Από τότε που βγήκε η συγγνώμη χάθηκε το φιλότιμο – Στο “τζάμπα” η αναγνώριση της γενοκτονίας στη Ναμίμπια από τη Γερμανία

 

Ως μεγάλη επικοινωνιακή επιτυχία και δείγμα ιστορικής και ηθικής ευθύνης διαφημίζεται στο γερμανικό ιδιαίτερα αστικό τύπο, η απόφαση της κυβέρνησης της χώρας, να αναγνωρίσει “με το όνομά της” όπως δήλωσε ο υπουργός εξωτερικών Χάικο Μας, τη γενοκτονία που διέπραξαν τα αποικιακά στρατεύματα του Κάιζερ στη σημερινή Ναμίμπια, το διάστημα 1904-1908, όταν εξολόθρευσαν τις φυλές Χερέρο και Νάμα.

Ωστόσο, όπως από την αρχή είχαν επισημάνει οι ενώσεις απογόνων των επιζησάντων της σφαγής, από αυτή την διαφημιζόμενη ως “πραγματική συμφιλίωση”, απουσιάζει παντελώς μια βασική προϋπόθεση της πραγματικής συγγνώμης, που δεν είναι άλλη από την επανόρθωση για τα διαπραχθέντων εγκλήματα στην τότε αποικία της “Γερμανικής Νοτιοδυτικής Αφρικής”.

Συγκεκριμένα, στο επίσημο κείμενο της συμφωνίας, προβλέπεται πως η ομοσπονδιακή κυβέρνηση της Γερμανίας θα πάψει να αρνείται τη γενοκτονία των δύο φυλών, και “υπό το φως της ιστορικής και ηθικής ευθύνης ζητά συγγνώμη”. Το τι ακριβώς σημαίνει αυτό πρακτικά, το ξεκαθάρισε ήδη την Παρασκευή ο Μάας, τονίζοντας πως από τέτοιες φράσεις “δεν μπορούν να εξαχθούν νομικές απαιτήσεις για αποζημίωση”.

Εφόσον η συμφωνία επικυρωθεί, όπως επιθυμεί το Βερολίνο, η γερμανική κυβέρνηση θα κατοχυρώσει ένα νομικό προηγούμενο ώστε να συνεχίσει να αρνείται τις αποζημιώσεις για μια σειρά εγκλημάτων που διέπραξε από την ενοποίησή του κι έπειτα το αστικό γερμανικό κράτος, περιλαμβανομένων φυσικά των φρικωδών πράξεων στην κατεχόμενη Ελλάδα στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, μεταξύ πολλών άλλων.

Προκειμένου να εξαγοράσει μάλιστα τη συναίνεση της κυβέρνησης της Ναμίμπια, η Γερμανία προτίθεται να διαθέσει 1,1 δις ευρώ, σε διάστημα 30 ετών, για “ανοικοδόμηση και ανάπτυξη της χώρας”, σε περιοχές κατοίκησης των Χερέρο και Νάμα. Ένα ποσό, που όχι απλά αντιστοιχεί σε ψίχουλα μπροστά στο μέγεθος της σφαγής, όχι απλά δε θα καταλήξει προς όφελος των οικογενειών των θυμάτων, αλλά και θα ωφελήσει, όπως παραδοσιακά συμβαίνει σε αυτού του είδους την “αναπτυξιακή βοήθεια” σε χώρες του τρίτου κόσμου, ποικίλα γερμανικά πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα στη Ναμίμπια.

Με πληροφορίες από jungewelt.de

Ποιος κέρδισε και ποιος έχασε στις Κυπριακές Εκλογές

 

Πρώτη ανάγνωση του αποτελέσματος των κυπριακών βουλευτικών εκλογών είναι η «νίκη» πρώτα της δεξιάς παρά την μείωση των ποσοστών της με την είσοδο λαγών της (μικρότερα δεξιά κόμματα) μαζί με την άνοδο του νεοναζιστικού μορφώματος του ΕΛΑΜ στη τέταρτη θέση (6.78%) σαρξ εκ της σαρκός τους.

Έχει ό,τι χρειάζεται στο οπλοστάσιό της για να συνεχίσει την αντιλαϊκή πολιτική της λιτότητας και των περικοπών.

Έχει ό,τι χρειάζεται για να ισχυροποιήσει τη θέση της μαζί με τους δορυφόρους της τη λύση δυο κρατών.

Έχει ό,τι χρειάζεται για να ξεπλύνει τον ρατσισμό την ξενοφοβία και την ρατσιστική βία ενάντια στους αδύναμους, τους μετανάστες και τους τουρκοκύπριους.

Έχει ότ,χρειάζεται για να ενισχύσει τον εθνικισμό.

«Μόλις 356.682 ψηφοφόροι πήγαν σήμερα στις κάλπες, ποσοστό που μεταφράζεται σε 63,9% του συνόλου των εγγεγραμμένων εκλογέων, σημειώνοντας μείωση της τάξης των 2.8% σε σχέση με το 2016 που ψήφισαν 66,7% των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων.»

Δεύτερη «νίκη» του συστήματος είναι η αποχή. Η αποχή δεν είναι τιμωρία. Η αποχή τους βολεύει. Στρώνει τον δρόμο για όλα τα πιο πάνω «έχει ό,τι χρειάζεται». Η αποχή είναι πολιτική θέση. Δεν βάζει κανένα εμπόδιο ίσα-ίσα ισχυροποιεί την μοιρολατρία και την αδράνεια.

Η απώλεια ποσοστών του ΑΚΕΛ (ο μεγάλος χαμένος των εκλογών) πρέπει να προβληματίσει γιατί έχει απολέσει την πρωτοπορία για την αλλαγή και την ελπίδα του προοδευτικού κόσμου. Χωρίς ίχνος εσωστρέφειας και ηττοπάθειας πρέπει να σταθεί απέναντι στις πολιτικές που γεννάνε την κοινωνική ανισότητα την μισαλλοδοξία και στον φασισμό.

Το φαινόμενο δεν είναι κυπριακό είναι ευρωπαϊκό. Η άνοδος των ακροδεξιών κομμάτων και του εθνικισμού είναι καθαρή επιλογή της ΕΕ και του κεφαλαίου.

Ας πει κάποιος στον Πρετεντέρη ότι ξεφτιλίζεται… – Η Λευκορωσία, ο φασισμός και ο Ιωάννης Βαπτιστής στο ρόλο του 5χρονου

 

Τον Αύγουστο θα κλείσει τα 67. Έχει έρθει η ώρα να το μάθει. Αλλά με τρόπο, για να μην πάθει κάτι.

