Κέρκυρα: Με επιτυχία έληξε η 24ωρη απεργία των ξενοδοχοϋπαλλήλων

Κέρκυρα: Με επιτυχία έληξε η 24ωρη απεργία των ξενοδοχοϋπαλλήλων 

Από την απεργιακή συγκέντρωση

Ολοκληρώθηκε το απόγευμα της Τετάρτης η 24ωρη απεργία, που κήρυξε ο Σύνδεσμος Ξενοδοχοϋπαλλήλων Κέρκυρας, αντιδρώντας στη γενικευμένη απληρωσιά και στην εργοδοτική αυθαιρεσία, η οποία οργιάζει στις τουριστικές μονάδες του νησιού.

Την Τετάρτη, οι ξενοδοχοϋπάλληλοι έκαναν απεργιακή συγκέντρωση στο Δημοτικό Θέατρο, όπου μίλησε ο Σταμάτης Πελάης, πρόεδρος του κλαδικού τους σωματείου. Χαιρετισμό εκ μέρους της Πανελλαδικής Γραμματείας Επισιτισμού-Τουρισμού του ΠΑΜΕ, απηύθυνε η Λίνα Ράλλη.

Νωρίτερα, οργανώθηκε περιφρούρηση σε ξενοδοχειακές μονάδες. Η μαζική οργανωμένη παρουσία των μελών του Συνδέσμου, στα ξενοδοχεία, είχε ως αποτέλεσμα, να πέσουν στο κενό οι εργοδοτικές απειλές και σε πολλές περιπτώσεις οι εργαζόμενοι στάθηκαν στο πλευρό των απεργιακών φρουρών.

Την Τρίτη, πρώτη μέρα της κινητοποίησης, οι εργαζόμενοι έκαναν το απόγευμα μαζική παρέμβαση στο αεροδρόμιο του νησιού ενώ έκαναν παρέμβαση σε ξενοδοχεία, όπου παραβιάζεται συστηματικά το ωράριο εργασίας για τις καμαριέρες, με στόχο να επιβάλλουν την τήρησή του (Διαβάστε εδώ αναλυτικά).

Κάτω από την πίεση της απεργίας, ήδη από την Τρίτη, υπήρξαν επιχειρήσεις που κατέβαλαν δεδουλευμένα. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση ξενοδόχου, που όταν του δηλώθηκε από το επιχειρησιακό σωματείο ότι οι εργαζόμενοι σκοπεύουν να απεργήσουν καθολικά, κατέβαλε όχι μόνο τα φετινά δεδουλευμένα, αλλά και μέρος των περσινών οφειλών.

Αποκαλύφθηκαν! Χέρι-χέρι ΑΝΤΑΡΣΥΑ, Λαφαζάνης και «Εργατικός Αγώνας»

 Αποκαλύφθηκαν! Χέρι-χέρι ΑΝΤΑΡΣΥΑ, Λαφαζάνης και «Εργατικός Αγώνας»

 Το τι εστί «Εργατικός Αγώνας» το γνωρίζουμε όλοι. Πρόκειται για τη γνωστή προβοκατόρικη αντιΚΚΕ ιστοσελίδα που βρίθει συκοφαντιών για το ΚΚΕ (Διαβάστε ΕΔΩ και ΕΔΩ). Το τι εστί ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΜΑΡΣ επίσης το γνωρίζαμε. Πρόκειται για τη γνωστή ανεπίσημη συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ που τώρα βγαίνει στα κεραμίδια με αφορμή το Τρίτο Μνημόνιο. Οι δυό τους λοιπόν (ΑΝΤΑΡΣΥΑ και Εργατικός Αγώνας), μαζί με το Κίνημα "Δεν Πληρώνω" συνυπογράφουν ένα κείμενο (Κοινή Δήλωση) για την... ανατροπή της κυβέρνησης και το... "ΟΧΙ μέχρι τέλους". Παριστάνοντας πως δεν ξέρουν τι σήμαινε το "ΌΧΙ" της 5ης Ιούλη, που και οι ίδιοι στήριξαν, ζητούν απ' το λαό να βγει στους δρόμους για να διεκδικήσει ένα άλλο μείγμα διαχείρησης, αυτή τη φορά διαφορετικό απ' του Τσίπρα. 

Υπογράφουν ένα κείμενο αόριστης λογοδιαρροϊκής επαναστατολογίας (το οποίο μυρίζει έντονα "iskra" και λαφαζανίλα) καταλήγοντας στο ότι αφού ανατρέψουν το μνημόνιο θα αγωνιστούν "με προοπτική και στρατηγικό στόχο την ανατροπή του καπιταλισμού, και του μετασχηματισμού της κοινωνίας σε σοσιαλιστική κατεύθυνση, για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση". Πουθενά η αντίθεση στο μονοπωλιακό καπιταλισμό, πουθενά για κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, πουθενά για λαϊκή εξουσία. 

Αυτοί είναι οι "κύριοι υπερεπαναστάτες" της φακής. Οι "κύριοι" της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Να με ποιούς συνεργάζονται, με τους αντικομμουνιστές προβοκάτορες του "Εργατικού Αγώνα". Αποκαλύφθηκαν πλέον...

ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ…. ΤΟ ΦΑΡΜΑΚΟ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

 ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ…. ΤΟ ΦΑΡΜΑΚΟ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

«Πρέπει να γίνουμε οι γιατροί του πάσχοντος καπιταλισμού»

Το σύνθημα του γερμανικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος στη Λειψία το 1931

«Το καπιταλιστικό σύστημα εμφανίζει ρωγμές σε όλες τις πλευρές του. Μπορεί να σωθεί μόνο με σοβαρά και επείγοντα μέτρα. Βρισκόμαστε στην ενδέκατη ώρα. Φροντίστε το προλεταριάτο να μην γκρεμίσει, ως άλλος Σαμψών, τις κολόνες του ναού»

Ε. Βαντερβέλντε, πρόεδρος της δεύτερης διεθνούς (Le Peuple, 7 Μάη 1932)

«Το Σοσιαλιστικό Κόμμα θα παρουσιαστεί ως το μοναδικό ικανό να σώσει την αστική κοινωνία».

Μοντέλ, Γάλλος σοσιαλιστής (Republique Sociale, 15 Νοέμβρη 1928)

Η σοσιαλδημοκρατία είναι αυτή που προετοιμάζει το δρόμο για το φασισμό. Είναι αυτή που εγκαταλείπει ή ακόμα χειρότερα αλλοιώνει το μαρξισμό. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι το κορυφαίο στέλεχος της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και πρώην υπουργός οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης, δηλώνει «ανορθόδοξος μαρξιστής». Επίσης, είναι θυμωμένος με τον Μαρξ λόγω κάποιον λαθών, που όπως αναφέρει, διέπραξε ο τελευταίος κατά τη συγγραφή της θεωρίας του. 

Η σοσιαλδημοκρατία αρνιέται τον διεθνισμό, προσδένοντας τους εργάτες στην υπηρεσία του «δικού της» επίσης αστικού κράτους. Η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αυτή που στηρίζεται από τους εθνικιστές ΑΝ.ΕΛ. του Πάνου Καμμένου; Δεν είναι αυτή που καλεί τους εργάτες να στηρίξουν το «δικό της» 3^ο μνημόνιο;

Η σοσιαλδημοκρατία πολεμάει τον κομμουνισμό και την προλεταριακή επανάσταση. Στο πρόσφατο δημοψήφισμα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ σε όλη τη χώρα εμπόδισαν τη διάδοση της πρότασης του ΚΚΕ την ημέρα της διαδικασίας με απειλές και κλήσεις στην Αστυνομία, ενώ είναι διάσημη η φράση «ευτυχώς που χάσαμε» του Λεωνίδα Κύρκου. 

Η σοσιαλδημοκρατία παραποιεί τον σοσιαλισμό, χρησιμοποιώντας αορίστως «σοσιαλιστικές» φράσεις για να καλύψει το μονοπωλιακό καπιταλισμό. Στις μέρες που ζούμε είδαμε ότι η επαναστατική φρασεολογία του ΣΥΡΙΖΑ παρέμεινε φρασεολογία, χωρίς ίχνος δύναμης, παρέλυσε και στο τέλος υποχώρησε, επιτρέποντας σε όλες τις φασιστικές δυνάμεις που πλησιάζουν την εξουσία να εμφανιστούν και πάλι στο προσκήνιο.

Η σοσιαλδημοκρατία υπερασπίζεται την ταξική συνεργασία και την ενσωμάτωση των οργανώσεων της εργατικής τάξης στο καπιταλιστικό κράτος. Από το 2012 ο ΣΥΡΙΖΑ όταν ακόμα υπηρετούσε το σύστημα από την πλευρά του οπορτουνισμού, πριν πάρει τη μορφή της κυβερνώσας σοσιαλδημοκρατίας, ζητούσε ταξική συνεργασία και έταζε «υγιή» επιχειρηματικότητα. 

Όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά της σοσιαλδημοκρατίας δεν είναι ίδια με αυτά που συναντάμε στην ιδεολογική βάση και τα θεμέλια του φασισμού; Και σοσιαλδημοκρατία και φασισμός στη ουσία θέλουν την πλήρη αφομοίωση της εργατικής τάξης, δεμένης χειροπόδαρα, στον καπιταλισμό και το καπιταλιστικό κράτος.

Η σοσιαλδημοκρατία δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζετε με μεγαλύτερη επιείκεια από το φασισμό, είναι αυτή που με την προπαγάνδα και την τακτική της σπέρνει σύγχυση, αποδυναμώνει και τσακίζει την ταξικά συνειδητή σοσιαλιστική θεώρηση όλων εκείνων των εργατών που επηρεάζει, εμποδίζει τη διάδοση της επαναστατικής μαρξιστικής αντίληψης, τρέφει φασιστικές εν μέρει ιδέες περί εθνικισμού, ιμπεριαλισμού και ταξικής συνεργασίας και σε τελική ανάλυση: αφήνει τις μάζες να γίνουν εύκολη λεία για το φασισμό.

