Ψάξε το χέρι που ταΐζει τους ψεκασμένους

 

Κατιούσα

Αν δεν υπήρχαν αρνητές μάσκας και του ιού, η κυβέρνηση -αυτή και κάθε άλλη στη θέση της- θα έπρεπε να τους εφεύρει, για να έχουν κάτι να δείχνουν τα ΜΜΕ.

Γιατί όσο ασχολούμαστε με τους ψεκασμένους, αυτή εφαρμόζει το σύστημα “ψεκάστε-σκουπίστε-τελειώσατε” για τα εργασιακά δικαιώματα (το οκτάωρο, τις διαδηλώσεις, το δικαίωμα στην απεργία, τον συνδικαλιστικό νόμο).

Γιατί τους χρειάζεται ως ασπίδα απέναντι σε κάθε σοβαρή κριτική, για να φαντάζει ως “η φωνή της λογικής” που εφαρμόζει πιστά ό,τι λένε οι επιστήμονες. Και για να ταυτίζει με τους ψεκασμένους όποια δύναμη αντιδρά στην πολιτική της, τους πολιτικολογούντες επιστήμονες και την παντελή απουσία ουσιαστικών μέτρων -αυτά τα τελευταία εξαντλούνται στη μάσκα.

Μην αμφιβάλετε πως όταν διαδηλώνετε, “αυτοί που τώρα κοιτάνε την πορεία” ή ένα μέρος τους έστω, μπορεί να μας βλέπουν και εμάς σαν ψεκασμένους ιδεοληπτικούς, που αγνοούν τι κινεί τον κόσμο. Είναι και αυτή μια παραλλαγή της θεωρίας των δύο άκρων. Η μέση λογική της μεσαίας τάξης των νοικοκυραίων συναντά την κυβέρνηση των μέτριων αρίστων, στη μέση της απόστασης μεταξύ των “άκρων”, όπως αυτοί τα αντιλαμβάνονται και τα πλασάρουν.

Οι ψεκασμένοι δεν είναι σπορά της τύχης, αλλά οργανικό στοιχείο του συστήματος. Δεν είναι ότι δεν πέρασαν ποτέ τους Διαφωτισμό για να διδαχτούν τον ορθό λόγο, αλλά ότι πέρασαν καπιταλισμό που πάει χέρι-χέρι με τον σκοταδισμό της νέας εποχής.

Εικόνα σου είναι εξουσία και σου μοιάζουν. Κατ’ εικόνα και ομοίωση μιας κυβέρνησης που παίζει με τον αριθμό των τεστ -πχ κάθε Σαββατοκύριακο- και δεν παίρνει ουσιαστικά μέτρα. Κατ’ εικόνα και ομοίωση μιας εκκλησίας που δεν αλλάζει μυαλά και λαβίδες. Κατ’ εικόνα και ομοίωση του κυρίαρχου λειτουργικού αναλφαβητισμού και του κραταιού ανορθολογισμού που μας λέει πως ο κόσμος αυτός ποτέ δε θα αλλάξει και καληνυχτίζει τον Κεμάλ στα πηχτά σκοτάδια της άγνοιας και της συνωμοσιολογίας.

Στο κάτω-κάτω, ένας δύσπιστος ψεκασμένος που υποψιάζεται πως του κρύβουν την αλήθεια, ίσως νιώθει τέρας λογικής μπροστά στους κρατούντες που λέ(γα)νε πως ο ιός κολλάει στα μπαρ μετά τις 12 ή στις πλατείες, αλλά όχι στο μετρό. Όταν θέλετε λοιπόν να ειρωνευτείτε ένα ψεκασμένο βλήμα, πολύ καλά κάνετε. Θυμηθείτε όμως και το χέρι της κυβέρνησης που τον τρέφει. Ενίοτε τον ποτίζει και με χλωρίνη, για να γλιτώσει μια ώρα αρχύτερα από τον ιό τον μάταιο τούτο κόσμο. Αλλά έτσι μικραίνει η δεξαμενή τους για τις κάλπες ή τα επόμενα εθνικιστικά συλλαλητήρια…

Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου (Ο δολοφόνος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος)

 

Κατιούσα

“Ως πότε παλληκάρια, θα ζούμε στα στενά, μονάχοι σαν λιοντάρια, στις ράχες στα βουνά; Κάλλιο είναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή, παρά σαράντα χρόνους, σκλαβιά και φυλακή.”
Θούριος, Ρήγας Φεραίος 

Το σημερινό άρθρο θα μπορούσε να ήταν και ένα μικρό διήγημα νουάρ. Θα μπορούσαμε να το γράφαμε σε μια έκθεση σε εξετάσεις Αγγλικών για να θυμηθούμε λίγο και τα νιάτα μας ή να το χαζεύουμε ανέμελα σε κάποια παραλία. Δυστυχώς όμως το παρόν άρθρο δεν είναι προϊόν φαντασίας, αλλά το τελευταίο εξάμηνο των ζωών μας.

Μάρτιος 2020. Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης σε διάγγελμά του ανακοινώνει το γενικό lockdown λόγω της πανδημίας από τον νέο κορονοϊό, ο οποίος είχε κάνει την εμφάνιση του λίγους μήνες πριν σε μια επαρχεία της Κίνας. Ο πρωθυπουργός αναφέρθηκε σε πρωτόγνωρες καταστάσεις και σε ένα πόλεμο με έναν αόρατο εχθρό. 