Λοιπόν, Ιωάννη-Βαπτιστή Πρετεντέρη, είναι ίσως χρήσιμο να μάθεις ότι δεν έχεις χιούμορ. Μπορεί βέβαια να νομίζεις ότι έχεις, αλλά δεν είναι καλό να ζεις με ψευδαισθήσεις. Κι ίσως να χρειάζεσαι τη βοήθεια ενός ειδικού για να το συνειδητοποιήσεις.

Και πάρε ως αδιάψευστη απόδειξη το εξής. Δεν υπάρχει δεξιός-φιλελεύθερος, που χρησιμοποιεί ειρωνικά την προσφώνηση “σύντροφοι” και να έχει στάλα χιούμορ. Το πολύ-πολύ να ήταν αστείο στο ΠΑΣΟΚ του Σημίτη, που τους/σας είχε μείνει ακόμα ως εθιμοτυπία.

Το χιούμορ στην οικογένεια τελείωσε πιθανότατα με τον θάνατο του ταλαντούχου θεατρικού συγγραφέα Κ. Πρετεντέρη. Δυστυχώς δεν έχει αποδειχτεί ότι μεταβιβάζεται κληρονομικά από γενιά σε γενιά, μαζί με άλλα περιουσιακά στοιχεία. Κρίμα, αλλά τι να κάνουμε; Τα έχει αυτά η ζωή.

Ουφ, το είπαμε. Πάμε παρακάτω.

-Ο Ιωάννης-Βαπτιστής Πρετεντέρης μάς λέει πως ο Λουκασένκο και ο Πούτιν δε δηλώνουν μαρξιστές-λενινιστές για να νιώθει υποχρεωμένο το ΚΚΕ να τους στηρίζει, λες και υπάρχουν ακόμα σοβιέτ.

Ο αγαπητός αρθρογράφος είτε διαθέτει νηπιακή πολιτική αντίληψη είτε απευθύνεται σε αναγνώστες που έχουν τέτοια -πρακτικά είναι το ίδιο. Όταν καταδικάζεις μια επέμβαση-επίθεση, δεν ταυτίζεσαι απαραίτητα με αυτόν που την δέχεται, ούτε είναι προϋπόθεση να είναι/τον θεωρείς κομμουνιστή. Όπως δεν ήταν κομμουνιστής ο Μιλόσεβιτς ή ο Σαντάμ ή ο Άσαντ ή ο Καντάφι, η κυβέρνηση του Αφγανιστάν κοκ.

-Ο Ιωάννης-Βαπτιστής Πρετεντέρης μάς λέει πως στον κόσμο της δυτικής φιλελεύθερης δημοκρατίας δε συνηθίζεται να κατεβάζεις με το “έτσι θέλω” αεροπλάνα, ακόμα και αν είναι ο ίδιος ο Χίμλερ.

Ας δούμε όμως τι επιτρέπεται στη “δυτική φιλελεύθερη δημοκρατία”, αντιγράφοντας ένα απόσπασμα από την παρέμβαση-ανακοίνωση των ευρωβουλευτών του ΚΚΕ.

Δεν είναι οι κυβερνήσεις της ΕΕ που οργάνωσαν την “απαγωγή” του αεροσκάφους που μετέφερε τον τότε Πρόεδρο της Βολιβίας Μοράλες, με την υπόνοια ότι σε αυτό επέβαινε και ο Σνόουντεν;

Κάπως επιλεκτική η μνήμη και οι ευαισθησίες του αρθρογράφου…

-Ο Ιωάννης Βαπτιστής Πρετεντέρης το ρίχνει στα παλιά παιδικά στιχάκια, σαν μαθητούδι του δημοτικού, για τις ναζιστικές συμπάθειες του “ακτιβιστή δημοσιογράφου” και το στιγμιότυπο που δείχνει να πρωτοστατεί στο γκρέμισμα ενός αγάλματος του Λένιν. Δεν περιμέναμε ασφαλώς τη Λευκορωσία, ούτε τον κυνικό “παιδισμό” του, για να καταλάβουμε τι θέση παίρνει, αυτός και η τάξη του, ενάντια στον φασισμό και τα εγκλήματα των νεοναζί: Σκασίλα τους μεγάλοι και δέκα παπαγάλοι! Και ο Πρετεντέρης είναι ίσως ο αρχηγός αυτών των παπαγάλων -καλύτερα να μην επεκταθούμε στους ποντικούς- για αυτό και ως Βαπιστής βαφτίζει τους φασίστες αθώους και τους ξεπλένει προσεκτικά στην κολυμπήθρα του.

Μας λέει επίσης πως στη δημοκρατία που ζούμε δεν είναι ιδιαίτερο έγκλημα να κατεβάζεις αγάλματα του Λένιν και του Στάλιν, αλλά το αντίθετο. Η ιδιότητα του νεοναζί θεωρείται σχεδόν παράσημο, αν όχι απαραίτητο προσόν, για τους πολιτικούς φίλους της “δημοκρατίας που ζούμε” και ο αρθρογράφος δεν έχει πρόβλημα να το ομολογήσει ανοιχτά.

-Ο Ιωάννης Βαπτιστής Πρετεντέρης καμώνεται πως αγνοεί την ύπαρξη σχεδίου περικύκλωσης-επέμβασης της Ρωσίας από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, αλλά αν υπάρχει, ελπίζει να μετέχουμε, μαζί με τους συμμάχους μας, γιατί με τους άλλους δεν έχουμε κολεγιά και αυτό κρίθηκε το ’49…

Προσπερνώντας αυτό το φλογερό κήρυγμα ειρήνης του Πρετεντέρη, οφείλουμε να τον ενημερώσουμε πως το ’49 υπήρχε Σοβιετική Ένωση και σοσιαλιστική κοινότητα, οπότε ήταν εντελώς διαφορετική η σύγκρουση και τα στρατόπεδα.

Αν πάλι πιστεύει πως στον εμφύλιο πόλεμο αυτό που κρίθηκε είναι ότι δε θα συμμαχήσουμε με τη Ρωσία του Πούτιν, τότε φοβόμαστε πως κάποιος πρέπει να τον ενημερώσει πως εδώ και 30 χρόνια δεν υπάρχουν σοβιέτ και ο Βλαντίμιρ Πούτιν δεν έχει καμία σχέση με τον άλλο Βλαδίμηρο (Λένιν) ούτε δηλώνει μαρξιστής-λενινιστής.

