17 Ιαν 2018

Η απόδραση των Βούρλων - 6. Η κατάστρωση του σχεδίου



Το πρώτο μεγάλο πρόβλημα που συζητιέται είναι το πού θα πάνε τα χώματα που θα βγαίνουν από το λαγούμι. Ο Γιώργος Χατζηπέτρος δίνει την λύση: θα τα βάζουν στις τσέπες τους και θα τα πετάνε λίγα-λίγα στους καμπινέδες και στον υπόνομο. Προς στιγμήν επικρατεί ενθουσιασμός, ώσπου κάποιος αποφασίζει να κάνει μερικές πράξεις: είκοσι μέτρα λαγούμι πες, επί ογδόντα εκατοστά διάμετρο το λιγώτερο, μας κάνουν δεκάξι κυβικά χώμα, δηλαδή όγκο μεγαλύτερο από εκείνον ενός κελλιού. Αδύνατο όλο αυτό το χώμα να φύγει από τον υπόνομο ή τους καμπινέδες χωρίς να τους φράξει. Άσε που δεν είναι μόνο το χώμα. Με τις πέτρες τι θα γίνει;

Ο ενθουσιασμός εξαφανίζεται. Και το κλίμα βαραίνει περισσότερο όταν κάποιος παρατηρεί πως όλο αυτό το νταβαντούρι, τα χώματα, οι σκόνες και η αναμπουμπούλα δεν μπορεί να μη γίνουν αντιληπτά από τους φύλακες. Σ' αυτό το τελευταίο βρίσκεται αμέσως λύση. Οι κρατούμενοι θα πάνε στην διεύθυνση των φυλακών και θα προτείνουν την ανακατασκευή των λουτρών και το άσπρισμα των κτηρίων για λόγους υγιεινής. Οι ίδιοι θα έβαζαν την δουλειά, η διεύθυνση θα έβαζε τα υλικά. Όλοι χαμογέλασαν ευχαριστημένοι. Σίγουρα η διεύθυνση δεν θα είχε αντίρρηση για λίγη αναμόρφωση του χώρου με τζάμπα δουλειά. Κατά συνέπεια, κανείς φύλακας δεν θα παραξενευόταν αν έβλεπε τριγύρω σκόνες, χώματα ή κάποιους κρατούμενους με λερωμένα ρούχα.

Ελευθερία, 19/7/1955. Στην φωτογραφία, η έξοδος του λαγουμιού στα λουτρά τής Ντεστρέ. Το ρεπορτάζ
καλύπτει και ολόκληρη σχεδόν την 5η σελίδα της εξασέλιδης εφημερίδας. Στο μονόστηλο σχόλιό του
(δεξιά) ο διευθυντής της εφημερίδας Πάνος Κόκκας μιλάει για "Γελοιοποίηση" του κράτους.

Και τότε ο Χατζηπέτρος κατεβάζει μια φαεινή ιδέα, που συμπλήρωνε την προηγούμενη. Στα πλαίσια της αναμόρφωσης των φυλακών, θα μπορούσαν να κατασκευαστούν μερικές τσιμεντένιες σκάφες για το πλύσιμο των ρούχων των κρατουμένων στα λουτρά και μερικά τσιμεντένια παρτέρια για λουλούδια στα ριζά του μαντρότοιχου ή σε άλλα σημεία, ώστε να καλλωπιστεί ο χώρος. Οι πέτρες από το σκάψιμο του λαγουμιού και αρκετό χώμα θα μπορούσαν να "χωνευτούν" σ' αυτές τις τσιμεντένιες κατασκευές. Επίσης, μια ποσότητα μπάζων θα μπορούσε να πετιέται καθημερινά στα βαρέλια που χρησιμοποιούνταν ως σκουπιδοντενεκέδες. Κίνδυνος ανακάλυψης δεν υπήρχε, αφού την απόρριψη των σκουπιδιών την έκαναν οι ίδιοι οι κρατούμενοι στον χώρο που υπήρχε στην νότια πλευρά τού συγκροτήματος, προς την οδό Κανελλοπούλου (σήμερα Εθνικής Αντίστασης). Ο ενθουσιασμός επιστρέφει.

Το επόμενο πρόβλημα που έπρεπε να λυθεί ήταν εκείνο των εργαλείων. Το σκάψιμο δεν μπορούσε να γίνει με τα χέρια. Ο πάντοτε αισιόδοξος Χατζηπέτρος δίνει πάλι την λύση: ό,τι εργαλείο θα χρειαζόταν, θα το ζητούσαν από την διεύθυνση ως απαραίτητο για την κατασκευή των σκαφών και των παρτεριών. Καλή ιδέα αλλά λίγη. Καλά να ζητήσεις ένα σφυρί, που χρειάζεται για το καλούπωμα. Όμως, πώς να ζητήσεις μπικούνι (*), που χρησιμοποιείται στο σπάσιμο της πέτρας ή σκαφτικό εργαλείο; Αλλά κι αυτά τα εργαλεία που θα χορηγούσε η διεύθυνση, σιγά μη τα άφηνε στην διάθεση των κρατουμένων όλο το εικοσιτετράωρο. Θα τους τα έδινε το πρωί για να δουλέψουν και θα τους τα μάζευε το μεσημέρι, με λίστα. Άρα έπρεπε να βρουν τρόπο να προμηθευτούν δικά τους εργαλεία, τα οποία θα τους τα έφερναν απ' έξω οι αρραβωνιαστικές τού Θοδωρή Βασιλόπουλου και του Ανδρέα Βελή. Το πρόβλημα είναι πώς θα έφταναν στα χέρια τους αυτά τα εργαλεία.

Εδώ μπαίνει στο παιχνίδι ένα παλληκάρι από τα λίγα, ο κρατούμενος Στέλιος Πάσιος, ο οποίος εκτελούσε καθήκοντα νοσοκόμου της φυλακής. Όταν κάποιος ερχόταν να επισκεφθεί κρατούμενο, περίμενε σε συγκεκριμένο χώρο. Μόλις ερχόταν ο κρατούμενος, ο επισκέπτης άφηνε παράμερα τα προσωπικά του αντικείμενα (τσάντες κλπ) και η συνάντηση γινόταν υπό το βλέμμα κάποιου φύλακα. Ο Πάσιος ήξερε πότε θα έρθουν οι κοπέλλες για επίσκεψη και φρόντιζε να βρίσκεται κοντά όσο εκείνες περίμεναν τους δικούς τους. Οι φύλακες δεν υποψιάζονταν τον πάντοτε χαμογελαστό νοσοκόμο, ο οποίος εύρισκε κάποια στιγμή την ευκαιρία να πάρει το εργαλείο που του έκαναν πάσα τα κορίτσια και να το κρύψει στα ρούχα του. Με τον τρόπο αυτό οι επίδοξοι δραπέτες κατάφεραν να προμηθευτούν όσα εργαλεία είχαν ανάγκη. Και μαζί μ' αυτά, προμηθεύτηκαν και καλώδια, μπαταρίες και λάμπες, πράγματα απαραίτητα για το σκάψιμο βαθειά στο λαγούμι.

Στο μεταξύ, καλά είναι τα σχέδια και οι ασκήσεις επί χάρτου αλλά οι κρατούμενοι αισθάνονται την ανάγκη να δουν με τα μάτια τους τον χώρο πίσω από τον ψηλό μαντρότοιχο. Να δουν το εργοστάσιο, να δουν τον χώρο των λουτρών όπου θα έβγαινε το λαγούμι, να δουν την διαδρομή που θα έπρεπε να ακολουθήσουν μετά την έξοδό τους. Για να τα καταφέρουν, στον ελεύθερο χρόνο τους επιδίδονται στο... ποδόσφαιρο. Δείχνουν να το ευχαριστιούνται αλλά πάντα κάποιος στραβοκλότσης στέλνει την μπάλα στην ταράτσα των κελλιών. Φυσικά, είναι υποχρεωμένος να πάει να την φέρει, κάτι που κάνει υπό το άγρυπνο βλέμμα των φρουρών. Κι επειδή όλοι είναι λίγο-πολύ στραβοκλότσηδες, μέσα σε λίγες μέρες ανεβαίνουν όλοι στην ταράτσα και βλέπουν όλοι αυτό που τους ενδιαφέρει.

