10 Μαΐ 2013

Η 9η Μάη των λαών


Η 9η Μάη των λαών 
Ob es nicht Stalin gab, wurden sie noch deutch sprechen

Που μεταφρασμένο στα ελληνικά (από τα σπαστά μας γερμανικά) σημαίνει: αν δεν υπήρχε ο στάλιν, θα μιλούσατε ακόμα γερμανικά. Κάτι τέτοιο θέλαμε να γράψουμε στη σχολή σε μια αφίσα μας. Που θα απαντούσε σε μια άλλη της πασπ, που ήταν απάντηση σε μια προηγούμενη δική μας, και πάει γράφοντας ανακοινώσεις, σε έναν ιδιότυπο πόλεμο με εφημερίδες τοίχου –ή ντατζεμπάο επί το μαοϊκότερον- που κατέληγαν σε ταπετσαρίες.

Δεν είμαι σίγουρος αν το βάλαμε τελικά, γιατί ασθενώντας η μνήμη στρογγυλεύει τις γωνίες και συμπληρώνει δημιουργικά με τη φαντασία τα κενά της διήγησής της. Εάν όντως το βάλαμε, πρόκειται μάλλον για την κορυφαία στιγμή αδιαμεσολάβητης καφρίλας στη σύντομη θητεία μας στη σπουδάζουσα. Και αν όχι, τόσο το καλύτερο, γιατί αποφύγαμε ένα σοβαρό λάθος. Αφενός γλωσσικής φύσης –γιατί αποκλείεται να είναι έτσι όπως το σκεφτήκαμε ο υποθετικός λόγος, αλλά ως εκεί έφταναν τα γερμανικά μας. Αφετέρου φιλοσοφικής, γιατί το ιστορικό προτσές δεν επηρεάζεται τόσο δραματικά από την παρουσία ή απουσία μιας προσωπικότητας.

Αν και είναι προφανές πως κάθε αναφορά στο σύντροφο με το μουστάκι υποδηλώνει κάτι πολύ ευρύτερο από το πρόσωπό του. Οι αστοί το κατάλαβαν αυτό πολύ καλύτερα από κάποιους μαρξιστές που ψάχνουν τον υπαίτιο της προδομένης επανάστασης και μιλούν με φρίκη για τον αποτρόπαιο σταλινισμό, για να μειώσουν τη σοβιετική πείρα και συνολικά το σοσιαλιστικό ιδεώδες –γιατί γνωρίζουν πως τα πρόσωπα δεν είναι πάνω από το κοινωνικό σύστημα που τα γεννάει. Αλλά έχουν... τακτική ευελιξία στα κριτήρια και τα σταθμά τους, όταν θέλουν να πουλήσουν φρούδες ελπίδες στον κόσμο για τον τάδε μεγάλο ηγέτη που φέρνει φρέσκο αέρα στην πολιτική σκηνή και θα τα αλλάξει όλα. Κι έχουν πλήρη επίγνωση των συμβολισμών και της σημασίας τους, γι’ αυτό και θέλουν να αλλάξουν την επέτειο της 9ης μάη και να την κάνουν ημέρα της ευρώπης.

Το είχαν προσπαθήσει και στη ρωσία να γιορτάσουν τα 60χρονα χωρίς την ιστορική σημαία του κόκκινου στρατού αλλά δεν τους πέρασε. Η αντιφασιστική νίκη έχει καθιερωθεί ως όρος και περιεχόμενο στη συλλογική μνήμη των λαών και δεν είναι εύκολο να ξεριζωθεί και να αλλάξει.
Κάτι που ισχύει και από την ανάποδη. Δε θα μπορούσαμε δηλ να κάνουμε λόγο για αντικαπιταλιστική νίκη των λαών, επειδή θεωρούμε πολιτικά ρηχό τον άλλο όρο. Όπως δε θα ήταν λογικό να βαφτίσουμε αντικαπιταλιστικά τα αντι-ιμπεριαλιστικά διήμερα της οργάνωσης {χωρίς αυτό να μειώνει στο ελάχιστο τη σημασία τους. Αντιθέτως αποδεικνύει τη σύνδεση των δύο όρων και την πολιτική μονομέρεια όσων επιμένουν στη στείρα αντιπαράθεσή τους}. Οι σοβιετικοί ονόμασαν μάλιστα μεγάλο πατριωτικό πόλεμο τον αγώνα κατά της ναζιστικής γερμανίας, ήταν όμως η σοσιαλιστική πατρίδα και οι κοινωνικές της δομές που επικράτησαν του φασισμού, και όχι η «ρώσικη ψυχή» ή ο «στρατηγός χειμώνας» της στέπας.

Η αντιφασιστική νίκη λοιπόν μπορεί να απέσπασε κάποιες χώρες απ’ την ιμπεριαλιστική αλυσίδα, αλλά δεν ήταν ακριβώς αντικαπιταλιστική κι είναι ζήτημα αν θα μπορούσε να εξελιχθεί σε τέτοια. Αν δηλ ο αντιφασιστικός εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας μπορούσε να οδηγήσει σε μια κοινωνική επανάσταση και πώς μπορούσε να συνδεθεί με το ζήτημα της εξουσίας. Το οποίο με τη σειρά του συνδέεται με την εκτίμηση που είχε το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα της εποχής  για τον χαρακτήρα του β’ παγκοσμίου πολέμου. Που ξεκίνησε ως ιμπεριαλιστικός για να γίνει αντιφασιστικός μετά την επίθεση των ναζί κατά των σοβιετικών –που τον ονόμασαν μεγάλο πατριωτικό κι ως τέτοιο τον πέρασαν στην ιστορία τους.

Ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος ήταν η λογική συνέχεια του πρώτου, μετά την ανάπαυλα του μεσοπολέμου· κάτι σαν δεύτερο ημίχρονο, αν μιλήσουμε με αθλητικούς όρους, με τους ηττημένους του πρώτου να αναζητούν ρεβάνς και «ζωτικό χώρο» για τα συμφέροντά τους. Αλλά το βασικό χαρακτηριστικό εκείνης της ιστορικής ανάπαυλας ήταν η σταδιακή εξάπλωση του φασισμού. Που δεν ερχόταν από το μέλλον –καινούριο τάχα κάτι να μας φέρει- αλλά ως απάντηση των αστών στην κοινωνία του μέλλοντος και την αυξανόμενη ακτινοβολία του οκτώβρη. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου ότι ο φασισμός επικράτησε σε χώρες με ισχυρό λαϊκό και κομμουνιστικό κίνημα, όπως η ιταλία και λίγο αργότερα η ισπανία και η γερμανία.