Κάποιος πρέπει να το πει, επιτέλους, στον Ιωάννη Βαπτιστή Πρετεντέρη, για να σταματήσει να ζει με ψυχώσεις. Αλλά με τρόπο, μην πάθει τίποτα…

Πατριώτες και δωσίλογοι – Μια νύχτα στην Ακρόπολη…

 

 «Δεν είναι δυνατόν να ήσαν άνθρωποι με σώας τας φρένας αυτοί που υπεξήρεσαν εν ώρα νυκτός, την Γερμανικήν σημαίαν, η οποία εκυμάτιζεν, επί της Ακροπόλεως, παραπλεύρως της Εθνικής μας Σημαίας. (…) Διότι μόνον παράφρονες ή όργανα ξένης προπαγάνδας ημπορούσαν να διαπράξουν μιαν τόσο επαίσχυντο (…) πράξιν (…). Το Ελληνικό Έθνος υπεδέχθη την σημαίαν του Νέου Ράιχ, που εδημιούργησεν η μεγαλοφυής διάνοια του Αδόλφου Χίλτερ, ως σημαίαν ενός υπό πάσαν έποψιν μεγάλου και ανέκαθεν φίλου προς την Ελλάδα λαού, ως εν σύμβολον αποκαταστάσεως μιας ειρηνικής περιόδου, ως εν σύμβολον δικαιοσύνης (…) και πολιτισμού. Και είναι βέβαιον ότι αν οι δράσται του εγκλήματος της, περιήρχοντο εις χείρας του ελληνικού λαού, θα λυντσάροντο από αυτόν τον ίδιον ως εχθροί της πατρίδος μας».

Η εφημερίδα «Βραδυνή» της 1ης Ιουνίου 1941 καταγγέλλει σαν «παράφρονες ή όργανα ξένης προπαγάνδας» αυτούς που κατέβασαν την χιτλερική σημαία η οποία αξίζει «την προσήκουσαν τιμήν και τον ειλικρινή σεβασμόν»…

Μέσα στη ναζιστική σκλαβιά ορθώθηκε το ανάστημα του αδούλωτου λαού για την αποτίναξη του φασιστικού ζυγού, για την εθνική απελευθέρωση και την αναδημιουργία της Ελλάδας.

Ο λαός ακολούθησε το δικό του μεγαλειώδη δρόμο, τον αγώνα της εθνικής και κοινωνικής απελευθέρωσης, όπως τον είχε περιγράψει ήδη από την έναρξη του ιμπεριαλιστικού πολέμου – μέσα από τα μπουντρούμια της Ασφάλειας – ο Νίκος Ζαχαριάδης στο ιστορικό του πρώτο γράμμα της 31 Οκτώβρη 1940:

«Προς το λαό της Ελλάδας

Ο φασισμός του Μουσσολίνι χτύπησε την Ελλάδα πισώπλατα, δολοφονικά και ξετσίπωτα με σκοπό να την υποδουλώσει και εξανδραποδίσει. Σήμερα όλοι οι έλληνες παλαίβουμε για τη λευτεριά, την τιμή, την εθνική μας ανεξαρτησία. Η πάλη θα είναι πολύ δύσκολη και πολύ σκληρή. Μα ένα έθνος που θέλει να ζήσει πρέπει να παλεύει, αψηφώντας τους κινδύνους και τις θυσίες. Ο λαός της Ελλάδας διεξάγει σήμερα έναν πόλεμο εθνικοαπελευθερωτικό, ενάντια στο φασισμό του Μουσσολίνι. Δίπλα στο κύριο μέτωπο και Ο ΚΑΘΕ ΒΡΑΧΟΣ, Η ΚΑΘΕ ΡΕΜΑΤΙΑ, ΤΟ ΚΑΘΕ ΧΩΡΙΟ, ΚΑΛΥΒΑ ΜΕ ΚΑΛΥΒΑ, Η ΚΑΘΕ ΠΟΛΗ, ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΣΠΙΤΙ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΦΡΟΥΡΙΟ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ.

Κάθε πράκτορας του φασισμού πρέπει να εξοντωθεί αλύπητα (…)»

Ο λαός μας, αρνούμενος την καταχνιά της κατοχής που πλάκωσε τη χώρα τον Απρίλη του ’41, πιάνοντας το νήμα του ‘21, απειθαρχώντας στα κελεύσματα της συνθηκολόγησης, χωρίς να διαπραγματευτεί τίποτα από την τιμή και την Ιστορία του, τράβηξε το δρόμο του μεγαλείου και της θυσίας, όπως ακριβώς περιγραφόταν σε εκείνο το πανό του ΕΑΜ:

«Όταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα»

Ναι, αλλά μην ξεχνάμε ότι υπήρχαν και εκείνοι οι προσκυνημένοι, τα ελληνόφωνα όργανα του κατακτητή, τα φασιστικά Τάγματα Ασφαλείας και της θηριωδίας, προς τα οποία επιδαψίλευαν δάφνες ο Χίτλερ και ο Χίμλερ:

Το κατέβασμα του αγκυλωτού από την Ακρόπολη ήταν και είναι πράξη υψιστου συμβολισμού. Ημέρα μνήμης και τιμής για τους πραγματικούς πατριώτες, τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού που έδωσαν τον αγώνα για το ψωμί, την τιμή και τη λευτεριά. Και ο όρκος τους ήταν αυτός:

«Εγώ, παιδί του Ελληνικού Λαού, ορκίζομαι ν’ αγωνιστώ πιστά στις τάξεις του ΕΛΑΣ για το διώξιμο του εχθρού από τον τόπο μας, για τις ελευθερίες του Λαού μας, κι ακόμα, να είμαι πιστός και άγρυπνος φρουρός προστασίας στην περιουσία και το βιός του αγρότη. Δέχομαι προκαταβολικά και την ποινή του θανάτου αν ατιμάσω την ιδιότητά μου ως πολεμιστής του Έθνους και του λαού και υπόσχομαι να δοξάσω και να τιμήσω το όπλο που κρατώ και να μην το παραδώσω εάν δεν ξεσκλαβωθεί η Πατρίδα μου και δεν γίνει ο Λαός νοικοκύρης στον τόπο του» (Ο Όρκος της πρώτης αντάρτικης ομάδας του ΕΛΑΣ στη Ρούμελη που έγραψε ο Άρης Βελουχιώτης και δόθηκε το 1942 στη Γραμμένη Οξιά).

Αλλά και τότε δεν έλειψαν εκείνοι που βρέθηκαν απέναντι στον ελληνικό λαό. Εκείνοι που βγήκαν από τις τάξεις του φασιστικού και δολοφονικού μεταξικού καθεστώτος, από τις τάξεις εκείνων που διόρισαν πρωθυπουργό τον Μεταξά το 1936, τους απόντες από το μεγαλειώδες «Όχι» του ελληνικού λαού στα βουνά, στις πόλεις και τα χωριά. Υπήρχαν οι δοσίλογοι και οι μαυραγορίτες, οι γερμανοτσολιάδες και οι ταγματασφαλίτες.

