ΗΠΑ-Ατλάντα: Αστυνομικός πυροβόλησε και σκότωσε 27χρονο Αφροαμερικανό

                 

• 
  

Δεν έχουν τέλος τα περιστατικά αστυνομικής βίας στις ΗΠΑ. Ένας νεαρός Αφροαμερικανός έπεσε νεκρός από πυρά αστυνομικού.
Διαδηλωτές βγήκαν στους δρόμους για να εκφράσουν τη διαμαρτυρία τους για τον θάνατο του 27χρονου Ρεϊσάρντ Μπρουκς.  
Μετά το θάνατο 27χρονου έγινε  αποπομπή του αστυνομικού και παραίτηση της επικεφαλής της αστυνομίας της Ατλάντας, Έρικα Σιλντς.  Η Σιλντς υπέβαλε την παραίτησή της χθες Σάββατο, όπως ανακοίνωσε η δήμαρχος της πόλης, Κίσα Λανς Μπότομς. 
Ο 27χρονος αποκοιμήθηκε μέσα στο αυτοκίνητό του ενώ βρισκόταν στη γραμμή drive-thru εστιατορίου της αλυσίδας Wendy’s. Σύμφωνα με την αστυνομία πρόβαλε αντίσταση στην προσπάθεια των αστυνομικών να τον συλλάβουν διότι το τεστ στον οποίο τον υπέβαλαν έδειξε ότι δεν ήταν νηφάλιος. Όπως ανέφεραν οι αρχές υπάρχει βίντεο, που τον δείχνει να αποσπά τέιζερ, συσκευή που προκαλεί ηλεκτροσόκ, που είχε πάνω του ο ένας από τους αστυνομικούς και να προσπαθεί να διαφύγει. Αρχίζει να τρέχει  και ο ένας αστυνομικός τον καταδιώκει, χρησιμοποιώντας τέιζερ. Οι δύο άνδρες βγαίνουν από το πλάνο. Ακούγονται κατόπιν πυροβολισμοί και η φωνή κάποιου που φωνάζει «τον πέτυχα!». Το βίντεο εικονίζει κατόπιν τον Μπρουκς, πεσμένο στο έδαφος.
«Δεν πιστεύω ότι αυτή ήταν δικαιολογημένη χρήση θανατηφόρας βίας και ζητήσαμε να αποταχθεί αμέσως ο αστυνομικός», ξεκαθάρισε η δήμαρχος Μπότομς κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου. Δεκάδες διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν αργά το απόγευμα στο σημείο όπου ο νέος έπεσε νεκρός. Οι αρχές δεν έχουν μέχρι στιγμής δημοσιοποιήσει τα ονόματα των δύο αστυνομικών που ενεπλάκησαν στο περιστατικό. Είναι και οι δύο λευκοί. Το Γραφείο Έρευνας της Τζόρτζιας (GBI) ανακοίνωσε ότι διενεργεί έρευνα για το συμβάν.
Πηγή: natemporiki.gr (με πληροφορίες Reuters)  

Τα «παιδιά καναρίνια» των αμερικανικών ανθρακωρυχείων...

Με αφορμή την Παγκόσμια ημέρα ενάντια στην Παιδική εργασία

Τα παιδιά που ζούσαν μέσα στα τούνελ και πέθαιναν για να ξεχρεώσουν οι οικογένειές τους!...

Ο μικρός ανθρακωρύχος, ήταν ένα μικρό αγόρι σουηδικής ή φινλανδικής καταγωγής που εργαζόταν επί δέκα ώρες καθημερινά σε ένα ορυχείο με αυτή τη φόρμα και τον εξοπλισμό εργασίας, χωμένο στα λαγούμια του ορυχείου με μοναδικό φως αυτό που έβγαζε το σπαρματσέτο στο κεφάλι του. Προσελήφθη ως μαθητευόμενος στην εταιρεία προκειμένου ο πατέρας του να αποπληρώσει τα χρέη του. Ο άτυχος μικρός εργάστηκε και πέθανε στα ορυχεία του Κολοράντο. Πριν η νομοθεσία απαγορεύσει την παιδική εργασία μετά από σκληρούς αγώνες των εργατικών σωματείων, τα παιδιά, ακόμα και ηλικίας πέντε ετών, εργάζονταν στα ορυχεία και τα προτιμούσαν σε πόστα καθαρισμού και απομάκρυνσης χωμάτων, λόγω του μικρού τους μεγέθους.