Σιγά-σιγά όλες οι προεργασίες ολοκληρώνονται. Κάθε λεπτομέρεια του σχεδίου εξετάζεται, μελετιέται και αναλύεται με μεγάλη προσοχή. Το ποιοι θα δουλέψουν για την υλοποίησή του, ποιοί θα το γνωρίζουν και ποιοι θα αποδράσουν έχει ήδη αποφασιστεί. Οι 27 που θα φύγουν είναι, με αλφαβητική σειρά, οι εξής:  Βαρδής Βαρδινογιάννης (ή Βαρδιγιάννης, καμμιά σχέση με τον γνωστό μεγιστάνα), Ανδρέας Βελής, Γκαστόν Βερναρδής, Γιώργος (ή Παύλος ή Τάσος) Γεωργίου (ή Στρατής ή Φράγκου ή Χριστοφορίδης!), Αριστοτέλης Γεωργούλιας, Βασίλης Δουκάκης, Χαράλαμπος Καλαντζής, Σταύρος Καρράς (ή Γιώργος Διαμαντίδης), Βασίλης Κάτρης, Παντελής Κιουρτζής, Ζήσιμος Κόκλας, Μιχάλης Κολοκοτρώνης, Κώστας Λιναρδάτος, Αλέκος Λογαράς, Ανδρέας Μπαρτζώκας, Δημήτρης Μυριανθόπουλος, Δημήτρης Πανουσόπουλος, Αλέκος Παπαλεξίου, Αλέκος Παπούλιας, Στέλιος Πάσιος, Περικλής Ροδάκης, Σταύρος Σιδέρης, Σωτήρης Σωτηρόπουλος, Λεωνίδας Τζεφρώνης, Κυριάκος Τσακίρης, Κώστας Φίλης και Γιώργος Χατζηπέτρος (**).


Στις 5 Μαρτίου όλα είναι έτοιμα για να αρχίσει το σκάψιμο. Το πηγάδι θα ξεκινήσει κάτω από το κρεββάτι τού Ανδρέα Μπαρτζώκα (πατέρα του προπονητή μπάσκετ Γιώργου Μπαρτζώκα), που βρίσκεται πιο κοντά στον εξωτερικό τοίχο. Βέβαια, το σπάσιμο του χοντρού στρώματος τσιμέντου που καλύπτει το πάτωμα του κελλιού δεν είναι μόνο επίπονο αλλά δημιουργεί πολύ θόρυβο, ο οποίος σίγουρα θα γίνει αντιληπτός από τους φύλακες. Όμως και γι' αυτό το πρόβλημα έχει βρεθεί λύση...


-----------------------------------------
(*) Μπικούνι: Εργαλείο χειρός, που μοιάζει με σφυρί αλλά έχει μυτερές απολήξεις αντί για τετράγωνες. Αναφέρεται και ως μπιγκούνι ή πιγκούνι. Βασικό εργαλείο των λιθοξόων.

(**) Τα πολλαπλά ονόματα που έχουν ορισμένοι, παρατίθενται όπως προκύπτουν από το Δελτίο Εγκληματολογικών Αναζητήσεων (έκτακτο παράρτημα αριθ. 28), το οποίο εξέδωσε η Διεύθυνση Εγκληματολογικών Ερευνών για ενημερώσει "απάσας τας αστυνομικάς αρχάς" περί των καταζητουμένων δραπετών.

ΣΟΥΗΔΙΑ:"ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ"



Ο ΠΑΝΙΣΧΥΡΟΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΣΟΥΗΔΙΑ. ΠΟΙΟΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ ΟΜΩΣ;

Μέρος Ι.
Ο διάλογος είναι αυθεντικός.@Panos Alepliotis
Φυσικά θα σε γράψουμε στο σωματείο. Λοιπόν, μάρτυρας μπαίνω εγώ και εγγυητής, είναι 200 κορόνες τον μήνα, το κρατάμε κατευθείαν από τον μισθό σου και 100 για την συνδρομή στο κόμμα.
Ε; ποιο κόμμα ;
Μα φυσικά το Σοσιαλδημοκρατικό.
Κι αν δεν θέλω;
Ε πως θα γίνει. Εμείς θα σε προστατεύσουμε αν συμβεί κάτι, θάχεις τα δικαιώματα σου, την σιγουριά σου κιαν πάρεις στεγαστικό δάνειο θα σου κόψουν και ένα 0,2/ 0,3 αν είσαι μέλος στο σωματείο. Το μόνο που θέλουμε είναι να γίνεις μέλος του κόμματος.»
Αυτό ξέχνα το. Γράψε με στο σωματείο και θα δω εγώ σε πια παράταξη θα ανήκω.
Μα εδώ δεν έχουμε παρατάξεις. Ένα είναι το σωματείο, μια είναι και η παράταξη!
Όποιος θέλει βέβαια βάζει υποψηφιότητα κιαν τον ψηφήσουν εντάξει αλλά δεν θα ναι παράταξη! Θα ακολουθεί αυτά που λέει η Ομοσπονδία. Αλλά ούτε η Ομοσπονδία απαρτίζεται από παρατάξεις
.”
Μα αν γραφώ στο κόμμα τότε όλοι είναι από το ίδιο κόμμα.
Έτσι είναι. Ακου! Εδώ μέσα δουλεύουν 1500 άτομα. Κανείς δεν μου αρνήθηκε να μην είναι και στο σωματείο και στο κόμμα από το 80% που είναι γραμμένοι. Τώρα εσύ αποφασίζεις βέβαια. Δεν είναι υποχρεωτικό.
Έχει να κάνει κάτι με την θρησκεία σου; με ρώτησε απορημένος.

Η σιγουριά που μου λέγε ο κοκκινοτρίχης, γενειοφόρος και διοπτροφόρος εκπρόσωπος του εργοστασιακού σωματείου πριν χρόνια, είναι σε περίπτωση απεργίας να υπάρχουν λεφτά για να αποζημιωθούν οι απεργοί(!). 
Μα δεν γίνεται απεργία. Σήμερα εγγεγραμμένοι στα σωματεία είναι 74% στους υπαλλήλους και 62% στους εργάτες. Μέσος όρος 69% απο 83% που ηταν τα χρονια της κρισης 90-98. Τεράστια δύναμη. Ομως σημειώνω μόνο μια κινητοποίηση το 1995 για εργαζόμενους στα γήπεδα και στις αθλητικές εγκαταστάσεις και η επόμενη είναι το 1999 με τους οδηγούς λεωφορείων ιδιωτικών εταιριών όπως και πρόσφατα το 2012 και 2014. Δείτε και το γράφημα.
 Σημειώνω δεκάδες εξαγγελίες απεργιών όταν διαπραγματεύονται την αύξηση των μισθών. Μόλις εξαγγέλλονται αμέσως εφαρμόζουν ΛΟΚ ΆΟΥΤ οι εργοδότες.
 Μετά λειτουργεί το μοντέλο. Ποιό είναι το μοντέλο; "Εργασιακή Ειρήνη με Αμοιβαίες υποχωρήσεις, διάλογος και στο τέλος σιωπή ενάντια στα συμφέροντα των εργαζομένων. Στρογγυλοκάθισμα της συμβιβασμένης συνδικαλιστικής ηγεσίας στην καρέκλα ". 
Τα δημοτικά λεωφορεία δούλευαν σαν να μην έτρεχε τίποτα κατά την διάρκεια της τελευταίας απεργίας των οδηγών ιδιωτικών λεωφορείων το 2014. 
Δεν προβλεπόταν η συμπαράσταση από το καταστατικό. 
Όπως απαγορεύεται η απεργία χωρίς απόφαση δευτεροβάθμιου συνδικαλιστικού οργάνου.
 Αν γίνει, σπανιότατα, και δεν έχει την συνδρομή της αντίστοιχης Ομοσπονδίας, δεν προβλέπεται οικονομική στήριξη των απεργών από τα τρισεκατομμύρια που υπάρχουν στα ταμεία και στο χρηματιστήριο από τις συνδρομές των μελών και ονομάζεται άγρια, vild, wild. Σαν να μην έχει εξημερωθεί ακόμα!


