14 Ιουν 2015

ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ

 ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ





Εν αναμονή για πολλοστή φορά της κατάληξης των διαπραγματεύσεων, οι αυταπάτες τελικά κατέληξαν να αναγγέλλουν όχι κάποια  νίκη αλλά την ήττα. Η μίμηση από τη για πρώτη φορά κυβέρνηση της αριστεράς ενός  ενθουσιασμού για τις ενέργειες της και μιας  βεβαιότητας  για τα αποτελέσματά τους  αποδεικνύεται ότι δεν πετυχαίνουν και μεγάλα πράγματα. Η ιδεολογική αγυρτεία της για πρώτη φορά κυβέρνησης της αριστεράς μεταμφιέζει τις διαπραγματεύσεις της, τους συμβιβασμούς της και την αποδοχή του καπιταλιστικού  status quo σε μαχητικά συνθήματα, ταξικές διεκδικήσεις και λαϊκές νίκες. Κι αν καταφέρνει να ορθοποδεί ακόμα είναι γιατί εδράζεται στη δική μας φροντίδα να μη διακινδυνέψουμε τίποτε. Απαιτώντας η πλειοψηφία των μικροαστών πολιτική σταθερότητα και ηρεμία, που στις δεδομένες συνθήκες είναι στην πραγματικότητα αδύνατο αν υπολογίσουμε την αξιοθρήνητη κατάσταση μεγάλου μέρους του πληθυσμού, είναι έτοιμη μετά από πέντε μήνες συνεχών απειλών κι εκβιασμών για πλήρη καταστροφή μας να δεχτεί σχεδόν με ανακούφιση όποια συμφωνία προκύψει. Κι έτσι  πολλαπλασιάζονται οι παραπλανητικοί ελιγμοί πέντε μήνες τώρα με τη συνεχή προπαγάνδα ότι η ΕΕ είναι εγγύηση ασφάλειας ώστε να μη ανοιχτούμε σε εχθρικές γι’  αυτήν θεωρίες, να μη ξυπνήσει το ταξικό μίσος της μεγάλης εξαθλιωμένης πλειοψηφίας.   
               Και μέσα σ’ ένα τέτοιο κλίμα, στο περιθώριο, οι τέσσερις νεκροί εργαζόμενοι στα διυλιστήρια του Ασπρόπυργου έγιναν υποσημείωση στο μεγάλο μακρόσυρτο εν εξελίξει στο προσκήνιο γεγονός των διαπραγματεύσεων. Η έκφραση συλλυπητηρίων, βαθιάς οδύνης, αμέριστης συμπαράστασης της διοίκησης και των αρμόδιων υπουργών μαζί με τις διαβεβαιώσεις για διαλεύκανση των αιτίων του δυστυχήματος δεν κάνουν τίποτε άλλο στην πραγματικότητα παρά να απομακρύνουν   ευσχήμως  κάθε προσπάθεια για εντοπισμό τους, να  συγκαλύπτουν τις συνθήκες εργασίας. Από κοντά  και οι δημοσιογράφοι που αποφεύγουν συστηματικά το ναρκοπέδιο. Ποιος να θελήσει να ρίξει λίγο φως σ’  αυτή τη ζέουσα πτυχή των συνθηκών εργασίας, όπου το κυνήγι του κέρδους από τη μια και η οικονομική εξαθλίωση από την άλλη με τους ανέργους καθιστούν γράμμα κενό  τα μέτρα ασφαλείας; Οι κυνηγοί ειδήσεων και οι πολιτικοί που μιμούνται τους αγωνιστές συμφωνούν   να μη ζυγώνουν το χείλος του κρατήρα που μέσα του αλέθονται άνθρωποι, τα πιο στοιχειώδη δικαιώματα των εργαζομένων. Περίσσεψαν ο  αποτροπιαστικός κυνισμός, το ξεχείλισμα της υποκρισίας αλλά και ο ύμνος για τα ανθρωπιστικά μας αισθήματα που συμμερίζεται τον πόνο των εργαζομένων. Και διερωτάται κανείς αν υπάρχει κάποια αντίσταση, κάποιες εκρήξεις αγανάκτησης συμπιεσμένης ανθρώπινης ευαισθησίας που να εδράζεται στα πραγματικά γεγονότα που προκάλεσαν αυτούς τους θανάτους.
               Και κάπως έτσι οι περιπτώσεις αντίστασης μέσα σε ένα κακοφορμισμένο πλαίσιο ανθρώπινου  υποβιβασμού, όπου επιδιώκεται να κυριαρχήσει η άθλια  επιβίωση και  ο πανικόβλητος ατομισμός, είναι πολύ εύκολο να εξελιχθούν προς το ευκαιριακό αλλά εντυπωσιακό (μηχανοκίνητη πορεία προς τα διυλιστήρια Ασπρόπυργου).  Η  πελώρια πληγή κακοφόρμισε. Με το τέχνασμα, την απειλή, το φόβο, την  βαρύγδουπη απολογητική της για πρώτη φορά κυβέρνησης της αριστεράς γίνεται μια μεγάλη προσπάθεια να εξουθενωθεί κάθε φυσική αντίσταση των εργαζομένων, ώστε  η ηττοπάθεια και μοιρολατρία  δίχως φραγμούς πλέον να  κατακλύσει  και να σαπίσει τα πάντα. Το αποτέλεσμα  της δεξιότεχνης εφαρμογής αυτής της μεθοδολογίας αποβλέπει στον πλήρη εξανδραποδισμό μας για να  καμφθεί κάθε  αντίσταση. Κι όσο θα περνά ο καιρός η ωμότητα θα συναγωνίζεται την κτηνωδία.  Για να συμπληρωθεί το τσάκισμα του εργατικού κινήματος μέσα από μια  πολύχρονη διαδικασία κατά την οποία  δέχτηκε το τριπλό χτύπημα  από κράτος, εργοδοσία και ρεφορμισμό με τραμπουκισμούς, αποκλεισμούς, συμβιβασμούς και παραπλανητικές υποσχέσεις. Γύρω μας γίνεται ένας βίαιος αγώνας, όλες οι δυνάμεις της εξουσίας στρέφονται εναντίον των εργαζομένων κι εμείς δεν έχουμε  τη δυνατότητα να αντικρίσουμε  κριτικά την κατάσταση των πραγμάτων κι αρκεί μια ασήμαντη αποτυχία σε κάθε αγωνιστική προσπάθειά μας για να χάσουμε την πίστη μας στις δυνάμεις μας και στο μέλλον.
               Κι απομένει το ΚΚΕ να εκπληρώσει τον πρωτοποριακό του ρόλο, να κατευθύνει και να οργανώνει τις προσπάθειες της εργατικής τάξης να ξεδιπλώνει όλη την εμπειρία του για να μην υποχωρεί μπροστά στις δυσκολίες. Οι αγωνιστικές κινητοποιήσεις  πρέπει να έχουν βάση μέσα στον εργαζόμενο πληθυσμό  και οι εργαζόμενοι να  είναι αρκετά συνειδητοποιημένοι  και προετοιμασμένοι για αγώνα. Χρειάζεται να συνενωθούν οι χωριστοί και σκόρπιοι αγώνες των μεμονωμένων ομάδων των εργατών ενάντια στους μεμονωμένους εργοδότες, να συγχωνευτούν στον κοινό ταξικό αγώνα στον  αγώνα της εργατικής τάξης ενάντια στους καπιταλιστές.
               Το ΚΚΕ βέβαια, μετά από τόσο χρόνια που πολιτεύεται σαν νόμιμη πολιτική δύναμη, χρεωμένο με την ήττα του υπαρκτού σοσιαλισμού και με απαξιωμένο το κομμουνιστικό όραμα, μοιάζει να χρειάζεται να κάνει πολλή δουλειά για πλατιά ζύμωση μέσα στις μάζες των εργαζομένων συνδέοντας την οικονομική πάλη τους με την πολιτική πάλη κατά του καπιταλισμού.

