«Και για σένα πεθαίνω, ηλίθιε!»

«Και για σένα πεθαίνω, ηλίθιε!»

Πρώτη καταχώρηση: 11/10/2013 - 09:00

Τελευταία δημοσίευση: 12/10/2013 13:14Ο στον eniko

Προχτές συμπληρώθηκαν 46 χρόνια από την αιχμαλωσία και την δολοφονία του Τσε Γκεβάρα στη Βολιβία. Εκείνος στον οποίο ανατέθηκε να τον εκτελέσει ήταν ο υπαξιωματικός Μάριο Τεράν.
Ο Μάριο Τεράν, ο δολοφόνος του Τσε, το 2006 υποβλήθηκε σε εγχείρηση από Κουβανούς γιατρούς που συμμετέχουν στο πρόγραμμα της «Επιχείρησης Θαύμα» και προσφέρουν – δωρεάν - τις υπηρεσίες τους σε ασθενείς σε όλη τη Λατινική Αμερική. Ο Τεράν έπασχε από καταρράκτη. Οι επεμβάσεις καταρράκτη δεν είναι και τόσο απλό πράγμα για τους φτωχούς ανθρώπους στη Λατινική Αμερική.
Ο γιος του Τεράν, το 2007, στην συμπλήρωση 40 χρόνων από την δολοφονία του Τσε, έστειλε  σε εφημερίδα της Βολιβίας ευχαριστήριο μήνυμα προς τους Κουβανούς γιατρούς που αποκατέστησαν την όραση του πατέρα του. Του δολοφόνου, δηλαδή, του (και) γιατρού Τσε Γκεβάρα...
«Θυμηθείτε αυτό το όνομα - Μάριο Τεράν - ένας άνδρας που εκπαιδεύτηκε για να σκοτώσει μπορεί και πάλι να βλέπει χάρη στους γιατρούς που ακολουθούν τις ιδέες του θύματός του», ήταν το ρεπορτάζ με το οποίο κατέγραψε την είδηση η εφημερίδα «Γκράνμα» της Κούβας.
Θυμηθείτε, λοιπόν, τον Μάριο Τεράν. Και δίπλα σε αυτόν, θυμηθείτε κι εκείνον τον ναζί εκτελεστή. Η ιστορία έρχεται από τα παλιά και μας την διηγήθηκε πριν από χρόνια ένας αγαπημένος συνάδελφος και φίλος, ο Γιώργος Μουσγάς που την είχε ξετρυπώσει  από αναγνώσματα των πρώτων μεταπολιτευτικών χρόνων:
Ήταν μέρες Κατοχής. Στη Γαλλία. Στον τόπο της εκτέλεσης, λίγο πριν δοθεί το παράγγελμα στο εκτελεστικό απόσπασμα, ο ναζί εκτελεστής γυρίζει υπεροπτικά στον μελλοθάνατο Γάλλο αντιφασίστα και τον ρωτά: «Τι έχεις να πεις που δε θα δεις ποτέ τις ιδέες σου να πραγματώνονται;». Ο αντιφασίστας, με απόλυτο έλεγχο του εαυτού του, με απόλυτη συνείδηση της αξίας της θυσίας του, απαντά: «Και για σένα  πεθαίνω, ηλίθιε»!
Είναι αληθινή η ιστορία; Δεν ξέρω. Αλλά τί σημασία έχει;…



Όχι λίγες φορές, επανέρχεται το ερώτημα: Τι ήταν εκείνο που οδήγησε έναν από τους ηγέτες μιας από τις σημαντικότερες επαναστάσεις του 20ού αιώνα να προσφέρει τόσο αφειδώλευτα -  και κατά άλλους τόσο «απερίσκεπτα» και τόσο «τυχοδιωκτικά» - την ίδια του τη ζωή στο πεδίο των μαχών για την κοινωνική απελευθέρωση;
 Στη στάση του Τσε απέναντι στη ζωή (όπως περιέγραψε ο Φιντέλ Κάστρο στον επικήδειο στη μνήμη του Τσε που εκφωνήθηκε στην Πλατεία της Επανάστασης στην Αβάνα, στις 18 Οκτώβρη 1967) επέδρασε σημαντικά
«η αντίληψη ότι οι άνθρωποι έχουν μια σχετική αξία στην Ιστορία, η ιδέα ότι δεν ηττάται η υπόθεση όταν πεθαίνουν οι άνθρωποι, και ότι η ακατάσχετη πορεία της Ιστορίας δε σταματά ούτε θα σταματήσει με το χαμό των αρχηγών (...). Άνθρωποι σαν κι αυτόν - συνέχισε ο Κάστρο - είναι ικανοί, με το παράδειγμά τους, να συμβάλουν στην εμφάνιση άλλων που να τους μοιάζουν (...)»



Την αντίληψη του Τσε για τον άνθρωπο δε θα μπορούσαν ποτέ να την καταλάβουν οι δολοφόνοι του. Πόσο μάλλον να την εξοντώσουν.
Ό,τι  δεν κατάφεραν με τον Τσε  εκείνοι που τον δολοφόνησαν νόμισαν ότι θα το κατόρθωναν όσοι πίστεψαν ότι μπορούν να τον μετατρέψουν σε μια ακίνδυνη στάμπα πάνω σε μπλουζάκια και «μοδάτα» αξεσουάρ.
Ούτε αυτοί αντιλήφθηκαν ότι η ζωή του Τσε ξεπερνά κατά πολύ την αγοραία λογική τους. Δεν είχαν τα εργαλεία να αντιληφθούν εκείνο που κατάλαβε ο Σαρτρ: «Η ζωή του Τσε» - έλεγε ο Σαρτρ - είναι η ιστορία του πληρέστερου ανθρώπου της εποχής μας».
Αυτή η «πλήρης Ιστορία», που ο Τσε την έγραψε και την διηγήθηκε με τη ζωή και το θάνατό του, είναι ταυτόχρονα και η απάντηση στο ερώτημα «γιατί ο Τσε  συνεχίζει να ζει».
Όσοι προσπαθούν να εξαντλήσουν την εξήγηση αυτής της «αθανασίας», εστιάζοντας στην εικόνα του Τσε σαν «γητευτή των φοιτητικών ονείρων», ξεχνούν ότι ο Τσε των εργατών και των αγροτών, ο Τσε των ταπεινών και καταφρονεμένων, ο Τσε της νεολαίας, δε μας άφησε κληρονομιά μόνο το απίστευτο βλέμμα του. Ενα βλέμμα που κοιτάζει μακριά αλλά στέρεα προς το φαινομενικά αδύνατο. Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι ο Τσε και οι σύντροφοί του στην Κούβα έγιναν η απόδειξη της νίκης απέναντι στην καταπίεση, στη διαφθορά, στο φασισμό, στον ιμπεριαλισμό. Δεν ήταν μόνο ότι ο Τσε αρνήθηκε μια «στρωμένη» και άνετη ζωή, πριν την κουβανέζικη επανάσταση, ότι δεν θαμπώθηκε από τις τιμές, τα πόστα, την αναγνώριση, μετά την επικράτηση της επανάστασης.
Ολα αυτά μαζί μπορεί να συνθέτουν τον «μύθο» του Τσε, αλλά δεν είναι αρκετά να εξηγήσουν το γιατί ο Τσε Γκεβάρα «ζει».
Στην πραγματικότητα, τίποτα δε θα μπορούσε να κρατήσει «ζωντανό» τον Τσε, αν δεν παρέμεναν τραγικά ζωντανά και δραματικά επίκαιρα όλα όσα τον «γέννησαν». Ο πραγματικός λόγος που ο Τσε  παραμένει «ζωντανός» είναι ότι παραμένουν ζωντανά όλα όσα τον «γέννησαν».




Ο Τσε «ζει» γιατί, ως πολεμιστής και ως πολιτικός, ήταν ο κομαντάντε μιας υπόθεσης που και ως θεωρία και ως πράξη θα βρει την ολοκλήρωσή της, μόνο όταν καταργηθεί κάθε μορφής εκμετάλλευση. Ο μαρξισμός και το κομμουνιστικό ιδεώδες είναι πλήρως εξαγνισμένο μέσα μου, έλεγε ο Τσε, προσθέτοντας με απόλυτη σαφήνεια: «Δεν υπάρχει για μας κανείς άλλος ορισμός του σοσιαλισμού, πλην της κατάργησης της εκμετάλλευσης του ανθρώπου από άνθρωπο».
Ο Τσε θα παραμένει «ζωντανός» για όσο το βλέμμα του θα δείχνει ότι είναι ρεαλιστικό το όραμά του για έναν κόσμο ελεύθερο, δημοκρατικό, χωρίς πείνα, χωρίς φτώχεια, χωρίς καταπίεση.
«Αν τρέμεις από αγανάκτηση για κάθε αδικία, είσαι σύντροφός μου», έλεγε ο Τσε. Για όσο στον κόσμο η αδικία θα εξακολουθεί το έργο της, όσο οι έννοιες «τιμή» και «αξιοπρέπεια» θα υπάρχουν στο λεξιλόγιο των ανθρώπων,  ο Τσε θα είναι «ζωντανός». Γιατί «ο άνθρωπος - έλεγε ο Τσε- πρέπει να περπατάει με το κεφάλι απέναντι στον ήλιο. Και ο ήλιος πρέπει να κάψει το μέτωπο και καίγοντάς το να το σφραγίσει με τη σφραγίδα της τιμής. Όποιος περπατάει σκυφτός, χάνει αυτήν την τιμή».



Λίγο πριν τη δολοφονία του, ο Τσε είχε στείλει στα παιδιά του ένα γράμμα:
 «Αγαπημένα μου Ιλδίτα, Αλεϊδίτα, Καμίλο, Σέλια και Ερνέστο,
Αν μια μέρα χρειαστεί να διαβάσετε τούτο το γράμμα, θα πει πως πια δεν είμαι ανάμεσά σας. Σχεδόν δε θα με θυμάστε πια και τα πιο μικρά θα μ' έχουν ξεχάσει. Ο πατέρας σας ήταν ένας άνθρωπος που έπραττε όπως σκεφτόταν, και που σίγουρα ήταν πιστός στις πεποιθήσεις του (….). Να μελετάτε πολύ, για να μπορέσετε να κυριαρχήσετε στην τεχνική, που θα σας επιτρέψει να κυριαρχήσετε στη φύση (…). Να 'στε κυρίως ικανά να αισθάνεστε, όσο πιο βαθιά μπορείτε, κάθε αδικία που γίνεται απέναντι σ' οποιονδήποτε, σ' οποιαδήποτε χώρα του κόσμου(…). Πάντα, παιδιά μου, θα ελπίζω να σας ξαναδώ.
Ένα μεγάλο και δυνατό φιλί απ' τον Μπαμπά».
Δεν είδε ποτέ ξανά τα παιδιά του. Στις 8 προς 9 Οκτώβρη του 1967, ο κομαντάντε Τσε Γκεβάρα, περνούσε στο πάνθεον των «αθανάτων» της Ιστορίας με διαβατήριο την πίστη του στις πεποιθήσεις του. Χτυπήθηκε από δυο σφαίρες στο σβέρκο. Πισώπλατα. Οι δολοφόνοι του, αν και αιχμάλωτος, δεν είχαν το κουράγιο να τον κοιτούν στα μάτια ούτε καν τη στιγμή που τον εκτελούσαν. Οι δολοφόνοι του μοίρασαν ανά την υφήλιο τη φωτογραφία του νεκρού Τσε πιστεύοντας ότι έτσι θα σφράγιζαν και θα έκλειναν τους λογαριασμούς τους μαζί του.
Εκαναν λάθος. Μια άλλη φωτογραφία ήταν εκείνη που έμελλε να μείνει στην Ιστορία.

 Νίκος Μπογιόπουλος

ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΤΟ ΣΥΝΕΡΧΕΣΘΑΙ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ

 ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΤΟ ΣΥΝΕΡΧΕΣΘΑΙ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ

...Επιτρέπεται το μπουκάρειν, τραμπουκίζειν και μυνήειν των εργοδοτών προς διάλυσιν εργατικών συνελεύσεων -και εμμέσως πλην σαφώς, την με δικαστικήν απόφασην επιδίωξην άρσης τού δικαιώματος του συνδικαλίζεσθαι των εργαζομένων, 

δια της αποφάσεως ότι οι εργάται επετέθησαν εις τους εργοδότας, στεκόμενοι εμπρός των, την ώραν που οι εργοδόται έριχναν γροθιάς εις τον αέραν δια να γυμνασθώσι, 
διότι ως συνεπείς κηφήνες έχουσι πιάσει εις τα οστά των σκουριά από την απραξίαν και το διαρκές καθισιόν προς μάσαν των κερδών εις βάρος των εργατών.


ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΤΑΣ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩΜΕΝ.

Δια χειρός Καλής Γκέλμπεση (συγγραφέως)

(Συγνώμη δια τυχόν ορθογραφικά λάθη επί τής καθαρευούσης, 
μα δεν είχα και λόγους να την ενθυμούμαι απ' την εποχή τής φασιστικής δικτατορίας τού 1967-1974, 
όπου μάς την είχαν επιβάλλει ως ενοχλητικήν καπελαδούραν εις την εκπαίδευσην, από το δημοτικό κιόλας).

  

Βόλος, βόλεμα και βολικές εξηγήσεις

 Βόλος, βόλεμα και βολικές εξηγήσεις

Ο βόλος κι η μαγνησία θα μπορούσαν υπό προϋποθέσεις να είναι ένα μαγικό μέρος. Ζεστή, κλειστή θάλασσα στον παγασητικό ή ανοιχτή κι εκτεθειμένη στα κύματα από την άλλη πλευρά του αιγαίου, στο ενδιάμεσο η μυθική κατοικία των κενταύρων, το πήλιο, για ορεινές αποδράσεις, σε απόσταση βολής τρία νησιά για όλα τα γούστα, από τα πιο κοσμικά ως τα πιο εναλλακτικά (αλόννησος ολέ) και μία από τις πιο ωραίες πόλεις της ελλάδας, με όλα τα πιθανά πλεονεκτήματα: ωραία παραλία, άριστη ρυμοτομία –με τα σπίτια να φαίνονται κομμένα σα φέτες από ψηλά- τσιπουράδικα για μερακλήδες που θέλουν να ξεχάσουν (ναι αλλά με γλυκάνισο ή χωρίς;) και πλούσια κινηματική παράδοση, με το πρώτο εργατικό κέντρο στην ελλάδα, και ιστορικό παρελθόν που αποτυπώνεται σε οδούς σαν και αυτή.

Τι έχει αλλάξει λοιπόν και μια τέτοια πόλη αναδεικνύει για δήμαρχό της ένα κοινωνικό απόβρασμα σαν τον μπέο; Η ανάρτηση αυτή έρχεται αναδρομικά ως συμπλήρωμα στη σειρά «αυτοδιοικητικές ιστορίες» της περασμένης άνοιξης, όπου στο βόλο αναμετρήθηκαν στο δεύτερο γύρο ο πιο κλασικός εκπρόσωπος του αδόκιμου όρου «λούμπεν αστική τάξη» (ο κουφοντίνας τώρα δικαιώνεται) και ένα εξίσου τυπικό δείγμα πασοκοσυριζαίου (πατσιαντάς) και της λογικής του μικρότερου κακού, που πλασαρίστηκε ως εναλλακτική λύση ντεμέκ στο μαύρο μέτωπο που στήριξε την υποψηφιότητα μπέου. Και ναι μεν ο μπέος είχε μεγάλη διαφορά απ’ τον πρώτο γύρο και δεν απειλήθηκε ουσιαστικά, ήταν πολλοί όμως αυτοί που υπέκυψαν στο εκβιαστικό δίλημμα και ψήφισαν πασοκ –για να μην κοροϊδευόμαστε και μεταξύ μας. Κι αυτός ακριβώς είναι ο ορισμός του εκβιασμού για όποιον τυχόν μπερδεύεται και χαρακτηρίζει ως τέτοιο μια απεργιακή διεκδίκηση δεδουλευμένων, που οφείλονται στους εργαζόμενους, όπως πχ ο αρβανίτης.

Το αστικό πολιτικό σύστημα είναι κατ’ ουσίαν ένας κέντραυρος, που απ’ τη μέση και κάτω είναι φασιστικό κτήνος, ενώ από τη μέση και πάνω πλασάρει ένα ανθρώπινο, δημοκρατικό προσωπείο, που δεν αναιρείται ούτε συγκρούεται με το κάτω μισό, αλλά συμπληρώνονται ιδανικά, υπηρετώντας την ίδια ενιαία κι αδιαίρετη φύση της αστικής εξουσίας. Η επικράτηση του μπέου στο βόλο ετοιμάστηκε ιδεολογικοπολιτικά απ’ τις βρωμιές του πασόκου σκοτινιώτη κι είναι τα πολιτικά απόνερα της κάρλας και της σοσιαλδημοκρατίας –που υποτίθεται πως τον αντιπαλεύει. Η επέλαση του φασισμού δεν πατάει μόνο στη ραγδαία εξάπλωση της φτώχιας, αλλά στην ανεμελιά και την επίπλαστη ευημερία των προηγούμενων χρόνων, που έκανε πολλούς να χάσουν τα ταξικά γυαλιά τους και να αποκτήσουν μικροαστική συνείδηση. Εξάλλου το βασικό χαρακτηριστικό του λούμπεν στοιχείου που εκτρέφει το φασισμό, όπως τουλάχιστον το αντιλαμβάνομαι εγώ, δεν είναι η χρεοκοπία και το χαμηλό εισόδημα, αλλά ακριβώς η έλλειψη ταξικής (και γενικότερης) συνείδησης. Το κνούτο πηγαίνει πάντα μαζί με το καρότο. Και ας μην ξεχνάμε πως ήταν στην χώρα της περίφημης αυστριακής σοσιαλδημοκρατίας (ότο μπάουερ, κτλ) που εμφανίστηκε και έδρασε αρχικά ο αυστριακός χίτλερ –με όση ιδιαίτερη σημειολογία μπορεί να κρύβει αυτό για το βόλο και το γνωστό προσωνύμιό του.

Ο μπέος βέβαια, όπως κι οι χρυσαυγίτες που τον στήριξαν, ξέρει να παίζει πολύ καλά το επικοινωνιακό παιχνίδι –και ας μην έχει ακριβώς επικοινωνιακό χάρισμα- και να κερδίζει πόντους ακόμα και όταν έχει απέναντί του τα αστικά μμε ή μάλλον ακριβώς επειδή φαίνεται τυπικά να τα έχει απέναντι, παίρνοντας ανέξοδα τεκμήρια επικοινωνιακής ριζοσπαστικότητας, με άναρθρες κραυγές. Και δεν πρόκειται να τον νικήσει κανείς ή έστω να τον φθείρει παίζοντας στο δικό του γήπεδο, το δικό του παιχνίδι. Έτσι νιώθει αρκετή άνεση ώστε να απαγορεύει νταβατζιλίκι πχ να συζητηθεί στο δημοτικό συμβούλιο ένα ψήφισμα για τον ένα χρόνο από τη δολοφονία του φύσσα, προκαλώντας την αγανάκτηση και την αποχώρηση των άλλων παρατάξεων. Παράλληλα βάζει μπρος μια κερδοφόρο φάμπρικα για τα αδέσποτα ζώα της πόλης, με σημειολογική αξία, για να δείξει πως είναι ο μπόγιας του συστήματος. Ενώ έχει μεγαλύτερη ευχέρεια κινήσεων, με την κουτάλα της εξουσίας ανά χείρας, για να κάνει παιχνίδι και να χτίσει τις απαραίτητες συμμαχίες για την ισχυροποίησή του.

Κατά τα άλλα ο βόλος δεν ξεφεύγει από τον κανόνα των ελληνικών πόλεων που πνίγονται στα προβλήματα κι αποξηραίνονται από ζωτικές δυνάμεις (όπως κινδυνεύει να πάθει κυριολεκτικά δηλ το νότιο πήλιο, αν σπάσει το εκεί φράγμα). Μια πόλη που αργοπεθαίνει, ασορτί με τα στάσιμα νερά της κάρλας, που μολύνονται ποικιλοτρόπως από τις γύρω βιομηχανίες και είναι η πιθανότερη αιτία για τα αυξημένα κρούσματα καρκίνου στα γειτονικά χωριά. Η τελευταία λέξη της μόδας σε αυτόν τον τομέα ωστόσο είναι οι μπίζνες εισαγωγές-εξαγωγές λυμάτων από και σε άλλες χώρες, όπου δραστηριοποείται μεταξύ άλλων ο γνωστός και μη εξαιρετέος μάνεσης, με τη μονάδα της χαλυβουργίας στο βόλο. Ενώ και η σοσιαλίστρια δούρου έχει κάνει λόγο για εξαγωγή λυμάτων των μονάδων της αττικής στη σοσιαλιστική (όσο και η δούρου) κίνα.

Τα κορυφαία σκηνικά ωστόσο, που προϊδέαζαν ίσως τους πιο διορατικούς για τις πολιτικές εξελίξεις που ακολούθησαν, έγιναν στο μαγικό υπόκοσμο του ποδοσφαίρου, με τους οπαδούς του τοπικού ολυμπιακού να ετοιμάζουν αποθεωτική υποδοχή στον μπέο, μετά την αποφυλάκισή του με το σύνθημα: κάποιος ήρθε στην παρέα, καλώς ήρθες αχιλλέα. Και με τον υποβιβασμό της ομάδας να προκαλεί γενικό ξεσηκωμό κι επεισοδιακές αντιδράσεις, που απέκτησαν σχεδόν αντιμνημονιακά χαρακτηριστικά!

Ο αντιμνημονιακός χυλός είναι το σύγχρονο όπιο του ελληνικού λαού. Και η ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής, που κάποτε τη στηλίτευαν οι δημοσιογράφοι, βρίσκει ιδανικό συμπλήρωμα στη σημερινή πολιτικοποίηση (εντός και εκτός εισαγωγικών) του ποδοσφαίρου και των παραγόντων του (μπέος, μαρινάκης) που δημόσια βέβαια κηρύσσουν το δόγμα no politica, για να πουλήσουν προφίλ ανεξάρτητου από τους σημερινούς διεφθαρμένους πολιτικούς. Κι οι περισσότεροι σφοι παρακολουθούν αμήχανα το.. καινούριο πεδίο «άσκησης πολιτικής», υποστηρίζοντας συνήθως ενστικτωδώς (με ταξικό ένστικτο) τη νίκη βόλου της προσφυγικής νέας ιωνίας. Η οποία ανέβηκε φέτος στη μεγάλη κατηγορία αλλά εκτός απροόπτου θα βυθιστεί αύτανδρη γιατί πήρε δανεικούς από τη λάθος ομάδα (παο). Κι επειδή το κρύο πανθεσσαλικό στάδιο, δε θα γίνει ποτέ καυτή έδρα, όπως δηλ το κλουβί της ιωνίας, που έλιωνε τους αντίπαλους με τη ζεστή του ατμόσφαιρα.

Εν κατακλείδι, για το μικρό παράδεισμο της μαγνησίας ισχύει στο ακέραιο η φράση: εδώ είναι ο παράδεισος και η κόλαση εδώ. Μόνο που ο πρώτος έχει εισιτήριο, ταξικά προσδιορισμένο. Κι η εργατική τάξη χρειάζεται να κάνει πολλά βήματα ακόμα, ανεβάζοντας κατακόρυφα το επίπεδο των αγώνων της, για να μπορέσει να πάει στο δικό της παράδεισο.

Ετοιμάζονται για πρόωρες εκλογές

 Ετοιμάζονται για πρόωρες εκλογές

Ενδείξεις επιτάχυνσης των αντιλαϊκών διεργασιών και «κομπρεμί»

Κόντρα στα αποπροσανατολιστικά πολιτικά παιχνίδια των κομμάτων του ευρωμονόδρομου, το ΚΚΕ καλεί το λαό να οργανώσει σήμερα την πάλη του, με μαζικούς αγώνες και ισχυρό ΚΚΕ παντού

Tην ίδια ώρα που επιχειρείται η κορύφωση της αποπροσανατολιστικής για το λαό κοκορομαχίας που έχουν στήσει με τον ΣΥΡΙΖΑ και άλλα κόμματα της αστικής διαχείρισης, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ προετοιμάζονται παράλληλα για πρόωρες κάλπες την ερχόμενη άνοιξη. Ασχετα από το τι λένε επισήμως προς τα έξω, ότι θα βρεθούν οι 180 βουλευτές που χρειάζονται για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας το Μάρτη, προσανατολισμό προεκλογικής προετοιμασίας έχουν οι τελευταίες δημόσιες τοποθετήσεις στελεχών του ΠΑΣΟΚ, όσο και οι επαφές στελεχών της ΝΔ σε όλη τη χώρα για επανασυσπείρωση δυνάμεων.

