Οι ΗΠΑ φτιάχνουν βάση στην Κoμπάνι

 Οι ΗΠΑ φτιάχνουν βάση στην Κoμπάνι

Μια άκρως σημαντική πληροφορία μεταφέρει η τουρκική εφημερίδα Yeni Safak, δημοσιογραφικό όργανο του Ερντογάν, η οποία αν επαληθευτεί βάζει βόμβα στα τουρκικά σχέδια.

Σύμφωνα με την εφημερίδα οι Αμερικανοί αγοράζουν εκατοντάδες εκτάρια γης στο συριακό έδαφος, στην περιοχή της Κομπάνι, στα σύνορα με την Τουρκία, με σκοπό τη δημιουργία εκεί στρατιωτικής βάσης και αεροδρομίου.

Σύμφωνα με τους Τούρκους οι Αμερικανοί αγόρασαν την περιοχή από το κουρδικό PYD, γεγονός που, εκ των άλλων, σημαίνει πως οι Κούρδοι θα κέρδισαν κάποια ανταλλάγματα πέραν των χρημάτων που υπολογίζονται στα 750-800.000 δολάρια.

Επικαλούμενη συριακές πηγές, η εφημερίδα αναφέρει ότι συνολικά οι Αμερικανοί αγόρασαν έκταση 1200 στρεμμάτων.

Οι Αμερικανοί κατασκευάζουν στρατιωτική βάση κοντά στο χωριό Σεχμπέτ, νότια της Κόμπανι, ενώ η αμερικανική αεροπορία θα κατασκευάσει βάση σε απόσταση 20 χλμ. της πρώτης στο χωριό Χαράμπ Ισκ.

Οι Κούρδοι παραχώρησαν μια έκταση 400 ακόμα στρεμμάτων δωρεάν στους Αμερικανούς, σε ένδειξη καλής θέλησης, σύμφωνα πάντα με την τουρκική εφημερίδα. Εκεί θα δημιουργηθεί και τρίτη αμερικανική βάση εντός της ελεγχόμενης από τους Κούρδους περιοχής.

Η περιοχή αυτή εκτείνεται μάλιστα μεταξύ Κόμπανι και ποταμού Ευφράτη και απέχει μόλις 21 χλμ. από τα τουρκικά σύνορα.

Οι εν λόγω εξελίξεις έχουν ιδιαίτερη σημασία. Πρώτον η κατασκευή αμερικανικών βάσεων στις κουρδικές περιοχές που ελέγχει το PYD-YPG, που οι Τούρκοι χαρακτηρίζουν ως τρομοκρατικές οργανώσεις, απαγορεύει ουσιαστικά στην Άγκυρα να επιχειρήσει νέα στρατιωτικά πλήγματα στην περιοχή.

Δεύτερον και ακόμα σημαντικότερο η εξέλιξη αυτή εξουδετερώνει πλήρως τη χρησιμότητα της τουρκικής βάσης του Ιντσιρλίκ και κατ’ επέκταση περιορίζει και την γεωπολιτική αξία της Τουρκίας αναφορικά με τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή, συντρίβοντας οριστικά τα ηγεμονικά σχέδια της νεοθωμανικής ηγετικής ομάδας της Άγκυρας, ενώ παράλληλα (οι αμερικάνοι) αποκτούν δικό τους έρεισμα στην περιοχή ελέγχοντας της εξελίξεις και τη ρωσική εμπλοκή εκεί.

Πηγές: yenisafak.com, mignatiou.com via tribune.gr

Η επιβράβευση των εταίρων τους ... για τη φροντίδα τους στο κεφάλαιο

 Η επιβράβευση των εταίρων τους ... για τη φροντίδα τους στο κεφάλαιο

Εντυπωσιάζουν τα κυβερνητικά στελέχη όποτε δίνουν αναφορά στο κεφάλαιο για το τι έκαναν και τι άλλο προτίθενται να κάνουν για την ανάκαμψη της κερδοφορίας του. Για παράδειγμα, η κυβερνητική εκπρόσωπος, Ολγα Γεροβασίλη, παρουσίασε μια τέτοια αναφορά απ' το βήμα της τρίτης οικονομικής διάσκεψης της Ελληνικής Ενωσης Επιχειρηματιών.

Είπε για όσα έκαναν:

"Το κρίσιμο ερώτημα είναι τι εμποδίζει την ανάκαμψη; Εμείς αμφισβητήσαμε με συνέπεια, και πριν και αφότου αναλάβαμε τη διακυβέρνηση της χώρας, τη λογική των προγραμμάτων σκληρής λιτότητας ... Και διεκδικήσαμε μια εναλλακτική οικονομική πολιτική ... Παρά τους αδιάσπαστους συσχετισμούς που αντιμετωπίσαμε, καταλήξαμε με μια συμφωνία που έμμεσα αναδιαρθρώνει το χρέος μέσω των καλύτερων όρων χρηματοδότησης. Χαμηλώνει τα πρωτογενή πλεονάσματα. Δίνει έμφαση στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις της οικονομίας. Ανοίγει το δρόμο της ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους με το πέρας της πρώτης αξιολόγησης ... Φροντίσαμε ωστόσο, κατά τη διάρκεια της διαπραγμάτευσης, να μην αμφισβητηθεί η σταθερότητα της ελληνικής οικονομίας. Τώρα υπάρχουν τα στοιχεία και ξέρουμε τι συνέβη το 2015. Μάλιστα, μόλις χτες, ο κύριος Ντομπρόφσκις επιβεβαίωσε ότι η ελληνική οικονομία υπεραπέδωσε το 2015, τόσο δημοσιονομικά όσο και μακροοικονομικά...".

Και για όσα θα κάνουν:

"Γι' αυτό, για εμάς, το 2016 είναι το έτος εφαρμογής του αναπτυξιακού σχεδιασμού που εκπονήθηκε παράλληλα και συμπληρωματικά ως προς τη συμφωνία. Σε αυτόν συναρθρώνονται: Ο νέος αναπτυξιακός νόμος για την προσέλκυση επενδύσεων, η σύγχρονη κλαδική πολιτική εξωστρεφούς προσανατολισμού, η ενθάρρυνση της καινοτομίας και της ψηφιακής αναβάθμισης της χώρας με τη δημιουργία ΓΓ Ψηφιακής Πολιτικής και οι εναλλακτικές μορφές χρηματοδότησης μεγάλων και μικρομεσαίων Επιχειρήσεων μέσω της αναπτυξιακής τράπεζας. Καταφέραμε ακόμη ν' αυξήσουμε, για πρώτη φορά την τελευταία 6ετία, το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων κατά 5,5%, στα 6,75 δισεκατομμύρια ευρώ. Επίσης, διευκολύναμε τις συνέργειες δημόσιου - ιδιωτικού τομέα με νέα χρηματοδοτικά σχήματα που επεκτείνουν τη ρευστότητα της οικονομίας κατά 1,25 δισ. ευρώ. Αξιοποιούμε το πρόγραμμα Γιούνκερ για τη δημιουργία σημαντικών επενδύσεων που θ' αμβλύνουν το αναπτυξιακό χάσμα που επέφερε η αποεπένδυση των προηγούμενων ετών. Εν ολίγοις, στη νέα κατάσταση που διαμορφώνουμε για την ελληνική οικονομία, η έμφαση είναι στο αναπτυξιακό σκέλος κι όχι τα περιοριστικά μέτρα. Μόνο έτσι θα επανακάμψουμε αυτοδύναμοι στις αγορές".

Τα παραπάνω τα ανέλυσε διεξοδικά με αριθμούς και στοιχεία, μην τυχόν και αμφισβητηθεί από κανέναν η ικανότητα της κυβέρνησης στην αστική διαχείριση.
Είναι ακριβώς όλα αυτά για τα οποία η κυβέρνηση κερδίζει το χειροκρότημα των καπιταλιστών, για τα οποία πρέπει να την καταδικάσει ο λαός, που φορτώνεται συνεχώς νέα βάρη.

Και στην άκρη του τούνελ… φακός!

 Και στην άκρη του τούνελ… φακός!

Και στην άκρη του τούνελ… φακός!

Επειδή για μια ακόμα φορά ακούμε για φως στην άκρη του τούνελ κι επειδή για μια ακόμη φορά κάποιοι είναι έτοιμοι να το πιστέψουν και να ανεχτούν τον «αριστερό» απατεώνα που το διατυμπανίζει, καλά θα είναι να σκεφτούν τους τόνους των ψεμάτων που τους είπε μέχρι τώρα, ώστε ν’ αντιληφθούν ότι είναι παραμύθια τα περί φωτός στην άκρη του τούνελ! Ότι φως έβλεπαν οι προηγούμενοι κεντροδεξιοί φωστήρες, το ίδιο βλέπει και ο Πανούκλας που ήρθε μεταμορφωμένος σε Ελπίδα!