ΚΕΡΚΥΡΑ-«Ξορκίζουν» τη δεματοποίηση στο Τεμπλόνι-ας προσεχαν οταν ψηφιζαν



xyta2Eνώ το τελευταίο κύτταρο του ΧΥΤΑ Τεμπλονίου… «πνέει τα λοίσθια» και η δημοτική αρχή, ελλείψει εναλλακτικού πλάνου, φέρεται αποφασισμένη να προχωρήσει τη λύση της δεματοποίησης των απορριμμάτων στην συγκεκριμένη περιοχή, φέρνοντας το θέμα σε μια εκ των προσεχών συνεδριάσεων του δημοτικού συμβουλίου, οι κάτοικοι κορυφώνουν τις αντιδράσεις και προχωρούν σε Λαϊκή Συνέλευση.
Σε ιδιαίτερα οξύ μάλιστα τόνο η ανακοίνωση του συλλόγου κατοίκων Τεμπλονίου κάνει λόγο για «εγκληματική απόφαση των τοπικών παραγόντων να συνεχίσουν την χρήση του χώρου για την δεματοποίηση των απορριμμάτων».
Η λαϊκή συνέλευση έχει οριστεί για την προσεχή Κυριακή στις 7 μ.μ. στο χώρο της χωματερής όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται και γίνεται σε συνεργασία με συλλογικότητες των όμορων περιοχών και συγκεκριμένα τις Επιτροπές Αγώνα Πουλάδων και Λιβάδι Ρόπα, τους Συλλόγους Γιαννάδων, Μαρμάρου, Βάτου, Κοκκινίου, Κυράς Χρυσικού, Πουλάδων, τα Τοπικά Συμβούλια Βάτου, Κοκκινίου, Αγίου Ιωάννη, Γιαννάδων, καθώς και την Περιβαλλοντική Πρωτοβουλία Κέρκυρας, το Δίκτυο Ecocorfu-Οικοκέρκυρα και τον Σύλλογο Προστασίας Περιβάλλοντος.
Σκοπός κατά τους διοργανωτές, η «ενημέρωση όλων για την πολυετή επιβάρυνση της ευρύτερης περιοχής από την κακή λειτουργία της χωματερής με επιπτώσεις στο περιβάλλον και την υγεία των κατοίκων».
Αναμένεται να παρευρεθεί η ενδοκρινολόγος, Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών, Ελένη Κούστα, η οποία θα μιλήσει σχετικά με την «Επίδραση της περιβαλλοντικής ρύπανσης στο ορμονικό σύστημα του ανθρώπου» καθώς και ο Γεωλόγος Χρήστος Μηλίγκος.
Στο κάλεσμα της Λαϊκής Συνέλευσης τονίζεται ότι, «επειδή η προστασία του περιβάλλοντος είναι η ύψιστη βαθμίδα πολιτισμού και αποτελεί χρέος όλων μας να αντιδρούμε σε κάθε προσπάθεια υποβάθμισής του, καλείται κάθε κερκυραία-ος να συμμετάσχει παίρνοντας θέση σε ένα τόσο σπουδαίο ζήτημα που ταλανίζει χρόνια ολόκληρο το νησί και δυστυχώς έχει δυσάρεστες επιπτώσεις στη ζωή όλων των Κερκυραίων».

(φωτο αρχειου)

Ο Τσε και τα ηθικά κίνητρα

 Ο Τσε και τα ηθικά κίνητρα



Ο ερνέστο γκεβάρα ντε λα σέρνα, που γεννήθηκε σα σήμερα πριν από εννιά δεκαετίες περίπου, είναι μια τόσο δυνατή φυσιογνωμία, με αστείρευτο επαναστατικό ήθος και φρόνημα, που ποτίζει μέχρι και σήμερα με τη δροσιά του και την ακτινοβολία του το δέντρο όλων των επαναστατικών κινημάτων ανά την υφήλιο. Κι επειδή ενίοτε, πλάι στο βασιλικό ποτίζεται κι η γλάστρα, δεν είναι τυχαίο που διάφορες περικοκλάδες του κομμουνιστικού κινήματος επιχειρούν να το παρουσιάσουν για δικό τους και να το ξυλεύσουν –κι ας μην έπεσε ποτέ στην πραγματικότητα. Ούτε καν λύγισε, μηδέ όσο στην κακοκαιριά λυγάει το κυπαρίσσι.

Οι τροτσκιστές πχ επιχειρούν να βρουν παντού μια δικαίωση της θεωρίας της διαρκούς επανάστασης. Αν και στην περίπτωση της κούβας αυτή βρήκε μια μάλλον περίεργη «εφαρμογή», καθώς αρχικά η επανάσταση στόχευε στην πτώση της δικτατορίας του μπατίστα και απέκτησε αναδρομικά σοσιαλιστικό χαρακτήρα, λίγα χρόνια μετά από την ολοκλήρωσή της, με την καταλυτική επίδραση (από την ανάποδη) της αμερικάνικης επέμβασης στον κόλπο των χοίρων.
Όσο για τη διεθνιστική, στρατιωτική βοήθεια που παρείχε αφειδώς η κούβα στα επαναστατικά εγχειρήματα της ευρύτερης περιοχής –και όχι μόνο- απέχει αρκετά από μια απλοϊκή αντίληψη περί εξαγωγής της επανάστασης.

Οι μαοϊκοί πάλι επιχειρούν να αξιοποιήσουν το λόγο του τσε στο αλγέρι και τη διαφοροποίησή του από κάποιες πρακτικές των σοβιετικών στις διεθνείς τους σχέσεις με τις άλλες σοσιαλιστικές χώρες. Παρόλα αυτά, ο προσανατολισμός των κουβανών παρέμεινε σταθερός, στο πλευρό των σοβιετικών, κι όχι της μαοϊκής κίνας (με τα άτοκα δάνεια). Κι είναι ένα σημαντικό ζήτημα προς εξέταση αν οι οικονομικές σχέσεις της εσσδ με τις άλλες χώρες του σοσιαλιστικού μπλοκ, αλλά και με νεοϊδρυθέντα, ανεξάρτητα κράτη του τρίτου κόσμου (το σχήμα της «μη καπιταλιστικής ανάπτυξης») ωφελούσε βραχυπρόθεσμα τους σοβιετικούς –και μάλιστα με τις εκμεταλλευτικές, αποικιοκρατικές μεθόδους του καπιταλιστικού μπλοκ) ή επιβάρυνε τη δική της οικοδόμηση και διάφορα οικονομικά της μεγέθη.

Κάποιες ένοπλες ομάδες (ακόμα και με αναρχικές αναφορές) βρίσκουν θεωρητικό πάτημα στην πρακτική του γκεβάρα και τη θεωρία του «φοκισμού», τη δυνατότητα δηλ να ξεκινήσει και να εξαπλωθεί η επανάσταση από μικρές εστίες ανταρτών, που θα επιφέρουν στρατηγικά χτυπήματα στον εχθρό, τονώνοντας το ηθικό των μαζών και προωθώντας αποφασιστικά την οργάνωσή τους. Είναι αμφίβολο όμως αν ο φιντέλ θα επέλεγε την ίδια τακτική σε διαφορετικές συνθήκες –πχ σε μια δυτικού τύπου αστική δημοκρατία. Ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε πως το ένοπλο κίνημα της 26ης ιούλη είχε και μια ευρύτατη λαϊκή, πολιτική βάση να το στηρίζει από κάθε άποψη (πολιτικά κι επιχειρησιακά).

Αν υπάρχει ένα παράδειγμα όπου μια κατά βάση αντι-ιμπεριαλιστική επανάσταση μετατράπηκε στην πορεία σε σοσιαλιστική, χωρίς μεταβατικά στάδια και προθάλαμους, είναι η περίπτωση της κούβας. Πρέπει όμως να συνυπολογίσουμε αφενός το πολύ διαφορετικό ιστορικό πλαίσιο στο οποίο έγινε και προπαντός πέτυχε η επανάστασή της. Κι αφετέρου τη διαλεκτική σύνδεση του αντιιμπεριαλιστικού-πατριωτικού στοιχείου με το διεθνιστικό. Η υπογραφή «patria o muerte» κάτω από κάθε επιστολή του αργεντινού τσε γκεβάρα, δεν εννοούσε στενά το κουβανικό έθνος, αλλά τη σοσιαλιστική πατρίδα. Και συνοδευόταν με την αμέριστη διεθνιστική βοήθεια σε κάθε επαναστατικό εγχείρημα, που είχε ανάγκη (όπως στην αγκόλα).

Αρκετοί είναι αυτοί που λένε πως ο τσε δεν ήταν κάποιος σπουδαίος θεωρητικός. Οι μεγάλοι επαναστάτες όμως στρέφουν πάντα τη θεωρητική τους ενασχόληση στα πρακτικά προβλήματα που συναντάνε στην πραγματική ζωή –κι εν προκειμένω στα προβλήματα της οικοδόμησης που έζησε από πρώτο χέρι ως υπουργός οικονομικών- σε μια σύνδεση θεωρίας και πράξης. Μία από τις σημαντικότερες πτυχές της παρακαταθήκης που μας άφησε ο γκεβάρα είναι οι σημειώσεις του για την πολιτική οικονομία του σοσιαλισμού και πιο ειδικά για την πρωτεύουσα σημασία των ηθικών κινήτρων έναντι των υλικών, και της λειτουργίας τους ως μοχλού που καλλιεργεί το ένα ή το αντίθετο μοντέλο ανάπτυξης (καπιταλιστικό ή σοσιαλιστικό), σε ευθεία αντίθεση με τη ρεβιζιονιστική λογική που επικράτησε σταδιακά στη σοβιετική ένωση.