Χτες, ήταν σειρά του αναπληρωτή υπουργού Υγείας, στελέχους του ΠΑΣΟΚ και στενού συνεργάτη του Ευ. Βενιζέλου, Λεωνίδα Γρηγοράκου, να εκτιμήσει, μιλώντας στον τηλεοπτικό «ΣΚΑΪ», ότι είναι πολύ δύσκολο να βρεθούν οι 180 βουλευτές για νέο Πρόεδρο, μετά τις διαφοροποιήσεις «ανεξάρτητων» βουλευτών και τη στάση της ΔΗΜΑΡ, προσθέτοντας ότι «οι εκλογές είναι προ των πυλών». Δείχνοντας μάλιστα ότι όλα τα σχέδια αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού σκηνικού είναι στο τραπέζι, πρόσθεσε πως «το ΠΑΣΟΚ δεν είναι δέσμιο κανενός και δεν έχει "συμπεθεριάσει" με κανένα», ενώ δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Οι δηλώσεις Γρηγοράκου έρχονται κατόπιν αντίστοιχων επισημάνσεων του Ευ. Βενιζέλου, την Τρίτη και την Τετάρτη, ότι ο χώρος τους πρέπει να είναι έτοιμος για εκλογές και μέσα στο 2015.

Ταυτόχρονα, «δένουν» με πληροφορίες που διαρρέονται από τη συγκυβέρνηση ότι στην προσπάθειά της να εξασφαλίσει τους 180 βουλευτές που χρειάζονται για την προεδρική εκλογή (κι ενώ ΝΔ - ΠΑΣΟΚ μετρούν μόνο 154), στις επαφές της και τα κομπρεμί με «ανεξάρτητους» βουλευτές και αυτούς άλλων αστικών κομμάτων, πιάνει «ταβάνι» στους 170...

Σημειωτέον, η τοποθέτηση Γρηγοράκου προκάλεσε την αντίδραση του παριστάμενου τέως ευρωβουλευτή και νυν γραμματέα Πολιτικού Σχεδιασμού της ΝΔ, Γιώργου Κουμουτσάκου, ο οποίος τον μέμφθηκε ότι δημιουργεί «κλίμα εκλογών όταν πήραμε αποφάσεις για ψήφο εμπιστοσύνης και για εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας το Φεβρουάριο». Πρόσθεσε ότι «δεν πρέπει να συρθεί η χώρα σε εκλογές» και εκτίμησε ότι «η Βουλή θα αρθεί στο ύψος των περιστάσεων για να μην συρθεί η χώρα σε επικίνδυνη περιπέτεια».

Επαναπροσέγγιση στελεχών και ανασχηματισμός

Στην πράξη, βέβαια, και στη ΝΔ, με αφορμή τη συμπλήρωση 40 χρόνων από την ίδρυσή της και με το βλέμμα στις κάλπες, στελέχη της εξορμούν στην περιφέρεια επιδιώκοντας επανασύνδεση με παράγοντες και ψηφοφόρους του κόμματος που τα προηγούμενα χρόνια απομακρύνθηκαν, αποστασιοποιήθηκαν, διαγράφηκαν, έφυγαν για άλλα κόμματα και μορφώματα. Σε αυτό το πλαίσιο, πολλά λέγονται για «άγριο» πλευροκόπημα στους ΑΝΕΛ.

Οι προσπάθειές τους δείχνουν να φέρνουν κάποιο αποτέλεσμα. Οπως γνωστοποίησε χτες ο ίδιος ο πρωθυπουργός και πρόεδρος της ΝΔ,Αντ. Σαμαράς, στον πρόεδρο της Βουλής, ο Νικ. Κακλαμάνηςεπανεντάσσεται στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματος. Παράλληλα, όπως δήλωσε στη Βουλή ο νυν «ανεξάρτητος», πρώην βουλευτής των ΑΝΕΛ Κ. Γιοβανόπουλος δεν θα δώσει μεν ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση, αλλά θεωρεί ότι πρέπει να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή. Διάφορα τέτοια σενάρια προσέγγισης με τη ΝΔ ακούγονται και για τους βουλευτές Γ. Νταβρή και Χρ. Γιαταγάνα, επίσης πρώην βουλευτές των ΑΝΕΛ.

Στο ίδιο πλαίσιο, εκλογικής αναδιάταξης και κατάρτισης ενός κυβερνητικού σχήματος ικανού να δώσει την προεκλογική μάχη, εντάσσονται και οι πληροφορίες περί επικείμενου «μίνι» ανασχηματισμού και «διορθωτικών κινήσεων» στην κυβέρνηση, με αφορμή την αποχώρηση του νυν υπουργού Αμυνας, Δ. Αβραμόπουλου, το αμέσως επόμενο διάστημα για τις Βρυξέλλες, προκειμένου να αναλάβει καθήκοντα επιτρόπου.

Την ίδια βάση έχει και η πρεμούρα της κυβέρνησης να φέρει τις περιβόητες «φοροελαφρύνσεις», να προχωρήσουν τα παζάρια για το χρέος και τη «μετά το μνημόνιο εποχή», αφενός για να κερδίσει πόντους εμπιστοσύνης από την εγχώρια αστική τάξη που ιεραρχεί τα εν λόγω ζητήματα, κι αφετέρου για να καλλιεργήσει στο λαό την αυταπάτη ότι από τις κινήσεις αυτές έχει να περιμένει βελτίωση στην καθημερινότητά του...

Πηγή:ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Γράμμα του Ι.Β. Στάλιν στον Ντέμιαν Μπέντνι, 12/12/1930

 Γράμμα του Ι.Β. Στάλιν στον Ντέμιαν Μπέντνι, 12/12/1930

Το γράμμα του Ι. Β. Στάλιν στον Ντεμιάν Μπέντνι της 12/12/1930 δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στον 13ο τόμο (σελίδες 23–27) της σοβιετικής έκδοσης των «Έργων» του Στάλιν στα ρωσικά (Μόσχα 1951)· η πρώτη δημοσίευση σε ελληνική μετάφραση πραγματοποιήθηκε με την έκδοση του 13ου τόμου των «Απάντων» του Στάλιν το 1953 στο Βουκουρέστι. Η πρώτη δημοσίευση αυτού του γράμματος έγινε με αρκετές περικοπές. Αν και οι περικοπές αυτές δεν αλλάζουν επί της ουσίας την σημασία του περιεχομένου του, στέλνω προς ανάρτηση ολόκληρο το κείμενο του γράμματος σε μετάφραση στα ελληνικά, όχι μόνο επειδή αποτελεί σημαντικό ντοκουμέντο για την σοβιετική πολιτική απέναντι στην διανόηση αλλά και γιατί θίγει και μια σειρά άλλα βασικά για την σοβιετική πολιτική στους αντίστοιχους τομείς θέματα (π.χ. εθνικό ζήτημα, σχέσεις κομμουνιστικού κόμματος και σοβιετικού κράτους, δημοκρατικός συγκεντρωτισμός κ.α.). Η μετάφραση των περικοπών βασίστηκε στο κείμενο που δίνει ο 18ος τόμος (σελίδες 31–35) της ρωσικής έκδοσης των «Έργων» του Ι. Β. Στάλιν που εκδόθηκε το 2006 στο Τβερ (πρβλ. И. В. Сталин Сочинения. — Т. 18. — Тверь: Информационно-издательский центр «Союз», 2006. С. 31–35), ενώ για το υπόλοιπο ακολουθήθηκε κατά βάση η υφιστάμενη ελληνική μετάφραση (βλ. σχετικά προηγούμενη ανάρτηση σε τούτο το νήμα). Τα αποσπάσματα του γράμματος που είχαν παραληφθεί στην πρώτη έκδοση έχουν τοποθετηθεί μεταξύ οξυγώνιων αγκυλών (< >). Η πρώτη δημοσίευση στα ρωσικά και οι αρχειακοί κωδικοί του πρωτότυπου του γράμματος σημειώνονται στο τέλος του κειμένου. Για να βοηθήσω τους αναγνώστες και τις αναγνώστριες να καταλάβουν καλύτερα το γράμμα συμπληρώνω τα εξής: ο Ε. Μ. Γιαροσλάβσκι ήταν εκείνη την εποχή μέλος της συντακτικής επιτροπής της εφημερίδας «Πράβντα», οι Γκ. Λελέβιτς, Λ. Λ. Αβερμπάχ και Λ. Σ. Σοσνόβσκι ήταν κριτικοί λογοτεχνίας· ο Λελέβιτς κι ο Σοσνόβσκι ήταν παράγοντες του λεγόμενου κινήματος «Στην σκοπιά» που δημιουργήθηκε από μέλη της ομάδας συγγραφέων που έβγαζαν μεταξύ 1923 και 1925 το λογοτεχνικό περιοδικό «Στην σκοπιά» (συνέχισε να βγαίνει μεταξύ 1926 και 1932 μετονομασμένο «Στην λογοτεχνική σκοπιά») και οι δυο τους είχαν επιμεληθεί την έκδοση της «Συλλογής Έργων» του Ντ. Μπέντνι που κυκλοφόρησε σε 13 τόμους το δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1920. — Μη Απολιθωμένος κ.λπ.

Ι. Β. ΣΤΑΛΙΝ

ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟ ΝΤ. ΜΠΕΝΤΝΙ

12 του Δεκέμβρη 1930

Στο σύντροφο Ντεμιάν Μπέντνι.

Πήρα το γράμμα Σας της 8/12. Επιθυμείτε, όπως φαίνεται, την απάντησή μου. Ορίστε λοιπόν.

Πριν απ’ όλα για μερικές μικρόλογες και τιποτένιες φράσεις και υπαινιγμούς Σας. Αν αυτές οι άσχημες «μικρολογίες» αποτελούσαν ένα τυχαίο στοιχείο, θα μπορούσε κανείς να τις προσπεράσει. Είναι όμως τόσο πολλές και «αναβλύζουν» με τέτοια δύναμη που δίνουν τον τόνο σε όλο το γράμμα Σας. Και ο τόνος, όπως είναι γνωστό, κάνει τη μουσική.

Θεωρείτε την απόφαση της ΚΕ «θηλιά», ένδειξη ότι «έφτασε η ώρα της δικής μου (δηλ. της δικής Σας) καταστροφής». Γιατί, για ποιο λόγο; Πώς να ονομάσεις έναν κομμουνιστή που αντί να εμβαθύνει στην ουσία της απόφασης της ΚΕ και να διορθώσει τα λάθη του, θεωρεί αυτή την απόφαση «θηλιά»;

Δεκάδες φορές Σας παίνεψε η ΚΕ, όταν έπρεπε να Σας παινέψει. Δεκάδες φορές Σας περιφρούρησε η ΚΕ (όχι χωρίς κάποιο παρατράβηγμα!) από τις επιθέσεις ορισμένων ομάδων και συντρόφων του κόμματός μας. Δεκάδες ποιητές και συγγραφείς έβαλε στη θέση τους η ΚΕ, όταν έπεφταν σε ορισμένα λάθη. Όλα αυτά τα βρίσκατε κανονικά και ευνόητα. Όταν όμως η ΚΕ αναγκάστηκε να κριτικάρει τα λάθη Σας, αρχίσατε ξαφνικά να ξεφυσάτε και να φωνάζετε για «θηλιά». Για ποιο λόγο; Μήπως η ΚΕ δεν έχει το δικαίωμα να κριτικάρει τα λάθη Σας; Μήπως η απόφαση της ΚΕ δεν είναι υποχρεωτική για Σας; Μήπως τα ποιήματά Σας είναι ανώτερα από κάθε κριτική; Δε βρίσκετε ότι μολυνθήκατε από κάποια δυσάρεστη αρρώστια που λέγεται «έπαρση»; Περισσότερη σεμνότητα, σ. Ντεμιάν.

