Αλήθεια ή ψέματα;

Από iraklis3

Γράφει ο Παναγιώτης Γεωργακάς //
γιατρός

…«μένουμε σπίτι για να έχουμε όλοι την υγειά μας»
ή
…«μένουμε σπίτι γιατί το δημόσιο σύστημα Υγείας δεν μπορεί -αν νοσήσουμε- να μας εξασφαλίσει την υγειά μας»;;;;;;;;

Είναι αλήθεια ή ψέματα πως η εξασφάλιση της υγείας (του πολυτιμότερου αγαθού) απαιτεί ένα εκτεταμένο δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας, το οποίο θα παρέχει αποτελεσματικά την Πρωτοβάθμια Φροντίδα, τη νοσοκομειακή περίθαλψη, την κοινωνική μέριμνα, τη φαρμακευτική κάλυψη σε κάθε πολίτη;;;;;;;;
Είναι αλήθεια ή ψέματα πως τα μέτρα «κοινωνικής απομόνωσης» ουδεμία σχέση έχουν με τα παραπάνω συστατικά μιας ολοκληρωμένης παροχής υπηρεσιών Υγείας, αλλά αντίθετα την αναγάγουν σε προσωπική ευθύνη και ατομικό καθήκον του καθένα;;;;;;;;
Είναι αλήθεια ή ψέματα πως ενώ δεν υιοθετήθηκαν (ούτε εφαρμόστηκαν) επακριβώς από την πλειοψηφία των πολιτών και ενώ ο βαθμός παραβίασής τους (κυρίως όσον αφορά τις μετακινήσεις) βρίσκεται σε αντίθεση με τη μείωση των κρουσμάτων, διαφημίζεται η υποχρεωτική εφαρμογή του συνόλου από αυτά, ως «αναγκαίο κακό» για την επιτυχή αντιμετώπιση της πανδημίας;;;;;;;;
Είναι αλήθεια ή ψέματα πως η τεράστια προβολή και διαφήμισή τους, εκτός από την εξυπηρέτηση πολιτικών σκοπιμοτήτων, μπορεί να περιορίσει την κατανόηση εκ μέρους του λαού της αξίας και της σημασίας οικοδόμησης ενός ανεπτυγμένου δημόσιου συστήματος Υγείας, ως μίας απόλυτα επιτυχημένης μεθόδου αντιμετώπισης παρόμοιων καταστάσεων;;;;;;;;
Είναι αλήθεια ή ψέματα πως η «έγκαιρη» εφαρμογή και η «πιθανή επιτυχία» των μέτρων (πρόσφατη έρευνα καθηγητών της Ιατρικής Σχολής του ΑΠΘ και συνεργατών τους αναφέρεται σε «υγειονομικά κενά και κυβερνητικές ευθύνες»), μπορεί να αποτελέσει ηθικό άλλοθι ώστε να εγκαταλειφθούν -για μία ακόμη φορά- οι προσπάθειες διαμόρφωσης ενός πλήρως στελεχωμένου και εξοπλισμένου συστήματος υπηρεσιών Υγείας και να εφαρμόζονται κατά περίπτωση μέτρα αποκλεισμού (η επιβολή τους ήδη υποστηρίζεται ως απαραίτητη κατά διαστήματα ως το 2022 από επίσημα χείλη και πανεπιστημιακές έδρες);;;;;;;;
Είναι αλήθεια ή ψέματα πως κανένα από τα εξουσιοδοτημένα πρόσωπα ή φορείς δεν εκφράστηκαν «ανοικτά» και συγκεκριμένα για την αναγκαιότητα δημιουργίας ποιοτικού, ανεπτυγμένου και ανθεκτικού δικτύου δομών Υγείας, αρνούμενοι ουσιαστικά να το αναδείξουν ως τη μοναδική λύση αντιμετώπισης ανάλογων κρίσεων (και όχι μόνο);;;;;;;; (Οι περιστασιακές αναφορές του υπευθύνου του ΕΟΔΥ στο ρόλο των δημόσιων συστημάτων Υγείας ή η δήλωση του πρωθυπουργού για βελτίωση αυτών των συστημάτων ως δευτερογενές και παράπλευρο όφελος λόγω της πανδημίας, δεν συνιστούν ούτε επιστημονική αναγνώριση αυτής της στόχευσης ούτε και πολιτική και οικονομική δέσμευση υλοποίησής της).