Θα περίμενε λοιπόν κάποιος μιας και το ελληνικό κράτος ποτέ δεν ήταν φειδωλό στις στρατιωτικές δαπάνες, να αξιοποιήσει αυτό το χρονικό διάστημα για να εξοπλίσει και να προετοιμάσει το αποδυναμωμένο από τη δεκαετία των μνημονίων Εθνικό Σύστημα Υγείας (ΕΣΥ). Οι δύο εβδομάδες έγιναν ένας μήνας, και ο ένας μήνας έγιναν τρεις όταν η κυβέρνηση αποφάσισε να άρει το lockdown. Μήπως επένδυσε σε δομές υγείας; Μήπως προετοίμασε κέντρα covid; Μήπως προσέλαβε υγειονομικό προσωπικό; Όχι. Αρκέστηκε σε παλαμάκια σε μπαλκόνια, σε 30 εκατομμύρια ευρώ στους καναλάρχες και σε σεμινάρια που έμειναν γνωστά ως σκόιλ ελικίκου. 

Μα, θα πει κάποιος, μήπως είμαστε αυστηροί με τον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση; Αφού ζούμε μια πρωτόγνωρη κατάσταση μήπως ήταν δικαιολογημένη η έλλειψη προετοιμασίας; Μήπως όμως δεν ήταν και τόσο πρωτόγνωρη η κατάσταση; Σκεφτείτε ότι μέχρι τις πρώτες δεκαετίες μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο υπήρχε ως ενεργή νόσος τόσο η φυματίωση όσο και η λέπρα. Και ακόμη και τότε με τα πενιχρά επιστημονικά δεδομένα, με τις λάθος προσεγγίσεις και μια κουτσουρεμένη δημοκρατία, κατάφεραν να φτιάξουν δομές όπως τα σανατόρια. Τώρα λοιπόν; Πιο πρόσφατα, την προηγούμενη δεκαετία υπήρχαν αρκετές περιπτώσεις πανδημίας, κυρίως σε περιπτώσεις χωρών της νοτιοανατολικής Ασίας, και πλέον ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας έχει εκπονήσει συγκεκριμένα πρωτόκολλα αντιμετώπισης. 

Άρα και ο αιφνιδιασμός δεν ήταν και ακριβώς αιφνιδιασμός τελικά. Ήταν όμως αιφνιδιασμός ο τρόπος με τον οποίο ο ίδιος ο πρωθυπουργός άνοιξε την τουριστική σαιζόν και τα σύνορα. Διθυραμβικές δηλώσεις περί νίκης επί της πανδημίας, εθνική υπερηφάνεια, και μετατροπή της Ελλάδας σε μια covid free αποικία των βορείων κρατών. Υπήρχαν βέβαια και οι φωνές που προειδοποιούσαν ότι εγκαθιδρύεται μια επικίνδυνη λογική απαξίας της ανάγκης για μαζικό δειγματοληπτικό έλεγχο και για ενίσχυση του ΕΣΥ. Οι φωνές αυτές υπερκαλύφθηκαν από τα ΜΜΕ και περιθωριοποιήθηκαν από την ομάδα των ειδικών.

Ποια είναι όμως τελικά αυτή η ομάδα; Ποια είναι η σύνθεσή της και ποιος την επέλεξε; Ποιες είναι οι ακριβείς προτάσεις της, τα πρακτικά των συνεδριάσεων της, ποια σημεία αποδέχεται και ποια απορρίπτει η κυβέρνηση; Πρόσφατα ο Κυριάκος Μητσοτάκης κάλεσε την αντιπολίτευση να μην επιτίθεται στους επιστήμονες, αλλά μόνο στον ίδιο. Σε ποιους επιστήμονες; Στον εξής έναν, τον Σωτήρη Τσιόδρα, στο πρόσωπο του οποίου η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ επέλεξαν να συμπυκνώσουν το σύνολο της επιστημονικής κοινότητας. Αυτό δεν αφορά όμως το επιστημονικό υπόβαθρο του Σωτήρη Τσιόδρα, εξάλλου ούτε ο ίδιος δε συμφωνεί με τον εαυτό του στα επιστημονικά συνέδρια στα οποία τοποθετείται. Αυτό αφορά τον πολιτικό ρόλο που επέλεξε, να ιδεολογικοποιεί δηλαδή και να ντύνει με επιστημονικό μανδύα τα μέτρα και τις επιλογές της κυβέρνησης. 

Και κάπως έτσι φτάνουμε στη μέρα που ο Πρωθυπουργός ετοιμάζεται να κηρύξει το νέο γενικό lockdown. Το πρώτο lockdown έγινε  για να προετοιμαστεί το ΕΣΥ, κάτι το οποίο προφανώς δεν έγινε. Ακόμα και αυτή την κρίσιμη κατά τα άλλα στιγμή, οι περισσότερες διοικήσεις αρνούνται πεισματικά να προκηρύξουν θέσεις και μπαλώνουν τα κενά  με μετατάξεις και «εντέλλεσθε». Το δεύτερο lockdown για ποιον ακριβώς λόγο λοιπόν θα γίνει; Για να μη προσλάβουν υγειονομικό προσωπικό; Για να μην αυξήσουν τα δρομολόγια στα λεωφορεία; Ή για να έρθουν τουρίστες στην αποικία τα Χριστούγεννα;

