Βουλγαρία: «Νοσταλγία για τον κομμουνισμό» διαπιστώνει έρευνα, 25 χρόνια μετά τις ανατροπές

Βουλγαρία: «Νοσταλγία για τον κομμουνισμό» διαπιστώνει έρευνα, 25 χρόνια μετά τις ανατροπές

Ο επί σειρά ετών ηγέτης της ΛΔ της Βουλγαρίας Τοντόρ Ζίβκοφ

Είκοσι πέντε χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την επικράτηση της αντεπανάστασης και στη Βουλγαρία, ωστόσο η πείρα που έχει αποκτήσει πλέον ο βουλγαρικός λαός από τον καπιταλισμό και οι θολές έστω αναμνήσεις από τις κατακτήσεις επί σοσιαλισμού έχουν δημιουργήσει ένα αυξανόμενο κύμα νοσταλγίας για την εποχή της σοσιαλιστικής οικοδόμησης.
«Νοσταλγική εικόνα»
Μιλώντας σήμερα στη Βουλγαρική Εθνική Ραδιοφωνία, η Μπόριανα Ντιμίτροβα από την εταιρεία Alpha Research -μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες δημοσκοπήσεων στη χώρα- παραδέχθηκε πως «μια νοσταλγική και εξιδανικευμένη εικόνα του κομμουνισμού» έχει αρχίσει να κυριαρχεί στην κοινωνία. Η Ντιμίτροβα προσπάθησε να αιτιολογήσει τα ευρήματα της έρευνας από μια καθαρά αστική σκοπιά, λέγοντας πως τάχα οφείλεται στο ότι «κανείς εκπαιδευτικός ή πολιτιστικός θεσμός δεν κατέβαλε κάποια συστηματική προσπάθεια να αποκαλύψει τους μηχανισμούς, την ιδεολογία και τον τρόπο λειτουργίας του καθεστώτος, ούτε τα μέσα ενημέρωσης ούτε το σχολείο ή τα πανεπιστήμια και τα μουσεία».
Σημείωσε δε πως η νοσταλγία οφείλεται στο ότι «οι νέες γενιές αποκτούν γνώση για το σοσιαλισμό μόνο μέσα από τις ιστορίες συγγενών και γνωστών, οι οποίες, με τον καιρό, είναι φυσικό να ξεθωριάζουν ...και στο τέλος να εξιδανικεύονται».
Σύμφωνα με άλλους αναλυτές, ορισμένοι Βούλγαροι παρουσιάζουν την «εποχή Ζίβκοβ» -επί 35 συναπτά χρόνια ηγέτη της Βουλγαρίας- ως «χρυσή εποχή», συγκρινόμενη με την ατμόσφαιρα εγκλήματος και διαφθοράς που επικρατεί στη χώρα από την αντεπανάσταση και εντεύθεν.
Φρικτή πραγματικότητα
Ο λόγος που αυξάνεται η νοσταλγία για το σοσιαλισμό και στη Βουλγαρία, δεν είναι άλλος βέβαια από την πραγματικότητα που βιώνει η μεγάλη πλειοψηφία του λαού της χώρας. Μία πραγματικότητα που οδηγεί σε απονενοημένες πράξεις. Σήμερα, η νεαρή μητέρα που είχε αυτοπυρποληθεί μπροστά από το προεδρικό μέγαρο στη Σόφια, στις 3 Νοέμβρη, υπέκυψε στα τραύματά της.
Η 38χρονη Λίντια Πέτροβα, άνεργη φωτογράφος, διαζευγμένη και μητέρα ενός παιδιού, αυτοπυρπολήθηκε σε μια κίνηση απελπισίας, καθώς, σύμφωνα με την οικογένειά της, ανησυχούσε για το μέλλον του παιδιού της.
Μία ημέρα αργότερα, στις 4 Νοέμβρη, στην πόλη Σαντάνσκι της νοτιοδυτικής Βουλγαρίας, αυτοπυρπολήθηκε ένας 48χρονος στην αυλή εκκλησίας. Από το Φλεβάρη του 2013 έως και το Γενάρη του τρέχοντος έτους, οχτώ άτομα έχουν χάσει τη ζωή τους σε ένα «κύμα» αυτοπυρπολήσεων στη Βουλγαρία, εν μέσω ενός κλίματος φτώχειας, απογοήτευσης και διαφθοράς. Στη Βουλγαρία, την πλέον φτωχή χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το 48% των κατοίκων απειλούνται από τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό, σύμφωνα με την ευρωπαϊκή στατιστική υπηρεσία Eurostat.

ο βουρκος των ΜΜΕ

Τον τάπωσε στην καρέκλα του, η μικρή μαθήτρια...

Μόλις ακουσε τη λέξη "χούντα" από την Ιωάννα, την φιλοξενούμενη στην εκμπομπή του, μαθήτρια της Β' Λυκείου, τσίμπησε ο Ντερμπεντέρης. 
"Χούντα, είναι μεγάλη κουβέντα. Εγω ήμουν στο σχολείο μαθητής, επί χούντας και...
σε διαβεβαιώ, πως, ήταν πολύ μαύρη η κατάσταση", της είπε. 
Η μικρή συνέχισε ακάθεκτη:  Ετσι ακριβώς είναι και σήμερα κυριε Πρετεντέρη. Είμαστε φιμωμένοι. Μας φέρνουν τα ΜΑΤ και τον εισαγγελέα. Δεν μπορούμε να πούμε τα αιτήματα μας. Τι διαφορά εχει?
Ο Ντερμπεντέρης, αμήχανα, στριφογύριζε μαζί με την περιστρεφόμενη καρέκλα του. Κι ακόμη γυρίζει.
Ζαλίστηκε...

Καμία εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς

 ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Καμία εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς

Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου τής ΚΕ

Το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση για τη σύγκληση του Εθνικού Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής:

«Με την ευκαιρία της σύγκλησης του "Εθνικού Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής", το οποίο "νομιμοποιεί" τις επιζήμιες για το λαό κυβερνητικές αποφάσεις και στηρίζει την εμπλοκή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, το ΚΚΕ σημειώνει ότι οι εξελίξεις στην περιοχή μας "μυρίζουν μπαρούτι", όπως:

• Η διατήρηση της τουρκικής κατοχής στην Κύπρο, η προκλητική παραβίαση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κύπρου και της Ελλάδας, οι κίνδυνοι νέου διχοτομικού σχεδίου σε βάρος του κυπριακού λαού.
• Η συνέχιση του ιμπεριαλιστικού πολέμου στο Ιράκ και τη Συρία, με πρόσχημα την αντιμετώπιση των τζιχαντιστών, που στήριξαν, εκπαίδευσαν και εξόπλισαν οι ΗΠΑ, η ΕΕ και οι σύμμαχοί τους.
• Η επιθετικότητα του Ισραήλ κατά του παλαιστινιακού λαού.
• Η επικίνδυνη κατάσταση στην Ουκρανία που διαμορφώθηκε μετά την επέμβαση των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, σε ανταγωνισμό με τη Ρωσία αλλά και η όξυνση του εθνικισμού στα Βαλκάνια.

Τα παραπάνω αποτελούν μέρος πολύ επικίνδυνων εξελίξεων που επιτρέπουν την εξαγωγή χρήσιμων συμπερασμάτων για το λαό.

Πρώτον, στη διάρκεια της καπιταλιστικής κρίσης οξύνονται οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και ανταγωνισμοί για το φυσικό αέριο, το πετρέλαιο, τους ενεργειακούς αγωγούς, διαμορφώνεται έδαφος ακόμα και για πιο γενικευμένη πολεμική αναμέτρηση. Στην πράξη αποδεικνύεται ότι ο καπιταλισμός γεννάει κρίσεις και πολέμους.

