Το καπιταλιστικό σύστημα ο πραγματικός ένοχος για την καταστροφή του περιβάλλοντος

 

 

 

  Πηγή: Associated Press

 

Το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση για την Παγκόσμια Μέρα Περιβάλλοντος:

«Με αφορμή την Παγκόσμια Μέρα Περιβάλλοντος καλούμε τους εργαζόμενους, τον λαό, τη νεολαία να δυναμώσουν τον αγώνα ενάντια στις πραγματικές αιτίες που υποβαθμίζουν και καταστρέφουν το περιβάλλον.

Για ακόμη μια χρονιά, η Παγκόσμια Μέρα Περιβάλλοντος αξιοποιείται ως ευκαιρία απ' τις αστικές πολιτικές δυνάμεις και τους διεθνείς οργανισμούς για να μιλήσουν για την άνοδο της θερμοκρασίας της Γης, την καταστροφή των δασών, τη ρύπανση του νερού και του αέρα, το ανθυγιεινό περιβάλλον των μεγαλουπόλεων. Ολοι αυτοί που ευθύνονται για το Μάτι, το πρόσφατο έγκλημα στα Γεράνεια Ορη, τη Μάνδρα και άλλες αναρίθμητες καταστροφές, καλούν σε συστράτευση για την προστασία του περιβάλλοντος και του πλανήτη. Οι υποκριτικές δηλώσεις τους ενοχοποιούν γενικά την επίδραση του ανθρώπου στη φύση και τη βιομηχανική ανάπτυξη. Με προεξάρχοντα τον νέο Πρόεδρο των ΗΠΑ, που διακηρύσσει την επιστροφή των ΗΠΑ στην "πράσινη" μετάβαση, προσπαθούν να συσκοτίσουν τον πραγματικό ένοχο, το καπιταλιστικό σύστημα, που θυσιάζει τις κοινωνικές ανάγκες και την προστασία του περιβάλλοντος στο βωμό της κερδοφορίας του κεφαλαίου.

Στην πραγματικότητα, αυτό για το οποίο νοιάζονται οι κυβερνήσεις είναι να βρουν διέξοδο για νέες κερδοφόρες επενδύσεις. Προς το σκοπό αυτό αξιοποιούν τη διαχείριση περιβαλλοντικών προβλημάτων, τα οποία ωστόσο γεννά το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα και η πολιτική τους. Γι' αυτό κι όλες μαζί οι φιλελεύθερες, "πράσινες" και σοσιαλδημοκρατικές αστικές πολιτικές δυνάμεις προωθούν αποφασιστικά τις κατευθύνσεις της "Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας" στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη και στο πλαίσιο αυτής της στρατηγικής:

- Στηρίζουν ολόπλευρα τους "πράσινους" επενδυτές κι εκμεταλλευτές, που καταστρέφουν τα δάση.

- Μολύνουν τον υδροφόρο ορίζοντα, ευθύνονται για πλημμύρες, εξαιτίας της απογύμνωσης ορεινών όγκων, για να εγκαταστήσουν θηριώδη αιολικά πάρκα, ακόμη και σε προστατευόμενες περιοχές και σε αναδασωτέες δασικές εκτάσεις.

- Επιβαρύνουν τον λαό με το πανάκριβο "πράσινο" ρεύμα, τους "πράσινους" φόρους, την αγορά ηλεκτρικών αυτοκινήτων και νέου "πράσινου" εξοπλισμού.

- Κλείνουν τα μάτια μπροστά στην έκρηξη της ανεργίας, στην αύξηση της ενεργειακής εξάρτησης και τη σπατάλη Ενέργειας απ' την αύξηση της ηλεκτροπαραγωγής από φυσικό αέριο, με την εφαρμογή του σχεδίου απολιγνιτοποίησης της χώρας.