Αναρτήθηκε από Παναγιώτης Αλιατάς

Read more: http://aliatas.blogspot.com/2015/08/blog-post_12.html#ixzz3iaodvUJ0

   Το τιμωρό χέρι του λαού

Από Οικοδόμος 

Γράφει η ofisofi //

Τον  Οκτώβριο του 2012 κυκλοφόρησε από το Θεμέλιο η δεύτερη συμπληρωμένη έκδοση του βιβλίου του Ιάσονα Χανδρινού, Το τιμωρό χέρι του λαού. Η δράση του ΕΛΑΣ και της ΟΠΛΑ στην κατεχόμενη πρωτεύουσα 1942 -1944.
Το βιβλίο αποτελεί μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα μελέτη για τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν στην Αθήνα και στον Πειραιά το χρονικό διάστημα 1942  – 1944. Ο Ιάσονας Χανδρινός ερεύνησε και κατέγραψε μια δύσκολη ιστορικά περίοδο καθώς αυτή μελετάται μέσα από τη δράση του Εθνικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού (ΕΛΑΣ)  και της Οργάνωσης Περιφρούρησης Λαϊκού Αγώνα (ΟΠΛΑ).
Ο συγγραφέας του βιβλίου δεν μένει μόνο στην έκθεση και περιγραφή των γεγονότων αλλά θέτει βασικούς προβληματισμούς για την πολιτική του ΕΑΜ και του ΚΚΕ στην Αθήνα από το καλοκαίρι του 1941, εποχή που ανασυγκροτούνται οι κομματικές οργανώσεις μέχρι την Απελευθέρωση.

Η προκήρυξη της ΟΠΛΑ που κυκλοφόρησε ως απάντηση στις καταγγελίες της εξόριστης ελληνικής κυβέρνησης. Φεβρουάριος 1944 (ΑΣΚΙ)

«Συγκεκριμένα: α) μέσα από ποιες διαδικασίες η κομματική και εαμική ηγεσία οδηγήθηκε στην απόφαση συγκρότησης ένοπλων τμημάτων σε κατεχόμενο αστικό περιβάλλον` β) ποιους στόχους εξυπηρετούσε αρχικά ο ΕΛΑΣ Αθήνας και ποιους στη συνέχεια και ποια η σχέση της ένοπλης δράσης  με το συνδικαλιστικό – πολιτικό αγώνα στην κατεχόμενη Αθήνα, και γ) πώς ξεκίνησε και πώς εξελίχθηκε ο ανελέητος πόλεμος με τους κατακτητές, τους ένοπλους συνεργάτες τους και τις αντίπαλες δοσιλογικές ή μη, οργανώσεις και πώς αυτές οι κατευθύνσεις διαφοροποιούνταν ανάλογα με τον αντίπαλο…»
Εκείνο όμως που ξεχωρίζει είναι η δράση της ΟΠΛΑ. Ένα κεφάλαιο της ιστορίας άγνωστο , αλλά που χρησιμοποιήθηκε κατά καιρούς για να κατηγορηθεί η ΕΑΜική αντίσταση και ο ΕΛΑΣ. Ο συγγραφέας επισημαίνει ότι, αν και ελάχιστες, οι πηγές μελετήθηκαν εξαντλητικά. Στις σελίδες του βιβλίου ο αναγνώστης έχει την ευκαιρία να γνωρίσει τη φυσιογνωμία αυτής της οργάνωσης  αλλά όχι  και τα αποτελέσματα της δράσης της αναλυτικά καθώς δεν επαρκούν τα γεγονότα που μπορούν να διασταυρωθούν.
Δηλώνει όμως ο Ιάσονας Χανδρινός ότι:
«Παρόλα αυτά, είναι δόκιμο να χρησιμοποιήσουμε όσα η έρευνα μας αποκαλύπτει ως υπόθεση εργασίας για μια σειρά καίριων ερωτημάτων: Ποια ήταν η οργανωτική σχέση ανάμεσα στον ΕΛΑΣ και την ΟΠΛΑ και ποια τα διακριτά χαρακτηριστικά των δύο οργανώσεων; Ποιο ρόλο διαδραμάτιζε μια οργάνωση «περιφρούρησης» στην Αθήνα του ‘ 44 και ποιο περιεχόμενο αποκτά αυτός ο όρος στις πηγές; Ποιοι στελέχωναν την ΟΠΛΑ και πώς στρατολογούνταν τα μέλη της; Πώς και με ποια κριτήρια επιλέγονταν οι ανθρώπινοι στόχοι ; Λειτουργούσε ως κλειστή κομματική αστυνομία ή αποτελούσε μια ακόμη εθνικοαπελευθερωτική οργάνωση ευρείας βάσης με «ειδικότερα» καθήκοντα, μυθοποιημένη λόγω των πανίσχυρων κανόνων  συνωμοτικότητας που επιβιώνουν στη σημερινή άτυπη omerta των βετεράνων;»
Στη μελέτη επιχειρείται και η προσέγγιση των βασικών αντιπάλων του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ στην Αθήνα, όπως τα Τάγματα Ευζώνων, η Ειδική Ασφάλεια, η Χωροφυλακή, το Μηχανοκίνητο Τμήμα της Αστυνομίας Πόλεων. Επίσης δίνονται συνοπτικά οι διάφορες δοσιλογικές οργανώσεις της Αθήνας αλλά και οι άλλες αντιστασιακές οργανώσεις που δρούσαν έξω από το ΕΑΜ και γίνεται προσπάθεια να κατανοηθεί η στάση του ΕΑΜ  απέναντί τους.

Ιδεαλιστική απεικόνιση της ομαδικής θυσίας των Ελασιτών της οδού Μπιζανίου στη μάχη της 24ης Ιουλίου 1944 στην Καλλιθέα (ΑΣΚΙ). Κάτω: Απελευθερωτής, επίσημο δημοσιογραφικό όργανο του ΕΑΜ Αθήνας – Πειραιά.

