Πουερτογιάνο: Η φωτοβολταϊκή φενάκη

 Πουερτογιάνο: Η φωτοβολταϊκή φενάκη

Κάπου στη μέση της διαδρομής Μαδρίτη-Σεβίλλη, εκεί στην περιοχή Λα Μάντσα της Καστίλλης, όπου ο "ευφάνταστος ευπατρίδης Δον Κιχώτης" τα είχε βάλει με τους ανεμόμυλους, υπάρχει μια πόλη στο μέγεθος της Λαμίας, το Πουερτογιάνο. Οι ισπανοί την αποκαλούν "η πόλη των δυο ψεμάτων (el pueblo de las dos mentiras)", μιας και ούτε λιμάνι (puerto) είναι ούτε επίπεδη (llano). Για πολλά χρόνια, αυτή η πόλη ζούσε από το κάρβουνο και χάρη σ' αυτό είχε αναδειχτεί σε οικονομικό κέντρο της επαρχίας. Κάποτε, όμως, το κάρβουνο σώθηκε, απόμεινε μόνο ένα ορυχείο και η πόλη άρχισε να βυθίζεται στην φτώχεια και η ανεργία άρχισε να φουντώνει.

Σαν ήρθε το 2008, οι αρχές της πόλης είχαν μια φαεινή ιδέα. Με όπλο την γενναιοδωρία τής κυβέρνησης, η οποία πλήρωνε 58 λεπτά την κιλοβατώρα, σκέφτηκαν να μετατρέψουν το Πουερτογιάνο από πόλη του κάρβουνου σε πόλη της ηλιακής ενέργειας. Υιοθέτησαν το σύνθημα "ο ήλιος μάς κινεί" και ξαμολύθηκαν να διαφημίσουν την πόλη τους ως σύγχρονο Ελντοράντο.

Πουερτογιάνο: Εκεί όπου καλλιεργούνται φωτοβολταϊκά.

Πολύ σύντομα, άρχισαν να καταφτάνουν στην Λα Μάντσα επενδυτές απ' όλον τον κόσμο. Στήθηκαν δυο εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από τον ήλιο κι ένα τεράστιο ηλιακό πάρκο. Οι αγρότες πήραν χαμπάρι ότι η δουλειά έχει καλό και ξεκούραστο χρήμα κι άρχισαν να ξηλώνουν τις καλλιέργειές τους για να φυτέψουν φωτοβολταϊκά πάνελ. Αυτό λειτούργησε ως κράχτης για τις επιχειρήσεις που ασχολούνται με την κατασκευή τέτοιων πάνελ και άρχισαν κι αυτές να έρχονται στην περιοχή. Από κοντά, έφτασαν και εταιρείες έρευνας και ινστιτούτα και άλλες επιχειρήσεις που έβγαζαν σχετικά αναλώσιμα υλικά. Και κάπως έτσι, η ζωή ξαναγύρισε στο Πουερτογιάνο.

Μόνο που οι καλές ημέρες δεν έμελλε να κρατήσουν για πολύ. Όπως κάθε τι που γίνεται άναρχα και χωρίς κεντρικό σχεδιασμό, έτσι στράβωσε και η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από τον ήλιο. Με τους πάντες να έχουν μπει στον χορό, μέσα σε λιγώτερο από δυο χρόνια η περιοχή έφτασε να παράγει περισσότερη ενέργεια απ' όση ζητούσε η κατανάλωση. Τον Σεπτέμβριο του 2008, η κυβέρνηση παρατήρησε έντρομη ότι είχαν εγκατασταθεί στην χώρα φωτοβολταϊκά δυναμικότητας 2500 MW, ενώ το εθνικό πλάνο ήταν 400 MW μέχρι το 2010. Κι επειδή είναι ανόητο να πριμοδοτείς την τιμή ενός προϊόντος που δεν ξέρεις τι να το κάνεις, η τιμή της κιλοβατώρας κατρακύλησε από τα 58 στα 39 λεπτά.

Εύκολα μαντεύει κανείς την συνέχεια της ιστορίας. Η φρενίτιδα εγκατάστασης φωτοβολταϊκών πάνελ κόπασε και οι επιχειρήσεις που τα έφτιαχναν ή τα εμπορεύονταν άρχισαν να κλείνουν. Οι τράπεζες έπαψαν να χρηματοδοτούν τέτοιες δουλειές και όσοι προσδοκούσαν γρήγορη απόσβεση των κεφαλαίων που επένδυσαν, διαπίστωσαν ότι η νέα χαμηλή τιμή ίσα που τους έφτανε για να ξεπληρώσούν τα δάνεια που είχαν πάρει. Κι οι αγρότες που ξήλωσαν τις καλλιέργειές τους για να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία, απόμειναν να σκέφτονται πως, όταν σε 10-15 χρόνια τα πάνελ τους πεθάνουν, τα χωράφια τους θα βρεθούν σπαρμένα με γαρμπίλι και τσιμέντο... Το πολυπόθητο Ελντοράντο κατάντησε το τρίτο ψέμα της πόλης.


Η παραπάνω ιστορία τού Πουερτογιάνο δημοσιεύθηκε στους New York Times (*) στις 8/3/2010. Άρα θα έπρεπε να την γνώριζαν και στον τόπο μας όσοι εκείνη την εποχή προπαγάνδιζαν την διαβόητη "πράσινη ανάπτυξη" κι έσπρωχναν τον κόσμο να ρίξει λεφτά στην ηλιακή ενέργεια, προσφέροντάς του 55 λεπτά την κιλοβατώρα. Εδώ τα είχε πάρει χαμπάρι αυτό το ταπεινό ιστολόγιο, το οποίο διατύπωσε τις ενστάσεις του στις 13/12/2010 ("Φωτοβολταϊκά: λύση ή απάτη;") και στις 14/12/2010 ("Φωτοβολταϊκά: το παιχνίδι").

Αλλά κι όταν ο κόσμος τσίμπησε το δόλωμα κι άρχισε να καταστρέφει την πολύτιμη καλλιεργήσιμη γη για να φυτέψει φωτοβολταϊκά, κανείς δεν βρέθηκε να πει αυτό που είπαμε εμείς εδώ στις 7/4/2011 ("Φωτοβολταϊκά: Οι αγρότες την (ξανα)πάτησαν"), ότι δηλαδή το δίκτυο της ΔΕΗ δεν μπορεί να απορροφήσει όλη αυτή την ενέργεια που παράγεται. Μοναδική εξαίρεση σε όλη αυτή την "συνωμοσία σιωπής" απετέλεσαν οι αγροτοσυνδικαλιστές του ΚΚΕ, οι οποίοι είχαν εντοπίσει έγκαιρα το πρόβλημα και όργωναν την ύπαιθρο για να ενημερώσουν τους αγρότες ώστε να μη την πατήσουν (**). Τότε, όλοι εκείνοι είχαν χαρακτηρισθεί ως αντιδραστικοί, οπισθοδρομικοί, προβοκάτορες κλπ. Σήμερα, με την καθαρή τιμή (αφαιρουμένων εισφορών και κρατήσεων) να πέφτει κάτω από τα 20 λεπτά την κιλοβατώρα και να τείνει προς τα 10, μια ματιά στις μικρές αγγελίες, όπου κάποιοι απελπισμένοι προσπαθούν να ξεφορτωθουν την επένδυσή τους αρκεί για να πιστοποιήσει πόσο δίκιο είχαν (***).

Σταματώ εδώ. Εσείς συνεχίστε διαβάζοντας το ενδιαφέρον άρθρο του Γιάννη Ανδρεάκη "Αγρότες με φωτοβολταϊκά ένα βήμα πριν την καταστροφή", από το larissanet.gr.

Θεσσαλία: Άλλος ένας τόπος όπου ευδοκιμούν τα φωτοβολταϊκά.

-------------------------------------------------------
(*) Elizabeth Rozenthal, "Solar Industry Learns Lessons in Spanish Sun", New York Times, 8/3/2010.

(**) Διαβάστε το άρθρο του Βασίλη Παπαλίτσα "Η εκμετάλλευση των αγροτών και η κοροϊδία των φωτοβολταϊκών" στο karditsanews.gr στις 18/7/2010. Το ίδιο κείμενο είχε σταλεί από τους αγροτοσυνδικαλιστές του ΚΚΕ σε όλα τα θεσσαλικά μέσα ενημέρωσης, έντυπα και ηλεκτρονικά.

(***) Μια τέτοια τυχαία ματιά απετέλεσε την αφορμή να γραφτεί αυτό το σημείωμα.

   Πώς (το) είπατε;

Από Σφυροδρέπανος 

Η τρέχουσα καπιταλιστική κρίση δημιούργησε μερικά κενά. Κι επειδή η φύση ή μάλλον η ιστορία τα απεχθάνεται, έσπευσε να τα καλύψει.
Για παράδειγμα, η Ελευθεροτυπία, η ναυαρχίδα του τύπου της εναλλακτικής και ευαίσθητης Κεντροαριστεράς, βούλιαξε στα χρέη της, κι έτσι ξεκίνησε μια κούρσα για τη διάδοχη κατάσταση, όπου συμμετείχε ένα νεκραναστημένο κακέκτυπό της με το ίδιο όνομα, που έψαχνε τη χάρη, κι οι “Έξι μέρες” του Δελατόλλα, για να κερδίσει τελικά η Εφημερίδα των Συντακτών (ΕφΣυν), που έχει μετατραπεί σε άτυπη εφημερίδα της κυβερνήσεως της πρωτοδεύτερης φοράς Αριστερά.
Μια μάχη που κινήθηκε παράλληλα με την ευγενή άμιλλα για τη διαδοχή του ανατέλλοντος ηλίου του ΠαΣοΚ, που έδυσε, στο ρευστό χυλό της σοσιαλδημοκρατίας. Το ΠαΣοΚ πέθανε (ή τέλος πάντων ψυχορραγεί), ζήτω το νέο ΠαΣοΚ. Μια κούρσα όπου έτρεξαν τα ρετάλια-υπολείμματα του ΠαΣοΚ και -σα λαγός περισσότερο- η αλήστου μνήμης ΔημΑρ, για να κερδίσει εύκολα ο Σύριζα, με τη γνωστή κατάληξη και την πρόσκρουση του αντιμνημονιακού του λόγου στην πραγματικότητα. Έτσι όμως δημιουργήθηκε ένα κενό στη δική του θέση, που αναζητά διάδοχο φορέα. Κι εδώ μπαίνει να “ταράξει τα λιμνάζοντα νερά” (του βάλτου, όπου πλακώνονται τα βουβάλια κι οι βάτραχοι περιμένουν να μεταμορφωθούν σε πρίγκιπες) το καραβάκι της Πλεύσης Ελευθερίας.
-Πώς (το) είπατε;
Πλεύση ελευθερίας. Μόνο που η ελευθερία για εμάς είναι μια ωραία γυναίκα. Η Ζωή πάλι όχι. Κι ας προκαλούσε σε κάποιους ονειρώξεις με το αυστηρό της βλέμμα στη Βουλή, την τυπολατρία της και τις δικηγορίστικες φράσεις της. Κι ας φαντασιωνόταν ναρκισσιστικά η ίδια πως φεύγοντας από τη Βουλή, μπορεί να σηκώνονταν οι βουλευτές στα έδρανά τους και να την αποχαιρετούσαν κινηματογραφικά: oh Captain, my Captain…

