Οι τρομοκρατημένοι σκλάβοι – σιωπή συνένοχη

 Οι τρομοκρατημένοι σκλάβοι – σιωπή συνένοχη

Δυστυχώς πρόκειται για μια ιστορία που επαναλαμβάνεται και βασανίζει κόσμο εδώ και πολύ καιρό.

Πρόκειται για εκείνες τις κοπέλες που ώρες ολόκληρες πίσω από τα ταμεία των σούπερμάρκετ αγωνιούν για το αν θα έχουν τρόφιμα στο ψυγείο του σπιτιού τους και αν θα μπορέσουν να κάνουν διακανονισμό σε λογαριασμούς νερού και ρεύματος.

Πρόκειται για εκείνους τους υπαλλήλους που φορτώνουν ξεφορτώνουν προϊόντα πάνω σε ράφια και κοιτάζουν τους πελάτες με βλέμμα κενό και αδιάφορο αφού κι εκείνοι με τη σειρά τους αδιαφορούν για τον άνθρωπο που ιδρώνει για να τους εξυπηρετήσει όντας σκλάβος.

Σκλάβος και μάλιστα τρομοκρατημένος. Σκλάβος γιατι δουλεύει σκληρά και μένει απλήρωτος, τρομοκρατημένος γιατί φοβάται μην χάσει την τελευταία ελπίδα ή πιθανότητα να πληρωθεί για τις αμέτρητες ώρες της εργασιακής του σκλαβιάς.

Νο 1. Αρβανιτίδης Α.Ε.

“Θα σε πληρώσω αύριο.Έλα από βδομάδα.” εδώ και 4 σχεδόν μήνες. Οι ταμίες κόβουν και τυριά αλλά καθαρίζουν και πατώματα. Είναι απλήρωτες, αμίλητες, τρομοκρατημένες, κάνουν όλες τις δουλειές και συμφέρουν αφού δεν κοστίζουν τίποτα στην εργοδοσία.

Νο 2. Praktiker

Το μόνιμο προσωπικό δεν υπάρχει πια. Οι εργαζόμενοι από προγράμματα ΟΑΕΔ βολεύουν καλύτερα. Και η δίμηνη σύμβαση διευκολύνει αρκετά τους ρυθμούς της επιχείρησης.

“Υπογράφεις ατομική σύμβαση αλλιώς η πόρτα ξέρεις πού είναι και τα συρτάρια μου ξεχειλίζουν βιογραφικά και αιτήσεις για δουλειά”. Υπεγράφησαν λοιπόν μαζικά οι νέες ατομικές συμβάσεις με την μείωση του 10% επί της επιχειρησιακής σύμβασης παρά τη διαφωνία του Σωματείου των Εργαζομένων.

Τρεις υπάλληλοι υπέκυψαν στην ψυχολογική πίεση των εντατικών ρυθμών εργασίας, μειωμένων αποδοχών και τον φόβο της απόλυσης.  Πήραν ψυχοφάρμακα λόγω κατάθλιψης και υπέβαλλαν την παραίτησή τους.

Νο 3. Βερόπουλος

“Βδομάδα τη βδομάδα ίσως κάποια στιγμή σου ξεπληρώσω τα χρωστούμενα”. Κάπως έτσι πληρώνονται οι υπάλληλοι των σούπερ μάρκετ Βερόπουλου. Ανά βδομάδα λίγα λίγα και χωρίς ποτέ να ξεχρεώνει η εταιρεία τους μισθούς που χρωστάει.

Επιθεώρηση Εργασίας…μια πονεμένη ιστορία.

Πλέον λόγω έλλειψης προσωπικού και υπερβολικού φόρτου καταγγελιών η Επιθεώρηση Εργασίας σηκώνει τα χέρια ψηλά και δηλώνει ανήμπορη να παρέμβει προς δικαίωση των εργαζομένων.

Άλλωστε πλέον αρμόδια είναι η Δικαιοσύνη αποκλειστικά για την επίλυση των εργασιακών διαφορών. Μόνο που κατά πλειοψηφία δικαιώνονται οι μεγάλες εταιρίες και όχι οι απλήρωτοι εργαζόμενοι.

Βλέποντας όλα αυτά λοιπόν ένας εργαζόμενος σίγουρα απελπίζεται καθώς δεν υπάρχει εργασιακή μέριμνα και πρόνοια από πλευράς του κράτους που θα προστατεύει τα αδιαμφισβήτητα εργασιακά του δικαιώματα. Αντίθετα το κράτος φαίνεται να δείχνει ανοχή στο καθεστώς της σύγχρονης εργασιακής σκλαβιάς και της τρομοκρατίας των εργαζομένων.

Όμως τι γίνεται με όλους τους υπόλοιπους που είτε βιώνουν οι ίδιοι αυτο το εργασιακό καθεστώς ή είναι άνεργοι και επισφαλώς εργαζόμενοι; Μένουμε θεατές; Παίρνουμε θέση; Παρεμβαίνουμε;

Το μόνο σίγουρο είναι πως σε τέτοια ζητήματα η σιωπή μας είναι συνένοχη…

ΗΠΑ: Αμερικανοί αλεξιπτωτιστές σε άσκηση στην Ουκρανία

ΗΠΑ: Αμερικανοί αλεξιπτωτιστές σε άσκηση στην Ουκρανία

Άνδρες της 173ης αερομεταφερόμενης Ταξιαρχίας κατά την συνεκπαίδευσή τους με τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις

Διακόσιοι Αμερικανοί αλεξιπτωτιστές θα συμμετάσχουν αυτό το μήνα σε διεθνή στρατιωτικά γυμνάσια που θα διεξαχθούν στη δυτική Ουκρανία, ανακοίνωσε σήμερα το Πεντάγωνο.

Πρόκειται για αλεξιπτωτιστές της 173ης αερομεταφερόμενης ταξιαρχίας που έχει την έδρα της στην Ιταλία, δήλωσε ο συνταγματάρχης Στιβ Ουόρεν, εκπρόσωπος του Πενταγώνου. «Είναι γυμνάσια διατήρησης της ειρήνης», πρόσθεσε. Αξίζει να σημειωθεί ότι η 173η αερομεταφερόμενη ταξιαρχία, έχει συνεκπαιδευτεί και με τις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις το περασμένο διάστημα.

Εξάλλου αμερικανικές ναυτικές δυνάμεις αναμένεται να συμμετάσχουν σε άλλα γυμνάσια που θα πραγματοποιηθούν στη Μαύρη Θάλασσα την επόμενη εβδομάδα με τη συμμετοχή Ουκρανών στρατιωτών, σημείωσε ο Ουόρεν. Είναι η πρώτη φορά που θα σταλούν στην Ουκρανία αμερικανικά στρατεύματα μετά την έναρξη της κρίσης στα ανατολικά μεταξύ του Κιέβου και των ρωσόφωνων.

Νωρίτερα σήμερα το πολωνικό υπουργείο Άμυνας είχε ανακοινώσει τη διεξαγωγή διεθνών στρατιωτικών γυμνασίων με τη συμμετοχή στρατιωτών από περίπου 12 χώρες, συμπεριλαμβανομένων και των ΗΠΑ, από τις 13 ως τις 26 Σεπτεμβρίου στη δυτική Ουκρανία.

Στα γυμνάσια, εκτός από τις ουκρανικές μονάδες και τους αμερικανούς αλεξιπτωτιστές, θα συμμετάσχουν στρατιώτες από την Πολωνία, τη Ρουμανία, τη Μολδαβία, τη Βουλγαρία, την Ισπανία, την Εσθονία, τη Βρετανία, τη Γερμανία, τη Λιθουανία και τη Νορβηγία.

Κέρκυρα: Επίσχεση εργασίας στο ξενοδοχείο Sunshine

Κέρκυρα: Επίσχεση εργασίας στο ξενοδοχείο Sunshine

φωτο αρχειου

Σε επίσχεση εργασίας βρίσκονται για τρίτη συνεχή ημέρα ξενοδοχοϋπάλληλοι του ξενοδοχείου Sunshine στην Κέρκυρα, καθώς  είναι απλήρωτοι για Ιούλη - Αύγουστο.

Σε μια περίοδο που η κυβέρνηση πανηγυρίζει ότι ο τουρισμός «κάνει άλμα», παρουσιάζοντας τον κλάδο ως υπόδειγμα ανάπτυξης, και που το συγκεκριμένο ξενοδοχείο έχει 100% πληρότητα από την έναρξη της τουριστικής περιόδου, οι εργαζόμενοι έχουν να πληρωθούν τους δύο τελευταίους μήνες. Να σημειωθεί επίσης ότι όπως γίνεται σε όλα τα ξενοδοχεία της Κέρκυρας, και το συγκεκριμένο χρησιμοποιεί μεγάλο αριθμό μαθητευόμενων -αλλοδαπών και Ελλήνων- με εξευτελιστικούς μισθούς.

Στον αγώνα τους οι εργαζόμενοι έχουν στο πλευρό τους το σωματείο και τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ.

