Το δικαίωμα κάθε ομόφυλου
ζευγαριού να διεκδικεί κάθε νομικό
πλεονέκτημα και την νομική αναγνώριση
για την σχέση συμβίωσης που επιλέγει
ελεύθερα (σύμφωνο συμβίωσης-γάμος) ...
είναι αναφαίρετο και αναντίρρητο. Ακόμα
και το δικαίωμα να διεκδικεί ένα τέτοιο
ζευγάρι νόμιμη πρόσβαση στον μηχανισμό
της υιοθεσίας είναι αναφαίρετο.
Σχεδόν πάντα ο νομικός
μηχανισμός του κοινωνικοοικονομικού
σχηματισμού ... ανιχνεύει ποιά διατυπωμένα
τέτοια αιτήματα συμφέρει να επεξεργασθεί,
ποιά τέτοια αιτήματα επιβάλλεται να
αγνοήσει και ποιά να επιβάλλει. Να μην
μας διαφεύγει βέβαια πως οι
κοινωνικοοικονομικοί σχηματισμοί
εξουσίας ... χιλιάδες φορές στην ιστορία
δεν έμειναν μόνο στην διευθέτηση
διατυπωμένων υπαρκτών κοινωνικών
αιτημάτων ... αλλά προχώρησαν και στην
“κατασκευή” αιτημάτων που η τελική
τους ρύθμιση εξυπηρετούσε με διάφορους
τρόπους την επιβολή της άρχουσας τάξης
στις υπόλοιπες.
Είναι προφανές πως
τέτοιες διαδικασίες διεκδίκησης ...
είναι διαδικασίες σύγκρουσης ... που
όμως συμβαίνουν πάντα ... πάνω στον βασικό
καμβά των κοινωνικών αντιθέσεων κάθε
εκμεταλλευτικού κοινωνικού συστήματος.
Αν δεν το δούμε έτσι ... έχουμε χάσει την
ουσία και ασχολούμαστε με το επιφαινόμενο.
Παράδειγμα ... είναι
δίκαιο ... μιά πόρνη ... να διεκδικεί όσο
το δυνατόν ευνοικότερη θέση για την
ίδια στον νομικό μηχανισμό της κοινωνίας,
αλλά θα ήταν λειψό αίτημα εαν δεν πούμε
πως η πορνεία (και η μοιχεία) ... είναι τα
τέκνα της νομικής μονογαμίας ... που
είναι γέννημα της ατομικής ιδιοκτησίας.
Στην εκμεταλλευτική κοινωνία η πορνεία
είναι νόμιμη ... γιατί αλλοιώς δεν θα
μπορούσε να “σταθεί” η νομιμότητα της
μονογαμίας. Η πολυγαμία είναι παράνομη.
Η πολυγαμία που χαρακτήριζε ... τον βασικό
τύπο οικογένειας ... στις αρχέγονες
“κομμουνιστικές” κοινωνίες της
κοινοκτημοσύνης !!!
Οταν οι ανθρώπινες
κοινωνίες ... πέρασαν στην ατομική
ιδιοκτησία ... ήρθε ο νόμος να ορίσει
τους κανόνες της ιδιοκτησίας και της
κληρονομιάς της. Ολα αυτά δεν έγιναν
χωρίς συγκρούσεις. Μεσολάβησε π.χ. σε
πολλές κοινωνίες μία φάση που η περιουσία
... περνούσε εκ΄νέου στην κοινότητα όταν
πέθαινε ο ιδιοκτήτης. Ο νόμος της
εκμεταλλευτικής κοινωνίας δεν βρήκε
καλύτερο μοντέλο επίλυσης του ζητήματος
... απο την θεσμοθέτηση της μονογαμίας.
Ας φαντασθούμε μια πολυγαμική γυναίκα
ή ένα πολυγαμικό άνδρα πρόγονό μας ...