Πλεύση ελευθερίας, με σήμα το καράβι. Απολιτίκ και κενό, στα πλαίσια του σύγχρονου μάνατζμεντ, ίματζ-μέικινγκ, ντιζάιν (και τρία αυγά Τουρκίας, που έλεγε κι ο Χάρρυ Κλυνν), για να ψαρεύει σε θολά, αντιμνημονιακά νερά και να προσκρούσει σύντομα σε κάποια ξέρα, με το ρηχό, αντιμνημονιακό του λόγο. Και με προτεινόμενο σύνθημα: “η Ζωή σέρνει καράβι”, για να πιάσει το ευρύ κοινό, όπως τα ατακαδόρικα σποτάκια της ΛαΕ, με το λάστιχο.
Με σήμα το καράβι, για να παραπέμπει ευθέως σε ταξικά ναυάγια. Αν και η Κωνσταντοπούλου δεν είναι ούτε φύσει ούτε θέσει κομμάτι της δικής μας τάξης, για να την προδώσει. Ήταν εξ αρχής στην απέναντι όχθη (με τις επενδύσεις κι όχι με το Μαρξ, όπως θα έλεγε κι ο Σαββίδης), μεγαλοδικηγόρος του Κολωνακίου, σαν τον πατέρα της, που τελικά βολεύτηκε με μια προσωρινή προεδρική θέση στο ΔΣ της ομάδας του Βαρδινογιάννη, αφού δεν κατάφερε να γίνει ΠτΔ.
Ένα καράβι, παλιό σαπιοκάραβο, με μπαγιάτικα υλικά και χρεοκοπημένες συνταγές, που έρχεται λουστραρισμένο να πλασαριστεί σαν καινούριο, σαν τα σαπάκια των εφοπλιστών. (Εδώ συνειρμικά μπορούμε να επεκταθούμε στην ομοιότητα του σήματος με ένα κοπάδι μεγαλοκαρχαρίες, καθώς και στο… μυστηριώδες μυστήριο που καλύπτει τους  αλλεπάλληλους θανάτους και τον αποδεκατισμό του πληρώματος του Noor-1, αλλά θα ξεφεύγαμε από το αρχικό θέμα).
Ένα καράβι που θα πάει μάλλον αταξίδευτο, για να αρχίσουν οι φαγωμάρες μεταξύ των στελεχών: να δούμε ποιος-ποιος-ποιος θα φαγωθεί. Αλλά δε θα πάει αύτανδρο, γιατί οι πολιτικοί καριερίστες ξέρουν να επιβιώνουν και να εγκαταλείπουν εγκαίρως ένα καράβι που βουλιάζει, για να συνεχίσουν το ταξίδι τους στην Ιθάκη της εξουσίας.

"Τσιπροεπαναστάτες"

 "Τσιπροεπαναστάτες"

Επαναστάτες του καναπέ… του τσίπουρου και του μεζέ!

Aπο το agkidapress.gr

Κάθε φορά που ξυπνούν από την αριστερή πλευρά, βλέπουνε όνειρα επαναστατικά! Άρχισαν τις τελευταίες μέρες οι επαναστάτες της δεκάρας, σ’ ένα διάλειμμα από τα τσιμπούσια, την προσπάθεια να το ρίξουν στην επαναστατική γυμναστική! Ξαμολήθηκαν και επιτίθενται στο οργανωμένο ταξικό κίνημα γιατί δεν κράτησε τους αγρότες στα μπλόκα μέχρι η Αριστερά, την οποία στήριζαν με διαδηλώσεις μέχρι πρότινος, να φέρει τα νομοσχέδια στη Βουλή! Δεν πρέπει να παρεξηγεί κανείς τις εξυπνάδες των «παιδιών», γιατί ο μισθός τους προφανώς πέφτει κάθε μήνα! Γιατί ποτέ στη ζωή τους δεν δούλεψαν τη γη κι έτσι δεν ξέρουν ότι μόνη της δεν καρπίζει! Αν δεν την καλλιεργήσεις δεν θα φας! Κι οι αγρότες από τα μπλόκα τις οικογένειές τους να τις ταΐσουν δεν θα μπορούσαν! Πήγαν λοιπόν στα χωράφια τους, τηρώντας στάση αναμονής για να ξαναβγούν στους δρόμους μαζί με τον υπόλοιπο λαό, αν η κυβέρνηση τολμήσει να φέρει τους νόμους λαιμητόμους! Βέβαια τα «παιδιά της επανάστασης» δεν αντιλαμβάνονται ότι οι αγρότες δεν βγήκαν στους δρόμους για τσίπουρο και μεζέ, όπως εκείνοι! Βγήκαν στο δρόμο για να υπερασπίσουν τη γη που τους ταΐζει κι έφυγαν από το δρόμο για να την καλλιεργήσουν και θα ξαναβγούν στο δρόμο μόλις χρειαστεί! Οι αγρότες δεν είναι αεριτζήδες! Πρέπει να δουλέψουν για να φάνε και να ταΐσουν τις οικογένειές τους!

Οι επαναστάτες του καναπέ, του τσίπουρου και του μεζέ ανακάλυψαν επίσης τις τελευταίες μέρες ότι υπήρχε κλίμα τέτοιο που επέτρεπε στις ταξικές δυνάμεις να κρατήσουν τον κόσμο στους δρόμους από την 24ωρη απεργία της 4^ης Φλεβάρη μέχρι και σήμερα, αλλά αυτές προδοτικά δεν το έκαναν! Ίσως το συμπέρασμα αυτό το βγάζουν από τα «τεράστια» ποσοστά της δημοσιοϋπαλληλικής απεργίας της 7^ης του Απρίλη! Ίσως πάλι για τα συμπεράσματά τους να φταίει η ποιότητα του τσίπουρου που πίνουν και θα πρέπει να αλλάξουν προμηθευτή! Ίσως όμως η παρέμβασή τους να μην οφείλεται ούτε σε αφέλεια, ούτε σε αλκοόλ και αυτό είναι το χειρότερο!!

Η διάθεση του λαού να μην αφήσει να περάσουν οι νόμοι λαιμητόμοι του φορολογικού και του ασφαλιστικού διαφάνηκαν με την τεράστια συμμετοχή στην 24ωρη απεργία της 4^ης Φλεβάρη, όπου ο λαός πήρε μαζικά μέρος στις κινητοποιήσεις των ταξικών δυνάμεων, γυρίζοντας την πλάτη στους κυβερνητικούς συνδικαλιστές και στους επαναστάτες του καναπέ, του τσίπουρου και του μεζέ, οι οποίοι καταγγέλλουν τους κυβερνητικούς, αλλά κάθε φορά μαζί διαδηλώνουν για να μην διασπάσουν το κίνημα! Η διάθεση του λαού να αντιπαρατεθεί με τα νέα αντιλαϊκά μέτρα φάνηκε και με τη συμμετοχή του στις πολύμορφες εκδηλώσεις των ταξικών δυνάμεων μετά την 24ωρη απεργία. Η κυβέρνηση και τα διεθνή αντιλαϊκά κέντρα μετά την λαϊκή κινητοποίηση αναδιπλώθηκαν πηγαίνοντας όλο και πιο πίσω την ψήφιση των νέων νόμων λαιμητόμων! Από την 24ωρη απεργία της 4^ης του Φλεβάρη πέρασαν δυόμιση μήνες! Όλο αυτό το διάστημα οι εργαζόμενοι έπρεπε να συρθούν σε μια απεργία διαρκείας και οι αγρότες σε διαρκή αποχή από την καλλιέργεια;! Σε πόσες μέρες εκτιμούν οι επαναστάτες του καναπέ ότι θα εκφυλιζόταν το κίνημα;!

Εάν οι ταξικές δυνάμεις ακολουθούσαν την πρόταση των επαναστατών του καναπέ, το Ασφαλιστικό και το Φορολογικό θα είχαν ήδη ψηφιστεί! Γιατί όταν θα ερχόταν προς ψήφιση τα νομοσχέδια, στους δρόμους δεν θα ήταν κανείς, αφού η απεργία θα είχε ήδη εκφυλιστεί μέσα σε λίγες ημέρες! Τώρα το ότι με την επανάσταση και την απεργία δεν παίζουμε, για τους όψιμους επαναστάτες είναι ψιλά γράμματα! Σήμερα ο λαός είναι σε εγρήγορση, σε ετοιμότητα! Ο λαός θα ξεχυθεί στους δρόμους για να τσακίσει την νέα αντιλαϊκή επίθεση, ακόμα κι αν αυτή εκδηλωθεί την Μεγάλη Εβδομάδα. Γιατί οι ταξικές δυνάμεις θα είναι εκεί. Όπως ήταν εκεί και στον αγώνα για να πετύχει η δημοσιοϋπαλληλική απεργία! Καλά θα ήταν να μας πουν οι επαναστάτες του καναπέ, εκείνοι που βρίσκονταν, πριν να «σταυρώσουν» όσους λιώνουν παπούτσι όχι απλά για την επιτυχία των απεργιών, αλλά για την ανατροπή της σάπιας εκμεταλλευτικής κοινωνίας! Και μη μας φέρουν ως παράδειγμα τις διαδηλώσεις που έκαναν μαζί με τους Συριζαίους για να στηρίξουν τη διαπραγμάτευση του Τσίπρα!

Νάβις

Σηκωθείτε ρε

 Σηκωθείτε ρε

Τα παραλειπόμενα μιας πορείας

Είχε μείνει ως άρρητη υποχρέωση να εκκρεμεί. Κάλλιο αργά παρά ποτέ, νενίκηκά σε ΕΤΕ. Το φωτογραφικό υλικό από την τελευταία μέρα της μαραθώνιας πορείας κατά της ανεργίας.

Καταρχάς, το θεϊκό, προλεκαλτ καπελάκι με το κοινωνικό μήνυμα που σκέφτηκε κι έφτιαξε ένας σφος.

Οι χαρές που έκανε η Τιτίκα Σαριγκούλη, όταν συνάντησε στην πορεία στο Μεταξουργείο, κι όλοι έσπευδαν να τη χαιρετήσουν.

Το σύνθημα για τη λαϊκή εξουσία στην άσφαλτο της λεωφόρου Αμαλίας

Η τροτσκιστική συνάντηση κορυφής. Οι εισοδιστές σπαρτακιστές, που έρχονται σε κάθε πορεία να πουλήσουν τα υλικά τους, είκοσι λεπτά την προκήρυξη (γιατί δε βγαίνουν μάτια μου). Και ο ένας και μοναδικός ποσαδιστής, που πανηγυρίζει από το 09', γιατί η αριστερά συγκεντρώνει 60% στις εκλογές και ο ΓΑΠ είχε πει "σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα", και που είχε πάει σε συγκέντρωση της Ανταρσυα, προεκλογική, να μοιράζει υλικό για ψήφο στο ΚΚΕ, αλλά μετά μας τον πήρε ο Σύριζα, αλλά τώρα να που ξανάρθε μαζί μας, αλλά ένας Ποσάδας ξέρει τι υλικό μοίραζε...

Μια άλλη συνάντηση κορυφής, όταν η κε του μπλοκ συνάντησε, αλλά δε χαιρέτησε, παρόλα αυτά φωτογράφισε, για να έχει τεκμήρια, τον τραγουδόσαυρο, που βρέθηκε στο Σύνταγμα.

