Οι δράκοι και τα ... παραμύθια

 

 

Οι απόκριες πέρασαν, αλλά φαίνεται πως κάποιοι διατηρούν το έθιμο και ντύνονται «αθώες περιστερές»... Οπως ο Γιώργος Παπαχρήστος στα «ΝΕΑ», που δηλώνει έκπληκτος για την ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σχετικά με τις ευθύνες της κυβέρνησης για τα επεισόδια στη Νέα Σμύρνη, όπου η δράση ύποπτων μηχανισμών και προβοκατόρων έγινε ξανά αφορμή για άγρια καταστολή σε βάρος εργαζομένων και νεολαίων. Με την ίδια έκπληξη διερωτάται και λέει πως αν το ΚΚΕ γνωρίζει κάτι για τη σύμπραξη κράτους - μηχανισμών, πρέπει να το καταγγείλει και να πει γιατί συνεργάζονται όλοι αυτοί και τι επιδιώκουν. Επειδή παριστάνει τον ανήξερο, ας του φρεσκάρουμε λίγο τη μνήμη...

* * *

Να του θυμίσουμε λοιπόν ότι στις 5 Μάη του 2010, τη μέρα που δολοφονήθηκαν εργαζόμενοι στη ΜΑΡΦΙΝ, ομάδα κουκουλοφόρων έσπασαν την πόρτα της τράπεζας στη Σταδίου, μπήκαν κι έβαλαν φωτιά στο κτίριο εγκλωβίζοντας 26 υπαλλήλους. Τρεις έχασαν τη ζωή τους από ασφυξία. Εκείνες τις μέρες, υπήρχαν καταγγελίες που δημοσιεύτηκαν στον «Ριζοσπάστη» ότι από δύο κλούβες των ΜΑΤ που βρίσκονταν στην οδό Πανεπιστημίου, στο ύψος του βιβλιοπωλείου «Παπασωτηρίου», βγήκαν νεαροί με πολιτικά και με αμφίεση παρόμοια με εκείνη όσων προκαλούν συνήθως τα επεισόδια. Κινήθηκαν στην Πανεπιστημίου, στην Πεσμαζόγλου και στη Σταδίου και το «έπαιζαν» διαδηλωτές. Αλλη μια τέτοια ομάδα βγήκε από κλούβα των ΜΑΤ που βρισκόταν στη συμβολή των οδών Ακαδημίας και Θεμιστοκλέους, κινήθηκαν μέσω Θεμιστοκλέους προς Πανεπιστημίου. Και αυτοί κινούνταν σαν διαδηλωτές σε διάφορα σημεία της πόλης, με άγριες διαθέσεις και ήταν ανάμεσα σε αυτούς που πέταξαν τις μολότοφ στη ΜΑΡΦΙΝ. Αλήθεια, γιατί δεν έχουν συλληφθεί ακόμα οι φυσικοί αυτουργοί της δολοφονίας στη ΜΑΡΦΙΝ; Ποιος ωφελήθηκε από το δολοφονικό χτύπημα, που ακόμα και σήμερα, 11 χρόνια μετά, αξιοποιείται από το κράτος και τις κυβερνήσεις για τη συκοφάντηση των εργατικών - λαϊκών αγώνων;

* * *

Να του θυμίσουμε ότι στις 20 Οκτώβρη 2011, μπουλούκια κουκουλοφόρων παρακρατικών, συγκεντρωμένα στο κάτω μέρος της πλατείας Συντάγματος, ανεβαίνοντας από Σταδίου και αλλού, εφόρμησαν με μολότοφ, βενζίνη και φωτιά πάνω στο πλήθος, πετώντας πέτρες, κομμάτια μάρμαρα, κροτίδες, πυροσβεστήρες, καδρόνια, λοστάρια, ό,τι είχαν διαθέσιμο, κραδαίνοντας και γκλομπ, για να διαλύσουν την εργατική διαδήλωση που είχε περικυκλώσει τη Βουλή, ενώ μέσα συζητιούνταν και αποφασίζονταν από την κυβέρνηση νέα αντιλαϊκά μέτρα. Ολοι αυτοί έφτασαν ανενόχλητοι μέχρι τη Βουλή και το εντυπωσιακό είναι ότι κάποιοι εξ αυτών επιτέθηκαν στη διαδήλωση με χειροβομβίδες κρότου - λάμψης, καπνογόνα και αστυνομικά γκλομπς... Συγκεκριμένες μαρτυρίες κάνουν λόγο για τρεις αστυνομικούς που ντύθηκαν κουκουλοφόροι σε χρόνο dt πίσω από τη «Μεγάλη Βρετανία». Το βράδυ της ίδιας μέρας υπάρχουν μαρτυρίες για πανηγυρισμούς αστυνομικών και κουκουλοφόρων και μάλιστα έξω από τη ΓΑΔΑ, φωνάζοντας «τους κάψαμε».