Ο πρωθυπουργός στις 5 Νοεμβρίου ήταν ξεκάθαρος, όλα τα παραπάνω και κυρίως το τελευταίο. Το δόγμα είναι μαμ, κακά και νάνι μέχρι να μπορέσει η αποικία να ανοίξει για τους τουρίστες. Arbeit Macht frei το έλεγαν οι ναζί. Έτσι λοιπόν ο Κυριάκος Μητσοτάκης προετοιμάζει τις πόλεις να γίνουν σύγχρονα στρατόπεδα εργασίας καθώς κλείνει μόνο η εστίαση και οι χώροι ψυχαγωγίας και όχι η βιομηχανία. Δουλειά σπίτι, δουλειά σπίτι, οι τσιμινιέρες να μένουν αναμμένες και τα σχολεία να είναι ανοιχτά για να φυλάνε τα παιδιά των σύγχρονων δούλων όταν εργάζονται. Γιατί αυτό είναι το πραγματικό όραμα της κυβέρνησης για την εκπαίδευση. 

Αλλιώς για πιο λόγο να αφήσουν έξι μήνες να περάσουν χωρίς να παρέμβουν προς την ανοικοδόμηση του ΕΣΥ; Γιατί ακόμα και αυτή τη στιγμή δεν προχωρούν σε προσλήψεις και δημιουργία κέντρων covid; Ας γυρίσουμε στην αναλογία με τον πόλεμο. Πολλές φορές όταν γινόταν κριτική στο ζήτημα των στρατιωτικών δαπανών, η απάντηση που ακούγαμε ήταν ότι και τι να κάνεις όταν έχεις τον Τούρκο δίπλα; Και η απάντηση αυτή δικαιολογούσε τα δις που ξοδεύονται σε υποβρύχια και φρεγάτες. Αλήθεια γιατί τώρα που είναι ο κορονοϊός δίπλα δεν ισχύει το ίδιο για τις δαπάνες στην υγεία; Ή μήπως αυτοί που υποστηρίζουν την αναγκαιότητα των στρατιωτικών δαπανών θα πάνε να βρούνε καταφύγιο τώρα στις φρεγάτες; Γιατί για την υγεία όχι τέσσερα δις δεν ξοδεύτηκαν, αλλά ούτε τέσσερα εκατομμύρια.

Ακριβώς αυτό δήλωνε και συνέχεια ο encoreman-καθηγητής Σωτήρης Τσιόδρας. Ότι δε μπορούμε να πληρώσουμε για μάσκες, ότι τα τεστ είναι περιττή πολυτέλεια, ότι δεν είναι εφικτό να διενεργείται διαγνωστικός έλεγχος στα σύνορα, ότι δεν υπάρχει δυνατότητα για να αυξηθούν τα δρομολόγια των ΜΜΜ. Αλήθεια αυτές είναι οι αποφάσεις της σκιώδους επιτροπής ειδικών; Γιατί περισσότερο με δηλώσεις κυβερνητικού εκπροσώπου ακούγονται. Και δυστυχώς ο κ. Τσιόδρας επέλεξε για τον εαυτό του να αποτελέσει το θλιβερό αχυράνθρωπο της κυβερνητικής πολιτικής, κρυμμένος πίσω από μια ασαφή επιτροπή. 

Μα θα πείτε πάλι το ίδιο δε γίνεται παντού; Όχι παντού, μόνο στις χώρες του (όσο και αν ακούγεται μπανάλ) του δυτικού καπιταλισμού και κυρίως της ευρωπαϊκής ένωσης. Γιατί στο δεύτερο κύμα δεν υπάρχει η ίδια κατάρρευση στα κατά τα άλλα απολίτιστα και αυταρχικά ανατολικά κράτη, τα οποία ανέπτυξαν γρήγορα νέες δομές και μεθόδους επιτήρησης. Τι άραγε έχουν κοινό τα δυτικά αυτά κράτη; Μα την Αγία ιδιωτική πρωτοβουλία και την επακόλουθη ιδιωτικοποίηση της υγείας. Η οποία τελικά ούτε πιο ανταγωνιστική έγινε, ούτε πιο αποδοτική, ούτε πιο ποιοτική. Και ακόμα και τώρα ο Σωτήρης Τσιόδρας επιλέγει να παρουσιάζει μια σειρά διαφανειών και παρουσιάσεων που είχε κάνει ππρο εβδομάδας σε δύο επιστημονικά συνέδρια (βλ. εδώ) ως την απάντηση που βασίζεται σε καινοτόμα στοιχεία για το επερχόμενο lockdown. 

Η αλήθεια δυστυχώς είναι διαφορετική. Τα στοιχεία ήταν εκεί. Πέρα του ότι δεν προκύπτουν έτσι και αλλιώς νέα επιδημιολογικά δεδομένα μέσα σε 8 ώρες που αλλάζει η κυβερνητική γραμμή. Και αυτοί συνειδητά επέλεξαν να μη κάνουν τίποτα το οποίο να αφορά το δημόσιο σύστημα υγείας. Για αυτό επιλέγουν να μη συνταγογραφείται το διαγνωστικό τεστ, για αυτό περιορίζουν το 80% των χειρουργείων, για αυτό κλείνουν το μάτι στον αδηφάγο ιδιωτικό τομέα και για αυτό δεν έγινε ούτε τώρα ανακοινώθηκε ενίσχυση του ΕΣΥ και κάλυψη των κενών. Γιατί στο σύστημά τους πρώτα πεθαίνει η ελπίδα και μετά το κέρδος. Για αυτό βάζουν γαστρεντερολόγους, νευρολόγους και ορθοπεδικούς να λειτουργούν τα τμήματα επειγόντων περιστατικών. Αλήθεια πάνω σε ποια επιστημονικά δεδομένα βασίζεται αυτή η πρακτική; Πάνω σε ποια δεδομένα βασίζεται η αποψίλωση της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας με το κλείσιμο των κέντρων υγείας αστικού τύπου και των ΤΟΜΥ ώστε να μετακινηθεί το προσωπικό στα νοσοκομεία; 