Ο κόσμος στα μπαλκόνια κι οι μαθητές στα παράθυρα των ξενοδοχείων που χαζεύουν το πλήθος και χειροκροτούν τους πεζοπόρους.

Και μερικές σκηνές κατά τη διάρκεια της πορείας, χωρίς να καταφέρουν ποτέ να πιάσουν το βάθος της, ως την ουρά της.

Στα ζουμερά υστερόγραφα, μεταφέρω την εικόνα που μου διηγήθηκαν για την υποδοχή της πορείας στην Κινέτα, αν δεν κάνω λάθος, και τον αυτοσχεδιασμό δύο συναγωνιστών, που τραγούδησαν από/με καραόκε! Ω ναι...

Αλλά και την πολύ συγκινητική εκδήλωση που είχαν ετοιμάσει τα παιδιά του σχολείου της Νέας Περάμου, που καταγράφεται στις καλύτερες στιγμές του μαραθωνίου.

Και επειδή ο δρόμος δεν έχει τελειωμό, και γενικώς τίποτα δεν τελείωσε. Μην ξεχνάτε να μεταδίδετε το κοινωνικό μήνυμα της πρώτης φωτογραφίας.

Σηκωθείτε ρε...

Αξιολόγηση - Cosa Nostra

 Αξιολόγηση - Cosa Nostra

Οι μαφιόζοι- στον κινηματογράφο- κάποιες φορές «προσφέρουν» ένα δώρο που δεν μπορεί να αρνηθεί με κανέναν τρόπο ο αποδέκτης του. Πρόκειται για το «δώρο» που δένει αιωνίως τον… ευεργετούμενο με τον μαφιόζο «ευεργέτη». Στην προκειμένη περίπτωση, το «δώρο» που δεν μπορεί να αρνηθεί η ελληνική κυβέρνηση είναι η ολοκλήρωση της αξιολόγησης …

Οι δανειστές παρά τις μεταξύ τους επιμέρους διαφωνίες συμφωνούν στα βασικά:

Η Ελλάδα θα παραμείνει υπό ασφυκτικό οικονομικό – άρα και πολιτικό—έλεγχο «αιωνίως»
Σ' αυτήν την αιωνιότητα η Ελλάδα θα υπάρχει για να ξεπληρώνει πανωτόκια χρεών με άμεσο (περικοπές κοινωνικών δαπανών- περικοπές αμοιβών- σαφάρι φόρων κλπ) και έμμεσο (ξεπούλημα δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας, ξεπούλημα υποδομών κλπ) τρόπο.
Ύψιστος στόχος (των δανειστών) η χειραγώγηση των πολιτικών εξελίξεων έτσι ώστε το «πρόγραμμά» τους να συνεχίζεται κανονικά και αδιατάρακτα ανεξάρτητα από το ποιες πολιτικές εγχώριες δυνάμεις θα το υλοποιούν.

Οι (όχι αμελητέες) διαφωνίες των δανειστών έχουν να κάνουν με την διανομή της ελληνικής λείας:

Ποιος, πότε και τι εισπράττει – σε ρευστό και κυρίως σε είδος (λιμάνια, αεροδρόμια, υποδομές, νερά, ΔΕΗ, φυσικοί πόροι, ιδιωτική περιουσία)
Ποιος ελέγχει σε γεωστρατηγικό επίπεδο το ελληνικό οικόπεδο.

Είναι προφανές ότι οι μάχες και οι συμβιβασμοί μεταξύ των δανειστών διεξάγονται στον ελληνικό σβέρκο…

Ως εκ τούτου και για όποιον δεν τρέφει ψευδαισθήσεις τα μελλούμενα έχουν ήδη βγει από την κρυστάλλινη σφαίρα και μπορεί να τα δει ο καθένας:

1.Δεν υπάρχει περίπτωση «ανακούφισης» του ελληνικού χρέους. Αυτός είναι άλλωστε και ο βασικός μηχανισμός ελέγχου της χώρας
2.Η αξιολόγηση (δηλαδή πόσα η χώρα δεσμεύεται να καταβάλλει το προσεχές διάστημα) θα ολοκληρωθεί με προβλέψεις για μέτρα γύρω στα 5 δις ευρώ καθώς και για επιπρόσθετα μέτρα 4 δις που θα ψηφιστούν και θα εφαρμοστούν όταν το πρόγραμμα που ακολουθείται διαπιστωθεί- όπως είναι βέβαιο- ότι δεν βγαίνει…
3.Οι γενικές (τρέχουσες- λογιστικές) διαδικασίες ελέγχου της χώρας θα παραμείνουν γερμανική υπόθεση, ο αμερικανικός έλεγχος του «οικοπέδου» ωστόσο, θα υπογραμμιστεί με την περεταίρω στρατιωτική παρουσία της υπερδύναμης στο Αιγαίο.

Δεν χρειάζονται ιδιαίτερες αναλύσεις και γνώσεις για να αντιληφθεί κάποιος το ολοφάνερο: Η ελληνική κυβέρνηση έχει δεχτεί ένα «δώρο» που αν το αρνηθεί, θα έρθει η… επόμενη. Του Κυριάκου…

Πηγή: Το Ποντίκι

Η δραματουργία της πολιτικής διαπραγμάτευσης

Author: c.miamis 0 Comments

 

 

 

 

 

Προκαλεί έκπληξη που η επιμονή και εμμονή της κυβέρνησης στην πολιτική διαπραγμάτευση δεν γίνεται πιστευτή από την κοινή γνώμη, ενώ ακόμη περισσότερο, αντιμετωπίζεται ως τρόπος παραπλάνησης της ελληνικής κοινωνίας. Η αλήθεια είναι πως πρέπει να θεωρείται ως δεδομένο και αδιαπραγμάτευτο γεγονός, ότι η κυβέρνηση διεξάγει μια σκληρή πολιτική διαπραγμάτευση από την πρώτη στιγμή που έγινε κυβέρνηση, συνεχίζοντας την λογική που της κληροδότησε ο ΣΥΡΙΖΑ, όντας αξιωματική αντιπολίτευση.

Με την έννοια, ότι ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του, διαπραγματεύονται πολιτικά τον βαθμό συμμετοχής τους, όπως και το διάστημα παραμονής τους, στην νομή και διαχείριση της πολιτικής εξουσίας. Γεγονός που αναντίρρητα συνιστά, δεσπόζουσα έκφραση πολιτικής διαπραγμάτευσης.

Το ίδιο έπρατταν και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις της “μνημονιακής περιόδου” με τη διαφορά, ότι η τωρινή, αποπειράται να πείσει ότι διεξάγει πολιτική διαπραγμάτευση αριστερού τύπου. Εύλογα, καθώς τέτοιου είδους διαπραγμάτευση δεν υπάρχει, παρά μόνο ως μεταφυσικό αποκύημα της αχαλίνωτης φαντασίας των κυβερνητικών πραματευτάδων, η συγκεκριμένη ψευδής αφήγηση προσκρούει στο απροσπέλαστο μέγεθος, της γυμνής πραγματικότητας.

Καθώς τα οικονομικά μέτρα που σχετίζονται με την έκταση της αφαίμαξης που πρόκειται να υποστούν τα εργατικά εισοδήματα, είναι προαποφασισμένα και προσυμφωνημένα, ως το αποκρυστάλλωμα του καλοκαιρινού “Βατερλό” της πρώτης απόπειρας πολιτικής διαπραγμάτευσης. Το μόνο διακύβευμα που υφίσταται, και του οποίου η έκβαση παραμένει σχετικά έωλη, αφορά στην επιλογή της ενδεδειγμένης δραματουργίας, ώστε η επικείμενη εξέλιξη να αναδυθεί ως αναπόδραστος μονόδρομος, αποτρεπτικός για την αποφυγή περαιτέρω και περισσότερο επώδυνων συνεπειών για τον ελληνικό λαό, που στο όνομα του οποίου -πάντα- διεξάγεται η πολιτική διαπραγμάτευση.

Πρόκειται για μια κυβερνητική φαρσοκωμωδία, που συστήνεται ως διαρκής τραγωδία για τις ζωές των εργαζόμενων.

Αυτό που προβάλλεται ως θετική προοπτική, είναι ο στόχος της οικονομικής ανάπτυξης που διαμεσολαβείται -σύμφωνα με την κυβερνητική προπαγάνδα- από την εφαρμογή του τρίτου μνημονίου, που θα ανοίξει τον δρόμο για την επιμήκυνση του χρέους, και την αποκατάσταση της σχέσης της ελληνικής οικονομίας με τις διεθνείς αγορές. Πρόκειται για ένα αφήγημα, που θέτει την φενάκη της επερχόμενης ανάπτυξης ως μια ουδέτερη πολιτική και οικονομική έννοια, που αφορά με τον ίδιο τρόπο όλες τις κοινωνικές τάξεις, προτάσσοντας ως όμοια μεγέθη την ανάπτυξη των καπιταλιστικών επιχειρήσεων με την ευημερία της εργατικής πλειοψηφίας. Επιπλέον, αποκρύβεται πως η εφαρμογή του μνημονίου που αποτελεί όρο για την ανάπτυξη που η κυβέρνηση οραματίζεται, θα σημάνει την ολοσχερή κατάρρευση του εργατικού εισοδήματος, την τελική αποψίλωση των ψηγμάτων κράτους πρόνοιας που έχουν απομείνει, την περαιτέρω περιθωριοποίηση μεγάλων τμημάτων του κόσμου της εργασίας εκτός της παραγωγής, όπως και συνεπακόλουθα, της κοινωνικής και οικονομικής ζωής.

Η πολιτική διαπραγμάτευση της κυβέρνησης, είναι η διαπραγμάτευση των πολιτικών όρων παραμονής της στην εξουσία, όπως και εδραίωσης σε αυτή, της κυβερνητικής κάστας που ήδη λυμαίνεται τον κρατικό μηχανισμό.

Η πολιτική διαπραγμάτευση της κυβέρνησης είναι επιπρόσθετα, η διαπραγμάτευση των όρων υποταγής της εργατικής τάξης, σε ένα διαρκές καπιταλιστικό μνημόνιο που ήδη έχει δημιουργήσει ορδές χρεωμένων και κατεστραμμένων ανθρώπων.

Η πολιτική διαπραγμάτευση της κυβέρνησης είναι τελικά, η διαπραγμάτευση των όρων διαρκούς και μόνιμης μετατροπής του κόσμου της εργασίας σε πειθαρχημένη μάζα παραγωγής κοινωνικού πλούτου εντός μια σύγχρονης γαλέρας, στη διάθεση των αναγκών κερδοφορίας του εγχώριου και διεθνούς κεφαλαίου.

Το σωστό ερώτημα λοιπόν δεν είναι αν η κυβέρνηση διαπραγματεύεται, αλλά για την εξυπηρέτηση και την ευόδωση, ποιών συμφερόντων διαπραγματεύεται.

