Οι αντιδράσεις απέναντι στις τροπολογίες Βρούτση κατ’εικόνα και
καθ’ομοίωσιν των απαιτήσεων του ΣΕΒ και άλλων εργοδοτικών οργανώσεων
συνεχίζονται, καθώς αποκαλύπτεται ολοένα και πιο ξεκάθαρα η βαθιά
αντεργατική τους στόχευση, που ανατρέπει τα όποια κεκτημένα είχαν μείνει
όρθια από όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις, δυσκολεύοντας παράλληλα
θεσμικά τις διεκδικήσεις των ίδιων των εργαζόμενων. Χαρακτηριστικό είναι
το παράδειγμα του προέδρου του ΕΚ Λαυρίου – Ανατολικής Αττικής, ο
οποίος ως εργολαβικός εργαζόμενος στην επιχείρηση “Αφοί Βλάχου”, είχε
απολυθεί για τη συνδικαλιστική του δράση. Μετά από συνεχείς
κινητοποιήσεις των συναδέλφων του, πριν δυο εβδομάδες σε τριμερή
συνάντηση στο Υπουργείο Εργασίας, είχε υπάρξει δέσμευση για την
επαναπρόσληψη και την προστασία του συνδικαλίζεσθαι. Μόλις πριν λίγες
μέρες, κυριολεκτικά στο παραπέντε της ονομαστικής ψηφοφορίας στη βουλή,
ανάμεσα στις υπόλοιπες αντιλαϊκές τροπολογίες, ψηφίστηκε κι αυτή που
αίρει την υποχρέωση του έμμεσου εργοδότη, που χρησιμοποιεί δηλαδή τις
υπηρεσίες εργολαβικών εργαζομένων, να τηρεί την εργατική νομοθεσία. Αυτό
σημαίνει πως όλη η ευθύνη μετατίθεται στις εργολαβικές εταιρείες, που
ξεφυτρώνουν σα μανιτάρια, μεταφέρουν την έδρα τους ή διαλύονται εν μία
νυκτί. Την απαράδεκτη αυτή μεθόδευση καταγγέλλει το ΕΚ Λαυρίου,
προειδοποιώντας πως: “Όσες τροπολογίες και αν φέρουν στα μουλωχτά, η
εργατική τάξη δεν θα ανεχτεί το δουλεμπόριο τον 21ο αιώνα”:
«Δεν έχουν περάσει δυο εβδομάδες που σε συνάντηση της Διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Λαυρίου – Ανατολικής Αττικής, στο πλαίσιο της εκδικητικής απόλυσης του προέδρου της, που εργάζεται ως εργολαβικός στο εργοστάσιο βαθυτυπίας “Αφοί Βλάχου”, με τη γεν. γραμματέα του υπουργείου Εργασίας, η οποία συμφώνησε στο δίκαιο αίτημά μας ότι πρέπει να υπάρχει προστασία της συνδικαλιστικής δράσης και σε αυτό το κομμάτι της εργατικής τάξης, που ούτως ή άλλως εργάζεται με απαράδεκτους όρους.
Δυο εβδομάδες λοιπόν αργότερα, ο υπουργός εργασίας “έτρεξε” να προλάβει, μεταξύ άλλων απαράδεκτων τροπολογιών, με τροπολογία “εξπρές” να απαλλάσσει από την ευθύνη για την τήρηση της εργατικής νομοθεσίας, τον έμμεσο εργοδότη, αναθέτοντάς την αποκλειστικά στον εργολάβο. Στο εξής, δηλαδή, όσοι απασχολούν εργαζόμενους μέσα από δουλεμπορικά συνεργεία δεν θα έχουν υποχρέωση τήρησης της εργατικής νομοθεσίας, ενώ αυτή θα αναζητείται πλέον σε εργολάβους, που συστήνουν, μεταφέρουν και διαλύουν τις επιχειρήσεις τους μέσα σε μια νύχτα!
Φυσικά αυτό δεν μας εκπλήσσει, καθώς το υπουργείο και όσοι το στελεχώνουν κάνουν πράξη της απαιτήσεις της μεγαλοεργοδοσίας, την οποία υπηρετούν και όχι φυσικά τα δίκαια αιτήματα των εργαζομένων. Αυτό όμως που θα πρέπει να ξέρει καλά το υπουργείο και η κυβέρνησή του είναι ότι το δουλεμπόριο τον 21ο αιώνα δεν θα περάσει, οι εργαζόμενοι με μπροστάρη το ταξικό κίνημα αργά ή γρήγορα θα επιβάλουν το δίκιο τους, θα επιβάλουν τη ζωή με δικαιώματα, που στο επίκεντρό της θα έχει τις ανάγκες των εργαζομένων και όχι τα κέρδη των αφεντικών».