 Οι συνθήκες μέσα στα τούνελ ήταν εξαιρετικά επικίνδυνες και τα παιδιά κινδύνευαν από την πτώση λίθων και τις αναθυμιάσεις. 

Παιδιά πειραματόζωα σε ρόλο «καναρινιού» 

Το σοκαριστικό όμως της υπόθεσης είναι ότι τα παιδιά χρησιμοποιούνταν στο ρόλο του «καναρινιού». Οι ανθρακωρύχοι χρησιμοποιούσαν κάποτε τα καναρίνια για να ελέγχουν την ποιότητα του αέρα στα ορυχεία. Τα καναρίνια είναι πολύ ευαίσθητα στο μονοξείδιο του άνθρακα. Τα πουλιά κελαηδούσαν και έκαναν θόρυβο καθ´όλη την διάρκεια της ημέρας. Αν όμως τα επίπεδα του μονοξειδίου του άνθρακα ανέβαιναν πολύ ψηλά, τα καναρίνια είχαν πρόβλημα να αναπνεύσουν και πέθαιναν. Μόλις τα καναρίνια έπαυαν να κελαηδούν ήταν ένδειξη πως υπήρχαν επικίνδυνες αναθυμιάσεις και οι ανθρακωρύχοι έπρεπε να εγκαταλείψουν το ορυχείο για μα μην παγιδευτούν. Το ρόλο των καναρινιών αναλάμβαναν πολλές φορές τα παιδιά, αφού ήταν αναλώσιμα και δεν κόστιζαν όσο ένας ενήλικας ανθρακωρύχος.

 

Ανθρακωρυχείο στην Πενσυλβάνια. Η τεκμηρίωση της φωτογραφίας αποκαλύπτει την ταυτότητα σε δύο από τα παιδιά. Τα ονόμα τα τους James Leonard και Stanley Rasmus

  Εκτός από τα ορυχεία, τα παιδιά εργάζονταν ως καπνοδοχοκαθαριστές επειδή λόγω μεγέθους χωρούσαν στις καπνοδόχους. Πολλά έπεφταν από ύψος και έχαναν τη ζωή τους. 

 Οι περισσότερες από τις φωτογραφίες ελήφθησαν από τον φωτορεπόρτερ Lewis Hine μεταξύ 1908 και 1913, στα ανθρακωρυχεία της Πενσυλβάνιας και της Δυτικής Βιρτζίνια. Αποτελούν ένα αδιάψευστο ντοκουμέντο για την εκμετάλλευση των παιδιών. Οι νόμοι για την προστασία τους τα επόμενα χρόνια έγιναν αυστηρότεροι και η παιδική εργασία απαγορεύτηκε, χωρίς όμως να έχει εξαλειφθεί μέχρι σήμερα....

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/ta-pedia-pou-zousan-mesa-sta-tounel-ke-pethenan-gia-na-xechreosoun-i-ikogenies-tous-ta-pedia-kanarinia-ton-amerikanikon-anthrakorichion/

Κάθε μύθος που καταρρέει και ένας λόγος αφύπνισης!

Με τις εξελίξεις να παίρνουν πιο γρήγορα «στροφές», τις αντιθέσεις να βγαίνουν πιο έντονα στο προσκήνιο μέρα με τη μέρα, τις επιπτώσεις από τη νέα καπιταλιστική κρίση να γίνονται πια αισθητές, όλο και περισσότερο δυναμώνει η αίσθηση ότι καταρρέουν κάμποσοι «μύθοι» ο ένας πίσω από τον άλλο. Κάθε μύθος που καταρρέει με πάταγο στα μάτια των εργαζομένων, είναι για το ΚΚΕ άλλη μια επιβεβαίωση ότι αυτό το σύστημα έχει φτάσει προ πολλού στα όριά του, ότι το μόνο που μπορεί να δώσει είναι περισσότερο πόνο και βάσανα στην εργατική τάξη και στα λαϊκά στρώματα.