Και τελικά που αποσκοπεί αυτό το νέο lockdown; Γιατί το lockdown είναι αμυντικό μέτρο για να αφήσει χώρο για την προετοιμασία. Γιατί με βάση τα δύο συνέδρια στα οποία μίλησε ο κ. Τσιόδρας (βλ. εδώ και εδώ) ούτε εμβόλιο προβλέπεται για γενική χρήση το πρώτο εξάμηνο του 2021, ούτε υπάρχει κάποια θεραπεία πέρα της χρήσης πλάσματος από ήδη νοσούντες, το οποίο όμως δε μπορεί να αφορά μαζική χρήση. Ή μήπως είναι επιστημονικά ορθό να πεθάνουμε από κάτι άλλο σπίτι μας, να αυξηθούν οι αυτοκτονίες και όχι από κορονοϊό, όπως είχε επισημάνει ο καθηγητής του Stanford Ιωαννίδης; Δεν είναι επιστήμονας αυτός; Ούτε η ΟΕΝΓΕ έχει επιστήμονες; Τελικά ποιοι είναι οι επιστήμονες που εκπροσωπεί ο κ. Τσιόδρας και στους οποίους αναφέρεται ο κ. Μητσοτάκης; 

Η επιστημονική κοινότητα στην οποία αναφέρονται είναι στην ουσία τα συστημικά ΜΜΕ. Το Έθνος, η Καθημερινή, το Βήμα, η Real, το Σκάι.  Οι οποίοι συντεταγμένα και όλοι μαζί το απόγευμα της τετάρτης Νοέμβρη άρχισαν να δημοσιεύουν ότι σοκάρει η άνοδος των κρουσμάτων, ενώ ήταν ο ίδιος ρυθμός από την προηγούμενη εβδομάδα. Αυτή είναι η επιστημονική κοινότητα της κυβέρνησης, τα non paper και ο έλεγχος μέσω του τρόμου της κοινής γνώμης. Για αυτό βγήκαν εν χωρώ ως λαγοί να παραποιούν τα επιδημιολογικά δεδομένα και να προετοιμάζουν το έδαφος για το νέο lockdown. Και αυτοί είναι οι πραγματικά ψεκασμένοι οι οποίοι αμφισβητούν και εργαλιοποιούν τα επιστημονικά δεδομένα και δίνουν χώρο στην εμφάνιση των θεωριών συνωμοσίας. 

Γιατί όταν παραπλανάς την κοινή γνώμη με φρούδες ελπίδες για θεραπεία ή για νίκη επί της πανδημίας, όταν αποκρύβεις επιδημιολογικά δεδομένα, όταν μεταθέτεις το αναπόφευκτο τότε δημιουργείς το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου. Του θανάτου της ζωής και της δημοκρατίας. Και ως γνωστό ο δολοφόνος ξαναγυρνά στον τόπο του εγκλήματος. Γιατί αυτό κάναν πάντα οι κρατούντες. Από το μεσαίωνα έως τη Σπιναλόγκα πρώτη λύση πάντα ήταν η ενοχοποίηση των υποτελών και η καραντίνα και πάντα αποδεικνυόταν ότι η τακτική αυτή μόνο επιστημονικά τεκμηριωμένη δεν ήταν. Αυτό είναι και το πραγματικό νόημα του lockdown. Η μετάθεση των ευθυνών. 

Το ανακοίνωσε και ο πρωθυπουργός. Αν δεν υπήρχαν οι ανεύθυνοι δε θα χρειαζόταν το δεύτερο lockdown. Και είναι αλήθεια. Αν δεν υπήρχε αυτός και η κυβέρνηση του δε θα χρειαζόταν. Αν υπήρχε μια κίνηση για την ενίσχυση του εθνικού συστήματος υγείας, για προσλήψεις, για άνοιγμα ΜΕΘ, για κέντρα covid δε θα υπήρχε ο πανικός για κατάρρευση των δομών υγείας. Και τώρα επιλέγουν να μη κινηθούν προς αυτή την κατεύθυνση. Επιλέγουν να κατηγορούν ως σύγχρονοι Φαραώ τους πληβείους για τη μοίρα τους από τις δέκα πληγές που αυτοί έφεραν. Και το μόνο στο οποίο θα δικαιούμαστε να συμφωνήσουμε με τον κ. Κυρανάκη και να απογοητευτούμε με την επιστημονική κοινότητα θα είναι αν δεν καταφέρει μαζί με την πανδημία να περιορίσει τους κυβερνώντες στην προσπάθεια τους να αφήσουν τις κοινωνίες να καταρρεύσουν. Τότε οι επιστήμονες, η αριστερά, οι κομμουνιστές όντως θα είναι κατώτεροι των περιστάσεων. 