Αλιεύτηκε από Εδώ 

Δε θα μας ακούσετε, γιατί στέκεστε ψηλά κι εμείς μεγαλώνουμε στο “πίσω μπαλκόνι της Δυτικής Αττικής”


Οι μαθητές του 3ου Γυμνασίου των Άνω Λιοσίων, του “πίσω μπαλκονιού της Δυτικής Αττικής”, όπως τους αποκάλεσε ο πρωθυπουργός, έστειλαν μια συγκλονιστική ανοιχτή επιστολή στους κυβερνώντες, όπου εκθέτουν τα στελέχη της κυβέρνησης, την πολιτική τους και τις ευθύνες τους για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Όπως σημειώνουν σε ένα σημείο χαρακτηριστικά:
Μπορεί να σας φανεί περίεργο αλλά για εμάς εδώ στο «πίσω μπαλκόνι» δεν είναι γενικά Ρομά, όπως προφανώς είναι για εσάς. Για εμάς είναι ο Κώστας, είναι ο Παύλος, είναι τα άλλα παιδιά που καθόμαστε μαζί στο ίδιο θρανίο, που μας ενώνει το ίδιο προαύλιο, που έχουμε τις ίδιες αγωνίες, που θέλουμε να ζήσουμε καλύτερα. Δυστυχώς το ΕΜΠΟΔΙΟ είστε ΕΣΕΙΣ!
Ακολουθεί αναλυτικά το κείμενο της επιστολής.
Κύριοι της Κυβέρνησης,
Παίρνουμε το θάρρος να σας απευθυνθούμε, να σας μιλήσουμε δημόσια. Ξέρουμε, δε θα μας ακούσετε. Γιατί εσείς στέκεστε πολύ ψηλά και εμείς είμαστε παιδιά που μεγαλώνουμε στο «πίσω μπαλκόνι της Δυτικής Αττικής» όπως πρόσφατα μας αποκάλεσε ο Πρωθυπουργός.
Εδώ στο «πίσω μπαλκόνι», οι μεγάλοι σηκώνονται νωρίς το πρωί και πάνε να βγάλουν ένα μεροκάματο, άλλοι είναι χρόνια άνεργοι και προσπαθούν να ζήσουν τις οικογένειές τους, προσπαθούν ακόμα να χαμογελάνε μπροστά στα παιδιά τους, μπροστά σ’ εμάς.
Εμείς τα παιδιά τρέχουμε από το πρωί μέχρι το βράδυ για να κάνουμε τα δικά μας όνειρα πραγματικότητα.
Για να κάνουμε πραγματικότητα το όνειρο των γονιών μας, που είναι να μας δουν να ζούμε καλύτερα απ’ ότι έζησαν αυτοί.
Σε αυτόν τον αγώνα, είμαστε όλοι εμείς οι κάτοικοι του «πίσω μπαλκονιού». Βλέπετε, γεννηθήκαμε όλοι στο «πίσω μπαλκόνι» από εκεί που δεν βγαίνει ο ήλιος.
Γιατί στην πρώτη βροχή, όλοι μαζί φοβόμαστε για το μέλος της οικογένειάς μας που είναι στο δρόμο και που συχνά μετατρέπεται σε ποτάμι.
Γιατί στον πρώτο σεισμό, όλοι μαζί φοβόμαστε μη μας πλακώσει το σχολείο.
Γιατί εδώ, στο «πίσω μπαλκόνι», εμείς τα παιδιά, δεν έχουμε το δικαίωμα ούτε στην άθληση, ούτε στον πολιτισμό.
Τα ΓΙΑΤΙ είναι πολλά. Δεν σας τα γράφουμε όλα. Πού χρόνος για να ακούσετε  παιδιά από το «πίσω μπαλκόνι»;
Πρόσφατα η γιαγιά μιας συμμαθήτριάς μας, της είπε ότι θέλετε να καταργήσετε το δικαίωμα στην ΑΠΕΡΓΙΑ. Εμείς οι άνθρωποι του «πίσω μπαλκονιού» να μην έχουμε το δικαίωμα καν, να διεκδικήσουμε, να φωνάξουμε, να απαιτήσουμε αυτά που μας ανήκουν.
Βλέπετε, γιαγιάδες πολλών συμμαθητών μας χύσανε το αίμα τους γι’ αυτό το δικαίωμα.
Πρόσφατα, με τους πυροβολισμούς που έπεσαν έξω από το σχολείο μας, εσείς και διάφοροι άλλοι, μας λέτε ότι για την κατάσταση που ζούμε εδώ, στο «πίσω μπαλκόνι» φταίνε διάφορες κοινωνικές ομάδες που ζουν στην περιοχή μας και συνήθως αναφέρεστε στους Ρομά.
Ίσως επειδή θα σας βόλευε να τρωγόμαστε μεταξύ μας.
Όμως ακούστε να δείτε:
Μπορεί να σας φανεί περίεργο αλλά για εμάς εδώ στο «πίσω μπαλκόνι» δεν είναι γενικά Ρομά, όπως προφανώς είναι για εσάς. Για εμάς είναι ο Κώστας, είναι ο Παύλος, είναι τα άλλα παιδιά που καθόμαστε μαζί στο ίδιο θρανίο, που μας ενώνει το ίδιο προαύλιο, που έχουμε τις ίδιες αγωνίες, που θέλουμε να ζήσουμε καλύτερα.
Δυστυχώς το ΕΜΠΟΔΙΟ είστε ΕΣΕΙΣ!
Όμως να ξέρετε ότι τα μπαλκόνια όλου του κόσμου, τα έχτισαν με τα χέρια τους οι άνθρωποι των «πίσω μπαλκονιών» και σε αυτούς ανήκουν όλα.
Και θα τα πάρουν, όσα εμπόδια κι αν βάλετε.
Δεν θα σας σώσουν ούτε τα ψεύτικα δάκρυά σας για τα προβλήματα της περιοχής μας. Γιατί αν πραγματικά σας ένοιαζε, θα είχατε ικανοποιήσει τα δίκαια αιτήματα του 15μελούς μας, αλλά και άλλων φορέων και σωματείων της περιοχής μας που σας τα έχουν καταθέσει εδώ και πολύ καιρό.