- Την ίδια ώρα που διοχετεύουν πακτωλούς χρηματοδοτήσεων στις επενδύσεις της "πράσινης" οικονομίας, συνεχίζουν την υποχρηματοδότηση και την υποστελέχωση των αναγκαίων υποδομών και των μηχανισμών πολιτικής προστασίας, την έλλειψη ολοκληρωμένης προστασίας και διαχείρισης των δασών.

- Οδηγούν κάθε χρόνο σε τραγωδίες και εκατόμβες νεκρών από πυρκαγιές, πλημμύρες, σεισμούς στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο. Είναι άλλωστε πρόσφατη η τραγωδία στα Γεράνεια. Είναι νωπές οι τραγωδίες στο Μάτι, στη Μάνδρα, στην Ελασσόνα, στον Σαρωνικό, στη Χαλκιδική, στην Ηλεία και τόσες άλλες.

Είναι οι ίδιες δυνάμεις που στηρίζουν τα επικίνδυνα ιμπεριαλιστικά πολεμικά σχέδια και τις επεμβάσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ που, εκτός από την καταστροφή χωρών, τους χιλιάδες νεκρούς, τα εκατομμύρια πρόσφυγες, επιφέρουν τεράστιο πλήγμα στο φυσικό και πολιτιστικό περιβάλλον. Την ίδια στιγμή, η διαπάλη μεταξύ ιμπεριαλιστικών κέντρων, αλλά και στο εσωτερικό ισχυρών κρατών, όπως οι ΗΠΑ και η Γερμανία, για την επικράτηση των σχεδίων της "πράσινης" ανάπτυξης συνεχίζεται. Αποτελεί μία ακόμη πλευρά των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, για το μοίρασμα και τον έλεγχο των αγορών, εδαφών, πλουτοπαραγωγικών πηγών, απειλώντας το μέλλον της ανθρωπότητας.

Η ουσιαστική έλλειψη κάθε προστασίας επιβεβαιώνει ότι το κέρδος, η οικονομία της αγοράς, η αντίληψη του κόστους - οφέλους δεν "αντέχουν" ούτε το ελάχιστο νομικό πλαίσιο πολιτικής προστασίας που αντιμετωπίζεται ως "πάρεργο". Τα αθώα θύματα από τις πλημμύρες, τις πυρκαγιές, τα ατυχήματα μεγάλης έκτασης δεν βαραίνουν γενικά "τα ακραία καιρικά φαινόμενα", την "κλιματική αλλαγή" ή την τεχνολογία. Βαραίνουν το ίδιο το σύστημα, που έχει μετατρέψει τα πάντα σε εμπορεύματα, πρώτα και κύρια την ίδια την ανθρώπινη ζωή.

Στη χώρα μας και εν μέσω πανδημίας, η κυβέρνηση της ΝΔ πήρε τη σκυτάλη απ' την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και τις προηγούμενες κυβερνήσεις και έγραψε ένα νέο αντιλαϊκό - αντιπεριβαλλοντικό κεφάλαιο. Διαμορφώνει ένα ακόμη πιο κερδοφόρο πλαίσιο για τους "πράσινους καπιταλιστές", εκχωρώντας τους γη, δάση, αέρα, θάλασσα, παραλίες, για κάθε είδους εκμετάλλευση κι υποβαθμίζοντας κι αυτό ακόμη το υποτυπώδες πλαίσιο προστασίας που υπήρχε. Ο πρόσφατος νόμος για τον "εκσυγχρονισμό της περιβαλλοντικής νομοθεσίας" αποδεικνύει ότι κέρδη και ουσιαστική προστασία του περιβάλλοντος δεν συμβαδίζουν. Προχωράει στο τσιμεντάρισμα και την καζινοποίηση του Ελληνικού (αλλά με αυτόνομη "πράσινη" Ενέργεια) και στο "εθνικό πρόγραμμα αναδασώσεων" όλων των βουνών της Ελλάδας με φύτευση του πιο "γρήγορα αναπτυσσόμενου νέου είδους δένδρου", τις Ανεμογεννήτριες.