Δεύτερον, η συμμετοχή της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ και της Κύπρου στην ΕΕ, όχι μόνο δεν αποσόβησε την επιθετικότητα της Τουρκίας, αλλά στην πράξη αποδεικνύεται πως οι ιμπεριαλιστικές λυκοσυμμαχίες τροφοδοτούν την τουρκική προκλητικότητα, είναι παράγοντας αμφισβήτησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας και υποστηρίζουν διχοτομικά σχέδια σε βάρος της Κύπρου. Η εμπλοκή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, σε στρατιωτικές αποστολές στο εξωτερικό, στο όνομα της "γεωστρατηγικής αναβάθμισης", οξύνει τα προβλήματα και βάζει το λαό μας σε νέες περιπέτειες.

Τρίτον, καταρρίφθηκαν τα προσχήματα και αποδείχθηκε στην πράξη πως οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι στο Αφγανιστάν, το Ιράκ, τη Συρία, τη Λιβύη, οι επεμβάσεις στην ευρύτερη περιοχή στρέφονται συνολικά κατά των λαών και υπηρετούν τα συμφέροντα των ευρωατλαντικών μονοπωλίων για τον έλεγχο της περιοχής.

Το ΚΚΕ αντιτάσσεται στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις, καταδικάζει την πολιτική εμπλοκής της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, που εφαρμόζει η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ.

Αποκαλύπτει πως η διατήρηση της Ελλάδας στο μαντρί των λυκοσυμμαχιών ΝΑΤΟ και ΕΕ, που υποστηρίζει και ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι σε αντίθεση με τα λαϊκά συμφέροντα.

Εκφράζει τη διεθνιστική του αλληλεγγύη στον κυπριακό, τον παλαιστινιακό λαό και παλεύει για την αποχώρηση των κατοχικών δυνάμεων, για δίκαιη λύση, με τους λαούς πρωταγωνιστές των εξελίξεων.

Απαιτεί:

• Να σταματήσει η λειτουργία του Στρατηγείου της ΕΕ στη Λάρισα και του ΝΑΤΟικού Στρατηγείου στη Θεσσαλονίκη, να κλείσει η βάση της Σούδας.
• Να μη διατεθεί καμία υποδομή που βρίσκεται στη χώρα μας και κανένας στρατιώτης για την οργάνωση των πολεμικών ιμπεριαλιστικών επιχειρήσεων.
• Να επιστρέψουν πίσω όλα τα τμήματα των Ενόπλων Δυνάμεων που βρίσκονται στο εξωτερικό, σε αποστολές του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, του ΟΗΕ.

Ο λαός μας και οι άλλοι λαοί έχουν υποχρέωση να επαγρυπνούν και να υπερασπίζονται με τον αγώνα τους τα δικά τους συμφέροντα.

Η πάλη για την αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, με το λαό στο τιμόνι της εξουσίας, είναι προϋπόθεση για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών και την ανάπτυξη αμοιβαία επωφελών σχέσεων της χώρας μας με άλλες χώρες και λαούς».

Αυτες ειναι οι 11 πολυεθνικές που ζήτησαν μισθό 250-300 ευρω …

«Σε μια χώρα όπου η ανεργία στους νέους έχει φθάσει σε απίστευτα επίπεδα, δεν αντιλαμβανόμαστε γιατί πρέπει να υπάρχει η δέσμευση του κατώτατου ημερομισθίου.
Δώστε μας την ευκαιρία να προσλαμβάνουμε νέους με λιγότερα χρήματα, για να εργάζονται λιγότερες ώρες και λιγότερες ημέρες κάθε εβδομάδα» πρότεινε ο διευθύνων σύμβουλος της Barilla Hellas κ. Γιώργος Σπηλιόπουλος.
«Δεν είναι δική μου αρμοδιότητα. I will pass it through» απάντησε ο υπουργός Ανάπτυξης, εννοώντας ότι θα το διαβιβάσει στον υπουργό Εργασίας, για να ξεφύγει από την πίεση.

«Δηλαδή για τι επίπεδα μισθών μιλάτε;» ρώτησε ένας από τους υπηρεσιακούς παράγοντες που συμμετείχαν στη συνάντηση.
«Θα μπορούσαμε να καταβάλλουμε από 250 ως 300 ευρώ για ολιγόωρη απασχόληση τρεις ή τέσσερις ημέρες την εβδομάδα» συμφώνησαν οι οκτώ από τους 11 εκπροσώπους των πολυεθνικών, με επικεφαλής στη μακρά συζήτηση που έγινε τους μάνατζερ των εταιρειών Barilla, Bic Violex και Nestle.
ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΒΗΜΑ αυτες ειναι οι 11 πολυεθνικες που ζητησαν μισθο 250-300 ευρω …
1.Μηνάς Ζωούλλης, διευθύνων σύμβουλος της Αθηναϊκής Ζυθοποιίας.
2.Γιώργος Σπηλιόπουλος, διευθύνων σύμβουλος της Barilla Hellas.
3.Γρηγόρης Αντωνιάδης, αντιπρόεδρος της Unilever Hellas.
4.Ανδρέας Καλατζόπουλος, γενικός διευθυντής της Philip Morris.
5.Κωνσταντίνος Φαλτσέτας, επικεφαλής της Henkel Hellas.
6.Κωνσταντίνος Μαγγιώρος, διευθύνων σύμβουλος της Friesland Campina -NOYNOY.
7.Ελ. Χαλουλάκος, διευθύνων σύμβουλος της Kraft Hellas.
8.Δημήτριος Πισιμίσης, διευθύνων σύμβουλος της Bic Violex.
9.Raymond Franke, επικεφαλής της Nestle.
10. Κατερίνα Αρβανιτάκη, υπεύθυνη πωλήσεων της SCA Hygiene Products.
11.Εμμανουήλ Παπαδάκης, διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας οικοδομικών υλικών Ytong-Thrakon 

Τη ρίψη ατομικής βόμβας κατά της ΕΣΣΔ ζητούσε από τις ΗΠΑ ο Τσόρτσιλ

Τη ρίψη ατομικής βόμβας κατά της ΕΣΣΔ ζητούσε από τις ΗΠΑ ο Τσόρτσιλ

ο Τσόρτσιλ με τον Δαμασκηνό και τον Σκόμπυ κατά τη διάρκεια των Δεκεμβριανών

Συνεχείς προσπάθειες προκειμένου να πείσει τον πρόεδρο των ΗΠΑ να εξαπολύσει ένα «προληπτικό» πυρηνικό χτύπημα κατά της Σοβιετικής Ένωσης, κατέβαλε από το 1947 ο Ουίνστον Τσόρτσιλ.

Αυτό υποστηρίζει, μεταξύ άλλων, ο δημοσιογράφος - ερευνητής Τόμας Μάιερ, στο βιβλίο του «Όταν τα λιοντάρια βρυχώνται: Οι Τσόρτσιλ και οι Κένεντι» (When Lions Roar: The Churchills And The Kennedys). Το βιβλίο κυκλοφορεί τον επόμενο μήνα, ενώ αποσπάσματά του προδημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα «Daily Mail».

Ο Τ. Μάιερ αναφέρει στο βιβλίο του ένα απόρρητο υπόμνημα που συνέταξε το FBI, σύμφωνα με το οποίο, το 1947, ο Ου. Τσόρτσιλ (ο οποίος ήταν αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης) ζήτησε από το ρεπουμπλικανό γερουσιαστή Στάιλς Μπρίτζες, να πείσει τον πρόεδρο των ΗΠΑ Χάρι Τρούμαν, προκειμένου να εξαπολύσει ένα πυρηνικό χτύπημα κατά της ΕΣΣΔ.