Η αλήθεια είναι ότι στην άκρη του τούνελ υπάρχει κάποιου είδους φως, αλλά είναι από φακό που τον αναβοσβήνει άλλες φορές ο λεβέντης της πολιτικής, άλλες φορές ο ποτάμις, άλλες φορές η Ζωή, άλλες φορές ο Παναγιώτης ο αντιμνημονιακός, άλλες φορές ο Κούλης, άλλες φορές ο Καρατζαρουραίος, άλλες φορές ο ναζί που ντρέπεται να πει ότι είναι ναζί και ούτω καθ’ εξής! Για την ακρίβεια δεν αναβοσβήνουν τον φακό στην άκρη του τούνελ, αλλά έξω από μια αρένα με θηρία! Όποιος ξαναπέσει στην παγίδα τους και συρθεί στην κατεύθυνση που του δείχνουν όλοι αυτοί οι θεομπαίχτες μαύρο φίδι που τον έφαγε! Θα ριχτεί να παλέψει με τα θηρία, εξουθενωμένος και άοπλος! Θα έχει υπογράψει την θανατική του καταδίκη προκαταβολικά!

Αν πάλι τον ικανοποιεί το να πεθάνει σίγουρα αλλά μετά από λίγο καιρό, παρά να δώσει την μάχη εδώ και τώρα, ας λουφάξει, όπως αρμόζει σε προσκυνημένο! Αλλά επειδή η ζωή δεν είναι παίξε γέλασε κι επειδή κανένας δεν έχει το δικαίωμα να παίζει με τη ζωή των άλλων και με τις ζωές των παιδιών μας να ξέρει ο προσκυνημένος πως δικαιολογία δεν υπάρχει! Για τους προσκυνημένους έλεος δεν υπάρχει! Υπάρχει μόνο φωτιά και τσεκούρι που έλεγε ο Γέρος του Μοριά. Γιατί όταν γελάς με όσα τραγικά σου συμβαίνουν χωρίς να αντιδράς, είσαι απλά ένας αξιοθρήνητος ηλίθιος! Όταν όμως γελάς με όσα τραγικά συμβαίνουν στους διπλανούς σου είσαι ένας επικίνδυνος εγκληματίας!

Φως στην άκρη του τούνελ θα υπάρξει αν αποφασίσουμε να δώσουμε τη μάχη! Στην μάχη αυτή κάποιοι θα καούμε, αλλά θα ανοίξουμε το δρόμο για να πάψει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, για να γκρεμιστεί συθέμελα η σάπια κοινωνία της μισθωτής σκλαβιάς! Γιατί εν τέλει όπως έλεγε κι ο ποιητής «αν δεν καώ εγώ, αν δεν καείς εσύ, αν δεν καούμε εμείς, πώς θα γίνουν τα σκοτάδια φως»;!

Νάβις  http://agkidapress.gr

 

Κυβέρνηση για όλες τις βρωμοδουλειές…

 Κυβέρνηση για όλες τις βρωμοδουλειές…

Η φετινή κυβερνητική πρωταπριλιάτικη φάρσα ήταν τελικά «διαρκείας», θα μας κρατήσει φαίνεται συντροφιά μέχρι τον Μάη. Συναγωνίζεται σε κακογουστιά τις πασχαλινές «σκυλοδιαφημίσεις» πολυκαταστημάτων. Συναγωνίζεται σε γελοιότητα τις δηλώσεις του Υπουργού Ναυτιλίας εναντίον των ιδιωτικοποιήσεων που υπογράφει και τις στολές που προβάρει ο Υπουργός Άμυνας την ώρα που δίνει γη και ύδωρ στο ΝΑΤΟ…

Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ όρθωσε –λέει- αίφνης «ανάστημα» στους ανάλγητους και αδηφάγους ΔΝΤ και Σόιμπλε. Καταθέτει –ως «κυβέρνηση κυρίαρχου κράτους» παρακαλώ!- στη Βουλή τα δύο νομοσχέδια για φορολογικό και ασφαλιστικό. Είναι λίγο χειρότερα από τα σχέδια που γνωρίζαμε πριν δυο μήνες, αλλά ίσως έτσι σταματήσουν να πιέζουν για …ακόμη χειρότερα (!).

Μήπως να οργανωθούν συγκεντρώσεις «στήριξης» σαν τις περσινές; Μήπως να κατεβούμε όλοι, εργαζόμενοι και συνταξιούχοι, στις πλατείες, να δώσουμε ηχηρή απάντηση στην ιταμότητα των πιέσεων που δεχόμεθα απαιτώντας τη …γρηγορότερη ψήφιση των νομοσχεδίων που μας σφαγιάζουν; Θα ήταν πράγματι μια νέα πρωτότυπη μορφή πάλης αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, ένα είδος δημόσιας μαζικής αυτοχειρίας!

Δεν ξέρουμε τι θα βγάλει αυτή η νέα υπαρξιακή κυβερνητική κωμωδία. Τα αδιέξοδα, όχι μόνο της κυβέρνησης αλλά και ολόκληρου του αστικού πολιτικού συστήματος, ενόψει των μνημονιακών μέτρων που μένει να εφαρμοστούν, είναι τεράστια. Ζορίζονται -είναι φανερό- και γιατί εκφράστηκε ισχυρή λαϊκή αντίδραση με τις πρόσφατες κινητοποιήσεις, αλλά και γιατί με πολλά μνημονιακά μέτρα ανατρέπονται οι κοινωνικές συμμαχίες των ελληνικών μονοπωλίων αλλά και οι μεταξύ τους ισορροπίες. Ωστόσο -είτε έχουμε τελικά πολιτικές εξελίξεις, είτε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ εντυπωσιάσει με νέα «κωλοτούμπα»- η φάρσα παραμένει φάρσα και πρέπει να την παίρνουμε πάντα στα σοβαρά…

Παρόμοια συμβαίνουν και στο άλλο μέτωπο των ημερών, στο προσφυγικό, μόνο που εκεί δεν μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει τον όρο «φάρσα» για να χαρακτηρίσει τα κυβερνητικά καμώματα. Το απαγορεύει η οσμή του θανάτου των πνιγμένων και η απειλή νέων τραγωδιών. Η κυβέρνηση συνεχίζει να ποζάρει σαν «προστάτης» των προσφύγων/μεταναστών τους οποίους μαντρώνει και εξαθλιώνει. Με την ευκαιρία της επίσκεψης του Πάπα και του Πατριάρχη στη Λέσβο, ο κ. Τσίπρας προσπάθησε πάλι να κρυφτεί πίσω από την αλληλεγγύη της πλειονότητας του ελληνικού λαού.

Την ίδια στιγμή η εφαρμογή της συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας οδηγεί σε απελπισία και σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Η απόσταση που χώριζε τους «ανθρωπιστές» του ΣΥΡΙΖΑ από τον ρόλο του τοποτηρητή-Πόντιου Πιλάτου έχει ήδη διανυθεί. Το επόμενο στάδιο θα είναι να αναλάβουν ανοιχτά τον ρόλο του ανθρωποφύλακα χιλιάδων ψυχών σε κέντρα κράτησης, του δημίου των ελπίδων τους και του διεκπεραιωτή υποχρεωτικών και ανεπιθύμητων επαναπροωθήσεων. Πίσω από την «ανθρωπιστική» κυβερνητική ρητορική, προετοιμάζονται επικίνδυνες εξελίξεις, καλλιεργείται το έδαφος να αναμιχθεί ο στρατός σε κατασταλτικό ρόλο, ενώ οι φασιστικές ναζιστικές συμμορίες ακονίζουν σε πολλές «πλάτες» τα εγκληματικά μαχαίρια τους.

Κοινό σημείο και των δύο αυτών τομέων «λαμπρής» κυβερνητικής δραστηριότητας είναι ένα: με την παρούσα συγκυβέρνηση, μέτρα και πολιτικές μέχρι πρότινος αδιανόητα, αντιλαϊκά, βίαια και δυσεφάρμοστα από άλλη αστική κυβέρνηση, πλασάρονται ως κάτι «φυσιολογικό» ή πάλι ως δυσάρεστες επιλογές, πλην όμως σχετικά ανεκτές και καλύτερες από άλλες…

Αυτό κάνουν, θα πει κανείς, όλες οι κυβερνήσεις, όμως οι συγκεκριμένοι διεκδικούν μια πρωτότυπη αποτελεσματικότητα. Ποντάρουν ανοιχτά στις αριστερές και «αγωνιστικές» τους περγαμηνές –μερικοί μάλιστα διεκδικούν να τις πουν και «κομμουνιστικές» τρομάρα τους…- για να παραλύσουν τις αντιδράσεις απέναντι στα σφαγιαστικά για τον λαό μέτρα. Με παρόμοιο τρόπο ποντάρουν και στις «αντιρατσιστικές», «φιλομεταναστευτικές» τους περγαμηνές για να παραλύσουν τις αντιδράσεις στην εφαρμογή της πιο σκληρής μεταχείρισης των προσφύγων και μεταναστών. Για μια ακόμη φορά αποδεικνύεται πως έχουμε να κάνουμε με μια κυβέρνηση έτοιμη να κάνει όλες τις βρωμοδουλειές του κεφαλαίου, όση «αντικαπιταλιστική» φρασεολογία κι αν χρησιμοποίησε ή χρησιμοποιεί.

