραγματική Ελλάδα των εκατομμυρίων ανθρώπων που έχουν μια κάπως διαφορετική άποψη για το «ευρωπαικό ιδεώδες» από αυτή που λανσάρει το «Ποτάμι» του Θεοδωράκη.

Αυτή είναι η Ελλάδα στην οποία φυσικά και δεν μένουν ούτε οι εγχώριοι ούτε ξένοι δυνάστες της. Και την κατάντησαν έτσι τα ταξικά συμφέροντα που βαφτίζονται «εθνικά ιδεώδη» από τους φορείς του πιο ειδεχθούς «ποπουλισμού»: Του καθεστωτικού.   

Αυτή η Ελλάδα, που σχηματίζονται ουρές χιλιομέτρων για μια σακούλα ντομάτες, είναι η Ελλάδα της κλεμμένης αξιοπρέπειας των συσσιτίων και των αστέγων. Η μαραμένη Ελλάδα του 1,5 εκατομμυρίου ανέργων. Η Ελλάδα των μαγκαλιών. Η Ελλάδα των χιλιάδων νέων που μεταναστεύουν στο εξωτερικό. Η Ελλάδα της οθωμανικού τύπου φορολεηλασίας. Η Ελλάδα των 700.000 παιδιών που υποσιτίζονται.

Αυτή είναι η Ελλάδα του «Μένουμε Ευρώπη». Και εδώ δεν υπάρχει καμιά «δημιουργική ασάφεια»…

Στην Ελλάδα του «Μένουμε Ευρώπη», εκείνοι που μας απειλούν ότι θα γίνουμε… Ζάμπια, είναι οι ίδιοι που έχουν φροντίσει να επικρατούν κοινωνικές και εργασιακές συνθήκες Σομαλίας. Τουτέστιν:

Εκατομμύρια ανθρώπους που βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας.

Ένα εκατομμύριο αφανείς ανέργους που ενώ εργάζονται παραμένουν απλήρωτοι έως και 12 μήνες.

Διεύρυνση της εισοδηματικής ανισότητας των πλουσιότερων με τους φτωχότερους Έλληνες κατά 7,5 φορές. Γεγονός που φέρνει την Ελλάδα στην πρώτη δεκάδα των χωρών με τις μεγαλύτερες ανισότητες παγκοσμίως, να κονταροχτυπιέται για την «πρωτιά» με τη Χιλή, το Μεξικό και την Τουρκία!

Χιλιάδες εργαζομένους στον ιδιωτικό τομέα που αντί για μισθό αμείβονται με… κουπόνια αγοράς προϊόντων από σούπερ μάρκετ.

Αυτή είναι η Ελλάδα για την οποία οι «σωτήρες» της, με σημαιοφόρο τον συνήθη… διαδηλωτή Άδωνη Γεωργιάδη, διαλαλούν: «Μένουμε Ευρώπη».  

Στην Ελλάδα του «Μένουμε Ευρώπη», αυτοί που εξαπατούν τους ψηφοφόρους και τους υπερασπιστές τους βαφτίζοντας «δικά μας» τα δικά τους ρόλεξ και τα δικά τους Καγέν, είναι οι ίδιοι που έχουν επιβάλλει μισθούς Βουλγαρίας.

Επτά περίπου στους 10 εργαζόμενους αμείβονται με λιγότερα από 1.000 ευρώ το μήνα.

Τέσσερεις στους 10 εργαζόμενους (ποσοστό 40%) αμείβονται με κάτω από 630 ευρώ καθαρά το μήνα.

Το 30% των μισθωτών που ασφαλίζονται στο ΙΚΑ (τρεις στους δέκα) έχουν μηνιαίο εισόδημα κάτω ή στα όρια του κατώτερου μισθού ενός ανειδίκευτου εργάτη (586 ευρώ μεικτά).

Το 25% του εργατικού δυναμικού αμείβεται με μισθό χαμηλότερο από εκείνον του ανειδίκευτου εργάτη.