Είναι αλήθεια ή ψέματα πως κυβερνητικοί παράγοντες, που κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν αυτό το επαχθές πρόβλημα, έχουν συμβάλει καθοριστικά στο παρελθόν στην αποδυνάμωση, στην απαξίωση, στην υποβάθμιση του Εθνικού Συστήματος Υγείας;;;;;;;;
Είναι αλήθεια ή ψέματα πως ένας από αυτούς, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και από τους πρώτους τη τάξει υπουργούς κόμπαζε πριν από μερικά χρόνια γιατί απομάκρυνε 2.500 γιατρούς (τους οποίους ουσιαστικά χαρακτήριζε «χαραμοφάηδες»), θυμώνοντας μάλιστα γιατί δεν του αναγνωριζόταν αυτή η απόφαση ως προσωπική επιτυχία και προβαλλόταν ως επιταγή της τρόικας και των θεσμών;;;;;;;;
Είναι αλήθεια ή ψέματα πως ο ίδιος άνθρωπος ως αρμόδιος υπουργός Ανάπτυξης αρνήθηκε επίμονα να επιβάλει διατίμηση στο κόστος υγειονομικών υλικών ενώ η αισχροκέρδεια κάλπαζε. Πως μετά από πιέσεις ανακοίνωσε τη διατίμηση μόνο του κέρδους και όταν τέλος η κατάσταση έγινε ανεξέλεγκτη -και μόνο τότε- προέβη σε κάποιους ελέγχους;;;;;;;;
(Μιλάμε βέβαια για τον άνθρωπο που διερωτήθηκε -απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου για τηνδημιουργία ρευστότητας- «τι να τα κάνουν τα χρήματα οι εργαζόμενοι αφού δεν πηγαίνουν πουθενά;» ή «γιατί να τους παρέχουμε τρόφιμα, για να γίνουν 300 κιλά;». Για τον άνθρωπο που δήλωσε πως στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν μακροχρόνιοι άνεργοι στην Ελλάδα και όσοι δηλώνουν κάτι τέτοιο είναι κατά βάση φοροφυγάδες).
Είναι αλήθεια ή ψέματα -ως ένα ακόμα δείγμα ανθρωπιστικής προσέγγισης αυτών των δύσκολων στιγμών- ότι ο υφιστάμενος του υπουργού Ανάπτυξης (και υφυπουργός), όταν ανήγγειλε τα νέα μέτρα για τις λαϊκές αγορές και ρωτήθηκε για το αν ληφθούν αποφάσεις για τη μεγάλη αύξηση της τιμής των πορτοκαλιών, δήλωσε ότι αυτή καθορίζεται από τη σχέση «προσφοράς και ζήτησης» τους (εν μέσω τέτοιας κρίσης);;;;;;;;
Είναι αλήθεια ή ψέματα πως η αξιωματική αντιπολίτευση ή το ΚΙΝΑΛ (και πρώην ΠΑΣΟΚ) υπηρέτησαν με ευλάβεια τις εντολές των μνημονίων και επομένως δεν απαλλάσσονται των ευθυνών για την κατάντια των δομών και των υπηρεσιών Υγείας της χώρας;;;;;;;;
Είναι αλήθεια ή ψέματα πως καταστάσεις όπως αυτή που βιώνουμε δημιουργεί τις προϋποθέσεις και μας δίνει την ευκαιρία να αναρωτηθούμε τι επιτέλους επιθυμούμε, τι χρειαζόμαστε (τουλάχιστον σε τομείς όπως της Υγείας, της Παιδείας, του Πολιτισμού, του Αθλητισμού, του Περιβάλλοντος) και πώς θα το διεκδικήσουμε με συλλογικές προσπάθειες. Με συλλογική δράση;;;;;;;;
Είναι αλήθεια ή ψέματα πως αν δεν αντιδράσουμε, δεν αντισταθούμε, δεν διεκδικήσουμε, ουσιαστικά καταλήγουμε συνυπεύθυνοι, συνένοχοι και στηρίγματα πολιτικών που στρέφονται ενάντια στην υγεία και γενικότερα στην ποιότητα της ζωής μας;;;;;;;;
Πηγή: 902.gr