Αμηχανία

 Αμηχανία

Σημειώσεις για την ουκρανία

Οι πιο προσεκτικοί αναγνώστες της βάσης του μπλοκ θα έχουν παρατηρήσει ίσως πως τα κείμενα της κε που αναφέρονται στην ουκρανία έχουν περισσότερο τη μορφή σκόρπιων σημειώσεων παρά ενιαίου σημειώματος. Μια αντίστοιχη αποσπασματικότητα διακρίνει ίσως συνολικά τις αναλύσεις που συναντά κανείς στην κόκκινη μπλογκόσφαιρα, για να το θέσω έτσι σχηματικά –ή τέλος πάντων σε εκείνο το τμήμα του διαδικτύου, που αυτοπροσδιορίζεται με την ευρεία έννοια ως τέτοιο. Και ακόμα περισσότερο τις «ολοκληρωμένες» αφηγήσεις, που απομονώνουν ένα κομμάτι του παζλ και το προβάλλουν ως γενική εικόνα, που την κουμπώνουν σε ένα συνήθως έτοιμο, προκατασκευασμένο σχήμα, εγκαλώντας όσους  αρνούνται να το αποδεχτούν και να συμφωνήσουν υποχρεωτικά με αυτό. Το αποτέλεσμα είναι μια γενικότερη αμηχανία, που δεν προκύπτει μόνο από τη σύνθετη πραγματικότητα και τη δυσκολία να την προσεγγίσουμε σφαιρικά, αλλά έχει περισσότερα επίπεδα ανάγνωσης και βαθύτερα αίτια κατά τη γνώμη μου.

Η βασική δυσκολία έγκειται στην εκτίμηση της συγκεκριμένης κατάστασης, που δεν εμφανίζεται πάντα με καθαρές μορφές, έτοιμες να ταιριάξουν στις γενικές θεωρητικές αρχές και τα ερμηνευτικά μας σχήματα, αλλά είναι ιστορικά πρωτότυπη και σύνθετη, ιδίως σε μια περίοδο όξυνσης των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων και μιας πολεμικής σύγκρουσης. Ας θυμηθούμε πχ τη δυσκολία, όχι των τροτσκιστών, αλλά ενός αγωνιστή σαν τον πλουμπίδη, με οξυμένο κριτήριο, ιδεολογική κατάρτιση, κτλ, να εκτιμήσει σωστά ποιο ήταν το διακύβευμα κι η σωστή τακτική στον ελληνοϊταλικό πόλεμο του 40’, όπου αντέγραψε μηχανιστικά τη λενινιστική φόρμουλα από τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο.

Ποια στοιχεία και τι παραμέτρους έχουμε λοιπόν στη σημερινή συγκυρία; Αφενός την απειλή γενίκευσης μιας πολεμικής σύγκρουσης και τη συνέχιση του ματοκυλίσματος των λαών της ευρύτερης περιοχής –και όχι μόνο. Αφετέρου ένα πείραμα γενικότερης πολιτικής σημασίας και εμβέλειας, με τις πολύχρωμες «επαναστάσεις» να αφήνουν στην άκρη το ειρηνικό προσωπείο και να δείχνουν τα δόντια τους και το «δημοκρατικό» τους περιεχόμενο. Αφενός δηλ είναι επιτακτική ανάγκη οι λαοί να χαράξουν δική τους αυτόνομη πορεία απεμπλοκής από την ιμπεριαλιστική διελκυστίνδα και να αποφύγουν την παγίδα να επιλέξουν τον «καλό» ιμπεριαλιστή και να συμμαχήσουν μαζί του. Αφετέρου είναι επίσης κρίσιμο να αποκρουστεί η επίθεση των φασιστικών δυνάμεων με την ανοιχτή ανοχή και στήριξη της δημοκρατικής δύσης, που –ας μην αμφιβάλλουμε- μπορεί να λειτουργήσει ως μοντέλο και προπομπός εξελίξεων και για άλλες χώρες-περιπτώσεις.

Η αμηχανία λοιπόν προκύπτει βασικά γύρω από το κομβικό ζήτημα: με ποιους να πας και ποιους να αφήσεις. Κι αν το δεύτερο σκέλος είναι μάλλον εύκολο να απαντηθεί, το πρώτο είναι που προκαλεί εύλογα τα περισσότερα ερωτήματα. Κάποιοι ισχυρίζονται πως κάθε συγκεκριμένη εκτίμηση της κατάστασης πρέπει να ορίζει το βασικό κίνδυνο κάθε φορά και να καθορίζει αντίστοιχα την τακτική που πρέπει να ακολουθήσουμε. Αλλά ο δρόμος προς την κόλαση πολλές φορές είναι στρωμένος με καλές προθέσεις και το παραπάνω σχήμα στην πράξη μπορεί να οδηγήσει στις τελικές του συνέπειες στην αδιέξοδη λογική του μικρότερου κακού, που καταλήγει σχεδόν πάντα στο μεγαλύτερο, που θέλουμε θεωρητικά να αποφύγουμε.

Άλλοι πάλι βλέπουν τις ένοπλες λαϊκές πολιτοφυλακές που συγκροτούνται στην ανατολική ουκρανία, τις σοβιετικές σημαίες με την πολύ έντονη σημειολογία τους –ιδίως σε αυτές τις περιοχές και σε τόσο χαλεπούς καιρούς-, την ανακήρυξη λαϊκών δημοκρατιών, και κάνουν λόγο για αντιφασιστική εξέγερση, που δεν πρέπει να την κοιτάμε στα δόντια και να την κρίνουμε υπό το πρίσμα μιας απογειωμένης καθαρότητας (του τύπου σοσιαλισμός ή τίποτα). Κάποιοι μάλιστα φέρνουν ως επιχείρημα την περίπτωση των δικών μας πλατειών και της «ελπιδοφόρας κινητοποίησης των λαϊκών μαζών» παρά την παρουσία ενός διακριτού πυρήνα φασιστών στην άνω πλατεία. Ας μην μπούμε όμως στον πειρασμό να θυμίσουμε πχ την ουκρανική εκδοχή των πλατειών (μεϊντάν) και το ρόλο που έπαιξαν, γιατί θα ξεφύγουμε από την ουσία του θέματος.

Προκύπτει λοιπόν κατά πρώτον ένα ζήτημα, κατά πόσο αυτή η αυθόρμητη νοσταλγία κι οι αναφορές στο σοβιετικό παρελθόν (που σε κάποιες περιπτώσει επιβιώνουν με τη μορφή της ρωσοφιλίας) εκφράζουν ένα βαθύτερο επίπεδο συνειδητοποίησης, πίσω από το περίβλημα των πολιτοφυλακών και της λαϊκής δημοκρατίας. Και κατά δεύτερον, πόσο «καθαρός» είναι αυτός ο αγώνας, όχι από πολιτική άποψη, αλλά από την ανάμειξη και τον έλεγχο των ρώσικων μυστικών υπηρεσιών –που είναι κομβικό και άκρως ουσιαστικό σημείο, κι όχι διύλιση του κώνωπα.

Το πιο εντυπωσιακό όμως είναι πως η όξυνση των αντιθέσεων οδηγεί στην εκδήλωσή τους με ολοένα πιο καθαρές μορφές: φασισμός εναντίον κομμουνισμού. Η αστική δημοκρατία δυτικού τύπου χάνει το φύλλο συκής της, φανερώνοντας το αληθινό της πρόσωπο. Ενώ ο κομμουνιστικός πόλος, ακόμα κι αν δεν υπήρχε, θα έπρεπε να εφευρεθεί, γιατί είναι το μόνο εχέγγυο απέναντι στην προέλαση του φασισμού.

Η όποια αμηχανία προκύπτει σε τελική ανάλυση από την απουσία αυτού του παράγοντα, ενός ισχυρού κομμουνιστικού πόλου, που να παρεμβαίνει αποφασιστικά και να δίνει το στίγμα του στις εξελίξεις, από τη στρατηγική ανεπάρκεια και τις αντιφάσεις του ρωσόφιλου κκ ουκρανίας –τα μέλη του οποίου ωστόσο βρίσκονται υπό ανηλεή διωγμό- και δευτερευόντως από το σύνθετο και πολύπλοκο χαρακτήρα των αντιθέσεων (να πω παρεμπιπτόντως, θεωρώ πολύ προσεκτική κι εύστοχη τη διατύπωση στην ανακοίνωση της κετουκε για απροκάλυπτη επέμβαση των ηπα και της εε στο πλαίσιο του σφοδρού ανταγωνισμού τους με τη ρωσία για την ένταξη της ουκρανίας στη μία ή στην άλλη καπιταλιστική διακρατική ένωση). Είναι επίσης πολύ χαρακτηριστικό ότι σε διεθνή κλίμακα, αυτοί που ανέλαβαν μια πρωτοβουλία αλληλεγγύης σε όσους αντιστέκονται σε αυτή την επέμβαση, δεν είναι κάποιο κόμμα ή συλλογικός φορέας αλλά τα μέλη της γνωστής μπάντα μπασότι από την ιταλία!

Η όποια αμηχανία συνεπώς δεν πρέπει να μεταφραστεί σε αδράνεια και παθητική παρακολούθηση των εξελίξεων, αλλά να αντιμετωπιστεί με δυνάμωμα της αλληλεγγύης, με ανεβασμένη, πολύμορφη δράση σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, ενάντια στο ματοκύλισμα, τη φασιστική επίθεση και –στα καθ’ ημάς- την αγαστή σύμπραξη της ελληνικής κυβέρνησης στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς στην περιοχή.

Και κατά τη γνώμη μου είμαστε ακόμα πολύ κάτω από τον πήχη των απαιτήσεων..