Το ζήτημα ατό χρήζει ειδικής εξέτασης σε ξεχωριστή ανάρτηση, για να στριμωχτεί εδώ σε ένα μικρό επίλογο. Μπορούμε να θέσουμε όμως κάποια σημεία, ερωτήματα και προβληματισμούς που σκιαγραφούν ένα γενικό πλαίσιο.
-Μπορούμε να ισχυριστούμε πως τα υλικά κίνητρα είναι σαν τις εμπορευματικές σχέσεις; Είναι αναγκαίο κακό, που μπορεί να τεθεί στην υπηρεσία του πλάνου, σε μια σχεδισμένη οικονομία; Ή απορρίπτεται εξ αρχής και από θέση αρχής;
-Αν ο πολεμικός κομμουνισμός στην εσσδ βασιζόταν στα ηθικά κίνητρα, ενώ η υιοθέτηση της νεπ προέκρινε τα υλικά, μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι πως εμείς θα αποφύγουμε πλήρως τη δεύτερη ή μια παραλλαγή της, ως στιγμιαία τακτική υποχώρηση;
-Τι είδους μπορεί να είναι τα ηθικά κίνητρα; Με ποιον τρόπο θα προσελκυστούν τα υψηλόβαθμα στελέχη και το εξειδικευμένο, επιστημονικό προσωπικό, για να υπηρετήσουν το σοσιαλιστικό σχέδιο, χωρίς το αντίστοιχο υλικό κίνητρο;
Κι από την άλλη. Δεν είναι πρώτοι οι κομμουνιστές και τα οργανωμένα μέλη της πρωτοπορίας που πρέπει να δώσουν το καλό παράδειγμα, απαρνούμενοι οποιοδήποτε υλικό προνόμιο, όσο επίπονη ή υπεύθυνη κι αν είναι η θέση τους;


Αλλά αυτά θα τα δούμε εν καιρώ. Κι αφού μελετηθεί πρώτα το βιβλίο του καρλος ταμπλάδα «τσε γκεβάρα: η πολιτική οικονομία της οικοδόμησης του σοσιαλισμού», που κυκλοφόρησε πρόσφατα και στα ελληνικά, από τις εκδόσεις διεθνές βήμα.

Χρυσαυγίτης βιαστής ανήλικης

 Χρυσαυγίτης βιαστής ανήλικης


Στην τοποθέτησή της η εισαγγελέας της έδρας
ήταν καταπέλτης εις βάρος του κατηγορούμενου
και ζήτησε από το δικαστήριο να ακούσει την
κραυγή της κοπέλας, όπως αυτή εκφράστηκε στη
συγκλονιστική της κατάθεση
Ενοχο για βιασμό κατ’ εξακολούθηση έκρινε τον χρυσαυγίτη πρώην γυμναστή από την Ιεράπετρα το Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο Ηρακλείου και τον καταδίκασε σε 12 χρόνια φυλάκιση χωρίς αναστολή. Η υπόθεση αφορά την καταγγελία πρώην αθλήτριάς του για κατ’ επανάληψη εξαναγκασμό της σε συνουσία το 2001, όταν εκείνη ήταν 14 ετών, και είχε συγκλονίσει την Ιεράπετρα όταν αποκαλύφθηκε δημοσίως το 2012.

Στην τοποθέτησή της η εισαγγελέας της έδρας ήταν καταπέλτης εις βάρος του κατηγορούμενου και ζήτησε από το δικαστήριο να ακούσει την κραυγή της κοπέλας, όπως αυτή εκφράστηκε στη συγκλονιστική της κατάθεση, μια κατάθεση που όμοιά της δεν έχει ξαναδεί όσα χρόνια ασκεί το δικαστικό λειτούργημα, όπως είπε η ίδια.

Είχε προηγηθεί η απολογία του κατηγορούμενου, ο οποίος πολλές φορές προκάλεσε με όσα είπε το ακροατήριο και την έδρα. Ο ίδιος έκανε λόγο για μια «ιδιαίτερα πεπειραμένη» κοπέλα, που αν και 14χρονη τότε, είχε ερωτικές σχέσεις και πριν από αυτόν. Είπε πως η ίδια ήταν που του ζήτησε σχέση και πως όσα βίωσε ερωτικά μαζί της δεν τα έχει ξαναζήσει ποτέ.

Μίλησε για δικά της ερωτικά γράμματα, τουλάχιστον έξι ή επτά, που του είχε δώσει η ίδια και θα αποδείκνυαν τον ισχυρισμό του ότι επρόκειτο για ερωτική σχέση και όχι για βιασμό. Οταν το δικαστήριο όμως του ζήτησε να τα παρουσιάσει, είπε πως ο ίδιος τα κατέστρεψε όταν αποκαλύφθηκε η υπόθεση και πως αυτό ήταν ένα από τα μεγαλύτερα λάθη του.

Απαντώντας σε επίμονες ερωτήσεις της εισαγγελέως για τις ανάρμοστες σχέσεις του με την αθλήτριά του, έφτασε να πει πως η κατ’ εξακολούθηση ερωτική πράξη αυξάνει την απόδοση των γυναικών και πως αυτό απέβαινε σε όφελός της κατά τη διάρκεια των αγώνων, επικαλούμενος μάλιστα και μαρτυρίες γιατρών για την αύξηση της γυναικείας libido όταν βρίσκονται σε κατάσταση εκγύμνασης.

Ερωτηθείς για το νεαρό της ηλικίας της κοπέλας, είπε πως για την Ιεράπετρα είναι φυσιολογικό να έχουν ερωτικές σχέσεις 13χρονα και 14χρονα κορίτσια και παρότρυνε την εισαγγελέα να κυκλοφορήσει στην πόλη για να δει ότι τα βράδια κυκλοφορούν περισσότερο τέτοιες ηλικίες, παρά 18χρονες και 20χρονες.

Μικρή ένταση προκλήθηκε στο δικαστήριο όταν ρωτήθηκε πώς εξηγεί τη στάση της πρώην αθλήτριάς του και τις συγκλονιστικές περιγραφές της για όσα έζησε στα χέρια του. Ο Γ.Π. είπε πως είναι ανεξήγητη η μεταστροφή της στάσης της 25χρονης σήμερα κοπέλας και εκτίμησε πως χρειάζεται ιατρική παρακολούθηση, φράση που προκάλεσε την αντίδραση γυναίκας δικηγόρου που βρισκόταν στην αίθουσα και τον φώναξε αν ο ίδιος έχει κοιταχτεί. Η γυναίκα αποβλήθηκε αμέσως από την αίθουσα ώστε να αποτραπεί μεγαλύτερη ένταση.

[...]

Ο καταδικασθείς γυμναστής είναι κατηγορούμενος και στη δίκη της Χρυσής Αυγής που διεξάγεται στον Κορυδαλλό με την κατηγορία της συμμετοχής σε εγκληματική οργάνωση, ενώ έχει ήδη καταδικαστεί πρωτόδικα σε 3 χρόνια και 9 μήνες φυλάκιση και για την επίθεση εις βάρος μεταναστών στο χωριό Βαϊνιά της Ιεράπετρας.
Πηγή: ΕΦ.ΣΥΝ.
Βλέπε ακόμη:

Tο χρονικό των κομμένων κεφαλών

Tο χρονικό των κομμένων κεφαλών

Το 1944 τα προσχήματα των Βρετανών αφεντάδων μας είχαν τελειώσει. Εν όψει των επικείμενων εκλογών και του δημοψηφίσματος για τον βασιλιά το δεξιό παρακράτος οργίαζε σε όλη την ελληνική επικράτεια. Θάνατοι, βασανισμοί και επίδειξη κομμένων κεφαλιών με ζουρνάδες και νταούλια. Το χρονικό της μαύρης αθλιότητας συνεχίσθηκε και κατά την διάρκεια του εμφυλίου. Ένοπλες μονάδες των ΜΑΥ και παρακρατικές συμμορίες τρομοκρατούσαν τον κόσμο και περιέφεραν τα μακάβρια τρόπαια τους από πόλη σε πόλη.


Για το χρονικό των κομμένων κεφαλών υπάρχουν λίγα και αποσπασματικά στοιχεία. Η έκταση όμως του κανιβαλισμού ήταν τέτοια που ο ίδιος ο Αμερικάνος πρόξενος στην Ελλάδα, μετά από εικόνες που δημοσιεύτηκαν στις ΗΠΑ, με κομμένα γυναικεία κεφάλια, προέβη σε διάβημα.. Η ελληνική απάντηση ήταν η παρακάτω: " Οι κομμένες κεφαλές και η δημόσια επίδειξή τους αποτελούν ελληνικό έθιμο".


Στο άρθρο αυτό που θα ανανεώνεται συνεχώς θα επιχειρήσουμε να καταγράψουμε τα περιστατικά αυτά αναφορικά και γεωγραφικά για να αποκαλύψουμε την πραγματική τους έκταση


Οι αναγνώστες που διαθέτουν υλικό σχετικό με το θέμα ας αφήσουν ένα σχόλιο και θα το λάβουμε υπόψην μας.