Το 51% των νέων εργασιακών συμβάσεων που υπογράφονται στον ιδιωτικό τομέα είναι υπό το καθεστώς της μερικής απασχόλησης, τουτέστιν μισθός κάτω των 500 ευρώ το μήνα.

Χιλιάδες νέοι έως 25 ετών εργάζονται ακόμα και για 180 ευρώ το μήνα σε 4ωρη απασχόληση ήτοι… για 2,25 ευρώ την ημέρα.

Στην Ελλάδα του «Μένουμε Ευρώπη» η πλειοψηφία του λαού έχει περιέλθει σε κατάσταση χειρότερη και απ' αυτή της χρεοκοπίας. Ένα και μόνο στοιχείο αρκεί: Τα ληξιπρόθεσμα χρέη σε Τράπεζες, Δημόσιο και Ασφαλιστικά Ταμεία έχουν εκτιναχθεί πάνω από ολόκληρο το ΑΕΠ της χώρας!

«Μένουμε Ευρώπη», λοιπόν. Αλλά λίγη ειλικρίνεια δεν βλάπτει. Το «Μένουμε Ευρώπη», είτε με τη μορφή του «Ανήκομεν εις την Δύσιν» είτε με τη μορφή της «διαπραγμάτευσης» που παρατείνει τα παλιά Μνημόνια και οδηγεί σε «47 σελίδες» νέα Μνημόνια, αφορά σε μια «Ευρώπη» που τη λένε «Ευρωπαϊκή Ένωση», εξουσιάζεται από τους Σόιμπλε και έχει μετατρέψει την Ελλάδα σε Βουλγαρία (στους μισθούς), την έχει μετατρέψει σε Σομαλία(στα κοινωνικά δικαιώματα) και την έχει ξαναγυρίσει να μοιάζει με «οθωμανικό βιλαέτι» (στους φόρους).

«Μένουμε Ευρώπη», λοιπόν.  Αλλά ας μην κλείνουμε και τα μάτια. Σε αυτή την Ελλάδα, αυτής της «Ευρώπης», οι συγκλονιστικές εικόνες που προηγήθηκαν αποτυπώνουν αυτό ακριβώς που ζουν τεράστια στρώματα του πληθυσμού.

Είναι εικόνες που επαναλήφθηκαν δεκάδες φορές αυτά τα χρόνια στην Νέα Σμύρνη. Στο Περιστέρι. Στον Κολωνό. Στη Δραπετσώνα. Στη Νίκαια. Στο Μενίδι. Στην Ελευσίνα. Στη Θεσσαλονίκη.

Εικόνες που ανάμεσα στα άλλα αποκαλύπτουν και τούτο: Την απέχθεια που τρέφουν προς τον λαό όλοι εκείνοι οι χορτάτοι του «εστέτ ανθρωπισμού»,  οι «κομιλφό» της τάχα μου ευγένειας, που όταν τους δείχνεις αυτές τις εικόνες, όταν μιλάς γι’ αυτές τις εικόνες, εκείνοι σπεύδουν να σε καταγγείλουν για… «λαϊκισμό» (!), χρησιμοποιούν ακόμα και την γελοιότητά τους σαν πανοπλία, αρχίζουν από τα χαρακώματα της Βορείου Μυκόνου διάφορα εμβριθή περί… Βορείου Κορέας και απαντούν: «Μένουμε Ευρώπη»...

 Νίκος Μπογιόπουλος:

ΛΑΕ ΜΗΝ ΠΑΡΑΔΙΝΕΣΑΙ

 ΛΑΕ ΜΗΝ ΠΑΡΑΔΙΝΕΣΑΙ

Μπορείς να νικήσεις!!!
Φτάνει να κάνεις τρία αποφασιστικά βήματα.

