Τον απαγορευμένο ύμνο της Ναζιστικής Γερμανίας απήγγειλαν οι Χρυσαυγίτες στον Ασπρόπυργο (video)

Η ελληνική έννομη τάξη, όπως έχουμε γράψει πολλές φορές, δεν ποινικοποιεί ιδεολογίες. Η δίκη της Χρυσής Αυγής είναι δίκη εγκληματικών πράξεων. Ο ναζισμός, που είναι απολύτως παρών στην εσωτερική ζωή της υπόδικης οργάνωσης, αποτελεί το κίνητρο των δολοφονικών επιθέσεων.
Ωστόσο, δεν μπορούμε παρά να υποδείξουμε το ιστορικά παράδοξο της δυνατότητας που χαίρουν οι νεοναζί στην  Ελλάδα να απαγγέλλουν δημόσια στίχους που στη σημερινή Γερμανία είναι απαγορευμένοι. Στη χώρα που υπέστη τις συνέπειες της ναζιστικής κατοχής, βουλευτής του Ελληνικού Κοινοβουλίου, ο Καρακώστας (γνωστός επί το ναζιστικότερο ως “Πολιτικός Στρατιώτης”), απαγγέλλει το απαγορευμένο στη Γερμανία τραγούδι του Horst Wessel στη συγκέντρωση της Χρυσής Αυγής στον Ασπρόπυργο (21/6/2017).
Το τραγούδι του Horst Wessel χρησίμεψε ως ύμνος των SA, των ταγμάτων εφοδου του Ναζιστικού Κόμματος της Γερμανίας, πριν αυτό ανέβει στην εξουσία, ενώ μετά το 1933 επισημοποιήθηκε ως παράλληλος “εθνικός ύμνος”.
Δείτε το βίντεο με την απαγγελία “του Θούριου της Χρυσής Αυγής” από τον Καρακώστα (“Ορθό το λάβαρο και η Νίκη μας προσμένει/ Ψηλά το μέτωπο και η καρδιά σκληρή/ Στον κόσμο αυτόν εμείς θα δείξουμε πως μένει/ Το θάρρος άπαρτο και φρούριο η τιμή/ Χτυπάτε αλύπητα με λύσσα με φοβέρα/ με θάρρος σύντροφοι τα τείχη των εχθρών/ με τη Χρυσή Αυγή θα γίνουμε μια μέρα/ εκατομμύρια στρατός αγωνιστών”), καθώς και την αυθεντική εκδοχή του ύμνου της Ναζιστικής Γερμανίας:

Ο τάφος του Φλωράκη δεν είναι σκηνικό κωμωδίας!

      

Αντιπροσωπεία της ΛΑΕ με επικεφαλής τον Λαφαζάνη επισκέφτηκε και έβγαλε φωτογραφίες στον τάφο του Φλωράκη! Δεν θα το σχολιάζαμε εάν δεν το πρόβαλε η εφημερίδα του Λαφαζάνη! Δεν θα το σχολιάζαμε εάν ο Λαφαζάνης αισθανόταν την ανάγκη να περάσει να χαιρετήσει έναν παλιό του γνώριμο, γιατί σύντροφο σίγουρα δεν θα ήθελε ο Χαρίλαος να τον πούμε! Σύντροφος ο Χαρίλαος με ανθρώπους που ρίξανε στο σκοτάδι τον Ελληνικό λαό, επειδή κάποτε έτυχε να συμπορευτούν, δεν θα ήθελε να είναι. Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης δεν πήγε όμως με όλους αυτούς τους ΛΑΕ να χαιρετήσει τον Χαρίλαο! Πήγε να βγάλει φωτογραφίες για προπαγανδιστικού λόγους, πήγε για να μπερδέψει τον κόσμο που παραμένει πιστός στις αξίες και στα ιδανικά του κομμουνισμού, για τα οποία πάλεψε ο Χαρίλαος μέχρι το τέλος της ζωής του.

Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης πέρασε από τον τάφο του Φλωράκη όπως είχε περάσει μαζί με τον πρώην αρχηγό του από το Σκοπευτήριο της Καισαριανής για να θολώσουν τα νερά στον κόσμο της Αριστεράς, για να κάνουν πιστευτό ότι είναι αριστεροί και μετά να ισοπεδώσουν τον λαό με το συμπληρωματικό μνημόνιο του 2^ου μνημονίου που ψήφισαν οι Λαφαζάνηδες μαζί με τους Τσιπραίους με χέρια και με πόδια την 20^η Φλεβάρη του 2015, έναν μήνα μετά την εκλογή τους στην κυβέρνηση και έναν μήνα μετά την προσβολή των νεκρών κομμουνιστών στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής με εκείνα τα λουλούδια της προδοσίας που κατέθεσαν στον τόπο της θυσίας!