* * *

Δεν ξέρουμε αν ο κ. Παπαχρήστος προτιμάει τα παραμύθια με δράκους. Εμείς πάντως θα του θυμίσουμε άλλο ένα. Το τριήμερο 10 - 12/2/2012 ενώ συζητιούνται και ψηφίζονται στη Βουλή η νέα δανειακή σύμβαση και το δεύτερο μνημόνιο, η χώρα συγκλονίζεται από 48ωρη απεργία, μεγαλειώδεις λαϊκές κινητοποιήσεις. Και υπάρχει ξανά δράση προβοκατόρικων ομάδων. Στις 13 Φλεβάρη υπάρχει ο εξής αποκαλυπτικός διάλογος σε πρωινή εκπομπή της ΝΕΤ, ανάμεσα σε δημοσιογράφους και τον πρόεδρο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Αστυνομικών Υπαλλήλων, Δ. Φωτόπουλο.

- Δημοσιογράφος: Υπήρχαν προβοκάτορες;

- Δ. Φωτόπουλος: Πάντα υπάρχουν...

- Δημοσιογράφος: ...σε συνεργασία με την ΕΛ.ΑΣ.;

- Δ. Φωτόπουλος: Δεν το γνωρίζω αυτό... Πάντως, η λειτουργία χτες αυτό καταδεικνύει... Και τα πρώτα φυσουνιάσματα δεν ερχόντουσαν από μπροστά, αλλά από πίσω. Δεν ξέραμε από πού μας έρχονταν τα χημικά. Γνωρίζω ότι και από άλλες πηγές, πέρα από τους συναδέλφους μου, χρησιμοποιήθηκαν τέτοιου είδους υλικά...

* * *

Θα μπορούσαμε να γεμίσουμε σελίδες ολόκληρες με περιστατικά, καταγγελίες και γεγονότα που έχει καταγράψει η εφημερίδα μας όλα αυτά τα χρόνια και αποδεικνύουν τα «πλοκάμια» που συνδέουν τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του κράτους με κάθε λογής προβοκατόρικες ομάδες, δήθεν «αντιεξουσιαστές», μέλη οπαδικών συνδέσμων, μπράβους και δε συμμαζεύεται, που η δράση τους αξιοποιείται για την καταστολή και τη συκοφάντηση του κινήματος και που συχνά αποτελούν κοινούς θύλακες με φασιστοειδή που κατά καιρούς έχουν στελεχώσει τη Χρυσή Αυγή αλλά και άλλες τέτοιου τύπου παρόμοιες ομάδες. Για την ώρα μένουμε σ' αυτά. Θα επανέλθουμε όμως σύντομα για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι...

Κ. Πασ.