Ως προς το ερευνητικό πεδίο και τις ερμηνευτικές προσεγγίσεις  ενδιαφέρον παρουσιάζουν η ξεχωριστή περίπτωση της Αθήνας σε σχέση με την κατοχική πραγματικότητα και οι λόγοι που η πρωτεύουσα έγινε κέντρο δραματικών και σημαντικών εξελίξεων  ως προς την υποδούλωση της στους κατακτητές αλλά και ως προς την αντίσταση της όχι μόνο σε αυτούς αλλά και τους έλληνες συνεργάτες τους.
Αξίζει να προσέξουμε αυτό που διευκρινίζει ο ιστορικός:
«Στην περίπτωση της κατοχικής Αθήνας του 1943/1944 τα παραδοσιακά ερμηνευτικά σχήματα καταλήγουν να είναι ανεπαρκή ή άχρηστα, καθώς οι όροι Αντίσταση και Δοσιλογισμός αποδεικνύονται ομιχλώδεις μέσα στην πολυσημία τους. Κοιτάζοντας τα γεγονότα, η αντιστασιακή δράση του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ στο χώρο της πρωτεύουσας ταυτίζεται περισσότερο με τον πόλεμο κατά των συνεργατών του κατακτητή παρά με τον ίδιο τον κατακτητή, ενώ, αντίστοιχα, η συνεργασία με τους Γερμανούς μπορεί να σημαίνει σε πολλές περιπτώσεις συνεργασία με τους συνεργάτες τους. Είναι γεγονός πως η πρωταγωνιστική συμμετοχή δοσιλογικών σωμάτων (Τάγματα Ευζώνων, Ειδική Ασφάλεια) στον πόλεμο κατά του ΕΑΜ προσδίδει στις συγκρούσεις έναν χαρακτήρα εμφυλίου πολέμου που δεν μπορεί να παραγνωριστεί, ενώ η όχι αμελητέας έκτασης φονική δράση του ΕΑΜ – διαμέσου της ΟΠΛΑ – στην πρωτεύουσα μπορεί να οδηγήσει σε ηθελημένες αναγνώσεις και άκριτη προσχώρηση στην ελκυστική θεωρία της “κόκκινης βίας”. Η τιμωρία των προδοτών έλαβε ευρείες διαστάσεις ως κορωνίδα μιας πρακτικής που, για αυτονόητους λόγους, ήταν σύμφυτη με την πολυσυζητημένη διττή φύση του ίδιου του απελευθερωτικού κινήματος, ενώ οι απλές (όσο και αληθείς) διαπιστώσεις ότι ο ΕΛΑΣ Αθήνας σπάνια σκότωνε Γερμανούς ή ότι οι Γερμανοί αποτελούσαν  σε πολλές περιπτώσεις απλοί παρατηρητές μιας ενδοελληνικής αιματοχυσίας, μπορεί να λειτουργήσουν παραπλανητικά.
Είναι σκόπιμο να υπογραμμίσουμε τους κινδύνους μιας εκτός πλαισίων θέασης των γεγονότων. Καταρχάς, η ανάδειξη της «βίας» (μαύρης ή κόκκινης) σε βασική αναλυτική κατηγορία της μελέτης μοιάζει εντελώς απρόσφορη, ενώ ανάλογες ενστάσεις εγείρει η αβίαστη ενσωμάτωση της «μαύρης βίας» των Ταγμάτων Ασφαλείας και των λοιπών συνεργατών στο φαινόμενο του κατοχικού εμφυλίου και όχι στη σύγκρουση ανάμεσα σε δυνάμεις Κατοχής και δυνάμεις Κατοχής και δυνάμεις Αντίστασης. Το νόημα των συγκρούσεων στην κατοχική Αθήνα μόνο από μια διεισδυτική ματιά στην κατοχική πραγματικότητα μπορεί να αναδειχθεί, ματιά που πριν από όλα προϋποθέτει σεβασμό στο τρίγωνο πόλεμος – πολιτική βία – κοινωνικός ριζοσπαστισμός. Στην κατοχική Αθήνα, όπως και σε πολλές άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, συντελέστηκαν ραγδαίες κοινωνικές μετατοπίσεις. Κάτω από την πίεση της πείνας, της ανέχειας, της ανασφάλειας και της καθημερινότητας των εκτελέσεων σημειώνεται μια μετακίνηση των κοινωνικών στρωμάτων σε ριζοσπαστικότερες θέσεις. Η αδιαπραγμάτευτη αντικατοχική στράτευση , την οποία επιδίωξε με απόλυτο και κατηγορηματικό τρόπο το ΕΑΜ/ΚΚΕ, έδωσε μορφή και διέξοδο στο συσσωρευμένο κύμα φτώχειας και οργής, επιφέροντας επιπλέον ρήξεις στον κοινωνικό ιστό και πυροδοτώντας, όπως κάθε γνήσιο επαναστατικό πολιτικό φαινόμενο, μια αλυσίδα βίαιων αντιδράσεων. Το μεγάλο ερώτημα , στο οποίο καλείται να απαντήσει και η παρούσα εργασία, είναι κατά πόσο η βία των αθηναϊκών αντιστασιακών δυνάμεων είναι απαντητική στην κατοχική βία ή πρωτογενής. Εδώ υπεισέρχεται το ακανθώδες ζήτημα της ΟΠΛΑ που, γεννημένη κι ανδρωμένη στις απομακρυσμένες γειτονιές της Αθήνας και του Πειραιά, προσωποποιεί την «κόκκινη βία» στον αστικό χώρο της κατεχόμενης πρωτεύουσας και συνεκδοχικά σε ολόκληρη τη χώρα. Ως πρώτη σκέψη, η πολυσυζητημένη θεωρία που προτάσσει τη λογική της μονομερούς πολιτικής βίας από την πλευρά του ΚΚΕ φαίνεται, παρά την όποια επαληθευσιμότητά της, εντελώς ανεπαρκής ως πλαίσιο ερμηνείας. Παρά τις πολυάριθμες δολοφονίες ανθρώπων που εντάσσονταν στη ρευστή κατηγορία των «αντιδραστικών», από πουθενά δεν τεκμηριώνονται σχέδια «γενικών εκκαθαρίσεων» ή «μαζικών σφαγών αμάχων», όπως αυτά που βρέθηκαν στην Αργολίδα του 1944 και καθοδηγούν έκτοτε μια ολόκληρη συλλογιστική. Τα γεγονότα, όπως μας αποκαλύπτονται, συνηγορούν στο ότι η έκρηξη της βίας, και μάλιστα στο λυκόφως της γερμανικής Κατοχής, ήταν απότοκη ενός μαζικού εξοπλισμού κοινωνικών δυνάμεων που διατύπωναν σαφή εθνικοαπελευθερωτικά – κοινωνικά αιτήματα, παρά οργανωμένο σχέδιο δράσης μιας δομικά βίαιης κομματικής ηγεσίας. Την εποχή που η ΟΠΛΑ εγκαινιάζει τον αιματηρό της κατάλογο, τα θύματα των γερμανικών εκτελεστικών αποσπασμάτων, της καταστολής των διαδηλώσεων, των διώξεων από τους μηχανισμούς καταστολής των κυβερνήσεων συνεργατών, της Αστυνομίας, της Χωροφυλακής και της γερμανοκαθοδηγούμενης Ειδικής Ασφάλειας είχαν φτάσει σε τριψήφιο αριθμό. Με άλλα λόγια, και πάντα σε ό,τι αφορά την Αθήνα, η βία των κατοχικών δυνάμεων προϋπήρξε της «κόκκινης βίας», και μάλιστα με τρόπο που δεν αφήνει την παραμικρή αμφιβολία για την ασυμμετρία ισχύος ανάμεσα στα δύο στρατόπεδα.

Το φύλλο 9 της εφημερίδας Κατηγορώ που εξέδιδε η ΚΟΑ ως δελτίο καταγγελιών για «προδότες», με την προγραφή του Σήφη Βαρδινογιάννη, δύο ημέρες πριν την εκτέλεσή του από την ΟΠΛΑ στον Πειραιά (Συλλογή ΕΛΙΑ)

Μια ματιά στο αντίπαλο στρατόπεδο είναι ως προς αυτό διαφωτιστική: Σε αντίθεση με την ύπαιθρο, όπου σε πλείστες περιπτώσεις άνθρωποι ωθήθηκαν στην ένοπλη συνεργασία με τους κατακτητές λόγω οικογενειακών διαφορών, τοπικών διαμαχών ή κομματικών αυθαιρεσιών, ο ένοπλος δοσιλογισμός στην πρωτεύουσα ( και εν γένει στα αστικά κέντρα) υπήρξε θεσμικός.  Αποτελούσε ζωτική προϋπόθεση διατήρησης μιας ελληνικής κρατικής φυσιογνωμίας η καρδιά της οποίας χτυπούσε στην Αθήνα, ξεκινώντας και καταλήγοντας ως ειλικρινή συνεργασία ελληνικών και γερμανικών κατοχικών δυνάμεων` ένας «κυβερνητικός» δοσιλογισμός θεμελιωμένος σε μια σειρά νομικών διατάξεων που προσδιόριζαν με ακρίβεια τους κανόνες διεξαγωγής του πολέμου με την « κομμουνιστική απειλή». Κλειδί για την κατανόηση των συσχετισμών στην Αθήνα είναι η πρωταγωνιστική παρουσία των Σωμάτων Ασφαλείας. Εκεί καταγράφονται περιπτώσεις απόλυτης συνεργασίας, όπως της Ειδικής Ασφάλειας, που συνέπραττε με τα Ες – Ες ακόμα και σε διώξεις Εβραίων, και του Μηχανοκίνητου Τμήματος της Αστυνομίας Πόλεων – που έμεινε στο κατοχικό λεξιλόγιο με τον τίτλο «Μπουραντάδες» από το όνομα του διοικητή του, αστυνόμου Νίκου Μπουραντά -, με πρωταγωνιστική συμμετοχή στα μπλόκα και τις συμπλοκές στις συνοικίες της Αθήνας. Αυτά τα σώματα, από κοινού με τα Τάγματα, δεν υπήρχαν παρά για να τροφοδοτούν τις φυλακές της πρωτεύουσας, τα γερμανικά εκτελεστικά αποσπάσματα και τα στρατόπεδα του Γ’ Ράιχ με ομήρους. Η κανονική Χωροφυλακή και η Αστυνομία Πόλεων αποτελούν λιγότερο μονοσήμαντες περιπτώσεις, αν και η λειτουργία τους για την περιφρούρηση του κατοχικού καθεστώτος ήταν δεδομένη…»
Ένα σοβαρό πρόβλημα που αντιμετώπισε  ο ιστορικός κατά τη διάρκεια της έρευνας του ήταν η διαθεσιμότητα των πρωτογενών πηγών. Πηγή πληροφοριών  για τον ΕΛΑΣ υπήρξαν  οι μαρτυρίες και τα απομνημονεύματα που αν και υποκειμενικά, υπήρξαν βασικά βοηθήματά του. Το μεγαλύτερο όμως πρόβλημα του ήταν η ανυπαρξία ουσιαστικών πληροφοριών για την ΟΠΛΑ. Έτσι ο ερευνητής  δηλώνει ότι εξ αιτίας της τραγικής έλλειψης δευτερογενούς βιβλιογραφίας οδηγήθηκε σε μια “δημιουργική” σύνθεση ετερόκλητων αρχειακών συλλογών, την εξαντλητική αποδελτίωση του παράνομου και κατοχικού Τύπου και σε συστηματική καταγραφή μαρτυριών από μαχητές του ΕΛΑΣ και της ΟΠΛΑ καθώς και στα σωζόμενα δελτία πληροφοριών της Ειδικής Ασφάλειας αλλά και στα σπαράγματα του αρχείου του 1ου Συντάγματος Ευζώνων. Σημαντική βοήθεια του προσέφεραν τα δικαστικά και τα ληξιαρχικά αρχεία και ειδικά οι ληξιαρχικές πράξεις θανάτου.
Δεν παραλείπει να αναφέρει και τις δυσκολίες της επικοινωνιακής διαδικασίας με όσους ανθρώπους συμμετείχαν κυρίως στην ΟΠΛΑ, μια διαδικασία σύνθετη «που απαιτεί χρόνο, κόπο και κυρίως πείσμα».
Στα πλεονεκτήματα του βιβλίου  οι πολλές σημειώσεις που βοηθούν να  φωτιστούν  ακόμα περισσότερο τα γεγονότα και να διευκρινιστούν ζητήματα και απορίες.
Η εργασία  αυτή αποτελεί μια πρώτη καταγραφή  κυρίως σε ό,τι έχει σχέση με την ΟΠΛΑ και προσφέρεται για μελέτη και προβληματισμό σε όποιον θέλει να φωτίσει τα σκοτάδια που δημιουργούνται από την ιστορική παραπληροφόρηση.