Σύμφωνα με το υπόμνημα που επικαλείται ο Τ. Μάιερ, ο Ου. Τσόρτσιλ ήταν «πεπεισμένος πώς ένα προληπτικό χτύπημα στη Σοβιετική Ένωση θα εξαφάνιζε το Κρεμλίνο και έτσι θα ήταν πολύ εύκολο να χειριστεί κανείς τη Ρωσία». Στο έγγραφο του FBI, αποτυπώνεται ξεκάθαρα το μίσος του Τσόρτσιλ προς την ΕΣΣΔ, καθώς υποστηρίζει ότι αν η επίθεση δε γίνει, τότε «η Ρωσία θα επιτεθεί στις ΗΠΑ τα επόμενα δύο ή τρία χρόνια, όταν αποκτήσει πυρηνική βόμβα και ο πολιτισμός θα καταστραφεί ή θα γυρίσει πολλά χρόνια πίσω». Ο συντάκτης του υπομνήματος, πάντως, κάνει σαφές ότι ο Τσόρτσιλ ήταν έτοιμος να αποδεχθεί τα εκατομμύρια νεκρών Σοβιετικών, στο όνομα της «διάσωσης του πολιτισμένου κόσμου».

Είναι χαρακτηριστικό πάντως ότι το 1947, η Σοβιετική Ένωση δεν είχε πυρηνικά όπλα, ενώ η πρώτη δοκιμή έγινε το 1949, ως απάντηση στην επιθετικότητα των ΗΠΑ και των συμμάχων της. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι ο εμπνευστής του όρου «Σιδηρούν Παραπέτασμα» δεν ήταν άλλος από τον Ουίνστον Τσόρτσιλ, ο οποίος πρωτοχρησιμοποίησε τον όρο αυτό σε ομιλία του, στο πανεπιστήμιο του Φούλτον στο Μιζούρι.   

Να γιατί θυμάμαι: Πείρα από την εκπαίδευση στο σοσιαλισμό

 Να γιατί θυμάμαι: Πείρα από την εκπαίδευση στο σοσιαλισμό

Της Άννας Κεφαλέλη.

Πηγή: Κυριακάτικος Ριζοσπάστης.

Ειναι στιγμές που γυρνάς το μυαλό σου πίσω στο χρόνο. Οχι γιατί κάτι συνταρακτικό μας συμβαίνει τώρα... Είναι γιατί ζούμε πολλά τούτες τις στιγμές κι είναι δύσκολο να μην τις βάλουμε δίπλα στο χτες.

Αφορμή της κουβέντας σήμερα είναι η Παιδεία. Κουβέντα πολλή. Αποφάσεις για την Παιδεία κάθε χρόνο. Οι κυβερνήσεις έχουν στο τσεπάκι τους κάθε φορά και κάτι. Νόμους. Νόμους. Νόμους. Και στο τέλος προσθέτουν καινούρια προβλήματα. Δε γνωρίζω αν λιγοστεύουν τα παλιά... Παράγουμε νόμους και διατάξεις πάνω στο άρρωστο κορμί της Παιδείας. Μα, τι είναι τούτο πάλι; Επιτυχόντες υποψήφιοι και γονείς αλαφιασμένοι.

Πού και πώς θα πάει το παιδί... Μα, και δεν έχουμε δουλειά και λεφτά... Και αν πάει... θα πάρει ή δε θα πάρει μετεγγραφή... Και πότε;

Και σήμερα η μετεγγραφή είναι η μαγική λέξη της εποχής. Και όποιος είναι ο τυχερός. Λαχείο... Πότε γεννήθηκες, ποια χρονιά πέρασες στις Πανελλήνιες... Και αρχίζουν τα βάσανα: Οχι για το 12, όχι για το 13, μόνο για το 2014... Για πόση διάρκεια θα είναι ο νόμος ή οι αποφάσεις για μετεγγραφές; Και βάλε...

Στο σοσιαλισμό

Εγώ μεγάλωσα σε σοσιαλιστική χώρα, στη Ρουμανία μέχρι πριν 35 χρόνια. Εκεί μεγάλωσα μέχρι τα 30. Τη λέξη μετεγγραφή δεν τη γνώρισα, ούτε την άκουσα.

Ξένοι φοιτητές σε πανεπιστήμιο της Ρουμανίας επί σοσιαλισμού

Τι είναι αυτό το πράγμα... Πήγα εκεί σε κανονικό σχολείο. Ολα δημόσια σχολεία. Υπεύθυνος τάξης οριζόταν ένας εκπαιδευτικός. Ηξερε ακόμη και τις συνθήκες διαβίωσης των μαθητών του. Μας επισκεπτόταν και στο σπίτι. Οχι, βέβαια, συχνά. Αλλά μια φορά το χρόνο σίγουρα. Ο υπεύθυνος καθηγητής ήξερε τα προβλήματα των παιδιών του, όπως έλεγαν.

Προχωράμε στο Λύκειο. Δεν έχουμε πουθενά φροντιστήρια. Γιατί άραγε; Ο χρόνος είναι πλούτος, δημιουργία, φαντασία και αργότερα εργασία. Είχαμε χρόνο να χαρούμε τους γονείς μας, να ονειρευτούμε... Φτάνουμε ένα χρόνο πριν τις εισαγωγικές εξετάσεις, για επαγγελματικές σχολές, μέσης και ανωτάτης εκπαίδευσης σχολές...

Στις επαγγελματικές, υπήρχαν Συμβάσεις Εργασίας. Εδώ, το εργοστάσιο είχε την υποχρέωση να σου μάθει την τέχνη, αλλά και να σε προσλάβει όταν αποφοιτούσες...

Στις μέσες και ανώτατες σχολές περνούσαμε με εισαγωγικές εξετάσεις. Ο αριθμός των φοιτητών στις σχολές ήταν γνωστός. Προκαθορισμένος και σχεδιασμένος πολλά χρόνια πριν, σύμφωνα με τις ανάγκες. Κι εμείς... κάναμε τις επιλογές μας. Το μόνο που δε σκεφτόμασταν ήταν το πού θα πάμε; Πού θα μείνουμε;... Πού θα νοικιάσουμε;... Πού θα βρούμε τα λεφτά;... Αυτό το καθημερινό ΠΟΥ και ΠΩΣ, εδώ στην Ελλάδα, το κουβαλάνε γονείς και παιδιά, παππούδες και γιαγιάδες.

«ΜΕΤΕΓΓΡΑΦΗ»: Αγνωστη λέξη για εμάς που μεγαλώσαμε και σπουδάσαμε στο σοσιαλισμό. Και πολύ δύσκολη λέξη για εμάς που ζούμε στην πατρίδα μας, με τα προβλήματα στη δουλειά, στη ζωή, στην υγεία.

Μα, εγώ, ορφανή σπούδασα. Μακριά από το σπίτι... και με μια μάνα με σύνταξη. Ποτέ, μα ποτέ δεν ασχολήθηκα ούτε εγώ, ούτε η μάνα μας με τέτοια προβλήματα. Ηταν υπόθεση του κράτους να με σπουδάσει και να μου εξασφαλίσει τη διατροφή μου.