Το χρονικό των κομμένων κεφαλών



1) Το κεφάλι του Άρη Βελουχιώτη και του πρωτοπαλίκαρού του Τζαβέλλα. Τα δύο κεφάλια εκτέθηκαν σε κοινή θέα σε φανοστάτη της πλατείας Τρικάλων την Δευτέρα 18 Ιουνίου του 1945

                                                                                 



2) Στρατής Τινός: Εκτέθηκε νεκρός σε κοινή θέα σε καρέκλα καφενείου στην πλατεία της Μυτιλήνης. Ήταν αντάρτης και στέλεχος του ΔΣΕ και σκοτώθηκε το 1949






3) Πάνος Καψής: Το νεκρό του κορμί εκτέθηκε σε σταυρό στην πλατεία της Χαλκίδας μαζί με τα κεφάλια των παλικαριών του Τσάκαλου και Κατσανά. 5 Νοέμβρη του 1949





4)  Γιάννης Αλεξάνδρου: Ο γνωστός Καπετάν Διαμαντής που σκοτώθηκε στις 21 Ιουνίου του 1949 και το σώμα του εκτέθηκε σε άγνωστη τοποθεσία




5) 3 Ιουλίου του 1949, το σώμα ενός νεκρού αντάρτη του ΔΣΕ που πέθανε από τα τραύματά του μετά την μάχη της Αμφιλοχίας, εκτέθηκε στην πλατεία της πόλης. Τον αντάρτη που ως τότε ζητούσε νερό τον αποτελείωσαν ΜΑΥδες με κλοτσιές


6) Τα Χριστούγεννα του 1949 τα κεφάλια των μελών του ΔΣΕ Δημήτριου Καραντζά, Πανωραίας Ιωάννου, Αργύρης Πανάγου και του αντάρτη Βασίλη, κόπηκαν και εκτέθηκαν σε άγνωστο χωριό.

7) Θανάσης Καλαμπόκας: Το κεφάλι του και 8 συντρόφων του κόπηκε και εκτέθηκε στην πλατεία Σπερχειάδας. Μέσα του 1949

8) Ο Καπετάν Πέρδικας, του ηρωικού ΔΣΠ, σκοτώθηκε στις 16-8-1949 και το σώμα του εκτέθηκε στην πλατεία Άρεως στην Τρίπολη πάνω σε σκάλα. Του κρέμασαν και μια πινακίδα που έγραφε " Αυτός είναι ο Πέρδικας"



9) Άνοιξη του 1949, τα κομμένα κεφάλια δύο ανδρών και μίας γυναίκας εκτέθηκαν σε κοινή θέα στην πλατεία του Αλμυρού Βόλου

10) Θύμιος Πρεκεζές: Σκοτώθηκε το 1946 από παρακρατικούς και το κεφάλι του εκτέθηκε στο χωριό Κολλινές Τρίπολης



11) Το κεφάλι ενός αντάρτη του ΔΣΕ εμφανίζεται το 1949, από αγνώστους σε πάσσαλο στα Τρίκαλα


12) Τα κεφάλια 12 ανταρτών του ΔΣΠ εμφανίζονται το 1948, σε κοινή θέα κάπου στην Πελοπόννησο




13) Φλώρινα 12-2-1949, τα κεφάλια 8 ανδρών του ΔΣΕ αποκόβονται από μέλη των ΛΟΚ και των ΜΑΥ και εκτίθενται σε κοινή θέα






14) Τα κεφάλια εννέα ανταρτών εκτίθενται από συμμορία κατσαπλιάδων το 1949 σε χωριό της Μακεδονίας








15) Το νεκρό σώμα του Ευάγγελου Γκόγκλη του ΔΣΕ και 3 συντρόφων του εκτίθενται σε κοινή θέα στην Έδεσσα το 1949

16) Το νεκρό σώμα του Γιώργου Αντζακλή, ταγματάρχη του ΔΣΠ και 7 ανταρτών του βρίσκεται σε κοινή θέα στους Μολάους το 1948. Οι Χίτες τους εξέθεσαν με μακάβριο τρόπο





17) Τα κεφάλια των: Τάσος Μανωλίτσης, Γαζής Νίκος, Γεράσιμος Θέρμος, Ζακυνθινός Κώστας, Κοντογιώργης Γιάννης, Μήνος Παναγιώτης και Παπαδόπουλος Ζώης. Βρίσκονται κρεμασμένα από ζερβικούς στο πεντοφάναρο της Λευκάδας το 1946. Οι άνδρες αυτοί είχαν σκοτωθεί στην μάχη της Πούντας







18) Κεφάλια ανταρτών του ΔΣΕ περιφέρονται σε άλογα στην ελληνική ύπαιθρο













19)  Τα κεφάλια 7 ανδρών του ΔΣΕ σε κοινή επίδειξη από τον ΕΣ. Πιθανότατα σε κάποια επιχείρηση στην Πελοπόννησο






20) Στο βουνό Οίτη, στην θέση Δύο Βουνά δίπλα στην Μουσταφόβρυση ο Γρηγόρης Σγάγιας βρήκε νεκρό έναν κομμουνιστή και κρεμασμένο σε δέντρο. Του είχαν αφαιρέσει με μαχαίρι τα μάτια του. Το σώμα βρίσκονταν σε περίοπτη θέση για να το βλέπουν όσοι πήγαιναν στην βρύση από τα γύρω χωριά. Το περιστατικό έγινε το 1945




21) Στην Μηλιά Ευβοίας το 1948 ο αντάρτης Σίμος Δήμητρας που κατάγονταν από εκεί εστάλη για αναγνώριση του μέρους. Τον συνέλαβαν δύο ΜΑΥδες και του έκοψαν το κεφάλι με τσεκούρι. Αργότερα το κρέμασαν στην πλατεία.






22) Στην Λίμνη Ευβοίας, το άψυχο σώμα του δολοφονημένου με προδοσία Γεώργιου Βλαχούτσικου (Ευβοιώτης) εκτέθηκε σε κοινή θέα τον Σεπτέμβρη του 1949 απέναντι από τα γραφεία της Χωροφυλακής.




23) Στο χωριό Βουργαρέλι Άρτας το 1949 κεφάλια άγνωστων μαχητών του ΔΣΕ βρίσκονται κρεμασμένα από αγνώστους. Το μακάβριο θέαμα συνοδεύουν και αποκομμένα χέρια και συνεχίζεται για αρκετές μέρες μέχρι που οι κάτοικοι αποφασίζουν να τα ξεκρεμάσουν.


24) Στο χωριό Κωσταλέξι το χρονικό της αθλιότητας ξεκινά ήδη από το 1946. Δημόσιες εκτελέσεις κομμουνιστών και βασανισμοί συνέβαιναν στην πλατεία ενώ το θέαμα των κομμένων κεφαλών ήταν τακτικό..


25) Στο Αίγιο μέχρι το 1949 τα περιστατικά έκθεσης κομμένων κεφαλιών ήταν τόσο πολλά και ανατριχιαστικά που ο τοπικός τύπος ( "Αιγιώτης") δημοσίευσε ένα δυνατό άρθρο του Ανδρέα Βαρελά με τίτλο "Μουλάρια και ντενεκέδες". Το άρθρο αναφέρεται στους διάφορους κατσαπλιάδες που μάζευαν κεφάλια μέσα σε γκαζοτενεκέδες από τα θύματά τους για να πληρωθούν με μια λίρα το κεφάλι...


26) Στην πόλη των Ιωαννίνων, το 1947 κρεμάστηκαν πέντε κεφάλια ανδρών του ΔΣΕ απέναντι από το κτίριο της διεύθυνσης της χωροφυλακής. Το θέαμα ξένισε και ενόχλησε τους κατοίκους και μετά τρεις ημέρες οι χωροφύλακες κατέβασαν τα τρόπαιά τους.


27) Στο χωριό Καστέλι όπως αναφέρει στο σχεδόν αυτοβιογραφικό βιβλίο του ο Αντώνης Κακαράς, περί τα 1949, γνωστή ήταν η καρότσα με τα κεφάλια. Την καρότσα τραβούσαν οι τοπικοί κατσαπλιάδες και την γέμιζαν κεφάλια ανταρτών τα οποία πούλαγαν στον στρατό για μια λίρα το κομμάτι...


28) Το κεφάλι του ηρωικού λοχαγού Ποδιά του ΔΣΕ Κρήτης αποκόπηκε από την συμμορία των Μπαντουβάδων και αφού τοποθετήθηκε σε παλούκι εξετέθη δημόσια στο Ηράκλειο.


29) Το κεφάλι του Στέλιου Ψωμά, αντάρτη του ΔΣΕ από το Λογγίτσι της Στυλίδας κόπηκε από το σώμα του το 1949 από τον χωροφύλακα Παλιό και εκτέθηκε στην Στυλίδα για λίγες ημέρες. Αργότερα ο χωροφύλακας το πήγε στην Λαμία για να εισπράξει την αμοιβή.


30) Το κεφάλι του Κώστα Θωμόπουλου, ανθυπολοχαγού του ΔΣΕ Ευβοίας κρεμάστηκε στο χωριό Αγία Σοφία. Οι φασίστες σκύλιασαν που δεν μπόρεσαν να τον πιάσουν ζωντανό , αφού αυτός αυτοκτόνησε, όντας τραυματισμένος στην κοιλιακή χώρα, και έτσι βεβήλωσαν το κορμί του..