<Φέρνετε σ’ αντιπαράθεση το σ. Γιαροσλάβσκι με μένα (για συγκεκριμένη αιτία με μένα κι όχι με τη Γραμματεία της ΚΕ), αν κι απ’ το γράμμα Σας είναι φανερό ότι ο σ. Γιαροσλάβσκι είχε αμφιβολίες για την αναγκαιότητα δημοσίευσης του πρώτου μέρους του χρονογραφήματος «Χωρίς έλεος» και μονάχα επηρεασμένος από την επίδραση του «στεναχωρημένου προσώπου» Σας, έδωσε τη συγκατάθεση για δημοσίευση. Αλλά αυτό δεν είναι όλο. Φέρνετε παρακάτω σ’ αντιπαράθεση το σ. Μόλοτοφ με μένα, με τη διαβεβαίωση ότι αυτός δε βρήκε τίποτα το λαθεμένο στο χρονογράφημά Σας «Κατέβα απ’ το τζάκι» κι ότι μάλιστα «το εγκωμίασε υπερβολικά». Πρώτο, επιτρέψτε μου να αμφιβάλλω για την ειλικρίνεια των όσων μου λέτε αναφορικά με το σ. Μόλοτοφ. Έχω κάθε λόγο να πιστεύω περισσότερο το σ. Μόλοτοφ από Σας. Δεύτερο, δεν είναι άραγε παράξενο ότι τίποτα δε λέτε στο γράμμα Σας για το πώς αντιμετώπισε ο σ. Μόλοτοφ το χρονογράφημά Σας «Χωρίς έλεος»; Κι ύστερα, ποιο νόημα μπορεί να έχει η απόπειρά Σας να φέρετε σ’ αντιπαράθεση το σ. Μόλοτοφ με μένα; Ένα μόνο νόημα: να κάνετε τον υπαινιγμό ότι η απόφαση της Γραμματείας της ΚΕ είναι στ’ αλήθεια όχι απόφαση αυτής της τελευταίας, αλλά προσωπική γνώμη του Στάλιν, που, ολοφάνερα, παρουσιάζει την προσωπική του γνώμη για απόφαση της Γραμματείας της ΚΕ. Όμως αυτό ξεπερνάει τα όρια, σ. Ντεμιάν. Αυτό είναι απλά ανέντιμο. Είναι πραγματικά δυνατό να πρέπει ακόμα και να εκφράζονται επιφυλάξεις για το ότι η απόφαση της Γραμματείας της ΚΕ «Για τα λάθη στα χρονογραφήματα του Ντ. Μπέντνι „Κατέβα απ’ το τζάκι“ και „Χωρίς έλεος“» πάρθηκε με όλους τους ψήφους των παρόντων μελών της Γραμματείας (Στάλιν, Μόλοτοφ, Καγκανόβιτς), δηλ. ομόφωνα; Μα μήπως μπορούσε να ήταν διαφορετικά; Θυμάμαι τώρα τι μου είχατε πει πριν από μερικούς μήνες στο τηλέφωνο: «φαίνεται, υπάρχουν διαφωνίες μεταξύ Στάλιν και Μόλοτοφ. Ο Μόλοτοφ υπονομεύει το Στάλιν» κ.λπ. Πρέπει να θυμόσαστε ότι Σας είχα τότε διακόψει απότομα και Σας είχα παρακαλέσει να μην ασχολείστε με κουτσομπολιά. Είχα πάρει τότε εκείνο το «κόλπο» Σας για δυσάρεστο επεισόδιο. Τώρα βλέπω ότι από την πλευρά Σας υπήρχε πανούργος υπολογισμός — να ψιλοπαίξετε με τις φανταστικές διαφωνίες και να βγάλετε απ’ αυτό κάποιο κέρδος. Περισσότερη εντιμότητα, σ. Ντεμιάν…

«Τώρα στρώθηκα», γράφετε, «για να δώσω επίσης λόγο, αλλά όσο έγραφα, σχημάτισα τη σταθερή πεποίθηση ότι δεν τα δημοσιεύουν τα έργα μου ή για την ακρίβεια, αφού τα δημοσιεύσουν, θα συνεχίσουν εκείνη την πολιτική απέναντί μου, που θα δυναμώσει ακόμα περισσότερο την υποταγή μου και θα φέρει πιο κοντά το δικό μου μοιραίο καταστροφικό σημείο του τέλους. Ίσως, στ’ αλήθεια, δε γίνεται να είναι κανείς μεγάλος ρώσος ποιητής, χωρίς να διακόψει το δρόμο του με καταστροφικό τρόπο».

Ώστε λοιπόν υπάρχει κάποια ειδική πολιτική απέναντι στο Ντεμιάν Μπέντνι. Τι λογής είναι αυτή η πολιτική, σε τι συνίσταται; Αυτή, η πολιτική αυτή, συνίσταται, φαίνεται, στο να αναγκάσει «τους μεγάλους ρώσους ποιητές» «να διακόψουν το δρόμο τους με καταστροφικό τρόπο». Υπάρχει, καθώς είναι γνωστό, η «νέα» (εντελώς «νέα»!) τροτσκιστική «θεωρία», η οποία ισχυρίζεται ότι στη Σοβιετική Ρωσία πραγματική είναι μονάχα η βρομιά, πραγματικός είναι μονάχα ο «Βάλτος». Όπως φαίνεται, αυτή τη «θεωρία» κάνετε τώρα την απόπειρα να την αποδώσετε στην πολιτική της ΚΕ απέναντι στους «μεγάλους ρώσους ποιητές». Τέτοιος είναι ο βαθμός της «εμπιστοσύνης» Σας στην ΚΕ. Δε νομίζω ότι είσαστε ικανός, ακόμα κι αν βρίσκεστε στην κατάσταση ενός υστερικού, να φτάσετε να λέτε τέτοιες αντικομματικές ατιμίες. Όχι τυχαία, διαβάζοντας το γράμμα Σας, θυμήθηκα το Σοσνόβσκι…

Αρκετά όμως για τις «μικρολογίες» και τα τιποτένια «καμώματα». Αυτών, των «μικρολογιών» αυτών, υπάρχει τέτοιος βάλτος στο γράμμα Σας («ο στρεψόδικος αναγνώστης», «ο πληροφορημένος Αβερμπάχ» και παρόμοια μαγευτικά) και μοιάζουν τόσο η μια με την άλλη που γι’ αυτές δεν αξίζει να επεκταθεί κανείς περισσότερο. Ας περάσουμε στην ουσία της υπόθεσης.>

Πού βρίσκεται η ουσία των λαθών Σας; Βρίσκεται στο ότι η κριτική των ελλείψεων της ζωής και των βιοτικών συνθηκών στην ΕΣΣΔ, κριτική υποχρεωτική και αναγκαία, που στην αρχή την αναπτύξατε αρκετά εύστοχα και μαστορικά, Σας παράσυρε έξω από τα όρια και παρασύροντάς Σας άρχισε να μετατρέπεται, στα έργα Σας, σε συκοφαντία ενάντια στην ΕΣΣΔ, το παρελθόν της και το παρόν της. Τέτοια είναι τα έργα Σας «Κατέβα απ’ το τζάκι» και «Χωρίς έλεος». Τέτοιος είναι ο «Βάλτος» Σας που τον διάβασα σήμερα ύστερα από σύσταση του σ. Μόλοτοφ.

Λέτε ότι ο σ. Μόλοτοφ παίνεψε το χρονογράφημα «Κατέβα απ’ το τζάκι». Πολύ πιθανό. Το χρονογράφημα αυτό το παίνεψα και γω, ίσως όχι λιγότερο από το σ. Μόλοτοφ, επειδή εκεί (όπως και σε άλλα χρονογραφήματα) υπάρχουν μια σειρά θαυμάσια σημεία που χτυπάν κατευθείαν στο στόχο. Υπάρχει όμως εκεί και μια τέτοια κουταλιά κατράμι που χαλάει ολόκληρη την εικόνα και τη μετατρέπει σε πραγματικό «Βάλτο». Να ποιο είναι το ζήτημα και να τι είναι εκείνο που δίνει τον τόνο σ’ αυτά τα χρονογραφήματα.

Κρίνετε μόνος Σας.

Όλος ο κόσμος παραδέχεται σήμερα ότι το κέντρο του επαναστατικού κινήματος μετατοπίστηκε από τη Δυτική Ευρώπη στη Ρωσία. Οι επαναστάτες όλων των χωρών ατενίζουν με ελπίδα την ΕΣΣΔ σαν την εστία της απελευθερωτικής πάλης των εργαζομένων όλου του κόσμου, αναγνωρίζοντάς την σαν τη μοναδική τους πατρίδα. Οι επαναστάτες εργάτες όλων των χωρών χειροκροτούν ομόθυμα τη σοβιετική εργατική τάξη, και πρώτα-πρώτα τη ρωσική εργατική τάξη, την πρωτοπορία των σοβιετικών εργατών, σαν τον αναγνωρισμένο αρχηγό τους που εφαρμόζει την πιο επαναστατική και την πιο δραστήρια πολιτική, που ονειρεύτηκαν να εφαρμόσουν ποτέ οι προλετάριοι των άλλων χωρών. Οι καθοδηγητές των επαναστατών εργατών όλων των χωρών μελετούν αχόρταγα τη διδακτικότατη ιστορία της εργατικής τάξης της Ρωσίας, το παρελθόν της, το παρελθόν της Ρωσίας, ξέροντας πως εκτός απ’ την αντιδραστική Ρωσία, υπήρχε και η επαναστατική Ρωσία, η Ρωσία των Ραντίστσεφ και Τσερνισέφσκι, των Ζελιάμποφ και Ουλιάνοφ, των Χαλτούριν και Αλεξέγιεφ. Όλα αυτά εμπνέουν (δεν μπορούν παρά να εμπνέουν!) στις καρδιές των ρώσων εργατών ένα αίσθημα επαναστατικής εθνικής περηφάνιας, ικανό να κινήσει όρη, ικανό να κάνει θαύματα.

Και Σεις; Αντί να συλλάβετε αυτό το μεγαλειώδες προτσές στην ιστορία της επανάστασης και να αρθείτε στο ύψος των καθηκόντων του τραγουδιστή του πρωτοπόρου προλεταριάτου, τρυπώσατε κάπου σε μια λαγκαδιά και, αφού παραπλανηθήκατε ανάμεσα σε πληχτικότατες περικοπές απ’ τα έργα του Καραμζίν και σε όχι λιγότερο πληχτικά αποφθέγματα απ’ το «Ντομοστρόι», αρχίσατε να διακηρύχνετε σ’ όλο τον κόσμο ότι η Ρωσία στο παρελθόν αποτελούσε ένα αγγείο αχρειότητας και εγκατάλειψης, ότι η σημερινή Ρωσία αποτελεί ένα πραγματικό «Βάλτο», ότι η «τεμπελιά» και η τάση «να ξαπλώνονται πάνω στο τζάκι» αποτελούν σχεδόν εθνικό γνώρισμα των Ρώσων γενικά, και κατά συνέπεια και των ρώσων εργατών που πραγματοποιώντας την Οχτωβριανή Επανάσταση, δεν έπαψαν, βέβαια, να είναι Ρώσοι. Κι αυτό το λέτε μπολσεβίκικη κριτική! Όχι, πολυσέβαστε σ. Ντεμιάν, αυτό δεν είναι μπολσεβίκικη κριτική, αλλά [συκοφαντία ενάντια στο λαό μας], δυσφήμηση της ΕΣΣΔ, δυσφήμηση του προλεταριάτου της ΕΣΣΔ, δυσφήμηση του ρωσικού προλεταριάτου.