1)  Πέταξε τις αυταπάτες στη λεκάνη τού καμπινέ και τράβηξε το καζανάκι.
2) Σπάσε το φόβο που σου φοράνε θηλιά στην σκέψη με τα ψευτοδιλήμματά τους.
3) Γκρέμισε τις λαιμητόμους που στήνουν για σένα και τα παιδιά σου.
4) Ξεκίνα αυτό το ταξίδι σωσμού ΑΥΡΙΟ ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ. ΕΔΩ ΘΑ ΒΡΕΙΣ Ο,ΤΙ ΧΡΕΙΑΖΕΣΑΙ ΓΙ' ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ!!!

   Η ευρω-φούσκα

Από herko

Γράφει ο Cogito ergo sum //

Αφορμή για το σημερινό σημείωμα στάθηκε η φαιδρή «διαδήλωση» (ο θεός να την κάνει) του κινήματος (ο θεός να το κάνει) «Μένουμε Ευρώπη», η οποία πραγματοποιήθηκε τις προάλλες στο Σύνταγμα και στην οποία συμμετείχαν άνθρωποι οι οποίοι ανάθεμα κι αν είχαν ξανασυμμετάσχει σε διαδήλωση ώστε να ξέρουν πώς γίνεται. Το μόνο κοινό που είχε όλος αυτός ο ετερόκλητος εσμός, υποτίθεται πως ήταν ο φόβος μήπως βγούμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση, όμως στην ουσία ήταν ο φόβος μήπως βγούμε από την ευρωζώνη.
Αυτός ο φόβος με τον οποίο διαποτιστήκαμε τα τελευταία χρόνια, περί εξόδου μας από το ευρώ, μου θυμίζει κάπως το Holy Grail. Χάρη στις άοκνες προσπάθειες της αστικής εξουσίας και των Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης, έχουμε αναδείξει το ευρώ σε κάτι ιερό, σαν το Άγιο Δισκοπότηρο που αναζητούσαν οι Ναΐτες. Τί είναι, όμως, στην ουσία και στην βάση του αυτό το περιλάλητο ευρώ; Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Μια φορά κι έναν καιρό, μια ολιγάριθμη κάστα πολιτικών ονειρεύτηκε να υλοποιήσει το όνειρο του Καρλομάγνου: να ενωθεί η Ευρώπη σε μια ενιαία πολιτική και οικονομική οντότητα, με στόχο να γίνει η κορυφαία πολιτική και οικονομική δύναμη του πλανήτη. Τι κι αν πολλές δεκαετίες νωρίτερα ο θείος Βλαδίμηρος είχε αποδείξει ότι, μέσα σε ένα καπιταλιστικό περιβάλλον, το όραμα των «Ενωμένων Πολιτειών της Ευρώπης» είναι ουτοπικό (Λένιν, «Άπαντα», τόμος 26, σελ. 359-363);  Μ” αυτό το όραμα στήθηκαν πρώτα η Ευρωπαϊκή Ένωση και κατόπιν η Ευρωζώνη. Μόνο που η πραγματικότητα ελάχιστες φορές αποτελεί πρόσφορο έδαφος για το κάρπισμα οραμάτων…
Γρήγορα έγινε σαφές ότι η πολιτική ενοποίηση είναι πρακτικώς αδύνατη. Εδώ μια δράκα έλληνες δεν μπορούμε να τα βρούμε μεταξύ μας και έχουμε την απαίτηση να τα βρουν ο άγγλος με τον ισπανό, ο γάλλος με τον γερμανό κι ο εσθονός με τον πολωνό; Οπότε, το βάρος έπεσε στην οικονομική ενοποίηση, μια προσπάθεια που εγκαινιάστηκε το 1992 με την συνθήκη τού Μάαστριχτ και κορυφώθηκε μια δεκαετία αργότερα με την νομισματική ενοποίηση. Η ελπίδα ότι η Ευρώπη θα μπορούσε να ανταγωνιστεί στα ίσα τις μεγαλύτερες οικονομίες του πλανήτη (ουσιαστικά, τις ΗΠΑ και την Κίνα) έδειχνε να παίρνει σάρκα και οστά. Μόνο που…
Μόνο που η Ευρωπαϊκή Ένωση είχε ένα σοβαρό πρόβλημα να αντιμετωπίσει: οι οικονομικοί της  «αντίπαλοι» αποτελούσαν συμπαγείς κρατικές οντότητες. Αντίθετα, οι δυο «ομόκεντροι κύκλοι» των 27 (της Ε.Ε.) και των 17 (της Ευρωζώνης) ταλαιπωρούνταν από τον πολιτικό βολονταρισμό μιας χούφτας ηγετών, οι οποίοι ξεκίνησαν με κεϋνσιανοφεντεραλιστικές ιδέες αλλά σύντομα μεταλλάχθηκαν σε ορθόδοξους νεοφιλελεύθερους. Παράλληλα, αναπτύσσονταν και «αγκάθια» από εθνικές στοχεύσεις ορισμένων χωρών, οι οποίες φιλοδοξούσαν να παίξουν ηγεμονικό ρόλο στην περιλάλητη «Ενωμένη Ευρώπη».
Έτσι, λοιπόν, όσο προχωρούσαν οι προσπάθειες για ενοποίηση, τόσο βάθαιναν τα χάσματα που χώριζαν τις χώρες τής περιφέρειας από τις ισχυρές χώρες τού κέντρου. Κι αυτές οι περιφερειακές χώρες, στην προσπάθειά τους να μη χάσουν το «Άγιο Δισκοπότηρο», βάλθηκαν να ακολουθήσουν την αναζήτησή του βασισμένες σε επίπλαστη ανάπτυξη (χαρακτηριστικώτατο παράδειγμα η Ιρλανδία). Μια ανάπτυξη βασισμένη στην κατανάλωση, τον δανεισμό και τον υδροκεφαλισμό τού τριτογενή τομέα. Και κάπως έτσι δημιουργήθηκε η «ευρω-φούσκα».