31)  Τα κεφάλια των διμοιριτών Φάνη Κερπίνη και Λάκη Παντίδα του ΔΣΕ Ευβοίας κόπηκαν από χίτες και κρεμάστηκαν σε φανοστάτη της Χαλκίδας.


32) Ο αντάρτης του ΔΣΕ Ευβοίας Νίκος Μαχαιράκος που είχε την ατυχία να πιαστεί ζωντανός από τον στρατό το 1949, βασανίσθηκε φρικτά και πέθανε σταυρωμένος σε σκάλα, στην πλατεία του χωριού Ιστιαία




33) Ο αντάρτης του ΔΣΕ Ευβοίας Νίκος Συμεωνίδης (Αθηναίος) αιχμαλωτίσθηκε το 1949 από στρατιώτες του ΕΣ και δόθηκε να τον κατασπαράξουν τα λυκόσκυλα. στην πλατεία της Ιστιαίας


34) Oι έξι αδικοσκοτωμένοι μαχητές του ΔΣΕ στο Ντάμι της Τσερκέζας. Φορτώθηκαν μετά το στυγερό έγκλημα σε έναν αραμπά και τέθηκαν σε κοινή θέα για μερικές μέρες στο Ιππείο της Λέσβου. Όταν η αποφορά ήταν ανυπόφορη τους έθαψαν σε λάκκο στον τοίχο του νεκροταφείου από όπου οι οικογένειές τους του ξέθαψαν κρυφά το 1952. Τα ονόματα των νεκρών είναι: Βασίλης Παπαδέλλης, Σταύρος Καζάκος, Θανάσης Στέφανος, Βασίλης Καλαντζής,  Κώστας Πηγάσης, Στρατής Τσουκαρέλλης.


35) Τα κεφάλια έντεκα μαχητών του ΔΣΠ και του λοχαγού Τάσου Γερμανάκου κρεμάστηκαν στην πλατεία της Σπάρτης στις 6 Ιουνίου του 1947. Οι μαχητές και ο αξέχαστος Γερμανάκος πέσαν μαχόμενοι τους χωροφύλακες του Ραγγόπουλου κοντά στην Σπάρτη.


36) Τα κεφάλια του Νίκου Καράμπελα και του Βλάση Σταυρόπουλου εκτέθηκαν μετά την δολοφονία τους στην πλατεία Κουρμαδά της Ανδρίτσαινας Πελ/σου.


37) Τα κομμένα κεφάλια του Αρχίατρου του ΔΣΠ και στέλεχους του ΚΚΕ, Νίκου Μάστορη και του Θεόδωρου Πρεκεζέ εκτέθηκαν από χωροφύλακες, στην πλατεία της Αράχωβας  (Καρυές) και μετά μερικές ημέρες στην Σπάρτη. Το κεφάλι του Πρεκεζέ εξανάγκασαν να το κουβαλάει ο πατέρας του.


38) Στην πλατεία της Αράχωβας (Καρυές) εκτέθηκε το κεφάλι ενός νεκρού μαχητή του ΔΣΠ που σκοτώθηκε στην μάχη της Βαμβακούς Σπάρτης. Τα λοιπά στοιχεία του νεκρού μας είναι άγνωστα. Το κεφάλι εκτέθηκε στις 9-10-1946.




39) Στο χωριό Δαφνί Σπάρτης το 1947, η ομάδα του ταγματασφαλίτη Γιάννη Παυλάκου με επικεφαλής τον ίδιο, συνέλαβε, βασάνισε και εκτέλεσε τον Παρθύμο Παναγιώτη και τον αδελφό του Παρθύμο Γιώργο. Τα σώματά τους εκτέθηκαν κρεμασμένα για 5 ημέρες και μόνο όταν η αποφορά ήταν ανυπόφορη επετράπη στους κατοίκους του χωριού να τους κατεβάσουν και να τους θάψουν.




40) Τα κομμένα κεφάλια τριών ανταρτών του ΔΣΕ εκτέθηκαν κατά την διάρκεια του εμφυλίου στην κεντρική πλατεία του Αγρινίου. Τα κεφάλια έμειναν σε κοινή θέα για περίπου μια εβδομάδα και μετά πετάχθηκαν στα σκουπίδια (!) Λοιπά στοιχεία για το σε ποιόν ανήκαν μας είναι άγνωστα.


41) Το κεφάλι του αγωνιστή της ΕΠΟΝ και του ΔΣΕ Ρούσσου Παναγιώτη του Ιωάννη κρεμάστηκε από την συμμορία Παυλάκου στο χωριό Αστέρι Μολάων σε προφυλακτήρα αυτοκινήτου και περιφέρονταν για εβδομάδες σε όλη την περιοχή. Ο Ρούσσος πιάστηκε από τους κτηναναθρώπους στις 20/09/1948 μετά από προδοσία.


42) Ο αριστερός Βασίλης Τσισμαλίδης, μέλος του ΕΑΜ στο Κιλκίς πιάστηκε τον Μάιο του 1946 στο χωράφι του από παρακρατικούς και κυριολεκτικά κομματιάστηκε. Το κεφάλι του κρέμασαν από ένα δέντρο για να το βλέπουν οι άλλοι αγρότες.


43) Το κεφάλι του αγωνιστή Κώστα Αβραμίδη εκτέθηκε το 1947 από παρακρατικούς στο παζάρι του Κιλκίς μαζί με τα κεφάλια τριών ακόμα άγνωστων ανταρτών. Ο Αβραμίδης υπήρξε μέλος της ΕΠΟΝ και του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ και την ημέρα που τον πρόδωσε ένας χαφιές της περιοχής είχε επιστρέψει από την εξορία για να δει την μάνα του.

44) Το κεφάλι του ήρωα του ΔΣΠ, Βαγγέλη Ρογκάκου αποκόπηκε από το νεκρό του κορμί μετά την μάχη στο χωριό Άγιος Βασίλειος Κυνουρίας. Η κάρα του μαρτυρικού πολιτικού επιτρόπου εκτέθηκε στο χωριό Παλιοχώρι για μερικές ημέρες. Οι στρατιωτικοί και οι χωροφύλακες πριν το κρεμάσουν σε δέντρο της πλατείας, έπαιξαν μπάλα με το τρόπαιό τους στην πλατεία του χωριού, δείχνοντας καθαρά το μέγεθος του κανιβαλισμού που τους διέπεμπε. Το κορμί του Ρογκάκου πετάχτηκε σε σκυλιά.


45) Το νεκρό κορμί του αγωνιστή του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ Κώστα Ξυδέα αιχμαλωτίσθηκε από στρατιώτες του ΕΣ μετά την μάχη στην περιοχή Λάκκα Καρβέλη, στις 13/06/1949. Ο Ξυδέας προέβαλλε αντίσταση 40 λεπτών μαζί με τον υπασπιστή του Νίκο Περδικέα ενάντια σε μεγάλο απόσπασμα στρατού, χωροφυλακής, ΜΑΥ και μερικών χιτών. Τελικά δέχθηκε σφαίρα στο στέρνο και απεβίωσε δίπλα στον νεκρό σύντροφό του. Το νεκρό του κορμί καρφώθηκε σε σκάλα και διαπομπέφθηκε στην Καλαμάτα για αρκετές ημέρες.


Ο ήρωας Κώστας Ξυδέας του ΔΣΠ σε έκθεση των κανιβάλων του ΕΣ στην Καλαμάτα

46) Τα ιερά κορμιά των δύο τελευταίων ανταρτών του ΔΣΕ Σάμου, Γιώργου Σαράντη και Γιάννη Σάλλα μεταφέρθηκαν και εκτέθησαν στην πρωτεύουσα του νησιού τον Οκτώβρη του 1949, μετά την εκτέλεσή τους στα Κόκκινα Χώματα.


47) Το χωριό Φραγκίστα Ευρυτανίας γνώρισε την φρίκη του εμφυλίου από κοντά αφού συχνά, παρακρατικοί πετούσαν στα χωράφια και τα κτήματα των χωρικών τα κορμιά και τα κομμένα κεφάλια των ανταρτών. Ο δεξιός δάσκαλος Χ. Αλέστρας μάλιστα τα πάταγε κάτω για να δείξει την υποτίμησή του


48) Ο αντάρτης του ΔΣΕ Στάθης Σχοινάς από το Μόδι, τραυματίζεται στις 18/03/1947 από ΜΑΥ και παρακρατικούς στο χωριό Στρόμη. Καθώς δεν καταφέρνει να διαφύγει συλλαμβάνεται και οδηγείται στην πλατεία του χωριού όπου αποκεφαλίζεται με τσεκούρι. Το κεφάλι του κρεμιέται επιτόπου σε δέντρο.