Κατάργηση των θερινών αδειών για τους εργαζόμενους ζητούν οι εργοδότες

Κατιούσα

Ανεπισήμως ήδη πολλοί εργαζόμενοι γνωρίζουν ότι φέτος θα κάνουν λίγες ή καθόλου διακοπές, αφού ήδη με τις άδειες ειδικού σκοπού για γονείς έχουν ροκανιστεί κάποιες μέρες κανονικής άδειας, όπως και σε μια σειρά ακόμα επιχειρήσεων που επηρεάζονται από τον κορονοϊό εργαζόμενοι βρίσκονται σε αναγκαστική άδεια.
Οι εργοδότες όμως δεν αρκούνται σε αυτό, αλλά ζητούν αναστολή της θερινής άδειας, ιδιαίτερα σε κλάδους που παραμένουν κλειστοί επειδή επηρεάζονται άμεσα από τα μέτρα περιορισμού της κυκλοφορίας. Πληροφορίες θέλουν εργοδοτικούς φορείς να εισηγούνται στο Γιάννη Βρούτση να περιορίσει ή να μηδενίσει τις θερινές διακοπές για φέτος, με το επιχείρημα ότι “ξεκουράστηκαν” στη διάρκεια της καραντίνας κι ότι “δεν περισσεύει χρόνος για διακοπές”.
Το υπουργείο Εργασίας τείνει – όπως είναι αναμενόμενο – ευήκοα ώτα στις απαιτήσεις αφεντικών, σχεδιάζοντας νομοθετικές πρωτοβουλίες σε αυτή την κατεύθυνση.
Η κατάργηση της καλοκαιρινής άδειας δίνει φυσικά τη χαριστική βολή στα σενάρια που διακινεί εδώ και μέρες η κυβέρνηση και ειδικότερα το υπουργείο τουρισμού, για “τόνωση” του εσωτερικού τουρισμού προς περιορισμό των τεράστιων ζημιών στο συγκεκριμένο τομέα. Οι αντιδράσεις του τουριστικού κεφαλαίου εξάλλου φαίνεται να είναι ο λόγος που το υπουργείο φέρεται να μελετά σενάριο πολλαπλών ταχυτήτων στη χορήγηση ή μη των αδειών.
Πιο συγκεκριμένα, είναι πιθανό σε κάποιους κλάδους να καταργηθούν τελείως για φέτος οι άδεις, σε άλλους να αποφασίζεται από τον εργοδότη ανάλογα με την κίνηση της επιχείρησης, δηλαδή ανάλογα με την κερδοφορία του ίδιου, και σε άλλους να αποτελεί θέμα διαβούλευσης εργοδότη και εργαζόμενου, επί της ουσία πρακτικά το ίδιο σενάριο με το δεύτερο.
Οι επιχειρήσεις σε αναστολή είναι αυτές που υπολογίζεται πως θα είναι αυτές που θα μπορούν να κόψουν εντελώς τις άδειες, ώστε “να δουλέψουν οι μηχανές στο φουλ” μέσα στο καλοκαίρι, ενώ για τους ήδη εργαζόμενους προς το παρόν δε μελετάται κάποια αλλαγή.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι και πάλι οι εργαζόμενοι καλούνται να πληρώσουν τη νύφη, τόσο στην κορύφωση της πανδημίας, όσο και στη διάρκεια της όποιας ανάκαμψης από αυτή. Είναι επείγουσα ανάγκη να ορθώσουν το ανάστημά τους και με την οργάνωση στα σωματεία τους να βάλουν φρένο στην καταπάτηση των ήδη τσακισμένων δικαιωμάτων τους, που για άλλη μια φορά θυσιάζονται στο βωμό των κερδών ή της ελαχιστοποίησης της χασούρας των επιχειρήσεων.