Mια ακόμη περίπτωση σύγκλισης της εποχής του πάλαι ποτέ "καλού" ΠΑΣΟΚ με φασίζουσες λογικές...

  Mια ακόμη περίπτωση σύγκλισης της εποχής του πάλαι ποτέ "καλού" ΠΑΣΟΚ με φασίζουσες λογικές...

Μιας και είναι οι μέρες τέτοιες που συζητιέται - ίσως πολύ περισσότερο από ότι του αρμόζει για τα ποσοστά του - το ΠΑΣΟΚ, ας βάλω και εγώ το λιθαράκι μου με το να μοιραστώ κάποιες σκέψεις που έκαμα τρώγοντας μακαρόνια με σάλτσα γαρίδες και τόνο. Ο βασικός λόγος που θεωρώ σκόπιμο να γραφτεί αυτό το αρθράκι, είναι ότι παρότι το καντήλι του ΠΑΣΟΚ δείχνει να τρεμοσβήνει, ο πασοκισμός στην ελληνική κοινωνία καλά κρατεί. Οι πασοκικές λογικές άλλωστε, βρίσκουν εκφραστές σε διάφορους πολιτικούς φορείς, πέραν του ΠΑΣΟΚ, σε τέτοιο βαθμό που μερικοί από αυτούς τους φορείς να είναι σήμερα περισσότερο ΠΑΣΟΚ από ότι είναι το ίδιο το ΠΑΣΟΚ. Ας αφήσουμε όμως τις σάλτσες(με γαρίδες μανιτάρια και τόνο) και ας περάσουμε στο ζουμί της υπόθεσης.

Ένα από τα χαρακτηριστικά του φασισμού που γνωρίσαμε, ή που διδαχθήκαμε, ή που θα έπρεπε να είχαμε διδαχθεί, ήταν η στοχοποίηση μερίδων του πληθυσμού ως αιτίες πραγμάτων για τα οποία ως τόσο δεν ευθύνονταν οι ίδιοι αλλά - έχοντας βαρεθεί να το λέω- το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, δηλαδή πιο συγκεκριμένα οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί των μεγάλων δυνάμεων που όξυναν συνεχώς τις αντιθέσεις. Η στοχοποίηση αυτή μερίδων του πληθυσμού(Εβραίοι, κομμουνιστές κλπ), είχε διπλό όφελος για τους Γερμανούς καπιταλιστές. Από τη μία έστρεφε την προσοχή του ταλαιπωρημένου γερμανικού λαού προς έναν εχθρό στο εσωτερικό, που χρησίμευε ως αποδιοπομπαίος τράγος για να βγει λάδι η αστική τάξη της χώρας, και να μην αναπτυχθεί το εργατικό κίνημα προς την κατεύθυνση που θα την ανέτρεπε. Ενώ από την άλλη, χάρισε σε αυτήν(την αστική τάξη) ολόκληρους στρατούς απόλυτα αναλώσιμων σκλάβων, δηλαδή τζάμπα εργατικό δυναμικό, που την έβγαλε από το οικονομικό και το πολιτικό αδιέξοδο που τόσο ανάγκη το είχε εκείνη τη στιγμή. Ήταν η λογική "ο θάνατος σου η ζωή μου" , ιδεολογία δηλαδή στα μέτρα της αστικής τάξης, που όμως κατάφερε να την περάσει και στις λαϊκές μάζες, και έτσι το ναζιστικό καθεστώς βρέθηκε να έχει τεράστια απήχηση στα λαϊκά στρώματα, αφού και εκείνα πίστεψαν(έστω και ενδόμυχα) ότι κάτι θα κέρδιζαν από το ποδοπάτημα και το αιματοκύλισμα των εβραίων(και αργότερα των υπολοίπων λαών της Ευρώπης), κάτι που πρόσκαιρα μπορεί και να αλήθεψε. Όμως για κακοί τους τύχη, οι λαοί που μπορούν να δουν μόνο κοντόφθαλμα, είναι λαοί καταδικασμένοι να πέφτουν κάθε φορά στις παγίδες που στήνονται, και για να μην την πάμε μακριά την βαλίτσα, ας περάσουμε στο ΠΑΣΟΚ και ας αναδείξουμε κάποια πράγματα που καλό είναι να αναδειχθούν.

Το ΠΑΣΟΚ αν και στα συνθήματα ήταν ένα κόμμα που έμοιαζε υπερ-ριζοσπαστικό(που για όποιον διάβαζε ανάμεσα στις γραμμές φαινόταν ξεκάθαρα πως θα εξελισόταν) στην πραγματικότητα ήταν ένα κόμμα τόσο συντηρητικό, όσο και το ναζιστικό κόμμα στην Γερμανία. Διότι και τα δυο κόμματα αυτό που έκαναν, ήταν να εμφανιστούν την κατάλληλη στιγμή και να καπελώσουν το εργατικό κίνημα, το οποίο και στις δύο περιπτώσεις είχε μεγάλη δυναμική. Το αποτέλεσμα και στις δύο περιπτώσεις ήταν οι μάζες να συντηρητικοποιηθούν βαθέως, το εργατικό κίνημα να ξεπουληθεί, να ξεφτιλιστεί και με το να χάσει τα όποια προοδευτικά χαρακτηριστικά του, να μετατραπεί σε καθεστωτικό ή κομματικό στρατό. Το ΠΑΣΟΚ βέβαια, αντίθετα με το ναζιστικό κόμμα, δεν είχε εβραίους για να στοχοποιήσει, και έτσι βρήκε έναν άλλο εχθρό, την "επάρατο Δεξιά". Και θα πει κανείς, "ναι αλλά εξαιτίας της Δεξιάς δεν είχε υποφέρει ο προοδευτικός κόσμος στην Ελλάδα τόσα δεινά, τόσο λάθος ήταν αυτό που έλεγε το ΠΑΣΟΚ;". Και εδώ είναι που πρέπει να διαβάσουμε ανάμεσα στις γραμμές και να καταλάβουμε γιατί το κομμουνιστικό κόμμα στρέφει πάντα τα βέλη του ενάντια στον καπιταλισμό αυτόν καθ αυτόν και όχι στην Δεξιά, διότι αυτή αποτελεί απλά ένα από τα δεκανίκια του συστήματος, αλλά το σύστημα δεν θα μπορούσε ποτέ να σταθεί χωρίς εκείνη την "αριστερά" που εκπροσωπεί το ΠΑΣΟΚ και τα αντίστοιχα με αυτό αστικά κόμματα. Θα βοηθήσει όμως να κατανοηθεί το επιχείρημα άμα εξετάσουμε πως εκφράστηκε αυτή η αντιπαλότητα ενάντια στη Δεξιά στα χρόνια του ΠΑΣΟΚ;

1) Βάζοντας τους "αριστερούς" συνδικαλιστές να σφάζονται με τους "δεξιούς" και κανείς τους να μην στρέφεται ενάντια στα αφεντικά που ήταν η πραγματική αιτία των προβλημάτων τους. Για τον πασόκο, εχθρός στην πράξη(πέρα από τη συνθηματολογία) δεν ήταν ο καπιταλισμός και τα αφεντικά αλλά ο νεοδημοκράτης εργάτης και το αντίστροφο. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να δημιουργείται μια πόλωση στην κοινωνία που αποπροσανατόλιζε την εργατική τάξη και άφηνε το αστικό κράτος να δρα ανενόχλητο, είτε είχε αριστερό είτε δεξιό πρόσημο. Το αίτημα το βλέπουμε και σήμερα, "να πέσει η κυβέρνηση της δεξιάς", και από εκεί και πέρα άμα έρθει η αριστερά όλα τα προβλήματα μας θα είναι σαν να μην είχανε υπάρξει.

2) Το δημόσιο, αντί να εξυπηρετεί τις βασικές ανάγκες του λαού εν γένει, μετατράπηκε σε στρατόπεδο κομματικών στρατών και κομματικών διορισμών. Το ο θάνατος σου η ζωή μου επικράτησε σε μεγάλο βαθμό και εκεί, αφού κάθε φορά που είχαν το πάνω χέρι οι δεξιοί διόριζαν, μετέθεταν, προήγαγαν δεξιούς και οι αριστεροί αριστερούς, το αποτέλεσμα ήταν να υπάρχει και εκεί πέρα τεράστια πόλωση ανάμεσα σε εργαζόμενους οι οποίοι στην πραγματικότητα θα έπρεπε από κοινού να μάχονταν σε ταξική βάση για τα δικαιώματα τους. Την εξέλιξη αυτού του φαινομένου, της διάσπασης των εργαζομένων, την ζούμε σήμερα στις μέρες μας όπου όσοι υπάλληλοι του δημοσίου δεν έχουν απολυθεί βρίσκονται επί ξύλου κρεμάμενοι.