Το ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς και άλλες ιστορίες

 

  

Ο ΣΥΡΙΖΑ ως η σοσιαλδημοκρατία που υποδύθηκε την αριστερά, κατέληξε έλλογα σε ένα νεοφιλελεύθερο μόρφωμα που εφαρμόζει απαρέγκλιτα και συνειδητά όλη την ατζέντα του νεοφιλελευθερισμού, στην οποία συνομολόγησε ο Τσίπρας το καλοκαίρι του 2015 προκειμένου να παραμείνει στην εξουσία.
γράφει ο Χρήστος  Μιάμης
Η μυθολογία περί ηθικού πλεονεκτήματος της αριστεράς αποδεικνύεται για πολλοστή φορά πως δεν ήταν –δεν είναι- παρά μια κενή ουσίας και περιεχομένου παραφιλολογία που καμία σχέση δεν έχει με τον πραγματικό ορίζοντα της πολιτικής στον καπιταλισμό. Δεδομένου, ότι η πολιτική στον καπιταλισμό, είναι ωμή σύγκρουση συμφερόντων, καθώς δεν υφίσταται κενός τόπος και ελεύθερος χώρος και χρόνος, για οτιδήποτε άλλο.
Οι ελπίδες και οι προσδοκίες -αδαών και και συνειδητά ψευδόμενων- περί αριστερής διακυβέρνησης που ακόμα και  υπό την πίεση των δανειστών θα προστάτευε έστω σε πρωτόλειο επίπεδο τα εργατικά και λαϊκά συμφέροντα αποδείχθηκε έωλη και ανεδαφική. Η αιτία ας μην αναζητηθεί στους «τοκογλύφους – δανειστές» νυν θεσμούς, αλλά αντίθετα επιβάλλεται να εντοπιστεί στην εσωτερική ιδιοσυστασία κάθε σοσιαλδημοκρατίας που στην επαφή της με την διαχείριση της αστικής εξουσίας , μετουσιώνεται σε αυτό που ψευδώς  κατήγγειλε.

Η πολιτική δεν εκκινά ούτε φυσικά εξαντλείται στους τόπους μιας ηθικοπλαστικής πρόσληψης του κοινωνικού πεδίου αλλά ανάστροφα πραγματοποιείται ως η διαρκής όπως και ανειρήνευτη αντιπαράθεση ανάμεσα σε αυτούς κατέχουν τα μέσα παραγωγής και συνεπαγόμενα και την πολιτική κυριαρχία ,και σε αυτούς που διαβιούν στο περιθώριο της κοινωνικής και οικονομικής ζωής, όντας ταυτόχρονα δέσμιοι του καθεστώτος κυριαρχίας.
Στα αενάως διασταλτικά όρια του εν λόγω πολεμικού περιβάλλοντός το πρόταγμα μιας αμφιλεγόμενης «αριστερής ηθικής» δεν συνιστά παρά ένα «παραμύθι χωρίς όνομα» που δεν αποκτά σε καμία στιγμή του οποιαδήποτε υλική αποκρυστάλλωση στο πεδίο της διαρκούς αναμέτρησης μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας. Το ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς δεν είναι τελικά, παρά μια κατασκευή του αστικού καθεστώτος, ένα θεατρικό δρώμενο που αντιστοιχεί στις ιπποτικές μυθιστορίες του μεσαίωνα.
Ακριβώς για αυτό, η ηθική αυτής της αριστεράς καταλήγει και ολοκληρώνεται είτε στο «κλαίω κάθε 5η Ιουλίου», είτε στο «υπέκυψα μετά από 17 ώρες ! αδυσώπητης διαπραγμάτευσης», είτε τελικά «βρήκα δουλειά ως μετακλητός υπάλληλος, τι θέλετε να έρθει πάλι η ΝΔ ;» .
Συμπερασματικά, το ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς αποτελεί ένα κατασκεύασμα του Τσίπρα και των παρατρεχάμενων της κυβέρνησης για να επεκτείνουν την παραμονή τους στους κυβερνητικούς διαδρόμους. Τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο.

theradicalmarxismproject.wordpress.com/

«Τουρκόσποροι»!

       


Χθες οι ναζιστές της Χρυσής Αυγής που εισέβαλαν στο δημοτικό συμβούλιο της Θεσσαλονίκης παριστάνοντας τους Μακεδονομάχους και τους υπερασπιστές του ονόματος της Μακεδονίας, εκτός των άναρθρων κραυγών τους, φώναξαν πεντακάθαρα και κάτι βρωμερό, μιαρό και σιχαμένο!
«Τουρκόσποροι»! Αυτό κραύγασαν οι χρυσαυγίτες μεταξύ άλλων χθες στο δημοτικό συμβούλιο της Θεσσαλονίκης! «Τουρκόσποροι»! Έτσι ακριβώς όπως αποκαλούσαν τους πρόσφυγες οι πολιτικοί πρόγονοι των Χρυσαυγιτών! «Τουρκόσποροι»! Έτσι όπως αποκαλούσαν οι φασίστες τους ξεριζωμένους και κυνηγημένους πρόσφυγες 100 χρόνια πριν! «Τουρκόσποροι»! Έτσι όπως οι φασίστες συνέχισαν να αποκαλούν τους πρόσφυγες για δεκαετίες ολόκληρες! «Τουρκόσποροι»! Οι «Μακεδονομάχοι» Χρυσαυγίτες προσέβαλαν τη συντριπτική πλειονότητα του πληθυσμού της Μακεδονίας κραυγάζοντας «Τουρκόσποροι», γιατί στην Μακεδονία η συντριπτική πλειονότητα του πληθυσμού είναι πρόσφυγες!
Στην επόμενη δημόσια παρουσία τους οι Χρυσαυγίτες ας μην ξεχάσουν να κραυγάσουν στα μούτρα αυτών που μένουν στη Μακεδονία εκείνο το άλλο ελεεινό και τρισάθλιο που ακόμα και σήμερα συνηθίζουν να ξεστομίζουν μερικοί! Εκείνο το «Βούλγαροι» που δεν είναι τίποτε άλλο παρά υποκοριστικό του «ΕΑΜοβούλγαροι»!
Ας προσέξουν λοιπόν όσοι σκέφτονται να πάνε στο συλλαλητήριο της Κυριακής γιατί οι Χρυσαυγίτες, παριστάνοντας τους πατριώτες, εκτός των άλλων βρωμερών μπορεί να κραυγάσουν και «Τουρκόσποροι» και «Βούλγαροι» και ότι άλλο σιχαμερό τους έρθει στο ακατοίκητο κεφάλι τους!

Νάβις

Σε ένα εργαζόμενο της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας



Σε ένα εργαζόμενο της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας



Από atexnos
Γράφει ο Πάνος Αλεπλιώτης //
Ξέρω πως επί 50 χρόνια σε φώναζαν Μακεδόνα οι υπόλοιποι Γιουγκοσλάβοι, Σλοβένοι, Σέρβοι, Κροάτες , Μαυροβούνιοι, Βόσνιοι και Ερζεγοβίνοι, και μετά την καταστροφή της χώρας σου από τους Αμερικάνους και το ΝΑΤΟ, σε φωνάζουν πρώην Γιουγκοσλάβο Μακεδόνα.
Ξέρω οτι έχεις δει την χώρα σου να την βομβαρδίζουν, να την κομματιάζουν, να την χωρίζουν, να βάζουν να αλληλοσκοτώνονται τα αδέρφια σου, να φυλακίζουν και να δικάζουν τους αρχηγούς σου, να παραδίνουν αυτό που απόμεινε στους νταβατζήδες που μερικοί είναι και Έλληνες.
Ξέρω πως έχεις από τότε μια ηγεσία διεφθαρμένη που παίζει τα παιχνίδια των ξένων και των πλουσίων. Ξέρω τα περισσότερα από αυτά τα πέρασα και τα περνάω και εγώ. Ξέρω πως όλα αυτά σε βγάλαν απτά νερά σου.