Οι Λαφαζάνηδες πέρασαν από τον τάφο του Φλωράκη και έβγαλαν φωτογραφίες γιατί πιάνουν «πόρτα»! Οι άνθρωποι που διαφώνησαν με τις ιδέες στις οποίες πίστευε ο Χαρίλαος, που προσπάθησαν να διαλύσουν το κόμμα της εργατικής τάξης και αφού δεν το κατάφεραν έφυγαν «σούρνοντας» σε όσους παρέμειναν κομμουνιστές και στον ίδιο τον Χαρίλαο τα μύρια όσα, οι άνθρωποι οι οποίοι έβαλαν όχι το χεράκι τους αλλά την χερούκλα τους στα δεινά του λαού σαν Συριζαίοι, τώρα προσπαθούν να ξανακοροϊδέψουν τον κόσμο παριστάνοντας τους κομμουνιστές, ώστε να πάρουν σειρά μετά τον ΣΥΡΙΖΑ και να ολοκληρώσουν ως ΛΑΕ την ισοπέδωση που ξεκίνησαν με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ο τάφος όμως του Φλωράκη δεν είναι σκηνικό κωμωδίας! Ο τάφος του Φλωράκη είναι σημείο αναφοράς για όλους εκείνους που βαδίζουν στα χνάρια του, για όλους εκείνους που κρατήθηκαν όρθιοι μπροστά στην επέλαση της αντεπανάστασης, για όλους εκείνους που δεν λύγισαν μπροστά στα σημεία των καιρών, για όλους εκείνους που δεν έσκυψαν το κεφάλι μπροστά στους φονιάδες των λαών, για όλους εκείνους που αρνήθηκαν να υποστείλουν την κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο παρά την σήκωσαν ακόμα ψηλότερα για να οδηγήσει τους προλετάριους όλου του κόσμου, για όλους εκείνους που δεν έπαψαν ακόμα και σ’ αυτές τις μαύρες, τις αντεπαναστατικές συνθήκες να αγωνίζονται για την κοινωνία την χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, για την κομμουνιστική κοινωνία! Για μερικούς ο τάφος του Φλωράκη και συντρόφων σαν του Φλωράκη είναι και κάτι άλλο! Δεν είναι απλά ο τάφος του Χαρίλαου! Είναι ο τάφος των δικών τους που ποτέ δεν έμαθαν που είναι θαμμένοι γι’ αυτό κι όταν περπατούν στο Σινιάτσικο, στον Γράμμο, στο Βίτσι, στην Πίνδο περπατούν με σεβασμό και δέος γιατί ξέρουν ότι αναμφίβολα πατούν πάνω σε συντρόφους και κάποια βήματά τους σίγουρα κάποια φορά διασταυρώθηκαν με το ίδιο τους το αίμα! Σίγουρα οι νεκροί σύντροφοι είναι περήφανοι που πατούν απάνω τους, γιατί δεν πατάνε πάνω τους για να ανέβουν σκαλοπάτια βρώμικα ώστε να ξεκάνουν τον λαό! Πατάνε πάνω τους και πάνω στη θυσία τους για ν’ αλλάξουν τον κόσμο! Αυτό είναι για μας ο τάφος του Φλωράκη!

Όταν έδωσα το κείμενο για δημοσίευση έδωσα μαζί την φωτογραφία της ΛΑΕ πάνω από τον τάφο του Φλωράκη! Μου πρότειναν λοιπόν μια αλλαγή στην φωτογραφία! Μου έδωσαν μια φωτογραφία από τον τάφο του Φλωράκη που τραβήχτηκε τον Αύγουστο του 2016! Μου έδωσαν μία φωτογραφία με ένα δεκάχρονο παιδί σε στάση προσοχής μπροστά στον Χαρίλαο, μπροστά στον στρατηγό του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας! Δεν χρειαζόταν δεύτερη σκέψη.

Νάβις

Αξιόλογες παρουσίες στην συγκέντρωση των «Παραιτηθείτε»!

        

Παρ’ όλες τις ειρωνείες με τις οποίες αντιμετώπισαν κάποιοι τους 500.000 ανθρώπους που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα των «Παραιτηθείτε» για συγκέντρωση στην Βουλή, το μεγαλείο της ογκώδους συγκέντρωσης αλλά και το επίπεδο των ανθρώπων που μαζεύτηκαν σ’ αυτήν δεν μπορεί να αποκρυφτεί! Στην συγκέντρωση μεταξύ άλλων ήταν:

Ένας παπάς που πετάει πέτρες σε κεραίες κινητής τηλεφωνίας και σπάζει ATM για να ξορκίσει τον σατανά!