Δε θα είναι όμως. Όπως δεν ήταν και το ’40 μιας και έγινε και αντίστοιχη αναλογία. Ντροπή στον  εργάτη στον σκλάβο ντροπή στο αίμα αν δεν πνίξει μια τέτοια ζωή, τραγουδούσαν αυτοί που αντιστάθηκαν τότε. Ντροπή για τον νέο στη μάχη αν δεν ριχτεί για τη λαοκρατία την τίμια ζωή τραγουδούσαν στα βουνά. Και σε κάθε στιγμή αντίστασης τα τραγούδια αυτά είναι επίκαιρα, ειδικά όταν η άρχουσα τάξη επιλέγει να συνεργαστεί με τον εκάστοτε κατακτητή. Μας στέλνουν μηνύματα στέλνουν κραυγές εμπρός επαναστάτες, εμπρός κομμουνιστές. 

Πάνος Χριστοδούλου, Ειδικευόμενος Ιατρικής Βιοπαθολογίας/Εργαστηριακής Ιατρικής, MSc Διοίκησης Μονάδων Υγείας, Υποψήφιος Διδάκτορας Ιατρικής Πανεπιστημίου Πατρών, PGCert Διαχείρισης κρίσεων στη δημόσια υγεία και ανθρωπιστικής απάντησης, Μεταπτυχιακός φοιτητής στο ΠΜΣ Τρόφιμα, Διατροφή και Μικροβίωμα της ιατρικής του 

Πόσο αξίζει η ζωή σε Δύση και Ανατολή

 

 

Πόσο πάει η ζωή σε Δύση και Ανατολή

Ένας πίνακας (τελευταια φωτο ). Χώρες και αριθμοί. Αποτυπώνει την εικόνα του covid μέχρι το βράδυ της 4/11/20. Ο πίνακας «φωνάζει». Λέει αλήθειες. Υπονοεί αιτίες και λόγους. Η κίτρινη στήλη είναι η πιο αντικειμενική. Δείχνει τον, μέχρι σήμερα, αριθμό νεκρών της κάθε χώρας ανά εκατομμύριο πληθυσμού της. Συνάγεται αν διαιρέσουμε τον πληθυσμό της χώρας (τελευταία στήλη) διά του συνολικού αριθμού των νεκρών της (στήλη «Συνολικοί θάνατοι»). Υπό μία έννοια πρόκειται για χρηματιστήριο τιμών ανθρώπινης ζωής. Πόσο πάει η ζωή σε δύση και ανατολή. Όπου ο αριθμός της κίτρινης στήλης είναι μικρός, αντιστρόφως ανάλογη είναι η άξια της ζωής στη συγκεκριμένη χώρα. Η κοκκινη στήλη είναι οι νεκροί ανά χώρα της χθεσινής μέρας.

Οι χώρες με κόκκινο είναι ο… πολιτισμός. Η Ευρώπη. Η Δύση. Οι… ανεπτυγμένες οικονομίες. Οι χώρες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Και η Βραζιλία του Μπολσονάρο. Οι απόγονοι του διαφωτισμού. Επί πλέον είναι και χριστιανοί.

Οι χώρες με το πράσινο είναι οι ανατολίτες. Η Ασία. Οι κάτοικοι εκεί είναι… κίτρινοι κι έχουν σχιστά… μάτια. Τύποι… υποδεέστεροι. Αντιδημοκρατικοί. Δεν είχαν διαφωτισμό. Βεβαίως δεν είχαν και μεσαίωνα. Μιλάνε για εντελώς ανελεύθερες οικονομίες. Χώρια που δεν είναι χριστιανοί. Έχουν όμως ελάχιστους νεκρούς. Αδιανόητα ελάχιστους συγκριτικά με τον δυτικό… πολιτισμό. Βιετνάμ και Ταϊβάν 0,4 και 0,3 ανά εκατομμύριο κατοίκων. Η Κίνα έχει 3 νεκρούς ανά εκατομμύριο. Η Κίνα, επίσης, έχει σχεδόν 6 μήνες χωρίς νεκρό.

Με μπλε είναι η Ελλάδα και η Κούβα. Η Ελλάδα είναι η γνωστή χώρα για την ιδιοκτησία της οποίας ερίζουν πολλοί. Αστοί, Αμερικανοί, Ευρωπαίοι της ΕΕ, ΝΑΤΟ… εκτός απ’ τον λαό της. Στην Ελλάδα δεν πολυπιστεύουν στην πανδημία. Και έχουν περί πολλού την αστρολογία. Αγνοούν όμως ή αδιαφορούν για την άθλια κατάσταση της δημόσιας υγείας τους και τους λόγους που είναι τέτοια. Εξ’ αυτού, δεν μπορούν να κάνουν και μια απλή συσχέτιση αυτής της κατάστασης και των νεκρών που, ως αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης ακριβώς, θα μετράνε όλο και περισσότερο. Αν κάποιος πάψει να μετρά, θα ‘ναι που θα τον μετρούν οι άλλοι.