Ουσιαστικά ανώδυνο θα ήταν να χαρακτηριστούν «κοινοί πολιτικοί απατεώνες». Τον όρο «απατεώνας» τον χρησιμοποιούν αφειδώς στους μεταξύ τους σκυλοκαβγάδες τα αστικά κόμματα, με αποτέλεσμα η «απάτη» να διαιωνίζεται. Όσο ο λαός κραυγάζει ηχηρά – και πάντα κατόπιν εορτής- «απατεώνες», τόσο καταδικάζει τον εαυτό του στον ρόλο του μόνιμα «απατημένου»…

Κόντρα σε προτροπές, επιθέσεις και ειρωνείες το ΚΚΕ επέμενε όλα αυτά τα χρόνια να «χωρίζει τα τσανάκια» του πολιτικά από τον «αριστερό πολτό» (ΣΥΡΙΖΑ και συν αυτώ), που πότε έδινε όρκους πίστης στην «αγορά», πότε διακρινόταν για τη ρητορική του στα «ριζοσπαστικά» εκείνα φόρουμ εναντίον της «παγκοσμιοποίησης».

Κόντρα σε ψευδεπίγραφες ηθικολογίες περί «ενότητας», οι ταξικές δυνάμεις του ΠΑΜΕ στο συνδικαλιστικό κίνημα επέμεναν να χωρίζουν τα τσανάκια τους από τις δυνάμεις εκείνες που -με «πραγματιστική» ή με «ριζοσπαστική» φρασεολογία- οδηγούσαν τους εργαζόμενους να διεκδικούν τη μια ή την άλλη εκδοχή «ήπιου» και «ανθρώπινου» καπιταλισμού.

Δεν ήταν μάντεις για να ξέρουν ότι σίγουρα οι συγκεκριμένοι άνθρωποι θα καταντήσουν μια μέρα να διαχειρίζονται τη βάρβαρη καπιταλιστική κρίση (με μέτρα μάλιστα που η βαρβαρότητά τους θα φάνταζε παλιότερα ασύλληπτη). Ούτε γνώστες της ανθρώπινης ψυχολογίας ήταν, για να καυχιούνται τώρα ότι οι σημερινοί «απατεώνες» είχαν πρόθεση να εξαπατήσουν…

Απλώς βασίζονταν στη γνώση των νομοτελειών του καπιταλισμού, της επιθετικότητας που παράγει η σημερινή ιμπεριαλιστική του σήψη. Βασίζονταν στην ιστορική πείρα από τον οπορτουνισμό –«αριστερής» ή «δεξιάς» ρητορικής- στο εργατικό κίνημα. Ήξεραν ότι σε καιρούς κρίσης του μονοπωλιακού καπιταλισμού και έντονης λαϊκής δυσαρέσκειας αυξάνονται οι ανάγκες του αστικού πολιτικού συστήματος για «βρωμοδουλειές» και για «ελιγμούς». «Ειδικοί» και στα δύο εξ αντικειμένου οι οπορτουνιστές… Έτσι, όταν έρχονται στην κυβέρνηση, και τη «δουλειά» του κεφαλαίου κάνουν, και τη «βρωμιά» πάνω στις εργατικές και κομμουνιστικές ιδέες ρίχνουν…

Αφήνουμε λοιπόν τα «άσφαιρα» περί «απατεώνων» στους φασίστες και σε όσους σήμερα ετοιμάζονται να ξαναζεστάνουν την παγωμένη «αντιμνημονιακή σούπα».

Με ταξική-κοινωνική συμμαχία ενάντια στη σάπια κοινωνία της εκμετάλλευσης δίνουμε τέλος στη διαρκή εξαπάτηση.

Κανένας αγώνας μας να μη γίνεται πια άλλοθι για τις σημερινές και αυριανές βρωμοδουλειές του κεφαλαίου!

Νίκος Ζαρταμόπουλος

Εφημερίδα Νέο Εμπρός, φ. 1127, 20-4-2016, σελ. 7

21 Απρίλη 1967: “Λαμόγια στο χακί”

21 Απρίλη 1967: “Λαμόγια στο χακί”

    Η ιστορική άγνοια αποτελεί λίπασμα για την πολιτική αφασία. Ο φασισμός γίνεται «ελκυστικός» έτσι: Πατώντας πάντα στο έδαφος της αφασίας και της άγνοιας.
    Το κράτος μας, με τους θύλακες της αέναης και μηδέποτε συντελούμενης «αποχουντοποίησης», έχει κάθε λόγο να καλλιεργεί την αφασία και την άγνοια, ώστε έτσι να κρατά πάντα ζεστό τον κόρφο που επωάζει τα «φίδια» του.
    Πάνω σε αυτό το έδαφος, της καλλιεργούμενης άγνοιας και της αφασίας, της ιστορικής παραχάραξης και της μαζικού τύπου πολιτικής λοβοτομής, αναπτύσσονται σήμερα, 49 χρόνια από την επιβολή της δικτατορίας των συνταγματαρχών, οι γνωστές θεωρίες για το «πόσο καλύτερα ήταν τα πράγματα επί χούντας»...

***

    Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει χούντα  - στην Ελλάδα και οπουδήποτε στον κόσμο - που να μην είναι κυλισμένη στο αίμα της τρομοκρατίας, των δολοφονιών, στην αγριότητα των ανά τον κόσμο «ΕΑΤ – ΕΣΑ», στην ταξική βαρβαρότητα και στο βούρκο της διαφθοράς.
    Όσον αφορά στο τελευταίο, στο ζήτημα της διαφθοράς, της βρωμιάς και της δυσωδίας, με τους «ημέτερους» συνταγματάρχες είχαμε εκείνη ακριβώς τη διαφθορά και εκείνη την «τιμιότητα» που άρμοζε στη γελοιότητά τους:

• Ήταν τόσο γελοίοι όσο και οι κομπίνες τους στην υπόθεση με τα «κρέατα του Μπαλόπουλου». Ήταν τόσο αντιφαυλοκράτες όσο και οι «τακτοποιήσεις» των γαμπρών του Παττακού, των αδερφών του Παπαδόπουλου και των ίδιων των πραξικοπηματιών που «νομοθέτησαν» τον... διπλασιασμό των μισθών τους

    Σημειώστε: Μια από τις πρώτες πράξεις των χουνταίων ήταν να δώσουν αυξήσεις στον… εαυτό τους. Με τον Αναγκαστικό Νόμο 5/1967, οι «Παπαδόπουλοι» φρόντισαν να υπερδιπλασιάσουν τον μισθό του πρωθυπουργού από τις 23.600 στις 45.000 δραχμές και των υπουργών και υφυπουργών από τις 22.400 στις 35.000 δραχμές. Αυτοί ήταν που κατέβασαν τα τανκς για να σώσουν την Ελλάδα από την «φαυλοκρατία»…

• Ήταν τόσο «τίμιοι» και αντικομφορμιστές όσο και οι τρεις βίλες του Παπαδόπουλου: Μια στο Ψυχικό, μία την Πάρνηθα και μια Τρίτη το Λαγονήσι (η τελευταία ήταν προσφορά του Ωνάση).
• Ήταν τόσο «πατριώτες» που - εκτός του μέγιστου εγκλήματος κατά της Κύπρου - το βοούν και οι ληστρικές συμβάσεις με «Litton», «Μακντόναλντ», «Τομ Πάππας» και «Ζήμενς» - πάντα η... «Ζήμενς».
• Ήταν τόσο θεομπαίχτες που έφτασαν να βουτάνε λεφτά ακόμα και από το… παγκάρι! Γνωστή η ιστορία με την ανέγερση του «θαυματουργού» (καθότι... αόρατος) Ναού του Σωτήρoς. Μόνο από εκεί, από έναν προϋπολογισμό ύψους 450 εκατομμυρίων, φαγώθηκαν τα 400...).