Όπως δεν είναι τυχαίο ότι η πολιτική κατευνασμού των αγγλο-γάλλων έστρεψε μεθοδικά τους ναζί στο «δρόμο προς ανατολάς», που οδηγούσε κατευθείαν πάνω στη σοβιετική ένωση. Το μέγεθος των πολεμικών επιχειρήσεων στο ανατολικό μέτωπο, που άνοιξε δύο χρόνια μετά από το δυτικό, ήταν εικοσαπλάσιας κλίμακας και δε μπορεί να τεθεί σε οποιαδήποτε σοβαρή σύγκριση. Άλλωστε τους περισσότερους νεκρούς στον πόλεμο, μετά τους σοβιετικούς που τσάκισαν το φασισμό και τους ηττημένους γερμανούς, δεν τους έδωσαν οι άγγλοι ή οι αμερικάνοι, αλλά τα αντιστασιακά κινήματα της ελλάδας και των λαών της γιουγκοσλαβίας.

Ohne Stalin, hatten Sie immer noch deutch gesprochen

Όλη η ουσία του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου είναι η φασιστική επίθεση στην εσσδ κι αυτή είναι που καθορίζει ιστορικά και τον χαρακτήρα του. Αλλά η επίθεση αυτή ήταν συγχρόνως και ιμπεριαλιστική, εφόσον ο φασισμός είναι γέννημα-θρέμμα των μονοπωλίων και οι ιμπεριαλιστές που βρέθηκαν σε αντίπαλα στρατόπεδα είχαν αγαστή συνεργασία κατά του κοινού σοβιετικού εχθρού –όπως αναδεικνύει και το ελληνικό παράδειγμα, με την αγγλογερμανική συμφωνία ειρηνικής παράδοσης της χώρας από τους μεν στους δε, εν μέσω πλήρους εξέλιξης των πολεμικών επιχειρήσεων στα άλλα μέτωπα.

Έχουμε να κάνουμε δηλ με έναν ιδιότυπο ιμπεριαλιστικό πόλεμο, χωρίς ουσιαστική εμπλοκή των ιμπεριαλιστών –πλην γερμανίας- μέχρι το καλοκαίρι του 44’ οπότε και άνοιξαν στη νορμανδία το δεύτερο μέτωπο, για να μην αφήσουν στους σοβιετικούς όλη τη δόξα και τα οφέλη της νίκης. Και με έναν ιδιότυπο αντιφασιστικό πόλεμο, όπου οι ιμπεριαλιστές αναγκάστηκαν να συμμαχήσουν απρόθυμα με τους σοβιετικούς ενάντια στο γερμανικό φασισμό, που οι ίδιοι είχαν αφήσει να θεριέψει για να κατασπαράξει τους κομμουνιστές. Κι έσπασαν τη συμμαχία την επαύριο κιόλας της νίκης, με τον περίφημο λόγο του τσώρτσιλ στο φούλτον για το «σιδηρούν παραπέτασμα» που χωρίζει στα δύο την ευρώπη.

Ο αντιφασιστικός αγώνας εν κατακλείδι έχει σχετική αυτοτέλεια, χωρίς όμως να γίνεται αυτοσκοπός. Αλλά η αυτοτέλεια συγγενεύει ετυμολογικά με τον αυτοσκοπό, γι’ αυτό το βάρος πρέπει να δίνεται στο σχετική και όχι αντίστροφα. Δε νοείται εξάλλου αυτοτέλεια ενός φαινομένου από τα αίτια που τον γεννάνε (του φασισμού από τα μονοπώλια, της κρίσης από τον καπιταλισμό, κτλ). Γι’ αυτό κι οι λαοί, τιμώντας την αντιφασιστική νίκη, πρέπει παράλληλα να προβληματιστούν για τους λόγους που την άφησαν ημιτελή και να διδαχτούν από τα λάθη τους, αν δε θέλουν να τα ξαναβρούν μπροστά τους.
 Προβοκάτσια από Μπρεζνιεφικό απολίθωμα  

Αναβιωνουμε το παραδοσιακο πανηγυρι


   40 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ 

 Kαι παλι εδώ


Αναβιωνουμε το παραδοσιακο πανηγυρι της
         ΑΓΙΑΣ ΛΕΝΗΣ
Οι πολιτιστικοι συλλογοι
       ΕΠΙΣΚΟΠΙΑΝΩΝ
      ΜΩΡΑ΄Ι΄ΤΙΚΩΝ
     ΧΛΟΜΩΤΙΑΝΩΝ
Δευτερα 20 Μαη
Τριτη 21 Μαη
         ΩΡΑ 8.30 μμ
[απεναντι στο δημαρχειο/
Ζωντανη μουσικη-ψητα-ποτα-χορος και πολύ κεφι

Ο ΣΥΡΙΖΑ και η «αποκατάσταση» των μισθών



Ο ΣΥΡΙΖΑ και η «αποκατάσταση» των μισθών
Στα τέλη του περασμένου Φλεβάρη, ο Γ. Σταθάκης, βουλευτής και ένας εκ των υπευθύνων για την οικονομική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, δήλωνε σε συνέντευξή του στο «Βήμα»: «Η επιστροφή μισθών και συντάξεων σε επίπεδα συμβατά με εκείνα προ του 2009 μπορεί να γίνει μόνο υπό την προϋπόθεση ότι η οικονομία ανακάμπτει και βρίσκεται στα επίπεδα του 2009. Αυτό είναι μια σταδιακή διαδικασία». Ελεγε, δηλαδή, ότι η επιστροφή μισθών και συντάξεων στο επίπεδο του 2009 απαιτεί και καπιταλιστική ανάπτυξη αντίστοιχου μεγέθους με εκείνη που υπήρχε το 2009. Και μέχρι αυτή να επιτευχθεί, θα υπάρχει διατήρηση ή και παραπέρα μείωση των μισθών πείνας και παραπομπή της όποιας σταδιακής αποκατάστασης στο μακρινό μέλλον. Σχολιάζαμε τότε: «Οσο για το πόσο μακρινό είναι αυτό το μέλλον, αρκεί να αναλογιστεί κανείς ότι οι απώλειες του ΑΕΠ από το 2009 είναι 20%, που σημαίνει ότι ακόμα και όταν έρθει η καπιταλιστική ανάπτυξη - που με τις προβλέψεις των ίδιων των ιμπεριαλιστικών οργανισμών προβλέπεται κάτω από 1% - φανταστείτε πόσος καιρός απαιτείται για να καλυφθεί αυτό το 20%, ώστε να επανέλθουν σταδιακά οι μισθοί και οι συντάξεις στα προ κρίσης επίπεδα...»! Η δημαγωγία του ΣΥΡΙΖΑ σε όλο της το μεγαλείο...
Πριν αλέκτορα φωνήσαι, μας επιβεβαίωσε ο ίδιος ο Γ. Σταθάκης. Σε συνέντευξή του στο capital.gr παραδέχεται: «Εντούτοις, με δεδομένο ότι το μνημόνιο έχει φθάσει στα όριά του και ότι η επιστροφή στο παρελθόν, στην οικονομία του 2008, είναι αδύνατη, προέχει η διαμόρφωση ενός νέου αναπτυξιακού προτύπου προς το οποίο θα υπάρξει κοινωνική και πολιτική υποστήριξη ικανή να το πραγματώσει την επόμενη δεκαετία. Οι κεντρικές ιδέες του ΣΥΡΙΖΑ περί παραγωγικής ανασυγκρότησης και βαθιών μεταρρυθμίσεων στη δημόσια διοίκηση και αλλού σκιαγραφούν αυτήν την κατεύθυνση». Τι λέει; Να μην περιμένουν οι εργαζόμενοι την ελάχιστη αύξηση στους μισθούς τους με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Αποδεικνύει δηλαδή ότι ακόμη και η δέσμευση προ ολίγων ημερών για επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ ήταν φούμαρα για ψηφοθηρία.
Προκειμένου μάλιστα ο ΣΥΡΙΖΑ να διασφαλίσει την πλειοψηφία που θα του επιτρέψει να υπηρετήσει τους αστούς από κυβερνητικό πόστο, διαμορφώνει από τώρα τα κριτήρια ψήφου που τον βολεύουν, ώστε να δικαιολογήσει μετά τις κολεγιές του. Λέει ο Γ. Σταθάκης: «Οι εκλογές θα είναι φυσικά διαφορετικές από τις προηγούμενες και τα κόμματα θα κριθούν ανάλογα και με τις μετεκλογικές συνεργασίες που θα εξαγγείλουν. Ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει σταθερά προσανατολισμένος στην ιδέα μίας κυβέρνησης από τον ευρύτερο σοσιαλιστικό χώρο μέχρι το σύνολο της αριστεράς». Μέσα εκεί ο ΣΥΡΙΖΑ εντάσσει από τους Ανεξάρτητους Ελληνες μέχρι πρόσωπα που αποστασιοποιήθηκαν απ' τα κόμματά τους, παραμένουν όμως ως εφεδρείες στο πολιτικό προσωπικό της αστικής τάξης. Με αυτό το χαρμάνι ο ΣΥΡΙΖΑ θα επιδιώξει μετεκλογικά να εφαρμόσει το «άλλο» μείγμα, προς όφελος της αστικής τάξης με το λαό στο περιθώριο.