του Χρήστου Μιάμη

About these ads

Αιχμή του δόρατος οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις

Αιχμή του δόρατος οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις

Το Ταμείο Ιδιωτικοποιήσεων ορέγονται οι δανειστές, γιατί φέρνει κερδοφόρες επενδύσεις

Πέρα από την κατακρεούργηση της Κοινωνικής Ασφάλισης και την απογείωση της φοροληστείας απέναντι στο λαό, τα παζάρια με τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς αφορούν και σε ζητήματα όπως το νέο Ταμείο Ιδιωτικοποιήσεων, οι αναδιαρθρώσεις στο χρηματοπιστωτικό σύστημα με επίκεντρο τα «κόκκινα» δάνεια, οι μεταρρυθμίσεις στην αγορά ηλεκτρικής ενέργειας, η αναδιάρθρωση της κρατικής διοίκησης, με γνώμονα την εξυπηρέτηση των τμημάτων του κεφαλαίου και των επενδυτών, και σειρά από άλλα. Τα παραπάνω σχετίζονται με την ενδοκαπιταλιστική διαπάλη και τους επιχειρηματικούς ανταγωνισμούς για τον έλεγχο νευραλγικών υποδομών και δικτύων από τα μονοπώλια.
Ειδικότερα:
Ταμείο Ιδιωτικοποιήσεων: Σύμφωνα με πληροφορίες, το νέο Ταμείο θα λειτουργεί στη λογική εταιρείας συμμετοχών (holding), που θα περιλαμβάνει τέσσερις «θυγατρικές» εταιρείες: Το σημερινό ΤΑΙΠΕΔ, που θα συνεχίσει τις ιδιωτικοποιήσεις που έχουν ήδη δρομολογηθεί. Το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ), που έχει στο χαρτοφυλάκιό του τις συμμετοχές του ελληνικού κράτους στους εγχώριους τραπεζικούς ομίλους. Την Εταιρεία Ακινήτων του Δημοσίου (ΕΤΑΔ), που ελέγχει 80.000 ακίνητα. Μια νέα «θυγατρική», η οποία θα αποκτήσει όλες τις συμμετοχές του Δημοσίου σε άλλες επιχειρήσεις, όπως ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, ΔΕΠΑ κ.ά.
Στα αντιλαϊκά παζάρια παραμένει το ύψος κρατικών περιουσιακών στοιχείων που θα περάσουν στη διαχείριση του νέου Ταμείου, με κρίσιμο ζήτημα τα μελλοντικά έσοδα από τα κοιτάσματα των ελληνικών υδρογονανθράκων. Στο 5μελές Διοικητικό Συμβούλιο του νέου Ταμείου Ιδιωτικοποιήσεων θα μετέχουν με 2 μέλη οι εκπρόσωποι των δανειστών του ελληνικού κράτους, ενώ η λήψη αποφάσεων θα απαιτεί αυξημένη πλειοψηφία 4 μελών, δηλαδή θα προϋποθέτει ουσιαστικά την έγκριση και από την πλευρά των «εταίρων».
«Κόκκινα» δάνεια: Συνδεμένο με το κεντρικό ζήτημα των αναδιαρθρώσεων σε κλάδους και τομείς της οικονομίας και της παραγωγής είναι και το θέμα της διαχείρισης των «κόκκινων» δανείων, με αιχμή τα επιχειρηματικά των βιώσιμων επιχειρήσεων και ομίλων. Σε αυτό το πλαίσιο, οι πιστώτριες τράπεζες και «επενδυτές» που θα αγοράσουν προβληματικά δάνεια, θα έχουν τη δυνατότητα να προχωρούν σε «μετοχοποίηση» του χρέους, δηλαδή να συμμετέχουν στα μετοχικά κεφάλαια των υπό αναδιάρθρωση εταιρειών και μάλιστα χωρίς τη συναίνεση των σημερινών μετόχων τους, με την προϋπόθεση ότι θα διασφαλίζεται η βιωσιμότητα των επιχειρήσεων. Επιπλέον, απαιτούνται και φορολογικού χαρακτήρα παρεμβάσεις, όπως για παράδειγμα ο τρόπος φορολόγησης επί των επιχειρηματικών κερδών που θα αποκομίζουν οι «επενδυτές» από τη διαχείριση των δανείων, απαλλαγές για τους τραπεζικούς ομίλους που μεταβιβάζουν δάνεια και σειρά από άλλα. Ακόμη, προωθούνται διατάξεις για τη δικαστική απαλλαγή των νέων διοικήσεων που θα τοποθετηθούν στους επιχειρηματικούς ομίλους, για τυχόν «λάθη», παραλείψεις και παραβάσεις που έγιναν από τις προηγούμενες διοικήσεις και μετόχους.

Πεδίο ανταγωνισμών

Κριτήριο για τη διάσωση επιχειρήσεων αποτελεί η βιωσιμότητά τους και μάλιστα σε συνδυασμό με τις προοπτικές και την ανταγωνιστικότητα του κλάδου στον οποίο εντάσσεται η κάθε επιχείρηση. Αυτό με τη σειρά του συνδέεται και με το υπό διαμόρφωση «πρότυπο παραγωγικής ανασυγκρότησης» και με το νέο «αναπτυξιακό νόμο», που δίνουν νέα κίνητρα και κάθε είδους απαλλαγές και διευκολύνσεις σε όφελος του κεφαλαίου, προκειμένου να τονωθούν οι κερδοφόρες επενδύσεις.
Στα δίκτυα και τις υπηρεσίες (Μεταφορές, Ενέργεια, Τηλεπικοινωνίες, Εμπόριο) με την άρση των περιορισμών και την απλοποίηση των κανονιστικών ρυθμίσεων «που υπονομεύουν τον ανταγωνισμό». Σε ό,τι αφορά την αγορά της ηλεκτρικής ενέργειας, η συγκυβέρνηση προωθεί σχέδιο επιχειρηματικών συμπράξεων της ΔΕΗ με ιδιώτες, προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος για σταδιακή μείωση των μεριδίων λιανικής και χονδρικής αγοράς της ΔΕΗ κάτω από το 50% μέχρι το 2020 για την είσοδο στην αγορά νέων «παικτών».
Οι Ρωσικοί Σιδηρόδρομοι, η ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ και οι Ιταλικοί Σιδηρόδρομοι εκδήλωσαν ενδιαφέρον για την εξαγορά του 100% του μετοχικού κεφαλαίου της ΤΡΑΙΝΟΣΕ στα πλαίσιο του διαγωνισμού του ΤΑΙΠΕΔ. Οι Ρωσικοί Σιδηρόδρομοι και η ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ κατέθεσαν ξεχωριστά προσφορές, παρά το γεγονός ότι στον προηγούμενο διαγωνισμό είχαν κατέβει σε κοινοπρακτικό σχήμα, ενώ τελικά δεν κατέθεσε προσφορά η κινεζική COSCO. Σύμφωνα με το ΤΑΙΠΕΔ, ενδιαφερόμενοι επενδυτές είναι οι: Ferrovie dello Stato Italiane, «Russian Railways» και ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ, ενώ η προθεσμία για την υποβολή των δεσμευτικών προσφορών έχει οριστεί στις 31 Μάη.
Ενα ακόμη παράδειγμα, που δείχνει αφενός το ενδιαφέρον αφετέρου τους ανταγωνισμούς, για το ποιο μονοπώλιο θα εξασφαλίσει τα φιλέτα σε κερδοφόρους τομείς της ελληνικής οικονομίας.

Νέο «φορο-πακέτο» 3,6 δισ. το χρόνο στις πλάτες του λαού

Νέο «φορο-πακέτο» 3,6 δισ. το χρόνο στις πλάτες του λαού

Νέο αντιλαϊκό «φορο-πακέτο» ύψους 3,6 δισ. ευρώ σε ετήσια βάση, ισόποσα μοιρασμένο (από 1,8 δισ.) σε άμεσους φόρους στο εισόδημα και έμμεσους πάνω στη λαϊκή κατανάλωση (ΦΠΑ και άλλα χαράτσια), έρχεται να προσθέσει το νέο φορολογικό νομοσχέδιο, το οποίο, σύμφωνα με τη συγκυβέρνηση, θα κατατεθεί στη Βουλή την ερχόμενη βδομάδα.
Η νέα φορολογική κλίμακα, όπως την παρουσιάζει, για την ώρα, η συγκυβέρνηση, αποτελεί μια «ψηφίδα» του γενικότερου πλαισίου και θα συνοδευτεί και με άλλες αντιλαϊκές παρεμβάσεις, όπως, για παράδειγμα, στα λεγόμενα «αντικειμενικά κριτήρια», μέσω των οποίων φορολογούνται ακόμη και τα λαϊκά εισοδήματα που βρίσκονται πολύ κάτω από το εμφανιζόμενο αφορολόγητο. Με τη σειρά του, σύμφωνα με όσα έχει ανακοινώσει η συγκυβέρνηση (και ενώ η «αξιολόγηση»... «προοδεύει»), το άτυπο αφορολόγητο μισθωτών και συνταξιούχων θα συρρικνωθεί στα 9.090 ευρώ (από 9.550 ευρώ σήμερα).
Ουσιαστικά, οι επιβαρύνσεις αφορούν ολόκληρη την γκάμα του πρώτου κλιμακίου (μέχρι 20.000 ευρώ), όπου και συγκεντρώνεται η μεγάλη μάζα των εργατικών - λαϊκών εισοδημάτων. Σε αυτό το πλαίσιο, οι φορο-επιβαρύνσεις για μισθωτούς στον ιδιωτικό τομέα (14 μισθοί) ξεκινούν από αποδοχές ύψους 649 ευρώ το μήνα. Ταυτόχρονα, οι επιβαρύνσεις, μέσω της φορολογικής κλίμακας, ακουμπάνε όλα τα εισοδήματα μέχρι 25.000 ευρώ...
Σύμφωνα με τη συγκυβέρνηση, «από 10.000 έως 22.000 ευρώ το χρόνο η επιβάρυνση είναι κατά μέσο (!) όρο 80 ευρώ», επισημαίνοντας ότι θα «έχουμε ελάφρυνση των μεσαίων εισοδημάτων από 28.000 μέχρι 43.000 ευρώ, ακόμα και 400 ευρώ». Σύμφωνα με όσα έχουν ανακοινωθεί, οι «μειώσεις» αυτές θα είναι μεγαλύτερες στα υψηλότερα εισοδήματα του εν λόγω κλιμακίου. Και, βέβαια, έχει τη σημασία του το γεγονός ότι αναφέρονται αποκλειστικά στα προσωπικά εισοδήματα και όχι στη φορολογία επί των επιχειρηματικών κερδών.
Συγκεκριμένα, η νέα κλίμακα, όπως ανακοινώθηκε από την κυβέρνηση, διαμορφώνεται ως εξής:
-- 22% για τα πρώτα 20.000 ευρώ εισοδήματος
-- 29% για εισοδήματα από 20.001 έως και 30.000 ευρώ
-- 37% για εισοδήματα από 30.001 έως και 40.000 ευρώ
-- 45% για εισοδήματα πάνω από 40.000 ευρώ.
Οι μισθωτοί και συνταξιούχοι θα νιώσουν τις μειώσεις στην τσέπη τους από τους επόμενους μήνες, μέσω της αυξημένης παρακράτησης φόρου από τα λογιστήρια των επιχειρήσεων και τα ασφαλιστικά ταμεία.