Οσημερινός δρόμος ανάπτυξης υπονομεύει την ισόρροπη σχέση που μπορεί να υπάρξει ανάμεσα στην ανθρώπινη, βιομηχανική δραστηριότητα και τη φύση, προς όφελος των λαϊκών αναγκών. Αυτός ο ένοχος δεν μπορεί να μετατραπεί σε "σωτήρα", με την "πράσινη" καπιταλιστική ανάπτυξη και με στόχο δήθεν την εξασφάλιση της "κλιματικής ουδετερότητας".

Διέξοδος για τους λαούς είναι ένας ριζικά διαφορετικός δρόμος ανάπτυξης, όπου κριτήριο της κοινωνικής παραγωγής θα είναι η διευρυμένη ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Είναι ο δρόμος της κοινωνικής ιδιοκτησίας, του επιστημονικού κεντρικού σχεδιασμού της παραγωγής, ο δρόμος της εργατικής εξουσίας.

Μόνο αυτό το πλαίσιο επιτρέπει να λαμβάνονται υπόψη συνδυασμένα οι πραγματικές επιπτώσεις κάθε δραστηριότητας στο περιβάλλον και οι συνολικές ανάγκες του λαού. Ο επιστημονικός κεντρικός σχεδιασμός στον σοσιαλισμό μπορεί να διασφαλίσει την ισόρροπη σχέση ανθρώπου και φύσης, να συνυπολογίσει τις ανάγκες του εργαζόμενου ανθρώπου, τις δυνατότητες της κοινωνικής παραγωγής και την ανάγκη φιλολαϊκής διαχείρισης του φυσικού περιβάλλοντος.

Ο κεντρικός σχεδιασμός θα εξασφαλίζει φθηνή και επαρκή Ενέργεια με ελαχιστοποίηση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Η διαχείριση του νερού θα διασφαλίζει φθηνό, άφθονο και υψηλής ποιότητας νερό για τις λαϊκές ανάγκες και όχι νερό - πανάκριβο εμπόρευμα για τον λαό. Θα εξασφαλίζει την ολοκληρωμένη προστασία και διαχείριση των δασών, αλλά και την ορθολογική διαχείριση των αποβλήτων, βασικός όρος για την προστασία του περιβάλλοντος και των οικοσυστημάτων του.

Σ' αυτόν τον αγώνα που σημαδεύει τον πραγματικό ένοχο, το σύστημα που καταστρέφει το περιβάλλον και εμπορεύεται την προστασία του, οι δυνάμεις του ΚΚΕ βρίσκονται σταθερά στην πρώτη γραμμή».

902gr

Γιατί επισημαίνεται η καθοριστική σημασία της ιδεολογικής-μορφωτικής δουλειάς στις ΚΟ;

 

-Γιατί στο πρώτο κείμενο επισημαίνεται η καθοριστική σημασία της ιδεολογικής - μορφωτικής δουλειάς στις Κομματικές Οργανώσεις; Πάντα δεν ήταν αυτό καθήκον «πρώτης γραμμής»; Γιατί δίνεται τέτοια έμφαση;

Η ΚΕ στις Θέσεις για το 21ο Συνέδριο δεν επισημαίνει απλά την ανάγκη αναβάθμισης της ιδεολογικοπολιτικής παρέμβασης αλλά ότι σήμερα, περισσότερο από ποτέ, είναι ανάγκη η ιδεολογική δουλειά να διαπερνά όλη την κομματική δραστηριότητα, να μην αντιμετωπίζεται ως «ένα ακόμα καθήκον» που αφορά κάποιο επιτελείο ή συγκεκριμένους συντρόφους χρεωμένους στο μέτωπο αυτό.