***

    Εντούτοις, στο σημερινό σημείωμα θα εστιάσουμε ειδικότερα σε ένα μόνο από τα «καλά» της δικτατορίας, όπως το διακινούν τα φασιστοειδή: Σ' αυτό το τόσο γελοίο όσο και «προσφιλές» τροπάρι περί του δήθεν «οικονομικού θαύματος» της χούντας των συνταγματαρχών (σσ: Τα στοιχεία που ακολουθούν είδαν για πρώτη φορά το φως της δημοσιότητας το 1975, Πηγή: Journal of the Hellenic Diaspora Vol 2 -1975, Permanent URL:http://hdl.handle.net/10066/4929 ενώ αναλυτικότερη ενημέρωση του εξεταζόμενου ζητήματος περιέχεται στην επισκόπηση του Βασίλη Καρίφη, «Η ελληνική οικονομία κατά τη διάρκεια της δικτατορίας (1967 - 1974)», «greekjunda.blogspot.com»):
     1ο) Το δημόσιο χρέος από 32 δισ. δραχμές το 1966 εκτινάχτηκε στα 87,5 δισεκατομμύρια δραχμές τον Ιανουάριο του 1973 ενώ το 1974 απογειώθηκε  στα 114 δισ. δραχμές. Δηλαδή ήταν τέτοιο το έγκλημα που συντελέστηκε στην ελληνική οικονομία επί χούντας ώστε το δημόσιο χρέος υπερτριπλασιάστηκε! Το επίτευγμα της χούντας ήταν τέτοιο που δεν μπορούσε να κρυφτεί ούτε επί των ημερών της. Στο «Βήµα» της 20/10/1973, καταγράφεται ότι στην εξαετία της δικτατορίας το εξωτερικό χρέος αυξήθηκε όσο δεν είχε αυξηθεί από την γέννηση του ελληνικού κράτους το 1821! Σε έξι χρόνια οι χουντικοί έκαναν το χρέος 1,5 φορά µεγαλύτερο απ’ όσο είχε αυξηθεί σε διάστηµα 145 χρόνων!
    2ο) Το εμπορικό έλλειμμα το 1973 έγινε τέσσερις και πέντε φορές μεγαλύτερο από αυτό του 1968. Παρά τη λογοκρισία που ασκείτο στον Τύπο, ήταν τέτοια η κατρακύλα που δεν κρυβόταν με τίποτα: «Η δεύτερη µεγάλη θυσία της ελληνικής οικονοµίας κατά την περίοδο αυτήν (έγραφε το «Βήμα» στο ίδιο άρθρο) υπήρξε η θεαµατική διόγκωση του εµπορικού ισοζυγίου. Το έλλειµµα του εµπορικού ισοζυγίου από 745 εκατ. δολάρια προβλέπεται ότι θα φτάσει τελικά το τέλος του 1973 τα 2.600 εκατ. δολάρια, δηλαδή περίπου θα τετραπλασιασθεί»…
    3ο) Στην Ελλάδα, που 1961-71 είχε το χαμηλότερο ποσοστό πληθωρισμού μεταξύ όλων των χωρών του ΟΟΣΑ (2,2%), ο δείκτης καταναλωτικών τιμών αυξήθηκε κατά 15,3% από το 1972 έως το 1973 και κατά 37,8% από τον Απρίλη του 1973 μέχρι τον Απρίλη του επόμενου έτους, και μάλιστα σε τομείς όπως τα είδη πρώτης ανάγκης και η υγεία. Το 1973 το ποσοστό του πληθωρισμού είχε επιφέρει μειώσεις των πραγματικών μισθών κατά 4%. Με δυο λόγια επί χούντας οι πλούσιοι έγιναν πλουσιότεροι. Πράγμα που επίσης δεν κρυβόταν με τίποτα. Ο Τύπος έγραφε (στο ίδιο): «Ο ανταγωνιστικός χαρακτήρας της οικονοµίας περιορίστηκε. Τα συµπτώµατα κερδοσκοπίας εντάθηκαν. Έχει ήδη σηµειωθεί ένταση στην ανισοκατανοµή µε την αύξηση της µερίδας των κερδών έναντι της µερίδας των µισθών στο εθνικό εισόδηµα. Πρέπει να προστεθεί ότι η τελευταία πληθωριστική διαδικασία δεν έθιξε τα υπέρογκα κέρδη της περιόδου αυτής».
    4ο) Το ποσοστό των δαπανών για την εκπαίδευση στο σύνολο των γενικών κρατικών δαπανών μειώθηκε από 11,6% σε 10%, όταν οι δαπάνες για την «άμυνα» και «δημόσια ασφάλεια» του αστυνομοκρατικού καθεστώτος μέσα σε μια πενταετία σχεδόν διπλασιάστηκαν.
    5ο) Οι προσωπικές καταθέσεις μειώθηκαν ως αποτέλεσμα της οικονομικής δυσχέρειας των λαϊκών στρωμάτων από 34,2 δισεκατομμύρια δραχμές το 1972 σε 19,6 δισεκατομμύρια δραχμές το 1973.
    6ο) Στον αγροτικό τομέα, όπου απασχολείτο το 44% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού, αντί της πενταετούς πρόβλεψης του καθεστώτος για ανάπτυξη 5,2%, η αγροτική οικονομία αναπτύχθηκε κατά μόλις 1,8% στην περίοδο 1967 - 1974, σε αντίθεση με το 4,2% κατά την περίοδο 1963 - 1966. Οι εξαγωγές αγροτικών προϊόντων μειώθηκαν από το 63% του συνόλου των εξαγωγών το 1968 στο 48% το 1972. Το αποτέλεσμα ήταν το κατά κεφαλήν αγροτικό εισόδημα να πέσει από το 55% στο 43% του μέσου κατά κεφαλήν εθνικού εισοδήματος.
    7ο) Οι φόροι που επιβάρυναν τα λαϊκά στρώματα ανέρχονταν στο 91% επί του συνόλου των φορολογικών εσόδων του καθεστώτος τα οποία αυξάνονταν σταθερά: Τα φορολογικά έσοδα από 27,4% του ΑΕΠ το 1966, επί συνταγματαρχών και μέχρι το 1972 αυξήθηκαν στο 29,2%. Αυτά για τα λαϊκά στρώματα. Από την άλλη:

• Οι φόροι επί των επιχειρήσεων μειώθηκαν κατά 10,9% την περίοδο 1972 – 73.
• Η φορολογική «μεταρρύθμιση» του 1968 μετέφερε το φορολογικό φορτίο στους ώμους της εργατικής τάξης με τις μεγάλες επιχειρήσεις και τους πλουτοκράτες να απολαμβάνουν μεγαλύτερα φορολογικά προνόμια. Συνέπεια: Οι φοροαπαλλαγές 464 μεγάλων επιχειρήσεων το 1971 ήταν κατά τρεις φορές υψηλότερες από τους φόρους που οι ίδιες εταιρείες είχαν καταβάλει!
• Τα φορολογικά έσοδα από τις ναυτιλιακές εταιρείες μειώθηκαν από 109 εκατομμύρια δραχμές το 1968 σε 29 εκατομμύρια το 1972 (μείωση 73%!), περίοδος κατά την οποία ο ελληνικός στόλος αυξήθηκε κατά 16,7 εκατομμύρια τόνους.

    8ο) Το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών αυξήθηκε κατά οχτώ φορές, μεταξύ του 1967 και 1972. Το ισοζύγιο πληρωμών από μέσο πλεόνασμα 14,6 εκατ. δολαρίων την περίοδο 1960 - 66, εμφάνισε μέσο έλλειμμα την περίοδο 1967-73 ύψους 117 εκατομμυρίων δολαρίων.
    9ο) Όσο για την «ανάπτυξη» που σημειώθηκε επί συνταγματαρχών, το άρθρο του οικονομολόγου Αδαμάντιου Πεπελάση στις 2/8/1974, είναι αποκαλυπτικό και για το χαρακτήρα της «ανάπτυξης» και για το ξεπούληµα της Ελλάδας στο  ξένο κεφάλαιο. Γράφει:
«Η ανάπτυξη της επταετίας είχε αντιλαϊκό χαρακτήρα. Η µεγάλη µάζα δηλαδή επωµίσθηκε το βάρος της ανάπτυξης, καρπώθηκε τα λιγότερα ωφελήµατα κι έφερε το κόστος των διάφορων αντιφατικών και συγκυριακών µέτρων για την προσπάθεια επαναφοράς της οικονοµίας σε σχετική σταθερότητα και ισορροπία. Ιδιαίτερα τα µέτρα των τελευταίων 12 µηνών ήταν εξοντωτικά για τα µικρά εισοδήµατα. Η άνοδος των τιµών κατά 40%-45% το 1973 (και κατά 9% για το πρώτο εξάµηνο του 1974) υπερκάλυψε την αύξηση των αστικών εισοδηµάτων ενώ το αγροτικό εισόδηµα άρχισε να συρρικνώνεται σηµαντικά. Οι ξένες παραγωγικές επενδύσεις µειώνονται εντυπωσιακά. Ενώ στην περίοδο 1965-66 εισάγονται 200 εκατ. δολάρια για παραγωγικές επενδύσεις, σ’ όλη την επταετία 1967-1973 εισάγεται πραγµατικά το µισό περίπου της προηγούµενης επταετίας. Τα άλλα ξένα κεφάλαια που εισέρρευσαν ήταν ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΜΑΣ - αγορά γης, οικοπέδων και παρόµοια».

