ΟΜΟΛΟΓΙΕΣ ΑΣΤΩΝ-DER STANDARD. Οι απολύσεις στην Ελλάδα δεν φέρνουν ανάπτυξη.

DER STANDARD. Οι απολύσεις στην Ελλάδα δεν φέρνουν ανάπτυξη. 

Οι απολύσεις δεν φέρνουν ανάπτυξη 





 Σύμφωνα με την Deutsche Welle, για τις απολύσεις στο ελληνικό δημόσιο η αυστριακή Der Standard, έγραψε στις 13/07: 


 «Δεν χρειάζονται οικονομικές αναλύσεις για να διαπιστώσει κανείς ότι η απόλυση 25.000 υπαλλήλων σε μια χρονιά ύφεσης δεν θα φέρει ανάπτυξη, αλλά απλά θα κάνει μεγαλύτερες τις ουρές στο ταμείο ανεργίας.


 Το ΔΝΤ δεν είναι ο κύριος υπεύθυνος για αυτή την κατάσταση αλλά κυρίως οι χώρες της ευρωζώνης. Αλλά μέχρι σήμερα παίζει ηθελημένα το παιχνίδι τους».



 «Δεν χρειάζονται οικονομικές αναλύσεις για να διαπιστώσει κανείς ότι η απόλυση 25.000 υπαλλήλων σε μια χρονιά ύφεσης δεν θα φέρει ανάπτυξη, αλλά απλά θα κάνει μεγαλύτερες τις ουρές στο ταμείο ανεργίας. 


 Το ΔΝΤ δεν είναι ο κύριος υπεύθυνος για αυτή την κατάσταση αλλά κυρίως οι χώρες της ευρωζώνης. Αλλά μέχρι σήμερα παίζει ηθελημένα το παιχνίδι τους».






 ΔΙΑΒΑΣΤΕ – ΔΕΙΤΕ ΣΧΕΤΙΚΑ



IBTimes «Άπιαστο το Greekovery». Το φιάσκο με Gazprom & ΕΡΤ και ο διορισμός του Άδωνι Γεωργιάδη που «προκάλεσε τεράστια θλίψη». 
http://lefteria-news.blogspot.gr/2013/07/ibtimes-greekovery-gazprom.html




EL PAIS. Σλόγκαν και "εύρημα για συγγραφέα" το success story και το Grecovery!
http://lefteria-news.blogspot.gr/2013/06/el-pais-success-story-grecovery.html



BLOOMBERG «Καμία άλλη χώρα δεν έχει γνωρίσει τέτοια καταστροφή σε καιρό ειρήνης. Οι Έλληνες οι πιο ευέλικτοι εργαζόμενοι της Ευρώπης» 
http://lefteria-news.blogspot.gr/2013/06/bloomberg.html



GUARDIAN. Η κουβέντα για την ανάπτυξη γίνεται αποκλειστικά για να δικαιολογηθεί η λιτότητα 
http://lefteria-news.blogspot.gr/2013/06/guardian.html



Ο διεθνής τύπος βλέπει ως φούσκα ευφορίας το ελληνικό «success story» 
http://lefteria-news.blogspot.gr/2013/05/success-story.html



Bρετανός οικονομολόγος VS Στουρνάρα."Τι φέρνει το 2013 στην Ελλάδα; Ανησυχητικό είναι το γεγονός, ότι η οικονομία της εξακολουθεί να επιδεινώνεται". 

http://lefteria-news.blogspot.gr/2013/02/b-vs-2013.html



The Globe and Mail. Στουρνάρας. «Θα είναι αδύναμη ανάπτυξη και η ανεργία, θα αυξηθεί λίγο περισσότερο πριν να πέσει»

http://lefteria-news.blogspot.gr/2013/03/the-globe-and-mail.html




ΕΓΓΡΑΦΟ ΔΝΤ.Η τελευταία Έκθεση, Πίνακες, Αξιολογήσεις, τι έχει δρομολογηθεί για τα επόμενα χρόνια 

http://lefteria-news.blogspot.gr/2013/04/blog-post_15.html


LIBERATION.Ο Αντώνης Σαμαράς φέρει την πλήρη ευθύνη για ΕΡΤ, ενώ δεν μπορεί να πείσει ούτε έναν επενδυτή! 
http://lefteria-news.blogspot.gr/2013/06/liberation_21.html




WSJ/BLOOMBERG “Η Ελλάδα, η γενέτειρα του σύγχρονου πολιτισμού, τώρα μια αναδυόμενη αγορά” 
  http://lefteria-news.blogspot.gr/2013/06/wsjbloomberg.html



ΕΓΓΡΑΦΟ & δημοσίευμα TELEGRAPH. Η Ελλάδα υποβαθμίστηκε απο Mega Fund σε «αναδυόμενη αγορά» από αναπτυγμένη.
http://lefteria-news.blogspot.gr/2013/03/telegraph-mega-fund.html


 Αναρτήθηκε από oko

Ο «υπουργός Παιδείας» απολύει καθηγητές και εγκαινιάζει ιδιωτικό ΙΕΚ με τις ίδιες ειδικότητες

Ο «υπουργός Παιδείας» απολύει καθηγητές και εγκαινιάζει ιδιωτικό ΙΕΚ με τις ίδιες ειδικότητες
 Χαράς ευαγγέλια για τον ιδιοκτήτη του ΙΕΚ ΑΚΜΗ που ο «υπουργός Παιδείας» παραβρέθηκε στα εγκαίνια της νέας του μονάδας στον Πειραιά φέρνοντάς του έναν μποναμά. Λίγες ημέρες μετά, ανακοίνωσε την απόλυση 2.500 καθηγητών των ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ, ειδικοτήτων όπως τα επαγγέλματα υγείας, αισθητικής, γραφικών τεχνών κ.ά. συνολικά 52 τον αριθμό. Στις ειδικότητες που καταργούνται φοιτούν περίπου 20.000 μαθητές. Τρομερή πελατεία για τον ιδιοκτήτη του ΙΕΚ ΑΚΜΗ, και άλλους ευεργέτες αυτού του τύπου που πουλάνε τέτοιες ειδικεύσεις. Ούτε στο όνειρό τους δεν θα το έβλεπαν, που λέει ο λόγος, δηλαδή. Γιατί  θα έχουν  κάνει  κι αυτοί τα κουμάντα τους ως παράγοντες του τόπου. Εξάλλου, στη συγκεκριμένη περίπτωση,  ο «υπουργός» εκλέγεται στην εκλογική περιφέρεια του εν λόγω ΙΕΚ, όλο και κάτι θα έχει να περιμένει. Τα εισαγωγικά στο «υπουργός Παιδείας» δεν είναι τυχαία, όπως όλοι αντιλαμβάνονται.  Τι είδους υπουργός για την Παιδεία είναι αυτός που κλείνει δημόσια σχολεία, απολύει καθηγητές  και εγκαινιάζει μετά πολλών επαίνων την «υγιή επιχειρηματικότητα στο χώρο της παιδείας»;  Ρητορικό το ερώτημα, βεβαίως. Ίδιος με όλους τους άλλους υπαλληλίσκους της τρόικας και φίλους της «υγιούς επιχειρηματικότητας» , ιδίως όταν οι φορείς της βρίσκονται στις περιφέρειες εκλογής τους και θα κάνουν το κατι τις στις δύσκολες στιγμές που θα περάσουν όλοι αυτοί που κατεδαφίζουν δημόσια αγαθά επ΄ ωφελεία ιδιωτών που καραδοκούν ν΄ αρπάξουν μερτικό. Διότι δημιουργούν το πιο «υγιές επιχειρηματικό περιβάλλον» που θα μπορούσε να υπάρξει. Φθηνό απολυμένο προσωπικό. Σπουδαστές που θα αναγκαστούν να στραφούν στις ιδιωτικές σχολές για να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους. Οικογένειες που θα σφίξουν ακόμη περισσότερο το ζωνάρι για να εξασφαλίσουν κάποια προσόντα στα παιδιά τους για μια αβέβαιη ελπίδα: να επιβιώσουν στη ζούγκλα της ανεργίας. Είμαστε σίγουροι ότι την επόμενη εβδομάδα που θα επισκεφθεί την Ελλάδα ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Β. Σόιμπλε θα ήθελε να χτυπήσει με στοργή στην πλάτη τον «υπουργό Παιδείας», διότι επιτελεί  το ευρωπαϊκό καθήκον του και με το παραπάνω. Δεν είναι και μικρό πράγμα να θες να απολύσεις μέσα σε δυο χρόνια, μέχρι το 2014, 15.000 εκπαιδευτικούς και να συρρικνώσεις τη δημόσια εκπαίδευση. Κανονικά θα έπρεπε να τον παρασημοφορήσει! - See more at: http://www.inprecor.gr/index.php/archives/239332#sthash.AwINg2r5.dpuf