Έχουμε πει κατ” επανάληψη, τόσο εδώ όσο και στο ιστολόγιο Cogito ergo sum, ότι κάθε νόμισμα αντιπροσωπεύει και αντανακλά την οικονομική ισχύ τής χώρας του. Υπ” αυτή την έννοια, το ευρώ δεν αντιπροσωπεύει και δεν αντανακλά τίποτε. Στην ουσία, ήταν και παραμένει ένα νόμισμα «του σωλήνα», ξένο για τους χρήστες του. Ξένο ακόμα και για τους γερμανούς, τα εισοδήματα των οποίων συμπιέζονται επί δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια, παρ” ότι το νόμισμα που χρησιμοποιούν έχει αποδειχθεί εξαιρετικό εργαλείο για την αύξηση των εξαγωγών και, γενικώτερα, του πλούτου τής χώρας τους.

Τελικά, τί κατάφερε να αντιπροσωπεύσει το ευρώ, εκτός από την απογείωση της γερμανικής οικονομίας και την ανάδειξη της γερμανικής ηγεμονίας σε ολόκληρη την Ευρώπη; Για ποιό πράγμα ακριβώς πρέπει να καμαρώνουμε όσοι το χρησιμοποιούμε; Για την κατάρρευση του κοινωνικού μας κράτους; Για την οικονομική μας παρακμή; Για την μετατροπή μας σε καταναλωτές των εξαγωγικών χωρών, τα πλεονάσματα των οποίων τροφοδοτούνται ακόρεστα από τα δικά μας ελλείμματα;
Μίλησα παραπάνω για «ευρω-φούσκα». Ως απόδειξη αυτού του αφορισμού, επικαλούμαι τα περίφημα spreads. Όλες οι χώρες τής Ευρωζώνης δανείζονται και πληρώνουν σε ευρώ αλλά η Γερμανία επιβαρύνεται με επιτόκια χαμηλότερα ακόμη και από τον πληθωρισμό, η Ιταλία και η Ισπανία με κάπου 6% και η Ελλάδα… δεν βρίσκει δανεικά. Για ποιά ενοποίηση μιλάμε;
Κλείνω το σημερινό σημείωμα με μια δυσοίωνη παρατήρηση. Με το δεδομένο ότι το ευρώ έχει διαχυθεί σε ολόκληρο τον πλανήτη και έχει αναδειχθεί σε αποθεματικό νόμισμα, η «ευρω-φούσκα» βρίσκεται πλέον στα χέρια και των κινέζων τραπεζιτών και των αμερικανών βιομηχάνων και των πετρελαιοπαραγωγικών κρατών. Συνεπώς, όταν έρθει η ώρα να σκάσει αυτή η φούσκα, δεν είναι απαραίτητο να σκάσει σε χέρια ευρωπαίων. Και τότε δεν θα μιλάμε πια μόνο για φούσκα αλλά για αβυσσαλέο κρατήρα, ο οποίος θα απειλεί να καταπιεί την παγκόσμια οικονομία.