49) Στα πλαίσια του σχεδίου Τέρμινους, ο ΕΣ και η Χωροφυλακή διενέργησε μεγάλης κλίμακας επιχειρήσεις ενάντια στον ΔΣΕ στα Τζουμέρκα. Οι ομάδες του Χάρη Παπαγιάννη και του Παλιούρα δώσαν πολλές και φωνικές μάχες με ΜΑΥδες και στρατιώτες μέχρι που τελικά περικυκλώθηκαν στην περιοχή Ανεμοράχη από υπέρτερες δυνάμεις του στρατού που είχαν έρθει από την Άρτα. Ανάμεσα στις δυνάμεις του μοναρχοφασισμού και οι συμμορίες των παρακρατικών Παπαδόπουλου και Βόιδαρου. Οι αντάρτες μετά από τριήμερη μάχη δοκίμασαν να διασπάσουν τον κλοιό και να μεράσουν στο χωριό Ζυγός βορειανατολικά για να διαφύγουν. Δυστυχώς ελάχιστοι κατάφεραν να περάσουν με την έφοδο και πολλοί αντάρτες σκοτώθηκαν τραυματίστηκαν και πιάστηκαν αιχμάλωτοι. Το βράδυ τους μετέφεραν στο μοναστήρι των Μελατών και τους βασάνισαν πολλές ώρες μέχρι που και ο τελευταίος υπέκυψε. Οι στρατιωτικοί έκοψαν τα κεφάλια τους και τα τοποθέτησαν σε σακιά ενώ τα σώματα τα έθαψαν κοντά στο μελατιώτικο ποτάμι. Τα κεφάλια μεταφέρθηκαν στην Άρτα, παλουκώθηκαν και τοποθετήθηκαν σε διάφορα μέρη της πόλης. Ακόμα και στο καφενείο του Μπούση, κοντά στον δρόμο που πηγαίνει προς το Πέτα, στάθμευε ένα τζιπ του στρατού με τέσσερα κεφάλια περασμένα σε σύρμα που κρέμονταν από τον προφυλακτήρα τους. Τέτοια ήταν η ντροπή και το αίσχος των κυβερνητικών δυνάμεων.


50) Στις 15/10/1946, η συμμορία Κατσαρέα εισέρχεται στο χωριό Βαμβακού και εκτελεί στην κεντρική του πλατεία 25 άνδρες, 5 γυναίκες και 3 μικρά παιδιά, όλοι οικογένειες ανταρτών του ΔΣΕ. Στην συνέχεια το κεφάλι ενός εκ των νεκρών (λοιπά στοιχεία δεν είναι γνωστά) κόβεται και καρφώνεται σε παλούκι. Το τρόπαιο της φρίκης μένει σε έκθεση στο χωριό Βαμβακού και αργότερα μεταφέρεται και στο χωριό Αράχοβα (Καρυές).


51) Τα κεφάλια της δασκάλας Ευαγγελίας Κλαδά και του Δημήτρη Τσαγκαράκη εκτέθηκαν από κυβερνητικές δυνάμεις στο χωριό Καλάμι της Κρήτης και σε άλλα γύρω χωριά. Οι δύο αντάρτες του ΔΣΕ Κρήτης σκοτώθηκαν σε ενέδρα του στρατού στον δρόμο για την περιοχή Αναφυντοχάλαρα το 1948. Η Ευαγγελία Κλαδά τραυματίστηκε σοβαρά και ζήτησε από τους συντρόφους της να την σκοτώσουν. Η περιφορά των τρόπαιων έγινε υπό τις διαμαρτυρίες των κατοίκων του χωριού που προπυλάκισαν τους στρατιώτες φωνάζοντάς τους δολοφόνους.


52) Τα κεφάλια των ανταρτών του ΔΣΕ Κρήτης Πισσά, Ροζάκη, Μπαντουρογιάννη, Τσιτίλου, Μακριδάκη και Αναγνωστάκη εξετέθησαν στην πλατεία Χανίων μετά τον θάνατό τους. Το περιστατικό αναφέρεται στο βιβλίο "Στα βουνά της Κρήτης και την παρανομία" του Νίκου Μαδαρίτη


53) Το 1953 και αφού η κοινωνία των Χανίων ησύχαζε πια από τις φρικαλεότητες και τους καννιβαλισμούς του δεξιού παρακράτους, ένα ακόμη κεφάλι εμφανίζεται κρεμάμενο στην πλατεία των Χανίων. Είναι αυτό ενός από τους τελευταίους των ανταρτών, του Αγγελή, που πιάστηκε σε σπηλιά και δολοφονήθηκε με βασανιστήρια...


54) 1949. Σύμφωνα με προσωπική μαρτυρία, στο λιμάνι της Πρέβεζας τέσσερα κεφάλια ανταρτών του ΔΣΕ βρίσκονταν τοποθετημένα σε παλούκια για να τα βλέπουν οι ερχόμενοι με βάρκες από την νότια Ελλάδα.


55) Στην περιοχή Κλαδισό των Χανίων Κρήτης, τα κεφάλια μερικών ανταρτών του ΔΣΕ κρεμάστηκαν σε σχολείο!  Δεν είναι σίγουρο για το αν επρόκειτω για κεφάλια προαναφερθέντων που απλά μετακινήθηκαν για να εκτεθούν και αλλού. Τα παιδιά του σχοελίου κληθησαν να θαυμάσουν το θέαμα... Πηγή: "Στα βουνά της Κρήτης και την παρανομία" του Νίκου Μαδαρίτη


56) Aίγιο, 26 Φεβρουαρίου του 1949. Ο κτηνάνθρωπος βουλευτής Σωτηρόπουλος περιφέρει στην πλατεία της πόλης τα κομμένα κεφάλια δύο ανταρτών του ΔΣΕ που σκοτώθηκαν σε επιδρομή της χωροφυλακής και των παρακρατικών το προηγούμενο βράδυ. Το ένα από αυτά ανοίκει στον αντάρτη του ΔΣΕ Λάλιο Ηλία το άλλο όμως ανοίκει στον άτυχο βοσκό Ηλία Μητρόπουλο που δολοφονήθηκε άγρια επειδή βρέθηκε στην ίδια τοποθεσία με τον αντάρτη... (Πηγή άρθρο του Φάνη Ζουρόπουλου προέδρου του ΕΙΕΤ)


57) 24 Φεβρουαρίου του 1949. Τρία κεφάλια κρεμιόνται στα δέντρα της πλατείας του χωριού Λιόπεσι Κουνινάς. Ανοίκουν στους αντάρτες του ΔΣΕ Νίκο Κουνάβη, Χρήστο Γραικιώτη και Δημήτρη Καποτά. Τα κεφάλια παρέμειναν στα δέντρα για καιρό μέχρι που η χωροφυλακή διέταξε να ταφούν και ο νεκροθάφτης τα έθαψε στις ρίζες των δέντρων που κρεμάστηκαν. Πρόσφατα, ο δήμαρχος του χωριού ανακάλυψε τα ιερά οστά και μην ξέρωντας τι να τα κάνει τα έθαψε σε μια σακούλα στο νεκροταφείο. (Πηγή άρθρο του Φάνη Ζουρόπουλου προέδρου του ΕΙΕΤ)

58) 25 Ιανουαρίου 1948. Τα κορμιά των ανταρτών του ΔΣΕ Μιχάλη Κυριακόπουλου, Τρακαδά και Χρήστου Ζερβόπουλου εκτείθενται κρεμασμένα στο δημαρχείο του χωριού Πελεκίστρα της Αιγιαλείας. Στα φρικτά "αποκαλυπτήρια" του μνημείου του εθνικού αίσχους, βγάζει λόγο ο κατσαπλιάς βουλευτής Σωτηρόπουλος ντυμένος στα χακί και ζωσμένος με αυτόματο. (Πηγή άρθρο του Φάνη Ζουρόπουλου προέδρου του ΕΙΕΤ)


59) Η Κωνσταντίνα Κάντζου αποτελεί το απόλυτο παράδειγμα φρικαλεότητας και κανιβαλισμού του ελληνικού εμφυλίου. Η περίπτωσή της σοκάρει και προκαλεί. Η Κωνσταντίνα Κάντζου κατάγονταν από κάποιο μικρό χωριουδάκι της και για να ξεφύγει από τις διώξεις των ΜΑΥ και τον χωροφυλάκων αναγκάστηκε στα 24 της να ανέβει στα βουνά μαζί με τους δικούς της. Την συνέλαβαν σε επιδρομή κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες και την μετέφεραν στην Καστοριά για ανάκριση. Αφού την έδειραν και την βασάνισαν την έστησαν στην πλατεία της Καστοριάς για ώρες με το κεφάλι του γαμπρού της στο ένα χέρι και του θείου της στο άλλο. Το θέαμα προκάλεσε και ανατρίχιασε την κοινή γνώμη. Αργότερα την πέταξαν στο κελί της μαζί με τα δύο κεφάλια για να περάσει μαζί τους την νύχτα. Η Κωνσταντίνα μεταφέρθηκε αργότερα στις φυλακές Αβέρωφ. Η ιστορία της μας είναι γνωστή από τις συγκρατούμενές της και τον Ριζοσπάστη.