Μύθος 1ος: Οι «ισχυρές συμμαχίες» προστατεύουν τα κυριαρχικά δικαιώματα

Το πρόσφατο «επεισόδιο» (έτσι χαρακτηρίστηκε από μερίδα του αστικού Τύπου), με την ελληνική φρεγάτα της ευρωπαϊκής δύναμης «Irini» να παίρνει εντολή από την ιταλική διοίκηση να αφήσει ήσυχο το τουρκικό πλοίο που μετέφερε όπλα στη Λιβύη, καταρρίπτει ξανά με πάταγο τους μύθους της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ. Τους μύθους, δηλαδή, ότι η «διεθνοποίηση» των Ελληνοτουρκικών και η μετατροπή τους σε τμήμα των ευρω-τουρκικών και ΝΑΤΟικο-τουρκικών σχέσεων αποτελούν ασπίδα προστασίας των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας. Τι έλεγαν στο λαό; Οτι «η Τουρκία, αν τα βάλει με την Ελλάδα, θα είναι σαν να τα βάζει με ολόκληρη την Ευρώπη», ότι μέσα από την αναβάθμιση της συμμετοχής της χώρας στα ευρωατλαντικά ιμπεριαλιστικά σχέδια προστατεύονται τα σύνορα και τα κυριαρχικά της δικαιώματα, αφού η Τουρκία δεν θα τολμήσει να τα βάλει με μια Ελλάδα - «πυλώνα» του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Και στις δεκάδες περιπτώσεις που οι «ισχυροί σύμμαχοι» της χώρας έδειξαν ότι προτιμούν μια τουρκική αστική τάξη να αμφισβητεί σύνορα και διεθνείς συνθήκες, παρά να «γέρνει» προς τη Ρωσία, που θέλουν την Ελλάδα «ενεργή» στο τράβηγμα της Τουρκίας από τη ρωσική επιρροή («κοινός μας στρατηγικός στόχος» είχε πει ο Πάιατ), προστέθηκε και το παραπάνω ξεβράκωμα.
Η πρόκληση των αστικών κομμάτων μεγαλώνει, όταν ακόμα και αυτή την εξέλιξη την αξιοποιούν ως «επιχείρημα» για «να τελειώνουμε» με τις διευθετήσεις, εκβιάζοντας το λαό να δεχτεί άλλη μια συμφωνία με το πιστόλι στον κρόταφο. Μιλούν ανοιχτά κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ για παζάρια και διευθετήσεις υπό ΝΑΤΟική εποπτεία, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για διευθέτηση και με την Τουρκία, όπως επιτάσσουν οι αμερικανοΝΑΤΟικοί σχεδιασμοί. Και την ίδια στιγμή που, για να καθησυχάσουν το λαό, διαλαλούν ότι το τουρκο-λιβυκό σύμφωνο «δεν παράγει έννομα αποτελέσματα», το αξιοποιούν ως μοχλό εκβιασμού, ώστε να προχωρήσει ο «συμβιβασμός» με την Τουρκία.

Μύθος 2ος: Το «αμερικανικό όνειρο»