Ένας πωλητής με την οκά βιβλίων της κακιάς ώρας, ο οποίος τις ελεύθερές του ώρες πηδάει από κόμμα σε κόμμα, αφού πρώτα έχει πηδήξει το κόμμα από το οποίο φεύγει! Το χέρι του συγκεκριμένου πιάστηκε να βγάζει selfies!

Ένας από χόμπι οδοκαθαριστής, καθώς είναι αργόσχολος κι έτσι γεμίζει τον χρόνο του κατεβάζοντας αφίσες των αγωνιστικών δυνάμεων. Πάνω στο τσακίρ κέφι δέρνει και γυναίκες!

Ένας πολιτικός (ο θεός να τον κάνει) που πηγαίνει σε τηλεοπτικές συζητήσεις μεθυσμένος αναγκάζοντας συναδέλφους του να του πούνε: «καλά δεν σου είπα να μην πιεις πριν, όταν είναι να έρθεις σε συζήτηση που είμαι κι εγώ;»!

Ένας πολιτικός που κατά δήλωσή του έχει «περάσει» την μισή Αθήνα και περιμένουμε πότε θα περάσει και την άλλη μισή για να πάρει σειρά η Θεσσαλονίκη και η υπόλοιπη Ελλάδα!

Στην συγκέντρωση ήταν και άλλοι γνωστοί γελωτοποιοί! Ο φακός των Μέσων ενημέρωσης έκρυψε τους 499.500 συγκεντρωμένους και έδειξε μόνο τους 500 για να προβοκάρει την συγκέντρωση! Στόχος των «αντιΠαραιτηθείτε» media ήταν και εταιρείες δημοσκοπήσεων που δίνουν μεγάλο προβάδισμα στην Νέα Δημοκρατία! Τα «αντιΠαραιτηθείτε» media προσπάθησαν με αυτήν την προβοκάτσια να συκοφαντήσουν τις καλές εταιρείες δημοσκοπήσεων δείχνοντας 500 ανθρώπους στην συγκέντρωση των «Παραιτηθείτε», ώστε να πιστέψουν οι πολίτες πως οι δημοσκοπήσεις για το τόσο μεγάλο προβάδισμα της ΝΔ είναι μούφα!

Κατά τα άλλα η προσπάθεια των «Παραιτηθείτε» να ξεπεράσουν τον ΣΥΡΙΖΑ ως πηγή σάτιρας, θα χαρακτηριζόταν ως αξιόλογη, αλλά η απόσταση που τους χωρίζει από τον ΣΥΡΙΖΑ σ’ αυτό το επίπεδο είναι τεράστια! Στην γελοιότητα όμως τον πλησιάζουν! Ας προσπαθήσουν κι άλλο! Μπορούν και καλύτερα!

Σηναφοτσίρας

Στην επταετία ζούσαμε με τις πόρτες ξεκλείδωτες…

       

Στην επταετία υπήρχε μια ανεμελιά! Κατά τα χρόνια της επανάστασης της 21^ης Απριλίου κανένας δεν κλείδωνε την πόρτα του! Όλοι ζούσαν με πόρτες ανοιχτές! Δεν υπήρχαν ούτε κλέφτες, ούτε δολοφόνοι, δεν υπήρχαν μετανάστες, δεν υπήρχε εγκληματικότητα! Αχ Γιώργη Παπαδόπουλε πόσο μας λείπεις!

Πίναμε τις προάλλες κι ένας φασίστας, ο οποίος κανονικά κρύβει κουβέντες, ήπιε λίγο παραπάνω και ξεκίνησε να μας πει ότι στο σχολείο δεν μαθαίνουν πλέον στα παιδιά την ιστορία και έφερε ως παράδειγμα το ότι δεν διδάσκεται στα παιδιά πως στην επταετία ο κόσμος ζούσε με ξεκλείδωτες τις πόρτες γιατί δεν φοβόταν τους εγκληματίες! Δυστυχώς για τον φασίστα ένας άλλος είχε πιει εξίσου πολύ και κατευθείαν του είπε να μιλάει για την πόρτα των φασιστών, γιατί οι υπόλοιποι έκλειναν ερμητικά τις πόρτες τους από τον φόβο του χωροφύλακα και του ΕΣΑτζή! Του είπε κι άλλα πολλά, για την εξορία του Ρίτσου και των υπόλοιπων διανοουμένων κατά την χούντα, για τους άχρηστους που έγιναν άνθρωποι επί χούντας, για τους εκατοντάδες χιλιάδες που έγιναν οικονομικοί μετανάστες, για την Κύπρο που οι φασίστες έδωσαν στους Τούρκους. Είναι σίγουρο πως ο φασίστας δεν κατάλαβε, ούτε και ήθελε να καταλάβει τίποτε από αυτά, αλλά άλλαξε κουβέντα!