Κατ αντιστοιχία λοιπόν, εκεί που ο Γερμανός εργάτης έβλεπε σαν εχθρό του τον Εβραίο, κατ υπόδειξη της ναζιστικής προπαγάνδας, και όχι τον καπιταλιστή που τον έσερνε σε πολέμους, στην ανεργία, στην πείνα και γενικά στα αδιέξοδα, έτσι και ο έλληνας πασόκος εργάτης έβλεπε σαν εχθρό του τον έλληνα νεοδημοκράτη εργάτη και όχι τον καπιταλισμό που τον έσερνε από χούντα σε χούντα, στην ανέχεια, στην μετανάστευση κλπ. Όπως ο Γερμανός εργάτης ή ο μικροαστός, ήλπιζε ότι από το ζούπηγμα - μέχρι να βγει η ψυχή - του Εβραίου, θα περίσσευε λίγο από τον κάματο του και για αυτόν, έτσι και ο πασόκος, περίμενε ότι με το να βγει το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, θα έπαιρνε την μπουκιά από το στόμα των οπαδών της δεξιάς και θα την έδινε σε αυτόν. Τέλος για να μην παρεξηγηθώ, σε καμία περίπτωση αυτά τα δυο ιστορικά παραδείγματα δεν ταυτίζονται, τα χρόνια του καλού ΠΑΣΟΚ άλλωστε υπήρχε πόλωση μεταξύ Αριστεράς και Δεξιάς και το παιχνίδι παιζόταν περίπου στα ίσια με εναλλαγές στην εξουσία, ενώ στην περίπτωση των ναζί η κυριαρχία των "αρείων" ενάντια στους εβραίους ήταν απόλυτη και με ακραία βία επιβεβλημένη. Υπάρχουν όμως ομοιότητες που βγάζουν μάτι στην λογική και του ενός "καθεστώτος" και του άλλου καθεστώτος. Βασικός λόγος είναι ότι είτε με κοινοβούλιο ή χωρίς, στη ρίζα του προβλήματος βρίσκεται ο καπιταλισμός, και τα κλαδιά ενός δέντρου με την ίδια ρίζα δεν μπορούν παρά να μοιάζουν σε πολλά σημεία μεταξύ τους.



Λαγωνικάκης Φραγκίσκος(Poexania)

Τζιχαντιστές: Ποιός “Φρανκενστάιν” τους γέννησε;

 Τζιχαντιστές: Ποιός “Φρανκενστάιν” τους γέννησε;

   Ένα ακόμα φρικιαστικό βίντεο με τον απαγχονισμό και δεύτερου Αμερικανού δημοσιογράφου από τους Τζιχαντιστές του «Ισλαμικού Κράτους» κάνει από χτες το γύρο του κόσμου.

   Επειδή η φρίκη είναι πολύ μεγάλη για να αντέξει κανείς να βλέπει την υποκρισία να κρύβεται πίσω από τις οιμωγές και επειδή τα γνήσια δάκρυα πρέπει να διαχωρίζονται από εκείνα των κροκόδειλων, υπενθυμίζουμε:  

   Η φωτογραφία είναι από τη συνέντευξη του τότε συμβούλου του Κάρτερ, κατόπιν του Κλίντον και αργότερα του Ομπάμα, του Μπρζεζίνσκι, στο περιοδικό «American Interest» (τεύχος Μάης - Ιούνης 2008). Το περιοδικό κυκλοφόρησε με τίτλο που καθιστά περιττό κάθε σχολιασμό: «Θα το ξαναέκανα! Μιλώντας για το Αφγανιστάν με τον Ζίγκμπνιου Μπρζεζίνσκι».

   Στη φωτογραφία που δημοσίευσε το περιοδικό υπάρχουν δύο πρωταγωνιστές. Ο δεύτερος, εκείνος με τον οποίο συνομιλεί ο εκ των «μάγων της αμερικανικής διπλωματίας» Μπρζεζίνσκι, δεν είναι άλλος από τον νεαρό τότε Οσάμα Μπιν Λάντεν! Αυτός είναι, ο Μπιν Λάντεν είναι, που εικονίζεται να εκπαιδεύει στα όπλα τον Μπρζεζίνσκι στην φωτογραφία που έχει ημερομηνία 3 Φλεβάρη 1980 και είναι τραβηγμένη στο Κίμπερ του Πακιστάν, σε συνοριακό φυλάκιο με το Αφγανιστάν.

   Όπως βλέπουμε, ο Μπρζεζίνσκι ως εκπρόσωπος των ΗΠΑ και ο Οσάμα Μπιν Λάντεν ως επικεφαλής και οργανωτής των μουτζαχεντίν - που εμπνευστής τους ήταν ο Μπρζεζίνσκι - τελούσαν σε αγαστή συνεργασία.   

    Τόσο αγαστή, που πολύ λογικά για τα συμφέροντα των ΗΠΑ, ο προεδρικός σύμβουλος, ακόμα και πολλά χρόνια μετά τους Δίδυμους Πύργους, ακόμα δηλαδή και όταν η Αλ Κάιντα λογιζόταν ως η μεγαλύτερη τρομοκρατική στον κόσμο, δήλωνε ευθέως και απροκάλυπτα: «Θα το ξαναέκανα»!

   Στη φωτογραφία αριστερά βλέπουμε τον πρώην υπουργό Άμυνας των ΗΠΑ, τον Ράμσφελντ. Δεξιά ο Σαντάμ. Ας κάνουμε ένα φλας μπακ:

   Η απόφαση του δικαστηρίου που καταδίκασε τον Σαντάμ σε εκτέλεση διά απαγχονισμού αφορούσε στη σφαγή 182 σιϊτών στο χωριό Ντουτζάιλ. Εκείνο το έγκλημα του Σαντάμ έγινε το 1982. Φαίνεται, όμως, ότι έπρεπε να περάσουν 25 χρόνια για να αντιληφθούν οι ΗΠΑ τα εγκλήματα του Σαντάμ. Γιατί κάποτε ο Σαντάμ δεν ήταν και τόσο εγκληματίας για τους Αμερικάνους.

   Ειδικά μάλιστα η σφαγή του 1982, που δεκαετίες μετά χρησιμοποιήθηκε ως αποδεικτικό για τον απαγχονισμό του Σαντάμ, όταν συνέβη δε θεωρήθηκε άξιο λόγου ώστε να διαταράξει τη φιλία του Σαντάμ με τις ΗΠΑ. Τόσο φίλοι ήταν μάλιστα οι Αμερικανοί με τον Σαντάμ, που λίγους μήνες αργότερα από τη σφαγή, ο Ράμσφελντ, υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ επί Μπους, έφτανε στη Βαγδάτη ως ειδικός απεσταλμένος του Ρήγκαν και γινόταν δεκτός με τιμές (φωτ. 20/12/1983) από τον Σαντάμ Χουσεΐν, μεταφέροντας την υποστήριξη και εμπιστοσύνη των ΗΠΑ προς τον «φίλο πρόεδρο του Ιράκ»...

   Από τη Βαγδάτη του 1983, λοιπόν, η φωτογραφία. Τότε που οι Ράμσφελντ - Σαντάμ ήταν δυο συνεργάτες. Τότε ο Ντόναλντ Ράμσφελντ τόνιζε προς όλες τις κατευθύνσεις ότι «μοιραζόμαστε πολλά κοινά συμφέροντα» και «είμαστε ιδιαίτερα ευχαριστημένοι από την πολιτική του Σαντάμ» (Τις δηλώσεις του Ντ. Ράμσφελντ, στις 20 Δεκέμβρη του 1983, στη Βαγδάτη, από όπου και η «διάσημη» χειραψία, μπορεί να τις βρει ο αναγνώστης στην ηλεκτρονική διεύθυνση του Πανεπιστημίου Τζορτζ Ουάσινγκτον, www.gwu.edu).

   Παρεμπιπτόντως: Ένας από τους καταλληλότερους για να εκφράσει τη λογική των... Φρανκενστάιν, δηλαδή, όλων εκείνων που κατασκευάζουν τους Σαντάμ, τους UCΚάδες, τους Μπιν Λάντεν κ.ο.κ. είναι ο κ. Ρίτσαρντ Περλ. Ο Περλ δεν είναι όποιος κι όποιος. Ήταν υψηλόβαθμο στέλεχος του αμερικανικού Πενταγώνου επί Μπους και κατείχε μάλιστα τη θέση του ειδικού συμβούλου του Αμερικανού υπουργού Άμυνας. Ερωτηθείς λοιπόν, τον Φλεβάρη του 2003, παραμονή της εισβολής των ΗΠΑ στον Ιρακ, στο πλαίσιο συνέντευξής του στη σαουδαραβική εφημερίδα «Ασκάρ Αλ Αουσάτ», απάντησε σχετικά: «Ο Σαντάμ θα πρέπει να φύγει είτε με τον έναν τρόπο είτε με τον άλλο (και) ακόμη κι αν στο παρελθόν είχε δουλέψει για μας, τώρα είναι καιρός να τον ξεφορτωθούμε»...

   Αναφερθήκαμε ήδη στον UCK. Τι ήταν ο UCK που σήμερα οι ηγέτες του διώκονται ως εγκληματίες πολέμου, αλλά που πριν από 15 χρόνια βαφτίστηκαν «μαχητές της ελευθερίας» από τις ΗΠΑ στο Κοσσυφοπέδιο;       

   Σύμφωνα με την έκθεση που συνέταξε το Στρατιωτικό Επιτελείο του ΝΑΤΟ, με ημερομηνία 10/2/1999, ο UCK δεν ήταν τίποτα λιγότερο από μια εγκληματική, δολοφονική οργάνωση, που – σύμφωνα με την ΝΑΤΟϊκή έκθεση – η χρηματοδότησή του προερχόταν από εγκληματικές οργανώσεις, από τα κυκλώματα λαθρεμπορίας ναρκωτικών και από τη Μαφία ενώ ο παράνομος εξοπλισμός του διενεργείτο από τη διεθνή αγορά λαθρεμπορίας όπλων.