Εγκληματικές ευθύνες για την Ειδική Αγωγή

Συμπληρώθηκε ένας χρόνος από το πρώτο κρούσμα της πανδημίας στη χώρα μας και οι καθηγητές της Ειδικής Αγωγής αυτήν τη φορά δεν είμαστε στα σπίτια μας. Βρισκόμαστε στο σχολείο μας, δίπλα στους μαθητές μας και τις οικογένειές τους, όπως άλλωστε πράττουμε όλα αυτά τα χρόνια. Καθημερινά δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις για να εκπαιδεύονται οι μαθητές μας και ταυτόχρονα να παραμένουν κι εκείνοι κι εμείς ασφαλείς. Ομως σε τούτο εδώ τον πόλεμο κατά της πανδημίας, τα όπλα και τα μέσα που έχουμε στα χεριά μας είναι πενιχρά. Η κυβέρνηση εδώ και ένα χρόνο δεν έχει κάνει ούτε το ελάχιστο, προκείμενου να λειτουργούν τα Ειδικά Σχολεία με μέτρα ασφάλειας και υγιεινής. Οπλο μας είναι οι αγωνιστικές πρωτοβουλίες των σωματείων, των συλλόγων διδασκόντων και των συλλόγων γονέων.

* * *

Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε σήμερα προϋπήρχαν και με την πανδημία διογκώθηκαν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το Ειδικό Δημοτικό Καλλιθέας, όπου εργάζομαι ως αναπληρώτρια τις δυο τελευταίες χρονιές: Χρόνια υποστελέχωση σε εκπαιδευτικούς, ειδικό εκπαιδευτικό προσωπικό, ειδικό βοηθητικό προσωπικό και προσωπικό καθαριότητας, προβλήματα στην κτιριακή υποδομή, πολυπληθή τμήματα.

Το καλοκαίρι υπογράψαμε οι συνάδελφοι των δυο συστεγαζόμενων σχολικών μονάδων (Ειδικό Δημοτικό και Νηπιαγωγείο Καλλιθέας) κείμενο που επισημαίναμε ελλείψεις και μέτρα που έπρεπε να ληφθούν και να γίνουν παρεμβάσεις, προκειμένου τον Σεπτέμβρη να λειτουργήσει το σχολείο μας με καλύτερους όρους ασφάλειας και υγιεινής. Το έγγραφο κοινοποιήθηκε στο δήμο Καλλιθέας και στη Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Τον Σεπτέμβρη γυρνώντας δεν είχε γίνει σχεδόν τίποτα από όσα είχαμε ζητήσει.

* * *

Τον Οκτώβρη παρουσιάστηκε το πρώτο κρούσμα και τα πράγματα δυσκόλεψαν ακόμα περισσότερο. Εννοείται ότι μέχρι τότε δεν είχε εμφανιστεί κλιμάκιο για ράπιντ τεστ και ο Γολγοθάς ήταν μπροστά... Ούτε το υπουργείο, ούτε ο δήμος δεν αναλάμβανε την ευθύνη να διεξαχθούν τα τεστ, επικαλούμενοι τα επίσημα πρωτόκολλα του ΕΟΔΥ σε σχέση με τον ορισμό των «στενών επαφών» και των «συμπτωμάτων», σε εκπαιδευτικούς και μαθητές, με αποτέλεσμα να γινόμαστε μπαλάκι. Ούτε η τοπική μονάδα υγείας δεχόταν να μας κάνει τα τεστ, καθώς έπρεπε βάσει των οδηγιών να έχουμε συμπτώματα.

Το σχολείο μας είχε κλείσει συνολικά μέχρι τα Χριστούγεννα τρεις φορές. Το μόνο που έγινε στο κτίριο από τον δήμο ήταν, μετά από πιέσεις συναδέλφων και του διευθυντή, να βάλουν τρία παράθυρα σε χώρο που δεν αερίζονταν καθόλου. Κι αυτό, αφού δηλώσαμε κατηγορηματικά στον αντιδήμαρχο ότι θα προχωρούσαμε πιο δυναμικά αν δεν κάνανε έστω και τις ελάχιστες παρεμβάσεις.

Παράλληλα συντάξαμε και δεύτερο κείμενο με απόφαση του Συλλόγου Διδασκόντων και τη στήριξη του Συλλόγου Γονέων, που επισημαίναμε όλα όσα έπρεπε να γίνουν με ευθύνη του κράτους εν μέσω πανδημίας. Ούτε μια στιγμή δεν κάναμε πίσω, επιμένοντας σε σχολεία ανοιχτά με όλα τα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας, απευθυνόμενοι πάντα στο υπουργείο, αναδεικνύοντας και τις ευθύνες που έχει απέναντι στα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών μας και τα εργασιακά μας δικαιώματα.