Τι δείχνουν οι ελληνικές επενδύσεις στα Βαλκάνια;


Τι δείχνουν οι ελληνικές επενδύσεις στα Βαλκάνια;
-- Ποια είναι η θέση των επιχειρήσεων ελληνικών συμφερόντων στις Αμεσες Ξένες Επενδύσεις στα Βαλκάνια;
Η Ελλάδα κατείχε το 2010 την πρώτη θέση στις άμεσες ξένες επενδύσεις στην Αλβανία, με ποσοστό 26% - 28%, σύμφωνα με την ελληνική πρεσβεία στα Τίρανα. Ακολουθούσαν η Ιταλία (15,19%), η Αυστρία (13,71%) και ο Καναδάς (10,61%), σύμφωνα με τα στοιχεία της Κεντρικής Τράπεζας της Αλβανίας. Οι ελληνικές επενδύσεις στην Αλβανία αφορούν κυρίως τον τραπεζικό τομέα, τις τηλεπικοινωνίες, τις υπηρεσίες Υγείας, τα καύσιμα, τις κατασκευές, την πληροφορική, την παραγωγή και εμπορία δομικών υλικών, τις νομικές υπηρεσίες, τις λογιστικές και συμβουλευτικές υπηρεσίες, τον κλάδο τροφίμων, την κλωστοϋφαντουργία και υποδηματοποιία κ.ά. Στην ΠΓΔΜ, σύμφωνα με τα στοιχεία της Κεντρικής Τράπεζας της χώρας, η Ελλάδα επένδυσε στο διάστημα 1997-2011 συνολικά 390,48 εκατ. ευρώ (ποσοστό 10,7% επί του συνόλου των ξένων επενδύσεων στη χώρα) και κατατάσσεται τέταρτη επενδύτρια χώρα μετά την Ολλανδία (ύψος συνολικών επενδύσεων 744,99 εκατ. ευρώ), την Αυστρία (416,76 εκατ. ευρώ) και τη Σλοβενία (405,66 εκατ. ευρώ). Στη Βουλγαρία, οι μεγαλύτερες Αμεσες Ξένες Επενδύσεις (ΑΞΕ) το πρώτο δίμηνο του 2013 προήλθαν από την Ελλάδα (9,4 εκατ. ευρώ), το Λουξεμβούργο (7,9 εκατ. ευρώ), τη Ρωσία (6,7 εκατ. ευρώ) και την Αυστρία (6,1 εκατ. ευρώ), σύμφωνα με ενημερωτικό δελτίο από το Γραφείο Οικονομικών και Εμπορικών Υποθέσεων Σόφιας για τον Απρίλη του 2013. Οι ελληνικές επιχειρήσεις παραμένουν ένας από τους τρεις μεγαλύτερους επενδυτές στη Σερβία, μαζί με Αυστριακούς και Ιταλούς, με συνολικές επενδύσεις πάνω από 2 δισ. ευρώ, σε τομείς όπως οι τράπεζες, τα ξενοδοχεία, τα ακίνητα, η τσιμεντοβιομηχανία, κλπ.
Από το 2002, μέχρι και το τέλος του 2010, οι χώρες που είχαν επενδύσει στην Τουρκία ανέρχονταν στις 154. Οι εισροές ΑΞΕ την ίδια περίοδο ανήλθαν στα 75 δισ. δολάρια, από τα οποία τα 55 δισ. (73%) ήταν από τις 27 χώρες της ΕΕ. Στις πρώτες θέσεις είναι η Ολλανδία, με 14.144 εκατ. δολάρια (αποτελεί για φορολογικούς λόγους ενδιάμεση βάση για επενδύσεις άλλων χωρών), οι ΗΠΑ, με 6.686 εκατ. δολάρια και η Ελλάδα με 6.483 εκατ. δολάρια. Στη Ρουμανία, στο τέλος του 2011, οι επιχειρήσεις ελληνικών συμφερόντων που δραστηριοποιούνται στη χώρα έφτασαν τις 5.202, έναντι 4.943 ένα χρόνο πριν. Σύμφωνα με την ελληνική πρεσβεία στο Βουκουρέστι, μέσα στο 2011 και παρά την κρίση, περισσότερες από 250 νέες εταιρείες ελληνικών συμφερόντων ιδρύθηκαν στη Ρουμανία. Ακόμα και μέσα στο πρώτο τετράμηνο του 2012, από ελληνικά φυσικά ή νομικά πρόσωπα ιδρύθηκαν 82 νέες εταιρείες στη Βουλγαρία. Σύμφωνα με το Εθνικό Γραφείο Εγγραφής Εμπορικών Εταιρειών της Ρουμανίας (ONRC), τα ελληνικά κεφάλαια που έχουν επενδυθεί στη Ρουμανία υπερέβαιναν στις 31/12/2011 τo 1,72 δισ. ευρώ. Η Κεντρική Τράπεζα της Ρουμανίας ανεβάζει την αξία των ελληνικών επενδύσεων στα 3 δισ. ευρώ και η ελληνική πρεσβεία στο Βουκουρέστι -συνυπολογίζοντας και τις επενδύσεις των θυγατρικών που εδρεύουν σε τρίτες χώρες (π.χ. στην Κύπρο)- στα 4 δισ. ευρώ. Η Ελλάδα κατατάσσεται στην 4η-5η θέση της λίστας των κρατών με τις περισσότερες ΑΞΕ στη Ρουμανία. O συνολικός αριθμός των εργαζομένων σε εταιρείες ελληνικών συμφερόντων ανέρχεται σε πάνω από 35.000 άτομα, κύρια σε τηλεπικοινωνίες - τράπεζες.
Γράφει το Πρόγραμμα του ΚΚΕ που ψήφισε το 19ο Συνέδριο: «Ο καπιταλισμός στην Ελλάδα βρίσκεται στο ιμπεριαλιστικό στάδιο ανάπτυξής του, σε ενδιάμεση θέση στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα, με ισχυρές ανισότιμες εξαρτήσεις από τις ΗΠΑ και την ΕΕ (...) Με τη συμμετοχή στις αναδιαρθρώσεις της ΕΕ και του ΝΑΤΟ και άλλων ιμπεριαλιστικών διακρατικών συμμαχιών, το ελληνικό καπιταλιστικό κράτος εντάχθηκε πιο οργανικά στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα. Αρχικά, η αστική τάξη της Ελλάδας επωφελήθηκε από την αντεπαναστατική ανατροπή στις γειτονικές βαλκανικές χώρες και από την ένταξη στην ΕΕ, πέτυχε σημαντική συσσώρευση και εξαγωγή κεφαλαίων σε άμεσες επενδύσεις που συνέβαλαν στην ισχυροποίηση ελληνικών επιχειρήσεων και μονοπωλιακών ομίλων. Οι εξαγωγές κεφαλαίων επεκτάθηκαν και σε Τουρκία, Αίγυπτο, Ουκρανία, Κίνα, αλλά και Βρετανία, ΗΠΑ και σε άλλες χώρες. Συμμετείχε ενεργά σε όλες τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους, όπως ενάντια στη Γιουγκοσλαβία, στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στη Λιβυή κ.ά. Τη δεκαετία που προηγήθηκε από την εκδήλωση της εξελισσόμενης κρίσης, η ελληνική οικονομία διατήρησε σημαντικά υψηλότερο ετήσιο ρυθμό αύξησης του ΑΕΠ από τον αντίστοιχο της ΕΕ και της Ευρωζώνης, χωρίς να αλλάξει ουσιαστικά η θέση της σε αυτήν. Ομως, αναβάθμισε τη θέση της στα Βαλκάνια. Μετά την εκδήλωση της κρίσης, επιδεινώθηκε η θέση της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας στο πλαίσιο της Ευρωζώνης, της ΕΕ και γενικότερα της διεθνούς ιμπεριαλιστικής πυραμίδας (...) Η συμμετοχή της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ, οι οικονομικοπολιτικές και πολιτικοστρατιωτικές εξαρτήσεις από την ΕΕ και τις ΗΠΑ περιορίζουν τα περιθώρια αυτοτελών ελιγμών της αστικής τάξης της Ελλάδας, καθώς όλες οι συμμαχικές σχέσεις του κεφαλαίου διέπονται από τον ανταγωνισμό, την ανισομετρία και συνεπώς την πλεονεκτική θέση του ισχυρότερου, διαμορφώνονται ως σχέσεις ανισότιμης αλληλεξάρτησης».