Η Κούβα είναι η χώρα που… δεν θέλουμε να γίνουμε εμείς. Που πάσχει από ανηλεή, ανήθικο κι εγκληματικό αποκλεισμό. Που, ο αποκλεισμός αυτός, της έχει στοιχίσει πάνω από 1,2 τρισεκατομμύρια δολάρια. Για να συλλάβουμε το μέγεθος του ποσού, ο Β΄ ΠΠ στοίχισε στην πρώην ΕΣΣΔ 10 τρισεκατομμύρια δολάρια περίπου (σημερινή αξία). Τον οποίο αποκλεισμό έχουν επιβάλει οι Αμερικανοί και οι άλλες πολιτισμένες χώρες της Δύσης. Στον οποίο συνεπικουρεί και η Ελλάδα του λαού που… αγρόν ηγοράζει. Παραδόξως, η Κούβα παράγει ασυστόλως, γιατρούς και εκπαιδευτικούς. Τους οποίους και «εξάγει» προκλητικά και ανερυθρίαστα. Εμείς παράγουμε σερβιτόρους, ντελιβεράδες και γλείφουμε κώλους για να προσλάβουν το παιδί μας τετράωρο σε σούπερ μάρκετ.

Ένας πίνακας. Που φωνάζει πως δεν είναι ο ιός που σκοτώνει αλλά οι... πολιτισμένες και "δημοκρατικές" ελίτ που κυβερνούν στη Δύση και δολοφονούν με τη μοίρα που επιφυλάσσουν στους λαούς τους. Ελάχιστη – στοιχειώδη αντιληπτική ικανότητα να διαθέτει κανείς και τους παίρνει φαλάγγι.

ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΑΝΑΚΗΣ

Η χειρουργική θεραπεία δεν είναι πολυτέλεια

Τρεις φράσεις είναι αποτυπωμένες στο μυαλό μου σε όλη τη διάρκεια της πανδημίας του κορονοϊού, από την έναρξή της μέχρι και πριν από λίγες μέρες.

• Το σύστημα Υγείας είναι θωρακισμένο και ενισχύεται/ προετοιμάζεται για κάθε ενδεχόμενο.
• Πήραμε 381 επικουρικούς γιατρούς, οι οποίοι τελικά δεν χρειάζονταν.
• Δεν υπάρχει κανένα χειρουργείο που να αναβλήθηκε, τα χειρουργεία λειτουργούν κανονικά.

Και οι τρεις φράσεις, ελαφρά παραφρασμένες αλλά με ακέραιο το νόημά τους, ανήκουν στον υφυπουργό Υγείας κ. Κοντοζαμάνη, ο οποίος μέχρι και πριν από λίγες μέρες διακήρυττε την «πλήρη ετοιμότητα» του συστήματος Υγείας. Και ξαφνικά, λίγες μέρες μετά, έρχεται η απόφαση για μείωση των τακτικών χειρουργικών επεμβάσεων κατά 80% για τις επιβαρυμένες περιοχές όπως π.χ. η Αττική. Επί της ουσίας, η απόφαση αυτή καταρρίπτει πλήρως το οικοδόμημα της «θωράκισης» και της «ετοιμότητας» του συστήματος που χτίστηκε με τις πιο πάνω τρεις φράσεις.

Ποια αναγκαιότητα υπάρχει τώρα για να σταματήσουν τα χειρουργεία, εκτός από τα υπερεπείγοντα; Υπάρχει αναγκαιότητα για περισσότερες κλίνες ΜΕΘ ή ΜΑΦ και απλές κλίνες για covid ασθενείς. Δηλαδή, για να φτιάξουν κλίνες ΜΕΘ θα δεσμεύσουν χειρουργικές αίθουσες και αναπνευστήρες του χειρουργείου, θα δεσμεύσουν αναισθησιολόγους, νοσηλευτές και λοιπό προσωπικό.

* * *

Είναι άραγε φυσιολογικό, το 2020 να συζητάμε για νοσοκομεία «μιας νόσου»; Θα πει κανείς πως η κατάσταση είναι έκτακτη. Μα ο λαός κλείστηκε στα σπίτια του στο πρώτο κύμα της πανδημίας και σχεδόν μηδένισε τα κρούσματα, δίνοντας χρόνο στην κυβέρνηση να αναπτύξει τις αναγκαίες υποδομές σε ΜΕΘ, ΜΑΦ και απλές κλίνες covid. Οκτώ μήνες μετά, η κυβέρνηση τι έκανε; Μιλά συνεχώς για έναν ιό που είναι «ύπουλος εχθρός», αλλά στην πραγματικότητα ύπουλη είναι η πολιτική της. Προσέλαβε 381 γιατρούς και σχεδόν 4.000 νοσηλευτές, όλοι συμβασιούχοι. Οταν τα κενά σε γιατρούς, με ευθύνη και όλων των προηγούμενων, είναι τουλάχιστον 6.500 και σε νοσηλευτές 30.000, για τον καλό καιρό, όταν δεν έχει πανδημία ή έκτακτη κατάσταση. Σταγόνα στον ωκεανό.

Τη ίδια ώρα, βρήκε χρόνο να περάσει και επιδιώκει να περάσει ακόμα περισσότερο αντεργατικές, αντιλαϊκές διατάξεις - εκτρώματα (χτύπημα της απεργίας, των συνδικάτων, απλήρωτες υπερωρίες), συνεχίζοντας και κλιμακώνοντας την επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων, με την αξιοποίηση και της πανδημίας.

Πιστεύει άραγε κανείς ότι η λοιπή νοσηρότητα εξαφανίστηκε; Σταμάτησαν οι άλλες παθήσεις λόγω κορονοϊού ή μπήκαν κι αυτές σε καραντίνα; Δυστυχώς όχι. Η λοιπή νοσηρότητα είναι εδώ και δεν μπορεί να κρυφτεί κάτω απ' το χαλάκι.