πόσο ανήθικους και παράνομους θα έβλεπε
τους σημερινούς ανθρώπους ... να είναι
ηθικοί και μονογαμικοί απέναντι στον
νόμο και μοιχοί και πόρνοι στην αθέατη
ζωή.
Εδώ αρχίζει το πεδίο
της ελεύθερης επιλογής στην ιδιωτική
σφαίρα παρ΄ότι η ιδιωτική σφαίρα ποτέ
δεν θα μπορέσει να είναι στεγανή προς
την κοινωνία. Κάποτε η εκμεταλλευτική
κοινωνία καταδίκαζε νομικά και ηθικά
την παραβίαση της μονογαμίας ... χαλαρά
μεν για τους άνδρες και αυστηρά για τις
γυναίκες. Οι εποχές άλλαζαν και η
εκμεταλλευτική κοινωνία ... άλλαξε και
αυτή αντίληψη. Ετσι κι΄αλλοιώς τώρα
χρειαζόταν και την γυναίκα ενταγμένη
στην παραγωγική διαδικασία και όχι απλά
παρκαρισμένη στην οικιακή δουλεία σαν
μιά απλή μηχανή τεκνοποίησης. Το μπάσιμο
της γυναίκας στην δυτική καπιταλιστική
αγορά εργασίας απο την μιά προώθησε μεν
την υπόθεση της γυναικείας χειραφέτησης
... αλλά απ΄την άλλη λειτούργησε σαν μια
σχεδιασμένη μέθοδος ελέγχου του
υπερπληθυσμού των δυτικών κοινωνιών
που σιγά-σιγά έμπαιναν στην φάση της
αποβιομηχάνησης των καπιταλιστικών
μητροπόλεων. Δεν είναι τυχαίο πως
ξανάρχιζε η προσπάθεια για την ενίσχυση
και την συσπείρωση της οικογενειακής
μονάδας με την παλιά έννοια ... στις
προετοιμασίες των πολέμων και το διάστημα
μετά την λήξη τους.
Τι λέει η κοινωνία
στον νομικά μονογαμικό άνθρωπο άνδρα
ή γυναίκα ?? Κάνε ότι επιθυμείς στην
ιδιωτική σφαίρα ... είναι θέμα προσωπικό
... αρκεί να μην υπάρχει εξαναγκασμός,
βιασμός, εκβιασμός κάθε είδους, παραβίαση
ανήλικου κλπ κλπ Αυτό να το λέει μια μη
εκμεταλλευτική κοινωνία είναι αληθινό.
Το να το λέει όμως η εκμεταλλευτική
κοινωνία είναι πέρα για πέρα υποκριτικό
την ίδια
στιγμή που παραβιάζει οποιοδήποτε
δικαίωμα στον βωμό του κέρδους.
Αλλά παρ΄όλα ... δεν
είναι πρόοδος αυτό ... αντί να κυνηγάς
τους ομοφυλόφιλους ?? Αν το δείς απο την
πλευρά ενός ατομικού δικαιώματος, απο
την πλευρά που ο άνθρωπος γίνεται πιό
ελεύθερος σε όλο και περισσότερες
εκφάνσεις της ζωής του ... προφανώς είναι
προοδευτικό. Αν το δείς σαν ένα μέτρο
επιλογής για την ενίσχυση και το στερέωμα
στις νέες συνθήκες του μηχανισμού
εκμετάλλευσης ... δεν είναι προοδευτικό
... αλλά αντιδραστικό. Σε τέτοιες
διλημματικές καταστάσεις αξιολογείς
τα δεδομένα και αποφασίζεις. Ή καλύτερα
παλεύεις για το προοδευτικό σκέλος του
διλήμματος σε άμεση σύνδεση με την
αποκάλυψη του αντιδραστικού υπόβαθρου.
Αρκεί η αναλυσή σου να συνυπολογίζει
και τα δυό αντικρουόμενα σκέλη του
διλήμματος σαν τέτοια. Αλλοιώς πέφτεις
στον “οπορτουνισμό της σκέψης” ...