ΔΙΕΘΝΗΣ ΑΜΝΗΣΤΙΑ. Παγκόσμια συλλογή υπογραφών προς τον Δένδια για τις φρικαλεότητες ΕΛΑΣ και Λιμενικού στα σύνορα.

ΔΙΕΘΝΗΣ ΑΜΝΗΣΤΙΑ. Παγκόσμια συλλογή υπογραφών προς τον Δένδια για τις φρικαλεότητες ΕΛΑΣ και Λιμενικού στα σύνορα.

Η Διεθνής Αμνηστία καταγγέλλει για άλλη μια φορά τις Ελληνικές αρχές για κακοποίηση μεταναστών και προσφύγων στα σύνορα με την Τουρκία.


Τον Δεκέμβριο του 2012  είχε διοργανώσει συνέντευξη τύπου για να καταγγείλει τις πρακτικές της Ελλ.Αστυνομίας στον Έβρο, παραθέτοντας σοκαριστικές φρικαλεότητες.


Στις 9 Ιουλίου επανήλθε με Δελτίο Τύπου, αλλά και με την΄Εκθεση 48 σελίδων με τίτλο «Σύνορα της Ευρώπης: Καταπατήσεις Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στα Σύνορατης Ελλάδας με την Τουρκία»

"They took all our money and beat my sister": Migrants at the mercy of the Greek coastguard

 Greek Coastguard near the island of Samos apprehending a boat with 25 migrants, November 2009. © Giorgos Moutafis

"Μας πήραν όλα τα χρήματά και χτύπησαν την αδερφή μου": Μετανάστες στο έλεος της Ελληνικής ακτοφυλακής



Όταν η αδελφή και οι γονείς του 17χρονου Β. σκοτώθηκαν σε βομβιστική επίθεση στο Γκάζνι τουΑφγανιστάν τον Σεπτέμβριο του περασμένου έτους, δεν χρειάστηκε πολύς καιρός για νασυνειδητοποιήσει ότι ήταν ώρα να φύγει.

Φοβούμενος για τη ζωή του και για τις δύο μικρότερες αδελφές του, τις τρείς μικρές ανηψιές και ανηψιούς του, για τους οποίους ήταν πλέον υπεύθυνος, ετοίμασε ένα επικό ταξίδι που ήλπιζε ότι θα τους οδηγήσει στην ασφάλεια.
Αλλά το ταξίδι αποδείχθηκε οτι θα  χαρακτηριζόταν από τρομακτική βία και φόβο και είδαν την ζωή τους να μπαίνει  και πάλι σε σοβαρό κίνδυνο.

Η οικογένεια έφυγε από το Αφγανιστάν λίγο μετά την επίθεση στο Γκάζνι και ταξίδεψε στο Ιράν, όπου ο B εργάστηκε για μερικούς μήνες για να κερδίσει αρκετά χρήματα για να συνεχίσουν το ταξίδι τους προς την Τουρκία. Είχε ακούσει ότι από εκεί θα ήταν σε θέση να μπούν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, που θα σήμαινε ασφάλεια και ευκαιρία να προχωρήσουν στην ζωή τους.

Τέλος, αφότου πέρασαν από το Ιράν, ο Β και η οικογένειά του έφθασαν στην πόλη της Σμύρνηςστην ανατολική ακτή της Τουρκίας, όπου διαπραγματεύτηκαν με τους δουλεμπόρους να πάρουν τον ίδιο και την οικογένειά του, διαμέσου του Αιγαίου, στην Ελλάδα.

Στα τέλη Φεβρουαρίου του τρέχοντος έτους, υπό την κάλυψη του σκοταδιού, ο Β, η οικογένειά του και άλλοι 36 – που εγκατέλειπαν την Συρία, το Σουδάν και το Ιράν - επιβιβάστηκαν σε μια λέμβο.Τους είπαν ότι το φως στο βάθος ήταν ένα ελληνικό νησί και θα πρέπει να κατευθυνθούν προς αυτή την κατεύθυνση. Αλλά ποτέ δεν τα κατάφεραν.

 "Φύγαμε στις 23:15. Αλλά δεν μπορούσαμε να φτάσουμε στο νησί. Ήμασταν στη θάλασσα γιατρεισίμιση ώρες. Στη συνέχεια, το Ελληνικό πλοίο με την Ελληνική αστυνομία μας βρήκε", είπε ο Β. στους ερευνητές της Διεθνούς Αμνηστίας  τον Μάρτιο του τρέχοντος έτους.

"Μας πήραν στο σκάφος τους", συνέχισε. "Μας χτυπούσαν πολύ άσχημα. Πήραν όλα τα χρήματάμας, τα κινητά μας τηλέφωνα, τα ρούχα μας. Ό, τι είχαμε. Χτύπησαν την αδελφή μου τόσο άσχημαπου έχει τώρα μώλωπες σε όλο της το σώμα".

Λες και αυτό δεν ήταν αρκετά κακό, η ιστορία πήρε τότε μια ακόμη πιο επικίνδυνη στροφή.

"Περίπου στις έξι το πρωί μας πήγαν πίσω στα τουρκικά ύδατα", εξήγησε.ο Β  "Μας έβαλαν και πάλι στο δικό μας σκάφος, χάραξαν μια πλευρά του σκάφους μας με το μαχαίρι τους,κατέστρεψαν το σκάφος μας, πήραν την μηχανή και μας άφησαν στην μέση της θάλασσας.

«Ήμασταν 42 άτομα όλοι μαζί Υπήρχαν τρία μικρά παιδιά μαζί μας:.. Οι ανιψιές και οι ανηψιοί μουΥπήρχαν επίσης άλλα παιδιά ... Είχαμε μείνει στη μέση της θάλασσας, με τίποτα άλλο, από ένα κατεστραμμένο πλοίο», είπε.

Τελικά, διασώθηκαν από την τουρκική ακτοφυλακή, τους γύρισαν πίσω στην στεριά και τουςκλείδωσαν σε ένα κέντρο κράτησης εν αναμονή της απέλασής τους στο Αφγανιστάν.

Η ιστορία του Β. χαρακτηρίζει την νέα έκθεση από την Διεθνή Αμνηστία. Με τίτλο «Σύνορα της Ευρώπης: Καταπατήσεις Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στα Σύνορα της Ελλάδας με την Τουρκία», η οποία εξετάζει την επικίνδυνη και παράνομη χρήση των επαναπροωθήσεων από τις Ελληνικές αρχές - όταν γυρίζουν πίσω ομάδες προσφύγων και άλλων μεταναστών πέρα από τα σύνορα,στερώντας τους το δικαίωμα να έχουν μεμονωμένες περιπτώσεις ακρόασης  ή να προσβάλλουν τηναπέλασή τους..