***

    Από τη μια, λοιπόν, χούντα σήμαινε φορολογικά και κάθε λογής προνόμια σε ντόπια και ξένα μονοπώλια, χαριστικές πράξεις στους φιλικά προσκείμενους στη χούντα Ωνάσηδες και Τομ Πάπες, φτηνό και φιμωμένο εργατικό δυναμικό, απαλλαγές από δασμούς και πακτωλός επιχορηγήσεων («νόμοι» 89/1967 και 378/1968) σε εργολάβους, βιομήχανους, μεγαλεμπόρους, μεγαλοξενοδόχους, επιβολή 300 ειδικών μέτρων παροχής πλήρους ελευθερίας στο εγχώριο και ξένο κεφάλαιο να κερδοσποπεί χωρίς κανέναν έλεγχο.
     Από την άλλη «ξεχαρβάλωμα» όλων των οικονομικών δεικτών, αποσάθρωση της εγχώριας παραγωγής, βάρη στο λαό και μια πλασματική «ανάπτυξη» που πίσω της έκρυβε αθρόες εισαγωγές, επιμήκυνση πιστώσεων και τεχνητή κυκλοφορία χρήματος, που προέκυπτε από αναγκαστικό δανεισμό κι άλλες τέτοιες υψηλού επιπέδου δημοσιονομικές αλχημείες.
    Αυτό ήταν το οικονομικό... «θαύμα» του καθεστώτος των συνταγματαρχών. Αυτά είναι και τα παραμύθια της Χαλιμάς από τους γεμπελίσκους επιγόνους τους και από τους «τακτοποιημένους» εκείνης της μαύρης για τον τόπο περιόδου.

***

    Σημείωση: Τον τίτλο του σημερινού άρθρου τον δανειστήκαμε από το ομότιτλο βιβλίο («Λαμόγια στο χακί») που κυκλοφόρησε πέρσι (εκδόσεις «Τόπος»). Ένα εξαιρετικό βιβλίο, μια σπουδαία μελέτη του φίλου και συναδέλφου δημοσιογράφου Διονύση Ελευθεράτου που διαλύει με στοιχεία και ντοκουμέντα όλες τις αλχημείες και τις αθλιότητες της προπαγάνδας γύρω από τα… «καλά» της απριλιανής χούντας.

email: mpog@enikos.gr

"Να μη στρατευτούν οι εργαζόμενοι πίσω από συμφέροντα που αιματοκυλούν τους λαούς"

 "Να μη στρατευτούν οι εργαζόμενοι πίσω από συμφέροντα που αιματοκυλούν τους λαούς"

Η δευτερολογία του Δημήτρη Κουτσούμπα

Κυρίες και κύριοι,

Αλλα είναι τα ουσιαστικά προβλήματα που απασχολούν τον ελληνικό λαό. Οι διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης με τους «θεσμούς» και τα νομοσχέδια που καταθέτετε, αλλά και το νέο φρούτο, η «κάβα» των προληπτικών μέτρων, δημιουργεί νέα μεγάλη ανασφάλεια στα λαϊκά στρώματα.

Ολα αυτά αποτελούν μια ακόμα απόδειξη ότι οι θυσίες για το λαό μας θα είναι χωρίς τέλος, χωρίς ημερομηνία λήξης, αντίθετα θα ενισχύονται στο βωμό της ανάκαμψης της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου, του αδυσώπητου νόμου για το κυνήγι του καπιταλιστικού κέρδους.

Οσο για την κυβερνητική προπαγάνδα ότι «διασφαλίστηκε η απόλυτη προστασία των συντάξεων» και ότι θα προστατευτούν οι χαμηλοσυνταξιούχοι, η κυβέρνηση παραδίδει για άλλη μια φορά μαθήματα εξαπάτησης.

Τα πραγματικά προβλήματα ανασφάλειας για το λαό

Συγκεκριμένα:

Η κυβέρνηση έχει μονιμοποιήσει πλέον τις 11 κατά σειρά μειώσεις, ενώ έχει προσθέσει μία ακόμα, επιβάλλοντας πρόσθετη εισφορά στον κλάδο Υγείας από το 4% στο 6%. Με το νομοσχέδιο, δηλαδή, φέρνει μια ακόμα, που ισούται με τις υπόλοιπες 11.

Δεύτερο: Με το νέο τρόπο υπολογισμού (δηλαδή για όσους συνταξιοδοτηθούν μέσα στο 2016), παρά τα όσα ακούγονται και λέγονται και ελέχθησαν και σήμερα, θα είναι κατά πολύ μειωμένες σε σχέση με τις σημερινές, γιατί τα μικρότερα ποσοστά αναπλήρωσης θα υπολογίζονται σε πολύ μικρότερες συντάξιμες αποδοχές.

Τρίτον: Η «προσωπική διαφορά», δηλαδή η διαφορά ανάμεσα στις σημερινές συντάξεις και το νέο τρόπο υπολογισμού τους, ανοίγει το δρόμο για μειώσεις και στους σημερινούς συνταξιούχους.

Χτυπιούνται οι επικουρικές συντάξεις, οι αναπηρικές, το ΕΚΑΣ.

Οι συνταξιούχοι δεν πάνε στο φούρνο ή στο σούπερ μάρκετ με δύο πορτοφόλια, ένα με την κύρια σύνταξη και ένα άλλο με την επικουρική.

Συνεπώς, είναι παντελώς αδιάφορο αν η μείωση θα γίνει στο κύριο ή στο επικουρικό κομμάτι της σύνταξης.

Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Ο συνταξιούχος θα έχει λιγότερα χρήματα στην τσέπη του, το οποίο σε συνδυασμό με τη φοροεπιδρομή και το νέο φορολογικό νομοσχέδιο που θα έρθει μαζί με το ασφαλιστικό, θα εξανεμίσει και τα τελευταία ψίχουλα του λαϊκού εισοδήματος, θα επιταχύνει κι άλλο τη φτώχεια. Αυτά είναι τα πραγματικά προβλήματα έλλειψης πραγματικής ασφάλειας και ανασφάλειας για το λαό μας.

Ποια ασφάλεια υπάρχει σε μια σειρά χώρους δουλειάς, σε βιομηχανίες - γκέτο, σε αυτούς αναφερόμαστε, που δεν τηρούνται στοιχειωδώς τα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας.

Αυτά, λοιπόν, είναι τα πραγματικά προβλήματα ανασφάλειας των πολιτών και παρ' όλα αυτά σήμερα διάβασα στον «Ριζοσπάστη», προφανώς θα το έχουν κι άλλες εφημερίδες, ότι 83 ζεστά εκατομμύρια ευρώ δίνονται σε οκτώ ΜΚΟ για το θεάρεστο έργο τους στο Προσφυγικό. Ελεος με όλα αυτά τα ζητήματα.

Επανέρχεται η επικίνδυνη θεωρία των δύο άκρων

Κύριε Μητσοτάκη, επαναφέρετε την επικίνδυνη θεωρία των δύο άκρων, μάλιστα μιλώντας μόνο για το ένα άκρο, που το προσδιορίσατε αριστερό, ακροαριστερό το είπατε, με διάφορες εκφράσεις. Ουσιαστικά η πολιτική αυτή είναι επικίνδυνη, ξαναγυρνάτε σε άλλες εποχές, που είναι καταδικασμένες στη συνείδηση της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού και των μελών σας και των οπαδών σας.

Είναι «βούτυρο στο ψωμί» της ατομικής τρομοκρατίας, των εγκλημάτων, είτε των δολοφόνων του συγγενή σας του Μπακογιάννη τότε, είτε των δολοφόνων, πρόσφατα, της εγκληματικής ναζιστικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής, του Παύλου Φύσσα, που γίνεται ακόμα η δίκη τους και δεν ξέρουμε πότε θα τελειώσει.

Είναι «βούτυρο στο ψωμί» όσων θέλουν μόνο μέτρα καταστολής του εργατικού - λαϊκού κινήματος, γιατί κάτω από την ατομική τρομοκρατία, τις τυχοδιωκτικές, υπονομευτικές, προβοκατόρικες ενέργειες ενεργούμενων μηχανισμών, εγκληματικών και μυστικών υπηρεσιών - όπως ήταν όλοι αυτοί - βάζετε το λαϊκό κίνημα και ονοματίζετε τρομοκρατία τους λαϊκούς αγώνες, τα λαϊκά δικαιώματα.