Ενα πράγμα μόνο μου ζητούσε αυτό το κράτος του σοσιαλισμού. Να διαβάζω. Να διαβάζω. Να διαβάζω. Η άμιλλα ήταν η μαγική λέξη. Να είμαστε καλοί φοιτητές. Μας πρόσφεραν διαμονή και διατροφή στις φοιτητικές Εστίες. Με παθολόγο και οδοντίατρο στο χώρο του Πανεπιστημίου. Με αναγνωστήρια στην Εστία και δίπλα, στο Πανεπιστήμιο.

Ας δούμε λίγο... Κανένας γονιός δεν έχανε τον ύπνο του... Κανένα παιδί δεν σταμάτησε τα όνειρά του... Ημασταν στα χέρια αυτού του κράτους, του σοσιαλιστικού. Ποιος ήξερε για μετεγγραφές; Κανείς. Ποιος θα παραμιλούσε στον ύπνο του; Κανείς.

Αν το ελληνικό κράτος δημιουργούσε τις Εστίες που έπρεπε να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες των φοιτητών... ποιος γονιός και ποιο παιδί θα ρωτούσε για μετεγγραφές; Τώρα, βλέπεις γονείς και παιδιά με το βλέμμα παγωμένο, σε αναμονή, περιμένοντας τη μαγική λέξη... «Μετεγγραφές»... Ορους και προϋποθέσεις... Πρώτο θέμα στα δελτία ειδήσεων... Το θέμα θα έπρεπε να λυθεί εδώ και 50 χρόνια. Ναι. Ας κάνουν Εστίες με χρόνο και προοπτική. Και τότε, δε θα ρωτάει κανείς για μετεγγραφές.

Οση λάσπη και αν έριξαν οι καπιταλιστές, η Παιδεία στάθηκε όρθια

Εκεί, στις χώρες του σοσιαλισμού, η Παιδεία στήθηκε στα μεταπολεμικά χρόνια της φτώχειας και της πείνας. Κι όμως... όση λάσπη και αν έριξαν οι καπιταλιστές, η Παιδεία στάθηκε όρθια, σταθερή και αναβαθμισμένη.

Και πάμε παρακάτω. Τελειώνουμε τις σχολές. Με την αξία μας θα διοριστούμε. Ναι. Ο γενικός βαθμός όλης της διάρκειας των σπουδών είναι το πρώτο και βασικό κριτήριο. Είναι η αξία μας και ο κόπος μας... και η προσπάθεια. Μέχρι εδώ οι γονείς στη Ρουμανία δεν πληρώσανε τίποτα εξτρά, γιατί όλα ήταν δωρεάν.

Και τώρα πάμε στο τελευταίο στάδιο των σπουδών. Στην Ελλάδα, με όλες τις δυσκολίες, οι σπουδαστές φτάνουν στο τέλος. Και τώρα... ΤΙ; Η κοινωνία, ο καπιταλισμός, αφήνει στον γκρεμό τα παιδιά της κι όποιος γλιτώσει... Και σήμερα φεύγουν όπου, όπου στα ξένα... Και τώρα, πριν αναφερθώ στην κοινωνία που έζησα και μεγάλωσα στα χρόνια του σοσιαλισμού για το πώς και τι ακολούθησε στην αποφοίτηση της Ανωτάτης Γεωπονικής Σχολής της Ρουμανίας θα περιγράψω περιληπτικά το δρόμο προς τη ζωή, τη δημιουργία... Ετσι, για να μάθουν οι νέοι πως λύσεις υπάρχουν και εφαρμόστηκαν στο σοσιαλισμό... Εκεί που οι νέοι ήταν το μέλλον και το εννοούσαν. Εκεί που έπρεπε να πάρουν σάρκα και οστά οι γνώσεις... Η παραγωγή τούς περίμενε, τους είχε ανάγκη.

Εξω από το Πανεπιστήμιο, εκεί στην είσοδο, μέσα σε μια βδομάδα αναρτήθηκαν καταστάσεις με τη βαθμολογία των φοιτητών από τα πέντε Πανεπιστήμια Γεωπονικής της Ρουμανίας μαζί με τον τόπο παραμονής της οικογένειας. Την επόμενη βδομάδα έχουμε ανάρτηση καταστάσεων με τις κενές θέσεις διορισμού σε όλη την Επικράτεια της Ρουμανίας και για όλους. Θα διοριστούν όλοι οι απόφοιτοι. Εδώ αρχίζει η μελέτη. Με χαρτί και μολύβι σημειώνουμε... Γρήγορα φτάνει η μέρα του διορισμού μας. Σε 2 με 3 μέρες είμαστε όλοι συγκεντρωμένοι στο αμφιθέατρο του Πανεπιστημίου. Μπροστά μας είναι ο πρύτανης της Σχολής. Εχει όλα τα στοιχεία μας στα χέρια του. Με ανοιχτή ακρόαση συνομιλεί στην άλλη άκρη του τηλεφώνου με τον υπουργό Γεωργίας και με τους πρυτάνεις όλων των Σχολών Γεωπονίας της Ρουμανίας.

Και η επαγγελματική αποκατάσταση

Εγώ, πρώτη φορά ζω αυτό το όνειρο. Το ίδιο και οι συμφοιτητές μου. Και τώρα είναι όλα έτοιμα. Αρχίζει η μεγάλη στιγμή. Απόλυτη σιγή. Ο πρώτος, με τη σειρά των καταστάσεων και τον αύξοντα αριθμό. Υπάρχουν κριτήρια. Πρώτο και καλύτερο κριτήριο είναι ο βαθμός, η αξία και ο κόπος. Δεύτερο κριτήριο είναι η οικογενειακή κατάσταση (παντρεμένος ή όχι) και πάμε παρακάτω... Υπάρχει δημόσια και με διαφάνεια ένσταση. Ολα μπροστά μας... Ακούμε. Μιλάει απευθείας ο πρύτανης με τον υπουργό Γεωργίας. Ακούμε στην άλλη άκρη του τηλεφώνου το ΝΑΙ, το ΟΧΙ, ανάλογα με τα προσόντα μας. Κι εκεί, επιτόπου επικυρώνεται ο διορισμός μας. Εκεί, μέχρι τον τελευταίο... Και πώς να το ξεχάσω...

Εγώ, χωρίς ρουμάνικη υπηκοότητα, με ξένη ταυτότητα, έτοιμη να φύγω για την πατρίδα μου, στην Ελλάδα... διορίζομαι στην πόλη διαμονής της οικογένειάς μου. Εκεί που ζητούσα. Εκεί που ήταν μόνο μια θέση και 11 υποψήφιοι απ' όλες τις σχολές της Γεωπονίας. Και δίπλα στην πολυκατοικία μας ήταν υποψήφιος ο γιος ενός στρατηγού. Κι όμως, ο νόμος είναι πεντακάθαρος. Χωρίς λακκούβες και αλλά... Χωρίς περικοκλάδες και λαβύρινθους. Εγώ, ένα ξένο παιδί, Ελληνίδα με φωνάζανε, διορίζομαι στην πόλη μου. Και στο μικρόφωνο ακούω τη φωνή του υπουργού Γεωργίας να λέει το ΝΑΙ. Ακολουθούν τα χειροκροτήματα των συμφοιτητών μου κι έχουμε τη συνέχεια. Οι συνυποψήφιοί μου ακολουθούν τη δεύτερη, τρίτη επιλογή τους.

Ετσι φτάσαμε έως τον τελευταίο απόφοιτο. Κανένας αδιόριστος. Ακόμη και σήμερα βουίζει στα αυτιά μου αυτό το ΝΑΙ. Η στιγμή είχε την αξία της. Ηταν ο αποχωρισμός μας από αυτούς που μας κρατούσαν στα χέρια τους. Ηταν η αγκαλιά αυτών που μας δώσανε την ξενοιασιά μας. Και τώρα, η κοινωνία μας περιμένει. Μέσα στο μήνα παρουσιαστήκαμε όλοι στις δουλειές μας. Και τότε, αρχίζει η προσφορά μας στην κοινωνία, στην παραγωγή. Κι εμείς... με τη σειρά μας προσφέρουμε για την επόμενη γενιά...