Και πρόσθετοι φόροι

Στη φορολογία εισοδήματος, με βάση την κλίμακα, θα προστίθεται και μόνιμη ειδική «εισφορά αλληλεγγύης» για όσους έχουν εισοδήματα πάνω από 12.000 ευρώ, με τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ να μονιμοποιεί και επισήμως το τάχα «έκτακτο» χαράτσι που επέβαλαν οι προκάτοχοί της.
Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση σχεδιάζει και τα παρακάτω:
-- Αύξηση του συντελεστή ΦΠΑ, από το 23% στο 24%, με προσδοκώμενη αύξηση των κρατικών εσόδων ύψους μέχρι 500 εκατ. ευρώ, σε ετήσια βάση, σύμφωνα με πληροφορίες. «Εναλλακτικά» ή σε συνδυασμό με το προηγούμενο, εξετάζεται μετάταξη του ηλεκτρικού ρεύματος και του νερού ύδρευσης στο συντελεστή ΦΠΑ 23% από 13% σήμερα, μέτρο που θεωρείται «ασφαλέστερης» απόδοσης.
-- Αύξηση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης (ΕΦΚ) στις βενζίνες, μέχρι και 10 λεπτά ανά λίτρο.
-- Αύξηση του ΕΦΚ στο πετρέλαιο κίνησης, με κατεύθυνση την εξομοίωσή του με τον ΕΦΚ που ισχύει στις βενζίνες.
-- Αύξηση του ΕΦΚ στο φυσικό αέριο, στο φόντο μάλιστα της σχετικής απαλλαγής των βιομηχάνων!
-- Αύξηση του ειδικού τέλους στους λογαριασμούς κινητής τηλεφωνίας.
-- Επιβολή τέλους για τη χρήση του διαδικτύου (ίντερνετ).
-- Παρεμβάσεις στα τέλη κυκλοφορίας οχημάτων.
-- Αύξηση φόρων στον καπνό και τα τσιγάρα, κατά τουλάχιστον 0,50 ευρώ ανά πακέτο.
-- Επιβολή ειδικού τέλους διανυκτέρευσης στα ξενοδοχεία.
-- Αλλαγές στον Κώδικα Είσπραξης Δημοσίων Εσόδων, με κατεύθυνση τη διευκόλυνση και επιτάχυνση των κατασχέσεων και των πλειστηριασμών σε βάρος των λαϊκών νοικοκυριών για τα ληξιπρόθεσμα χρέη στην εφορία.
-- Θέσπιση ρύθμισης για τη νομιμοποίηση αδήλωτων καταθέσεων, με την παροχή κινήτρων σε μερίδες της εγχώριας πλουτοκρατίας που έχουν φυγαδεύσει αδήλωτα κεφάλαια σε τράπεζες του εξωτερικού και σε άλλους «φορολογικούς παραδείσους».
-- Δέσμευση για μη θεσμοθέτηση νέας ρύθμισης για ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το Δημόσιο ή για περαίωση ανέλεγκτων υποθέσεων.
-- Μέτρα για τον περιορισμό της χρήσης μετρητών και την ανάπτυξη των ηλεκτρονικών πληρωμών.
-- Μείωση των προστίμων για όσους βρίσκονται σε φάση φορολογικού ελέγχου και επιθυμούν να συνεργαστούν με τις αρχές για την αποκάλυψη των εισοδημάτων τους.

Κινητικότητα με στόχο την αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος

Κινητικότητα με στόχο την αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος

Νέοι πολιτικοί σχηματισμοί, μετακινήσεις, συσπειρώσεις πολιτικών φορέων, αναστύλωση παμπάλαιων και αντιδραστικών εφεδρειών και πάει λέγοντας, έχουν αρχίσει να λανσάρονται στο αστικό πολιτικό σκηνικό, δείχνοντας ότι οι διεργασίες «τρέχουν» και εντείνονται όσο κλιμακώνεται η επίθεση των δυνάμεων του κεφαλαίου και των πολιτικών του εκπροσώπων σε βάρος του λαού.
Τα αστικά επιτελεία έχουν ανοίξει ολόκληρη την τράπουλα, προσπαθώντας να παρατάξουν τα επιτελεία τους κατά τρόπο τέτοιο που να εξασφαλίζεται η εναλλαγή στη διακυβέρνηση και ο εγκλωβισμός των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων στα ζητούμενα του μεγάλου κεφαλαίου.
Βέβαια, σε αυτή τη διαδικασία επιδρούν και οι ανταγωνισμοί ανάμεσα σε τμήματα του κεφαλαίου, τόσο στο εσωτερικό όσο και σε διεθνές επίπεδο, στο φόντο των δυσκολιών στη διαχείριση της καπιταλιστικής ανάκαμψης.
Η τελευταία βδομάδα ήταν πολύ πλούσια σε κινητικότητα, τόσο στο κεντρώο - κεντροαριστερό χώρο του αστικού συστήματος, όσο και στο χώρο που ξανοίγεται εκ δεξιών του κεντροδεξιού πόλου με κορμό τη ΝΔ, προκειμένου να καλυφθούν όλα τα τυχόν «κενά». Ενώ σε εξέλιξη είναι και οι διεργασίες στο εσωτερικό αυτών των κομμάτων, τα οποία προσπαθούν να οριοθετηθούν, καθώς δυνάμεις τους φέρονται να θέλουν να «τραβήξουν» ...«αριστερά» και άλλες «δεξιά». Οι εξελίξεις που κυοφορούνται θα είναι εχθρικές απέναντι στο λαό, γιατί όλες αυτές οι δυνάμεις, παρά τις όποιες ανακατατάξεις τους, έχουν κοινή στρατηγική, που είναι η καπιταλιστική κερδοφορία.

Προς αναζήτηση του τρίτου πόλου...

Εχει αρχίσει πλέον να «επισημοποιείται» κοινή «περπατησιά» της «Δημοκρατικής Συμπαράταξης» (ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ) με το Ποτάμι. Την περασμένη βδομάδα ανακοίνωσαν με ξεχωριστές αλλά «καρμπόν ανακοινώσεις» τους τη σύνθεση της «Επιτροπής θέσεων και διαλόγου για τις προοδευτικές μεταρρυθμίσεις», όπως ονόμασαν την επιτροπή στελεχών που θα ανιχνεύσει ...τα επόμενα βήματα στη σύμπηξη ενός τρίτου υπολογίσιμου πόλου, που μπορεί να συμβάλει στη συγκρότηση αστικών κυβερνήσεων. Ενώ έχουν αρχίσει να καταθέτουν και από κοινού Ερωτήσεις στη Βουλή, όπως ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Οδ. Κωνσταντινόπουλος μαζί με τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του Ποταμιού, Γ. Αμυρά.
Πρόκειται για προσπάθεια αναμόρφωσης του παλιού σοσιαλδημοκρατικού χώρου, εγχείρημα που ακόμα δεν έχει ξεκαθαριστεί πώς θα «περπατήσει», γι' αυτό και οι αντιθέσεις αλλά και τα αλισβερίσια καλά κρατούν. Το δίλημμα που τίθεται, είναι αν αυτή η προσπάθεια θα προσεγγίσει τον ΣΥΡΙΖΑ ή αν θα ακολουθήσει έναν πιο «κεντρώο» προσανατολισμό.
Είναι χαρακτηριστικό ότι πριν ακόμα λειτουργήσει η κοινή αυτή Επιτροπή, έχουν αρχίσει διάφορα «παρατράγουδα». Παράδειγμα, ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος βγήκε στα ηλεκτρονικά ΜΜΕ στα μέσα της βδομάδας και με δηλώσεις του κατήγγειλε ευθέως «ως υπονομευτή» αυτής της «προσπάθειας» τον γραμματέα του ΠΑΣΟΚ, Στ. Ξεκαλάκη, τον οποίο και κάλεσε να παραιτηθεί. Ανέφερε, μάλιστα, σχετικά ότι «τα ίδια λάθη κάναμε και με την "Πρωτοβουλία των 58". Αν και τώρα δεν προχωρήσει η διαδικασία, οι υπονομευτές θα έχουν ονοματεπώνυμο». Μάλιστα, επιτέθηκε και στον Νίκο Ανδρουλάκη, υπογραμμίζοντας ότι «εκτίθεται ιδιαιτέρως και ο Νίκος Ανδρουλάκης, ο οποίος τον πρότεινε για τη θέση του γραμματέα». Τα πυρά και προς τον Ανδρουλάκη δεν είναι «τυχαία». Ο τελευταίος εξέφρασε τη θέση ότι: «Η συγκρότηση του χώρου της κεντροαριστεράς θα πρέπει να ξεκινήσει από τη βάση, με τη συμμετοχή των πολιτών».
Αυτό που εξόργισε τον Οδ. Κωνσταντινόπουλο ήταν η διαφωνία, στην ουσία, του Στ. Ξεκαλάκη με τη μετατροπή του ΠΑΣΟΚ σε νέο πολιτικό φορέα, δείχνοντας έτσι και τη διαφοροποίησή του και απέναντι στην πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, Φ. Γεννηματά. «Θεωρώ αδιανόητη - δήλωσε ο Ξεκαλάκης - την προσπάθεια ορισμένων να ακυρώσουν την ιστορία και την προσφορά του ΠΑΣΟΚ, στο βωμό μιας ευκαιριακής προσωπικής πολιτικής αναβάπτισης».

Διαφωνίες και κολεγιές

Ωστόσο, ακόμα παραμένει ανοιχτή η πόρτα και προς τη ΝΔ. Ο Θόδωρος Μαργαρίτης, ο οποίος συμμετέχει στην κοινή Επιτροπή εκπροσωπώντας τη ΔΗΜΑΡ, έγραψε σε ανάρτησή του στον προσωπικό του λογαριασμό στο ίντερνετ ότι στόχος της Επιτροπής πρέπει να είναι «μια κυβέρνηση εθνικής συνεννόησης» και με τον ΣΥΡΙΖΑ και με τη ΝΔ. Χαρακτήρισε, μάλιστα, τη συγκεκριμένη προοπτική ως την τελευταία ευκαιρία «πριν από το απόλυτο μπάχαλο».
Προβληματισμοί φαίνεται ότι υπάρχουν και στο εσωτερικό του Ποταμιού. Ο πρόεδρος του κόμματος φέρεται ότι ζήτησε από την κοινοβουλευτική του ομάδα να σταματήσουν οι εσωτερικές διαφωνίες όσον αφορά τη σύσταση της κοινής Επιτροπής, ενώ όπως διέρρευσε στα ΜΜΕ, αυτή η παρατήρηση αφορούσε τους Χ. Θεοχάρη και Ι. Φωτήλα, οι οποίοι δεν έχουν «πειστεί» για το κοινό εγχείρημα με το ΠΑΣΟΚ. Αλλωστε, πρόκειται γα δύο βουλευτές που είχαν επικροτήσει την ανάδειξη στην προεδρία της ΝΔ τον Κ. Μητσοτάκη και έχουν εκφράσει ευθέως τις απόψεις τους για ενδεχόμενο ένταξής τους στη ΝΔ.
Αξίζει στο σημείο αυτό να προστεθεί ότι στο νέο εγχείρημα για την ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς - σοσιαλδημοκρατίας αρνήθηκε να συμμετάσχει ο πρόεδρος του ΚΙΔΗΣΟ, Γ. Παπανδρέου.

Εκ δεξιών της ΝΔ...