Αν πριν από μόλις δέκα χρόνια ισχυριζόταν κάποιος ότι θα έρθει μέρα που στις ΗΠΑ θα κατεβαίνει η εθνοφρουρά στους δρόμους για να καταστείλει λαϊκές κινητοποιήσεις, που φτάνουν να γκρεμίζουν αγάλματα επιφανών εκπροσώπων του ιστορικού παρελθόντος των ΗΠΑ, θα έλεγαν τουλάχιστον ότι βλέπει τον κόσμο με «βαλκανικό τρόπο». Ποιος φανταζόταν ότι υποψήφιος Πρόεδρος (ο Μπάιντεν) θα προειδοποιούσε τον εκλεγμένο Πρόεδρο Τραμπ να μην «κλέψει στις εκλογές», αλλιώς θα επέμβει ο στρατός για να τον διώξει από τον Λευκό Οίκο;
Κι όμως, η εν ψυχρώ δολοφονία του Αφροαμερικανού Τζ. Φλόιντ από αστυνομικούς ήρθε να σηκώσει το καπάκι του καζανιού που σιγοβράζει στις ΗΠΑ και να βγάλει στην επιφάνεια όλες τις αντιφάσεις οι οποίες χτυπούν ανελέητα τη «Μέκκα» του καπιταλισμού.
Οι ανισότητες για τις οποίες κλαψουρίζουν όσοι νιώθουν θιγμένοι που μια «ισχυρή αστική δημοκρατία» έχει Πρόεδρο κάποιον σαν τον Τραμπ, δείχνοντας ως «διέξοδο» την κυβερνητική εναλλαγή, δεν είναι τίποτα άλλο παρά η κατάρρευση του «αμερικανικού ονείρου», δηλαδή του μύθου ότι η ευημερία του λαού πάει χέρι χέρι με τις ευκαιρίες που δημιουργεί η καπιταλιστική ανάπτυξη. Η επιβεβαίωση ότι για να ζουν αυτό το «όνειρο» μια χούφτα εκμεταλλευτές πρέπει εκατομμύρια εργαζόμενοι να ζουν τον απόλυτο εφιάλτη. Η άγρια καταστολή είναι η άλλη όψη της φτώχειας και της εξαθλίωσης, της μαζικής ανεργίας, των κοινωνικών αποκλεισμών που βιώνουν εκατομμύρια εργαζόμενοι όχι σε ένα κράτος του λεγόμενου «αναπτυσσόμενου κόσμου», αλλά στην ηγέτιδα δύναμη του ιμπεριαλισμού. Και ανάμεσα σε όσα επιβεβαιώνονται είναι και το γεγονός ότι η προσπάθεια των ΗΠΑ να μείνουν στην κορυφή της ιμπεριαλιστικής πυραμίδας, την ώρα που απειλούνται ανοιχτά από την Κίνα, δεν έχει θύματα μόνο τους λαούς από τις επεμβάσεις όπου Γης, αλλά και τον ίδιο τον αμερικανικό λαό, που βιώνει την ένταση της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης.

Μύθος 3ος: Η κυβέρνηση βάζει την «υγεία πάνω από την οικονομία»

Την περίοδο του εγκλεισμού, στο όνομα του να μην καταρρεύσει το ρημαγμένο δημόσιο σύστημα Υγείας, διαδέχθηκε η άρση των περιορισμών, για να αναδείξει ξανά τις αντιφάσεις στη διαχείριση της πανδημίας και των επιπτώσεών της. Αντιφάσεις που βέβαια εξηγούνται από την προσήλωση της κυβέρνησης στην προστασία της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων, στη στήριξη της οικονομίας και όχι προφανώς την προστασία της υγείας του λαού.
Τώρα, και προκειμένου να στηριχτούν οι μπίζνες των μεγαλοξενοδόχων και των άλλων επιχειρηματιών του τουρισμού, η προπαγάνδα της «ατομικής ευθύνης» περνάει στην επόμενη πίστα: Οι εργαζόμενοι καλούνται ατομικά να «εμποδίζουν» την εξάπλωση του ιού, την ίδια στιγμή που το κράτος και η εργοδοσία υπονομεύουν ακόμα και τη στοιχειώδη προστασία τους: Από τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς που γίνονται σαρδελοκούτια μέχρι τα ξενοδοχεία, τις επισιτιστικές αλυσίδες και τα αεροδρόμια, όπου «προστατεύεται το τουριστικό προϊόν» στις πλάτες των εργαζομένων. Και την ίδια στιγμή που η θωράκιση του συστήματος Υγείας ακούγεται σαν ανέκδοτο, η κυβέρνηση απειλεί το λαό ότι αυτός θα είναι ο υπεύθυνος για το επικείμενο νέο κύμα πανδημίας, αλλά και για την πορεία της οικονομίας. Η λογική «κόστους - οφέλους» σε όλο της το μεγαλείο: Τόσο στο «κλείσιμο» που επιβλήθηκε τον Απρίλη όσο και στο «άνοιγμα» που ακολούθησε με τις ευλογίες της ΕΕ, που εκτιμά πλέον ότι «ο κίνδυνος δεν είναι τόσο μεγάλος στα εργοστάσια, στις αποθήκες και τα καταστήματα»... Οπότε «στριμωχτείτε» στη δουλειά για να βγουν τα κέρδη, αλλά «απομονωθείτε» στον ελεύθερο χρόνο ή στην καλοκαιρινή άδεια για να μην τρομάξουν οι τουρίστες, δηλαδή πάλι τα κέρδη...