Η αλήθεια για τα προγράμματα τηλεκατάρτισης των επιστημόνων

Πολλή συζήτηση έγινε αυτές τις μέρες για το θέμα των voucher τηλεκατάρτισης των 600 ευρώ που θα δίνονταν στους επιστήμονες εν μέσω πανδημίας, αντί για επίδομα. Μεσολάβησε η ανταλλαγή γραπτών πυρών μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, για το θεαθήναι, με κοινή βέβαια βάση μια πολιτική που θεωρεί δεδομένο ότι πρώτα πρέπει να σωθούν οι επιχειρηματίες, να διασφαλίσουν τα κέρδη τους οι μεγάλες επιχειρήσεις, για να αναπνεύσουν ο εργαζόμενος, ο αυτοαπασχολούμενος.
Παρά τη χτεσινή ανακοίνωση της κυβέρνησης για αναστολή τελικά των προγραμμάτων και απόδοση των 600 ευρώ ως επιδόματος, η ουσία παραμένει η ίδια. Και αυτή και οι προηγούμενες κυβερνήσεις αξιοποιούν κάθε μέσο, την ίδια την ανέχεια των εργαζομένων, για να μοιράσουν «ζεστό» χρήμα άλλη μια φορά σε μεγάλες επιχειρήσεις.
Οι περίπου 181.000 επιστήμονες βέβαια με το δίκιο τους αγανάκτησαν, ακούγοντας ότι ενώ αυτοί θα έπαιρναν 600 ευρώ, ψίχουλα δηλαδή, την ίδια στιγμή που έχουν χτυπηθεί απανωτά από την προηγούμενη οικονομική κρίση, έχουν να πληρώσουν Ταμεία, διακανονισμούς χρεών, φόρους επιτηδεύματος και άλλους, ενοίκια επαγγελματικής στέγης κ.λπ., τη μερίδα του λέοντος θα τη μοιράζονταν κάποια μεγάλα κέντρα κατάρτισης και πιστοποίησης.

***

Ανάμεσα σε αυτά φιγουράρισαν το Κέντρο Κατάρτισης της Alpha Bank, διάφορα ονομαστά ΙΕΚ («ΑΚΜΗ» κ.ά.), η Ελληνοαμερικανική Ενωση (!) και κάθε τέτοιου τύπου Κέντρο Διά Βίου Μάθησης, πιστοποιημένο από τη Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς, εμπλεκόμενο με κάποιον μεγάλο επιχειρηματικό όμιλο.
Τράπεζες και όμιλοι άλλωστε είναι μανούλες στο μοίρασμα τέτοιων «επιταγών» ελεημοσύνης προς ανέργους και άλλες κατηγορίες, έχοντας βρει το κόλπο εδώ και χρόνια: Με το μεσοπρόθεσμο νομικό πλαίσιο του 2012 ιδρύουν ένα Κέντρο Διά Βίου Μάθησης και γίνονται ιδιωτικοί πάροχοι της λεγόμενης «μη τυπικής Εκπαίδευσης». Μπορούν έτσι να κερδοσκοπούν πουλώντας εκπαιδευτικά προϊόντα, πιστοποιήσεις, καταρτίσεις και κάθε είδους «προσόντα», απευθυνόμενοι σε νέους κυρίως ανθρώπους που ζητούν απεγνωσμένα λύσεις για να διαχειριστούν την ανεργία και την αναδουλειά, την εργασιακή περιπλάνηση.
Να σημειώσουμε εδώ ότι ανάμεσα στα «κοράκια» που έπεσαν στο ψητό των εκατομμυρίων του ΕΣΠΑ, μέσω του οποίου θα μοιράζονταν τα voucher της τηλεκατάρτισης, από πολύ νωρίς εκδήλωσαν τη δυσαρέσκειά τους οι διοικήσεις των ΑΕΙ που εξαιρέθηκαν από τους επίδοξους παρόχους... Βλέπετε, διεκδικούν για λογαριασμό τους τον τίτλο του καλύτερου και πιο έτοιμου πλασιέ των προϊόντων Εκπαίδευσης, σαν έτοιμοι από καιρό, διευθύνοντας ήδη πολλά τέτοια προγράμματα κατάρτισης, με το αζημίωτο, προς τους φοιτητές τους και πελάτες τους.