Από τον Μάρτιο, η Διεθνής Αμνηστία έχει μιλήσει με περίπου 30 άτομα στην Ελλάδα και τηνΤουρκία, τους οποίους, σε τουλάχιστον 39 διαφορετικές περιπτώσεις, είχαν σταματήσει ενώ προσπαθούσαν να διασχίσουν το Αιγαίο ή τα βόρεια χερσαία σύνορα μεταξύ των δύο χωρών, κατά μήκος του ποταμού Έβρου. Αυτό συμβαίνει με έναν ρυθμό περίπου ενός περιστατικού την εβδομάδα.

Σχεδόν ο καθένας που μίλησε σην Διεθνή Αμνηστία περιέγραψε πώς είχε βιώσει ή ήταν μάρτυρας της βίας και / ή άλλων μορφών κακομεταχείρισης από τις Ελληνικές αρχές. Πολλοί είπαν ότι οιφύλακες είχαν πάρει τα υπάρχοντά τους, συμπεριλαμβανομένων χρημάτων, οικογενειακών φωτογραφιών και οικογενειακών κειμηλίων, και σε ορισμένες περιπτώσεις τα πέταξαν στην θάλασσα.

Η Ελλάδα είναι μία από τις κύριες πύλες εισόδου προς την Ευρώπη. Η διαδρομή από την Τουρκίαμέσω του Αιγαίου έχει γίνει πιο δημοφιλής από πέρυσι, όταν οι αρχές έχτισαν έναν φράχτη 10,5χιλιομέτρων και ανέπτυξαν σχεδόν 2.000 νέους συνοριοφύλακες κατά μήκος των συνόρων στον Έβρο, καθιστώντας με αυτόν τον τρόπο την διάβαση. πιο δύσκολη.

Αλλά αυτό είναι επικίνδυνη διαδρομή. Επίσης υπό την απειλή των επαναπροωθήσεων. από τον Αύγουστο του 2012 περισσότερα από 100 άτομα - συμπεριλαμβανομένων γυναικών και παιδιών καικυρίως Σύριων και Αφγανών - έχουν πνιγεί προσπαθώντας να φθάσουν στην Ελλάδα.

Όσοι τα καταφέρνουν να φτάσουν στην Ελλάδα, βρίσκουν ότι το άσυλό που αναζητούν είναι κάτι φευγαλέο. Συνήθως κρατούνται σε σκοτεινά, βρώμικα κελιά για μήνες στο τέλος, όπου τα προβλήματα υγείας είναι συχνά. Όταν τελικά κυκλοφορήσουν, κινδυνεύουν να συλληφθούν στιςεκκαθαριστικές επιχειρήσεις της αστυνομίας που έχουν στόχο τους μετανάστες και πέφτουν συχνά θύματα ρατσιστικής βίας, στα χέρια των υποστηρικτών ακροδεξιών κομμάτων. όπως η Χρυσή Αυγή.

Η Έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας δημοσιεύθηκε σήμερα (9 Ιουλίου), την ίδια εβδομάδα με την επίσκεψη του Πάπα στο ιταλικό νησί Λαμπεντούζα - ένα άλλο βασικό σημείο εισόδου, ​​μόλις 80 χιλιόμετρα από την Τυνησία – για να προσευχηθεί για τους μετανάστες που έχουν πνιγείπροσπαθώντας να περάσουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Την περασμένη εβδομάδα, η Μάλτα ζήτησε από την ΕΕ βοήθεια αφότου έφτασε στις ακτές της μια βάρκα με περίπου 300 αιτούντες άσυλο.

Είναι μια συγκλονιστική κατάσταση, αλλά τα καλά νέα είναι ότι μπορείτε να κάνετε κάτι γι 'αυτό.Μπορείτε να υπογράψετε μια αίτηση προς τον υπουργό Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη της Ελλάδας, Νίκο Δένδια, που ζητά να τεθεί τέλος σε αυτές τις κατάφωρες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων εις βάρος των προσφύγων και των μεταναστών στις πύλες τηςΕυρώπης.

Υπογράψτε την αίτηση τώρα πατώντας ΕΔΩ

Μετάφραση: LEFTeria-news

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΧΕΤΙΚΑ

ΕΓΓΡΑΦΟ.48σέλιδη Εκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας που καταγγέλλει ξανά τις φρικαλεότητες των Αρχών κατά μεταναστών και προσφύγων στα σύνορα. Η συνέντευξη τύπου του 2012 για το θέμα.

http://lefteria-news.blogspot.gr/2013/07/48-2012.html

Διεθνης Αμνηστία "Η κακοποίηση μεταναστών στην Ελλάδα αποτελεί ανθρωπιστική κρίση" - Kαταγγέλει φρικαλεότητες της ΕΛΑΣ στον 'Εβρο.

Το δημοσίευμα είνα απο τον Δεκέμβριο του 2012, αλλα δεν το διαβάσαμε ποτέ στην Ελλάδα.

http://lefteria-news.blogspot.gr/2013/03/k.html

When 17-year-old B’s sister and parents were killed in a bomb attack in Ghazni, Afghanistan in September last year, it didn’t take him long to realise it was time to get out.

Fearing for his own life and the lives of his two younger sisters and three small nieces and nephews for whom he was now responsible, he set out on an epic journey he hoped would take them to safety. 

But the voyage turned out to be characterised by terrifying violence and fear, and would see their lives once again placed in grave danger.

The family left Afghanistan shortly after the Ghazni attack and travelled to Iran where B worked for a few months to earn enough money to continue their journey to Turkey. He had heard that from there they would be able to get into the European Union, would mean safety and the chance to move on with their lives.

Finally, after crossing Iran, B and his family arrived in the city of Izmir on the east coast of  Turkey, where he negotiated with smugglers to take him and his family across the Aegean Sea to Greece.

In late February this year, under cover of darkness, B, his family and 36 others – fleeing Syria, Sudan and Iran – boarded a dinghy. They were told that the light in the distance was a Greek Island and they should head in that direction. But they never made it.

“We left at 11:15pm. But we couldn’t reach the island. We were at sea for three and a half hours. Then the Greek boat with Greek police found us,” B told Amnesty researchers in March this year.

“They took us onto their boat,” he continued. “They beat us very badly. They took all our money, our mobile phones, our clothes. Everything we had. They beat my sister so badly she has bruises all over her now.”

As if that wasn’t bad enough, the story then took a more dangerous turn.

“At around 6am they took us back to Turkish waters,” B explained. “They put us back on our own boat, they scratched one side of our boat with their knife, they damaged our boat and they took away the motor and left us in the middle of the sea.

"We were 42 people all together. There were three small children with us: my niece and nephews. There were also other children… We were left in the middle of the sea, with nothing but a damaged boat,” he said.

Eventually they were rescued by the Turkish coastguard, taken back to land and locked up in a detention centre awaiting deportation to Afghanistan.

B’s story features in a new report from Amnesty Frontier Europe: Human Rights Abuses on Greece’s border with Turkey which examines the Greek authorities’ dangerous and unlawful use of ‘push backs’- when they turn groups of refugees and other migrants back across the border, denying them the right to have their individual cases heard or to challenge their expulsion.

Since March, Amnesty has spoken to nearly 30 people in Greece and Turkey who, in at least 39 separate instances, have been stopped trying to cross the Aegean or the northern land border between the two countries along the river Evros. That works out as a rate of about one incident a week.

Almost everyone Amnesty spoke to described how they had experienced or witnessed violence and/or other ill-treatment by the Greek authorities. Many said guards had taken their belongings, including money, family photos and heirlooms, and in some cases thrown them into the sea.