Μύθος 4ος: Η πολιτική που «φέρνει» την ανάπτυξη

Μαζί με την κρίση που χτυπάει ξανά την οικονομία, επανεμφανίζονται και τα γιατροσόφια από τα αστικά κόμματα που τάχα θα θεραπεύσουν τον ιό του καπιταλισμού. Ο μεν ΣΥΡΙΖΑ κατηγορεί τη ΝΔ ότι «έφερε την ύφεση πριν τον κορονοϊό», η δε ΝΔ δηλώνει ότι «οι αγορές γελάνε με όσα λέει ο ΣΥΡΙΖΑ». Και την ίδια στιγμή και οι δυο πανηγυρίζουν για τα πακέτα της ΕΕ, που αφορούν τόσο το ρευστό στις επιχειρήσεις όσο και την ένταση της «ευελιξίας», με την επιδότηση της εκ περιτροπής εργασίας κ.ο.κ. Τόσο η ίδια η κρίση, που ξέσπασε αν και όλα τα αστικά κόμματα έλεγαν ότι η «εξωστρέφεια της οικονομίας δημιουργεί απρόσκοπτη ανάπτυξη», όσο και τα μείγματα διαχείρισης που εναλλάσσονται από την προηγούμενη κρίση στη σημερινή, τσακίζουν το μύθο της «πολιτικής» που τάχα μπορεί να θωρακίσει την οικονομία. Αποδεικνύεται ότι ο φαύλος κύκλος της κρίσης και της ανάπτυξης, που πάντα βγάζει όλο και πιο χαμένο το λαό, είναι στοιχείο του DNA του καπιταλισμού. Οτι η πολιτική του αστικού κράτους που θωρακίζει την κερδοφορία των μονοπωλίων δεν μπορεί παρά να αποτρέψει την κρίση, αντίθετα διαμορφώνει τις προϋποθέσεις για την εκδήλωσή της.

Και ο ...μεγαλύτερος μύθος

Ολα τα παραπάνω είναι μερικά από όσα αποκαλύπτουν τον πιο μεγάλο μύθο: Αυτόν που διακινούν οι αστοί και τα παπαγαλάκια τους, ότι τάχα «όλα είναι ακλόνητα», ότι «τίποτα δεν κουνιέται» και ότι «η ιστορία έχει τελειώσει».
Οι ίδιες οι εξελίξεις πιστοποιούν ότι η «κανονικότητα» του καπιταλισμού πλέον δεν εγκληματεί «μία στο τόσο» και «κατά τόπους», αλλά ότι όλο και πιο συχνά βγαίνουν στην επιφάνεια οι αντιφάσεις και τα αδιέξοδά της: Από τις φυσικές καταστροφές μέχρι τα θύματα του κορονοϊού, από τα συστήματα Υγείας που ξεσκαρτάρουν το ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει επειδή «η υγεία κοστίζει», μέχρι τα εκατομμύρια των ανέργων, την άγρια καταστολή και τον ρατσισμό. Και από τις κρίσεις μέχρι τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους που κλιμακώνονται, όλα δείχνουν ότι δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια προσμονής από ένα σύστημα που όσο σαπίζει, γίνεται και πιο αντιλαϊκό, αντιδραστικό και επικίνδυνο, την ίδια στιγμή που οι δυνατότητες της επιστήμης και της παραγωγής δείχνουν συνεχώς προς τα μπρος!
Η διέξοδος από τα σημερινά αδιέξοδα βρίσκεται στην οργάνωση της αντεπίθεσης για να πάρουν οι εργαζόμενοι στα χέρια τους τον τεράστιο πλούτο που παράγουν, ώστε από πηγή δυστυχίας στα χέρια των λίγων να γίνει μέσο ευημερίας στα χέρια των πολλών.
Οι εργαζόμενοι έχουν δικαίωμα να αναπνεύσουν και θα το κάνουν, μέσα από την ανασύνταξη του κινήματος, τη σύγκρουση με αυτό το σύστημα, την πάλη τους για να μην πληρώσουν ξανά, σπάζοντας τα δεσμά του συστήματος της εκμετάλλευσης, ανοίγοντας το δρόμο για μια νέα ανατρεπτική πορεία, για μια νέα πορεία του σοσιαλισμού - κομμουνισμού στη χώρα μας και στον κόσμο.