Και τότε βλέπουμε πως τα Θα και τα Θα δεν υπάρχουν... Γιατί ο σοσιαλισμός τα έλυσε και κατάργησε τις έννοιες και τις λέξεις όπως: Αγχος, αβεβαιότητα, ανεργία, αδιοριστία... Κι αυτές οι μετεγγραφές των φοιτητών δεν υπήρχαν ούτε σαν έννοια, σαν λέξη. Γιατί, ποιος θα ζητούσε μετεγγραφή εδώ στην Ελλάδα, αν το κράτος είχε δωρεάν φοίτηση, με Εστίες και γιατρούς για όλους τους φοιτητές; Ποιος δε θα πήγαινε στην άλλη άκρη της Ελλάδας αν είχε τα απαραίτητα για διαμονή και διαβίωση; Εδώ βλέπουμε πως ο καπιταλισμός πατάει στις διακρίσεις, στις αδικίες και στο χαλί των νόμων του συστήματος που είναι φραγμός για τους φτωχούς και τη μόρφωση. Αυτό έζησα κι αυτό θέλω να γνωρίσω στους νέους. Πρέπει να ξέρουν οι νέοι ότι υπάρχει κι ο άλλος δρόμος... Ο δρόμος του αγώνα και των απαιτήσεων. Ναι, το ζήσαμε. Ναι, αυτή ήταν η Παιδεία στο σοσιαλισμό και αυτή είναι η Παιδεία στον καπιταλισμό. Πρέπει να ξέρουμε και να διαλέξουμε.

Αυτά έζησα νέα στα χρόνια του σοσιαλισμού κι αυτό το δράμα ζω σήμερα ως γονιός στα χρόνια του καπιταλισμού. Δύο διαφορετικά συστήματα... Ο σοσιαλισμός στα νιάτα κι ο καπιταλισμός στα γεράματα. Αξίζει να γνωρίζουμε την αλήθεια. Καιρός να διαλέξουμε και να αγωνιστούμε.

Προοικονομία

 Προοικονομία

''Μες στην αγκάλη το απονήρευτο κρατώντας μωρουδάκι,

το γιο του Εχτόρου το μονάκριβο, πανώριο σαν αστέρι'

Σκαμάντριο το 'κραζε ο πατέρας του και Καστραφέντη ο κόσμος'

τι ο Έχτορας ήταν που διαφέντευε το κάστρο μοναχός του.

Κι αυτός δίχως μιλιά αχνογέλασε σαν είδε τον υγιό του'

και δίπλα του η Αντρομάχη στάθηκε με μάτια δακρυσμένα,

το χέρι του 'σφιξε, του μίλησε κι αυτά του λέει τα λόγια:

« Απ᾿ την ορμή την ίδια σου, άμοιρε, θα βρεις το θάνατο σου,

και το μωρό σου δε σπλαχνίζεσαι κι ουδέ τη μαύρη εμένα,

που γρήγορα θα μείνω χήρα σου᾿ τι ευτύς οι Αργίτες όλοι

θα σε σκοτώσουνε χιμίζοντας. Μ᾿ αν είναι να σε χάσω, 

ν᾿ ανοίξει η γη να μπω καλύτερα χίλιες φορές, τι πια άλλη 

δε θα 'χω ζεστασιά, αν μου πέθαινες, τρανούς μονάχα θα 'χω 

καημούς''

                                                                               
                                                                                Ιλιάδα

Στην παραπάνω σκηνή από την Ιλιάδα η γυναίκα του Έκτορα η Ανδρομάχη προλέγει τον χαμό του άνδρα της πριν αυτός συμβεί και θρηνεί προκαταβολικά γιαυτό. 

Αυτή η αφηγηματική τεχνική με την οποία ο συγγραφέας προϊδεάζει για το πως θα εξελιχθεί η πλοκή του έργου βάζοντας φράσεις στο στόμα των πρωταγωνιστών λέγεται προοικονομία και χρησιμοποιήθηκε ευρύτατα από αρχαίους και σύγχρονους συγγραφείς 

Στοιχεία προιοκονομίας δεν βρίσκουμε μόνο στην τέχνη αλλά και στην ιστορία. Πολλές φορές μέσα στους αιώνες συνέβησαν γεγονότα τα οποία κατά μια έννοια μαρτυρούσαν την εξέλιξη των ανθρωπίνων κοινωνιών.

Η εξέγερση του Σπαρτάκου με σκοπό την κατάργηση της δουλείας ήταν ένα δείγμα προοικονομιας στην ιστορία. Όταν ο Σπάρτακος εξεγέρθηκε και απαίτησε την κατάργηση της δουλειάς η τότε κοινωνία κατέπνιξε αυτή την επανάσταση μιας και στις τότε κοινωνίες θεωρούνταν αδιανόητο να μην υπάρχουν δούλοι. Από τότε πέρασαν χιλιάδες χρόνια και ήρθε  ο διαφωτισμός και η Γαλλική επανάσταση για να διακηρύξει την κατάργηση της δουλειάς 

Άλλο παράδειγμα προιοκονομίας στην ιστορία ήταν η ιδέα της παγκοσμιοποίησης από τον Μ. Αλέξανδρο. Αυτό που οραματίστηκε ο Αλέξανδρος τότε, μια παγκόσμια πολυπολιτισμική αυτοκρατορία στην εποχή του φάνταζε αδιανόητο. Προσπάθησε να το δημιουργήσει κάνοντας μια γιγαντιαία για την εποχή εκστρατεία και τελικά απέτυχε. Πέρασαν όμως αρκετοί αιώνες και σήμερα η παγκοσμιοποίηση είναι μια πραγματικότητα

Ένα τέτοιο παράδειγμα προιοκονομίας στην ιστορία ήταν και ο υπαρκτός σοσιαλισμός. Ο υπαρκτός σοσιαλισμός ήταν η γιγαντιαία προσπάθεια των λαών να υλοποιήσουν το όραμα του Μαρξ- Ενγκελς-Λένιν δηλαδή την ύπαρξη του πρώτου μη εκμεταλλευτικού. συστήματος  στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Αυτό το πείραμα πήρε σάρκα και οστά και απέδειξε πως πράγματι μπορούν οι ανθρώπινες κοινωνίες να μεγαλουργήσουν χωρίς να είναι απαραίτητη η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Αυτή η προσπάθεια συκοφαντήθηκε, υπονομεύτηκε και πολεμήθηκε όσο καμία άλλη εως τώρα και τελικά καταστάλθηκε. Όσο όμως και αν την πολέμησαν δεν παύει να είναι ιστορική μνήμη, δεν παύει να προοιωνίζει την κοινωνία του μέλλοντος την κοινωνία που θα έρθει και μάλιστα πολύ πιο σύντομα απ όσο κάποιοι φαντάζονται.

Οι σοσιαλιστικές κοινωνίες θα είναι από εδώ και πέρα η μόνη λύση για την ανθρωπότητα, θα είναι η μόνη έξοδος κινδύνου από τον πιο αντιδραστικό καπιταλισμό που έχουμε ιστορικά γνωρίσει και που τώρα βιώνουμε.