Ιάσονας Χανδρινός, Το τιμωρό χέρι του λαού. Η δράση του ΕΛΑΣ και της ΟΠΛΑ στην κατεχόμενη πρωτεύουσα 1942 -1944, Θεμέλιο, Αθήνα 2012, 2η έκδοση συμπληρωμένη.
(Τα αποσπάσματα από την εισαγωγή του συγγραφέα στο βιβλίο. Οι φωτογραφίες επίσης από το βιβλίο)

   Της γης οι κολασμένοι

Από Σφυροδρέπανος 

Γράφει ο Σφυροδρέπανος //

Οι εικόνες που έρχονται από την Κω, το Πεδίο του Άρεως κι άλλες γωνιές της ελληνικής επικράτειας, που εξελίσσονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης των μεταναστών, προκαλούν φρίκη. Ακόμα πιο φρικτή όμως είναι η αναλγησία της πολιτείας κι η υποκρισία των αρχών, που δεν έχουν ως βασική τους μέριμνα να χτυπήσουν τη ρίζα του προβλήματος, αλλά να το κρύψουν κάτω από το χαλάκι ή από έναν καταυλισμό, για να μη φαίνεται. Αλλά η λογική της στρουθοκαμήλου, όπως και η διαχείριση της μιζέριας στα όρια του συστήματος, έχει κοντά ποδάρια.
Τι είναι αυτό προκαλεί την έξαρση του φαινομένου και τη λεγόμενη «μεταναστευτική κρίση»; Ο συνεχιζόμενος πόλεμος στη Συρία, που κάνει το βίο αβίωτο για το λαό της, ανθρώπους κάθε ηλικίας, τον άμαχο πληθυσμό. Τι κάνει γι’ αυτό η διεθνής κοινότητα; Απολύτως τίποτα για να σταματήσει και πάρα πολλά για να υποδαυλίσει τη φλόγα του πολέμου, θέτοντας πχ στον «άξονα του κακού» τη Συρία (και μπορεί να ακολουθήσει και το Ιράν). Εξάλλου δεν υπάρχει καμία «κοινότητα» παρά μόνο συμφέροντα που συγκρούονται και συντηρούν τις πολεμικές εστίες.
Τι κάνει η ελληνική κυβέρνηση ενάντια στον πόλεμο και την ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Συρία; Πολύ καλά ευχαριστώ.
Τι θα μπορούσε να συμβάλει, έστω με αυτά τα δεδομένα, στην ελάχιστη ανακούφιση των μεταναστών και των χωρών υποδοχής τους; Να τους δοθούν ταξιδιωτικά έγγραφα, για να μπορέσουν να κατευθυνθούν σε άλλες χώρες, που δεν αντιμετωπίζουν τόσο οξύ πρόβλημα. Κάτι που θα σήμαινε σύγκρουση με το υπάρχον νομοθετικό πλαίσιο της Ε.Ε. και αλλαγή-κατάργηση της συνθήκης «Δουβλίνο 2».
Σε κάθε περίπτωση, όπως λέει κι ένα φιλικό ιστολόγιο, δεν έχουμε μεταναστευτική κρίση, έχουμε ιμπεριαλισμό. Κι ακόμα και για την απλή διαχείριση του ζητήματος (πόσο μάλλον για την οριστική του επίλυση και την αντιμετώπιση των αιτιών του), προβάλλει ως αναγκαίος όρος η ρήξη με τον ιμπεριαλισμό και τους διεθνείς οργανισμούς του. Κάτι που σίγουρα δε συμπεριλαμβάνεται στους πολιτικούς στόχους της κυβέρνησης, όπως εύγλωττα δείχνουν κι οι μνημονιακές συμφωνίες που υπογράφει.
Ναι, αλλά ας θυμηθούμε πως η προηγούμενη κυβέρνηση ήταν χειρότερη, γιατί έχτισε το απάνθρωπο τείχος του Έβρου και θεωρούσε τους μετανάστες λαθραίους.
Κι αυτό είναι το πολυφορεμένο πολιτικό σωσίβιο, στο οποίο καταφεύγει η πρώτη φορά αριστερά, για να επιπλέει. Μόνο που τα γεγονότα είναι πεισματάρικα, όπως έλεγε ο Λένιν, που τον επικαλέστηκε κι ο πρωθυπουργός σε μια πρόσφατη, ραδιοφωνική του συνέντευξη. Περιστατικά αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας, σαν αυτό που κατέγραψε ο τηλεοπτικός φακός στην Κω, και πόσα άλλα που συμβαίνουν πίσω από τις κάμερες, αποδεικνύουν ότι δεν έχει αλλάξει τίποτα ουσιαστικό στον κρατικό μηχανισμό και τους (καθαρά ταξικούς) σκοπούς που υπηρετεί. Κι είναι αυτή η γενική κατεύθυνση, που καθορίζει πάντα το μερικό (κι όχι αντίστροφα): τις αστείες δικαιολογίες που θυμίζουν εποχές ζαρντινιέρας, τα αποτελέσματα της ΕΔΕ που έχει γίνει κάτι σαν τρόπος αρχειοθέτησης τέτοιων υποθέσεων, και την οργανική σύνδεση αστυνομικών αρχών με κυκλώματα διακίνησης ουσιών, που θερίζουν μετανάστες και τους εξαθλιώνουν ακόμα περισσότερο.
Και κάτι ακόμα. Αν οι μετανάστες είναι αδέρφια μας, αυτό δε μας καθιστά κάποιο είδος πλούσιου συγγενή, που τους δίνει συμβολική βοήθεια αφ’ υψηλού, εν είδει φιλανθρωπίας. Οι μετανάστες δεν είναι πρόβλημα, αλλά έχουν προβλήματα που είναι και γίνονται δικά μας, κάθε μέρα και πιο πολύ. Το μεταναστευτικό είναι δική μας υπόθεση, εικόνα από το παρόν μας και το μέλλον μας. Αν υπάρχει ένα μεγάλο χάσμα στη γλώσσα και την κουλτούρα, ή η αίσθηση της προσωρινότητας, που βαραίνει ακόμα και στη δουλειά με τους… ιθαγενείς (πχ σε χώρους εργασίας με συμβασιούχους), δεν μπορεί να είναι άλλοθι για την απραξία μας, αλλά λόγος για να ενταθούν στο έπακρο οι προσπάθειες.
Κανείς δεν είναι άμοιρος ευθυνών για όσα γίνονται. Κι αν αδιαφορήσουμε για τους μετανάστες, εάν κρύψουμε το πρόβλημα κάτω απ’ το χαλάκι της συνείδησής μας, ας είμαστε έτοιμοι να μοιραστούμε τη δική τους μοίρα, κι όλοι μαζί την ήττα μας, την ήττα της τάξης μας.

Οταν μαλλιοτραβιούνται οι "πρώην" ή ....εδω τα καλα "master"

 Οταν μαλλιοτραβιούνται οι "πρώην" ή ....εδω τα καλα "master"

Περιφέρουν το παρελθόν τους κάποιοι αραγε με περηφάνεια ή καταισχύνη ; Διαφημίζουν άραγε τις χαμένες δόξες τους ή προειδοποιούν άλλους μην κάνουν τα ίδια λάθη ; Ντρέπονται τελικα ή νοσταλγούν ;

Αν ντρέπεσαι  για κάτι από το παρελθόν σου το θαβεις , το ξεχνας και πάντως δεν το περιφέρεις σαν master  και τίτλο σπουδών …

Ποια πόρνη που εγκατέλειψε το επάγγελμα και νοικοκυρεύτηκε το βγάζει ντελάλη ;

Άλλο πράμα να λες «τα χρόνια μου στην ΚΝΕ και το ΚΚΕ » …ωσαν να λες «είχα κι εγω κάποτε παθει ελονοσία » ….και να σταζει  χωλή το στόμα σου ,κι άλλο πράμα να το λες σαν «ειχα κι εγω μερσεντε κάποτε» … αστα …σαπάκι ολο βλάβες εβγαζε !

Και η κουτσή μαρια ξέρει την αξιοπιστία του καρου αυτού

Το εκπληκτικό μ αυτά τα άτομα είναι ότι καταφέρνουν να προσθέτουν κύρος τελικά σ αυτό που προσπαθούν να ξορκίσουν ή να αποδομήσουν από το παρελθόν τους ,αλλά δεν το καταλαβαίνουν ούτε οι ίδιοι !

Το «νέο» προιόν που πανε να πλασσαρουν αυτοί οι πλασιέ ,είναι τόσο αποκρουστικό,γερασμένο και σάπιο  που και μόνο η επίκληση του «παλιού» που πλάσσαραν κάποτε οι ίδιοι ,αναδεικνύει το αξεπέραστο της κλασσικής τέχνης . Τι να κλάσει δλδ ο κάθε σύγχρονος «ποιητής»  φανφαρας ,μπροστα στην «μονολιθικοτητα» ενός Ομηρου ή ενός Σαίξπηρ ; Πώς να συγκριθεί η κάθε κυρα λιτσα πατέρα που το παιζει αστρονόμος-αστρολόγος με την "μονολιθικότητα" του Πυθαγόρα ,του Γαλιλαίου ή και του Νεύτωνα ;

Αν επιχειρήσεις βλακωδώς να αποδομήσεις τους δεύτερους προσπαθώντας να «πουλήσεις» - μεσω της αποδόμησης- την νεα σου πραμμάτεια , και ο πιο βλάκας καταλαβαίνει ότι πας να του  πουλήσεις  φύκια ή καθρεφτακια …Ασε που ειδικά εσυ  δεν θέλεις "κόμμα σαν μια γροθιά" ,αλλά πολλές παλάμες ...ανοιγμένες "αρχαιοελληνικά"(μούτζες ) 

Σαν κατι γριές παλιά στα χωριά που τις έπειθαν κατι απίθανοι τσιγγάνοι γυρολόγοι και αντάλλασαν τα παλια μπακιρένια τσουκάλια , κατσαρόλες και ταψιά με πλαστικες λεκάνες και κουβάδες που τότε πρωτοέκαναν την εμφάνιση τους .. « Τσιμπάγαν» οι γριές θαμπωμένες από τα χρώματα και τα δίναν τζάμπα ,τσουκάλι για  κουβά !  Όλα τα παλιά πουληθηκαν χρυσάφι σαν διακοσμητικά στα σαλόνια της υψηλής κοινωνίας μεσω Μοναστηρακίου ! Χρυσές δουλειές οι τσιγγάνοι …μετα ήρθε ο Στάλιν και κατέρρευσαν σαν χάρτινος πύργος ολα .