Τα «ρεκόρ» των εφοπλιστών


Τα «ρεκόρ» των εφοπλιστών
«Ιστορικό ρεκόρ» χαρακτηρίζεται η αύξηση που καταγράφει στη συνολική χωρητικότητά του ο ελληνόκτητος στόλος, σύμφωνα με τα ετήσια στοιχεία που δημοσίευσε πρόσφατα η Ελληνική Επιτροπή Ναυτιλιακής Συνεργασίας του Λονδίνου Committee. Συγκεκριμένα, μέχρι και το Μάρτη του 2013, η συνολική χωρητικότητα του ελληνόκτητου στόλου ανερχόταν στους 265.336.520 τόνους. Δηλαδή, αυξήθηκε κατά 1,3 εκατ. τόνους σε σχέση με το αντίστοιχο περσινό διάστημα, ενώ αντιστοιχεί πλέον στο 25% της παγκόσμιας χωρητικότητας! Επιπλέον, οι Ελληνες εφοπλιστές από τις αρχές του 2013 και μέχρι το Μάρτη, δηλαδή μέσα σε τρεις μήνες, παρήγγειλαν 41 καράβια (όχι βέβαια σε ελληνικά ναυπηγεία), αξίας 3,149 δισ. δολαρίων!
Αυτά τα απίστευτα μεγέθη καταγράφονται σε περίοδο βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης. Ερχονται να δείξουν για πολλοστή φορά τα δυσθεώρητα κέρδη που έχουν συσσωρεύσει οι Ελληνες εφοπλιστές. Κέρδη που τα έχουν «πληρωμένα» οι ναυτεργάτες με τον ιδρώτα και το αίμα τους, την επέκταση της μαύρης ανασφάλιστης εργασίας στα καράβια, τη λεηλασία σε βάρος του ΝΑΤ και όλων των ασφαλιστικών τους ταμείων. Τα έχει πληρωμένα συνολικά ο εργαζόμενος λαός που η αντιλαϊκή πολιτική κυβέρνησης - ΕΕ - ΔΝΤ τον έχει γονατίσει από τη φτώχεια, την ανεργία, τα χαράτσια, για να εξασφαλίζει τρελά προνόμια, πλήρη φοροαπαλλαγή και δισεκατομμύρια επιδοτήσεων στους εφοπλιστές. Τελευταία απλόχερη προσφορά από κυβέρνηση και ΕΕ προς τους εφοπλιστές είναι η συγχρηματοδότηση προγράμματος για να τους εξασφαλίσουν στην κυριολεξία τζάμπα ναυτεργατικό δυναμικό. Το πρόγραμμα θα στοιχίσει σε πρώτη φάση 6.400.000 ευρώ και αφορά 1.000 ναυτεργάτες, οι οποίοι τον Αύγουστο θα μπαρκάρουν στα καράβια ανασφάλιστοι και θα πληρώνονται από το Γραφείο Ευρέσεως Ναυτικής Εργασίας, με μισθό λιγότερο από το ένα τρίτο του μισθού που προβλέπουν οι Συλλογικές Συμβάσεις. Και μετά έχουν το θράσος οι εφοπλιστές και οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι να μιλάνε για «ναυτιλιακό θαύμα» και «ελληνικό δαιμόνιο»...