Σε πλήρη εξέλιξη είναι και η προσπάθεια να ...καλυφθεί η ...«απόσταση» ανάμεσα στην κεντροδεξιά ΝΔ και τη ναζιστική Χρυσή Αυγή. Μετά την ανακοίνωση ίδρυσης του κόμματος Εθνική Ενότητα από τον Γ. Καρατζαφέρη και τον Τ. Μπαλτάκο, τώρα αναζητούνται και διάφορες συνεργασίες. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Τ. Μπαλτάκος, με δηλώσεις του στα ΜΜΕ, δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο συνεργασίας με τη Χρυσή Αυγή: «Ακόμα δεν έγινε το κόμμα (σ.σ. η Εθνική Ενότητα) καλά - καλά, είναι πολύ νωρίς για συζήτηση, δεν μας έχει απασχολήσει, εκ πρώτης όψεως όχι δεν μπορεί να γίνει. Είναι πολύ θεωρητικό, πολύ μακρινό. Δεν μπορώ να είμαι κατηγορηματικός (...)». Πάντως, αναμάσησε τα επιχειρήματα της Χρυσής Αυγής, η οποία στη δίκη προσπαθεί να αποσυνδέσει τα εγκλήματά της από το ναζιστικό της χαρακτήρα: «Πολιτικά είναι άλλο πράγμα (σ.σ. η ΧΑ) και άλλο το ποινικό σκέλος. Για το ποινικό δεν έχω άποψη» και αποφάνθηκε ότι «κακώς τα μίντια δαιμονοποιούν τη ΧΑ»!
Σε ό,τι αφορά την Εθνική Ενότητα, ο Τ. Μπαλτάκος την εμφάνισε ως διάδοχο της ΝΔ του Αβέρωφ, στοχεύοντας σε δυσαρεστημένους ψηφοφόρους της ΝΔ.
Στο ίδιο μοτίβο, από την πλευρά του, ο Γ. Καρατζαφέρης, αφού προσπάθησε να εμφανίσει το κόμμα του ως το «καθαρό δεξιό», για το ενδεχόμενο συνεργασίας με τη Χρυσή Αυγή είπε: «Δεν είμαι φασίστας, αλλά δεν έχω ταμπού» και χαρακτήρισε τον αρχηγό της ΧΑ, Ν. Μιχαλολιάκο, «πάρα πολύ καλό παιδί»! Μάλιστα, αναφέρθηκε και στο γιο του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου και χαρακτήρισε «υψηλότατη πρόκληση» το ενδεχόμενο να συνεργαστεί μαζί του.
Το δικό του ρόλο φαίνεται να έχει αναλάβει ο πρόσφατα διαγραφείς από τη ΝΔ Φ. Κρανιδιώτης. Ο ίδιος παραδέχτηκε σε δηλώσεις του ότι «έγινε μία και μοναδική συνάντηση και μου έγινε πρόταση να είμαι αντιπρόεδρος σε αυτό το κόμμα». Οπως είπε, διαφώνησε γιατί «ο Γιώργος πιστεύει και θέλει να φτιάξει έναν ΣΥΡΙΖΑ της Δεξιάς. Αυτό το πράγμα όλο θα καταλήξει να είναι το ΛΑ.Ο.Σ. συν τον Μπαλτάκο και κάποιους άλλους. Η ανακύκλωση έχει ένα όριο».
Πρόσθεσε: «Πάντα σε κάποιους παίκτες ποντάρουν κάποιοι από πίσω. Αυτή η κυβέρνηση θα ήθελε να έχει έναν παίκτη που θα μπορούσε να συνεννοηθεί και με τον Καρατζαφέρη μπορεί να συνεννοηθεί»... Ανακοίνωσε επίσημα ότι «οργανώνουμε μία πολιτική κίνηση (...) Ολοι αυτοί οι άνθρωποι (σ.σ. δεξιοί) πρέπει να έχουν μία έκφραση», λέγοντας ότι «ο Κυριάκος δεν θεωρεί τον εαυτό του δεξιό (...) Ο κ. Μητσοτάκης θέλει να κάνει ένα άλλο κόμμα».

Τα ψέματα της κυβέρνησης και η αλήθεια για το νέο Ασφαλιστικό

Τα ψέματα της κυβέρνησης και η αλήθεια για το νέο Ασφαλιστικό

Από παλιότερη κινητοποίηση των ταξικών δυνάμεων

Με ψέματα και τρικ, η κυβέρνηση προσπαθεί να θολώσει τα νερά για το αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο που ετοιμάζεται να καταθέσει στη Βουλή. Στόχος της είναι να εκτονώσει και να χειραγωγήσει τις λαϊκές αντιδράσεις. Ας δούμε ορισμένα από τα επιχειρήματα που χρησιμοποιεί.

1. Υποστηρίζει η κυβέρνηση ότι «διασφαλίζεται η απόλυτη προστασία των κύριων συντάξεων»! Στην πραγματικότητα, δεν διασφαλίζονται ούτε οι παλιές ούτε βέβαια οι νέες κύριες συντάξεις.

Οι κύριες συντάξεις που θα βγαίνουν με το νέο σύστημα, θα υποβληθούν σε μεγάλες περικοπές σε σύγκριση με το ισχύον. Αυτό θα γίνει για δύο βασικούς λόγους: Στο νέο σύστημα, το ποσοστό αναπλήρωσης είναι μόλις 40,7% για 40 χρόνια ασφάλισης, αντί του 80% που είναι στο ισχύον σύστημα. Στην περίπτωση των 36 ετών ασφάλισης θα είναι 35,37%, αντί για 72% στο ισχύον, ενώ στα 27 έτη ασφάλισης το ποσοστό αναπλήρωσης θα είναι μόλις 22,7%, αντί για 54% με το ισχύον κ.λπ. Κατά συνέπεια, το ποσοστό αναπλήρωσης στο νέο σύστημα είναι μειωμένο τουλάχιστον στο μισό σε σχέση με το ισχύον σύστημα.
Επίσης, στο νέο σύστημα, ο συντάξιμος μισθός πάνω στον οποίο θα υπολογίζεται το ποσοστό αναπλήρωσης, είναι και αυτός μειωμένος, αφού θα παίρνονται υπόψη οι μισθοί όλου του εργάσιμου βίου και όχι οι μισθοί της τελευταίας πενταετίας ή διετίας, που στη συντριπτική τους πλειοψηφία δίνουν υψηλότερο τελικό συντάξιμο μισθό. Αυτό γίνεται ακόμα πιο επιβαρυντικό για τους εργαζόμενους στο Δημόσιο, αφού στο συντάξιμο μισθό θα συνυπολογιστούν οι μισθοί από την πρώτη στιγμή που εργάστηκαν, οι οποίοι υπολείπονται κατά πολύ των τελευταίων μισθών ενός δημοσίου υπαλλήλου.
Αλλά και στον ιδιωτικό τομέα, ο συντάξιμος μισθός των τελευταίων ετών είναι κατά τεκμήριο υψηλότερος των πρώτων ετών του εργάσιμου βίου, αφού σ' αυτόν προστίθενται οι πολυετίες ή το επίδομα γάμου, τέκνων κ.λπ. Κατά συνέπεια, όταν ο συντάξιμος μισθός υπολογιστεί στο σύνολο του εργάσιμου βίου, το ποσό που θα προκύψει, θα είναι κατά πολύ μικρότερο από το ποσό των τελευταίων ετών. Γι' αυτό ειδικοί της Κοινωνικής Ασφάλισης εκτιμούν ότι ο συντάξιμος μισθός στο νέο σύστημα θα είναι μικρότερος τουλάχιστον κατά 25%, σε σύγκριση με τον τρόπο υπολογισμού τους μέχρι σήμερα.

2. Η κυβέρνηση πανηγυρίζει ότι εξασφάλισε «εθνική» σύνταξη ύψους 384 ευρώ. Κατ' αρχήν, οι απώλειες που θα επέλθουν στο ποσό της κύριας σύνταξης από το νέο τρόπο υπολογισμού τους, είναι τόσο μεγάλες που δεν μπορούν να καλυφθούν ούτε από το ποσό της λεγόμενης «εθνικής» σύνταξης των 384 ευρώ, που προβλέπεται στο νέο σύστημα. Οσο, μάλιστα, μεγαλύτερες είναι οι αποδοχές ενός εργαζόμενου και όσο περισσότερα χρόνια ασφάλισης έχει, τόσο μεγαλύτερες θα είναι οι απώλειες με το νέο τρόπο υπολογισμού της σύνταξής του.

Ακόμα όμως και τα 384 ευρώ που λέει η κυβέρνηση, δεν θα δίνονται μετά από 15 χρόνια ασφάλισης (4.500 ένσημα), που είναι το σημερινό κατώτερο όριο για την κατοχύρωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος, αλλά μετά από 20 χρόνια (6.000 ένσημα). Για κάθε έτος από τα 19 έως και τα 15, η «εθνική» σύνταξη θα μειώνεται κατά 2% και έτσι διαμορφώνεται στη 15ετία στα 346 ευρώ. Αυτή είναι η μία πλευρά. Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι με αυτήν την κλιμάκωση, η κυβέρνηση καταργεί επί της ουσίας τη 15ετία και την αυξάνει σε 20ετία, για την κατοχύρωση πλήρους συνταξιοδοτικού δικαιώματος.
Ας πάρουμε τώρα την περίπτωση της 15ετίας με «εθνική» σύνταξη 346 ευρώ. Προσθέτοντας το «ανταποδοτικό» κομμάτι που θα προέρχεται από τις εισφορές, με συντελεστή αναπλήρωσης μόλις 11,55% - όπως προβλέπεται στην κυβερνητική πρόταση - και συντάξιμο μισθό στα 800 ευρώ, το συνολικό ποσό της σύνταξης δεν ξεπερνά τα 440 ευρώ. Θα υπολείπεται, δηλαδή, κατά 10% περίπου ακόμα και από τα 486 ευρώ που λάμβαναν οι συνταξιούχοι (π.χ. ΙΚΑ) ως κατώτερο όριο στο ισχύον σύστημα!

3. Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι θα προστατέψει και τις επικουρικές συντάξεις και οι όποιες τελικά μειώσεις γίνουν, θα αφορούν έναν περιορισμένο αριθμό συνταξιούχων (10%). «Καμιά επικουρική σύνταξη με μεσαία ή μικρά εισοδήματα δεν πρόκειται να μειωθεί», είπε ο υπουργός Εργασίας.