Καθώς βέβαια ο φασίστας μίλησε για ξεκλείδωτες πόρτες θυμήθηκα κάτι άλλες ξεκλείδωτες πόρτες! Αυτές των καταστημάτων! Όσοι δεν είχαν πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων δεν μπορούσαν να δουλέψουν πουθενά κι έτσι η μόνη διέξοδος ήταν να ανοίξουν ένα μαγαζάκι! Στις ξεκλείδωτες πόρτες αυτών των μαγαζιών έμπαινε ο χωροφύλακας της χούντας και ψώνιζε! Μόνο που ψώνιζε χωρίς να πληρώσει! Έπαιρνε τα πράγματα κι έφευγε! Αλλά αυτό δεν το λες κλοπή! Ο χωροφύλακας της χούντας ήταν όργανο της τάξης, δεν ήταν Πακιστανός! Όχι να κάνεις όμοιο των χωροφύλακα με τον Πακιστανό και τον γιούφτο και να τον πεις κλέφτη! Ο χωροφύλακας της χούντας απλά συμπλήρωνε το εισόδημά του!

Αυτά για τους ψιλικατζήδες χωροφύλακες της χούντας που «ελάφρυναν» τα ράφια των μαγαζιών! Οι προχωρημένοι χωροφύλακες της χούντας δεν καταδέχονταν τέτοιες δουλειές, δεν καταδέχονταν να λερώσουν τα χέρια τους με προϊόντα «σηκωμένα» από μαγαζιά συμμοριτών! Εκείνοι έκαναν δουλειές για τους μεγαλεμπόρους γιατί ως γνωστόν «στης χούντας το αλισβερίσι λεύτερο ήταν το χασίσι ποτέ ο λαός να μην ξυπνήσει»!

Σ. Σηρούς

Ο Μύθος της Διάχυσης του Πλούτου (με στοιχεία και αριθμούς)

Λάβαμε και δημοσιεύουμε το παρακάτω κείμενο από τον αναγνώστη του «Ημεροδρόμου», Σάββα Τσεσμελόγλου. Στο κείμενο υπάρχουν στοιχεία και αριθμοί για τον «μύθος της διάχυσης του πλούτου:

Τα παρακάτω δύο διαγράμματα προέρχονται από την ετήσια έκθεση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας για το 2012 (σελίδες 60,61), διαθέσιμης εδώ: https://www.ecb.europa.eu/pub/pdf/annrep/ar2012en.pdf

Το πρώτο δείχνει την ετήσια μεταβολή του πραγματικού μέσου μοναδιαίου κόστους εργασίας στις χώρες της Ευρωζώνης για το διάστημα 1999-2007 (μπλε) και 1999-2012 (κόκκινο). Σε κανονικά ελληνικά (μη οικονομολογικά), το διάγραμμα δείχνει την ετήσια μεταβολή της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας στις χώρες της ΕΖ. Οι χώρες που βρίσκονται στα δεξιά, με τις στήλες τους να εκτείνονται στο κάτω μέρος του διαγράμματος, είναι εκείνες που κέρδισαν ανταγωνιστικότητα (μέσω της μείωσης του μοναδιαίου κόστους εργασίας), ενώ οι υπόλοιπες έχασαν ανταγωνιστικότητα. Το βασικό εύρημα είναι ότι την «ενάρετη» περίοδο, στα χρόνια της ευημερίας και της ανάπτυξης (μπλε), η Γερμανία (τέρμα δεξιά) είχε αύξηση της ανταγωνιστικότητας, δηλαδή μείωση των μισθών και των άλλων αμοιβών της εργασίας, κατά 1,5% ετησίως.

Το δεύτερο συμπέρασμα είναι ότι η τάση αυτή ανακόπηκε (αλλά δεν αντιστράφηκε) την επόμενη πενταετία. Δηλαδή, όπως προκύπτει από την διαφορά μεταξύ των δύο στηλών, μεταξύ 2007 και 2012, το κόστος εργασίας παρέμεινε σταθερό ενώ στη συνολική περίοδο 14 ετών οι Γερμανοί έχαναν κάθε χρόνο 1% του πραγματικού τους μισθού, κατά μέσο όρο.