Αυτοί που όταν ο ελληνικός λαός πολεμούσε και απελευθέρωνε τη χώρα από τους κατακτητές, εκείνοι έδιναν τον παρακάτω όρκο:

«Ορκίζομαι εις τον Θεόν τον άγιον τούτον όρκον, ότι θα υπακούω απολύτως ΕΙΣ ΤΑΣ ΔΙΑΤΑΓΑΣ ΤΟΥ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΑΡΧΗΓΟΥ ΤΟΥ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΑΔΟΛΦΟΥ ΧΙΤΛΕΡ. Θα εκτελώ πιστώς απάσας τας ανατεθεισομένας μοι υπηρεσίας και θα υπακούω άνευ όρων εις τας διαταγάς των ανωτέρων μου. Γνωρίζω καλώς, ότι διά μίαν αντίρρησιν εναντίον των υποχρεώσεών μου, τας οποίας διά του παρόντος αναλαμβάνω, θέλω τιμωρηθή ΠΑΡΑ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ ΝΟΜΩΝ».

(Ο Όρκος των Ταγμάτων Ασφαλείας)…

Η τιμή, λοιπόν, για εκείνους που ‘έδωσαν τη ζωή τους για την τιμή και την λευτεριά αυτού του τόπου, πάει χέρι – χέρι με την αιώνια καταισχύνη που θα κουβαλάνε όσοι πρόδωσαν κι όσοι προσπαθούν να κρύψουν την απουσία των προγόνων τους και τη δική τους πίσω από την «αθώα» φρασούλα: «Τότε όλοι οι Έλληνες ήταν “ένα”»….

Ε, όχι βέβαια!

• Ο ελληνικός λαός που πολεμούσε τους Γερμανούς στις πόλεις και στα βουνά, σε σχέση με τους άλλους, εκέινους που είχαν πάρει τον «πατριωτισμό» τους – μαζί με το χρυσό της χώρας – και τον είχαν φυγαδεύσει στα ασφαλέστατα «χαρακώματα» του Καΐρου και του Λονδίνου, δεν είναι «ένα», είναι «δυο – και μάλιστα εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους – πράγματα».
• Ήταν άλλο πράγμα το ΕΑΜ κι άλλο εκείνοι που συνεργάστηκαν με τον Χίτλερ, οι δοσίλογοι,οι ταγματασφαλίτες και οι γερμανοντυμένοι. Στους οποίους, αν και προδότες, οι του Καΐρου και του Λονδίνου, όταν επέστρεψαν, στο πλαίσιο της «εθνικής τους ενότητας», επιδαψίλευσαν τιμές και αξιώματα..
• Άλλο πράγμα οι εκτελεσμένοι στον τοίχο της Καισαριανής κι άλλο πράγμα οι «Τσολάκογλου» και οι «Ραλληδες». Άλλο πράγμα ο Έκτωρ Τσιρονίκος, ο δοσίλογος και συνεργάτης των Γερμανών επί Κατοχής. Ο αντιπρόεδρος στη γερμανοδιορισμένη «κυβέρνηση» του Ιωάννη Ράλλη, της κυβέρνησης δηλαδή των γερμανοτσολιάδων που ίδρυσε τα «Τάγματα Ασφαλείας». Κάτι τέτοιοι σαν τον Τσιρονίκο, με τέτοια «πατριωτική» προϋπηρεσία, είναι που απαρτίζουν τους «ήρωες» της Χρυσής Αυγής. Έτσι, στο περιοδικό της Χρυσής Αυγής, στη δεύτερη σελίδα, μέσα σε ειδικό πλαίσιο ώστε να τονίζεται ευδιάκριτα ο ναζισμός τους, δημοσιεύτηκε κείμενο (τεύχος Δεκέμβρη 1983) υπό τον τίτλο «ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΙΣ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ», το οποίο καταλήγει ως εξής: «Γιατί ΕΜΕΙΣ, μόνο ΕΜΕΙΣ είμαστε ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΤΕΣ, μελλοντικοί ανατροπείς της διαφθοράς, μελλοντικοί Δημιουργοί της Πολιτείας του Ήλιου, της Πολιτείας του Ελληνικού Μεγαλείου, της ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ». Η υπογραφή του εν λόγω δημοσιεύματος (και μάλιστα με κεφαλαία γράμματα) είναι: «ΕΚΤΩΡ ΤΣΙΡΟΝΙΚΟΣ».

Άλλο πράγμα αυτοί που έδωσαν την ψυχή, την καρδιά και το αίμα τους για τη λευτεριά της Ελλάδας και για τη σωτηρία του λαού, κι άλλο οι μαυραγορίτες, τα κόμματά τους και οι εφημερίδες που έφταναν να δίνουν ακόμα και το παράγγελμα των εκτελεστικών αποσπασμάτων (!), αυτοί που κράδαιναν ενάντια στο μεγαλειώδες κίνημα της Αντίστασης τη «νομιμότητα» του κατακτητή και των ντόπιων οργάνων του και έγραφαν:

«Καλώς συνετάγη ο νόμος που τιμωρεί με θάνατο τους Έλληνες υπηκόους όσοι μετέχουν σε πολεμικές εχθροπραξίες κατά των Γερμανών» («Καθημερινή», 1/6/1941).

• Άλλο πράγμα ήταν αυτοί που πολεμούσαν και τραγουδούσαν «το ΕΑΜ μας έσωσε απ’ τη πείνα, θα μας σώσει κι από τη σκλαβιά» κι άλλο πράγμα οι «παπατζήδες» που (στις 2-5-1944) σε ομιλία τους στην Αλεξάνδρεια, παρουσία των αξιωματικών του Πολεμικού Ναυτικού, έκαναν λόγο για τη «βρωμιά του ΕΑΜ»!
• Άλλο πράγμα ήταν αυτοί που πολέμησαν τον Χίτλερ και με τα ίδια όπλα πολέμησαν τον Τσόρτσιλ και τον Βαν Φλιτ, κι άλλο εκείνοι που για να καταπνιγεί κάθε εγχείρημα λαϊκής κυριαρχίας στον τόπο ζητούσαν «εντυπωσιακή» ιμπεριαλιστική επέμβαση ξένων δυνάμεων στην Ελλάδα και τηλεγραφούσαν (Γεώργιος Παπανδρέου, 22/9/1944), στον Τσόρτσιλ τα εξής:

«Δύναμαι να σας διαβεβαιώσω ότι η σταθερότης της ελληνικής κυβερνήσεως θα διατηρηθεί πλήρως κατά τας επικείμενους κρίσιμους στιγμάς. Δεν γνωρίζω τους λόγους διά την απουσία της Βρετανίας. Μόνον η άμεσος παρουσία εντυπωσιακών βρετανικών δυνάμεων εις την Ελλάδα και ως τας τουρκικάς ακτάς θα ήτο δυνατό να μεταβάλει την κατάστασιν» (Γ. Παπανδρέου: «Κείμενα», τόμος Β’ «Η απελευθέρωσις της Ελλάδος», εκδόσεις «Μπίρης», σελ. 147, Γ.Πετρόπουλος, Ριζοσπάστης, 1/12/2002).