Αλλαγές στην Ευρωζώνη;

Αλλαγές στην Ευρωζώνη;

Η Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ έχει ήδη προετοιμαστεί με το βασικό της θέμα να είναι ένα, αν όχι το μοναδικό: Η συζήτηση για το σχέδιο αλλαγών στην Ευρωζώνη ώστε να μπορεί να λειτουργεί ούτε λίγο ούτε πολύ περίπου ως ενιαία οντότητα. Αλλωστε, είχε δει το φως της δημοσιότητας ως «μυστικό σχέδιο Μέρκελ - Ολάντ» στη γερμανική εφημερίδα «Die Zeit».
Στη χτεσινή ηλεκτρονική έκδοση της «Ημερησίας», αναφέρεται ως «όραμα των Τουσκ, Γιούνκερ, Σουλτς, Ντάισελμπλουμ και Ντράγκι για το μέλλον της Ευρωζώνης και πώς αυτή θα μπορούσε να γίνει πιο ισχυρή και πιο ανθεκτική σε κρίσεις όπως η ελληνική, που παρουσιάζεται σε κείμενο 27 σελίδων σύμφωνα με την "Deutsche Welle". Το κείμενο φέρει τον τίτλο "Ολοκλήρωση της οικονομικής και νομισματικής πολιτικής της Ευρωζώνης". Διακηρυγμένος στόχος είναι η μεγαλύτερη συγκέντρωση εξουσιών στις Βρυξέλλες ή η εμβάθυνση της ομοσπονδιοποίησης με στόχο τον καλύτερο συντονισμό της οικονομικής και δημοσιονομικής πολιτικής στην Ευρωζώνη σε έναν χρονικό ορίζοντα δεκαετίας. Η υλοποίηση του στόχου προβλέπεται να γίνει σε τρεις φάσεις.
Στην πρώτη περιλαμβάνεται η εμβάθυνση της τραπεζικής ένωσης με την εξασφάλιση των τραπεζικών καταθέσεων αποταμιευτών, την απαγόρευση μονομερούς υιοθέτησης συντελεστών ΦΠΑ, γιατί αυτό θα επιδρούσε και στην υπόλοιπη Ευρωζώνη ή την εκπροσώπηση της Ευρωζώνης στο ΔΝΤ με μία έδρα. Στη δεύτερη φάση περιλαμβάνεται η πρόβλεψη ενός υπουργού Οικονομικών της Ευρωζώνης, με ένα υπουργείο Οικονομικών με δικό του προϋπολογισμό, που να ζητά μεταρρυθμίσεις και να μπορεί να εξουδετερώνει "οικονομικά σοκ". Ολα αυτά οδηγούν στην τελευταία φάση και στο κύριο ερώτημα, που το ίδιο το κείμενο αποφεύγει να θέσει ανοιχτά: Εάν είναι απαραίτητη και η τροποποίηση των ευρωπαϊκών συνθηκών, έτσι ώστε από τη νομισματική ένωση να προκύψει και μια πολιτική ένωση. Ο λόγος έχει να κάνει με τις διαφωνίες των πέντε συγγραφέων του».