Το ερώτημα είναι: Μήπως αυτό συνέβη επειδή η χώρα είχε προβλήματα; Ήταν μία χώρα με ελλείμματα, με διογκωμένο δημόσιο, χωρίς επενδύσεις, χωρίς παραγωγή;

Η απάντηση είναι, όχι σε όλα. Αυτό συνέβη σε μία χώρα, η οποία ακόμα και το 2008, στο ξέσπασμα της παγκόσμιας κρίσης και ακόμα και το 2012, στην κορύφωση της κρίσης της Ευρωζώνης, κατόρθωνε να διατηρεί πλεονάσματα εξωτερικών συναλλαγών της τάξης του 6%, όπως φαίνεται και από το επόμενο διάγραμμα:

Αυτό συνέβη σε μία χώρα που είναι παγκοσμίως διάσημη για την αποτελεσματικότητά της και την αυστηρή της οργάνωση. Μία χώρα που το δημόσιό της ήταν και παρέμεινε σταθερό καθ’ όλη τη διάρκεια της δεκαετίας 2001-2011 και μάλιστα εμφανώς μικρότερο από τον μέσο όρο των ανεπτυγμένων οικονομιών-μελών του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης, όπως δείχνει το παρακάτω διάγραμμα (η Γερμανία είναι η 10^η στήλη δεξιά της κόκκινης – η κόκκινη είναι ο μέσος όρος του ΟΟΣΑ με τις εργαλειοθήκες του):

Όσο για την βιομηχανική παραγωγή και τις επενδύσεις στη Γερμανία, νομίζω δεν χρειάζονται διαγράμματα για να αποδείξουν του λόγου το αληθές.

Με δεδομένα όλα τα παραπάνω, καταλήγουμε στο τελικό ερώτημα:

Η θεωρία λέει ότι όταν έρχεται η Ανάπτυξη, ο επιπλέον πλούτος που δημιουργείται διαχέεται σε όλα τα στρώματα της κοινωνίας (ή πυραμίδας). Έστω και αν η κορυφή μοιράζεται περισσότερη πίτα από τη βάση, όλοι κάτι κερδίζουν.

Αφού λοιπόν όλοι κερδίζουν πλούτο, γιατί οι εργαζόμενοι στη Γερμανία, δηλαδή σε μια οικονομία-υπόδειγμα, φτώχυναν τα χρόνια της ανάπτυξης;

Όποιος απαντήσει σωστά στο ερώτημα αυτό, κερδίζει δωρεάν δεκαετές ομόλογο του ελληνικού δημοσίου που θα εκδοθεί μετά το τέλος των μνημοΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ!!!!

ΥΓ1 . Άλλο ένα κουίζ: Πώς ακριβώς «τελειώνουν τα μνημόνια» όταν όλοι οι μνημονιακοί νόμοι βρίσκονται και θα συνεχίσουν να βρίσκονται σε ισχύ για τουλάχιστον 43 χρόνια ακόμα;

ΥΓ 2. Κάτι πιο σοβαρό: Επειδή μπορεί κάποιος να πει «ναι, αλλά οι περισσότερες χώρες αύξησαν μισθούς την περίοδο της ανάπτυξης, άρα δεν ισχύει αυτό που λες», να θυμίσω ότι στις περισσότερες από τις χώρες που κάποια κομμάτια της πίτας μοιράστηκαν και στους κάτω, επιβλήθηκαν μνημόνια ή επιβάλλονται τώρα «μεταρρυθμίσεις» μείωσης/παγώματος μισθών και συντάξεων (Ιταλία, Γαλλία, βαριές οικονομίες, ε;), κατάργησης εργατικών δικαιωμάτων, περικοπής κοινωνικού κράτους και πολλά άλλα.

Προφανώς οι χώρες στις οποίες ανέβηκαν οι αμοιβές της εργασίας (δηλαδή διαχύθηκε σε όλους η ανάπτυξη), κάτι δεν έκαναν καλά. Και τώρα αυτή η διάχυση παίρνεται πίσω και με το παραπάνω.

Οι μόνες χώρες που πραγματικά βελτίωσαν το βιοτικό τους επίπεδο μέσω της ανάπτυξης είναι χώρες όπως η Κίνα και η Ινδία, και αυτό γιατί υπήρχε σοβαρός κίνδυνος εξέγερσης. Όταν στον 21ο αιώνα κάποιοι ζουν ακόμα σε συνθήκες Μεσαίωνα είναι προτιμότερο να τους δώσεις ένα κομμάτι ψωμί, παρά να σε φάνε λάχανο. Αν το είχαν αντιληφθεί αυτό οι Λουδοβίκοι και οι Τσάροι, μπορεί και να μην είχαμε ούτε Γαλλική, ούτε Ρωσική Επανάσταση. Ευτυχώς, τις είχαμε!