* * *

Κάτω από τις μάσκες πραγματικά έχουμε φωνή και ξέρουμε ότι σε όλα τα Ειδικά Σχολεία έγιναν παρόμοιες κινήσεις.

• Γιατί πολλά Ειδικά δεν δημιουργήθηκαν για να στεγάσουν παιδιά με ειδικές ανάγκες (τάξεις κλουβιά που οι μαθητές μας ασφυκτιούν, κτίρια χωρίς προαύλιο, που προορίζονταν να φιλοξενούν συγκεκριμένο αριθμό μαθητών και φιλοξενούν διπλάσιο).
• Γιατί τα λεωφορεία που μεταφέρουν τους μαθητές μας εξυπηρετούν πολλές περιοχές και δεν έγινε ποτέ καμιά παρέμβαση από το υπουργείο για περισσότερα δρομολόγια, αραίωση των μαθητών και απολύμανση των λεωφορείων.
• Γιατί ξέρουμε ότι ένας νοσηλευτής δεν είναι υπεράνθρωπος και δεν φτάνει για όλους τους μαθητές. Υπάρχουν σχολεία χωρίς νοσηλευτή και χωρίς σχολιατρική υπηρεσία, η οποία έχει την ευθύνη για μαθητές και εκπαιδευτικούς, είτε είναι στο σχολείο είτε είναι στο σπίτι τους...
• Γιατί ξέρουμε ότι δεν φτάνουμε για τους μαθητές μας προκειμένου να γίνονται όλες οι απαραίτητες θεραπείες και εκπαιδευτικές παρεμβάσεις στο σχολείο, απαλλάσσοντας τους γονείς από τα απογευματινά κέντρα.
• Γιατί ξέρουμε ότι με την πρόοδο της επιστήμης και τον πλούτο που παράγουμε οι εργαζόμενοι, είναι αδιανόητο σήμερα να μην καρπωνόμαστε όχι τα ελάχιστα αλλά τα μέγιστα για την προστασία της υγείας μαθητών και εκπαιδευτικών και ολόκληρης της οικογένειας.

* * *

Το αφήγημα της ατομικής ευθύνης που η κυβέρνηση ευαγγελίζεται όλο αυτό το διάστημα, μας βρίσκει απέναντι, αγωνιζόμενους, διεκδικώντας μαζί με τους γονείς. Γιατί οι διεκδικήσεις των εκπαιδευτικών και του αγωνιστικού αναπηρικού κινήματος είναι περισσότερο αναγκαίες από ποτέ.

Τεράστιες είναι οι ευθύνες της κυβέρνησης, που έναν χρόνο μετά την πανδημία έχει αφήσει αθωράκιστο το σύστημα Υγείας χωρίς γιατρούς και προσωπικό. Εχουν ακέραιη την ευθύνη γιατί εδώ και δώδεκα μήνες δεν έχει υιοθετήσει ούτε μια από τις διεκδικήσεις των εκπαιδευτικών σωματείων, των γονιών και των μαθητών.

Οι ευθύνες είναι εγκληματικές σχετικά με τις υγειονομικές συνθήκες που επικρατούν μέσα στα Ειδικά Σχολεία. Συστηματικά τζογάρει την υγεία και τη μόρφωση του λαού...

* * *

Δηλώνουμε κατηγορηματικά ότι δεν το βάζουμε κάτω: Θα είμαστε εκεί άγρυπνοι φρουροί των δικαιωμάτων των μαθητών μας, των δικαιωμάτων μας. Γιατί δεν είμαστε αναλώσιμοι ούτε εμείς ούτε οι μαθητές μας. Εμείς τόσους μήνες, τόσα χρόνια, στηρίζουμε τα σχολεία μας, εμείς μπαίνουμε μπροστά για να βρουν λύση τα πιο μικρά μέχρι τα πιο μεγάλα προβλήματα. Κανένας ενδοιασμός. Μόνο ο συλλογικός οργανωμένος αγώνας έχει αντίκρισμα μέσα από τα σωματεία μας, μαζί με τους γονείς.