Κι ύστερα απ’ αυτά θέλετε να σιωπήσει η ΚΕ! Για ποιον την παίρνετε την ΚΕ μας;

Και θέλετε να σιωπήσω επειδή, λέει, τρέφετε για μένα «βιογραφική στοργή»! Πόσο είσαστε αφελής και πόσο λίγο ξέρετε τους μπολσεβίκους…

Σαν «γραμματισμένος άνθρωπος» ίσως να μην αρνηθείτε ν’ ακούσετε τα παρακάτω λόγια του Λένιν:

«Είναι άραγε ξένο σε μας, τους μεγαλορώσους συνειδητούς προλετάριους, το αίσθημα της εθνικής περηφάνιας; Βέβαια, όχι! Αγαπάμε τη γλώσσα μας και την πατρίδα μας, και δουλεύουμε περισσότερο από κάθε άλλον για να ανυψώσουμε τις εργαζόμενες μάζες της (δηλαδή τα 9/10 του πληθυσμού της) στη συνειδητή ζωή δημοκρατών και σοσιαλιστών. Πονάμε περισσότερο από καθετί όταν βλέπουμε και αισθανόμαστε σε τι βία, σε τι καταπίεση και εξευτελισμούς υποβάλλουν την όμορφη πατρίδα μας οι τσαρικοί δήμιοι, οι ευγενείς και οι κεφαλαιοκράτες. Είμαστε περήφανοι γιατί αυτή η βία προκάλεσε αντίσταση στο περιβάλλον μας, στο περιβάλλον των Μεγαλορώσων, γιατί αυτό το περιβάλλον ανάδειξε το Ραντίστσεφ, τους δεκεμβριστές, τους επαναστάτες-ραζνοτσίντσι του 1870–1880, γιατί η μεγαλορωσική εργατική τάξη δημιούργησε το 1905 ένα ισχυρό επαναστατικό κόμμα μαζών, γιατί ο μεγαλορώσος μουζίκος άρχισε τον ίδιο καιρό να γίνεται δημοκράτης, άρχισε ν’ ανατρέπει τον παπά και τον τσιφλικά. Θυμόμαστε πως εδώ και μισόν αιώνα ο μεγαλορώσος δημοκράτης Τσερνισέφσκι, που αφιέρωσε τη ζωή του στην υπόθεση της επανάστασης, είπε: „Άθλιο έθνος, έθνος δούλων, από πάνω ως κάτω — όλοι, δούλοι“. Στους ανοιχτούς και σκεπασμένους μεγαλορώσους δούλους (δούλους απέναντι στην τσαρική μοναρχία) δεν τους αρέσει να θυμούνται αυτά τα λόγια. Κατά τη γνώμη μας όμως αυτά ήταν λόγια αληθινής αγάπης προς την πατρίδα, αγάπης που έπασχε γιατί έλειπε η επαναστατικότητα από τις μάζες του μεγαλορωσικού πληθυσμού. Τότε δεν υπήρχε αυτή η επαναστατικότητα. Τώρα είναι λίγη, μα υπάρχει. Είμαστε γεμάτοι από αίσθημα εθνικής περηφάνιας, γιατί το μεγαλορωσικό έθνος δημιούργησε κι αυτό επαναστατική τάξη, απόδειξε κι αυτό ότι είναι ικανό να δώσει στην ανθρωπότητα μεγάλα πρότυπα αγώνα για τη λευτεριά και το σοσιαλισμό, κι όχι μόνο μεγάλα πογκρόμ, σειρές κρεμάλες, μπουντρούμια, μεγάλους λιμούς και μεγάλη δουλοπρέπεια μπροστά στους παπάδες, τους τσάρους, τους τσιφλικάδες και τους κεφαλαιοκράτες». (Λένιν. «Για την εθνική περηφάνια των Μεγαλορώσων»).

Να πώς ήξερε να μιλάει ο Λένιν, ο μεγαλύτερος διεθνιστής του κόσμου, για την εθνική περηφάνια των Mεγαλορώσων.

Και μιλούσε έτσι γιατί ήξερε ότι: «Το συμφέρον (όχι εννοούμενο δουλικά) της εθνικής περηφάνιας των Μεγαλορώσων συμπίπτει με το σοσιαλιστικό συμφέρον των μεγαλορώσων (και όλων των άλλων) προλεταρίων» (βλ. στο ίδιο).

Να το ξεκάθαρο και θαρραλέο «πρόγραμμα» του Λένιν. Το «πρόγραμμα» αυτό είναι πέρα για πέρα κατανοητό και φυσικό για τους επαναστάτες που συνδέονται ζωτικά με την εργατική τους τάξη, με το λαό τους.

Είναι ακατανόητο και αφύσικο για τα τέρατα τύπου Λελέβιτς που δεν είναι συνδεμένα κι ούτε μπορούν να είναι συνδεμένα με την εργατική τους τάξη, με το λαό τους.

Είναι άραγε δυνατό να συμβιβάσουμε αυτό το επαναστατικό «πρόγραμμα» του Λένιν με την αρρωστιάρικη τάση που εκδηλώνεται στα τελευταία Σας χρονογραφήματα;

[Είναι ξεκάθαρο ότι] δεν είναι δυνατό. Δεν είναι δυνατό, γιατί ανάμεσά τους δεν υπάρχει τίποτε το κοινό.

Να ποιο είναι το ζήτημα και να τι είναι εκείνο που δε θέλετε να καταλάβετε. Πρέπει, λοιπόν, να γυρίσετε στον παλιό, λενινιστικό δρόμο, πάση θυσία. [Άλλοι δρόμοι δεν υπάρχουν.]

Σ’ αυτό βρίσκεται η ουσία, και όχι στις θρηνωδίες ενός τρομαγμένου διανοούμενου που φλυαρεί από την τρομάρα του ότι το Ντεμιάν θέλουν τάχα να τον «απομονώσουν», ότι τα έργα του Ντεμιάν «δε θα δημοσιεύονται πια» κτλ. [Κατανοητό;]

[Απαιτήσατε από μένα να είμαι ξεκάθαρος. Ελπίζω ότι Σας έδωσα μιαν αρκετά ξεκάθαρη απάντηση.]

I. Στάλιν

Εξουσία και καλλιτεχνική διανόηση. Ντοκουμέντα 1917–1953, Μόσχα 1999, σσ. 134–137.

Ρωσικά Κρατικά Αρχεία Κοινωνικοπολιτικής Ιστορίας, Αρχειακή Ενότητα 558, Ευρετήριο Ενότητας 1, Φάκελος 2939, Φύλλα 1–6

Μη Απολιθωμένος (ακόμα!) από τις ακτές της Ανατολικής Βαλτικής

"ΜΙΑ ΚΑΙ ΣΑΣ ΑΡΕΣΟΥΝ ΤΑ ΤΣΙΤΑΤΑ ΜΟΥ ΡΕ ΜΠΑΓΑΣΕΣ"

 "ΜΙΑ ΚΑΙ ΣΑΣ ΑΡΕΣΟΥΝ ΤΑ ΤΣΙΤΑΤΑ ΜΟΥ ΡΕ ΜΠΑΓΑΣΕΣ"

Βαδίζουμε σαν συμπαγής ομάδα από έναν απόκρημνο και δύσκολο δρόμο, πιασμένοι γερά χέρι με χέρι. Είμαστε απ' όλες τις μεριές κυκλωμένοι από εχθρούς, και είμαστε σχεδόν πάντα αναγκασμένοι να βαδίζουμε κάτω από τα πυρά τους. Ενωθήκαμε ύστερα από ελεύθερα παρμένη απόφαση για να πολεμήσουμε τους εχθρούς κι όχι για να πέσουμε στο γειτονικό βάλτο, που οι κάτοικοί του από την αρχή μας κατέκριναν, γιατί ξεχωρίσαμε σε ιδιαίτερη ομάδα και διαλέξαμε το δρόμο του αγώνα αντί το δρόμο της συμφιλίωσης. Και τώρα μερικοί από μας αρχίζουν να φωνάζουν: πάμε σ'αυτό το βάλτο! Κι όταν αρχίζουμε να τους μαλώνουμε, απαντούν: τι καθυστερημένοι που είστε! Και πώς δεν ντρέπεστε να μας αρνιέστε την ελευθερία να σας καλούμε σε καλύτερο δρόμο! - Ω, ναι, κύριοι, είστε ελεύθεροι όχι μόνο να μας καλείτε, μα και να πάτε όπου θέλετε, ακόμα και στο βάλτο· έχουμε μάλιστα τη γνώμη, ότι η πραγματική θέση σας βρίσκεται ίσα-ίσα στο βάλτο και είμαστε έτοιμοι να σας προσφέρουμε κάθε βοήθεια για να κουβαληθείτε εκεί. Μόνο άστε τα χέρια μας τότε, μη πιάνεστε από μας και μη λερώνετε τη μεγάλη λέξη ελευθερία, γιατί και μείς είμαστε «ελεύθεροι» να πάμε όπου μας αρέσει, ελεύθεροι να πολεμήσουμε όχι μονάχα το βάλτο, αλλά και κείνους που τραβάνε για το βάλτο!

Β.Ι. Λένιν, Τι να κάνουμε

Η γραμμή της ενσωμάτωσης φοράει την προβιά της...

Η γραμμή της ενσωμάτωσης φοράει την προβιά της...

Η πρόταση, που απηύθυνε το ΠΑΜΕ στα συνδικάτα και τους φορείς του κινήματος για τη διοργάνωση πανελλαδικού συλλαλητηρίου την 1η Νοέμβρη στην Αθήνα, βρίσκει ολοένα και πιο μεγάλη ανταπόκριση. Ομως, φαίνεται ότι ενοχλεί και ορισμένους.

Ποιοι ενοχλούνται;

Οπως ήταν αναμενόμενο, η πλούσια αυτή δράση, με όλες τις αδυναμίες και τις ελλείψεις, προκαλεί ανησυχία, όχι μόνο στην εργοδοσία και τα κόμματά της, αλλά και στους διάφορους «καλοθελητές» τους στο συνδικαλιστικό κίνημα, είτε εκπροσωπούν τον παλιό εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό, είτε έρχονται με την προβιά του νέου. Ετσι εξηγείται η λύσσα τους για τη σημαντική αυτή πρωτοβουλία του ΠΑΜΕ και η πολεμική τους στο συλλαλητήριο, με βασικά επιχειρήματα ότι είναι μια «κομματική διαδήλωση», ότι «το πλαίσιο δεν συζητήθηκε με τις άλλες δυνάμεις» και άλλα παρόμοια.
Στο διά ταύτα, εκεί που πλειοψηφούν τέτοιες δυνάμεις (ΣΥΡΙΖΑ και συνοδοιπόροι του), απέφυγαν συστηματικά να πάρουν θέση πάνω στα συγκεκριμένα αιτήματα, που προβάλλει το πανελλαδικό συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ. Πολύ περισσότερο, εμπόδισαν με τη στάση τους την οργάνωση γενικών συνελεύσεων, προκειμένου το πλαίσιο να συζητηθεί από τους ίδιους τους εργαζόμενους και αυτοί να αποφασίσουν ή να απορρίψουν την οργανωμένη συμμετοχή στο συλλαλητήριο. Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων που η συζήτηση έφτασε σε γενική συνέλευση, η ήττα αυτών των δυνάμεων ήταν εκκωφαντική.

Eurokinissi

Ο πυρήνας της κριτικής που κάνουν στο ΠΑΜΕ αναπαράγεται στο διαδίκτυο από τα διάφορα «εξαπτέρυγα» του οπορτουνισμού, επίδοξους δορυφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, όπως ο «Εργατικός Αγώνας», διάφορους ανώνυμους συντάκτες του διαδικτύου, που, ενώ πολεμούν το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ, καμώνονται τους φίλους που δίνουν «συμβουλές».
Με αφορμή το πανελλαδικό συλλαλητήριο, στάζουν χολή για το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα. Αποσπούν οι ίδιοι ορισμένα αιτήματα και συνθήματα της δίμηνης καμπάνιας, για να πουν ότι το ΠΑΜΕ διοργανώνει αποσπασματικούς αγώνες, όπου τάχα κυριαρχούν τα άμεσα οικονομικά αιτήματα, χωρίς διάθεση να πολιτικοποιηθεί η πάλη των εργαζομένων.
Κατηγορούν το ΠΑΜΕ ότι διαμορφώνει το πλαίσιο πάλης έξω από μαζικές διεργασίες στο κίνημα, ότι δεν επιδιώκει τη συζήτηση «με συνδικάτα που δεν είναι της επιρροής του και άλλες παρατάξεις πάνω στο περιεχόμενο, τους στόχους και γενικότερα τα προβλήματα διοργάνωσης των συλλαλητηρίων». Και, τέλος, ότι «δεν υπάρχει η παραμικρή πρόθεση για μια μονιμότερη συζήτηση και ενιαία δράση».
Καταλήγουν με θράσος να γράφουν ότι το ΠΑΜΕ «επιτείνει τη διαίρεση του συνδικαλιστικού κινήματος, την απομαζικοποίησή του και την παθητικότητα των εργαζομένων» και ότι γραμμή του είναι η «εγκατάλειψη των ταξικών μετώπων, η αδράνεια και τελικά η, από άλλο δρόμο, ενσωμάτωση του κινήματος και η χειραγώγησή του από την αστική ιδεολογία».