Greece is one of the main entry points to Europe. The route across the Aegean from Turkey has become more popular since last year when authorities built a 10.5 kilometre fence and deployed nearly 2,000 new border guards along the border at the river Evros, making that way in more difficult.

But it is a dangerous one. As well as the threat of push backs, since August 2012 more than 100 people – including women and children and mostly Syrians and Afghans - have drowned trying to reach Greece.

Those who do make it to Greece find that the sanctuary they seek is elusive. They are routinely detained in dark, dirty cells for months on end, where health problems are rife. When they are eventually released they risk being arrested in police sweep operations targeting migrants and are frequently victims of racist violence at the hands of supporters of far right parties like Golden Dawn.

Amnesty’s report is published today, in the same week as the Pope's visit to the Italian island of Lampedusa – another key entry point, only 80 kilometres from Tunisia - to pray for migrants who have drowned trying to make it to the EU. Last week, Malta asked the EU for help after a boat of nearly 300 asylum seekers  landed on its shores.

It’s a shocking situation but the good news is you can do something about it. You can sign a petition to Greece's Minister of Public Order and Citizen Protection  Nikos Dendias, calling for an end to such blatant human rights abuses against refugees and migrants at the gates of Europe.

Sign the petition now

Δυο μέρες μόνο

Δυο μέρες μόνο 

Τι προλαβαίνει να ζήσει κανείς σε ένα πσκ –όπως λένε οι φαντάροι τη 48ωρη άδεια στο στρατό; Πόσο γεμάτο μπορεί να είναι το πρόγραμμα δυο ημερών και τι όγκο πληροφοριών, γεγονότων, προσώπων κι αναμνήσεων μπορεί να χωρέσει το μυαλό ενός νέου συντρόφου; Το διήμερο της οργάνωσης έρχεται να δώσει απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα και να δοκιμάσει την πίστη κάθε συντρόφου, λειτουργώντας κάπως σαν ψυχοτρόπο φάρμακο στη διάθεσή του. Αν κάποιος έχει πχ υψηλό φρόνημα και θετική προδιάθεση, το διήμερο προσφέρεται για σκληραγώγηση και το περαιτέρω ηθικό ατσάλωμά του. Αν είναι νέος κι ενθουσιώδης, επίσης. Αλλά αν είναι γκρινιάρης κι ιδιότροπος, για να μην πούμε λιπόψυχος, μπορεί να του κάμψει ανεπανόρθωτα το ηθικό και να του προσφέρει ανά πάσα στιγμή λόγους να λιποτακτήσει στο αντίπαλο στρατόπεδο. 


Είναι σε κάτι τέτοιες στιγμές που καλείσαι να το φιλοσοφήσεις και να απαντήσεις στα αρχέγονα ερωτήματα που προκύπτουν αυθόρμητα σε κάθε διήμερο: ποιο είναι πρώτο πράγμα που επιθυμείς να κάνεις, μόλις επιστρέψεις στη βάση σου; Και ποια ανάγκη ιεραρχείς ως πιο σημαντική; Το μαμ –κάτι διαφορετικό, πέρα από σουβλάκια; Το νάνι –σε ένα μαλακό, καθαρό στρώμα; Τα κακά –στη λεκάνη μιας τουαλέτας που δεν είναι ούτε χημική, ούτε φυσική κι αυτοσχέδια, ούτε τούρκικη αλλά κανονική; Ένα ζεστό μπάνιο με αφρό, μπουρμπουλήθρες κι ένα χάρτινο καραβάκι για να παίζεις; Ή μήπως μια γρήγορη πρόσβαση –επιτέλους- στο δίκτυο; Ένα ερώτημα που δεν επιδέχεται μιας μόνο λύσης και η απάντηση του καθενός καθορίζει τις προτεραιότητες και τις αξίες του στη ζωή.



Οι οποίες δεν αρκούν όμως για να επισκιάσουν τα ανώτερα πολιτικά ιδανικά και την ακλόνητη πίστη στο στρατηγικό μας στόχο –μολονότι αυτός καθίσταται ενίοτε δυσδιάκριτος, στα διάφορα στάδια διαμεσολάβησής του. Πχ όταν λιώνεις με τις ώρες στον ήλιο, περιμένοντας κάτι απροσδιόριστο και ασαφές, και νιώθεις λίγο σαν τον οβελίξ, που μπαίνει αγόγγυστα στη μάχη, αλλά ζητάει εξηγήσεις απ’ τον αστερίξ, να του πει μετά, όταν τελειώσουν, για ποιο λόγο πολεμάμε, γιατί είναι πάντα ωραίο να ξέρεις γιατί αγωνίζεσαι. Με τη διαφορά βέβαια πως ο οβελίξ είχε πέσει όταν ήταν μικρό στην χύτρα με το μαγικό φίλτρο, ενώ εμείς όχι. Αλλά οι απαιτήσεις του αγώνα είναι τέτοιες που σχεδόν το προϋποθέτουν, για να τα βγάλουμε πέρα, και ο σφος καλείται να αντλήσει το μαγικό ζωμό του από τη δύναμη των ιδανικών για τα οποία παλεύουμε. Αυτά είναι τα δικά μας μαντζούνια και ο κάρολος είναι ο δικός μας γερο-σοφός, ο δικός μας πανοραμίξ, με πανοραμική εποπτεία και θεώρηση στο κοινωνικό προτσές, χωρίς ωστόσο να δίνει έτοιμες συνταγές για την κοινωνία του μέλλοντος στους πολιτικούς του τσελεμεντέδες.



Και δεν είναι πως αμφιβάλλεις για το γενικό σκοπό, όπως τον είχε προσδιορίσει ο κάρολος, αλλά για το νόημα επιμέρους πράξεων, ενίοτε και για κάποιους τακτικούς ελιγμούς που δεν είναι ευέλικτοι σαν τα γαλατικά γιουρούσια στο ρωμαϊκό στρατόπεδο. Κι όσο δεν ωριμάζουν οι συνθήκες να σπάσουμε την κυριαρχία της σύγχρονης παξ ρομάνα και δεν εμφανίζονται οι ρωμαίοι, μπορεί να αρχίσουμε να τρωγόμαστε μεταξύ μας, για να διοχετεύσουμε κάπου τη συσσωρευμένη ενέργεια, και να μπει ο σπόρος της αμφιβολίας.

Μήπως έπρεπε να έχεις πάει με τους ρωμαίους; Ή να οργανωθείς στα άλλα γαλατικά χωριά, που έχουν συνθηκολογήσει μαζί τους και δεν τρέχουν καλοκαιριάτικα έξω από τις ρωμαϊκές βάσεις να διαδηλώσουν; Μήπως ο σφος αστερίξ ανήκει στο στρώμα της εργατικής αριστοκρατίας και οι περιπέτειές του, που είναι γεμάτες αντι-ιμπεριαλιστικά μηνύματα κι υπονοούμενα, συσκοτίζουν την κοινωνική θέση και το ρόλο του αρχηγού μαζεστίξ και της εγχώρια αστικής τάξης; Μήπως η λογική του γαλατικού χωριού που αντιστέκεται, εγκλωβίζει τον αναγνώστη στην αδιέξοδη πολιτική θεωρία των μικρών σοσιαλιστικών νησίδων εντός του καπιταλισμού;



Οργανωθείτε, μας λέγανε. Θα γνωρίσετε την ομορφιά του αγώνα, μας λέγανε. Ένα όμορφο, ζεστό περιβάλλον, μας λέγανε… και τι πιο όμορφο και ζεστό περιβάλλον-τοπίο αλήθεια, από τη ναυτική βάση της σούδας, όπου πήγαμε το (πολύ) πρωί του σαββάτου, σαν παρέα με το αυτοκίνητο, γιατί το κνίτικο ραντεβού είχε δοθεί για τα χαράματα και μας παραπλάνησε. Και έτσι βρήκαμε μόνο τους ματάδες να κάθονται οκλαδόν στο χώμα, κάτω από τις ελιές και τον ίσκιο τους, με τα κράνη δίπλα τους και να είναι έτοιμοι για πικ-νικ. Οπότε άρχισε το κυνήγι του χαμένου συντρόφου και τα τηλέφωνα στους γνωστούς μας στην κατασκήνωση. Έλα, που είστε;

-Στο πούλμαν, φτάνουμε στο μουζουρά. –Εμείς είμαστε ακόμα στο κάμπινγκ.