Οι τσιγγάνοι όμως παραμένουν κλασσικοί έμποροι ακόμα και τώρα .Φο-μπιζου για ασημένια μπορούν να πουλήσουν και στον λαλαούνη ακόμα …Τούτοι εδώ οι «πρώην» περιφέρουν απλά την θλιβερή τους κατάντια σαν γκαρσόνια σε δεξιώσεις των μεγαλοαστών …αυτοεξαπατώμενοι  πως είναι   «καλεσμένοι» κι αυτοί 

(και να φανταστεί κανείς οτι σερβίρουν "κώνιο" σε κάτι αλλους "πρώην" .... ΠιΛαφ-άδες ) 

Μνημείο εμπαιγμού του λαού τα «11 σημεία» εξωραϊσμού της συμφωνίας από την κυβέρνηση

Μνημείο εμπαιγμού του λαού τα «11 σημεία» εξωραϊσμού της συμφωνίας από την κυβέρνηση

Η κυβέρνηση δημοσιοποίησε χτες το μεσημέρι ένα πρώτο κείμενο για να περιγράψει τα ...θετικά στοιχεία της συμφωνίας-«καρμανιόλα» για το λαό. Τα «11 σημεία» του συγκεκριμένου κειμένου έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, πολύ περισσότερο που μέσω αυτών η κυβέρνηση επιχειρεί να βαφτίσει το κρέας ψάρι και να δείξει ότι υπάρχουν θετικές για το λαό πλευρές του νέου αντιλαϊκού μνημονίου, εμπαίζοντάς τον, αφού το μόνο θετικό της συμφωνίας είναι η πολύμορφη ενίσχυση του κεφαλαίου, προϋπόθεση της οποίας είναι η ακόμη πιο βαθιά χρεοκοπία του λαού και αυτό γίνεται με τη συμφωνία. Λίγες ώρες αργότερα, η κυβέρνηση δημοσιοποίησε ένα δεύτερο κείμενο με 14 σημεία, χωρίς να αλλάζει η ουσία.

* * *

Ας δούμε ένα προς ένα τα σημεία που παραθέτει η κυβέρνηση:
1.«Η συμφωνία στα δημοσιονομικά προβλέπει ήπια προσαρμογή, δεν είναι καθόλου ασφυκτική, αφήνοντας χώρο στην ανάπτυξη. Προβλέπει -0,25% πρωτογενές έλλειμμα το 2015 και πλεονάσματα: +0,50% το 2016, +1,75% το 2017 και +3,5% το 2018.
Υπενθυμίζεται ότι η συμφωνία που είχε υπογράψει η κυβέρνηση Σαμαρά/Βενιζέλου προέβλεπε πρωτογενή πλεονάσματα 3% για το 2015, 4,5% για το 2016 και 2017, καθώς και 4,2% για το 2018! Πλεονάσματα που δεν άφηναν κανένα περιθώριο για ανάπτυξη.