• Άλλο πράγμα ήταν να κατεβάζεις την ναζιστική σημαία από την Ακρόπολη κι άλλο πράγμα να εξεγείρεσαι εναντίον «της αντεθνικής ταύτης ενεργείας» («Αθηναϊκά Νέα», 2/6/1941)

Να λοιπόν που η Ιστορία και η αλήθεια είναι πεισματάρικα πράγματα. Και επιμένουν: Όπως και σήμερα, έτσι και τότε, «μαζί» και «ενωμένος» ήταν, πράγματι, ο ελληνικός λαός. Οι δωσίλογοι και οι πατριδοκάπηλοι ήταν – και θα είναι πάντα – στην άλλη μπάντα.

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Μετά τη Λευκορωσία, «σφραγίζει διαβατήριο» και για Ουκρανία ΣΕ ΕΙΔΙΚΕΣ ΕΥΡΩΑΤΛΑΝΤΙΚΕΣ ΑΠΟΣΤΟΛΕΣ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΝΔ Από την πρόσφατη συνάντηση του Ελληνα ΥΠΕΞ με την επικεφαλής της λευκορωσικής αντιπολίτευσης Από την πρόσφατη συνάντηση του Ελληνα ΥΠΕΞ με την επικεφαλής της λευκορωσικής αντιπολίτευσης «Βασιλικότερη του βασιλέως» εμφανίστηκε, για μια ακόμη φορά, η ελληνική κυβέρνηση, σε ό,τι αφορά τη στήριξη του ευρωατλαντικού σχεδιασμού παρέμβασης στα εσωτερικά της Λευκορωσίας, με αφορμή την απαράδεκτη αναγκαστική προσγείωση του επιβατικού αεροσκάφους στο Μινσκ. ΝΑΤΟικότερος του ΝΑΤΟ ο Κυρ. Μητσοτάκης, έσπευσε ευθύς αμέσως μόλις έγινε γνωστό το περιστατικό, σε ανάρτησή του στο διαδίκτυο, ήδη από την προηγούμενη Κυριακή, να χαρακτηρίσει την «σοκαριστική, δίχως προηγούμενο πράξη» τον εξαναγκασμό του αεροσκάφους σε αλλαγή πορείας από το Βίλνιους της Λιθουανίας στο Μινσκ, και τη σύλληψη του αντικυβερνητικού δημοσιογράφου Ρομάν Προτάσεβιτς. Τα ίδια επανέλαβε και σε δηλώσεις στους «Financial Times», πριν από τη Σύνοδο Κορυφής τη ΕΕ, που έγινε την περασμένη Δευτέρα και Τρίτη, καλώντας τους Ευρωπαίους εταίρους του «να συμφωνήσουν ώστε να υπάρξουν ξεκάθαρες και αυστηρές συνέπειες που δεν θα αφήσουν περιθώρια στη Λευκορωσία να αμφισβητήσει την ενότητα και την αποφασιστικότητά μας». «Ως μια Ενωση αρχών δεν μπορούμε να δεχτούμε οτιδήποτε άλλο», είπε ο πρωθυπουργός, «ξεχνώντας» προφανώς ότι με την ίδια κυβέρνηση της Λευκορωσίας και με τις ίδιες «αρχές», η ΕΕ και οι ΗΠΑ έκαναν «μπίζνες» από το 2016 μέχρι το 2020, στοχεύοντας στη διάρρηξη των σχέσεών της με τη Ρωσία. Αλλά και μετά τη Σύνοδο Κορυφής, η ελληνική κυβέρνηση διεκδίκησε τα εύσημα επειδή σύμφωνα με τον πρωθυπουργό «εμείς παίξαμε έναν σημαντικό ρόλο ώστε να κάνουμε το αρχικό κείμενο των συμπερασμάτων πιο σκληρό (σ.σ. για τη Λευκορωσία)». Γραμμένη από το ίδιο χέρι θα μπορούσε να είναι και η δήλωση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τσίπρα, ο οποίος ζήτησε από την ΕΕ «να πιέσει τη Λευκορωσία να σεβαστεί το Διεθνές Δίκαιο και τα ανθρώπινα δικαιώματα». Καθοριστική συμβολή και στα «προεόρτια» Η ελληνική κυβέρνηση δεν διεκδίκησε αναβαθμισμένο ρόλο μόνο στα «μεθεόρτια» της αντιπαράθεσης ΕΕ - ΗΠΑ με τη Λευκορωσία, αλλά είχε ενεργή συμμετοχή και στα «προεόρτια» της νέας όξυνσης, επιβεβαιώνοντας την ολοένα και μεγαλύτερη εμπλοκή της σε σχέδια και ανταγωνισμούς επικίνδυνους για τον λαό και τη χώρα. Ο Προτάσεβιτς, που ο βίος και η πολιτεία του «φωνάζουν» από μακριά τον ρόλο του, βρέθηκε στην Ελλάδα για να συνοδεύσει και να καλύψει «δημοσιογραφικά» τη συμμετοχή της αρχηγού της λευκορωσικής αντιπολίτευσης Σβ. Τιχανόφσκαγια στο «Φόρουμ των Δελφών», όπου μίλησε για την «υποστήριξη της Ευρώπης προς τους Λευκορώσους και το όραμα για μια νέα, δημοκρατική Λευκορωσία». Η υποστηριζόμενη από ΗΠΑ - ΝΑΤΟ και ΕΕ Τιχανόφσκαγια ήρθε στην Ελλάδα με πρόσκληση του ελληνικού ΥΠΕΞ, με τις σχετικές επαφές να έχουν γίνει ήδη από τις 22 Απρίλη. Κατά την παραμονή της βέβαια στην Ελλάδα, δεν παρέλειψε να συναντηθεί και με τον Αμερικανό πρέσβη Τζ. Πάιατ, ο οποίος της επανέλαβε «την υποστήριξη των ΗΠΑ για τον λαό της Λευκορωσίας και το κράτος δικαίου», όπως και την προσήλωση των ΗΠΑ σε «μια νέα, δημοκρατική Λευκορωσία». Είναι φανερό, δηλαδή, ότι η Ελλάδα, με τη συναίνεση όλων των αστικών κομμάτων, δεν μετατρέπεται μόνο σε πολεμικό ορμητήριο των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ στην περιοχή και κόμβος για την προώθηση των στρατευμάτων τους στη συνοριογραμμή με τη Ρωσία, αλλά αναλαμβάνει και ειδικές «διπλωματικές» αποστολές για χώρες όπως η Λευκορωσία, που έχουν «ειδικό βάρος» στην αντιπαράθεση με την ανταγωνίστρια Ρωσία. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι, όπως αποκάλυψε ο Πάιατ (!), ο Ελληνας ΥΠΕΞ ετοιμάζεται την Τρίτη να ταξιδέψει στην Ουκρανία, άλλη μια χώρα που βρίσκεται σταθερά στο μάτι του κυκλώνα των ανταγωνισμών ανάμεσα σε ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και Ρωσία, με έξαρση μάλιστα της αντιπαράθεσης τους τελευταίους μήνες, όταν ευρωατλαντικά στρατεύματα κινήθηκαν απειλητικά «προς Ανατολάς», προς υπεράσπιση τάχα της ασφάλειας της Ουκρανίας... Δεν μπορούν να κρυφτούν Με δεδομένα τα παραπάνω, καμιά έκπληξη δεν προκαλεί ο αντικομμουνιστικός οχετός και η προσπάθεια διαστρέβλωσης των θέσεων του ΚΚΕ μετά τις τελευταίες εξελίξεις, με τα διάφορα παπαγαλάκια να προσάπτουν στο Κόμμα την «υπεράσπιση του δικτάτορα Λουκασένκο». Αυτό που ενοχλεί είναι η Αποκάλυψη των βρώμικων σχεδίων των αμερικανοΝΑΤΟικών, που αξιοποιούν κάθε εξέλιξη στην περιοχή ως αφορμή και άλλοθι, για να εντείνουν την παρέμβαση σε βάρος λαών και χωρών, στο πλαίσιο των οξυμένων ανταγωνισμών με τη Ρωσία, αλλά και την Κίνα. Τους ενοχλεί η καταγγελία από το ΚΚΕ της επικίνδυνης ελληνικής εμπλοκής, που γίνεται με τη σύμφωνη γνώμη κυβέρνησης, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ και άλλων αστικών δυνάμεων, με κριτήριο τα συμφέροντα της αστικής τάξης και την επιδίωξή της να αναβαθμίσει τον ρόλο της στην ευρύτερη περιοχή, μετατρέποντας τη χώρα και τον λαό σε στόχο. Τους ενοχλεί, τέλος, η σταθερή και ξεκάθαρη θέση του ΚΚΕ ότι ο λευκορώσικος λαός, και κάθε άλλος λαός, είναι ο μοναδικός υπεύθυνος για να επιλέξει το μέλλον του και να καθορίσει τις πολιτικές εξελίξεις στη χώρα του, χωρίς ξένες επεμβάσεις, που υπηρετούν άλλες σκοπιμότητες. Ριζοσπάστης