Συνέχεια αυτού του αγώνα ήταν η απεργιακή μας κινητοποίηση την Πέμπτη 18 Μάρτη, στο υπουργείο Παιδείας, για τα σχολεία της Ειδικής Αγωγής. Για να σταματήσει εδώ και τώρα το υπουργείο Παιδείας να τζογάρει την υγεία μαθητών και εκπαιδευτικών. Η προστασία της ζωής των μαθητών μας, των εργαζομένων στα Ειδικά Σχολεία, των οικογενειών μας είναι στα δικά μας χέρια.

Γιώτα ΠΟΛΛΑΤΟΥ
Μέλος του ΔΣ του ΣΕΠΕ Καλλιθέας, αναπληρώτρια Ειδικής Αγωγής

Σταθερό κριτήριο.

..

Δεν είναι πρώτη φορά που ο λαός μας βρίσκεται θεατής ενός «θεάτρου του παραλόγου». Και δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αλλιώς το γεγονός ότι η κυβερνητική προπαγάνδα, προκειμένου να δικαιολογήσει την απόφαση για σταδιακή άρση των περιορισμών, αναποδογυρίζει τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούσε για να επιβάλει το lockdown. Και σε συνθήκες μάλιστα που τα κρούσματα χτυπάνε «κόκκινο».

Ποιος αλήθεια δεν θα ήθελε να αρθούν οι περιορισμοί - από όποια άποψη - και να αφήσουμε πίσω μας την περίοδο της τελευταίας χρονιάς;

Αυτό όμως που δεν πρέπει να χαθεί από την προσοχή είναι το κριτήριο με το οποίο η κυβέρνηση διαχειρίζεται την πανδημία, είτε «κλείνει» είτε «ανοίγει». Κι αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που δεν επιτρέπει καμία επανάπαυση και καμία εμπιστοσύνη στους κυβερνητικούς χειρισμούς.

Δεν είναι πρώτη φορά βεβαίως που η κυβερνητική προπαγάνδα φέρνει τα πάνω - κάτω προκειμένου να «τεκμηριώσει» την κυβερνητική πολιτική διαχείρισης, επιτείνοντας συγχύσεις και μπερδέματα. Τα ίδια έκανε και τον περασμένο Μάη, τον Σεπτέμβρη, τον Νοέμβρη, τον Γενάρη κοκ.

Τα επιχειρήματα ότι «ανοίγει ο καιρός» και «προχωράνε οι εμβολιασμοί» δεν ακούγονται πολύ πειστικά, αφού με παρόμοια επιχειρηματολογία άνοιξαν άρον - άρον τον Τουρισμό τον περασμένο Μάη, χωρίς μέτρα, ενώ η πορεία των εμβολιασμών βρίσκει όλο και νέους σκοπέλους, εξαιτίας των ανταγωνισμών μονοπωλιακών ομίλων και κρατών.

Η ελληνική κυβέρνηση, όπως έκαναν και όλες οι κυβερνήσεις των καπιταλιστικών κρατών, διαμόρφωσε ένα πλέγμα μέτρων για τη διαχείριση της πανδημίας αφήνοντας απέξω την ενίσχυση του δημόσιου συστήματος Υγείας, την υποχρεωτική επίταξη του ιδιωτικού τομέα χωρίς αποζημιώσεις και δωράκια, τα αυστηρά μέτρα στους χώρους δουλειάς και στις επιχειρήσεις, τα μέτρα στα σχολεία, στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Μέτρα που δεν χωράνε στις προτεραιότητες της καπιταλιστικής οικονομίας.

Τα μέτρα που επιλέχθηκαν κινήθηκαν αποκλειστικά γύρω από το lockdown, παρόλο που οι αγωνιζόμενοι γιατροί και υγειονομικοί σημείωναν ότι αυτό έχει αντικειμενικά περιορισμένη αποτελεσματικότητα και ότι αποτελεί ένα όπλο που μπορεί να λειτουργήσει εφόσον αξιοποιηθεί για να παρθούν όλα τα άλλα ουσιαστικά μέτρα. Ετσι και σήμερα, η νέα προσαρμογή γίνεται ξανά χωρίς να παίρνονται όλα εκείνα τα απαραίτητα μέτρα που θα μπορούσαν και την υπερμετάδοση να αντιμετωπίσουν και τη νοσηρότητα να μειώσουν.