* * *

Οι επιστήμονες δεν θα έπρεπε να πέφτουμε από τα σύννεφα που, σε μια τέτοια μάλιστα ευαίσθητη κοινωνική και υγειονομική συνθήκη, όπως είναι μια πανδημία, το σύστημα και οι κυβερνήσεις του παραμένουν απάνθρωποι, μοιράζουν κέρδη σε μεγάλους ομίλους και αφήνουν στη μοίρα τους αυτούς που μοχθούν. Στην πρόσφατη οικονομική κρίση άλλωστε δεν έγινε το ίδιο;
Πόσο διαφορετική ήταν (και είναι) η αστεία και τραγική ιστορία της «τακτοποίησης αυθαιρέτων» για τους μηχανικούς, ένας κρατικός εισπρακτικός μηχανισμός που ανακυκλώνει και εξωραΐζει την ανεργία και την απραξία των μηχανικών, την ίδια στιγμή που ο κατασκευαστικός κλάδος καταποντίστηκε και οι μεγάλοι κατασκευαστικοί όμιλοι μετακόμισαν κυριολεκτικά στο Ντουμπάι...
Οσο για την επιστημονικότητα και το κύρος αυτών των μέτρων, μήπως και τότε αντιμετωπίστηκε η αυθαίρετη δόμηση; Μήπως δεν είχαμε μετά το Μάτι, πυρκαγιές και πλημμύρες σε μπαζωμένα ρέματα, σε χτισμένους αιγιαλούς; Δεν είναι να απορεί επομένως κανείς που και σήμερα, με την τηλεκατάρτιση, συναντήσαμε φαινόμενα τύπου «σκόιλ ελικικού», προχειρότητες και ατσαλοσύνες στη δομή αυτών των προγραμμάτων.

* * *

Αλήθεια, οι κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ, που σήμερα διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για τα φαινόμενα αυτά, τόσα χρόνια στην κυβέρνηση δεν αναρωτήθηκαν ποτέ για την ποιότητα των προγραμμάτων κατάρτισης που παρείχαν οι φορείς τους οποίους οι ίδιοι πιστοποιούσαν; Εχει άραγε κανείς την αυταπάτη ότι όσο εμπορευματοποιείται η Παιδεία, όσο γίνεται βορά στην ιδιωτική πρωτοβουλία, στην - «υγιή» και μη - επιχειρηματικότητα, μπορεί να κρατά ψηλά το επίπεδο της παρεχόμενης μόρφωσης, μπορεί ο ιδιώτης ιδιοκτήτης μιας δομής Εκπαίδευσης να βάλει τη μόρφωση πάνω από τα κέρδη, που ο ίδιος μεταφράζει σε πολυτέλεια στη ζωή του; Το παράδειγμα της ιδιωτικοποίησης της Υγείας που ζούμε αυτές τις μέρες είναι τραγικά αποκαλυπτικό.
Η ιστορία της πιστοποίησης λοιπόν είναι πολύ... αμαρτωλή και έχει χρόνια στην πλάτη της. Πατάει βέβαια στην αντικειμενική ανάγκη των μεγαλοεπιχειρηματιών να ανανεώσουν τις γνώσεις των εργαζομένων πάνω σε πεδία που γι' αυτούς έχουν άμεσο επενδυτικό ενδιαφέρον. Πάνω σε αυτό το έδαφος, όμως, δεν μπορεί παρά να αναδίνεται και η σαπίλα αυτού του συστήματος, να φαίνονται οι αντικειμενικές στρεβλώσεις του, η μετωπική σύγκρουσή του τελικά με τις λαϊκές ανάγκες και την ίδια την επιστήμη.
Είναι αναμφισβήτητα μηχανισμός αντιστοίχισης δεξιοτήτων των εργαζομένων σε αυτά που απαιτούν οι κεφαλαιοκράτες. Αλλά είναι ταυτόχρονα και ένα πεδίο όπου κερδοσκοπεί το μεγάλο κεφάλαιο, απλώνοντας τα πλοκάμια του από την «πίστη», την Ενέργεια, τις τηλεπικοινωνίες, τον τουρισμό, τους άλλους κλασικούς κλάδους κερδοφορίας σε ένα πεδίο με μεγάλα και πολλά υποσχόμενα κέρδη: Την Εκπαίδευση.