***

Υπάρχουν, λοιπόν, στοιχεία στο σχέδιο που επιβεβαιώνουν ότι ανιχνεύουν τρόπους παραπέρα ενιαιοποίησης της πολιτικής της Ευρωζώνης, ενώ επιδιώκουν μια μορφή πολιτικής ενοποίησης: Η συγκέντρωση εξουσιών στα διακρατικά όργανα, ο υπουργός Οικονομικών, η μία, ενιαία εκπροσώπηση στο ΔΝΤ, η εμβάθυνση της τραπεζικής ένωσης, η επιδίωξη ενιαίας φορολογικής πολιτικής (π.χ. απαγόρευση μονομερούς υιοθέτησης συντελεστών ΦΠΑ κ.λπ.). Σύμφωνα με την «Die Zeit», το σχέδιο περιλαμβάνει κοινοβουλευτική εκπροσώπηση της Ευρωζώνης με ιδιαίτερο σώμα μέσα στο Ευρωκοινοβούλιο.
Το κίνητρο για την παραπέρα εμβάθυνση της διακρατικής ενοποίησης της Ευρωζώνης λένε ότι προέκυψε λόγω οικονομικής κρίσης, αλλά δεν είναι όλη η αλήθεια. Πράγματι, σε όλη την περίοδο της κρίσης και με δεδομένο ότι η ύπαρξη κοινού νομίσματος δυσκόλευε τη διαχείρισή της σε όφελος του κεφαλαίου άνοιξε συζητήσεις για το πώς μπορεί να θωρακίζεται η οικονομία της Ευρωζώνης από το ενδεχόμενο ξεσπάσματος οικονομικής κρίσης σε κάποιο κράτος - μέλος. Υπήρξαν απόψεις που κατέληγαν ότι το ευρώ, η οικονομία της Ευρωζώνης δεν είναι θωρακισμένα, επειδή η Ενωση είναι μόνο νομισματική και όχι και οικονομική. Ως παράδειγμα χρησιμοποιούσαν τις ΗΠΑ, με τις Πολιτείες που είναι ενωμένες σε Ομοσπονδία, επομένως έχουν και νομισματική και οικονομική και πολιτική ένωση, γι' αυτό λένε ότι αντιμετώπισαν επαρκώς και θετικά την κρίση σε όφελος του κεφαλαίου.

***

Να θυμίσουμε, όμως, ότι η Συνθήκη του Μάαστριχτ έκανε λόγο για τη δημιουργία Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης (ΟΝΕ), που έγινε προσπάθεια να υλοποιηθεί με τη Συνθήκη του Αμστερνταμ και το Σύμφωνο Σταθερότητας, ως αποτέλεσμα συμβιβασμού των κρατών - μελών. Και αυτό γιατί μπορεί μεν να μιλούν για παραπέρα οικονομική και πολιτική ενοποίηση, αλλά ο ανταγωνισμός και η ανισομετρία ανάμεσα στα μονοπώλια των διαφορετικών κρατών - μελών υπάρχουν και είναι ανασταλτικός παράγοντας για την παραπέρα οικονομική και πολιτική ενοποίηση, ή τη λεγόμενη παραπέρα εμβάθυνση. Βεβαίως, η κρίση επανέφερε τέτοιες σκέψεις και προετοιμάζονται, αλλά ποια θα είναι η κατάληξη δεν μπορούμε να ξέρουμε. Αλλωστε, δεν έχει γίνει ακόμη γνωστό ολόκληρο το σχέδιο. Υπάρχει η άποψη που λέει ότι η όποια κατάληξη θα υποχρεώνει τα κράτη - μέλη της Ευρωζώνης και τα υποψήφια για ένταξη στο ευρώ να την εφαρμόσουν.
Εμείς θα σταθούμε στις διαφωνίες των Προέδρων για την τελευταία φάση της όποιας πολιτικής ενοποίησης. Που αποκαλύπτει για άλλη μια φορά ότι απ' τη μια υπάρχει η επιδίωξη ενδυνάμωσης των ενιαίων συμφερόντων του ευρωενωσιακού κεφαλαίου στο πλαίσιο του ανταγωνισμού στη διεθνή αγορά, από την άλλη κάθε κράτος - μέλος της Ευρωζώνης θέτει τις δικές του προτεραιότητες στα δικά του ξεχωριστά συμφέροντα. Οπου και αν καταλήξουν, αυτή η συμφωνία για την Ευρωζώνη φέρνει νέα άγρια αντεργατικά, αντιλαϊκά μέτρα. Οπως λέει το ρεπορτάζ της «Ημερησίας», το «κείμενο θέσεων που θα κατατεθεί θα περιλαμβάνει μεταρρυθμίσεις».