    Όλα αυτά, όμως δεν εμπόδισαν τις ΗΠΑ να στηρίξουν και να επανδρώσουν τον UCK για να φέρουν σε πέρας το μακελειό και τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας. Δεν εμπόδισαν σε τίποτα τον μακαρίτη Χόλμπουργκ, στις 24 Ιούνη 1998 να συνομιλεί, ως επίσημος απεσταλμένος του Κλίντον με τους ηγέτες του UCK,  βγάζοντας μαζί τους αναμνηστικές φωτογραφίες (όπως η παραπάνω) στις οποίες απεικονιζόταν, μάλιστα, να έχει απαλλαγεί από τα παπούτσια του όπως επιτάσσει το ισλαμικό έθιμο.

   Στην Ουκρανία κυβερνούν οι ναζί, οι φασίστες και οι κρυφοφασίστες. Το ξέρει όλος ο κόσμος (πλην του κ.Βενιζέλου που δεν αντιλήφθηκε κάτι σχετικό όταν συναντήθηκε μαζί τους…). Ηγέτες αυτών των τύπων είναι ο Γιατσένιουκ, ο προσωρινός πρωθυπουργός του Κιέβου που η κυβέρνησή του, η οποία απαρτίζεται από ναζί, έθεσε εκτός νόμου το Κομμουνιστικό Κόμμα Ουκρανίας, ο Τιαγκνιμπόκο αρχηγός του «Σβόμποντα», του ναζιστικού κόμματος της Ουκρανίας, και οΚλίτσκο, ο επικεφαλής του ακροδεξιού κόμματος. Όλοι αυτοί, ως ηγέτες της αντιπολίτευσης, συγκρότησαν πριν μερικούς μήνες το αγλάισμα της επιδοτούμενης από τις ΗΠΑ και την ΕΕ... δημοκρατίας στην Ουκρανία.

   Στην παραπάνω φωτογραφία βλέπουμε τα τρία αγαπημένα και «δημοκρατικά» παιδιά της Δύσης (τον ναζί, τον φασίστα και τον κρυφοφασίστας), να ποζάρουν μαζί πριν λίγους μήνες. Η χαμογελαστή κυρία στη μέση δεν είναι άλλη από την κυρία Νούλαντ. Η υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ...

   Ας έρθουμε τώρα στους Τζιχαντιστές. Ορισμένες επισημάνσεις πριν πάμε στην φωτογραφία:

   Πρώτο: Δεν έχουν περάσει παρά μόλις μερικές βδομάδες όταν ο υπουργός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης της Γερμανίας, ο Γκερτ Μίλερ, μιλώντας μάλιστα στον κρατικό σταθμό ZDF, λίγες ώρες μετά την ανάρτηση του βίντεο που δείχνει μέλος της οργάνωσης να αποκεφαλίζει τον αμερικανό δημοσιογράφο Τζέιμς Φόλει, δήλωσε: «Αυτό το είδος κρίσης πάντοτε έχει μία προϊστορία [...] Οι δυνάμεις του Ισλαμικού Κράτους, τα όπλα τους, είναι οι ¨χαμένοι γιοι¨. Πρέπει να ρωτήσουμε, ποιος εξοπλίζει, ποιος χρηματοδοτεί τους μαχητές του ΙΚ. Η λέξη-κλειδί εδώ είναι ¨Κατάρ¨».    

   Παρατήρηση 1^η: Υπάρχει άνθρωπος στον κόσμο που δεν γνωρίζει τις σχέσεις των ΗΠΑ με το Κατάρ;

   Παρατήρηση 2^η: Οι δηλώσεις του κ. Μίλερ, ο οποίος είναι μέλος του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος της καγκελαρίου Μέρκελ, μετά τον αρχικό σάλο που δημιουργήθηκε, όλως περιέργως «εξαφανίστηκαν» από τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία…

   Δεύτερο: Δεν υπάρχει άνθρωπος που παρακολουθεί στοιχειωδώς όσα συμβαίνουν στην Μέση Ανατολή, που δεν γνωρίζει ότι η Σαουδική Αραβία στηρίζει και χρηματοδοτεί όλα τα κινήματα των τζιχαντιστών τα τελευταία 35 χρόνια. Όπως δεν υπάρχει και κανείς που να αγνοεί τις σχέσεις Σαουδικής Αραβίας – ΗΠΑ…

   Τρίτο: Το τελευταίο διάστημα πληθαίνουν οι πληροφορίες  ότι το πετρέλαιο που λεηλατούν από τις περιοχές που πέφτουν στα χέρια τους οι Τζιχαντιστές το εμπορεύονται η Τουρκία και το Ισραήλ. Να αληθεύουν αυτά τα πράγματα για χώρες που έχουν τόσο πασίγνωστη σχέση με τις ΗΠΑ; …

   Τέταρτο:  Ενώ είναι γνωστό ότι η Δύση ενίσχυσε με κάθε τρόπο τον λεγόμενο «Ελεύθερο Συριακό Στρατό» για να ανατρέψει τον Άσαντ, ισχυρίζεται ότι ουδέποτε είχε σχέση με τους Τζιχαντιστές του «Ισλαμικού Κράτους». Μάλιστα. Μόνο που ο  διοικητής του «Ισλαμικού Κράτους», ο αποκαλούμενος «Χαλίφης Ιμπραήμ», ήταν ένα από τα επιφανή μέλη του Επιτελείου του «Ελεύθερου Συριακού Στρατού» που ενισχύθηκε παντοειδώς από τη Δύση…

   Πέμπτο: Το ερώτημα που τίθεται είναι πώς οι Τζιχαντιστές έχουν αποκτήσει τον βαρύ οπλισμό τους. Η απάντηση που συχνά ακούγεται είναι ότι τον πήραν από τον ιρακινό στρατό….

   Παρατήρηση 1^η: Εκείνο που δεν ακούγεται είναι ότι σύμφωνα με τα έγγραφα που κατατέθηκαν στο Συμβούλιο ασφαλείας του ΟΗΕ, η μεν Γαλλία τροφοδοτούσε με όπλα τον «Ελεύθερο Συριακό Στρατό» με διαταγή τα δύο τρίτα αυτού του εξοπλισμού να προωθούνται προς την Αλ Κάιντα στη Συρία, μονάδες της οποίας στη συνέχεια συσπειρώθηκαν μαζί με τα όπλα τους στο «Ισλαμικό Κράτος».

   Παρατήρηση 2^η: Εκείνο που επίσης δεν ακούγεται είναι ότι οι Τζιχαντιστές όταν επιτέθηκαν στον ιρακινό στρατό φορούσαν ολοκαίνουργιες στολές «Humvees» από τα εργοστάσια των αμερικανικών εργοστάσιων της «American Motors»…

   Παρατήρηση 3^η: Αυτό που δεν ακούγεται (για την ακρίβεια θάφτηκε) είναι η είδηση που μεταδόθηκε από το πρακτορείο ειδήσεων Reuters (Τιερί Μεισάν, http://www.voltairenet.org/article185178.html): Ότι το Αμερικανικό Κογκρέσο, σε ειδική συνεδρίαση τον Ιανουάριο του 2014, ψήφισε τη χρηματοδότηση και τον εξοπλισμό μέχρι τις 30 Σεπτέμβρη 2014, όχι μόνο του «Ελεύθερου Συριακού Στρατού», αλλά και των Τζιχαντιστών του «Ισλαμικού Κράτους» (“US Congress secretly approves arms deliveries to Syria”, Voltaire Network, 30 January 2014)…

   Κατόπιν αυτών η πρόσφατη φωτογραφία (Μάης 2013) του γερουσιαστή και υποψηφίου Προέδρου των ΗΠΑ, του Μακέιν με το επιτελείο του «Ελεύθερου Συριακού Στρατού» στην οποία ο Μακέιν απεικονίζεται να συνομιλεί με τον Ιμπραήμ αλ Μπαδρί (αριστερά μπροστά), δηλαδή με τον σημερινό «Χαλίφη» των Τζιχαντιστών και του «Ισλαμικού Κράτους», θα μπορούσε να θεωρηθεί και… «πταίσμα».

* 

   Εν κατακλείδι: Σωστά έχει ειπωθεί ότι οι θρησκευτικές διαφορές και η ύπαρξη διαφορετικών εθνικών μειονοτήτων, στην πραγματικότητα, και μέσα στον παραλογισμό τους, λειτουργούν σαν αναγκαίος και αποτελεσματικός παράγοντας προκειμένου να θολώσουν τα μυαλά των ανθρώπων, να τυφλώσουν τη λογική, να γεμίσουν μίσος τις καρδιές τους και να εξυπηρετήσουν, με το αίμα τους και τη ζωή τους, «πρόθυμα», τα μεγάλα σχέδια και τα συμφέροντα των ισχυρών του πλανήτη.

   Όσο για τον Φρανκεστάιν που διέλυσε το Ιράκ και τη Λιβύη, που επενέβη σε Συρία και Ουκρανία, που τροφοδοτεί μουτζαχεντίν στο Αφγανιστάν εδώ και 35 χρόνια, προκαλώντας το σημερινό χάος, ο Φρανκενστάιν που κατασκευάζει τέρατα όπως οι φονιάδες του «Ισλαμικού Κράτους», τέρατα τα οποία του είναι εξαιρετικά χρήσιμα είτε σαν σύμμαχοι είτε σαν αντίπαλοι, έχει όνομα: Ιμπεριαλισμός.

mpogiopoulos

Μη «φτιάχνεσαι» στα μέτρα τους!