* * *

Οι επιστήμονες που περιμένουμε αυτό το διάστημα σαν το «μάννα εξ ουρανού» τα 600 ευρώ για να μπαλώσουμε τρύπες, περιμένοντας με αγωνία το «μετά», τι θα ακολουθήσει μετά την πανδημία και πώς θα ξαναμπούμε σε ένα νέο κύκλο κρίσης και ανασφάλειας, δεν πρέπει να αρκεστούμε σε αυτά τα ψίχουλα που μας πετούν ξανά.
Οσο υπάρχουν επιχειρήσεις, είτε μέσω ΕΣΠΑ και άλλων τέτοιων προγραμμάτων, που τα «τρέχουν» όλες οι κυβερνήσεις διαχρονικά, είτε απευθείας, η μερίδα του λέοντος θα καταλήγει στα νύχια τους. Η αναστολή των προγραμμάτων αυτών δεν σημαίνει ότι τελειώσαμε με την πολιτική τους. Στην τσέπη μας άλλωστε πάλι τα ψίχουλα των 600 ευρώ θα καταλήξουν, ενώ οι εν λόγω «εκπαιδευτές» θα κερδοσκοπούν με άλλα αντίστοιχα προγράμματα επιδότησης της ανεργίας, «επιταγών» εργασίας που δεν καταλήγουν ποτέ στον εργαζόμενο.
Ως ΚΚΕ επιβεβαιωνόμαστε σήμερα περίτρανα και δραματικά, όταν ζητούσαμε όλα αυτά τα λεφτά, των κοινοτικών και λοιπών προγραμμάτων, να ενταχθούν στον κρατικό προϋπολογισμό και να δίνονται εκεί όπου υπάρχουν πραγματικές λαϊκές ανάγκες και όχι στις μεγάλες επιχειρήσεις.
Επιβεβαιώνεται ότι η ΕΕ, οι ελληνικές κυβερνήσεις, εκ των πραγμάτων, έχουν στήσει μηχανισμούς διασφάλισης των κερδών και χρηματοδότησης των μεγάλων ομίλων από τα λεφτά των εργαζομένων και αυτούς δεν τους διαπραγματεύονται ούτε καν σε περιόδους κρίσεων και πανδημιών (Τι; Δεν το ξέρατε εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ...;). Αντίθετα, αυτές ειδικά τις περιόδους τις αντιμετωπίζουν ως «ευκαιρία» για να χτυπήσουν περαιτέρω τα εργασιακά δικαιώματα, για να στερεώσουν τα επιχειρηματικά κέρδη, για να ανθίσει η αισχροκέρδεια.
Σε αυτές τις συνθήκες, οι επιστήμονες, οι εργαζόμενοι μένουμε δυνατοί, δεν μένουμε σιωπηλοί. Παλεύουμε και ταυτόχρονα βγάζουμε συμπεράσματα για να τα αξιοποιήσουμε εδώ και τώρα, και στις μέρες που έρχονται, στις μέρες που πάλι θα περιμένουν να απλώσουμε το χέρι για να μοιράσουν υποσχέσεις και ψίχουλα για ανακίνηση της οικονομίας, την ίδια στιγμή που θα μοιράζουν κέρδη, φοροαπαλλαγές, επιδοτήσεις στους μεγαλοεπιχειρηματίες.

Κέλλυ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ
Μέλος του Τμήματος Παιδείας και Ερευνας της ΚΕ του ΚΚΕ, Αρχιτέκτονας