Είναι βέβαια και «βούτυρο στο ψωμί» της κυβέρνησης, του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος βρίσκει ξανά την ευκαιρία - ακούσαμε τον πρωθυπουργό - να μιλάει για το αριστερό παρελθόν και παρόν του, να μιλάει ως αντιστασιακός ή να εμφανίζει ως αντιστασιακή την παράταξή του, μάλιστα σε ένα διάστημα που προσπαθεί να απογαλακτιστεί απ' όλα αυτά. Προσπαθεί να προσαρμοστεί στα ευρωενωσιακά δεδομένα, στο μνημονιακό παρόν του, που μαζί, σε μια σειρά ζητήματα, πάτε παρεούλα, τα έχετε ψηφίσει και πάτε στην ίδια γραμμή πλεύσης.

Αυτή είναι η ουσία και βρίσκετε διάφορα τεχνάσματα για να αποπροσανατολίζεται ο ελληνικός λαός και για να παίζετε, για μια ακόμα φορά, το γνωστό από τα παλιά δικομματικό παιχνίδι, με αυτό το κάλπικο δίπολο που γίνεται προσπάθεια να στηθεί. Αλλά δεν θα σας κάνουμε το χατίρι.

Αποδεικνύεται η σχέση των δολοφονικών οργανώσεων με τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς

Και η σημερινή συζήτηση επιβεβαιώνει αυτό που είπαμε και στην πρωτολογία. Κάθε φορά που γινόταν μια τρομοκρατική μαζική δολοφονική ενέργεια, κυβερνήσεις σε όλη την ΕΕ ήθελαν, σαν έτοιμες από καιρό, όλο και νέα μέτρα για τη δημόσια - υποτίθεται - ασφάλεια.

Δεν υποτιμάμε κανένα τέτοιου είδους πρόβλημα. Ομως, τι να κάνουμε; Να το κρύψουμε; Είναι προφάσεις εν αμαρτίαις όλα αυτά, σε τελευταία ανάλυση. Γιατί, εκ του αποτελέσματος αποδεικνύεται, σε όλες τις χώρες, ότι όλα αυτά τα μέτρα που πάρθηκαν και η ενίσχυση των κρατικών και παρακρατικών μηχανισμών καταστολής, όχι μόνο δεν έχουν ούτε καν αποτρεπτική ικανότητα, αλλά αντίθετα λειτουργούν και ως φορείς στρατολόγησης πληροφοριοδοτών, ενεργών μελών από υπηρεσίες, μηχανισμούς, εγκληματικές οργανώσεις, όπως σήμερα το «Ισλαμικό Κράτος», παλιότερα άλλοι και πάει λέγοντας.

Μέσα σ' όλη την πορεία των τελευταίων δεκαετιών, αποδεικνύεται η σχέση των δολοφονικών οργανώσεων και η δράση τους, με τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και πολέμους που γεννιούνται πάνω στο έδαφος της σύγκρουσης των διαφορετικών οικονομικών συμφερόντων, που διαπερνούν ολόκληρο το καπιταλιστικό σύστημα.

Τροφοδοτούνται οι ανταγωνισμοί από την προσπάθεια ελέγχου της Ενέργειας, με τα γνωστά πεδία ανταγωνισμού, όπως η Συρία ή η Λιβύη, να αποτελούν πηγές και συνάμα καθοριστικά περάσματα για την ενεργειακή τροφοδοσία κρατών - μελών της ΕΕ.

Επίσης, πρόκειται για ανταγωνισμούς που σηματοδοτούν σφοδρή σύγκρουση κεφαλαίων για τον έλεγχο άλλων κρίσιμων κλάδων της οικονομίας (π.χ. αντιπαράθεση στη χαλυβουργία και την αυτοκινητοβιομηχανία κ.α.).

Στην όξυνση των ανταγωνισμών επιδρούν, επίσης, μεταξύ άλλων, η επιβράδυνση χωρών των BRICS, όπως η Κίνα, η κρίση σε Ρωσία, Βραζιλία, αυτήν την περίοδο, η πτώση της τιμής του πετρελαίου, η Διατλαντική και άλλες διεθνείς συμφωνίες εμπορίου κ.ά.

Δεν πρέπει να μας διαφεύγει της προσοχής, βέβαια, ότι αρκετά ζητήματα από τις εξελίξεις και τη σφοδρότητα των αντιθέσεων έχουν να κάνουν και με το ίδιο το μέλλον της Ευρωζώνης και το ποιος θα έχει το «πάνω χέρι» στην ΕΕ. Καθώς και η συζήτηση για το Brexit και το δημοψήφισμα στη Βρετανία. Διεργασίες που τροφοδοτούνται από την αναιμική ανάκαμψη της παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομίας, υπό την απειλή και νέων συγχρονισμένων κλυδωνισμών.

Ο τελικός λογαριασμός χτυπά πάντα την πόρτα του λαού

Οπως συμβαίνει και με την επίθεση ενάντια στα εργατικά και τα λαϊκά δικαιώματα, ο τελικός λογαριασμός των συνεπειών των πολέμων, των συγκρούσεων, φτάνει στον ίδιο πάντα αποδέκτη, στην εργατική τάξη, στο λαό. Χτυπά τη δική του πόρτα.

Οι εκπρόσωποι των άλλων κομμάτων σηκώνουν τους τόνους και φωνάζουν ότι «έχουμε πόλεμο», καλώντας τους εργαζόμενους, τους λαούς, να στρατευθούν ιδεολογικά - πολιτικά με τα δικά τους συμφέροντα, για τα κέρδη των λίγων.

Και βεβαίως γι' αυτά τα συμφέροντα στην πορεία να χύσουν και το αίμα τους στα νέα ματοκυλίσματα που μεθοδεύουν για τη λεία τους, για το μοίρασμα των αγορών, των εδαφών, των πηγών και δρόμων μεταφοράς.

Καλούμε το λαό και τη νεολαία να μην τους κάνει αυτή τη χάρη. Να χαράξουμε τον περήφανο δρόμο της μαζικής λαϊκής πάλης και αντίστασης.

Είναι ο μόνος που μπορεί να μας βγάλει σε ξέφωτο.

πηγή

Με αφορμή τις εξελίξεις στην «Ηλεκτρονική»

Με αφορμή τις εξελίξεις στην «Ηλεκτρονική»

Ενισχύεται η συγκέντρωση στον κλάδο του Εμπορίου, με θύματα τους εργαζόμενους

Εργαζόμενοι της εταιρείας διαμαρτύρονται έξω από το κατάστημα της «Ηλεκτρονικής», στο Περιστέρι

Πριν από λίγες μέρες η «Ηλεκτρονική», μια από τις μεγάλες εμπορικές επιχειρήσεις στον κλάδο των ηλεκτρικών και ηλεκτρονικών οικιακών συσκευών, κήρυξε πτώχευση, κλείνοντας δεκάδες καταστήματα και πετώντας στο δρόμο 450 εργαζόμενους, χωρίς να τους έχει απολύσει, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να πάρουν αποζημίωση, ούτε επίδομα ανεργίας.
Το κλείσιμο της «Ηλεκτρονικής» είναι το αποτέλεσμα του λυσσαλέου ανταγωνισμού μεταξύ των επιχειρηματικών ομίλων για την κυριαρχία τους στην αγορά, διαδικασία κατά την οποία οι λιγότερο ανταγωνιστικές επιχειρήσεις είτε κατεβάζουν ρολά, είτε εξαγοράζονται από άλλες μεγαλύτερες.
Αυτή ήταν, άλλωστε, η «τύχη» και άλλων εταιρειών που δραστηριοποιούνταν παλιότερα στην αγορά των ηλεκτρικών και ηλεκτρονικών συσκευών, όπως το «Ράδιο Αθήναι», που εξαγοράστηκε από τον «Κωτσόβολο», η «Ράδιο Α. Κορασίδης ΕΕ & ΑΕ», που έκλεισε, τα «Elephant» και το «Εικόνα και Ηχος», που αποτελούν τα πιο σύγχρονα θύματα του ανταγωνισμού.
Αυτή η τάση συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης του κεφαλαίου ενισχύθηκε την περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης. Ενδεικτικά είναι τα εξής στοιχεία: Το 2004, το 97,5% των επιχειρήσεων στο Εμπόριο ανήκαν στις πολύ μικρές επιχειρήσεις (όσες απασχολούν έως 9 εργαζόμενους) και το 0,02% ανήκαν στις μεγάλες επιχειρήσεις (όσες απασχολούν πάνω από 250 εργαζόμενους).
Οι πολύ μικρές επιχειρήσεις απασχολούσαν το 48% του συνόλου των μισθωτών στον κλάδο και τους αναλογούσε το 48,8% της Ακαθάριστης Προστιθέμενης Αξίας (ΑΠΑ) του κλάδου. Οι μεγάλες επιχειρήσεις απασχολούσαν το 13% των μισθωτών και τους αναλογούσε το 9,20% της ΑΠΑ.
Το 2013, οι πολύ μικρές επιχειρήσεις (96,8% στο σύνολο του κλάδου) απασχολούσαν περίπου το 44% των μισθωτών και τους αναλογούσε το 45,2% της ΑΠΑ του κλάδου. Οι μεγάλες επιχειρήσεις (μόλις 0,003% στο σύνολο του κλάδου) απασχολούσε το 16% των μισθωτών και τους αναλογούσε το 13,6% της ΑΠΑ.