H πραγματικότητα με το κεφάλι κάτω

Αναποδογυρίζουν συνειδητά την πραγματικότητα για να κοροϊδέψουν τους εργαζόμενους και να σπείρουν συγχύσεις. Ο τρόπος που οργανώνεται το δίμηνο δράσης και το πανελλαδικό συλλαλητήριο, ανεξάρτητα από τις αδυναμίες και τις δυσκολίες, δίνει αποστομωτική απάντηση στους συκοφάντες.
Η προσπάθεια να γίνει η οργάνωση του συλλαλητηρίου υπόθεση των ίδιων των εργαζομένων, με δουλειά από τα κάτω, αντανακλά τη συνολική προσπάθεια που κάνει το ΠΑΜΕ για ανασύνταξη του συνδικαλιστικού κινήματος σε ταξική κατεύθυνση. Η ανασύνταξη αυτή προϋποθέτει την αποδυνάμωση της γραμμής του εργοδοτικού κυβερνητικού συνδικαλισμού, παλιού και νέου, σε όλη την κλίμακα των συνδικαλιστικών οργανώσεων.
Τα στοιχεία είναι συγκεκριμένα. Πάνω από 485 είναι μέχρι τώρα τα σωματεία των εργαζομένων, των συνταξιούχων, των ΕΒΕ, οι φορείς των γυναικών και της νεολαίας, οι σύλλογοι των αγροτών, που έχουν αποφασίσει τη συμμετοχή τους και συνδιοργανώνουν το συλλαλητήριο.
Ορισμένα από αυτά τα συνδικάτα έχουν πάρει αποφάσεις μέσα από Γενικές Συνελεύσεις, έχοντας κατακτήσει ένα καλύτερο επίπεδο λειτουργίας και δουλειάς στο χώρο τους. Σε ορισμένους κλάδους, όπου οι ταξικές δυνάμεις μειοψηφούν, η παρέμβασή τους προκάλεσε αποφάσεις συμμετοχής στο συλλαλητήριο και πρωτοβουλίες για τα ζητήματα που αναδεικνύει η πανελλαδική κινητοποίηση, όπως η ουσιαστική προστασία των ανέργων, η κατάργηση του αίσχους των ελαστικών σχέσεων εργασίας, της απλήρωτης δουλειάς, το Ασφαλιστικό, οι αυξήσεις στους μισθούς και άλλα.
Το δίμηνο δράσης, που βρίσκεται σε εξέλιξη, αποφασίστηκε στην πλατιά συνεδρίαση της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής του ΠΑΜΕ στη Θεσσαλονίκη, στις αρχές του Σεπτέμβρη, με τη συμμετοχή 200 και πλέον εκλεγμένων συνδικαλιστών.
Στην πορεία, μέσα από τοπικές και κλαδικές συσκέψεις, μέσα από συνεδριάσεις ΔΣ και Γενικές Συνελεύσεις των σωματείων, το πλαίσιο πάλης εξειδικεύτηκε και εμπλουτίστηκε κατά κλάδο, ακόμα και κατά χώρο δουλειάς, ανάλογα με τις ιδιαίτερες συνθήκες και τα προβλήματα. Κατά τον ίδιο τρόπο, συμπληρώθηκε το πρόγραμμα δράσης, με κορύφωση το πανελλαδικό συλλαλητήριο.
Μέσα σε έναν μήνα, έχουν γίνει εκατοντάδες κινητοποιήσεις, παρεμβάσεις, διαμαρτυρίες σε όλη τη χώρα, μια από τις οποίες ήταν και οι συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ στις 3 και 4 Οκτώβρη. Με εξορμήσεις και περιοδείες, το κάλεσμα των συνδικαλιστικών οργανώσεων γίνεται προσπάθεια να φτάσει πλατιά στους εργαζόμενους. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα του Συνδικάτου Επισιτισμού - Τουρισμού - Ξενοδοχείων της Αττικής, που τον προηγούμενο μήνα, με καλό σχέδιο, κατάφερε να συζητήσει με περισσότερους από χίλιους εργαζόμενους στον κλάδο.
Αλήθεια, μπορούν να μας υποδείξουν καμιά άλλη μαζική διαδικασία, που να συντελεί σε διεργασίες στο εργατικό - συνδικαλιστικό κίνημα; Που να βάζει σε κίνηση εργαζομένους;

Πίσω από το ενδιαφέρον για την πολιτικοποίηση του κινήματος

Σκόπιμα, στις αναφορές τους, ταυτίζουν το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ, παρ' όλο που γνωρίζουν ότι το ΠΑΜΕ δεν είναι οι δυνάμεις του ΚΚΕ στο συνδικαλιστικό κίνημα, αλλά συσπείρωση συνδικαλιστικών οργανώσεων της εργατικής τάξης όλων των βαθμίδων και συνδικαλιστών σε όλους τους κλάδους κ.λπ. Τα μπουρδουκλώνουν όλα μαζί για να οδηγήσουν στα συμπεράσματα που αυτοί θέλουν.
Η αλήθεια είναι ότι δεν τους πιάνεις πουθενά. Αλλοτε κατηγορούν το ΠΑΜΕ για «μαξιμαλισμό» ότι συγχέει τη συνδικαλιστική πάλη με την πάλη για την εξουσία, άλλοτε για οικονομισμό. Ποιο είναι το πραγματικό τους πρόβλημα; Τι είναι αυτό που τους ενοχλεί;
Αυτό που τους ενοχλεί είναι ότι το ΠΑΜΕ, οργανώνοντας την πάλη για την άμεση αντιμετώπιση της αντιλαϊκής επίθεσης, την προσπάθεια συσπείρωσης των εργαζομένων στα διάφορα μέτωπα πάλης, για την υπεράσπιση δικαιωμάτων, για την ανακούφιση και την αλληλεγγύη, ταυτόχρονα παλεύει, ώστε το εργατικό - συνδικαλιστικό κίνημα να έχει συγκεκριμένη κατεύθυνση και προοπτική. Να κυριαρχεί γραμμή σύγκρουσης με τη στρατηγική του κεφαλαίου, των μονοπωλίων, της ΕΕ, την εξουσία του κεφαλαίου και τις κυβερνήσεις διαχείρισης. Να μη γίνεται χειροκροτητής των εναλλαγών των αστικών κυβερνήσεων. Να μην μπαίνει κάτω από τη σημαία τμημάτων του κεφαλαίου που διεκδικούν αλλαγές στην αστική διαχείριση ή αλλαγές στις διεθνείς συμμαχίες.
Οταν, λοιπόν, καταγγέλλουν την «πολιτικοποίηση» αλλά και όταν την επικαλούνται, στην πραγματικότητα αυτό που ενοχλεί είναι ότι η δράση του ΠΑΜΕ στο εργατικό - συνδικαλιστικό κίνημα βάζει εμπόδια στα διάφορα θολά «αντιμνημονιακά μέτωπα», στο να μπουν οι εργαζόμενοι κάτω από τη σημαία της νέας σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης που εκφράζει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Π. Κ.

Η θέληση του εργοδότη έγινε απόφαση του δικαστηρίου

Η θέληση του εργοδότη έγινε απόφαση του δικαστηρίου

Ποινές 12μηνης φυλάκισης, με αναστολή, στον αντιπρόεδρο και σε μέλος του ΔΣ του Συνδικάτου Μετάλλου

Αλλη μια δικαστική απόφαση προστίθεται σε αυτές που θέτουν απροκάλυπτα στο στόχαστρο τη συνδικαλιστική δράση και τα στελέχη των ταξικών συνδικάτων που πρωτοστατούν στην προσπάθεια να οργανωθεί η πάλη των εργαζομένων. Η πρόεδρος του Β' Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Πειραιά, Πετροπούλου, επέβαλε χτες ποινές φυλάκισης 12 μηνών με αναστολή στους Ακη Αντωνίου και Πέτρο Πουντίδη, αντιπρόεδρο και μέλος του ΔΣ του Συνδικάτου Μετάλλου αντίστοιχα, κρίνοντάς τους ένοχους για την κατηγορία της «παράνομης βίας», παρά το γεγονός ότι ο εισαγγελέας πρότεινε την αθώωσή τους. Ασκήθηκε έφεση και αφέθηκαν ελεύθεροι.
Η μήνυση, που κατέληξε στη συγκεκριμένη απόφαση, είναι μία από τις δεκάδες διώξεις που έχουν ασκηθεί ενάντια στους συνδικαλιστές του Συνδικάτου Μετάλλου από τους εργολάβους του Βιομηχανικού Πάρκου Σχιστού (ΒΙΠΑΣ). Η χτεσινή υπόθεση αφορούσε τη συνέλευση που πραγματοποίησαν οι εργαζόμενοι στις 30 Μάρτη του 2009, την οποία ο εργολάβος Θεόδωρος Πιτσιρίκος, ιδιοκτήτης της επιχείρησης «KΥMΗ» και πρωτεργάτης της βιομηχανίας μηνύσεων, επιχείρησε να διαλύσει. Συγκεκριμένα, τα ξημερώματα της συγκεκριμένης μέρας περισσότεροι από 200 εργαζόμενοι είχαν συγκεντρωθεί, πριν ξεκινήσει η βάρδιά τους, ώστε να ενημερωθούν για την πορεία των διαπραγματεύσεων με τις εργοδοτικές ενώσεις για την υπογραφή Τοπικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Ενώ η συνέλευση βρισκόταν σε εξέλιξη, ο εργοδότης επιχείρησε να τη διαλύσει, στέλνοντας τους ανθρώπους του να προκαλέσουν. Στην προσπάθεια αυτή ένα όχημα, με οδηγό τον Κυριάκο Σιδέρη, επιχείρησε να περάσει μέσα από τους συγκεντρωμένους, βρίζοντας και προκαλώντας. Η προσπάθεια να δημιουργηθεί ένταση έπεσε στο κενό χάρη στην παρέμβαση και των δυο κατηγορούμενων συνδικαλιστών. Η μήνυση κατατέθηκε από τον εργοδότη, ο οποίος βρισκόταν μέσα στην επιχείρηση, δηλαδή μακριά από το χώρο της συγκέντρωσης. Ο ίδιος παραδέχτηκε ότι οι εργαζόμενοι πήγαν για δουλειά μετά το πέρας της συγκέντρωσης και η επιχείρηση λειτούργησε κανονικά.
Ο Κ. Σιδέρης ήταν ο μοναδικός μάρτυρας κατηγορίας που δήλωσε ότι δέχθηκε επίθεση, χωρίς όμως να αναγνωρίσει κανέναν από τους δύο κατηγορούμενους ως δράστη της επίθεσης. Είναι χαρακτηριστικό ότι ενώ στο χώρο λειτουργεί κλειστό κύκλωμα με κάμερες, που βρίσκεται στον έλεγχο της εργοδοσίας, οι μηνυτές δεν προσκόμισαν κανένα βίντεο, προφανώς γιατί δεν υπάρχει τέτοιο που να επιβεβαιώνει τις κατηγορίες τους. Επιπλέον, στο χώρο υπήρχαν δυνάμεις της Αστυνομίας, οι οποίες όχι μόνο δεν αντέδρασαν, προφανώς γιατί όσα καταμαρτυρούν οι μηνυτές δεν συνέβησαν, αλλά ούτε και κατέγραψαν κάτι σχετικό με το περιστατικό στο βιβλίο συμβάντων. Το στημένο κατηγορητήριο κατέπεσε, πράγμα που αντιλήφθηκαν όλοι όσοι παρακολούθησαν τη δίκη και ο ίδιος ο εισαγγελέας που πρότεινε την αθώωση των συνδικαλιστών.