Περί «ξενοφοβίας και ρατσισμού»


Περί «ξενοφοβίας και ρατσισμού»
Αν ήταν οι νόμοι του αστικού κράτους που θα έβαζαν τέλος στο ρατσισμό, στην ξενοφοβία και στο φασισμό, τότε πώς εξηγείται ότι παρά το νόμο που υπάρχει εδώ και χρόνια στην Ουγγαρία εναντίον όσων αρνούνται το «Ολοκαύτωμα», το ακροδεξιό, αντισημιτικό κόμμα «Γιόμπικ» κατέχει με 17% την τρίτη θέση στο αστικό κοινοβούλιο της χώρας;
Αν είναι οι νόμοι του αστικού κράτους που θα μας προφυλάξουν από το ναζισμό, τότε πώς εξηγείται ότι παρά την απαγόρευση του ναζιστικού κόμματος στη Γερμανία, στη χώρα, πέρα από τα φιλοναζιστικά κόμματα και οργανώσεις, υπάρχει και μια πανσπερμία νεοναζιστικών συμμοριών που δρουν απροκάλυπτα και ότι μόνο το 2012 τα εγκλήματα ρατσιστικού χαρακτήρα έφτασαν τα 17.600;
Αν ήταν οι νόμοι του αστικού κράτους που ορίζοντας το «ορθόν» της ανάγνωσης της Ιστορίας δημιουργούν το ασφαλές περιβάλλον καταπολέμησης της μισαλλοδοξίας και του μισανθρωπισμού, τότε πώς εξηγείται ότι στη Γαλλία όπου υπάρχει τέτοιος νόμος, ο οποίος καταδικάζει όποιον αρνείται τη γενοκτονία των Αρμενίων, εντούτοις το φασιστικό κόμμα της Λεπέν έρχεται δεύτερο στις δημοσκοπήσεις;
Αν οι πολυδιαφημισμένες «δημοκρατικές ευαισθησίες» της ΕΕ έβαζαν φρένο στο φασισμό και στο ρατσισμό, τότε πώς εξηγείται στα μισά κράτη - μέλη της να παρατηρείται ενίσχυση της ακροδεξιάς και να συγκυβερνούν φασιστικά ή κρυφοφασιστικά κόμματα και πολιτικά πρόσωπα;
Αυτή η υποκριτική τακτική του αστικού κράτους να επιδεικνύει «δημοκρατικούς» φερετζέδες κατά του φασισμού
- όταν αυτό το κράτος είναι που ως κράτος των μονοπωλίων γεννά, τρέφει και εκτρέφει το ναζισμό, το φασισμό, το ρατσισμό, την ξενοβαφία -
είναι τόσο παλιά και κυρίως τόσο επικίνδυνη όσο και εκείνο το άρθρο στο ρωσικό αστικό κώδικα του 1894 που αναφερόταν στη διάπλαση των παίδων και έλεγε:
«Κατά την ανατροφή στο σπίτι οι γονείς πρέπει να προσπαθούν να διαμορφώσουν το ήθος τους (σ.σ.: των παιδιών) σύμφωνα με τις απόψεις της κυβέρνησης»...
*
Η ουσία του πράγματος είναι ότι
πρώτον, οι πολιτικές και ιδεολογικές αντιπαραθέσεις δε γίνονται με νομοθετικές απαγορεύσεις.
Αν κάποιος είναι αμαθής ή ημιμαθής και δε γνωρίζει τι συμβολίζει η σβάστικα, ή, ακόμα χειρότερα, αν είναι φασισταράς και ναζισταράς και εξυμνεί τα Αουσβιτς, όπως κάνουν χρυσαυγίτες βουλευτές, δεν είναι η απαγόρευση της σβάστικας που θα σώσει την κοινωνία από τον ολοκληρωτισμό.
Για παράδειγμα:
Αν αρνείται κάποιος σήμερα το Ολοκαύτωμα είναι είτε ηλίθιος, είτε φασίστας. Αλλά αφενός η βλακεία δεν αντιμετωπίζεται διά νόμου. Αφετέρου είναι επίσης φασισμός να λες στον οποιονδήποτε ότι θα έχει αυτή και όχι την άλλη συνείδηση, ότι θα έχει αυτή και όχι την άλλη γνώμη, ότι θα έχει τη μια και μόνη εγκεκριμένη άποψη, αυτή που εσύ (είτε λέγεσαι κράτος, είτε λέγεσαι ιστορική «αυθεντία») του προσφέρεις και του επιτρέπεις να έχει.
Η ουσία του πράγματος είναι ότι,
δεύτερον, το οικονομικό και πολιτικό σύστημα που εκτρέφει το φασισμό και το ρατσισμό, δεν πρόκειται να καταπολεμήσει ποτέ την αιτία που δημιουργεί το πρόβλημα διότι σε αυτή την περίπτωση θα έπρεπε να αυταπατάται κανείς ότι το σύστημα θα στραφεί ενάντια στον ίδιο τον εαυτό του.
*
Στην πραγματικότητα, αυτό που συμβαίνει και έχει ιστορικά αποδειχτεί είναι ότι όλες σχεδόν οι απαλλοτριώσεις δικαιωμάτων ξεκινούν από απαγορεύσεις που επιβάλλονται εναντίον εκείνου που φαντάζει εξόφθαλμο. Και επιλέγεται να γίνει η αρχή από το εξόφθαλμο, επειδή η κοινή γνώμη είναι ευκολότερο να κάνει αποδεκτή την απαγόρευση του εξόφθαλμου.
Προφανώς και ο ρατσισμός αποτελεί μια τέτοια εξόφθαλμα αντιδραστική τοποθέτηση, δηλωτική μιας αντιδραστικής, εγκληματικής «ιδεολογίας».
Αλλά αν στο όνομα της αντιμετώπισης της πράξης δεχτείς τη δίωξη των ιδεών, των όποιων ιδεών, αν δεχτείς την απαγόρευση που στρέφεται ακόμα και ενάντια στο ιδεολογικά εξόφθαλμο, τότε αρχίζεις ανεπαισθήτως να αποδέχεσαι το ξήλωμα της κάλτσας. Εχεις ανοίξει την κερκόπορτα για όλες τις υπόλοιπες απαγορεύσεις που θα έρθουν. Τι είδους απαγορεύσεις θα είναι αυτές θα το καθορίσει ο εκάστοτε ισχυρός. Ο οποίος μετά από πλύση εγκεφάλου και στο πλαίσιο ενός συσχετισμού πολιτικής δύναμης που τον ευνοεί, θα σε έχει προηγουμένως υποχρεώσει να αποδεχτείς σαν «εξόφθαλμα» βλαπτικό ετούτο ή το άλλο, ανάλογα με τα δικά του συμφέροντα.
*
Είναι στοιχειώδης δημοκρατική άμυνα η εναντίωση στο να παρέχεται στον δυνατό της στιγμής η άδεια να προσδίδει ισχύ νόμου στην άποψή του.
Αν του επιτραπεί αυτή η ευχέρεια τότε, στην ουσία, παρέχεται η άδεια στον εκάστοτε πολιτικά ισχυρό να ορίζει τι είναι «εγκεκριμένο» και τι όχι. Στο όνομα ότι ο «νομοθέτης» σήμερα «καταπολεμά το φασισμό», ανοίγει ένα «παράθυρο» ώστε αύριο, ο ίδιος ή ο άλλος «νομοθέτης», να ποινικοποιεί κάθε σκέψη που θα αμφισβητεί την ισχύ του «νομοθέτη», δηλαδή του ίδιου.