Τρέχα γύρευε ποιον να πιστέψεις. Κι άντε να βγάλεις άκρη δηλ, αν δε γνώριζες εξ αρχής το σχεδιασμό να σπάσουμε ευέλικτα τις δυνάμεις μας, για να πολιορκήσουμε δυο διαφορετικές βάσεις από τις 19 συνολικά –ζωή να μην έχουν- που φιλοξενεί η μουσούδα της σούδας (κοίτα στον χάρτη και θα τη δεις, λίγο δεξιά από τα κερατάκια πάνω από το καστέλι). Στο μουζουρά τελικά προλάβαμε μόνο τη συνοδεία του κουτσού με αυτοκινητοπομπή και πετύχαμε τους άλλους μισούς με πούλμαν κι αστικά, γυρίζοντας στη ναυτική βάση, όπου καταλάβαμε συμβολικά με κόκκινες σημαίες ένα μικρό τμήμα της, ενώ ο κρητικός κομισάριος εμψύχωνε τα πλήθη, πετώντας μπουκάλια νερό στον αέρα, σα ροκ σταρ. Μετά κάποιοι σφοι γύρισαν στα χανιά, όπου γύρισαν με πορεία δυο-τρεις φορές το κέντρο της, πάνω-κάτω, σαν περιφερόμενο έκθεμα, γιατί όπως λέει κι ένας σφος, πρώτη φορά βλέπουν οι χανιώτες τόσο κόσμο, κάτσε να τους τρομάξουμε λίγο.



Γιατί τα Χανιά μπορεί να είναι μια πολύ όμορφη πόλη, με ωραίο και άνετο κόσμο, που σκέφτεται κυρίως το φαΐ και την τσικουδιά –και κατά βάση το δεύτερο- αλλά έχουν πολύ έντονο μικροαστικό στοιχείο, που δεν έχει ζήσει πολύ στο πετσί του τις συνέπειες της κρίσης και παραμένει πασοκόψυχο, παρά τη ροζ ψήφο του στις τελευταίες εκλογές, ή μάλλον ακριβώς και για αυτό –αν δεις ειδικά και τους υποψήφιους του σύριζα στο νομό.

Έχουν όμως και ηρωικούς συντρόφους, που ξεχωρίζουν σαν τη μύγα μες στο ροζ γάλα και κουβαλάν μπόλικη κρητική τρέλα, θυμίζοντας λίγο τους κορσικανούς από την ομώνυμη περιπέτεια του αστερίξ –τελείως κουζουλοί αλλά απόλυτα συμπαθείς. Κι όταν είχε έρθει ο χαλβατζής για μια περιοδεία στα χωριά του νομού, με εργαλείο τη μαρξιστική ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης, κατέληξε στο στέρεο διαλεκτικο-υλιστικό συμπέρασμα πως: πίνετε πά-ά-ά-ρα πολύ. Ενώ σε μια άλλη κομματική δουλειά, ο κρητικός επίτροπος είχε καθησυχάσει τις αγωνίες και τα ερωτήματα των συντρόφων με τη δύναμη της γνώσης και το απόφθεγμα: έλα μωρέ τώρα, αφού ο σοσιαλισμός είναι νομοτέλεια.



Με τη βοήθεια της τσικουδιάς λοιπόν, ο νους ταξιδεύει στις αναμνήσεις από προηγούμενα διήμερα: τα κουνούπια στούκας στο στόμιο, τις αυτοσχέδιες τουαλέτες και τους λάκκους στην χίο, τον ελιγμό γράμμος-βίτσι, που κάναμε στο νεστόριο, τη νύχτα που έπιασε βροχή και καταλύσαμε στο σχολείο του γειτονικού χωριού, τον ατελείωτο κι ανελέητο ήλιο στις πρέσπες και το λαύριο, τις αλυσίδες των σφων στη θεσσαλονίκη, για να μη συλλάβει η αστυνομία τους μαύρους, που έβγαιναν από το κτίριο όπου ήταν τα γραφεία της κνε, κτλ… για να πιάσει το κόκκινο νήμα της ιστορίας και να επιστρέψει στο φετινό, συνθέτοντας νοερά ένα βιντεάκι με τα καλύτερα στιγμιότυπα.



-την υποδοχή στο λιμάνι, με τους σφους να κουβαλάν τα συνήθη αξεσουάρ του μέσου κατασκηνωτή: σκηνές, υπνόσακους, κομεπ, κοντόξυλα, οδηγητές, και άλλα απαραίτητα που δεν πρέπει να λείπουν ποτέ από ένα κάμπινγκ. Και τις ιστορίες τους απ’ το ταξίδι, όπου έπαιζαν πέφτει η νύχτα στο παλέρμο: να βγάλουμε τον τάδε, γιατί είναι τροτσκιστής. Εγώ προτείνω τον δείνα, γιατί είναι με το 15ο, κοκ..



-την ομιλία του κούτσι με τη λαμιώτικη εκφορά του «νιη ντιλ» (new deal) και τη γηπεδική επαφή του με τη φίλαθλη βάση από τα κάτω, που δεν περιορίζεται πλέον στην αρχή κάθε ομιλίας του, οι οποίες ξεκινάνε απαραιτήτως με σύνθημα, αλλά επεκτείνεται και κατά τη διάρκειά, με μικρούς αυτοσχέδιους διαλόγους: έτσι ακριβώς είναι σύντροφοι, ούτε γη ούτε νερό στους φονιάδες των λαών, έχει απόλυτο δίκιο το σύνθημα..



-τον πρόδρομο της αναβίωσης των θρυλικών νέων πρωτοπόρων και τους ογδόντα «νέους κνίτες», στις ηλικίες του δημοτικού, που ήρθαν «ασυνόδευτοι», χωρίς τους γονείς τους στην κατασκήνωση, υπό την επιτήρηση συντρόφων παιδαγωγών. Και οι οποίοι φορούσαν άσπρα ομοιόμορφα μπλουζάκια στην ομιλία του κούτσι, είχαν ειδικό χώρο στην ουρά για τις ταβέρνες (από 9-13 ετών) και ρωτούσαν τους μεγαλύτερους αν ήξεραν ποια ήταν η τερένσκοβα, για να μοιραστούν την καινούρια τους γνώση για την πρώτη γυναίκα που πέταξε στο διάστημα.

Κι έτσι όπως πάνε τα πράγματα με τους εκκολαπτόμενους χρυσαυγίτες στα σχολεία, ίσως χρειαστεί να αρχίσουμε τη στρατολόγηση και από τις ηλικίες του νηπιαγωγείου, που λέει ο λόγος.



-τη θραύση που έκανε το γαμοπίλαφο (προσφορά ενός ντόπιου συνεταιρισμού) σε αντίθεση με τα σουβλάκια, που θα ‘μεναν αμανάτι, και το πρωί της κυριακής τα διαφήμιζαν στα μεγάφωνα από τις 11: σύντροφοι στην ταβέρνα διατίθεται άφθονο σουβλάκι!