Η χειρουργική θεραπεία δεν είναι πολυτέλεια, είναι αναγκαία για την αντιμετώπιση πολλών παθήσεων της συνηθισμένης νοσηρότητας. Πόσο να περιμένει ένας άνθρωπος με βαριά λόγου χάρη αρθρίτιδα, που δεν μπορεί να περπατήσει ούτε για να πάει στη δουλειά του ή να εξυπηρετήσει την καθημερινότητά του; Πόσες κρίσεις χολαγγειίτιδας ή παγκρεατίτιδας να κάνει ένας άνθρωπος, γιατί δεν του επιτρέπει το σύστημα να «βγάλει» τη χολή του; Δεν συζητάμε για κοσμητικές επεμβάσεις. Αναστολή τακτικών χειρουργείων σημαίνει ακριβώς ό,τι σημαίνει να μη βρίσκει κανείς στο φαρμακείο τα φάρμακά του για την πίεση ή το σάκχαρο κ.ο.κ. Συνιστά άρνηση του δημόσιου συστήματος Υγείας να προσφέρει θεραπεία στον ασθενή.

Την ίδια ώρα, βέβαια, ο ιδιωτικός τομέας είναι ελεύθερος, χωρίς κορονοϊό (covid free) να κάνει όλη αυτήν τη δουλειά με το αζημίωτο βεβαίως. Κοινώς, όπου φτωχός και η μοίρα του, όπως λέει και ο λαός.

* * *

Είναι πραγματικά τραγικό αυτό που συμβαίνει, με ευθύνη της σημερινής και όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, που η διαχρονική αντιλαϊκή πολιτική τους αποτυπώνεται στο σημερινό χάλι της Υγείας. Είμαστε σε μια εποχή που η επιστήμη έχει κάνει άλματα. Η χειρουργική έχει στην καθημερινότητά της πια τη ρομποτική τεχνολογία. Σήμερα μπορούν να εκτελούνται με ακρίβεια και με ασφάλεια χειρουργικές επεμβάσεις που παλαιότερα απλά δεν γίνονταν καθόλου ή απαιτούσαν πολλές προϋποθέσεις για να πραγματοποιηθούν. Τι τεράστια αντίφαση, να βλέπει κανείς αυτήν την πρόοδο και ταυτόχρονα να μην μπορεί να την προσεγγίσει παρά μόνο αν το επιτρέπει η τσέπη του! Και πόσο άδικο ταυτόχρονα, να υπάρχει έμπειρο, εκπαιδευμένο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, αλλά να παροπλίζεται χωρίς να μπορεί να προσφέρει στον λαό.

Βεβαίως, όπως λέει η κυβέρνηση, αυτό γίνεται σε όλα τα προηγμένα κράτη. Ακριβώς, σε όλα τα προηγμένα καπιταλιστικά κράτη με τα εμπορευματοποιημένα συστήματα Υγείας που τα διαφημίζουν σαν πρότυπο και παράδειγμα προς μίμηση, αυτό συμβαίνει.

Τι είναι αυτό που μπαίνει εμπόδιο στη συνδυασμένη ικανοποίηση τακτικών και έκτακτων αναγκών, αν όχι η πολιτική που θεωρεί την υγεία του λαού κόστος που πρέπει να μειωθεί γιατί είναι προϋπόθεση για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και της επιχειρηματικότητας; Ενα σύγχρονο σύστημα Υγείας δεν μπορεί να μην έχει τις αναγκαίες εφεδρείες σε προσωπικό, υποδομές, εξοπλισμό και για την αντιμετώπιση έκτακτων αναγκών. Είναι παραμύθι ότι είμαστε αντιμέτωποι με ένα πρωτόγνωρο γεγονός. Επιδημίες είχαμε, έχουμε και θα έχουμε.

* * *

Σήμερα περισσότερο από ποτέ άλλοτε, αναδεικνύονται τα τραγικά αδιέξοδα του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος, που κινητήρια δύναμή του είναι το κέρδος και όχι η ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Εδώ και τώρα πρέπει άμεσα να προσληφθεί, με έκτακτες ταχείες διαδικασίες, ειδικευμένο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό για να καλυφθούν οι ανάγκες. Εδώ και τώρα να επιταχθεί και να ενταχθεί υπό κρατικό έλεγχο ο ιδιωτικός τομέας της Υγείας, κλίνες και ΜΕΘ. Αμεσα και χωρίς προσκόμματα να μονιμοποιηθούν όλοι οι εργαζόμενοι με ελαστικές σχέσεις εργασίας στα νοσοκομεία, επικουρικοί γιατροί, νοσηλευτές κ.ο.κ. Εδώ και τώρα, έστω και στο «και πέντε» να ακούσουν τους γιατρούς και την Ομοσπονδία τους την ΟΕΝΓΕ που έγκαιρα πρότεινε μέτρα που δεν υλοποιήθηκαν.

Γιάννης ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΣ
Χειρουργός ορθοπεδικός, διδάκτωρ Ιατρικής Σχολής Αθηνών, Επίκουρος Επιμελητής στο ΓΝΕ «ΘΡΙΑΣΙΟ», μέλος της ΕΓ της ΟΕΝΓΕ

Εγκληματική πολιτική

Το «θωρακισμένο» και «πανέτοιμο» σύστημα Υγείας, που διαφήμιζε η κυβέρνηση όλους τους προηγούμενους μήνες, απορρίπτοντας και λοιδορώντας τα αιτήματα υγειονομικών και εργαζομένων για ουσιαστικά μέτρα ενίσχυσης και επίταξη του ιδιωτικού τομέα, κατέρρευσε μέσα σε λίγες μέρες από την αύξηση των κρουσμάτων.