Ερωτήματα γεννά η στάση της προέδρου

Σχετικά με την απόφαση ο Σωτήρης Πουλικόγιαννης, πρόεδρος του Συνδικάτου Μετάλλου Αττικής και Ναυπηγικής Βιομηχανίας, δήλωσε στον «Ριζοσπάστη»: «Η απόφαση της προέδρου προκαλεί τουλάχιστον ερωτηματικά. Από την αρχή της δίκης απέρριψε το αίτημα αναβολής που κατέθεσε η υπεράσπιση, καθώς ο ένας από τους δύο κατηγορούμενους απουσιάζει στο εξωτερικό. Δεν δέχθηκε να καταθέσουν οι 4 μάρτυρες υπεράσπισης, περιορίζοντας αυθαίρετα τον αριθμό τους στους 2! Την ίδια στιγμή δέχθηκε 8 μάρτυρες κατηγορίας, ανθρώπους της εργοδοσίας, που επαναλάμβαναν το ίδιο "παραμύθι", την ίδια συκοφαντία, πως οι εργαζόμενοι επιτέθηκαν, χωρίς φυσικά να μπορούν να αποδώσουν καμιά αξιόποινη πράξη σε κανένα συγκεκριμένο πρόσωπο. Κερασάκι στην τούρτα αποτελεί το γεγονός ότι η πρόεδρος αποφάσισε πως το αδίκημα διαπράχθηκε "κατά συρροή", παρά το γεγονός ότι μόνο ένας από τους μάρτυρες κατέθεσε πως δέχθηκε επίθεση.
Είναι γνωστή η "φάμπρικα" των διώξεων ενάντια στο Συνδικάτο, μέσα από την οποία οι εργολάβοι στοχεύουν στην εξόντωσή του, για να μπορούν ανεμπόδιστα να πετσοκόβουν μεροκάματα, να επεκτείνουν τα ωράρια εργασίας, να καταστρατηγούν μέτρα υγιεινής και ασφάλειας, γενικότερα να έχουν τα χέρια τους λυμένα ώστε να επιβάλλουν εργασιακό μεσαίωνα. Το Συνδικάτο μας ήταν, είναι και θα συνεχίσει να είναι όργανο του αγώνα ενάντια στις επιδιώξεις της εργοδοσίας. Καμία δικαστική απόφαση ή άλλου είδους προσπάθεια ποινικοποίησης της συνδικαλιστικής δράσης δεν θα κάμψει τον ταξικό προσανατολισμό των δυνάμεών μας. Και η απόφαση αυτή επιβεβαιώνει πως οι εργοδότες έχουν κηρύξει τον πόλεμο στην εργατική τάξη και αξιοποιούν όλα τους τα όπλα: Απεργοσπαστικούς μηχανισμούς, βιομηχανία μηνύσεων, κατασταλτικές δυνάμεις, μέχρι και τους μπράβους της εγκληματικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή. Ας είναι βέβαιοι πως η προσπάθειά τους θα πέσει στο κενό. Δεν μας τρομοκρατούν, μας πεισμώνουν, συνεχίζουμε πιο αποφασισμένοι. Απάντηση θα πάρουν και από τη μαζική συμμετοχή των μεταλλεργατών στο πανελλαδικό συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ την 1η Νοέμβρη».

ΚΥΠΡΟΣ - ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ Εξελίξεις γεμάτες κινδύνους για τους λαούς

ΚΥΠΡΟΣ - ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ

Εξελίξεις γεμάτες κινδύνους για τους λαούς

• «Διευκολύνσεις» στους γαλλικούς βομβαρδισμούς στο Ιράκ αποφάσισε η Λευκωσία, μέσα από τη χρήση αεροπορικής βάσης στην Πάφο
• Εντείνονται οι επαφές για το Κυπριακό και αυξάνονται οι εταιρείες που εκφράζουν ενδιαφέρον για τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων
• Ναυτικές ασκήσεις ΗΠΑ - Κύπρου
• Το ελληνικό ΥΠΕΞ κυνικά προωθεί την εμπλοκή στους τυχοδιωκτισμούς των ιμπεριαλιστών στη Μέση Ανατολή με το πρόσχημα της αντιμετώπισης του «Ισλαμικού Κράτους»

Από την υπογραφή του μνημονίου για την Ενέργεια ανάμεσα σε Ελλάδα, Κύπρο και Ισραήλ

Eurokinissi

ΛΕΥΚΩΣΙΑ - ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ - ΑΓΚΥΡΑ.--
Νέα δεδομένα προστίθενται καθημερινά στις ενδοϊμπεριαλιστικές κόντρες που με αιχμή και το Κυπριακό εντείνονται στην Ανατολική Μεσόγειο γεννώντας νέους κινδύνους για τους λαούς όλης της περιοχής.
Η ανακοίνωση από Αγκυρα και Κατεχόμενα ότι ετοιμάζουν σεισμικές έρευνες και γεωτρήσεις σε περιοχή της κυπριακής ΑΟΖ και η απόφαση της κυπριακής πλευράς να αναστείλει τη συμμετοχή της στις διαπραγματεύσεις με το ψευδοκράτος έδωσαν νέα ώθηση σε διαβουλεύσεις (παρασκηνιακές και μη) αλλά και τοποθετήσεις που καθόλου τυχαίες δεν είναι. Το αυξημένο ενδιαφέρον του «διεθνούς παράγοντα» (π.χ. ΗΠΑ) για το Κυπριακό και η διαρκής επισήμανση ότι η Κύπρος μπορεί να αναδειχτεί σε κρίσιμο «παράγοντα σταθερότητας» εκφράζονται ενώ ενεργειακά μονοπώλια δηλώνουν ενδιαφέρον ή ήδη ξεκίνησαν να «επιχειρούν» με στόχο την εκμετάλλευση του ενεργειακού πλούτου του κυπριακού λαού (όπως η ιταλο-κορεατική ΕΝΙ-ΚΟGAS, που άρχισε έρευνες πριν από λίγες μέρες).
Καθόλου άσχετη, αλλά και ενδεικτική της όξυνσης των ανταγωνισμών στην ευρύτερη περιοχή είναι και η απόφαση της κυπριακής κυβέρνησης να παραχωρήσει «διευκολύνσεις» στη γαλλική πολεμική αεροπορία που συνεχίζει τους βομβαρδισμούς στο Ιράκ (σ.σ. στο πλαίσιο του διεθνούς συνασπισμού κατά του «Ισλαμικού Κράτους») μέσα από τη χρήση της αεροπορικής βάσης «Ανδρέας Παπανδρέου» στην Πάφο.

Κλήση του Ελληνα πρέσβη στην Αγκυρα

Στην Τουρκία, το υπουργείο Εξωτερικών εξέδωσε ανακοίνωση χαρακτηρίζοντας την απόφαση για αναστολή των διαπραγματεύσεων που πήρε η Κυπριακή Δημοκρατία «σαφή ένδειξη της ανειλικρίνειας της ελληνικής πλευράς στη διαδικασία που συνεχίζεται από το 2008 σχετικά με το Κυπριακό». Η ανακοίνωση αναφέρει ότι «η Ελληνοκυπριακή Διοίκηση Νότιας Κύπρου αφενός προβαίνοντας σε μονομερείς προσπάθειες επί των φυσικών πηγών, με την αυταπάτη ότι είναι ο μοναδικός κύριος του Νησιού και αφετέρου αφήνοντας αναπάντητες τις προτάσεις της τουρκικής πλευράς περί δίκαιης κατανομής, δείχνει ότι δεν είναι έτοιμη για την ιδέα της εξεύρεσης λύσης στο Νησί στη βάση του συνεταιρισμού». Καλεί δε «την άλλη εγγυήτρια χώρα, τη γειτονική μας Ελλάδα, να καταβάλει δίχως καθυστέρηση προσπάθεια για να προτρέψει την Ελληνοκυπριακή Διοίκηση Νότιας Κύπρου για την επίλυση». Προχτές, ο Ελληνας πρέσβης στην Αγκυρα, Κυριάκος Λουκάκης, κλήθηκε στο τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών, ως απάντηση στην κλήση (μια μέρα πριν) του Τούρκου πρεσβευτή στην Αθήνα, Κερίμ Ουράς, και το διάβημα διαμαρτυρίας της Αθήνας σχετικά με την έκδοση της παράνομης τουρκικής οδηγίας NAVTEX.
Στην Ουάσιγκτον, η εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Τζεν Ψάκι, επανέλαβε ακόμα μια φορά ότι «αναγνωρίζουμε τα δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας στους πόρους της, εντός της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) της», αλλά και ότι «όλοι οι φυσικοί πόροι του (νησιού) θα πρέπει να μοιραστούν ακριβοδίκαια μεταξύ των δύο κοινοτήτων, στο πλαίσιο μιας συνολικής διευθέτησης. Και πιστεύουμε ασφαλώς ότι είναι σημαντικό να αποφεύγονται δραστηριότητες οι οποίες θα μπορούσαν να αυξήσουν τις εντάσεις στην περιοχή».
Βεβαίως, το ενδιαφέρον των αμερικανικών μονοπωλίων για την Κύπρο και τους πόρους της εκφράζεται και πολύ συγκεκριμένα. Αυτό επιβεβαίωσε στο περιθώριο της άτυπης συνεδρίασης των υπουργών Ενέργειας της ΕΕ στο Μιλάνο ο Κύπριος υπουργός Ενέργειας, Εμπορίου, Βιομηχανίας και Τουρισμού, Γιώργος Λακκοτρύπης, εξηγώντας ότι η Λευκωσία συνεχίζει να προωθεί απρόσκοπτα τους σχεδιασμούς για αξιοποίηση των υδρογονανθράκων στην ΑΟΖ της και σημειώνοντας ότι «ενώ ήταν σε εξέλιξη η τουρκική προκλητικότητα, εκπρόσωποι της αμερικανικής εταιρείας "Noble" επισκέφθηκαν τη Λευκωσία και παρουσίασαν στο υπουργείο Ενέργειας τις προτάσεις της εταιρείας για αξιοποίηση του κοιτάσματος "Αφροδίτη"». Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο, τις τελευταίες μέρες πυκνώνουν αναλύσεις και τοποθετήσεις από διπλωμάτες και άλλους «παράγοντες», σύμφωνα με τις οποίες η Τουρκία δεν αποτελεί «αξιόπιστο σύμμαχο» της Δύσης και ότι οι ΗΠΑ πρέπει να δουλέψουν για την «επανόρθωση» των πραγμάτων στην Κύπρο.
Είναι ολοφάνερο ότι διεξάγονται εντατικά παζάρια, με την εμπλοκή ισχυρών ιμπεριαλιστικών κέντρων, αλλά και ότι η «επίλυση» του Κυπριακού συνδέεται όλο και στενότερα με εξελίξεις σε μια σειρά μέτωπα, ενώ οι φλόγες του πολέμου δυναμώνουν στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής και οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις βαθαίνουν.
Χτες, η κυπριακή κυβέρνηση εμφανίστηκε ικανοποιημένη από την έκθεση της Κομισιόν για την πορεία των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Νίκος Χριστοδουλίδης, ανέφερε ότι για πρώτη φορά καταγράφεται στην έκθεση η έκκληση της Ενωσης για σεβασμό της κυριαρχίας των κρατών - μελών της επί των χωρικών υδάτων τους.

«Αναβάθμιση» της Κύπρου

Οσον αφορά την κυπριακή εμπλοκή στον πόλεμο κατά του «Ισλαμικού Κράτους», ο Κύπριος υπουργός Εξωτερικών, Ιωάννης Κασουλίδης, σε δηλώσεις που έκανε στο ΡΙΚ την 1η Οκτώβρη (μετά την παρέλαση για την επέτειο της Κυπριακής Ανεξαρτησίας), υπογράμμισε ότι η γεωστρατηγική θέση της Κύπρου και η συνειδητή απόφαση για συνδρομή στις προσπάθειες της διεθνούς κοινότητας κατά των «τζιχαντιστών» έχουν αναβαθμίσει τη θέση της χώρας, υποστηρίζοντας ότι η εξέλιξη αυτή αποτελεί ασπίδα στις προσπάθειες της Τουρκίας για υπονόμευση της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Κυπριακά ΜΜΕ - που εξηγούσαν ότι είναι η πρώτη φορά που κυπριακή βάση παραχωρείται στις γαλλικές Ενοπλες Δυνάμεις - αναφέρονταν και σε δηλώσεις του υπουργού Αμυνας, Χριστόφορου Φωκαΐδη, σύμφωνα με τον οποίο «η Κύπρος, εξαιτίας της γεωγραφίας της, βρίσκεται σε καλή θέση για να βοηθήσει στη μάχη κατά της τρομοκρατίας», ενώ πρόσθεσε ότι «ο ρόλος μας θα περιοριστεί στην παροχή διευκολύνσεων», χωρίς άλλες διευκρινίσεις.