 

 Μετά τη Λευκορωσία, «σφραγίζει διαβατήριο» και για Ουκρανία

 

ΣΕ ΕΙΔΙΚΕΣ ΕΥΡΩΑΤΛΑΝΤΙΚΕΣ ΑΠΟΣΤΟΛΕΣ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΝΔ

Από την πρόσφατη συνάντηση του Ελληνα ΥΠΕΞ με την επικεφαλής της λευκορωσικής αντιπολίτευσης

«Βασιλικότερη του βασιλέως» εμφανίστηκε, για μια ακόμη φορά, η ελληνική κυβέρνηση, σε ό,τι αφορά τη στήριξη του ευρωατλαντικού σχεδιασμού παρέμβασης στα εσωτερικά της Λευκορωσίας, με αφορμή την απαράδεκτη αναγκαστική προσγείωση του επιβατικού αεροσκάφους στο Μινσκ.

ΝΑΤΟικότερος του ΝΑΤΟ ο Κυρ. Μητσοτάκης, έσπευσε ευθύς αμέσως μόλις έγινε γνωστό το περιστατικό, σε ανάρτησή του στο διαδίκτυο, ήδη από την προηγούμενη Κυριακή, να χαρακτηρίσει την «σοκαριστική, δίχως προηγούμενο πράξη» τον εξαναγκασμό του αεροσκάφους σε αλλαγή πορείας από το Βίλνιους της Λιθουανίας στο Μινσκ, και τη σύλληψη του αντικυβερνητικού δημοσιογράφου Ρομάν Προτάσεβιτς.

Τα ίδια επανέλαβε και σε δηλώσεις στους «Financial Times», πριν από τη Σύνοδο Κορυφής τη ΕΕ, που έγινε την περασμένη Δευτέρα και Τρίτη, καλώντας τους Ευρωπαίους εταίρους του «να συμφωνήσουν ώστε να υπάρξουν ξεκάθαρες και αυστηρές συνέπειες που δεν θα αφήσουν περιθώρια στη Λευκορωσία να αμφισβητήσει την ενότητα και την αποφασιστικότητά μας».

«Ως μια Ενωση αρχών δεν μπορούμε να δεχτούμε οτιδήποτε άλλο», είπε ο πρωθυπουργός, «ξεχνώντας» προφανώς ότι με την ίδια κυβέρνηση της Λευκορωσίας και με τις ίδιες «αρχές», η ΕΕ και οι ΗΠΑ έκαναν «μπίζνες» από το 2016 μέχρι το 2020, στοχεύοντας στη διάρρηξη των σχέσεών της με τη Ρωσία.

Αλλά και μετά τη Σύνοδο Κορυφής, η ελληνική κυβέρνηση διεκδίκησε τα εύσημα επειδή σύμφωνα με τον πρωθυπουργό «εμείς παίξαμε έναν σημαντικό ρόλο ώστε να κάνουμε το αρχικό κείμενο των συμπερασμάτων πιο σκληρό (σ.σ. για τη Λευκορωσία)».

Γραμμένη από το ίδιο χέρι θα μπορούσε να είναι και η δήλωση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τσίπρα, ο οποίος ζήτησε από την ΕΕ «να πιέσει τη Λευκορωσία να σεβαστεί το Διεθνές Δίκαιο και τα ανθρώπινα δικαιώματα».

Καθοριστική συμβολή και στα «προεόρτια»

Η ελληνική κυβέρνηση δεν διεκδίκησε αναβαθμισμένο ρόλο μόνο στα «μεθεόρτια» της αντιπαράθεσης ΕΕ - ΗΠΑ με τη Λευκορωσία, αλλά είχε ενεργή συμμετοχή και στα «προεόρτια» της νέας όξυνσης, επιβεβαιώνοντας την ολοένα και μεγαλύτερη εμπλοκή της σε σχέδια και ανταγωνισμούς επικίνδυνους για τον λαό και τη χώρα.

Ο Προτάσεβιτς, που ο βίος και η πολιτεία του «φωνάζουν» από μακριά τον ρόλο του, βρέθηκε στην Ελλάδα για να συνοδεύσει και να καλύψει «δημοσιογραφικά» τη συμμετοχή της αρχηγού της λευκορωσικής αντιπολίτευσης Σβ. Τιχανόφσκαγια στο «Φόρουμ των Δελφών», όπου μίλησε για την «υποστήριξη της Ευρώπης προς τους Λευκορώσους και το όραμα για μια νέα, δημοκρατική Λευκορωσία».