Πίσω απ' τον «κουρνιαχτό»

Μακριά απ' τα νέα μέτρα και τις δυσκολίες που φορτώνει στο λαό η τελευταία απόφαση του Γιούρογκρουπ πέταξαν την «μπάλα» η κυβέρνηση και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, κατά την πρόσφατη ενημέρωση των πολιτικών αρχηγών από τον πρωθυπουργό, όπου κυριάρχησαν η προσπάθεια αντιστροφής της πραγματικότητας από τη μια μεριά και τα επικοινωνιακά παιχνίδια από την άλλη.
Από τη σκοπιά τους, βέβαια, τα πράγματα δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, αφού για την απόφαση του Γιούρογκρουπ έχουν ήδη βγάλει την «ετυμηγορία» τους οι άμεσα ενδιαφερόμενοι: Ο ΣΕΒ, οι τραπεζίτες και τα υπόλοιπα τμήματα του κεφαλαίου, που τη χαιρέτισαν ως μια ιδιαίτερα θετική εξέλιξη για τα συμφέροντά τους.
Ολοι αυτοί σημειώνουν με έμφαση ότι «καθαρίζει» πλέον ο διάδρομος για την ανάκαμψη και ταυτόχρονα εμπεδώνονται η εργασιακή ζούγκλα και όλα τα υπόλοιπα μέτρα υπέρ του κεφαλαίου, που τονώνουν την «εμπιστοσύνη» των καπιταλιστικών ομίλων για επενδύσεις.
Στην εκτίμηση αυτή δεν διαφωνεί κανένα από τα αστικά κόμματα, όσο κι αν εκφράζουν ενστάσεις για πλευρές των χειρισμών που έκανε η κυβέρνηση στη διάρκεια της διαπραγμάτευσης.
Πάνω στο κοινό έδαφος των «εθνικών στόχων» για το κεφάλαιο, καβγαδίζουν και διαφωνούν για επιμέρους ζητήματα, που συμβάλλουν στη χάραξη πλαστών διαχωριστικών γραμμών, αποπροσανατολίζουν και εγκλωβίζουν το λαό.
Για παράδειγμα, προκειμένου να συντηρήσει το βασικό της επιχείρημα, ότι η κυβέρνηση δεν διαπραγματεύτηκε με επάρκεια και ότι η ίδια θα έκανε αποτελεσματικότερα τη δουλειά, η ΝΔ αξιοποιεί τις δηλώσεις Βέμπερ, του επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, περί «αναξιοπιστίας» και «αναποτελεσματικότητας», με την κυβέρνηση να αντιπαραθέτει τις δηλώσεις Γιούνκερ, για το πόσα πολλά έχουν γίνει επί των ημερών της, προς όφελος βέβαια του κεφαλαίου.
Παρουσιάζει, δηλαδή, τα εύσημα των εταίρων της ως «πιστοποιητικό αξιοπιστίας», αποτελεσματικότητας και προσήλωσης στην υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής, με τη ΝΔ να κόπτεται ότι η ίδια θα μπορούσε να τα καταφέρει καλύτερα! Αυτός είναι ο καβγάς τους στα αποκαΐδια των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων και αναγκών.
Αλλά και το ΠΑΣΟΚ αυτό που βρίσκει να καταλογίσει στην κυβέρνηση είναι ότι δεν έχει σχέδιο για την επόμενη μέρα και ότι επεδίωξε τη συναίνεση και τη συνεννόηση μετά από τη συνεδρίαση του Γιούρογκρουπ, με την κυβέρνηση να απαντά ότι το δικό της σχέδιο, που ήδη εφαρμόζει, είναι αυτό που θα βγάλει την Ελλάδα από τα μνημόνια.
Η ουσία είναι ότι το κλείσιμο της «αξιολόγησης» ήταν κοινός στόχος όλων, ακριβώς επειδή ήταν στόχος του κεφαλαίου. Και η αποδοχή αυτού του στόχου σημαίνει συμφωνία στα αντιλαϊκά προαπαιτούμενα, ως προϋπόθεση για την ανάκαμψη της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων, με μνημόνια διαρκείας για το λαό και συνεχή αντεργατικά μέτρα.
Οι τσακωμοί, οι ατάκες, η συζήτηση για τα «αποτελεσματικά μείγματα διαχείρισης» και τα σενάρια για το χρέος είναι το δέντρο πίσω από το οποίο πάνε να κρύψουν το δάσος των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής, της οργάνωσης της οικονομίας με κριτήριο το κέρδος των λίγων από την εκμετάλλευση των πολλών. Θέλουν να κρύψουν ότι το κυνήγι αυτού του κέρδους είναι ασυμβίβαστο με τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα και τις ανάγκες.
Ακριβώς αυτά τα ζητήματα είναι που πρέπει να μπουν στο επίκεντρο της συζήτησης και της πάλης του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Ο λαός να διαβάσει πίσω από τις «γραμμές» και τον κουρνιαχτό που σηκώνουν με κάθε ευκαιρία τα κόμματα και οι δυνάμεις του κεφαλαίου. Να δώσει οργανωμένα και συντεταγμένα τη μάχη για την ανάκτηση των απωλειών και την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του, σε σύγκρουση με το κεφάλαιο, μέχρι να ανατρέψει την εξουσία του.