Σταθερό κριτήριο της κυβέρνησης ήταν και είναι η εύρυθμη λειτουργία της καπιταλιστικής οικονομίας, να μη θιχτούν τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων. Αυτά καθορίζουν τις «αντοχές της οικονομίας», που επιβάλλουν διαχρονικά την υποχρηματοδότηση του συστήματος Υγείας. Είναι η ίδια στρατηγική που βαθαίνει την επιχειρηματική λειτουργία του, με τα τραγικά αποτελέσματα που βλέπουμε σήμερα. Αυτές οι «αντοχές» βάζουν στην πρώτη γραμμή σήμερα το άνοιγμα της αγοράς.

Για τους ίδιους λόγους, ένα χρόνο τώρα η κυβέρνηση, αντί για ελέγχους στις βασικές εστίες υπερμετάδοσης, στους μεγάλους χώρους δουλειάς, όπως σε σούπερ μάρκετ, εργοστάσια κ.α., αρκείται σε «φιλικές συστάσεις» προς την εργοδοσία, την αφήνει να ξεσαλώνει σε βάρος των εργαζομένων, βλέπει Βιομηχανικές Περιοχές να περνάνε στο «κόκκινο» της πανδημίας και την ίδια στιγμή κάνει επίδειξη αστυνομικής δύναμης σε πάρκα και πλατείες.

Για τους ίδιους λόγους, αντί να επιταχθεί ο ιδιωτικός τομέας, υπάρχουν επιχειρηματικοί όμιλοι - μεγαθήρια που θησαυρίζουν ενώ εκατοντάδες ζωές κρέμονται από μια κλωστή, με τη λίστα - ντροπή της αναμονής για ΜΕΘ στα δημόσια νοσοκομεία να μεγαλώνει.

Για τους ίδιους λόγους, εδώ και ένα χρόνο, αντί να γίνουν προσλήψεις γιατρών και νοσηλευτών γίνονται διαρκείς μετακινήσεις και μπαλώματα από νοσοκομείο σε νοσοκομείο και από πόλη σε πόλη, με το προσωπικό να έχει πια «κλατάρει».

Η δίκαιη οργή και αγανάκτηση που έχει συσσωρευτεί όλο αυτό το διάστημα και εκφράζεται σήμερα δεν πρέπει να «διασκεδαστεί» από την κυβερνητική προπαγάνδα ότι όλα θα τελειώσουν με την «επιστροφή στην κανονικότητα» που επισπεύδεται. Η «επόμενη μέρα» θα φέρει νέα οξυμένα προβλήματα στην Υγεία, στην εργασία, στο εισόδημα των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων.

Ούτε χωράει κανενός είδους «μορατόριουμ» σαν αυτό που υπόσχεται ο ΣΥΡΙΖΑ, αρκεί η κυβέρνηση να «παγώσει» ορισμένα αντιλαϊκά μέτρα που ετοιμάζεται να ψηφίσει. Τολμάει μάλιστα ο ΣΥΡΙΖΑ να μιλάει στο όνομα του εργατικού - λαϊκού κινήματος, όταν έχει τη δική του κυβερνητική ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση στην Υγεία και όταν πριν ένα χρόνο καλούσε το λαό να «λογαριαστεί με την κυβέρνηση μετά την πανδημία».

Το μεγάλο συλλαλητήριο των συνδικάτων την περασμένη Τετάρτη, οι κινητοποιήσεις σωματείων και φορέων σε πόλεις και γειτονιές, μπορούν να αποτελέσουν βήματα κλιμάκωσης ώστε - είτε με lockdown είτε χωρίς - να βρεθούν στο προσκήνιο οι δίκαιες διεκδικήσεις στην Υγεία, στην προστασία του λαού και των δικαιωμάτων του, κόντρα στην εγκληματική κυβερνητική πολιτική.