Ας θυμηθούμε, για παράδειγμα, εκείνο τον γνωστό αστό πολιτικό που διακήρυττε στην ελληνική μετεμφυλιακή Βουλή ότι «ο κομμουνισμός πρέπει να διώκεται όχι μόνο ως πράξη αλλά και ως σκέψη γιατί όποιος σκέφτεται κομμουνιστικά κάποια στιγμή θα δράσει κιόλας». Λίγο μετά ήρθε η χούντα των συνταγματαρχών...
*
Τα ζητήματα του φασισμού, του ρατσισμού δε λύνονται με απαγορεύσεις του αστικού κράτους.
Επαναλαμβάνουμε: Αυτό το κράτος είναι που γεννά και αναπαράγει το φασισμό. Γι' αυτό και είναι τουλάχιστον ταρτουφισμός να διεκδικεί εύσημα αντιφασιστικής ετοιμότητας.
Το θέμα για το λαό, το θύμα του φασισμού, είναι η ανάδειξη των αιτιών που γεννούν το φαινόμενο του φασισμού. Να έχει καταστεί η κοινωνία έτοιμη να αντιλαμβάνεται τι συμβολίζει η σβάστικα. Τι σημαίνουν τα εγκλήματα γενοκτονίας, τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, τα εγκλήματα πολέμου, τα εγκλήματα του ναζισμού. Και να παλεύει για την κατάργηση αυτών των αιτιών.
Αντίθετα, αυτό που συμβαίνει σήμερα σε μια σειρά αστικών κρατών είναι η επιβολή διά νόμου εκείνου του είδους φασισμού που λέει ότι το δικαίωμα της γνώμης ασκείται μόνο εφόσον η γνώμη του πολίτη συμφωνεί και υποτάσσεται σε κείνη την «επίσημη» γνώμη που διαθέτει την απαραίτητη νομική έγκριση...
Αντίθετα, αυτό που συμβαίνει σήμερα, σύμφωνα με τις υπάρχουσες πληροφορίες για το νόμο του κυρίου Ρουπακιώτη περί «ξενοφοβίας και ρατσισμού», είναι η οικοδόμηση ενός νομικού οπλοστασίου που ναι μεν επιδιώκεται να χτιστεί με αναφορά τη Χρυσή Αυγή, αλλά
ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι η Ελλάδα είναι «ανεξάρτητη» από τον ιμπεριαλιστικό ιδεολογικό Προκρούστη,
που κατά την τρέχουσα πολιτική αντεπαναστατική συγκυρία εκδίδει στο Ευρωκοινοβούλιο ψηφίσματα καταδίκης της κομμουνιστικής ιδεολογίας (26/10/2006), ψηφίζει νόμο στην Εσθονία που επιφέρει ποινή τριετούς φυλάκισης για τη χρήση του σφυροδρέπανου, ψηφίζει νόμο στην Ουκρανία που επιβάλλει πρόστιμο σε όποιον δε συντάσσεται με την άποψη ότι ο λιμός στην Ουκρανία το 1932 ήταν «γενοκτονία από την ΕΣΣΔ»; κ.ά.
*
Θα ήταν ιστορική ανορθογραφία, αισχίστου είδους διαστρέβλωση και ανείπωτη γελοιότητα, με αφορμή τα προηγούμενα, να ισχυριστεί κάποιος πως τάχα οι κομμουνιστές «ευνοούν» (!) τη δράση του φασισμού και του ρατσισμού!
Ξεκαθαρίζουμε για μια ακόμα φορά:
1) Ο ανθρωπισμός, ο ουμανισμός, η δημοκρατία, αυτά είναι τα πρόσημα των κομμουνιστών.
2) Ακριβώς επειδή οι κομμουνιστές πατούν στη βάση της ταξικής ανάλυσης ποτέ ο ανθρωπισμός τους δεν διατρέχει τον κίνδυνο να οδηγηθεί από τον πραγματικό ουμανισμό στον «πλατωνικό» ουμανισμό.
Τουτέστιν:
«Ο πραγματικός ουμανισμός, η αληθινή αγάπη των ανθρώπων, προϋποθέτουν το μίσος για τους εχθρούς της ανθρωπότητας» (Κάρολος Μαρξ) και επομένως ούτε στιγμή δεν ξεχνάμε:
Ο φασισμός σκοτώνει!
Ο φασισμός σκοτώνει!
Οι «ιδέες του» σκοτώνουν. Οι προτροπές του σκοτώνουν. Ο ουμανισμός και ο ανθρωπισμός των κομμουνιστών πολεμάνε όχι μόνο το έγκλημα του φασισμού, αλλά και την προτροπή για το έγκλημα.
Αυτός ο πόλεμος, ο ανειρήνευτος πόλεμος των κομμουνιστών ενάντια στο φασισμό, κάθε άλλο παρά θέτει σε αμφισβήτηση την περίφημη ελευθερία στη διακίνηση των ιδεών. Γιατί εδώ, στην περίπτωση του φασισμού, μιλάμε για τη διακίνηση - προτροπή της «ιδέας» του εγκλήματος.
Υπόλογο γι' αυτή την «ιδέα», υπόλογο γι' αυτό το έγκλημα, είναι το αστικό κράτος. Οι απαγορεύσεις του αστικού κράτους, στην ουσία, «νομιμοποιούν» και αναπαράγουν το φασισμό, μέσα από τη χρήση των μεθόδων του.
Και κάτι ακόμα:
Το αστικό κράτος (σ.σ.: και για να μην ξεχνιόμαστε μιλάμε για το κράτος του Ξένιου... Δένδια, της Μανωλάδας και των στρατοπέδων συγκέντρωσης μεταναστών) ποιος, αλήθεια, το εμποδίζει να τσακίσει, να καταπολεμήσει και να τιμωρήσει αμείλικτα το φασιστικό, το ρατσιστικό, το θρησκευτικό έγκλημα και τους φορείς του;
Κανένας. Τότε τι κρύβεται πίσω από την υποκρισία ότι το κράτος για να καταπολεμήσει το φασιστικό και ρατσιστικό έγκλημα, έχει «ανάγκη» τάχα από νομοθετήματα με ιδεολογικό επίχρισμα;...
*
Εν κατακλείδι:
Η σημερινή αστική κοινωνία αν ήθελε να καταργήσει τις αιτίες που γεννούν το φασισμό, τότε θα έπρεπε να καταργήσει τον ίδιο τον εαυτό της.
Οι απαγορεύσεις της, εκτός από το ρόλο που θα έπαιζε το οποιοδήποτε «συγχωροχάρτι» για το σύστημα που γεννά Χίτλερ, Μουσολίνι, Λεπέν και χρυσαυγίτες, εκείνο που κάνουν, πέρα από το να εμφανίζουν τους φασίστες σαν «υπέρμαχους της δημοκρατικής διακίνησης των ιδεών (τους)», είναι να εξοπλίζουν το αστικό κράτος με όπλα όχι εναντίον των Φρανκενστάιν που το ίδιο δημιουργεί, αλλά με όπλα που με πρώτη ευκαιρία θα στρέψει εναντίον των πραγματικών εχθρών του.
Ολων εκείνων, δηλαδή, που δεν αποδέχονται το «Τέλος της Ιστορίας». Κι αυτοί δεν είναι, φυσικά, οι φασίστες.