Ο «χάρτης» της αγοράς

Τα στοιχεία που βγήκαν στη δημοσιότητα, με αφορμή την πτώχευση της «Ηλεκτρονικής», για το εμπόριο ηλεκτρικών και ηλεκτρικών οικιακών συσκευών δείχνουν ακόμα πιο ανάγλυφα τον ανταγωνισμό ανάμεσα στις μεγάλες αλυσίδες. Στο συγκεκριμένο κλάδο, τα τελευταία χρόνια οι δύο μεγαλύτερες εταιρείες είναι οι αλυσίδες «Κωτσόβολος» και «Media Markt».
Και οι δύο είναι θυγατρικές πολυεθνικών ομίλων, που μπήκαν στην ελληνική αγορά στα μέσα περίπου της δεκαετίας του 2000, προκαλώντας σοβαρές ανακατατάξεις.
Η αλυσίδα «Κωτσόβολος» είναι μέλος του ευρωπαϊκού ομίλου «Dixons Carphone» (πώληση ηλεκτρικών ειδών και προϊόντων κινητής τηλεφωνίας) ο οποίος απασχολεί πάνω από 40.000 εργαζομένους σε 11 χώρες. Η αλυσίδα «Κωτσόβολος» απασχολεί περίπου 2.000 άτομα και το δίκτυό της αποτελείται από 95 καταστήματα (68 εταιρικά και 27 franchise), διαθέτει ακόμα ηλεκτρονικό κατάστημα. Υπολογίζεται ότι κατέχει το 25% - 30% της συγκεκριμένης αγοράς.
Η «Media Markt» ανήκει στη «Metro Group» που απασχολεί 230.000 άτομα σε επίπεδο ομίλου. Η «Media Markt» διαθέτει 800 καταστήματα σε 14 χώρες. Στην Ελλάδα έχει 10 καταστήματα σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Λάρισα ενώ κατέχει το 11% της αγοράς. Απέναντι σε αυτές η «Ηλεκτρονική» είχε μερίδιο 9% και 41 καταστήματα και ανήκε κατά 95% στην οικογένεια Στρούτση.
Τη «χρυσή εποχή» της άνθισης στο εμπόριο ηλεκτρικών και ηλεκτρονικών ειδών, κυρίως στη δεκαετία του 1990, η «Ηλεκτρονική» κατείχε δεσπόζουσα θέση στην αγορά και επεκτεινόταν με ταχείς ρυθμούς, κάνοντας και εξαγωγή κεφαλαίων.
Ετσι, μέχρι και το 2008, σύμφωνα με στοιχεία που παρουσίασε ο ιδιοκτήτης της, οι πωλήσεις ήταν στα 240 εκατ. ευρώ, η εταιρεία δραστηριοποιούνταν σε τρεις χώρες, η ρευστότητά της ήταν στα 25 εκατ. ευρώ και είχε μηδενικό τραπεζικό δανεισμό. Η ιδιόκτητη ακίνητη περιουσία της επιχείρησης έφτανε τα 25 εκ. ευρώ, η κεφαλαιοποίηση στο χρηματιστήριο τα 150 εκατ. ευρώ και περισσότερο από το 30% των μετοχών βρίσκονταν στα χέρια «θεσμικών επενδυτών».
Μάλιστα, για να αντιμετωπίσει τον εσωτερικό ανταγωνισμό, η «Ηλεκτρονική» συνέχισε να αναζητά επενδύσεις στο εξωτερικό. Ετσι, σύμφωνα πάντα με τον ιδιοκτήτη της, είχε κλείσει ακίνητα στη Βουλγαρία, στην ΠΓΔΜ, στην Αλβανία, ενώ συζητούσε το ενδεχόμενο δραστηριοποίησης και στη Ρουμανία, μέσω της μεγαλύτερης αλυσίδας καταστημάτων του κλάδου.

Σε πορεία συρρίκνωσης

Από το 2007 έως το 2015, την περίοδο δηλαδή της καπιταλιστικής κρίσης, ο τζίρος στο εμπόριο ηλεκτρικών συσκευών έπεσε κατά 45%, από 3,2 δισ. ευρώ, σε 1,9 δισ. ευρώ.
Ενα από τα βασικά πλεονεκτήματα των εταιρειών «Κωτσόβολος» και «Media Markt» έναντι της «Ηλεκτρονικής» ήταν ότι οι δύο πρώτες στηρίχτηκαν με κεφάλαια από τις μητρικές εταιρείες, για να αντιμετωπίσουν την κρίση και να ενισχύσουν τη θέση τους στην αγορά. Ετσι, σύμφωνα με δημοσιεύματα, η «Media Markt» στηρίχθηκε από τη μητρική της, λαμβάνοντας συνολικά 74 εκατομμύρια ευρώ, για να καλύψει ζημιές της περιόδου 2012 - 2013 και να αποκτήσει ρευστότητα ύψους 16 εκατομμυρίων ευρώ.
Το πιο σοβαρό πλήγμα στη διάρκεια της κρίσης, το δέχθηκε η «Ηλεκτρονική», της οποίας ο τζίρος, από 240 εκατομμύρια ευρώ το 2008, έφθασε τα 68 εκατομμύρια στα μέσα του 2015, πέφτοντας κατά 70% περίπου. Την ίδια στιγμή, οι βασικοί ανταγωνιστές της, η αλυσίδα «Κωτσόβολος», έκανε τζίρο 380 εκατομμύρια ευρώ και «Media Markt» 200 εκατομμύρια ευρώ.
Μικρότεροι τζίροι σημαίνει και μικρότερες εκπτώσεις από τους προμηθευτές, γεγονός που φέρνει σε ακόμα πιο δύσκολη θέση εκείνες τις επιχειρήσεις που είναι χαμηλότερα στην κλίμακα του ανταγωνισμού και ενισχύσει αυτές που είναι ψηλότερα.
Η πορεία αυτή αφαίρεσης μεριδίων της αγοράς από τους ανταγωνιστές της συνεχίστηκε τα επόμενα χρόνια, προκαλώντας προβλήματα ρευστότητας στην «Ηλεκτρονική», η οποία κατέφυγε στον τραπεζικό δανεισμό. Βέβαια, τα δάνεια δόθηκαν με «εγγύηση» την αναδιάρθρωση της εταιρείας, μέσω ενός επιχειρηματικού πλάνου που προέβλεπε πρώτα απ' όλα μείωση του λειτουργικού κόστους, με μειώσεις μισθών, απολύσεις και άλλα αντεργατικά μέτρα.
Είναι χαρακτηριστικό ότι το 2014, η εργοδοσία ζήτησε από τους εργαζόμενους να συνεισφέρουν με ένα μισθό στην προσπάθεια της εταιρείας να αναδιαρθρώσει τα δάνειά της από τις τράπεζες, τα οποία έφταναν τον Απρίλη του 2015 στα 50 εκ. ευρώ. Σημείο καμπής αποτέλεσε, χωρίς αμφιβολία, το καλοκαίρι του 2015, με την επιβολή των capital controls, παράγοντας που επιτάχυνε τις διαδικασίες συγκέντρωσης συνολικά στον κλάδο του Εμπορίου.
Η απροθυμία των τραπεζών να χρηματοδοτήσουν επιχειρήσεις που έδειχναν σημάδια μη αναστρέψιμης «κόπωσης», η έλλειψη ρευστότητας από την πλευρά της «Ηλεκτρονικής» και οι απαιτήσεις των προμηθευτών για άμεσες και προκαταβολικές πληρωμές, δυσκόλεψαν κι άλλο τη λειτουργία της εταιρείας και τη θέση της στον ανταγωνισμό. Το «λουκέτο» ήταν πλέον θέμα χρόνου και στις 11 του περασμένου Μάρτη η εργοδοσία κατέθεσε αίτηση πτώχευσης που κρίθηκε τελικά την περασμένη βδομάδα.