Ξέρω αυτοί που σήμερα φωνάζουν ”η Μακεδονία είναι δική μας” κι από τις δυο μεριές και μας χαρίζουν στο ΝΑΤΟ, στην ΕΕ και στους νταβατζήδες, αυτοί και τους δυο μας έχουν καταστρέψει.
Ξέρω πως δεν μας ταιριάζουν οι ανοησίες για τον Μέγα Αλέξανδρο, την απελευθέρωση των αδερφών που τάχα στενάζουν από την σκλαβιά, την αλλαγή των συνόρων και τόσες άλλες.
Ξέρω πως αν βλέπαμε όλους τους εργαζομένους σαν αδέρφια, Βούλγαρους, Αλβανούς, Έλληνες, Σέρβους και μαζί τους να ενωθούμε ενάντια στον κοινό εχθρό, το κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό.
Αν πιστεύαμε στην αντίσταση και την αντεπίθεση της εργατιάς στις χωρες μας και είμαστε μαζί της.
Ξέρουμε τότε πως δεν είμαστε εχθροί, δεν έχουμε κάτι να χωρίσουμε ότι όνομα και να δώσουν τα συμφέροντα στην χώρα σου.
Ξέρουμε πως και εκεί όπως και εδώ κάποια μέρα, αν το θελήσεις και συ, θα πάρει φόρα το κίνημα των εργατών και θα μας φέρει πιο κοντά αδερφέ μου και ξέρουμε ακόμη πως:
«ίσως ποτέ και να μη σφίξουμε το χέρι, ωστόσο δίπλα μου αγρυπνάει το ίδιο αστέρι
που δίπλα σου αγρυπνάει κι αυτό μου φτάνει»

Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ για τον κομμουνισμό

Ο άνθρωπος που συνέδεσε όσο κανείς το όνομά του με το κίνημα για τη χειραφέτηση των Αφροαμερικανών στην Αμερική της δεκαετίας του ’60, ο βαπτιστής πάστορας Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, γεννημένος σαν χτες το 1929, είχε ουκ ολίγες φορές να αντιμετωπίσει κατηγορίες για φιλοκομμουνιστικές συμπάθειες, όπως για άλλη μία φορά αποκάλυψαν αρχεία που δημοσιεύτηκαν πριν λίγους μήνες. Η πραγματικότητα ήταν αρκετά πιο περίπλοκη, καθώς ο Κινγκ σε γενικές γραμμές απέρριπτε τον κομμουνισμό, τον οποίο σεβόταν ωστόσο ως “μοναδικό αντίπαλο του χριστιανισμού”, ενώ ειδικά προς το τέλος της ζωής του στηλίτευσε αποφασιστικά τον υστερικό αντικομμουνισμό της εποχής του. Οι ρήσεις του Κινγκ για τη σχέση Χριστιανισμού και Κομμουνισμού αποκτούν μάλιστα μια ξαφνική κι απρόσμενη επικαιρότητα, μετά τις ήδη διαβόητες δηλώσεις του Ρώσου πρέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν για το θέμα. Παραθέτουμε μεταφρασμένα εκτενή αποσπάσματα από τη σχετική καταχώρηση της Εγκυκλοπαίδειας για τον Κινγκ από το πανεπιστήμιο του Στάνφορντ.
Στο ψυχροπολεμικό κλίμα της δεκαετίας του ’50 και του ’60, η απειλή του κομμουνισμού ερέθιζε τη φαντασία της κοινής γνώμης. Το 1953 ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ αποκαλούσε τον κομμουνισμό “ένα από τα σημαντικότερα θέματα του καιρού μας”. Καθώς ο Κινγκ γινόταν γνωστότερος, συχνά έπρεπε να υπερασπιστεί τον εαυτό του από κατηγορίες πως είναι κομμουνιστής, παρότι η άποψη του πως “Ο χριστιανισμός κι ο κομμουνισμός είναι θεμελιωδώς ασύμβατοι” δεν άλλαξε. Παρότι έδειχνε συμπάθεια για τη βασικό μέλημα του κομμουνισμού, την κοινωνική δικαιοσύνη, ο Κινγκ παραπονιόταν πως με “τον ψυχρό αθεϊσμό του, τυλιγμένο στα ενδύματα του υλισμού, ο κομμουνισμός δεν έχει χώρο για το Θεό ή το Χριστό”.
Ο Κινγκ αρχικά μελέτησε τον κομμουνισμό μόνος του, όντως φοιτητής του Θεολογικού Σεμιναρίου Κρόζερ το 1949. Στα απομνημονεύματά του το 1958, ανέφερε πως ενώ απέρριπτε τις κεντρικές ιδέες του κομμουνισμού, συμπαθούσε την κριτική του Μαρξ στον καπιταλισμό, θεωρώντας ηθικά λάθος το “χάσμα μεταξύ του περιττού πλούτου και της απέραντης ένδειας” που υπήρχε στις ΗΠΑ. Γράφοντας στη μελλοντική του σύγυζο, Λορέτα Σκωτ, το πρώτο καλοκαίρι της σχέσης τους, της είπε ότι “είμαι πιο φιλοσοσιαλιστής στην οικονομική μου θεωρία, παρά καπιταλιστής. Και παρόλαυτα δεν αντιτίθεμαι τόσο στον καπιταλισμό ώστε να μη βλέπω τα σχετικά του πλεονεκτήματα.”
Ο Κινγκ ξεκίνησε το κήρυγμα σχετικά με την “Πρόκληση του Κομμουνισμού προς το Χριστιανισμό” το 1952, επαναλαμβάνοντας σχετικά κηρύγματα καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας του και περιλαμβάνοντας έναν στο πρώτο κεφάλαιο του κεφαλαίου των κηρυγμάτων του που εκδόθηκαν το 1963 με τίτλο “Δύναμη Αγάπης”. Η παρουσία του κομμουνισμού απαιτούσε “νηφάλια συζήτηση”, κήρυττε, γιατί “ο Χριστιανισμός είναι ο μόνος σοβαρός αντίπαλος του Χριστιανισμού”. Ο Κινγκ επέκρινε τον ηθικό σχετικισμό του κομμουνισμού, που επέτρεπε σε κακά και καταστροφικά μέσα να καθαγιάζουν έναν ιδεαλιστικό σκοπό. Ο Κομμουνισμός, έγραφε ο Κινγκ “στερεί από τον άνθρωπο την ιδιότητα εκείνη που τον κάνει άνθρωπο”, δηλαδή το να είναι “τέκνο του Θεού”.
Παρά τη σταθερή απόρριψη του κομμουνισμού από τον Κινγκ, το 1962 οι σχέσεις του με κάποιους θεωρούμενους κομμουνιστές οδήγησαν το FBI σε διεξαγωγή έρευνας για τις σχέσεις που εικαζόταν πως είχε με το Κομμουνιστικό Κόμμα. Το 1976 η επιτροπή της Γερουσίας που επιθεώρησε την έρευνα του FBI για τον Κινγκ σημείωνε: “Δεν έχουμε δει καμία ένδειξη πως κάποιος από τους συμβούλους αυτούς προσπάθησε να εκμεταλλευτεί το κίνημα για τα δικαίωματα των Αφροαμερικανών για να προωθήσει τα σχέδια του Κομμουνιστικού κόμματος. Από μυστικές ηχογραφήσεις που είχαν ξεκινήσει το 1963, το FBI διέρρεε αμφιλεγόμενες πληροφορίες στο Λευκό Οίκο και το αποκάλυπτε σε φίλιους δημοσιογράφους, σε μια προσπάθει να υπονομεύσει τον Κινγκ. Το 1964 ο Κινγκ είπε σε κοινό στο Τζάκσον του Μισσισίπι πως “είχε απαυδήσει από όσους λένε πως το κίνημα του έχει γεμίσει κομμουνιστές… Υπάρχουν τόσοι Κομμουνιστές στο κίνημα αυτό ελευθερίας, όσοι Εσκιμώοι υπάρχουν στη Φλόριντα”.
Το 1963 ο Κινγκ υπέκυψε στις επιθυμίες της κυβέρνησης Κέννεντυ και απέλυσε τον υπάλληλο του SCLC Τζάκ ο’ Ντελ, αφότου το FBI ισχυρίστηκε πως ήταν κομμουνιστής. Επίσης δέχτηκε να κόψει την άμεση επικοινωνία με το φίλο και κοντινότερο λευκό του σύμβουλο, τον Στάνλεϋ Λέβισον, παρότι τελικά απεκατέστησε την επαφή μαζί του το Μάρτη του 1965. […]
Η θέση του Κινγκ για τον πόλεμο κατά των Κομμουνιστών στο βόρειο Βιετνάμ, όπως και η συνολική του θέση για τον κομμουνισμό, ήταν ριζωμένη στη χριστιανική του πίστη στην αδελφοσύνη. Πράγματι, το καλοκαίρι του 1965 ο τύπος ανέφερε τις εκτός κειμένου δηλώσεις του Κινγκ κατά τη διάρκεια ενός συνεδρίου κορυφής Χριστιανών ηγετών των Νοτίων Πολιτειών στη Βιρτζίνια: “Δε θα κερδίσουμε τον κομμουνισμό με βόμβες και όπλα και αέρια… Πρέπει να το επιλύσουμε μέσα στο δημοκρατικό μας πλαίσιο”. Στο βιβλίο του το 1967 “Πού βαδίζουμε από εδώ: Χάος ή κοινότητα;” ο Κινγκ κατήγγειλε τον “νοσηρό φόβο” της Αμερικής για τον κομμουνισμό, υποστηρίζοντας πως παρεμπόδιζε τους ανθρώπους να υιοθετήσουν ένα “επαναστατικό πνεύμα και… να δηλώσουν αέναη εναντίωση στη φτώχεια, το ρατσισμό και το μιλιταρισμό”.