«Ουσίες»...

Της Κάλι Καρά
Στον καπιταλισμό οι φαρμακοβιομηχανίες  βρίσκουν πάντα τις «ουσίες», τα  «φάρμακα» εκείνα, είτε για να αντέχουν οι εργαζόμενοι -και κυρίως οι νέοι- τις νέες εργασιακές σχέσεις - λάστιχο, την εξάντληση από την κούραση  και τις συνθήκες δουλειάς, την αντιμετώπιση του άγχους, την κατάθλιψη και την ανασφάλεια που μοιράζεται απλόχερα στις καπιταλιστικές χώρες, είτε για την ανάδειξη μιας ισχυρής κοινωνικής ταυτότητας, για να καλύψουν το κενό της προσωπικής ανεπάρκειας, της έλλειψης κοινωνικών σχέσεων.
Είναι αμύθητα τα κέρδη των φαρμακοβιομηχανιών από τις ουσίες που πλασάρουν από τον προπερασμένο αιώνα στους εργαζόμενους, για την «ανακούφισή» τους από τα δεινά  που τους φορτώνει στη σωματική και ψυχική τους υγεία, η εκμεταλλεύτρια τάξη, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα την απομάκρυνσή τους από τους αγώνες της τάξης τους. Παράδειγμα η BAYER, που το 1898 παράγει την ΗΡΩΙΝΗ (Heroisch: δυνατό, ισχυρό) την οποία διαφημίζει ως το ειδικό φάρμακο ως υποκατάστατο της μορφίνης και καταπραϋντικό για το βήχα, ενώ μέσω δημοσιεύσεων σε ιατρικά περιοδικά προσπαθούσε να την παρουσιάσει ως την απόλυτη θεραπεία για σοβαρές ασθένειες όπως το άσθμα, η βρογχίτιδα, η φυματίωση. Αντίστοιχα, η HOECHST το 1943 παράγει τη μεθαδόνη, η οποία προκαλεί ίδια εξάρτηση με την ηρωίνη και τη μορφίνη, διαφημίζεται ως ισχυρό αναλγητικό, και σήμερα είναι το υποκατάστατο που δίνεται από το κράτος στα προαύλια των νοσοκομείων, στα θύματα του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος.
Με αφορμή τη δολοφονία των δύο νέων στη Μάνη, ήρθε στη δημοσιότητα ο βρόμικος χορός μαύρου χρήματος, κυκλωμάτων, απειλών και βίας, που έχει στηθεί γύρω από το λαθρεμπόριο των αναβολικών, των «ουσιών» - δηλητηρίων, που τις  παράγουν μεγάλες πολυεθνικές με θυγατρικές σε όλο τον κόσμο, μια και ο τζίρος είναι τεράστιος, ενώ το εμπόριό τους συναγωνίζεται σε κέρδη ακόμα και αυτό των ναρκωτικών.Στην Ευρώπη το ποσοστό των συμπληρωμάτων διατροφής με στεροειδή αναβολικά, που διακινείται στα γυμναστήρια ανάμεσα σε παιδιά από τα 14 χρόνια τους, φτάνει το 30%.
Γέμισαν οι παραλίες με αγόρια και κορίτσια που «χτίζουν» κορμιά με αναβολικά, και θέτουν σε άμεσο κίνδυνο τη ζωή τους. Γιατί αν δεν πεθάνουν από τις παρενέργειες των απαγορευμένων σκευασμάτων, κινδυνεύουν από τις αλλοιώσεις που προκαλούν στο μυαλό οι συγκεκριμένες ουσίες, ή και από τα ίδια τα κυκλώματα που τα πωλούν, αν οι πελάτες καθυστερήσουν να πληρώσουν.
Τους πελάτες για τη διακίνηση όλων  των «ουσιών», τους εξασφαλίζουν -ανάλογα με την περίπτωση- τα «λάιφ στάιλ» πρότυπα, η υιοθέτηση των αξιών του «σταρ σύστεμ», τα διαφημιστικά ράφια των γυμναστηρίων, το διαδίκτυο, και όχι μόνο. Με ένα τσιγαριλίκι ξεχνιέσαι είπαν κάποιοι «προοδευτικοί» σε ναρκωφεστιβάλ στους νέους και στις νέες της χώρας μας, σε μια περίοδο που σβήνουν από τη ζωή της νέας γενιάς τα δικαιώματα στην εργασία, στη μόρφωση, στον πολιτισμό, στον αθλητισμό, στη δημιουργία οικογένειας, ζητώντας το «δικαίωμα» στη μαστούρα.
Πόσο ευθύβολο το σύνθημα της ΚΝΕ για τις ουσίες: Μη «φτιάχνεσαι» στα μέτρα τους!

255 δις δολ.10 ανθρωποι

Αυτοί είναι οι πλουσιότεροι άνθρωποι της Ευρώπης

αυτα που φαινονται

• 

29 Αυγούστου

17:112014

Εκτύπωση του άρθρουΜοιράσου αυτό το άρθρο

14 Σχόλια

Ο Ισπανός Amancio Ortega με τα γνωστά καταστήματα Zara, Pull & Bear, Massimo Dutti, Bershka, κρατά τον τίτλο του πλουσιότερου ανθρώπου της Ευρώπης, ενώ στην Ελλάδα, ο πλουσιότερος άνθρωπος είναι ο Σπύρος Λάτσης με 2,8 δισ. δολάρια, σύμφωνα με σχετικό χάρτη που έδωσε στη δημοσιότητα το περιοδικό VOX.
Μια πρόσφατη έρευνα της Boston Consulting Group έδειχνε ότι οι πλούσιοι του κόσμου αποτελούν μόλις το 0,7% του παγκόσμιου πληθυσμού και ελέγχουν πλέον το 41% του πλούτου. 
Σύμφωνα με τα στοιχεία, το ένα τρίτο των 52 πλουσιότερων Ευρωπαίων δημιούργησαν τις περιουσίες τους στην Ευρώπη στο χώρο της μόδας και της λιανικής πώλησης.

Δείτε την πρώτη δεκάδα των πλουσιότερων στην Ευρώπη
1. Amancio Ortega
Ισπανία
62 δισ. δολ.
Zara
2.  Liliane Bettencourt
Γαλλία
37 δισ. δολ.
L’Oréal
3. Stefan Persson
Σουηδία
32 δισ. δολ.
H&M
4. Michele Ferrero
Ιταλία
27 δισ. δολ.
Nutella
5. Dieter Schwarz
Γερμανία
21,1 δισ. δολ.
Lidl
6. Alisher Usmanov
Ρωσία
19 δισ. δολ.
Metallonvest
7. John Fredriksen
Κύπρος
15 δισ. δολ.
Frontline
8. Gerald Cavendish Grosvenor
Μ. Βρετανία
13 δισ. δολ.
Grosvenor (Real estate)
9. Pallonji Mistry
Ιρλανδία
15 δισ. δολ.
Κατασκευές
10. Rinat Akhmetov
Ουκρανία
12,4 δισ. δολ.
SCM Holdingsλλ


 λεφτα υπαρχουν;

Αποφασίζει επέκταση της εγκληματικής δράσης του παντού στον πλανήτη

Αποφασίζει επέκταση της εγκληματικής δράσης του παντού στον πλανήτη

Στο φόντο της όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων ξεκινά, σήμερα, η διήμερη Σύνοδος της λυκοσυμμαχίας