Η υποστηριζόμενη από ΗΠΑ - ΝΑΤΟ και ΕΕ Τιχανόφσκαγια ήρθε στην Ελλάδα με πρόσκληση του ελληνικού ΥΠΕΞ, με τις σχετικές επαφές να έχουν γίνει ήδη από τις 22 Απρίλη. Κατά την παραμονή της βέβαια στην Ελλάδα, δεν παρέλειψε να συναντηθεί και με τον Αμερικανό πρέσβη Τζ. Πάιατ, ο οποίος της επανέλαβε «την υποστήριξη των ΗΠΑ για τον λαό της Λευκορωσίας και το κράτος δικαίου», όπως και την προσήλωση των ΗΠΑ σε «μια νέα, δημοκρατική Λευκορωσία».

Είναι φανερό, δηλαδή, ότι η Ελλάδα, με τη συναίνεση όλων των αστικών κομμάτων, δεν μετατρέπεται μόνο σε πολεμικό ορμητήριο των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ στην περιοχή και κόμβος για την προώθηση των στρατευμάτων τους στη συνοριογραμμή με τη Ρωσία, αλλά αναλαμβάνει και ειδικές «διπλωματικές» αποστολές για χώρες όπως η Λευκορωσία, που έχουν «ειδικό βάρος» στην αντιπαράθεση με την ανταγωνίστρια Ρωσία.

Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι, όπως αποκάλυψε ο Πάιατ (!), ο Ελληνας ΥΠΕΞ ετοιμάζεται την Τρίτη να ταξιδέψει στην Ουκρανία, άλλη μια χώρα που βρίσκεται σταθερά στο μάτι του κυκλώνα των ανταγωνισμών ανάμεσα σε ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και Ρωσία, με έξαρση μάλιστα της αντιπαράθεσης τους τελευταίους μήνες, όταν ευρωατλαντικά στρατεύματα κινήθηκαν απειλητικά «προς Ανατολάς», προς υπεράσπιση τάχα της ασφάλειας της Ουκρανίας...

Δεν μπορούν να κρυφτούν

Με δεδομένα τα παραπάνω, καμιά έκπληξη δεν προκαλεί ο αντικομμουνιστικός οχετός και η προσπάθεια διαστρέβλωσης των θέσεων του ΚΚΕ μετά τις τελευταίες εξελίξεις, με τα διάφορα παπαγαλάκια να προσάπτουν στο Κόμμα την «υπεράσπιση του δικτάτορα Λουκασένκο».

Αυτό που ενοχλεί είναι η Αποκάλυψη των βρώμικων σχεδίων των αμερικανοΝΑΤΟικών, που αξιοποιούν κάθε εξέλιξη στην περιοχή ως αφορμή και άλλοθι, για να εντείνουν την παρέμβαση σε βάρος λαών και χωρών, στο πλαίσιο των οξυμένων ανταγωνισμών με τη Ρωσία, αλλά και την Κίνα.

Τους ενοχλεί η καταγγελία από το ΚΚΕ της επικίνδυνης ελληνικής εμπλοκής, που γίνεται με τη σύμφωνη γνώμη κυβέρνησης, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ και άλλων αστικών δυνάμεων, με κριτήριο τα συμφέροντα της αστικής τάξης και την επιδίωξή της να αναβαθμίσει τον ρόλο της στην ευρύτερη περιοχή, μετατρέποντας τη χώρα και τον λαό σε στόχο.

Τους ενοχλεί, τέλος, η σταθερή και ξεκάθαρη θέση του ΚΚΕ ότι ο λευκορώσικος λαός, και κάθε άλλος λαός, είναι ο μοναδικός υπεύθυνος για να επιλέξει το μέλλον του και να καθορίσει τις πολιτικές εξελίξεις στη χώρα του, χωρίς ξένες επεμβάσεις, που υπηρετούν άλλες σκοπιμότητες.

Ριζοσπάστης 

 

ΣΕ ΕΙΔΙΚΕΣ ΕΥΡΩΑΤΛΑΝΤΙΚΕΣ ΑΠΟΣΤΟΛΕΣ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΝΔ

Από την πρόσφατη συνάντηση του Ελληνα ΥΠΕΞ με την επικεφαλής της λευκορωσικής αντιπολίτευσης

«Βασιλικότερη του βασιλέως» εμφανίστηκε, για μια ακόμη φορά, η ελληνική κυβέρνηση, σε ό,τι αφορά τη στήριξη του ευρωατλαντικού σχεδιασμού παρέμβασης στα εσωτερικά της Λευκορωσίας, με αφορμή την απαράδεκτη αναγκαστική προσγείωση του επιβατικού αεροσκάφους στο Μινσκ.

ΝΑΤΟικότερος του ΝΑΤΟ ο Κυρ. Μητσοτάκης, έσπευσε ευθύς αμέσως μόλις έγινε γνωστό το περιστατικό, σε ανάρτησή του στο διαδίκτυο, ήδη από την προηγούμενη Κυριακή, να χαρακτηρίσει την «σοκαριστική, δίχως προηγούμενο πράξη» τον εξαναγκασμό του αεροσκάφους σε αλλαγή πορείας από το Βίλνιους της Λιθουανίας στο Μινσκ, και τη σύλληψη του αντικυβερνητικού δημοσιογράφου Ρομάν Προτάσεβιτς.

Τα ίδια επανέλαβε και σε δηλώσεις στους «Financial Times», πριν από τη Σύνοδο Κορυφής τη ΕΕ, που έγινε την περασμένη Δευτέρα και Τρίτη, καλώντας τους Ευρωπαίους εταίρους του «να συμφωνήσουν ώστε να υπάρξουν ξεκάθαρες και αυστηρές συνέπειες που δεν θα αφήσουν περιθώρια στη Λευκορωσία να αμφισβητήσει την ενότητα και την αποφασιστικότητά μας».

«Ως μια Ενωση αρχών δεν μπορούμε να δεχτούμε οτιδήποτε άλλο», είπε ο πρωθυπουργός, «ξεχνώντας» προφανώς ότι με την ίδια κυβέρνηση της Λευκορωσίας και με τις ίδιες «αρχές», η ΕΕ και οι ΗΠΑ έκαναν «μπίζνες» από το 2016 μέχρι το 2020, στοχεύοντας στη διάρρηξη των σχέσεών της με τη Ρωσία.

Αλλά και μετά τη Σύνοδο Κορυφής, η ελληνική κυβέρνηση διεκδίκησε τα εύσημα επειδή σύμφωνα με τον πρωθυπουργό «εμείς παίξαμε έναν σημαντικό ρόλο ώστε να κάνουμε το αρχικό κείμενο των συμπερασμάτων πιο σκληρό (σ.σ. για τη Λευκορωσία)».