60) Η ηρωική κάρα του καπετάνιου του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ καπετάν Νικήτα (Νικόλαος Πολυκράτης) φωτογραφίστηκε και εκτέθηκε στα χωριά της Τριταίας και στο χωριό Ρουπακιά. Ο καπετάνιος σκοτώθηκε μαχόμενος στις 12 Μαρτίου του 1949 στο χωριό Ρουπακιά μετά από προδοσία.

61) Στις 10 Μάρτη 1949, στη διάρκεια των «Εκκαθαριστικών Επιχειρήσεων», όταν τα τμήματα του Δημοκρατικού Στρατού είχαν διασπαστεί σε μικροομάδες λόγω εξάντλησης των πυρομαχικών τους ο καπετάν Σφακιανός (Αρετάκης Γιώργος) του ΔΣΠ έφτασε υποχωρώντας μαχόμενος στον Ταΰγετο. Στην προσπάθεια του να επιβιβαστεί σε καΐκι με προορισμό την Κρήτη κατευθύνθηκε νότια επικεφαλής τετραμελούς ομάδας η οποία αποτελούνταν από τους Δημήτρη Τσιριγώτη και την σύζυγο του Νικολέτα, Μιχάλη Τσιριγώτη ,Γιάννη Καρυδόγιαννη .

Στις 26 Απρίλη 1949 δύναμη 150 ανδρών Μ.Ε.Α. από τα χωριά Κότρωνα και Νύφι και ένα απόσπασμα Χωροφυλακής κύκλωσε την περιοχή. Ένα κάτοικος του χωριού Κότρωνας πρόδωσε την σπηλιά «Βαγιολάγκαδο» στην οποία κρυβόταν ο καπετάν Σφακιανός με τους συντρόφους του, όπου μετά από σκληρή μάχη σκοτώθηκαν και οι πέντε αντάρτες.
Το κεφάλι του Σφακιανού και των άλλων ανταρτών τα έκοψαν οι Χωροφύλακες του αποσπάσματος και τα περιέφεραν ως τρόπαια στα γύρω χωριά.

62) Σε επιδρομή στο χωριό Βούστρι της Αιτωλοακαρνανίας, παρακρατικοί, ΕΔΕΣίτες και χωροφύλακες, χτύπησαν ομάδα καταδιωκόμενων αγωνιστών. Οι κανίβαλοι απέκοψαν τα κεφάλια των: Γεροδήμου, Βασίλη Παπαγιάννη, Γιάννη Κατσιφού, και Οδυσσέα Αναστασίου και τα εξέθεσαν σε τάβλα στο χωριό Κατούνα. Το περιστατικό έλαβε χώρα το 1945. Πηγές: Συνέντευξη Αγγελικής Γκαραβέλου-Νίκου Κουφάκη, Αριστείδης Θεοχάρης «Το αντάρτικο στην Στερεά Ελλάδα 1945-1949» εκδ. ΣΕ

63) Το κεφάλι του Ανδρέα Κάτρη, κτηνοτρόφου από την Κατούνα Βάλτου εκτέθηκε στο χωριό του, αφού παρακρατικοί και ΕΔΕΣίτες τον σκότωσαν καθώς πήγαινε να ποτίσει τα ζώα. Ο Κάτρης υπήρξε απλώς συμπαθών και όχι αντάρτης ή κομμουνιστής. Πηγή: Συνέντευξη Αγγελικής Γκαραβέλου-Νίκου Κουφάκη.

64) Τον Γενάρη του 1950, οι κυβερνητικές δυνάμεις δίνουν αψιμαχία στην περιοχή Μεσκλά της Κρήτης. Στην μάχη σκοτώνεται η αντάρτισσα του ΔΣΕ Κρήτης Μαρίκα Μποράκη ετών 19. Οι τραμπούκοι της χωροφυλακής διαπομπεύουν το παιδικό της κορμί στα Χανιά. Δεν σεβάστηκαν ούτε το νεαρό της ηλικίας της, ούτε το γεγονός ότι ο εχθρός τους είχε πια ηττηθεί. Πηγή: Κώστας Γκρίτζώνας «Μαχήτριες του ΔΣΕ» εκδ. ΑΣΚΙ

65) Το έτος 1947, σε τεύχος της Daily Mirror, δημοσιεύεται η μαρτυρία του δεκανέα του αγγλικού στρατού Στίβεν Χάρι Στάρι. Ο δεκανέας αφηγείται τα παρακάτω: «Τον Ιούνιο του 1947, στα Τρίκαλα είδα πλήθος κόσμου και Έλληνες στρατιώτες με αγγλικές στολές και έφιππους που κρατούσαν κεφάλια κομμουνιστών που εφονεύθησαν σε σύγκρουση με τον ελληνικό εθνικό στρατό. Σταματήσαμε το αυτοκίνητό μας και ο λοχίας Άλφρεντ Κίγκς πήρε φωτογραφίες. Εκείνο το πρωί εξετίθεντο εννέα κεφάλια, οκτώ ανδρών και ένα γυναικός. Δεν ήμαστε κομμουνιστές- συνεχίζει ο Άγγλος-αλλά, εγνωρίζαμε ότι ο Θεός μόνον μπορούσε να σε βοηθήσει αν ήσουν γνωστός ως συμπαθών τους κομμουνιστάς. Η αστυνομία είναι παντοδύναμος και οι μέθοδοί της χειρότερες και από τις μεθόδους της Γκεστάπο.» Πηγή: Κώστας Γκρίτζώνας «Μαχήτριες του ΔΣΕ» εκδ. ΑΣΚΙ

66) Το καλοκαίρι του 1947 οι δυνάμεις του ΕΣ διενεργούσαν εκκαθαριστικές επιχειρήσεις στην περιοχή της Τσαριτσάνης. Τότε φυγοδικούσαν πολλοί από το χωριό. Ανάμεσά τους και οι Χρήστος Στράτσιος και Φιλώτας Μανωλιάς. Οι δυο τους προδόθηκαν από συμπατριώτη τους βοσκό, με αποτέλεσμα να περικυκλωθούν από ΜΑΥ και στρατό. Οι δύο αντάρτες αποφάσισαν να αυτοκτονήσουν παρά να παραδοθούν ζωντανοί. Οι ΜΑΥδες μετέφεραν τα κεφάλια τους στην πλατεία της Τσαριτσάνης για να τα εκθέσουν. Έβαλαν να φωνάξουν την μάνα του Στράτσιου και της είπαν «Άπλωσε την ποδιά σου». Εκείνη είπε «ευχαριστώ» χωρίς να γνωρίζει τι θα επακολουθούσε. Τότε της άδειασαν στην ποδιά το κεφάλι του γιου της. Η άτυχη γυναίκα έχασε επί τόπου το λογικό της και περιδιάβαινε το χωριό ουρλιάζοντας για μέρες μέχρι που την σκότωσαν κι αυτήν γιατί τους ενοχλούσε. Τα αρχικά των κανίβαλων ΜΑΥδων ήταν Λ.Φ. και Τ. Λ.  Πηγή: Κώστας Γκρίτζώνας «Μαχήτριες του ΔΣΕ» εκδ. ΑΣΚΙ

67) Τα νεκρά κορμιά των παρακάτω μαχητών του ΔΣΕ σε έκθεση σε άγνωστη περιοχή της Ελλάδας. Η φωτογραφία ανήκει σαφώς σε κυβερνητική πηγή, αφού μόνο οι κυβερνητικές δυνάμεις συνήθιζαν αυτή την τακτική. Η φωτογραφία μας είναι άγνωστο εάν και πότε έχει δημοσιευτεί σε εφημερίδα ή άλλο έντυπο και ανήκει στο αρχείο του ΚΚΕ. Στην εικόνα εικονίζονται τουλάχιστον 11 αντάρτες.



68) To 1947 μια ομάδα ΜΑΥδων και παρακρατικών εισέρχεται στην πόλη της Νάουσσας. Στην πλατεία Τρούμαν θα σταματήσουν για να ολοκληρώσουν το φρικτό έργο τους. Εκεί βγάζουν τρία κεφάλια από μια σακούλα και τα πετάνε στις πλάκες. Τα κλωτσούν και τα πατάνε χλευάζοντας και βρίζοντας τους "Βούλγαρους". Το ένα κεφάλι είναι της ανταρτοπούλας Ελένης Γαλάνη. Ο πατέρας της που την γνώρισε από τα κατακόκκινα κατσαρά της μαλλιά, το βράδυ το σηκώνει στα χέρια του και το φιλάει. "Θα το πληρώσουν Ελενίτσα" της λέει. Μετά την μάχη της Νάουσσας, ο γέρο-Βασίλης Γαλάνης κι ο μικρός του γιός Στέργιος ανέβηκαν μαζί με τους αντάρτες...