κρύβεις το αντιδραστικό σκέλος του
διλήμματος και πανηγυρίζεις για την
επανάσταση που φέρνει το προοδευτικό
ή στην χειρότερη περίπτωση διαλαλείς
το προοδευτικό και εν΄γνώσει σου
υπηρετείς το αντιδραστικό που το έχεις
... βαφτίσει ... προοδευτικό.
Η θεσμοθέτηση της
οικογένειας στην διαδρομή της ιστορίας
... ήταν η προσπάθεια της κοινωνίας σε
κάθε φάση της ... να αναζητά και να επιλέγει
τον προσφορότερο τύπο οργάνωσης που θα
εξυπηρετεί την εξασφάλιση των βασικών
όρων διαβίωσης και κατ΄επέκταση
εξασφάλιση της ικανότητας συμμετοχής
στην διεκδίκηση των όρων συντήρησης
της εργατικής δύναμης – απο το αρχέγονο
κυνήγι ως την σημερινή μισθωτή εργασία
– όπως και την αναπαραγωγή της εργατικής
δύναμης (τεκνοποίηση). Ταυτόχρονα ο
θεσμός της οικογένειας είναι στην
διαδρομή της ιστορίας η βάση στήριξης
της κοινοτικής ή της ατομικής ιδιοκτησίας
και της κληρονομιάς της.
Παράλληλα σε ολόκληρη
την ιστορία οι μάζες έχουν την ενστικτώδη
τάση να οργανώνουν την στοιχειακή μορφή
οικογένειας πάνω στο συναισθηματικό
και σεξουαλικό υπόβαθρο εξασφάλισης
ικανοποίησης ... άσχετα εαν σε τεράστιες
μάζες ανθρώπων και για μεγάλα χρονικά
διαστήματα της γνωστής ιστορίας οι
κοινωνίες επέβαλαν αναγκαστικούς,
συμφεροντολογικούς ή κάθε άλλης μορφής
γάμους που στην συναψή τους το βασικό
κριτήριο δεν ήταν η συναισθηματική και
σεξουαλική έλξη ... με λίγα λόγια γάμους
χωρίς την ελευθερία της βούλησης. Μοιραία
λοιπόν, ο γάμος και η συμβίωση θα έχουν
την βαρειά σφραγίδα της εκμεταλλευτικής
κοινωνίας πάνω τους ... μέχρι την
επαναστατική απελευθέρωση.
Με λίγα λόγια τέσσερα
είναι τα ιστορικά ζητούμενα του θεσμού
της οικογένειας. Η συντήρηση της ζωής,
η αναπαραγωγή της ζωής, η ρύθμιση της
ιδιοκτησίας και η αναζήτηση της
συναισθηματικής και σεξουαλικής
ικανοποίησης. Ο συνεκτικός ιμάντας που
ορίζει την κίνηση και την εξέλιξη όλων
των άλλων παραγόντων ... είναι η μορφή
ιδιοκτησίας. Η επανάσταση που θα
καταργήσει την ατομική ιδιοκτησία ...
θα απελευθερώσει τον τρόπο συντήρησης
και αναπαραγωγής της ζωής όπως και θα
θέσει σε πρώτη μοίρα την ελεύθερη βούληση
στην συναισθηματική και σεξουαλική
ικανοποίηση.
Είναι προφανές πως η
αστική εξουσία του δυτικού κόσμου τις
τελευταίες δεκαετίες έχει αποφασίσει
να εντάξει στο νομικό της πλαίσιο ... μία
οικογενειακή σχέση ... που βασίζεται μονάχα σε
μιά και μόνη μορφή σεξουαλικότητας !!! Να πούμε
οτι μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ΄70
η ψυχιατρική θεωρούσε την ομοφυλοφιλία
σαν μία ψυχιατρική διαταραχή. Ολα αυτά
είναι εξελίξεις με θετικό πρόσημο ...