Εμπρός να εισβάλουμε στα Σκόπια…

        


Επειδή πολλοί πονηροί, οι οποίοι θα διαδηλώσουν την ερχόμενη Κυριακή μαζί με την Χρυσή Αυγή για τη Μακεδονία, προσπαθούν να αποστασιοποιηθούν δήθεν από την άποψη την Χρυσής Αυγής ενώ ξέρουν πως η Χρυσή Αυγή θα καπηλευτεί αυτά τα συλλαλητήρια, και επειδή κάνουν πως δεν αντιλαμβάνονται τι πρόκειται να γίνει σ’ αυτά τα συλλαλητήρια, όχι γιατί δεν καταλαβαίνουν αλλά γιατί θέλουν να πείσουν τον κόσμο που καμία σχέση δεν θέλει να έχει με την Χρυσή Αυγή να συμμετάσχει σ’ αυτά, θα θέλαμε να επαναλάβουμε την θέση της Χρυσής Αυγής για τα Σκόπια όπως αυτή εκφράστηκε από τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο της Χρυσής Αυγής την Παρασκευή που μας πέρασε κατά τη συζήτηση του πολυνομοσχεδίου στη Βουλή. Είπε λοιπόν ο Ηλίας Κασιδιάρης:
«Η Μακεδονία είναι μόνο Ελληνική και κάθε άλλη πράξη από την παρούσα Βουλή θεωρείται πράξη εθνικής μειοδοσίας. Και θα απαντήσω στο αφήγημα αυτού του Σταλινικού τεχνοκράτη που παριστάνει τον Υπουργό Εξωτερικών και λέει ότι έχει χρονίσει το πρόβλημα και πρέπει να το λύσουμε. Τι εννοεί να το λύσουμε; Να μπούνε τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ κατ’ εντολή των Αμερικανών; Αυτό είναι λύση για τα Σκόπια. Για την Ελλάδα δεν υπάρχει πρόβλημα και γι’ αυτό η μόνη ενέργεια που πρέπει να πράξει αυτήν τη στιγμή η Ελλάς είναι να συνεχίσει το καθεστώς της αρνησικυρίας. Βέτο στην είσοδο των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ ούτως ώστε να αυξηθούν οι φυγόκεντρες τάσεις εντός αυτού του κρατιδίου που θα οδηγήσουν εντέλει σε πόλεμο μεταξύ Σλάβων και Αλβανών και τότε η Ελλάς ως κυρίαρχη δύναμη στη Βαλκανική, τότε οι Ελληνικές δυνάμεις ως δυνάμεις σταθερότητας, τότε ο Ελληνικός στρατός θα μπει στα Σκόπια και επιτέλους θα απελευθερώσει αυτήν την προαιώνια Ελληνική γη της Μακεδονίας η οποία κατέχεται!»
Αυτήν την άποψη η Χρυσή Αυγή όχι μόνο δεν προσπάθησε να την συμμαζέψει αλλά την προβάλει στην ιστοσελίδα της με τον τίτλο «Ελληνικός Στρατός στα Σκόπια»! Η Χρυσή Αυγή πάει λοιπόν στο συγκεκριμένο συλλαλητήριο με αυτή τη συγκεκριμένη θέση! Με αυτήν την Χρυσή Αυγή θα συμπορευτούν όσοι πάρουν μέρος σ’ αυτό το συλλαλητήριο! Η αυτοαποκαλούμενη οργανωτική επιτροπή του συλλαλητηρίου μέχρι τώρα ούτε κατήγγειλε την θέση της Χρυσής Αυγής, ούτε και της ζήτησε να μην πατήσει στο συλλαλητήριο διότι  έχει άλλη άποψη από αυτή! Ας αφήσουν λοιπόν τα παραμύθια όσοι ισχυρίζονται ότι το συλλαλητήριο είναι «αθώο» και δεν έχει σχέση με τη θέση της Χρυσής Αυγής και ας αφήσουν τα μυξοκλάματα ότι κακώς τους ταυτίζουν με τη Χρυσή Αυγή ενώ αυτοί θα πάρουν μέρος στο συλλαλητήριο ως τίμιοι πατριώτες!

Νάβις

Καθρέφτης





Στο όνομα της ανάκαμψης, η κυβέρνηση δικαιολογεί τη νομιμοποίηση της καλλιέργειας, τυποποίησης και εμπορίας της λεγόμενης «φαρμακευτικής» κάνναβης, απευθύνοντας πρόσκληση σε μεγάλες εταιρείες του χώρου να επενδύσουν στην Ελλάδα. Στην πραγματικότητα, αξιοποιώντας ανεπαρκή επιστημονικά δεδομένα και αμφισβητούμενες έρευνες, κάνει ένα ακόμα βήμα για τη νομιμοποίηση της κάνναβης πρώτα απ' όλα στη συνείδηση (κυρίως) της νέας γενιάς και κατ' επέκταση στη χρήση της, προβάλλοντας τα «οφέλη» που θα έχει η ανάπτυξη μιας τέτοιας οικονομικής δραστηριότητας για τις επιχειρήσεις και το κράτος. Με τα ίδια ακριβώς επιχειρήματα, η κυβέρνηση προωθεί και την επέκταση του τζόγου, με τις διατάξεις και τα «κίνητρα» για τα καζίνο που περιλήφθηκαν στο πρόσφατο πολυνομοσχέδιο. Μάλιστα, η αισχρή επιχειρηματολογία της «Αυγής» αναφέρει ότι το τουριστικό προϊόν πρέπει να στηριχτεί με κάθε τρόπο, στο βαθμό που δεν διαφαίνονται προοπτικές ορμητικής ανάπτυξης σε άλλο κλάδο αυτήν τη στιγμή! Δηλαδή, ναρκω-κουλτούρα, τσόχα και ρουλέτα για να έρθει η ανάπτυξη, που δεν είναι τίποτα περισσότερο από καθρέπτης του σάπιου καπιταλισμού.