Ναι, ο σύγχρονος καπιταλισμός είναι ο πιο αντιδραστικός και κατά την προσωπική μου άποψη τις επόμενες 1-2 δεκαετίες θα αμφισβητηθεί πάρα πολύ έντονα από μεγάλη μερίδα του κόσμου για δύο κυρίως λόγους

Ο πρώτος λόγος είναι εμφανής σε όλους μας. Σήμερα το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα περνάει μια φάση τεράστιας οικονομικής κρίσης η οποία καταστρέφει μεγάλο μέρος των μέσων παραγωγής και μαζί με αυτά και τους εργάτες που τα κινούν καθώς και τους μικροεμπόρους που τα διακινούν. Όλη αυτή τραγωδία όσο και να προσπαθούν να την φορτώνουν στα "λαμόγια" τελικά φτάνει ως την αμφισβήτηση του ίδιου του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής. Αν δούμε παραδείγματος χάριν την ελληνική κοινωνία του 2013 δεν νομίζω πως είναι και πολλοί αυτοί που πιστεύουν πως ο καπιταλισμός είναι ένα σταθερό σύστημα. Αυτή λοιπόν η αμφισβήτηση θα γίνεται και πιο έντονη όσο η κρίση θα βαθαίνει και μαζί με την αμφισβήτηση θα γίνεται και πιο έντονη η καταστολή του αστικού κράτους.

Ο δεύτερος λόγος που θα αμφισβητηθεί ο καπιταλισμός πολύ έντονα στα επόμενα χρόνια είναι λιγότερος εμφανής και λιγάκι πιο περίπλοκος. Ο κεφαλαιοκρατικός τρόπος παραγωγής είναι ένα σύστημα μέσα στο οποίο οι διάφορες επιχειρήσεις ανταγωνίζονται μεταξύ τους για το ποια θα πουλήσει πιο πολύ. Αυτές λοιπόν οι επιχειρήσεις γίνονται ανταγωνιστικές με την εντατικοποίηση της εργασίας. Εντατικοποίηση της εργασίας σημαίνει επί της ουσίας δυο πράγματα.

1) επιμήκυνση του εργάσιμου χρόνου και μείωση του ημερομίσθιου και

2) χρήση της τεχνολογίας ώστε με λιγότερους εργάτες να κινώ πιο πολλές μηχανές.

Πχ ένας βιομήχανος που παράγει υποδήματα έχει μια μηχανή που παράγει ας πούμε 10 ζευγάρια παπούτσια /ώρα και για να δουλέψει αυτή η μηχανή χρειάζεται 10 εργάτες . Με την πρόοδο της τεχνολογίας μπορεί να επινοηθεί μια μηχανή που να παράγει πχ 100 ζευγάρια/ώρα και να χρειάζεται 5 εργάτες. Ο δεύτερος βιομήχανος αν και θεωρητικά μπορεί να δίνει πιο ψηλά μεροκάματα παράγει πιο φθηνό άρα και πιο ανταγωνιστικό προϊόν διότι εντατικοποίησε την εργασία μέσω της τεχνολογίας. Αυτός λοιπόν, ο δεύτερος, τρόπος εντατικοποίησης φαίνεται πως στον σύγχρονο καπιταλισμό δεν μπορεί να θεωρείται συγκριτικό πλεονέκτημα για κανέναν καπιταλιστή μιας και οι νέες τεχνολογίες -τεχνογνωσία  μπορούν να χρησιμοποιηθούν γενικευμένα από όλους τους καπιταλιστές διότι πλέον σε ένα περιβάλλον παγκοσμιοποίησης η τεχνογνωσία δεν μπορεί να είναι προνόμιο κάποιου ή κάποιων καπιταλιστών παρά μονάχα για ελάχιστο χρονικό διάστημα.Αυτό έχει ως συνέπεια η εντατικοποίηση της εργασίας σήμερα να γίνεται κυρίως με τον πρώτο τρόπο δηλαδή με την επιμήκυνση του εργάσιμου χρόνου και μείωση του ημερομίσθιου. Έτσι λοιπόν ο καπιταλισμός παίρνει μια εντελώς αντιδραστική όψη βάζοντας του εργάτες να δουλεύουν πέρα από τα όρια των φυσικών δυνατοτήτων τους. Αυτό είναι εντελώς εμφανές στις παραγωγικές μονάδες της Ασίας όπου οι συνθήκες εργασίας είναι άθλιες και γίνονται κτηνωδίες στο βωμό του κέρδους( βλέπε Apple,  εργοστάσια ρούχων στο Μπακγλαντέζ κτλ)

Έτσι λοιπόν βλέπουμε ξεκάθαρα πως στα επόμενα χρόνια ο καπιταλισμός θα περάσει από μια φάση τρομερής αμφισβήτησης και πως η μόνη ρεαλιστική διέξοδος από αυτό, το όλο και πιο αντιδραστικό και απάνθρωπο σύστημα είναι το ξέφωτο του σοσιαλισμού , είναι το σύστημα που θα καταργήσει μια για πάντα την εκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο.

Αυριανισμός updated

 Αυριανισμός updated

Τ

ο έργο είναι παλιό και χιλιοπαιγμένο. Το έχουμε ξαναδεί πολλάκις, το είδαμε και σήμερα στην πρωινή εκπομπή του «Μega» και στα ευφάνταστα ρεπορτάζ των κομματικών ΜΜΕ του ΣΥΡΙΖΑ.

Όταν το ΚΚΕ κάνει εμπεριστατωμένη και σαφή κριτική στις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, αποδεικνύοντας ότι συγκλίνει με τη ΝΔ σε βασικά ζητήματα (π.χ. ότι κανένας από τους δύο δεν εγγυάται την ανάκτηση των απωλειών που υπέστησαν οι εργατικές λαϊκές οικογένειες όλα τα προηγούμενα χρόνια), τότε ο ΣΥΡΙΖΑ το ρίχνει στο τσάμικο. Αναπαράγει τα γνωστά ΠΑΣΟκικά, ότι τάχα το ΚΚΕ, ασκώντας κριτική στο ΣΥΡΙΖΑ, στηρίζει τη ΝΔ. Αυριανισμός updated δηλαδή.

Βέβαια κάνουν την «πάπια» στα ουσιαστικά ζητήματα που θέτει το ΚΚΕ. Όπως: Είναι μήπως ψέμα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, στην πρόταση νόμου για τα 751 ευρώ, έχει «ξεχάσει» την επαναφορά του 13ου και του 14ου μισθού, όπως αντίστοιχα και της 13ης και της 14ης σύνταξης; Είναι ψέμα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ στην ίδια πρόταση νόμου δε λέει κουβέντα για τα χιλιάδες εργαζόμενους, ιδιαίτερα νέους και γυναίκες, που δουλεύουν με εργασιακές σχέσεις λάστιχο, για τους ενοικιαζόμενους εργαζομένους κτλ;

Επί του συγκεκριμένου, ο ΣΥΡΙΖΑ επιστρατεύει και διάφορες λαθροχειρίες και ψέματα. Να σημειωθεί ότι το σχετικό ρεπορτάζ στο site της Αυγής αναφέρει σε υπότιτλο: «Συγχαρητήρια από τη ΝΔ στην αξιοπιστία του ΚΚΕ».

Πλέον, στο ΣΥΡΙΖΑ, εκτός από τη μονταζιέρα επιστρατεύουν και τη μυθοπλασία και γράφουν στα ρεπορτάζ των κομματικών τους ΜΜΕ πράγματα που δεν ειπώθηκαν και δεν έγιναν ποτέ, όπως ότι ο Θ. Πλεύρης (βουλευτής της ΝΔ) «χειροκρότησε το ΚΚΕ… ενώπιον του τηλεοπτικού φακού ως το μόνο αξιόπιστο κόμμα». Για το ΚΚΕ, ο Πλεύρης είπε ότι ο δρόμος που προτείνει είναι καταστροφικός, παραδεχόμενος αυτό που ξέρουν και οι πέτρες, ότι είναι ο μόνος διαφορετικός από αυτόν που προτείνει η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ. Τα περί αξιοπιστίας κτλ βρίσκονται μόνο στα μυαλά των μοντέρ του ΣΥΡΙΖΑ και πουθενά αλλού.