αλλά κανένας δεν μπορεί να τις αποδώσει
στην πικρή μεταμέλεια της καπιταλιστικής
κοινωνίας για το ιατρικό-επιστημονικό
λάθος και στην προσηλωσή της στα κάθε
είδους ατομικά δικαιώματα. Αλλα φαίνεται
να είναι τα κίνητρα.
Εδώ αρχίζουν οι
αμφιβολίες.
Πρώτα όσο αφορά τα
δικαιώματα ... για ποιό λόγο ταυτόχρονα
με το θέμα των ομόφυλων ζευγαριών ... να
μην αρχίσει η συζήτηση για το συναινετικό
δικαίωμα ... στην πολυγαμία, στον γάμο
δυό ζευγαριών, στο γάμο τριών, στον
περίπλοκο γάμο αμφιφυλόφιλων-ομοφυλόφιλων
και σε ένα τεράστιο φάσμα συνδυασμών
που βασίζονται στην σεξουαλική προτίμηση
?? Τι ακριβώς εμποδίζει την αστική
κοινωνία να νομιμοποιήσει πλήρως κάθε
ελεύθερη συμβίωση βασισμένη στην
σεξουαλική επιλογή ??
Την εμποδίζει η θέληση
της αστικής εξουσίας να διατηρήσει ...
την αστική οικογένεια και τον αστικό
γάμο ... σαν το βασικό κύτταρο οργάνωσης
... ή μήπως έχουν αποφασίσει πως η κλασσική
οικογένεια που γνωρίζουμε δεν τους
εξυπηρετεί στις νέες συνθήκες που
διαμορφώνονται ??
Μήπως το θέμα είναι
πιό βαθύ ?? Οπως είπαμε η συνεκτική
κόκκινη κλωστή της αστικής οικογένειας
είναι η ατομική ιδιοκτησία που πάνω της
υφαίνονται ... συνθήκες διαβίωσης,
συνθήκες εργασίας, η απόκτηση παιδιών,
θρησκευτικές πεποιθήσεις, ιδεολογικές
καταβολές, επιθυμίες, συναισθήματα,
σεξουαλική ικανοποίηση κλπ κλπ. Και
όταν η μεγάλη μάζα των εργαζομένων θα
χάνει όλο και πλατύτερα κάθε ιδιοκτησία,
όταν η μεγάλη μάζα θα απωλέσει τον
συνεκτικό κρίκο της αστικής οικογένειας
... τι πρόκειται να συμβεί ?? Θα αρχίσουμε
να βλέπουμε την χαλάρωση ή την διάλυση
του οικογενειακού κυττάρου στις
εκμεταλλευόμενες τάξεις σε αντίθεση
με την ενισχυσή του στις εκμεταλλεύτριες
τάξεις όπου η ατομική ιδιοκτησία θα
ενισχύεται και θα “δένει” ισχυρά
εκείνες τις οικογένειες που σταδιακά
θα αρχίσουν να μοιάζουν με κλειστή κάστα
??
Η διάλυση ενός απο
τους τελευταίους συνεκτικούς μηχανισμούς
μέσα στην εργατική τάξη ... θα μετατρέπει
σταδιακά τον εργαζόμενο σε έναν αδύναμο
και άβουλο ... μισθοπάροικο του ενός ή
του άλλου μονοπωλίου στο περιβάλλον
της μοντέρνας φεουδαρχίας που δεν θα
τον συνδέει σχεδόν τίποτα με την
προηγούμενη ζωή του ... που η υπαρξή του
θα είναι ταυτόσημη με την ύπαρξη της
επιχείρησης?? Η διάλυση τέτοιων συνεκτικών
μηχανισμών της εργατικής μάζας, η τεχνητή
πολυδιασπασή της στην βάση των οποιωνδήποτε
μη ταξικών κριτηρίων (εθνικιστικών,
ρατσιστικών, φυλετικών, θρησκευτικών,
συναισθηματικών, σεξουαλικών κλπ κλπ)
... διευκολύνει ή εμποδίζει την ταξική
συσπειρωσή της ?? Εδώ ... μάλλον η απάντηση
είναι εύλογη.