Πλειοδοτεί το ελληνικό ΥΠΕΞ για λογαριασμό της αστικής τάξης

Σε χτεσινή ανακοίνωσή του το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών επιβεβαιώνει για άλλη φορά τη συνεχή προσπάθεια της αστικής τάξης της χώρας να συμμετέχει στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς διεκδικώντας μερίδιο από τη λεία. Λέει χαρακτηριστικά: «Είναι λυπηρό και παράδοξο το γεγονός ότι η Τουρκία σε μία περίοδο κατά την οποία, πρώτον, η προσοχή της Διεθνούς Κοινότητας είναι στραμμένη στον αγώνα κατά του "Ισλαμικού Κράτους" και στην αντιμετώπιση των πολλών εστιών κρίσης στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική και, δεύτερον, εξελίσσονται οι διαπραγματεύσεις στην Κύπρο στο πλαίσιο του Κοινού Ανακοινωθέντος της 11ης Φεβρουαρίου του 2014 (σ.σ. συμφωνία Αναστασιάδη - Ερογλου) και έχει μόλις αναλάβει τα καθήκοντά του ο νέος Ειδικός Αντιπρόσωπος του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ, αποφάσισε να προκαλέσει νέα ένταση που υπονομεύει τη διαπραγματευτική διαδικασία για την επίλυση του Κυπριακού». Στη συνέχεια αφού κάνει αναφορά στην «άσκηση των δικαιωμάτων», στο «Δίκαιο της Θάλασσας», στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, σημειώνει ότι «στο πλαίσιο της επιδιωκόμενης συμφωνημένης λύσης για το Κυπριακό, στην αρμοδιότητα της Κεντρικής Κυβέρνησης θα ανήκουν τα θέματα που αφορούν στην αξιοποίηση των φυσικών πόρων και του ορυκτού πλούτου καθώς και τα ζητήματα άσκησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων. Είναι, συνεπώς, απολύτως αντιφατικό να κατηγορείται η Κυπριακή Δημοκρατία για στοιχειώδεις πράξεις ενεργοποίησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της και αξιοποίησης του ορυκτού πλούτου προς όφελος όλου του κυπριακού λαού, όταν είναι η Τουρκία αυτή η οποία, με την παράνομη αγγελία της (NAVTEX), απειλεί να θίξει αυτά τα κυριαρχικά δικαιώματα».

• Το υπουργείο Αμυνας της Κύπρου ανακοίνωσε ότι ολοκληρώθηκε «με επιτυχία» διεθνής άσκηση έρευνας - διάσωσης με την ονομασία «CYPUSA-02/14» στη θαλάσσια περιοχή νότια της Κύπρου, εντός της περιοχής ευθύνης της. Στην άσκηση πήραν μέρος και αεροναυτικές δυνάμεις των ΗΠΑ.

ΣΥΡΙΑ - ΙΡΑΚ - ΤΟΥΡΚΙΑ Σκληρές διαπραγματεύσεις μεταξύ ιμπεριαλιστών

ΣΥΡΙΑ - ΙΡΑΚ - ΤΟΥΡΚΙΑ

Σκληρές διαπραγματεύσεις μεταξύ ιμπεριαλιστών

Είκοσι έξι οι νεκροί Κούρδοι στις συγκρούσεις με την τουρκική αστυνομία

Από τις συγκρούσεις στην Αγκυρα

ΑΓΚΥΡΑ - ΔΑΜΑΣΚΟΣ - ΙΡΑΚ.--
Εντείνονται από χτες τα σκληρά παζάρια στην Αγκυρα μεταξύ της τουρκικής πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας, του νέου γενικού γραμματέα του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ, του ειδικού απεσταλμένου της κυβέρνησης Ομπάμα για την αντιμετώπιση των «τζιχαντιστών» του «Ισλαμικού Κράτους» («ΙΚ»), στρατηγού ε.α. Τζον Αλεν και του βοηθού του, Αμερικανού πρέσβη Μπρετ Μακ Γκαρκ. Ταυτόχρονα κλιμακώνονται οι μάχες και οι επιδρομές στο Κομπανί, στα σύνορα της βόρειας Συρίας με την Τουρκία, ενώ συνεχίζονται οι διαδηλώσεις και οι συγκρούσεις των Κούρδων της Τουρκίας με τις δυνάμεις ασφαλείας και τις παραστρατιωτικές ισλαμικές ομάδες της οργάνωσης «Hizbullah» (δε έχει σχέση με τη «Χεζμπολάχ» του Λιβάνου) σε όλα τα μεγάλα αστικά κέντρα του νοτιοανατολικού τμήματος της χώρας, ανεβάζοντας σε τουλάχιστον 26 τους νεκρούς και σε πολλές εκατοντάδες τους τραυματίες από την έναρξη των κινητοποιήσεων στις 6/10.
Η διαπραγμάτευση της κυβέρνησης του Τούρκου πρωθυπουργού, Αχμέτ Νταβούτογλου, με τους δυτικούς αξιωματούχους καταγράφηκε στη χτεσινή συνέντευξη Τύπου του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, και του γενικού γραμματέα του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ. Ο Τσαβούσογλου, αποκαλύπτοντας τρόπον τινά το είδος των πιέσεων που του ασκήθηκαν χαρακτήρισε «μη ρεαλιστική» την προσδοκία κάποιων να προχωρήσει η Τουρκία μονομερώς σε χερσαία επέμβαση κατά των «τζιχαντιστών» του «ΙΚ» στο Κομπανί. Αφησε, βεβαίως, ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα, τονίζοντας ότι «διεξάγονται συνομιλίες» και ότι «όταν υπάρξει κοινή απόφαση, η Τουρκία δεν θα αποστεί από το να διαδραματίσει το ρόλο που της αντιστοιχεί».
Διπλωματικές πηγές που επικαλείται η τουρκική εφημερίδα «Χουριέτ» σημείωναν πως η «Αγκυρα ζήτησε από το ΝΑΤΟ να θέσει στην ατζέντα του το θέμα της δημιουργίας χερσαίας και εναέριας ζώνης "ασφαλείας" και απαγόρευσης πτήσεων». Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών, μάλιστα, ξεκαθάρισε πως ο μόνιμος αντιπρόσωπος της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ θα θέσει επίσημα το τουρκικό αίτημα προς συζήτηση μεταξύ των ΝΑΤΟικών εταίρων στις Βρυξέλλες. Σε κάθε περίπτωση σημείωσε πως κάθε επιχειρησιακό σχέδιο θα πρέπει να συνοδευτεί με σαφείς σχεδιασμούς για την ανατροπή του Σύρου Προέδρου, Μπασάρ Ασαντ, την εκπαίδευση και τον εξοπλισμό του «Ελεύθερου Συριακού Στρατού».
Ο γγ του ΝΑΤΟ, από την πλευρά του, απάντησε πως το τουρκικό αίτημα δεν έχει προς το παρόν τεθεί στους εταίρους της Συμμαχίας. Ξεκαθάρισε πως «δεν υπάρχει απλή και εύκολη λύση στο πρόβλημα της Συρίας γύρω από το Κομπανί». Χαιρέτισε όμως με νόημα «τις αποφασιστικές ενέργειες από αρκετές χώρες στο διεθνή αγώνα κατά του "ΙΚ" μέσω των αεροπορικών επιδρομών». Εξήρε, τέλος, όσα έχει κάνει η Τουρκία στο θέμα των εκατοντάδων χιλιάδων Σύρων προσφύγων και την πρόσφατη απόφασή της για τη συμμετοχή της σε «στρατιωτική δράση» κατά του «ΙΚ».

Ερντογάν: «Απόπειρα υπονόμευσης» των συνομιλιών οι διαδηλώσεις

Το ίδιο διάστημα, ακατάπαυστα παραμένουν τα σοβαρά επεισόδια και οι βίαιες συγκρούσεις μεταξύ των δυνάμεων ασφαλείας, ενόπλων της παραστρατιωτικής οργάνωσης σουνιτών ισλαμιστών «Hizbullah» και Κούρδων. Εως χτες βράδυ, ο συνολικός αριθμός των νεκρών από τις συγκρούσεις σε διαδηλώσεις και κινητοποιήσεις κατά των «τζιχαντιστών» στο Κομπανί είχε ανέβει σε τουλάχιστον 26. Οι τραυματίες ανέρχονται σε πολλές εκατοντάδες.
Η κατάσταση, παρά την απαγόρευση κυκλοφορίας, τα μέτρα αστυνόμευσης και τις περιπολίες του στρατού σε ορισμένες περιοχές της Νοτιοανατολικής Τουρκίας, παρέμενε σοβαρή, σε σημείο που να αναγκάσει τον Πρόεδρο της χώρας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, να χαρακτηρίσει τα επεισόδια βίας «απόπειρα υπονόμευσης των εύθραυστων συνομιλιών» που διεξάγονται μεταξύ της Αγκυρας και των Κούρδων ανταρτών.
Μάλιστα, σε ανακοίνωσή του σημείωσε: «Δεν θα ανεχθούμε την παραμικρή πράξη απειλής ή εκφοβισμού που θα απειλήσει την ειρήνη στην Τουρκία, τη σταθερότητά της και την ασφάλειά της και θα λάβουμε όλα τα απαραίτητα μέτρα για να πολεμήσουμε ενάντια σε όλους αυτούς που διαπράττουν τέτοιες μισαλλόδοξες ενέργειες».

Επιδρομές στο Κομπανί

Στο μεταξύ, και χτες οι ΗΠΑ συνέχισαν σε συνεργασία με τους Αραβες συμμάχους τους τις αεροπορικές επιδρομές κατά θέσεων «τζιχαντιστών» στο Κομπανί της βόρειας Συρίας. Για πρώτη φορά χτες διαφάνηκε συνεργασία των ΗΠΑ με δυνάμεις των Κούρδων, αφού η κατάληψη ενός αστυνομικού τμήματος σε ανατολικό προάστιο της πόλης από τους «τζιχαντιστές» συνοδεύτηκε από σφοδρούς βομβαρδισμούς των Αμερικανών, που είχαν ως αποτέλεσμα την ολοσχερή καταστροφή του συγκεκριμένου κτιρίου.
Εως χτες το βράδυ, οι Κούρδοι φαινόταν να συνεχίζουν σθεναρά τις μάχες με τους «τζιχαντιστές», παρά το γεγονός πως οι τελευταίοι ενίσχυσαν τις δυνάμεις τους με δεκάδες μισθοφόρους, τους οποίους μετέφεραν από μεθοριακές συριακές πόλεις της επαρχίας Χαλέπι.

Αναθεώρηση Σένγκεν εξετάζει η ΕΕ

Παράλληλα, χτες, ο Γερμανός υπουργός Εσωτερικών, Τόμας ντε Μεζιέρ, μιλώντας στη Σύνοδο των ομολόγων του της ΕΕ στο Λουξεμβούργο άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο η Ευρωπαϊκή Ενωση να χρειαστεί να αναθεωρήσει το σύστημα ελεύθερης κυκλοφορίας των προσώπων που προβλέπει η Συνθήκη Σένγκεν, προκειμένου να αντιμετωπίσει την απειλή των υπηκόων των χωρών της που πολεμούν στο πλευρό των «τζιχαντιστών» κι επιστρέφουν στις χώρες τους.
Η ΕΕ εκτιμά ότι περίπου 3.000 Ευρωπαίοι έχουν πολεμήσει στη Συρία και το Ιράκ στο πλευρό των «τζιχαντιστών» και έχουν εκπαιδευτεί στη χρήση εκρηκτικών και όπλων.
Παράλληλα, η ΕΕ προσπαθεί να αποτρέψει τη στρατολόγηση πολιτών της από τους «τζιχαντιστές» επιβάλλοντας διάφορα μέτρα λογοκρισίας στο διαδίκτυο. Την Τετάρτη εκπρόσωποι των εταιρειών Google, Facebook, Twitter και Microsoft δείπνησαν με υπουργούς Εσωτερικών της ΕΕ, δείχνοντας (σύμφωνα με τον Ιταλό υπουργό, Αντζελίνο Αλφάνο) «μεγάλη προθυμία» να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση της απειλής.