Αυτό είναι το συμπέρασμα - ομολογία της χτεσινής ενημέρωσης από τον πρωθυπουργό και των ανακοινώσεων που ακολούθησαν.

Η εγκληματική πολιτική της υποχρηματοδότησης και της εμπορευματοποίησης από όλες διαχρονικά τις κυβερνήσεις, σε συνδυασμό με την άρνηση της σημερινής κυβέρνησης να πάρει μέτρα ενίσχυσης του συστήματος Υγείας μετά το πρώτο κύμα, ενώ είχε το χρόνο να το κάνει, οδήγησαν στο να «φρακάρει» το σύστημα, αφού πρώτα βρέθηκε στο «κόκκινο» για πολλές βδομάδες και διαπιστωμένα εφάρμοζε ακόμα και μεθόδους διαλογής ασθενών, προκειμένου να αντεπεξέλθει στην πίεση.

Και επειδή ούτε και τώρα η κυβέρνηση σκοπεύει να πάρει τα αναγκαία μέτρα ενίσχυσης του συστήματος Υγείας, «αραίωσης» των μαθητών στα σχολεία, αποσυμφόρησης των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς και προστασίας των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς, το lockdown παρουσιάζεται ως αναπόφευκτο από τον πρωθυπουργό, ο οποίος επικαλείται και τις εισηγήσεις των επιστημόνων.

Εχουν μάλιστα το θράσος να λένε ότι το κάνουν «προληπτικά», πριν η κατάσταση φτάσει στο απροχώρητο και χρειαστεί να ζήσουμε σκηνές όπως εκείνες που είδαμε στην Ιταλία και στις ΗΠΑ πριν από λίγους μήνες! Δηλαδή ο λαός θα πρέπει να τους πει και «ευχαριστώ».

Κι όχι μόνο αυτό, αλλά ακόμα και τώρα, με αυθαιρεσίες και αντιφάσεις, προσπαθούν να φορτώσουν την ευθύνη για το αδιέξοδο στο λαό. Ελεγε για παράδειγμα χτες ο πρωθυπουργός ότι η απόφαση για το lockdown έχει να κάνει με την «ανεξήγητη εκθετική ανάπτυξη των κρουσμάτων, που εκπλήσσει ακόμα και τους επιστήμονες και εκτινάσσει την πίεση στο σύστημα Υγείας».

Για να συμπληρώσει όμως μετά ότι «αν όλοι τηρούσαμε τα μέτρα, δεν θα ήμασταν σήμερα εδώ»! Να τη πάλι η ατομική ευθύνη! Να τη η ενοχοποίηση του λαού για την εξέλιξη της πανδημίας και το lockdown.

Με σοφιστείες και τεχνάσματα προσπαθούν να διαγράψουν τις εγκληματικές ευθύνες της κυβέρνησης και του κράτους, που διαχειρίζονται την πανδημία με κριτήριο τις «αντοχές της οικονομίας», δηλαδή των μεγάλων επιχειρήσεων, και όχι την προστασία της υγείας και της ζωής του λαού. Αυτό το αδιέξοδο έρχεται και ξανάρχεται με κάθε απόφαση της κυβέρνησης, όπως και τώρα με το lockdown.

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι και χτες ο πρωθυπουργός υπερασπίστηκε με όλα τα μέσα την επιλογή της κυβέρνησης να ανοίξει το καλοκαίρι τον Τουρισμό χωρίς κανένα ουσιαστικό μέτρο προστασίας, με «πρωτόκολλα» τις απαιτήσεις των μονοπωλίων των αερομεταφορών, των εφοπλιστών, των τουρ οπερέιτορ, με αποτέλεσμα να ξεκινήσει από εκεί ο νέος κύκλος έξαρσης της πανδημίας.

Ενώ και χτες ομολόγησε ότι ένας από τους βασικούς λόγους που επιβάλλουν τώρα τέτοια μέτρα είναι για να συγκρατήσουν όσο γίνεται τη διασπορά και «να κινηθεί κάπως καλύτερα η αγορά» τα Χριστούγεννα, με σχετική χαλάρωση των περιορισμών!

Μπορεί όντως η συμπεριφορά του ιού να αλλάζει και να μαθαίνουμε διαρκώς καινούργια πράγματα για την πανδημία, όπως συμφωνούν και οι περισσότεροι ειδικοί. Αυτό που δεν αλλάζει όμως σε κάθε φάση της πανδημίας είναι τα κριτήρια με τα οποία τη διαχειρίζεται η κυβέρνηση, σε βάρος των πραγματικών αναγκών και της υγείας του λαού.

Γι' αυτό πρέπει, τώρα που οι δυσκολίες μεγαλώνουν με το lockdown, να δυναμώσει και η οργανωμένη διεκδίκηση μέτρων ουσιαστικής προστασίας από τους εργαζόμενους, τα συνδικάτα και τους άλλους φορείς. Προϋπόθεση για να θωρακιστούν η υγεία και η ζωή του λαού είναι να ακουστεί δυνατά η φωνή του κάτω από τη μάσκα!