Μήπως το μοντέλο της
αστικής οικογένειας στις εργαζόμενες
μάζες, τώρα πιά ... περιορίζει την εφαρμογή
στην πράξη κάθε ελαστικής μορφής εργασίας
που απαιτεί απο τον εργαζόμενο να είναι
διαθέσιμος ανά πάσα στιγμή με μια βαλίτσα
στο χέρι για όπου υπάρχει προσφερόμενη
εργασία χωρίς τίποτα να τον δεσμεύει
(οικογένεια, πατρίδα, ιδιοκτησία) ?? Μήπως
τελικά σχεδιάζουν να επιβάλλουν και
νομικά ... άλλη μορφή οικογένειας για
τους εκμεταλλευόμενους και άλλη για
τους εκμεταλλευτές ??
Μήπως ... ξαφνικά ...
διαπιστώνει η αστική εξουσία του δυτικού
κόσμου πως το ομοφυλοφιλικό κίνημα
είναι μιά πλατιά κοινωνική αντίδραση
που μπορεί να απειλεί την ευστάθεια του
συστήματος ?? Μακάρι το
σημερινό ομοφυλοφιλικό κίνημα να ήταν
διαποτισμένο με τις ιδέες της ολόπλευρης
κοινωνικής απελευθέρωσης. Αλλά δεν
είναι. Το γεγονός αυτό απο την μιά μεριά
... επιβάλλει στο ταξικό κίνημα να
προσεγγίσει ξανά και να εντάξει στις
τάξεις του τα επιμέρους κινήματα
πειθωντάς τα να αποβάλουν απο το σώμα
τους κάθε αρνητικό διαταξικό χαρακτηριστικό
... και απο την άλλη το προφανές “σπρώξιμο”
αυτών των κινημάτων απο την αστική
εξουσία και η εμφανής προσπάθεια (και
με την ευθύνη των ίδιων των κινημάτων)
εκχυδαισμού τους ... υποδείχνει με σαφή
τρόπο την ύπαρξη ανομολόγητων ακόμα
σχεδιασμών.
Βεβαίως η σεξουαλικότητα
δεν έχει σαν μόνο και αποκλειστικό
αντικειμενικό σκοπό την τεκνοποίηση
... αλλά απο πότε η υιοθεσία απο ομόφυλα
ζευγάρια ... έγινε μαρξιστική θέση ?? Απο
πότε οι προβληματισμοί για τέτοιες
υιοθεσίες ... έγιναν αντιδιαλεχτικές
και αντιμαρξιστικές ??
Και γιατί ?? Λέει
πουθενά ο διαλεχτικός υλισμός πως σκοπός
της κοινωνίας είναι να αλλάξει τους
νόμους της φύσης ?? Ή μήπως λέει πως ο
σκοπός της κοινωνίας είναι να μεταβάλλει
την επίδραση των νόμων της φύσης πρός
όφελος της κοινωνίας ?? Μήπως η υιοθεσία
απο ομόφυλα ζευγάρια ... είναι φυσική εξέλιξη και επομένως μαρξιστική
... απλά επειδή η τεχνική μπορεί και
παρακάμπτει ως ένα σημείο τον φυσικό
τρόπο τεκνοποποίησης και αναπαραγωγής
?? Αλήθεια ??
Αυτό θα ίσχυε μόνο
για εκείνους που θεωρούν πως η αναπαραγωγή
της ζωής ... αρχίζει με μιά εκσπερμάτωση
(σε έναν γυναικείο κόλπο ή σε ένα
εργαστήριο) ... και τελειώνει με την
“ένδοξη” κατάκτηση του κάστρου του
ωαρίου απο έναν και μόνο γενναίο
μαχητή-σπερματοζωάριο ... μέσα σε μιά
γυναικεία σάλπιγγα ή σε ένα εργαστηριακό
τρυβλίο !!!