Και την ανακοίνωση από τα μεγάφωνα ότι κυκλοφόρησε το επίσημο (sic) μπλουζάκι του διημέρου, όπου περίμενες σα συμπλήρωμα να ακούσεις στη συνέχεια κάτι σαν: προσοχή στις απομιμήσεις.



-και τα εγκωμιαστικά σχόλια του τοπικού τύπου για την οργάνωση που καθάρισε στην εντέλεια τον χώρο και τον άφησε καλύτερο κι από πριν, γιατί αν περίμεναν από το δήμο… Οι γύρω δήμαρχοι νοιάστηκαν πάντως για το κομμάτι των δημοσίων σχέσεων κι έκαναν ένα πέρασμα από τον χώρο τη μέρα της ομιλίας, γιατί πλησιάζουν κι οι εκλογές, και χρειάζονται την καλή έξωθεν μαρτυρία.


Για το τέλος είχα κρατήσει ένα φωτογραφικό ηθικό δίδαγμα, αλλα μας έφαγε η άτιμη η τεχνολογία. Επιφυλάσσομαι για μελλοντική του αξιοποίηση.
 Προβοκάτσια από Μπρεζνιεφικό απολίθωμα

Το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ και η «Αυγή»

Το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ και η «Αυγή»

Οταν η «Αυγή» θέλει να επιτεθεί στο ΚΚΕ, πρώτα αποφασίζει τη γραμμή της επίθεσης και μετά προσαρμόζει την πραγματικότητα στα μέτρα της. Ετσι, η σημερινή «Αυγή» εγκαλεί τον «Ριζοσπάστη», ότι τάχα στο φύλλο της Πέμπτης δεν είχε αυτοτελές ρεπορτάζ για το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, ότι τάχα ασκεί κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ χωρίς να αναφέρει τι λέει ο ΣΥΡΙΖΑ (τη στιγμή που αυτή είναι η τακτική που ακολουθεί η «Αυγή» και ο συντάκτης του συγκεκριμένου άρθρου). Στόχος της «Αυγής» δεν είναι η αλήθεια, δεν είναι οι θέσεις του ΚΚΕ, αλλά το πώς θα στηρίξει την κάλπικη προπαγάνδα της ενάντια στο ΚΚΕ. Γι' αυτό και καταλήγει στο χιλιομασημένο από τον ΣΥΡΙΖΑ προπαγανδιστικό τσιτάτο ότι «το ΚΚΕ αγνοεί την ιστορικότητα της περιόδου» κ.λπ. κ.λπ. επειδή αποκαλύπτει τον ΣΥΡΙΖΑ και το ρόλο του στην αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος και στο νέο δίπολο που στήνεται ανάμεσα σε ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ.

***

Αυτό που ενόχλησε την «Αυγή» και αυτό που ενοχλεί τον ΣΥΡΙΖΑ είναι ακριβώς η πολιτική κριτική που τους ασκεί το ΚΚΕ. Γιατί, πέρα από τα σχόλια, στον Ριζοσπάστη υπήρχε και ρεπορτάζ από το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ (σελίδα 12. Το μονόστηλο το είδε ο συντάκτης, το ρεπορτάζ όχι;), με αναλυτικά αποσπάσματα από την ομιλία του Α. Τσίπρα και, φυσικά, πολιτική κριτική σε αυτά τα αποσπάσματα. Αυτό ήταν που ενόχλησε και την «Αυγή». Αλλά επειδή δεν μπορεί να απαντήσει στην πολιτική κριτική που ασκεί στον ΣΥΡΙΖΑ το ΚΚΕ, προτιμά να παραποιεί την πραγματικότητα για να στήσει την προπαγάνδα που εξυφαίνει εδώ και καιρό, ότι τάχα το ΚΚΕ «περιχαρακώνεται» και «αγνοεί την ιστορικότητα» και την «κρισιμότητα της περιόδου». Ντροπή.

Η αλήθεια είναι, ότι ακριβώς επειδή το ΚΚΕ αντιλαμβάνεται την κρισιμότητα της περιόδου, γι' αυτό και δεν πρόκειται να συνυπογράψει την επιχείρηση εγκλωβισμού του λαού στο νέο δίπολο που στήνεται ανάμεσα στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ με στόχο την εναλλαγή στην κυβέρνηση για τη διαχείριση της κρίσης υπέρ της πλουτοκρατίας. Το ΚΚΕ ακριβώς επειδή αντιλαμβάνεται την κρισιμότητα δεν κοροϊδεύει το λαό, δεν του πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες, αλλά τον καλεί να παλέψει για τη μόνη φιλολαϊκή διέξοδο.

***

Και κάτι ακόμα. Στην «κρισιμότητα» της περιόδου απαντάει η ίδια η ιστορία του ΚΚΕ και του λαού. Οσες φορές ο ελληνικός λαός έκανε δικά του τα ανατρεπτικά συνθήματα του ΚΚΕ, κρατήθηκε όρθιος, έγραψε λαμπρές σελίδες ηρωισμού, αυτοθυσίας, προσφοράς με την ΟΚΝΕ, το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, το ΔΣΕ και τους μετέπειτα λαϊκούς αγώνες και την αντιδικτατορική πάλη. Καμία σχέση μ' αυτήν την ιστορία του λαού δεν έχει η ηγεσία και οι θέσεις υποταγής στο καπιταλιστικό σύστημα που προτείνει για το λαό ο ΣΥΡΙΖΑ. Και όχι μόνο. Ορισμένα σημερινά στελέχη του, όχι μόνο εγκατέλειψαν σε κρίσιμες ιστορικές περιόδους το σοσιαλισμό, το 1968 και την περίοδο του 1974-80, γλυκοκοιτάζοντας τη σοσιαλδημοκρατία και τον ευρωκομμουνισμό, αλλά γονάτισαν μπροστά στην αστική τάξη και χειροκρότησαν την ανατροπή του σοσιαλισμού μαζί της. Βάλθηκαν τότε να διαλύσουν το ΚΚΕ και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που αυτοαποκαλούνται «αριστερό ρεύμα». Δεν τα κατάφεραν. Συνολικά ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα δεν έχει καμία σχέση με τις αξίες, τα ιδανικά, τους καημούς του λαού, το σοσιαλισμό. Η ηγεσία του τάσσεται ανοιχτά με τους επιχειρηματίες, τη λεγόμενη υγιή επιχειρηματικότητα και είναι χειροκροτητής της ΕΕ και της εξουσίας των μονοπωλίων. Οχι μόνο δε λέει κουβέντα, τίποτα, για το ΝΑΤΟ, αλλά δέχεται συνταγές του Ομπάμα. Οποιος, λοιπόν, αισθάνεται αριστερός, τώρα με το ΚΚΕ. Δεν υπάρχουν περιθώρια ψευδαισθήσεων.

Μ.Α.

    

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ

13/7/2013

 -- Το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ και η «Αυγή»

13/4/2013

 -- Διαστρέβλωσε ό,τι δεν αποσιώπησε...

13/4/2013

 -- Διαστρέβλωσε ό,τι δεν αποσιώπησε...

5/5/2012

 -- «Μύωπες» και «παράδοξα»

5/5/2012

 -- «Μύωπες» και «παράδοξα»

Μονόδρομος!

Μονόδρομος!

Από τη στιγμή εκδήλωσης της κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος σήμανε συναγερμός και επιχειρήθηκε ο συντονισμός σε επίπεδο πολιτικής εξουσίας των αναπτυγμένων καπιταλιστικά χωρών, ώστε να εξευρεθεί το ταχύτερο δυνατό «λύση».