Ι.

Ιδια αφετηρία...

Ιδια αφετηρία...

Σε τηλεοπτική εκπομπή, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Φίλης ρωτήθηκε για τις τελευταίες συγκεντρώσεις στο Σύνταγμα. Ανάμεσα σε άλλα είπε: «Εγώ δέχομαι ότι μπορεί να κινητοποιούνται και άνθρωποι με άλλα συνθήματα από τα δικά μας. Αλλά είναι δυνατόν σ' αυτήν τη φάση, που δίνει μια μάχη η κυβέρνηση εθνικής εκπροσώπησης, να δημιουργείται μια σχισμή, μια ρωγμή σ' αυτό το επίπεδο; (...)
Χρειαζόμαστε μια λαϊκή ενότητα, διότι με τα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα η χώρα μας θέλουμε ευρύτερες συσπειρώσεις. Κι εγώ θα περίμενα να γίνει μια ενιαία κινητοποίηση και όχι δυο και τρεις με διαφορετικές απόψεις. Μια ενιαία με τις διαφορετικές απόψεις, αλλά που έχει όμως έναν κοινό παρονομαστή.
Οι γραμμές μπορεί να είναι η γραμμή του ΚΚΕ, η γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ, η γραμμή της ΝΔ. Καμιά αντίρρηση. Αλλά πρέπει να έχει έναν κοινό εθνικό παρονομαστή. Ποιος είναι αυτός; Να υπάρξει η Ελλάδα ισότιμα, χωρίς λιτότητα στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη. Αυτό είναι δυνατόν να το συνομολογήσουμε;».
Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ ζητάει «λαϊκή ενότητα» και «ευρύτερες συσπειρώσεις» πάνω στη διαπραγμάτευση που κάνει η κυβέρνηση με τους δανειστές. Επί της ουσίας, ζητάει από το λαό να συναινέσει στο νέο μνημόνιο που του ετοιμάζουν.
Τα μέτρα που θα περιέχει η συμφωνία διατηρούν ακέραιο τον πυρήνα των αντιλαϊκών νόμων που ψήφισαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Επιπλέον, αυξάνουν τα φορολογικά βάρη για το λαό και περιέχουν νέες ανατροπές στο Ασφαλιστικό.
Ακόμα κι αν η κυβέρνηση εξασφαλίσει υποσχέσεις για διευθέτηση του χρέους ή συμμετοχή σε επενδυτικά πακέτα, τα αντιλαϊκά μέτρα δεν πρόκειται να κοπάσουν, ούτε να ανακοπούν.
Αλλωστε, τα μέτρα αυτά είναι αναγκαία στο κεφάλαιο για τον επιπλέον λόγο ότι χωρίς τις περικοπές στις δημόσιες δαπάνες και χωρίς την υπερφορολόγηση των λαϊκών στρωμάτων, τα ελλείμματα που θα προκύπτουν θα συνεχίσουν να αθροίζονται στο χρέος, ακόμα κι αν αυτό απομειωθεί.
Επομένως, η κυβέρνηση διαπραγματεύεται νέα αντιλαϊκά μέτρα και μνημόνια διαρκείας για το λαό.
Το ίδιο, όμως, επιδιώκουν και όσοι δηλώνουν: «Μένουμε Ευρώπη»! Ζητούν να προχωρήσουν ταχύτερα οι αναδιαρθρώσεις που βρίσκονται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και από αυτήν την άποψη κάνουν κριτική στην κυβέρνηση.
Η κοινή αφετηρία - παρά τις διαφορές - που ζητάει ο Φίλης είναι η εξής: Να διαμορφωθούν οι προϋποθέσεις ανάκαμψης των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων με την Ελλάδα εντός ΕΕ και Ευρωζώνης. Τα περί «ισοτιμίας» και «μη λιτότητας» είναι παραμύθια για μικρά παιδιά.
Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος προσπαθεί να βάλει στο ίδιο κάδρο και το ΚΚΕ, παρ' όλο που γνωρίζει την άποψή του για το θέμα, φανερώνοντας μια ακόμα στόχευσή του. Θέλει το εργατικό - λαϊκό κίνημα να βάλει πλάτη στη διαπραγμάτευση εντός της ΕΕ, να αποδεχτεί μέτρα που τσακίζουν το λαό, στο όνομα του «εθνικού συμφέροντος».
Η κυβέρνηση ξέρει ότι ακόμα κι αν ψηφίσει τα μέτρα που συμφωνεί με τους δανειστές, θα χρειαστεί να καθυποτάξει το κίνημα για να τα εφαρμόσει. Γι' αυτό καλεί σε συναίνεση πάνω σε «εθνικούς» στόχους, που είναι όμως στρατηγικές στοχεύσεις του κεφαλαίου και όχι του λαού.
Σε ό,τι αφορά το ταξικό κίνημα, η κυβέρνηση θα πάρει μια ακόμα απάντηση στα κελεύσματά της για υποταγή από το σημερινό συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ στην Αθήνα και την παράλληλη πανελλαδική συγκέντρωση των συνταξιούχων.