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Υπηρετούν το σύστημα που θρέφει το φασισμό


Υπηρετούν το σύστημα που θρέφει το φασισμό
Στη Λετονία, χώρα - μέλος της ΕΕ, οι απόγονοι των «Βάφεν Ες Ες» τιμούν τους φασίστες και την ίδια ώρα η κυβέρνηση απαγορεύει σε περίπου 400.000 ρωσόφωνους κατοίκους της να έχουν το καθεστώς του Λετονού πολίτη. Κι όλα αυτά σε μια χώρα που το 44% του πληθυσμού της (2,3 εκατ.) είναι ρωσόφωνοι!
Με ανακοινώσεις και αρθρογραφία στο «Ριζοσπάστη», το ΚΚΕ ανέλυσε εξαντλητικά και με παραδείγματα τους λόγους για τους οποίους διαφωνεί με το νομοσχέδιο που φέρνει το υπουργείο Δικαιοσύνης, για την καταπολέμηση δήθεν του ρατσισμού και της ξενοφοβίας. Το ΚΚΕ είπε ότι πουθενά στον κόσμο τέτοια νομοθετήματα δεν κατάφεραν να περιορίσουν τη δράση ακροδεξιών - φασιστικών οργανώσεων. Αντίθετα, χρησιμοποιήθηκαν για να ποινικοποιηθεί η δράση ακόμα και τα σύμβολα κομμουνιστικών - ριζοσπαστικών δυνάμεων και κομμάτων.
Το ΚΚΕ είπε ότι το συγκεκριμένο νομοσχέδιο«ενσωματώνει απόφαση - πλαίσιο της ΕΕ στην οποία γίνεται λόγος για επικείμενες πρωτοβουλίες ποινικοποίησης της λαϊκής πάλης. Αποτελεί προπομπό για επικίνδυνες διατάξεις που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ενάντια στους λαϊκούς αγώνες, τη δράση ριζοσπαστικών οργανώσεων και των κομμουνιστών. Δεν είναι τυχαίο ότι στη βάση αντίστοιχων νόμων και του ανιστόρητου κατασκευάσματος για την εξίσωση φασισμού - κομμουνισμού, που έχει γίνει επίσημη ιδεολογία της ΕΕ, ποινικοποιείται η δράση Κομμουνιστικών Κομμάτων σε αρκετές χώρες της ΕΕ, την ίδια στιγμή που φασιστικά κόμματα και ομάδες δρουν ανενόχλητα, συμμετέχουν ακόμη και σε κυβερνήσεις».
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η απαγόρευση των κομμουνιστικών συμβόλων σε χώρες της Βαλτικής και στον αντίποδα η αποθέωση των συνεργατών των Ναζί. 'Η ακόμα, η προσπάθεια ποινικοποίησης της δράσης της Κομμουνιστικής Νεολαίας Τσεχίας, επειδή στα ντοκουμέντα της δηλώνει ότι παλεύει για την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής.
Το ΚΚΕ είπε ακόμα ότι το νομοθέτημα που φέρνει η κυβέρνηση είναι αποκύημα αποφάσεων και κατευθύνσεων του Συμβουλίου της Ευρώπης και της ΕΕ, που έχει για επίσημη ιδεολογία την απαράδεκτη και ανιστόρητη εξίσωση του κομμουνισμού με το ναζισμό. Που με ψέματα και κατασκευές συκοφαντεί το σοσιαλισμό που γνωρίσαμε, τον παρουσιάζει σαν «ολοκληρωτικό καθεστώς» που διέπραξε «εγκλήματα», ίδιο κι όμοιο με το φασισμό. Μια ματιά να ρίξει κανείς στο αντικομμουνιστικό μνημόνιο και στα φιρμάνια των επιτροπάτων που έχει στήσει η ΕΕ γι' αυτό το σκοπό, είναι αρκετή για να αποδειχτούν τα όσα λέει το ΚΚΕ.
Το νομοσχέδιο βασίζεται στην Απόφαση - πλαίσιο 2008/913/ΔΕΥ του Συμβουλίου της ΕΕ της 28/11/2008, «για την καταπολέμηση ορισμένων μορφών και εκδηλώσεων ρατσισμού και ξενοφοβίας μέσω του ποινικού δικαίου». Στο απόσπασμα των πρακτικών του Συμβουλίου Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ της 19/4/2007, που αποφάσισε την υιοθέτηση της Απόφασης αναφέρεται: «Το Συμβούλιο καλεί την Επιτροπή να εξετάσει, και να υποβάλει έκθεση στο Συμβούλιο εντός διετίας από την έναρξη ισχύος της απόφασης - πλαισίου, κατά πόσον είναι αναγκαίο να εκδοθεί μια πρόσθετη πράξηπου θα καλύπτει τη δημόσια επιδοκιμασία, άρνηση ή χονδροειδή υποτίμηση εγκλημάτων γενοκτονίας, εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας και εγκλημάτων πολέμου εις βάρος ομάδας ατόμων που προσδιορίζεται βάσει άλλων κριτηρίων εκτός από αυτά της φυλής, του χρώματος, της θρησκείας, της γενεαλογικής καταβολής ή της εθνικής ή εθνοτικής καταγωγής, όπως λόγου χάρη η κοινωνική τάξη ή οι πολιτικές πεποιθήσεις».
Στην ίδια Απόφαση τονίζεται επίσης ότι μπορεί «κράτος μέλος να θεσπίζει διατάξεις εθνικού δικαίου με τις οποίες επεκτείνεται το πεδίο εφαρμογής σε εγκλήματα όπως είναι αυτά τηςκοινωνικής θέσης ή των πολιτικών πεποιθήσεων». Δηλαδή η εναντίωση στους καπιταλιστές ή στην κυρίαρχη ιδεολογία, θα διώκεται ποινικά, όπως και η ταξική πάλη.