Μαζικοί πλειστηριασμοί στην πρώτη κατοικία


Στον εμπλουτισμό των αντιλαϊκών διατάξεων και στη θωράκιση του νομικού οπλοστασίου του κράτους και των τραπεζικών ομίλων προχώρησε η κυβέρνηση, μέσω του νέου εφαρμοστικού νόμου για το κλείσιμο της 3ης «αξιολόγησης». Σε αυτό το πλαίσιο, έρχεται να σφίξει ακόμη περισσότερο τη θηλιά των πλειστηριασμών γύρω από την πρώτη κατοικία, όσο και γενικότερα γύρω από το «κεραμίδι» της λαϊκής οικογένειας. Πλέον στο ίδιο καθεστώς των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών θα υπάγονται η ακίνητη και κινητή περιουσία, τόσο για τις ληξιπρόθεσμες οφειλές προς τον φοροεισπρακτικό μηχανισμό, όσο και για αυτές των αυτοαπασχολούμενων και μικρών επιχειρηματιών προς τα ασφαλιστικά ταμεία. Τα παραπάνω, σε συνδυασμό με το μπαράζ των πλειστηριασμών που προγραμματίζουν οι τράπεζες για την τρέχουσα διετία 2018-2019, πέρα από το γεγονός ότι αυξάνουν τις πιέσεις στα λαϊκά νοικοκυριά να καταθέσουν και το τελευταίο ευρώ που τους απέμεινε στα ταμεία των τραπεζών και του κράτους, διαμορφώνουν παράλληλα τις προϋποθέσεις για τη συγκέντρωση ακίνητης περιουσίας σε μεγάλα χαρτοφυλάκια και άλλους «επενδυτές» και «κοράκια», με στόχο την εκμετάλλευσή τους για το κέρδος.
***
Μεταξύ άλλων, με την τελευταία «φουρνιά» των νομοθετικών διατάξεων, προχώρησε η αναβάθμιση της θέσης των τραπεζών για όλα τα νέα δάνεια, σε περιπτώσεις πλειστηριασμών υπερχρεωμένων επιχειρήσεων. Στο εξής, οι τράπεζες θα έχουν να παίρνουν ποσά πολύ πάνω από το 65% (μέχρι και το 100%) του εκπλειστηριάσματος που προβλεπόταν, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις οφειλές προς τους εργαζόμενους και τα ασφαλιστικά ταμεία. Η βρώμικη δουλειά σε όφελος του κεφαλαίου είχε και συνέχεια, με την ψηφισμένη πλέον τροπολογία αναφορικά με τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς για οφειλές προς τον φοροεισπρακτικό μηχανισμό και τα ασφαλιστικά ταμεία, με έναρξη εφαρμογής από την 1η Μάη 2018. Η ρύθμιση είναι αντίστοιχη με αυτή για τους πλειστηριασμούς που αφορούν στα «κόκκινα» τραπεζικά δάνεια.
***
Την ίδια ώρα, και ενώ η όποια παρεχόμενη νομική προστασία - αποκλειστικά και μόνο μετά από προσφυγή και δικαστική απόφαση - έχει ξεπέσει στο χαμηλότερο επίπεδο, η κυβέρνηση έρχεται να δρομολογήσει και νέες παρεμβάσεις, αναφορικά με το λεγόμενο «νόμο Κατσέλη». Σε πρώτο πλάνο και ως επόμενο βήμα προβάλλει η «αποσυμφόρηση» των δικαστηρίων από τις εκκρεμείς υποθέσεις, καθώς μέχρι την έκδοση της δικαστικής απόφασης, οι τράπεζες δεν μπορούν να προχωρήσουν τη διαδικασία του συγκεκριμένου πλειστηριασμού. Σε αυτό το επίπεδο - με βάση τα κριτήρια και τις προϋποθέσεις - δρομολογείται ένα πρώτο «ξεσκαρτάρισμα» σε εξωδικαστικό πλαίσιο, ενώ και ο ίδιος ο νόμος περί της υποτιθέμενης «προστασίας» έχει ημερομηνία λήξης στο τέλος του 2018. Σε αυτό το πλαίσιο, εκκινούν οι διεργασίες αναφορικά με την «αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας» του υπάρχοντος νομικού πλαισίου περί «αφερεγγυότητας των νοικοκυριών», καθώς σύμφωνα με το «συμπληρωματικό μνημόνιο», με ορόσημο το Φλεβάρη του 2018, ο νόμος 3869/2010 («νόμος Κατσέλη») θα έχει τροποποιηθεί.
***
Η «λύση» που προωθείται αφορά τη διαμόρφωση κάποιου τύπου «εξωδικαστικού μηχανισμού» - «διαμεσολάβησης», ο οποίος θα κρίνει, καταρχάς, το κατά πόσο πληρούνται οι προϋποθέσεις για την ένταξη σε καθεστώς «δικαστικής προστασίας», ζήτημα που μέχρι σήμερα βρίσκεται στην αρμοδιότητα του δικαστηρίου. Στη συνέχεια, και μόνο εφόσον δοθεί το «πράσινο φως», η υπόθεση θα πηγαίνει στο δικαστήριο. Αλλωστε, και ο λεγόμενος «νόμος Κατσέλη», που ευθύς εξαρχής στεκόταν μακριά ή και απέναντι από τις ανάγκες της λαϊκής οικογένειας, τροποποιήθηκε στη συνέχεια προς το χειρότερο: Το όριο το οποίο υποτίθεται ότι προστατεύει το «κεραμίδι» της φτωχής λαϊκής οικογένειας - αποκλειστικά και μόνο με δικαστική απόφαση - τοποθετείται σε επίπεδο εισοδήματος που δεν ξεπερνά τις «εύλογες δαπάνες διαβίωσης, προσαυξημένες κατά 70%», όπως αυτές προσδιορίζονται κάθε φορά από τη στατιστική υπηρεσία (ΕΛΣΤΑΤ). Τα ποσά αυτά, πριν από την τελευταία αναθεώρηση των στατιστικών δεδομένων, διαμορφώνονταν για τον άγαμο στα 13.906 ευρώ μεικτό εισόδημα το χρόνο και για το ζευγάρι στα 23.659 ευρώ, με προσαύξηση 5.713 ευρώ για κάθε παιδί. Επιπλέον, όπως ρητά προβλέπεται, ακόμη κι έτσι, η ένταξη στη ρύθμιση της υποτιθέμενης προστασίας έχει ως όρο και προϋπόθεση «ο οφειλέτης να υπήρξε συνεργάσιμος, κατά την έννοια του Κώδικα Δεοντολογίας». Και, μάλιστα, όχι μόνο από τώρα και στο εξής, αλλά και «κατά το χρόνο της αρχικής καθυστέρησης του δανείου». Ταυτόχρονα, η δικαστική προστασία στην πρώτη κατοικία συνδέεται με την απαλλοτρίωση οποιασδήποτε άλλης «ρευστοποιήσιμης περιουσίας» του οφειλέτη, όπως, για παράδειγμα, μιας δεύτερης κατοικίας ή ενός μικρού κομματιού γης κ.ο.κ.
***
Επομένως, τα κάλπικα επιχειρήματα της κυβέρνησης, τάχα για την προστασία της λαϊκής στέγης, αποτελούν κυριολεκτικά «κενό γράμμα». Επιπλέον, τίποτα από τα παραπάνω δεν ισχύει για περιπτώσεις χρεών προς την Εφορία και το Δημόσιο, για λαϊκή στέγη που είχε μπει ως υποθήκη για δάνεια επαγγελματιών κ.ά. Σήμερα, τα «αδρανή» δάνεια (κατά κύριο λόγο λαϊκών νοικοκυριών) που υπάγονται στο όποιο καθεστώς της παρεχόμενης «νομικής προστασίας», υπολογίζονται στα 15 δισ. ευρώ, σύμφωνα με στοιχεία από την Τράπεζα της Ελλάδας. Πρόκειται, βέβαια, για μια πολύ κρίσιμη μάζα (15% στο σύνολο των «κόκκινων» δανείων) που ανεβαίνει πολύ ψηλά στην αντιλαϊκή ατζέντα, ενώ και η ανάκτηση των ποσών αυτών για τις τράπεζες, ακόμη και για ένα επιμέρους τμήμα τους, αποτελεί ζήτημα αιχμής. Τα πάντα, στην κυριολεξία, υποτάσσονται στο στρατηγικό στόχο για την ανάκαμψη των επιχειρηματικών ομίλων. Συνολικά, εξάλλου, το ζήτημα της «αντιμετώπισης των κόκκινων δανείων», με ό,τι σηματοδοτεί για τη λαϊκή στέγη και τα δικαιώματα των εργαζομένων, αφορά τη στήριξη των τραπεζικών ομίλων, ώστε να μπορούν να παίξουν το ρόλο «αιμοδότη» για τον επόμενο κύκλο της επιδιωκόμενης καπιταλιστικής συσσώρευσης. Προσφέρεται δηλαδή, και μέσω των πλειστηριασμών, μια τρανή απόδειξη για το ποιος ωφελείται από την ανάπτυξη που προπαγανδίζουν η κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα και ποιος τελικά θα κληθεί ξανά να πληρώσει το μάρμαρο...