Μια από τις πρώτες πράξεις θωράκισης του συστήματος ήταν να μη γίνεται λόγος για καπιταλιστική κρίση, αλλά για μια κρίση που αρχικά βαφτίστηκε ως «χρηματοπιστωτική», κατόπιν την παρουσίασαν ως «κρίση δανεισμού» και εν συνεχεία μεταβαπτίστηκε «κρίση χρέους». Πολλές εκδοχές με ένα και μόνο σκοπό: Να συσκοτιστούν οι ουσιαστικές αιτίες και ο πραγματικός χαρακτήρας της διεθνούς οικονομικής κρίσης που είναι κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου, κρίση του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος.

*

Παράλληλα με την παραπάνω προσπάθεια εξωραϊσμού και ενώ επιταχύνθηκαν οι διαδικασίες με τα μονοπώλια να ξαφρίζουν το δημόσιο ταμείο και, ταυτόχρονα, να φορτώνουν τις ζημιές τους στις πλάτες των λαών, οι καπιταλιστές δε δίστασαν να περιγράφουν την κρίση με έναν ακόμα όρο: Σαν «ευκαιρία»! «Ποτέ δεν αφήνεις μια σοβαρή κρίση να πάει χαμένη. Αυτό που εννοώ είναι ότι αποτελεί μια ευκαιρία για να κάνεις πράγματα που δεν μπορούσες να κάνεις πριν», έλεγε το 2009 ο Εμανουέλ Ραμ, προσωπάρχης του Ομπάμα στο Λευκό Οίκο...

Τέσσερα χρόνια μετά, είναι πια σαφές τι εννοούσαν όταν μιλούσαν για «ευκαιρία». Βρήκαν στην κρίση την «ευκαιρία» για να φτιάξουν έναν κόσμο ακόμα πιο ζοφερό, ακόμα πιο εκμεταλλευτικό, ακόμα περισσότερο απάνθρωπο από τούτον που ήδη είχαν δημιουργήσει μέχρι την εκδήλωση της κρίσης. Βρήκαν την «ευκαιρία» την οικονομική κρίση του συστήματός τους να την μετατρέψουν σε διαρκή κρίση πανικού για το λαό, ώστε να μην μπορεί να αντιδράσει καθώς τον οδηγούν στο Μεσαίωνα. H κρίση αποτέλεσε την «ευκαιρία» τους να επιβάλουν την απόλυτη βαρβαρότητα, μέσα από ένα καθεστώς πρόκλησης γενικευμένου φόβου και ανασφάλειας, ώστε να παραλύσει κάθε σκέψη ή κίνηση αντίστασης απέναντι στην πολιτική τους.

*

Ακριβώς αυτή είναι η τακτική τους και στην Ελλάδα, όπου το ένα αντιλαϊκό μέτρο διαδέχεται το άλλο, όπου το «σοκ» από τη «σφαγή» του ενός κοινωνικού στρώματος διαδέχεται το «σοκ» από τη σφαγή της επόμενης κοινωνικής ομάδας κ.ο.κ.

Αλλά αυτή ακριβώς η τακτική τους είναι που επιβεβαιώνει, περίτρανα πλέον, ότι κάθε υποχώρηση, κάθε συμβιβασμός, κάθε συναίνεση, κάθε λογική άμυνας και συναλλαγής με τους σφαγείς δεν εξασφαλίζει ούτε καν τα ψίχουλα. Ισοδυναμεί με άνευ όρων παράδοση. Σημαίνει εξαθλίωση. Κάθε αποδοχή από το λαό της λογικής που τον θέλει «αδύναμο» απέναντι στον Προκρούστη του, ισοδυναμεί με εξανδραποδισμό.

Αντίθετα, ο ελληνικός λαός - και όλοι οι λαοί - έχει τη δύναμη, και είναι ώριμες οι αντικειμενικές συνθήκες, να μετατρέψει την «ευκαιρία» των κεφαλαιοκρατών σε μπούμερανγκ εναντίον τους. Με μια προϋπόθεση: Οτι έχοντας επίγνωση και εμπιστοσύνη στη δύναμή του θα ακολουθήσει τον δικό του «μονόδρομο».

Μονόδρομος - ο πραγματικός μονόδρομος - για το λαό είναι:

• Η ανάδειξη του επείγοντος χαρακτήρα των αναγκών του.
• Η κατάδειξη, μέσα από την ίδια την πείρα της διεκδίκησης, ότι η ικανοποίηση ακόμα και αυτών των πλέον άμεσων και στοιχειωδών αναγκών του απαιτεί συναγερμό όχι μόνο αποτροπής των κάθε φορά «τελευταίων μέτρων» αλλά και αντεπίθεσης για τη συνολική ανατροπή της πολιτικής του μεγάλου κεφαλαίου.
• Η σύνδεση του μερικού με το γενικό, μέσα από σχέδιο και επεξεργασία, ώστε να συσπειρώνεται η εργατική τάξη, να σφυρηλατεί την ενότητά της και να εδραιώνει τις κοινωνικές συμμαχίες της με εκείνα τα στρώματα που απαιτείται να αποσπαστούν από την επιρροή της αστικής τάξης.

Με μια κουβέντα:

Ο μονόδρομος της λαϊκής σωτηρίας περνάει πολιτικά μέσα από εκείνες τις δράσεις και εκείνη την τακτική, που ο ορίζοντάς τους δε θα τελειώνει στη μέση του δρόμου, αλλά θα φωτίζεται από τη συνολική στρατηγική για το πέρασμα από την Προϊστορία της εκμετάλλευσης στην Ιστορία της απελευθέρωσης, κάτι που προϋποθέτει ανυποχώρητο μέτωπο τόσο απέναντι στο αστικό πολιτικό μπλοκ όσο και απέναντι στις οπορτουνιστικές αντιλήψεις οι οποίες λειτουργούν ως «μαξιλάρι ασφαλείας» της αστικής κυριαρχίας.

Ολα αυτά αποτελούν πλευρές της αναγκαίας εκείνης συνθήκης που για να γίνει όμως και ικανή συνθήκη αντεπίθεσης και ανατροπής δεν μπορεί παρά να στοχεύουν στην άνοδο της ταξικής πάλης μέσα από την οξυγόνωση του εργατικού κινήματος. Στο κέρδισμα της πλατιάς εργατικής και λαϊκής μάζας γύρω από την αντίληψη ότι χωρίς αυτήν «γρανάζι δε γυρνά». Χειραφέτηση που επιτυγχάνεται μέσα από την κάθοδο των μαζών στο στίβο των ταξικών αγώνων. Αυτή είναι η αναγκαία και ικανή συνθήκη για το ριζικό μετασχηματισμό της κοινωνίας, αφού χωρίς την όξυνση των ταξικών αγώνων, των μπολιασμένων με την πολιτική προοπτική της κοινωνικής απελευθέρωσης, ο λαός θα παραδέρνει από τον έναν αντιλαϊκό διαχειριστή στον άλλο.

*

Ναι, λοιπόν, η κρίση μπορεί και πρέπει να μετουσιωθεί σε πολιτικό όπλο στα χέρια του λαού, ώστε η οικονομική και φιλοσοφική διαπίστωση για τα ιστορικά ξεπερασμένα όρια του συστήματος της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης να μετουσιωθεί σε δράση με στόχο την κατάρρευση και την ανατροπή του.

Με άλλα λόγια, τώρα είναι η στιγμή όχι μόνο της απόκρουσης των αντιλαϊκών επιθέσεων, αλλά και της σποράς των αγώνων του αύριο.

Τώρα είναι η στιγμή της συσπείρωσης γύρω από μια πολιτική που δε συνδιαλέγεται με τον καπιταλισμό, με τα μονοπώλια, με τους εγχώριους και διεθνείς φορείς τους.

Που δεν υποκύπτει στην τρομοκρατία.