69) Στις 18-8-1949 ένα κεφάλι αντάρτη εκτίθεται από φαντάρους του ΕΣ και παρακρατικούς στην πλατεία του χωριού Κρίκελλο Ευρυτανίας. Πρόκειται για την κάρα του δάσκαλου Βασιλη Παπανικολάου που εντάχθηκε στον ΕΛΑΣ το 1942 και στον ΔΣΕ το 1946 μετά από μαρτυρικούς διογμούς. Ο δάσκαλος κυκλωμένος στην θέση Κουβελαίικα Κρίκελλου από δυνάμεις του στρατού και παρακρατικούς αποφάσισε να δώσει λεβέντικα τέλος στην ζωή του και να μην υποστέι τα μαρτύρια που του επιφύλασσαν...


70) To κεφάλι του ΕΠΟΝίτη και μαχητή του ΔΣΕ Ηλία Μπούσγου εκτέθηκε στο χωριό του Ελατόβρυση Ευρυτανίας τον χειμώνα του 1949. Ο αντάρτης που είχε ενταχθεί στον ΔΣΕ το 1947 έχασε την ζωή του σε σύγκρουση με παρακρατικούς και στρατιώτες σε τοποθεσία κοντά στο χωριό όπου και κρύβονταν. Την τοποθεσία πρόδοσε στις αρχές κάποιος συγχωριανός του. Το κεφάλι του πριν το κρεμάσουν, οι κτηνάνθρωποι το παρουσίασαν σαν φρικτό δώρο στην μάνα του.


71) Την άνοιξη του 1947, μια ομάδα στρατιωτών του ΕΣ και παρακρατικών εισέρχονται στην Άρτα. Μαζεύονται στην πλατεία για να εκθέσουν το περιεχόμενο των σακιών που κουβαλάνε μαζί τους. Μια σειρά κομμένων κεφαλών εκτίθεται στα μάτια του κόσμου. Πρόκειται για τα κεφάλια των νεκρών μαχητών του ΔΣΕ που έπεσαν στην περιοχή Μηλάτες κατά την επιχέιρηση της Νιάλας. Τα κεφάλια ανήκαν σε μαχητές του αρχηγείου Τζουμέρκα του ΔΣΕ που διείσδυσε πρόωρα στην Άρτα με αποτέλεσμα τον εγκλωβισμό και την ήττα του. Τα κεφάλια εκτέθηκαν και σε γύρω χωριά από παρακρατικούς και ΜΑΥ. Ένα από τα κεφάλια των νεκρών ταυτοποιήσαμε ότι ανήκε στον Θεόδωρο Ζαλοκώστα (Παλιούρα) υπολοχαγό του ΔΣΕ και σημαίνοντα κομμουνιστή του αρχηγείου Τζουμέρκα.


72) To κεφάλι του αντάρτη του ΔΣΕ Ταμπάκου Γεώργιου εκτέθηκε σε χωριά του Ελικώνα αφού ο ίδιος είχε θανατωθεί στα χέρια του αδελφού του που δρούσε στα ΜΑΥ.  (ΠΗΓΗ: Θανάσης Κόκκας: 1108 ημέρες στα βουνά της Ρούμελης)


73) Στις 26 Νοεμβρίου του 1947 παρακρατικοί του χωριού Μαργιολάτα Παρνασσίδας δολοφόνησαν τον παλιό αντάρτη του ΕΛΑΣ Ηλία Μακρυνιώτη. Μετά το έγκλημα απέκοψαν το κεφάλι του και μαζί με τα ζώα του (η δολοφονία έγινε στο μαντρί του θύματος) κατευθύνθηκαν στην πλατέια του χωριού. Εκεί εξέθεσαν το κεφάλι σε δέντρο αφού πρώτα χτύπησαν με αυτό (!) την γυναίκα και την επτάχρονη κόρη του. (ΠΗΓΗ: Ελένη Τραγγανίδα-Μακρυνιώτη " Μυρτιά του βουνού")




74) Tον Νοέμβριο του 1949, ο διοικητής της 123ης Ταξιαρχίας ΔΣΕ Λευτέρης Παπαστεργίου, βρίσκεται στα Πιέρια οργανώνοντας ομάδες ανταρτών για να περάσουν στην Αλβανία. Κάτω από συνθήκες ήττας, πείνας και διόξεων, ο "Ολυμπίσιος" παλευει να σώσει ότι απέμεινε από τον ΔΣΕ. Στα μέσα του Νοέμβρη κατεβαίνει στο χωριό του Τσαριτσάνη να βρει ψωμί για να φάει. Του την έχουν στημένη παρακρατικοί και χωροφύλακες και μετά από προδοσία. Εκεί ο Παπαστεργίου θα αφήσει την τελευταία του πνοή. Το κορμί του μεταφέρθηκε στην Ελασσόνα και κρεμάστηκε για πολλές ημέρες από φανοστάστη.


75) Το κεφάλι του Τσιάκου Γεώργιου μέλους της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Αγρινίου και Υπολοχαγού της Λαικής Πολιτοφυλακής του ΔΣΕ κρεμάστηκε το 1949 στην πλατεία Αβόρανης Αγρινίου. Ο Τσιάκος έπεσε ηρωικά σε μάχη με χωροφύλακες στην περιοχή Αραποκέφαλα Τριχωνίδας.


76) Στις 15 -12-1949, μια όμάδα αγωνιστών του ΔΣΕ με επικεφαλής τον Γιάννη Μαγκλάρα οργανώνει εξόδους αγωνιστών από την χώρα. Η ομάδα αυτή έχει ως βάση της την γιάφκα των Αντωναίων στα Αργύρια Φθιώτιδας. Οι παλιοί τροφοδότες Αντωναίοι όμως έχουν προδόσει στα στερνά τους αντάρτες. Έτσι ο Μαγκλάρας πέφτει με ακόμα 6 συντρόφους του στην θέση Παλιοφυτιές Διλόφου. Τα επτά κεφάλια τους τοποθετούνται από τον στρατό σε κιβώτια πυρομαχικών και εκτίθενται στην πλατεία Σπερχειάδας. Όταν η διαπόμπευσή τους τελείωσε έδωσαν την άδεια να ταφούν σε κοινότάφειο στο νεκροταφείο της πόλης.




77) Το κεφάλι του Τάκη Παπαιωάννου, δάσκαλου και επιτελάρχη της 144η Ταξιαρχίας εκτέθηκε σε παλούκι στην πλατεία του χωριού του Πλέσσα Δωρίδας. Το κεφάλι επιχείρησε να το θάψει η εξαδέλφη του αλλά οι χίτες του χωριού το ξέθαψαν και το ξαναέβαλαν στην πλατεία. Μόνο την δεύτερη φορά επέτρεψαν στον νεκρό να ησυχάσει.




78) O Θεόπιστος Πιτσιλίδης, υπήρξε ένας από τους τελευταίους εν ενεργεία αντάρτες του ΔΣΕ. Το 1950 και ενώ βρίσκονταν σε κρυψώνα με ακόμα 5 συντρόφους του και ένα ασύρματο, κυκλώθηκε από δυναμεις του ΕΣ. Αποφάσισαν να δώσουν τέλος στην ζωή τους με μια χειροβομβίδα αφού κατάστρεψαν έγγραφα και τον ασύρματο. Το σώμα του εξετέθη στα Γρεβενά ως το κορμί του τελευταίου αντάρτη.




79) To 1949, έξω από το Γυμνάσιο Ακράτας βασανίσθηκε από ΛΟΚατζίδες ο αντάρτης του ΔΣΠ Γιώργης Χαραλαμπόπουλος. Εκεί ο Χαραλαμπόπουλος αναφέρει στην μαρτυρία του στο περιοδικό Εθνική Αντίσταση τεύχος 130, ότι άγνωστοι είχαν κρεμάσει στον φράχτη του Γυμνασίου και 3 κεφάλια ανταρτών.




80) To 1949, o καπετάνιος του ΕΛΑΣ και αξιωματικός του ΔΣΕ Γιάννης Κατσικόπουλος δίνει τελος στην ζωή του αυτοκτονώντας για να μην πέσει στα χέρια του στρατού ζωντανός. Το πτώμα του μεταφέρεται στην πλατεία Καλαβρύτων και εκτίθεται σε κοινή θέα για πολλές ημέρες.




81) Το 1948, μετά την μάχη στο Μπούζι Στυμφαλίας, παρακρατικοί αιχμαλωτιζουν μια νεαρή αντάρτισσα του ΔΣΕ. Την πέρασαν για την θρυλική "Δέσπω" του ΔΣΕ και αφού την βίασαν και την κατακρεούργησαν κατέβασαν το κεφάλι της και το κρέμασαν στην πλατέια Τρικάλων Κορινθίας. Το κεφάλι αυτό δεν ανοίκει στην "Δέσπω" (Βούλα Κουρούμαλη). Ήταν το κεφάλι της αδικοχαμένης Διαμάντως Αδαμοπούλου...


82) Tα κεφάλια των ΕΛΑΣιτών Μπαρμπα-Θωμά Μπέλου και του νεαρού Ηρακλή Παυλίδη κόπηκαν και εξετέθησαν μετά από την δολοφονία τους από ΜΑΥ και χωροφύλακες στην άνω πλατέια Αλμυρού.




Ο ΧΑΡΤΗΣ ΤΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ


TOP READ