Βάζουμε τις δικές μας «κόκκινες γραμμές»,

 ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Συλλαλητήριο σήμερα από το ΠΑΜΕ, στις 6 μ.μ. στην Ομόνοια

ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ

Λέμε «Οχι» στα σχέδια κυβέρνησης - δανειστών για νέα αντιλαϊκή συμφωνία, που, όπως αποκαλύπτεται, περιλαμβάνει νέα επίθεση στα ασφαλιστικά δικαιώματα, νέα φοροεπιδρομή στο εργατικό - λαϊκό εισόδημα.
Μεταξύ άλλων, προβλέπεται αύξηση της εισφοράς Υγείας στις κύριες συντάξεις και, επιπλέον, καθιέρωσή της στις επικουρικές κ.ά.
Βάζουμε τις δικές μας «κόκκινες γραμμές», αγωνιζόμαστε κάτω από τις δικές μας σημαίες των αναγκών και των δικαιωμάτων μας και όχι τις σημαίες των αφεντικών.
Δεν δεχόμαστε τους νέους και παλιούς αντιασφαλιστικούς νόμους, το συνεχόμενο χτύπημα στο λαϊκό εισόδημα, στους μισθούς, στις συντάξεις, τους νέους φόρους και τα νέα χαράτσια.
Διεκδικούμε: Αυξήσεις σε μισθούς, συντάξεις και επιδόματα, κάλυψη όλων των απωλειών, αποκατάσταση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, κατάργηση των αντεργατικών νόμων, ουσιαστική προστασία όλων των ανέργων.

• Σήμερα στις 6 μ.μ. στα Προπύλαια η πανελλαδική κινητοποίηση των συνταξιούχων. Θα ακολουθήσει πορεία στο Μέγαρο Μαξίμου