Πάλη για τις σύγχρονες ανάγκες

Αντιμέτωποι με το φάσμα της ανεργίας βρίσκονται αυτές τις μέρες χιλιάδες συμβασιούχοι στις υπηρεσίες καθαριότητας των δήμων, μετά την απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου να κρίνει «αντισυνταγματική» την παράταση των συμβάσεών τους που αποφάσισε η κυβέρνηση, μέχρι το τέλος του 2017. Ακόμα και αυτή η παράταση ήρθε ύστερα από την πίεση που άσκησαν οι κινητοποιήσεις ταξικών συνδικάτων και συμβασιούχων, που προβάλλουν σταθερά το αίτημα για μόνιμη και σταθερή δουλειά.
Στον αντίποδα, η κυβέρνηση αξιοποίησε την παράταση προκειμένου να κερδίσει χρόνο, καλλιεργώντας συστηματικά προσδοκίες και την εικόνα πως ενδιαφέρεται «να βρει λύση», ενώ ήθελε να αποτρέψει και την κατάρρευση της καθαριότητας των δήμων από την ακαριαία απόλυση χιλιάδων συμβασιούχων.
Στην πράξη δεν έκανε τίποτα για να λύσει οριστικά το πρόβλημα, να εξασφαλίσει δηλαδή σ' αυτούς τους ανθρώπους μόνιμη και σταθερή δουλειά, να τους απαλλάξει από τη χρόνια ομηρία, για την οποία έχει και η ίδια μερίδιο ευθύνης διατηρώντας ακέραιη όλη την αντεργατική νομοθεσία. Οπως δεν έκανε τίποτα για να διασφαλίσει την απρόσκοπτη λειτουργία των υπηρεσιών καθαριότητας, όπου, έτσι ή αλλιώς, το προσωπικό υπολείπεται των πραγματικών αναγκών.
Οταν μάλιστα το πρόβλημα οξύνθηκε με τη διαρροή της απόφασης του Ελεγκτικού Συνεδρίου, η κυβέρνηση άρχισε να μιλά γενικά και αόριστα για «λύσεις» στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής νομοθεσίας και του ελληνικού Συντάγματος. Ομως, εμμέσως πλην σαφώς, γνωστοποιούσε αυτό που κάνει σήμερα, τις χιλιάδες απολύσεις συμβασιούχων, αφού τόσο η ΕΕ όσο και το Σύνταγμα θωρακίζουν την εδραίωση και επέκταση της ευελιξίας στην αγορά εργασίας, όπου μία από τις πιο διαδεδομένες μορφές είναι οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου.

***

Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να ξεχάσουν ότι για πολλά χρόνια ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ως αντιπολίτευση, κορόιδευε τους συμβασιούχους πως λύση στα προβλήματά τους θα δώσει η ευρωπαϊκή Οδηγία για τις συμβάσεις ορισμένου χρόνου. Ηταν τότε που μαζί με τους κάθε λογής εργατοπατέρες, έσπρωχνε χιλιάδες εργαζόμενους στα δικηγορικά γραφεία, εγκλωβίζοντας τους συμβασιούχους σε κοστοβόρες, ατέρμονες και χωρίς αποτέλεσμα δικαστικές περιπέτειες. Γνώριζε όμως καλά ότι η ευρωπαϊκή Οδηγία δεν επιβάλλει τη μετατροπή των συμβάσεων σε αορίστου χρόνου, όπως με σαφήνεια ξεκαθάριζε και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Ακόμα, οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να ξεχάσουν ότι το Σύνταγμα το οποίο επικαλείται σήμερα η κυβέρνηση είναι αυτό που είχε ψηφίσει το 2001 ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ μαζί με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Η ευθύνη που βαραίνει τη σημερινή κυβέρνηση είναι μεγάλη. Σε κάθε περίπτωση, οι εργαζόμενοι, ανεξάρτητα από σχέση εργασίας, πρέπει να της την καταλογίσουν, όπως και στις κυβερνήσεις πριν απ' αυτή, που προκάλεσαν και συντήρησαν το πρόβλημα.