Αν όλα τελειώναν εκεί
δεν υπήρχε κανένας λόγος να διαφωνεί
κάποιος με την υιοθεσία σε ένα ομόφυλο
ζευγάρι.
Ομως ο άνθρωπος που θα γεννηθεί
είναι πρωταρχικά κοινωνικό όν αλλά δεν
παύει να είναι και βιολογικό όν. Είναι
ένα “δεδομένο DNA” που
πρέπει να διαμορφωθεί βιολογικά (απο
την νεογνική ηλικία μέχρι την ενηλικίωση τουλάχιστον)
και να κοινωνικοποιηθεί (απο την πρώτη
στιγμή) ... μέσα στις διαμορφωμένες
κοινωνικές συνθήκες. Εκείνη την στιγμή
αρχίζει μιά “μάχη” ... ελεγχόμενη απο
φυσικούς νόμους ... ανάμεσα στο νοεγέννητο
DNA και στις
επιδράσεις που ασκεί πάνω του το άμεσο
περιβάλλον. Επιδράσεις στην καθαρά
βιολογική-βιοχημική (και μετρήσιμη)
λειτουργία του οργανισμού ... αλλά και
στην σφαίρα της πνευματικής ανάπτυξης
που έχει μεν ξεκάθαρη βιολογική-βιοχημική
βάση αλλά όμως ακόμα σήμερα παραμένει
μη μετρήσιμη. Ο αυταρχικός πατέρας ή η
στοργική μάνα ... δεν είναι ένα απλό
κοινωνικό προιόν που έτυχε ... αλλά ένα κοινωνικό
παράγωγο βασισμένο πάνω σε ένα DNA
που όσο έζησε “μαστιγώνονταν”
απο όλες ανεξαιρέτως τις επιδράσεις
του περιβάλλοντος ... που προκαλούν
συνεχείς, μικρές, ανεπαίσθητες αλλά
αθροιστκές βιοχημικές μεταβολές στις
αλυσίδες του γονιδιώματος. Το γονιδίωμα
του νεογέννητου για να διαμορφωθεί ...
θα αλληλεπιδράσει με το άμεσο περιβάλλον
που είναι χτισμένο πάνω σε ένα συγγενικό
γονιδίωμα ... αυτό των φυσικών γονιών.
Ετσι είναι λειτουργεί η ζωή. Αυτό
επιβάλουν οι φυσικοί νόμοι. Αν η τεχνική
εξέλιξη ή η ίδια η κοινωνία ... επιλέγει
να απομακρύνεται απο τους νόμους της
φυσικής επιλογής ή να λειτουργεί αντίθετα
σε αυτούς ...
είναι επιλογή που θα εγγραφεί στο
ανθρώπινο DNA.
Απο την άλλη πλευρά, επιστημονικά κανείς
πιά δεν ισχυρίζεται πως η ομοφυλοφιλία
(γενικά στην φύση) είναι μιά παθολογική
, αρρωστημένη παρέκλλιση την οποία η
κοινωνία πρέπει κάπως να την θεραπεύσει
ή να την εκριζώσει. Παθολογική διαταραχή
δεν είναι η ομοφυλοφιλία ... αλλά δεν
παύει να είναι ένα βιολογικό-φυσιολογικό
φαινόμενο που διέπεται απο κάποιους
φυσικούς νόμους ... που για κάποιους
λόγους αυτοί οι φυσικοί νόμοι επιβάλλουν
... τον αποκλεισμό των ομοφυλόφιλων απο
την φυσιολογική διαδικασία της
αναπαραγωγής τουλάχιστον στα ανώτερα
θηλαστικά. Αφού λοιπόν η αναπαραγωγή
της ζωής δεν σταματάει στην γονιμοποίηση
αλλά συνεχίζεται μέχρι τουλάχιστον την
ενηλικίωση ... το να βάλεις σε αυτή την
διαδικασία κάποιους που η φύση προσπαθεί
να αποκλείσει ... συνιστά μιά ατελέσφορη
προσπάθεια να καταργήσεις νόμους της
φύσης ?? Ολοι ακούμε για γονίδια που
μπορεί να εκφραστούν ή όχι ανάλογα με
τις συνθήκες του περιβάλλοντος, ή ακόμα
και να αλλάξουν λειτουργίες ανάλογα με
τις επιδράσεις του περιβάλλοντος !!!