Τέλος, επειδή το ψέμα έχει πολύ κοντά ποδάρια, ο παρουσιαζόμενος από το ΣΥΡΙΖΑ ως «χειροκροτητής» του ΚΚΕ, Θ. Πλεύρης, στη συνέχεια της εκπομπής επιτέθηκε στα ταξικά συνδικάτα της Ν/Ε Ζώνης του Περάματος με φρασεολογία Χρυσής Αυγής. Ενώ κοκορεύτηκε μάλιστα ότι τα έλεγε πριν τη Χρυσή Αυγή. Απέναντι σε αυτές τις ύβρεις απάντησε ο εκπρόσωπος του ΚΚΕ που βρισκόταν στο πάνελ, ενώ ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ επιστράτευσε κάτι ψιθύρους… Αυτά για την αποκατάσταση της αλήθειας.

ΥΓ: Αναφερθήκαμε στη λαθροχειρία του ρεπορτάζ του ιστότοπου της Αυγής. Την επόμενη φορά, πάντως, ας μοντάρουν και το βίντεο μπας και τους πιστέψει κανείς, γιατί το βίντεο που φιλοξενούν στη σελίδα τους αποκαλύπτει τη λαθροχειρία τους.

902.gr

Αθωώνοντας την ταξική ουσία μιας αντιλαϊκής πολιτικής

Αθωώνοντας την ταξική ουσία μιας αντιλαϊκής πολιτικής

Βασικό επιχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στην κυβερνητική πολιτική είναι ότι «οι κυβερνητικοί συνεταίροι παίζουν τα ρέστα τους με μοναδικό άγχος την προσωπική πολιτική επιβίωσή τους».
Αραγε τα κόμματα της συγκυβέρνησης κινούνται με βασικό κριτήριο την πολιτική τους επιβίωση; Αυτός ο ισχυρισμός του ΣΥΡΙΖΑ συσκοτίζει το ταξικό περιεχόμενο της ασκούμενης πολιτικής όπως και το ρόλο της εκάστοτε κυβέρνησης, που, στο πλαίσιο της εξουσίας του κεφαλαίου, αναλαμβάνει να διαχειριστεί τις υποθέσεις του. Η ίδια η αστική τάξη θα είχε ξεφορτωθεί κλοτσηδόν πολιτικό προσωπικό που θα άγονταν και θα φέρονταν μόνο με γνώμονα την πολιτική του επιβίωση και όχι τα συμφέροντά της. Μάλιστα, σε συνθήκες όπως οι σημερινές, αυτά τα συμφέροντα δεν επιτρέπουν να παρεισφρήσει κανένας άλλος παράγοντας στη χάραξη του βηματισμού που προστάζει η ικανοποίησή τους.
Σκόπιμα ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να υποβιβάσει επιλογές της συγκυβέρνησης σε ό,τι αφορά το μείγμα διαχείρισης, σαν υποβολιμαίες από μικροκομματικές σκοπιμότητες. Γιατί και η δικιά του πολιτική κινείται στον ίδιο αντιλαϊκό δρόμο με αυτόν της συγκυβέρνησης, υπηρετεί την ίδια στρατηγική στόχευση: Την ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου. Αλλωστε, οι διαφωνίες του με την πολιτική της συγκυβέρνησης έχουν ως αφετηρία πώς θα εξυπηρετηθεί καλύτερα και πιο γρήγορα ο προαναφερόμενος στόχος, σε συνδυασμό βεβαίως με το ποιος είναι ικανότερος να αποσπά τη λαϊκή συναίνεση. Γι' αυτές τις «ικανότητές» του δίνει εξετάσεις στο κεφάλαιο.

***

Αλλο επιχείρημα λέει: «Η στρατηγική αυτή, σε μια περίοδο κατάρρευσης της κυβέρνησης, λειτουργεί ως τετελεσμένο, ως ανάχωμα για να εμποδιστεί η νέα κυβέρνηση να εφαρμόσει το πρόγραμμα για το οποίο θα ψηφιστεί από το λαό».
Εδώ, βεβαίως, ο ΣΥΡΙΖΑ μάς δουλεύει κανονικά. Αυτό που δεσμεύει τον ΣΥΡΙΖΑ και προδιαγράφει ως αντιλαϊκό το περιεχόμενο της πολιτικής που θα εφαρμόσει είναι ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης που θέλει να διαχειριστεί, η φιλομονοπωλιακή στρατηγική της ΕΕ, στο όνομα της οποίας πίνει νερό, η αναγνώριση του χρέους που σώρευσε η πλουτοκρατία σαν ευθύνη του λαού να το αποπληρώνει στο διηνεκές. Εξάλλου, ο ίδιος δηλώνει ότι το «κράτος έχει συνέχεια». Αυτή, άλλωστε, την πρακτική βλέπουμε να εφαρμόζει στην Περιφέρεια Αττικής, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το «νέο προϋπολογισμό», που ήταν ίδιος με αυτόν της διοίκησης Σγουρού.
Αυτές οι δεσμεύσεις εκφράζονται και στο ίδιο το πρόγραμμά του, για αυτό άλλωστε στα εργατικά - λαϊκά στρώματα υπόσχεται ψίχουλα και διαχείριση της φτώχειας, ενώ δε δεσμεύεται με τίποτα για μέτρα ανακούφισης των εργαζομένων (π.χ. επαναφορά 13ου και 14ου μισθού, συντάξεων κ.λπ.) ούτε, βεβαίως, για την κατάργηση του αντιλαϊκού - αντεργατικού θεσμικού πλαισίου.

***

Λέει ακόμα ο ΣΥΡΙΖΑ: «Αυτήν την "παρακαταθήκη" παραβίασης της δημοκρατίας αφήνει το μνημονιακό κατεστημένο, δημιουργώντας μάλιστα, προς στιγμήν, την εντύπωση ότι ανοίγει και άλλα θέματα, φτιάχνοντας ένα κουβάρι εθνικών θεμάτων. Από την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης και την επανεκκίνηση της οικονομίας, μέχρι την απομείωση του χρέους κι ακόμα παραπέρα, μέχρι την αντιμετώπιση πιθανών κρίσεων στα εθνικά θέματα. Πόσο απέχει η ψυχρή από τη θερμή κρίση;».
Σύμφωνα, λοιπόν, με τον ΣΥΡΙΖΑ οι εξελίξεις στο Κυπριακό και την πρόσφατη τριμερή συνάντηση Ελλάδας - Κύπρου - Αιγύπτου δεν προκύπτουν εξαιτίας της όξυνσης των αντιπαραθέσεων ανάμεσα σε μονοπωλιακούς ομίλους και ιμπεριαλιστικά κέντρα στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου για τον έλεγχο ενεργειακών πηγών και δρόμων μεταφοράς Ενέργειας, αλλά ως μια προσπάθεια της ελληνικής κυβέρνησης να παίξει - πάλι για εκλογικούς λόγους - το χαρτί ενός θερμού επεισοδίου.
Ο ΣΥΡΙΖΑ κρύβει συνειδητά τις επιδιώξεις της ελληνικής αστικής τάξης να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στις αντιθέσεις της περιοχής και ταυτόχρονα να επιδιώξει την περίφημη αναβάθμισή της. Ετσι, ουσιαστικά συσκοτίζει την ουσία των κινδύνων που υπάρχουν για τους λαούς της περιοχής.
Πολύ απλά γιατί και ο ίδιος συγκλίνει στο στόχο της γεωστρατηγικής αναβάθμισης της Ελλάδας, στο να αποκτήσει μια πιο «ενεργό» εξωτερική πολιτική με πρωτοβουλίες στην περιοχή, προτάσσοντας τη συμμετοχή στο ευρωατλαντικό πλαίσιο (ΝΑΤΟ και ΕΕ, δεν είναι τυχαίο ότι τα περί «συνέχειας του κράτους» ειπώθηκαν στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας), αλλά, προβάλλοντας ταυτόχρονα και την ανάγκη συμμαχίας και με άλλα ανερχόμενα καπιταλιστικά κράτη. Με λίγα λόγια, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αμφισβητεί την εμπλοκή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, διαμαρτύρεται απλώς για τους όρους με τους οποίους γίνεται. Φτάνοντας, μάλιστα, να γκρινιάζει ότι δημιουργούνται άξονες έξω από το πλαίσιο των υπαρχουσών συμμαχιών, δηλαδή το ΝΑΤΟ και την ΕΕ.