***

Κάτω από την πίεση των αγώνων, στους οποίους πρωτοστατούν συνδικάτα, σωματεία και Επιτροπές Αγώνα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, η κυβέρνηση προσπαθεί τώρα να ελιχθεί, υποσχόμενη δίμηνες συμβάσεις, ή προκήρυξη ορισμένων θέσεων μέσω ΑΣΕΠ, με μοριοδότηση των σημερινών συμβασιούχων και άλλα παρόμοια. Τίποτα από αυτά δεν απαντά στην ανάγκη των συμβασιούχων για μόνιμη δουλειά με πλήρη δικαιώματα, ούτε στην ανάγκη των λαϊκών οικογενειών για δωρεάν, υψηλού επιπέδου υπηρεσίες καθαριότητας.
Αντιθέτως, οι απολύσεις των χιλιάδων συμβασιούχων θα οδηγήσουν σε περαιτέρω υποστελέχωση των υπηρεσιών, εξέλιξη που θα διευκολύνει τα σχέδια για προώθηση της ιδιωτικοποίησης, καταρχάς των υπηρεσιών καθαριότητας, φύλαξης και σίτισης, στο πλαίσιο και σχετικής ευρωενωσιακής Οδηγίας. Στην καλύτερη περίπτωση, οι υπηρεσίες των δήμων θα συνεχίσουν να λειτουργούν αποδυναμωμένες, με εντατικοποίηση της δουλειάς των εργαζομένων, αλλά και ανταποδοτικότητα για τους δημότες, ενώ οι συμβασιούχοι όλων των μορφών θα συνεχίσουν να ανακυκλώνονται στην ανεργία, την ώρα που μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι καραδοκούν να βάλουν στο χέρι την καθαριότητα και άλλες υπηρεσίες.
Ολα αυτά με την επί της ουσίας στήριξη της συνδικαλιστικής πλειοψηφίας του κλάδου, που ανέβηκε στα κάγκελα αυτές τις μέρες για τους συμβασιούχους, απαγορεύει όμως στα σωματεία να τους γράψουν μέλη, κάνοντας μάλιστα ανοιχτό πόλεμο στα ταξικά συνδικάτα που κοντράρουν τις απαράδεκτες αποφάσεις της.

***

Το συμπέρασμα που προκύπτει είναι καθαρό: Καμιά κυβέρνηση στο έδαφος του καπιταλισμού, ανεξάρτητα από εξαγγελίες και προθέσεις, δεν μπορεί να εγγυηθεί την εργασία για όλους, πολύ περισσότερο να εξασφαλίσει μόνιμη και σταθερή δουλειά. Οπως είναι αδύνατον να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες ανάγκες του λαού για δωρεάν, υψηλού επιπέδου κοινωνικές υπηρεσίες, από τις οποίες εξαρτάται άμεσα η δημόσια υγεία, όπως είναι η αποκομιδή και διαχείριση των απορριμμάτων, σε ένα οικονομικο-κοινωνικό σύστημα που οργανώνεται με κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος.
Αυτό που προκύπτει ως ανάγκη είναι να δυναμώσουν το επόμενο διάστημα η οργάνωση και ο αγώνας ενάντια στις απολύσεις, ο αγώνας για το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, δικαίωμα που συνδέεται ευθέως με την αξιοπρεπή ζωή. Να ακυρωθούν οι ελιγμοί που θα επιχειρήσει η κυβέρνηση για να ξεπεράσει τον σκόπελο και να εκτονώσει την πίεση. Να έρθουν στο προσκήνιο της συζήτησης με τους εργαζόμενους οι προϋποθέσεις και οι ριζικές αλλαγές που απαιτούνται για να πάψει η εργασιακή ομηρία, να καταργηθούν οι ελαστικές και ευέλικτες μορφές απασχόλησης, να έχουν όλοι μόνιμη και σταθερή δουλειά, να ικανοποιούνται οι σύγχρονες και διευρυνόμενες ανάγκες τους.
Ο δρόμος προς τα εκεί περνάει μέσα από την ενίσχυση του ΚΚΕ, που δίνει όλες του τις δυνάμεις για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, τη συγκρότηση της Κοινωνικής Συμμαχίας, η οποία θα παλεύει ενάντια στην πραγματική αιτία των δεινών για τους εργαζόμενους και το λαό, την καπιταλιστική εξουσία και ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, μέχρι την ανατροπή της.