Με την παρούσα συμφωνία, οι υποχρεώσεις της Ελλάδας για πλεονάσματα στην 3ετία είναι μειωμένες κατά ποσοστό 11% του ΑΕΠ, δηλαδή αποφεύγονται μέτρα ύψους περίπου 20 δισ. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι με την παρούσα συμφωνία δε θα υπάρξει καμία νέα δημοσιονομική επιβάρυνση - δηλαδή νέα μέτρα - κατά το προσεχές διάστημα».
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Κεντρικό επιχείρημα της κυβέρνησης είναι πως η νέα συμφωνία έχει μικρότερα πρωτογενή πλεονάσματα, πως είναι «πιο χαλαρή δημοσιονομικά». Πράγματι, δεν προβλέπεται πρωτογενές πλεόνασμα για το 2015, ενώ τα πρωτογενή πλεονάσματα που προϋπολογίζονται για το 2016 και το 2017 είναι μικρότερα απ' αυτά της προηγούμενης συμφωνίας. Αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό, αφού η νέα εκδήλωση της κρίσης, που υπολογίζεται σε 3% το 2015 και σε 2% το 2016, καθιστούν εκ των πραγμάτων αδύνατη την επίτευξη υψηλών δημοσιονομικών πλεονασμάτων αυτή τη διετία.
Κάθε μνημόνιο προέβλεπε μικρά πλεονάσματα για τη χρονιά που υπογραφόταν, που αυξάνονταν σταδιακά τα επόμενα χρόνια. Το μνημόνιο Τσίπρα δεν αποτελεί εξαίρεση. Τα μικρά πλεονάσματα 2016 και 2017 μετατρέπονται σε ένα μεγάλο πλεόνασμα του 3,5% του ΑΕΠ το 2018, που θα πρέπει να διατηρηθεί για τις επόμενες δεκαετίες. Αυτό θα κληθεί να το πληρώνει. Η επίτευξη αυτών των πρωτογενών πλεονασμάτων θα απαιτήσει και νέα, πρόσθετα δημοσιονομικά μέτρα για το 2017 και στη συνέχεια. Επιπλέον, το μνημόνιο Τσίπρα πρωτοτυπεί. Εισάγει για πρώτη φορά ένα μηχανισμό αυτόματης περικοπής δαπανών για μισθούς, συντάξεις, σχολεία, νοσοκομεία, πανεπιστήμια, Πρόνοια κ.λπ., όταν τα πρωτογενή πλεονάσματα κινδυνεύουν να μην πιαστούν.
2.«Η συμφωνία διέπεται από το Διεθνές Ευρωπαϊκό Δίκαιο και όχι από το Αγγλικό, όπως είχε συμφωνήσει η κυβέρνηση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και δεν προβλέπει κατάργηση της κρατικής ασυλίας, όπως προέβλεπαν οι προηγούμενες συμφωνίες».
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Αυτό είναι ξεκάθαρα ένα προπαγανδιστικό τρικ. Η νέα δανειακή σύμβαση διέπεται από Ευρωπαϊκό Δίκαιο, γιατί έχει να κάνει με δανεισμό από κράτη της Ευρωζώνης σε κράτος της Ευρωζώνης. Θυμίζουμε ότι οι προηγούμενες δανειακές συμβάσεις αφορούσαν δανεισμό και από ιδιώτες - επενδυτές με αγορά ομολόγων. Ωστόσο, το άρθρο 12 του καταστατικού του ESM που θα δανείσει στην Ελλάδα, αναφέρει ότι: «(...) ο ESM δύναται να παρέχει στήριξη σταθερότητας κάτω από αυστηρούς όρους». Εξ ου και το αντιλαϊκό μνημόνιο και τα μέτρα που ήδη έχουν ψηφιστεί. Οσο για το ότι «δεν προβλέπει κατάργηση της κρατικής ασυλίας, όπως προέβλεπαν οι προηγούμενες συμφωνίες», υπονοούν ότι η προηγούμενη κυβέρνηση είχε εκχωρήσει κυριαρχικά δικαιώματα, ενώ η σημερινή τα ανακτά, αλλά αυτά τα κυριαρχικά δικαιώματα έχουν εκχωρηθεί στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη με τη συμμετοχή σ' αυτές, αλλά και πρόσθετα στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς με τους οποίους συνάπτουν τις συμφωνίες. Αλλά έτσι λειτουργεί το κεφάλαιο, με αλληλεξαρτήσεις.
3.«Η συμφωνία προβλέπει όχι μόνο την αναχρηματοδότηση του χρέους μέχρι το α' εξάμηνο του 2018, αλλά και αρκετά χρήματα προκειμένου να εξοφληθούν ληξιπρόθεσμες οφειλές του Δημοσίου, προκειμένου να υπάρξει "φρέσκο" χρήμα στην αγορά. Κίνηση που θα αναζωογονήσει τον εμπορικό κόσμο».
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Τι λέει η κυβέρνηση; Οτι εκτός από την αποπληρωμή του κρατικού χρέους με το νέο δάνειο των 85 δισ. ευρώ, τα χρήματα θα δοθούν και για τα ληξιπρόθεσμα χρέη προς την ΕΚΤ, αλλά και τους επιχειρηματικούς ομίλους με τους οποίους συναλλάσσεται το κράτος και τους χρωστά. Επιπλέον, θα χρησιμοποιηθούν και για ζεστό χρήμα προς τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, εκεί θα πάει το ...«φρέσκο χρήμα» που λένε. Αλλωστε, γι' αυτό το λόγο φορτώνουν με δυσβάσταχτα μέτρα το λαό, που θα κληθεί να πληρώσει και το χρέος και τις νέες επενδύσεις. Δηλαδή, παίρνουν από τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα, για να τα δώσουν στους δανειστές, τις τράπεζες και στους επιχειρηματικούς ομίλους για επενδύσεις και κερδοφορία.
4.«Οι τράπεζες θα ανακεφαλοποιηθούν μέχρι το τέλος του 2015 και άμεσα θα ενισχυθούν τουλάχιστον με 10 δισ. ευρώ. Ετσι δεν υπάρχει, πλέον, κανένας απολύτως κίνδυνος για "κούρεμα" καταθέσεων, όπως προβλέπει η κοινοτική οδηγία για ανακεφαλαιοποιήσεις τραπεζών μετά την 01.01.2016».
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Εδώ τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Οι τραπεζίτες θα πάρουν άμεσα 10 δισ. από το νέο δάνειο, που σε συνδυασμό με τις ρυθμίσεις για τα «κόκκινα» δάνεια αλλά και την εισροή κεφαλαίων από τον ELA, θα προχωρήσει η διαδικασία ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών. Οσον αφορά το «κούρεμα», πρέπει να σημειώσουμε ότι η κυβέρνηση έχει περάσει ήδη με νόμο την ενσωμάτωση της κοινοτικής οδηγίας που προβλέπει πως εάν δε γίνει ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών μέχρι 31.12.2015, τότε είναι ανοιχτό το θέμα του «κουρέματος» των καταθέσεων για να γίνει ανακεφαλαιοποίηση.
5.«Η κυβέρνηση δε δέχτηκε να πωλούνται τα "κόκκινα" δάνεια σε εταιρείες, ενώ με νομοθεσία έχει προστατεύσει την πρώτη κατοικία από τους πλειστηριασμούς, έως το τέλος του 2015. Μέσα στο φθινόπωρο θα υπάρξουν κυβερνητικές πρωτοβουλίες, ώστε να τακτοποιηθούν οριστικά, όσο αυτό μπορεί να γίνει σε μια "αγορά" περίπου 95 δισ. ευρώ, και τα "κόκκινα" δάνεια. Γι' αυτό το λόγο θα υπάρξει ομάδα διαβούλευσης με τους "θεσμούς"».
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Το συγκεκριμένο ζήτημα παραμένει ανοιχτό και αυτό το ομολογεί η ίδια η κυβέρνηση.«Οσο αυτό μπορεί να γίνει» λένε.Και αυτό είναι ένα θέμα που δεν αφορά μόνο μεγάλους επιχειρηματίες. Γι' αυτούς θα βρουν τρόπο να τους ξελασπώσουν, ήδη δε πολλοί από αυτούς έχουν μεταφέρει τα λεφτά τους στο εξωτερικό, ενώ και οι τράπεζες θέλουν να συνδράμουν στο «ξελάσπωμα». Το πρόβλημα αφορά όμως τις χιλιάδες εργατικές - λαϊκές οικογένειες που δεν μπορούν να αποπληρώσουν το δάνειό τους και που η κυβέρνηση τούς αφήνει στο έλεος των τραπεζών και των funds από την 1.1.2016, για να τους «γδάρουν».
6.Ο ΑΔΜΗΕ παραμένει δημόσιο αγαθό, ενώ δεν υπήρξε καμία αναφορά σε «μικρή ΔΕΗ». Υπάρχει, βέβαια, δέσμευση για απελευθέρωση της αγοράς φυσικού αερίου, που αποτελεί όμως, ούτως ή άλλως, υποχρέωση προσαρμογής στις ευρωπαϊκές οδηγίες.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση επιχειρεί να δείξει ότι η συμφωνία της είναι καλύτερη από τις προηγούμενες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Είναι, επίσης, προφανές ότι η απελευθέρωση της αγοράς φυσικού αερίου θα αποτελέσει ένα μεγάλο πάρτυ για τους επιχειρηματικούς ομίλους που θα εμπλακούν στην υπόθεση, σε βάρος βέβαια του λαού, που θα πληρώνει ένα φυσικό αγαθό - χρυσάφι.Επιπλέον, επιβεβαιώνει την προσήλωσή της στην υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής της ΕΕ για την απελευθέρωση της Ενέργειας, από την οποία δε γλυτώνει ούτε η ηλεκτρική ενέργεια...
7.Θυμίζουμε ότι η συμφωνία προβλέπει ακόμα αναπτυξιακό πακέτο 35 δισ. ευρώ, γνωστό και ως «πακέτο Γιουνκέρ»!
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Να και το εμπόριο ελπίδας. Το περιβόητο αναπτυξιακό πακέτο των 35 δισ. ευρώ επίσης δεν έχει ως στόχο να λύσει κανένα πρόβλημα για τα εργατικά - λαϊκά στρώματα. Απ' τα 35 δισ. ευρώ, τα 20 δισ. ευρώ είναι ουσιαστικά το νέο πακέτο ΕΣΠΑ για την περίοδο 2014 - 2020. Πρόκειται για ένα χρηματοδοτικό πακέτο που, όπως και το προηγούμενο, θα αυξήσει τα κέρδη των μονοπωλιακών ομίλων της ελληνικής οικονομίας. Οι εργαζόμενοι δεν κέρδισαν απ' το προηγούμενο ΕΣΠΑ και είναι αυταπάτη να περιμένουν να κερδίσουν κάτι τώρα. Τα υπόλοιπα 15 δισ. ευρώ αφορούν σε επενδυτικά δάνεια προς την ελληνική οικονομία με την εγγύηση της Κομισιόν. Για να υπάρξουν, πρέπει να βρεθούν επενδυτές για να δανειοδοτήσουν αντίστοιχα έργα. Προϋπόθεση, όμως, για να υπάρξουν επενδύσεις και καπιταλιστική ανάπτυξη στην Ελλάδα, είναι η διασφάλιση ικανοποιητικής κερδοφορίας. Οι καπιταλιστές θα επενδύσουν πάνω στα συντρίμμια των εργατικών δικαιωμάτων, που προκύπτουν από την πολιτική της ΕΕ και τα μνημόνια ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ.
8.Στο τραπέζι των διαβουλεύσεων μπήκαν τα Εργασιακά. Μετά από πρόταση της κυβέρνησης, στη διαπραγμάτευση αποφασίστηκε οι σχετικές διαβουλεύσεις με τους «θεσμούς» για την προώθηση νομοθετικής ρύθμισης να ξεκινήσουν το επόμενο διάστημα. Σημειώνεται, ωστόσο, ότι οι διαβουλεύσεις θα γίνουν σε συνεργασία με το Διεθνές Γραφείο Εργασίας - ILO, καθώς και με διεθνούς κύρους εμπειρογνώμονες, γεγονός που διασφαλίζει ότι στην Ελλάδα δε θα υπάρχει εξαίρεση από τα ισχύοντα στη Δυτική Ευρώπη.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Πρόκειται για τις λεγόμενες «καλές πρακτικές», δηλαδή ό,τι αποφέρει περισσότερα κέρδη στα μονοπώλια σε βάρος των εργαζομένων. Η ΕΕ ονομάζει «καλές πρακτικές» τις πολιτικές που χτυπούν τη μόνιμη και σταθερή εργασία με δικαιώματα και γενικεύουν τις ευέλικτες μορφές εργασίας. Είναι η εκτεταμένη μερική απασχόληση, τα mini jobs, τα συμβόλαια μηδενικών ωρών, η εργασία μετά από τηλεφώνημα που ισχύουν στη Βρετανία, τη Γερμανία, την Ολλανδία, τη Γαλλία, την Ιρλανδία και αλλού. Είναι ακόμα η νομοθέτηση μέτρων - όπως συμβαίνει τώρα στη Βρετανία - που καθιστούν απαγορευτική την απεργία στον ιδιωτικό και ακόμα περισσότερο στο δημόσιο τομέα, αφαιρώντας από τα συνδικάτα και τους εργαζόμενους ένα από τα βασικά τους όπλα αντίστασης και διεκδίκησης. Και το Διεθνές Γραφείο Εργασίας - ILO συνδράμει τα μέγιστα σε όλα αυτά, αφού θεωρεί ότι ενισχύουν τις καπιταλιστικές επενδύσεις, τις οποίες υποστηρίζει. Αλλωστε, εργαλείο του κεφαλαίου είναι.
9.Οι πολίτες θα εξακολουθήσουν να μην πληρώνουν τα 5 ευρώ για εξετάσεις στα Εξωτερικά Ιατρεία των νοσοκομείων.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Είναι πρόκληση να μιλά η κυβέρνηση για ένα τέτοιο θέμα. Οταν η ίδια προχώρησε με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου στην υποχρεωτική δέσμευση των ταμειακών διαθέσιμων των νοσοκομείων, όταν οι ασθενείς - κυρίως οι χρόνια πάσχοντες - δεν μπορούν να πληρώσουν τις θεραπείες τους και τις διακόπτουν. Οταν τα νοσοκομεία στέλνουν τους ασθενείς να αγοράσουν ακόμα και γάζες ή επιδέσμους από φαρμακεία, επειδή δεν έχουν λεφτά για να καλύψουν αυτές τις ανάγκες. Οταν προανήγγειλε μέτρα-«σφαγείο» για τους καρκινοπαθείς που δε θα έχουν κάνει τάχα προληπτικές εξετάσεις!
10.Τα μέτρα τα οποία προβλέπονται στην παρούσα συμφωνία είναι τα ίδια - με αρκετές βελτιώσεις, ωστόσο - τα οποία προβλέπονταν στη συμφωνία της κυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, η οποία δεν υλοποιήθηκε. Στη συμφωνία εκείνη, η κυβέρνηση είχε υποχρέωση να υλοποιήσει τα μέτρα αυτά προκειμένου να ολοκληρωθεί η 5η αξιολόγηση και να εξασφαλιστεί χρηματοδότηση 4 δισ. Τα ίδια μέτρα, περίπου, επανήλθαν στην πρόταση που κατέθεσαν οι «θεσμοί» στη συνεδρίαση του Eurogroup της 25ης Ιούνη, συνοδευόμενα από 5 μήνες παράταση του προγράμματος και χρηματοδότηση ύψους 7 δισ. Σήμερα, με τα ίδια μέτρα, με σημαντικές όμως βελτιώσεις, μετά τη διαπραγμάτευση, η χώρα εξασφαλίζει την κάλυψη των δανειακών της υποχρεώσεων, καθώς και των ληξιπρόθεσμων οφειλών του Δημοσίου για την επόμενη τριετία, με χρηματοδότηση περίπου 85 δισ. ευρώ.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Τι άλλο να προσθέσει κανείς; Εκείνοι που θα έσκιζαν τα μνημόνια, εκείνοι που θα τα καταργούσαν με ένα νόμο, επιχαίρουν επειδή το μνημόνιό τους περιέχει μέτρα που είναι βελτιωμένα σε σχέση με εκείνα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Απίστευτος κυνισμός και εμπαιγμός για το λαό, που εξακολουθεί να πληρώνει το μάρμαρο και με τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.
11. Η συμφωνία προβλέπει το Ταμείο αποκρατικοποιήσεων, μέσα από το οποίο η δημόσια περιουσία δεν πάει προς πώληση, όπως στο ΤΑΙΠΕΔ, αλλά αξιοποιείται.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Στην πραγματικότητα, το ΤΑΙΠΕΔ θα συνεχίσει και θα ολοκληρώσει την πώληση των φιλέτων. Διαδικασία που είχε ξεκινήσει με την προηγούμενη κυβέρνηση. Ετσι λοιπόν και με το ΤΑΙΠΕΔ και με το νέο Ταμείο, η κυβέρνηση ανοίγει νέα πεδία για την κερδοφορία και την ανάκαμψη του κεφαλαίου, παραχωρώντας του τομείς οικονομίας κρατικής ιδιοκτησίας για να επενδύσει λιμνάζοντα λόγω κρίσης κεφάλαια.