Το ΚΚΕ είπε τέλος ότι με διατάξεις όπως αυτές που προωθεί το νομοσχέδιο, ποινικοποιείται κάθε άλλη ερμηνεία και ανάγνωση της Ιστορίας πέρα από την «επίσημη» που κάνει η αστική τάξη, υπηρετώντας πολιτικές σκοπιμότητες στο σήμερα. Με όχημα τέτοιες διατάξεις, θα μπορεί εύκολα να ποινικοποιείται η δράση μιας πολιτικής δύναμης που δεν συμφωνεί και αντιπαλεύει την ιμπεριαλιστική εκδοχή της Ιστορίας.
Τέτοια παραδείγματα προσφέρει η εμπειρία από το νόμο για τη γενοκτονία των Αρμενίων στη Γαλλία. Οπως και η αντίθεση στην απόφαση του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου της Χάγης, ότι ο Μιλόσεβιτς διέπραξε γενοκτονία. Αλλά και η πείρα από τις βαλτικές χώρες, όπου στοχοποιούνται όσοι αντιπαλεύουν τη συκοφαντία ότι ο σοβιετικός στρατός διέπραξε εγκλήματα πολέμου, την ίδια ώρα που οι υμνητές των ναζί παρελαύνουν ανενόχλητοι.
Ολα τα παραπάνω και καθαρά είναι και στοιχειοθετημένα. Αυτό όμως σε τίποτα δεν εμποδίζει εφημερίδες όπως η «Εφημερίδα των Συντακτών», μαζί με διάφορους αντιΚΚΕ προπαγανδιστές του διαδικτύου, να μιλάνε για «ΚΚΕ και ακροδεξιά στα χαρακώματα», προσπαθώντας να καλλιεργήσουν συνειρμούς ότι το ΚΚΕ και η Χρυσή Αυγή ταυτίζονται ως προς την αντίθεσή τους στο νομοσχέδιο.
Γράφει η χτεσινή «Εφημερίδα των Συντακτών»: «(...) Το ΚΚΕ υποστηρίζει ότι ο νέος νόμος ενσωματώνει αποφάσεις της ΕΕ οι οποίες, με πρόσχημα την αντιμετώπιση του ρατσισμού, "στοχοποιούν και περιορίζουν την πολιτική δράση κομμάτων, ριζοσπαστικών οργανώσεων και των κομμουνιστών". Η άποψη αυτή ενισχύεται και από καμπάνια σε ακροδεξιούς ιστότοπους, στους οποίους διακινείται η άποψη ότι με ένα τέτοιο νομοσχέδιο θα πρέπει να τεθεί και πάλι εκτός νόμου το ΚΚΕ "που επιχείρησε να επιβάλει τον ολοκληρωτισμό την περίοδο 1946-'49". "Νομοσχέδιο ενάντια στον "ρατσισμό" και την "ξενοφοβία" φέρνει η κυβέρνηση κατόπιν πιέσεων από ξένα κέντρα εξουσίας, με απώτερο στόχο την ανάσχεση του ρεύματος που αναπτύσσεται στη δεξιά πλευρά του πολιτικού φάσματος της χώρας" αναφέρεται χαρακτηριστικά σε κείμενο που φιλοξενεί, μεταξύ άλλων, και ο ιστότοπος defencenet. Παράλληλα προστίθεται: "Το ΚΚΕ όχι απλώς υπεραμύνεται και έχει αποκαταστήσει την εγκληματική πολιτική ηγεσία του '46-'49, αλλά έχει αποκαταστήσει, σε επίσημη τελετή του, και τον μεγαλύτερο σφαγέα όλων των εποχών, τον Ιωσήφ Στάλιν. Κάτι που κανένα κομμουνιστικό κόμμα σε όλον τον πλανήτη δεν έχει διαπράξει. Πλην ίσως αυτού της Β. Κορέας (...) Οσο για τη Χρυσή Αυγή; Αυτή κηρύσσει "αντάρτικο" κατά του νόμου, ως εμπνευστή του οποίου κατονομάζει τον "παγκόσμιο εβραϊσμό" και ο "φίρερ" Ν. Μιχαλολιάκος δηλώνει: "Είμαστε έτοιμοι να υποστούμε και διώξεις και εξορίες ακόμη, προκειμένου να δούμε την Ελλάδα ελεύθερη"».
Αλλά η ΕΕ και οι κυβερνήσεις των κρατών μελών της, όπως δείξαμε πιο πάνω, δεν έχουν πρόβλημα με την ύπαρξη και τη δράση φασιστικών οργανώσεων, αφού αποτελούν «τάγματα εφόδου» ενάντια στο εργατικό, στο λαϊκό κίνημα. Και το ξέρει καλά η συγκεκριμένη εφημερίδα, όπως και όλα τα αστικά ΜΜΕ.
Το ΚΚΕ προσεγγίζει ταξικά την πολιτική της κυβέρνησης, που νομοθετεί για λογαριασμό της αστικής τάξης. Ξέρει ότι ο φασισμός είναι και ιστορικά γέννημα θρέμμα του αστικού συστήματος, το οποίο τώρα καμώνεται πως προσπαθεί να τον περιστείλει. Απώτερος σκοπός του είναι να χρησιμοποιήσει διατάξεις όπως αυτές του νομοσχεδίου για να χτυπηθεί το ριζοσπαστικό ταξικό κίνημα, που στοχεύει στα θεμέλια του συστήματος. Ο φασισμός στην Ελλάδα και παντού δεν απειλεί, ούτε ενοχλεί το σύστημα. Αντίθετα το υπηρετεί, χτυπώντας και συκοφαντώντας ο ίδιος τους εργατικούς λαϊκούς αγώνες και την πολιτική πρωτοπορία τους.
Οσοι σιγοντάρουν την εξίσωση φασισμού - κομμουνισμού, με άρθρα και ρεπορτάζ όπως τα παραπάνω, ενώ ξέρουν καλά τις θέσεις και τις αναλύσεις του ΚΚΕ, προσφέρουν υπηρεσίες σ' ένα σύστημα που χρειάζεται τους φασίστες και απεχθάνεται τους λαϊκούς αγώνες. Δίνουν χώρο στη Χρυσή Αυγή να λερώσει λαϊκές συνειδήσεις. Κανένα αστικό κράτος δε θέλει και δεν μπορεί να αντιμετωπίσει το φασισμό. Αυτή είναι δουλειά του λαού να την κάνει, απομονώνοντας τους φασίστες και παλεύοντας οργανωμένα για την ανατροπή της αστικής εξουσίας, που τους θέλει και τους ταΐζει.

TOP READ