Κίνδυνος στον ορίζοντα

Ο εφησυχασμός γύρω από τα Ελληνοτουρκικά, που καλλιεργούσε η κυβέρνηση μετά την αποχώρηση των προσφύγων από τη συνοριογραμμή του Εβρου και τη σχετική αποκλιμάκωση των προκλήσεων στο Αιγαίο, ελέω κορονοϊού, ξεφουσκώνει ξανά τις τελευταίες μέρες, από τις δηλώσεις στελεχών της κυβέρνησης Ερντογάν ότι θα υπερασπιστούν με όλα τα μέσα τα συμφέροντα της τουρκικής αστικής τάξης στην Ανατ. Μεσόγειο.
Σ' αυτήν την κατεύθυνση, η Τουρκία αναθερμαίνει και τις διεκδικήσεις της νότια και ανατολικά της Κρήτης, με τη δέσμευση περιοχών για στρατιωτικές ασκήσεις.
Η επιδημία του κορονοϊού δεν έβαλε «στον πάγο» τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς. Αντίθετα τους ενισχύει, όπως δείχνει και η δήλωση του γγ του ΝΑΤΟ στην τελευταία Σύνοδο των υπουργών Αμυνας, ότι «δεν θα επιτρέψουμε μια υγειονομική κρίση να μετατραπεί σε κρίση ασφάλειας», στο φόντο της αντιπαράθεσης με την Κίνα, τη Ρωσία και άλλους.
Στην ίδια Σύνοδο, ο Στόλτενμπεργκ έπλεξε το εγκώμιο της Τουρκίας για τη συνεισφορά της στην αντιμετώπιση της πανδημίας, με προσφορά υγειονομικού υλικού σε χώρες των Βαλκανίων, στο πλαίσιο του «μηχανισμού αλληλεγγύης» του δολοφονικού συνασπισμού.
Πολύ περισσότερο, η πανδημία παίζει ρόλο καταλύτη στην επερχόμενη νέα καπιταλιστική κρίση, που οξύνει τις αντιθέσεις ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα και στο εσωτερικό τους, για το ποιος θα πληρώσει περισσότερο και ποιος θα ζημιωθεί λιγότερο.
Η σημερινή εικόνα της ΕΕ και οι κόντρες για το πώς και πόσο θα «μοιράσουν» τη ζημιά από την επιδημία και τη νέα κρίση, είναι ενδεικτικές, την ώρα βέβαια που παραμένει αδιαπραγμάτευτη η κλιμάκωση της ενιαίας επίθεσης στους εργαζόμενους και στο λαό.
Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο, η ευρύτερη περιοχή της ΝΑ Ευρώπης, της Μέσης Ανατολής και της Ανατ. Μεσογείου παραμένει πεδίο αντιπαράθεσης ανάμεσα στα ισχυρά ιμπεριαλιστικά κέντρα, για το ξαναμοίρασμα σφαιρών επιρροής, τον έλεγχο πηγών και δρόμων Ενέργειας, αλλά και για τις διαδρομές του παγκόσμιου εμπορίου, με ενεργή συμμετοχή της Ελλάδας στον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό, που επιδρά καθοριστικά και στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Για παράδειγμα, μόνο το τελευταίο τρίμηνο, η ελληνική κυβέρνηση δήλωσε για πρώτη φορά συμμετοχή σε ιμπεριαλιστικές αποστολές της ΕΕ στην Αφρική, ενώ αναλαμβάνει κεντρικό ρόλο και στην επιχείρηση «IRINI», για την επιτήρηση των θαλάσσιων δρόμων ανοιχτά της Λιβύης.
Γι' αυτόν το σκοπό, διαθέτει πολεμικά πλοία και τη βάση της Σούδας, ενώ αναλαμβάνει και ρόλο «κόμβου» για τους μετανάστες που θα περισυλλέγονται στο πλαίσιο της ευρωατλαντικής επιχείρησης.
Ενεργές παραμένουν και οι άλλες δεσμεύσεις της ελληνικής κυβέρνησης, για την αποστολή συστοιχίας «Patriot» στη Σαουδική Αραβία, την παροχή συνοδείας σε γαλλικό αεροπλανοφόρο στη Μεσόγειο, αλλά και τη συμμετοχή με πολιτικό προσωπικό σε ιμπεριαλιστική αποστολή στο Ιράκ.
Η ελληνική αστική τάξη «απλώνει τα πόδια της» διεκδικώντας την κατοχύρωση αναβαθμισμένου ρόλου στην περιοχή και για τον ίδιο λόγο δηλώνει προσηλωμένη στη διασφάλιση της ΝΑΤΟικής συνοχής, που προϋποθέτει την παραμονή της Τουρκίας στο δυτικό στρατόπεδο, την ισχυροποίηση του ΝΑΤΟ απέναντι στο σχεδιασμό Κίνας και Ρωσίας.
Πάνω σ' αυτό το έδαφος, η τουρκική επιθετικότητα ξεδιπλώνεται με την ανοχή ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, ενισχύοντας τα σενάρια για συμβιβασμούς, που ακουμπούν κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας.
Επομένως, κανένας από τους παράγοντες που οδήγησαν σε κλιμάκωση της έντασης με την Τουρκία πριν από την πανδημία του κορονοϊού δεν έχει εκλείψει. Αντίθετα, προστίθεται η επερχόμενη καπιταλιστική κρίση, ως θρυαλλίδα έντασης των ανταγωνισμών συνολικά στην περιοχή και για την επιτάχυνση σχεδιασμών που βάζουν σε μεγάλο κίνδυνο τον ελληνικό και τους άλλους λαούς.
Το σύνθημα «ο λαός πλήρωσε πολλά, δεν θα πληρώσει ξανά!» αφορά και την ιμπεριαλιστική αντιπαράθεση στην περιοχή μας. Προϋποθέτει να δυναμώσει τώρα ο αγώνας του λαού ενάντια στην εμπλοκή της χώρας στον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό, ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τις πραγματικές αιτίες του. Ενας αγώνας αξεχώριστος από την οργάνωση της πάλης για να μην πληρώσει ο λαός τα σπασμένα της πανδημίας και της νέας κρίσης.