Γραμμένη από το ίδιο χέρι θα μπορούσε να είναι και η δήλωση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τσίπρα, ο οποίος ζήτησε από την ΕΕ «να πιέσει τη Λευκορωσία να σεβαστεί το Διεθνές Δίκαιο και τα ανθρώπινα δικαιώματα».

Καθοριστική συμβολή και στα «προεόρτια»

Η ελληνική κυβέρνηση δεν διεκδίκησε αναβαθμισμένο ρόλο μόνο στα «μεθεόρτια» της αντιπαράθεσης ΕΕ - ΗΠΑ με τη Λευκορωσία, αλλά είχε ενεργή συμμετοχή και στα «προεόρτια» της νέας όξυνσης, επιβεβαιώνοντας την ολοένα και μεγαλύτερη εμπλοκή της σε σχέδια και ανταγωνισμούς επικίνδυνους για τον λαό και τη χώρα.

Ο Προτάσεβιτς, που ο βίος και η πολιτεία του «φωνάζουν» από μακριά τον ρόλο του, βρέθηκε στην Ελλάδα για να συνοδεύσει και να καλύψει «δημοσιογραφικά» τη συμμετοχή της αρχηγού της λευκορωσικής αντιπολίτευσης Σβ. Τιχανόφσκαγια στο «Φόρουμ των Δελφών», όπου μίλησε για την «υποστήριξη της Ευρώπης προς τους Λευκορώσους και το όραμα για μια νέα, δημοκρατική Λευκορωσία».

Η υποστηριζόμενη από ΗΠΑ - ΝΑΤΟ και ΕΕ Τιχανόφσκαγια ήρθε στην Ελλάδα με πρόσκληση του ελληνικού ΥΠΕΞ, με τις σχετικές επαφές να έχουν γίνει ήδη από τις 22 Απρίλη. Κατά την παραμονή της βέβαια στην Ελλάδα, δεν παρέλειψε να συναντηθεί και με τον Αμερικανό πρέσβη Τζ. Πάιατ, ο οποίος της επανέλαβε «την υποστήριξη των ΗΠΑ για τον λαό της Λευκορωσίας και το κράτος δικαίου», όπως και την προσήλωση των ΗΠΑ σε «μια νέα, δημοκρατική Λευκορωσία».

Είναι φανερό, δηλαδή, ότι η Ελλάδα, με τη συναίνεση όλων των αστικών κομμάτων, δεν μετατρέπεται μόνο σε πολεμικό ορμητήριο των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ στην περιοχή και κόμβος για την προώθηση των στρατευμάτων τους στη συνοριογραμμή με τη Ρωσία, αλλά αναλαμβάνει και ειδικές «διπλωματικές» αποστολές για χώρες όπως η Λευκορωσία, που έχουν «ειδικό βάρος» στην αντιπαράθεση με την ανταγωνίστρια Ρωσία.

Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι, όπως αποκάλυψε ο Πάιατ (!), ο Ελληνας ΥΠΕΞ ετοιμάζεται την Τρίτη να ταξιδέψει στην Ουκρανία, άλλη μια χώρα που βρίσκεται σταθερά στο μάτι του κυκλώνα των ανταγωνισμών ανάμεσα σε ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και Ρωσία, με έξαρση μάλιστα της αντιπαράθεσης τους τελευταίους μήνες, όταν ευρωατλαντικά στρατεύματα κινήθηκαν απειλητικά «προς Ανατολάς», προς υπεράσπιση τάχα της ασφάλειας της Ουκρανίας...

Δεν μπορούν να κρυφτούν

Με δεδομένα τα παραπάνω, καμιά έκπληξη δεν προκαλεί ο αντικομμουνιστικός οχετός και η προσπάθεια διαστρέβλωσης των θέσεων του ΚΚΕ μετά τις τελευταίες εξελίξεις, με τα διάφορα παπαγαλάκια να προσάπτουν στο Κόμμα την «υπεράσπιση του δικτάτορα Λουκασένκο».

Αυτό που ενοχλεί είναι η Αποκάλυψη των βρώμικων σχεδίων των αμερικανοΝΑΤΟικών, που αξιοποιούν κάθε εξέλιξη στην περιοχή ως αφορμή και άλλοθι, για να εντείνουν την παρέμβαση σε βάρος λαών και χωρών, στο πλαίσιο των οξυμένων ανταγωνισμών με τη Ρωσία, αλλά και την Κίνα.

Τους ενοχλεί η καταγγελία από το ΚΚΕ της επικίνδυνης ελληνικής εμπλοκής, που γίνεται με τη σύμφωνη γνώμη κυβέρνησης, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ και άλλων αστικών δυνάμεων, με κριτήριο τα συμφέροντα της αστικής τάξης και την επιδίωξή της να αναβαθμίσει τον ρόλο της στην ευρύτερη περιοχή, μετατρέποντας τη χώρα και τον λαό σε στόχο.

Τους ενοχλεί, τέλος, η σταθερή και ξεκάθαρη θέση του ΚΚΕ ότι ο λευκορώσικος λαός, και κάθε άλλος λαός, είναι ο μοναδικός υπεύθυνος για να επιλέξει το μέλλον του και να καθορίσει τις πολιτικές εξελίξεις στη χώρα του, χωρίς ξένες επεμβάσεις, που υπηρετούν άλλες σκοπιμότητες.

Ριζοσπάστης 

Νέο ανδραγάθημα του ΝΑΤΟ στη Βουλγαρία – Εισέβαλαν πάνοπλοι κατά λάθος σε βιοτεχνία!

 

Tον τρόμο έζησαν οι εργαζόμενοι μιας βιοτεχνίας παραγωγής ηλιέλαιου στην Βουλγαρία, όταν είδαν πάνοπλους Αμερικανούς στρατιώτες να εισβάλουν στο εργοστάσιο.

Το απίστευτο αυτό περιστατικό έγινε «κατά λάθος», στο χωριό Τσεσνεγκίροβο, κατά την διάρκεια ΝΑΤΟικής άσκησης. Ο τοπικός τηλεοπτικός σταθμός «Nova TV» μετέδωσε ότι επτά Αμερικανοί στρατιώτες εισέβαλαν από λάθος στη βιοτεχνία, σε σχηματισμό, προκειμένου να «ασφαλίσουν» την εγκατάσταση.

Ο ιδιοκτήτης της βιοτεχνίας δήλωσε ότι οι εργάτες είναι ακόμα τρομοκρατημένοι, ενώ τόνισε πως θα κινηθεί νομικά. Από την πλευρά της η αμερικανική πρεσβεία ζήτησε συγγνώμη…

Σύμφωνα με τα τοπικά ΜΜΕ το συμβάν έγινε στις 11 Μαΐου και έχει ήδη ξεκινήσει έρευνα από το υπουργείο Άμυνας της χώρας.