Αμεση και αποφασιστική απάντηση

Αμεση και αποφασιστική απάντηση

Το τρίτο μνημόνιο είναι και τυπικά γεγονός. Με τις υπογραφές της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, αναμένεται τις επόμενες ώρες να έρθει για ψήφιση στη Βουλή.
Τα μέτρα που περιλαμβάνει, κονιορτοποιούν στην κυριολεξία ό,τι δεν πρόλαβαν να συντρίψουν οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Επιπλέον, κανένα από τα αντιλαϊκά μέτρα που ψηφίστηκαν μέχρι τώρα, δεν καταργείται ή αναστέλλεται.
Αντίθετα, ακόμα και εκείνα τα ελάχιστα που ψήφισε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις, όπως η επέκταση της μετενέργειας των Συλλογικών Συμβάσεων στους έξι μήνες, προβλέπεται από το νέο μνημόνιο να ανακληθούν.
Η νέα συμφωνία σφίγγει τα δεσμά του λαού και βαθαίνει τη φτώχεια του, με στόχο να δοθεί ώθηση στην καπιταλιστική ανάκαμψη.
Θίγει το σύνολο των εργαζομένων και των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων και, αντίστροφα, βελτιώνει τους όρους για την επένδυση λιμναζόντων σωρευμένων κεφαλαίων από τους επιχειρηματικούς ομίλους για ανάκαμψη και διεύρυνση της αναπαραγωγής των κερδών τους.
Είναι μια καραμπινάτη αντιλαϊκή συμφωνία, που πρέπει να την πολεμήσει ο λαός, αξιοποιώντας την πείρα από τους μαζικούς ταξικούς αγώνες ενάντια στα προηγούμενα δύο μνημόνια και την πολιτική που τα επιβάλλει.
Εργαζόμενοι και συνταξιούχοι θα μετρήσουν νέες μεγάλες απώλειες.
Οι αλλαγές στο Ασφαλιστικό θα μετατρέψουν σε «όνειρο θερινής νυκτός» τη σύνταξη για τις νέες γενιές των εργαζομένων, όσων καταφέρουν να βρουν δουλειά, ακόμα και ασφαλισμένων που είναι κοντά στη σύνταξη και θα δουν τα όρια ηλικίας να αυξάνουν.
Οι ανατροπές που σχεδιάζονται στα Εργασιακά και στο συνδικαλιστικό νόμο, συμπληρώνουν τις προηγούμενες και νομιμοποιούν τη «ζούγκλα» σε βάρος των εργαζομένων που έχει παγιωθεί στην αγορά εργασίας, με ευθύνη της εργοδοσίας και των κυβερνήσεων που υπηρετούν τα συμφέροντά της.
Οι αυτοαπασχολούμενοι και μικροί ΕΒΕ, που ήδη φυτοζωούν, θα δεχτούν νέο πλήγμα από την εφαρμογή της «εργαλειοθήκης» του ΟΟΣΑ, που προβλέπει πλήρη απελευθέρωση του ωραρίου στο εμπόριο, με κατάργηση επί της ουσίας της κυριακάτικης αργίας, αλλά και νέες απελευθερώσεις τομέων της οικονομίας υπέρ των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.
Το ίδιο ισχύει και για τους μικρούς και μεσαίους αγρότες, για τους οποίους η φορολογία εκτοξεύεται και αλλάζουν τα κριτήρια για το χαρακτηρισμό τους ως «κατ' επάγγελμα αγροτών».
Οι συνέπειες στο εισόδημα του φτωχού αγροτικού νοικοκυριού θα είναι πραγματικά εξοντωτικές. Μέσα κι από αυτή τη διαδικασία, είναι βέβαιο ότι θα επιταχυνθεί η συγκέντρωση γης και αγροτικής παραγωγής σε ακόμα λιγότερα χέρια.
Συνολικά, η χρεοκοπία για το λαό μεγαλώνει από την αύξηση των έμμεσων φόρων, τη διατήρηση όλων των χαρατσιών που επιβλήθηκαν παλιότερα, από τους στόχους των πρωτογενών πλεονασμάτων, που προϋποθέτουν νέες περικοπές σε κρατικές δαπάνες, με άμεση επίδραση σε Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια, Ασφάλιση. Τα μέτρα αυτά ήρθαν για να μείνουν, αφορούν αναδιαρθρώσεις που δεν πρόλαβαν ή δεν μπόρεσαν να περάσουν οι προηγούμενες κυβερνήσεις.
Αντίστροφα, μέτρα που συντρίβουν τους εργαζόμενους και το λαό, είναι αναζωογονητικά για την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία του κεφαλαίου.
Οι ιδιωτικοποιήσεις, η απαλλαγή της εργοδοσίας και του κράτους από τις ασφαλιστικές υποχρεώσεις, η άμεση σύνδεση των μισθών με την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, οι απελευθερώσεις τομέων της οικονομίας, σε συνδυασμό με τα εγχώρια και ευρωπαϊκά επενδυτικά πακέτα, φιλοδοξούν να δώσουν ώθηση σ' ένα νέο κύκλο διευρυμένης αναπαραγωγής συσσωρευμένων κεφαλαίων.
Τώρα, κανείς δε δικαιούται να πει ότι «δεν ήξερε». Κανείς δεν έχει την πολυτέλεια να κάτσει στη γωνία, να παραμείνει θεατής των εξελίξεων, να εγκλωβιστεί σε νέες χίμαιρες και αυταπάτες.
Χρειάζεται οργάνωση της πάλης και αποφασιστική απάντηση στο νέο μνημόνιο και τα μέτρα που φέρνει. Χρειάζεται δυνάμωμα της Λαϊκής Συμμαχίας, σύγκρουση με το κεφάλαιο, την ΕΕ και την εξουσία τους, για να γλιτώσει ο λαός από μνημόνια και μέτρα. Αύριο Πέμπτη, στις 7.30 μ.μ., στη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στην Ομόνοια και στις συγκεντρώσεις του ταξικού κινήματος στις άλλες πόλεις, δεν πρέπει να λείπει κανείς! Να γίνει το πρώτο αποφασιστικό βήμα για τη συνέχεια των ταξικών, λαϊκών αγώνων.

Εργαζόμενοι - «λάστιχο»

Εργαζόμενοι - «λάστιχο»

Από εκθέσεις των κρατικών μηχανισμών και των διεθνών ιμπεριαλιστικών οργανισμών, επιβεβαιώνεται ότι οι ελαστικές μορφές απασχόλησης κερδίζουν διαρκώς έδαφος παγκοσμίως. Στην Ελλάδα, μάλιστα, σύμφωνα με το σύστημα «Εργάνη», το μήνα Ιούλη, οι θέσεις πλήρους απασχόλησης ήταν μόλις το 16% των νέων θέσεων που δημιουργήθηκαν, ανεξάρτητα από το «ισοζύγιο» προσλήψεων - απολύσεων. Ανάλογα, ο ΟΟΣΑ διαπιστώνει ότι ο βασικός πυλώνας της όποιας ανάκαμψης πάει να καταγράψει η παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία, είναι οι ελαστικές μορφές απασχόλησης, ενώ και η ΕΕ, στην έκθεσή της για την απασχόληση, καταγράφει τη ραγδαία επέκταση των ελαστικών μορφών. Σε ορισμένους κλάδους, όπως ο τουρισμός και το εμπόριο στη χώρα μας, το φαινόμενο της επέκτασης των ελαστικών μορφών απασχόλησης είναι ακόμα πιο έντονο.

***

Τι είναι αυτό που κάνει θελκτικές τις ελαστικές μορφές απασχόλησης στους επιχειρηματικούς ομίλους; Η δυνατότητα που δίνουν στην εργοδοσία να αυξάνει την εκμετάλλευση και άρα την υπεραξία που αποσπά από τον εργαζόμενο. Μάλιστα, η πανσπερμία των ελαστικών μορφών απασχόλησης είναι τόσο μεγάλη, ώστε να καλύπτονται όλες οι ιδιαίτερες ανάγκες των επιχειρήσεων, που δεν είναι πάντα ίδιες από κλάδο σε κλάδο, ακόμα και μεταξύ τομέων δουλειάς μέσα στην ίδια επιχείρηση. Ετσι, έχουμε την ημιαπασχόληση, το ωρομίσθιο, τη μαθητεία, την εποχική εργασία, τις διαφόρων μορφών διευθετήσεις του εργάσιμου χρόνου και πάει λέγοντας. Τα παραδείγματα για το πώς κερδίζει η εργοδοσία σε καθεμιά από τις παραπάνω περιπτώσεις, είναι πολλά και αποκαλυπτικά.