Καταρχάς, αυτή η διατύπωση συνιστά ευθεία ομολογία ότι και οι επικουρικές συντάξεις που αποδίδονται σήμερα θα μειωθούν. Μάλιστα, από τα λεγόμενα του υπουργού προκύπτει ότι αυτή η μείωση θα γίνει σε σύνδεση με το συνολικό εισόδημα του συνταξιούχου από κύριες και επικουρικές. Ο υπουργός αρνήθηκε στην τελευταία συνέντευξη Τύπου να ορίσει από ποιο ύψος εισοδήματος και πάνω θα γίνουν οι περικοπές, όμως παλιότερα είχε κάνει λόγο για εισοδήματα από συντάξεις άνω των 1.300 ευρώ.
Στην περίπτωση, επομένως, που αυτό το ποσό αφορά μεικτές αποδοχές, δηλαδή περιέχει μέσα τις εισφορές του συνταξιούχου για τον κλάδο Υγείας (6% για την κύρια και 6% για την επικουρική), καθώς και το φόρο που αναλογεί, τότε γίνεται φανερό ότι οι μειώσεις θα αφορούν καθαρά ποσά συντάξεων (αθροιστικά) γύρω στα 1.100 ευρώ και πάνω. Αρα, θα αφορούν πολύ μεγαλύτερο αριθμό συνταξιούχων και κυρίως συνταξιούχους που έχουν ήδη δεχτεί μεγάλες μειώσεις, από τις αλλεπάλληλες περικοπές μετά το 2011.
Ειδικά στις επικουρικές, υπάρχουν συνταξιούχοι στους οποίους οι μειώσεις έχουν φτάσει μέχρι και 40% στα αρχικά ποσά που τους αποδόθηκαν, στη βάση των εισφορών τους προς τα Ταμεία και που τώρα θα κληθούν ξανά να πληρώσουν. Αλλωστε, για το συνταξιούχο καμία σημασία δεν έχει αν οι μειώσεις αφορούν μόνο στις επικουρικές, αφού έτσι κι αλλιώς το συνολικό τους εισόδημα είναι αυτό που θα περικοπεί εκ νέου.
Το γεγονός, όμως, ότι τις νέες μειώσεις η κυβέρνηση τις επικεντρώνει στις επικουρικές, δείχνει πως είναι αποφασισμένη να εφαρμόσει τη «ρήτρα μηδενικού ελλείμματος» για το ΕΤΕΑ που υπέγραψε με το 3ο μνημόνιο, παρά τους ισχυρισμούς της. Και κυρίως προεξοφλεί ότι τις νέες περικοπές θα ακολουθήσουν και άλλες τα επόμενα χρόνια, προκειμένου να τηρηθούν οι δεσμεύσεις αυτές.
Οπως και στις περιπτώσεις των κύριων συντάξεων, μειώσεις θα επιβληθούν στις επικουρικές και των νέων συνταξιούχων. Ειδικοί της Ασφάλισης εκτιμούν αυτές τις μειώσεις από 5% έως και 12%, πέραν των προηγούμενων μειώσεων που θα ενσωματωθούν στα ποσά που θα τους αποδοθούν τελικά.
Μάλιστα, σε σύγκριση με τους ήδη συνταξιούχους, οι νέοι συνταξιούχοι θα υποστούν πρόσθετες μειώσεις, καθώς τα ποσοστά αναπλήρωσης στην επικούρηση, από 20%, 25% ακόμα και 30% για την περίπτωση της 35ετίας, ανάλογα με το επικουρικό ταμείο και το ύψος των εισφορών που είχαν πληρώσει, με το νέο νόμο δεν θα ξεπερνούν το 18% επί των συντάξιμων αποδοχών και μάλιστα στην περίπτωση των 40 χρόνων ασφάλισης (0,45% για κάθε έτος ασφάλισης).
Επιπλέον, για τις νέες γενιές ασφαλισμένων, που θα συνταξιοδοτηθούν μετά από κάποια χρόνια, στην πρόταση της κυβέρνησης για την επικούρηση και ειδικά για το τμήμα του χρόνου ασφάλισης μετά την 1/1/2015, δεν υπάρχει καμία εγγύηση για το ύψος της επικουρικής. Πλέον, το τμήμα αυτό της σύνταξης θα υπολογίζεται με βάση τις ατομικές μερίδες, τα δημογραφικά δεδομένα, το ύψος των υποχρεώσεων του Ταμείου κ.λπ.
Ετσι, είτε μέσω των περικοπών (παλιών και νέων) είτε μέσα από το νέο καθεστώς του ΕΤΕΑ, οδηγούμαστε από τη δραστική συρρίκνωση στην εξάλειψη των επικουρικών συντάξεων, εξέλιξη που ανοίγει το δρόμο για τη δημιουργία Επαγγελματικών Ταμείων (μορφή ιδιωτικής ασφάλισης), για την οποία κόπτονται οι μονοπωλιακοί όμιλοι του κλάδου και σιγοντάρει η κυβέρνηση.

4. Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι προστατεύει τους χαμηλοσυνταξιούχους και αντικρούει τις κατηγορίες ότι καταργεί το ΕΚΑΣ.

Η αλήθεια είναι ότι η σταδιακή κατάργηση του ΕΚΑΣ συμπληρώνει το χορό των περικοπών και αφορά εκατοντάδες χιλιάδες χαμηλοσυνταξιούχους. Η σταδιακή κατάργηση του ΕΚΑΣ αρχίζει από φέτος, με θύματα τους πρώτους 60.000 δικαιούχους του, που λάμβαναν το ποσό των 30 ευρώ το μήνα, χωρίς να αποκλείεται να επεκταθεί και σε άλλες κατηγορίες. Σε κάθε περίπτωση, μέχρι το τέλος του 2019, το ΕΚΑΣ θα πάψει να υφίσταται, ρίχνοντας τους δικαιούχους του κάτω από τα όρια της φτώχειας.

***

Στις παραπάνω μειώσεις, η κυβέρνηση προσθέτει αυτές που σχεδιάζει σε 60.000 περίπου δικαιούχους εφάπαξ, οι οποίοι βρίσκονται στην αναμονή από το 2013. Οι μειώσεις μεσοσταθμικά υπολογίζονται τουλάχιστον στο 10%, που σημαίνει ότι σε συγκεκριμένες ομάδες θα είναι ακόμα μεγαλύτερες. Εννοείται ότι αυτές οι μειώσεις αφορούν και τους νέους συνταξιούχους. Επειδή, μάλιστα, σύμφωνα με το σχέδιο της κυβέρνησης, τα Ταμεία και οι κλάδοι Πρόνοιας που δίνουν τα εφάπαξ, θα ενταχθούν στο ΕΤΕΑ, αναμένεται και αυτά να έχουν την τύχη των επικουρικών και η διαδικασία συρρίκνωσής τους τα επόμενα χρόνια να είναι χωρίς τέλος.
Περικοπές θα επιβληθούν, επίσης, σε νυν και νέους συνταξιούχους δημοσίους υπαλλήλους που λαμβάνουν μερίσματα, με το ύψος τους να ξεπερνά το 30%!
Μετά απ' όλα αυτά, ο ισχυρισμός του υπουργού Εργασίας ότι δεν θα γίνουν περικοπές, μόνο ως πρόκληση μπορεί να εκληφθεί από ασφαλισμένους και συνταξιούχους. Η πρόκληση γίνεται ακόμα μεγαλύτερη όταν ο ίδιος δηλώνει ότι η συνολική δαπάνη για τις συντάξεις θα μειωθεί κατά 1,8 δισ. ευρώ φέτος και επιπλέον 900 εκατομμύρια ευρώ τη διετία 2017-2018.
Ο ισχυρισμός αυτός, ότι δεν μειώνονται οι συντάξεις αλλά μειώνεται η συνταξιοδοτική δαπάνη, τη στιγμή μάλιστα που θα υπάρχει και μια σχετική αύξηση των συνταξιούχων, δεν είναι σύμπτωμα μιας παράλογης πολιτικής. Είναι η έκφραση μιας αντεργατικής πολιτικής, που για να περάσει, δεν διστάζει να φτάσει την προπαγάνδα της και τα επικοινωνιακά κόλπα μέχρι τον παραλογισμό!

Γιάννης ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ

Κάτω απ' το «χαλί» της προπαγάνδας σωρεύονται τα αντιλαϊκά μέτρα

Κάτω απ' το «χαλί» της προπαγάνδας σωρεύονται τα αντιλαϊκά μέτρα

Στην υποθετική περίπτωση που κάποιος, με πλήρη άγνοια των όσων διαδραματίζονται στη χώρα, άκουγε τις τελευταίες μέρες αποκλειστικά και μόνο τις δηλώσεις κυβερνητικών παραγόντων και στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, θα κατέληγε με εδραία την πεποίθηση ότι η κυβέρνηση δίνει σκληρή μάχη, διεκδικώντας στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης με το κουαρτέτο, βασικά την ΕΕ και το ΔΝΤ, το δικαίωμά της, σαν ...κυρίαρχη που είναι, να πιάσει αντιλαϊκούς στόχους υλοποιώντας ...φιλολαϊκά μέτρα!
Ούτε λίγο ούτε πολύ, η προπαγάνδα κυβέρνησης και ΣΥΡΙΖΑ υπερασπίζεται αυτό το μύθευμα στο λαό. Μάλιστα, το προγραμματισμένο ταξίδι του Αλ. Τσίπρα σε Παρίσι και Στρασβούργο για συναντήσεις με Ολάντ και Σουλτς, που σερβιρίστηκε στο λαό σαν επεισόδιο της «πολιτικής διαπραγμάτευσης», κατέληξε με τον πρωθυπουργό να αναρτά στο «Twitter» ισχυρισμούς ότι όλα βαίνουν καλώς. Συγκεκριμένα, έγραψε: «Συμφωνήσαμε οι εκλεγμένες κυβερνήσεις να καθορίσουν τις πολιτικές για την επίτευξη των στόχων που έχουν συμφωνηθεί αμοιβαία», «Συμφωνήσαμε ότι η αξιολόγηση θα πρέπει να ολοκληρωθεί το συντομότερο δυνατόν», «H Ελληνική οικονομία παρουσιάζει σημάδια ανάκαμψης. Η Ελλάδα έχει τηρήσει τη συμφωνία και δεν χρειάζεται πρόσθετα μέτρα».