Ηρθε η ώρα να κάνουν οι εργαζόμενοι ταμείο

Κάπως έτσι φτάσαμε στο «λουκέτο» της «Ηλεκτρονικής». Τώρα, ήρθε η ώρα για τους εργαζόμενους να κάνουν ταμείο. Οι ίδιοι βρίσκονται χωρίς δουλειά, αλλά η εταιρεία δεν τους έχει απολύσει, με αποτέλεσμα να μη δικαιούνται αποζημιώσεις και επίδομα ανεργίας.
Από την άλλη, η εταιρεία ξεπούλησε κυριολεκτικά τους τελευταίους μήνες τα εκθεσιακά της προϊόντα, με εκπτώσεις μέχρι και 70%, μαζεύοντας ένα γερό μποναμά στα ταμεία της, την ίδια ώρα που έβγαζε σε υποχρεωτική άδεια τους εργαζόμενους και ετοιμαζόταν μεθοδικά για το «λουκέτο».
Σήμερα, οι εργαζόμενοι είναι όμηροι της εργοδοσίας και της κυβέρνησης, η οποία το μόνο που κάνει είναι να τους υποδεικνύει τη δικαστική οδό, για να διεκδικήσουν μέρος της αποζημίωσης που δικαιούνται, αν και όταν προχωρήσει η διαδικασία της εκποίησης των περιουσιακών στοιχείων της εταιρείας και καλυφθούν οι απαιτήσεις άλλων πιστωτών.
Οπως πλήρωσαν τα προηγούμενα χρόνια την ανάπτυξη της εταιρείας, προσφέροντας με τη δουλειά τους κέρδη στον εργοδότη, έτσι πληρώνουν τώρα και τον αφανισμό της από την αγορά, εξαιτίας του ανταγωνισμού και όχι εξαιτίας των «καλών» ή «κακών» χειρισμών της συγκεκριμένης ή άλλης εργοδοσίας.
Οπως οι ίδιοι καταγγέλλουν, ήδη από το 2010 και σταδιακά χρόνο με το χρόνο, η εταιρεία τούς ζητούσε να αποδεχτούν τροποποιήσεις στις συμβάσεις που αφορούσαν στο χρόνο απασχόλησης, αλλά και στις αποδοχές τους (π.χ. μετατροπή των συμβάσεων από 8ωρίτες σε ωρομίσθιους, με παράλληλη μείωση μισθών κατά 12%), με αποτέλεσμα οι μισθοί να μειωθούν από 20% έως και 37% σε διάστημα τεσσάρων ετών, στο όνομα της «ανάκαμψης» της εταιρείας. Παράλληλα, υπήρξαν απολύσεις και κλείσιμο καταστημάτων.
Οι νόμοι του καπιταλισμού είναι αδυσώπητοι και είναι χαμένος από χέρι όποιος εργαζόμενος νομίζει ότι έχει εξασφαλισμένη τη δουλειά και τα δικαιώματά του, αν το αφεντικό του κερδίζει μερίδια στην αγορά, πετώντας έξω τους άλλους ανταγωνιστές του. Πολύ περισσότερο, αν δέχεται να βάζει πλάτη για να βελτιώνει την ανταγωνιστικότητά του ο εργοδότης, πιστεύοντας ότι έτσι διασφαλίζεται και το δικό του μεροκάματο.
Το γεγονός ότι οι εργαζόμενοι δέχτηκαν αδιαμαρτύρητα σχεδόν όλα τα παραπάνω δεν έσωσε τις θέσεις εργασίας κι αυτό πρέπει να αποτελέσει κριτήριο στον αγώνα τους από εδώ και πέρα. Χρειάζεται να βγουν συμπεράσματα για το πού οδηγεί τους εργαζόμενους ο ανταγωνισμός ανάμεσα στα μονοπώλια και η ταύτισή τους με τα συμφέροντα του εργοδότη, για το έδαφος που κερδίζει η εργοδοσία να ξεσαλώνει αντεργατικά από την έλλειψη οργάνωσης στο χώρο δουλειάς και την πάλη μέσα από το σωματείο, για το ρόλο των συνδικαλιστικών πλειοψηφιών στην Ομοσπονδία που δεν άνοιγαν κανένα μέτωπο όλα αυτά τα χρόνια με την εργοδοσία.
Τέτοια συμπεράσματα μπορούν να βοηθήσουν καθοριστικά στην οργάνωση και στην εξέλιξη του αγώνα που δίνουν τώρα, έχοντας στο πλευρό τους το Σύλλογο Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας.

Πρωτοβουλίες για μαχητική οργάνωση της 48ωρης απεργίας

Πρωτοβουλίες για μαχητική οργάνωση της 48ωρης απεργίας

Ανοιχτή συνέντευξη Τύπου - συζήτηση για το Ασφαλιστικό και την απεργιακή κινητοποίηση διοργανώνει το ΠΑΜΕ την Τρίτη 26 Απρίλη

Ανοιχτή συνέντευξη Τύπου - συζήτηση με θέμα «Τα μέτρα της κυβέρνησης για το Ασφαλιστικό - Φορολογικό που δεν αφήνουν τίποτα όρθιο και τα χειρότερα που έρχονται. Οργάνωση της 48ωρης απεργίας - απάντησης στους κυβερνητικούς σχεδιασμούς» οργανώνει το ΠΑΜΕ, την Τρίτη 26 Απρίλη, στην αίθουσα εκδηλώσεων της ΕΣΗΕΑ (Ακαδημίας 20), στις 12 μ. Καλεί Ομοσπονδίες, σωματεία και συλλόγους εργαζομένων, ελευθεροεπαγγελματιών, επιστημόνων, γυναικών και φορείς της νεολαίας να πάρουν μαζικά μέρος.
Αυτή είναι μια από τις πολλές δραστηριότητες που οργανώνουν οι ταξικές δυνάμεις για την ενημέρωση του λαού και την καλύτερη οργάνωση της 48ωρης γενικής απεργίας. Σήμερα και τις επόμενες μέρες, προγραμματίζονται επίσης οι εξής πρωτοβουλίες:

• Στα Χανιά, το ΠΑΜΕ καλεί σε συλλαλητήριο σήμερα, Πέμπτη, στις 7.30 μ.μ., στην πλατεία Νέων Καταστημάτων.
• Στην Κοζάνη, η τοπική Γραμματεία του ΠΑΜΕ καλεί σε συγκέντρωση σήμερα, Πέμπτη, στις 7.30 μ.μ., στην κεντρική πλατεία.
• Στην Πάτρα, η Γραμματεία Αχαΐας του ΠΑΜΕ προχωρά σε παράσταση διαμαρτυρίας στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση Δυτικής Ελλάδας, σήμερα, Πέμπτη, στις 9 π.μ. Νωρίτερα, στις 7 μ.μ., καλεί σε συγκέντρωση στην πλατεία Γεωργίου (προσυγκεντρώσεις στις 6 μ.μ. σε πλατεία Τριών Συμμάχων, πλατεία Πίνδου και πλατεία Αγίου Γεωργίου - Αρχαίο Ωδείο).
• Στο Αγρίνιο, το Εργατικό Κέντρο καλεί σε διαμαρτυρία σήμερα, Πέμπτη, στις 8 μ.μ., στην κεντρική πλατεία.
• Στη Λάρισα, συγκέντρωση έχει προγραμματιστεί για αύριο Παρασκευή, στις 7.30 μ.μ., στην κεντρική πλατεία της πόλης.
• Στην Αθήνα, η Λαϊκή Επιτροπή 5ου - 6ου Διαμερίσματος οργανώνει πικετοφορία αύριο Παρασκευή, στις 7 μ.μ., με αφετηρία τον Αγιο Νικόλαο (Αχαρνών).
• Στη Ζάκυνθο, το Εργατικό Κέντρο καλεί σε συγκέντρωση αύριο Παρασκευή, στις 8 μ.μ., στα γραφεία του (Ευγενίδου 5).

Παράλληλα, πρόγραμμα συσκέψεων υλοποιεί η Γραμματεία Αιτωλοακαρνανίας του ΠΑΜΕ σε Αγρίνιο (24/4), Ναύπακτο (22/4) και Μεσολόγγι (22/4). Ο Σύνδεσμος Συνταξιούχων ΙΚΑ Αθήνας οργανώνει σύσκεψη το Σάββατο 23/4, στις 10.30 π.μ., στο ΕΚ Αθήνας (Γ' Σεπτεμβρίου 48Β, 2ος όροφος). Η Ενωση Οικοδόμων Αιτωλοακαρνανίας καλεί σε σύσκεψη σήμερα Πέμπτη, στις 6.30 μ.μ., στο Εργατικό Κέντρο Αγρινίου. Το Εργατικό Κέντρο Αγρινίου καλεί σε σύσκεψη την Παρασκευή, στις 7 μ.μ., στα γραφεία του. Η Επιτροπή Αγώνα του Σωματείου Οικοδόμων Λιβαδειάς καλεί σε σύσκεψη την Παρασκευή, στις 7.30 μ.μ., στο Εργατικό Κέντρο Λιβαδειάς.
Τέλος, τα ναυτεργατικά σωματεία ΠΕΜΕΝ, «ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ», ΠΕΕΜΑΓΕΝ, ΠΕΠΡΝ και ΠΕΣ ΝΑΤ καλούν σε οργανωτική σύσκεψη σήμερα, Πέμπτη, στις 10.30 π.μ., στα γραφεία της ΠΕΜΕΝ.