Ξεκινά σήμερα η διήμερη Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ στην Ουαλία, στο φόντο της όξυνσης της αντιπαράθεσης με τη Ρωσία, καθώς εξελίσσεται η επιχείρηση παραπέρα ευρωατλαντικής διείσδυσης στις πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες, σε κόντρα με ρωσικά κεφάλαια. Ταυτόχρονα, η λυκοσυμμαχία καταρτίζει σενάρια έντασης της πολεμικής της δράσης παντού στον πλανήτη για την προώθηση των μονοπωλιακών συμφερόντων του ευρωατλαντικού άξονα.
Προσερχόμενη στη Σύνοδο η ελληνική κυβέρνηση θα επιδιώξει γεωστρατηγική αναβάθμιση της ντόπιας αστικής τάξης μέσα από τη βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Στην παρούσα φάση, η επιδίωξη αυτή εμπεριέχει και «ψύχρανση» των σχέσεων με την Αγκυρα λόγω του ανταγωνισμού με τουρκικά μονοπώλια, μεταξύ άλλων για το ποιος θα έχει το πάνω χέρι στις έρευνες για υδρογονάνθρακες στην Ανατολική Μεσόγειο.
Η Σύνοδος της Ουαλίας θα είναι μία από τις μεγαλύτερες που διοργάνωσε ποτέ το ΝΑΤΟ: Προγραμματίζεται να παρευρεθούν ηγέτες και υπουργοί από περίπου 60 χώρες, συμπεριλαμβανομένων των 28 κρατών - μελών, καθώς και εκπρόσωποι από 33 χώρες «εταίρους» και διεθνείς οργανισμούς, όπως ο ΟΗΕ, ο ΟΑΣΕ και η ΕΕ.
Σε ό,τι αφορά τους στόχους της λυκοσυμμαχίας και τις αποφάσεις που θα παρθούν στη Σύνοδο για την παραπέρα στρατιωτική - πολεμική της δράση όπου Γης, χαρακτηριστική είναι ανακοίνωση του ΝΑΤΟ, όπου μεταξύ άλλων τονίζεται:
«Οι αρχηγοί των κυβερνήσεων από τα 28 κράτη - μέλη της Συμμαχίας θα λάβουν σημαντικές αποφάσεις για να διασφαλίσουν ότι το ΝΑΤΟ είναι έτοιμο να αντιμετωπίσει τις τρέχουσες και τις μελλοντικές προκλήσεις για την ασφάλεια (...) Η στρατιωτική επίθεση της Ρωσίας εναντίον της Ουκρανίας, καθώς και η αυξανόμενη αστάθεια στο Νότο, συμπεριλαμβανομένης της ανόδου του εξτρεμισμού και των θρησκευτικών συγκρούσεων στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, θα είναι τα βασικά θέματα της ημερήσιας διάταξης. Οι σύμμαχοι θα επικεντρωθούν επίσης στις νεότερες απειλές, όπως στον κυβερνοχώρο, την αντιπυραυλική άμυνα και τον υβριδικό πόλεμο (σ.σ. στρατιωτική στρατηγική που αναμειγνύει συμβατικό και ανορθόδοξο πόλεμο με τον κυβερνοπόλεμο, με πλήγματα στα πληροφοριακά συστήματα του αντιπάλου)».
Η Σύνοδος ξεκινά σήμερα με συνάντηση για την επόμενη ΝΑΤΟική επιχείρηση στο Αφγανιστάν, καθώς τέλη του 2014 λήγει η τρέχουσα («ISAF»). Θα ακολουθήσει συνάντηση της Επιτροπής NATO - Ουκρανίας, «η οποία θα εξετάσει τρόπους ενίσχυσης της συνεργασίας ΝΑΤΟ - Ουκρανίας».
Αύριο, οι ηγέτες των κρατών - μελών του NATO «θα συζητήσουν την ικανότητα της Συμμαχίας να ανταποκριθεί στις τρέχουσες απειλές για την ασφάλεια στην Ανατολή και στο Νότο, καθώς και τις μελλοντικές προκλήσεις. Θα εξετάσουν επίσης πώς μπορούν να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις αυτές με το σωστό επίπεδο επενδύσεων στον τομέα της άμυνας, την επένδυση των ποσών που χρειάζεται για την ανάπτυξη δυνάμεων, την κατάρτιση και τον σύγχρονο εξοπλισμό» (βλ. νέους πακτωλούς χρημάτων για τα μονοπώλια του κλάδου). Ανάλογες ξεχωριστές συναντήσεις και διαβούλια θα έχουν οι υπουργοί Εξωτερικών και Αμυνας, εξ ου και από ελληνικής πλευράς, εκτός από τον πρωθυπουργό, Αντ. Σαμαρά, μεταβαίνουν στην Ουαλία και οι Ευ. Βενιζέλος και Δ. Αβραμόπουλος.
Εξάλλου, στο επίκεντρο της Συνόδου αναμένεται να βρεθούν τα σχέδια για δημιουργία ΝΑΤΟικής δύναμης κρούσης, «πολύ υψηλής ετοιμότητας», με ικανότητα ανάπτυξης και στρατιωτικής επέμβασης μέσα σε ελάχιστες μέρες σε οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη την «καλούν» τα συμφέροντα του ευρωατλαντικού άξονα. Το εν λόγω σχέδιο παρουσίασε πριν από μερικές μέρες ο ίδιος ο γγ του ΝΑΤΟ, Αντερς Φογκ Ράσμουσεν, τονίζοντας ότι «η παρουσία του ΝΑΤΟ στην Ανατολική Ευρώπη θα πρέπει να γίνει πιο ορατή». Αντίστοιχες πληροφορίες διαρρέουν για σχέδιο της Βρετανίας και άλλων 6 χωρών της βόρειας Ευρώπης και της Βαλτικής (Δανία, Νορβηγία, Ολλανδία, Λετονία, Εσθονία, Λιθουανία) για δημιουργία ΝΑΤΟικής δύναμης ταχείας αντίδρασης, μεγέθους τουλάχιστον 10.000 στρατιωτών, με δυνατότητα ταχείας ανάπτυξης και πραγματοποίησης συχνών και τακτικών ασκήσεων.
Αμεση ήταν η αντίδραση της Ρωσίας, η οποία ανακοίνωσε ότι θα προσαρμόσει το στρατηγικό της δόγμα βάσει της ενίσχυσης της ΝΑΤΟικής παρουσίας στην Ανατολική Ευρώπη.

Συνάντηση Σαμαρά - Ερντογάν στο περιθώριο της Συνόδου

Στο μεταξύ, συνάντηση με τον Τούρκο Πρόεδρο, Ρ. Τ. Ερντογάν, θα έχει στο περιθώριο των εργασιών της Συνόδου, ο Ελληνας πρωθυπουργός, Αντ. Σαμαράς, στον απόηχο των πρόσφατων δηλώσεων του Τούρκου Προέδρου για το Κυπριακό και τις έρευνες στην ευρύτερη θαλάσσια περιοχή για φυσικό αέριο, οι οποίες χαρακτηρίστηκαν «απογοητευτικές» από την ελληνική κυβέρνηση.
Ενόψει της συμμετοχής του στη ΝΑΤΟική Σύνοδο και της συνάντησης με τον Ρ. Τ. Ερντογάν, ο Αντ. Σαμαράς είχε χτες μακρά τηλεφωνική συνομιλία με τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, Ν. Αναστασιάδη. Οπως ανακοινώθηκε, «οι δύο ηγέτες αντάλλαξαν απόψεις σχετικά με την πορεία των συνομιλιών για το Κυπριακό, επιβεβαίωσαν για άλλη μια φορά τη στενή συνεργασία Αθήνας και Λευκωσίας και αναφέρθηκαν εκτενώς στις επαφές που θα έχουν οι κ.κ. Σαμαράς, Βενιζέλος και Αβραμόπουλος με ηγέτες των χωρών - μελών της Συμμαχίας, μεταξύ των οποίων και ο Πρόεδρος της Τουρκικής Δημοκρατίας, κ. Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν».
Οπως ανακοινώθηκε εξάλλου από το ελληνικό ΥΠΕΞ, «στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Κάρντιφ, η ελληνική αντιπροσωπεία, κατά τη συνήθη πρακτική, θα πραγματοποιήσει σειρά διμερών επαφών με χώρες της περιοχής και άλλες, όπως η Τουρκία, η Βουλγαρία, η Αλβανία, ο Καναδάς».
Ο Αντ. Σαμαράς φέρεται να συζήτησε για τη ΝΑΤΟική Σύνοδο και με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κ. Παπούλια, στο περιθώριο της χτεσινής ορκωμοσίας του νέου υφυπουργού Παιδείας, Γ. Στύλιου.

ΣΕΒ και ΣΥΡΙΖΑ συνεννοούνται...

ΣΕΒ και ΣΥΡΙΖΑ συνεννοούνται...

Η προχτεσινή συνάντηση του Αλ. Τσίπρα με το ΣΕΒ δεν ήταν η πρώτη και σίγουρα δε θα είναι η τελευταία. Αλλωστε, όπως δήλωσε αμέσως μετά ο πρόεδρος των βιομηχάνων Θ. Φέσσας, «θεωρώ ότι σε πολλά θέματα μπορούμε να έχουμε κοινά αποδεκτές λύσεις. Είμαστε έτοιμοι να ακούσουμε προτάσεις που αφορούν τη διαχείριση του δημόσιου χρέους χωρίς να έχουν επίπτωση στην ευρωπαϊκή πορεία της χώρας και τη σταθερότητα».

Τον περασμένο Ιούνη, όταν ο Αλ. Τσίπρας παραβρέθηκε και μίλησε στη γενική συνέλευση του ΣΕΒ, είχε δεχτεί την εξής παραίνεση από ορισμένους επιχειρηματίες: «Να ζητάτε τη γνώμη μας για διάφορα θέματα στα υπουργεία, στους κλάδους της οικονομίας». Και η απάντηση του Αλ. Τσίπρα ήταν: «Δεν μπορούμε παρά να συνεργαζόμαστε, να βοηθήσουμε τη βιομηχανία, χωρίς επιχειρήσεις δεν μπορεί να υπάρξει οικονομία». Δε χωράει, λοιπόν, καμιά αμφιβολία ότι ανάμεσα στο ΣΥΡΙΖΑ και στους βιομηχάνους υπάρχει καλή χημεία. Και πώς θα μπορούσε άλλωστε να ισχύει το αντίθετο, όταν ο Αλ. Τσίπρας τους υποσχέθηκε τα πάντα, μιλώντας στην τελευταία γενική τους συνέλευση.

Συγκεκριμένα, δεσμεύτηκε ότι, αν κυβερνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, θα εξασφαλίσει στους μεγαλοεργοδότες: Ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων και δημόσιες επενδύσεις που «σύρουν και συμπληρώνουν - δεν εκτοπίζουν - τον ιδιωτικό τομέα. Αυτό δεν είναι κρατισμός. Είναι ρεαλισμός». Διεκδίκηση «έκτακτων ευρωπαϊκών πόρων για ευρείας κλίμακας δημόσιες επενδύσεις στους τομείς του μέλλοντος». «Αντιγραφειοκρατικό δημόσιο τομέα - εργαλείο του δημοκρατικού προγραμματισμού και του αναπτυξιακού σχεδιασμού».