Κι αυτό γιατί καταρχάς η σύγχρονη ταξική πάλη έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις. Ενα από τα στοιχεία που την καθορίζουν και που ασκεί πιέσεις στις πρωτοπόρες δυνάμεις είναι η μεγάλη αντίφαση μέσα στην οποία δρούμε: Ενώ όλες οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν με άμεσο τρόπο ότι η εποχή μας είναι εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό, την ίδια στιγμή εδώ και τριάντα χρόνια ζούμε το αντεπαναστατικό πισωγύρισμα, την υποχώρηση του κομμουνιστικού αλλά και συνολικότερα του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Το ζήτημα δηλαδή πρέπει να το δούμε και από τη σκοπιά αυτού που περιγράφουμε στις Θέσεις, ότι το Κόμμα διανύει ίσως την πιο δύσκολη περίοδο της Ιστορίας του ως μέρος του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος (ΔΚΚ).

Στις Θέσεις διευκρινίζεται ότι το ζήτημα της ιδεολογικής - μορφωτικής δουλειάς στις γραμμές του Κόμματος και της ΚΝΕ δεν μπορεί να ταυτίζεται μόνο με τα οργανωμένα μορφωτικά συστήματα στις γραμμές μας (σχολές, σεμινάρια, διαλέξεις), στα οποία έχουν γίνει θετικά βήματα που όμως χρειάζεται να σταθεροποιηθούν, να έχουν επαναληπτικότητα, να δίνεται όλη η φροντίδα για την επιτυχή λειτουργία τους, ζητήματα που δεν είναι πάντα και παντού δεδομένα. Το ζήτημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί είναι το ότι αυτά τα συστήματα λειτουργούν ως ένα «παράλληλο πρόγραμμα» που δεν συνδέεται ουσιαστικά με το περιεχόμενο της καθημερινής δράσης των Οργανώσεων του Κόμματος και της ΚΝΕ.

Θέλουμε λοιπόν η μαρξιστική μόρφωση όχι μόνο να αποκτά διάρκεια και συνέχεια με όλους τους τρόπους αλλά να αξιοποιείται στην τρέχουσα πολιτική δράση. Ετσι μπορούν να αντιμετωπίζονται καθοδηγητικές αδυναμίες σε σχέση με το πώς μπαίνουν στη ζωή και διαδίδονται οι σύγχρονες επεξεργασίες μας, το Πρόγραμμά μας, η στρατηγική μας για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό, πώς αντιμετωπίζονται λαθεμένες αντιλήψεις.

Αλλωστε, όπως εντοπίζουν οι Θέσεις, η ενίσχυση του ιδεολογικού στοιχείου στην εσωκομματική λειτουργία των Οργάνων και των Οργανώσεων θα βοηθήσει στο να αντιμετωπιστούν μια σειρά από αδύναμες πλευρές στην καθοδήγηση και λειτουργία στις οποίες εστιάζουμε. Οπως για παράδειγμα η αδύναμη και όχι σε βάθος κριτική εξέταση της πείρας από την ταξική πάλη, την ιδεολογικοπολιτική διαπάλη, τη δουλειά για τη συσπείρωση δυνάμεων με βάση τη στρατηγική μας, τη δουλειά για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, την προώθηση της κοινωνικής συμμαχίας κ.λπ. Αυτό το ζήτημα συνδέεται και με την ανάπτυξη της ικανότητας τα μέλη των καθοδηγητικών οργάνων να συμβάλλουν ουσιαστικά με τις τοποθετήσεις τους γενικεύοντας συμπεράσματα από την πείρα της ιδεολογικοπολιτικής διαπάλης, από τη δράση μας στα μέτωπα πάλης κ.λπ. Αλλο κρίσιμο ζήτημα είναι το πόσο οι θεωρητικές - ιδεολογικές επεξεργασίες στις οποίες έχουμε προχωρήσει ως Κόμμα έχουν μπορέσει να αφομοιωθούν από το σύνολο των μελών και στελεχών του Κόμματος, πόσο το περιεχόμενο αυτών των επεξεργασιών διαπερνά όλη τη λειτουργία των Οργάνων και των Οργανώσεων.