***

Οπως είναι κατανοητό, η αντιπολίτευση που ασκεί ο ΣΥΡΙΖΑ στη συγκυβέρνηση κάθε άλλο παρά αντιπολίτευση είναι όσον αφορά το σημερινό αντιλαϊκό δρόμο ανάπτυξης, κάθε άλλο παρά αντιπολίτευση είναι στους στρατηγικούς σχεδιασμούς της αστικής τάξης. Πρόκειται για αντιπολίτευση που γίνεται στον ανταγωνισμό τους για το πώς θα εξυπηρετηθούν καλύτερα αυτοί οι αντιλαϊκοί σχεδιασμοί. Ας σκεφθούν οι εργαζόμενοι ότι, αν δεν μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να κάνει αντιπολίτευση απ' τη σκοπιά των συμφερόντων των εργαζομένων του λαού, πώς θα κυβερνήσει στο όνομα αυτών των συμφερόντων;

ΟΥΚΡΑΝΙΑ Σφοδρές μάχες και συσσώρευση στρατιωτικών δυνάμεων

 ΟΥΚΡΑΝΙΑ

Σφοδρές μάχες και συσσώρευση στρατιωτικών δυνάμεων

ΝΤΟΝΕΤΣΚ.--
Η συσσώρευση στρατιωτικών δυνάμεων συνεχίζεται στην Ανατολική Ουκρανία, στο Ντονέτσκ και το Λουγκάνσκ και είναι πολύ πιθανό ότι οι σποραδικές αλλά σφοδρές συγκρούσεις σύντομα θα πάρουν χαρακτήρα γενικευμένου πολέμου. Την νύχτα της Κυριακής σημειώθηκαν μάχες με πυρά πυροβολικού από την περιοχή του αεροδρομίου του Ντονέτσκ που ελέγχει ο στρατός της αντιδραστικής κυβέρνησης του Κιέβου, που συνεχίστηκαν έως το πρωί. Ταυτόχρονα, σε απάντηση καταγγελίας για αυτοκινητοπομπή στρατιωτικών οχημάτων χωρίς διακριτικά, που παρατηρήθηκε με κατεύθυνση το Ντονέτσκ, ανακοινώθηκε χτες από στρατιωτικό υπεύθυνο της αυτοαποκαλούμενης Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντονέτσκ, ότι πρόκειται για δυνάμεις δικές της, που κάνουν τακτικούς ελιγμούς. Οι παρατηρητές του Οργανισμού Ασφάλειας και Συνεργασίας της Ευρώπης, οργανισμού που συμμετείχε στη συμφωνία εκεχειρίας που υπογράφτηκε στο Μινσκ στις 5 Σεπτέμβρη από την κυβέρνηση του Κιέβου και τους πολιτοφύλακες, παρουσία και της Ρωσίας, επίσης επιβεβαίωσαν την κίνηση της αυτοκινητοπομπής χωρίς να προσδιορίσουν ποιας δύναμης ήταν. Ταυτόχρονα η ουκρανική κυβέρνηση μαζί με τις απώλειες 2 στρατιωτών της ανακοίνωσε και την ενίσχυση των περιοχών του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ με νέες δυνάμεις.
Στη συνάντηση, πάντως, που έγινε στο Πεκίνο το Σάββατο ανάμεσα στους υπουργούς Εξωτερικών ΗΠΑ και Ρωσίας, Τζον Κέρι και Σεργκέι Λαβρόφ, ο τελευταίος δήλωσε ότι η Ρωσία δεν έχει μεταφέρει στρατεύματά της στην Ανατολική Ουκρανία, ενώ κάλεσε τις ΗΠΑ να ασκήσουν την επιρροή τους στην κυβέρνηση του Κιέβου, ώστε να την αποτρέψουν από κλιμάκωση της σύγκρουσης και να προκριθεί ο διάλογος. Ο Κέρι, από την πλευρά του, δήλωσε ότι συμφώνησαν να ανταλλάσσουν πληροφορίες και είπε χαρακτηριστικά: «Αρκεί να πω ότι έχουμε ορισμένες διαφωνίες για ορισμένα γεγονότα επί του πεδίου αναφορικά με την Ουκρανία. Εχουμε συμφωνήσει να ανταλλάσσουμε ορισμένες πληροφορίες μεταξύ μας σε σχέση με το θέμα αυτό. Συμφωνήσαμε επίσης αυτός ο μεταξύ μας διάλογος να συνεχιστεί».
Η επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας Φεντερίκα Μογκερίνι κάλεσε επίσης τη Ρωσία να εμποδίσει τη μετάβαση ενισχύσεων στην Ανατολική Ουκρανία, χαρακτηρίζοντας «πολύ ανησυχητική» εξέλιξη τη μετακίνηση, την οποία κατέγραψε χτες ο Οργανισμός για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ), στρατιωτικών οχηματοπομπών και αρμάτων μάχης στις περιοχές που ελέγχουν οι αυτονομιστές αντάρτες.
Ο υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας Φρανκ Βάλτερ Σταϊνμάγερ χαρακτήρισε επίσης σήμερα «σοβαρή» την κατάσταση στην Ουκρανία και κάλεσε όλες τις πλευρές να τηρήσουν τη συμφωνία εκεχειρίας.
Επίσης, από το Πεκίνο ο πρωθυπουργός της Ιαπωνίας Σίνζο Αμπε κάλεσε τον Πρόεδρο της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν να διαδραματίσει έναν εποικοδομητικό ρόλο και να εγγυηθεί ότι η συμφωνία κατάπαυσης του πυρός στην Ανατολική Ουκρανία θα συνεχίσει να τηρείται. Πάντως, ο Ρώσος Πρόεδρος στη διάρκεια συνομιλίας του με τον πρωθυπουργό της Μαλαισίας Νατζίμπ Ραζάκ στο περιθώριο της συνόδου APEC στην Κίνα, κατηγόρησε την κυβέρνηση της Ουκρανίας ότι εμποδίζει την έρευνα για την κατάρριψη του αεροπλάνου της «Malaysia Airlines». που συνετρίβη τον Ιούλη στο ανατολικό τμήμα της χώρας προκαλώντας το θάνατο 298 ανθρώπων, προκειμένου να μην διεξαχθεί πλήρης και ανεξάρτητη έρευνα.