Αγωνιστική συνέχεια


Με ένα ακόμα αντιλαϊκό πολυνομοσχέδιο, η κυβέρνηση ενισχύει το οπλοστάσιο του κεφαλαίου υπηρετώντας το στόχο ανάκαμψης των κερδών του και ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητάς του. Αυτούς τους στόχους υπηρετεί και η διάταξη ενάντια στο απεργιακό δικαίωμα που ψηφίστηκε τη Δευτέρα, μαζί με άλλα αντιλαϊκά μέτρα. Μαζί με το καρότο πάει και το μαστίγιο. Μαζί με την προσπάθεια να εγκλωβιστούν οι εργαζόμενοι υιοθετώντας τους στόχους των επιχειρηματικών ομίλων, πάει και η προσπάθεια να μπουν άμεσα εμπόδια στη συλλογική οργάνωση και δράση μέσα στους χώρους δουλειάς.
Από αυτήν τη σκοπιά, η κυβέρνηση πράγματι εκτέλεσε μια βρώμικη αποστολή για το κεφάλαιο και κατέθεσε διαπιστευτήρια ότι μπορεί να ανταποκριθεί και στα πιο δύσκολα καθήκοντα που της αναθέτει η μεγαλοεργοδοσία. Ωστόσο, παρά την προσπάθειά της να περάσει «άβρεχτη» από την ψήφιση του αντιλαϊκού νομοσχεδίου, χιλιάδες εργαζόμενοι δεν της έκαναν τη χάρη, συμμετέχοντας στις κινητοποιήσεις στις οποίες πρωτοστάτησαν Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα και Συνδικάτα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ.
Ο αγώνας πρέπει να συνεχιστεί, να ενταθεί. Να μη δείξουν οι εργαζόμενοι καμιά εμπιστοσύνη στις υποσχέσεις της κυβέρνησης για «φως στο τούνελ» και «τέλος των μνημονίων», γιατί αυτές απευθύνονται στο κεφάλαιο και όχι στο λαό.
Αλλιώς, δεν θα έπαιρνε το ένα αντιλαϊκό μέτρο μετά το άλλο. Δεν θα νομοθετούσε προληπτικά τη μείωση των συντάξεων και την παραπέρα περικοπή του αφορολόγητου. Δεν θα συμφωνούσε με τον ΣΕΒ ότι η θωράκιση της οικονομίας θα «έκλεινε» κάθε συζήτηση για ανάκτηση όσων χάθηκαν την περίοδο της κρίσης.
Το πολυνομοσχέδιο που ψηφίστηκε την Τρίτη δημιουργεί προϋποθέσεις κλιμάκωσης της αντιλαϊκής επίθεσης. Αποτελεί «γέφυρα» με τα επόμενα μέτρα, που θα συζητηθούν στο πλαίσιο της τέταρτης «αξιολόγησης» και θα διαμορφώσουν τους αντιλαϊκούς όρους για την «επόμενη μέρα» του κεφαλαίου, με επίκεντρο τις συμφωνίες για τη διευθέτηση του κρατικού χρέους και τη στήριξη των τραπεζών.
Σε αυτούς τους μεγάλους στόχους του κεφαλαίου συμφωνούν όλα τα αστικά κόμματα, ανεξάρτητα από το αν ψηφίζουν ή όχι τα νομοσχέδια που φέρνει η κυβέρνηση στη Βουλή. Συμφωνεί όμως και η συνδικαλιστική πλειοψηφία, που υπονόμευσε ανοιχτά την προσπάθεια να πάρουν πανεργατική απάντηση το αντιλαϊκό πολυνομοσχέδιο και το χτύπημα στην απεργία.
Η πορεία αφαίρεσης δικαιωμάτων, διεύρυνσης της φτώχειας για τους εργαζόμενους και το λαό δεν θα ανακοπεί, όσα συγχαρητήρια κι αν πάρει η κυβέρνηση από τον Ντάισελμπλουμ, τους εταίρους της στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ. Αντίθετα, με τα μέτρα που ψήφισε τη Δευτέρα, θωρακίζεται και επιταχύνεται. Αρκεί να σκεφτεί κανείς τι σημαίνει για χιλιάδες αυτοαπασχολούμενους και μικρούς ΕΒΕ η διάταξη για τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, όπου πλέον εντάσσονται και οφειλές προς το κράτος και τα Ταμεία.
Σύντομα, οι εργαζόμενοι θα βρεθούν αντιμέτωποι στη ζωή με τις επιπτώσεις της έντασης της εκμετάλλευσης και του ανοίγματος νέων κερδοφόρων πεδίων για τα μονοπώλια. Το σπίτι τους και το σπίτι του συναδέλφου, του γείτονα, κινδυνεύει τώρα ακόμα περισσότερο από τις κατασχέσεις του κράτους και των τραπεζών. Η δαμόκλειος σπάθη του αντιαπεργιακού νόμου επικρέμαται πάνω από τα πρωτοβάθμια σωματεία, εκεί που η εκμετάλλευση, οι απειλές και η τρομοκρατία επιβάλλουν ακόμα μεγαλύτερη συσπείρωση στο σωματείο, κάνουν πιο επιτακτική την οργάνωση της πάλης.
Γι' αυτό χρειάζεται σχέδιο και προπάντων δράση για την οργάνωση του αγώνα από εδώ και πέρα, χωρίς καθυστέρηση και αναμονές. Η πάλη ενάντια στους πλειστηριασμούς, για Συλλογικές Συμβάσεις με αυξήσεις στους μισθούς και βελτίωση των όρων δουλειάς, είναι ορισμένα από τα μέτωπα αιχμής. Οι κινητοποιήσεις του τελευταίου διαστήματος προσφέρουν πλούσια πείρα, που πρέπει να συζητηθεί και να αξιοποιηθεί στην αναμέτρηση με την εργοδοσία, την κυβέρνηση και τα κόμματά της, τους εκπροσώπους τους στο συνδικαλιστικό κίνημα.

TOP READ