Ακριβώς γι' αυτόν το λόγο στη Θέση 12 ξεχωρίζονται κάποια από τα ζητήματα που χρειάζεται ακόμα καλύτερα να αφομοιωθούν από όλο το κομματικό δυναμικό, ώστε να υπηρετείται ο βασικός μας στόχος:

- Η κατανόηση της εκμεταλλευτικής σχέσης και ιδιαίτερα οι σύγχρονες μορφές που παίρνει η καπιταλιστική εκμετάλλευση, εξαιτίας της εφαρμογής νέων τεχνολογιών και άλλων μεθόδων οργάνωσης της εργασίας. Ζητήματα όπως η υπεραξία, το μέσο ποσοστό κέρδους, ο χρόνος εργασίας, η εφαρμογή της πληροφορικής, η επίδραση της τηλεργασίας πρέπει να είναι οργανικό στοιχείο της αρθρογραφίας, αλλά και των δημόσιων παρεμβάσεων, ώστε να γίνεται κατανοητή η λειτουργία του εκμεταλλευτικού καπιταλιστικού συστήματος.

- Η αντίληψή μας για τον χαρακτήρα της οικονομικής κρίσης στον καπιταλισμό, η εναλλαγή φάσεων οικονομικής κρίσης και ανάκαμψης, ζητήματα τα οποία βοηθούν στη σωστή κατανόηση και εκτίμηση των διαφόρων μορφών αστικής διαχείρισης.

- Η αντίληψή μας για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση στον 20ό αιώνα, απαλλαγμένη από τον εξωραϊσμό της για τις γενιές κυρίως που την γνώρισαν, ενώ οι νέες γενιές έχουν τελείως διαστρεβλωμένη αντίληψη ή άγνοια. Η αντίληψή μας ιδιαίτερα για τις αιτίες της ανατροπής του σοσιαλιστικού συστήματος στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, στην Κίνα και αλλού, κυρίως όμως της διάλυσης της ΕΣΣΔ και του ΚΚΣΕ, αφού είχε καθοριστικό ρόλο στην πορεία της σοσιαλιστικής οικοδόμησης και της γραμμής του ΔΚΚ, επιδρούσε αποφασιστικά και στο Κόμμα μας.

- Η κατανόηση μιας σειράς εξελίξεων στο αστικό εποικοδόμημα, τόσο αυτοτελώς όσο και από τη σκοπιά της σχέσης τους με αντίστοιχες αλλαγές και τάσεις στην καπιταλιστική οικονομία και την κοινωνική οργάνωση και δυναμική, όπως αλλαγές στους κρατικούς μηχανισμούς, στη συγκρότηση αστικών κομμάτων, στη νομοθεσία, στην Εκπαίδευση, στην οικογένεια, με επίδραση στις κοινωνικές και διαπροσωπικές σχέσεις, στην αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου κ.λπ.

- Η δυσκολία διαμόρφωσης γραμμής συσπείρωσης στο κίνημα, βασισμένης στην παρακολούθηση των εξελίξεων ανά κλάδο, αλλά και ανά εργασιακό χώρο ή κοινωνικό πρόβλημα.

Αν συνυπολογίσουμε τις απαιτήσεις της ιδεολογικοπολιτικής διαπάλης που προκύπτουν από την παρέμβαση της αστικής τάξης και του οπορτουνισμού γίνεται ακόμα περισσότερο κατανοητό ότι οι κομμουνιστές δεν έχουν την «πολυτέλεια», στο όνομα μιας πράγματι πιεστικής καθημερινότητας, να αναβάλλουν για αργότερα, όταν θα είναι τάχα πιο «ευνοϊκές» οι συνθήκες, την οργάνωση της ιδεολογικοπολιτικής αντεπίθεσης. Αντίθετα, όπως εντοπίζεται και στις Θέσεις της ΚΕ, πρέπει να γίνει στοιχείο της καθημερινότητας αυτή η προσπάθεια. Να μην περιορίζεται μόνο σε μια εκδήλωση ή σε μια καμπάνια, αλλά να διαπερνά όλη την κομματική ζωή και δράση, την παρέμβαση στο κίνημα.

Πηγή: Ριζοσπάστης