Το μύθευμα περί κυριαρχίας

Δεν είναι άραγε οι εκλεγμένες κυβερνήσεις των κρατών - μελών της ΕΕ που από κοινού χαράζουν τη στρατηγική της υπέρ των μονοπωλίων και εναντίον των λαών, επιδρώντας η κάθε μία ανάλογα με την ισχύ της αστικής τάξης που εκπροσωπεί και για τα συμφέροντά της; Τι είδους δικαίωμα είναι αυτό που διεκδικεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, την ώρα που έχει συνυπογράψει το τρίτο μνημόνιο και διαβεβαιώνει με κάθε ευκαιρία ότι θα το υλοποιήσει στο ακέραιο αναγνωρίζοντάς το σαν αναγκαίο για την ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας στην Ελλάδα; Είναι δυνατόν να υλοποιηθούν αντιλαϊκοί στόχοι δίχως να παρθούν αντιλαϊκά μέτρα;
Ρητορικά τα ερωτήματα. Στην πραγματικότητα η κυβέρνηση σηκώνει το φλάμπουρο της «κυριαρχίας», για να αποπροσανατολίσει το λαό, κοροϊδεύοντάς τον αφενός ότι τα μέτρα τής επιβάλλονται απ' το κουαρτέτο, αφετέρου ότι υπάρχει η δυνατότητα να έχει και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο ή έστω δίχως να τον υποβάλει σε παραπέρα στερήσεις.
Η ίδια η συμφωνία του καλοκαιριού - για την πορεία υλοποίησης της οποίας ως προϋπόθεση ολοκλήρωσης της «αξιολόγησης» η κυβερνητική εκπρόσωπος Ολγα Γεροβασίλη δήλωσε μέσα στη βδομάδα «από την πλευρά μας έχουμε κάνει τα πάντα, όσον αφορά να υλοποιήσουμε τη συμφωνία του Ιουλίου του 2015, προκειμένου να φθάσουμε στην πρώτη αξιολόγηση γρήγορα και επιτυχώς» - βρίθει αντιλαϊκών νέων μέτρων. Αυτά τα μέτρα επιχειρούν να κάνουν το λαό να τα υπερασπίζεται μπροστά στον κίνδυνο λήψης πρόσθετων, χειρότερων ακόμα, που επισείει η κυβέρνηση.
Οι στόχοι στους οποίους ομνύουν ισοδυναμούν με «τσεκούρι» στο εισόδημα και τα δικαιώματα των λαών, εγγύηση ότι θα έρθουν και χειρότερα. «Είναι κυρίαρχη και σε αυτήν ανήκει η απόφαση για το πώς θα πρέπει να επιτευχθούν οι στόχοι της συμφωνίας (...) Διατηρούμε εμείς το κυρίαρχο δικαίωμα να αποφασίζουμε το πώς θα υλοποιηθεί η συμφωνία. Ακούμε τους θεσμούς, υπάρχουν οι διαδικασίες στη Βουλή και το πώς θα το κάνουμε ανήκει στην Ελληνική Δημοκρατία. Οι στόχοι που μπαίνουνε από τη συμφωνία, τη δύσκολη αυτή συμφωνία, έχουν επιτευχθεί», δηλώνει ο γραμματέας της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, Π. Ρήγας.
Οι σχετικοί ισχυρισμοί έχουν όμως μια ακόμα διάσταση. Στην κοινή διακήρυξη που υπέγραψε ο Αλ. Τσίπρας με τον Πορτογάλο ομόλογό του Α. Κόστα στις αρχές της βδομάδας, αναφέρεται: «Τηρούμε τους κοινούς κανόνες για τους κοινούς στόχους, με πλήρη σεβασμό του δημοκρατικού δικαιώματος των εκλεγμένων κυβερνήσεων να αποφασίζουν από μόνες τους σχετικά με συγκεκριμένες πολιτικές σύμφωνα με αυτούς τους στόχους».
Αμφότεροι διεκδικούν μια ορισμένη «ευελιξία» για την επίτευξη των κοινών αντιλαϊκών στόχων της ΕΕ, τέτοια που να «διευκολύνει» περισσότερο τα τμήματα του κεφαλαίου που εκπροσωπούν.
Για το λαό καμία σημασία δεν έχει αν στον γκρεμό θα τον οδηγήσουν απ' το ένα ή το άλλο μονοπάτι. Σημασία έχει να τον αποφύγει οργανώνοντας την παρέμβασή του εγκαίρως.

Το μύθευμα περί μέτρων κοινωνικά δίκαιων

«Στα περισσότερα ζητήματα οι συγκλίσεις μας με τους Ευρωπαίους έχουν προχωρήσει πάρα πολύ και βρισκόμαστε κοντά στην ολοκλήρωση των θεμάτων της αξιολόγησης», δηλώνει η Ολγα Γεροβασίλη.
Το Μέγαρο Μαξίμου, σε σημείωμά του, διαβεβαιώνει ότι τα νομοθετήματα που δρομολογεί (Ασφαλιστικό - Φορολογικό) δεν συνιστούν μονομερή ενέργεια, αλλά «κινούνται αυστηρά στο πλαίσιο της συμφωνίας του περασμένου Ιουλίου και στο έδαφος που έχει διαμορφωθεί μέχρι τώρα, από τη διαπραγμάτευση με τους θεσμούς», «είναι ανοιχτά σε παρατηρήσεις και αλλαγές που θα προκύψουν τόσο από τη δημόσια διαβούλευση, όσο και από τις περαιτέρω συζητήσεις από τους θεσμούς, έως την ολοκλήρωση της αξιολόγησης» και πως «προωθούνται, προκειμένου να επισπεύσουν το χρονοδιάγραμμα ολοκλήρωσης της αξιολόγησης».
Κι όμως, την ίδια ώρα που έστω συγκαλυμμένα με λεκτικές περικοκλάδες παραδέχονται το αντιλαϊκό περιεχόμενο των μέτρων που σχεδιάζουν, σε συμφωνία με την ΕΕ, δεν έχουν κανένα πρόβλημα να ισχυρίζονται ότι πρόκειται για μέτρα ευεργετικά για τις συντάξεις και το λαϊκό εισόδημα, αφού ούτε λίγο - ούτε πολύ θα επιφέρουν και αυξήσεις!!! Ενδεικτικά, ο γραμματέας της ΚΕ, Π. Ρήγας, δήλωσε ότι «έχει γίνει μία αναδιανομή στο σύστημα και καταφέραμε και στο Ασφαλιστικό και στο θέμα του Φορολογικού να υπάρξει η προστασία αυτών που είχαν πληγεί τα προηγούμενα χρόνια, δηλαδή τα χαμηλά εισοδήματα. Για παράδειγμα: για συντάξιμο μισθό των 700 ευρώ με 20 χρόνια ασφάλιση, η σημερινή σύνταξη ήταν 490 ευρώ. Η σύνταξη με τη μεταρρύθμιση θα είναι 495 ευρώ. Με 1.500 ευρώ με 20 χρόνια θα είναι περισσότερη κατά 22 ευρώ»...
Ο ίδιος ο πρωθυπουργός δεν χάνει την ευκαιρία να μιλήσει για «κοινωνική δικαιοσύνη» που χαρακτηρίζει υποτίθεται την κυβερνητική πολιτική. «Θα φέρει επίσης (σ.σ. η κυβέρνηση) το δημοσιονομικό αποτέλεσμα που συμφωνήθηκε με τους θεσμούς και - σημαντικότερο - θα μοιράσει το κόστος της δημοσιονομικής προσαρμογής με κοινωνικά δίκαιο τρόπο, ζητώντας πιο πολλά από αυτούς που έχουν περισσότερα να συνεισφέρουν», έγραψε την Πέμπτη στους «Financial Times».
Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση σχεδιάζει να απογειώσει τη φορολεηλασία και να συντρίψει τα εναπομείναντα κοινωνικοασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων. Εχοντας, ταυτόχρονα, την προσδοκία ότι θα ξεγελάσει το λαό, κρύβοντας με τερτίπια όπως τα παραπάνω το περιεχόμενο των μέτρων που έρχονται και το βαρύ πλήγμα που θα επιφέρουν στην ήδη «τραυματισμένη» εργατική - λαϊκή οικογένεια. 'Η καλλιεργώντας αυταπάτες ότι είναι τα τελευταία μέτρα πριν την ανάκαμψη της οικονομίας, στόχο που παρουσιάζει σαν αμοιβαία επωφελή για το κεφάλαιο και τους εργαζόμενους.
Την ίδια ώρα που για το λαό έχει μόνο σκληρά μέτρα, κοροϊδία, εξαπάτηση και ό,τι άλλο κρίνουν τα κυβερνητικά επιτελεία σαν ικανό μέσο χειραγώγησής του, η στήριξή τους στην αστική τάξη παίρνει προκλητικές διαστάσεις. «Κερνάνε» ορεκτικά πριν το κυρίως πιάτο του αναπτυξιακού νόμου και με διαδικασίες «fast tack» φέρνουν στη Βουλή τροπολογίες πότε για την απαλλαγή βιομηχάνων απ' τον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης στο φυσικό αέριο και πότε για απαλλαγή των ιδιωτικοποιημένων επιχειρήσεων από την καταβολή προστίμων, πολλαπλών τελών, δασμών και λοιπών «επιβαρύνσεων» που προκύπτουν από αστική ευθύνη!

Και ο μπαμπούλας της ...αστάθειας

Οπου τίποτα απ' τα παραπάνω δεν λειτουργεί, η κινδυνολογία επιστρατεύεται. Στην τακτική ενημέρωση των δημοσιογράφων την περασμένη Τρίτη, η Ολγα Γεροβασίλη δήλωσε: «Επομένως, αν δεν υπάρξει συμφωνία (...) Αν δεν ολοκληρώνεται η συμφωνία ή σε κάτι δεν ολοκληρώνεται, βρίσκουμε τα plan Β, C, D και ό,τι άλλο χρειαστεί».
Για να ενισχύσει το κλίμα εκφοβισμού του λαού, ώστε να συναινέσει στα νέα μέτρα σφαγής των δικαιωμάτων και του εισοδήματός του, η κυβέρνηση αξιοποιεί τις εκτιμήσεις των ιμπεριαλιστικών οργανισμών για τους ρυθμούς ανάκαμψης της παγκόσμιας οικονομίας, που δεν είναι ενθαρρυντικές, αλλά και την αστάθεια στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Μεσογείου.
Σε αυτό το φόντο, εν μέσω της αβεβαιότητας, των «κινδύνων» και των γεωπολιτικών ανταγωνισμών, εξελίσσονται τα αντιλαϊκά παζάρια και της σημερινής συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με την Ευρωζώνη και το ΔΝΤ και αυτό το φόντο η κυβέρνηση βρίσκει υποστηρικτικό στην προσπάθειά της να πείσει το λαό ότι υπάρχουν και χειρότερα, άρα πρέπει να σιωπά, αν όχι να βάζει ενεργά πλάτη στο αντιλαϊκό της έργο.
Φυσικά, αποκρύπτει ότι η αδυναμία του κεφαλαίου να βρει διέξοδο σε κερδοφόρα πεδία, από τη μια πλευρά, οξύνει την ενδοκαπιταλιστική διαπάλη και, από την άλλη, ενεργοποιεί τα αντιλαϊκά ανακλαστικά, με κοινά γνωρίσματα και στρατηγική την ανάγκη για την επιτάχυνση των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων (βλέπε εργασιακές σχέσεις, Ασφαλιστικό κ.λπ.), με στόχο την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου. Στην Ευρωζώνη, με την εμπλοκή των ΗΠΑ και του ΔΝΤ, βρίσκονται σε εξέλιξη μια σειρά από διεργασίες για την «ολοκλήρωση της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης - ΟΝΕ», που σηματοδοτεί την ενίσχυση των μέτρων δημοσιονομικής εποπτείας και των ελέγχων, τα μνημόνια διαρκείας απέναντι σε όλους ανεξαιρέτως τους ευρωπαϊκούς λαούς.
Οι εκθέσεις τόσο της Κομισιόν όσο και του ΔΝΤ σχετικά με τους εκτιμώμενους ρυθμούς του ΑΕΠ στην ελληνική οικονομία, παρά τις διαφορετικές εκτιμήσεις που προβάλλονται από την κάθε πλευρά, ταυτίζονται στη θέση ότι η προσπάθεια για ανάκαμψη - αναιμική και αβέβαιη - περνάει μέσα από τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις. Και πράγματι, η αποκατάσταση της ανταγωνιστικότητας προϋποθέτει την κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής, την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων. Διαπιστώσεις που επικροτεί ο ΣΕΒ, που βλέπει το μνημόνιο ως τελευταία ευκαιρία και εφαλτήριο ανάκαμψης.
Ο λαός οφείλει να γνωρίζει, για να προετοιμάζεται κατάλληλα, ότι σε κάθε περίπτωση το σύνολο των αντιλαϊκών μέτρων της μνημονιακής περιόδου θα παραμένει σε ισχύ και μάλιστα θα ενισχύεται, όσο τα μονοπώλια, οι κυβερνήσεις και οι διαχειριστές τους θα κρατούν το τιμόνι της οικονομίας και της παραγωγής.

Β. Ν.