***

Για παράδειγμα, με τα τετράωρα, ένας εργοδότης στο εμπόριο μπορεί να απασχολεί μια επιπλέον βάρδια τις ώρες αιχμής, χωρίς να υποχρεώνεται να προσλάβει εργαζόμενους με πλήρη απασχόληση. Αν υπολογίσει κανείς ότι στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, το τετράωρο γίνεται πεντάωρο, εξάωρο και παραπάνω ακόμη, χωρίς επιπλέον αμοιβή, καταλαβαίνει ότι η εκμετάλλευση απογειώνεται. Ενα άλλο ενδιαφέρον παράδειγμα έρχεται από το χώρο του τουρισμού, όπου η μαθητεία κάνει θραύση: Για μια καμαριέρα έγγαμη, χωρίς προϋπηρεσία, που δουλεύει εποχικά και πληρώνεται με βάση τη σύμβαση, ο εργοδότης θα πρέπει να καταβάλει σε μηνιαία βάση 1.466 ευρώ μεικτά, με βάση ακόμα και αυτήν την κατάπτυστη σύμβαση που έχει υπογράψει η πλειοψηφία της Ομοσπονδίας στον Τουρισμό - Επισιτισμό. Στο ποσό αυτό συμπεριλαμβάνονται ο κατώτερος προβλεπόμενος μισθός, το εποχικό επίδομα, το επίδομα ανθυγιεινής εργασίας, η δουλειά τις Κυριακές και οι εργοδοτικές εισφορές.

***

Αντίθετα, ένας «πρακτικάριος» στοιχίζει στο μεγαλοξενοδόχο μόλις 462 ευρώ το μήνα (!), χωρίς καμιά άλλη υποχρέωση. Είναι δηλαδή τρεις φορές φτηνότερος από έναν εργαζόμενο χωρίς προϋπηρεσία που αμείβεται με τη σύμβαση. Το στοιχείο αυτό δε δείχνει μόνο τα τεράστια περιθώρια κέρδους που συνεπάγεται για τον εργοδότη η απασχόληση του «πρακτικάριου», αλλά και το μέγεθος της εργασιακής εκμετάλλευσης που υφίστανται χιλιάδες νέοι, με το μανδύα της πρακτικής άσκησης. Βέβαια, οι ανατροπές στην αγορά εργασίας, που θα βαθύνουν με το τρίτο μνημόνιο, δεν αφορούν μόνο την επέκταση των ελαστικών μορφών απασχόλησης. Αφορούν και μια σειρά βαθιές ανατροπές στους όρους δουλειάς, ακόμα και εκείνων των εργαζόμενων που απασχολούνται με πλήρη εργασία. Τέτοιες είναι η διευθέτηση του χρόνου εργασίας, η κατάργηση ασφαλιστικών δικαιωμάτων για κατηγορίες όπως τα ΒΑΕ, άλλες θεσμικές προβλέψεις που περιέχονταν παλιότερα στις Συλλογικές Συμβάσεις. Με τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, οι εργαζόμενοι απασχολούνται ακόμη και 12ωρα χωρίς πληρωμή υπερωριών, αφού τους δίνεται σε άλλο χρόνο ανάλογο ρεπό. Αλλά η απώλεια της εργατικής δύναμης δεν αναπληρώνεται πλήρως, ενώ ο εργοδότης βγάζει μεγαλύτερη υπεραξία, άρα και κέρδος.

***

Επομένως, η κατάσταση επιδεινώνεται συνολικά για την εργατική τάξη, στο όνομα τού να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων και να υποβοηθηθεί η καπιταλιστική ανάκαμψη. Οσο για τα κροκοδείλια δάκρυα που χύνει η ΕΕ και τα κόμματά της για την επέκταση των ελαστικών μορφών απασχόλησης, θυμίζουμε ότι η «ευελφάλεια», δηλαδή η «ευελιξία με ασφάλεια» στην αγορά εργασίας, ήταν από τους βασικούς στόχους της Στρατηγικής της Λισαβόνας και μετά της στρατηγικής «Ευρώπη 2020», που βάζει στόχο τη θωράκιση των ευρωενωσιακών μονοπωλίων και τη βελτίωση της θέσης τους στην παγκόσμια αγορά. Σε κάθε περίπτωση, το μέλλον που επιφυλάσσει ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης σε εργαζόμενους και άνεργους, αν δεν αναδειχτεί ο λαός σε πρωταγωνιστή των εξελίξεων, είναι χαμοζωή και δουλειά όπως και όποτε θέλει ο εργοδότης.

Π.

OΥΚΡΑΝΙΑ Κλιμάκωση συγκρούσεων

OΥΚΡΑΝΙΑ

Κλιμάκωση συγκρούσεων

ΝΤΟΝΕΤΣΚ.--
Ολο και περισσότερες είναι οι ενδείξεις ότι καθημερινά κλιμακώνεται η σύγκρουση ανάμεσα στις δυνάμεις της αντιδραστικής κυβέρνησης του Κιέβου (στρατό και τάγματα εθελοντών όπου πρωταγωνιστούν οι φασίστες του «Δεξιού Τομέα») και των πολιτοφυλάκων των αυτοαποκαλούμενων Λαϊκών Δημοκρατιών του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ. Και χτες συνεχίστηκαν οι βομβαρδισμοί σε κατοικημένες περιοχές, με τις δυνάμεις του στρατού να ρίχνουν πάνω από 500 βόμβες και οβίδες πυροβολικού και από άρματα μάχης. Σφοδρές μάχες έγιναν επίσης στην πόλη Σταρογκνάτοφκα, κοντά στη Μαριούπολη. Η πόλη αυτή βρίσκεται ακριβώς πάνω στη γραμμή της αντιπαράθεσης υπό τον έλεγχο των πολιτοφυλάκων, σε αντίθεση με τη Μαριούπολη που ελέγχει ο στρατός. Ο ουκρανικός στρατός κατηγορεί τις πολιτοφυλακές για επίθεση στις θέσεις του, αλλά αυτοί ανταπαντούν ότι αυτό που επιχείρησε ο στρατός ήταν να σπάσει τη γραμμή άμυνάς τους και το μόνο που έκαναν ήταν να ανταπαντήσουν στα πυρά. Ο στρατιωτικός διοικητής των πολιτοφυλάκων, Εντουαρντ Μπασούριν, χαρακτήρισε τις δηλώσεις του Ολεξάντερ Τουρτσίνοφ, του επικεφαλής του Συμβουλίου Ασφαλείας της Ουκρανίας, περί επίθεσης Ρώσων και πολιτοφυλακών, ως ανοησία. Επίσης, αναφέρθηκε στις απώλειες αμάχων από το συνεχές σφυροκόπημα κατοικημένων περιοχών, ενώ κατήγγειλε ότι διαπιστώνεται όλο και μεγαλύτερη συσσώρευση ουκρανικών στρατιωτικών δυνάμεων και όπλων στη Μαριούπολη αλλά και άλλες περιοχές, κατά παραβίαση οποιασδήποτε έννοιας της λεγόμενης συμφωνίας εκεχειρίας. Επίσης, για άλλη μια φορά, επιτηρητές της Οργάνωσης για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη δέχτηκαν πυρά κοντά στην πόλη του Ντονέτσκ.
Τις ...διαμαρτυρίες της ουκρανικής κυβέρνησης περί επίθεσης έσπευσε να αξιοποιήσει ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ, Τζον Κέρμπι, δηλώνοντας ότι η χώρα του είναι «βαθιά ανήσυχη» από την αύξηση των επιθέσεων. Φυσικά οι Αμερικάνοι ιμπεριαλιστές καλύπτουν πλήρως τα εγκλήματα της ουκρανικής κυβέρνησης που παραβιάζει την εκεχειρία. Ετσι, ο εκπρόσωπος πρόσθεσε ότι «η Ρωσία και οι αυτονομιστές που υποστηρίζει, δεν μπορούν ταυτόχρονα να μιλάνε για ειρήνη και να πολεμούν, οφείλουν να εφαρμόσουν πλήρως τη συμφωνία κατάπαυσης του πυρός που συνήφθη στο Μινσκ».
Από την πλευρά του, ο Πρόεδρος της Ουκρανίας, Πέτρο Ποροσένκο, έδωσε εντολή στον υπουργό Εξωτερικών της κυβέρνησής του, Πάβλο Κλίμκιν, να «διεξαγάγει κατεπείγουσες διαβουλεύσεις» με τους ομολόγους του της Γαλλίας, της Γερμανίας και της Ρωσίας, στο πλαίσιο του λεγόμενου σχήματος της «Νορμανδίας». Χωρίς να διευκρινίζεται πότε είναι πιθανή μια νέα συνάντηση.
Σε μια παράλληλη εξέλιξη, Ολλανδοί εισαγγελείς που συμμετέχουν σε μια κοινή διεθνή έρευνα για τη συντριβή της πτήσης των «Μαλαισιανών Αερογραμμών» MH17 στην Ανατολική Ουκρανία τον Ιούλη του 2014, όπου έχασαν τη ζωή τους 298 επιβαίνοντες, κυρίως Ολλανδοί, ανέφεραν πως ορισμένα από τα συντρίμμια που βρέθηκαν στην περιοχή μπορεί να ανήκουν σε ένα ρωσικής κατασκευής πυραυλικό σύστημα εδάφους-αέρος BUK. Το ζήτημα αυτό έχει αναφερθεί ξανά, δεν είναι όμως απόδειξη της ενοχής των πολιτοφυλάκων, αντίθετα είναι εξακριβωμένο ότι το πυραυλικό αυτό σύστημα ήταν στο οπλοστάσιο του ουκρανικού στρατού.
Σε ό,τι αφορά το θέμα των κυρώσεων, με αφορμή την κατάσταση στην Ανατολική Ουκρανία, η ρωσική κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι σχεδιάζει να προσθέσει και νέες χώρες στον κατάλογο των χωρών στις οποίες έχει επιβάλλει εμπάργκο στην εισαγωγή τροφίμων, ως απάντηση στις κυρώσεις εναντίον της από τις ΗΠΑ και την ΕΕ. Σε αυτές αναμένεται να περιλαμβάνονται η Ουκρανία, το Μαυροβούνιο, η Αλβανία, η Ισλανδία, το Λιχτενστάιν, η Γεωργία και η Νορβηγία. Ως τώρα, στις κυρώσεις είχαν ενταχθεί οι ΗΠΑ, Καναδάς, Αυστραλία και οι χώρες της ΕΕ.