Είναι συνταρακτική μιά παλιά ιατρική
ιστορία ... που μας διδάσκει πως σε εκείνες
τις περιοχές που υποφέραν γενεές επι
γενεών απο ελονοσία ... το γονιδίωμα των
ερυθροκυττάρων άλλαξε με τον καιρό με
τρόπο τέτοιο που να κάνει πιό υποφερτές
για τον οργανισμό τις κρίσεις ελονοσίας
... αλλά έτσι είχε γεννηθεί το γονίδιο
της μεσογειακής αναιμίας !!! Αν η
ανθρωπότητα είχε ανακαλύψει έγκαιρα
τα φάρμακα για την ελονοσία ... δεν θα
είχαμε την μεσογειακή αναιμία. Η
ανθρωπότητα θα είχε τροποποιήσει την
επίδραση των νόμων της φύσης ... αλλά δεν
θα τους είχε αλλάξει.
Εαν φτιάξουμε
(αφού μπορούμε) γενιές ανθρώπων ... με
πατέρα ένα άγνωστο εργαστηρικό μπουκαλάκι
και μάνα μιά άγνωστη μήτρα ... και τις
παραδώσουμε σε “οικογένειες” δομημένες
ανάλογα με τις σεξουαλικές (και ποιός
ξέρει στο μέλλον ανάλογα με ποιές άλλες)
προτιμήσεις ... είμαστε μαρξιστές ή
συνένοχοι στην διάπλαση μιάς απέραντης
ιδρυματικής κοινωνίας ??
Αυτός είναι ο
κίνδυνος ... και όχι οτι θα γίνουν
ομοφυλόφιλοι τα παιδιά των ομόφυλων
ζευγαριών. Το πιθανότερο είναι οτι θα
γίνονται ... ετεροφυλόφιλοι και ίσως
επιθετικοί ... κοινωνικά δυσπροσάρμοστοι.
Είμαστε
μαρξιστές όταν παλεύουμε να βγούνε οι
άνθρωποι απο την θέση εκμετάλλευσης
που τους έχει χώσει η εκμεταλλευτική
κοινωνία (π.χ. γυναικείο κίνημα)... αλλά
δεν είμαστε ... όταν πιθανότατα σπρώχνουμε
τους ανθρώπους να πιστέψουν πως μπορούν
να ζήσουν ενάντια στους νόμους της
φύσης. Δεν είμαστε μαρξιστές ... όταν με
όχημα όποιο δίκαιο αίτημα όποιου
κινήματος (ειδικά διαταξικού)... συμβάλλουμε
σε ένα ζοφερό μέλλον ... στο όνομα μάλιστα
του διαλεκτικού υλισμού.
Αλήθεια περιμένουν
κάμποσες εταιρείες βιοτεχνολογίας
αιχμής ... με τεχνικά τελειοποιημένες
πέντε-εξι μεθόδους τεκνοποίησης ... να
βγούν στην αγορά ??
Ολα αυτά τα σχέδια
είναι τόσο πολύ βολικά για την αστική
εξουσία ... για να μπορεί ο οποιοσδήποτε
να τα χαρακτηρίσει ... φαντασιόπληκτα.