Υποσχέθηκε επίσης: Σταθερό, διαφανές, δίκαιο πλαίσιο φορολογικών υποχρεώσεων για τις επιχειρήσεις, που επιτρέπει το μακροπρόθεσμο επιχειρησιακό σχεδιασμό. Μείωση του ενεργειακού κόστους της βιομηχανίας. «Η αναγκαία στήριξη της βιομηχανίας είναι υποχρέωση του κράτους και όχι της ΔΕΗ, η οποία δεν μπορεί να πουλάει ενέργεια κάτω του κόστους», είχε πει, μεταφέροντας το κόστος στις πλάτες του λαού. Ρύθμιση των «κόκκινων δανείων» των τραπεζών «ώστε να ελαφρύνουμε επιχειρήσεις». Στοχευμένες πολιτικές χρηματοδότησης επιχειρήσεων από αναπτυξιακό δημόσιο φορέα ειδικού σκοπού, έτσι ώστε ν' αντιμετωπιστεί η παρατεταμένη έλλειψη ρευστότητας στην πραγματική οικονομία.

Οι βιομήχανοι απέσπασαν τις δεσμεύσεις που ήθελαν από το ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος ισχυρίζεται ότι με το δικό του μείγμα διαχείρισης τα συμφέροντά τους θα υπηρετούνται πιο αποτελεσματικά, θα διευρυνθούν τα εργαλεία της ανάπτυξης. Στο ίδιο πνεύμα, η προχτεσινή τους συνάντηση χαρακτηρίστηκε από μερίδα του αστικού Τύπου σαν «προγραμματικό διαγώνισμα» του ΣΥΡΙΖΑ προς το ΣΕΒ. Μετά από αυτά, καμιά εντύπωση δεν προκαλεί το γεγονός ότι από την πλευρά του ΣΕΒ δεν υπήρξε κανένα σχόλιο επί της ουσίας των εξαγγελιών του ΣΥΡΙΖΑ, ότι θα επαναφέρει τον κατώτατο μισθό στα 751 ευρώ, θα πάρει μέτρα τόνωσης της εσωτερικής ζήτησης, θ' αποκαταστήσει το εργατικό δίκαιο και άλλα παρόμοια.

Ξέρουν καλά εκεί στο ΣΕΒ ότι όσα «ανώγια και κατώγια» κι αν χτίσει ο ΣΥΡΙΖΑ με τις εξαγγελίες του, η γενική τάση που καταγράφεται σε όλη την καπιταλιστική ΕΕ δεν πρόκειται ν' ανατραπεί στην Ελλάδα όσο η χώρα ακολουθεί τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης και είναι ενταγμένη στην ΕΕ, πορεία που άλλωστε εγγυάται και ο ΣΥΡΙΖΑ. Η τάση αυτή είναι για διεύρυνση των ελαστικών σχέσεων απασχόλησης σε βάρος της σταθερής και μόνιμης εργασίας, για μείωση των μισθών και των συντάξεων, για αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης και πάει λέγοντας.

«Μαντζούνια» από τα πάνω για την ανακοπή, πολύ περισσότερο για την αντιστροφή αυτής της τάσης στο πλαίσιο της διαχείρισης εντός της ΕΕ δεν υπάρχουν, ανεξάρτητα από το μείγμα που προπαγανδίζει ο καθένας. Η διέξοδος βρίσκεται μόνο στην πάλη στα καθημερινά μέτωπα, για την παρεμπόδιση των βάρβαρων μέτρων με στόχους που συγκρούονται με τη στρατηγική του κεφαλαίου, της ΕΕ, διαμορφώνοντας τις προϋποθέσεις για την ανατροπή αυτών με τους οποίους ο ΣΥΡΙΖΑ συζητάει και βρίσκει «κοινούς τόπους»...

Π.

ΚΟΛΟΜΒΙΑ-Απάντηση των ανταρτών στα επικοινωνιακά τεχνάσματα

Απάντηση των ανταρτών στα επικοινωνιακά τεχνάσματα

Οι επικεφαλής της αντιπροσωπείας των FARC στην Αβάνα

ΑΒΑΝΑ.--
Ενώ συνεχίζονται και αυτή τη βδομάδα οι διαπραγματεύσεις στην κουβανική πρωτεύουσα ανάμεσα στην κυβέρνηση της Κολομβίας και τις Ενοπλες Επαναστατικές Δυνάμεις Κολομβίας - Στρατός του Λαού (FARC - EP) (το κομμουνιστικό αντάρτικο), μια νέα τακτική κίνηση της κυβέρνησης Σάντος προκαλεί νέες τριβές στις έτσι και αλλιώς δύσκολες συζητήσεις, που αφορούν σε μια κοινωνική σύγκρουση που έχει ένοπλο χαρακτήρα και διαρκεί πάνω από 40 χρόνια. Συγκεκριμένα, η κυβέρνηση έσπευσε να δηλώσει ότι οι διαπραγματεύσεις «μπαίνουν στην τελική ευθεία, επίκειται ο αφοπλισμός των ανταρτών» και ότι άμεσα προχωράει τη δημιουργία μιας «μεταβατικής επιτροπής» που θα επιβλέψει την «παράδοση των όπλων», με επικεφαλής στρατηγούς του στρατού. Αμεση ήταν η αντίδραση των ανταρτών. Ο επικεφαλής διαπραγματευτής Ιβάν Μάρκες, μέλος της Κεντρικής Διοίκησης των FARC - EP, σε συνέντευξή του τη Δευτέρα μίλησε για μονομερή ενέργεια που υπονομεύει το διάλογο. Οπως είπε, ανώτερα κυβερνητικά στελέχη διαδίδουν φανταστικά σενάρια. «Στην ορολογία των συζητήσεων δεν υπάρχει πουθενά ούτε μεταβατική επιτροπή, ούτε παράδοση όπλων και αφοπλισμός, και βέβαια δεν υπάρχουν στο λεξιλόγιο των ανταρτών», σημείωσε με έμφαση. Και πρόσθεσε: «Σε καμία περίπτωση οι FARC δεν πρόκειται να δεχτούν μια στρατιωτική - κυβερνητική επιτροπή για επίλυση ζητημάτων που είναι κυρίως πολιτικά, όπως η αναστολή της χρήσης όπλων, που προϋποθέτει την πλήρη αποστρατιωτικοποίηση της κοινωνίας και του κράτους».
Ο Μάρκες προσθέτει ότι οι αντάρτες αναγνωρίζουν ως μόνο νομικό πλαίσιο την κοινή ατζέντα που έχει συμφωνηθεί από τα ισότιμα μέλη, την κυβέρνηση και το αντάρτικο, και επίσης καλεί την κυβέρνηση να μην καλλιεργεί ψευδείς προσδοκίες ότι η ειρηνευτική διαδικασία έχει μπει στην τελική ευθεία. Σε ό,τι αφορά την πρωτοβουλία του υπουργού Εσωτερικών να φέρει στη Βουλή νομοσχέδιο που θα εξετάζει τη μεταβατική διαδικασία, τον κάλεσε να έρθει στην Αβάνα για συζητήσεις. Ο ηγέτης των ανταρτών καταλήγει: «Η ειρηνευτική διαδικασία δεν πρέπει να γίνεται με επικοινωνιακά τεχνάσματα και παρερμηνείες. Υπάρχει μόνο μια ατζέντα συζητήσεων, αυτή που αποφασίστηκε από τα δύο μέρη στις 26 Αυγούστου 2012. Ολα τα άλλα είναι στη σφαίρα της φαντασίας».
Τις επόμενες μέρες σε δηλώσεις τους άλλοι διαπραγματευτές των ανταρτών κάλεσαν την κυβέρνηση να μη βιάζεται και τόνισαν ότι και αυτοί μπορούν να κάνουν δική τους επιτροπή και να ζητήσουν ο στρατός να επιστρέψει στα καθήκοντά του, αυτά της φύλαξης των συνόρων και της ακεραιότητας της χώρας και στο πλαίσιο αυτό να διαλύσουν τα παραστρατιωτικά τάγματα θανάτου.
Στην τωρινή φάση του διαλόγου έχει προγραμματιστεί να συζητηθούν οι τρόποι αποκατάστασης των θυμάτων της σύγκρουσης, και ήδη επιτροπές θυμάτων από την Κολομβία καταφθάνουν στην έδρα του διαλόγου στην Αβάνα. Εως τώρα έχει αναφερθεί από τις δύο πλευρές ότι υπάρχει μερική συμφωνία σε 3 άλλα σημεία (την αγροτική μεταρρύθμιση, το ζήτημα των παράνομων καλλιεργειών και του ναρκω-εμπορίου και η πολιτική εκπροσώπηση). Ακολουθούν άλλα, όπως η διαδικασία αναστολής της χρήσης όπλων για τον τερματισμό της ένοπλης αντιπαράθεσης (και όχι ο αφοπλισμός) και η υπογραφή της τελικής συμφωνίας ώστε να ισχύσουν και όλες οι επιμέρους συμφωνίες.