Που οργανώνει τους εργαζόμενους και τους εξοπλίζει με την επίγνωση της δύναμής τους.

Που στα κηρύγματα της ταξικής υποταγής και της «διαπραγμάτευσης» αντιπαρατάσσει την αλήθεια του δίκιου των εκατομμυρίων που μοχθούν, αλλά στερούνται τον αμύθητο πλούτο που οι ίδιοι παράγουν.

Που απέναντι, τελικά, στην ενότητα των κεφαλαιοκρατών και των πολιτικών τους εκπροσώπων, οι καταπιεσμένοι αντιπαραθέτουν τη δική τους Λαϊκή Συμμαχία, οικοδομημένη πάνω στο θεμέλιο της ενότητας των εργατών, μια Λαϊκή Συμμαχία των παραγωγών του πλούτου, που δεν είναι διατεθειμένοι να χάσουν τίποτε άλλο, αλλά να διεκδικήσουν όχι απλώς όσα τους αφαίρεσαν, αλλά κι όσα τους ανήκουν. Δηλαδή, τα πάντα!

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

ΙΣΠΑΝΙΑ Αρση περιοριστικών μέτρων για τις κατασχέσεις

ΙΣΠΑΝΙΑ

Αρση περιοριστικών μέτρων για τις κατασχέσεις

Από διαμαρτυρία στη Βαρκελώνη ενάντια στις κατασχέσεις σπιτιών από τις τράπεζες

ΜΑΔΡΙΤΗ.--

Αναστέλλεται η εφαρμογή μέτρων που εμποδίζουν τις εξώσεις όσων οφείλουν τα στεγαστικά τους δάνεια μετά από σχετική απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Ισπανίας που υποστήριξε ότι δεν μπορεί να ισχύουν τέτοιου είδους περιοριστικά μέτρα εφόσον δεν έχει ληφθεί οριστική δικαστική απόφαση για το θέμα.Το Συνταγματικό Δικαστήριο, βέβαια, δεν διευκρινίζει πότε θα λάβει την τελική του απόφαση ως προς το αίτημα «παγώματος» των εξώσεων από τις τράπεζες με αποτέλεσμα δεκάδες χιλιάδες Ισπανοί να είναι εν δυνάμει άστεγοι.

Τα περιοριστικά μέτρα απέναντι στις εξώσεις είχε υιοθετήσει για τρία χρόνια η περιφέρεια της Ανδαλουσίας, για να σταματήσει, έστω και πρόσκαιρα, τον καταιγισμό εξώσεων, κατασχέσεων και πλειστηριασμών. Ηδη, εκατοντάδες χιλιάδες Ισπανοί έχουν χάσει τα σπίτια τους ή περιμένουν να τους συμβεί καθώς αδυνατούν να αποπληρώσουν τις δόσεις των στεγαστικών τους δανείων, εξαιτίας των συνεπειών της καπιταλιστικής κρίσης και των αντιλαϊκών μέτρων που προωθούν οι αστικές κυβερνήσεις, είτε τώρα του συντηρητικού Ραχόι είτε παλαιότερα των σοσιαλδημοκρατών του «Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος».

ΒΡΕΤΑΝΙΑ Ενας ακόμη νεκρός μετά από χρήση τέιζερ από την αστυνομία

ΒΡΕΤΑΝΙΑ

Ενας ακόμη νεκρός μετά από χρήση τέιζερ από την αστυνομία

Λαϊκή οργή προκαλεί η πρόταση αύξησης κατά 9% των βουλευτικών μισθών

ΛΟΝΔΙΝΟ.--

Ενας ακόμη άνθρωπος έχασε τη ζωή του στη Βρετανία μετά από χρήση όπλου τύπου τέιζερ (όπλο ηλεκτρονικής εκκένωσης) από αστυνομικό. Οπως αναφέρει ρεπορτάζ της εφημερίδας «Ιντιπέντεντ», ο 23χρονος Τζόρνταν Μπέγκλεϊ εξέπνευσε στο νοσοκομείο όπου μεταφέρθηκε, αφού είχε δεχτεί πλήγμα από τέιζερ αστυνομικού την περασμένη Τετάρτη. Η αστυνομία υποστηρίζει ότι μετά τη χρήση του τέιζερ ο 23χρονος υπέστη «ένα ιατρικό επεισόδιο» χωρίς να διευκρινίζεται τι ήταν αυτό και για ποιο λόγο.

Σύμφωνα, πάντα, με το ίδιο ρεπορτάζ, ο νεαρός, εργάτης σε μεγάλη βιομηχανία παρασκευής παγωτών στην περιοχή Γκόρτον του Μάντσεστερ, βρέθηκε σε αντιπαράθεση με αστυνομικούς που προσπάθησαν να τον συλλάβουν και υποστηρίζουν ότι κρατούσε ένα μαχαίρι. Μέχρι στιγμής δεν έχει ξεκαθαρίσει για ποιο λόγο ο νεαρός βρέθηκε στο στόχαστρο της αστυνομίας ούτε υπό ποιες συνθήκες ακριβώς συνέβη το τραγικό συμβάν.

Ο Μπέγκλεϊ είναι ο έβδομος άνθρωπος στη Βρετανία που χάνει τη ζωή του μετά από χρήση εναντίον του τέιζερ, από το 2003, οπότε άρχισε η βρετανική αστυνομία να χρησιμοποιεί το συγκεκριμένο είδος όπλου πειραματικά. Παρά τις αλλεπάλληλες καταγγελίες για την επικινδυνότητά του, και αν και οργανώσεις στις ΗΠΑ όπου χρησιμοποιείται με μεγαλύτερη ευρύτητα έχουν καταγγείλει ότι τουλάχιστον 60 θάνατοι οφείλονται στη χρήση του, οι ιθύνοντες της βρετανικής αστυνομίας επιμένουν ότι ο κίνδυνος για την ανθρώπινη υγεία είναι πολύ μικρός. Μάλιστα, έγινε γνωστό ότι αυξάνεται ο αριθμός των αστυνομικών που θα φέρουν, στο εξής, τέιζερ από 800 σε 1.300.

Οργή για τα σχέδια αύξησης των βουλευτικών μισθών

Αύξηση κατά 9% θα λάβουν στους μισθούς τους οι Βρετανοί βουλευτές μετά από πρόταση της Ανεξάρτητης Επιτροπής Βουλευτικής Δεοντολογίας. Επί του πρακτέου, σημαίνει ότι οι αποδοχές των βουλευτών θα αυξηθούν σε 74.000 λίρες (περίπου 86.000 ευρώ) από 66.396 λίρες (περίπου 77.000 ευρώ) που είναι σήμερα. Είναι μια αύξηση που ξεπερνά τον πληθωρισμό, που κυμαίνεται στο 2,7%, και φυσικά ξεπερνά κατά πολύ τις αυξήσεις που έχουν δοθεί στους εργαζόμενους, οι οποίες αν δεν έχουν παγώσει δεν ξεπερνούν το 1%. Το πλέον ειρωνικό, δε, είναι ότι η Επιτροπή αυτή συστήθηκε με στόχο να βελτιωθεί η εικόνα του βρετανικού κοινοβουλίου που είχε αμαυρωθεί από σειρά σκανδάλων τα τελευταία χρόνια.

Η βουλευτική μισθολογική αύξηση έχει πυροδοτήσει έντονες αντιδράσεις στη βρετανική κοινωνία, σε συνδικάτα και εργαζόμενους, οι οποίοι βιώνουν καθημερινά ένα γολγοθά επιβίωσης, προκειμένου να αντιμετωπίσουν τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα που λαμβάνει η κυβέρνηση Κάμερον στο όνομα της αντιμετώπισης της καπιταλιστικής κρίσης.